Podcasts about austri

Rozbiory Polski to okres w historii Polski, który miał miejsce w latach 1772–1795, kiedy to Rzeczpospolita Obojga Narodów została podzielona przez sąsiednie mocarstwa: Rosję, Prusy i Austrię.  Polska zniknęła z mapy Europy na 123 lata, aż do odzyskania niepodległości w 1918 roku. Rozbiory były wynikiem porozumienia zaborców oraz niestabilnej sytuacji politycznej w kraju,. Sytuacja tak zewnętrzna jak i wewnętrzna spowodowały to, że oddaliśmy Polskę zaborcom bez jednego wystrzału.O tym trudnym i haniebnym czasie wykładać będzie dr Jacek Kurek - historyk, nawiązując do współczesności - jak łatwo można stracić to co najcenniejsze - wolność.Audycje przygotował Marek Mierzwiak.

Captīvus līberātus Richardus Grenell, lēgātus Americānus, nūntiāvit sē Iōsēphum St. Clair, cīvem Americānum quem Venetiolānī vinculīs ā mēnse Novembrī tenuerant, in Americam reduxisse. Mēnse Iānuāriō Grenell sex aliōs cīvēs redūxerat. Terror in Vasintōniā urbe Ēlīas Rodriguez, vir Sicagēnsis trigintā annōs nātus, reus est homicidiī. Fertur enim Vasintōniae (in urbe Columbiae prōvinciae) extrā mūsēum Iūdaicum duōs Isrāēlītās, quī in sēde lēgātiōnis muneribus fungī solēbant, occīdisse; quī et, dum comprehendēbātur, identidem clamābat ut Palaestīna līberārētur. Foederālis Sedes Investīgandō nuntiāvit sē certiōrem factam esse Rodriguez nōnnulla scrīpsisse, quae vidērentur terrōrem in Isrāēlītās prōmōvēre; necnōn participem fuisse gregum quī extrēmīs partibus sinistrīs favērent. Colloquia inter Russōs et Ūcrāīnēnsēs Colloquia prīma, quae post trēs annōs inter magistrātūs Russōrum et Ūcrāīnēnsium habita sunt, post duās hōrās nōn sine fructū sunt ad fīnem perducta. Cōnsēnsī enim sunt lēgātī mille utrīusque gentis captīvārum līberāre, quae mūtua remissiō erit hūius bellī maxima. Russī autem magistrātūs dīxērunt colloquia sibi placuisse, sē porro velle pergere cum Ūcrāīnēnsibus dē pāce conciliandā colloquī. Coniūrātī in Ceirum Starmer In Britanniā duo hominēs, Rōmānus Lavynovych Ūcrāīnēnsis et Stanislaus Capiuc Romāniānus in occidentālī Ūcrāīnā nātus, reī sunt cōniūrātiōnis adversum Ceirum Starmer: nam tria incendia fēcērunt in locīs, ubi Ceirus Starmer, minister prīmārius Britannōrum, ōlim habitāverat. Incertum est, ob quam causam illī incendia fēcerint. Eurovīsiō Basilēae in Cōnfoederātiōne Helveticā, Iōhannēs Pietsch, cantor Austriacus, victōriam tulit certāminis totīus Eurōpae, quod Eurovīsiō dīcitur. Pietsch, contrātenor altus quī “Amōrem Perditum” cecinit, spērat sē cum Conchīta Wurst, quae annō bis millēsimō quartō decimō palmam rettulit, praefūtūrum proximō certāminī, quod in Austriā habēbitur. Dan victor Comitiīs in Rōmāniā diē Sōlis habitīs, Nicūsor Dan victor ēvāsit. Geōrgius Simiōn, quī priōribus in comitiīs vidēbātur plūrimum pollēre, Nicūsōrī concessit, postquam falsō nūntiāverat sē victōrem esse. Magistrātūs autem Gallōrum negant id, quod Pavelus Durov, praefectus societātī Tēlegrammatī dictae, cūius ope hominēs clam atque ēlectronicē colloquuntur, accūsāvit, vidēlicet ā suīs speculātōribus postulātum esse, ut Tēlegramma arcēret hominēs dextrārum partium, quōminus dē rē politicā Rōmāniānōrum colloquerentur. Sed, cum rumor illīus postulātiōnis ortus esset, Simiōn dīxit sē rogātūrum esse ut iūdicēs, quī priōra comitia abrogāvissent propter rumōrem, quō Russī per TikTok comitia clam aggressī esse putābantur, etiam novissima comitia abrogārent propter similem rumōrem, quō Gallī per Tēlegramma comitia clam aggressī esse putābantur. Nāvis Cōrēāna statim dēmersa Diē Mercuriī, Chongjin in Cōrēā Boreālī, novissima nāvis bellica, quae in mare dēdūcēbātur, subitō coram multīs necnōn etiam Kim Jong-un ipsō ēversa naufrāgium fēcit. Kim ipse in nāvālia excanduit: nōn modo calamitātem esse sed crīmen negligentiæ, quæ dignitātem totīus gentis maculāret nec tolerātum īrī. Iussit porro nāvem, quae nunc mersa iacet, ante mēnsem Iūlium ē marī tollī reficīque. Ἡ ὀρύζα ἐν Ἰαπωνίᾳ ἀνατιμᾶται ἡ τῶν Ἰαπώνων πολιτῶν εὔνοια πρὸς τὸν Σιγηρέα Ἰσίβαν, τὸν τὴν μεγίστην ἐν Ἰαπωνίᾳ ἀρχὴν ἔχοντα, εἰς τὸ ἐλάχιστον κατήχθη, ὥστε ἔννεα μέρη τῶν πολιτῶν πρὸς Ἰσίβαν ἀγανακτοῦσι διὰ τὴν τῆς ὀρύζης ἐπιτίμησιν. ἡ γὰρ ὀρύζης τιμὴ σχεδὸν διπλασία ἐν τῷ αὐτῷ ἔτει γέγονεν. ὁ δὲ Τακεὺς Ἠτών, ὁ έπὶ τῇ γεωργίᾳ ἄρχων, μεγαλαυχήσας οὐδέποτε χρῆναι ἑαυτὸν, ὡς πολλὰ δῶρα δεχόμενον, ὀρύζαν πρίασθαι, τῇ μὲν Σελήνης ἡμέρᾳ συνέγνω τὸ τῆς ἀλογίας καὶ ὕβρεως ἁμάρτημα· τῇ δὲ Ἑρμοῦ ἠναγκάσθη τῆς ἀρχῆς ἀφίστασθαι. Κουαουτέμοκ τῇ Βροῦκλιν γεφύρᾳ συνέκρουσεν ἡμέρᾳ Κρόνου ἐν τῷ Νέῳ Ἐβοράκῳ μακρὰ ναῦς τοῦ Μεξικανικοῦ στόλου, Κουαουτέμοκ κεκλημένη, ἐκ τοῦ λιμένος ἀναχωρήσασα, ἐλαυνομένης δυνάμεως ἐκλιπούσης, πολλῷ ῥεύματι παλιμπρυμνηδὸν φερομένη, τῇ γεφύρᾳ τῇ Βροῦκλιν καλουμένῃ συνέκρουσεν. τῶν ναυτῶν, ὧν πολλοὶ ἐπὶ τῶν κεραιῶν ἵσταντο, ἀπέθανον μὲν δύο, ἐκομίσθησαν δὲ τραυματίαι δύο καὶ εἴκοσιν. τῆς μὲν νεὼς πάντες οἱ ἱστοὶ κατερράγησαν, ἡ δὲ Βροῦκλιν γεφύρα διὰ τὴν ἰσχὺν ἀβλαβὴς διαμένει. οἱ οὖν ἄρχοντες τοῦ Νέου Ἐβοράκου ζήτουσιν αἰτίαν τῆς συμφορᾶς. Brennus Legrānus diem obiit Brennus Legrānus, quī et Brian Reynold Bishop Anglicē nōminātus est, Britannus et strenuus fautor Latīnitātis vīvae, diem obiit. Quī nōn sōlum Latīnae linguae prōmovendae operam dedit sed etiam Volapüka linguae ūniversālis annō millēsimō nōningentēsimō octōgēsimō quartō creātus est septimus praeses, quī cifal eō sermōne vocātur. Vīxit annōs nōnāgintā et ūnum. Laudēs in Byrōnem Stayskal dicendae Byrōn Stayskal, professor ūtrīusque sermōnis quī saepissimē linguam Graecam nostrā in studiōrum Ūniversitāte docet, hōc annō acadēmicō peractō rude donābitur et in Colōrātam cīvitātem lārēs trānsferet. Septindecim enim annōs docuit apud Occidentālem studiōrum Ūniversitātem Vasintōniēnsem. Cūius gravis et melliflua vox nōnnullīs nōta est, quī Nūntiōs Latīnōs Vasintōniēnsēs auscultant. In quem laudēs dicentur quartā hōrā, secundō diē mēnsis Iūniī, in centēsimō vīcēsimō prīmō conclāvī aedium Milleriānārum.

E ftuar në “Live From Tirana” me Ronaldo Sharkën, ka qenë Amadea Stefa, Ambasadore e Paqes në Austri dhe mësuese e vetëshërimit. Ajo ka folur më shumë për vetëshërimin e shpirtit, meditimin dhe shumë të tjera…

Hej, w najnowszym odcinku serii Powojnie opowiadam historię wielkiej niesprawiedliwości. Jeden z głównych wykonawców Holocaustu komendant obozu śmierci w Treblince przez lata po wojnie wiódł spokojne życie w Ameryce Południowej. Nawet nie specjalnie się ukrywał ponieważ stale korzystał ze swoich prawdziwych danych. W dodatku jego żona opuszczając Austrię poinformowała władze gdzie i do kogo się wybiera wraz z dziećmi. Jednak mają nawet takie informacje służby nie były w stanie schwytać człowieka, który odpowiadał za zamordowanie tysięcy ludzi najpierw w Sobiborze, a potem w Treblince.

Fimmtudagur 28. nóvember Kosningar, leigjendur, saga í austri og skynfinning Ritstjórn Samstöðvarinnar fer yfir kappræður dagsins og stöðuna í kosningabaráttunni: Oddný Eir Ævarsdóttir, Sigurjón Magnús Egilsson, María Lilja Ingveldar-Þrastardóttir Kemp, Björn Þorláksson og Gunnar Smári Egilsson. Við förum út á götu og ræðum við almenning sem virðist að mestu leyti búinn að gera upp hug sinn, þó ekki allir. Við flökkuðum um bæinn í leit af svörum um hvað skuli kjósa. Starfandi formaður Leigjendasamtakanna, Yngvi Ómar Sighvatsson segir okkur frá niðurstöðum könnunar um lausn stjórnmálaflokkanna á húsnæðiskrísunni. Sósíalistar reyndust vera með bestu lausnina. Saga Unnsteinsdóttir, listahöfundur sem skipar 3. sæti á lista Sósíalista í Norðaustur kjördæmi segir okkur frá kosningabaráttunni fyrir austan, frá friðarbaráttunni og öðrum kosningamálum sem brenna á fólki og hvetur ungt fólk til að taka þátt í pólitík Hvað er skynfinning? Dr. Sigríður Þorgeirsdóttir heimspekingur ræðir málin og veltir því fyrir sér hvort sé mikilvægt að ræða heimspeki í aðdraganda kosninganna.

