True Crime Αλα Ελληνικά

Στο σκοτεινό δωμάτιο, ακούγονται δάκτυλα να πληκτρολογούν μανιασμένα. Μια ανάσα να βγαίνει τρεμάμενη. Τα μάτια, στολισμένα με μαύρους κύκλους από τις πολλές ώρες, κολλημένα σε μια οθόνη υπολογιστή. Είναι όλη του η ζωή. Όλος του ο κόσμος. Μόνο αυτή τον ακούει, τον καταλαβαίνει, τον νοιάζεται. Δεν μπορεί να φανταστεί την ζωή του χωρίς αυτή. Κανείς δεν θα του σταθεί εμπόδιο. Ούτε καν το ίδιο του το αίμα.

Σε μια πόλη όπου το σκοτάδι δεν είναι απλώς απουσία φωτός, αλλά μια ύπαρξη από μόνο του, ένα κόκκινο φορτηγάκι γλιστρά αθόρυβα μέσα στη νύχτα. Δεν είναι απλώς ένα όχημα — είναι το κουτί με τα μυστικα, εκει που γεννιούνται οι εφιάλτες που κανείς δεν θέλει να θυμάται.Μια ιστορία χωρίς ονόματα, χωρίς πρόσωπα, μόνο σκιές και ψίθυροι. Εκεί που οι πιο απόκοσμοι φόβοι γίνονται πραγματικότητα, και οι εφιάλτες μοιάζουν με ευλογία.Καλωσήρθατε στο Σικάγο, όπου τα όρια μεταξύ ονείρου και τρόμου έχουν σβήσει.

Ένας άνθρωπος με κύρος και γνώση έκρυβε μέσα του έναν αόρατο εφιάλτη. Κάτω από την επιφάνεια ενός γάμου που έμοιαζε τέλειος, ξετυλίχθηκε μια σιωπηλή κόλαση — κραυγές που δεν ακουγόντουσαν, πληγές που δεν έβλεπε κανείς. Πίσω από την λευκή ρόμπα, μια παρανοϊκή άβυσσος. Σε εκείνο το δωμάτιο, η δικαιοσύνη έκλεισε τα μάτια.

Τα βήματά του μέσα στο ίδιο του το σπίτι τον οδηγούν στην κόλαση. Οι σκέψεις του θολές, αλλά με συγκεκριμένη κατεύθυνση. Με μόνο ένα αποτέλεσμα: να προκαλέσει πόνο και όλεθρο. Ένα μονοπάτι βαμμένο στα κόκκινα και μία εντολή από ψηλά. Μετά την καταστροφή, ένα τέλος σχεδόν αθόρυβο, που αφήνει πίσω του διαλυμένες ψυχές.

Φαντάσου ένα ήσυχο σπίτι, βυθισμένο στο σκοτάδι μιας φαινομενικά ήρεμης νύχτας. Κάτι καραδοκεί απ' έξω—ή ίσως είναι ήδη μέσα. Όταν το κακό αποφασίζει να χτυπήσει, δεν κάνει φασαρία. Μπαίνει αθόρυβα, μένει περισσότερο απ' όσο φαντάζεσαι… και αφήνει πίσω του μόνο σιωπή. Αυτό δεν είναι ένα απλό έγκλημα. Είναι ένας εφιάλτης που ξετυλίγεται μέσα στους τέσσερις τοίχους μιας οικογένειας. Ένα σκοτεινό παραμύθι χωρίς ήρωες—μόνο ένα τέρας και μια σειρά από ματωμένα ίχνη.

Ένας έρημος επαρχιακός δρόμος. Ένα σκουριασμένο φορτηγό που δεν λέει να σε προσπεράσει. Σου κολλάει από πίσω, κινείται επιθετικά, σαν να έχει στόχο μόνο εσένα. Δεν τον ξέρεις, δεν του έκανες τίποτα — όμως σε ακολουθεί. Τι κάνεις όταν ο δρόμος μπροστά στενεύει και πίσω σου πλησιάζει κάποιος που δεν έχει τίποτα να χάσει; Μια ιστορία που ξεκινά με ένα απλό ταξίδι με αυτοκίνητο… και μετατρέπεται σε εφιάλτη.

