Podcasts about zastawa

Jak polityczna emerytura - to tylko w Rosji. Francois Fillon, Karin Kneissel, Gerhard Schröder to jedynie wierzchołek korupcyjnej góry lodowej. Zapraszam na mój trzeci, autorski komentarz. ➡ Podoba Ci się to co robię? Wesprzyj mnie na Patronite. Dzięki Tobie będę mógł dalej rozwijać swój podcast: https://patronite.pl/podrozbezpaszportu ➡ Zapraszam Was też na moją autorską stronę na facebook: https://www.facebook.com/matgrzeszczuk oraz fanpage

O tym, co oprócz tradycyjnych nakryć powinno znaleźć się na prawidłowo zastawionym stole, z miłośniczką porcelany Martą Staniszewską, rozmawia Alicja Witek.

Rarytas stanowi wyjątkowa angielska zastawa stołowa, którą cesarzowa Elżbieta podarowała cesarzowi Franciszkowi Józefowi jako prezent do pałacu myśliwskiego Offensee. Zastawę zaprojektował w 1870 roku William Coleman. W sposób naturalistyczny przedstawiono na niej owady, ptaki, zwierzęta morskie i rośliny. www.hofburg-wien.at | Download Tour-Guide (PDF)© by Schloß Schönbrunn Kultur- und Betriebsges.m.b.H.

Do najcenniejszych serwisów znajdujących się w cesarskich zbiorach sreber bez wątpienia należy zastawa o nazwie „Grand Vermeil“. Jest to główne dzieło francuskiej sztuki złotniczej, w skład którego początkowo wchodziły przedmioty na 40 nakryć. Około roku 1850 wiedeńscy złotnicy powiększyli serwis do 140 nakryć. Obecnie ta niezwykle wytworna zastawa składa się z 4500 części i waży ponad tonę. Wykonano ją ze specjalnie pozłacanego srebra, którego nazwa „vermeil“ pochodzi z języka francuskiego. Warto zwrócić uwagę na również ciekawą historię zastawy, która ściśle wiąże się ze świetnością i z upadkiem Napoleona. Wykonanie tej wyszukanej zastawy zlecił w roku 1808 prawdopodobnie Eugeniusz de Beauharnais, pasierb Napoleona. Wykonawcami zlecenia byli paryski złotnik Martin-Guillaume Biennais i złotnik z Mediolanu Eugenio Brusa. Zastawa była przeznaczona dla dworu w Mediolanie, gdzie Beauharnais w latach 1805-1814/15 piastował urząd wicekróla. Wprawdzie gotowa zastawa trafiła do Mediolanu, ale po upadku Napoleona Królestwo Lombardzko-Weneckie weszło w skład Cesarstwa Austriackiego. Zgodnie z postanowieniami kongresu wiedeńskiego cesarz Franciszek musiał odkupić zastawę od Eugeniusza de Beauharnais. Cesarz Franciszek ożenił się po raz czwarty – z okazji ślubu z Karoliną Augustą kazał w 1816 roku sprowadzić zastawę do Wiednia po wcześniejszym zastąpieniu wygrawerowanych herbów Napoleona jako króla Włoch herbem cesarza Franciszka I. www.hofburg-wien.at | Download Tour-Guide (PDF)© by Schloß Schönbrunn Kultur- und Betriebsges.m.b.H.

W tym ostatnim pomieszczeniu starej części z ekspozycją sreber i zastaw stołowych w środkowej witrynie widzimy srebrne talerze, tace, półmiski, rondle i wazy do zup, dzięki którym można wyobrazić sobie wielkość srebrnej zastawy używanej codziennie na cesarskim dworze. Zastawy wykonane z masywnego srebra oznaczone są herbem cesarskim. Urzekają one prostotą oraz powściągliwą elegancją. Wielkość zastaw ze srebra była podyktowana faktem, iż na wiedeńskim dworze jadano wyłącznie na srebrnych lub złotych zastawach. Na porcelanie wytwarzanej w Europie od 1710 roku przez długi czas podawano tylko zupy i desery – pozostałe dania serwowano nadal na talerzach ze srebra. Dopiero w przeciągu XIX wieku podczas nieoficjalnych posiłków zaczęły przeważać serwisy porcelanowe. W witrynach po bokach przechowywane są ozdoby stołowe; pozłacane patery na słodycze oraz kandelabry z pozłacanego brązu należą do nowofrancuskich pater dekoracyjnych, które zobaczymy później. www.hofburg-wien.at | Download Tour-Guide (PDF)© by Schloß Schönbrunn Kultur- und Betriebsges.m.b.H.

