Quran Karim with Persian Translation - Reciter: Shatry| قرآن کریم همراه با ترجمه فارسی - تلاوت

الله اکبرالله اکبرالله اکبرالله اکبراشهد ان لا اله الا اللهاشهد ان لا اله الا اللهاشهد ان محمداً رسول‌اللهاشهد ان محمداً رسول‌اللهاشهد ان علیاً ولی‌اللهاشهد ان علیاً ولی‌اللهحی علی الصلاهحی علی الصلاهحی علی الفلاححی علی الفلاححی علی خیر العملحی علی خیر العملالله اکبرالله اکبرلا اله الّا اللهلا اله الّا الله

سوره ۱۱۴: الناس - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿۱﴾بگو پناه مي‏برم به پروردگار مردم. (۱) مَلِكِ النَّاسِ ﴿۲﴾به مالك و حاكم مردم. (۲) إِلَهِ النَّاسِ ﴿۳﴾به خدا و معبود مردم (۳) مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿۴﴾از شر وسواس خناس. (۴) الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ ﴿۵﴾كه در سينه‏ هاي انسانها وسوسه مي‏كند. (۵) مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ ﴿۶﴾خواه از جن باشد يا از انسان! (۶)

سوره ۱۱۳: الفلق - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿۱﴾بگو پناه ميبرم به پروردگار سپيده صبح. (۱) مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿۲﴾از شر تمام آنچه آفريده است. (۲) وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿۳﴾و از شر هر موجود مزاحمي هنگامي كه وارد مي‏شود. (۳) وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ ﴿۴﴾و از شر آنها كه در گره‏ ها مي‏دمند (و هر تصميمي را سست مي‏كنند). (۴) وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿۵﴾و از شر هر حسودي هنگامي كه حسد مي‏ورزد. (۵)

سوره ۱۱۲: الإخلاص - جزء ۳۰بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿۱﴾بگو: خداوند يكتا و يگانه است. (۱) اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿۲﴾خداوندي است كه همه نيازمندان قصد او مي‏كنند: (۲) لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ ﴿۳﴾نزاد و زاده نشد. (۳) وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ ﴿۴﴾و براي او هرگز شبيه و مانندي نبوده است. (۴)

سوره ۱۱۱: المسد - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ ﴿۱﴾بريده باد هر دو دست ابولهب (و مرگ بر او باد). (۱) مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا كَسَبَ ﴿۲﴾هرگز مال و ثروت او و آنچه را به دست آورد به حالش سودي نبخشيد. (۲) سَيَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ ﴿۳﴾و به زودي وارد آتشي مي‏شود كه داراي شعله فروزان است. (۳) وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ ﴿۴﴾و همچنين همسرش در حالي كه هيزم به دوش مي‏كشد، (۴) فِي جِيدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ ﴿۵﴾و در گردنش طنابي از ليف خرما است! (۵)

سوره ۱۱۰: النصر - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿۱﴾هنگامي كه ياري خدا و پيروزي فرا رسد. (۱) وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿۲﴾و مردم را ببيني گروه گروه وارد دين خدا مي‏شوند. (۲) فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا ﴿۳﴾پروردگارت را تسبيح و حمد كن، و از او آمرزش بخواه كه او بسيار توبه پذير است. (۳)

سوره ۱۰۹: الكافرون - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ ﴿۱﴾بگو اي كافران! (۱) لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ ﴿۲﴾آنچه را شما مي‏پرستيد من نمي‏پرستم. (۲) وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿۳﴾و نه شما آنچه را من پرستش مي‏كنم مي‏پرستيد. (۳) وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ ﴿۴﴾و نه من هرگز آنچه را شما پرستش كرده‏ ايد مي‏پرستم (۴) وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿۵﴾و نه شما آنچه را كه من مي‏پرستم عبادت مي‏كنيد. (۵) لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ ﴿۶﴾(حال كه چنين است) آئين شما براي خودتان و آئين من براي خودم! (۶)

سوره ۱۰۸: الكوثر - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ ﴿۱﴾ما به تو كوثر (خير و بركت فراوان) عطا كرديم. (۱) فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ ﴿۲﴾اكنون كه چنين است براي پروردگارت نماز بخوان و قرباني كن. (۲) إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿۳﴾مسلما دشمن تو ابتر و بلا عقب است. (۳)

سوره ۱۰۷: الماعون - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان أَرَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ ﴿۱﴾آيا كسي كه روز جزا را پيوسته انكار مي‏كند مشاهده كردي ؟ (۱) فَذَلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ ﴿۲﴾او همان كسي است كه يتيم را با خشونت مي‏راند. (۲) وَلَا يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿۳﴾و ديگران را به اطعام مسكين تشويق نمي‏كند. (۳) فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ ﴿۴﴾پس واي بر نمازگزاراني كه... (۴) الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ ﴿۵﴾نماز خود را به دست فراموشي مي‏سپارند (۵) الَّذِينَ هُمْ يُرَاءُونَ ﴿۶﴾آنها كه ريا مي‏كنند. (۶) وَيَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ ﴿۷﴾و ديگران را از ضروريات زندگي منع مي‏نمايند. (۷)

سوره ۱۰۶: قريش - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ ﴿۱﴾(مجازات اصحاب الفيل) به خاطر اين بود كه قريش (به اين سرزمين مقدس) الفت گيرند (و مقدمات ظهور پيامبر فراهم شود). (۱) إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَالصَّيْفِ ﴿۲﴾الفت آنها در سفرهاي زمستانه و تابستانه است. (۲) فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ ﴿۳﴾پس (به شكرانه اين نعمت بزرگ) بايد پروردگار اين خانه را عبادت كنند. (۳) الَّذِي أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ ﴿۴﴾همانكس كه آنها را از گرسنگي نجات داد و از نااءمني رهائي بخشيد. (۴)

سوره ۱۰۵: الفيل - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحَابِ الْفِيلِ ﴿۱﴾آيا نديدي پروردگارت با اصحاب فيل (لشگر ابرهه كه به قصد نابودي كعبه آمده بودند) چه كرد؟! (۱) أَلَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ ﴿۲﴾آيا نقشه آنها را در ضلالت و تباهي قرار نداد؟ (۲) وَأَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرًا أَبَابِيلَ ﴿۳﴾و بر سر آنها پرندگاني را گروه گروه فرستاد. (۳) تَرْمِيهِمْ بِحِجَارَةٍ مِنْ سِجِّيلٍ ﴿۴﴾كه با سنگهاي كوچكي آنها را هدف قرار مي‏دادند. (۴) فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ ﴿۵﴾در نتيجه آنها را همچون كاه خورده شده قرار داد (۵)

سوره ۱۰۴: الهمزة - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ ﴿۱﴾واي بر هر عيب جوي مسخره كننده‏ اي! (۱) الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿۲﴾همان كس كه مال را جمع آوري و شماره كرده (بي آنكه حساب مشروع و نامشروع كند). (۲) يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿۳﴾گمان مي‏كند كه اموالش سبب جاودانگي او است! (۳) كَلَّا لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ ﴿۴﴾چنين نيست كه او مي‏پندارد، به زودي در حطمه (آتشي خردكننده) پرتاب مي‏شود. (۴) وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿۵﴾و تو چه مي‏داني حطمه چيست ؟ (۵) نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿۶﴾آتش برافروخته الهي است. (۶) الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿۷﴾آتشي كه از دلها سرمي زند! (۷) إِنَّهَا عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ ﴿۸﴾اين آتش بر آنها به صورت دربسته است. (۸) فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ ﴿۹﴾در ستونهاي كشيده و طولاني! (۹)

سوره ۱۰۳: العصر - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان وَالْعَصْرِ ﴿۱﴾به عصر سوگند، (۱) إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ ﴿۲﴾كه انسانها همه در زيانند. (۲) إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿۳﴾مگر كساني كه ايمان آورده، و اعمال صالح انجام داده‏ اند و يكديگر را به حق سفارش كرده، و يكديگر را به شكيبائي و استقامت توصيه نمود. (۳)

سوره ۱۰۲: التكاثر - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ ﴿۱﴾تفاخر و تكاثر شما را به خود مشغول داشته (و از خدا غافل كرده). (۱) حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ ﴿۲﴾تا آنجا كه زيارت قبرها رفتيد (و قبور مردگان خود را برشمرديد). (۲) كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿۳﴾چنين نيست كه شما خيال مي‏كنيد به زودي خواهيد دانست. (۳) ثُمَّ كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿۴﴾باز چنان نيست كه شما مي‏پنداريد به زودي خواهيد دانست. (۴) كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ ﴿۵﴾چنان نيست كه شما خيال مي‏كنيد اگر شما علم اليقين (به آخرت) داشتيد (به سراغ اين موهومات و تفاخرها نمي‏رفتيد). (۵) لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ ﴿۶﴾شما قطعا جهنم را خواهيد ديد! (۶) ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ الْيَقِينِ ﴿۷﴾سپس (با ورود در آن) آن را به عين اليقين مشاهده خواهيد كرد. (۷) ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ ﴿۸﴾سپس در آن روز همه شما از نعمتهائي كه داشته‏ ايد سؤ ال خواهيد شد. (۸)

سوره ۱۰۱: القارعة - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان الْقَارِعَةُ ﴿۱﴾آن حادثه كوبنده، (۱) مَا الْقَارِعَةُ ﴿۲﴾و چه حادثه كوبنده‏ اي؟! (۲) وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿۳﴾و تو چه مي‏داني كه حادثه كوبنده چيست ؟ (۳) يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿۴﴾روزي كه مردم مانند پروانه‏ هاي پراكنده به هر سو مي‏دوند. (۴) وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ ﴿۵﴾و كوه‏ ها مانند پشم رنگين حلاجي شده مي‏گردد. (۵) فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ ﴿۶﴾(در آن روز) كسي كه ترازوهاي اعمالش سنگين است. (۶) فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ ﴿۷﴾در يك زندگي خشنود خواهد بود. (۷) وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ ﴿۸﴾و اما كسي كه ترازوهايش سبك است. (۸) فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ ﴿۹﴾پناهگاهش هاويه (دوزخ) است. (۹) وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ ﴿۱۰﴾و تو چه مي‏داني هاويه چيست ؟ (۱۰) نَارٌ حَامِيَةٌ ﴿۱۱﴾آتشي است سوزان. (۱۱)

سوره ۱۰۰: العاديات - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا ﴿۱﴾سوگند به اسبان دوندهاي كه نفس زنان (به سوي ميدان جهاد) پيش ‍ رفتند. (۱) فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا ﴿۲﴾و سوگند به آنها (كه بر اثر برخورد سمشان به سنگهاي بيابان) جرقه‏ هاي آتش افروختند. (۲) فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا ﴿۳﴾و با دميدن صبح بر دشمن يورش بردند. (۳) فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿۴﴾و گرد و غبار به هر سو پراكنده كردند. (۴) فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿۵﴾و (ناگهان) در ميان دشمن ظاهر شدند. (۵) إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ ﴿۶﴾كه انسان در برابر نعمتهاي پروردگارش ناسپاس و بخيل است. (۶) وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِكَ لَشَهِيدٌ ﴿۷﴾و او خود نيز بر اين معني گواه است. (۷) وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ ﴿۸﴾او علاقه شديدي به مال دارد. (۸) أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ ﴿۹﴾آيا نمي‏داند روزي كه تمام آنچه در قبرهاست زنده مي‏شود. (۹) وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ ﴿۱۰﴾و آنچه در درون سينه‏ ها است آشكار مي‏گردد. (۱۰) إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَخَبِيرٌ ﴿۱۱﴾در آن روز پروردگارشان از آنها كاملا با خبر است. (۱۱)

سوره ۹۹: الزلزلة - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿۱﴾هنگامي كه زمين شديدا به لرزه در آيد. (۱) وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا ﴿۲﴾و زمين بارهاي سنگينش را خارج سازد! (۲) وَقَالَ الْإِنْسَانُ مَا لَهَا ﴿۳﴾و انسان مي‏گويد زمين را چه مي‏شود (كه اينگونه مي‏لرزد)؟ (۳) يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ﴿۴﴾در آن روز زمين تمام خبرهاي خود را بازگو مي‏كند. (۴) بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَى لَهَا ﴿۵﴾چرا كه پروردگارت به او وحي كرده است. (۵) يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ ﴿۶﴾در آن روز مردم به صورت گروه‏ هاي مختلف از قبرها خارج مي‏شوند تا اعمالشان به آنها نشان داده شود. (۶) فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ ﴿۷﴾پس هر كس به اندازه سنگيني ذره‏ اي كار خير انجام داده آن را مي‏بيند. (۷) وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ ﴿۸﴾و هر كس به اندازه ذره‏ اي كار بد كرده آن را مي‏بيند. (۸)

سوره ۹۸: البينة - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ مُنْفَكِّينَ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ ﴿۱﴾كافران از اهل كتاب و مشركان (مي گفتند) ما دست از آئين خود بر نمي‏داريم تا دليل روشني براي ما بيايد! (۱) رَسُولٌ مِنَ اللَّهِ يَتْلُو صُحُفًا مُطَهَّرَةً ﴿۲﴾پيامبري از سوي خدا كه صحيفه‏ هاي پاكي را بر ما بخواند. (۲) فِيهَا كُتُبٌ قَيِّمَةٌ ﴿۳﴾و در آن نوشته‏ هاي صحيح و پر ارزش باشد. (۳) وَمَا تَفَرَّقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَةُ ﴿۴﴾ولي اهل كتاب (در دين خدا) اختلاف نكردند مگر بعد از آنكه دليل روشن براي آنان آمد. (۴) وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاءَ وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ وَذَلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ ﴿۵﴾در حالي كه به آنها دستوري داده نشده بود جز اينكه خدا را پرستش ‍ كنند با كمال اخلاص، و از شرك به توحيد باز گردند، نماز را برپا دارند، و زكات را ادا كنند، و اين است آئين مستقيم و صحيح و پايدار. (۵) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ فِي نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أُولَئِكَ هُمْ شَرُّ الْبَرِيَّةِ ﴿۶﴾كافران از اهل كتاب و مشركان در دوزخند، جاودانه در آن مي‏مانند، آنها بدترين مخلوقاتند. (۶) إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ ﴿۷﴾(اما) كساني كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند بهترين مخلوقات (خدا) هستند. (۷) جَزَاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ ﴿۸﴾پاداش آنها نزد پروردگارشان باغهاي بهشت جاويدان است كه نهرها از زير درختانش جاري است، هميشه در آن مي‏مانند، هم خدا از آنها خشنود است و هم آنها از خدا خشنود، و اين (مقام والا) براي كسي است كه از پروردگارش بترسد. (۸)

سوره ۹۷: القدر - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ ﴿۱﴾ما آن (قرآن) را در شب قدر نازل كرديم. (۱) وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ ﴿۲﴾و تو چه مي‏داني شب قدر چيست؟! (۲) لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ ﴿۳﴾شب قدر بهتر از هزار ماه (۳) تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ ﴿۴﴾فرشتگان و روح در آن شب به اذن پروردگارشان براي (تقدير) هر كار نازل مي‏شوند. (۴) سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ ﴿۵﴾شبي است مملو از سلامت (و بركت و رحمت) تا طلوع صبح! (۵)

سوره ۹۶: العلق - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ﴿۱﴾بخوان به نام پروردگارت كه جهان را آفريد. (۱) خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿۲﴾همان كس كه ‏انسان را از خون بسته‏ اي خلق كرد. (۲) اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ ﴿۳﴾بخوان كه پروردگارت از همه بزرگوارتر است. (۳) الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿۴﴾همان كسي كه به وسيله قلم تعليم نمود. (۴) عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ ﴿۵﴾و به انسان آنچه را نمي‏دانست ياد داد. (۵) كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَى ﴿۶﴾چنين نيست كه انسان حقشناس باشد مسلما طغيان مي‏كند. (۶) أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى ﴿۷﴾به خاطر اينكه خود را بينياز مي‏بيند! (۷) إِنَّ إِلَى رَبِّكَ الرُّجْعَى ﴿۸﴾مسلما بازگشت همه به سوي پروردگار تو است. (۸) أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَى ﴿۹﴾به من خبر ده آيا كسي كه نهي مي‏كند (۹) عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿۱۰﴾بنده‏ اي را به هنگامي كه نماز مي‏خواند (آيا مستحق عذاب الهي نيست)؟ (۱۰) أَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿۱۱﴾به من خبر ده اگر اين بنده بر طريق هدايت باشد، (۱۱) أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿۱۲﴾يا مردم را به تقوا دستور دهد (آيا نهي كردن او سزاوار است ؟). (۱۲) أَرَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿۱۳﴾به من خبر ده اگر (اين طغيانگر) تكذيب حق كند و به آن پشت نمايد (چه سرنوشت دردناكي خواهد داشت ؟). (۱۳) أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى ﴿۱۴﴾آيا او نمي‏داند كه خداوند همه اعمالش را مي‏بيند؟! (۱۴) كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ ﴿۱۵﴾چنان نيست كه او خيال مي‏كند اگر دست از كار خود بر ندارد ناصيه‏ اش (موي پيش سرش) را گرفته (و به سوي عذاب مي‏كشانيم). (۱۵) نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿۱۶﴾همان ناصيه دروغگوي خطا كار! (۱۶) فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ ﴿۱۷﴾سپس هر كه را مي‏خواهد صدا بزند (تا ياريش كند). (۱۷) سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ ﴿۱۸﴾ما هم به زودي ماءموران دوزخ را صدا مي‏زنيم! (۱۸) كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿۱۹﴾چنان نيست كه او مي‏پندارد، هرگز او را اطاعت مكن و سجده نما و تقرب جوي. (۱۹)

سوره ۹۵: التين - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ ﴿۱﴾قسم به انجير و زيتون (يا قسم به سرزمين شام و بيت المقدس). (۱) وَطُورِ سِينِينَ ﴿۲﴾و سوگند به طور سينين. (۲) وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ ﴿۳﴾و قسم به اين شهر اءمن (مكه). (۳) لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ ﴿۴﴾كه ما انسان را در بهترين صورت و نظام آفريده‏ ايم. (۴) ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ ﴿۵﴾سپس او را به پائين‏ترين مرحله باز گردانديم. (۵) إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿۶﴾مگر كساني كه ايمان آورده‏ اند و اعمال صالح انجام داده‏ اند كه براي آنها پاداشي است قطع ناشدني! (۶) فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ ﴿۷﴾پس چه چيز سبب مي‏شود كه تو بعد از اين همه، روز جزا را تكذيب كني؟! (۷) أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ ﴿۸﴾آيا خداوند بهترين حكم كنندگان نيست ؟ (۸)

سوره ۹۴: الشرح - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ ﴿۱﴾آيا ما سينه تو را گشاده نساختيم ؟ (۱) وَوَضَعْنَا عَنْكَ وِزْرَكَ ﴿۲﴾و بار سنگين را از تو بر نداشتيم ؟ (۲) الَّذِي أَنْقَضَ ظَهْرَكَ ﴿۳﴾همان باري كه سخت بر پشت تو سنگيني مي‏كرد. (۳) وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ ﴿۴﴾و آوازه تو را بلند كرديم. (۴) فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿۵﴾بنابراين مسلما با سختي آساني است. (۵) إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿۶﴾و مسلما با سختي آساني است. (۶) فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ ﴿۷﴾پس هنگامي كه از كار مهمي فارغ مي‏شوي به مهم ديگري پرداز! (۷) وَإِلَى رَبِّكَ فَارْغَبْ ﴿۸﴾و به سوي پروردگارت توجه كن. (۸)

