Fioletowym trójkątem wyróżnieni

Świadkowie Jehowy stanowili szczególną grupę ofiar nazizmu, ponieważ cierpieli za to, czego nie chcieli zrobić. Nie chcieli mówić: „Heil Hitler!”, nie chcieli wstępować do partii narodowosocjalistycznej, nie chcieli uczestniczyć w wyborach, nie chcieli prowadzić jakichkolwiek kampanii zbrojnych czy wstępować do wojska. Niektórzy z nich nawet odmawiali robienia czegokolwiek, co miałoby związek z wojskiem. Stanowią zatem szczególną grupę ofiar, ponieważ nie chcieli popierać narodowego socjalizmu. Moim pragnieniem jest utrwalić to wyznanie prawdy, odgrzebane z dawnych popiołów historii, aby choć w pewnej mierze mogło przyczynić się do lepszego zrozumienia postawy Świadków Jehowy, którzy byli gotowi zapłacić najwyższą cenę swego życia i okazać miłość do Boga oraz do bliźnich. Myśl tę zawarłem w swym wierszu „Niech nie zamilknie słabnący nasz głos”: Nasz słabnący głos z przeszłości Nie o pomstę jest wołaniem W Bożej miłości znosiliśmy udręki Bogu posłuszni, z umiłowaniem. Przez wrogów Jehowy poniżeni i hańbieni, Jak pomiot prawie już unicestwieni, Z wiarą zgadzaliśmy się na śmierć i cierpienia, Fioletowym trójkątem zostaliśmy wyróżnieni. Milknący nasz głos z tych dni okrutnych Niech nie zamilknie i nie idzie w zapomnienie; Niech się rozlega nadal z mocą jeszcze, By zapomnienie nie zrodziło ich powtórzenie.

Świadkowie Jehowy stanowili szczególną grupę ofiar nazizmu, ponieważ cierpieli za to, czego nie chcieli zrobić. Nie chcieli mówić: „Heil Hitler!”, nie chcieli wstępować do partii narodowosocjalistycznej, nie chcieli uczestniczyć w wyborach, nie chcieli prowadzić jakichkolwiek kampanii zbrojnych czy wstępować do wojska. Niektórzy z nich nawet odmawiali robienia czegokolwiek, co miałoby związek z wojskiem. Stanowią zatem szczególną grupę ofiar, ponieważ nie chcieli popierać narodowego socjalizmu. Moim pragnieniem jest utrwalić to wyznanie prawdy, odgrzebane z dawnych popiołów historii, aby choć w pewnej mierze mogło przyczynić się do lepszego zrozumienia postawy Świadków Jehowy, którzy byli gotowi zapłacić najwyższą cenę swego życia i okazać miłość do Boga oraz do bliźnich. Myśl tę zawarłem w swym wierszu „Niech nie zamilknie słabnący nasz głos”: Nasz słabnący głos z przeszłości Nie o pomstę jest wołaniem W Bożej miłości znosiliśmy udręki Bogu posłuszni, z umiłowaniem. Przez wrogów Jehowy poniżeni i hańbieni, Jak pomiot prawie już unicestwieni, Z wiarą zgadzaliśmy się na śmierć i cierpienia, Fioletowym trójkątem zostaliśmy wyróżnieni. Milknący nasz głos z tych dni okrutnych Niech nie zamilknie i nie idzie w zapomnienie; Niech się rozlega nadal z mocą jeszcze, By zapomnienie nie zrodziło ich powtórzenie.

