Het probleem is niet alleen-zijn (gesprekken over eenzaamheid)

In Amsterdam voelen naar schatting 300.000 mensen zich eenzaam. Waarom raakt eenzaamheid zó veel mensen? En wat kunnen we daar aan doen? Moeten eenzame ouderen zélf meer initiatief nemen? Of ligt er ook een verantwoordelijkheid bij ons? Moeten we meer gemeenschappen vormen? Of zijn zorgrobots de oplossing? Tamar (kunstenaar) en Laurens (dominee) in gesprek over grote idealen en praktische problemen.

Je kunt veel mensen om je heen hebben, en toch eenzaam zijn. Zelfs in vriendschappen kun je eenzaam zijn. Waarom zijn veel vriendschappen tegenwoordig zo oppervlakkig? Zitten we soms bij de psycholoog omdat geen vriend écht naar ons luistert? Waarom is vriendschap zo moeilijk? Hoe ben je een goede vriend (en hoe niet)? Waarom is het zo moeilijk je kwetsbaar op te stellen? En wat gebeurt er als je dat toch doet? Tamar (kunstenaar) en Laurens (dominee) in gesprek over de weerbarstigheid van vriendschap.

"Oké, goed... we hadden het over verschillende soorten eenzaamheid en toen kwamen we op eens in een heel existentieel gesprek terecht..." Tamar (kunstenaar) en Laurens (dominee) praten door over verschillende soorten eenzaamheid en raken verzeild in een diep gesprek over 'existentiële eenzaamheid': het gevoel dat ik ten diepste in de wereld alleen sta, de knagende vraag of ik er echt toe doe.

Zo’n 40% van de Amsterdamse jongvolwassenen voelt zich eenzaam. Onder leiding van Yentl gaan Tamar (kunstenaar) en Laurens (dominee) in gesprek. Wat doe je als je eenzaam bent? "Als het echt niet goed gaat, ga ik drinken - dat vind ik heel fijn." We praten over eenzame gevoelens wegstoppen of wegdrinken en wanneer dat destructief wordt. Hoort eenzaamheid bij het leven? En heeft dat gevoel ons misschien iets te zeggen? Een diepgaand gesprek tussen tegenpolen.