سوره ۹۳: الضحى - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان وَالضُّحَى ﴿۱﴾قسم به روز در آن هنگام كه آفتاب بر آيد (و همه جا را فرا گيرد). (۱) وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَى ﴿۲﴾و سوگند به شب در آن هنگام كه آرام گيرد. (۲) مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَى ﴿۳﴾كه خداوند هرگز تو را وانگذاشته، و مورد خشم قرار نداده است. (۳) وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُولَى ﴿۴﴾و مسلما آخرت براي تو از دنيا بهتر است. (۴) وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى ﴿۵﴾و به زودي پروردگارت آن قدر به تو عطا مي‏كند كه خشنود شو (۵) أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَى ﴿۶﴾آيا تو را يتيم نيافت و سپس پناه داد؟ (۶) وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿۷﴾و تو را گمشده يافت و هدايت كرد. (۷) وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿۸﴾و تو را فقير يافت و بينياز نمود. (۸) فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿۹﴾حال كه چنين است يتيم را تحقير مكن. (۹) وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿۱۰﴾و سؤ ال كننده را از خود مران. (۱۰) وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ ﴿۱۱﴾و نعمتهاي پروردگارت را بازگو كن. (۱۱)

سوره ۹۲: الليل - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى ﴿۱﴾قسم به شب در آن هنگام كه جهان را بپوشاند. (۱) وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى ﴿۲﴾و قسم به روز هنگامي كه تجلي كند. (۲) وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَى ﴿۳﴾و قسم به آن كس كه جنس مذكر و مؤ نث را آفريد. (۳) إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّى ﴿۴﴾كه سعي و تلاش شما مختلف است: (۴) فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى ﴿۵﴾اما آن كس كه (در راه خدا) انفاق كند و پرهيزگاري پيش گيرد. (۵) وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى ﴿۶﴾و جزاي نيك (الهي) را تصديق كند. (۶) فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى ﴿۷﴾ما او را در مسير آساني قرار مي‏دهيم. (۷) وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى ﴿۸﴾اما كسي كه بخل ورزد و از اين طريق بينيازي طلبد. (۸) وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَى ﴿۹﴾و پاداش نيك (الهي) را تكذيب كند. (۹) فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى ﴿۱۰﴾ما به زودي او را در مسير دشواري قرار مي‏دهيم. (۱۰) وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى ﴿۱۱﴾و در آن هنگام كه (در جهنم يا قبر) سقوط مي‏كند اموالش به حال او سودي نخواهد داشت! (۱۱) إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَى ﴿۱۲﴾مسلما هدايت كردن بر ما است. (۱۲) وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى ﴿۱۳﴾و دنيا و آخرت از آن ما است. (۱۳) فَأَنْذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّى ﴿۱۴﴾و من شما را از آتشي كه زبانه مي‏كشد بيم مي‏دهم. (۱۴) لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿۱۵﴾كسي جز بدبخت ترين مردم وارد آن نمي‏شود. (۱۵) الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿۱۶﴾همان كس كه آيات (خدا را) تكذيب كرد و به آن پشت نمود. (۱۶) وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿۱۷﴾و به زودي باتقواترين مردم از آن دور داشته مي‏شود. (۱۷) الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّى ﴿۱۸﴾همان كس كه مال خود را (در راه خدا) مي‏بخشد تا تزكيه نفس ‍ كند. (۱۸) وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى ﴿۱۹﴾و هيچ كس را نزد او حق نعمتي نيست تا بخواهد (به وسيله اين انفاق) او را جزا دهد. (۱۹) إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى ﴿۲۰﴾بلكه تنها هدفش جلب رضاي پروردگار بزرگ او است. (۲۰) وَلَسَوْفَ يَرْضَى ﴿۲۱﴾و به زودي راضي و خشنود مي‏شود. (۲۱)

سوره ۹۱: الشمس - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿۱﴾به خورشيد و گسترش نور آن سوگند! (۱) وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿۲﴾و به ماه در آن هنگام كه بعد از آن در آيد (۲) وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿۳﴾و به روز هنگامي كه صفحه زمين را روشن سازد (۳) وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا ﴿۴﴾و قسم به شب آن هنگام كه صفحه زمين را بپوشاند (۴) وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿۵﴾و قسم به آسمان و كسي كه آسمان را بنا كرده. (۵) وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿۶﴾و قسم به زمين و كسي كه آن را گسترانيده. (۶) وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿۷﴾و سوگند به نفس آدمي و آن كس كه آن را منظم ساخته، (۷) فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿۸﴾سپس فجور و تقوا (شر و خير) را به او الهام كرده است (۸) قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا ﴿۹﴾كه هر كس نفس خود را تزكيه كرده، رستگار شده (۹) وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿۱۰﴾و آن كس كه نفس خويش را با معصيت و گناه آلوده ساخته، نوميد و محروم گشته است. (۱۰) كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿۱۱﴾قوم ثمود بر اثر طغيان (پيامبرشان را) تكذيب كردند. (۱۱) إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿۱۲﴾آنگاه كه شقي ترين آنها بپاخاست. (۱۲) فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا ﴿۱۳﴾و فرستاده الهي (صالح) به آنها گفت ناقه خدا را با آبشخورش ‍ واگذاريد (و مزاحم آن نشويد). (۱۳) فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿۱۴﴾ولي آنها او را تكذيب نمودند و ناقه را پي كردند و به هلاكت رساندند، لذا پروردگارشان آنها را به خاطر گناهي كه مرتكب شده بودند در هم كوبيد و سرزمينشان را صاف و مسطح نمود! (۱۴) وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿۱۵﴾و او هرگز از فرجام اين كار بيم ندارد (۱۵)

سوره ۹۰: البلد - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿۱﴾قسم به اين شهر مقدس (مكه). (۱) وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿۲﴾شهري كه تو ساكن (۲) وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿۳﴾و قسم به پدر و فرزندش (ابراهيم خليل و اسماعيل ذبيح). (۳) لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ ﴿۴﴾كه ما انسان را در رنج آفريديم (و زندگي او مملو از رنجها است). (۴) أَيَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ ﴿۵﴾آيا او گمان مي‏كند كه هيچ كس قادر نيست بر او دست يابد؟! (۵) يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُبَدًا ﴿۶﴾مي گويد: مال زيادي را (در كارهاي خير) تلف كرده‏ ام! (۶) أَيَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ ﴿۷﴾آيا گمان مي‏كند هيچ كس او را نديده (و نمي‏بيند)؟ (۷) أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ ﴿۸﴾آيا براي او (انسان) دو چشم قرار نداديم ؟ (۸) وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ ﴿۹﴾و يك زبان و دو لب ؟ (۹) وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ ﴿۱۰﴾و او را به خير و شرش هدايت نموديم. (۱۰) فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿۱۱﴾ولي او (انسان ناسپاس) از آن گردنه مهم بالا نرفت! (۱۱) وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿۱۲﴾و تو نمي‏داني آن گردنه چيست ؟ (۱۲) فَكُّ رَقَبَةٍ ﴿۱۳﴾آزاد كردن برده است! (۱۳) أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ ﴿۱۴﴾يا اطعام كردن در روز گرسنگي. (۱۴) يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿۱۵﴾يتيمي از خويشاوندان را. (۱۵) أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿۱۶﴾يا مستمندي به خاك افتاده را. (۱۶) ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿۱۷﴾سپس از كساني بوده باشد كه ايمان آورده، و يكديگر را به شكيبائي و رحمت توصيه مي‏كنند. (۱۷) أُولَئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ﴿۱۸﴾آنها اصحاب اليمين هستند (و نامه اعمالشان را به دست راستشان مي‏دهند). (۱۸) وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿۱۹﴾و كساني كه آيات ما را انكار كرده‏ اند افرادي شومند و نامه اعمالشان به دست چپشان داده مي‏شود. (۱۹) عَلَيْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ ﴿۲۰﴾بر آنها آتشي است فرو بسته (كه راه فراري از آن نيست). (۲۰)

سوره ۸۹: الفجر - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان وَالْفَجْرِ ﴿۱﴾به سپيده دم سوگند. (۱) وَلَيَالٍ عَشْرٍ ﴿۲﴾و به شبهاي دهگانه. (۲) وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿۳﴾و به زوج و فرد. (۳) وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ ﴿۴﴾و به شب هنگامي كه (به سوي روشنايي روز) حركت مي‏كند سوگند (كه پروردگارت در كمين ظالمان است). (۴) هَلْ فِي ذَلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍ ﴿۵﴾آيا در آنچه گفته شد سوگند مهمي براي صاحبان خرد نيست؟! (۵) أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ﴿۶﴾آيا نديدي پروردگارت به قوم عاد چه كرد؟ (۶) إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿۷﴾و با آن شهر «ارم» با عظمت. (۷) الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ ﴿۸﴾همان شهري كه نظيرش در بلاد آفريده نشده بود. (۸) وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿۹﴾و قوم ثمود كه صخره‏ هاي عظيم را از دره مي‏بريدند (و از آن خانه و كاخ مي‏ساختند). (۹) وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ ﴿۱۰﴾و فرعوني كه قدرتمند و شكنجه گر بود. (۱۰) الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ ﴿۱۱﴾همان اقوامي كه در شهرها طغيان كردند. (۱۱) فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ ﴿۱۲﴾و فساد فراوان در آنها ببار آوردند. (۱۲) فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿۱۳﴾لذا خداوند تازيانه عذاب را بر آنها فرو ريخت. (۱۳) إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿۱۴﴾مسلما پروردگار تو در كمينگاه است. (۱۴) فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ ﴿۱۵﴾اما انسان هنگامي كه خداوند او را براي آزمايش اكرام مي‏كند و نعمت مي‏بخشد (مغرور مي‏شود و) مي‏گويد: پروردگارم مرا گرامي داشته! (۱۵) وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ ﴿۱۶﴾و اما هنگامي كه براي امتحان روزي را بر او تنگ بگيرد ماءيوس ‍ مي‏شود و مي‏گويد پروردگارم مرا خوار كرده! (۱۶) كَلَّا بَلْ لَا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ ﴿۱۷﴾چنان نيست كه شما خيال مي‏كنيد، بلكه شما يتيمان را گرامي نمي‏داريد. (۱۷) وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿۱۸﴾و يكديگر را بر اطعام مستمندان تشويق نمي‏كند. (۱۸) وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَمًّا ﴿۱۹﴾و ميراث را (از طريق مشروع و نامشروع) جمع كرده مي‏خوريد. (۱۹) وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿۲۰﴾و مال و ثروت را بسيار دوست مي‏داريد. (۲۰) كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا ﴿۲۱﴾چنان نيست كه آنها خيال مي‏كنند، در آن هنگام كه زمين سخت درهم كوبيده شود. (۲۱) وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا ﴿۲۲﴾و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند. (۲۲) وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّكْرَى ﴿۲۳﴾و در آن روز جهنم را حاضر كنند (آري) در آن روز انسان متذكر مي‏شود، اما چه فايده كه اين تذكر براي او سودي ندارد. (۲۳) يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي ﴿۲۴﴾مي گويد: ايكاش براي اين زندگي چيزي فرستاده بودم. (۲۴) فَيَوْمَئِذٍ لَا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿۲۵﴾در آن روز هيچكس عذابي همانند عذاب او نمي‏كند. (۲۵) وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿۲۶﴾و هيچكس همچون او كسي را به بند نمي‏كشد. (۲۶) يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿۲۷﴾تو اي روح آرام يافته! (۲۷) ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً ﴿۲۸﴾به سوي پروردگارت بازگرد در حالي هم تو از او خشنودي و هم او از تو خشنود است. (۲۸) فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿۲۹﴾و در سلك بندگانم داخل شو. (۲۹) وَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿۳۰﴾و در بهشتم ورود كن. (۳۰)

سوره ۸۸: الغاشية - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ ﴿۱﴾آيا داستان «غاشيه» (روز قيامت كه حوادث وحشتناكش همه را مي‏پوشاند) به تو رسيده است؟! (۱) وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ ﴿۲﴾چهره‏ هائي در آن روز خاشع و ذلت بار است. (۲) عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ ﴿۳﴾آنها كه پيوسته عمل كرده و خسته شده‏ اند (و نتيجه‏ اي عائدشان نشده). (۳) تَصْلَى نَارًا حَامِيَةً ﴿۴﴾و در آتش سوزان وارد مي‏گردند. (۴) تُسْقَى مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ ﴿۵﴾از چشمهاي فوق العاده داغ به آنها مي‏نوشانند. (۵) لَيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِيعٍ ﴿۶﴾طعامي جز از ضريع (خار خشك تلخ و بد بو) ندارند. (۶) لَا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِنْ جُوعٍ ﴿۷﴾غذايي كه نه آنها را فربه مي‏كند و نه گرسنگي را فرو مي‏نشاند! (۷) وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاعِمَةٌ ﴿۸﴾چهره‏ هايي در آن روز شاداب با طراوت است. (۸) لِسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ ﴿۹﴾چرا كه از سعي و تلاش خود خشنود است. (۹) فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ ﴿۱۰﴾در بهشتي است عالي! (۱۰) لَا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً ﴿۱۱﴾كه در آن هيچ سخن لغو و بيهوده‏ اي نمي‏شنوي. (۱۱) فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ ﴿۱۲﴾در آن چشمه‏ هاي جاري است. (۱۲) فِيهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ ﴿۱۳﴾در آن تختهاي زيباي بلند است. (۱۳) وَأَكْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ ﴿۱۴﴾و قدحهائي كه در كنار اين چشمه‏ ها نهاده. (۱۴) وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ ﴿۱۵﴾و بالشها و پشتيهاي صف داده شده. (۱۵) وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ ﴿۱۶﴾و فرشهاي فاخر گسترده! (۱۶) أَفَلَا يَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ ﴿۱۷﴾آيا آنها به شتر نمي‏نگرند چگونه آفريده شده ؟ (۱۷) وَإِلَى السَّمَاءِ كَيْفَ رُفِعَتْ ﴿۱۸﴾و به آسمان نگاه نمي‏كنند كه چگونه بر پا شده ؟ (۱۸) وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ ﴿۱۹﴾و به كوهها كه چگونه در جاي خود نصب گرديده ؟ (۱۹) وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ ﴿۲۰﴾و به زمين كه چگونه مسطح گشته ؟ (۲۰) فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَكِّرٌ ﴿۲۱﴾پس تذكر ده تو فقط تذكر دهنده‏ اي. (۲۱) لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ ﴿۲۲﴾تو مسلط بر آنها نيستي كه مجبورشان (بر ايمان) كني. (۲۲) إِلَّا مَنْ تَوَلَّى وَكَفَرَ ﴿۲۳﴾مگر كسي كه پشت كند و كافر شود. (۲۳) فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ ﴿۲۴﴾كه خداوند او را به عذاب بزرگ مجازات مي‏كند. (۲۴) إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ ﴿۲۵﴾مسلما بازگشت آنها به سوي ما است. (۲۵) ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ ﴿۲۶﴾و مسلما حساب آنها با ما است. (۲۶)

سوره ۸۷: الأعلى - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى ﴿۱﴾نام پروردگار بلند مرتبهات را منزه دار. (۱) الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى ﴿۲﴾همان خداوندي كه آفريد و منظم كرد. (۲) وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى ﴿۳﴾و همان كس كه تقدير كرد و هدايت فرمود. (۳) وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿۴﴾و آنكس كه چراگاه را به وجود آورد. (۴) فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَى ﴿۵﴾سپس آن را خشك و سياه قرار داد. (۵) سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنْسَى ﴿۶﴾ما به زودي (قرآن را) بر تو قرائت مي‏كنيم و هرگز فراموش نخواهي كرد. (۶) إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَى ﴿۷﴾مگر آنچه را خدا بخواهد، كه او آشكار و پنهان را مي‏داند. (۷) وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَى ﴿۸﴾و ما تو را براي انجام هر كار خير آماده مي‏كنيم. (۸) فَذَكِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّكْرَى ﴿۹﴾پس تذكر ده اگر تذكر مفيد باشد. (۹) سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَخْشَى ﴿۱۰﴾و به زودي آنها كه از خدا مي‏ترسند متذكر مي‏شوند. (۱۰) وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿۱۱﴾اما بدبخت ترين افراد از آن دوري مي‏گزيند. (۱۱) الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَى ﴿۱۲﴾همان كسي كه در آتش بزرگ وارد مي‏شود. (۱۲) ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَى ﴿۱۳﴾سپس در آن آتش نه مي‏ميرد و نه زنده مي‏شود. (۱۳) قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى ﴿۱۴﴾مسلما رستگار مي‏شود كسي كه خود را تزكيه كند. (۱۴) وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ﴿۱۵﴾و نام پروردگارش را بياد آورد و نماز بخواند. (۱۵) بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿۱۶﴾بلكه شما حيات دنيا را مقدم مي‏داريد. (۱۶) وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَى ﴿۱۷﴾در حالي كه آخرت بهتر و پايدارتر است. (۱۷) إِنَّ هَذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَى ﴿۱۸﴾اين دستورات در كتب آسماني پيشين آمده است. (۱۸) صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى ﴿۱۹﴾كتب ابراهيم و موسي. (۱۹)

سوره ۸۶: الطارق - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ ﴿۱﴾سوگند به آسمان و كوبنده شب. (۱) وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ ﴿۲﴾و تو نمي‏داني كوبنده شب چيست؟! (۲) النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿۳﴾همان ستاره درخشان و شكافنده تاريكيها. (۳) إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ ﴿۴﴾(به اين آيت بزرگ الهي سوگند) كه هر كس مراقب و حافظي دارد. (۴) فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿۵﴾انسان بايد نگاه كند كه از چه چيز آفريده شده؟! (۵) خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ ﴿۶﴾از يك آب جهنده آفريده شده است. (۶) يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿۷﴾آبي كه خارج مي‏شود از ميان «پشت» و «سينه‏ ها». (۷) إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿۸﴾(كسي كه او را از چنين موجود ناچيزي آفريد) مي‏تواند او را بازگرداند. (۸) يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿۹﴾در آن روز كه اسرار پنهان آشكار مي‏شود. (۹) فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿۱۰﴾و براي او هيچ نيرو و ياوري نيست. (۱۰) وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿۱۱﴾سوگند به آسمان پرباران! (۱۱) وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿۱۲﴾و سوگند به زمين پرشكاف (كه گياهان از آن سر برمي آورند). (۱۲) إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿۱۳﴾كه اين يك سخن حق است. (۱۳) وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿۱۴﴾و شوخي نيست. (۱۴) إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا ﴿۱۵﴾آنها پيوسته حيله مي‏كنند. (۱۵) وَأَكِيدُ كَيْدًا ﴿۱۶﴾و من در مقابل آنها چاره مي‏كنم. (۱۶) فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا ﴿۱۷﴾حال كه چنين است كافران را اندكي مهلت ده (تا سزاي اعمالشان را ببينند). (۱۷)