Ανάμεσα από τις μυρωδιές του γευστικού κάρυ, πίσω από το εμβληματικό Taj Mahal και σε πλήρη αρμονία με τις ήρεμες ψαλμωδίες και κινήσεις της yoga, μία άλλη Ινδία ξεπροβάλλει. Όχι αυτή που απεικονίζει θρυλικές σκηνές από Bollywood ή τις πολύχρωμες υπαίθριες αγορές με τα εκατοντάδες μπαχαρικά.Αυτή που ζει μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Αυτή που ψυχρά στέλνει ζωές στον θάνατο και έχει τους ήχους της κόλασης για νανούρισμα. Πρόσωπα υπεράνω πάσης υποψίας, καθημερινά, σκορπίζουν τρόμο σαν εκτελεστές.Σε μια χώρα με ένα τόσο τρομακτικό πρόσωπο που ακόμα δεν έχετε δει τα χειρότερα.

Στο ήσυχο πανεπιστημιακό τοπίο του Μίσιγκαν, μια σκιά απλώθηκε αθόρυβα. Μέσα σε μόλις δύο χρόνια, ο φόβος πήρε σάρκα και οστά· νεαρές γυναίκες εξαφανίζονταν, για να βρεθούν αργότερα νεκρές, βίαια παραμορφωμένες, εγκαταλειμμένες σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Οι δρόμοι του Ypsilanti και του Ann Arbor γέμισαν ψίθυρους, τα βήματα έγιναν προσεκτικά, τα βλέμματα καχύποπτα. Δεν ήταν μόνο οι ζωές που χάθηκαν—ήταν η αθωότητα μιας ολόκληρης κοινότητας που σβήστηκε μέσα στη σιωπή του τρόμου.

Στους υγρούς, σιωπηλούς δρόμους της Philadelphia, μια σκιά βάδιζε ανάμεσα στο φως των φαναριών και το σκοτάδι της ψυχής του. Δεν ήταν απλώς ένα όνομα στις εφημερίδες. Ήταν η αντανάκλαση ενός φόβου που δεν έλεγε να σβήσει. Με βλέμμα που έκοβε αθώες ζωές χωρίς ίχνος, άφηνε πίσω του ένα αόρατο σημάδι, μια απουσία που μιλούσε πιο δυνατά απ' την παρουσία του. Δεν ήταν η βία που τρομοκρατούσε, μα το αίνιγμα: ποιος μπορούσε να σταθεί τόσο κοντά στο κακό και να περάσει απαρατήρητος;

Το λευκό Datsun παρκάρει στο παρκινγκ.Με σταθερό βηματισμό πλησιάζει την είσοδο του εμπορικού κέντρου.Δεν ήρθε να ψωνίσει, δεν ήρθε να βρει στολίδια για τους εορτασμούς του Halloween.Ήρθε να πάρει εκδίκηση.Στηρίζει το όπλο στον μηρό της, βάζει το δάχτυλό της στην σκανδάλη.Και τότε, αρχίζει ο τρόμος.

Ήταν ένα αγόρι γεμάτο αθωότητα, που βρέθηκε σε έναν κόσμο όπου το χρώμα του δέρματός του μπορούσε να καθορίσει τη μοίρα του. Μια απερίσκεπτη στιγμή, μια φαινομενικά ασήμαντη κίνηση, στάθηκε αρκετή για να ξεσπάσει πάνω του το τυφλό μίσος μιας κοινωνίας που έτρεφε τον φόβο και την προκατάληψη. Ο άδικος χαμός του δεν χάθηκε στη λήθη· έγινε μια κραυγή που διέλυσε τη σιωπή, αποκαλύπτοντας την ωμή αλήθεια μιας χώρας που πάλευε να αντικρίσει τον εαυτό της.

Η οικογένεια θα έπρεπε να είναι συνώνυμο της αγάπης, της εμπιστοσύνης, του άρρηκτου δεσμού που αντέχει σε κάθε καταιγίδα. Όμως, υπάρχουν φορές που πίσω από το χαμόγελο ενός οικείου προσώπου κρύβεται κάτι ανείπωτο, ένας νους διαβρωμένος από την παράνοια, απαλλαγμένος από κάθε ίχνος τύψης. Όταν η προδοσία προέρχεται από εκεί που έπρεπε να υπάρχει ασφάλεια, το αποτέλεσμα δεν είναι απλώς τραγικό—είναι εφιαλτικό. Και όταν το πρώτο αίμα που χύνεται δεν αρκεί για να σβήσει το σκοτάδι, τότε η φρίκη ολοκληρώνεται με τον πιο ασύλληπτο τρόπο.

