Podcasts about nobelprijs

Blaffende honden bijten niet, maar ze bezorgen je wél een hartaanval. Ook Piets lichaam wordt flink op de proef gesteld, nadat hij 4 (!) speculaaskoeken als lunch naar binnen werkte. Gelukkig kunnen zijn aderen wel tegen stootje. Daarom zou een levensgroot standbeeld van zichzelf in de tuin wel passend zijn, toch? Of op z’n minst een Nobelprijs voor het tanken, uhm Vrede. Bij McDonald’s kun je nu letterlijk een steentje bijdragen aan de bouw van Ronald McDonald Huizen. Doneer voor slechts €2 een symbolische BouwBurger – een donatie van bakstenen – aan het Ronald McDonald Kinderfonds. De donatie kan je doen direct achter je McDonald's bestelling aan in het restaurant of nu direct via deze link

Deze week bespreken we de overname van Echo door Coinbase voor $375 miljard. Daarnaast hebben we het over handelende AI's. Zijn ze winstgevender dan mensen? Bart was in Praag en zag daar de nieuwe Trezor Safe 7. Wat maakt deze hardware wallet speciaal? Verder gaan we in op de HTTP statuscode 402 en zagen we bitcoin de Nobelprijs winnen. Veel luisterplezier!Probeer Bitcoin Alpha 2 weken gratis!Satoshi Radio wordt mede mogelijk gemaakt door: Amdax, Watson Law en onze hoofdsponsor Bitvavo.Timestamps(00:00:00) Welkom en Podcast Introductie(00:10:00) Vragen van luisteraars(00:31:00) Bookmark van Bart: Coinbase neemt Echo over voor $375 miljoen(00:36:22) Bookmark van Peter: Tether heeft 500 miljoen gebruikers!(00:46:30) Bookmark van Peter: Bitcoin wint de Nobelprijs(00:59:00) Bookmark van Bert: ​​“If x402 takes off it will completely change the business model of the internet”(01:11:30) Bookmark van Bart: Trezor Safe 7 aangekondigd in Praag(01:20:00) Bookmark van Peter: Kan AI winstgevend handelen?(01:27:00) MarktupdateBookmarksBert:​​“If x402 takes off it will completely change the business model of the internet”Bart:Trezor Safe 7 aangekondigd in PraagBluetoothCoinbase neemt Echo over voor $375 miljoen+ $25 miljoen voor 8 afleveringen ‘Up Only'Een kijkje in de gevangenis van El SalvadorPeter:Tether heeft 500 miljoen gebruikers!Bitcoin wint de NobelprijsAI trading in real marketsNew York moet een cryptohub wordenDe cryptowereld wordt snel volwassen

Terwijl het IMF en de Wereldbank bijeen waren in Washington D.C., werd in het Zweedse Stockholm de Nobelprijs voor de Economie uitgereikt, onder meer aan de Franse econoom Philippe Aghion. Macro-econoom Arnoud Boot ziet een verband: ‘Het draait uiteindelijk om de vraag hoe je een economie concurrerender kunt maken.’ Aghion deelt de prijs met Joel Mokyr en Peter Howitt. Volgens de Zweedse Koninklijke Academie van Wetenschappen hebben de drie wetenschappers laten zien ‘hoe innovatie de drijvende kracht is achter verdere vooruitgang.’ Wat heeft dat met de jaarvergaderingen van het IMF en de Wereldbank te maken? Bij die vergaderingen komen beleidsmakers bij elkaar: van centrale bankiers tot ministers van Financiën en academici. In verschillende sessies, online te volgen voor iedereen, werd gesproken over onder meer het slim uitgeven van geld. Daarmee wordt bedoeld investeren in onderwijs en infrastructuur, wat een economie sterker maakt. Ook werden gevaren besproken die productiviteitsgroei bedreigen, zoals kunstmatige intelligentie. En dan kom je uit bij Philippe Aghion. Een uitstekend econoom die altijd benadrukt hoe je een economie concurrerender kunt maken en beter kunt laten functioneren. Hij is ervaringsdeskundige en zegt vooral zijn thuisland Frankrijk níet als voorbeeld te nemen. Hoe moet het dan wél? Twee invalshoeken. De ene komt van de Oostenrijkse econoom Friedrich Hayek, die in 1974 de Nobelprijs voor de Economie kreeg. Hij was een groot econoom en tegenspeler van Keynes. Hayek pleitte voor ‘Let a thousand flowers bloom’ — laat duizend bloemen floreren. Hij bedoelde dat ideeën een kans moeten krijgen en dat je niet alleen de bestaande grote bedrijven moet beschermen met ineffectief industriebeleid. Precies waar Aghion het over heeft. De andere invalshoek kwam van de Deense minister van Economische Zaken tijdens één van de IMF-sessies. Hij zei dat de interne markt versterkt moet worden. Want 800 miljard euro uitgeven aan innovatie is zinloos als we eerst niet de barrières tussen landen opheffen. Kleinere, groeiende bedrijven hebben geen schijn van kans als de interne markt niet goed functioneert. Oftewel: het slim uitgeven van geld. Naar wie moeten we luisteren? Naar alle drie. We moeten luisteren naar Denemarken, naar Hayek, en naar Philippe Aghion, die tegen alle klippen op blijft roepen en blijft hopen op een meer glorievolle Franse economie. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Professor Omar Yaghi won vorige week, samen met twee andere chemici, de Nobelprijs voor chemie. Hij won de prijs voor zijn onderzoek rond metal-organic frameworks, ook bekend als MOFs. Dat zegt misschien niet veel, maar volgens de chemicus zelf zou een brede toepassing van die MOFs de klimaatopwarming in een paar jaar tijd kunnen oplossen. Onze collega Senne Starckx sprak met Yaghi, vlak na de bekendmaking. Heeft Omar Yaghi écht de sleutel voor de klimaatproblematiek in handen, of is er nog veel meer nodig? CREDITS Journalist Senne Starckx | Presentatie Alexander Lippeveld | Redactie Jutte Verelst | Eindredactie Bas Schueremans | Audioproductie Niels De Keukelaere | Muziek Brecht Plasschaert | Chef podcast Alexander Lippeveld See omnystudio.com/listener for privacy information.

(02:02) Noem het de ‘kathedraal', de ‘sfinx', of de officiële naam ‘Gebouw A': het gebouw waar Radio Kootwijk beroemd om is. Het 48 meter hoge, uit gewapend beton opgetrokken zendgebouw, ontworpen door Julius Luthmann is een iconisch bouwwerk, te midden van de zandverstuiving. Met rondleider Marc bekijken we het gebouw.  (05:29) De nobelprijs voor de Vrede 2025 is toegekend aan María Corina Machado, de Venezolaanse oppositieleider die jarenlang streed voor de democratie. Het doet denken aan de Oostenrijkse Bertha von Suttner. De pacifiste kreeg in 1905 als eerste vrouw de Nobelprijs voor de Vrede. Ingrid Rollema, Bertha von Suttner-kenner, is te gast. (14:35) Het ligt middenin het ruige zand van de Veluwe: een megalomaan Art Deco bouwwerk, het voormalig zendstation Radio Kootwijk. Het werd in 1923 aangelegd voor communicatie met de Nederlandse koloniën. Te gast zijn technicus Jan Willem Udo en zijn vrouw Leona Udo van der Sloot, beide inwoners van het gelijknamige dorp Radio Kootwijk. Daarnaast is ook historicus Frederik Erens te gast, over het belang van de verbinding tussen Nederland en Nederlands-Indië.  (30:45) Op 29 oktober zijn de verkiezingen. In de ‘Politieke Tijdmachine' vragen we iedere week aan een andere gast: welke politicus uit het verleden verdient juist nu onze aandacht? Deze week vragen we dat aan Simon van Teutem. Zijn keuze: Pieter Cort van der Linden, de liberale premier van Nederland tijdens de Eerste Wereldoorlog.  (39:00) Voormalig bondskanselier Angela Merkel deed afgelopen week gepeperde uitspraken in een interview met een Hongaars online-platform. Ze leek de verantwoordelijkheid voor de Russische invasie van Oekraïne deels bij Polen en de Baltische staten te leggen. Passen haar uitspraken in een langere geschiedenis van Duitse Rusland-politiek? Te gast is Hanco Jürgens, historicus verbonden aan het Duitsland Instituut.  (53:43) Radio Kootwijk is gelegen in de grootste zandverstuiving van Europa: het Kootwijkerzand. Maar deze zandverstuiving, die nu gezien wordt als een wondertje van de natuur, is het gevolg van een grote milieuramp. Honderden jaren vochten Nederlanders hier niet tegen het water, maar tegen het zand. Historisch geograaf Jan Neefjes is te gast.  (01:04:04) In het roerige Berlijn van de jaren twintig ging Die Dreigroschenoper in première – een satirisch stuk met straatliedjes en scherpe humor tegen de achtergrond van het opkomend nazisme. Bijna een eeuw later verkent zanger en performer Sven Ratzke die wereld opnieuw in de voorstelling Dans op de Vulkaan. Wat vertelt de Driestuiversopera over het Berlijn van toen? Sven zelf is te gast.   (01:18:10) Deze week is de column van Micha Wertheim. (01:22:28) Ze werd geboren in slavernij, maar zou haar leven eindigen als vrije vrouw in het hart van Paramaribo: Paulina (1768-1861). Ze groeide uit tot eigenares van een groot huis met totslaafgemaakten. Haar zoon werd plantagedirecteur. Ellen Neslo reconstrueert in De schat van de vrijheid het leven van haar voorouder Paulina. Ze laat zien hoe afhankelijkheid en ambitie met elkaar verstrengeld waren in een complexe koloniale samenleving. Neslo is te gast.  (01:33:10) Sanne Frequin bespreekt drie historische boeken:  De instrumentalist – Harriet Constable (vert. Aarti Rampadarath)  Sloppy Science – Stan van Pelt  De kronieken van de dood – Isabel Casteels    Meer info: https://www.vpro.nl/ovt/artikelen/ovt-12-oktober-2025 (https://www.vpro.nl/ovt/artikelen/ovt-12-oktober-2025)   

Donald Trump laat in de vredesonderhandelingen met het Midden-Oosten een andere kant van zichzelf zien, constateert correspondent Paul Jansen in een nieuwe aflevering van Washington Calling. De Amerikaanse president toont zich met zijn buitenlandbeleid als ‘vredestichter', terwijl zijn binnenlandse politiek juist voor onrust zorgt. Het andere gezicht van Trump zorgt voorlopig niet voor een Nobelprijs, al zegt de president dat het hem daar niet om te doen is. Toch kon hij een sneer richting oud-president Barack Obama, die de prijs wel won, niet laten. Ondertussen zorgt de inzet van de federale politie in Amerikaanse steden voor onrust en conflict. Waarom gaat Trump door met deze koers?See omnystudio.com/listener for privacy information.