سوره ۸۵: البروج - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ ﴿۱﴾سوگند به آسمان كه داراي برجهاي بسيار است. (۱) وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ ﴿۲﴾و سوگند به آن روز موعود. (۲) وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ ﴿۳﴾و «شاهد» «و مشهود» (شاهد پيامبر و گواهان اعمال و مشهود اعمال امت است). (۳) قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ ﴿۴﴾مرگ و عذاب بر شكنجه گران صاحب گودال (آتش) باد. (۴) النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ ﴿۵﴾گودالهايي پر از آتش شعله ور. (۵) إِذْ هُمْ عَلَيْهَا قُعُودٌ ﴿۶﴾هنگامي كه در كنار آن نشسته بودند. (۶) وَهُمْ عَلَى مَا يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ ﴿۷﴾و آنچه را نسبت به مؤ منان انجام مي‏دادند (با خونسردي) تماشا مي‏كردند! (۷) وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَنْ يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ ﴿۸﴾هيچ ايرادي بر آنها (مؤ منان) نداشتند جز اينكه به خداوند عزيز و حميد ايمان آورده بودند. (۸) الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ﴿۹﴾همان خدايي كه حكومت آسمانها و زمين از آن او است و بر همه چيز گواه است. (۹) إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ ﴿۱۰﴾كساني كه مردان و زنان با ايمان را مورد شكنجه قرار دادند عذاب دوزخ براي آنها است، و عذاب آتش سوزان. (۱۰) إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْكَبِيرُ ﴿۱۱﴾كساني كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند براي آنها باغهايي از بهشت است كه نهرها زير درختانش جاري است، و اين پيروزي بزرگي است. (۱۱) إِنَّ بَطْشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ ﴿۱۲﴾گرفتن قهرآميز و مجازات پروردگارت بسيار شديد است، (۱۲) إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَيُعِيدُ ﴿۱۳﴾او است كه آفرينش را آغاز مي‏كند، و او است كه بازمي گرداند. (۱۳) وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ﴿۱۴﴾و او آمرزنده و دوستدار (مؤ منان) است. (۱۴) ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ ﴿۱۵﴾صاحب عرش مجيد است. (۱۵) فَعَّالٌ لِمَا يُرِيدُ ﴿۱۶﴾و آنچه را مي‏خواهد انجام مي‏دهد. (۱۶) هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْجُنُودِ ﴿۱۷﴾آيا داستان لشكرها به تو رسيده است؟! (۱۷) فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ ﴿۱۸﴾لشكريان فرعون و ثمود. (۱۸) بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي تَكْذِيبٍ ﴿۱۹﴾بلكه كافران پيوسته مشغول تكذيب حقند. (۱۹) وَاللَّهُ مِنْ وَرَائِهِمْ مُحِيطٌ ﴿۲۰﴾و خداوند به همه آنها احاطه دارد. (۲۰) بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِيدٌ ﴿۲۱﴾(اين سخن سحر و دروغ نيست) بلكه قرآن با عظمت است. (۲۱) فِي لَوْحٍ مَحْفُوظٍ ﴿۲۲﴾كه در لوح محفوظ جاي دارد. (۲۲)

سوره ۸۴: الانشقاق - جزء ۳۰بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ ﴿۱﴾در آن هنگام كه آسمان (كرات آسماني) شكافته شود. (۱) وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿۲﴾و تسليم فرمان پروردگارش شود، و سزاوار است چنين باشد. (۲) وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿۳﴾و در آن هنگام كه زمين گسترده شود. (۳) وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ ﴿۴﴾و آنچه در درون دارد بيرون افكنده و خالي شود. (۴) وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿۵﴾و تسليم فرمان پروردگارش گردد، و شايسته است كه چنين باشد. (۵) يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ ﴿۶﴾اي انسان! تو با تلاش و رنج به سوي پروردگارت مي‏روي و او را ملاقات خواهي كرد. (۶) فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ ﴿۷﴾اما كسي كه نامه اعمالش به دست راستش داده شده. (۷) فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا ﴿۸﴾به زودي حساب آساني براي او مي‏شود. (۸) وَيَنْقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿۹﴾و خوشحال به اهل و خانواده‏ اش باز مي‏گردد. (۹) وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ﴿۱۰﴾و اما كسي كه نامه اعمالش پشت سرش داده شده. (۱۰) فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا ﴿۱۱﴾به زودي فريادش بلند مي‏شود كه اي واي بر من كه هلاك شدم! (۱۱) وَيَصْلَى سَعِيرًا ﴿۱۲﴾و در شعله‏ هاي سوزان آتش دوزخ مي‏سوزد. (۱۲) إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿۱۳﴾او در ميان خانواده‏ اش پيوسته (از كفر و گناه خود) مسرور بود! (۱۳) إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ يَحُورَ ﴿۱۴﴾او گمان مي‏كرد هرگز بازگشت نمي‏كند. (۱۴) بَلَى إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا ﴿۱۵﴾آري پروردگارش نسبت به او بينا بود (و اعمالش را براي حساب ثبت كرد). (۱۵) فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿۱۶﴾سوگند به شفق! (۱۶) وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿۱۷﴾و سوگند به شب و آنچه را جمع آوري مي‏كند. (۱۷) وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿۱۸﴾و سوگند به ماه آنگاه كه بدر كامل مي‏شود. (۱۸) لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ ﴿۱۹﴾كه همه شما دائما از حالي به حال ديگر منتقل مي‏شويد. (۱۹) فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿۲۰﴾پس چرا آنها ايمان نمي‏آورند؟ (۲۰) وَإِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ ﴿۲۱﴾و هنگامي كه قرآن بر آنها خوانده شود سجده نمي‏كنند؟ (۲۱) بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُكَذِّبُونَ ﴿۲۲﴾بلكه كافران پيوسته آيات الهي را تكذيب مي‏كنند. (۲۲) وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُوعُونَ ﴿۲۳﴾و خداوند آنچه را در دل پنهان مي‏دارند به خوبي مي‏داند. (۲۳) فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿۲۴﴾پس آنها را به عذاب دردناك بشارت ده. (۲۴) إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿۲۵﴾مگر آنها كه ايمان آورده‏ اند و اعمال صالح انجام داده‏ اند كه براي آنها پاداشي است قطع نشدني. (۲۵)

سوره ۸۳: المطففين - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند رحمتگر مهربان وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ ﴿۱﴾واي بر كمفروشان. (۱) الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ ﴿۲﴾آنها كه وقتي براي خود كيل مي‏كنند حق خود را به طور كامل مي‏گيرند. (۲) وَإِذَا كَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ ﴿۳﴾اما هنگامي كه مي‏خواهند براي ديگران كيل يا وزن كنند كم مي‏گذارند! (۳) أَلَا يَظُنُّ أُولَئِكَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ ﴿۴﴾آيا آنها باور ندارند كه برانگيخته مي‏شوند. (۴) لِيَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿۵﴾در روزي بزرگ. (۵) يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۶﴾روزي كه مردم در پيشگاه رب العالمين مي‏ايستند. (۶) كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ ﴿۷﴾چنين نيست كه آنها (درباره قيامت خيال مي‏كنند) مسلما نامه اعمال فاجران در سجين است! (۷) وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ ﴿۸﴾تو چه مي‏داني سجين چيست ؟ (۸) كِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿۹﴾نامه‏ اي است رقم زده شده و سرنوشتي است حتمي. (۹) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿۱۰﴾واي در آن روز بر تكذيب كنندگان. (۱۰) الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ ﴿۱۱﴾همانها كه روز قيامت را انكار مي‏كنند. (۱۱) وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ﴿۱۲﴾و تنها كساني آن را انكار مي‏كنند كه متجاوز و گنهكارند. (۱۲) إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ ﴿۱۳﴾همان كس كه وقتي آيات ما بر او خوانده مي‏شود مي‏گويد: اين افسانه‏ هاي پيشينيان است! (۱۳) كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿۱۴﴾چنين نيست كه آنها خيال مي‏كنند، بلكه اعمالشان چون زنگاري بر دلهايشان نشسته! (۱۴) كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ ﴿۱۵﴾چنين نيست كه آنها مي‏پندارند، بلكه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند. (۱۵) ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ ﴿۱۶﴾سپس آنها مسلما وارد دوزخ مي‏شوند. (۱۶) ثُمَّ يُقَالُ هَذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ ﴿۱۷﴾بعد به آنها گفته مي‏شود اين همان چيزي است كه آن را تكذيب مي‏كرديد! (۱۷) كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ ﴿۱۸﴾چنان نيست كه آنها (درباره معاد) خيال مي‏كنند، بلكه نامه اعمال نيكان در عليين است. (۱۸) وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ ﴿۱۹﴾و تو چه مي‏داني عليين چيست؟! (۱۹) كِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿۲۰﴾نامه‏ اي است رقم زده شده و سرنوشتي است قطعي. (۲۰) يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿۲۱﴾كه مقربان شاهد آنند. (۲۱) إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ﴿۲۲﴾مسلما نيكان در انواع نعمت متنعمند. (۲۲) عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ ﴿۲۳﴾بر تختهاي زيباي بهشتي تكيه كرده و به زيباييهاي بهشت مي‏نگرند. (۲۳) تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ ﴿۲۴﴾در چهره‏ هاي آنها طراوت و نشاط نعمت را مي‏بيني. (۲۴) يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ ﴿۲۵﴾آنها از شراب زلال دست نخورده سربسته‏ اي سيراب مي‏شوند. (۲۵) خِتَامُهُ مِسْكٌ وَفِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿۲۶﴾مهري كه بر آن نهاده شده از مشك است، و در اين نعمتهاي بهشتي بايد راغبان بر يكديگر پيشي گيرند! (۲۶) وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ ﴿۲۷﴾اين شراب (طهور) ممزوج با تسنيم است. (۲۷) عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿۲۸﴾همان چشمه‏ اي كه مقربان از آن مي‏نوشند. (۲۸) إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ ﴿۲۹﴾بدكاران (در دنيا) پيوسته به مؤ منان مي‏خنديدند. (۲۹) وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ ﴿۳۰﴾و هنگامي كه از كنار آنها (جمع مؤ منان) مي‏گذشتند آنها را با اشارات مورد سخريه قرار مي‏دادند. (۳۰) وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ ﴿۳۱﴾و هنگامي كه به سوي خانواده خود باز مي‏گشتند مسرور و خندان بودند. (۳۱) وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاءِ لَضَالُّونَ ﴿۳۲﴾و هنگامي كه آنها (مؤ منان) را مي‏ديدند مي‏گفتند: اينها گمراهانند. (۳۲) وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ ﴿۳۳﴾در حالي كه آنها هرگز ماءمور مراقبت و متكفل آنان (مؤ منان) نبودند. (۳۳) فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ ﴿۳۴﴾ولي امروز مؤ منان به كفار مي‏خندند. (۳۴) عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ ﴿۳۵﴾در حالي كه بر تختهاي مزين بهشتي نشسته‏ اند و نگاه مي‏كنند. (۳۵) هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ﴿۳۶﴾آيا كفار پاداش اعمال خود را گرفتند؟! (۳۶)

سوره ۸۲: الإنفطار - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿۱﴾آن زمان كه آسمان (كرات آسماني) از هم شكافته شود. (۱) وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انْتَثَرَتْ ﴿۲﴾و آن زمان كه ستارگان پراكنده شود و فرو ريزد (۲) وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿۳﴾و آن زمان كه درياها به هم پيوسته شود. (۳) وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿۴﴾و آن زمان كه قبرها زير و رو شود (و مردگان خارج شوند). (۴) عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿۵﴾در آن زمان هر كس مي‏داند آنچه را از قبل فرستاده، و آنچه را براي بعد گذاشته است (۵) يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ ﴿۶﴾اي انسان چه چيز تو را در برابر پروردگار كريمت مغرور ساخته؟! (۶) الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ ﴿۷﴾همان خدايي كه تو را آفريد و منظم ساخت. (۷) فِي أَيِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَكَّبَكَ ﴿۸﴾و در هر صورتي مي‏خواست تو را تركيب نمود (۸) كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ ﴿۹﴾آنچنان كه شما مي‏پنداريد نيست، بلكه شما روز جزا را منكريد. (۹) وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ ﴿۱۰﴾و بدون شك نگاهباناني بر شما گمارده شده. (۱۰) كِرَامًا كَاتِبِينَ ﴿۱۱﴾والامقام و نويسنده (اعمال نيك و بد شما). (۱۱) يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿۱۲﴾آنها مي‏دانند شما چه مي‏كنيد. (۱۲) إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ﴿۱۳﴾مسلما نيكان در نعمت فراواني هستند. (۱۳) وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ ﴿۱۴﴾و بدكاران در دوزخند. (۱۴) يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ ﴿۱۵﴾روز جزا وارد آن مي‏شوند و مي‏سوزند. (۱۵) وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ ﴿۱۶﴾و هيچگاه از آن غائب و دور نيستند. (۱۶) وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿۱۷﴾تو چه مي‏داني روز قيامت چيست ؟ (۱۷) ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿۱۸﴾باز چه مي‏داني روز قيامت چيست ؟ (۱۸) يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئًا وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿۱۹﴾روزي است كه هيچكس قادر بر انجام كاري در حق ديگري نيست، و همه امور در آن روز از آن خدا است. (۱۹)

سوره ۸۱: التكوير - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ ﴿۱﴾در آن هنگام كه خورشيد درهم پيچيده شود. (۱) وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ ﴿۲﴾و در آن هنگام كه ستارگان بيفروغ شوند. (۲) وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ ﴿۳﴾و در آن هنگام كه كوهها بحركت در آيند. (۳) وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿۴﴾و در آن هنگام كه باارزشترين اموال به دست فراموشي سپرده شود. (۴) وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿۵﴾و در آن هنگام كه وحوش جمع شوند. (۵) وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿۶﴾و در آن هنگام كه درياها بر افروخته شوند. (۶) وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿۷﴾و در آن هنگام كه هر كس با همسان خود قرين گردد. (۷) وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿۸﴾و در آن هنگام كه از دختران زنده به گور شده سؤ ال شود، (۸) بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿۹﴾كه به كدامين گناه كشته شدند؟! (۹) وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿۱۰﴾و در آن هنگام كه نامه‏ هاي اعمال گشوده شود. (۱۰) وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ ﴿۱۱﴾و در آن هنگام كه پرده از روي آسمان بر گرفته شود. (۱۱) وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ ﴿۱۲﴾و در آن هنگام كه دوزخ شعله ور گردد. (۱۲) وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿۱۳﴾و در آن هنگام كه بهشت نزديك شود. (۱۳) عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿۱۴﴾آري در آن موقع هر كس مي‏داند چه چيزي را آماده كرده است! (۱۴) فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿۱۵﴾سوگند به ستارگاني كه باز مي‏گردند. (۱۵) الْجَوَارِ الْكُنَّسِ ﴿۱۶﴾حركت مي‏كنند و از ديده‏ ها پنهان مي‏شوند. (۱۶) وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿۱۷﴾و قسم به شب هنگامي كه پشت كند و به آخر رسد، (۱۷) وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿۱۸﴾و صبح هنگامي كه تنفس كند، (۱۸) إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ﴿۱۹﴾كه اين (قرآن) كلام فرستاده بزرگواري است (جبرييل امين). (۱۹) ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ ﴿۲۰﴾كه صاحب قدرت است و نزد (خداوند) صاحب عرش مقام والا دارد. (۲۰) مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ ﴿۲۱﴾فرمانروا و امين است. (۲۱) وَمَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ ﴿۲۲﴾و مصاحب شما (پيامبر) ديوانه نيست. (۲۲) وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ ﴿۲۳﴾او رسول الهي (جبرئيل) را در افق روشن مشاهده كرد. (۲۳) وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ ﴿۲۴﴾او نسبت به آنچه از طريق وحي دريافت داشته بخل ندارد. (۲۴) وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ ﴿۲۵﴾اين (قرآن) گفته شيطان رجيم نيست. (۲۵) فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ ﴿۲۶﴾پس به كجا مي‏رويد؟! (۲۶) إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ ﴿۲۷﴾اين قرآن چيزي جز تذكري براي جهانيان نيست. (۲۷) لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ ﴿۲۸﴾براي آنها كه مي‏خواهند راه مستقيم در پيش گيرند. (۲۸) وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿۲۹﴾و شما اراده نمي‏كنيد مگر اينكه خداوند پروردگار جهانيان بخواهد. (۲۹)

سوره ۸۰: عبس - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿۱﴾چهره درهم كشيد و روي برتافت! (۱) أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَى ﴿۲﴾از اينكه نابينايي به سراغ او آمده بود. (۲) وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّى ﴿۳﴾تو چه مي‏داني شايد او پاكي و تقوي پيشه كند؟ (۳) أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرَى ﴿۴﴾يا متذكر گردد و اين تذكر به حال او مفيد باشد. (۴) أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى ﴿۵﴾اما آن كس كه مستغني است (۵) فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿۶﴾تو به او روي مي‏آوري! (۶) وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّى ﴿۷﴾در حالي كه اگر او خود را پاك نسازد چيزي بر تو نيست. (۷) وَأَمَّا مَنْ جَاءَكَ يَسْعَى ﴿۸﴾اما كسي كه به سراغ تو مي‏آيد و كوشش مي‏كند، (۸) وَهُوَ يَخْشَى ﴿۹﴾و از خدا ترسان است، (۹) فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿۱۰﴾تو از او غافل مي‏شوي. (۱۰) كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ ﴿۱۱﴾هرگز چنين مكن، اين (قرآن) يك تذكر و ياد آوري است. (۱۱) فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ ﴿۱۲﴾و هر كس بخواهد از آن پند مي‏گيرد. (۱۲) فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ ﴿۱۳﴾در الواح پرارزشي ثبت است. (۱۳) مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ ﴿۱۴﴾الواحي والاقدر و پاكيزه. (۱۴) بِأَيْدِي سَفَرَةٍ ﴿۱۵﴾به دست سفيراني است، (۱۵) كِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿۱۶﴾والامقام و فرمانبردار و نيكوكار. (۱۶) قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَكْفَرَهُ ﴿۱۷﴾مرگ بر اين انسان، چقدر كافر و ناسپاس است؟! (۱۷) مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ ﴿۱۸﴾(خداوند) او را از چه چيز آفريد؟ (۱۸) مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿۱۹﴾از نطفه ناچيزي او را آفريد، سپس اندازه گيري كرد و موزون ساخت. (۱۹) ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ ﴿۲۰﴾سپس راه را براي او آسان ساخت. (۲۰) ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿۲۱﴾بعد او را مي‏راند و در قبر پنهان نمود. (۲۱) ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ ﴿۲۲﴾سپس هر زمان بخواهد او را زنده مي‏كند. (۲۲) كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿۲۳﴾چنين نيست كه او مي‏پندارد، او هنوز فرمان الهي را اطاعت نكرده است. (۲۳) فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿۲۴﴾انسان بايد به غذاي خويش بنگرد. (۲۴) أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا ﴿۲۵﴾ما آب فراواني از آسمان فروريختيم! (۲۵) ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿۲۶﴾سپس زمين را از هم شكافتيم. (۲۶) فَأَنْبَتْنَا فِيهَا حَبًّا ﴿۲۷﴾و در آن دانه‏ هاي فراواني رويانديم. (۲۷) وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿۲۸﴾و انگور و سبزي بسيار، (۲۸) وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا ﴿۲۹﴾و زيتون و نخل فراوان، (۲۹) وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿۳۰﴾و باغهايي پر درخت، (۳۰) وَفَاكِهَةً وَأَبًّا ﴿۳۱﴾و ميوه و چراگاه، (۳۱) مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿۳۲﴾تا وسيله‏ اي براي بهره گيري و چهارپايانتان باشد. (۳۲) فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ ﴿۳۳﴾هنگامي كه آن صداي مهيب (صيحه رستاخيز) بيايد (كافران در اندوه عميقي فرو مي‏روند) (۳۳) يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ ﴿۳۴﴾در آن روز كه انسان از برادر خود فرار مي‏كند، (۳۴) وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ ﴿۳۵﴾و از مادر و پدرش، (۳۵) وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ ﴿۳۶﴾و زن و فرزندانش، (۳۶) لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ ﴿۳۷﴾در آن روز هر كدام از آنها وضعي دارد كه او را كاملا به خود مشغول ميسازد (۳۷) وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ ﴿۳۸﴾صورتهايي در آن روز گشاده و نوراني است، (۳۸) ضَاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ ﴿۳۹﴾خندان و مسرور است (۳۹) وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ ﴿۴۰﴾و صورتهايي در آن روز غبارآلود است، (۴۰) تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿۴۱﴾و دود تاريكي آنها را پوشانده (۴۱) أُولَئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿۴۲﴾آنها همان كافران فاجرند (۴۲)