Ένα σκοτεινό μυαλό, μια σκιά που κινήθηκε αθόρυβα μέσα στις δεκαετίες, αφήνοντας πίσω του μόνο τρόμο και θάνατο. Άνθρωπος χωρίς τύψεις, περιπλανήθηκε από πόλη σε πόλη, κυνηγώντας θύματα τυχαία, χωρίς προειδοποίηση. Οι αρχές πάλεψαν για χρόνια να ενώσουν τα κομμάτια του εφιαλτικού παζλ, όμως η αλήθεια που αποκαλύφθηκε ήταν πιο ανατριχιαστική απ' ό,τι μπορούσαν να φανταστούν. Ένα όνομα, μια ιστορία γεμάτη αίμα, και μια φρικτή κληρονομιά που στοιχειώνει ακόμα τις μνήμες όσων έζησαν στο σκοτάδι του.

Ψηλοί ουρανοξύστες, πολυάσχολοι άνθρωποι, πανέμορφα βουνά, υπέροχη αρχιτεκτονική, κουλτούρα, ιστορία χιλιάδων χρόνων, μυρωδιές, γεύσεις, ήχοι μπλέκουν και γίνονται ένα με τον κόσμο του Hong Kong στο φως της ημέρας.Υπό την σκιά του σκοταδιού όμως, το βλοσυρό πρόσωπο της πόλης παραμονεύει. Σε κάθε βήμα, σε κάθε σκοτεινό σοκάκι, σε κάθε σπίτι με κλειδωμένα παντζούρια, σε σφραγισμένες πόρτες που στάζουν αίμα....Μια πόληΔύο πρόσωπα

Επιτέλους, για την παρέα έφτασε η στιγμή για ξεφάντωμα, για να πιουν αλκοόλ χωρίς περιορισμούς, να παρτάρουν, να περάσουν καλά. Όταν έφτασαν στο Μεξικό, η νύχτα τους προμηνυόταν μοναδική. 4 φίλοι πέρασαν τα σύνορα γελώντας και σχεδιάζοντας πιο μπαρ να επισκεφτούν πρώτα.1 από αυτούς δεν γύρισε ποτέ.Και το μόνο που έμεινε ήταν μερικά οστά και ένα σύρμα.

Στο μικρό εστιατόριο "Οκτώ ΑΘάνατοι" στο Macao, θα βρείτε κλασσικές και αγαπημένες κινέζικες συνταγές. Τηγανιτό ρύζι σε πολλές εκδοχές, πάπια Πεκίνου, τόφου, κοτόπουλο Kung Pao και πολλά ακόμη πιάτα.Το πιο δημοφιλές πιάτο όμως είναι τα αχνιστά, τρυφερά cha siu bao. Ένα Καντονέζικο πουγκάκι ζύμης γεμάτο με λαχταριστό χοιρινό. Ένα πιάτο που κάθε φορά που σερβίρεται, εξαφανίζεται.Όπως εξαφανίστηκαν και 10 αθώοι άνθρωποι.Και τότε η γεύση των cha siu bao άλλαξε... κάπως....

Την ημέρα δεκάδες ζευγάρια μάτια κοίταζαν τον Καναδέζικο ουρανό για τυχόν θραύσματα από την αποτυχημένη εκτόξευση ενός πυραύλου. Το βράδυ δεκάδες χέρια έγιναν δικαστές και τιμωροί μιας αθώας ψυχής. Δύο ζευγάρια από αυτά καταδίκασαν την ψυχή αυτή σε έναν απάνθρωπο θάνατο.

