Podcasts about recidence

Henning Kraggerud er Artist in Recidence med KSO. Vi snakker om det å være fast soloist for KSO, og vi snakker også litt om hans egne verk; Equinox. Equinox er også navnet på Henning Kraggeruds verk som består av fire konserter for fiolin og strykere – ”Ettermiddag”, ”Kveld”, ”Natt” og ”Morgen”. Alle konsertene er inndelt i seks postludier, det vil si 24 deler sammenlagt. Musikken er glad, trist, sprudlende og hjerteskjærende, og vandrer gjennom de 24 toneartene. Vi blir tatt med på en spennende reise jorden rundt der musikk og bilde beskriver 24 timer og 24 tidssoner.

Birgitta Tollan for till Toronto i Kanada och till San Francisco i USA för att möta två kvinnor, som båda tillhör en ny grupp spännande tonsättare: Tredje generationen med rötter i Asien. Alexina Louie är en av de mest spelade nutida tonsättarna i Kanada. Hon har vunnit många priser och utnämndes 1996 till Composer in Recidence vid Canadian Opera Company i Toronto där hon bor. Alexina Loiue har skrivit verk för alla konstellationer. Alexina Louie stammar från Kantoon i Kina. Hon studerade hos amerikanska tonsättaren Pauline Oliveros vid University of California i San Diego. Oliveros lärde henne att lyssna djupt på musikens klang och färger. Under 6 år efter examen i Californien försökte hon finna sin egen röst i komponerandet och studerade asiatisk filosofi och musik. - Genom min fördjupning i den asiatiska musiken fann jag min verkliga identitet, säger Alexina Louie. En kvinna som är mycket rotad i det västerländska, men som har starka band till Asien. Ett av de kinesiska instrumenten, den 7strängade långcittran Chin, fascinerar henne mycket. - Det är ett innerligt instrument som framkallar musik för själen, i en poetisk musikalisk gestik med de subtilaste uttrycksmedel. Cittran Chin gestaltas i Alexina Louies kompositioner genom kanadensiska Erica Goodmans harpspel. Den japanska hovmusiken Gágakó är mycket formell och har en långsam puls. Även vad gäller harmoniförändringar. Speciellt två av instrumenten i Gágakómusik intresserar Alexina Louie: blåsinstrumentet hsiao (shao) med dubbla rörblad som kan böja tonen mer än en oboe någonsin skulle kunna och den genomträngande hichiriki, en kort bambuflöjt med 17 pipor. Alexina Louie skriver inte själv för de olika traditionella instrumenten, utan låter våra västerländska instrument uttrycka deras röster. - Med min kinesiska bakgrund har jag en större, rikare kulturell palett att välja ifrån. Det ger mig en större källa att ösa ur. Det kan ibland kännas dubbelt, men här i Kanada finns de bästa förutsättningar för att trivas, säger Alexina Louie. 1982 skrev Alexina Louie O Magnum Mysterium, Memorian Glenn Gould, till minne av det kanadensiske pianogeniet Glenn Gould som dog bara 50 år gammal. Vid minnesceremonien efter Glenn Goulds död samlades 3 000 människor och sjöng hymner och koraler tillsammans, bl a Nun danket alle Gott. Denna och flera av Bachs verk och Mahler's Das Lied von der Erde ingår som reminiscenser i Alexina Louies komposition till minne av Glenn Gould. Ett verk som spelats av många orkestrar, bl a BBC Symphony   Melissa Hui föds 1966 i Hongkong, där hon bor tills hon är 8 år. Familjen flyttar till Vancouver i Kanada. Från början ville Meissa Hui bli arkitekt. Hon ser sig själv som en designer som skapar former; ett koncept bestående av olika musikaliska block med ingredienser som tonhöjd, register, klang, rytmik, karaktär och profil. Som 25-åring kommer denna unga tonsättare till stenkyrkan i den lilla byn San Rocco på italienska rivieran; i ett Europa, som hon upplever som otroligt historiskt. - San Rocco, säger Melissa Hui, en tusenårig by med en aura av både antikvitet och modernitet, en plats till synes tidlös; där tiden ännu återstår att erfara. Melissa Hui beskriver det som att hon suttit där i kyrkan i över tusen år, hon har då och då slumrat in, och därför upplevt den latinska mässan som fragmenterad och dekonstruerad. Där i Italien skriver hon inne i huvudet ett musikverk som hon åker hem till Kanada och skriver ner i noter. Ett stycke musik med klart europeiska rötter, men i en karaktäristiskt egen design. Melissa Hui blev som 28-åring docent i komposition vid Stanford University söder om San Francisco, där jag möter henne. Hon är utbildad vid Yale, Cal Arts i Los Angeles och vid University of British Columbia. Hennes kompositioner har beställts av ett otal symfoniorkestrar och hon har fått en mängd priser och utmärkelser. Melissa Hui ingår i en grupp kanadensiska tonsättare ur det som kallades Generation X, mellan 20 och 30 år. De känner sig fria i sin profession eftersom Kanada är ett ungt land. Det finns egentligen inte någon eller några entydiga musikaliska traditioner att behöva leva upp till enligt Melissa Hui. Ej heller finns många kanadensiska kvinnliga tonsättare att ha som förebilder, men hon nämner Barbara Pentland och Violet Archer som båda föddes strax efter sekelskiftet 1900. - Att vara utan kvinnliga musikaliska förebilder kan vara en fördel, eftersom jag då kan omfamna allt jag vill. Visst kan det skapa förvirring och identitetslöshet, men det kan också leda till en intressant syntes av nya värden och traditioner. Jag behöver inte känna att Beethoven s a s hänger mig över skuldran utan istället hävda: "Han är man, inget för mig". Det är befriande och ger mig kraft, förklarar Melissa Hui. - Jag växte upp i en förort i norra Vancouver, berättar Melissa Hui. Endast en av mina vänner var av kinesisk härstamning, men vi talade engelska tillsammans. Eftersom vi bodde i en förort utan blandkulturer var alla mina övriga vänner vita. - Många väntar sig att jag populistiskt skall skriva musik i en kinesisk tradition. Men för mig är det helt omöjligt att skapa illusioner av mina kulturella rötter, förklarar hon. Det kinesiska finns undermedvetet eller t o m omedvetet i mig. Om du med en baktanke skriver pentatonisk musik och instrumenterar med en gong, enbart för att västerlänningarna förväntar sig det, så blir det oärligt och ytligt, allt det som den kinesiska kulturen inte är, säger Melissa Hui. - I min musik finns introspektion och gleshet. Det är kinesiskt. I västvärldens litteratur är prosan, berättelsen, som dominerar. I kinesisk litteratur är poesin betydelsefullare. Varje ord har en mångfald av betydelser och det står mycket skrivet mellan raderna, menar Melissa Hui.