Fear not, there is no misinformation on the Koa Sports Podcast!  Well researched, evidence-based conversations about world issues and the endurance landscape.  No topic is taboo! We catch up with 3 superstar athletes at Koa Sports, Kreet Kangur, Bianca Connor and Sophie McNamara all sharing stories of amazing races and PR's.  Noosa Triathlon, Melbourne 70.3 and the upcoming Busselton IRONMAN and 70.3. AusTri gathers the best and brightest minds in triathlon as we set ourselves up for 2032 Olympic glory, and we decide to put in the time capsule some predictions about 2032.  Will humans have set foot on Mars?  Who will be US President? Will the Koa Sports Podcast still be going?  And more…. Join the Tribe. www.koasports.com.au

Corrēa et Glas interdictī Americānī diē Mercuriī interdīxērunt nē Rafāēl Corrēa nēve Georgius Glas in rempūblicam ingrederentur, ut quī corruptiōrēs essent quam ut tolerārentur. Corrēa, ōlim praeses Aequitōriānōrum, nunc corruptiōnis damnātus et in exsilium profectus inter Belgās habitat, sed Georgius Glas, cum conātus esset in Mexicānōrum legātiōnis sēde refūgium sibi invenīre, ā mīlitibus Aequitōriānīs est ē sēde legātiōnis ēreptus et in dīciōnem suōrum redditus, ut ab Aequitōriānīs in jūs vocārētur. Isrāēlītae in Hezbollah impetūs faciunt Isrāēlītae in Hezbollah, latrōnēs cum Persīs sociātōs, variōs impetūs faciunt, quibus bellum, quod inter Isrāēlītās et Hāmās latrōnēs nunc in Libanum dīlātātur. Prīmīs impetibus occīsus est Hassan Nasrallah, quī Hezbollah latrōnibus praefectus erat; deinde interfectus est Hashēm Safieddīnē, quī fertur fuisse ējus successor. Interim Persae cōnātī sunt lēge tāliōnis Isrāēlītās ad ducentīs missilibus oppugnāre, sed frustrā: nam multīs missilibus interceptīs tantum ūnus homō fertur interfectus esse, quī fuit Palaestīnus. Isrāēlītae nunc dēlīberant quemadmodum Persīs sit respondendum. Timētur, nē bellum etiam lātius augeātur. Comitia in Austriā habita Comitiīs in Austriā habitīs, factiō Lībertātī prōmōvendae, cui praeest Herbertus Kickl, victōriam tulit prīmam post secundum bellum omnium gentium. Cīvēs enim, quī suffrāgia factiōnī Lībertātī prōmōvendae tulērunt, angī videntur dē auctīs mercium pretiīs, dē numerō immigrantium, dē bellō quod inter Ūcrāīnēnsēs et Russōs geritur. Victōriā dextrae factiōnis nūntiātā omnēs aliae factiōnēs iam recūsant, nē cum factiōne Lībertātī, ut quae sit dextrārum partium, ullam societātem foedusve iungant ad rempūblicam gerendam. Comitia in Iāpōniā habenda Fūmiō Kishida, minister prīmārius Iāpōnum, mūnere abdīcāvit et gubernaculum reīpūblicae Iāpōnicae tradidit Shigeruī Ishibae, quī iam nūntiāvit sē velle comitia habēre vīcēsimō septimō diē mēnsis Octōbris. Propter scandala sīve īnfāmiam corruptiōne nātam, necnōn propter aucta omnium rērum pretia, paucī Iāpōnēs probāvērunt mōrem, quō Kishida rempūblicam gerēbat. Ishiba prōmittit sē prosperitātem secūritātemque Iāpōnum tuitūrum et corruptōs suae factiōnis expulsūrum. Rutte NATO sociīs praefectus Marcus Rutte, ōlim minister prīmārius Batāvōrum, est generālis secretārius cōnfoederātiōnis Atlanticae creātus, deinde iter in Ūcrāīnēnsium fīnēs fēcit ubi auxilium contrā Russōs prōmīsit. Congressus tamen confoederātārum gentium, quī in castrīs aēriīs Ramstein dictīs et in Germāniā sitīs habendus erat, propter procellās Americānās est abrogātus, cum praesidī Americānō suōs cīvēs tuērī necesse videātur. Ūcrāīnēnsēs diē Mercuriī coactī sunt mīlitēs suōs dē Vuhledar dēdūcere, quod oppidum Russīs concessērunt. Dē Vulneribus Christī īnsulīs Īnsulae quæ Vulnera Christī, vulgō Chagos vocantur, ultima colōnia quam Britannī in Africā administrābant, in diciōnem Mauritiōrum sunt datae. Quō factō Americānī dīxērunt rem sibi placēre, ut per quam sibi licēret castra aēria Didācī Garsiae in proximum saeculum retinēre; aliī autem questī sunt Mauritiōs prōniōrēs esse in Sīnēnsēs. Nēmō autem sententiam rogāvit Chagossōs, quī ante castra posita īnsulās colēbant. Illīs porrō nōn licet in īnsulās ōlim suās redīre. Dē Hāītiā Per mediam Hāītiam grassābantur latrōnēs, quī “Gran Grif” sēmet ipsōs vocitāre solent, et septuagintā cīvēs trucīdāvērunt. Strāgem enim fēcērunt dē cīvibus innocentibus, ut quī nōn obstitissent nē custōdēs reī pūblicae in latrōnēs facerent impetūs. Ipsī custōdēs pūblicī suīs in castrīs mānsērunt, nolentēs prōdīre ut latrōnēs reprimerent et cīvēs tuērentur. Quamquam Keniānī aliaeque gentēs prōmīsērunt sē mīlitēs missūrōs, quī custōdēs pūblicōs roborārent, tantum quadringentī advēnērunt, quā rē latrōnēs pergunt līberrimē grassārī et strāgem facere dē cīvibus. Dē bove Bellinghamēnsī Duōs iam mēnsēs bōs, quae lībertātem ē raedā effugiendō sibi cōnsecūta erat, per Bellinghamiam urbem errat, nec custōdēs pūblicī eam capere possunt. Bōs, cuī nōmen est Amābilis, nōn assuēta est hominibus, unde perīculum est nē perterrita cīvibus noceat. Itaque custōdēs pūblicī coepērunt automatīs aēroplānīs bovem spectāre, et escam pōnunt, ut in saepta bovem alliciant.

Šiuo metu Prancūzijoje vyksta Lietuvos sezonas. Tulūzoje galima pamatyti specialias Lietuvos scenos meno programas. Tokie atvejai, kai toks ypatingas dėmesys skiriamas kurios nors šalies scenai – itin reti Prancūzijoje.Austrių kiautai gali tapti alternatyva patiems įvairiausiems dalykams - nuo vilnos iki kalkakmenio. Jų perdirbimas nereikalauja tiek daug vandens ir kitų išteklių, kiek mados ir statybų sektoriai.Laukiančiųjų socialinio būsto regione daugėja. Tad eilėje tenka laukti 5 ar net 7 metus. Savivaldybės neįgaliesiems ir nepasiturintiems gyventojams ketina nupirkti daugiau būstų. Nors lėšų netrūksta, regionuose nekilnojamojo turto pasiūla menka.Metas rubrikai ,,Auga ir balkone“. Savo puošniu, gėlėmis padabintu balkonu gydytoja Rita Krikštopaitytė džiugina vilniečius ir miesto svečius jau ilgiau nei 30- metį. Nors priežiūros reikia daug, norint išpuošti 5 metrų ilgio balkoną, tačiau moteris sako, kad ją ši veikla džiugina. O gero žodžio nepagaili ir praeiviai, pamatę Ritos puoselėjamą balkoną Vilniuje, Čiurlionio gatvėje.Per pastaruosius penkerius metus vynuogynų plotai Lietuvoje išsiplėtė kelis kartus. Vynuogininkų asociacija prognozuoja, kad augintojų tik daugės. Esą šylantis klimatas leidžia ne tik tikėtis geresnio derliaus, bet ir išbandyti vis naujas veisles.Ved. Gabija Narušytė

Za nami wielka fala. Przez Polskę, Austrię, Czechy, Słowację, Rumunię, Węgry przeszły niszczycielskie powodzie. W naszym kraju stanem klęski żywiołowej objęto około 750 miejscowości. Naukowcy mówią, że to nowa normalność i że lepiej nie będzie. Z czego to wynika? Co możemy zrobić?Badacze z World Weather Attribution wskazują, że prawdopodobieństwo wystąpienia powodzi w Europie Środkowej, wzrosło dwukrotnie na skutek zmiany klimatu. Ich koledzy z projektu badawczego ClimaMeter w nowym raporcie piszą, że cyklony takie jak Boris przynoszą nawet 20 proc. więcej opadów, niż średnia dla podobnych zjawisk w przeszłości. Jeśli poziom globalnego ocieplenia przekroczy wyznaczone w Porozumieniu Paryskim 1,5 °C, a prawdopodobnie nie będziemy na to czekać bardzo długo, to powodzi w Europie będzie coraz więcej - to z kolei opinia Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC).Naukowcy są też zgodni: zmiany klimatu spowodowane są działalnością człowieka, spalaniem paliw kopalnych i wynikającymi z tego emisjami.Skąd takie nasilenie gwałtownych zjawisk pogodowych i klęsk żywiołowych? Dlaczego prognozy naukowców  są tak pesymistyczne i czy coś jeszcze możemy z tym zrobić? Nad tym m.in. zastanawiamy się z naszym gościem dr. hab. Mateuszem Grygorukiem, hydrologiem, profesorem Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie i członkiem Państwowej Rady Gospodarki Wodnej i Komitetu Problemowego ds. kryzysu klimatycznego przy prezesie Polskiej Akademii Nauk.Dodatkowe informacje:Podsumowanie raportu World Weather AttributionPełen raport World Weather AttributionRaport ClimaMeterApel naukowców do Sejmu: “Powodzie, susze i upały to nowa rzeczywistość”Publikacje naukowe prof. Mateusza GrygorukaKsiążki polecane przez Gościa w odcinku:Wieniedikt Jerofiejew, “Moskwa-Pietuszki”Wit Szostak, “Rumowiska”Astrida Neimanis, “Ciała wodne - posthumanistyczna fenomenologia feministyczna”Peret Vohlleben, “Sekretne życie drzew”Podobają Ci się tematy, które poruszam w podcaście? Więcej znajdziesz tu:Instagram: http://bit.ly/3Vene60YouTube: http://bit.ly/3iddUR7TikTok: http://bit.ly/3gDdaobRealizacja: Karolina Deling-Jóźwik - redakcjaWawrzyniec Hłasko - montażP & C Paulina Górska | Varsovia Lab. 

Czy Unia Europejska staje na wysokości zadania w obliczu powodzi, która nawiedziła Polskę, Czechy, Austrię i Węgry?

Rozmowa Piotra Szczepańskiego z Jerzym Markiem Nowakowskim w ramach cyklu #rozmowyWszechnicy [4 września 2024 r.] Głównym tematem rozmowy będzie rezultat wyborów w Niemczech. Niemcy i ich stolica Berlin odegrały ogromną rolę w dziejach Europy i świata. Tu odbył się kongres po którym powstały nowe państwa na Bałkanach. Tu w 1884 państwa europejskie dzieliły Afrykę. Tu zapadły decyzje o rozpoczęciu dwóch wojen nazwanych światowymi, tu zapadały decyzję o wojnach z Austrią, Danią i Francją. Zdobyciem Berlina i upadkiem III Rzeszy zakończyła się najkrwawsza jak dotąd wojna. Niedaleko Berlina odbyła się konferencja pokojowa, która wyznaczyła dzisiejsze granice Polski i do 1989 roku jej miejsce w rosyjskiej strefie wpływów. Granice Polski były gwarantowane przez mocarstwa, które w tej konferencji brały udział i potwierdzone układem z Niemcami po ich zjednoczeniu. Czy wyniki wyborów w Niemczech mogą być początkiem procesu historycznego, w którym te ustalenia mogą być podważane? Jedno z mocarstw gwarantujących Polskie granice zachodnie przestało istnieć i właściwie stało się wrogiem Polski. Drugie nie wiadomo czy nie ogłosi braku zainteresowania sprawami europejskimi... W jakiej sytuacji będzie wtedy Polska? Jutro zaczyna się dzisiaj? O tym między innymi będzie ta rozmowa... Jeśli chcesz wspierać Wszechnicę w dalszym tworzeniu treści, organizowaniu kolejnych #rozmówWszechnicy, możesz: 1. Zostać Patronem Wszechnicy FWW w serwisie https://patronite.pl/wszechnicafww Przez portal Patronite możesz wesprzeć tworzenie cyklu #rozmowyWszechnicy nie tylko dobrym słowem, ale i finansowo. Będąc Patronką/Patronem wpłacasz regularne, comiesięczne kwoty na konto Wszechnicy, a my dzięki Twojemu wsparciu możemy dalej rozwijać naszą działalność. W ramach podziękowania mamy dla Was drobne nagrody. 2. Możesz wspierać nas, robiąc zakupy za pomocą serwisu Fanimani.pl - https://tiny.pl/wkwpk Jeżeli robisz zakupy w internecie, możesz nas bezpłatnie wspierać. Z każdego Twojego zakupu średnio 2,5% jego wartości trafi do Wszechnicy, jeśli zaczniesz korzystać z serwisu FaniMani.pl Ty nic nie dopłacasz! 3. Możesz przekazać nam darowiznę na cele statutowe tradycyjnym przelewem Darowizny dla Fundacji Wspomagania Wsi można przekazywać na konto nr: 33 1600 1462 1808 7033 4000 0001 Fundacja Wspomagania Wsi Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #rozmowywszechnicy #polityka #politykazagraniczna #niemcy #berlin #polska #historia

Czy po tym Euro możemy ufać Michałowi Probierzowi? A może on się jednak tylko przebrał, a w momencie próby maski spadają? Tak było przynajmniej w meczu z Austrią. Dużo rozmawiamy o najczęściej padającym słowie w kontekście naszej kadry, czyli o odwadze. A kończymy hot tejkami z Euro.