Μια εξαφάνιση στο Denver σχεδόν αθόρυβη που άφησε πίσω της ένα κενό που δεν μπορούσε να αγνοηθεί. Οι έρευνες ξεκίνησαν αμέσως, η αγωνία φούντωσε, και για λίγο όλοι ήλπιζαν πως το τέλος θα ήταν διαφορετικό. Όμως η αλήθεια που αναδύθηκε ήταν πιο σκοτεινή απ' όσο μπορούσε να αντέξει κανείς. Δεν επρόκειτο για κάποιον άγνωστο, κάποιον ξένο που πέρασε και χάθηκε. Το κακό είχε ρίζες εκεί που κανείς δεν κοίταζε. Και όταν το πέπλο της καθημερινότητας τραβήχτηκε, φανερώνοντας τι κρυβόταν από κάτω, η πραγματικότητα έγινε ακόμα πιο σκληρή.

Στους σκιερούς δρόμους της περιοχής του Kingsbury Run, ένας αόρατος εφιάλτης κρύβεται, αφήνοντας πίσω του μόνο τρόμο και αίμα. Κάθε θύμα, μια μυστική μαρτυρία ενός φρικτού σχεδίου, διαμελισμένο και αγνώριστο. Ο δολοφόνος, σαν πνεύμα της νύχτας, επαναλαμβάνει τη φρίκη με έναν ακριβή ρυθμό, σαν να μαγεύει την πόλη σε έναν χορό θανάτου. Μόνο οι κραυγές στον αέρα μένουν, ακατανόητες, να θυμίζουν την αόρατη απειλή που ελλοχεύει. Στην καρδιά αυτής της φρίκης, αναδύεται ο τρελός χασάπης του Kingsbury Run

Ένας άντρας γεμάτος σκοτάδι, χωρίς ίχνος ανθρωπιάς. Στα μάτια του, η ανθρωπότητα ήταν απλώς μια πληγή που έπρεπε να εκδικηθεί. Η ψύχωσή του, σαν μαύρος χείμαρρος, τον οδήγησε να καταστρέφει ό,τι έβρισκε μπροστά του, αδιαφορώντας για κάθε έννοια ζωής. Το μίσος του ήταν ατελείωτο, η εκδίκηση αδίστακτη.

Στην παραθαλάσσια πόλη του Trudo στο Cape Cod, τα κύμματα χτυπάνε την ακτή μανιασμένα. Εκείνη την παγωμένη μέρα του Ιανουαρίου, το μικρό ξύλινο σπίτι θα βαφτεί στο αίμα. Μια γυναίκα με όνειρα και μυστικά, θα πέσει θύμα μιας σιωπηλής θύελλας. Και ένα μικρό κοριτσάκι θα υψώσει τα χέρια του στον ουρανό, ζητώντας δικαιοσύνη.

Κόκκινο. Βαθύ σαν το αίμα. Πορφυρό. Σαν βασιλικό βελούδο. Κεχριμπάρι. Σαν λάβα που ξεπηδάει από τα έγκατα της γης. Για τον Lee, αυτά τα χρώματα είναι η ζωή του. Χρώματα που γεννιούνται από ένα μάτσο σπίρτα και όσο χορεύουν αγκαλιασμένα, σκορπούν φρικτό θάνατο σε μια μικρή πόλη της Αγγλίας. Για τον Lee, μια φλόγα δεν είναι ποτέ αρκετή.

Στην χειμωνιάτικη χριστουγεννιάτικη θαλπωρή, τα σπίτια γεμίζουν κάλαντα, μυρωδιές από μελομακάρονα, κορδέλες για δώρα, κουτιά τυλιγμένα με αστραφτερά χαρτιά και παντού κυκλοφορεί η αγάπη. Σε άλλα σπίτια, τα δώρα είναι πιτσιλισμένα με αίμα, οι κορδέλες έχουν γίνει φονικά όπλα και το μίσος και η παράνοια έχουν πάρει τον έλεγχο.

Στην Αγγλία, τα κακόφημα σοκάκια του Sheffield φωτίζονται από φανάρια στο χρώμα του αίματος. Αναμέσά τους παραμονεύει μια σαδιστική σκιά, έτοιμη να σπείρει τον πανικό και τον τρόμο. Για πέντε χρόνια, οι δρόμοι βάφονται στο αίμα. Για πέντε χρόνια, η κόλαση θα πάρει μαζί της 13 αθώες ψυχές.

