Podcasts about propria cures

Stef en Jan vertellen de reden van hun afwezigheid, maar zaten niet stil op ergernisgebied. Meghan Markle heeft een nieuw knutselprogramma en Janneke kreeg een heel speciaal verzoek voor het boekenbal. Stef ging kleding afleveren bij een vintagewinkel, een bezoek waar ze nog lang aan zal terugdenken. Jan neemt het op voor Propria Cures en vindt de UvA een sulletje. Het inzicht van de week gaat over mansplaining. De warme boodschappen zijn voor fijnproevers.

Extinction Rebellion blokkeerde afgelopen weekend weer de A12. De organisatie wekt daarmee niet alleen ergernis bij instanties zoals de politie, de algemene sympathie lijkt ook af te nemen. Zo stellen musea bijvoorbeeld dat ze steeds meer last hebben van de XR-acties, waarbij opgroepen wordt om met andere sponsoren samen te werken. "Het is denk ik heel moeilijk als je zulke doelen hebt qua systeemverandering om dan de hele tijd maar vrienden te blijven met iedereen", zegt NRC-ombudsman Arjen Fortuin. "Het levert geen nieuwe inzichten of gedachten meer op." Ook Michelle Salomons, onderzoeksjournalist bij Investico, merkt dat de acties "minder effect" hebben en verwacht dat XR met andere acties zal komen. "Ik denk dat ze andere acties gaan bedenken. Je kunt de A12 niet blijven bezetten. Dan gaat de krant er ook minder over schrijven." Fortuin vermoedt ook dat XR iets anders zal bedenken dan het blokkeren van de A12.  Verder hebben we het in het mediaforum over het verdwijnen van het satirische studentenblad Propria Cures, het vertrek van politieke partij Volt van het platform X en het breken van Alternative für Deutschland en de jongerentak van de partij. Aan tafel zitten Michelle Salomons, Arjen Fortuin en Spraakmaker Paul van Geest.

Hoe beëindig je een vriendschap? Hoe ga je om met een geliefde die naar de billen van andere vrouwen kijkt? En wat doe je als je buren meer contact willen dan jij? In haar populaire rubriek Moderne Manieren beantwoordde journalist Beatrijs Ritsema 20 jaar lang lezersvragen in Dagblad Trouw. Van huis uit was ze sociaal psycholoog, ze begon haar carrière als journalist bij studentenblad Propria Cures en schreef verschillende boeken. Stine Jensen volgt haar spoor terug met haar man Maarten Huygen en met haar vrienden Stephan Sanders en Ad van Iterson.

Tessa Sparreboom is redacteur bij Propria Cures.

Op dit moment leeft meer dan 50% van de wereldbevolking in steden, en dit aandeel wordt alleen maar verwacht te groeien. Klinkt alleen maar goed toch? Helaas zitten er ook nadelen aan ons stadsleven, en veel hiervan hebben invloed op onze geestelijke gezondheid. Henok Tesfai en Mariël Doedens spreken zondag met Maarten van den Ende en Lotte Brinkhof. Zij werken beiden bij het Centre for Urban Mental Health van de Universiteit van Amsterdam, waar ze onderzoek doen naar de invloed van het stadsleven op onze geestelijke gezondheid. Ook in deze uitzending: een column van Tessa Sparreboom van Propria Cures, over de boeken van Jan Siebelink en een uitgestorven Amsterdam. Snel luisteren dus!

Tessa Sparreboom is redacteur bij Propria Cures en draagt regelmatig columns voor bij Radio Swammerdam, deze keer over sociaal kapitaal.

Hoe heb jij je vrienden gemaakt? Waarschijnlijk niet via een uitgebreide strategie, maar 'gewoon, toevallig'. Toch heeft ons sociale netwerk en de samenstelling hiervan veel invloed op ons leven. In deze uitzending van Radio Swammerdam gaat het over sociaal kapitaal: de voordelen die onze sociale netwerken ons bieden. Hierover gaat presentator Henok Tesfai in gesprek met postdoctoraal onderzoeker Marina Tulin. Zij heeft 6 maanden geleden haar PhD behaald aan de Universiteit van Amsterdam, en deed hiervoor onderzoek naar sociale netwerken en sociaal kapitaal. Hoe sociaal kapitaal tot stand komt, hoe je netwerk verandert door de jaren heen (en hoe het toch ook weer hetzelfde blijft), de rol van onze persoonlijkheid in het vormen van een sociaal netwerk, de mogelijkheid van asociaal kapitaal en nog veel meer komt aan bod in deze aflevering. De column is geschreven en voorgelezen door Tessa Sparreboom van Propria Cures. Techniek en co-presentatie lagen in handen van Bobby Uilen.

In de zevende aflevering van De Idee Podcast verkennen Isabella Vos en Sicco de Knecht met hun tafelgasten het thema Invloed. Min 2.15 Nick van Bree, voorzitter Jonge Klimaat Beweging Min 10.15 Promoverend datascientist Anna Keuchenius Min 19.45 Propria Cures, Billie Nuchelmans Min 23.15 Promoverend techniekfilosoof Marjolein Lanzing Min 35.00 Hoogleraar klinische psychologie en psychoanalyticus Paul Verhaeghe

Tekenaar en schrijver Jean-Marc van Tol (Rotterdam in 1967) is een van de auteurs, en de tekenaar van de bekende cartoonreeks Fokke & Sukke.In zijn studententijd begon hij met het tekenen van deze cartoons, samen met zijn dispuutgenoten John Reid en Bastiaan Geleijnse, voor het studentenblad Propria Cures. Tegenwoordig zijn de twee vogels niet weg te denken uit de Nederlandse cultuur. Fokke & Sukke werden onbedoeld populair. Jean-Marc besloot om na zijn studie Historische Letterkunde (specialiteit late Middeleeuwen ) van het tekenen van cartoons en strips zijn werk te maken. In 1997 werden de eerste boekjes gepubliceerd en sinds 1999 staat de cartoon dagelijks in NRC Handelsblad. In 2018 publiceerde Jean-Marc een roman, het eerste deel van een trilogie over raadpensionaris Johan de Witt. Het boek heet Musch en handelt over de opkomst van de jonge Johan op het hoogtepunt van de Gouden Eeuw, het jaar 1650.