Historyczna zastawa stołowa, zwana „Hofform“, której jeszcze długo po upadku monarchii aż do roku 2000 używano podczas oficjalnych bankietów, pochodzi z wiedeńskiej manufaktury porcelany. Srebrne talerze, na których wcześniej jadano na dworze, w czasach republiki służyły jedynie za podstawę pod talerz. Dania serwowano na porcelanowej zastawie do oficjalnych bankietów, jak nazwano ją w czasach republiki. Jest to zastawa o białym tle i delikatnym złotym pasku dekoracyjnym zdobionym w kropki z czarno-czerwono-złotym dwugłowym orłem. Pod względem wykonawstwa na szczególną uwagę zasługuje wynaleziona około 1855 roku metoda litograficznego nanoszenia złoceń i kolorów. Ręczne malowidła zostały zastąpione przez usprawnioną i wydajniejszą produkcję seryjną. Srebrne sztućce pochodzące z firmy J.C. Klinkoscha oraz kieliszki z wytwórni J. & L. Lobmeyra stanowią uzupełnienie tego serwisu. Ukoronowaniem całego nakrycia jest serwetka kunsztownie złożona “po cesarsku“. W obu bocznych fałdach serwetki znajdowało się pieczywo stołowe. W ten sposób złożone serwetki były częścią nakrycia tylko do tych posiłków, w których uczestniczył cesarz. Ponadto sam sposób składania serwetki „po cesarsku“ był utrzymywany w tajemnicy i przekazywany wyłącznie ustnie wybranym osobom. Również obecnie „po cesarsku“ układa się serwetki, tylko gdy obecne są koronowane głowy lub prezydenci państw. Tajemnicę tę znają zaledwie dwie osoby! www.hofburg-wien.at | Download Tour-Guide (PDF)© by Schloß Schönbrunn Kultur- und Betriebsges.m.b.H.

Serwis deserowy zwany wcześniej „serwisem laxenburskim“ zamówiono w wiedeńskiej manufakturze w 1824 roku z okazji ślubu arcyksięcia Franciszka Karola Habsburga z Zofią, córką króla Bawarii, rodziców późniejszego cesarza Franciszka Józefa. Pod koniec XVIII wieku cesarz Franciszek I, ojciec arcyksięcia, polecił wybudować w położonym niedaleko Wiednia Laxenburgu, gdzie znajduje się letni pałac rodziny cesarskiej, zamek „Franzensburg“ jako pomnik dynastii Habsburgów. Tamtejsze posągi, jak również obrazy, herby i witraże sławią historię rodziny. Tutaj zaś sami możemy się przekonać o tym, iż myśl o zajęciu przez dynastię poczesnego miejsca w historii objęła także zastawę stołową. Oprócz herbów i portertów wcześniej panujących władców z dynastii Habsburgów oraz i żon romantyczną wyprawę w przeszłość uzupełnia 60 tak zwanych „talerzy przedstawiających ruiny“ z widokiem zamków i pałaców należących do monarchii naddunajskiej. To nie przypadek, że neogotyckie formy zastawy kojarzą się z relikwiarzami, kielichami mszalnymi i innymi przedmiotami sakralnymi. Po rozpadzie Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego w roku 1806 cesarz Franciszek starał się zrównoważyć utratę godności sakralnej Cesarstwa Niemieckiego oraz ugruntować świętość i zapewnić trwanie dynastii Habsburgów w ustanowionej w Austrii monarchii dziedzicznej. Dlatego też nawet zastawa stołowa, dzięki przedstawionym na niej portretom przodków, otrzymała niemal liturgiczny charakter i odzwierciedlała ideę panowania Habsburgów po wieczne czasy. www.hofburg-wien.at | Download Tour-Guide (PDF)© by Schloß Schönbrunn Kultur- und Betriebsges.m.b.H.

