Waargebeurde sprookjes over de reis die sommige kunstwerken afleggen voordat ze in het museum terecht komen. Die tocht is vaak net zo bijzonder als het kunstwerk zelf.
In de gevel van het Rijksmuseum staan de namen van de allergrootste vaderlandse kunstenaars gebeiteld. Daartussen staat ook ene Adriaan de Vries. Ooit van gehoord?
Een kerkklok leeft tegenwoordig een verborgen bestaan, hoog in de toren. Alleen haar geluid eist aandacht op. Toch hing het leven van onze voorouders soms af van de bronzen bellen.
Je mag het eigenlijk niet zeggen, dat je een lieveling hebt, een favoriet, een object in je verzameling welke van net iets meer waarde voor je is dan de rest. Maar die is er altijd wel...
"Is het kunst om iets te maken, waarvan iedereen zegt 'wat knap'. Of is het kunst als je iets maakt waar je zelf niets van snapt. Zong Herman van Veen. In het geval van de kunst van René Magritte zou je beide kunnen stellen.
De wenslijst van een museumdirecteur is soms heel kort; dat ene schilderij, dát moet in het museum te komen hangen. En wat als je dat ene stuk in New York bij iemand thuis treft, maar de vraagprijs zo exorbitant is dat je het bij een wens moet laten.
Groter dan een gemiddelde woonkamer van nu, kunstiger dan een schilderij en de belangrijkste kunstuiting die je in je kasteel kon hebben: het wandtapijt. Kasteel de Haar heeft maar liefst drie enorme wandtapijten in de collectie. Met man en macht wordt eraan gewerkt deze collectie ook binnen de kasteelmuren te houden.
Componist Georg Friedrich Händel heeft prachtige melodieën gemaakt voor een mechanische orgelklok. Het is een raadsel waar hij de tijd vandaan haalde, want de man had in die periode een superstatus en rende van uitverkocht concert naar uitverkocht concert. De koninklijke klokkenmaker Charles Clay heeft hem toch weten te strikken, ondanks alle drukte.
Deshima, Japan, was vanaf 1641 tot 1859 een Nederlandse handelspost. Eeuwenlang de vrijwel de enige schakel tussen de westerse wereld en Japan. Kunstenaar Kawahara Keiga hielp de 20 aldaar gestationeerde Nederlanders hun werk goed te documenteren. Wat een hoogst bijzonder en kostbaar kunstwerk opleverde.
De schilder Rembrandt van Rijn had lak aan sociale codes en conventies. Zeker als hij ouder wordt lapt hij ze aan zijn laars. Op één van zn werken portretteert hij een leeftijdsgenoot als een vadsige man met een ongeknipte stoppelbaard en een rood, pafferig hoofd.
Soms is de manier waarop kunst in het museum terecht komt net zo uniek als het voorwerp zelf. De Vereniging Rembrandt en BNR presenteren: waargebeurde sprookjes.
Het is een meesterwerk van formaat; De huwelijksnacht van Tobias en Sara van Jan Steen. Toch kan de eerste eigenaar het werk waarschijnlijk niet zo waarderen. Het wordt in tweeën gescheurd! En dat blijft eeuwen zo, totdat in de vorige eeuw de twee delen met zorg worden herenigd. Maar dan moet één deel weer terug naar de rechtmatige eigenaar... In het waargebeurde sprookje over de twee stukken van Jan Steen vertelt Gerard Oonk je of schaar er nog een keer in gaat.
Een waargebeurd sprookje over de twee levens van een kostbare Japanse lakkist. Deze vertelling van Gerard Oonk begint in Kyoto en eindigt met veel omwegen in Amsterdam. De kist komt onder meer handen van Jules Mazarin, de puissant rijke eerste-minister van Frankrijk, maar lijkt aan z'n einde te komen als minibar.
Het Reuzenzwaard van Ommerschans wordt in de bronstijd achtergelaten in een moeras. Eind 19e eeuw wordt het pas weer gevonden. Dat het een uniek een zeer bijzonder zwaard is staat meteen vast. Toch duurt het nog bijna eeuw voordat het terecht komt in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden. Gerard Oonk vertelt je het waargebeurde sprookje van het Zwaard van Ommerschans.