Hvítusunnudag í Eiðis kirkju. Lestur: Áps 2,1-11. Evangelium: Jóh 14,22-31.
Líkasum ápostlarnir eru eisini vit kallað til at kennast við frelsaran og hansara orð í øllum lívsins viðurskiftum. Prædikutekstir: Jóh 15,26-16,1-4.
4. sunnudag eftir páskir. Lestur: Ez 36,26-28. Evangelium: Jóh 16,5-15
Við Jesu uppreisn tendrast eitt ljós í myrkrinum - eitt ljós, sum skínur bjart fyri okkum og boðar okkum, at tað, sum Jesus gjørdi á krossinum á sinni, eisini er galdandi fyri okkum, sum hoyra Jesusi til í dag. (Prædika til 2. páskadag í kirkjuni við Norðskála. Lestur: Áps 10,34-41. Evangelium: Luk 24,13-35. Kórið Glymur sang).
Prædika til langa fríggjadag. Lestur: Jes 53. Evangelium: Luk 23,26-46.
Prædika til skírhósdag. Lestur: 2 Mós 12,1-11. Evangelium: Matt 26,17-30
Allur gleðiboðskapurin og øll okkara kristna vón avhongur av hesum, at Gud gjørdist menniskjafostur við Jesusi!
Tá ið vit eta lívsins breyð við at koma til Jesus - koma inn undir hansara orð - biðja til Jesus - koma til altars og fáa breyðið har og hoyra orðini: “Hetta er likam Jesu Krists”, tá eiga vit eisini lut í hansara lívi. Tá livir hansara lív í okkum, og tað er nakað, sum ongan enda fær, men sum varir við til ævigt lív!
Lestur: 1 Mós 3,1-19. Evangelium: Matt 4,1-11. Sálmur eftir prædiku: 400 (Javnt vit treingja til at biðja)
Í ár eru 1700 ár liðin, síðan Nikenska trúarjáttanin varð orðað á einum stórum kirkjufundi í Nikea, har ið dentur varð lagdur á, at Jesus er sannur Gud av sonnum Gudi, føddur, ikki skapaður, av somu veru sum Faðirin. Eisini í dag hevur kirkjan brúk fyri at verða mint á henda djúpa sannleikan: Jesus er sannur Gud!
Líkasum teir óttafullu lærusveinarnir, eru tað í dag eisini nógv menniskju, sum í yvirførdari merking eru stadd í lívsins illveðrið, har ið tey áhaldandi spyrja: Hví er óndskapur og líðing í hesum heimi og í mínum lívi? Hví skal eg verða raktur av hesum? Hví skulu míni kæru verða rakt av hesum?
Jesus er komin at bjarga menniskjum, sum ikki kunnu bjarga sær sjálvum, men sum hava brúk fyri at koma til Jesus og verða bjargað av honum, líkasum hin spitalski maðurin.
Jesus sigur við móðir sína, at hansara tími er ikki komin enn. Hesin tímin sipar til Jesu deyða á krossinum og hitt fullgjørda frelsuverkið. “Tað er fullgjørt!” rópti Jesus beint áðrenn hann doyði (Jóh 19,30). Tað er serliga í hesum tíma - í Jesu deyðstíma á Golgata - at Jesus opinberar sína dýrd!
Á okkara pílagrímsferð til Himmals er Jesus okkara einasta stavnhald! Tað er bara við at líta á hann, at vit náa vegin fram til hitt himmalska heimlandið.
“Harri okkara, Jesus Kristus, Guds orð, bleiv í sínum endaleysa kærleika til tað, sum vit eru, fyri at gera okkum til tað, sum hann sjálvur er” (Ireneus).
Tekstir: Mika 5,1-4a og Luk 2,1-14. “Gleðilig jól! Gleðilig jól!” ljóðar av himli einglalag. “Armi syndari, óttast ei nú, gleðiboðskapin hoyrir tú: Jesus er føddur í dag!”
Demenskórið Sangfuglarnir sang. Børn frá Korndalsgarði gingu lucia
Hóast vit eru stadd mitt í lívsins oyðimørk, har einki grør, so kunnu vit kortini gleðast, tí at Jesus er Immanuel - Gud við okkum. Í hansara hondum eru vit trygg!
At verða sum eitt trúgvandi barn er at vera størstur í himmiríki! Men síðan hetta eisini er kravið fyri at sleppa inn í himmiríkið, so kunnu vit eisini siga, at øll í himmiríki eru tey størstu. Tekstur: Matt 18,1-14
Líkasum Jesus kallaði lærusveinarnar til at fáa eyguni upp fyri Guds akuri í Sámariu og í bygdini Sikar, soleiðis kallar hann eisini okkum til at lata okkara eygu upp fyri akrinum í okkara lívi - tey menniskju, sum Gud hevur sett inn á okkara lívsleið: konu, mann, børn, familju, vinir, kenningar. Eisini vit hava ein akur!
Lestur: 1 Mós 28,10-19. Evangelium: Jóh 1,35-52. Sálmur: Nærri, mín Guð, til tín (38).