Tę zastawę przywieziono do Wiednia z zamku Miramare koło Triestu, dawnej rezydencji arcyksięcia Maksymiliana Ferdynanda, późniejszego cesarza Meksyku. Był on młodszym bratem cesarza Franciszka Józefa. W roku 1854 został głównodowodzącym cesarsko-królewskiej marynarki wojennej. W 1864 roku przyjął godność cesarza Meksyku, lecz nie zdołał utrzymać się na tronie Polnisch meksykańskim. Został wzięty do niewoli przez przywódcę rewolucji liberalnej Benito Juareza, który w 1867 roku kazał rozstrzelać cesarza. Szczegóły tego wątku usłyszymy apartamentach cesarskich. Wytwórcą tej zastawy jest węgierska manufaktura porcelany Herend, która początkowo specjalizowała się w naśladowaniu chińskich wzorów. Cesarz Maksymilian zamówił tę zastawę do swojej meksykańskiej rezydencji w Chapultepek w 1865 roku. Właścicielowi manufaktury Moritzowi Fischerowi pozwolono pokazać ten serwis podczas paryskiej Wystawy Światowej w 1867 roku jako reklamę swoich produktów. Po zakończeniu wystawy cesarz Maksymilian już nie żył, dlatego też zastawa ta nigdy nie znalazła się w Meksyku. www.hofburg-wien.at | Download Tour-Guide (PDF)© by Schloß Schönbrunn Kultur- und Betriebsges.m.b.H.

Zastawa w zielone wstążki była wytwornym prezentem francuskiego króla Ludwika XV dla cesarzowej Marii Teresy symbolizującym rosnące zbliżenie pomiędzy obu krajami, Francją i Austrią, po wielu klęskach poniesionych w wyniku wojen sukcesyjnych. Wijące się zielone wstążki tworzą główną ozdobę części zastawy, której kształty nawiązują do barokowych wyrobów złotniczych. Pomiędzy nimi znajdują się finezyjne rokokowe sceny namalowane według płócien pędzla François Bouchera. Przedstawiają one alegorie miłości, poezji, muzyki, malarstwa i rzeźby lub nawiązują do literatury światowej począwszy od Homera, a skończywszy na Molierze. Zastawa z porcelany serwskiej stanowi okazały przykład wyjątkowo wytwornych wyrobów pochodzących z królewskiej francuskiej manufaktury porcelany w Sèvres, założonej 1738 roku. Wykonane zostały ze specjalnej, bardziej kruchej porcelany szklistej. Dzięki zastosowaniu niższych temperatur kolory uzyskały wyjątkową promieniującą jasność. Na krótko przed wykonaniem zastawy w manufakturze uzyskano tę soczystą, nasyconą zieleń. Tylko raz użyto jej do produkcji zastawy będącej podarunkiem dla Marii Teresy jako motywu w formie podwójnej wstążki. www.hofburg-wien.at | Download Tour-Guide (PDF)© by Schloß Schönbrunn Kultur- und Betriebsges.m.b.H.

Złota zastawa stanowi najokazalszą zastawę na dworze cesarskim. Wszystkie poszczególne części tej zastawy stołowej, przeznaczonej dla dwunastu osób, pokryte są polerowanym złotem. Częściowo również środek, jak i spód są pozłacane. Subtelne, złocone amalgamatem ornamenty nawiązują do antycznych gzymsów. Złoty serwis, wykonany w 1814 roku, to mistrzowskie dzieło wiedeńskiej manufaktury porcelany. Zakup tego serwisu stał się nieodzowny, gdyż odpowiednia cesarska zastawa ze złota została przetopiona na monety podczas wojny przeciw Napoleonowi. Gdy w czasie pobytu cesarza Franciszka w Paryżu w 1814 roku powstał pomysł zorganizowania w Wiedniu wielkiego kongresu europejskich mocarstw, zamówiono ten serwis w wiedeńskiej manufakturze. Tym sposobem przynajmniej optycznie udało się zastąpić przetopioną na monety zastawę. www.hofburg-wien.at | Download Tour-Guide (PDF)© by Schloß Schönbrunn Kultur- und Betriebsges.m.b.H.

W 1710 roku w Miśni założono pierwszą i przez długi czas najlepszą w Europie manufakturę porcelany. Tutaj widzimy zastawę miśnieńską, powstałą około 1775 roku, wyróżniającą się okazałymi malunkami kwietnymi. Kształty zaś są dobrym przykładem tak zwanego „klasycystycznego baroku“, gdyż pękate wazy z uchwytem w kształcie owocu zdają się nawiązywać jeszcze do okresu baroku; natomiast ażurowy koszyk na owoce już do klasycyzmu z upodobaniem czerpiącego z bogactwa form kultury antycznej. www.hofburg-wien.at | Download Tour-Guide (PDF)© by Schloß Schönbrunn Kultur- und Betriebsges.m.b.H.