Asia i Szymon na meczu Polska – Austria. Uwaga na spoiler! W odcinku pada wynik. Szymon uczy Asię Jęz. Szpakowskiego. Czy Asia wpisze się na „listę strzelców”? Nasi wygrywają z Austrią na urodę. Potem to co kochacie- problemy techniczne! Szymon nagle o tym, że jak nie idzie skoro idzie – aż stanął na poboczu. Czy uda się z nieudanego występu zrobić udany? Jest nadzieja?

Dlaczego nasze nadzieje na sukces w piłkarskim Euro znowu okazały się płonne? Czy ryzykowne okazało się wprowadzenie na boisko Roberta Lewandowskiego w meczu z Austrią? Kto jest winny zapaści w polskiej piłce nożnej? O sportowych emocjach w najnowszym odcinku podcastu Rzeczpospolitej „Rzecz w tym” Marzena Tabor-Olszewska rozmawiała z szefem serwisu sport rp.pl Kamilem Kołsutem. Ostatnie dni dla całej Rzeczpospolitej to przede wszystkim emocje piłkarskie. Za sprawą Euro – od nowa odżyły nasze nadzieje na sportowe sukcesy. Już dzisiaj wiemy, że te nadzieje okazały się w dużej mierze płonne. Polska reprezentacja przegrała dwa pierwsze mecze, a jutrzejszy – z reprezentacją Francji wydaje się być najtrudniejszym w całej fazie grupowej. Znowu polska drużyna rozgrywa turniej w trybie: mecz otwarcia, mecz o wszystko i mecz o honor. Kamil Kołsut w podcaście „Rzecz w tym” wskazuje z imienia i nazwiska winnych trudnej sytuacji w polskiej piłce nożnej – nie jest to jednak żaden z graczy, ani obecny trener polskiej drużyny. Dziennikarz Rzeczpospolitej jasno wskazuje kto ponosi winę za lata zaniedbań w PZPN. Gość podcastu „Rzecz w tym” jasno określa też swoje zadanie na temat wprowadzenia Roberta Lewandowskiego na boisko podczas meczu z Austrią. Przypomnijmy – był to trudny moment dla polskiej drużyny, a później było już tylko gorzej. – Tak się złożyło – broni Roberta Lewandowskiego Kamil Kołsut, wskazując, że najlepszy polski piłkarz nie miał szans podreperować wyniku meczu z Austrią. Kołsut ocenia też szanse Polski podczas jutrzejszego meczu z Francją oraz wskazuje, że Francja nie strzeliła jeszcze ani jednego gola. Opisuje też strategię trenera Francuzów podczas tego turnieju. „Rzecz w tym” to codzienny podcast Rzeczpospolitej, w którym omawiamy najważniejsze wydarzenia z kraju i ze świata. Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

Gościem audycji jest Kazimierz Romaniec. Oprócz analizy meczu z Austrią i oceny dotychczasowej pracy selekcjonera, w programie również dalszy ciąg opowieści o MŚ z 1974 roku.

Najważniejszy mecz Michała Probierza? Robert Lewandowski i Paweł Dawidowicz wracają, ale na co realnie stać Polskę w meczu z Austrią? Obie drużyny grają "o wszystko", a stawką są 3 punkty na wagę wyjścia z grupy na Euro 2024. ► https://www.beko.com/pl-pl/niezawodnosc-beko

Już dziś kolejny mecz naszej reprezentacji. Zapraszamy Was do naszego "przedmeczowego studia". Dzisiaj w Czerwonej Kartce o meczu Polska - Holandia, sytuacji w grupie, całym turnieju i naszych szansach na Austrię. Tak, nie graliśmy w piłkę, ani nie trenowaliśmy drużyny z Ekstraklasy, ale się wypowiemy, bo tak.

Gościem audycji jest były piłkarz i trener ŁKS-u Łodź, Marek Chojnacki.

W tym wydaniu audycji fragment konferencji prasowej reprezentacji Polski oraz garść ciekawostek.

Największa gwiazda piłkarskiej reprezentacji Francji jest podczas Euro 2024 w centrum uwagi nie tylko ze względu na swoje kosmiczne umiejętności piłkarskie. We wczorajszym meczu z Austrią złamał nos, a wcześniej zabrał publicznie głos w sprawie wyborów we Francji.

Komentarze prasy znad Sekwany przybliża Mikołaj Murkociński.

Jak zagrać z Austrią? "Ładnie, stylowo" - odpowiada ironicznie były selekcjoner Czesław Michniewicz. W Porannej rozmowie w RMF FM trener skomentował niedzielny mecz z Holandią i ocenił, że nasz następny przeciwnik może okazać jeszcze trudniejszy.

Americānī in Sīnīs vulnerātī Quattuor Americānī, quī in parvā studiōrum ūniversitāte in Īovā cīvitāte sitā docent, in Jilin regiōne Sīnārum, dum templum quoddam vīsunt, ā vīrō quōdam quīnquāginta et quinque annōs nātō, ob causam ignōtam, sunt cultrō laesī. Nēmō vidētur graviter esse vulnerātus. Malaviēnsium vice-praeses periit Saulus Chilīma, vice-praeses Malaviēnsium, et nōvem aliī periērunt, cum āeroplānum, quō veherentur, subitō dē caelō in montibus dēlapsum esset. Chilīma modo diē Sōlis reversus est ē Cōrēā Merīdiōnālī. Comitia Eurōpæa Suffrāgiīs per tōtam ūniōnem Eurōpaeam ad novōs senātōrēs Eurōpaeōs ēligendōs lātīs, factiōnēs dextrae victōrēs ēvāsērunt et aliās, quae in Galliā et Germaniā pollent, facile superāvērunt. Maximum enim damnum illātum est in factiōnem Eurōpae Renovandae quae sociāta est cum Emmanuēle Macron praeside Gallōrum, sed etiam clādem tulit factio Viridis. Inter factiōnēs, quārum auctōritas crēvit, numerantur factiō Eurōpaeī Populī, quae favet Ursulae von der Leyen, et factiō Identitātis et Populāris Cīvitātis. Senātus Eurōpaeus numquam anteā erat tantōpere ad dextrās partēs īnclinātus. Comitia in Gallia indicta Sōlis diē Emmanuēl Macron, praeses Gallōrum, senātum dīmīsit et nova comitia indīxit, cum in comitiīs Europaeīs dextrae partēs factionem suam superāvisse vidērentur. Factiō, ad quam Macron ipse pertinet, nē sextam quidem partem suffragiōrum potuit ferre. Factiō Repūblicānōrum coepit dīcere sē velle cum factiōne dextrā, Restitūtiōne Nātiōnālī, sociārī, quod annīs priōribus prohibitum erat eō cōnsēnsū factiōnum, quī “chorda sānitātis” vocābātur. Magistrātūs Candidātīque oppugnātī Mette Frederiksen, ministra prīmāria Dānōrum, nōn malē sē habet postquam vir quīdam eam Havniae verberāvit. Vir fertur Polōnus fuisse, ūndēquadrāginta annōs nātus et temētō medicāmentīsque inēbriātus. Item in Britanniā Nigellus Farage, quī factiōnī Reformātiōnem prōmōventī praeest, bis oppugnātus est, prīmum ā fēmina quae pōtiōnem in suam faciem comminus iēcit, deinde ab homine quī lapidēs quōsdam in eum iēcit. Farage prō suā parte dīxit sē nōn posse ā vītā pūblicā vī dēterrērī. Operāriī Omnium Gentium comprehēnsī Iementītae Houthiānī, quī in magistrātūs bellum cīvīle gerunt, ūndecim operāriōs Coetūs Omnium Gentium necnōn aliōs comprehendērunt quī cōnābantur auxilium Iemenītīs afferre et iūra hūmāna prōmōvēre, quōs Houthiānī dīcunt speculātōrēs fuisse opera clandestīna prō Americānīs Isrāēlītīsque suscipientēs. Ingvārus Gorgan in iūs vocandus Ingvārus Gorgan, quī praefectus erat mīlitum Moldovānōrum, et ordine et honōribus diē Mercuriī prīvātus est, ut quī putārētur documenta arcāna speculātōribus Russicīs ab annō bis millēsimō secundō dedisse. Vērisīmile vidētur Ingvārum in iūs vocātum īrī crīmine māiestātis. Speculātrix Russica comprehēnsa Magistrātūs Dānī diē Martis nūntiāvērunt fēminam Russicam esse comprehēnsam, quippe quae pecūniam accēpisset ā Pravfond, cōpiā Russicā quae cūrat falsōs nuntiōs extrā Russiam dīvulgandōs. Mēnsibus recentioribus hominēs in Germāniā, Austriā, Polōniā, Estōniā sunt ob suspiciōnem prō Russīs speculandī comprehēnsī. Lēgātus autem Russōrum in Dānōs missus, Vladimirus Barbin nōmine, dīxit speculātōrēs Dānōrum cōnārī Russōs prōvocāre. Cechī Russōs habent suspectōs Magistrātūs Cechī virum quendam ex Americā Merīdiānā oriundum dēprehendērunt, quī cōnātus est raedas longās et pūblicās combūrere. Suspicantur porrō impetum excogitātum esse ā Russīs, quī et suīs opibus facinus fōverint. Russī ipsī negant sē reī immixtōs esse. Mēnse priōre, Pōlōnī magistrātūs ūnum Pōlōnum et duō Bielorussōs comprehendērunt quōs suspectōs in incendiīs malō dolō factīs habērent. Minister Brasiliānus corruptiōnis accūsātus Custōdēs pūblicī Brasiliānī accūsāvērunt Ioscelīnum Filho, ministrum rērum divulgandārum, et pecūniae acceptae et pecūniae “lautae” (id est, ita occultātae nē quis originem suspicārētur) et cōnsociātiōnis ad lēgēs violandās. Filho ipse negat sē quidquam malī fēcisse, dīcēns accūsātiōnem factam esse propter invidiam politicam. Filho annō priōre in īnfāmiam inciderat cum mīlitārī aeroplānō vectus esset ut auctiōnī equōrum adesset. Taurus In Oregōniae cīvitātis urbe Sorōrum, taurus ex arēnā in spectātōrēs exsiluit et per tabernās in āream stātīvam fūgit, hominēs quibus obviam vēnit vulnerāns. Quattuor enim hominēs referuntur esse vulnerātī. Nam in plērīsque cīvitātibus occidentālibus et Americānīs armentāriī aliīque rusticī coram spectātōribus solent in arēnam cum taurīs dēscendere nōn ideō, ut Hispānōrum mōre eōs interficiant, sed ut iīs quamvīs ferīs vehantur potius vel eōs fūnibus doment necnōn etiam cum iīs luctentur. Quibus autem in lūdīs bucolicīs spectātōrēs rārō in perīculum veniunt. Astronauta diem obiit Villelmus Anders, praefectus mājor mīlitum āeriōrum et astronauta quī annō millēsimō nōningentēsimō duodēseptuāgēsimō notissimam imāginem tellūris supra lūnam orientis dēscrīpserat, diē Veneris, cum aeroplānum sōlus gubernāret dē caelō dēlapsus est in mare prope īnsulam Jones dictam, nōn longē ā Bellinghāmiā. Vīxit annōs nōnāgintā.

W piątek rusza Euro 2024, najważniejsza futbolowa impreza roku. Wystąpią na niej Polacy, ale ich słaba gra w eliminacjach oraz trafienie do bardzo silnej grupy z Holandią, Austrią i Francją powodują, że kibice nie oczekują cudów. Jaki będzie to turniej? Na co stać będzie w nim Polaków? Rozmawiamy o tym z Dariuszem Dziekanowskim, 63-krotnym reprezentantem Polski i uczestnikiem mundialu w Meksyku. Więcej podcastów na: https://wyborcza.pl/podcast. Piszcie do nas w każdej sprawie na: listy@wyborcza.pl.