De Nobelprijs voor de Vrede gaat dit jaar naar de Venezolaanse oppositieleider María Corina Machado. En dus NIET naar de Amerikaanse president Trump. Hij vindt zelf dat hij de prestigieuze prijs meer dan verdiend heeft, maar verwacht tegelijkertijd niet dat hij hem ooit zal krijgen. 'Als de toekenning eerlijk verliep, zou ik de Nobelprijs voor heel veel dingen krijgen. Maar het verloopt niet eerlijk.' De Nobelprijs voor de Vrede is een politiek beladen prijs en dat er vanuit landen en politici druk op het Nobelcomité wordt uitgevoerd is niet nieuw, vertelt historicus Ivo van de Wijdeven in deze podcast. In het verleden zijn ook wel 'politieke' besluiten genomen, waarvan sommige leden van het comité later spijt hadden. Dat was onder meer het geval na de door Trump zo gewraakte toekenning van de prijs aan zijn nemesis Barack Obama.  Reageren? Mail dedag@nos.nl Presentatie en montage: Elisabeth Steinz Redactie: Ulrike Nagel

Het Israëlisch leger zegt dat het staakt-het-vuren in Gaza is ingegaan. Volgens Israëlische media zal het leger zich vandaag achter de afgesproken lijn terugtrekken. Waar president Trump de deal gisteren nog met veel bombarie presenteerde, liggen er nog veel vragen op tafel. Wat voor perspectief biedt dit akkoord voor duurzame vrede in de regio? Te gast is Erwin van Veen, Midden-Oostenexpert bij Instituut Clingendael. (13:44) Venezolaanse oppositieleider wint Nobelprijs voor de Vrede De Venezolaanse oppositieleider María Corina Machado heeft de Nobelprijs voor de Vrede gewonnen. Dit vanwege haar onvermoeibare inzet voor de democratie. Machado is een van de bekendste gezichten van de oppositie tegen het autoritaire regime van Nicolás Maduro. Daarover collega en Latijns-Amerikakenner Edwin Koopman. Presentatie: Sophie Derkzen.

Spraakmaker is Jet Bussemaker, voorzitter van de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving. Onze gasten in het Mediaforum zijn Margriet Brandsma en Kefah Allush. In Stand.nl de stelling: Dat Trump wordt genoemd voor de Nobelprijs is bizar. In het tweede uur zijn we in Zeeland, waar we onderzoeken hoe mosselbanken groeien. Daarnaast spreken we met Amerika-kenner Kenneth Manusama over de shutdown in de VS, en met Jet Bussemaker over haar essay over hoe je bouwt aan draagkracht.

De verijdelde drone-aanslag tegen politici blijkt jihadistisch geïnspireerd. Is die vorm van terreur terug van weggeweest? Of waren we die gewoon even uit het oog verloren? Hoe wordt de winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede gekozen uit honderden genomineerden? En de arbeiders van de frietfabriek Clarebout Potatoes vragen een dikke premie, nu hun bedrijf voor veel geld verkocht is. Een terechte eis?

Oud-correspondent Inez Polak en de Nederlands Palestijnse politicoloog Raadi Suudi over de voorgenomen wapenstilstand in Gaza.  Morgen wordt de Nobelprijs voor de Vrede toegekend. Historicus Ivo van de Wijdeven legt uit of Donald Trump nog kans maakt.  De Nederduitse entertainer Sven Ratzke gaat weer op toernee, dit keer met een ode aan het Berlijn van de jaren 1920.  Waarom nodigt multi-miljardair en oud burgemeester van New York Mike Bloomberg de burgemeester van Enschede en Maastricht uit voor een cursus leiding geven?

De campagne is los, en ook bij Europa Draait Door staan politici in de rij. Deze week schuift GroenLinks-PvdA-lijsttrekker Frans Timmermans aan. Met hem over de mogelijke Gaza-deal: hoe houdbaar is die, en moet Nederland meedoen aan een eventuele vredesmacht in Gaza? We hebben het ook over Oekraïne én hoe je als progressieve politici nog kan winnen in het populistische moeras van het huidige politieke landschap. Voelt Timmermans meer affiniteit met de stijl van een Bernie Sanders, of met iemand als Keir Starmer? Dat en véél meer in een nieuwe aflevering van Europa Draait Door. Arend Jan bij Bureau Buitenland over de vraag of Trump een Nobelprijs verdient (https://www.youtube.com/watch?v=dMqtbWtZprE) Global News Podcast (BBC)  (https://www.bbc.co.uk/programmes/p0m740fh) Verkiezingsprogramma GroenLinks-PvdA (https://groenlinkspvda.nl/verkiezingsprogramma/) Bernie Sanders in West Virginia (https://www.facebook.com/watch/?v=1304506031260452) GroenLinks-PvdA: kies voor een collectieve veiligheidsstrategie (Joop) (https://www.bnnvara.nl/joop/artikelen/groenlinks-pvda-kies-voor-een-collectieve-veiligheidsstrategie) GroenLinks-PvdA ook voor verhogen NAVO-norm (NOS) (https://nos.nl/artikel/2571428-groenlinks-pvda-ook-voor-verhogen-navo-norm-meerderheid-in-tweede-kamer) Plant-based 'burger' label grilled in EU parliament (https://www.dw.com/en/dishing-out-veggie-sausage-alternatives-leaves-lobbyists-hungry-name-debate-europe/a-74274363)

Vrijdag weten we wie dit jaar de Nobelprijs voor de Vrede krijgt. Alvast één man vindt van zichzelf dat hij en hij alleen die verdient: de Amerikaanse president Donald Trump. Op het eerste gezicht komt de prijs voor Trump te vroeg, want op vrede in Oekraïne en Gaza is het nog altijd wachten. Maar zijn er ook goede redenen om hem de Nobelprijs toch te geven? En wat zal een gekrenkte Trump doen als hij de prijs niet krijgt? CREDITS Journalisten Koen Vidal, Dominique Minten | Presentatie Yves Delepeleire | Redactie Bas Schueremans | Eindredactie Bas Schueremans, Yves Delepeleire | Audioproductie Chiaran Verheyden | Muziek Brecht Plasschaert | Chef podcast Alexander Lippeveld See omnystudio.com/listener for privacy information.

Er is een akkoord over de 1e fase van een staakt-het-vuren in de Gazastrook. Maar wat zijn de struikelblokken nog op weg naar échte vrede? Live Nation wordt eigenaar van het festival Pukkelpop. Worden alle festivals nu hetzelfde? En hoe beleeft een boekhandel de bekendmaking van de Nobelprijs voor Literatuur?

In Gaza en Israël, maar ook wereldwijd, heerst er blijdschap en opluchting vanwege de aangekondigde wapenstilstand. Onder druk van Amerika en Arabische landen sloten Israël en Hamas een akkoord waarin onder meer is afgesproken dat gijzelaars worden vrijgelaten en dat het Israëlische leger zal beginnen zich terug te trekken. Krijgt de Israëlische premier Netanyahu de steun van zijn kabinet? Waarom hebben de Arabische landen zich hier achter geschaard? En moet de Amerikaanse president Trump de Nobelprijs voor de vrede krijgen? Presentator Margje Fikse gaat in gesprek met: * Diederik Brink, Amerika kenner * Peter Malcontent, docent internationale betrekkingen aan de Universiteit Utrecht * Bart Wallet, hoogleraar joodse studies aan de UvA

Woensdag wonnen Susumu Kitagawa, Richard Robson en Omar M. Yaghi de Nobelprijs voor Scheikunde voor de ontwikkeling van „een nieuw soort moleculaire architectuur”: metaal-organische raamwerken. Redacteuren Steven Frölke en Sander Voormolen leggen de ontdekking uit en bespreken de toepassing ervan in de praktijk.Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar onze redactie via podcast@nrc.nl. Host: Karlijn SarisGasten: Steven Frölke en Sander VoormolenRedactie en montage: Rosa van Toledo Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

De langverwachte nieuwe Dan Brown, Het ultieme geheim, had een eerste oplage van 200.000 exemplaren en staat alweer drie weken met verve in de Bestseller 60 op nummer 1. Dan Brown is een van de bestverkochte fictieschrijvers van deze eeuw. Hoe trekt hij, met weer een nieuw avontuur voor zijn welbekende hoofdpersonage Robert Langdon, zo veel lezers naar zich toe? Verder vragen luisteraars: wat vinden we van de honderd beste boeken uit de 21ste eeuw volgens The New York Times, en hoe verhouden we ons tot FOMO-literatuur? Plus: wie moet dit jaar de Nobelprijs voor Literatuur winnen? See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het is de week van de Nobelprijzen. President Trump meent dat hij recht heeft op de vredesprijs, maar die kans lijkt klein. Hoe wordt de winnaar van die vredesprijs eigenlijk gekozen? En wat maakt die prijs nou zo aantrekkelijk? Luister naar correspondent Scandinavië, Jeroen Visser en Amerika-correspondent Thomas Rueb. Onze journalistiek steunen? Dat kan het beste met een (digitaal) abonnement op de Volkskrant, daarvoor ga je naar www.volkskrant.nl/podcastactie Presentatie: Esma LinnemannRedactie: Corinne van Duin, Lotte Grimbergen, Julia van Alem en Jasper VeenstraMontage: Rinkie BartelsSee omnystudio.com/listener for privacy information.

De Nobelprijs voor de Natuurkunde is dinsdag uitgereikt aan John Clarke (1942 ), Michel H. Devoret (1953) en John Martinis (1958) voor hun onderzoek naar de eigenschappen van quantummechanica op menselijke schaal. Redacteuren Dorine Schenk en Sander Voormolen leggen de ontdekking uit en de toepassing ervan in de praktijk.Aanvulling: toen John Martinis in 2019 beweerde quantum supremacy of quantum advantage te hebben bereikt, ging dat over één specifieke taak die op een gewone computer waarschijnlijk langer zou duren . Hij heeft nooit gezegd dat zijn quantumcomputer beter kan rekenen dan een gewone computer.Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar onze redactie via podcast@nrc.nl. Host:Host: Karlijn SarisGasten: Dorine Schenk en Sander VoormolenRedactie en montage: Rosa van ToledoZie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Toen Hamas op 7 oktober 2023, vandaag precies twee jaar geleden, Israël binnenviel, werden er ruim 1200 mensen gedood en meer dan 250 mensen gegijzeld. Een deel van hen is vrijgelaten. Op dit moment zijn 48 gijzelaars nog niet teruggekeerd en van hen zijn rond de twintig nog in leven. Op een lijst staan hun namen. Wie zijn deze gijzelaars en wat in hun verhaal? In deze podcast vertelt verlsaggever Sander van Hoorn over de gijzelaars van Hamas. Hij loopt de lijst langs en vertelt wat er in de afgelopen twee jaar over hen naar buiten is gekomen, hoe Hamas ze gebruikt voor propaganda-doeleinden en hoe hun verhalen ook door Israelische politici worden gebruikt om steun te zoeken voor de verwoestende oorlog in Gaza.  Onder druk van Amerika wordt er in Egypte op dit moment intensief onderhandeld over de gijzelaars en de hoop is dat Hamas ze de komende dagen alsnog laat gaan. Al zal het waarschijnlijk niet op tijd zijn voor de toekenning van de Nobelprijs voor de vrede waar Donald Trump zo vurig op hoopt. Reageren? Mail dedag@nos.nl Presentatie en montage: Elisabeth Steinz Redactie: Lisa Konings en Judith van de Hulsbeek

Als er een Nobelprijs voor politieke instabiliteit zou bestaan, dan zou die zonder enige twijfel naar Parijs gaan’, zegt macro-econoom Edin Mujagić. ‘Want dit jaar is er geen sprake van liberté, égalité, fraternité, maar van liberté, égalité, désordre.’ Volgens hem is het één grote chaos in Frankrijk en dat moet je in het achterhoofd houden als je samen leningen aangaat. See omnystudio.com/listener for privacy information.

De Japanse Shimon Sakaguchi en Amerikaanse Mary E. Brunkow en Fred Ramsdell deden fundamentele kennis op over de manier waarop het immuunsysteem eigen overactieve afweercellen tot bedaren kan brengen. Niki Korteweg en Sander Voormolen bespreken deze ontdekking en de invloed ervan op de klinische praktijk. Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar onze redactie via podcast@nrc.nl. Host: Karlijn SarisGasten: Niki Korteweg en Sander VoormolenRedactie en montage: Rosa van ToledoZie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Donald Trump aast op de Nobelprijs voor de Vrede. Hij beweert al minstens zeven oorlogen te hebben opgelost... maar wat is daarvan waar? En wat te denken van de zogenaamde 'Mad man-theorie': kan juist de grilligheid van Trump voor vrede zorgen? Historicus Arend-Jan Boekestijn weet meer. En natuurlijk besteden we ook aandacht aan die andere, zelfbenoemde vredesduif: Tony Blair. Presentatie: Sophie Derkzen

Twee jaar na de dodelijke raid van Hamas op het Nova-festival zijn opnieuw vredesgesprekken van start gegaan tussen Israël en Hamas. Het twintigpuntenplan van Trump is nog niet helemaal goedgekeurd door Hamas, en Israël is ondertussen wel gewoon doorgegaan met volgens hen 'defensieve' bombardementen. Toch wil Donald Trump een snel akkoord forceren, want uitgerekend deze week wordt er ook een Nobelprijs voor de Vrede uitgereikt...See omnystudio.com/listener for privacy information.