Tekenaar en schrijver Jean-Marc van Tol (Rotterdam in 1967) is een van de auteurs, en de tekenaar van de bekende cartoonreeks Fokke & Sukke.In zijn studententijd begon hij met het tekenen van deze cartoons, samen met zijn dispuutgenoten John Reid en Bastiaan Geleijnse, voor het studentenblad Propria Cures. Tegenwoordig zijn de twee vogels niet weg te denken uit de Nederlandse cultuur. Fokke & Sukke werden onbedoeld populair. Jean-Marc besloot om na zijn studie Historische Letterkunde (specialiteit late Middeleeuwen ) van het tekenen van cartoons en strips zijn werk te maken. In 1997 werden de eerste boekjes gepubliceerd en sinds 1999 staat de cartoon dagelijks in NRC Handelsblad. In 2018 publiceerde Jean-Marc een roman, het eerste deel van een trilogie over raadpensionaris Johan de Witt. Het boek heet Musch en handelt over de opkomst van de jonge Johan op het hoogtepunt van de Gouden Eeuw, het jaar 1650.

In de vijfde aflevering van De Idee Podcast verkennen Izaak Dekker en Isabella Vos met hun tafelgasten het thema Onthouding. Min 1.45 Column Paul Buckley Min 5.15 Willem Pije, schreef het essay http://defusie.net/zelfonthouding/ Min 10.00 Tjesse Riemersma, schreef het essay http://defusie.net/doelbewust-tegen-de-wind-in-roeien/ Min 16.30 Propria Cures, Matthijs Mul Min 21.15 Ira Pronk, schreef het winnende essay: http://defusie.net/een-kleiner-ik/ Min 29.30 Dirk de Wachter

In de derde aflevering van de De Idee Podcast kun je luisteren naar alweer de achtiende editie van de Idee, die op 14 december plaatsvond in de Stadsschouwburg in Amsterdam. Dit keer was het thema van de avond "Satire" en Arjen Lubach schoof aan tafel als hoofdgast. Ook ontvingen we communicatiewetenschapper Mark Boukes en Jim Deddes (o.a. bekend van het YouTube-kanaal Joardy Film) aan tafel om het thema satire verder te verkennen. Mattijs Mul van Propria Cures bracht een intellectueel intermezzo in de vorm van een gesproken column en daarnaast was er veel ruimte voor vragen uit het publiek. de Idee is een tweemaandelijkse filosofische talkshow voor de jonge denker. In de Salon van de Stadsschouwburg van Amsterdam bieden wij podium aan twee (soms drie) jonge denkers om naast één gevestigde denker aan tafel hun ideeën te presenteren. Daarnaast verzorgen de helden van Propria Cures intellectueel fastfood in de vorm van een gesproken column en is er een kort intermezzo in de vorm van cabaret of live muziek door jong talent. De filosofische talkshow ontstond in 2013 vanuit online opinietijdstrift deFusie. www.talkshowdeidee.nl/

In de tweede aflevering van de De Idee Podcast kun je luisteren naar de zeventiende editie van de Idee, die op 18 november plaatsvond in de Stadsschouwburg in Amsterdam. Dit keer was het thema van de avond "opinie" en Elma Drayer schoof aan tafel als hoofdgast. Ook ontvingen we Jaap Tielbeke en Rosa van Gool aan tafel om het thema opinie verder te verkennen. Melle Maré van Propria Cures bracht een intellectueel intermezzo in de vorm van een gesproken column en Kees van Berkel verzorgde de muziek tussen de sprekers door. de Idee is een tweemaandelijkse filosofische talkshow voor de jonge denker. In de Salon van de Stadsschouwburg van Amsterdam bieden wij podium aan twee (soms drie) jonge denkers om naast één gevestigde denker aan tafel hun ideeën te presenteren. Daarnaast verzorgen de helden van Propria Cures intellectueel fastfood in de vorm van een gesproken column en is er een kort intermezzo in de vorm van cabaret of live muziek door jong talent. De filosofische talkshow ontstond in 2013 vanuit online opinietijdstrift deFusie. www.talkshowdeidee.nl/

Dirk van Delft werd geboren in 1951 als zoon van een bloemenkweker. Hij groeide op in het gereformeerde Rijnsburg. Na een studie natuurkunde en een paar jaar psychologie werd hij docent en decaan aan het College Leeuwenhorst in Noordwijkerhout. Van Delft verruilde in de jaren tachtig het lesgeven voor de journalistiek, eerst bij studentenweekblad Propria Cures, later bij NRC. Bij NRC stond hij als chef wetenschappen onder meer aan de wieg van de dagelijkse wetenschapspagina. Als ?journalist in residence? werkte Van Delft in 2002 op onderzoeksinstituut NIAS aan een biografie over wetenschapper Heike Kamerlingh Onnes, die in 1913 de Nobelprijs voor de Natuurkunde kreeg. Hij promoveerde met deze studie aan de Universiteit Leiden. De biografie belandde zelfs op de longlist van de AKO-literatuurprijs. Van Delft won in 2005 de Eurekaprijs voor wetenschapscommunicatie. Een jaar later werd hij directeur van Rijksmuseum Boerhaave. Sinds 2008 is hij eveneens bijzonder hoogleraar Materieel erfgoed van de natuurwetenschappen aan de Universiteit Leiden. Hij begeleidt promovendi, organiseert congressen, symposia en bijzondere activiteiten, zoals Einstein-fietstochten, en geeft jaarlijks tientallen lezingen. Dirk van Delft is getrouwd met turkologe Petra de Bruijn. Met haar heeft hij twee kinderen: Iris (26) en Felix (19). Uit een eerder huwelijk heeft hij een zoon: Alex (33).

