Sermones Erasmiani

Hoc in soliloquio rem vix credibilem ordine pando, quem passus sum, cum Erasmum offendi per somnium. Narratio agitur de fide perdita, dissensione, filio quodam prodigo, amicitia tandem redintegrata. Nisi tibi lacrimas moverit, procul dubio es omnium maxime barbarus seu Achille immitior.

Hodie communico paucas res dictu dignas quas didici de colloquio primo (de Arte Notoria scripto) quorum ignarus fueram ubi "octo lepidissima dicta" et colloquium cum Camerario paravimus. Etiam nonnulla subsidia ad aenigma solvendum ostendo. Gratiae Herberto Doting sunt agendae quod ille nos certiores fecit de editione Colloquiorum Latine tantum adnotata, ex qua haec didicimus.

Hoc in sermone incidimus illud colloquium lepidissimum, cui titulus est, "Diversoria".

Hoc in soliloquio, aliquot erroribus correctis, praebeo aenigma umbraticis vobis solvendum.

Hoc in sermone respondimus ad quaestiones duas: utrum Erasmus censuerit eruditionem facile consequi possimus, necne; utrum Erasmus et Stephanus ille Krashen in iisdem armis fuissent, annon.

Hoc in sermone ego dissero octo locutiones ex colloquio familiari c.i. "Ars Notoria" electas quae mihi esse lepidissimae videbantur.

Hoc in sermone nostro et primo dialogum ab Erasmo scriptum c.i., "Ars Notoria," vocibus excipimus. In acroamati quod sequitur locutiones huius colloquii tractabimus quae "octo lepidissima dicta" nobis esse videbantur.