Verdient Donald Trump een Nobelprijs voor mogelijke vrede in Gaza? Waarom vieren christenen Israëlzondag? En staat de vrijheid van onderwijs terecht onder druk? In Dit is de Week gaan Mirjam Bikker, Ronit Palache en Andries Knevel in gesprek.

Hamas verwerpt het Amerikaanse plan voor een akkoord over Gaza nog niet, maar wil wel wijzigingen voorstellen, melden Arabische media. Een akkoord lijkt daarmee niet snel in zicht. Wat beweegt Hamas, en welke speelruimte heeft de beweging eigenlijk nog? Daarover arabist Leo Kwarten.  (9:57) Zondag in Bureau Buitenland TV Donald Trumps queeste om de Nobelprijs te winnen. (10:53) Terug naar de Witte Helmen in Syrië In 2014 reisde journalist Minka Nijhuis naar Noord-Syrië, naar de stad Aleppo, waar de bommen haar om de oren vlogen. Een reis die zij niet kon loslaten. Nu, elf jaar later, keerde zij daarom terug en ze trof een stad in puin: getekend door trauma, angst en onzekerheid. Maar ook een aantal van haar helden van toen, de Witte Helmen, vond zij terug. Hoe vergaat het hen in het nieuwe Syrië, onder het bewind van president Al-Sharaa, waar nieuwe verkiezingen voor de deur staan? Daarover schuift ze vandaag aan in de studio.   Presentatie: Laila Frank.

In deze aflevering van de Nacht van BNNVARA gaat Bemshi de Visser in gesprek met gedrags- en gezondheids-onderzoeker Inge Kersbergen. Samen met een team van onderzoekers hebben ze de IG Nobelprijs voor de Vrede gewonnen. Waarom? Ze onderzochten of het drinken van alcohol helpt bij het spreken van een andere taal!

In de beleidsarme Miljoenennota die afgelopen week op Prinsjesdag is gepresenteerd, heeft het demissionaire rompkabinet een voorproefje gegeven van de politieke plannen voor komend jaar – in het geval deze bewindslieden nog enige tijd relevant in functie blijven.‘Maar eigenlijk ben ik heel enthousiast,’ zegt macro-econoom Arnoud Boot, die de luisteraar om meerdere redenen oproept vooral zelf de Miljoenennota te gaan lezen. ‘Het zijn 80 pagina’s, met plaatjes, en het is goed te doen.’ Waar komt dat enthousiasme dan vandaan, Arnoud? In de samenvatting van de Miljoenennota staan drie opmerkingen waar ik het graag over wil hebben. De eerste gaat over de koopkracht, die zich positief ontwikkelt door het kabinetsbeleid en doordat de lonen harder stijgen dan de inflatie. Maar dat komt ook door de brandstofaccijns, waar anderhalf miljard euro naartoe gaat. Daardoor stijgt de koopkracht met 1,3 procent in plaats van 1 procent. Tegelijkertijd is het openbaar vervoer al duurder dan autorijden, en toch gaat er extra geld naar de auto. Dat is eigenlijk een slecht idee. Maar het zorgt toch voor een koopkrachtverbetering? Als je met geld smijt, werkt dat op korte termijn heel goed. Kijk maar naar Engeland, de Verenigde Staten en Frankrijk. Als je de begrotingstekorten buiten beschouwing laat, ziet het er op de korte termijn heel redelijk uit. Daarom lijken we een beetje op Frankrijk. Op korte termijn doet Frankrijk het helemaal niet zo slecht, maar we weten dat het land structureel in de problemen zit. Maar het begrotingstekort komt uit op 2,9 procent. Dat valt toch wel mee? Dat is het tweede punt waar ik op wil wijzen. Het kabinet zegt dat het met het oog op toekomstige uitdagingen een gezonde begroting achterlaat. Maar dat is flauw, want ze negeren juist die toekomstige uitdagingen. En desondanks komen ze nog steeds uit op een tekort van 2,9 procent. We moeten bovendien nog maar zien wat het daadwerkelijk wordt, want de economie is overbelast en wie weet wat er straks gebeurt met het nieuwe kabinet. Deze cijfers kunnen zo weer het raam uit. Daarnaast – en dat is punt drie – spreekt het kabinet van een gedekte begroting, zowel aan de uitgaven- als aan de inkomstenkant. Maar dat is vreemd, want er ís een tekort van 2,9 procent. In de Miljoenennota wordt ook verwezen naar de Raad van State, waarom? Het ministerie van Financiën, oftewel het kabinet, is door de Raad van State gevraagd eens na te denken over de toekomstige structuur van de Nederlandse economie. Dat is buitengewoon interessant. Traditioneel zijn overheidsinvesteringen gericht op machines, gebouwen, wegen, infrastructuur. Maar tegenwoordig gaat het om kennis en onderwijs. Wat zijn de gevolgen als er zoveel wordt bezuinigd op die terreinen? Daarbij verwijst het kabinet ook naar een artikel uit 1956 van econoom Robert Solow, die in 1987 de Nobelprijs ontving. En het mooie is: de lezer van de digitale Miljoenennota kan doorklikken naar dat artikel, een prachtige bijdrage in het Quarterly Journal of Economics uit 1956. Dat verhaal is na 70 jaar nog steeds relevant, omdat economie natuurlijk niet gisteren is uitgevonden. Uit de inzichten van toen kunnen we nog altijd veel leren. See omnystudio.com/listener for privacy information.

"De Amerikaanse president Trump is uiteindelijk een zegen voor Europa en Europa kan zelfs een leidende rol in de wereld gaan spelen."  Die optimistische boodschap brengt hoogleraar internationale betrekkingen aan de Universiteit Leiden Rob de Wijk vrijdag 5 september in zijn nieuwe boek 'Amerika en Wij'. Presentator Jan Willem Wesselink spreekt met hem.

Oud-diplomaat Axel Buyse duidt hoe Gaza, Iran en Congo illustreren dat machtspolitiek altijd draait om belangen en overleven. In deze eerste aflevering van het nieuwe seizoen gaat Buyse met gastheer Harry De Paepe dieper in op de brandhaarden die vandaag de internationale agenda bepalen. Van Trump die hunkert naar de Nobelprijs voor de Vrede tot de uitzichtloze tragedie in Gaza, van de machtsverschuiving in de Kaukasus tot de corruptie in Congo: achter de retoriek en emotie schuilt steeds een spel van prestige, economische belangen en geopolitiek. Wereldblik kijkt verder dan de slogans en biedt nuchtere inzichten die helpen begrijpen waarom de wereld draait zoals ze draait.Support the show