Στην Canberra της Αυστραλίας ξεδιπλώνεται ένας κόσμος σκοτεινών επιθυμιών και ψυχρών υπολογισμών, όσο σερβίρεται το τελευταίο δείπνο. Δύο άτομα βρίσκονται σε μια βασανιστική πορεία προς τον θάνατο, υποκινούμενα από ολέθριες εμμονές, μπλεγμένα στην παγίδα του απόλυτου ελέγχου. Στο τέλος, ένας θα μείνει όρθιος.

Στο μικρό ετοιμόροπο σπίτι στο Baraboo του Winsconsin, ο μόνος κάτοικος είναι ο πόνος. Τις βρώμικες γωνίες του γεμίζουν κραυγές απελπισίας. Την ξύλινη σκάλα διακοσμούν ίχνη από απάνθρωπα βασανιστήρια. Ουρλιαχτά, δάκρυα και ώρες που δεν περνάνε είναι σκόρπια στα πατώματα. Ίσως η ελπίδα κάπου να αχνοφαίνεται. Ίσως... ανάμεσα στα δεκάδες σπασμένα οστά.

Κρύβονται σκυμμένοι πίσω από ξερούς θάμνους. Τα πρόσωπά τους γεμάτα χώματα. Γεμάτα αίμα. Τα μάτια τους κοιτούν ανεξέλεγκτα δεξιά και αριστερά. Τρέμουν από τον φόβο και την αδρεναλίνη. Ίσως γλύτωσαν. Προσπαθούν ακόμα να ηρεμήσουν τις ανάσες τους. Τυλιγμένοι μέσα στο βαθύ σκοτάδι της νύχτας ελπίζουν να μην τους έχουν δει. Τεντώνουν τα αυτιά τους για κάθε περίεργο ήχο. Ίσως γλύτωσαν. Είναι όμως τα θύματα; Ή οι θύτες μιας σκληρής σκηνής θανάτου;

Στην Οδό Moorhouse 3, ένα φαινομενικά απλό και παραμελημένο σπίτι έστεκε αδιάφορο ανάμεσα σε άλλες κατοικίες. Η εξωτερική του όψη, ταπεινή και χωρίς ιδιαίτερη φροντίδα, δεν πρόδιδε την κόλαση που κρυβόταν εντός. Μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους, όμως, γεννιόντουσαν πράξεις φρίκης που ξεπερνούσαν κάθε φαντασία. Εκεί, όπου η καθημερινότητα φαινόταν ήρεμη και φυσιολογική, κρυβόταν μια παρανοϊκή πραγματικότητα, ικανή να τρομάξει ακόμη και τον πιο σκληρό.

Στις σκοτεινές γωνιές μιας ήσυχης πόλης στην Νέα Υόρκη, ο κόσμος ακόμα το συζητάει. Οι κάτοικοι θυμούνται τον τρόμο και την απάνθρωπη σκληρότητα που ξεπερνά κάθε φαντασία. Σε έναν δημόσιο δρόμο κείτεται ένα σώμα. Γύρω του τα σημάδια μιας βάναυσης πράξης που κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει. Ένα βράδυ που έχει μείνει χαραγμένο στους εφιάλτες όλων.

Σε μια ήσυχη γειτονιά των Βρυξελλών, ζούσε απαρατήρητος, υφαίνοντας το σκοτεινό του σχέδιο. Όσοι βρίσκονταν κοντά του τον ακολουθούσαν πρόθυμα, ανυποψίαστοι ότι η αγάπη και η αφοσίωση ήταν όπλα στα χέρια του. Η χειραγώγηση ήταν η τέχνη του—η σιωπή, η ασπίδα του. Σκιές συγκεντρώνονταν γύρω του, κρύβοντας ανείπωτες πράξεις, ξετυλίγοντας ζωές, κομμάτι-κομμάτι. Αλλά το σκοτάδι αφήνει ίχνη, διαμελισμένα μέλη.... ακόμη και στα πιο συνηθισμένα μέρη.