Dirk van Delft werd geboren in 1951 als zoon van een bloemenkweker. Hij groeide op in het gereformeerde Rijnsburg. Na een studie natuurkunde en een paar jaar psychologie werd hij docent en decaan aan het College Leeuwenhorst in Noordwijkerhout. Van Delft verruilde in de jaren tachtig het lesgeven voor de journalistiek, eerst bij studentenweekblad Propria Cures, later bij NRC. Bij NRC stond hij als chef wetenschappen onder meer aan de wieg van de dagelijkse wetenschapspagina. Als ?journalist in residence? werkte Van Delft in 2002 op onderzoeksinstituut NIAS aan een biografie over wetenschapper Heike Kamerlingh Onnes, die in 1913 de Nobelprijs voor de Natuurkunde kreeg. Hij promoveerde met deze studie aan de Universiteit Leiden. De biografie belandde zelfs op de longlist van de AKO-literatuurprijs. Van Delft won in 2005 de Eurekaprijs voor wetenschapscommunicatie. Een jaar later werd hij directeur van Rijksmuseum Boerhaave. Sinds 2008 is hij eveneens bijzonder hoogleraar Materieel erfgoed van de natuurwetenschappen aan de Universiteit Leiden. Hij begeleidt promovendi, organiseert congressen, symposia en bijzondere activiteiten, zoals Einstein-fietstochten, en geeft jaarlijks tientallen lezingen. Dirk van Delft is getrouwd met turkologe Petra de Bruijn. Met haar heeft hij twee kinderen: Iris (26) en Felix (19). Uit een eerder huwelijk heeft hij een zoon: Alex (33).

In de allereerste aflevering van de De Idee Podcast kun je luisteren naar alweer de zestiende editie van de Idee, die op 7 september plaatsvond in het Volkshotel. Dit keer was het thema van de avond "Discipline" en Marli Huijer schoof aan tafel als hoofdgast. Ook ontvingen we jonge denksterren Mare Groen en Dmitry Ivanov, die beiden hun idee over discipline uiteen zetten. Om wat lucht in de avond te brengen kwam Mattijs Mul van Propria Cures een column voorlezen. de Idee is een tweemaandelijkse filosofische talkshow voor de jonge denker. In de Salon van de Stadsschouwburg van Amsterdam bieden wij podium aan twee (soms drie) jonge denkers om naast één gevestigde denker aan tafel hun ideeën te presenteren. Daarnaast verzorgen de helden van Propria Cures intellectueel fastfood in de vorm van een gesproken column en is er een kort intermezzo in de vorm van cabaret of live muziek door jong talent. De filosofische talkshow ontstond in 2013 vanuit online opinietijdstrift deFusie. www.talkshowdeidee.nl/

C.V. is een bundeling van de beste reportages, korte verhalen, gedichten en interviews van Carel Helder die hij vanaf 1998 voor een diverse dag- week- en maandbladen schreef. Helder schreef ook teksten voor de tv-quiz Per seconde wijzer, was redacteur bij Propria Cures en richtte tijdschriften op als De Koperen Ploert, PIM en Anus. Hij runt het kleinste theater van Amsterdam, het Torpedo Theater en de literaire website Torpedomagazine.nl. http://www.afdh.nl/boeken/cv.aspx

