De Wijze Woestenij

Maxim Hartman leert ons tegen wil en dank waarom zijn woestheid het vaak wint van wijsheid, waarom porno slecht is voor je fantasiespier en waarom het verwoorden van je kwetsbaarheid een goed idee kan zijn. En o ja, waarom het zo jammer is dat therapie door middel van stokslagen verboden is. Ik had het natuurlijk kunnen weten toen ik Maxim vroeg voor deze podcast. Maxim is naast kunstenaar en media-ontregelaar ook graag een verbale beul, en laat werkelijk niets van me heel in het eerste deel van het gesprek, ik met mijn wijsneuzige ideetjes en mijn grote mond. Maar goed, in het tweede gedeelte van het gesprek krijgen we toch meer te zien van de zorgzame, uiterst gevoelige en, jawel mensen, kwetsbare man die achter deze bekvechter schuilgaat; en ga ik beter begrijpen waar zijn dwangmatig dominante, soms ronduit agressieve houding (niet slaan Maxim!) vandaan komt. Is het iemand om van te houden? HELL YEAH! Misschien is hij niet altijd even ‘wijs’ in de traditionele zin van het woord, maar kom er maar eens om, iemand die zo eigen is, creatief en radicaal eerlijk; en tegelijkertijd zo onuitstaanbaar. En, als laatste, even tussen jou en mij: Maxim heeft natuurlijk uiteindelijk een heeeel klein hartje! (Auu!..sorry Maxim, sorry auauauu!!)

Alles is liefde, nietwaar? Vraag dat maar aan de relatietherapeut, die elke dag tegenover bekvechtende of zwijgende koppels zit, en zijn of haar best doet om van pijn, verwijdering of verraad weer liefde, zachtheid en verbinding te maken. Maar de relatie is natuurlijk niet de enige plek waar tranen vloeien en mensen tegenover elkaar komen te staan. Welke methodes gebruikt een therapeut nou eigenlijk om mensen weer dichter bij elkaar te brengen? En waarom kunnen we die inzichten eigenlijk niet gebruiken voor het oplossen van grotere maatschappelijke conflicten, tussen, bijvoorbeeld, ruziende politici of bevolkingsgroepen? Met andere woorden: past de Brexit op de sofa? De geweldig intelligente relatie-therapeute Joey Steur was zo gek om op mijn interview-verzoek in te gaan om dit te gaan onderzoeken. Zij leidt mij eerst door de wonderlijke wereld van de systemische relatietherapie, en vervolgens pakken we de tissues erbij voor snikkende Brexit-politici. Er is genoeg ruimte op onze sofa, dus luister en huil mee! (Alert: ik ben nog aan het experimenteren met de juiste geluidskwaliteit, dat pakte deze keer wat minder uit; focus je vooral op de inhoud en laat je niet afleiden door het 'badkamereffect':)

BETER RUZIE MAKEN IN HET PUBLIEKE DEBAT “Ik neem waar dat jij (niet) houdt van zwarte piet, mijn gevoel daarbij is verdriet, mijn verlangen is dat jij mij serieus neemt, mijn verzoek is…” Tja, als alle debatten zo verliepen.. Hoe zou het zijn als we in het publieke debat ineens wel naar elkaar zouden gaan luisteren? Als we eerlijk konden verwoorden wat ons dwarszat, zonder een ander meteen aan te vallen of negatief te ‘framen’? ‘Doeslief’ is gauw gezegd, maar hoe kan je dat eigenlijk het beste in de praktijk brengen als er in het publieke debat, voor jouw gevoel in ieder geval, echt wat op het spel staat? Ik praat en brainstorm hier over met Simon Groen, die me de beginselen van ‘geweldloze communicatie’ uitlegt, een communicatietechniek die de jaren ’70 heeft overleefd en nu actueler is dan ooit; en hoe we via het volgen van vier kernstappen een heel eind kunnen komen in constructiever ruziemaken. In ons priveleven, maar ook 'en publique'. Zijn we wel aan toe met z’n allen, nietwaar?