Poëzie van het bankieren: Afl 6 Bijzonder beheer in Daalderveen Na 43 jaar hard werken en flinke leningen van de Rabobank werd het familiebouwbedrijf Karsten deels failliet verklaard. Het is 2008 en de crisis sloeg in. Karsten wilt koste wat het kost de ploeg met de jongens compleet houden. “Dan maar iets scherper erin en harder aan het werk.” Na nachtenlang woelen, doorgezwete matrassen en stapels onbetaalde rekeningen, staat het bedrijf aan de rand van de afgrond ________________________________________________________________________ De Poëzie van het Bankieren is onderdeel van de Artist in Recidence van Nieuwe Helden bij de Rabobank. Vanaf nu is de podcast te beluisteren via de Apple en Android podcast apps. Credits Concept & Idee: Lucas De Man en Michaël Bloos Regie & Samenstelling: Michaël Bloos en Niels Kuiters Research: Tijs Huys en Eva Meijering Editor: Niels Kuiters, Eva Meijering en Michaël Bloos Muziek producer: Niels Kuiters Producent: Stichting Nieuwe Helden Projectleiding: Rosa Boon Beeld: Pieter Laurens Mol Mogelijk gemaakt door: de Rabobank Kunstcommissie Met dank aan: Verily Klaasen, Tanja Kliphuis, Godelieve Spaans, alle gidsen en alle medewerkers van de Rabobank