Elles ķēķa Ņujorkā mantinieki šobrīd ir Latvijā, lai svinētu Gunara Saliņa un Mudītes Austriņas simtgadi un atklātu trīs jaunus izdevumus, kas saistīti ar Elles ķēķi. Kultūras rondo tiekamies ar Saliņu dzimtas pārstāvjiem jeb dažiem no Elles ķēķa otrās paaudzes - Lalitu un Lari Saliņiem, Noru Teikmani-Saliņu, kā arī Indru Avenu. Viņiem pievienojas arī literatūrzinātnieks Jānis Ozoliņš. Indra Avena ir Voldemāra Avena meita.  "Pati esmu strādājusi par franču literatūras, valodas un kultūras pasniedzēju Ņujorkas pilsētas universitātē daudzus gadus, arī gleznoju, man ir bijušas izstādes - personālizstāde Basteja galerijā Rīgā, personālizstāde Ņujorkā un esmu piedalījusies grupas izstādēs. Tā kā pati arī jūtu to pievilkšanas spēka gan no literatūras un no mākslas pasaules, līdzīgi kā mans tēvs Voldemārs," atklāj Indra Avena. Lalita Saliņa ir Gunara un Jautrītes jaunākā atvase. "Es dzīvoju šobrīd Kanādas galvaspilsētā Otavā. Man arī pirmā mīlestība bija mūzika un izstudēju klasisko mūziku kā flautiste, piedalījos visādos latviešu folkloras ansambļos,  mācīja koklēšanu bērniem nometnēs.  Pēc laulībām pārgāju uz dzīvi Kanādā, un es tur izstudēju ģimenes un laulību, arī pāru terapiju. Es specializējos tieši traumas terapijā. Tur ir arī tēva Gunara abas puses, jo viņš arī bija psiholoģijas un socioloģijas profesors," iepazīstina Lalita Saliņa. Nora Teikmane-Saliņa ir ilgus gadus bijusi pasniedzēja Salīdzinošās literatūras fakultātē Ņujorkas pilsētas universitātē. "Esmu nesen pensionējusies, tagad man ir laiks varbūt vairāk rakstīt un es ļoti labprāt arī piedalos šī festivāla programmā ar ar referātu par mīlu, metamorfozi un nāvi Gunara Saliņa dzejā. Laris Saliņš ir Gunara un Jautrītes vecākā atvase. "Mēs uzaugām Elles ķēķa pievārtē, Hudsonas upes otrā pusē, Ņūdžersijā, un kad meklēja vietu, kur lielāks pulks varēja ilgāk satikties, tas bija mūsu mājās priekšpilsētā, un tur tiešām pa posmam sita ļoti augstu vilni piecdesmitajos un sešdesmitajos gados. Es atceros, ka mēs kā kā bērni kādu laiku tad jaucām gaisu, bet tad mūs sūtīja uz migu, tomēr nakts vidū modāmies, kad sāka skaļāk dziedāt," atminas Laris Saliņš. Laris Saliņš ir 40 gadus bijis Ņujorkas latviešu luterāņu draudzes mācītājs. Šogad oktobrī viņš pensionēsies un arī cer vairāk pievērsties rakstīšanai. Jau tad, kad iznāca Gunāra Saliņa Rakstu 2. sējums, literatūrzinātnieks Kārlis Vērdiņš solīja, ka maijā būs tas īstais jandāliņš, lai atcerētos Ņujorkas Elles ķēķi un tā radošos iemītniekus. Un , protams, simtgadnieku Gunāru Saliņu. Un tagad tas tiešām notiks! Šovakar kultūrtelpā “Tintnīca” norisināsies dzejiski muzikāls vakars “Satikšanās – Gonkam 100!”; izdota un atvērta Mudītes Austriņas – Elles ķēķa pirmās dāmas – grāmata “Saules spēles” (viņa arī ir simtgadniece); rīt, 17. maijā, notiks konference “Gunārs Saliņš un Elles ķēķis”, tad tiks atvērts Voldemāra Avena dzejas krājums “Pagaidi”, vēl pēc tam pie apaļā galda pulcēsies Elles ķēķa otrā paaudze. Un tad jau viss pārcelsies uz “Savvaļu”, kur  sestdien un svētdien notiks mūsdienu latviešu dzejnieku performances, dzejnieks Kārlis Vērdiņš iepazīstinās ar jauno Gunara Saliņa dzejas izlasi "Apmežosim Ņujorku" ("Neputns", 2024), kuru turpinās dzejas lasījumi dubļu koncertzālē un noslēgs koncerts ar Saliņu ģimenes un ģitārista Edgara Rubeņa piedalīšanos.  Latvijas Mākslas akadēmijas "Post" nodaļas grupas izstādes atklāšanu un programmas turpinājums Madonā "Maboca" festivālā. Festivāla programma noslēgsies svētdien ar  notikumu "Saules spēles Viecpiebalgā" ar Gunas Zariņas, Kārļa Vērdiņa un Lara Saliņa piedalīšanos.  16. maijā plkst. 18.00 Rakstniecības un mūzikas muzeja kultūrtelpā “Tintnīca” norisināsies dzejiski muzikāls vakars “Satikšanās – Gonkam 100!” Vakara nosaukums aizgūts no Gunara Saliņa trešā dzejoļu krājuma “Satikšanās” (1979), kurā aprakstīta sastapšanās ar ģimeni, draugiem un bērnības vietām Latvijā pēc ilgas prombūtnes. Vakars apvieno Saliņu ģimeni no abām Atlantijas okeāna pusēm: Gunara meitas Laila Saliņa (mecosoprāns) un Lalita Saliņa (flauta) no ASV un Gunara brāļa Aleksandra Saliņa pēcteces Ieva Šmite (klavieres), Gundega Šmite (komponiste), un Sonja Misiņa (perkusijas). Ģimene aicina satikt Gunaru Saliņu viņa 100 gadu jubilejas svinībās ar dziesmām, dzeju, skaņdarbiem, stāstiem un vizuāliem tēliem, tai skaitā fotogrāfijām un video no Elles ķēķa laika Ņujorkā. Vakara režisore Laila Saliņa.

Elles ķēķa pasaule Ņujorkā pagājušajā gadsimta vidū un pietuvināšanās tai šodien Kultūras rondo studijā, klausoties Mudītes Austriņas tekstus, kurus lasa aktrise Guna Zariņa, un ievelkot svaigus vaibstus Elles ķēķa dzejnieku radošajos portretos kopā ar kultūras festivāla "Gunars Saliņš un Elles ķēķis" galvenajiem balstiem. Stāsta literatūrzinātnieks Jānis Ozoliņš, Jaunā Rīgas teātra aktrise Guna Zariņa, Elles ķēķa dzejnieces Mudītes Austriņas krustmeita Ilze Auzere un literatūrzinātnieks Kārlis Vērdiņš, kurš sarunai pievienojas zoom platformā. Raidījumā ir arī iespēja paklausīties, kā Elles ķēķi raksturojis pats Gunars Saliņš, viņa stāsts ierakstīts Latvijas Radio 1993. gadā raidījumā "Piemini Latviju".   No 16. līdz 19. maijam Rīgā, Drustos un Vecpiebalgā norisināsies šī pavasara vērienīgākais kultūras festivāls "Gunars Saliņš un Elles ķēķis". 2024. gadā aprit gan vairāku Ņujorkas latviešu dzejnieku – Elles ķēķa grupējuma dalībnieku simtgades, gan arī Andrē Bretona sirreālisma manifesta simtgade. Šīs jubilejas mudina ar jaunu skatījumu palūkoties gan uz izcilā Elles ķēķa dzejnieka Gunara Saliņa darbiem, gan arī viņa draugu un domubiedru daiļradi. Festivāls aicina apmeklētājus gūt atklāsmes ne vien Rīgā, apmeklējot ieskaņas koncertu un konferenci, tiekoties ar Elles ķēķa otro paaudzi un izzinot gleznotāja Rolanda Kaņepa gleznu izstādi Latvijas Nacionālajā mākslas muzejā, bet arī doties ārpus Rīgas uz sezonas atklāšanu brīvdabas mākslas telpā "Savvaļa", kas atrodas Drustos, un Piebalgas muzejiem – Antona Austriņa “Kaikašiem” un Kārļa Skalbes “Saulrietiem”.  Festivāla ieskaņas pasākums “Satikšanās ” norisināsies 16. maijā Rakstniecības un mūzikas muzeja telpā “Tintnīca”, kur ar koncertu uzstāsies Gunara Saliņa ģimene no abām Atlantijas okeāna pusēm: Gunara un Jautrītes meitas Laila Saliņa (mecosoprāns, režisore) un Lalita Saliņa (flautiste), kā arī Gunara brāļa, Aleksandra Saliņa mazbērni un mazmazbērni: Ieva Šmite (pianiste), Gundega Šmite (komponiste), un Ievas meita, Sonja Misiņa (perkusioniste). Šajā vakarā izskanēs dzeja, dziesmas un atmiņu stāsti no “Elles ķēķa” laika Ņujorkā. 17. maijā Latvijas Nacionālajā mākslas muzejā norisināsies konference “Gunars Saliņš un Elles ķēķis”, kuru organizē LU Literatūras, folkloras un mākslas institūts sadarbībā ar Latvijas Nacionālo mākslas muzeju. Konferences referātos iecerēts gan no dažādiem skatpunktiem aplūkot Saliņa dzeju, gan arī pievērsties citiem Elles ķēķa autoriem, kā arī sirreālisma mantojumam latviešu trimdas literatūrā. Konferences sākums plkst. 10:00. Dalībnieki: Anna Auziņa, Indra Avena, Inguna Daukste-Silasproģe, Jānis Krēsliņš jun., Ieva Melgalve, Artis Ostups, Andra Silapētere, Gundega Šmite, Ivars Šteinbergs, Nora Teikmane, Lauris Veips, Kārlis Vērdiņš, Kaspars Zellis. Plkst. 18:00 konferencei sekos apaļā galda diskusija “Elles ķēķa otrā paaudze”, kas norisināsies Latvijas Mākslas akadēmijas Jaunajā korpusā (Kalpaka bulvāra 13 iekšpagalmā). Aicināti piedalīties: Laris, Laila un Lalita Saliņi, Nora Teikmane, Indra Avena, Jānis un Zuze Krēsliņi un Ilze Auzere. Elles ķēķa dalībnieku bērni stāstīs atmiņas par savu vecāku literārajām un mākslinieciskajām aktivitātēm un savus iespaidus par uzaugšanu Elles ķēķī un trimdas latviešu kopienā ASV. Vakara noslēgumā Voldemāra Avena (1924–2022) pēdējā dzejoļu krājuma “Pagaidi” (izdevniecība “Aminori”, 2024) atvēršana. Šajā dzejoļu krājumā apkopoti ilgākā periodā tapuši darbi, kas liecina par dzīvi Ņujorkā, trimdinieka identitāti, kā arī nezūdošo mākslas un mīlestības valdzinājumu. Piedalās autora meita Indra Avena un grāmatas redaktors Kārlis Vērdiņš. 18. maijā festivāls “Gunars Saliņš un Elles ķēkis” ar īpašu programmu viesosies Drustos, lai piedalītos brīvdabas mākslas telpas “Savvaļa” 2024. gada sezonas atklāšanā ar mūsdienu latviešu dzejnieku un jauno mākslinieku piedalīšanos. Dzejnieks Semjons Haņins vadīs akciju “Pastaiga Ņujorkā”, iepazīstinot ar stāstiem par Elles ķēķi, ko pavadīs grupējuma tekstu lasījumi mūsdienu latviešu dzejnieku izpildījumā, kas norisināsies Savvaļas dabas takās, kur būs redzami Latvijas Mākslas akadēmijas “POST” maģistratūras programmas studentu veidotie objekti un citi mākslas darbi. Kārlis Vērdiņš iepazīstinās ar jauno Saliņa dzejas izlasi “Apmežosim Ņujorku” (“Neputns”, 2024), kas aptver 101 spožāko no viņa liriskajiem un liroepiskajiem dzejoļiem, kas sarakstīti no 1945. līdz 2003. gadam. Ar dzejas lasījumiem dubļu koncertzālē festivāla apmeklētājus priecēs dzejnieki Marija Luīze Meļķe, Kārlis Vērdiņš, Semjons Haņins, Arvis Viguls un Aivars Madris. Pasākumu Savvaļas bāzes vietā noslēgs koncerts ar Saliņu ģimenes un ģitārista Edgara Rubeņa piedalīšanos. 19. maijā paredzēta Mudītes Austriņas darbu izlases "Saules spēles" (LU LFMI, 2024) atvēršanas programma Vecpiebalgā. Tā sāksies Antona Austriņa memoriālajā muzejā "Kaikaši" ar Ņujorkas latviešu mācītāja Lara Saliņa vadītu Vasarsvētku svētbrīdi un turpināsies ar ekskursiju pa muzeju un Mudītes Austriņas sauļu kolekcijas apskati. Pasākuma otrā daļa norisināsies Kārļa Skalbes memoriālajā muzejā "Saulrieti", kur Jaunā Rīgas teātra aktrises Gunas Zariņas lasījumā iepazīsimies ar Mudītes Austriņas sirreālajiem “baletiņiem”, kas pirmoreiz apkopoti jaunajā grāmatā “Saules spēles” (izdevējs LU Literatūras, folkloras un mākslas institūts, 2024). Grāmatas sastādītājs Kārlis Vērdiņš stāstīs par Mudītes Austriņas literāro mantojumu, savukārt viņas krustmeita, grāmatas priekšvārda autore Ilze Auzere dalīsies atmiņās par savu “saulaino krustmāti”. Festivālu organizē LU Literatūras, folkloras un mākslas institūts, sadarbībā ar brīvdabas mākslas telpu “Savvaļa”, Latvijas Nacionālo mākslas muzeju, Piebalgas memoriālo muzeju apvienību “Oresāre”, Latvijas Mākslas akadēmiju un Rakstniecības un mūzikas muzeju.