Świadkowie Jehowy stanowili szczególną grupę ofiar nazizmu, ponieważ cierpieli za to, czego nie chcieli zrobić. Nie chcieli mówić: „Heil Hitler!”, nie chcieli wstępować do partii narodowosocjalistycznej, nie chcieli uczestniczyć w wyborach, nie chcieli prowadzić jakichkolwiek kampanii zbrojnych czy wstępować do wojska. Niektórzy z nich nawet odmawiali robienia czegokolwiek, co miałoby związek z wojskiem. Stanowią zatem szczególną grupę ofiar, ponieważ nie chcieli popierać narodowego socjalizmu. Moim pragnieniem jest utrwalić to wyznanie prawdy, odgrzebane z dawnych popiołów historii, aby choć w pewnej mierze mogło przyczynić się do lepszego zrozumienia postawy Świadków Jehowy, którzy byli gotowi zapłacić najwyższą cenę swego życia i okazać miłość do Boga oraz do bliźnich. Myśl tę zawarłem w swym wierszu „Niech nie zamilknie słabnący nasz głos”: Nasz słabnący głos z przeszłości Nie o pomstę jest wołaniem W Bożej miłości znosiliśmy udręki Bogu posłuszni, z umiłowaniem. Przez wrogów Jehowy poniżeni i hańbieni, Jak pomiot prawie już unicestwieni, Z wiarą zgadzaliśmy się na śmierć i cierpienia, Fioletowym trójkątem zostaliśmy wyróżnieni. Milknący nasz głos z tych dni okrutnych Niech nie zamilknie i nie idzie w zapomnienie; Niech się rozlega nadal z mocą jeszcze, By zapomnienie nie zrodziło ich powtórzenie.

Świadkowie Jehowy stanowili szczególną grupę ofiar nazizmu, ponieważ cierpieli za to, czego nie chcieli zrobić. Nie chcieli mówić: „Heil Hitler!”, nie chcieli wstępować do partii narodowosocjalistycznej, nie chcieli uczestniczyć w wyborach, nie chcieli prowadzić jakichkolwiek kampanii zbrojnych czy wstępować do wojska. Niektórzy z nich nawet odmawiali robienia czegokolwiek, co miałoby związek z wojskiem. Stanowią zatem szczególną grupę ofiar, ponieważ nie chcieli popierać narodowego socjalizmu. Moim pragnieniem jest utrwalić to wyznanie prawdy, odgrzebane z dawnych popiołów historii, aby choć w pewnej mierze mogło przyczynić się do lepszego zrozumienia postawy Świadków Jehowy, którzy byli gotowi zapłacić najwyższą cenę swego życia i okazać miłość do Boga oraz do bliźnich. Myśl tę zawarłem w swym wierszu „Niech nie zamilknie słabnący nasz głos”: Nasz słabnący głos z przeszłości Nie o pomstę jest wołaniem W Bożej miłości znosiliśmy udręki Bogu posłuszni, z umiłowaniem. Przez wrogów Jehowy poniżeni i hańbieni, Jak pomiot prawie już unicestwieni, Z wiarą zgadzaliśmy się na śmierć i cierpienia, Fioletowym trójkątem zostaliśmy wyróżnieni. Milknący nasz głos z tych dni okrutnych Niech nie zamilknie i nie idzie w zapomnienie; Niech się rozlega nadal z mocą jeszcze, By zapomnienie nie zrodziło ich powtórzenie.

Świadkowie Jehowy stanowili szczególną grupę ofiar nazizmu, ponieważ cierpieli za to, czego nie chcieli zrobić. Nie chcieli mówić: „Heil Hitler!”, nie chcieli wstępować do partii narodowosocjalistycznej, nie chcieli uczestniczyć w wyborach, nie chcieli prowadzić jakichkolwiek kampanii zbrojnych czy wstępować do wojska. Niektórzy z nich nawet odmawiali robienia czegokolwiek, co miałoby związek z wojskiem. Stanowią zatem szczególną grupę ofiar, ponieważ nie chcieli popierać narodowego socjalizmu. Moim pragnieniem jest utrwalić to wyznanie prawdy, odgrzebane z dawnych popiołów historii, aby choć w pewnej mierze mogło przyczynić się do lepszego zrozumienia postawy Świadków Jehowy, którzy byli gotowi zapłacić najwyższą cenę swego życia i okazać miłość do Boga oraz do bliźnich. Myśl tę zawarłem w swym wierszu „Niech nie zamilknie słabnący nasz głos”: Nasz słabnący głos z przeszłości Nie o pomstę jest wołaniem W Bożej miłości znosiliśmy udręki Bogu posłuszni, z umiłowaniem. Przez wrogów Jehowy poniżeni i hańbieni, Jak pomiot prawie już unicestwieni, Z wiarą zgadzaliśmy się na śmierć i cierpienia, Fioletowym trójkątem zostaliśmy wyróżnieni. Milknący nasz głos z tych dni okrutnych Niech nie zamilknie i nie idzie w zapomnienie; Niech się rozlega nadal z mocą jeszcze, By zapomnienie nie zrodziło ich powtórzenie.