Socioloog Johan Goudsblom nam in 1997 afscheid als hoogleraar van de Universiteit van Amsterdam. Zijn memoires verschijnen dezer dagen in Tirade, het literaire tijdschrift dat hij mede oprichtte. Gesprek over sociologie, Norbert Elias, wetenschap, literatuur en het leven zelf. Anton de Goede over dit gesprek: Waarom ik Joop Goudsblom zo graag wil spreken? Hij is een van Nederlands grootste sociologen, en dat terwijl we hem erg weinig horen. Waar Radio 1 dagelijks bol staat van allerlei meningen over aangespoelde bultruggen, kleine en grote schandalen, financiële onheilstijdingen en wat dies meer zij, wil ik dolgraag iemand aan het woord laten die een leven lang studie heeft gemaakt van hoe de mens zich ontwikkelt, of niet ontwikkelt. Wat laat zich zeggen over de wereld van nu als we die door de blik van Goudsblom waarnemen? Wat is de erfenis van denkers als Menno ter Braak en Norbert Elias die hij intensief bestudeerde? In hoeverre zal de invloed van de huidige financiële crisis op onze samenleving vergelijkbaar zijn met die van de crisis uit de jaren dertig van de vorige eeuw? Zeker, grote thema’s. Maar dat is het mooie van het marathoninterview: we kunnen drie uur de tijd nemen. Inleiding en Samenvattingen Goudsblom Joop Goudsblom werd tachtig jaar geleden geboren in Bergen - Noord-Holland als zoon van een onderwijzer en hij groeide op in Krommenie. Al op jeugdige leeftijd bracht hij zijn vrije tijd door niet op de Noordhollandse voetbalvelden, maar in het Rijksarchief te Haarlem, wat hij ervoer als Het Paradijs!, om al op zijn zestiende in plaatselijke kranten te kunnen publiceren, bijvoorbeeld over de geschiedenis van de Zaanse molens Hij zou geen gerschiedenis, maar sociale psychologie en pedagogiek gaan studeren aan de Universiteit van Amsterdam, in de jaren vijftig. In die tijd maakte hij ook deel uit van de redactie van het studentenblad Propria Cures , waarin hij schreef onder de alter ego’s van een hele reeks pseudoniemen. Ook behoorde hij tot de oprichters van het literaire tijdschrift Tirade. Zijn aforismen en poezie zijn gebundeld in Pasmunt (verschenen in 1958) en Reserves (uit 1998). Maar ook de literatuur kon hem niet afbrengen van de sociologie. Van 1968 tot 1997 was hij hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam waar hij bekend werd als verbreider van de civilisatietheorie van Norbert Elias. Ook werd hij genoemd: de aartsvader van de zogeheten Amsterdamse school binnen de sociologie. Goudsblom woont dan ook in Amsterdam en was sinds 1958 getrouwd met Maria Goudsblom-Oestreicher tot haar overlijden in 2009. Samen kregen zij twee kinderen. Joop Goudsblom publiceerde in 1960 zijn proefschrift Nihilisme en cultuur, dat door nogal wat liefhebbers onder wie Arnon Grunberg een uiterst belangrijke studie wordt gevonden. Voor zijn boek Balans van de sociologie ontving hij in 1975 de essayprijs van de stad Amsterdam en ook voor zijn boek Vuur en beschaving, dat in meerdere talen werd vertaald, oogstte hij veel lof. In 1997 nam hij als hoogleraar afscheid van de Universiteit van Amsterdam. Zijn memoires verschijnen dezer dagen in Tirade, het literaire tijdschrift dat hij mede oprichtte. Luistert u naar een gesprek over de wetenschap in het algemeen, sociologie in het bijzonder, de erfenis van Norbert Elias, het gedachtegoed van Menno ter Braak en wat er dan nog overschiet aan: het leven zelf. Een uitspraak van Joop Goudsblom luidt: “ Sociologie is een manier om de intellectuele verwarring te verminderen.” Welnu, vermindering van verwarring ? Wie wil dat niet in deze onzekere tijden? Samenvatting uur1 en uur 2: Het vak sociale psychologie laat zich in 1 zin samenvatten. Mensen zijn door en door sociale wezens, dat gaat ook op voor Joop Goudsblom. Niet de mens is een sociaal wezen, maar mensen in het meervoud zijn door en door sociale wezens. Want ook al zat hij op zijn 16e liever in het archief dan op het voetbalveld, hij sloot zich niet af, maar zocht daar de waardering van volwassenen. Zijn moeder nam hem mee naar een buurman, de amateurhistoricus meneer van Vliet, met het verzoek: praat eens met die jongen. Dat wilde meneer van Vliet wel; in een paar maanden had Goudsblom zijn boeken uit en meneer van Vliet stuurde hem naar het archief. En daar zat hij en zocht dingen uit, bijvoorbeeld over de geschiedenis van de Zaanse Molens; die streek uit zijn jeugd vol geuren waar hij lyrisch over kan worden. Maar het werd geen geschiedenis, het werd sociale en politieke wetenschappen, want dat was de toekomst. En geschiedenis erbij, dat kon niet. Goudsblom had het wel geprobeerd, maar de grote historicus Jan Romijn, wilde hem als eerstejaars niet ontvangen; dus wilde Joop Goudsblom die zichzelf terugkijkend een geborneerd baasje noemt, niets met Jan Romijn te maken hebben. Zo zijn we een groot historicus misgelopen! Op deze betekenisvolle christelijke dag bekende Goudsblom zich tot wat hij noemt de Lucretianen: de ketters die altijd weer moeten zeggend dat drie verschillende universele waarheden nooit tegelijk waar kunnen zijn. Niet dat falsificatie, het aantonen van ongelijk, het enige zaligmakende is, zeker niet in de sociasle wetenschappen. Daar kan ook het vinden van voorbeelden die gelijk aantonen heel relevant zijn: en de anti sociologische stemmen van Karel van het Reve en Jan blokker zijn enigszins zwakker geworden. Welke waarheid van heeft zijn vak opgeleverd. Het civilisatieproces van Norbert Elias dat minimaal al een half miljoen jaar aan de de gang, is een proces waardoor mensen als soort sterker zijn komen te staan tegenover andere dieren. In die zin wil Goudsblom het zo graag nog hebben over het vuur: bepalend van hoe Goudsblom naar mensen kijkt. Dat gaat gebeuren in uur 3.

Ezelherder en dichter Theun de Winter was op 26 december 1997 in het marathoninterview de gast van mede-buitenmens Stan van Houcke. ---------------------------- Wie is Theun de Winter Theun de Winter (1944, Badhoevedorp), getogen op Texel, waar hij in datzelfde oorlogsjaar per reiswieg arriveerde, was eind jaren zestig redacteur van Propria Cures. Hij debuteerde in 1972 met de bundel De Gedichten, uitgegeven door Erven Thomas Rap, Amsterdam. In opdracht van dezelfde uitgever stelde hij in 1973 het nieuwjaarsgeschenk Elf gedichten voor Piet Keizer samen, meteen na verschijnen al een felbegeerd collector’s item. Angèle Manteau bracht in 1975 in Elseviers Literaire Serie van hem het boek Human Interest uit, een bundeling van de gelijknamige serie colums die hij voor de Haagse Post schreef. Onder de titel Terloopse Obsessies werd het boek in 1980 herdrukt door Loeb, uitgevers te Amsterdam. In nauwe samenwerking met Jan Cremer schreef De Winter een door fotograaf Philip Mechanicus rijk geïllustreerde verhandeling over de damesbips, getiteld De billen van Jan Cremer, in 1976 verschenen bij Erven Thomas Rap. Een verzameling van zijn Playboy-colums kwam als Vreemdgaan is zo vreemd nog niet uit bij Gerard Timmer Prods. (Amsterdam, 1989). Eveneens bij GTP verscheen een jaar later de door hem samengestelde bundel voetbalpoëzie Nederland-Duitsland. Dat sportief-dichterlijke genre, waarvan hij een der grondleggers is, beoefent hij nog steeds in Hard Gras, voetbaltijdschrift voor lezers . Zijn voorjaar 2000 verschenen bundel Het gras voor mijn voeten (L.J. Veen) bevat een groot aantal van zijn Hard Gras-gedichten, alsook o.a. Herschapen eiland, een lang gedicht dat werd geschreven op uitnodiging van de Culturele Raad Noord-Holland en gepubliceerd in december 1992 als deel 58 van de bibliofiele serie Noord-Holland in Proza, Poëzie en Prenten. Naast poëzie en interviews heeft Theun de Winter liedjesteksten geschreven voor o.a. Maggie MacNeil, Rob de Nijs, VOF De Kunst, Rocco Granata, Liesbeth List, Clouseau en Wolter Kroes. Zijn Top Tien-hit Terug naar de kust (1976) wordt gerekend tot de evergreens van de Nederlandstalige popmuziek.

