Checkpoint Podcasts

Na de aanslag in 2009 zijn we met een helikopter afgevoerd naar Kamp Holland, Afghanistan. In vergelijking met de kritieke toestand van een aantal andere gewonden, vielen Teus', Buddy's en mijn verwondingen mee. Wel werden we direct weer aan het werk gezet bij aankomst op Kamp Holland.

In Nieuw-Guinea werd ik geplaatst aan boord van het landingsvaartuig L9608, klep 8 genoemd. Op 30 juni 1954 werd de koningin van het eiland Mapia naar Mapia teruggebracht, samen met alle oud-bewoners.

Op donderdag 22 juli 1948 besloot ik samen met een aantal sobats van de Luchtstrijdkrachten naar de Rex Cinema te gaan op pasar Senen, Batavia. Wat er toen gebeurde was tenhemelschreiend.

Tegen het einde van de uitzending in Irak in 2004 kreeg een team de kans om Koeweit te bezoeken. Ze gingen op pad met twee landrovers. En kregen een dikke bekeuring.

Het was begin oktober 1962, toen Nieuw-Guinea net was overgedragen aan de VN. Op een ochtend in ons NAPO-veldpostkantoor werden we door de marechaussee gearresteerd. We zouden hebben gefraudeerd.

Naast ons wapperde de vlag. UN. United Nations at war. Geroepen om onze plicht des vaderlands te vervullen, zwoeren wij trouw aan alles wat beroepsmilitair betekende. En zo staken wij van wal. Jan Willem Zweers was in 1994 in Bosnië.

Vlak voor de tweede politionele actie in 1948 lagen we in Kratjak, tegen Bantam aan. Krachtcentrale Kratjak leverde stroom aan een groot gedeelte van West-Java. Het spreekt voor zich dat er menige aanslag op Kratjak was gepleegd.

Na een aanvullende opleiding in Ermelo werd Wülf in 2009 als onderdeel van het Operational Mentoring and Liaison Team uitgezonden naar Afghanistan. Al tijdens de voorbereiding bleek dat er muzikanten in zijn team zaten.

In 1998 werd Buimer samen met mijn gezin een jaar uitgezonden naar het Midden-Oosten in het kader van de UNTSO-missie, de United Nations Truce Supervision Organization. Hij moest een rijexeamen af leggen.

In Biak werd in 1962 een Opvang- en doorvoercentrum opgezet. De bemanning voor dat onderdeel werd weggeplukt uit diverse infanterie- en artillerie-eenheden. Zo zat ik, als dienstplichtig sergeant van een infanteriebataljon, plotseling in Nieuw-Guinea.

We vertrekken op tijd om voor de duisternis in Sisophon, Cambodja aan te komen. De voornamelijk Australische bemanning van het hoofdkwartier in Sisophon is veel te klein om de veiligheid van de kleine compound te kunnen garanderen.

Het gebeurde in Nederlands-Indie op 3 augustus 1949, de dag waarop het staakt-het-vuren werd afgekondigd. Ik moest een boodschap overbrengen aan de commandant van de T.N.I.

We waren jong en we waren drie maanden in de tropen. Een deel van 2-41 Regiment Veldartillerie was gelegerd in Tjikaoem, iets ten noorden van Bandoeng, in 1948 in voormalig Nederlands-Indië. We liepen dagelijks patrouille op verschillende tijdstippen, meestal overdag, maar ook 's nachts.

In 2008 ben ik als reservist in het kader van Cimic op missie geweest in Uruzgan. We gingen de militairen van de Afghan National Army leren schieten met de M16. We vroegen de Afghanen waar ze liever achter zouden schuilen: beton, hout of een zandzak. De meeste kiezen voor de betonblokken.

Het is 25 oktober 1993. Na zes lange maanden is Ted Zantvoorts laatste transportweek eindelijk aangebroken. ‘Alle stations hier Romeo, we gaan rijden', volgt het voor een van de laatste keren. Al gauw draait het als vanouds. En dan gaat het gruwelijk mis.

In 1951 arriveerde Repping in Colombo, Sri Lanka, met de torpedojager Van Galen. Het personeel dat niet nodig was mocht even de benen strekken aan de wal, maar wel in lang wit uniform.