Świadkowie Jehowy stanowili szczególną grupę ofiar nazizmu, ponieważ cierpieli za to, czego nie chcieli zrobić. Nie chcieli mówić: „Heil Hitler!”, nie chcieli wstępować do partii narodowosocjalistycznej, nie chcieli uczestniczyć w wyborach, nie chcieli prowadzić jakichkolwiek kampanii zbrojnych czy wstępować do wojska. Niektórzy z nich nawet odmawiali robienia czegokolwiek, co miałoby związek z wojskiem. Stanowią zatem szczególną grupę ofiar, ponieważ nie chcieli popierać narodowego socjalizmu. Moim pragnieniem jest utrwalić to wyznanie prawdy, odgrzebane z dawnych popiołów historii, aby choć w pewnej mierze mogło przyczynić się do lepszego zrozumienia postawy Świadków Jehowy, którzy byli gotowi zapłacić najwyższą cenę swego życia i okazać miłość do Boga oraz do bliźnich. Myśl tę zawarłem w swym wierszu „Niech nie zamilknie słabnący nasz głos”: Nasz słabnący głos z przeszłości Nie o pomstę jest wołaniem W Bożej miłości znosiliśmy udręki Bogu posłuszni, z umiłowaniem. Przez wrogów Jehowy poniżeni i hańbieni, Jak pomiot prawie już unicestwieni, Z wiarą zgadzaliśmy się na śmierć i cierpienia, Fioletowym trójkątem zostaliśmy wyróżnieni. Milknący nasz głos z tych dni okrutnych Niech nie zamilknie i nie idzie w zapomnienie; Niech się rozlega nadal z mocą jeszcze, By zapomnienie nie zrodziło ich powtórzenie.

Świadkowie Jehowy stanowili szczególną grupę ofiar nazizmu, ponieważ cierpieli za to, czego nie chcieli zrobić. Nie chcieli mówić: „Heil Hitler!”, nie chcieli wstępować do partii narodowosocjalistycznej, nie chcieli uczestniczyć w wyborach, nie chcieli prowadzić jakichkolwiek kampanii zbrojnych czy wstępować do wojska. Niektórzy z nich nawet odmawiali robienia czegokolwiek, co miałoby związek z wojskiem. Stanowią zatem szczególną grupę ofiar, ponieważ nie chcieli popierać narodowego socjalizmu. Moim pragnieniem jest utrwalić to wyznanie prawdy, odgrzebane z dawnych popiołów historii, aby choć w pewnej mierze mogło przyczynić się do lepszego zrozumienia postawy Świadków Jehowy, którzy byli gotowi zapłacić najwyższą cenę swego życia i okazać miłość do Boga oraz do bliźnich. Myśl tę zawarłem w swym wierszu „Niech nie zamilknie słabnący nasz głos”: Nasz słabnący głos z przeszłości Nie o pomstę jest wołaniem W Bożej miłości znosiliśmy udręki Bogu posłuszni, z umiłowaniem. Przez wrogów Jehowy poniżeni i hańbieni, Jak pomiot prawie już unicestwieni, Z wiarą zgadzaliśmy się na śmierć i cierpienia, Fioletowym trójkątem zostaliśmy wyróżnieni. Milknący nasz głos z tych dni okrutnych Niech nie zamilknie i nie idzie w zapomnienie; Niech się rozlega nadal z mocą jeszcze, By zapomnienie nie zrodziło ich powtórzenie.