Ezelherder en dichter Theun de Winter was op 26 december 1997 in het marathoninterview de gast van mede-buitenmens Stan van Houcke. ---------------------------- Wie is Theun de Winter Theun de Winter (1944, Badhoevedorp), getogen op Texel, waar hij in datzelfde oorlogsjaar per reiswieg arriveerde, was eind jaren zestig redacteur van Propria Cures. Hij debuteerde in 1972 met de bundel De Gedichten, uitgegeven door Erven Thomas Rap, Amsterdam. In opdracht van dezelfde uitgever stelde hij in 1973 het nieuwjaarsgeschenk Elf gedichten voor Piet Keizer samen, meteen na verschijnen al een felbegeerd collector’s item. Angèle Manteau bracht in 1975 in Elseviers Literaire Serie van hem het boek Human Interest uit, een bundeling van de gelijknamige serie colums die hij voor de Haagse Post schreef. Onder de titel Terloopse Obsessies werd het boek in 1980 herdrukt door Loeb, uitgevers te Amsterdam. In nauwe samenwerking met Jan Cremer schreef De Winter een door fotograaf Philip Mechanicus rijk geïllustreerde verhandeling over de damesbips, getiteld De billen van Jan Cremer, in 1976 verschenen bij Erven Thomas Rap. Een verzameling van zijn Playboy-colums kwam als Vreemdgaan is zo vreemd nog niet uit bij Gerard Timmer Prods. (Amsterdam, 1989). Eveneens bij GTP verscheen een jaar later de door hem samengestelde bundel voetbalpoëzie Nederland-Duitsland. Dat sportief-dichterlijke genre, waarvan hij een der grondleggers is, beoefent hij nog steeds in Hard Gras, voetbaltijdschrift voor lezers . Zijn voorjaar 2000 verschenen bundel Het gras voor mijn voeten (L.J. Veen) bevat een groot aantal van zijn Hard Gras-gedichten, alsook o.a. Herschapen eiland, een lang gedicht dat werd geschreven op uitnodiging van de Culturele Raad Noord-Holland en gepubliceerd in december 1992 als deel 58 van de bibliofiele serie Noord-Holland in Proza, Poëzie en Prenten. Naast poëzie en interviews heeft Theun de Winter liedjesteksten geschreven voor o.a. Maggie MacNeil, Rob de Nijs, VOF De Kunst, Rocco Granata, Liesbeth List, Clouseau en Wolter Kroes. Zijn Top Tien-hit Terug naar de kust (1976) wordt gerekend tot de evergreens van de Nederlandstalige popmuziek.

Ezelherder en dichter Theun de Winter was op 26 december 1997 in het marathoninterview de gast van mede-buitenmens Stan van Houcke. ---------------------------- Wie is Theun de Winter Theun de Winter (1944, Badhoevedorp), getogen op Texel, waar hij in datzelfde oorlogsjaar per reiswieg arriveerde, was eind jaren zestig redacteur van Propria Cures. Hij debuteerde in 1972 met de bundel De Gedichten, uitgegeven door Erven Thomas Rap, Amsterdam. In opdracht van dezelfde uitgever stelde hij in 1973 het nieuwjaarsgeschenk Elf gedichten voor Piet Keizer samen, meteen na verschijnen al een felbegeerd collector’s item. Angèle Manteau bracht in 1975 in Elseviers Literaire Serie van hem het boek Human Interest uit, een bundeling van de gelijknamige serie colums die hij voor de Haagse Post schreef. Onder de titel Terloopse Obsessies werd het boek in 1980 herdrukt door Loeb, uitgevers te Amsterdam. In nauwe samenwerking met Jan Cremer schreef De Winter een door fotograaf Philip Mechanicus rijk geïllustreerde verhandeling over de damesbips, getiteld De billen van Jan Cremer, in 1976 verschenen bij Erven Thomas Rap. Een verzameling van zijn Playboy-colums kwam als Vreemdgaan is zo vreemd nog niet uit bij Gerard Timmer Prods. (Amsterdam, 1989). Eveneens bij GTP verscheen een jaar later de door hem samengestelde bundel voetbalpoëzie Nederland-Duitsland. Dat sportief-dichterlijke genre, waarvan hij een der grondleggers is, beoefent hij nog steeds in Hard Gras, voetbaltijdschrift voor lezers . Zijn voorjaar 2000 verschenen bundel Het gras voor mijn voeten (L.J. Veen) bevat een groot aantal van zijn Hard Gras-gedichten, alsook o.a. Herschapen eiland, een lang gedicht dat werd geschreven op uitnodiging van de Culturele Raad Noord-Holland en gepubliceerd in december 1992 als deel 58 van de bibliofiele serie Noord-Holland in Proza, Poëzie en Prenten. Naast poëzie en interviews heeft Theun de Winter liedjesteksten geschreven voor o.a. Maggie MacNeil, Rob de Nijs, VOF De Kunst, Rocco Granata, Liesbeth List, Clouseau en Wolter Kroes. Zijn Top Tien-hit Terug naar de kust (1976) wordt gerekend tot de evergreens van de Nederlandstalige popmuziek.