Dalle recenti rilevazioni ENIT per i "ponti" 25 aprile e 1 maggio sembra essere sfatato il mito dei prezzi record. Nel lasso di tempo analizzato sono stati stimati 293 mila viaggiatori aeroportuali: oltre 235 mila di provenienza internazionale.Nelle città d'arte il prezzo medio di una doppia in hotel di categoria medio-alta conviene più delle capitali in altre nazioni europee 244 euro (241 in Spagna) così come al mare (158 euro contro i 154 in Slovenia) sui laghi il prezzo della stessa doppia si attesta in media a 165 euro contro i 202 della Svizzera. Lo stesso vale in montagna con un prezzo medio di 169 euro in Italia con i 216 della Svizzera e i 200 dell'Austria. Sui B&B la competitività dell'offerta italiana è ancora più evidente: nelle città d'arte l'Italia è al quarto posto dopo la Svizzera (136 euro), Benelux e Austri con 124 euro a doppia quarta anche per il lago con 120 euro a camera (dopo Svizzera a 144 , UK, e Austria). È al mare che i prezzi italiani si distaccano maggiormente, con 107 euro a camera contro i 123 della Slovenia. Infine, anche in montagna il prezzo di attesta a 124 euro contro i 141 euro della Svizzera e 131 euro dell'Austria. (link: https://www.enit.it/it/italia-a-prezzi-primaverili-sfatato-il-mito-dei-prezzi-record-e-piu-conveniente-delle-altre-mete-europee)Distretti del commercio una opportunità che va integrata con altre realtà presenti in una evoluzione territoriale continua. In particolare è necessario orientarne lo sviluppo in maniera orizzontale senza creare nuove "sovrastrutture" ma con la capacità di integrarsi con altre politiche. Il caso critico del Distretto del Commercio del Cusio (link: https://tradelab.it/distretti-del-commercio/) #marketingterritoriale #marketingturistico #landexplorer #distrettidelcommercio #brandterritoriale #brand #marchiodarea

Stāsta dzejnieks Kārlis Vērdiņš  Gunars Saliņš (1924–2010) bija viens no galvenajiem "Elles ķēķa" grupējuma dzejniekiem. Liktenim labpatikās, ka viņa dzejolis "Apmežosim Ņujorku" kļuva par vienu no vispopulārākajiem dzejoļiem trimdā. Tas ar smaidu un asprātību apcerēja tēmas, kas citos dzejoļos bija izteiktas nopietnāk, skumjāk vai traģiskāk. Pirmkārt, ārēji komfortablu, materiāli nodrošinātu un iespaidiem bagātu dzīvi mītnes zemē, kas tomēr rada ilgas pēc dzimtenes. Otrkārt, dabas un civilizācijas pretstatījumu, kuru trimdinieka situācija ļauj izjust sevišķi asi: uzauguši mazpilsētās, Rīgas nomalēs vai lauku zemnieku sētās, daudzi trimdinieki nokļuva Amerikas urbanizētajā, industriāli attīstītajā vidē, kuras augošā ekonomika radīja fenomenu, ko sauc par patērētāju sabiedrību, un kuras kultūrā eiropiešiem daudz kas varēja likties mākslots, sekls un bezgaumīgs. Šai sabiedrībai trimdas literatūrā nereti pretstatītas lietas, kas šķiet autentiskas, no iepriekšējām paaudzēm pārmantotas, kā arī pirmatnējs dabas spēks, kura nekontrolējamā enerģija tiecas izaicināt cilvēku radīto racionalitāti un komfortu. "Apmežosim Ņujorku" pirmpublicējums ir 1959. gadā žurnāla "Jaunā Gaita" 20. (marta/aprīļa) numurā, laikā, kad šis izdevums tā pa īstam nodibina saikni ar "Elles ķēķa" grupu un kļūst par nozīmīgu jaunās latviešu trimdas literatūras tribīni, literārā procesa virzītāju. Tajā pašā numurā pirmpublicējumu piedzīvo gan Linarda Tauna dzejoļi "Laulības ar pilsētu" un "Dzimtenes ābols", gan viņam veltītais Mudītes Austriņas pirmais publicētais "baletiņa" žanra darbs "Balets — procesija ar Linardu Taunu", gan Jāņa Turbada izaicinoši ironiskās pasakas "Ķēves dēls Kurbads" fragments. Turklāt šajā numurā žurnāla redakcija propagandē "Apmežosim Ņujorku" adresāta Dzintara Soduma darbu: jaunā latviešu literātu paaudze aktīvi iesaistās Džeimsa Džoisa "Ulisa" latviešu tulkojuma izdošanas kampaņā, vākdama tai finanšu līdzekļus un nodrošinādama tā publicēšanu 1960. gadā Zviedrijas latviešu apgādā "Ziemeļblāzma".  

W czterysta dziewięćdziesiątym drugim tygodniu nadawania Jerry, Mando i Szymas wsiadają na motocykle i wyruszają przez Austrię na słoneczną Florydę, by przygotować się psychicznie i fizycznie na nadchodzącą Wielkanoc. Co wyróżnia tegoroczny zestaw filmów w Horrorach Wielkanocnych? Jakiego rodzaju święta obchodzą bohaterowie „Rodzinnej kolacji” (2022)? Skąd zarzut, że Peter Hengl rozciągnął fabułę shorta do pełnego metrażu? Jaką rolę w filmie odgrywają posiłki i dieta? Ile Wielkiej Nocy znajdziemy we włosko-amerykańskim „Nightmare Beach” (1989)? Jaką rolę przy jego powstaniu odegrał Umberto Lenzi? Co sądzimy o mordującym grzeszne nastolatki demonicznym motocykliście? Jak głośno śmiejemy się z drętwych żartów? Ile klimatu lat osiemdziesiątych udało się upchać w 90 minutach filmu? Jak bardzo cieszymy się na Wielkanoc 2025? Odpowiedzi poznacie już za chwilę. Tylko w Nawiedzonym Podcaście! Plik mp3 do pobrania (1 godz 30 min 14 sek)

Ilgi staipītajai koncertzāles iecerei šogad ir jubileja – starptautiska ekspertu grupa zāles novietni izvēlējās 20 gadus atpakaļ. Kāpēc šajā procesā nav konsekvences un pēctecības? Kādai būtu jābūt valstiskai domāšanai, attīstot šāda mēroga projektus? Vai novietnei, pie milzīga līdzekļu patēriņa nebūtu jāceļ sev līdzi kāda novārtā atstāta pilsētas vieta? Kāds būs pārbūvētas “hibrīdēkas” semantiskais vēstījums nākamajām paaudzēm? Koncertzāles projekts kārtējo reizi ir starta pozīcijā, un uz minētajiem jautājumiem atbild koncertzāles metu konkursa uzvarētāji, arhitekti Austris Mailītis un Jānis Sauka.

Do średniowiecznych Husytów chętnie odwoływali się zarówno klasycy XIX wiecznego czeskiego odrodzenia narodowego, twórcy Czechosłowacji a nawet komuniści. Dla jednych byli oni symbolem czeskiej niezłomności i bohaterstwa, dla drugich - oporu wobec niemieckości i kojarzonego z Austrią katolicyzmu. Komuniści zaś widzieli w nich protobolszewików - swego rodzaju pierwowzór zbuntowanych przeciw nierównościom klasowym marynarzy z krążownika Aurora.W tym odcinku, razem z historykiem średniowiecza - dr Janem Škvrňákem - próbujemy opowiedzieć, kim Husyci - czescy religijni rewolucjoniści z XV wieku, byli naprawdę, a kim nie byli napewno. Mówimy też o spalonym na stosie w Konstancji mistrzu Janie Husie i trwającej 15 lat krwawej wojnie domowej i zewnętrznej, będącej skutkiem ich rewolucji.Zastanawiamy się też nad tym, jaki husytyzm wywarł wpływ na późniejsze dzieje Czech, ile z niego przetrwało do dzisiaj i dlaczego średniowieczni rewolucjoniści stali się szwedzkim stołem czeskiej polityki historycznej.Tradycyjnie wdzięczny będę za wszelkie komentarze a jeśli odcinek wam się podoba - o pozytywne oceny i polecanie go innym.W jinglu podcastu wykorzystuję fragment IX symfonii "Z Nowego Świata" autorstwa Antonina Dvořáka, pochodzącego z MUSOPEN.ORG

Þríeykið hitar upp fyrir Olís-deildina. Förum yfir sex lið í þættinum.

O Threads , rede social da Meta para concorrer com o Twitter, alcançou a marca de 150 milhões de downloads. De acordo com a plataforma de monitoramento data.ai, o aplicativo foi o mais rápido do mundo a alcançar este feito, chegando a 150 milhões de downloads 5,5 vezes mais rápido que o Pokémon GO, que era o recordista até então. Enquanto Pokémon GO demorou 33 dias para alcançar a marca, o Threads levou apenas seis. A pedido do ouvinte Austri, nesta edição do "CBN e a Tecnologia", o comentarista Gilberto Sudré conversa sobre o que deu certo e o que ainda falta na nova rede social. "O Threads chegou e como toda nova plataforma há diversos pontos a melhorar e também tem situações em que a ferramenta já acertou", diz. Ouça a conversa completa!

En este capítulo 18 del podcast Gasteizberri, abordamos diversos temas de actualidad en Vitoria-Gasteiz. Comenzamos analizando las denuncias del comité de empresa de Tuvisa y el acuerdo de Ikusgune sobre el observatorio. Luego, entrevistamos en directo a Maite Ruiz de Austri, presidenta de Apika, quien nos habla de la falta de apoyo al cine alavés. Continuamos con la cuarta entrevista a candidatas a la alcaldía, en esta ocasión, con Maider Etxeberria del PSE. Finalmente, debatimos sobre la polémica propuesta de tener un Celedón mujer en las fiestas de la ciudad. ¡No te pierdas este interesante episodio lleno de temas candentes! Etiquetas: Denuncias Tuvisa Apoyo cine alavés Candidatas alcaldía Celedón mujer

W tym odcinku naszego podcastu omawiamy wyniki zagranicznych rynków oraz kilku przedsiębiorstw z naszej branży. Tematy te doskonale się uzupełniają, bo tendencje pokazane w szerszej perspektywie mają też swoje odbicie w wynikach poszczególnych firm. Tym razem skupiamy się m.in. na europejskim segmencie bram przemysłowych. Pod lupę wzięto kilka kluczowych rynków dla tego segmentu (Polskę, Francję, Niemcy, Włochy, Austrię, Szwajcarię i Szwecję). Choć w 2022 roku odnotowano wzrosty w tej kategorii produktowej, w kolejnych latach dynamika wzrostu ma spadać. Wyniki segmentu zewnętrznych drzwi wejściowych w Niemczech też nie napawają optymizmem. Co prawda udało się utrzymać wzrost wartości tego segmentu, ale to tylko za sprawą podwyżek cen produktów, bo popyt spadł. Kurczy się też rynek stolarki w Szwajcarii. Jak te wyniki odbijają się na rezultatach finansowych przedstawicieli branży? Sprawdziliśmy to na wynikach takich firm jak: MFO, Hella, Sanok Rubber. Nie omieszkaliśmy również opowiedzieć cudownie suchego suchara i omówić kilka innych tematów, którymi żyła branża. Miłego oglądania!