Dzięki księciu Karolowi Aleksandrowi Lotaryńskiemu w zbiorach sreber stołowych znalazła się interesująca i bogata kolekcja wschodnioazjatyckiej porcelany z okresu około 1700 r. Karol Aleksander był młodszym bratem cesarza Franciszka Stefana, małżonka Marii Teresy. W 1744 r. poślubił on jedyną siostrę szwagierki, Marię Annę. Młoda para przeprowadziła się do Brukseli, gdzie Karol Aleksander objął godność namiestnika Niderlandów. Książę oddawał się namiętnie kolekcjonerstwu, co jednakże wpędziło go w znaczne długi. Po śmierci księcia zarządcą spadku został jego siostrzeniec, cesarz Józef II, który oddał większą część zbiorów zmarłego na aukcję w Brukseli. Cenna kolekcja porcelany imari znalazła się jednak na dworze wiedeńskim. Niektóre z zachowanych eksponatów są przykładem interesującej symbiozy między kulturą wschodnioazjatycką i europejską. Są to porcelanowe naczynia z Japonii i Chin, które europejscy złotnicy oprawili w srebro i zaadaptowali do dworskiego użytku. Do tego typu obiektów należą między innymi oprawione w srebro talerze i naczynia, ozdobione wzorami w kolorach niebieskim, czerwonym i złotym, typowych dla porcelany japońskiej owej epoki, której nazwa pochodzi od japońskiego portu Imari, gdzie dokonywano załadunku cennego towaru na statki. Zastawa stołowa przedstawiająca skalisty krajobraz jest prawodopodobnie dziełem wiedeńskich złotników. Przez otwory w srebrnym pniu drzewa wydobywały się pachnące opary, a także w owocach wykonanych z chińskiej emalii kryły się esencje, roztaczające przyjemne wonie. www.hofburg-wien.at | Download Tour-Guide (PDF)© by Schloß Schönbrunn Kultur- und Betriebsges.m.b.H.

Pokój ten służył cesarskiej rodzinie jako jadalnia. Podczas rodzinnych kolacji obowiązywał surowy dworski ceremoniał. Stół był zawsze odświętnie przystrojony. Pośrodku ustawiano złote patery, udekorowane kwiatami, owocami i słodyczami. Podczas oficjalnych kolacji podawano dania kuchni francuskiej, natomiast przy rodzinnych kolacjach Franciszek Józef preferował potrawy kuchni wiedeńskiej jak panierowany kotlet cielęcy, gulasz wołowy, gotowaną wołowinę w plastrach (Tafelspitz) lub słynny omlet cesarski. Potrawy przenoszono z kuchni do poszczególnych pokoi w ogrzewanych pojemnikach, dzięki czemu zawsze trafiały one na stół ciepłe i świeże. W sąsiadującym z jadalnią pomieszczeniu utrzymywano odpowiednią temperaturę dań stosując podgrzewacze węglowe, które w poźniejszych latach zastąpiono gazowymi. Cesarz zajmował honorowe miejsce pośrodku stołu, na przeciwko siadała cesarzowa, jeżeli w ogóle zjawiła się na kolacji. Chcąc zachować szczupłą sylwetkę, Elżbieta często praktykowała głodówki, co było powodem jej rzadkiej obecności przy wspólnych posiłkach. Rodzinne kolacje rozpoczynały się zazwyczaj o szóstej wieczorem i składały się z trzech do sześciu dań. Zastawa stołowa znajdująca się na tym stole, nakrytym wiernie według oryginalnych historycznych przekazów, jest depozytem cesarkich zbiorów sreber stołowych, znajdujących się w wiedeńskim Hofburgu. Można tam zobaczyć wiele cennych przedmiotów z porcelany i srebra, a także złote sztućce, które należały do Marii Teresy, prywatną zastawę cesarzowej Elżbiety oraz wiele innych kosztowności. www.schoenbrunn.at | Download Tour-Guide (PDF)© by Schloß Schönbrunn Kultur- und Betriebsges.m.b.H.