سوره ۷۹: النازعات - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿۱﴾سوگند به فرشتگاني كه ارواح مجرمان را به شدت از بدنهايشان بر مي‏كشند! (۱) وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿۲﴾و فرشتگاني كه ارواح مؤ منان را با مدارا و نشاط جدا مي‏سازند. (۲) وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿۳﴾و سوگند به فرشتگاني كه در اجراي فرمان الهي با سرعت حركت مي‏كنند. (۳) فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿۴﴾و سپس بر يكديگر سبقت مي‏گيرند (۴) فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿۵﴾و آنها كه امور را تدبير (۵) يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿۶﴾در آن روز كه زلزله‏ هاي وحشتناك همه چيز را به لرزه در مي‏آورند. (۶) تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿۷﴾و به دنبال آن حادثه دومين (صيحه عظيم) رخ مي‏دهد. (۷) قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿۸﴾دلهايي در آن روز سخت مضطرب است. (۸) أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿۹﴾و چشمهاي آنان از شدت ترس فرو افتاده! (۹) يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ ﴿۱۰﴾(ولي امروز) مي‏گويند: آيا ما به زندگي مجدد (۱۰) أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً ﴿۱۱﴾آيا هنگامي كه استخوانهاي پوسيده اي شديم (ممكن است زنده شويم ؟). (۱۱) قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿۱۲﴾مي گويند اگر قيامتي در كار باشد بازگشتي است زيانبار! (۱۲) فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿۱۳﴾ولي اين بازگشت تنها با يك صيحه عظيم واقع مي‏شود. (۱۳) فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ ﴿۱۴﴾ناگهان همگي بر عرصه زمين ظاهر مي‏شوند. (۱۴) هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَى ﴿۱۵﴾آيا داستان موسي به تو رسيده است ؟ (۱۵) إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿۱۶﴾در آن هنگام كه پروردگارش او را در سرزمين مقدس طوي صدا زد و گفت: (۱۶) اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿۱۷﴾به سوي فرعون برو كه طغيان كرده است (۱۷) فَقُلْ هَلْ لَكَ إِلَى أَنْ تَزَكَّى ﴿۱۸﴾و به او بگو: آيا مي‏خواهي پاكيزه شوي ؟ (۱۸) وَأَهْدِيَكَ إِلَى رَبِّكَ فَتَخْشَى ﴿۱۹﴾و من تو را به سوي پروردگارت هدايت كنم تا از او بترسي (و خلاف نكني). (۱۹) فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَى ﴿۲۰﴾سپس موسي معجزه بزرگ را به او نشان داد. (۲۰) فَكَذَّبَ وَعَصَى ﴿۲۱﴾اما او تكذيب كرد و عصيان نمود. (۲۱) ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَى ﴿۲۲﴾سپس پشت كرد و پيوسته (براي محو آيين موسي) تلاش ‍ نمود. (۲۲) فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿۲۳﴾و ساحران را جمع كرد و مردم را دعوت نمود. (۲۳) فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى ﴿۲۴﴾و گفت من پروردگار بزرگ شما هستم! (۲۴) فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿۲۵﴾لذا خداوند او را به عذاب آخرت و دنيا گرفتار ساخت. (۲۵) إِنَّ فِي ذَلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشَى ﴿۲۶﴾در اين عبرتي است براي كساني كه خدا ترسند. (۲۶) أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ﴿۲۷﴾آيا آفرينش شما (بعد از مرگ) مشكل تر است يا آفرينش آسماني كه خداوند بنا نهاد؟! (۲۷) رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا ﴿۲۸﴾سقف آن را برافراشته و آن را منظم ساخت. (۲۸) وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿۲۹﴾و شبش را تاريك و روزش را آشكار نمود. (۲۹) وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا ﴿۳۰﴾و زمين را بعد از آن گسترش داد. (۳۰) أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿۳۱﴾آبش خارج كرد و چراگاهش را آماده ساخت (۳۱) وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿۳۲﴾و كوهها را ثابت و محكم نمود. (۳۲) مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿۳۳﴾همه اينها براي بهره گيري شما و چهارپايان شما است. (۳۳) فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَى ﴿۳۴﴾هنگامي كه آن حادثه بزرگ رخ دهد. (۳۴) يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى ﴿۳۵﴾در آن روز انسان به ياد كوششهايش مي‏افتد. (۳۵) وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَرَى ﴿۳۶﴾و جهنم براي هر بيننده‏ اي آشكار مي‏گردد. (۳۶) فَأَمَّا مَنْ طَغَى ﴿۳۷﴾اما آن كسي كه طغيان كرده، (۳۷) وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿۳۸﴾و زندگي دنيا را مقدم داشته، (۳۸) فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى ﴿۳۹﴾مسلما دوزخ جايگاه او است. (۳۹) وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿۴۰﴾و آن كس كه از مقام پروردگارش خائف بوده و نفس را از هوي باز داشته. (۴۰) فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَى ﴿۴۱﴾بهشت جايگاه او است. (۴۱) يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا ﴿۴۲﴾از تو درباره قيامت سؤ ال مي‏كنند كه در چه زماني واقع مي‏شود؟ (۴۲) فِيمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْرَاهَا ﴿۴۳﴾تو را با يادآوري اين سخن چه كار؟ (۴۳) إِلَى رَبِّكَ مُنْتَهَاهَا ﴿۴۴﴾انتهاي آن به سوي پروردگار تو است. (۴۴) إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشَاهَا ﴿۴۵﴾كار تو فقط انذار كردن كساني است كه از آن مي‏ترسند. (۴۵) كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿۴۶﴾آنها در آن روز كه قيام قيامت را مي‏بينند چنين احساس مي‏كنند كه گويي توقف آنها (در دنيا و برزخ) جز عصر گاهي يا صبحگاهي بيشتر نبوده است. (۴۶)

سوره ۷۸: النبأ - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ ﴿۱﴾آنها از چه چيز از يكديگر سؤ ال مي‏كنند؟! (۱) عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ ﴿۲﴾از خبر بزرگ و پر اهميت (رستاخيز). (۲) الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿۳﴾همان خبري كه پيوسته در آن اختلاف دارند. (۳) كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿۴﴾چنين نيست كه آنها فكر مي‏كنند، و به زودي مي‏فهمند. (۴) ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿۵﴾باز هم چنين نيست كه آنها مي‏پندارند، و به زودي مي‏فهمند. (۵) أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿۶﴾آيا ما زمين را محل آرامش (شما) قرار نداديم ؟ (۶) وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿۷﴾و كوهها را ميخهاي زمين ؟ (۷) وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا ﴿۸﴾و شما را به صورت زوجها آفريديم. (۸) وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا ﴿۹﴾و خواب شما را مايه آرامشتان قرار داديم. (۹) وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا ﴿۱۰﴾و شب را پوششي (براي شما). (۱۰) وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿۱۱﴾و روز را وسيله‏ اي براي زندگي و معاش. (۱۱) وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿۱۲﴾و بر فراز شما هفت (آسمان) محكم بنا كرديم. (۱۲) وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿۱۳﴾و چراغي روشن و حرارت بخش آفريديم. (۱۳) وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا ﴿۱۴﴾و از ابرهاي باران زا آبي فراوان نازل كرديم. (۱۴) لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿۱۵﴾تا به وسيله آن دانه و گياه بسيار برويانيم. (۱۵) وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿۱۶﴾و باغهايي پر درخت. (۱۶) إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا ﴿۱۷﴾روز جدايي ميعاد همگان است. (۱۷) يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿۱۸﴾روزي كه در «صور» دميده مي‏شود، و شما فوج فوج وارد محشر مي‏شويد. (۱۸) وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا ﴿۱۹﴾و آسمان گشوده مي‏شود، و به صورت درهاي متعددي در مي‏آيد (۱۹) وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا ﴿۲۰﴾و كوهها به حركت در مي‏آيد و به صورت سرابي مي‏شود! (۲۰) إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا ﴿۲۱﴾جهنم كمين گاهي است بزرگ! (۲۱) لِلطَّاغِينَ مَآبًا ﴿۲۲﴾و محل بازگشتي براي طغيانگران! (۲۲) لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا ﴿۲۳﴾مدتهاي طولاني در آن مي‏مانند. (۲۳) لَا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿۲۴﴾در آنجا نه چيز خنكي مي‏چشند، و نه نوشيدني گوارايي. (۲۴) إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا ﴿۲۵﴾جز آبي سوزان و مايعي از چرك و خون! (۲۵) جَزَاءً وِفَاقًا ﴿۲۶﴾اين مجازاتي است موافق و مناسب (اعمال آنها). (۲۶) إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا ﴿۲۷﴾چرا كه اميدي به حساب نداشتند. (۲۷) وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا ﴿۲۸﴾و آيات ما را به كلي تكذيب كردند. (۲۸) وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا ﴿۲۹﴾و ما همه چيز را احصا و ثبت كرده‏ ايم. (۲۹) فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿۳۰﴾پس بچشيد كه چيزي جز عذاب بر شما نمي‏افزاييم. (۳۰) إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿۳۱﴾براي پرهيزگاران مسلما پيروزي بزرگي است. (۳۱) حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿۳۲﴾باغهايي سرسبز، و انواعي از انگورها. (۳۲) وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿۳۳﴾و حورياني بسيار جوان و هم سن و سال. (۳۳) وَكَأْسًا دِهَاقًا ﴿۳۴﴾و جامهايي لبريز و پياپي (از شراب طهور) (۳۴) لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا ﴿۳۵﴾در آنجا نه سخن لغو و بيهوده‏ اي مي‏شنوند و نه دروغي. (۳۵) جَزَاءً مِنْ رَبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا ﴿۳۶﴾اين جزايي است از سوي پروردگارت و عطيه‏ اي است كافي. (۳۶) رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَنِ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿۳۷﴾همان پروردگار آسمانها و زمين و آنچه در ميان آن دو است، پروردگار رحمان، و هيچ كس حق ندارد بياجازه او سخني بگويد (يا شفاعتي كند). (۳۷) يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿۳۸﴾اينها در آن روز واقع مي‏شود كه «روح» و «ملائكه» در يك صف قيام مي‏كنند، و هيچيك جز به اذن خداوند رحمان سخن نمي‏گويند: و آنگاه كه مي‏گويند صواب مي‏گويند. (۳۸) ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿۳۹﴾آن روز حق است، هر كس بخواهد راهي به سوي پروردگارش بر مي‏گزيند. (۳۹) إِنَّا أَنْذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنْتُ تُرَابًا ﴿۴۰﴾و ما شما را از عذاب نزديكي بيم مي‏دهيم، اين عذاب در روزي خواهد بود كه انسان آنچه را از قبل با دستهاي خود فرستاده مي‏بيند، و كافر مي‏گويد: «اي كاش خاك بودم!» (۴۰)

سوره ۷۷: المرسلات - جزء ۲۹ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا ﴿۱﴾سوگند به فرشتگاني كه پي درپي فرستاده مي‏شوند. (۱) فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا ﴿۲﴾و آنها كه همچون تند باد حركت مي‏كنند. (۲) وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا ﴿۳﴾و سوگند به آنها كه (ابرها را) مي‏گسترانند، و منتشر مي‏سازند. (۳) فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا ﴿۴﴾و آنها كه جدا مي‏كنند. (۴) فَالْمُلْقِيَاتِ ذِكْرًا ﴿۵﴾و سوگند به آنها كه آيات بيدار كننده (الهي) را به (انبياء) القا مي‏نمايند. (۵) عُذْرًا أَوْ نُذْرًا ﴿۶﴾براي اتمام حجت، يا انذار! (۶) إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ ﴿۷﴾كه آنچه به شما (درباره قيامت) وعده داده مي‏شود به وقوع مي‏پيوندد. (۷) فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ ﴿۸﴾در آن هنگام كه ستارگان محو و تاريك گردند، (۸) وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ ﴿۹﴾و (كواكب) آسمان از هم بشكافند، (۹) وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ ﴿۱۰﴾و در آن زمان كه كوهها از جا كنده شوند. (۱۰) وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ ﴿۱۱﴾و در آن هنگام كه براي پيامبران (به منظور اداء شهادت) تعيين وقت شود. (۱۱) لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ ﴿۱۲﴾اين امر براي چه روزي به تاءخير افتاده ؟ (۱۲) لِيَوْمِ الْفَصْلِ ﴿۱۳﴾براي روز جدائي (حق از باطل). (۱۳) وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الْفَصْلِ ﴿۱۴﴾تو چه مي‏داني روز جدائي چيست ؟ (۱۴) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿۱۵﴾واي در آن روز بر تكذيب كنندگان. (۱۵) أَلَمْ نُهْلِكِ الْأَوَّلِينَ ﴿۱۶﴾آيا ما اقوام (مجرم) نخستين را هلاك نكرديم ؟ (۱۶) ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِينَ ﴿۱۷﴾سپس آخرين را به دنبال آنها مي‏فرستيم. (۱۷) كَذَلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ ﴿۱۸﴾(آري) اينگونه با مجرمان رفتار مي‏كنيم. (۱۸) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿۱۹﴾واي در آن روز بر تكذيب كنندگان. (۱۹) أَلَمْ نَخْلُقْكُمْ مِنْ مَاءٍ مَهِينٍ ﴿۲۰﴾آيا شما را از آبي پست و ناچيز نيافريديم ؟ (۲۰) فَجَعَلْنَاهُ فِي قَرَارٍ مَكِينٍ ﴿۲۱﴾سپس آن را در قرارگاهي محفوظ و آماده قرار داديم. (۲۱) إِلَى قَدَرٍ مَعْلُومٍ ﴿۲۲﴾تا مدتي معين. (۲۲) فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ ﴿۲۳﴾ما قدرت بر اين كار داشتيم پس ما قدرتمند خوبي هستيم (و امر معاد براي ما سهل است) (۲۳) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿۲۴﴾واي در آن روز بر تكذيب كنندگان. (۲۴) أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ كِفَاتًا ﴿۲۵﴾آيا زمين را مركز اجتماع انسانها قرار نداديم ؟ (۲۵) أَحْيَاءً وَأَمْوَاتًا ﴿۲۶﴾هم در حال حياتشان و هم مرگشان. (۲۶) وَجَعَلْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَيْنَاكُمْ مَاءً فُرَاتًا ﴿۲۷﴾و در آن كوههاي استوار و بلند قرار داديم، و آبي گوارا به شما نوشانديم. (۲۷) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿۲۸﴾واي در آن روز بر تكذيب كنندگان. (۲۸) انْطَلِقُوا إِلَى مَا كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ ﴿۲۹﴾(و در آن روز به آنها گفته مي‏شود) بيدرنگ برويد به سوي همان چيزي كه پيوسته آنرا انكار مي‏كرديد! (۲۹) انْطَلِقُوا إِلَى ظِلٍّ ذِي ثَلَاثِ شُعَبٍ ﴿۳۰﴾برويد به سوي سايه سه شاخه (دودهاي خفقان بار آتش!). (۳۰) لَا ظَلِيلٍ وَلَا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ ﴿۳۱﴾سايه‏ اي كه نه آرام بخش است، و نه از شعله‏ هاي آتش جلوگيري مي‏كند! (۳۱) إِنَّهَا تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ ﴿۳۲﴾جرقه‏ هائي از خود پرتاب مي‏كند مانند يك كاخ! (۳۲) كَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ ﴿۳۳﴾گوئي (در سرعت و كثرت) همچون شتران زرد رنگي هستند (كه به هر سو پراكنده مي‏شوند). (۳۳) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿۳۴﴾واي در آن روز بر تكذيب كنندگان. (۳۴) هَذَا يَوْمُ لَا يَنْطِقُونَ ﴿۳۵﴾امروز روزي است كه سخن نمي‏گويند (و قادر بر دفاع از خويش ‍ نيستند). (۳۵) وَلَا يُؤْذَنُ لَهُمْ فَيَعْتَذِرُونَ ﴿۳۶﴾و به آنها اجازه داده نمي‏شود كه عذر خواهي كنند. (۳۶) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿۳۷﴾واي در آن روز بر تكذيب كنندگان. (۳۷) هَذَا يَوْمُ الْفَصْلِ جَمَعْنَاكُمْ وَالْأَوَّلِينَ ﴿۳۸﴾امروز همان روز جدائي (حق از باطل) است كه شما و پيشينيان را در آن جمع كرده‏ ايم. (۳۸) فَإِنْ كَانَ لَكُمْ كَيْدٌ فَكِيدُونِ ﴿۳۹﴾اگر چاره‏ اي در برابر من (براي فرار از چنگال مجازات) داريد انجام دهيد. (۳۹) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿۴۰﴾واي در آن روز بر تكذيب كنندگان. (۴۰) إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي ظِلَالٍ وَعُيُونٍ ﴿۴۱﴾افراد با تقوي در سايه‏ هاي (درختان بهشتي) و در ميان چشمه‏ ها قرار دارند. (۴۱) وَفَوَاكِهَ مِمَّا يَشْتَهُونَ ﴿۴۲﴾و ميوه‏ هائي از آنچه مايل باشند. (۴۲) كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۴۳﴾بخوريد و بنوشيد گوارا، اينها در برابر اعمالي است كه انجام مي‏داديد. (۴۳) إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ﴿۴۴﴾ما اينگونه نيكوكاران را جزا مي‏دهيم. (۴۴) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿۴۵﴾واي در آن روز بر تكذيب كنندگان. (۴۵) كُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِيلًا إِنَّكُمْ مُجْرِمُونَ ﴿۴۶﴾(در مقابل، به مجرمان گفته مي‏شود) بخوريد و بهره گيريد در اين مدت كم (ولي بدانيد عذاب الهي در انتظار شما است) چرا كه شما مجرميد. (۴۶) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿۴۷﴾واي در آن روز بر تكذيب كنندگان. (۴۷) وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ ارْكَعُوا لَا يَرْكَعُونَ ﴿۴۸﴾و هنگامي كه به آنها گفته شود ركوع كنيد ركوع نمي‏كنند. (۴۸) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿۴۹﴾واي در آن روز بر تكذيب كنندگان. (۴۹) فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ ﴿۵۰﴾(اگر آنها به اين قرآن ايمان نمي‏آورند) پس به كدام سخن بعد از آن ايمان مي‏آورند. (۵۰)

