Wat is geloven eigenlijk? En wat is het niet? En waarom heeft onze moderne cultuur soms (terecht) problemen met geloven?
Wat is het verschil tussen een levend mens en een levenloze videocamera die ongeveer dezelfde informatie verzamelt als een mens met zijn ogen en oren?Waarom manifesteert het leven zich wel in mensen en niet in dingen?Deze vragen worden besproken aan de hand van het denken van de Franse filosoof Michel Henry.
In het christelijk geloof gaan we ervan uit dat je de diepte van het kwaad pas ziet als je ziet hoe het kwaad opgelost kan worden.
De leer van de Drie-eenheid is ontstaan doordat mensen een antwoord gingen zoeken op de vraag van Jezus: Wie zeg jij dat ik ben?
Greene geeft een overtuigend beeld van de processen in het heelal na de Oerknal, maar kan toch de oorzaak van die knal niet goed uitleggen.
Soms voel je de nabijheid van God juist als je het niet meer ziet zitten.
Tijdens zijn leven werd Jezus niet of nauwelijks herkend als de Zoon van God. Dat gebeurde pas toen zijn leerlingen zagen dat hij met veel fundamentelere veranderingen bezig was dan ze zich aanvankelijk konden voorstellen.
Tijdens zijn leven had niemand in de gaten wie Jezus was, omdat hij met veel grotere dingen bezig was dan de mensen verwachten.
Hoe kun je leven met de angstaanjagende gedachte dat het heelal niet alleen een keer begonnen is, aar ook een keer ophoudt; net als je eigen leven?
Mensen zijn naar hun biologische aard niet vrij en in zekere zin uitwisselbaar. Maar ze zijn ook unieke personen. Maar dan moet je dat wel kunnen zien en geloven.
Als het heelal ontstaan is door noodzakelijke processen is er eigenlijk geen vrijheid. Grote christelijke denkers uit de vierde eeuw stelden dat het heelal is ontstaan vanuit een andere werkelijkheid en dat vrijheid en liefde de oeroorzaak waren. Dat gegeven is de basis voor vrijheid die ook voor mensen beschikbaar is.
Het zogevreesde Laatste Oordeel gaat niet over wat je gedaan hebt, maar over hoe je in elkaar zit.
Er valt een parallel te trekken tussen de culturele context van nu en die van de eerste eeuwen waarin de christelijke kerk zich ontwikkelde: de standaard wetenschappelijke opvatting was dat zowel God als mensen onderworpen zijn aan eeuwig geldende natuurwetten. De gedachte van de schepping uit Niets brak met die standaard opvatting en maakte het principieel mogelijk om mensen als vrije wezens te zien.
Zendeling zijn is een kwestie van je talenten gebruiken, dus iets doen wat bij je past.
De antwoorden die Hawking geeft op de vraag of God bestaat en hoe alles begonnen is, geven op hun beurt aanleiding tot nieuwe vragen. Hoewel, nieuw….ze bestaan al sinds de Oudheid.
Het heelal heeft een begin. Heeft het ook een bedoeling? Stephen Hawking dacht van niet. Maar grote christelijke denkers uit de eerste eeuwen dachten van wel.
Het realistische geloof van de christelijke kerk: de combinatie van machteloosheid en vertrouwen
De film Corpus Christi speelt zich af in een klein dorpje in Polen waar een ex-gedetineerde door toeval hulppastoor is geworden. Zijn geheel eigen aanpak roept de vraag op of veel kerken niet verstrikt zijn geraakt in een moralisme dat alleen maar tot schijnheiligheid kan leiden. Maar hoe ontsnap je daaraan?
Volgens sommigen is de Corona pandemie een straf van de Natuur of van God. Voor sommige kerken is het een mooie kans om te laten zien dat God kan genezen. Maar genezing of bangmakerij is niet de core business van de kerk. Dat is het brengen van het Goede Nieuws.
For some the Corona pandemy is a punishment of Nature, or God. For some churches it is an opportunity to show how God can heal. But healing, or making people anxious is not the core business of the church. Preaching the Gospel is.
Persoonlijke vrijheid is alleen mogelijk als iemand iets ongedachts, iets nieuws kan doen; iets dat niet door instincten, of belangen wordt ingegeven. Iets positiefs doen zonder enig belang is een uiting van vrijheid. Bijvoorbeeld iemand graag zien leven. Daarmee kun je je zelfs bevrijden van de wetten van de evolutie.
De Franse filosoof Eric-Emmanuel Schmitt laat zien dat de opstanding uit de dood weliswaar moeilijk te begrijpen en te accepteren is, zeker voor Westerse mensen, maar ook dat het wel erg onwaarschijnlijk is dat de leerlingen het lijk verstopt hebben om een nieuwe sekte te starten. Maar het blijft een gok om in de opstanding te geloven.
Jezus wilde laten zien hoe mensen hun angst voor de dood op elkaar en vooral op de zwakste afreageren, terwijl die angst niet nodig is. Hij gebruikt de symboliek van de drie lammetjes uit het Jodendom waarin hij opgegroeid was.
Het kwaad in de wereld ontstaat door afreageren van angst voor de dood. Jezus wilde meer doen dan het kwaad bestrijden. Hij wilde de oorzaak aanpakken. Niet alleen door het uit te leggen, maar vooral door het te laten zien.
Paul Hiebert, theoloog, missionaris en antropoloog schreef naar aanleiding van jarenlange werkervaring een artikel over ‘er is meer tussen hemel en aarde'. Dat middenniveau is in de Westerse cultuur uitgebannen. Dat vinden mensen uit andere culturen vaak erg naïef.
Wie ben jij? En hoe zie je jezelf? Als iemand die vrij is van invloed van anderen en zelf de noodzakelijke keuzes moet maken? Als iemand die met een bepaalde bedoeling in het leven is geroepen om van het leven te genieten en lief te hebben?
Geloof is een Ik-boodschap. Maar hoe komt het dan dat er zoveel dwang is rond geloof en dat niet gelovigen met zoveel passie beweren dat het leven geen zin kan hebben?
De Franse filosoof Eric-Emmanuel Schmitt had op 28 jarige leeftijd een spirituele ervaring in de woestijn. Pas toen hij 56 jaar oud was kon hij die ervaring beschrijven. Het probleem was dat zowel atheïsten als gelovigen grote moeite hadden met het ‘niet-weten'.