De druk op de Israëlische premier Netanyahu neemt toe, ook in eigen land. Meer dan een miljoen Israëliërs gingen deze week de straat op. Zelfs binnen Netanyahu’s eigen Likoed-partij is nu een meerderheid voor het stoppen van de oorlog in Gaza, ziet ook buitenlandcommentator van het Nederlands Dagblad, Jan van Benthem. Luister ook | ‘Poetin heeft de slag gewonnen die Trump heeft gefaciliteerd’ Van Benthem merkt ook op dat binnen de Israëlische veiligheidsdiensten zorgen leven: zij vrezen dat het huidige beleid Israël zelf op lange termijn kan schaden. Aanleiding is onder meer een recente aanval op een ziekenhuis in Khan Younis, waarbij minstens twintig doden vielen. Toch blijft Netanyahu bij zijn koers. Zo ging hij deze week liever naar een feest van kolonisten op de Westoever, ten koste van het veiligheidsoverleg met zijn kabinet. Europa-verslaggever Michal van der Toorn ziet ondertussen dat het Europese beleid richting Israël langzaam begint te schuiven, mede onder druk van deze recente ontwikkelingen. Lees ook | Amerika raakt India vol met heffingen van 50 procent India zoekt steun bij China na Amerikaanse heffingen In India zorgt de nieuwe Amerikaanse importheffing van vijftig procent voor onrust. Premier Modi kijkt nu voorzichtig richting China voor alternatieven — opvallend, volgens Wilma van der Maten, oud-correspondent in India en tegenwoordig gevestigd in Pakistan. India en China hebben al jaren een grensconflict met elkaar. Pakistan is er ondertussen ‘goed’ vanaf gekomen met een heffing van negentien procent. Volgens Van der Maten komt dat door het geslijm van Pakistan. ‘Ze hebben Trump zelfs genomineerd voor de Nobelprijs voor de Vrede’, dit als bedankje voor het pauzeren van het gewapende conflict in Kashmir tussen India en Pakistan.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Donald Trump steekt het beslist niet onder stoelen of banken dat hij aast op de Nobelprijs voor de Vrede. In Europa bestaat dan ook de angst dat de Amerikaanse president zich iets te makkelijk zal laten verleiden een deal te sluiten met zijn Russische ambtsgenoot, met een slecht resultaat voor Oekraïne tot gevolg. Wat drijft Trump toch om tot de ultieme vredesduif te willen worden gekroond? Ondertussen is de Nationale Garde op bevel van de president neergestreken in de Amerikaanse hoofdstad. Washington gaat gebukt onder criminaliteit en geweldsincidenten en moet volgens Trump worden schoongeveegd. Telegraaf-correspondent Paul Jansen dook de binnenstad in en trof tot zijn grote verbazing nauwelijks soldaten aan.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Met de voordracht van Stephen Miran als opvolger van de eerder opgestapte Adriana Kugler als bestuurslid van de Fed, wordt de Amerikaanse centrale bank door president Donald Trump steeds meer naar zijn eigen hand gezet. ‘Het is hem gelukt’, zegt macro-econoom Arnoud Boot. Wie is deze man? Stephen Miran is eigenlijk een uitstekende econoom. Hij promoveerde aan Harvard University – dezelfde universiteit die zwaar onder vuur ligt van Donald Trump – nota bene bij Martin Feldstein, een van de grootste economen van de vorige eeuw en waarschijnlijk de belangrijkste die nooit de Nobelprijs kreeg. Miran zat al in het Witte Huis, omdat hij voorzitter was van de Council of Economic Advisers. Nu neemt hij tijdelijk plaats in het bestuur van de Federal Reserve, op de stoel van Adriana Kugler, die begin deze maand opstapte. Het is een tijdelijke benoeming. Maakt dat wat uit? Op zichzelf zegt dat weinig. Maar vooraanstaande economen dachten altijd dat het voor Trump erg moeilijk zou zijn om – naast het Hooggerechtshof – ook de Fed naar zijn hand te zetten. Toch lijkt hij daarin te slagen. Dan mag het wel een tijdelijke benoeming zijn, maar Miran heeft zich een vaste rol binnen de Fed weten te verwerven. En zodra de huidige voorzitter Powell vertrekt, kan Trump de hele Federal Reserve naar zijn hand zetten. En dat zal hij ook doen ook. Wat heeft Miran gezegd over de renteverlagingen waar Trump zo op aandringt? Vorig jaar verklaarde Miran dat de geplande renteverlagingen van de Fed niet gepast waren. Ook was hij tegen het stimuleringspakket van voormalig president Joe Biden – ironisch genoeg iets waar Trump in essentie juist vóór zou zijn. Maar deze standpunten, gebaseerd op overtuiging en analyse, worden nu losgelaten. Het enige wat nog telt is hoe je bij Trump een wit voetje kan halen. En dat zie je overal gebeuren – tot in het extreme. We zagen hetzelfde gebeuren bij Ursula von der Leyen, voorzitter van de Europese Commissie, die terugkwam met misschien wel het minst slechte handelsakkoord. Maar als wij onze rug recht houden, dan maakt Trump geen schijn van kans. Wat had er dan moeten gebeuren? Als de Europese Unie de handen ineen had geslagen met Canada, dan was er een krachtig front gevormd – een front waar ook Zwitserland en andere landen zich bij hadden kunnen aansluiten. Dan wordt er tegengewictht geboden aan iets wat dit gedrag van Trump gewoon is, namelijk fascisme. Dit is een leider die door middel van intimidatie in combinatie met geld alles naar zijn hand kan zetten. Dat is ook deels de reden waarom Trump de hele cryptosector heeft omarmd. Daar wordt gigantisch veel geld gecreëerd, en die sector is bereid zich volledig in te zetten voor Trumps agenda. Voor hem doen tegenstanders er simpelweg niet toe. We zullen bereid moeten zijn om offers te brengen en op te staan. Maar dat lukt alleen als we de handen ineenslaan. Canada en Zwitserland kunnen dat niet alleen.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Deze zomer is er hopelijk genoeg tijd om uit te puffen en op te laden voor een spannend politiek najaar. Jaap Jansen en PG Kroeger dienen je geestelijke vitaminen toe om er straks vol inspiratie en nieuwe energie weer tegenaan te gaan! *** Op 21 september live in Het Concertgebouw! Betrouwbare Bronnen: muziek en tirannie. Kom ook! Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt met donaties van luisteraars die we hiervoor hartelijk danken. Word ook vriend van de show! Heb je belangstelling om in onze podcast te adverteren of ons te sponsoren? Zend een mailtje naar adverteren@dagennacht.nl en wij zoeken contact *** 1] Adolf Hitler – Mein Kampf (1925) / Mijn Strijd (Prometheus, 2018) Het eerste boek is honderd jaar oud. En het is echt heel slecht geschreven, vond ook de Italiaanse journalist Benito Mussolini. Maar Mein Kampf is opnieuw actueel. De wordingsgeschiedenis, de titel, het verdienmodel en de worstelingen ermee na 1945 zijn een boek op zichzelf waard. Zonder de Britse sociaal-darwinistische schrijver Houston Stewart Chamberlain was het boek er nooit gekomen. Zijn schoonfamilie regelde zelfs dat Hitler in de cel het schrijfpapier ervoor kreeg. Jaap en PG duiken in diens merkwaardige leven, werk, netwerk en impact rond 1900 en in diens hysterische verering voor de jonge Führer. 2] Benjamin Duerr – De Droom van Den Haag (Atlas Contact, 2024) Het tweede boek gaat over de dromen van wereldvrede rond 1900 en de unieke rol daarin van Den Haag. Het begon met een jonge tsaar die zichzelf een vredesvorst waande. Zijn ministers hadden heel nuchtere, geopolitieke argumenten om decennia geen oorlogen te willen. Zijn nichtje, de net ingehuldigde koningin Wilhelmina, vond dat mystieke pacifisme maar lariekoek. Haar minister Willem Hendrik de Beaufort zat klem tussen deze twee Romanovs. Tegen vele klippen op kwamen er twee vredesconferenties op rij en Den Haag werd juist vanwege de saaiheid opvolger van Wenen 1814-1815. Niet alleen de tsaar spande zich in. Ook president Roosevelt van Amerika, zeker nadat hij een Nobelprijs kreeg voor vrede tussen militaristisch opkomend Japan en de door hen de verwoestend verslagen Russen. Die conferenties bleken verrassend productief. Het Vredespaleis kwam er. En nieuwe regels voor oorlogsrecht. 3] Sergey Radchenko – To run the world, the Kremlin’s Cold War bid for global power (Cambridge, 2024) De tsaar snakte naar vrede, maar hoe zat dat na zijn ondergang met de heersers in het Kremlin? Sergey vertelt het fascinerende verhaal van de ambities van de Sovjet-Unie en haar leiders na 1945. Over honger naar erkenning door Amerika, over de obsessie met Mao en Deng en over vrede met West-Duitsland om de EEG te breken. Het boek put uit vele archieven en inzichten die hier in het Westen nooit bekend waren. To run the world is ook een boek over duo's: rivalen die partners wilden zijn. Stalin en FDR. Mao en Chroesjtsjov. Chroesjtsjov en JFK. En vooral Nixon en Brezjnev. Met als apotheose hoe Reagan er in slaagde met Gorbatsjov aan de pretentie van zulke duo's een eind te maken en hoe Deng daar het meest van profiteerde. 4] Max Boot – Reagan, his Life and Legend (Liveright, 2024) Dit boek werpt nieuw licht op de oud-president van de VS. Een noodzakelijke biografie. Want in dit post-Reagantijdperk in Amerika en zijn Republikeinse partij is een nieuwe, gedistantieerde kijk op zijn betekenis en leven zeer welkom. “Mister Norm is my alias”, zei de man die voor iedereen óók een ster was met aantrekkingskracht uit de gouden jaren van Hollywood. Niemand kende hem daarom echt, op zijn Nancy na. Hij had politiek succes doordat hij uitermate pragmatisch was, verliezen kon slikken en toch als held van hoge principes en idealisme kon blijven stralen. Zo kon hij bijna moeiteloos het Kremlin als 'the Evil Empire' beschimpen en met Moskou samen de voorraad kernraketten fors verminderen, terwijl hij eveneens hightech fantasieën uit zijn oude films werkelijkheid wilde laten worden. Ook hier realist, pragmaticus en visionair tegelijk: “Trust, but verify!” Zijn verbindende warme stijl en zijn aura van idealisme zorgden ervoor dat hij beginselen als vrijhandel, kansen voor vluchtelingen en immigranten en respect voor bondgenoten glans gaf. In het Trump-tijdperk lijkt Reagan inmiddels iemand uit een vergeten verleden. 5] Anne Somerset – Queen Victoria and Her Prime Ministers (William Collins, 2024) Meer dan zestig jaar wereldmacht, dynastie, intriges en een flamboyant karakter. ‘She reigns but does not rule’ was volgens Anne Somerset een fraaie verpakking voor heel veel complexe en soms heftige politieke toestanden. Ze versleet maar liefst tien premiers. Ze verfoeide Lord Palmerston - die haar manipuleerde - en William Gladstone nog meer. Ze was dol op haar leermeester, ‘Lord M’, en nog meer op 'mijn coauteur' Benjamin Disraeli. Zij manipuleerden elkaar en genoten er schaamteloos van. Ten diepste was de vorstin gewoon dol op politiek, hoe zwaar ze tegen die heren ook zuchtte en klaagde. Somerset toont nog iets. Victoria was buitengewoon toegewijd. Van haar man, 'darling Albert', keek ze af hoe je focust op de essentie, daarbij desnoods koppig bent en ministers te overrompelt met visies en memo's die al klaar lagen voordat die een probleem zagen aankomen. 6] Jasper Dekker, Alexander van Kessel en Afke Groen (red.) – De minister-president, een ambt in ontwikkeling (Boom, 2025) Buitengewoon instructief is de analyse door Jelle Gaemers van de effectiviteit van Willem Drees als minister president. Voor de opvolger van Dick Schoof essentiële, onmisbare lectuur. Ook de gedurfde poging door Ronald Kroeze tot een eerste summa van veertien jaar premier Mark Rutte maakt de bundel de moeite waard. Op de gedachte dat Rutte wel degelijk visie had, maar deze liefst verborg omwille van het VVD-belang, kan nog wel een tijdje gekauwd worden. 7] Thomas Mann – Achtung Europa! Een eigentijdse waarschuwing (Arbeiderspers, 2025) Thomas Mann - favoriet van Mark Rutte - is 150 jaar geleden geboren. Zijn furieus, literair briljant verzet tegen die auteur van Mein Kampf trekt aandacht, mede dankzij de eerste Nederlandse vertaling van zijn bundel Achtung Europa!. Voortreffelijk hoe Arnon Grunberg daarbij ook de eigenaardigheden van de grote schrijver niet veronachtzaamt. PG haalt nog iets erbij: de eerste druk uit 1938 uit zijn persoonlijke collectie. En nóg zo'n letterkundig juweel, want deze nieuwe vertaling biedt meer voor de lezer - zelfs nu nog - en dat komt uit een ander boek van Thomas Mann. Meest verbluffend is hoe Mann zich durft te verdiepen in en vereenzelvigen met Adolf Hitler. Zag deze zich niet vooral ook als een kunstenaar, een bohemien? Zat in niet elke artistieke geest wat vertekend en duivels verziekt in deze politieke extremist zit? Geen tijdgenoot heeft zo briljant, zo ijskoud en ook zelfkritisch durven kijken naar 'Broeder Hitler', de tiran als verwante ziel. En wat verbindt Victoria, Mann, Rutte, Stalin en Hitler? Operaliefde. In het bijzonder het werk van Richard Wagner. *** Verder luisteren 1] 478 - Was Hitler een socialist? 105 - 75 jaar bevrijding: Dagelijks leven in Nazi-Duitsland 341 - Oplichterij, kunstmatige intelligentie en de dagboeken van Hitler 2] 508 – De NAVO-top in Den Haag moet de onvoorspelbare Trump vooral niet gaan vervelen 481 - Donald Trumps nieuwe idool William McKinley, ‘de tarievenkoning’ 342 - Willem-Alexander en het einde van de monarchie. Plus: zijn eigenzinnige voorgangers 3] 258 - De kille vriendschap tussen Rusland en China 163 - De ondergang van de Sovjet-Unie: hoe een wereldmacht verdampte 298 - De Cubacrisis, dertien dagen die de wereld schokten. En: de angst voor nucleaire catastrofe nu 4] 133 - Amerikaanse presidenten: boeken die je volgens PG móet lezen! 44 - Franklin D. Roosevelt 93 - Hoe Gorbatsjov en het Sovjet-imperium ten onder gingen 5] 303 - Bijzondere Britse premiers 6 - Pim Waldeck over 'die gekke Britten'- Paul Rem over The Queen 99 - PG over de biografie van Prince Albert 6] 472 - Winterboekeneditie - Premiers, Leiderschap, Macht 448 - Premier zonder kompas 443 – Negen premiers en een explosief Oranjehuis 274 - Thorbecke, denker en doener 7] 148 - Stefan Zweig als inspirator van Europa als culturele en politieke gemeenschap 208 - Max Weber: wetenschap als beroep en politiek als beroep 387 - Niets is zó politiek als opera - 100 jaar Maria Callas *** Tijdlijn 00:00:00 – Deel 1 00:52:09 – Deel 2 01:30:00 – Deel 3 02:18:00 – EindeSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Waar is alle materie uit opgebouwd, en welke wetten volgen die deeltjes om alles op aarde en de rest van het heelal vorm te geven? Wat is antimaterie, en wat heeft quantumtheorie daarmee te maken? In Reis naar de kern neemt Ivo van Vulpen, deeltjesonderzoeker bij CERN in Genève en verbonden aan de Universiteit van Amsterdam, je mee langs al deze grote vragen. Je denkt misschien dat dat ver van je normale belevingswereld afstaat, maar al deze inzichten worden dagelijks gebruikt. Van de GPS op je telefoon, tot de scanners in ziekenhuizen.. Over Reis naar de Kern Na Terug naar de Oerknal met Govert Schilling en Baan door het Brein met Iris Sommer is het nu tijd voor een nieuw avontuur: Reis naar de kern. Een fascinerende duik in de wereld van de allerkleinste deeltjes, waar de allergrootste vragen worden beantwoord. In vijf afleveringen zoomen we in op de wereld van het atoom, de quantummechanica, antimaterie en de ontdekking van het Higgs Boson. Reis naar de Kern is een podcast van BNR. Tekst en presentatie: Ivo van Vulpen. Concept: Connor Clerx. Eindredactie: Annick van der Leeuw. Montage: Gijs Friesen en Connor Clerx. Sounddesign en mixage: Gijs Friesen. Over Ivo Ivo van Vulpen is als deeltjesfysicus werkzaam aan de Universiteit van Amsterdam, het Nationaal Instituut voor subatomaire fysica (Nikhef) en hij doet onderzoek bij de deeltjesversneller (Large Hadron Collider) bij CERN in Genève. Hij is hoogleraar Wetenschapscommunicatie, in het bijzonder betreffende de natuurkunde, aan de Universiteit Leiden. In 2018 verscheen zijn eerste boek: De melodie van de natuur. Lees ook dit artikel op BNR.nl Transcript aflevering Hoewel die reis naar de wereld van het allerkleinste een avontuur is met een enorm rijk verleden (die ons veel nieuwe inzichten en toepassingen heeft gebracht) is het belangrijk om niet té lang in het verleden te blijven hangen. Laten we de stap maken naar het nu, naar het onderzoek van de 21e eeuw. Wat zijn bijvoorbeeld de laatste grote ontdekkingen geweest en wat zijn de raadsels waar wij als wetenschappers op dit moment van wakker liggen. In de vorige aflevering hebben we het Standaard Model leren kennen, dat bouwwerk dat zowel alle bouwstenen als natuurkrachten bevat. Het blootleggen hiervan is een fe-no-me-nale prestatie, maar hoe mooi en stevig het Standaard Model ook leek, het bleek helemaal geen stevig fundament te hebben en bovendien was het alsof het gebouw er wel stond, maar er geen cement tussen de stenen zat. In deze vierde aflevering van onze reis gaan we op zoek naar dat onzichtbare cement dat de boel bij elkaar houdt. Het blijkt inderdaad te bestaan. Het draait allemaal om het beroemde Higgs-deeltje. Wat maakte dit idee nou zo bijzonder dat wetenschappers van over de hele wereld, in dit geval bij cern, het Europees centrum voor deeltjesfysica, er samen naar op zoek zijn gegaan. En waarom heeft het meer dan 60 jaar geduurd om het te vinden? Natuurlijk was het mooi dat het een Nobelprijs opleverde, maar nog belangrijker voor ons als wetenschappers was dat het ervoor zorgde dat het Standaard Model vanaf dat moment wél stevig stond. Hierdoor veranderde niet alleen de manier waarop we naar de natuur keken, maar het zorgde er ook voor dat we ’s nachts niet meer wakker lagen van de vraag: ‘Hoe zit het nou eigenlijk echt?’. Om het probleem en de oplossing van Peter Higgs beter te begrijpen moeten we eerst kort van het hoofdpad af. We slaan een klein zijpaadje in zodat ik even kort wat kan vertellen over de manier waarop natuurkundigen hun theorieën vormgeven. Als je probeert het gedrag van mensen te begrijpen en te voorspellen dan kom je er snel achter dat dat enorm complex is. Menselijk gedrag hangt van ontzettend veel dingen af zoals leeftijd, geslacht, uiterlijk en karaktereigenschappen, maar ook van de geschreven, en ongeschreven, regels van de cultuur van het bedrijf of land waarin een ontmoeting plaatsvindt. Psychologie is een ingewikkeld en belangrijk vak. Wij natuurkundigen doen hetzelfde, maar dan met de natuur in plaats van de mens. En wij hebben het veel makkelijker dan de psychologen omdat de deeltjes maar een klein aantal eigenschappen hebben en de natuurwetten universeel en onveranderlijk zijn. De taal die wij gebruiken om de regels en het verhaal van de natuur te beschrijven bestaat niet uit woorden en zinnen, maar uit wiskundige formules. Het grote voordeel daarvan is dat het een universele taal is zonder ambiguïteiten. Tegelijkertijd is het ook een taal die weinig mensen buiten de wetenschap beheersen. En dat is jammer, want daarmee blijft de betekenis en schoonheid van het verhaal verborgen. Een voorbeeld: als ik je een Japanse tekst laat zien en je vraag of het een regel is uit de Japanse belastingalmanak, een regel uit een vertaald gedicht van Pablo Neruda of een uit het kinderboek Nijntje aan zee dan zeg je waarschijnlijk ‘Die vraag kan ik niet beantwoorden, want ik kan geen Japans schrift niet lezen.’ Tegelijkertijd weet je ook dat Japanse schoolkinderen de vraag wel kunnen beantwoorden en de regel zonder probleem voor je kunnen vertalen. In het geval van Nijntje is zo’n simpele vertaling genoeg, maar als het een gedicht of verhaal is dan is er meer nodig om door te dringen tot de essentie van wat er verteld wordt: context, cultuur, inzichten. Hetzelfde geldt voor formules. Ook die komen in allerlei soorten en maten: van trivialiteiten tot formulering met onpeilbare dieptes en verborgen inzichten. Om een voorbeeld te geven, pas ja-ren nadat Einstein zijn formules over de zwaartekracht had opgeschreven bleek dat het heelal altijd zou uitdijen en dat er zwarte gaten zouden moeten bestaan. Ook bij de formules van het Standaard Model werd er iets ongemakkelijks zichtbaar. Meer concreet: het bleek dat volgens de theorie deeltjes geen massa mochten hebben. En dat is een probleem. Een heel groot probleem. Deeltjes hebben namelijk gewoon wel massa. Dat zien we elke dag als we op de weegschaal staan, maar iets breder: als deeltjes geen massa zouden hebben dan waren ze in ons heelal nooit samengeklonterd onder invloed van de zwaartekracht tot de sterren en planeten die we nu hebben. En dan waren wij er ook zelf nooit geweest, want in zo’n massaloze wereld beweegt alles met de lichtsnelheid en kunnen atomen niet bestaan. Om een lang verhaal kort te maken: De Britse natuurkundige Peter Higgs ontdekte dat er een manier was om de theorie iets aan te passen zodat deeltjes toch massa konden hebben. Een oplossing die het bouwwerk stevig bij elkaar hield: het onzichtbare cement. De essentie van zijn idee, dat bekend staat als het Higgs mechanisme, is dat de ruimte, het hele heelal dus, gevuld is met iets dat we als mensen niet kunnen ruiken, zien, proeven, horen of voelen, maar waarvan deeltjes wél merken dat het er is. Voor deeltjes is dat Higgs veld net als wat water is voor vissen. Het is overal om ze heen en sommige vissen bewegen makkelijker door het water dan andere. Dat is ook precies wat sommige deeltjes licht maakt en andere zwaar. Een mooie oplossing voor het probleem van massa, …. maar ja, hoe gingen we bewijzen dat dit ook echt waar is. Je kunt natuurlijk van alles verzinnen. De zoektocht naar dit zogenaamde Higgs-veld dat in de lege ruimte verborgen zou zitten had enorm veel voeten in de aarde. Een voorspelling was dat als dit veld inderdaad bestond er in deeltjesversnellers naast alle bekende deeltjes heel af en toe nog één ander deeltje geproduceerd zou worden. Een deeltje met een unieke vingerafdruk. Als dat zo is dan zouden we dat wel kunnen vinden natuurlijk, want laat deeltjes zoeken in botsingen nou net onze core business zijn. Toch zou het nog zo’n vijftig jaar duren voor alle ingrediënten aanwezig waren: deeltjesversnellers met genoeg energie, detectieapparatuur die nauwkeurig genoeg was en, niet onbelangrijk, het samenwerken van duizenden wetenschappers vanuit de hele wereld. Zo’n plek bestaat en rond 2010 viel alles op zijn plek. Dé plek waar deeltjesfysici van over de hele wereld al meer dan vijftig jaar samenkomen om onderzoek te doen naar de wereld van het allerkleinste is cern, het Europees onderzoekscentrum voor de deeltjesfysica in de buurt van Genève. Het is iets meer dan een vierkante kilometer groot en ligt tussen de stad en de laatste uitlopers van het Jura-gebergte. Een plek met een haast mythische status, maar het is tegelijk ook gewoon een Science Park zoals er zoveel zijn in de wereld. Een plek waar elk jaar honderden promovendi opgeleid worden en waar wetenschappers van over de hele wereld samenkomen om, vrij van politiek, samen te werken en te overleggen. Zelf was ik vrij snel verkocht na mijn eerste kennismaking met cern. Ik werd geselecteerd als cern-zomerstudent. Een life changing experience waarbij mijn wereld in één klap groeide van Utrecht en Nederland naar de hele wereld. Elke zomer komen er namelijk vanuit elke land dat aangesloten is bij CERN een paar studenten drie maanden naar Genève om daar les te krijgen van de toppers in het vakgebied en om mee te draaien in een ‘echte’ onderzoeksgroep. Ineens werkte ik in de groep van een vrolijke Noor met een Italiaanse technicus en zat ik in de collegebanken en bij de lunch met studenten uit Noorwegen, Griekenland, Zweden en Portugal warm te eten: Espen, Georgios, Anna en João: de wereld in het klein. Ik vond het schitterend! Studenten die net als ik ook enorm van dat ene stukje natuurkunde hielden waardoor de culturele en taalverschillen als sneeuw voor de zon verdwenen. Voor mij is cern de belichaming van de ongekende mogelijkheden als we wereldwijd samenwerken aan een gedeelde droom. Het heeft daarmee een rol die groter is dan alleen het onderzoek zelf en ik ben altijd enorm trots dat ik daar deel van uit mag maken. Om het Higgs deeltje te kunnen maken, als het überhaupt bestaat natuurlijk, moet je met enorm veel energie deeltjes op elkaar botsen. En dat komt goed uit, want op CERN staat de krachtigste deeltjesversneller op aarde: de Large Hadron Collider, de LHC. Het is een 27 kilometer lange cirkelvormige versneller in een tunnel 100 meter onder de grond. Die tunnel kun je qua grootte goed vergelijken met een metro-tunnel. De protonen zelf draaien in wolkjes in een kleine buis hun rondjes: één buis waarin de protonen linksom draaien en één waarin de protonen rechtsom draaien. Er is een klein stukje waar de protonen een klein zetje krijgen en de rest van de tunnel staat bomvol magneten die zorgen dat de magneten keurig een rondje draaien in hun buis om vervolgens weer terug te komen bij de plek waar we ze nóg een zetje kunnen geven. Als je in die tunnel staat zie je die buizen trouwens zelf niet omdat ze verstopt zitten in grote supergeleidende magneten die allemaal afgekoeld moeten worden tot bijna het absolute nulpunt. Door de tegen elkaar in draaiende wolkjes protonen op sommige plekken in de ring door het oog van een naald te sturen moeten ze haast wel botsen. Het is op die punten dat er nieuwe deeltjes gemaakt worden en het zal jullie niet verbazen dat we op die plekken grote ondergrondse hallen hebben uitgegraven om er onze grote fototoestellen te plaatsen. Ik heb eerder verteld dat we van alle brokstukken die de detector bereiken kunnen achterhalen welk deeltje het was, welke richting hij op vloog en welke energie hij had. We gebruiken die brokstukken vervolgens om, net als paleontologen met dinosaurussen, de zware kortlevende deeltjes die in de botsing gemaakt zijn te reconstrueren. Elk met hun eigen vingerafdruk. In ons geval dus op zoek naar tekenen van het Higgs-deeltje. Zo’n detector om botsingen te bekijken wordt niet door CERN zelf gemaakt trouwens. CERN zelf zorgt alleen voor de versneller en de infrastructuur en het is aan samenwerkingsverbanden tussen universiteiten en onderzoeksinstituten van over de hele wereld om samen zo’n experiment vorm te geven. Het experiment waar ik zelf aan werk heet ATLAS. Het is een van de experimenten die het HIggs deeltje ontdekt hebben en we zijn druk bezig