Świadkowie Jehowy stanowili szczególną grupę ofiar nazizmu, ponieważ cierpieli za to, czego nie chcieli zrobić. Nie chcieli mówić: „Heil Hitler!”, nie chcieli wstępować do partii narodowosocjalistycznej, nie chcieli uczestniczyć w wyborach, nie chcieli prowadzić jakichkolwiek kampanii zbrojnych czy wstępować do wojska. Niektórzy z nich nawet odmawiali robienia czegokolwiek, co miałoby związek z wojskiem. Stanowią zatem szczególną grupę ofiar, ponieważ nie chcieli popierać narodowego socjalizmu. Moim pragnieniem jest utrwalić to wyznanie prawdy, odgrzebane z dawnych popiołów historii, aby choć w pewnej mierze mogło przyczynić się do lepszego zrozumienia postawy Świadków Jehowy, którzy byli gotowi zapłacić najwyższą cenę swego życia i okazać miłość do Boga oraz do bliźnich. Myśl tę zawarłem w swym wierszu „Niech nie zamilknie słabnący nasz głos”: Nasz słabnący głos z przeszłości Nie o pomstę jest wołaniem W Bożej miłości znosiliśmy udręki Bogu posłuszni, z umiłowaniem. Przez wrogów Jehowy poniżeni i hańbieni, Jak pomiot prawie już unicestwieni, Z wiarą zgadzaliśmy się na śmierć i cierpienia, Fioletowym trójkątem zostaliśmy wyróżnieni. Milknący nasz głos z tych dni okrutnych Niech nie zamilknie i nie idzie w zapomnienie; Niech się rozlega nadal z mocą jeszcze, By zapomnienie nie zrodziło ich powtórzenie.

Świadkowie Jehowy stanowili szczególną grupę ofiar nazizmu, ponieważ cierpieli za to, czego nie chcieli zrobić. Nie chcieli mówić: „Heil Hitler!”, nie chcieli wstępować do partii narodowosocjalistycznej, nie chcieli uczestniczyć w wyborach, nie chcieli prowadzić jakichkolwiek kampanii zbrojnych czy wstępować do wojska. Niektórzy z nich nawet odmawiali robienia czegokolwiek, co miałoby związek z wojskiem. Stanowią zatem szczególną grupę ofiar, ponieważ nie chcieli popierać narodowego socjalizmu. Moim pragnieniem jest utrwalić to wyznanie prawdy, odgrzebane z dawnych popiołów historii, aby choć w pewnej mierze mogło przyczynić się do lepszego zrozumienia postawy Świadków Jehowy, którzy byli gotowi zapłacić najwyższą cenę swego życia i okazać miłość do Boga oraz do bliźnich. Myśl tę zawarłem w swym wierszu „Niech nie zamilknie słabnący nasz głos”: Nasz słabnący głos z przeszłości Nie o pomstę jest wołaniem W Bożej miłości znosiliśmy udręki Bogu posłuszni, z umiłowaniem. Przez wrogów Jehowy poniżeni i hańbieni, Jak pomiot prawie już unicestwieni, Z wiarą zgadzaliśmy się na śmierć i cierpienia, Fioletowym trójkątem zostaliśmy wyróżnieni. Milknący nasz głos z tych dni okrutnych Niech nie zamilknie i nie idzie w zapomnienie; Niech się rozlega nadal z mocą jeszcze, By zapomnienie nie zrodziło ich powtórzenie.