Dziś opowieść o trzech polkach. Taniec polka powstał w pierwszej połowie XIX wieku w Czechach. Jego autorstwo rozpłynęło się w mroku dziejów. Taniec pierwotnie nazywany był maderą. Później ze względu na metrum zyskał nazwę plka (czyli połówka), by ostatecznie zostać polką. I tu mamy dwie teorie. Zmiana nastąpiła albo w wyniku wzrostu sympatii Czechów do Polaków po upadku powstania listopadowego, albo w wyniku wzrostu sympatii kompozytora Františka Matěja Hilmara do polskiej śpiewaczki Esmeraldy. Polka szybko ruszyła na podbój Europy. Podbił przede wszystkim Austrię, Polskę i Włochy, trochę później nawet Finlandię. Nasza pierwsza polka powstała pod koniec XIX wieku w Austrii jako „Klarinetten Muckl”, lub po prostu „A Hupfata” czyli „skakany” . Autor oczywiście nieznany. Melodię usłyszał i zauroczył się nią Karol Namysłowski, twórca Włościańskiej Orkiestry w Zamościu. Pan Karol przearanżował austriackie nuty i powstała „Polka Dziadek”. W 1913 roku osobiście zastrzegł do niej (aranżacji) prawa autorskie. Melodia napisana z myślą o klarnecie stanowi nie lada wyzwanie dla gitarzystów, nie mówiąc już o smyczkach. Dwie kolejne polki spotkamy na północy Europy. Pod koniec XIX wieku polka dotarła do Finlandii i rozkochała w sobie Finów. I za tę miłość pięknie się im odwdzięczyła. W 1930 roku kompozytor i akordeonista Viljo "Vili" Vesterinen nagrał „Säkkijärven polkka”, melodię jak najbardziej ludową spisaną 50 lat wcześniej przez pewnego muzyka kościelnego. Vesterinen nagrał później tę polkę trzykrotnie, ale najważniejsze było nagranie z 1939 roku z orkiestrą Dallape. Dlaczego? Historia rozegrała się podczas radziecko fińskiej wojny kontynuacyjnej. W 1941 roku wycofujący się Sowieci zaminowali Wyborg. Rozstawione miny były wyzwalane trzydźwiękowym akordem wprawiającym w drgania zestaw stroików charakterystyczny dla każdej osobnej miny. Sowieci detonowali systematycznie bomby wprawiając Finów w konsternację. Trzeba było jakoś sygnał Sowietów zagłuszyć. Do boju ruszył wóz transmisyjny. Zaczął nadawać właśnie wspomnianą „Säkkijärven polkka. I nadawał bez przerwy, do czasu opracowani alternatywnej metody ponad 1500 razy. Polka przyczyniła się do rozbrojenia min o mocy kilku tysięcy kg. trotylu. Ale to nie „Säkkijärven polkka” jest dzisiaj najbardziej znana na świecie. W 1928 roku Eino Kuttenen napisał do ludowej melodii zabawny tekst w dialekcie używanym we wschodniej Karelii. Młody mężczyzna opowiada o kobiecie o imieniu Eva, lokalnie Ieva. Evę pilnuje mama, ale dziewczyna wymyka się z domu na potańcówkę. I tańczy całą noc z chłopakiem. Prosta historia. To „Ievan Polkka” - po wojnie powoli stawała się zapomniana. Aż w 1995 roku jej brawurową wersję na swoim debiutanckim albumie nagrała wokalna grupa Loituma. Trzy lata później album został wydany w Stanach zjednoczonych. „Ievan Polkka” zawojowała cały świat. Dziś każdy chyba kojarzy tę skoczną melodię. Ale najwspanialsza wersja „Ievan Polkki” powstała u nas. W 2021 roku (czyli chyba jeszcze z covidowych nudów) brawurowo fińska polkę zaaranżował i nagrał kwintet NorthCape. I panowie dorzucili jeszcze do tego przezabawny teledysk. Poszukajcie go w sieci, koniecznie, ubawicie się. Sail-ho Audycja zawiera utwory: „Polka Dziadek”, wyk. Wojtek Zięba, muzyka: tradycyjna „Polka Dziadek”, wyk. Kameralna Orkiestra Polskiego Radia, muzyka: tradycyjna „Säkkijärven polkka”, wyk. Viljo Vesterinen i orkiestra Dallapé, muzyka: tradycyjna „Säkkijärven polkka”, wyk. Leningrad Cowboys, muzyka: tradycyjna „Ievan Polkka”, wyk. Matti Jurva i Ramblers-orkesteri, słowa: Eino Kuttenen, muzyka: tradycyjna „Ievan Polkka”, wyk. Loituma, słowa: Eino Kuttenen, muzyka: tradycyjna „Ievan Polkka”, wyk. North Cape, słowa: Eino Kuttenen, muzyka: tradycyjna „Guitarrpolka” (w tle), wyk. Gabriel Karlsson, muzyka: Gabriel Karlsson „Ievan Polkka” (w tle), wyk. Eiro Nareth, muzyka: tradycyjna

Dzisiejszy odcinek poświęcimy pani, która była żoną dwóch polskich królów. Przyjechała do Polski z Francji, a była najbogatszą kobietą w tamtych czasach. Wprowadziła też w Polsce dużo zmian.Zacznijmy jednak od władców Polski. Zwykle dzieli się ich na trzy grupy.W Polsce rządzili najpierw Piastowie. Oznaczało to, że rządzili królowie z dynastii, czyli z rodziny Piastów. Później rządzili Jagiellonowie, czyli królowie z dynastii jagiellońskiej. Kiedy zmarł ostatni król z tej dynastii, a był nim Zygmunt August, w Polsce zaczęto wybierać królów. Trochę tak jak dzisiaj głosuje się na prezydenta, tak w tamtych czasach głosowano, kto ma zostać królem Polski.Do rządów wybrano aż trzech królów z rodziny Waza. Ale dlaczego?Ostatni król z dynastii Jagiellonów czyli Zygmunt August, miał siostrę Katarzynę Jagiellonkę. Ona wyszła za mąż za Jana Wazę i tak jej syn i wnukowie mieli nazwisko taty czyli Waza. Do rządzenia w Polsce wybrano najpierw syna Katarzyny, czyli Zygmunta Wazę, a potem jego synów czyli Władysława IV Wazę oraz Jana Kazimierza Wazę.My dzisiaj będziemy mówić o żonie, którą miało tych dwóch synów Zygmunta III Wazy. Władysław IV Waza i Jan Kazimierz mieli tą samą żonę. Jak się ona nazywała?Zacznijmy jednak od początku. Po śmierci pierwszego Wazy na polskim tronie, czyli po śmierci Zygmunta III Wazy na króla wybrano jego syna Władysława IV Wazę. W Europie dwa kraje chciały się wtedy bić. Były to Austria i Francja. Każdy z tych krajów chciał aby Polska mu pomogła. Król Władysław IV chciał jednak pokoju i najpierw się ożenił z księżniczką austriacką, a gdy ona umarła ożenił się z księżniczką francuską. W tamtych czasach takie małżeństwo było jak podpisanie traktatu między dwoma narodami. Król Polski przez pierwsze małżeństwo zadbał o pokój z Austrią, a przez drugie o pokój z Francją. Najpierw ożenił się z Cecylią Habsburżanką, która urodziła mu syna. W 1640 roku urodził się mały Zygmunt. A co się działo z bratem króla? Co się działo z Janem Kazimierzem?Gdy w Polsce rządził Władysław IV Waza, jego brat Jan Kazimierz Waza pojechał do Portugalii, aby zostać tam wicekrólem. Niestety, gdy jechał przez Francję, aresztował go kardynał Richelieu. Kiedy to się wydarzyło? Gdy więc w Polsce w 1640 roku urodził się syn Władysława IV, to Jan Kazimierz przebywał w więzieniu we Francji. Miał tam dość dobre warunki. Właśnie wtedy w Paryżu, będąc w niewoli, Jan Kazimierz poznał Marię Gonzagę. Podobno się w sobie zakochali. Niektórzy mówią nawet, że mieli razem dziecko. Miała nim być Marysieńka, która wiele lat później zostanie żoną Jana III Sobieskiego.Marysieńka urodziła się w 1641 roku, czyli rok po poznaniu się Marii Gonzagi i Jana Kazimierza. Chcieli wziąć ślub, ale nie zgodził się na to kardynał Richelieu, który wtedy rządził we Francji. Jan Kazimierz wyjechał wtedy do Włoch i dostał od papieża tytuł kardynała. A co się stało z Marią Gonzagą?W 1644 roku zmarła Cecylia Habsburżanka, żona króla Władysława IV. Postanowił on ożenić się z księżniczką z Francji. Jego żoną została właśnie Maria Gonzaga. Dostała wtedy nowe imię. W Polsce w tamtych czasach nie wolno było nosić imienia Maria. Tak więc Maria Gonzaga dostała w Polsce imię Ludwika. Ich ślub był per procura. Co to znaczy?“Per procura” to po łacinie znaczy “w zastępstwie”. Do Paryża król Władysław IV posłał swojego wysłannika Krzysztofa Opalińskiego. To on 5 listopada 1645 w imieniu króla zawarł małżeństwo z Marią Gonzagą, a potem przywiózł ją do Polski. Maria Gonzaga miała pierwszy ślub z zastępcą w Paryżu. Drugi ślub odbył się już w Polsce 10 marca 1646 roku. 15 lipca Ludwika Maria Gonzaga została koronowana na królową Polski. Czy król Władysław IV ożenił się z Marią Gonzagą z miłości? Dlaczego więc Władysław IV ożenił się z nią?Władysław IV ożenił się z Marią z powodów politycznych, a także dla jej pieniędzy. Była ona wtedy najbogatszą kobietą w całej Europie. Wniosła w posagu 700 tys. skudów, to takie srebrne pieniądze włoskie. Później po ślubie Władysław IV pożyczył od swojej żony kolejne 700 tys. złotych polskich, których nigdy jej nie oddał. Już dwa lata po tym ślubie, w 1648 została wdową.Postarała się o to, aby na kolejnego króla wybrano Jana Kazimierza, potem wzięła z nim ślub w 1649. Umarł Władysław IV Waza, a królem został jego młodszy brat Jan Kazimierz Waza. Władysław IV miał syna Zygmunta, który miał zostać królem. Niestety umarł. W Polsce rządziło trzech Zygmuntów. Najpierw Zygmunt I Stary, potem Zygmunt II August, a na koniec Zygmunt III Waza. Gdyby ten chłopiec nie umarł byłby król Zygmunt IV. Niestety zmarł i w Polsce królami było tylko trzech Zygmuntów.Co musieli zrobić Maria i Jan Kazimierz aby wziąć ślub? W tamtych czasach wierzono, że jak kobieta była już żoną i jej mąż umarł to brat zmarłego męża nie mógł się z nią ożenić. Z tego powodu Maria i Jan Kazimierz napisali list do papieża aby im pozwolił na ten ślub. W Anglii była bardzo podobna sytuacja. Królem miał zostać Artur i ożenił się z księżniczką hiszpańską. Gdy on umarł następcą tronu został Henryk VIII i on ożenił się z tą samą księżniczką. Też musiał mieć pozwolenie od papieża na ślub z wdową po swoim starszym bracie.Jan Kazimierz rozpoczął swoje królowanie w bardzo trudnym okresie. Były wtedy same wojny. Najpierw wojna na Ukrainie, tam wybuchło powstanie Chmielnickiego. Później wojna z Rosją. Co było jednak najgorsze dla Polski? Potem jeszcze potop Szwedzki. Co robiła Maria Gonzaga w tych trudnych czasach?Kierowała obroną przed Szwedami, załatwiła od cesarza 4000 żołnierzy do walki. Pracowała wtedy nawet po 15 godzin na dobę. Kierowała wojskami. Jako kobieta podróżowała karetą. Podczas oblężenia Torunia kula armatnia otarła się o dach jej karety. Ona jednak się nie wystraszyła i dalej osobiście odwiedzała armię wierną królowi Polski. W 1656 doprowadziła do ślubów lwowskich. Co to było?Szwedzi zajęli wtedy prawie całą Polskę. Dlatego ich najazd nazywa się potopem. Dlaczego im się to udało? Część polskiej szlachty pomogła królowi Szwecji. Wtedy królowa Ludwika Maria wpadła na pomysł. Namówiła swojego męża króla Jana Kazimierza, aby oddał Polskę w opiekę Matki Boskiej. Szwedzi byli protestantami i nie modlili się do Matki Boskiej, a Polacy w większości byli katolikami i czcili jej obrazy. Gdy więc w 1656 roku król za namową żony oddał Polskę w opiekę Matce Boskiej to Polacy, którzy popierali króla szwedzkiego wrócili i zaczęli popierać Jana Kazimierza. Bo gdyby tego nie zrobili wyglądałoby na to, że walczą przeciwko Matce Boskiej. Maria Gonzaga przybyła z Francji, a tam to samo zrobił wcześniej kardynał Richelieu, który rządził Francją.Po wojnie, gdy już wypędzono Szwedów, królowa Ludwika Maria zajęła się innymi rzeczami. Zaczęła wydawać pierwszą polską gazetę - Merkuriusz Polski. Zmieniła też życie kobiet. Wcześniej każda kobieta, która miała męża musiała nosić nakrycie głowy. Ludwika wprowadziła modę z Paryża i mężatki od tego czasu przestały nosić nakrycia głowy. Przywiozła też modę na dekolty, które były wcześniej nieznane w Polsce. Ile dzieci miała Maria Gonzaga?Ludwika Maria urodziła Janowi Kazimierzowi dwójkę dzieci dziewczynkę i chłopca. Niestety oboje zmarli gdy byli jeszcze bardzo mali. Jeżeli to jednak prawda, że Marysieńka także była ich córką to mieli razem troje dzieci. Marysieńka została później żoną Jana Sobieskiego i także była królową.Co się stało gdy umarła Maria Gonzaga?Jan Kazimierz nie chciał być dalej królem po śmierci swojej żony. Abdykował i wyjechał do Francji. Wstąpił do klasztoru i został tam opatem.Maria Gonzaga i Jan Kazimierz poznali się w Paryżu. Niestety rządzący tam kardynał nakazał jej aby wyszła za mąż za króla Polski Władysława IV. Ponieważ Jan Kazimierz nie mógł się z nią ożenić postanowił zostać kardynałem. Gdy jednak jego starszy brat zmarł, zrezygnował ze stanowiska kardynała. Przybył do Polski, a tam Maria doprowadziła do tego, że został królem. Później wzięli ślub. Maria Gonzaga rządziła podczas potopu szwedzkiego i namówiła męża do ślubów lwowskich. Po wojnie założyła pierwszą w Polsce gazetę. Miała też duży wpływ na to jak się ubierały kobiety. Gdy zmarła jej mąż abdykował i został mnichem. Maria Gonzaga była niezwykłą kobietą.