سوره ۷۶: الإنسان - جزء ۲۹بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنْسَانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئًا مَذْكُورًا ﴿۱﴾آيا چنين نيست كه زماني طولاني بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكري نبود؟! (۱) إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعًا بَصِيرًا ﴿۲﴾ما انسان را از نطفه مختلطي آفريديم، و او را مي‏آزمائيم (لذا) او را شنوا و بينا قرار داديم. (۲) إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا ﴿۳﴾ما راه را به او نشان داديم، خواه شاكر باشد (و پذيرا گردد) يا كفران كند. (۳) إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ سَلَاسِلَ وَأَغْلَالًا وَسَعِيرًا ﴿۴﴾ما براي كافران زنجيرها و غلها و شعله‏ هاي سوزان آماده كرده‏ ايم. (۴) إِنَّ الْأَبْرَارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا ﴿۵﴾ابرار (نيكان) از جامي مي‏نوشند كه با عطر خوشي آميخته است. (۵) عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفْجِيرًا ﴿۶﴾از چشمه‏ اي كه بندگان خاص خدا از آن مي‏نوشند، و از هر جا بخواهند آنرا جاري مي‏سازند! (۶) يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا ﴿۷﴾آنها به نذر خود وفا مي‏كنند، و از روزي كه عذابش گسترده است مي‏ترسند. (۷) وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا ﴿۸﴾و غذاي (خود) را با اينكه به آن علاقه (و نياز) دارند به مسكين و يتيم و اسير مي‏دهند. (۸) إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا ﴿۹﴾(و مي‏گويند) ما شما را براي خدا اطعام مي‏كنيم و، هيچ پاداش و تشكري از شما نمي‏خواهيم. (۹) إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا ﴿۱۰﴾ما از پروردگارمان خائفيم در آن روز كه عبوس و شديد است. (۱۰) فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِكَ الْيَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا ﴿۱۱﴾از اين رو خداوند آنها را از شر آن روز نگه مي‏دارد و از آنها استقبال مي‏كند در حالي كه شادمان و مسرورند. (۱۱) وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِيرًا ﴿۱۲﴾خداوند در برابر شكيبائي آنان، بهشت و لباسهاي حرير بهشتي را به آنها پاداش مي‏دهد. (۱۲) مُتَّكِئِينَ فِيهَا عَلَى الْأَرَائِكِ لَا يَرَوْنَ فِيهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِيرًا ﴿۱۳﴾اين در حالي است كه بر تختهاي زيبا تكيه كرده‏ اند، نه آفتاب را در آنجا مي‏بينند، نه سرما را. (۱۳) وَدَانِيَةً عَلَيْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِيلًا ﴿۱۴﴾و در حالي است كه سايه‏ هاي آن (درختان بهشتي) بر آنها فرو افتاده، و چيدن ميوه‏ هايش بسيار آسان است. (۱۴) وَيُطَافُ عَلَيْهِمْ بِآنِيَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَأَكْوَابٍ كَانَتْ قَوَارِيرَا ﴿۱۵﴾و در گرداگرد آنها ظرفهائي از نقره، و قدحهائي بلورين مي‏گردانند (مملو از بهترين غذاها و نوشيدني ها) (۱۵) قَوَارِيرَ مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِيرًا ﴿۱۶﴾ظرفهاي بلوريني از نقره! كه آنها را به اندازه لازم آماده كرده‏ اند. (۱۶) وَيُسْقَوْنَ فِيهَا كَأْسًا كَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِيلًا ﴿۱۷﴾و در آنجا از جامهائي سيراب مي‏شوند كه لبريز از شراب طهوري است كه با زنجبيل آميخته است. (۱۷) عَيْنًا فِيهَا تُسَمَّى سَلْسَبِيلًا ﴿۱۸﴾از چشمه‏ اي در بهشت كه نامش سلسبيل است. (۱۸) وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا ﴿۱۹﴾و بر گرد آنها نوجواناني جاوداني (براي پذيرائي) مي‏گردند كه هر گاه آنها را ببيني گمان مي‏كني مرواريد پراكنده‏ اند! (۱۹) وَإِذَا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيمًا وَمُلْكًا كَبِيرًا ﴿۲۰﴾و هنگامي كه آنجا را ببيني نعمتها و ملك عظيمي را مي‏بيني! (۲۰) عَالِيَهُمْ ثِيَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا ﴿۲۱﴾بر اندام آنها (بهشتيان) لباسهائي است از حرير نازك سبز رنگ، و از ديباي ضخيم و با دستبندهائي از نقره تزيين شده‏ اند، و پروردگارشان شراب طهور به آنها مي‏نوشاند! (۲۱) إِنَّ هَذَا كَانَ لَكُمْ جَزَاءً وَكَانَ سَعْيُكُمْ مَشْكُورًا ﴿۲۲﴾اين جزاي شما است و سعي و تلاش شما مورد قدرداني است. (۲۲) إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنْزِيلًا ﴿۲۳﴾مسلما ما قرآن را بر تو نازل كرديم. (۲۳) فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ كَفُورًا ﴿۲۴﴾پس در (تبليغ و اجراي) حكم پروردگارت شكيبا باش، و از هيچ گنهكار و كافري از آنان اطاعت مكن. (۲۴) وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَأَصِيلًا ﴿۲۵﴾و نام پروردگارت را هر صبح و شام به ياد آور. (۲۵) وَمِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَيْلًا طَوِيلًا ﴿۲۶﴾و در شبانگاه براي او سجده كن، و مقداري طولاني از شب، او را تسبيح گوي. (۲۶) إِنَّ هَؤُلَاءِ يُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَيَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ يَوْمًا ثَقِيلًا ﴿۲۷﴾آنها زندگي زودگذر دنيا را دوست دارند در حالي كه پشت سر خود روز سخت و سنگيني را رها مي‏كنند. (۲۷) نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِيلًا ﴿۲۸﴾ما آنها را آفريديم و پيوندهاي وجودشان را محكم كرديم، و هر زمان بخواهيم جاي آنان را به گروه ديگري مي‏دهيم. (۲۸) إِنَّ هَذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلًا ﴿۲۹﴾اين يك تذكر و ياد آوري است و هر كس بخواهد (با استفاده از آن) راهي به سوي پروردگارش انتخاب مي‏كند. (۲۹) وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا ﴿۳۰﴾و شما چيزي را نمي‏خواهيد مگر اينكه خدا بخواهد، خداوند عالم و حكيم است. (۳۰) يُدْخِلُ مَنْ يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمِينَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا ﴿۳۱﴾هر كس را بخواهد (و شايسته ببيند) در رحمت خود وارد مي‏كند، و براي ظالمان عذاب دردناكي فراهم ساخته است. (۳۱)

سوره ۷۵: القيامة - جزء ۲۹ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ ﴿۱﴾سوگند به روز قيامت. (۱) وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿۲﴾و سوگند به نفس لوامه، وجدان بيدار و ملامتگر، (كه رستاخيز حق است). (۲) أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿۳﴾آيا انسان مي‏پندارد كه استخوانهاي او را جمع نخواهيم كرد؟ (۳) بَلَى قَادِرِينَ عَلَى أَنْ نُسَوِّيَ بَنَانَهُ ﴿۴﴾آري قادريم كه (حتي خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب كنيم. (۴) بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿۵﴾(انسان شك در معاد ندارد) بلكه او مي‏خواهد (آزاد باشد و) مادام العمر گناه كند. (۵) يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ ﴿۶﴾(لذا) مي‏پرسد قيامت كي خواهد آمد. (۶) فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿۷﴾در آن هنگام چشمها از شدت وحشت به گردش در مي‏آيد. (۷) وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿۸﴾و ماه بينور گردد. (۸) وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿۹﴾و خورشيد و ماه يكجا جمع شوند. (۹) يَقُولُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ ﴿۱۰﴾آن روز انسان مي‏گويد: را فرار كجاست ؟ (۱۰) كَلَّا لَا وَزَرَ ﴿۱۱﴾هرگز چنين نيست، راه فرار و پناهگاهي وجود ندارد. (۱۱) إِلَى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿۱۲﴾و قرارگاه نهائي تنها به سوي پروردگار تو است. (۱۲) يُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿۱۳﴾و در آن روز انسان را از تمام كارهائي كه از پيش يا پس فرستاده، آگاه مي‏كنند. (۱۳) بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ ﴿۱۴﴾بلكه انسان خودش از وضع خود آگاه است. (۱۴) وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِيرَهُ ﴿۱۵﴾هر چند (در ظاهر) براي خود عذرهائي بتراشد. (۱۵) لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿۱۶﴾زبانت را به خاطر عجله براي خواندن آن (قرآن) حركت مده. (۱۶) إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿۱۷﴾چرا كه جمع و خواندن آن بر عهده ماست. (۱۷) فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿۱۸﴾و هنگامي كه ما آن را خوانديم از آن پيروي كن. (۱۸) ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ ﴿۱۹﴾سپس بيان (و توضيح) آن نيز بر عهده ماست. (۱۹) كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ﴿۲۰﴾چنين نيست كه شما مي‏پنداريد (و دلايل معاد را مخفي مي‏شمريد) بلكه شما دنياي زودگذر را دوست داريد (و هوسراني بيقيد و شرط را). (۲۰) وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ﴿۲۱﴾و آخرت را رها مي‏كنيد. (۲۱) وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ ﴿۲۲﴾در آن روز صورتهائي شاداب و مسرور است. (۲۲) إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ﴿۲۳﴾و به پروردگارش مي‏نگرد! (۲۳) وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ﴿۲۴﴾و در آن روز صورتهائي درهم كشيده است. (۲۴) تَظُنُّ أَنْ يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ﴿۲۵﴾زيرا مي‏داند عذابي در مورد او انجام مي‏شود كه پشت را درهم مي‏شكند! (۲۵) كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ ﴿۲۶﴾چنين نيست، او هرگز ايمان نمي‏آورد تا جان به گلوگاهش ‍ رسد. (۲۶) وَقِيلَ مَنْ رَاقٍ ﴿۲۷﴾و گفته شود: آيا كسي هست كه اين بيمار را از مرگ نجات دهد؟! (۲۷) وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ﴿۲۸﴾و يقين به فراق از دنيا پيدا كند. (۲۸) وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿۲۹﴾و ساق پاها (از شدت جان دادن) به هم مي‏پيچيد. (۲۹) إِلَى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿۳۰﴾(آري) در آن روز مسير همه به سوي (دادگاه) پروردگارت خواهد بود. (۳۰) فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى ﴿۳۱﴾او هرگز ايمان نياورد و نماز نخواند (۳۱) وَلَكِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿۳۲﴾بلكه تكذيب كرد، و روي گردان شد. (۳۲) ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ يَتَمَطَّى ﴿۳۳﴾سپس به سوي خانواده خود بازگشت در حالي كه متكبرانه قدم بر مي‏داشت. (۳۳) أَوْلَى لَكَ فَأَوْلَى ﴿۳۴﴾عذاب الهي براي تو شايسته تر است، شايسته تر! (۳۴) ثُمَّ أَوْلَى لَكَ فَأَوْلَى ﴿۳۵﴾سپس عذاب الهي براي تو شايسته تر است، شايسته تر! (۳۵) أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ يُتْرَكَ سُدًى ﴿۳۶﴾آيا انسان گمان مي‏كند بيهوده و بيهدف رها مي‏شود؟ (۳۶) أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِنْ مَنِيٍّ يُمْنَى ﴿۳۷﴾آيا او نطفه‏ اي از مني كه در رحم ريخته مي‏شود نبود؟ (۳۷) ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى ﴿۳۸﴾سپس به صورت خون بسته در آمد، و او را آفريد و موزون ساخت ؟ (۳۸) فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَى ﴿۳۹﴾و از او دو زوج مذكر و مؤ نث آفريد. (۳۹) أَلَيْسَ ذَلِكَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ يُحْيِيَ الْمَوْتَى ﴿۴۰﴾آيا چنين كسي قادر نيست كه مردگان را زنده كند؟! (۴۰)

سوره ۷۴: المدثر - جزء ۲۹ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ ﴿۱﴾اي در بستر خواب آرميده! (۱) قُمْ فَأَنْذِرْ ﴿۲﴾برخيز و انذار كن (و عالميان را بيم ده). (۲) وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ ﴿۳﴾و پروردگارت را بزرگ بشمار. (۳) وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ ﴿۴﴾و لباست را پاك كن. (۴) وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ ﴿۵﴾و از پليديها بپرهيز. (۵) وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَكْثِرُ ﴿۶﴾و منت مگذار، و فزوني مطلب. (۶) وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ ﴿۷﴾و به خاطر پروردگارت شكيبائي كن. (۷) فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ ﴿۸﴾هنگامي كه در صور دميده شود. (۸) فَذَلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ ﴿۹﴾آن روز روز سختي است. (۹) عَلَى الْكَافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ ﴿۱۰﴾و براي كافران آسان نيست. (۱۰) ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا ﴿۱۱﴾مرا با كسي كه او را تنها آفريدم واگذار! (۱۱) وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَمْدُودًا ﴿۱۲﴾همان كس كه براي او مال گسترده‏ اي قرار دادم. (۱۲) وَبَنِينَ شُهُودًا ﴿۱۳﴾و فرزنداني كه همواره نزد او (و در خدمت او) هستند. (۱۳) وَمَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِيدًا ﴿۱۴﴾و وسائل زندگي را از هر نظر براي وي فراهم ساختم. (۱۴) ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ ﴿۱۵﴾باز هم طمع دارد كه بر او بيفزايم! (۱۵) كَلَّا إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا ﴿۱۶﴾هرگز چنين نخواهد شد، چرا كه او نسبت به آيات ما دشمني مي‏ورزد. (۱۶) سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا ﴿۱۷﴾به زودي او را مجبور مي‏كنم كه از قله زندگي بالا رود (سپس او را به زير مي‏افكنم) (۱۷) إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ ﴿۱۸﴾او (براي مبارزه با قرآن) انديشه كرد و مطلب را آماده ساخت. (۱۸) فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ﴿۱۹﴾مرگ بر او باد چگونه (براي مبارزه با حق) مطلب را آماده كرد. (۱۹) ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ﴿۲۰﴾باز هم مرگ بر او چگونه مطلب (و نقشه شيطاني خود را) آماده نمود. (۲۰) ثُمَّ نَظَرَ ﴿۲۱﴾سپس نگاهي افكند. (۲۱) ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ﴿۲۲﴾بعد چهره درهم كشيد و عجولانه دست به كار شد. (۲۲) ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ ﴿۲۳﴾سپس پشت (به حق) كرد و تكبر ورزيد. (۲۳) فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ ﴿۲۴﴾و سرانجام گفت اين (قرآن) چيزي جز يك سحر جالب همچون سحرهاي پيشينيان نيست! (۲۴) إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ ﴿۲۵﴾اين جز سخن انسان نمي‏باشد! (۲۵) سَأُصْلِيهِ سَقَرَ ﴿۲۶﴾(اما) به زودي او را وارد دوزخ مي‏كنيم. (۲۶) وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ ﴿۲۷﴾و تو نمي‏داني دوزخ چيست ؟ (۲۷) لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ ﴿۲۸﴾(آتشي است كه) نه چيزي را باقي مي‏گذارد و نه چيزي را رها مي‏سازد! (۲۸) لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ ﴿۲۹﴾پوست تن را به كلي دگرگون مي‏كند. (۲۹) عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ ﴿۳۰﴾نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) بر آن گمارده شده‏ اند! (۳۰) وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا وَلَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا كَذَلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَى لِلْبَشَرِ ﴿۳۱﴾ماءموران دوزخ را جز فرشتگان (عذاب) قرار نداديم، و تعداد آنها را جز براي آزمايش كافران معين نكرديم، تا اهل كتاب (يهود و نصاري) يقين پيدا كنند، و ايمان مؤ منان افزوده شود، و اهل كتاب و مؤ منان (در حقانيت اين كتاب آسماني) ترديد به خود راه ندهند، و كافران بگويند: خدا از اين توصيف چه منظوري دارد؟ (آري) اينگونه خداوند هر كس ‍ را بخواهد گمراه مي‏سازد و هر كس را بخواهد هدايت مي‏كند، و لشكريان پروردگارت را جز او كسي نمي‏داند، و اين جز هشدار و تذكري براي انسانها نيست. (۳۱) كَلَّا وَالْقَمَرِ ﴿۳۲﴾اينچنين نيست كه آنها تصور مي‏كنند، سوگند به ماه. (۳۲) وَاللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ ﴿۳۳﴾و به شب هنگامي كه (دامن برچيند و) پشت كند. (۳۳) وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ ﴿۳۴﴾و به صبح هنگامي كه چهره بگشايد. (۳۴) إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ ﴿۳۵﴾كه آن (حوادث هولناك قيامت) از مسائل مهم است. (۳۵) نَذِيرًا لِلْبَشَرِ ﴿۳۶﴾هشدار و انذاري است براي همه انسانها. (۳۶) لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ ﴿۳۷﴾براي كساني از شما كه مي‏خواهند تقدم جويند يا عقب بمانند (به سوي هدايت خيرات پيش روند يا نروند). (۳۷) كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ ﴿۳۸﴾هر كس در گرو اعمال خويش است. (۳۸) إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ ﴿۳۹﴾مگر اصحاب اليمين (كه نامه اعمالشان را به نشانه ايمان و تقوي به دست راستشان مي‏دهند). (۳۹) فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءَلُونَ ﴿۴۰﴾آنها در باغهاي بهشتند و سؤ ال مي‏كنند. (۴۰) عَنِ الْمُجْرِمِينَ ﴿۴۱﴾از مجرمان: (۴۱) مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ ﴿۴۲﴾چه چيز شما را به دوزخ فرستاد؟ (۴۲) قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ ﴿۴۳﴾مي گويند: ما از نمازگزاران نبوديم! (۴۳) وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ ﴿۴۴﴾و اطعام مستمند نمي‏كرديم! (۴۴) وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ ﴿۴۵﴾و پيوسته با اهل باطل همنشين و همصدا بوديم. (۴۵) وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ ﴿۴۶﴾و همواره روز جزا را انكار مي‏كرديم. (۴۶) حَتَّى أَتَانَا الْيَقِينُ ﴿۴۷﴾تا زماني كه مرگ ما فرا رسيد. (۴۷) فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ ﴿۴۸﴾لذا شفاعت شفاعت كنندگان به حال آنها سودي نمي‏بخشيد. (۴۸) فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ ﴿۴۹﴾چرا آنها اينهمه از تذكر گريزانند؟ (۴۹) كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ ﴿۵۰﴾گوئي آنها گورخراني هستند رميده. (۵۰) فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ ﴿۵۱﴾كه از شير فرار كرده‏ اند! (۵۱) بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُؤْتَى صُحُفًا مُنَشَّرَةً ﴿۵۲﴾بلكه هر كدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‏ اي (از سوي خدا) براي او فرستاده شود. (۵۲) كَلَّا بَلْ لَا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ ﴿۵۳﴾چنين نيست كه آنها مي‏گويند، بلكه آنها از آخرت نمي‏ترسند. (۵۳) كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ ﴿۵۴﴾چنين نيست كه آنها مي‏گويند، آن (قرآن) يك تذكر و يادآوري است. (۵۴) فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ ﴿۵۵﴾هر كس بخواهد از آن پند مي‏گيرد. (۵۵) وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ﴿۵۶﴾و هيچكس پند نمي‏گيرد مگر اينكه خدا بخواهد، او اهل تقوي و آمرزش است. (۵۶)

سوره ۷۳: المزمل - جزء ۲۹ -بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ ﴿۱﴾اي جامه به خود پيچيده! (۱) قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا ﴿۲﴾شب را جز كمي، به پا خيز! (۲) نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِيلًا ﴿۳﴾نيمي از شب را، يا كمي از آن كم كن. (۳) أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا ﴿۴﴾يا بر نصف آن بيفزا، و قرآن را با دقت و تامل بخوان. (۴) إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلًا ثَقِيلًا ﴿۵﴾چرا که ما بزودی سخنی سنگین به تو القا خواهیم کرد! (۵) إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِيلًا ﴿۶﴾مسلّماً نماز و عبادت شبانه پابرجاتر و با استقامت‌تر است! (۶) إِنَّ لَكَ فِي النَّهَارِ سَبْحًا طَوِيلًا ﴿۷﴾و تو در روز تلاش مستمر و طولاني خواهي داشت. (۷) وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ وَتَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتِيلًا ﴿۸﴾نام پروردگارت را ياد كن و تنها به او دل ببند. (۸) رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَكِيلًا ﴿۹﴾همان پروردگار شرق و غرب كه معبودي جز او نيست، او را نگاهبان و وكيل خود انتخاب كن. (۹) وَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِيلًا ﴿۱۰﴾و در برابر آنچه آنها (دشمنان) مي‏گويند شكيبا باش و به طرزي شايسته از آنها دوري نما. (۱۰) وَذَرْنِي وَالْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِيلًا ﴿۱۱﴾مرا با تكذيب كنندگان صاحب نعمت واگذار، و آنها را كمي مهلت ده! (۱۱) إِنَّ لَدَيْنَا أَنْكَالًا وَجَحِيمًا ﴿۱۲﴾كه نزد ما غل و زنجيرها (آتش) دوزخ است. (۱۲) وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَعَذَابًا أَلِيمًا ﴿۱۳﴾و غذائي گلوگير، و عذابي دردناك! (۱۳) يَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ وَكَانَتِ الْجِبَالُ كَثِيبًا مَهِيلًا ﴿۱۴﴾در آن روز كه زمين و كوهها سخت به لرزه مي‏افتد، و كوهها (چنان درهم كوبيده مي‏شود كه) به شكل توده‏ هائي از شن نرم درمي آيد! (۱۴) إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَيْكُمْ رَسُولًا شَاهِدًا عَلَيْكُمْ كَمَا أَرْسَلْنَا إِلَى فِرْعَوْنَ رَسُولًا ﴿۱۵﴾ما پيامبري به سوي شما فرستاديم كه گواه بر شما است، همان گونه كه به سوي فرعون رسولي فرستاديم. (۱۵) فَعَصَى فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِيلًا ﴿۱۶﴾فرعون به مخالفت و نافرماني آن رسول برخاست، و ما او را شديدا مجازات كرديم. (۱۶) فَكَيْفَ تَتَّقُونَ إِنْ كَفَرْتُمْ يَوْمًا يَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِيبًا ﴿۱۷﴾شما اگر كافر شويد چگونه خود را (از عذاب شديد الهي) بركنار مي‏داريد در آن روز كه كودكان را پير مي‏كند؟ (۱۷) السَّمَاءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ كَانَ وَعْدُهُ مَفْعُولًا ﴿۱۸﴾در آن روز آسمان از هم شكافته مي‏شود، و وعده او تحقق مي‏يابد. (۱۸) إِنَّ هَذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلًا ﴿۱۹﴾اين هشدار و تذكري است و هر كس بخواهد راهي به سوي پروردگارش بر مي‏گزيند. (۱۹) إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنَى مِنْ ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِنَ الَّذِينَ مَعَكَ وَاللَّهُ يُقَدِّرُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَيْكُمْ فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَيَكُونُ مِنْكُمْ مَرْضَى وَآخَرُونَ يَضْرِبُونَ فِي الْأَرْضِ يَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَآخَرُونَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنْهُ وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿۲۰﴾پروردگارت مي‏داند كه تو و گروهي از كساني كه با تو هستند نزديك دو سوم از شب يا نصف يا ثلث آن را بپا مي‏خيزيد، و خداوند شب و روز را اندازه گيري مي‏كند، او مي‏داند كه شما نمي‏توانيد مقدار آن را (دقيقا) اندازه گيري كنيد، لذا شما را بخشيد اكنون آن مقدار از قرآن كه براي شما ميسر است تلاوت كنيد، او مي‏داند به زودي گروهي از شما بيمار مي‏شوند، و گروهي ديگر براي به دست آوردن فضل الهي (و كسب روزي) به سفر مي‏روند، و گروهي ديگري در راه خدا جهاد مي‏كنند، پس آن مقدار كه براي شما ممكن است از آن تلاوت كنيد، و نماز را بر پا داريد و زكات ادا كنيد، و به خدا قرض الحسنه دهيد (در راه او انفاق نمائيد) و (بدانيد) آنچه را از كارهاي خير براي خود از پيش مي‏فرستيد نزد خدا به بهترين وجه و بزرگترين پاداش خواهيد يافت، و از خدا آمرزش بطلبيد كه خداوند غفور و رحيم است. (۲۰)