Świadkowie Jehowy stanowili szczególną grupę ofiar nazizmu, ponieważ cierpieli za to, czego nie chcieli zrobić. Nie chcieli mówić: „Heil Hitler!”, nie chcieli wstępować do partii narodowosocjalistycznej, nie chcieli uczestniczyć w wyborach, nie chcieli prowadzić jakichkolwiek kampanii zbrojnych czy wstępować do wojska. Niektórzy z nich nawet odmawiali robienia czegokolwiek, co miałoby związek z wojskiem. Stanowią zatem szczególną grupę ofiar, ponieważ nie chcieli popierać narodowego socjalizmu. Moim pragnieniem jest utrwalić to wyznanie prawdy, odgrzebane z dawnych popiołów historii, aby choć w pewnej mierze mogło przyczynić się do lepszego zrozumienia postawy Świadków Jehowy, którzy byli gotowi zapłacić najwyższą cenę swego życia i okazać miłość do Boga oraz do bliźnich. Myśl tę zawarłem w swym wierszu „Niech nie zamilknie słabnący nasz głos”: Nasz słabnący głos z przeszłości Nie o pomstę jest wołaniem W Bożej miłości znosiliśmy udręki Bogu posłuszni, z umiłowaniem. Przez wrogów Jehowy poniżeni i hańbieni, Jak pomiot prawie już unicestwieni, Z wiarą zgadzaliśmy się na śmierć i cierpienia, Fioletowym trójkątem zostaliśmy wyróżnieni. Milknący nasz głos z tych dni okrutnych Niech nie zamilknie i nie idzie w zapomnienie; Niech się rozlega nadal z mocą jeszcze, By zapomnienie nie zrodziło ich powtórzenie.

Świadkowie Jehowy stanowili szczególną grupę ofiar nazizmu, ponieważ cierpieli za to, czego nie chcieli zrobić. Nie chcieli mówić: „Heil Hitler!”, nie chcieli wstępować do partii narodowosocjalistycznej, nie chcieli uczestniczyć w wyborach, nie chcieli prowadzić jakichkolwiek kampanii zbrojnych czy wstępować do wojska. Niektórzy z nich nawet odmawiali robienia czegokolwiek, co miałoby związek z wojskiem. Stanowią zatem szczególną grupę ofiar, ponieważ nie chcieli popierać narodowego socjalizmu. Moim pragnieniem jest utrwalić to wyznanie prawdy, odgrzebane z dawnych popiołów historii, aby choć w pewnej mierze mogło przyczynić się do lepszego zrozumienia postawy Świadków Jehowy, którzy byli gotowi zapłacić najwyższą cenę swego życia i okazać miłość do Boga oraz do bliźnich. Myśl tę zawarłem w swym wierszu „Niech nie zamilknie słabnący nasz głos”: Nasz słabnący głos z przeszłości Nie o pomstę jest wołaniem W Bożej miłości znosiliśmy udręki Bogu posłuszni, z umiłowaniem. Przez wrogów Jehowy poniżeni i hańbieni, Jak pomiot prawie już unicestwieni, Z wiarą zgadzaliśmy się na śmierć i cierpienia, Fioletowym trójkątem zostaliśmy wyróżnieni. Milknący nasz głos z tych dni okrutnych Niech nie zamilknie i nie idzie w zapomnienie; Niech się rozlega nadal z mocą jeszcze, By zapomnienie nie zrodziło ich powtórzenie.

Świadkowie Jehowy stanowili szczególną grupę ofiar nazizmu, ponieważ cierpieli za to, czego nie chcieli zrobić. Nie chcieli mówić: „Heil Hitler!”, nie chcieli wstępować do partii narodowosocjalistycznej, nie chcieli uczestniczyć w wyborach, nie chcieli prowadzić jakichkolwiek kampanii zbrojnych czy wstępować do wojska. Niektórzy z nich nawet odmawiali robienia czegokolwiek, co miałoby związek z wojskiem. Stanowią zatem szczególną grupę ofiar, ponieważ nie chcieli popierać narodowego socjalizmu. Moim pragnieniem jest utrwalić to wyznanie prawdy, odgrzebane z dawnych popiołów historii, aby choć w pewnej mierze mogło przyczynić się do lepszego zrozumienia postawy Świadków Jehowy, którzy byli gotowi zapłacić najwyższą cenę swego życia i okazać miłość do Boga oraz do bliźnich. Myśl tę zawarłem w swym wierszu „Niech nie zamilknie słabnący nasz głos”: Nasz słabnący głos z przeszłości Nie o pomstę jest wołaniem W Bożej miłości znosiliśmy udręki Bogu posłuszni, z umiłowaniem. Przez wrogów Jehowy poniżeni i hańbieni, Jak pomiot prawie już unicestwieni, Z wiarą zgadzaliśmy się na śmierć i cierpienia, Fioletowym trójkątem zostaliśmy wyróżnieni. Milknący nasz głos z tych dni okrutnych Niech nie zamilknie i nie idzie w zapomnienie; Niech się rozlega nadal z mocą jeszcze, By zapomnienie nie zrodziło ich powtórzenie.