8.12.2022 r. podczas spotkania ministrów spraw wewnętrznych UE austriacki minister Gerhard Karner zagłosował przeciw przyjęciu Rumunii i Bułgarii do strefy Schengen pomimo nadziei Komisji Europejskiej na zmianę zdania przez Austrię. Ostatecznie alpejska republika była jedynym państwem zgłaszającym wątpliwości co do włączenia Rumunii do strefy Schengen. Z czego wynika austriacki opór? Na to pytanie w rozmowie z Patrycją Anną Tepper próbuje odpowiedzieć dr Piotr Andrzejewski.

Stāsta Rakstniecības un mūziaks muzeja izstāžu kuratore Katrīna Kūkoja Elles ķēķis jeb Hell's kitchen ir rajons Ņujorkā, netālu no Taimskvēra, kas bija īpaša pasaule ar veciem sešstāvu īres namiem, ar sīkiem veikaliņiem, ēdnīcām, tavernām, ar visdažādāko tautību jauniešiem, jūrniekiem, saulesbrāļiem. Turpat netālu bija osta ar zivju un ūdeņu smaržu. Tur 1950. gadu sākumā izveidojas latviešu dzejnieku kopa, to vidū bija dzejnieks Linards Tauns, Gunārs Saliņš, Rita Gāle, Mudīte Austriņa, pie viņiem viesojās gan Olafs Stumbrs, gan Dzintars Sodums, no Londonas pat Guntis Zariņš un daudzi citi. Šī bija leģendām apvīta vieta. Parasti viņi pulcējās kādā no vietējiem krodziņiem, viens no tiem Colonial tavern tika iekristīts par Torņakalnu pēc pazīstamās Rīgas priekšpilsētas. Vēl viņi tikās mākslinieka Fridriha Milta pagrabiņā, bet visbiežāk Linarda Tauna dzīvoklī. Linards Tauns bija tā sauktais "vieninieks", tādēļ pie viņa varēja viesoties teju jebkurā diennakts laikā. Un neviens necēla ķildas. Viņa nams atradās 41. ielas un 10. avēnijas ielokā. Linarda Tauna dzīvokli draugi mēdza dēvēt arī par iebraucamo vietu, tas izklausās baisi, bet tā bija vieta, kur ikviens varēja atrast pajumti, gan rakstnieks, kas bija atbraucis no tālienes, gan kāda no Elles ķēķa mūzām, gan arī kāds nepazīstams svešinieks, jūrnieks vai iebraucējs. Visi viņi atrada Linardā Taunā brāli, it kā sen meklētu draugu. Par Linarda Tauna dzīvokli klīst vairākas leģendas. Viena no tām vēsta par vannu, kuru viņš nav izmantojis, lai mazgātos, bet gan lai tajā kārtotu grāmatas. Reizēm viņš uzlicis pa virsu dēli, un tad tas ir kalpojis par galdu. Vēl šajā dzīvoklī esot bijušas divas lāviņas, uz kurām varēja atlaisties gan ciemiņi, gan viņš pats. Tāpat nereti viņš uz krēsla nolika kādu mākslas albumu, no kura iedvesmodamies arī rakstījis dzeju. Tad, kad dzīvoklī sapulcējās vairāk ļaužu un ballīte sāka skanēt augstos toņos, kaimiņi nebija laimīgi un sāka dauzīt pa sienām, griestiem un grīdām ar slotas kātiem. Tādās reizēs vienīgās "zāles" bija uzdziedāt Happy birthday, jo skaidrs, ka tad, kad svin dzimšanas dienu, tas ir piedodams. Vēl viena lieta, kas saistās ar šo kopīgo domapmaiņu, ir "nakts opusiņi". Tas bija veids, kādā Linards Tauns ar saviem tuvākajiem apmainījās ar dzejoļiem. Visbiežāk tas, protams, bija dzejnieks Gunars Saliņš, bet savus nakts opusiņus viņš varēja piezvanīt un izstāstīt arī citiem. Un tā Dzidra Zeberiņa atceras: "Nezvana man vien. Citiem draugiem, draudzenēm arī nakts vidus dzejoļu skandējumi. Nedomāju, ka kāds būtu skaities. Linardā apvienojās bērna prieks un naivums ar eņģeļa nesavtību – neba viņš mūs modināja nakts vidū, lai lielītos ar jaunu sasniegumu. Mēs kopā godinājām mūzas jaunāko dāvanu." [1] Savukārt Gunars Saliņš atceras, ka "visdrudžainākā mūsu saspēle ar Linardu izvērtās laikā, kad tapa mūsu pirmās grāmatas – man "Miglas krogs un citi dzejoļi" (1957), Linardam "Mūžīgais mākonis" (1958). Tikāmies vai sazvanījāmies jebkurā stundā, lai tikai nolasītu viens otram jaunāko dzejoli." [2] --------------- [1] Dzidra Zeberiņa. Divreiz rakstīta grāmata // LARA'S Lapa (Latviešu Rakstnieku Apvienība), Nr. 43 (01.12.1991). [2] Gunars Saliņš. Par Elles ķēķi – nekrologa vietā // LARA'S Lapa (Latviešu Rakstnieku Apvienība), Nr. 43 (01.12.1991).

25 lat temu kraje Europy Środkowej nawiedziła powódź zwana później potocznie powodzią tysiąclecia. W lipcu 1997 roku rzeki zalały południową i zachodnią Polskę, Czechy, wschodnie Niemcy, północno-zachodnią Słowację oraz wschodnią Austrię. Na terenie Czech, Niemiec i Polski zginęło 114 osób. Szkody materialne oszacowano na blisko 4,5 miliarda dolarów amerykańskich. Na terenie Polski w wyniku powodzi śmierć poniosło 56 osób, a szkody oszacowano na ok. 3,5 miliarda dolarów. Przyczyną powodzi były intensywne opady deszczu na obszarze południowej Polski, Czech i Austrii. Ulewy objęły dorzecze Odry i spowodowały, że już 6 lipca pierwsze wsie i miasteczka zostały zalane przez Nysę Kłodzką, Odrę, Prudnik i Złoty Potok. W audycji dokumentalnej Magdy Skawińskiej wrócimy do powodzi.

25 lat temu kraje Europy Środkowej nawiedziła powódź zwana później potocznie powodzią tysiąclecia. W lipcu 1997 roku nawiedziła południową i zachodnią Polskę, Czechy, wschodnie Niemcy, północno-zachodnią Słowację oraz wschodnią Austrię, doprowadzając do śmierci wielu ludzi i ogromnych strat materialnych. Na terenie Czech, Niemiec i Polski zginęło 114 osób. Szkody materialne oszacowano na blisko 4,5 miliarda dolarów amerykańskich. Jak wyglądało wtedy życie poszkodowanych? Co pozostało w pamięci z tamtych dni? Co ludzie myślą o tym zdarzeniu teraz?