سوره ۷۲: الجن - جزء ۲۹ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا ﴿۱﴾بگو به من وحي شده است كه جمعي از «جن» به سخنانم گوش فرا داده‏ اند، سپس گفته‏ اند: ما قرآن عجيبي شنيده‏ ايم! (۱) يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَلَنْ نُشْرِكَ بِرَبِّنَا أَحَدًا ﴿۲﴾كه به راه راست هدايت مي‏كند، لذا ما به آن ايمان آورده‏ ايم، و هرگز احدي را شريك پروردگارمان قرار نمي‏دهيم. (۲) وَأَنَّهُ تَعَالَى جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا ﴿۳﴾و اينكه بلند است مقام با عظمت پروردگار ما، و او هرگز براي خود همسر و فرزندي انتخاب نكرده است. (۳) وَأَنَّهُ كَانَ يَقُولُ سَفِيهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا ﴿۴﴾و اينكه سفيهان ما درباره خداوند سخنان ناروا مي‏گفتند. (۴) وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ تَقُولَ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا ﴿۵﴾و اينكه ما گمان مي‏كرديم كه انس و جن هرگز دروغ بر خدا نمي‏بندند. (۵) وَأَنَّهُ كَانَ رِجَالٌ مِنَ الْإِنْسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا ﴿۶﴾و اينكه مرداني از بشر به مرداني از جن پناه مي‏بردند، و آنها سبب افزايش گمراهي و طغيانشان مي‏شدند. (۶) وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا كَمَا ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ يَبْعَثَ اللَّهُ أَحَدًا ﴿۷﴾و اينكه آنها گمان كردند همانگونه كه شما گمان مي‏كرديد كه خداوند هرگز كسي را (به نبوت) مبعوث نمي‏كند. (۷) وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاءَ فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِيدًا وَشُهُبًا ﴿۸﴾و اينكه ما آسمان را جستجو كرديم، و همه را پر از محافظان قوي و تيرهاي شهب يافتيم! (۸) وَأَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَنْ يَسْتَمِعِ الْآنَ يَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَصَدًا ﴿۹﴾و اينكه ما پيش از اين به استراق سمع در آسمانها مي‏نشستيم. اما اكنون هر كس بخواهد استراق سمع كند شهابي را در كمين خود مي‏يابد! (۹) وَأَنَّا لَا نَدْرِي أَشَرٌّ أُرِيدَ بِمَنْ فِي الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا ﴿۱۰﴾و اينكه (با اين اوضاع و احوال) ما نمي‏دانيم آيا اراده شري درباره اهل زمين شده يا پروردگارشان اراده كرده است آنها هدايت كند. (۱۰) وَأَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَلِكَ كُنَّا طَرَائِقَ قِدَدًا ﴿۱۱﴾و اينكه در ميان ما افرادي صالح و افرادي غير صالحند، و ما گروههاي متفاوتي هستيم. (۱۱) وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ نُعْجِزَ اللَّهَ فِي الْأَرْضِ وَلَنْ نُعْجِزَهُ هَرَبًا ﴿۱۲﴾و اينكه ما يقين داريم هرگز نمي‏توانيم بر اراده خداوند در زمين غالب شويم، و نمي‏توانيم از پنجه قدرت او فرار كنيم. (۱۲) وَأَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَى آمَنَّا بِهِ فَمَنْ يُؤْمِنْ بِرَبِّهِ فَلَا يَخَافُ بَخْسًا وَلَا رَهَقًا ﴿۱۳﴾و اينكه ما هنگامي كه هدايت قرآن را شنيديم به آن ايمان آورديم، و هر كس به پروردگارش ايمان بياورد نه از نقصان مي‏ترسند و نه از ظلم. (۱۳) وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولَئِكَ تَحَرَّوْا رَشَدًا ﴿۱۴﴾و اينكه گروهي از ما مسلمانان، و گروهي ظالمند، هر كس اسلام را اختيار كند راه راست را برگزيده. (۱۴) وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَكَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا ﴿۱۵﴾و اما ظالمان آتشگيره دوزخند! (۱۵) وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا ﴿۱۶﴾و اگر آنها (جن و انس) بر طريقه (ايمان) استقامت ورزند ما آنها را با آب فراوان سيراب مي‏كنيم. (۱۶) لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَمَنْ يُعْرِضْ عَنْ ذِكْرِ رَبِّهِ يَسْلُكْهُ عَذَابًا صَعَدًا ﴿۱۷﴾هدف اين است كه ما آنها را با اين نعمت فراوان بيازمائيم و هر كس ‍ از ذكر پروردگارش روي گردان شود او را به عذاب شديد و روز افزوني گرفتار مي‏سازد. (۱۷) وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا ﴿۱۸﴾و اينكه مساجد از آن خدا است، در اين مساجد احدي را با خدا نخوانيد؟ (۱۸) وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ يَدْعُوهُ كَادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَدًا ﴿۱۹﴾و اينكه هنگامي كه بنده خدا (محمد (صلي اللّه عليه و آله و سلّم) به عبادت) برمي خاست، و او را مي‏خواند گروهي سخت اطراف او جمع مي‏شدند. (۱۹) قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّي وَلَا أُشْرِكُ بِهِ أَحَدًا ﴿۲۰﴾بگو: من تنها پروردگارم را مي‏خوانم، و هيچكس را شريك او قرار نمي‏دهم. (۲۰) قُلْ إِنِّي لَا أَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا ﴿۲۱﴾بگو: من مالك زيان و هدايتي براي شما نيستم. (۲۱) قُلْ إِنِّي لَنْ يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا ﴿۲۲﴾بگو: (اگر من بر خلاف فرمانش رفتار كنم) هيچكس مرا در برابر او پناه نمي‏دهد و پناهگاهي جز او نمي‏يابم. (۲۲) إِلَّا بَلَاغًا مِنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ وَمَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ﴿۲۳﴾تنها وظيفه من ابلاغ از سوي خدا، و رساندن رسالات او است و هر كس نافرماني خدا و رسولش كند آتش دوزخ از آن او است، جاودانه در آن مي‏مانند. (۲۳) حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا ﴿۲۴﴾(اين كارشكني كفار همچنان ادامه مي‏يابد) تا زماني كه آنچه را به آنها وعده داده شده ببينند، آنگاه مي‏دانند چه كسي ياورش ضعيفتر و جمعيتش كمتر است. (۲۴) قُلْ إِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ مَا تُوعَدُونَ أَمْ يَجْعَلُ لَهُ رَبِّي أَمَدًا ﴿۲۵﴾بگو من نمي‏دانم آنچه به شما وعده داده شده نزديك است، يا پروردگارم زماني براي آن قرار مي‏دهد؟! (۲۵) عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا ﴿۲۶﴾عالم الغيب او است، و هيچكس را بر اسرار غيبش آگاه نمي‏سازد، (۲۶) إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا ﴿۲۷﴾مگر رسولاني كه آنها را برگزيده است و مراقبيني از پيش رو و پشت سر براي آنها قرار مي‏دهد. (۲۷) لِيَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَيْهِمْ وَأَحْصَى كُلَّ شَيْءٍ عَدَدًا ﴿۲۸﴾تا بداند پيامبرانش رسالتهاي پروردگارشان را ابلاغ كرده‏ اند، و او به آنچه نزد آنها است احاطه دارد، و هر چيزي را احصا كرده است. (۲۸)

سوره ۷۱: نوح - جزء ۲۹بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿۱﴾ما نوح را به سوي قومش فرستاديم، و گفتيم: قوم خود را انذار كن پيش از آنكه عذاب دردناك به سراغشان آيد. (۱) قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ ﴿۲﴾گفت: اي قوم! من براي شما بيم دهنده آشكاري هستم. (۲) أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ ﴿۳﴾كه خدا را پرستش كنيد، و از مخالفت او بپرهيزيد، و مرا اطاعت نمائيد. (۳) يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرْكُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا يُؤَخَّرُ لَوْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۴﴾اگر چنين كنيد خدا گناهانتان را مي‏آمرزد، و تا زمان معيني شما را عمر مي‏دهد، اما هنگامي كه اجل الهي فرا رسد تاخيري نخواهد داشت اگر مي‏دانستيد. (۴) قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلًا وَنَهَارًا ﴿۵﴾(نوح) گفت پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (به سوي تو) دعوت كردم. (۵) فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعَائِي إِلَّا فِرَارًا ﴿۶﴾اما دعوت من چيزي جز فرار از حق بر آنها نيفزود! (۶) وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا ﴿۷﴾و من هر زمان آنها را دعوت كردم كه ايمان بياورند و تو آنها را بيامرزي انگشتان خويش را در گوشها قرار داده، و لباسهايشان را بر خود (پيچيدند، و در مخالفت اصرار ورزيدند، و شديدا استكبار كردند. (۷) ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا ﴿۸﴾سپس من آنها را آشكارا (به توحيد و بندگي تو) دعوت كردم. (۸) ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا ﴿۹﴾و پنهان آنها را به سوي تو خواندم. (۹) فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا ﴿۱۰﴾به آنها گفتم از پروردگار خويش آمرزش بطلبيد كه او بسيار آمرزنده است. (۱۰) يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا ﴿۱۱﴾تا بارانهاي پر بركت آسمان را پي درپي بر شما فرستد، (۱۱) وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَارًا ﴿۱۲﴾و شما را با اموال و فرزندان فراوان امداد كند، و باغهاي سر سبز و نهرهاي جاري در اختيارتان قرار دهد. (۱۲) مَا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا ﴿۱۳﴾چرا شما براي خدا عظمت قائل نيستيد؟ (۱۳) وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا ﴿۱۴﴾در حالي كه شما را در مراحل مختلف آفريده است. (۱۴) أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ﴿۱۵﴾آيا نمي‏دانيد چگونه خداوند هفت آسمان را يكي بالاي ديگري آفريده ؟ (۱۵) وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا ﴿۱۶﴾و ماه را در ميان آسمانها مايه روشنائي، و خورشيد را چراغ فروزاني قرار داده است. (۱۶) وَاللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا ﴿۱۷﴾و خداوند شما را همچون گياهي از زمين رويانيد! (۱۷) ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا ﴿۱۸﴾سپس شما را به همان زمين باز مي‏گرداند، و بار ديگر شما را خارج مي‏سازد. (۱۸) وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا ﴿۱۹﴾و خداوند زمين را براي شما فرش گسترده‏ اي قرار داد. (۱۹) لِتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا ﴿۲۰﴾تا از راههاي وسيع و دره‏ هاي آن بگذريد (و به هر نقطه مي‏خواهيد برويد). (۲۰) قَالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا ﴿۲۱﴾نوح (بعد از ياءس از هدايت آنها) عرض كرد پروردگارا! آنها نافرماني من كردند، و از كساني پيروي نمودند كه اموال و فرزندانشان چيزي جز زيانكاري بر آنها نيفزوده. (۲۱) وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا ﴿۲۲﴾و (اين رهبران گمراه) مكر عظيمي به كار بردند. (۲۲) وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا ﴿۲۳﴾و گفتند: دست از خدايان و بتهاي خود بر نداريد، مخصوصا بتهاي «ود» و «سواع» و «يغوث» و «يعوق» و «نسر» را رها نكنيد! (۲۳) وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا ﴿۲۴﴾و آنها گروه بسياري را گمراه كردند خداوندا! ظالمان را جز ضلالت ميفزا! (۲۴) مِمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصَارًا ﴿۲۵﴾(آري سر انجام) همگي به خاطر گناهانشان غرق شدند، و در آتش ‍ دوزخ وارد گشتند، و جز خدا ياوراني براي خود نيافتند! (۲۵) وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا ﴿۲۶﴾«نوح» گفت: پروردگارا! روي زمين احدي از كافران را زنده مگذار. (۲۶) إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا ﴿۲۷﴾چرا كه اگر آنها را بگذاري بندگانت را گمراه مي‏كنند، و جز نسلي فاجر و كافر به وجود نمي‏آورند. (۲۷) رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا ﴿۲۸﴾پروردگارا! مرا بيامرز، و همچنين پدر و مادرم، و تمام كساني را كه با ايمان وارد خانه من شدند، و جميع مردان و زنان باايمان را، و ظالمان را جز هلاكت ميفزا! (۲۸)

سوره ۷۰: المعارج - جزء ۲۹بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿۱﴾تقاضا كننده‏ اي تقاضاي عذابي كرد كه واقع شد! (۱) لِلْكَافِرِينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ ﴿۲﴾اين عذاب مخصوص كافران است، و هيچكس نمي‏تواند آن را دفع كند. (۲) مِنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ ﴿۳﴾از سوي خداوند ذي المعارج است (خداوندي كه فرشتگانش بر آسمانها صعود مي‏كند). (۳) تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ ﴿۴﴾فرشتگان و روح (فرشته مخصوص) به سوي او عروج مي‏كنند در آن روزي كه مقدارش پنجاه هزار سال است. (۴) فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا ﴿۵﴾بنابراين صبر جميل پيشه كن. (۵) إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا ﴿۶﴾زيرا آنها آن روز را دور مي‏بينند. (۶) وَنَرَاهُ قَرِيبًا ﴿۷﴾و ما آن را نزديك مي‏بينيم! (۷) يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاءُ كَالْمُهْلِ ﴿۸﴾همان روز كه آسمان همچون فلز گداخته مي‏شود. (۸) وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ ﴿۹﴾و كوهها مانند پشم رنگين متلاشي خواهد بود. (۹) وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا ﴿۱۰﴾و هيچ دوست صميمي سراغ دوستش را نمي‏گيرد! (۱۰) يُبَصَّرُونَهُمْ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ ﴿۱۱﴾آنان را به آنها نشان مي‏دهند (ولي هر كس گرفتار كار خويشتن است) چنان است كه گنهكار دوست مي‏دارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا كند. (۱۱) وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ ﴿۱۲﴾و همسر و برادرش را. (۱۲) وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ ﴿۱۳﴾و قبيله‏ اش كه هميشه از او حمايت مي‏كردند. (۱۳) وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنْجِيهِ ﴿۱۴﴾و تمام مردم روي زمين را تا مايه نجاتش شود. (۱۴) كَلَّا إِنَّهَا لَظَى ﴿۱۵﴾اما هرگز چنين نيست شعله‏ هاي سوزان آتش است. (۱۵) نَزَّاعَةً لِلشَّوَى ﴿۱۶﴾دست و پا و پوست سر را مي‏كند و مي‏برد. (۱۶) تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى ﴿۱۷﴾و كساني را كه به فرمان خدا پشت كردند صدا مي‏زند. (۱۷) وَجَمَعَ فَأَوْعَى ﴿۱۸﴾و آنها كه اموال را جمع و ذخيره كردند. (۱۸) إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا ﴿۱۹﴾انسان حريص و كم طاقت آفريده شده. (۱۹) إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا ﴿۲۰﴾هنگامي كه بدي به او رسد بيتابي مي‏كند. (۲۰) وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا ﴿۲۱﴾و هنگامي كه خوبي به او رسد مانع ديگران مي‏شود. (۲۱) إِلَّا الْمُصَلِّينَ ﴿۲۲﴾مگر نمازگزاران. (۲۲) الَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ ﴿۲۳﴾آنها كه نمازها را مرتبا بجا مي‏آورند. (۲۳) وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ ﴿۲۴﴾و آنها كه در اموالشان حق معلومي است. (۲۴) لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿۲۵﴾براي تقاضا كنندگان و محرومان. (۲۵) وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ ﴿۲۶﴾و آنها كه به روز جزا ايمان دارند. (۲۶) وَالَّذِينَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ ﴿۲۷﴾و آنها كه از عذاب پروردگارشان بيمناكند. (۲۷) إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ ﴿۲۸﴾چرا كه هيچگاه خود را از عذاب پروردگار در امان نمي‏بينند. (۲۸) وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ ﴿۲۹﴾و آنها كه دامان خويش را از بيعفتي حفظ مي‏كنند. (۲۹) إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ ﴿۳۰﴾و آميزش جنسي جز با همسران و كنيزان (كه در حكم همسرند) ندارند ولي در بهره گيري از اينها مورد سرزنش نخواهند بود. (۳۰) فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿۳۱﴾و هر كس ماوراء اين را طلب كند متجاوز است. (۳۱) وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ ﴿۳۲﴾و آنها كه امانتها و عهد خود را رعايت مي‏كنند. (۳۲) وَالَّذِينَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ ﴿۳۳﴾و آنها كه قيام به اداي شهادت حق مي‏نمايند. (۳۳) وَالَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ ﴿۳۴﴾و آنها كه بر نماز مواظبت دارند. (۳۴) أُولَئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُكْرَمُونَ ﴿۳۵﴾اين افراد در باغهاي بهشتي گراميند. (۳۵) فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ ﴿۳۶﴾اين كافران را چه مي‏شود كه با سرعت نزد تو مي‏آيند. (۳۶) عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ ﴿۳۷﴾از راست و چپ، گروه گروه (طمع بهشت دارند)! (۳۷) أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ ﴿۳۸﴾آيا هر يك از آنها طمع دارد كه در بهشت پر نعمت الهي وارد شود؟ (۳۸) كَلَّا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِمَّا يَعْلَمُونَ ﴿۳۹﴾هرگز چنين نيست، ما آنها را از آنچه خودشان مي‏دانند آفريده‏ ايم! (۳۹) فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ ﴿۴۰﴾سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها كه ما قادريم. (۴۰) عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ خَيْرًا مِنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ ﴿۴۱﴾بر اينكه جاي آنها را به كساني بدهيم كه از آنها بهترند، و ما هرگز مغلوب نخواهيم شد. (۴۱) فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ ﴿۴۲﴾آنها را به حال خود واگذار تا در باطل خود فرو روند، و بازي كنند، تا زماني كه روز موعود خود را ملاقات نمايند. (۴۲) يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا كَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ يُوفِضُونَ ﴿۴۳﴾همان روز كه از قبرها به سرعت خارج مي‏شوند، گوئي به سوي بتهايشان مي‏دوند! (۴۳) خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ ﴿۴۴﴾در حالي كه چشمهاي آنها از شدت وحشت به زير افتاده، و پرده‏ اي از ذلت و خواري آنها را پوشانده است (و به آنها گفته مي‏شود) اين همان روزي است كه به شما وعده داده مي‏شد. (۴۴)