Wars van grenzen Abram de Swaan, prominent socioloog en winnaar van de P.C. Hooftprijs, liet zich zelden wat gelegen liggen aan de grenzen van zijn vakgebied. Begin 2007 ging de hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam met emeritaat, zoals dat nu eenmaal gaat als je 65 wordt. De Swaan is een scherp analyticus van het tijdgewricht. Zo merkte opvolger Jan Willem Duyvendak bij De Swaans afscheid van de UvA op dat de Nederlandse verzorgingsstaat in verval raakte, nadat De Swaan er zijn wetenschappelijke belangstelling voor was verloren. Hier kunt u luisteren naar een vijf uur durend interview tussen Geert Mak en Abram de Swaan. Biografie Abram de Swaan geb. 8 januari 1942 Altijd daar waar het gebeurt Abram de Swaan werd geboren op 8 januari 1942, midden in de Tweede Wereldoorlog. Zijn eerste jaren bracht Abram de Swaan door op een onderduikadres in Beverwijk, omdat zijn vader directeur was van het linkse tijdschrift De Vrije Katheder. Gerard Reve was een graag geziene gast bij de familie De Swaan. Op de één of andere manier wist De Swaan altijd op het juiste moment op de juiste plek te zijn. Hij studeerde politicologie – zes vakken voor de prijs van één – aan de Universiteit van Amsterdam, deed er ook nog wiskunde en psychoanalyse bij – De Swaan is tien jaar psychotherapeut geweest. Hij schreef in twee jaar tijd ongeveer driehonderd artikelen voor Propria Cures. Eén van die artikelen, waarin hij het evangelie parodieerde, kwam hem nog op een aanklacht wegens godslastering te staan, ingediend door de gereformeerde gemeente van het Zeeuwse eiland Tholen. Hij moest een boete van honderd gulden betalen. Aan de universiteiten van Yale en Berkely heeft hij ook politicologie gestudeerd en wetenschappelijk onderzoek gedaan. Dat was in 1967 en 1968, het jaar van de fameuze Summer of Love. Teruggekomen in Amsterdam werd prompt het Maagdenhuis bezet. In de Verenigde Staten werkte hij ook voor de Deutsche Rundfunk , waarvoor hij popsterren interviewde. Ook Fidel Castro ontkwam niet aan De Swaans prangende vragen. Voor de VPRO maakte De Swaan de documentaire over lopende bandwerk en de geestdodendheid daarvan, Een Boterham met Tevredenheid genaamd. In 1973 promoveerde hij – met een proefschrift over kabinetsformaties in elf landen – en vier jaar later werd hij op 35-jarige leeftijd hoogleraar. Socioloog Johan Goudsblom haalde hem over om op sociologie over te stappen en maakte hem met het werk van Norbert Elias bekend. Voor de duizendpoot bracht het werk van de beroemde socioloog enige eenheid en overzichtelijkheid in zijn leven. De Swaan staat bekend om zijn oorspronkelijke pen. In zijn stukken en essays verbindt hij allerlei disciplines met elkaar, zoals geschiedenis en sociale filosofie. Voor NRC Handelsblad heeft hij lange tijd columns geschreven. De jury van de P.C. Hooftprijs roemde De Swaans “glasheldere en lenige stijl, waar het plezier in schrijven vanaf vonkt. Hoewel hij zijn lezers niet onderschat en geen moeite doet om complexe materie eenvoudiger voor te stellen dan die is, valt er in zijn hele oeuvre geen onbegrijpelijke zin aan te wijzen. Abram de Swaan heeft een indrukwekkend oeuvre op zijn naam staan. En dat oeuvre heeft bijzondere literaire kwaliteiten (…)” De Swaan krijgt de P.C. Hooftprijs op donderdag 22 mei 2008, de dag na de sterfdag van de beroemde dichter.

Wars van grenzen Abram de Swaan, prominent socioloog en winnaar van de P.C. Hooftprijs, liet zich zelden wat gelegen liggen aan de grenzen van zijn vakgebied. Begin 2007 ging de hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam met emeritaat, zoals dat nu eenmaal gaat als je 65 wordt. De Swaan is een scherp analyticus van het tijdgewricht. Zo merkte opvolger Jan Willem Duyvendak bij De Swaans afscheid van de UvA op dat de Nederlandse verzorgingsstaat in verval raakte, nadat De Swaan er zijn wetenschappelijke belangstelling voor was verloren. Hier kunt u luisteren naar een vijf uur durend interview tussen Geert Mak en Abram de Swaan. Biografie Abram de Swaan geb. 8 januari 1942 Altijd daar waar het gebeurt Abram de Swaan werd geboren op 8 januari 1942, midden in de Tweede Wereldoorlog. Zijn eerste jaren bracht Abram de Swaan door op een onderduikadres in Beverwijk, omdat zijn vader directeur was van het linkse tijdschrift De Vrije Katheder. Gerard Reve was een graag geziene gast bij de familie De Swaan. Op de één of andere manier wist De Swaan altijd op het juiste moment op de juiste plek te zijn. Hij studeerde politicologie – zes vakken voor de prijs van één – aan de Universiteit van Amsterdam, deed er ook nog wiskunde en psychoanalyse bij – De Swaan is tien jaar psychotherapeut geweest. Hij schreef in twee jaar tijd ongeveer driehonderd artikelen voor Propria Cures. Eén van die artikelen, waarin hij het evangelie parodieerde, kwam hem nog op een aanklacht wegens godslastering te staan, ingediend door de gereformeerde gemeente van het Zeeuwse eiland Tholen. Hij moest een boete van honderd gulden betalen. Aan de universiteiten van Yale en Berkely heeft hij ook politicologie gestudeerd en wetenschappelijk onderzoek gedaan. Dat was in 1967 en 1968, het jaar van de fameuze Summer of Love. Teruggekomen in Amsterdam werd prompt het Maagdenhuis bezet. In de Verenigde Staten werkte hij ook voor de Deutsche Rundfunk , waarvoor hij popsterren interviewde. Ook Fidel Castro ontkwam niet aan De Swaans prangende vragen. Voor de VPRO maakte De Swaan de documentaire over lopende bandwerk en de geestdodendheid daarvan, Een Boterham met Tevredenheid genaamd. In 1973 promoveerde hij – met een proefschrift over kabinetsformaties in elf landen – en vier jaar later werd hij op 35-jarige leeftijd hoogleraar. Socioloog Johan Goudsblom haalde hem over om op sociologie over te stappen en maakte hem met het werk van Norbert Elias bekend. Voor de duizendpoot bracht het werk van de beroemde socioloog enige eenheid en overzichtelijkheid in zijn leven. De Swaan staat bekend om zijn oorspronkelijke pen. In zijn stukken en essays verbindt hij allerlei disciplines met elkaar, zoals geschiedenis en sociale filosofie. Voor NRC Handelsblad heeft hij lange tijd columns geschreven. De jury van de P.C. Hooftprijs roemde De Swaans “glasheldere en lenige stijl, waar het plezier in schrijven vanaf vonkt. Hoewel hij zijn lezers niet onderschat en geen moeite doet om complexe materie eenvoudiger voor te stellen dan die is, valt er in zijn hele oeuvre geen onbegrijpelijke zin aan te wijzen. Abram de Swaan heeft een indrukwekkend oeuvre op zijn naam staan. En dat oeuvre heeft bijzondere literaire kwaliteiten (…)” De Swaan krijgt de P.C. Hooftprijs op donderdag 22 mei 2008, de dag na de sterfdag van de beroemde dichter.