Rufi's vader werd op het eiland Soembawa in 1942 door de Japanse bezetter gearresteerd en als oorlogsmisdadiger door een militaire krijgsraad ter dood veroordeeld. De executie moest in het bijzijn van vrouwen en kinderen gebeuren.

Voor het eerst is de jaarlijkse zomerbijlage bij Checkpoint ook te beluisteren. De verhalen zijn ingesproken door jonge veteranen Pascal Bobbe, Sanneke Brouwers, Shanna Baauw en Edwin de Wolf. In dit bestand staan alle verhalen achter elkaar. Veel luisterplezier!

Brigadegeneraal Paul Hoefsloot is afgelopen januari aangetreden als de nieuwe directeur van het Nederlands Veteraneninstituut. Midden in de lockdown, niet de manier waarop je je nieuwe baan wilt beginnen. Paul vertelt hoe hij zijn nieuwe rol gaat invullen en hoe hij de toekomst van het instituut ziet.

Kolonel der Jagers Ludy de Vos kijkt terug op de laatste vier en een half jaar waarin hij directeur was van het het Vi. Het Veteraneninstituut gaat op 1 januari op in het Nederlands Veteraneninstituut waarmee zijn functie komt te vervallen. De Vos haalt herinneringen op aan momenten die in zijn geheugen staan gegrift. Over de Invictus Games, over waarom veteranen met hun verhaal naar buiten moeten treden en over het onderzoek naar de dekolonisatie van voormalig Nederlands-Indië.

Ab de Jong vertelt over de kogel die hem op een haar na heeft gemist toen hij in een konvooi terug naar het kamp reed. Die kogel heeft hij een paar dagen na de beschieting uit de MB gepeuterd en sindsdien draagt hij 'm dag en nacht bij zich.

Peter van ’t Hoff vertelt over de Noorse want die symbool staat voor zijn leven als marinier. Als hij naar deze wollen handschoen kijkt, denkt hij terug aan de vele wintertrainingen in Noorwegen. Aan het overnachten in de sneeuw, aan de buddy’s en de houten ski’s. Maar vooral denkt hij aan het respect dat je ontwikkelt voor je spullen, voor de voorbereiding en dat je zaken nooit moet onderschatten.

Michelle Duncan-Schothuis kan zich het moment haarscherp herinneren. Het moment waarop ze de hand schudde van de Amerikaanse sergeant Ken Duncan, in 2005, tijdens meerdaagse patrouille in Aybak, Noord-Afghanistan. Ze verloren elkaar na die eerste ontmoeting uit het oog. Nu, bijna vijftien jaar later zijn ze getrouwd en woont Ken hier in Nederland.

Co Wiskerke (1948) zwaaide in 2002 na 40 dienstjaren af bij de Koninklijke Marine. Hij is nog zeer actief als gemeenteraadslid en doet veel vrijwilligerswerk. Hij heeft bijzondere herinneringen aan de medaille voor hardlopen die hij kreeg tijdens zijn ECMM-missie, in 1996 in Joegoslavië. ‘De medaille heeft voor mij bijzondere emotionele waarde. Ik bewaar hem boven mijn bureau.’

Frank van der Sluis (1950) werkte van zijn 19e tot zijn 55e bij de Koninklijke Marechaussee. De MAPE-missie was zijn eerste en enige uitzending, hij was er in 2001 vier maanden. In eerste instantie wilde hij niet gaan, maar hij checkt tot op de dag van vandaag nog iedere dag hoe het weer is in Albanië.

Bosnië veteraan Henk de Pater vertelt over zijn ervaringen na zijn dienstplicht in Bosnië. Henk oudt tevens een blog bij over zijn ervaringen in Bosnie: United Nothing - Dagboek van een Support Commander: https://unitednothing.auteursblog.nl Zijn boek, United Nothing, over zijn ervaringen in Bosnie in 1994-1995, komt mei 2020 uit.

Libanonveteraan Huub Heinemans vertelt over het rijboekje van zijn Nekaf en over zijn gijzeling.

Libanonveteraan Hans van den Boogaard vertelt over zijn verloren medailles én hoe hij ze inmiddels weer heeft teruggevonden.