سوره ۶۹: الحاقة - جزء ۲۹ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان الْحَاقَّةُ ﴿۱﴾آن روزي كه مسلما واقع مي‏شود. (۱) مَا الْحَاقَّةُ ﴿۲﴾چه روز واقع شدني است؟ (۲) وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ ﴿۳﴾و تو چه مي‏داني آن روز تحقق يابنده چيست؟ (۳) كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ﴿۴﴾قوم ثمود و عاد عذاب كوبنده الهي را انكار كردند. (۴) فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ ﴿۵﴾اما قوم «ثمود» با عذابي سركش هلاك شدند. (۵) وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ ﴿۶﴾و اما قوم «عاد» به وسيله تندبادي طغيانگر و سرد و پرصدا به هلاكت رسيدند. (۶) سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍ وَثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَى كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍ ﴿۷﴾(خداوند) اين تندباد را هفت شب و هشت روز پي در پي و بنيانكن بر آنها مسلط ساخت و (اگر آنجا بودي) مي‏ديدي كه آن قوم همچون تنه‏ هاي پوسيده و تو خالي درختان نخل در ميان اين تندباد روي زمين افتاده و هلاك شده‏ اند. (۷) فَهَلْ تَرَى لَهُمْ مِنْ بَاقِيَةٍ ﴿۸﴾آيا كسي از آنها را باقي مي‏بيني ؟ (۸) وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ﴿۹﴾و فرعون و كساني كه قبل از او بودند، و همچنين اهل شهرهاي زير و رو شده (قوم لوط) مرتكب گناهان بزرگ شدند. (۹) فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِيَةً ﴿۱۰﴾با فرستاده رسول پروردگارشان مخالفت كردند، و خداوند نيز آنها را به عذاب شديدي گرفتار ساخت. (۱۰) إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ ﴿۱۱﴾ما هنگامي كه آب طغيان كرد شما را سوار بر كشتي كرديم. (۱۱) لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ ﴿۱۲﴾تا آن را وسيله تذكري براي شما قرار دهيم، و گوشهاي شنوا آن را نگهداري مي‏كنند. (۱۲) فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿۱۳﴾به محض اينكه يكبار در صور دميده شود، (۱۳) وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً ﴿۱۴﴾و زمين و كوهها از جا برداشته شوند و يكباره درهم كوبيده و متلاشي گردند، (۱۴) فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿۱۵﴾در آن روز «واقعه عظيم» روي مي‏دهد! (۱۵) وَانْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ ﴿۱۶﴾آسمانها از هم مي‏شكافند و سست مي‏گردند و فرو مي‏ريزند. (۱۶) وَالْمَلَكُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ ﴿۱۷﴾فرشتگان در جوانب و كناره‏ هاي آسمان قرار مي‏گيرند. (و براي انجام ماموريتها آماده مي‏شوند) و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل مي‏كنند. (۱۷) يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَى مِنْكُمْ خَافِيَةٌ ﴿۱۸﴾در آن روز همگي به پيشگاه خدا عرضه مي‏شويد، و چيزي از كارهاي شما مخفي نمي‏ماند. (۱۸) فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا كِتَابِيَهْ ﴿۱۹﴾اما كسي كه نامه اعمالش به دست راست او است (از فرط خوشحالي و مباهات) فرياد مي‏زند كه (اي اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگيريد و بخوانيد. (۱۹) إِنِّي ظَنَنْتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيَهْ ﴿۲۰﴾من يقين داشتم كه (قيامتي در كار است و) من به حساب اعمالم مي‏رسم. (۲۰) فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ ﴿۲۱﴾او در يك زندگي كاملا رضايتبخش قرار خواهد داشت. (۲۱) فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ ﴿۲۲﴾در بهشتي عالي، (۲۲) قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ ﴿۲۳﴾كه ميوه‏ هايش در دسترس است. (۲۳) كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ ﴿۲۴﴾(و به آنها گفته مي‏شود) بخوريد و بياشاميد گوارا در برابر اعمالي كه در ايام گذشته انجام داديد. (۲۴) وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ ﴿۲۵﴾اما كسي كه نامه اعمال او به دست چپش داده شده مي‏گويد: اي كاش هرگز نامه اعمالم به من داده نمي‏شد. (۲۵) وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ ﴿۲۶﴾و نمي‏دانستم حساب من چيست ؟ (۲۶) يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ ﴿۲۷﴾اي كاش مرگم فرا مي‏رسيد! (۲۷) مَا أَغْنَى عَنِّي مَالِيَهْ ﴿۲۸﴾مال و ثروتم هرگز مرا بينياز نكرد، (۲۸) هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيَهْ ﴿۲۹﴾قدرت من نيز از دست رفت! (۲۹) خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ﴿۳۰﴾او را بگيريد و در بند و زنجيرش كنيد! (۳۰) ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ ﴿۳۱﴾سپس او را در دوزخ بيفكنيد! (۳۱) ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ ﴿۳۲﴾بعد او را به زنجيري كه هفتاد ذرع است ببنديد! (۳۲) إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ ﴿۳۳﴾چرا كه او هرگز به خداوند بزرگ ايمان نمي‏آورد. (۳۳) وَلَا يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿۳۴﴾و هرگز مردم را بر اطعام مستمندان تشويق نمي‏نمود. (۳۴) فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ ﴿۳۵﴾لذا امروز در اينجا يار مهرباني ندارد. (۳۵) وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ ﴿۳۶﴾و نه طعامي جز از چرك و خون. (۳۶) لَا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ ﴿۳۷﴾غذائي كه جز خطاكاران آن را نمي‏خورند. (۳۷) فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ ﴿۳۸﴾سوگند مي‏خورم به آنچه مي‏بينيد. (۳۸) وَمَا لَا تُبْصِرُونَ ﴿۳۹﴾و آنچه نمي‏بينيد. (۳۹) إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ﴿۴۰﴾كه اين قرآن گفتار رسول بزرگواري است. (۴۰) وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِيلًا مَا تُؤْمِنُونَ ﴿۴۱﴾و گفته شاعري نيست، اما كمتر ايمان مي‏آوريد. (۴۱) وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ ﴿۴۲﴾و نه گفته كاهني، هر چند كمتر متذكر مي‏شويد. (۴۲) تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۴۳﴾بلكه كلامي است كه از سوي پروردگار عالميان نازل شده. (۴۳) وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ ﴿۴۴﴾هرگاه او سخني دروغ بر ما مي‏بست، (۴۴) لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ ﴿۴۵﴾ما او را با قدرت گرفتيم، (۴۵) ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ ﴿۴۶﴾سپس رگ قلبش را قطع مي‏كرديم! (۴۶) فَمَا مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ ﴿۴۷﴾واحدي از شما نمي‏توانست مانع شود و از او حمايت كند. (۴۷) وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِينَ ﴿۴۸﴾اين مسلما تذكري است براي پرهيزگاران. (۴۸) وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْكُمْ مُكَذِّبِينَ ﴿۴۹﴾و ما مي‏دانيم كه بعضي از شما آن را تكذيب مي‏كنيد. (۴۹) وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ ﴿۵۰﴾و اين مايه حسرت كافران است. (۵۰) وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ ﴿۵۱﴾و آن يقين خالص است. (۵۱) فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ﴿۵۲﴾حال كه چنين است بنام پروردگار بزرگت تسبيح گو. (۵۲)

سوره ۶۸: القلم - جزء ۲۹بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ ﴿۱﴾ن، سوگند به قلم، و آنچه را با قلم مي‏نويسند (۱) مَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ ﴿۲﴾به بركت نعمت پروردگارت تو مجنون نيستي. (۲) وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ ﴿۳﴾و براي تو اجر و پاداشي عظيم و هميشگي است. (۳) وَإِنَّكَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِيمٍ ﴿۴﴾و تو اخلاق عظيم و برجسته‏ اي داري. (۴) فَسَتُبْصِرُ وَيُبْصِرُونَ ﴿۵﴾و به زودي تو مي‏بيني و آنها نيز مي‏بينند. (۵) بِأَيْيِكُمُ الْمَفْتُونُ ﴿۶﴾كه كداميك از شما مجنون هستيد. (۶) إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ ﴿۷﴾پروردگار تو بهتر از هر كس مي‏داند چه كسي از راه او گمراه شده، و هدايت يافتگان را نيز بهتر مي‏شناسد. (۷) فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ ﴿۸﴾حال كه چنين است از تكذيب كنندگان اطاعت مكن. (۸) وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ ﴿۹﴾آنها دوست دارند نرمش نشان دهي تا آنها نرمش نشان دهند (نرمشي تواءم با انحراف از مسير حق). (۹) وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَهِينٍ ﴿۱۰﴾و اطاعت از كسي كه بسيار سوگند ياد مي‏كند و پست است مكن (۱۰) هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ ﴿۱۱﴾كسي كه بسيار عيبجو و سخن چين است. (۱۱) مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ﴿۱۲﴾و بسيار مانع كار خير. و تجاوزگر، و گناهكار است. (۱۲) عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِكَ زَنِيمٍ ﴿۱۳﴾علاوه بر اينها كينه توز و پرخور و خشن و بدنام است. (۱۳) أَنْ كَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِينَ ﴿۱۴﴾مبادا به خاطر اينكه صاحب مال و فرزندان فراوان است از او پيروي كني. (۱۴) إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ ﴿۱۵﴾هنگامي كه آيات ما بر او خوانده مي‏شود مي‏گويد اينها افسانه‏ هاي خرافي پيشينيان است. (۱۵) سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ ﴿۱۶﴾به زودي ما بر بيني او علامت و داغ ننگ مي‏نهيم. (۱۶) إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ كَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ ﴿۱۷﴾ما آنها را آزموديم همانگونه كه صاحبان باغ را آزمايش كرديم، هنگامي كه سوگند ياد كردند كه ميوه‏ هاي باغ را صبحگاهان (دور از انظار مستمندان) بچينند. (۱۷) وَلَا يَسْتَثْنُونَ ﴿۱۸﴾و هيچ از آن استثنا نكنند. (۱۸) فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِنْ رَبِّكَ وَهُمْ نَائِمُونَ ﴿۱۹﴾اما عذابي فراگير (شبانه) بر تمام باغ آنها فرود آمد در حالي كه همه در خواب بودند. (۱۹) فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ ﴿۲۰﴾و آن باغ سرسبز همچون شب سياه و ظلماني شد. (۲۰) فَتَنَادَوْا مُصْبِحِينَ ﴿۲۱﴾صبحگاهان يكديگر را صدا زدند. (۲۱) أَنِ اغْدُوا عَلَى حَرْثِكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَارِمِينَ ﴿۲۲﴾كه به سوي كشتزار و باغ خود حركت كنيد اگر قصد چيدن ميوه‏ ها را داريد. (۲۲) فَانْطَلَقُوا وَهُمْ يَتَخَافَتُونَ ﴿۲۳﴾آنها حركت كردند در حالي كه آهسته با هم مي‏گفتند. (۲۳) أَنْ لَا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُمْ مِسْكِينٌ ﴿۲۴﴾مواظب باشيد امروز حتي يك فقير وارد بر شما نشود! (۲۴) وَغَدَوْا عَلَى حَرْدٍ قَادِرِينَ ﴿۲۵﴾آنها صبحگاهان تصميم داشتند كه با قدرت از مستمندان جلوگيري كنند. (۲۵) فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ ﴿۲۶﴾هنگامي كه (وارد باغ شدند، و) آن را ديدند گفتند: ما راه را گم كرده‏ ايم! (۲۶) بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿۲۷﴾(آري همه چيز به طور كامل از دست ما رفته) بلكه ما محروميم. (۲۷) قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُلْ لَكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ ﴿۲۸﴾يكي از آنها كه از همه عاقلتر بود گفت: آيا به شما نگفتم چرا تسبيح خدا نمي‏گوئيد؟ (۲۸) قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿۲۹﴾گفتند: منزه است پروردگار ما، مسلما ما ظالم بوديم. (۲۹) فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَلَاوَمُونَ ﴿۳۰﴾سپس آنها رو به هم كردند و به ملامت يكديگر پرداختند. (۳۰) قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا طَاغِينَ ﴿۳۱﴾(و فريادشان بلند شد) گفتند: واي بر ما كه طغيانگر بوديم. (۳۱) عَسَى رَبُّنَا أَنْ يُبْدِلَنَا خَيْرًا مِنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ ﴿۳۲﴾اميدواريم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن را بجاي آن به ما بدهد، چرا كه ما به او دل بسته‏ ايم. (۳۲) كَذَلِكَ الْعَذَابُ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ ﴿۳۳﴾اينگونه است عذاب خداوند (در دنيا) و عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر مي‏دانستند. (۳۳) إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ ﴿۳۴﴾براي پرهيزكاران نزد پروردگارشان باغهاي پرنعمت بهشت است (۳۴) أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالْمُجْرِمِينَ ﴿۳۵﴾آيا مؤ منان را همچون مجرمان قرار مي‏دهيم ؟ (۳۵) مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ ﴿۳۶﴾شما را چه مي‏شود؟ چگونه داوري مي‏كنيد؟ (۳۶) أَمْ لَكُمْ كِتَابٌ فِيهِ تَدْرُسُونَ ﴿۳۷﴾آيا كتابي داريد كه از آن درس مي‏خوانيد؟ (۳۷) إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ ﴿۳۸﴾كه آنچه را شما انتخاب مي‏كنيد از آن شما است؟ (۳۸) أَمْ لَكُمْ أَيْمَانٌ عَلَيْنَا بَالِغَةٌ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ إِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُونَ ﴿۳۹﴾يا اينكه عهد و پيمان مؤ كد و مستمري تا روز قيامت بر ما داريد كه هر چه را به نفع خود اختيار مي‏كنيد براي شما قرار مي‏دهد؟ (۳۹) سَلْهُمْ أَيُّهُمْ بِذَلِكَ زَعِيمٌ ﴿۴۰﴾از آنها بپرس كداميك از آنان چنين چيزي را تضمين مي‏كند؟ (۴۰) أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ فَلْيَأْتُوا بِشُرَكَائِهِمْ إِنْ كَانُوا صَادِقِينَ ﴿۴۱﴾يا اينكه معبوداني دارند (كه آنها را شريك خدا قرار داده‏ اند و براي آنان شفاعت مي‏كنند) اگر راست مي‏گويند معبودان خود را ارائه دهند. (۴۱) يَوْمَ يُكْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَيُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ ﴿۴۲﴾به خاطر بياوريد روزي را كه ساق پاها از وحشت برهنه مي‏گردد و دعوت به سجود مي‏شوند اما قادر بر آن نيستند! (۴۲) خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَقَدْ كَانُوا يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ ﴿۴۳﴾اين در حالي است كه چشمهاي آنها (از شدت ندامت و شرمساري) به زير افتاده و ذلت و خواري وجود آنها را فرا گرفته، آنها پيش از اين دعوت به سجود مي‏شدند در حالي كه سالم بودند (ولي امروز ديگر توانائي آن را ندارند) (۴۳) فَذَرْنِي وَمَنْ يُكَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِيثِ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ ﴿۴۴﴾اكنون مرا با آنها كه اين سخن را تكذيب مي‏كنند رها كن و ما آنها را از آنجا كه نمي‏دانند تدريجا به سوي عذاب پيش مي‏بريم. (۴۴) وَأُمْلِي لَهُمْ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ ﴿۴۵﴾و به آنها مهلت مي‏دهم، چرا كه نقشه‏ هاي من محكم و دقيق است. (۴۵) أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ ﴿۴۶﴾يا اينكه تو از آنها مطالبه مزدي مي‏كني كه پرداخت آن براي آنها سنگين است؟! (۴۶) أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ ﴿۴۷﴾يا اسرار غيب نزد آنها است، و آن را مي‏نويسند (و به يكديگر مي‏دهند)؟ (۴۷) فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُنْ كَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَى وَهُوَ مَكْظُومٌ ﴿۴۸﴾اكنون كه چنين است صبر كن و منتظر فرمان پروردگارت باش و مانند صاحب ماهي (يونس) نباش (كه در تقاضاي مجازات قومش ‍ عجله كرد و گرفتار مجازات ترك اولي شد) در آن زمان كه خدا را خواند در حالي كه مملو از اندوه بود. (۴۸) لَوْلَا أَنْ تَدَارَكَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ مَذْمُومٌ ﴿۴۹﴾و اگر رحمت خدا به ياريش نيامده بود (از شكم ماهي) بيرون افكنده مي‏شد در حالي كه مذموم بود. (۴۹) فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ ﴿۵۰﴾ولي پروردگارش او را برگزيد، و از صالحان قرار داد. (۵۰) وَإِنْ يَكَادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ﴿۵۱﴾نزديك است كافران هنگامي كه آيات قرآن را مي‏شنوند تو را با چشمان خود هلاك كنند و مي‏گويند او ديوانه است! (۵۱) وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ ﴿۵۲﴾در حالي كه اين (قرآن) جز مايه بيداري براي جهانيان نيست. (۵۲)