Líkasum Jesus gekk framvið í lívinum hjá Levi og sá hann, soleiðis gongur Jesus so at siga eisini framvið í okkara lívi og sær okkum. Tekstur: Mark 2,14-17. Sálmur: Mín Jesus, lat mítt hjarta fá (192).
Í okkara hjørtum líkjast vit øll Jónasi. Vit standa ímóti náðini og hinum heilaga. Tann Gud, sum vit siga okkum tæna, sleppur ikki heilt tætt inn at okkara hjørtum. Øll, sum vit møta í Jónasarbók, hava tørv á tí sama, nevniliga Guds ríku náði. Hetta hava tú og eg eisini tørv á fram um alt annað! Tilfarið, sum eg havi brúkt í sambandi við hesa ljóðbók, havi eg í ein stóran mun frá bókini hjá Iain M. Duguid: Jonah - Grace for Sinners and Saints.
Í øllum lívsins strevi og stákan vil Jesus leiða okkum til tað staðið, har ið vit veruliga kunnu finna hvíld og andaliga føði bæði til hetta lívið og hitt komandi. Hetta staðið finna vit einans við Jesu føtur.
Meðan Jónas heldur vildi doyggja, enn at sleppa sannføringini um at Nineve hevði uppiborið Guds dóm, so síggja vit harafturímóti, at Jesus heldur vildi doyggja, enn at sleppa lyftinum um at frelsa sítt fólk frá Guds dómi.
Um vit grunda yvir hesa ómetaliga stóru náði og gávu, sum Jesus hevur givið okkum, tá ið hann fór upp á krossin í okkara stað og tók okkara dóm á seg sjálvan, so burdi hetta givið okkum ljós yvir okkara egnu dómar og yvir spurningin: “Er tað beint av tær at vera so illur?”
Evangelium: Matt 20,20-28. Sálmur fyri prædiku: 305 (Leið meg Guð, á lívsins veg).
Júst hetta - vónin um náði - er tað, ið kann leiða okkum syndarar til umvendingar og umbroytingar í lívinum við Heilaga Andans hjálp. Og hóast óttin kann verða stórur, tá ið vit síggja, at vit eru syndarar, sum leingi hava staðið Gudi ímót, so kann júst hesin óttin eisini eggja okkum til at heita á Gud um hjálp.
Sambært Bíbliuni fer hesin syndafalni heimurin ikki at standa í allar ævir. Hesin tankin er kanska heldur ikki heilt fremmandur fyri okkum, nú vit dagliga hoyra um ófrið kring heimin. Men Gud fer at skapa ein nýggjan himmal og eina nýggja jørð. Nakað mikið betur er fyri framman: ein nýggjur heimur, har synd, sjúka, sorg, kríggj og deyði ikki longur eru til.
Jesus leið og doyði í okkara stað, tí at Gud er ein náðifullur Gud. Og samstundis er hann eisini ein rættvísur Gud, sum revsar synd. Tí mátti Jesus rinda prísin fyri okkara syndir. Á krossinum síggja vit sostatt samstundis Guds rættvísa dóm yvir allar heimsins syndir og Guds ríku náði til allar heimsins syndarar.
Í Jesusi hevur Gud gjørt okkum til himmalborgarar, sum ferðast ígjøgnum henda heim, og sum eru á veg til hitt sanna heimið í hinum himmalska landinum. Prædikutekstur: Luk 12,32-48.
Við trúnni á Jesus ert tú longu reinur og heilagur. Og í gerandislívinum saman við Jesusi lærir tú eisini meir og meir at liva eitt lív, sum samsvarar við tað, sum tú longu ert.
Tíni misbrot eru fyrigivin! Og um syndirnar eru mangar, so skalt tú kortini vita, at tú við Jesusi ert frelstur frá øllum Guds dómi yvir tínar syndir, tí at Jesus hevur á krossinum longu tikið allan tín dóm á seg sjálvan!
Epistul: 1 Tim 6,6-12. Evangelium: Luk 12,13-21. Sálmur fyri prædiku: Hvør veit, nær skilnin fer at verða? (nr. 446).
Jesu likamliga uppreisn merkir, at deyðin hjá teimum kristnu einans er ein fyribils skilnaður. Líkasum tann upprisni Jesus sá lærusveinarnar aftur, og teir sóu hann, soleiðis skulu øll, sum trúgva á Jesus, eisini síggjast aftur.
Hjá Jónasi sleppa vit at spegla okkum eina løtu. Ferðin hjá Jónasi er eisini okkara ferð
Prædika til páskadag. Lestur: 1 Pæt 1,3-9. Evangelium: Matt 28,1-8.
Prædika til langa fríggjadag. Lestur: Jes 53. Evangelium: Luk 23,26-46
Boðanardagur Mariu í Funnings kirkju
”Títt orð er ein lykt fyri fóti mínum, eitt ljós á gøtu míni” (Sl119,105).
2. sunnudag í føstu. Prædika í kirkjuni við Norðskála
© 2020-2025 Ivy Podcast Discovery LLC