om alle eigenschappen van het HIggs deeltje in kaart te brengen. Zelf ben ik aan het uitzoeken hoe lang het HIggs deeltje zelf eigenlijk leeft. En geloof het of niet, maar vandaag, op de dag dat we dit opnemen, publiceren we ons resultaat, maar dat is weer een ander verhaal. Het ATLAS experiment is een samenwerking tussen een paar duizend wetenschappers en dat zoiets überhaupt bij elkaar blijft is op zichzelf al een klein wonder. Waar een groot bedrijf vaak sterk hiërarchisch georganiseerd is om efficiënt te kunnen opereren moet hier een organisatie van tweeduizend hoogopgeleide mensen opgebouwd worden die in de basis bestaat uit groepen van tien tot twintig personen. Het gaat om een hoop geld en we moeten goed verantwoorden, zowel naar buiten als voor onszelf, hoe we gemeenschappelijke keuzes maken over de technologie en hoe we de data zo goed mogelijk analyseren. Wie wordt de baas en welke bevoegdheden heeft die persoon? cern houdt bij het uitbesteden van werk aan de industrie de verdeling over de landen goed in de gaten zodat die ook profiteren en ook in de experimenten zelf is balans het sleutelwoord. Ook de sociologie is niet triviaal. Want hoe ga je om met cultuurverschillen. Hoe zorg je dat een Japanse promotiestudent ideeën kan uitwisselen en samen kan werken met een senior Duitse professor en hoe laat je mensen ‘constructief’ samenwerken in een zeer competitieve omgeving? Hoe zorg je dat elk land ook een eigen zichtbaarheid en identiteit houdt en hoe ga je de leiderschapsposities invullen? Een strakke hiërarchie is ook niet altijd de meest geschikte opzet. Bij veel deelonderzoeken gaan twee of meer groepen afzonderlijk aan de slag. Dat lijkt zeer inefficiënt, en dat is het inderdaad ook wel, maar door parallel te werken worden fouten vermeden en is zorgvuldigheid gewaarborgd omdat je elkaar zo controleert. Er ontstaan op die manier ook verschillende oplossingen voor specifieke problemen en komen we samen sneller vooruit. Het maakt ook dat er ruimte is voor mensen om een gek idee na te jagen. En vreemd genoeg zijn het vaak die out-of-the-box ideeën die eigenlijk helemaal niet kunnen, die een doorbraak geven en ook weer interessant zijn voor de industrie. Het zijn nieuwe technieken die commercieel vaak nog niet interessant zijn, maar wel een uitdaging vormen en zo een katalysator zijn voor nieuwe ideeën en projecten. Maar hoe vind je dat Higgs-deeltje dan precies? Wat is dan die unieke vingerafdruk waar je naar op zoek bent in die botsingen? De voorspelling zegt dat het Higgs-deeltje, als het bestaat, heel kort leeft en daarna uit elkaar valt in andere deeltjes. Dat kan op verschillende manieren en onze strategie was om ons te richten op twee vrij unieke en zeer duidelijk herkenbare signalen: de specifieke gevallen waarin het Higgs-deeltje uit elkaar valt in vier muon deeltjes of twee lichtdeeltjes. Hoewel dit allebei vrij zeldzaam is, zijn deze makkelijk te herkennen in de detector tussen de miljarden andere botsingen. De kans dat er een Higgs-deeltje gemaakt wordt in een botsing is enorm klein, dus je zult veel botsingen moeten bekijken. Het lijkt zo makkelijk als ik zo opschrijf: zoek naar botsingen met vier muon deeltjes of twee lichtflitsjes en bekijk of je er meer ziet dan je zou verwachten van de voorspelling waarin het Higgs-deeltje niet bestaat. En als je hebt vastgesteld dat er echt een overschot is, overtuig jezelf er dan van dat die ‘extra’ botsingen inderdaad van een Higgs-deeltje afkomstig zijn. Maar dat is nog best tricky. Het aan elkaar knopen van de signalen van de verschillende detectoren, het selecteren van de juiste botsingen en de interpretatie ervan is een karwei dat honderden deeltjesfysici meer dan tien jaar heeft beziggehouden. Zo gebeuren er per seconde zo’n miljard botsingen in de detector, maar je kunt er elke seconde maar zo’n 1000 op de computer opslaan. Hoe maak je elke seconde weer de beslissing welke foto’s je wel en niet bewaart? En hoe zeker weet je dat je geen fout maakt? En hoe zeker weet je eigenlijk dat je echt lichtdeeltjes zit te tellen en niet andere deeltjes die er heel erg lijken en duizenden malen vaker geproduceerd worden. Net als de technologie pusht dit ook de ontwikkeling op het gebied van computertechnologie, algoritmes, data-transfer en data-analyse. De gedistribueerde computing die we nu zo normaal vinden een sterk fundament heeft op CERN en het is niet voor niets dat fabrikanten maar al te graag samenwerken met onze tak van wetenschap bij het testen van nieuwe technologie. In de eerste twee jaar dat de Large Hadron Collider draaide zochten we in de botsingen allerlei combinaties van deeltjes. Werkte onze apparatuur wel zoals we dachten en zagen we de deeltjes terug waarvan we wisten dat we ze zouden maken. Maar de meeste aandacht ging natuurlijk uit naar botsingen met vier muonen of twee fotonen. Het was echt fantastisch toen we merkten dat het leek of er een overschot was aan deze speciale botsingen, al was het wel een zenuwslopende periode. Je moet wachten tot je zeker bent van je zaak (een onterechte claim kost je namelijk je wetenschappelijke reputatie), maar je weet dat er een concurrerend experiment ook druk op zoek is en net zo graag als jij de ontdekking wil claimen. En echt niemand herinnert zich de nummer twee, zeker niet als er onsterfelijkheid op het spel staat. De laatste weken in aanloop naar het grote deeltjes-congres van 2012 waren enorm hectisch. Een van de ontwerpers van het programma dat het mogelijk maakte om alle gegevens te verwerken en te bepalen hoe waarschijnlijk het nou is dat er nou een Higgs-deeltje verborgen zit in de data was mijn kantoorgenoot op het Nikhef hier in Amsterdam, Wouter Verkerke. Hoewel weinig mensen het geloven was het resultaat pas een paar dagen voor de bijeenkomst bekend. Het signaal was er en gaf een consistent beeld. En ook onze concurrent, het CMS experiment, trok dezelfde conclusie: Peter Higgs had gelijk! De lege ruimte was inderdaad niet leeg. Er was een Higgs-veld dat op elke plek in de ruimte aanwezig was en dat deeltjes hun massa gaf. Het mooist werd deze nieuwe realiteit omschreven door Robbert Dijkgraaf die zei: ‘Het is als een vis die ontdekt dat hij in het water leeft’. Kortom, we did it! Een zoektocht van meer dan vijftig jaar afsluiten met de ontdekking van het Higgs deeltje zelf was echt geweldig en het was een onwaarschijnlijk voorrecht om hier deel van uit te mogen maken. De dag na de ontdekking, werden alle natuurkundigen natuurlijk in een roes wakker, maar al snel begon dat wel bekende en irritante knagende gevoel weer op te spelen dat wetenschappers zo eigen is. Want het Higgs-mechanisme verklaart dan wel hoe deeltjes massa krijgen, maar waarom de massa’s zijn wat ze zijn en zo volledig verschillend is een compleet raadsel. Na zo lang geobsedeerd te zijn geweest door de jacht op het Higgs-boson zouden we bijna vergeten dat het lijstje van onbeantwoorde vragen en mysteries in de natuur nog zo veel langer was dan het wel/niet bestaan van het Higgs-boson. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Waar is alle materie uit opgebouwd, en welke wetten volgen die deeltjes om alles op aarde en de rest van het heelal vorm te geven? Wat is antimaterie, en wat heeft quantumtheorie daarmee te maken? In Reis naar de kern neemt Ivo van Vulpen, deeltjesonderzoeker bij CERN in Genève en verbonden aan de Universiteit van Amsterdam, je mee langs al deze grote vragen. Je denkt misschien dat dat ver van je normale belevingswereld afstaat, maar al deze inzichten worden dagelijks gebruikt. Van de GPS op je telefoon, tot de scanners in ziekenhuizen.. Over Reis naar de Kern Na Terug naar de Oerknal met Govert Schilling en Baan door het Brein met Iris Sommer is het nu tijd voor een nieuw avontuur: Reis naar de kern. Een fascinerende duik in de wereld van de allerkleinste deeltjes, waar de allergrootste vragen worden beantwoord. In vijf afleveringen zoomen we in op de wereld van het atoom, de quantummechanica, antimaterie en de ontdekking van het Higgs Boson. Reis naar de Kern is een podcast van BNR. Tekst en presentatie: Ivo van Vulpen. Concept: Connor Clerx. Eindredactie: Annick van der Leeuw. Montage: Gijs Friesen en Connor Clerx. Sounddesign en mixage: Gijs Friesen. Over Ivo Ivo van Vulpen is als deeltjesfysicus werkzaam aan de Universiteit van Amsterdam, het Nationaal Instituut voor subatomaire fysica (Nikhef) en hij doet onderzoek bij de deeltjesversneller (Large Hadron Collider) bij CERN in Genève. Hij is hoogleraar Wetenschapscommunicatie, in het bijzonder betreffende de natuurkunde, aan de Universiteit Leiden. In 2018 verscheen zijn eerste boek: De melodie van de natuur. Transcript aflevering Je kunt prima honderd jaar oud worden en onbevangen door het leven stappen zonder je ooit af te vragen hoe je eigenlijk elektriciteit maakt, waarom glas wel doorzichtig is en steen niet, hoe de zon aan haar energie komt of hoe het überhaupt mogelijk is dat er zoiets bestaat als een heelal. Maar als je die vraag eenmaal hebt gesteld en op zoek gaat naar het antwoord blijkt er bijna altijd een fascinerende wereld achter schuil te gaan. Al die kennis over hoe de natuur zich gedraagt hebben we als mensheid in de geschiedenis stukje bij beetje verzameld. Hoewel deze zoektocht wordt gedreven door pure nieuwsgierigheid, hebben de meeste nieuwe inzichten en de nieuwe technieken die ontwikkeld moesten worden om het antwoord te vinden ook steeds weer hun weg gevonden naar ons dagelijks leven. Sterker nog, ze vormen zonder dat veel mensen dat beseffen, de basis van onze moderne maatschappij: zonder relativiteitstheorie geen GPS, zonder quantummechania geen computerchip, zonder anti-materie geen PET scan om tumoren te localiseren … en zonder deeltjesversnellers geen manier om kwaadaardige tumoren te bestralen. Het zoeken naar antwoorden op deze grote ‘waarom-vragen’ is absoluut niet makkelijk. De natuur geeft haar geheimen namelijk niet zomaar prijs en het heeft generaties wetenschappers enorm veel bloed, zweet en tranen gekost om de natuur haar geheimen te ontfutselen. Dat doen we door haar gedrag in detail te bestuderen, patronen te herkennen en zo stap voor stap door te dringen tot de plek waar het antwoord verborgen ligt. Die onbedwingbare drang om steeds weer grenzen te verleggen is een menselijke eigenschap die we heel goed kennen uit de sport en van ontdekkingsreizigers uit een ver verleden. En hoewel het vaak de woorden ‘groter’, ‘hoger’ en ‘sneller’ zijn die we associëren met vooruitgang is er ook een groep wetenschappers die juist de uitdaging zoekt in precies het tegenovergestelde: ‘klein, kleiner, kleinst’. Het is een internationale groep wetenschappers, waar ik er ook een van ben, die in onderzoeksinstituten en laboratoria over de hele wereld op zoek zijn naar de elementaire bouwstenen van de natuur. Waar is alle materie toch uit opgebouwd? En welke wetten volgen die deeltjes om alles op aarde en de rest van het heelal vorm te geven? Deze fascinerende zoektocht naar de fundamenten van de natuur is het onderwerp van deze podcast. Ik ben Ivo van Vulpen, een Nederlandse deeltjesonderzoeker verbonden aan de Universiteit van Amsterdam en het onderzoeksinstituut Nikhef. In de eerste vier afleveringen ben ik je gids op weg naar het randje van de kennis en vertel ik je hoe het ons in de afgelopen honderd jaar gelukt is om steeds weer een diepere laag bloot te leggen; in een wereld die letterlijk heel dichtbij is, maar die zo klein is dat we het niet met onze ogen kunnen zien. Ik vertel over de fascinerende ontdekkingen die we gedaan hebben. Ik ga bijvoorbeeld vertellen dat net zoals kinderen met een paar legoblokjes de meest fantastische bouwwerken kunnen maken, ook de natuur, met al haar complexiteit, van sterren en planeten, tot en met de microfoon waar ik nu in praat ook is opgebouwd uit maar een handjevol bouwstenen. In de vijfde en laatste aflevering vertel ik wat er nog te ontdekken is. En hoe we van plan zijn die antwoorden te vinden. Deze tak van de wetenschap staat ver af van het clichébeeld dat mensen vaak hebben van onderzoekers als wereldvreemde zonderlingen in een stoffig laboratorium. Het is een wereldwijde onderneming waarin wetenschappers uit bijna alle landen van de wereld samenwerken, samen moeten werken in grote experimentele onderzoekscentra zoals het Europees centrum voor deeltjesfysica, CERN in Genève. Zulke samenwerkingsverbanden zijn verre van triviaal. Natuurkundigen kunnen enorm eigenwijs zijn en om dan ook nog eens natuurkundigen uit verschillende landen met elkaar samen te laten werken is op het eerste gezicht een ideaal scenario voor problemen. En toch lukt het ons. Maar hoe dan? Uiteindelijk blijkt de sleutel te liggen in het feit dat we een gedeelde droom hebben. We delen die universele en on-be-dwing-bare nieuwsgierigheid, die honger naar antwoorden op de mysteries die we niet begrijpen. Vanuit Nederland doen veel universiteiten mee in dit avontuur en er is zelfs een nationaal instituut: het Nikhef, het Nationaal instituut voor subatomaire fysica in Amsterdam. Maar laten we niet langer om de materie heen draaien en de diepte in duiken. Om achter de natuurwetten te komen is er maar één mogelijkheid: je moet je de natuur ‘ondervragen’. De natuur praat natuurlijk niet letterlijk terug, maar je kunt wel dingen uitproberen en kijken wat er gebeurt. Kinderen doen dat automatisch. “Hoe reageren mijn ouders als ik heel hard ga gillen in een supermarkt en doet het echt pijn als ik mijn vinger in de vlam hou?”. Hoewel ik uit eigen ervaring kan vertellen dat ouders niet altijd hetzelfde reageren, werkt de natuur volgens ijzeren principes en altijd hetzelfde: de natuurwetten. Door patronen te ontdekken in gedrag dringen door tot de onderliggende mechanismes. En dat werkt net zo goed bij menselijk gedrag als bij de wereld van het allerkleinste. Grenzen verleggen is niet makkelijk en het is goed om voor we in de wereld van het allerkleinste duiken eerst te laten zien hoe ingewikkeld het is om patronen te vinden en welke interessante gevolgen het kan hebben als het je lukt om een onderliggend mechanisme bloot te leggen. Eerst over het proces van patronen herkennen. Stel je nou eens voor dat je een buitenaards wezen bent dat naar onze planeet komt en dat je gevraagd wordt om de spelregels van het spel voetbal te achterhalen. Er is wel een eis die je taak extra lastig maakt: je mag zoveel wedstrijden bekijken als je wilt, maar je mag niemand iets vragen. Je komt er dan vast vrij snel achter dat het spel zich afspeelt binnen de witte lijnen van een rechthoek, dat er twee teams zijn van 11 spelers, dat er na 45 min gewisseld wordt van speelhelft en dat het doel is om zoveel mogelijk doelpunten te maken. Maar waarom heeft één speler een andere kleur dan zijn teamgenoten en mag hij de bal wél in zijn handen pakken? En hoe kom je erachter wie die twee mensen zijn die langs de lijn met een vlag heen en weer rennen en zul je ooit de regels van buitenspel ontdekken? Dat kán wel, maar is niet gemakkelijk. Precies zo werkt het ook met het ondervragen en bekijken van de natuur. Niemand zegt hierbij trouwens dat de spelregels logisch moeten zijn. Sterker nog, de natuurwetten zijn niet logisch. Geen enkele. De quantummechanica en de relativiteitstheorie, die we later tegen zullen komen, zijn vreemd en bizar en daarmee in zekere zin analoog aan de buitenspelregel in het voetbal. Absurd, maar wel een realiteit. En als je die regel eenmaal geaccepteerd hebt is het daarna logisch wat je ziet gebeuren. Het zoeken naar en herkennen van patronen is niet alleen aan wetenschappers voorbehouden natuurlijk. Biologen en boeren weten bijvoorbeeld al heel lang dat eigenschappen van dieren en organismes worden doorgegeven aan nakomelingen. Een bekend voorbeeld is bijvoorbeeld het gegeven dat de oogkleur van een kind bepaald wordt door de oogkleur van de ouders. Deze kennis over het overerven van eigenschappen wordt ook in de landbouw gebruikt bij het veredelen van gewassen en selecteren van bepaalde eigenschappen zoals resistentie voor ziektes of aanpassen aan specifieke omstandigheden als droogte of zout. We zien dus dat de natuur op een bepaalde manier werkt, maar niet hoe het werkt. Ergens in elk mens is dus blijkbaar informatie over de oogkleur opgeslagen, maar waar dan? Uiteindelijk is het pas in de jaren zestig van de vorige eeuw gelukt die vraag te beantwoorden toen wetenschappers Crick, Watson en Franklin (die laatste wordt helaas vaak, al dan niet per ongeluk, vergeten in de rij van ontdekkers) erin slaagden de dubbele helixstructuur van het menselijk DNA te ontdekken. Daar bleek alle genetische informatie opgeslagen te zijn en bracht ons naar het hoe en waarom. Die genetische informatie blijkt opgeschreven in een taal die maar uit vier bouwstenen bestaat, de nucleotides C, T, G en A. Een taal met maar vier letters dus! Ongelooflijk, als je bedenkt dat we in onze eigen taal 26 letters hebben als bouwstenen van woorden. Als mensheid zijn we druk bezig die taal van het DNA te verkennen. We leren zo niet alleen waar informatie verborgen over de oogkleur, maar ook over aanleg voor specifieke ziektes, en kunnen dat hopelijk ook weer gebruiken om die te voorspellen en te voorkomen. Deze succesverhalen zijn mooi, maar het is goed om te beseffen dat de wetenschap vaak een verhaal is van enorm veel frustratie, van verkeerde paden inslaan en hopeloos verdwalen. Maar af en toe lukt het om ineens een stap te maken. Door een briljant inzicht van een individuele wetenschapper die ineens op een helder moment als eerste het patroon doorziet, of door een nieuwe techniek die een nieuwe wereld blootlegt. De ruimte voor wetenschappers om af en toe een zijpad in te slaan om een gek ideeën na te jagen is een cruciaal element van onderzoek doen. Als er nooit een vreemde snuiter was gaan experimenteren met elektriciteit hadden we nu nog steeds alleen maar kaarsen gehad in plaats van elektrische lampen. Hetzelfde geldt voor LED lampen natuurlijk, maar ook in de medische wereld zijn voorbeelden te vinden zoals de ontdekking van penicilline. In het dagelijks leven gebruiken we onze ogen, neus, oren, mond en handen om de wereld om ons heen waar te nemen. Ontzettend handig, maar hoe goed onze zintuigen ook zijn, ze zijn niet perfect. We weten bijvoorbeeld dat er toonhoogtes zijn die ons oor niet kan opvangen maar die honden prima kunnen horen. Dat betekent dus dat er dus wel eens een fantastische wereld vol schitterende muziek en geluiden om ons heen zou kunnen zweven die voor ons verborgen blijft omdat ons lichaam simpelweg tekortschiet. Hetzelfde geldt voor licht. Ook daarvan weten we dat er kleuren zijn die wij als mens niet kunnen zien. Zo kunnen bijen ultraviolet licht zien die zorgt dat ze makkelijk bloemen kunnen vinden. Maar hoewel ons lichaam soms tekortschiet, zijn we als mensen wel enorm inventief. We hebben manieren gevonden om deze verborgen werelden hoorbaar en zichtbaar te maken er zo in rond te lopen. Dat geldt ook voor de wereld van het allerkleinste. Elke ontdekkingstocht staat of valt met de juiste uitrusting. Als je naar de Noordpool wilt heb je meer aan warme kleren en een slee met honden dan aan een pak van Hugo Boss en een BWM. En wil je naar Mars, dan heb je een raket nodig. En bij onze reis, het afdalen in de wereld die nog kleiner is dan het DNA, heb je een deeltjesversneller nodig. Al lang geleden ontdekten mensen dat je door een ingenieuze combinatie van lenzen objecten die ver weg waren ‘dichterbij’ kon halen: de telescoop. Toepassingen te over, van scheepsvaart, oorlog, en het bestuderen van wilde dieren tot de astronomie zoals bijvoorbeeld de ontdekking van de ringen van Saturnus door onze eigen Christiaan Huygens. Maar ook ‘de andere kant op kijken’ lukte: de microscoop. We kennen allemaal het beroemde voorbeeld van Antoni van Leeuwenhoek die de wereld van bacteriën ontdekte. En hoewel mensen in de eeuwen erna steeds betere lenzen leerden maken, weten we dat je met een microscoop nooit objecten zult kunnen bekijken die kleiner zijn dan ongeveer een miljoenste meter. Dat is een factor duizend kleiner dan een potloodstreep en zo klein dat we er ons niets meer bij voor kunnen voorstellen, maar de vraag was waarom een microscoop dan niet meer werkt? Als mens zien we dingen omdat licht afketst van voorwerpen en in onze ogen terechtkomt. Nou ketst licht alleen af van voorwerpen die groter zijn dan het licht zelf (dat is een natuurkunde-feitje dat u even van me aan moet nemen), en omdat het licht dat we met onze ogen kunnen registreren ongeveer een miljoenste meter is betekent dat die afmeting het kleinst is dat we kunnen zien. Een fundamentele horde dus, maar gelukkig betekent dat niet dat je bij de pakken neer moet gaan zitten. Het betekent alleen dat je met de technieken die je op dat moment hebt, niet vastloopt. Je moet dus iets slims bedenken. Iets nieuws. Net zoals je bij een ontdekkingstocht een boot nodig hebt als je bij een rivier komt of een ladder als je over een muur heen moet klimmen. En dat is gelukt. De truc is ‘om te kijken zonder je ogen te gebruiken’. Ook met je ogen dicht kun je nog prima het verschil voelen tussen een mes en een vork en in de wetenschap hebben we een soortgelijke methode ontwikkeld om objecten af te tasten. We gebruiken daarbij alleen niet onze vingers, maar gebruiken kleine knikkers (kleine deeltjes eigenlijk) die we op het voorwerp afschieten om vervolgens te kijken hoe deze knikkers afketsen. De manier waarop dat gebeurt vertelt ons namelijk iets over de vorm en eigenschappen van een voorwerp. Dat knikkers anders afketsen van een basketbal dan van een fiets zal duidelijk zijn, maar als je alleen de afgeketste knikkers zou mogen bekijken kunt je je voorstellen dat het heel lastig is om te achterhalen dat het een fiets was waar de knikkers vanaf zijn geketst in plaats van een bureaustoel. Laat staan dat we kunnen herkennen of het een oma-fiets of een racefiets was. Maar het kan wel. Lastig. HEEL lastig! Maar niet onmogelijk. En dat is precies wat we doen als deeltjesfysici. Die knikkers zijn daarmee de vingers waarmee we de wereld aftasten. Ik gebruik hier voor het gemak het beeld van knikkertjes omdat we dat allemaal herkennen, maar eigenlijk zijn het kleine deeltjes. Hoe kleiner die knikkertjes zijn, hoe kleiner de structuren waar ze van afketsen en hoe kleiner de details zijn die we kunnen waarnemen. Een van de gekke dingen die we ontdekt hebben is dat hoe harder een knikkertje of deeltje beweegt, hoe kleiner die wordt. En dat is dan ook de belangrijkste taak van een deeltjesversneller: kleine deeltjes maken. Het sterkste vergrootglas dat we hebben op de wereld is dan ook de grote deeltjesversneller in Genève, de Large Hadron Collider. Daarmee kunnen we structuren van een miljoenste van een miljoenste van een miljardste meter bekijken. Dat is weer zo’n getal waarvan het moeilijk is een idee te vormen, maar laat ik proberen je een idee te geven van hoe klein dat is. We kennen vast allemaal maanzaad dat soms op witte bolletjes zit en we hebben allemaal weleens een dag doorgebracht in een bloedhete auto op weg naar onze vakantiebestemming in Frankrijk. Stel nou eens dat je heel Frankrijk bedekt met maanzaad, dus van Lille tot de Pyreneeën en van Nice tot Quiberon. Eén zo’n maanzaadje ten opzichte van de oppervlakte van Frankrijk is dezelfde fractie als het kleinste brokstukje dat we kunnen bestuderen tot een meter. Waanzinnig! Naast de materie aftasten heeft een deeltjesversneller nog een tweede feature. Het blijkt namelijk dat je in een deeltjesversneller de energie van de botsende deeltjes kunt gebruiken om ook zelf nieuwe deeltjes te maken. Natuurlijk moeten we al die afgeketste kogeltjes en nieuwe deeltjes ook kunnen opvangen en dat doen we met behulp van deeltjesdetectoren. Dat zijn een soort grote fotocamera’s die ook, zo zullen we zien, in ziekenhuizen gebruikt worden. Daar ga ik in de volgende aflevering meer over vertellen. Overal op de wereld zijn internationale samenwerkingsverbanden op zoek naar antwoorden op de grote onbegrepen vragen uit de natuur. Dat doen ze niet alleen met behulp van de deeltjesversneller op CERN in Genève, maar ik heb ook collega’s die met behulp van een vat vloeibaar gas (Xenon voor de liefhebbers) onder een berg in Italië op zoek zijn naar donkere materie en weer andere collega’s die een fototoestel zo groot als een kubieke kilometer aan het bouwen zijn op de bodem van de Middellandse Zee om te zoeken naar zogenaamde neutrino’s die vanuit het heelal komen en dwars door de aarde vliegen. Bij veel van die onderzoeken spelen Nederlandse onderzoekers een belangrijke rol. Onderdeel van die groep nieuwsgierige natuurkundigen die af en toe ineens linksaf slaan terwijl iedereen rechtdoor loopt. Dromers en avonturiers. Ik ga je in de komende afleveringen meenemen op onze ontdekkingstocht. In de volgende aflevering leren we de wereld van het atoom kennen via de quantummechanica, de atoomkrachten en het besef dat alles op aarde maar uit drie stukjes blijkt te zijn opgebouwd. In de afleveringen daarna hebben we het over het beroemde Standaard Model, exotische zaken als anti-materie en kernkrachten en het dagelijks leven op CERN. En natuurlijk komt ook de ontdekking van het Higgs boson voorbij, een ontdekking die een paar jaar geleden de Nobelprijs heeft gekregen en waar ik en mijn collega’s enorm trots op zijn. En als ik mijn werk een beetje goed doe, dan vind jij het aan het eind van aflevering vier ook volkomen terecht. Zoals beloofd probeer ik ook om bij elke nieuwe stap verder de diepte in (de stap naar nog kleinere structuren van de materie) te laten zien op welke manier de kennis weer in ons dagelijks leven terugkomt. En we sluiten de serie af met de grote open vragen, de mysteries, de vragen waar nog geen antwoord op is. De mysteries waar we als natuurkundigen van wakker liggen. En waar een antwoord op moet zijn. Maar waar dan? De natuurkunde is niet klaar. Kortom: avontuur!See omnystudio.com/listener for privacy information.