Dziś będziemy mówić o Joannie Żubr i Księstwie Warszawskim. Najpierw jednak chciałbym zapytać czy wiecie jak długo trwały zabory? Jak długo nie było Polski na mapie Europy?To prawda Polska była pod zaborami przez 123 lata. Jednak był wtedy, był podczas zaborów okres, kiedy przynajmniej część Polski była wolna i niepodległa. Jak się nazywał kraj, który powstał w 1807 roku?W 1807 powstało Księstwo Warszawskie i istniało aż do 1815, czyli prawie 8 lat. Właśnie w tym okresie stała się sławna Joanna Żubr. Była ona kobietą żołnierzem. Czy jakieś inne kobiety też służyły w wojsku?Historia mówi o wielu kobietach, które walczyły. Np. w Biblii mowa jest o Jael. Z kolei królowa Brytów bodika walczyła z Rzymianami, a Joanna d'Ark walczyła z Anglikami. Na wojnach walczyli jedank głównie mężczyźni. W dawnych czasach nie było pielęgniarek, a żołnierze musieli sami sobie przygotowywać jedzenie i prać swoje rzeczy. Niektórzy zabierali więc na wojnę swoje żony. Gdy byli ranni żony się nimi opiekowały. W armii francuskiej były także kobiety. Nazywano je markietankami. Nie były one żołnierzami, ale pomagały. W armii brytyjskiej w tamtych czasach pozwalano aby 6 żołnierzy w każdej kompanii miało ze sobą żony i dzieci. Tak więc w każdym takim oddziale mogło być 6 kobiet wraz z dziećmi. Dzisiaj będziemy mówić o Joannie Żubr. Niektórzy także ją nazywają markietanką. Czy ona była taką pomocnicą czy była żołnierzem?Zanim jednak do tego przejdziemy powiedzmy trochę o Księstwie Warszawskim. W odcinku 14 mówiliśmy o historii Legionów Polskich we Włoszech oraz powstania Mazurka Dąbrowskiego, pieśni, która jest teraz hymnem Polski. Mówiliśmy wtedy o dwóch postaciach.Czy pamiętacie kim był Wybicki? Najważniejsze co napisał Józef Wybicki to oczywiście Mazurek Dąbrowskiego, który później został hymnem, ale nas dzisiaj interesuje szczególnie ta odezwa. O tym jednak za chwilę.A pamiętacie kim był Jan Henryk Dąbrowski? Dąbrowski był generałem, który dowodził Legionami Polskimi we Włoszech. To właśnie o nim Wybicki napisał w hymnie: “Marsz, marsz, Dąbrowski, Z ziemi włoskiej do Polski”. Czy te słowa hymnu się spełniły? Czy Dąbrowski przyszedł do Polski aby ją wyzwolić?W 1806 roku Dąbrowski i Wybicki spotkali się z Napoleonem w Berlinie. Współpracowali oni z Napoleonem już we Włoszech. Teraz Napoleon pokonał Prusaków i chciał stworzyć państwo polskie. Generał Dąbrowski i poeta Wybicki spotkali się z Napoleonem i napisali odezwę do Polaków w Wielkopolsce, aby ci się zbuntowali. W ten sposób wybuchło powstanie wielkopolskie, które trwało od listopada tego 1806 roku, aż do lutego 1807 roku. Powstało wtedy państwo, które się nazywało: Księstwo Warszawskie.August Mocny był kiedyś królem Polski, teraz jego prawnuk Fryderyk August I został księciem warszawskim czyli władcą Księstwa Warszawskiego. Jaki był herb tego państwa?Herb Polski to biały orzeł na czerwonym tle. Z kolei herb Wettynów przypomina trochę zebrę. Wettynowie z Saksonii mieli herb składający się z 10 czarnych i żółtych pasów. Tak więc herb Księstwa Warszawskiego to było połączenie tych dwóch herbów. Połowa to była taka czarno-żółta zebra, a druga połowa to orzeł na czerwonym tle.Napoleon pokonał Prusaków i dlatego Księstwo Warszawskie powstało z ziem zaboru pruskiego. Jak pewnie pamiętacie zabory to podział Polski na trzy części. Część zabrała Rosja, część Austria, a część Prusy. Teraz nie powstała ponownie cała Polska, ale tylko ta część, którą zabrali Prusacy.Gdzie mieszkała Joanna Żubr ze swoim mężem?Maciej Żubr i jego żona Joanna mieszkali w zaborze rosyjskim. Chcieli się przeprowadzić do Księstwa Warszawskiego, ale władze rosyjskie nie pozwalały na to. Tak więc Maciej i Joanna pojechali najpierw do zaboru austryjackiego i stamtąd chcieli pojechać do Księstwa Warszawskiego. Nie mieli jednak paszportu, co więc zrobili?W Austrii było sanktuarium maryjne. Joanna udawała, że jest szalona, a Maciej twierdził, że wiezie ją do tego miejsca, aby tam została uzdrowiona. W ten sposób udało im się przedostać do zaboru austriackiego. Tam jednak zostali okradzeni. Później Macieja zamknięto w więzieniu, aby wyjść Joanna zapisała go do armii austryjackiej. Później wykupiła go z tej armii. Przez to nie mieli już pieniędzy na dalszą podróż. Na szczęście trafili do Puław do Czartoryskich. Dostali od nich pieniądze na drogę. Niestety wtedy Maciej zachorował. Joanna go pielęgnowała i tak pierwszy raz uratowała mu życie. Ale dlaczego Joanna wyruszyła razem z mężem?Niestety Maciej dostał tylko stopień kaprala i tylko tyle pieniędzy, że mógł utrzymać wyłącznie siebie. Postanowili wtedy, że Joanna utnie sobie włosy i będzie wszystkim mówić, że jest młodszym bratem Macieja. Nie było wtedy jeszcze żadnej wojny.Wszyscy żołnierze dostali taki sam rozmiar munduru. Dla niektórych te mundury były za duże. Dla innych za małe. Joanna poprawiła mundur swojego męża. Gdy inni oficerowie zobaczyli, że jego mundur jest zrobiony na wymiar też chcieli mieć takie. Maciej mówił, że to jego młodszy brat jest krawcem. W ten sposób Joanna zarabiała nawet więcej pieniędzy niż jej mąż. Jej mąż dostawał żołd, czy wiecie co to znaczy?Ale dlaczego nikt nie poznał, że Joanna jest kobietą?W tamtych czasach żadna kobieta nie nosiła spodni. Tak więc wszyscy myśleli, że Joanna jest chłopcem, a nie dziewczyną.Joanna potrzebowała materiały na te mundury. Często więc chodziła do sklepu, a była wciąż przebrana za żołnierza. Właścicielka tego sklepu w Warszawie myślała, że to młody żołnierz i chciała wziąć z nią ślub.Później jednak się wydało, że jest dziewczyną. Poprosiła wtedy dowódcę, żeby pozwoliłJoannie pozwolono zostać w wojsku, ale nikt jej nie płacił żołdu. Musiała też sama zapłacić za mundur i karabin. Na szczęście ona zarabiała wtedy szyciem mundurów.Początkowo armia Księstwa Warszawskiego nie musiała walczyć. Joanna zarabiała wtedy szyciem. Jednak w 1809 roku Napoleon zabrał dużo wojska na wojnę w Hiszpanii. Wykorzystali to Austriacy, którzy zaatakowali Warszawę. Polskimi wojskami dowodził książę Józef Poniatowski. Zatrzymał on Austriaków w bitwie pod Raszynem. Raszyn jest niedaleko Warszawy. Jak pamiętacie Księstwem Warszawskim rządził Fryderyk August I, który był także królem Saksonii. Po bitwie pod Raszynem wojska saskie odeszły aby bronić Saksonii. Książę Poniatowski stracił w ten sposób dużo wojska postanowił więc oddać Warszawę, a sam ruszył na Zamość i później Kraków. Wielu ludzi krytykowało księcia Poniatowskiego za to, że oddał Warszawę. On jednak wiedział, że gdy zaatakuje Austrię wojska tego kraju same opuszczą później Warszawę i tak się stało. Poniatowski ruszył na Zamość i Kraków. Austryjacy wkrótce sami wyszli z Warszawy. Zamość był wtedy częścią Austrii. Była to twierdza. Co tam robiła Joanna Żubr?Jej oddział miał udawać atak z boku, aby główne siły polskie uderzyły na Zamość z innej strony. Jednak oddział, w którym byli Żubrowie zdobył mury tego miasta, a Joanna była pierwszą, która się tam wdarła. Gdy się o tym dowiedział książę Poniatowski postanowił dać jej order Virtuti Militari. Jest to medal, który daje się żołnierzom za odwagę. Później gdy armia Poniatowskiego zdobyła Kraków zaczęto rozdawać te ordery. Przydzielono do każdego oddziału taką samą ilość orderów i najdzielniejsi żołnierze mieli je dostać.Niestety inni żołnierze byli zazdrośni, że kobieta ma dostać jeden z tych medali i poszli do dowódcy. Ten powiedział, że kobieta nie może dostać medalu za odwagę i zaproponował, że da Joannie pieniądze zamiast medalu. Ona tego nie chciała i razem z mężem przeszli do innego oddziału. Swój medal dostała dopiero wiele lat po wojnie.Joanna nie ustępowała żadnemu mężczyźnie.Gdy jeden z innych żołnierzy twierdził, że nie umie strzelać i nie trafi go w dłoń, ona strzeliła i zrobiła mu dziurę w ręce. Gdy ta sprawa trafiła do dowódcy ten powiedział, że tamten żołnierz sam o to prosił i Joanna nie została ukarana.Ukarał ją jednak mąż przy innej okazji. Joanna była furierem. To taki stopień w wojsku. Furier zajmował się zaopatrzeniem oddziału. Pewnego razu Joanna wyjechała naprzód aby znaleźć miejsce, gdzie jej oddział mógłby przenocować i coś zjeść. Pewna polska rodzina zaprosiła ją do siebie. Zrobili na jej cześć przyjęcie i Joanna zapomiała o swoim oddziale. Maciej nie mógł jej znaleźć i w nocy kazał strzelać swoim żołnierzom i walić w bębny. Gdy Joanna to usłyszała przyjechała zaraz do męża aby pokazać mu gdzie wojsko może odpocząć i zjeść.Maciej się zdenerwował i zbił ją szablą, ale płazem to znaczy, że nie tą ostrą częścią. Najpierw na nią tylko krzyczał, ale żołnierze powiedzieli, że gdyby to nie była jego żona ale ktoś inny to by dostał większą karę i wtedy właśnie Maciej zbił Joannę szablą. Czy dobrze zrobił? Jak w tamtych czasach było z biciem?W tamtych czasach kary cielesne były czymś normalnym. Takie kary dostawali także żołnierze od swoich oficerów.Księstwo Warszawskie początkowo było małe. Początkowo była to Wielkoposka z Poznaniem i Mazowsze z Warszawą. Później jednak zaatakowali Austryjacy, a Poniatowski zabrał im Małopolskę z Krakowem. W 1812 roku Napoleon ruszył na Rosję. Księstwo Warszawskie jeszcze się powiększyło o Litwę. Joanna i Maciej także ruszyli z wojskiem Księstwa Warszawskiego. Pewnego razu Maciej wpadł w pułapkę, ale Joanna ruszyła mu na pomoc i go uratowała.Niestety choć początkowo Napoleon wygrywał, później musiał się wycofać z Moskwy. Była zima i wielu Francuzów i Polaków zmarło podczas tego odwrotu. Joanna wtedy ciężko zachorowała. 28 listopada 1812 doszło do bitwy pod Berezyną. Wszyscy ranni, w tym Joanna Żubr leżeli w zimnie w krzakach i patrzyli kto wygra bitwę. Polakom udało się utrzymać most na tej rzece na Berezynie i wszyscy zdążyli się przeprawić także ranni, wśród nich także Joanna.W Księstwie Joanna i Maciej się rozdzielili. Ona została chora na miejscu, a Maciej pojechał dalej walczyć z Napoleonem. Niestety dla Francuzów i Polaków Napoleon przegrał.

Historia do usłyszenia. Odra 1997 to wspólny projekt Akademickiego Radia LUZ i Centrum Historii Zajezdnia przybliżający wydarzenia sprzed 25 lat, kiedy to Wrocław, ale też Polska i część Europy zmagały się ze skutkami jednej z największych powodzi, które nawiedziły ten teren w ostatniej historii. Powódź w 1997 roku nawiedziła nie tylko Polskę, ale także Niemcy, Czechy, Słowację oraz Austrię. Została nazwana Powodzią Tysiąclecia i zapisała się na kartach historii. Aby móc mówić o powodzi z 1997 roku w kontekście miasta Wrocławia, należy jednak dokładnie przyjrzeć się samej Odrze, czym się charakteryzuje i jaką jest rzeką. O tym rozmawia Karolina Frydel z dr hab. Markiem Kasprzakiem z Uniwersytetu Wrocławskiego

Naiwną wręcz wydaje się wizyta kanclerza Austrii Karla Nehammera u Putina, by porozmawiać o wojnie w Ukrainie. Jak tłumaczy dr hab. Justyna Miecznikowska z Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych na Uniwersytecie Warszawskim tłumaczy, że to kwestia kultywowanej przez Austrię polityki neutralności i pośredniczenia między krajami. Może też tym ugrać kilka punktów procentowych ponieważ notowania kanclerza i jego partii są wyjątkowo niskie.

Ziemia, powietrze i woda... to jego żywioły. Być może dlatego pisze o sobie, że "jego całe życie to próba znalezienia równowagi". Ponad 500 godzin spędził w powietrzu, na wodzie jest od ponad 20 lat, a miłośnikiem dwóch kółek odkąd pamięta... Dziś zabieramy Państwa w daleką podróż po bezdrożach, ponad chmurami i po horyzont. Lata, jeździ, pływa. Człowiek orkiestra - jak o sobie pisze, czy niespokojny duch? Nasz dzisiejszy gość to z pewnością człowiek wielu pasji, które łączy, a kompromisów nie uznaje. Jego pierwsza miłość to motocykle i te maszyny nie kryją już przed nim żadnych tajemnic. Amator zawodów off-road i super moto. Gdy jednak ziemia zaczyna przytłaczać, odzywa się w nim kolejny jego żywioł - woda. Po akwenach śródlądowych amatorsko żegluje już od ponad dwóch dekad. Za sterami jachtu odwiedza najciekawsze miejsca na całym świecie. Pływał między innymi u wybrzeży Chorwacji, Grecji, Malty, Kuby, na Karaibach, w Tajlandii oraz Indonezji. Ale i dryfując po wodach oceanu, spogląda wysoko ponad horyzont. Bo powietrze to jego trzecia natura, chyba ta najbardziej dominująca. Kwalifikowany pilot paralotni i tandemu paralotniowego. Z lotu ptaka podziwiał m.in Alpy, Austrię, Rumunię i Macedonię. Przewietrzyć głowę lubi też w Tatrach i Karpatach, ale ten "paralotniowiec janowiecki" najczęściej widywany jest na niebie Lubelszczyzny. W studiu Radia Lublin gościmy Grzegorza Sprawkę, Agata Zalewska.

Na Węgrzech startują mistrzostwa Europy piłkarzy ręcznych. Turniej będzie rozgrywany także na Słowacji i właśnie w tym kraju o punkty będą rywalizować polscy szczypiorniści. Biało czerwoni w grupie zmierzą się z Austrią, Białorusią i Niemcami. „Austria to jest rywal do ogrania. Następny mecz, gdzie gramy z Białorusinami też jest do ogrania. Nawet mecz z Niemcami przy odrobienie szczęścia i dobrej grze naszej reprezentacji jest meczem do wygrania” – zaznacza Marcin Lijewski, były reprezentant Polski i medalista mistrzostw świata. O faworytach turnieju, możliwościach naszej kadry, a także powołaniu dla graczy Górnika Zabrze z Marcinem Lijewskim – obecnie trenerem drużyny z Górnego Śląska - rozmawiał Wojciech Marczyk z redakcji sportowej RMF FM.

Austri Ekker: Instagram: @enrichment.through.the.arts @austriekker @missdeseret.ut Instagram: @causes.for.change @educationthroughtravel @tori.linde Twitter: @causes_4_change @edu_thru_travel Website: eduthroughtravel.org Email to reach me and share your cause: causesforchangepodcast@gmail.com

W programie Michał Pol rozmawia z Dariuszem Szpakowskim, Mateuszem Borkiem, Tomaszem Smokowskim i Przemysławem Rudzkim o porażce Legii Warszawa w rewanżowym spotkaniu z Rangers w ramach eliminacji do fazy grupowej Ligi Europy, o czwartkowym losowaniu grup Ligi Mistrzów, rynku transferowym oraz o zbliżających się spotkaniach reprezentacji Polski ze Słowenią i Austrią.

W programie Iwona Kutyna rozmawia z Michałem Polem o spotkaniach reprezentacji Polski z Austrią i Łotwą w ramach eliminacji Euro 2020.