سوره ۶۷: الملك - جزء ۲۹ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿۱﴾پربركت و زوال ناپذير است كسي كه حكومت جهان هستي به دست او است، و بر همه چيز قادر است. (۱) الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ ﴿۲﴾همان كسي كه مرگ و حيات را آفريد تا شما را بيازمايد كه كداميك بهتر عمل مي‏كنيد و او شكست ناپذير و بخشنده است. (۲) الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا مَا تَرَى فِي خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِنْ تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِنْ فُطُورٍ ﴿۳﴾همان كسي كه هفت آسمان را بر روي يكديگر آفريد، در آفرينش ‍ خداوند رحمان هيچ تضاد و عيبي نمي‏بيني، بار ديگر نگاه كن، آيا هيچ شكاف و خللي مشاهده مي‏كني ؟ (۳) ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنْقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خَاسِئًا وَهُوَ حَسِيرٌ ﴿۴﴾بار ديگر (به عالم هستي) نگاه كن سرانجام چشمانت (در جستجوي خلل و نقصان ناكام مانده) به سوي تو باز مي‏گردد در حالي كه خسته و ناتوان است. (۴) وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّيَاطِينِ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِيرِ ﴿۵﴾ما آسمان پايين را با چراغهاي پرفروغي زينت بخشيديم، و آنها (شهب) را تيرهائي براي شياطين قرار داديم و براي آنان عذاب دوزخ فراهم ساختيم. (۵) وَلِلَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ ﴿۶﴾و براي كساني كه به پروردگارشان كافر شدند عذاب جهنم است و بد جايگاهي است. (۶) إِذَا أُلْقُوا فِيهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِيقًا وَهِيَ تَفُورُ ﴿۷﴾هنگامي كه در آن افكنده مي‏شوند صداي وحشتناكي از آن مي‏شنوند و اين در حالي است كه پيوسته مي‏جوشد. (۷) تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ الْغَيْظِ كُلَّمَا أُلْقِيَ فِيهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ ﴿۸﴾نزديك است از شدت غضب پاره پاره شود، هر زمان گروهي در آن افكنده مي‏شوند نگهبانان دوزخ از آنها سؤ ال مي‏كنند: مگر انذاركننده الهي به سراغ شما نيامد! (۸) قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءَنَا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ كَبِيرٍ ﴿۹﴾مي گويند: آري، انذاركننده به سراغ ما آمد، ولي ما او را تكذيب كرديم و گفتيم خداوند هرگز چيزي نازل نكرده، و شما در گمراهي بزرگي هستيد! (۹) وَقَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ ﴿۱۰﴾و مي‏گويند: اگر ما گوش شنوا داشتيم، يا تعقل مي‏كرديم، جزء دوزخيان نبوديم. (۱۰) فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقًا لِأَصْحَابِ السَّعِيرِ ﴿۱۱﴾اينجاست كه به گناه خود اعتراف مي‏كنند، دور باشند دوزخيان از رحمت خدا! (۱۱) إِنَّ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ ﴿۱۲﴾كساني كه از پروردگارشان در نهان مي‏ترسند آمرزش و اجر بزرگي دارند. (۱۲) وَأَسِرُّوا قَوْلَكُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿۱۳﴾گفتار خود را پنهان كنيد يا آشكار (تفاوتي نمي‏كند) او به آنچه در دلها است آگاه است. (۱۳) أَلَا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ ﴿۱۴﴾آيا آن كسي كه موجودات را آفريده از حال آنها آگاه نيست ؟ در حالي كه او از اسرار دقيق با خبر، و نسبت به همه چيز عالم است. (۱۴) هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَكُلُوا مِنْ رِزْقِهِ وَإِلَيْهِ النُّشُورُ ﴿۱۵﴾او كسي است كه زمين را براي شما رام كرد، بر شانه‏ هاي آن راه برويد، و از روزيهاي خداوند بخوريد، و بازگشت همه به سوي او است. (۱۵) أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمَاءِ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ ﴿۱۶﴾آيا خود را از عذاب كسي كه حاكم بر آسمان است در امان مي‏دانيد كه دستور دهد زمين بشكافد و شما را فرو برد و دائما به لرزش خود ادامه دهد؟ (۱۶) أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمَاءِ أَنْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ ﴿۱۷﴾يا خود را از عذاب خداوند آسمان در امان مي‏دانيد كه تندبادي مملو از سنگريزه بر شما فرستد، و به زودي خواهيد دانست تهديدهاي من چگونه است ؟ (۱۷) وَلَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ ﴿۱۸﴾كساني كه پيش از آنها بودند (آيات الهي را) تكذيب كردند اما (ببين) مجازات من چگونه بود؟ (۱۸) أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَيَقْبِضْنَ مَا يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ بَصِيرٌ ﴿۱۹﴾آيا پرندگاني را كه بالاي سرشان گاه بالهاي خود را گسترده و گاه جمع مي‏كنند نگاه نكردند؟ جز خداوند رحمان كسي آنها را بر فراز آسمان نگه نمي‏دارد چرا كه او به هر چيز بينا است. (۱۹) أَمَّنْ هَذَا الَّذِي هُوَ جُنْدٌ لَكُمْ يَنْصُرُكُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْكَافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ ﴿۲۰﴾آيا كسي كه لشكر شما است مي‏تواند شما را در برابر خداوند ياري دهد، ولي كافران تنها گرفتار غرورند. (۲۰) أَمَّنْ هَذَا الَّذِي يَرْزُقُكُمْ إِنْ أَمْسَكَ رِزْقَهُ بَلْ لَجُّوا فِي عُتُوٍّ وَنُفُورٍ ﴿۲۱﴾يا آن كسي كه شما را روزي مي‏دهد اگر روزيش را باز دارد (چه كسي مي‏تواند نياز شما را تاءمين كند) ولي آنها در سركشي و فرار از حقيقت لجاجت مي‏ورزند. (۲۱) أَفَمَنْ يَمْشِي مُكِبًّا عَلَى وَجْهِهِ أَهْدَى أَمَّنْ يَمْشِي سَوِيًّا عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ ﴿۲۲﴾آيا كسي كه به رو افتاده حركت مي‏كند به هدايت نزديكتر است يا كسي كه راست قامت در صراط مستقيم گام برمي دارد؟! (۲۲) قُلْ هُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ ﴿۲۳﴾بگو او كسي است كه شما را آفريد، و براي شما چشم و گوش و قلب قرار دارد اما كمتر سپاسگزاري مي‏كنيد. (۲۳) قُلْ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَإِلَيْهِ تُحْشَرُونَ ﴿۲۴﴾بگو: او كسي است كه شما را در زمين خلق كرد، و به سوي او باز مي‏گرديد. (۲۴) وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ﴿۲۵﴾آنها مي‏گويند: اگر راست مي‏گوئيد اين وعده قيامت چه زماني است ؟ (۲۵) قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ ﴿۲۶﴾بگو علم آن مخصوص خدا است و من فقط بيم دهنده آشكار هستم. (۲۶) فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَقِيلَ هَذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ ﴿۲۷﴾هنگامي كه آن وعده الهي را از نزديك مي‏بينند صورت كافران زشت و سياه مي‏گردد و به آنها گفته مي‏شود اين همان چيزي است كه تقاضاي آن را داشتيد. (۲۷) قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَهْلَكَنِيَ اللَّهُ وَمَنْ مَعِيَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَنْ يُجِيرُ الْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿۲۸﴾بگو: اگر خداوند من و تمام كساني را كه با من هستند هلاك كند يا مورد ترحم قرار دهد، چه كسي كافران را از عذاب دردناك پناه مي‏دهد؟ (۲۸) قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَيْهِ تَوَكَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ ﴿۲۹﴾بگو: او خداوند رحمان است، ما به او ايمان آورده‏ ايم، و بر او توكل كرده‏ ايم و به زودي مي‏دانيد چه كسي در گمراهي آشكار است ؟ (۲۹) قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْرًا فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِمَاءٍ مَعِينٍ ﴿۳۰﴾بگو: به من خبر دهيد اگر آبهاي (سرزمين) شما در زمين فرو رود چه كسي مي‏تواند آب جاري در دسترس شما قرار دهد؟ (۳۰)

سوره ۶۶: التحريم - جزء ۲۸ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ لِمَ تُحَرِّمُ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكَ تَبْتَغِي مَرْضَاتَ أَزْوَاجِكَ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿۱﴾اي پيامبر! چرا چيزي را كه خدا بر تو حلال كرده به خاطر جلب رضايت همسرانت بر خود حرام مي‏كني، و خداوند غفور و رحيم است. (۱) قَدْ فَرَضَ اللَّهُ لَكُمْ تَحِلَّةَ أَيْمَانِكُمْ وَاللَّهُ مَوْلَاكُمْ وَهُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ ﴿۲﴾خداوند راه گشودن سوگندهايتان را (در اين گونه موارد) روشن ساخته و خداوند مولاي شماست و او عالم و حكيم است. (۲) وَإِذْ أَسَرَّ النَّبِيُّ إِلَى بَعْضِ أَزْوَاجِهِ حَدِيثًا فَلَمَّا نَبَّأَتْ بِهِ وَأَظْهَرَهُ اللَّهُ عَلَيْهِ عَرَّفَ بَعْضَهُ وَأَعْرَضَ عَنْ بَعْضٍ فَلَمَّا نَبَّأَهَا بِهِ قَالَتْ مَنْ أَنْبَأَكَ هَذَا قَالَ نَبَّأَنِيَ الْعَلِيمُ الْخَبِيرُ ﴿۳﴾به خاطر بياوريد هنگامي را كه پيامبر يكي از رازهاي خود را به بعضي از همسرانش گفت، ولي هنگامي كه وي آن را افشا كرد و خداوند پيامبرش را از آن آگاه ساخت قسمتي از آن را براي او بازگو كرد و از قسمت ديگر خودداري نمود هنگامي كه پيامبر همسرش را از آن خبر داد گفت چه كسي تو را از اين راز آگاه ساخته ؟ فرمود خداي عالم و آگاه مرا آگاه ساخت! (۳) إِنْ تَتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُمَا وَإِنْ تَظَاهَرَا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِيلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمَلَائِكَةُ بَعْدَ ذَلِكَ ظَهِيرٌ ﴿۴﴾اگر از كار خود توبه كنيد (به نفع شما است) زيرا دلهايتان از حق منحرف گشته و اگر بر ضد او دست به دست هم دهيد (كاري از پيش ‍ نخواهيد برد) زيرا خداوند ياور او است، و همچنين جبرئيل و مؤ منان صالح، و فرشتگان بعد از آنها پشتيبان او هستند. (۴) عَسَى رَبُّهُ إِنْ طَلَّقَكُنَّ أَنْ يُبْدِلَهُ أَزْوَاجًا خَيْرًا مِنْكُنَّ مُسْلِمَاتٍ مُؤْمِنَاتٍ قَانِتَاتٍ تَائِبَاتٍ عَابِدَاتٍ سَائِحَاتٍ ثَيِّبَاتٍ وَأَبْكَارًا ﴿۵﴾اميد است اگر او شما را طلاق دهد پروردگارش بجاي شما همسراني بهتر براي او قرار دهد، همسراني مسلمان، مؤ من، متواضع، توبه كار، عابد، هجرت كننده زناني ثيبه و باكره. (۵) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَيْهَا مَلَائِكَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ ﴿۶﴾اي كساني كه ايمان آورده‏ ايد! خود و خانواده خويش را از آتشي كه هيزم آن انسانها و سنگها است نگاهداريد، آتشي كه فرشتگاني بر آن گمارده شده كه خشن و سختگيرند، و هرگز مخالفت فرمان خدا نمي‏كنند و دستورات او را دقيقا اجرا مي‏نمايند! (۶) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَعْتَذِرُوا الْيَوْمَ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۷﴾اي كساني كه كافر شده‏ ايد، امروز عذرخواهي نكنيد، چرا كه تنها به اعمالتان جزا داده مي‏شويد! (۷) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحًا عَسَى رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَيُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ يَوْمَ لَا يُخْزِي اللَّهُ النَّبِيَّ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ يَسْعَى بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَبِأَيْمَانِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا وَاغْفِرْ لَنَا إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿۸﴾اي كساني كه ايمان آورده‏ ايد! توبه كنيد توبه خالصي، اميد است با اين كار پروردگارتان گناهانتان را ببخشد، و شما را در باغهائي از بهشت كه نهرها از زير درختانش جاري است وارد كند، در آن روزي كه خداوند پيامبر و كساني را كه با او ايمان آوردند خوار نمي‏كند، اين در حالي است كه نور آنها از پيشاپيش آنها و از سوي راستشان در حركت است، و مي‏گويند پروردگارا! نور ما را كامل كن، و ما را ببخش كه تو بر هر كار قادري. (۸) يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنَافِقِينَ وَاغْلُظْ عَلَيْهِمْ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ ﴿۹﴾اي پيامبر! با كفار و منافقين پيكار كن و بر آنها سخت بگير، جايگاهشان جهنم است و بد جايگاهي است. (۹) ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِينَ كَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَامْرَأَتَ لُوطٍ كَانَتَا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَيْنِ فَخَانَتَاهُمَا فَلَمْ يُغْنِيَا عَنْهُمَا مِنَ اللَّهِ شَيْئًا وَقِيلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِينَ ﴿۱۰﴾خداوند مثلي براي كساني كه كافر شده‏ اند زده است، مثل به همسر نوح، و همسر لوط، آنها تحت سرپرستي دو بنده از بندگان صالح ما بودند، ولي به آن دو خيانت كردند، و ارتباط آنها با اين دو (پيامبر) سودي به حالشان (در برابر عذاب الهي) نداشت. و به آنها گفته شد: وارد آتش شويد همراه كساني كه وارد مي‏شوند! (۱۰) وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِينَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ إِذْ قَالَتْ رَبِّ ابْنِ لِي عِنْدَكَ بَيْتًا فِي الْجَنَّةِ وَنَجِّنِي مِنْ فِرْعَوْنَ وَعَمَلِهِ وَنَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ ﴿۱۱﴾و خداوند مثلي براي مؤ منان زده، به همسر فرعون، در آن هنگام كه گفت پروردگارا! خانه‏ اي براي من نزد خودت در بهشت بساز، و مرا از فرعون و عمل او نجات ده، و مرا از قوم ظالم رهائي بخش. (۱۱) وَمَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهِ مِنْ رُوحِنَا وَصَدَّقَتْ بِكَلِمَاتِ رَبِّهَا وَكُتُبِهِ وَكَانَتْ مِنَ الْقَانِتِينَ ﴿۱۲﴾و همچنين مريم دختر عمران مثل زده كه دامان خود را پاك نگاه داشت، و ما از روح خود در او دميديم، او كلمات پروردگار و كتابهايش ‍ را تصديق كرد، و از مطيعان فرمان خدا بود. (۱۲)

سوره ۶۵: الطلاق - جزء ۲۸ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَأَحْصُوا الْعِدَّةَ وَاتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ لَا تُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُيُوتِهِنَّ وَلَا يَخْرُجْنَ إِلَّا أَنْ يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ وَتِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَمَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ لَا تَدْرِي لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذَلِكَ أَمْرًا ﴿۱﴾اي پيامبر! هر زمان خواستيد زنان را طلاق دهيد در زمان عده طلاق گوئيد (زماني كه از عادت ماهانه پاك شده و با همسرشان نزديكي نكرده باشند) و حساب عده را نگه داريد، و از خدائي كه پروردگار شما است به پرهيزيد، نه شما آنها را از خانه‏ هايشان بيرون كنيد، و نه آنها (در دوران عده) بيرون روند، مگر اينكه كار زشت آشكاري انجام دهند، اين حدود الهي است، و هر كس از حدود الهي تجاوز كند به خويشتن ستم كرده، تو نمي‏داني شايد خداوند بعد از اين، وضع تازه (و وسيله اصلاحي) فراهم كند. (۱) فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ فَارِقُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَأَشْهِدُوا ذَوَيْ عَدْلٍ مِنْكُمْ وَأَقِيمُوا الشَّهَادَةَ لِلَّهِ ذَلِكُمْ يُوعَظُ بِهِ مَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا ﴿۲﴾و هنگامي كه عده آنها سرآمد يا آنها را به طرز شايسته‏ اي نگهداريد، و يا به طرز شايسته‏ اي از آنها جدا شويد، و دو مرد عادل از خودتان را گواه گيريد، و شهادت را براي خدا برپا داريد، اين چيزي است كه افرادي كه به خدا و روز قيامت ايمان دارند به آن اندرز داده مي‏شوند، و هر كس تقواي الهي پيشه كند خداوند راه نجاتي براي او فراهم مي‏كند. (۲) وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ وَمَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْرًا ﴿۳﴾و او را از جائي كه گمان ندارد روزي مي‏دهد، و هر كس بر خداوند توكل كند كفايت امرش را مي‏كند، خداوند فرمان خود را به انجام مي‏رساند، و خدا براي هر چيزي اندازه‏ اي قرار داده است. (۳) وَاللَّائِي يَئِسْنَ مِنَ الْمَحِيضِ مِنْ نِسَائِكُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلَاثَةُ أَشْهُرٍ وَاللَّائِي لَمْ يَحِضْنَ وَأُولَاتُ الْأَحْمَالِ أَجَلُهُنَّ أَنْ يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مِنْ أَمْرِهِ يُسْرًا ﴿۴﴾زناني از شما كه از عادت ماهانه ماءيوسند، اگر در وضع آنها (از نظر بارداري) شك كنيد، عده آنان سه ماه است، و همچنين آنها كه عادت ماهانه نديده‏ اند، و عده زنان باردار اين است كه بار خود را بر زمين بگذارند، و هر كس تقواي الهي پيشه كند خداوند كار را بر او آسان مي‏سازد. (۴) ذَلِكَ أَمْرُ اللَّهِ أَنْزَلَهُ إِلَيْكُمْ وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَيُعْظِمْ لَهُ أَجْرًا ﴿۵﴾اين فرمان خدا است كه بر شما نازل كرده، و هر كس تقواي الهي پيشه كند خداوند گناهان او را مي‏بخشد، و پاداش او را بزرگ مي‏دارد. (۵) أَسْكِنُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ سَكَنْتُمْ مِنْ وُجْدِكُمْ وَلَا تُضَارُّوهُنَّ لِتُضَيِّقُوا عَلَيْهِنَّ وَإِنْ كُنَّ أُولَاتِ حَمْلٍ فَأَنْفِقُوا عَلَيْهِنَّ حَتَّى يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ فَإِنْ أَرْضَعْنَ لَكُمْ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَأْتَمِرُوا بَيْنَكُمْ بِمَعْرُوفٍ وَإِنْ تَعَاسَرْتُمْ فَسَتُرْضِعُ لَهُ أُخْرَى ﴿۶﴾آنها (زنان مطلقه) را هر جا خودتان سكونت داريد، و در توانائي شما است، سكونت دهيد، و به آنها زيان نرسانيد تا كار را بر آنان تنگ كنيد (و مجبور به ترك منزل شوند) و هرگاه باردار باشند نفقه آنها را بپردازيد تا وضع حمل كنند، و اگر براي شما فرزند را شير دهند پاداش ‍ آنها را بپردازيد، و (درباره فرزندان كار را) با مشاوره شايسته انجام دهيد، و اگر بتوافق نرسيديد زن ديگري شير دادن آن بچه را بر عهده مي‏گيرد. (۶) لِيُنْفِقْ ذُو سَعَةٍ مِنْ سَعَتِهِ وَمَنْ قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ فَلْيُنْفِقْ مِمَّا آتَاهُ اللَّهُ لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا مَا آتَاهَا سَيَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ يُسْرًا ﴿۷﴾آنها كه امكانات وسيعي دارند بايد از امكانات وسيع خود انفاق كنند، و آنها كه تنگدستند از آنچه كه خدا به آنها داده انفاق نمايند، خداوند هيچكس را جز به مقدار توانائي كه به او داده تكليف نمي‏كند، خداوند به زودي بعد از سختيها آساني قرار مي‏دهد. (۷) وَكَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهَا وَرُسُلِهِ فَحَاسَبْنَاهَا حِسَابًا شَدِيدًا وَعَذَّبْنَاهَا عَذَابًا نُكْرًا ﴿۸﴾چه بسيار شهرها و آباديها كه اهل آن از فرمان خدا و رسولانش ‍ سرپيچي كرده‏ اند و ما حساب آنها را به شدت رسيديم، و به مجازات كم نظيري گرفتار ساختيم. (۸) فَذَاقَتْ وَبَالَ أَمْرِهَا وَكَانَ عَاقِبَةُ أَمْرِهَا خُسْرًا ﴿۹﴾آنها وبال كار خود را چشيدند، و عاقبت كارشان خسران بود. (۹) أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا فَاتَّقُوا اللَّهَ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ الَّذِينَ آمَنُوا قَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكُمْ ذِكْرًا ﴿۱۰﴾خداوند عذاب شديدي براي آنها فراهم ساخته، از مخالفت فرمان خدا بپرهيزيد اي صاحبان خرد، اي كساني كه ايمان آورده‏ ايد، (زيرا) خداوند چيزي كه مايه تذكر شما است بر شما نازل كرده. (۱۰) رَسُولًا يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِ اللَّهِ مُبَيِّنَاتٍ لِيُخْرِجَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَمَنْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَيَعْمَلْ صَالِحًا يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا قَدْ أَحْسَنَ اللَّهُ لَهُ رِزْقًا ﴿۱۱﴾رسولي به سوي شما فرستاده كه آيات روشن الهي را بر شما تلاوت مي‏كند، تا آنها را كه ايمان آورده، و عمل صالح انجام داده‏ اند از تاريكيها به نور هدايت كند و هر كس به خدا ايمان آورد و عمل صالح انجام دهد او را در باغهائي از بهشت وارد سازد كه از زير درختانش ‍ نهرها جاري است، جاودانه در آن مي‏مانند، و خداوند روزي نيكوئي براي او قرار داده است. (۱۱) اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَمِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَيْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَأَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَاطَ بِكُلِّ شَيْءٍ عِلْمًا ﴿۱۲﴾خداوند كسي است كه هفت آسمان را آفريد و از زمين نيز همانند آن را، فرمان او در ميان آنها پيوسته نازل مي‏شود، تا بدانيد كه خداوند بر هر چيز توانا است و علم او به همه چيز احاطه دارد. (۱۲)