Hoe krijg je het vertrouwen van de maatschappij terwijl je indexfondsen verkoopt die niet kunnen uitsluiten dat er wapenhandel tussen zit? Of hoe leg je uit dat financiële instellingen waar de Rabobank in investeert niet open hoeven te zijn over hun belastingbetalingen? In aflevering 5 van De Poëzie van het Bankieren praat Michael met Wiebe Draijer, CEO van de Rabobank. Geluidskunstenaar en acteur Michaël Bloos interviewde samen met Niels Kuiters, Isil Vos en Eva Meijering ongeveer tachtig medewerkers die op de meest uiteenlopende plekken binnen de bank werken. Zo praat hij met een financieel directeur die ooit danser is geweest en bezocht hij het depot van de bank. Uit al deze interviews maakte hij de zesdelige podcast-serie ‘De poëzie van het bankieren’: een zoektocht naar de mens achter de bankier/bankmedewerker. De Poëzie van het Bankieren is onderdeel van de Artist in Recidence van Nieuwe Helden bij de Rabobank. Vanaf nu is de podcast te beluisteren via de Apple en Android podcast apps. Credits Concept & Idee: Lucas De Man en Michaël Bloos Regie & Samenstelling: Michaël Bloos en Niels Kuiters Research: Tijs Huys en Eva Meijering Editor: Niels Kuiters, Eva Meijering en Michaël Bloos Muziek producer: Niels Kuiters Producent: Stichting Nieuwe Helden Projectleiding: Rosa Boon Beeld: Pieter Laurens Mol Mogelijk gemaakt door: de Rabobank Kunstcommissie Met dank aan: Verily Klaasen, Tanja Kliphuis, Godelieve Spaans, alle gidsen en alle medewerkers van de Rabobank

Poëzie van het bankieren: Afl 4 ‘Het Depot’ De digitalisering is doorgeslagen, evengoed in de bancaire sector. “Die klant moet online maar zien uit te zoeken hoe het zit. Soms wil je gewoon nog steeds iemand aan de lijn kunnen spreken”, vindt de gepensioneerde Rabobank oud-medewerker Martin. Hij is 62 jaar en werkte ruim 40 jaar bij de Rabobank. Verborgen in het depot staan nog metershoge kasten met duizenden papieren, miljoenen cijfertjes, weg gestopt in systemen. Martin heeft de gevolgen van de digitale revolutie aan eigen lijve ondervonden. “Voorheen moest je die archiefkasten induiken en je door al dossiers worstelen.” Rond 1998 werd het elektronisch betalen geïntroduceerd. “Sindsdien kon je gewoon achter je scherm blijven zitten.” ________________________________________________________________________ De Poëzie van het Bankieren is onderdeel van de Artist in Recidence van Nieuwe Helden bij de Rabobank. Vanaf nu is de podcast te beluisteren via de Apple en Android podcast apps. Credits Concept & Idee: Lucas De Man en Michaël Bloos Regie & Samenstelling: Michaël Bloos en Niels Kuiters Research: Tijs Huys en Eva Meijering Editor: Niels Kuiters, Eva Meijering en Michaël Bloos Muziek producer: Niels Kuiters Producent: Stichting Nieuwe Helden Projectleiding: Rosa Boon Beeld: Pieter Laurens Mol Mogelijk gemaakt door: de Rabobank Kunstcommissie Met dank aan: Verily Klaasen, Tanja Kliphuis, Godelieve Spaans, alle gidsen en alle medewerkers van de Rabobank

Aflevering 3 Een Kop Op De Top Heeft theater-en radiomaker Michaël Bloos inmiddels kunnen ontfutselen wie ‘de mens achter de bankier’ is? Zal hij in deel 3 eindelijk de hoogste 25e verdieping van de Rabobank op de Croeselaan bereiken? Reikt deze echt niet hoger dan de Utrechtse dom? Hij interviewt ‘wealth manager’ Frank die alleen klanten heeft met een vermogen van 25 miljoen euro of meer. "Economie raakt alles in het leven, maar dan ook alles. Geld is de olie in de motor en een bank zorgt voor de brandstof", filosofeert de praktisch ingestelde en brutale Frank. ________________________________________________________________________ Geluidskunstenaar en acteur Michaël Bloos interviewde samen met Niels Kuiters, Isil Vos en Eva Meijering ongeveer tachtig medewerkers die op de meest uiteenlopende plekken binnen de bank werken. Zo praat hij met een financieel directeur die ooit danser is geweest en bezocht hij het depot van de bank. Uit al deze interviews maakte hij de zesdelige podcast-serie ‘De poëzie van het bankieren’: een zoektocht naar de mens achter de bankier/bankmedewerker. De Poëzie van het Bankieren is onderdeel van de Artist in Recidence van Nieuwe Helden bij de Rabobank. Vanaf nu is de podcast te beluisteren via de Apple en Android podcast apps. Credits Concept & Idee: Lucas De Man en Michaël Bloos Regie & Samenstelling: Michaël Bloos en Niels Kuiters Research: Tijs Huys en Eva Meijering Editor: Niels Kuiters, Eva Meijering en Michaël Bloos Muziek producer: Niels Kuiters Producent: Stichting Nieuwe Helden Projectleiding: Rosa Boon Beeld: Pieter Laurens Mol Mogelijk gemaakt door: de Rabobank Kunstcommissie Met dank aan: Verily Klaasen, Tanja Kliphuis, Godelieve Spaans, alle gidsen en alle medewerkers van de Rabobank