De verwachtingen waren hooggespannen, maar het bezoek van premier Netanyahu aan het Witte Huis heeft nog geen Gazadeal opgeleverd. Wél kreeg president Trump een Nobelprijs-nominatie van de Israëlische leider. Ondertussen presenteerde Israël een plan om Gazanen te dwingen naar het zuiden van Gaza te verhuizen. Luister naar buitenlandredacteur Sacha Kester, die vorige maand ook een bezoek aan de Westelijke Jordaanoever bracht. Lees de reportage van Sacha Kester op de Westoever hier. Onze journalistiek steunen? Dat kan het beste met een (digitaal) abonnement op de Volkskrant, daarvoor ga je naar www.volkskrant.nl/podcastactie Presentatie: Pieter KlokRedactie: Corinne van Duin, Lotte Grimbergen, Julia van Alem en Jasper VeenstraMontage: Rinkie BartelsSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Meneer de president, wat bent u toch een geweldig mens. Chapeau voor het bombardement op Iran en voor die vijf procent. U verdient de Nobelprijs voor de Vrede, de aanvraag is al op de post. U bent de redder van de wereld – wat héét, van het heelal. Wilt u nog een Cola Light? Mogen we uw teennagels knippen? En wilt u dan alstublieft, alstublieft, alstublieft voor ons land een ietsepietsie lagere heffing instellen? Hoe komt het toch dat vrijwel elk land in de wereld zich zo laat intimideren door deze ene man? Dat, als hij zegt brieven te gaan vesturen aan twaalf landen over de te verwachten extra heffing, in zowat alle hoofdsteden staatshoofden en regeringsleiders met geknepen billen schietgebedjes prevelen in de hoop dat de toorn van de keizer niet op hen neerdaalt, maar een landje verderop? Het gaat er niet om of de keizer gelijk heeft. Het is helemaal niet zo’n gek idee om invoerrechten beter met elkaar af te stemmen, maar dan gebaseerd op redelijkheid en de behoefte van de industrie. Het is misschien nog wel een beter idee om de Wereld Handels Organisatie eens stevig door elkaar te schudden. China, de tweede economie ter wereld, staat daar nog altijd te boek als ontwikkelingsland. Van de ratten besnuffeld is dat. Maar als de keizer met een of andere bizarre heffing komt, waarom zeggen landen dan niet ‘zoek het eens lekker uit’? En dat kán, want Amerika is wel de grootste, maar niet de enige economie ter wereld. Het Amerikaanse handelstekort met allerhande landen is het gevolg van de behoefte aan buitenlandse producten, omdat die niet alleen vaak goedkoper zijn, maar ook beter. Toyota is de bestverkochte auto ter wereld, en een van de beste, maar door Japan met een heffing van 25 procent te treffen gaan de Amerikanen niet plotseling over op een minder degelijke Amerikaanse auto. De tactiek is slim. Eerst dreigen met een absurde heffing, dan uitstel, dan onderhandelen, en dan zijn landen dolblij als ze er met een Amerikaanse minimumheffing van ‘maar’ tien procent vanaf komen. Hoezo blij? Die tien procent kwam op 5 april, des keizers ‘bevrijdingsdag’, uit het niets, en nu zeggen al die bevende regeringsleiders en staatshoofden: gelukkig maar, we komen met de schrik vrij. Hallo, die tien procent is een hoop geld! Het is een race naar de afgrond. De dag komt naderbij waarop een klein staatshoofdje uit een klein landje opstaat en roept: de keizer heeft geen kleren aan. Maar wel keurig geknipte teennagels.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Trump aast op de Nobelprijs voor de Vrede. Overstromingen in Texas. En laatste nieuws uit Oekraïne.