Świadkowie Jehowy stanowili szczególną grupę ofiar nazizmu, ponieważ cierpieli za to, czego nie chcieli zrobić. Nie chcieli mówić: „Heil Hitler!”, nie chcieli wstępować do partii narodowosocjalistycznej, nie chcieli uczestniczyć w wyborach, nie chcieli prowadzić jakichkolwiek kampanii zbrojnych czy wstępować do wojska. Niektórzy z nich nawet odmawiali robienia czegokolwiek, co miałoby związek z wojskiem. Stanowią zatem szczególną grupę ofiar, ponieważ nie chcieli popierać narodowego socjalizmu. Moim pragnieniem jest utrwalić to wyznanie prawdy, odgrzebane z dawnych popiołów historii, aby choć w pewnej mierze mogło przyczynić się do lepszego zrozumienia postawy Świadków Jehowy, którzy byli gotowi zapłacić najwyższą cenę swego życia i okazać miłość do Boga oraz do bliźnich. Myśl tę zawarłem w swym wierszu „Niech nie zamilknie słabnący nasz głos”: Nasz słabnący głos z przeszłości Nie o pomstę jest wołaniem W Bożej miłości znosiliśmy udręki Bogu posłuszni, z umiłowaniem. Przez wrogów Jehowy poniżeni i hańbieni, Jak pomiot prawie już unicestwieni, Z wiarą zgadzaliśmy się na śmierć i cierpienia, Fioletowym trójkątem zostaliśmy wyróżnieni. Milknący nasz głos z tych dni okrutnych Niech nie zamilknie i nie idzie w zapomnienie; Niech się rozlega nadal z mocą jeszcze, By zapomnienie nie zrodziło ich powtórzenie.

Świadkowie Jehowy stanowili szczególną grupę ofiar nazizmu, ponieważ cierpieli za to, czego nie chcieli zrobić. Nie chcieli mówić: „Heil Hitler!”, nie chcieli wstępować do partii narodowosocjalistycznej, nie chcieli uczestniczyć w wyborach, nie chcieli prowadzić jakichkolwiek kampanii zbrojnych czy wstępować do wojska. Niektórzy z nich nawet odmawiali robienia czegokolwiek, co miałoby związek z wojskiem. Stanowią zatem szczególną grupę ofiar, ponieważ nie chcieli popierać narodowego socjalizmu. Moim pragnieniem jest utrwalić to wyznanie prawdy, odgrzebane z dawnych popiołów historii, aby choć w pewnej mierze mogło przyczynić się do lepszego zrozumienia postawy Świadków Jehowy, którzy byli gotowi zapłacić najwyższą cenę swego życia i okazać miłość do Boga oraz do bliźnich. Myśl tę zawarłem w swym wierszu „Niech nie zamilknie słabnący nasz głos”: Nasz słabnący głos z przeszłości Nie o pomstę jest wołaniem W Bożej miłości znosiliśmy udręki Bogu posłuszni, z umiłowaniem. Przez wrogów Jehowy poniżeni i hańbieni, Jak pomiot prawie już unicestwieni, Z wiarą zgadzaliśmy się na śmierć i cierpienia, Fioletowym trójkątem zostaliśmy wyróżnieni. Milknący nasz głos z tych dni okrutnych Niech nie zamilknie i nie idzie w zapomnienie; Niech się rozlega nadal z mocą jeszcze, By zapomnienie nie zrodziło ich powtórzenie.