Wars van grenzen Abram de Swaan, prominent socioloog en winnaar van de P.C. Hooftprijs, liet zich zelden wat gelegen liggen aan de grenzen van zijn vakgebied. Begin 2007 ging de hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam met emeritaat, zoals dat nu eenmaal gaat als je 65 wordt. De Swaan is een scherp analyticus van het tijdgewricht. Zo merkte opvolger Jan Willem Duyvendak bij De Swaans afscheid van de UvA op dat de Nederlandse verzorgingsstaat in verval raakte, nadat De Swaan er zijn wetenschappelijke belangstelling voor was verloren. Hier kunt u luisteren naar een vijf uur durend interview tussen Geert Mak en Abram de Swaan. Biografie Abram de Swaan geb. 8 januari 1942 Altijd daar waar het gebeurt Abram de Swaan werd geboren op 8 januari 1942, midden in de Tweede Wereldoorlog. Zijn eerste jaren bracht Abram de Swaan door op een onderduikadres in Beverwijk, omdat zijn vader directeur was van het linkse tijdschrift De Vrije Katheder. Gerard Reve was een graag geziene gast bij de familie De Swaan. Op de één of andere manier wist De Swaan altijd op het juiste moment op de juiste plek te zijn. Hij studeerde politicologie – zes vakken voor de prijs van één – aan de Universiteit van Amsterdam, deed er ook nog wiskunde en psychoanalyse bij – De Swaan is tien jaar psychotherapeut geweest. Hij schreef in twee jaar tijd ongeveer driehonderd artikelen voor Propria Cures. Eén van die artikelen, waarin hij het evangelie parodieerde, kwam hem nog op een aanklacht wegens godslastering te staan, ingediend door de gereformeerde gemeente van het Zeeuwse eiland Tholen. Hij moest een boete van honderd gulden betalen. Aan de universiteiten van Yale en Berkely heeft hij ook politicologie gestudeerd en wetenschappelijk onderzoek gedaan. Dat was in 1967 en 1968, het jaar van de fameuze Summer of Love. Teruggekomen in Amsterdam werd prompt het Maagdenhuis bezet. In de Verenigde Staten werkte hij ook voor de Deutsche Rundfunk , waarvoor hij popsterren interviewde. Ook Fidel Castro ontkwam niet aan De Swaans prangende vragen. Voor de VPRO maakte De Swaan de documentaire over lopende bandwerk en de geestdodendheid daarvan, Een Boterham met Tevredenheid genaamd. In 1973 promoveerde hij – met een proefschrift over kabinetsformaties in elf landen – en vier jaar later werd hij op 35-jarige leeftijd hoogleraar. Socioloog Johan Goudsblom haalde hem over om op sociologie over te stappen en maakte hem met het werk van Norbert Elias bekend. Voor de duizendpoot bracht het werk van de beroemde socioloog enige eenheid en overzichtelijkheid in zijn leven. De Swaan staat bekend om zijn oorspronkelijke pen. In zijn stukken en essays verbindt hij allerlei disciplines met elkaar, zoals geschiedenis en sociale filosofie. Voor NRC Handelsblad heeft hij lange tijd columns geschreven. De jury van de P.C. Hooftprijs roemde De Swaans “glasheldere en lenige stijl, waar het plezier in schrijven vanaf vonkt. Hoewel hij zijn lezers niet onderschat en geen moeite doet om complexe materie eenvoudiger voor te stellen dan die is, valt er in zijn hele oeuvre geen onbegrijpelijke zin aan te wijzen. Abram de Swaan heeft een indrukwekkend oeuvre op zijn naam staan. En dat oeuvre heeft bijzondere literaire kwaliteiten (…)” De Swaan krijgt de P.C. Hooftprijs op donderdag 22 mei 2008, de dag na de sterfdag van de beroemde dichter.