Μια μορφή τυλιγμένη στο σκοτάδι και το μυστήριο. Τον αποκαλούν «Το Τέρας των Άνδεων» και οι φρικτές του πράξεις άφησαν πληγές σε τρεις χώρες, όμως η ιστορία του παραμένει ένα ανατριχιαστικό αίνιγμα. Πίσω από το πρόσωπο ενός φαινομενικά συνηθισμένου ανθρώπου, ξετυλίγεται ένα μονοπάτι τρόμου, στο οποιο η αθωότητα χάθηκε. Αλλά τι πραγματικά συνέβη σε εκείνα τα μακρινά βουνά; Οι απαντήσεις ίσως είναι πιο τρομακτικές απ' ό,τι φαντάζεστε. ΠΡΟΣΟΧΗ το επεισόδιο περιέχει σκληρές περιγραφές και αναφέρεται σε ευαίσθητα θέματα.

Δυο γυναίκες, μια αντιζηλία και μια δολοφονία που σοκάρει. Καθώς οι αποκαλύψεις έρχονται στο φως, ένα σκοτεινό μυστικό απειλεί να κλονίσει τα πάντα. Οι συνέπειες είναι καταστροφικές, οδηγώντας σε μια ανατριχιαστική αλήθεια που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει.

Ένα ταξίδι με βανάκι στα βουνά της Δυτικής Αμερικής. Αυτό ήταν το όνειρο της Gabby και θα το έκανε πραγματικότητα μαζί με τον Brian, ταυτόχρονα με τους ακόλουθούς της στο Instagram. Το ταξίδι όμως θα γινόταν εφιάλτης. Και τα φαράγγια, τα βουνά και οι λαξευμένοι βράχοι θα γινόντουσαν τόπος ταφής και αιώνιας σιωπής.

Τρεις εξαγριωμένες καρδιές, δεμένες από τη θλίψη, χτυπούν μέσα στη νύχτα. Η δικαιοσύνη τους πρόδωσε και τώρα στρέφονται στην εκδίκηση. Αυτό που κάποτε ήταν αδιανόητο γίνεται η μόνη τους αλήθεια: οι ένοχοι πρέπει να πληρώσουν. Σιωπηλοί. Αμείλικτοι. Ασταμάτητοι. Ο φόβος περπατά ανάμεσά τους και κανείς δεν είναι ασφαλής.

Στο Fresno της California υπάρχει μια μονάδα με αποθηκευτικούς χώρους που διατίθενται για ενοικίαση. Κάποιοι περιέχουν έπιπλα από μια άλλη εποχή, κάποιοι βαλίτσες με αχρησιμοποίητα ρούχα, άλλοι κουτιά με αναμνηστικά από ταξίδια και κιβώτια με βιβλία και εγκυκλοπαίδειες. Μία αποθήκη ανήκει σε μια γυναίκα. Είναι γεμάτη με αναμνήσεις μιας εποχής γεμάτη αγάπη και ευτυχία. Αλλά και με ένα μυστικό που ποτέ της δεν θέλει να αποκαλυφθεί.

Στην πανεπιστημιούπολη επικρατεί πανικός. Ένας δολοφόνος τριγυρνάει με ένα μαχαίρι και δολοφονεί φοιτήτριες και φοιτητές. Μια παρέα παιδιών σιγά σιγά αποδεκατίζεται. Και ο ένοχος είναι ένας από αυτούς, βυθισμένος σε μια παράνοια τρόμου. Η περιγραφή αυτή αφορά μια καλτ ταινία τρόμου που όλοι έχουμε δει. Η πραγματικότητα όμως που την ενέπνευσε είναι πολύ πιο φρικιαστική και ωμή. ΠΡΟΣΟΧΗ το επεισόδιο περιέχει πολύ σκληρές περιγραφές.

O Wade Wilson, γνωστός και ως Deadpool, ήταν ένας στρατιώτης ο οποίος εκδιώχθηκε από τον στρατό, έγινε μισθοφόρος έως ότου γνώρισε την Vanessa και ερωτεύτηκε. Δυστυχώς, η μοίρα του πήρε τραγική τροπή όταν αρρώστησε. Μια απόφασή του τον έκανε να λάβει μέρος σε ένα σχέδιο, μέσα από το οποίο αναγεννήθηκε ως υπερ ήρωας. Στην πραγματική ζωή όμως, ο Wade Wilson ήταν ένα βίαιο ανθρωπόμορφο τέρας που διέλυσε δύο ζωές και έσπειρε μίσος, τρόμο και χάος.