De speciaal gezant Vredes Missies voor de VS, Steve Witkoff, en Donald Trump kennen elkaar al heel erg lang. Zij waren, zeggen ze zelf, de dealmakers in de New Yorkse vastgoedwereld van de jaren tachtig. Nu, beiden multimiljardairs en opererend vanuit het Witte Huis, willen ze dat weer zijn: op het wereldtoneel. Volgens president Trump is een nieuw bestand tussen Israël en Gaza dichtbij, en liggen deals over Oekraïne en het Iraanse atoomprogramma ook in het verschiet. Hij hoopt hiervoor uiteindelijk de Nobelprijs voor de Vrede te krijgen. De man die de weg daarnaartoe moet leiden is zijn oude vriend Steve Witkoff. In deze podcast tekent politicoloog en Amerikadeskundige van de Radboud Universiteit Chris Nijhuis een profiel op van Trumps beoogde super-dealmaker en vriend. Wat is zijn achtergrond, hoe zien de banden tussen hem en Trump eruit, hoe opereert hij zonder enige diplomatieke ervaring in deze zeer complexe geopolitieke crises en wat zijn zijn beoogde deals waard als hij namens Amerika in deze conflicten duidelijk partij kiest? Reageren? Mail dedag@nos.nl Presentatie en montage: Elisabeth Steinz Redactie: Lisa Konings en Judith van de Hulsbeek