Wars van grenzen Abram de Swaan, prominent socioloog en winnaar van de P.C. Hooftprijs, liet zich zelden wat gelegen liggen aan de grenzen van zijn vakgebied. Begin 2007 ging de hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam met emeritaat, zoals dat nu eenmaal gaat als je 65 wordt. De Swaan is een scherp analyticus van het tijdgewricht. Zo merkte opvolger Jan Willem Duyvendak bij De Swaans afscheid van de UvA op dat de Nederlandse verzorgingsstaat in verval raakte, nadat De Swaan er zijn wetenschappelijke belangstelling voor was verloren. Hier kunt u luisteren naar een vijf uur durend interview tussen Geert Mak en Abram de Swaan. Biografie Abram de Swaan geb. 8 januari 1942 Altijd daar waar het gebeurt Abram de Swaan werd geboren op 8 januari 1942, midden in de Tweede Wereldoorlog. Zijn eerste jaren bracht Abram de Swaan door op een onderduikadres in Beverwijk, omdat zijn vader directeur was van het linkse tijdschrift De Vrije Katheder. Gerard Reve was een graag geziene gast bij de familie De Swaan. Op de één of andere manier wist De Swaan altijd op het juiste moment op de juiste plek te zijn. Hij studeerde politicologie – zes vakken voor de prijs van één – aan de Universiteit van Amsterdam, deed er ook nog wiskunde en psychoanalyse bij – De Swaan is tien jaar psychotherapeut geweest. Hij schreef in twee jaar tijd ongeveer driehonderd artikelen voor Propria Cures. Eén van die artikelen, waarin hij het evangelie parodieerde, kwam hem nog op een aanklacht wegens godslastering te staan, ingediend door de gereformeerde gemeente van het Zeeuwse eiland Tholen. Hij moest een boete van honderd gulden betalen. Aan de universiteiten van Yale en Berkely heeft hij ook politicologie gestudeerd en wetenschappelijk onderzoek gedaan. Dat was in 1967 en 1968, het jaar van de fameuze Summer of Love. Teruggekomen in Amsterdam werd prompt het Maagdenhuis bezet. In de Verenigde Staten werkte hij ook voor de Deutsche Rundfunk , waarvoor hij popsterren interviewde. Ook Fidel Castro ontkwam niet aan De Swaans prangende vragen. Voor de VPRO maakte De Swaan de documentaire over lopende bandwerk en de geestdodendheid daarvan, Een Boterham met Tevredenheid genaamd. In 1973 promoveerde hij – met een proefschrift over kabinetsformaties in elf landen – en vier jaar later werd hij op 35-jarige leeftijd hoogleraar. Socioloog Johan Goudsblom haalde hem over om op sociologie over te stappen en maakte hem met het werk van Norbert Elias bekend. Voor de duizendpoot bracht het werk van de beroemde socioloog enige eenheid en overzichtelijkheid in zijn leven. De Swaan staat bekend om zijn oorspronkelijke pen. In zijn stukken en essays verbindt hij allerlei disciplines met elkaar, zoals geschiedenis en sociale filosofie. Voor NRC Handelsblad heeft hij lange tijd columns geschreven. De jury van de P.C. Hooftprijs roemde De Swaans “glasheldere en lenige stijl, waar het plezier in schrijven vanaf vonkt. Hoewel hij zijn lezers niet onderschat en geen moeite doet om complexe materie eenvoudiger voor te stellen dan die is, valt er in zijn hele oeuvre geen onbegrijpelijke zin aan te wijzen. Abram de Swaan heeft een indrukwekkend oeuvre op zijn naam staan. En dat oeuvre heeft bijzondere literaire kwaliteiten (…)” De Swaan krijgt de P.C. Hooftprijs op donderdag 22 mei 2008, de dag na de sterfdag van de beroemde dichter.

Wars van grenzen Abram de Swaan, prominent socioloog en winnaar van de P.C. Hooftprijs, liet zich zelden wat gelegen liggen aan de grenzen van zijn vakgebied. Begin 2007 ging de hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam met emeritaat, zoals dat nu eenmaal gaat als je 65 wordt. De Swaan is een scherp analyticus van het tijdgewricht. Zo merkte opvolger Jan Willem Duyvendak bij De Swaans afscheid van de UvA op dat de Nederlandse verzorgingsstaat in verval raakte, nadat De Swaan er zijn wetenschappelijke belangstelling voor was verloren. Hier kunt u luisteren naar een vijf uur durend interview tussen Geert Mak en Abram de Swaan. Biografie Abram de Swaan geb. 8 januari 1942 Altijd daar waar het gebeurt Abram de Swaan werd geboren op 8 januari 1942, midden in de Tweede Wereldoorlog. Zijn eerste jaren bracht Abram de Swaan door op een onderduikadres in Beverwijk, omdat zijn vader directeur was van het linkse tijdschrift De Vrije Katheder. Gerard Reve was een graag geziene gast bij de familie De Swaan. Op de één of andere manier wist De Swaan altijd op het juiste moment op de juiste plek te zijn. Hij studeerde politicologie – zes vakken voor de prijs van één – aan de Universiteit van Amsterdam, deed er ook nog wiskunde en psychoanalyse bij – De Swaan is tien jaar psychotherapeut geweest. Hij schreef in twee jaar tijd ongeveer driehonderd artikelen voor Propria Cures. Eén van die artikelen, waarin hij het evangelie parodieerde, kwam hem nog op een aanklacht wegens godslastering te staan, ingediend door de gereformeerde gemeente van het Zeeuwse eiland Tholen. Hij moest een boete van honderd gulden betalen. Aan de universiteiten van Yale en Berkely heeft hij ook politicologie gestudeerd en wetenschappelijk onderzoek gedaan. Dat was in 1967 en 1968, het jaar van de fameuze Summer of Love. Teruggekomen in Amsterdam werd prompt het Maagdenhuis bezet. In de Verenigde Staten werkte hij ook voor de Deutsche Rundfunk , waarvoor hij popsterren interviewde. Ook Fidel Castro ontkwam niet aan De Swaans prangende vragen. Voor de VPRO maakte De Swaan de documentaire over lopende bandwerk en de geestdodendheid daarvan, Een Boterham met Tevredenheid genaamd. In 1973 promoveerde hij – met een proefschrift over kabinetsformaties in elf landen – en vier jaar later werd hij op 35-jarige leeftijd hoogleraar. Socioloog Johan Goudsblom haalde hem over om op sociologie over te stappen en maakte hem met het werk van Norbert Elias bekend. Voor de duizendpoot bracht het werk van de beroemde socioloog enige eenheid en overzichtelijkheid in zijn leven. De Swaan staat bekend om zijn oorspronkelijke pen. In zijn stukken en essays verbindt hij allerlei disciplines met elkaar, zoals geschiedenis en sociale filosofie. Voor NRC Handelsblad heeft hij lange tijd columns geschreven. De jury van de P.C. Hooftprijs roemde De Swaans “glasheldere en lenige stijl, waar het plezier in schrijven vanaf vonkt. Hoewel hij zijn lezers niet onderschat en geen moeite doet om complexe materie eenvoudiger voor te stellen dan die is, valt er in zijn hele oeuvre geen onbegrijpelijke zin aan te wijzen. Abram de Swaan heeft een indrukwekkend oeuvre op zijn naam staan. En dat oeuvre heeft bijzondere literaire kwaliteiten (…)” De Swaan krijgt de P.C. Hooftprijs op donderdag 22 mei 2008, de dag na de sterfdag van de beroemde dichter.