Μια κρύα ανοιξιάτικη νύχτα, πέντε έφηβοι κάθονται γύρω από μια φωτιά. Γελάνε, πίνουν αλκοόλ, καπνίζουν, μιλάνε για την μέρα που πέρασαν και σχεδιάζουν τι θα κάνουν αύριο. Πότε πότε ρίχνουν ματιές στην φωτιά. Πρέπει να βεβαιωθούν ότι οι φλόγες δεν θα αφήσουν τίποτα. Οι ίδιες όμως φλόγες, που πίστευαν οτι θα ήταν ο τέλειος σύμμαχος σε ένα αψεγάδιαστο πλάνο, θα είναι και οι ίδιες που θα τους ζώσουν στο δικαστήριο.

Στην παγωμένη στέπα της Σιβηρίας, για δεκαετίες επικρατεί ο τρόμος. Δεκάδες γυναίκες βρίσκονται στο κοντινό δάσος της μικρής πόλης Angarsk κατακρεουργημένες. Προδωμένες από μια μάσκα ασφάλειας και εμπιστοσύνης, οδηγήθηκαν σε ένα φρικτό και αιματηρό τέλος. Ένα όνομα φιγουράρει στο Νο 4 της παγκόσμιας λίστας παραγωγικών κατά συρροή δολοφόνων. Ένα όνομα που δεν θα ξεχαστεί ποτέ.

Περίεργες συμπεριφορές. Σκοτεινές νύχτες που ξεκίνησαν εντελώς αθώα. Τηλεφωνήματα που δεν βγάζουν νόημα. Κινήσεις που προκαλούν ερωτηματικά, γεννούν υποψίες και εικασίες. Δύο θάνατοι που διχάζουν. Μήπως ήταν όμως κάτι εντελώς αθώο; Μήπως κρύβεται πίσω τους ένα νοσηρό και φονικό μυαλό; Ή μήπως το δικό μας το μυαλό βλέπει πράγματα που δεν υπάρχουν;

16 Απριλίου 2007 και η μέρα στην πανεπιστημιούπολη του Virginia Tech θα ξεκινήσει όπως όλες οι άλλες. Φοιτητές θα τρέχουν να προλάβουν το πρώτο μάθημα. Καθηγητές θα τακτοποιούν τα χαρτιά τους στην έδρα τους. Την νύχτα, 32 από αυτούς δεν θα γυρίσουν ποτέ σπίτια τους. Γιατί ένας παρανοϊκός δολοφόνος είχε αποφασίσει εκείνη την ημέρα να εξαπολύσει τον απόλυτο τρόμο, στην μεγαλύτερη τραγωδία που έχει ζήσει ποτέ η Αμερική.

Αααχ καλοκαιράκι...ήρθε ο καιρός επιτέλους για διακοπές. Έχουμε έτοιμα ρούχα, μαγιώ, καπέλα, άνετα παπούτσια, ένα βιβλίο για την παραλία, αντηλιακό, πολύχρωμες πετσέτες για την θάλασσα, ένα κόκκαλο από μηρό, ένα διαλυμένο σαγόνι, μια ματωμένη μπλούζα και μαύρες σακούλες σκουπιδιών. Φροντίζουμε το φερμουάρ να κλείσει καλά, να μην στάζει αίμα...και φύγαμε!

Στα πανέμορφα βουνά των αγροτικών περιοχών του Spearfield και του Higgins Gulch στην Νότια Ντακότα, θα βρείτε μαγευτικά δάση, χιονισμένες βουνοκορφές, μια ήρεμη και νωχελική ζωή που όλοι θα ζηλεύαμε. Κάποιες στιγμές όμως θα βρείτε τυχαία σε παγωμένα ρυάκια πτώματα, γυμνά και χτυπημένα με απίστευτα σκληρό τρόπο. Και τότε η ηρεμία θα γίνει εφιάλτης.

Αθλητής. Ήρωας. Παραολυμπιονίκης. Ένα πρόσωπο αγαπητό σε όλο τον κόσμο. Ένα σύμβολο δύναμης και θέλησης στον αθλητισμό. Μέσα σε μια νύχτα, έγινε δολοφόνος. Μισητός. Ένοχος. Μια μαύρη σελίδα στην ιστορία του αθλητισμού και της Νοτίου Αφρικής. Μια δολοφονία με ερωτηματικά και μια αθώα γυναίκα της οποίας το όνομα δυστυχώς έχει μείνει στην σκιά ενός κάποτε ένδοξου αθλητή.