Sinds ‘Het Nieuwe Werken’ valt de flexplek tegenwoordig niet meer weg te denken op het moderne kantoor. Een eigen bureau met ingelijste foto van je familie, stapels papieren en je lievelingsmerk reservethee, behoort tot het verleden. Bij de Rabobank zijn zelfs de ladenblokken onder je bureau passé. Iedereen loopt hier rond met rolcontainers waar ze alles in kwijt moeten. Werkt de aanpak of blijven mensen toch gewoontedieren die het liefst op hun vaste plekje zitten? Op de 13e etage ontmoet Michaël een vrouw aan de top: Merlijn de Gruiter, hoofd van het team Private Banking. Hoe houdt ze zich staande in de mannenwereld waarin zij werkt? ‘Ik vind het leuk om met mannen te werken. Wat mij irriteert is als kerels in dit bedrijf niet verder komen, dan zeggen: als vrouw was dit mij wel gelukt.’ Luister hier naar de 2e aflevering van de Poezië van het Bankieren. ________________________________________________________________________ Geluidskunstenaar en acteur Michaël Bloos interviewde samen met Niels Kuiters, Isil Vos en Eva Meijering ongeveer tachtig medewerkers die op de meest uiteenlopende plekken binnen de bank werken. Zo praat hij met een financieel directeur die ooit danser is geweest en bezocht hij het depot van de bank. Uit al deze interviews maakte hij de zesdelige podcast-serie ‘De poëzie van het bankieren’: een zoektocht naar de mens achter de bankier/bankmedewerker. De Poëzie van het Bankieren is onderdeel van de Artist in Recidence van Nieuwe Helden bij de Rabobank. Vanaf nu is de podcast te beluisteren via de Apple en Android podcast apps. Credits Concept & Idee: Lucas De Man en Michaël Bloos Regie & Samenstelling: Michaël Bloos en Niels Kuiters Research: Tijs Huys en Eva Meijering Editor: Niels Kuiters, Eva Meijering en Michaël Bloos Muziek producer: Niels Kuiters Producent: Stichting Nieuwe Helden Projectleiding: Rosa Boon Beeld: Pieter Laurens Mol Mogelijk gemaakt door: de Rabobank Kunstcommissie Met dank aan: Verily Klaasen, Tanja Kliphuis, Godelieve Spaans, alle gidsen en alle medewerkers van de Rabobank

Pedro wilde van jongs af aan danser worden. Als 2-jarige peuter stond hij al elke avond op de tafel te dansen. Hij zette alles opzij voor een danscarrière, maar na 15 jaar proberen, was het klaar. De openhartige Pedro heeft volgens collega’s een ‘afwijkend bankprofiel’ en is eerder een type om een eigen kroeg te beginnen dan om een hypotheek bij af te sluiten. Geluidskunstenaar en acteur Michaël Bloos interviewde samen met Niels Kuiters, Isil Vos en Eva Meijering ongeveer tachtig medewerkers die op de meest uiteenlopende plekken binnen de bank werken. Zo praat hij met een financieel directeur die ooit danser is geweest en bezocht hij het depot van de bank. Uit al deze interviews maakte hij de zesdelige podcast-serie ‘De poëzie van het bankieren’: een zoektocht naar de mens achter de bankier/bankmedewerker. De Poëzie van het Bankieren is onderdeel van de Artist in Recidence van Nieuwe Helden bij de Rabobank. Vanaf nu is de podcast te beluisteren via de Apple en Android podcast apps. Credits Concept & Idee: Lucas De Man en Michaël Bloos Regie & Samenstelling: Michaël Bloos en Niels Kuiters Research: Tijs Huys en Eva Meijering Editor: Niels Kuiters, Eva Meijering en Michaël Bloos Muziek producer: Niels Kuiters Producent: Stichting Nieuwe Helden Projectleiding: Rosa Boon Beeld: Pieter Laurens Mol Mogelijk gemaakt door: de Rabobank Kunstcommissie Met dank aan: Verily Klaasen, Tanja Kliphuis, Godelieve Spaans, alle gidsen en alle medewerkers van de Rabobank