Το μικρό σπίτι στο Plano του Texas γεμίζει με θρησκευτικούς ύμνους. Στην καρέκλα του γραφείου της η Dena Schlosser ατενίζει το κενό. Στο πρόσωπό της ίχνη αίματος. Το μυαλό της τρέχει με χίλια. Όταν ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο, το σηκώνει και με μια απαλή, ήρεμη φωνή λέει "Την σκότωσα". Μια θυσία που, κατά την ίδια, έπρεπε να γίνει. Γιατί της το είπε μια ανώτερη δύναμη.

Ένας αστυνομικός που έχει πάρει όρκο να προστατεύει. Δύο γυναίκες που τον ερωτεύτηκαν. Η μία βρίσκεται νεκρή. Η άλλη έχει εξαφανιστεί. Μια αστυνομία που κλείνει τα μάτια αλλά τα ανοίγει όταν οι τραγωδίες έχουν ήδη συμβεί.

Στο Wisconsin της Αμερικής υπάρχει το μουσείο περίεργων και φρικιαστικών εκθεμάτων Ripleys believe it or not. Ανάμεσα στα ανατριχιαστικά αυτά εκθέματα υπάρχει και ένα κεφάλι, κομμένο στην μέση. Δεν ανήκει σε κάποιον μαφιόζο, ούτε σε κάποιον διάσημο επιστήμονα. Ανήκει τον πιο επικίνδυνο σεξουαλικό κατά συρροή δολοφόνο Peter Kurten. Ένα θέαμα συγκλονιστικό, που θα θυμίζει για πάντα πόσο αιμοσταγής και διαταραγμένος ήταν.

Φτιαγμένες από την καλύτερη πορσελάνη. Με χρυσά χερούλια. Με ασημένια διακοσμητικά. Σε μοντέρνο σχήμα. Ντυμένες με τα καλύτερα πλακάκια. Κατάλευκες, χρωματιστές, με σχέδια. Χώρος χαλάρωσης μετά από μια δύσκολη μέρα, χώρος παιχνιδιού με κίτρινα πλαστικά παπάκια. Οι μπανιέρες μας στο φως της ημέρας μας φέρνουν αισθήματα ηρεμίας. Το βράδυ όμως, σκοτεινές, βαμμένες με αίμα, με κόκκινες σταγόνες να τις αμαυρώνουν, θυμίζουν εφιάλτη. Που ποτέ δεν τελειώνει. Και όλο και κάποιος θα βρίσκεται μέσα.... Ακίνητος.

64 τετράγωνα σε μια τετράγωνη σκακιέρα. Πάνω τους ταξιδεύουν πιόνια, επιτίθονται άλογα, πύργοι προστατεύουν την βασίλισσά τους. Για τον Alexander, η σκακιέρα έχει 64 θύματα. Ένα για κάθε τετράγωνο.

Τι πιο όμορφο να ακούς τους ήχους ενός αγροκτήματος. Οι φωνές των παιδιών που τρέχουν στα χωράφια, οι αγελάδες που βοσκούν, τα σκυλιά φύλακες που γαβγίζουν στους επισκέπτες, κότες και κοκόρια, ο ήχος του τρακτέρ. Τι πιο τρομακτικό από την απόκοσμη ησυχία ενός αγροκτήματος, όπου το μόνο που ακούγεται είναι ο άνεμος στα ξύλινα παντζούρια. Ο ήχος του αίματος που κυλάει από τα πτώματα στον αχυρώνα. Και όλα αυτά όσο ο άγνωστος δολοφόνος ήταν κάπου εκεί κοντά.

Στην Βαρκελώνη, υπάρχει ένα ΑΤΜ τράπεζας στην γωνία δύο οδών όπου κάθε χρόνο ο κόσμος ανάβει κεράκια. Κοιτάζουν με λύπη το ΑΤΜ, θυμούνται την τραγική εκείνη νύχτα που όλα άλλαξαν. Όπου όλα τυλίχθηκαν στις φλόγες. Μια στιγμή που ολόκληρη η χώρα θα θυμάται με το κεφάλι κατεβασμένο.