Zohran Mamdani is jong, moslim, noemt zichzelf ‘democratische socialist' en maakt grote kans burgemeester van New York te worden namens de Democratische partij. Hij versloeg in de voorverkiezingen Andrew Cuomo, de favoriet van de partijtop, dankzij een sterk progressieve campagne. We spreken met Amerika-deskundige Bianca Pander over wat deze overwinning betekent voor de in crisis verkerende Democratische partij.  (11:21) Brengt Trump vrede in Congo? President Trump kondigt trots aan dat de VS een vredesdeal tussen Rwanda en de Democratische Republiek Congo heeft bemiddeld, die vrijdag getekend wordt. Waarom krijgt hij de Nobelprijs voor de Vrede toch niet? Maar de belangrijkste strijdende partij – de door Rwanda gesteunde M23-rebellen – nemen niet deel aan de onderhandelingen. Hoe realistisch is vrede dan? Daarover Congokenner Sandrine Ekofo. Presentatie: Chris Kijne

De druk op Israël om de bombardementen op Gaza te stoppen en meer hulp toe te laten in het gebied neemt steeds verder toe. Toch lijkt Israël geen stap terug te willen nemen. Ondertussen beginnen steeds meer instanties, waaronder de VN, het woord genocide te gebruiken voor de situatie in Gaza. Te gast is Robert Serry, voormalig VN-gezant voor het vredesproces in het Midden-Oosten. ‘Er is geen twijfel over oorlogsmisdaden van Israël", stelt Serry. 'Wat we zien is disproportioneel geweld, maar of dit genocide is, staat voor mij niet vast'. Luister ook | Debatterend Europa maakt geen indruk in Israël In de eerste persconferentie in vijf maanden zegt Netanyahu dat de gedwongen verplaatsing van Palestijnen uit de Gazastrook een voorwaarde voor het einde van de oorlog. Hij herhaalt daarmee het standpunt van Trump uit februari. Maar hoe essentieel is dit voor een oplossing? ‘Zonder het probleem Hamas op te lossen, komt er geen einde aan de oorlog', zegt Serry. Luister ook | 'Poetin is er niet op uit om meerdere landen aan te vallen' Teleurstelling in Oekraïne Volgens Trump gaan Poetin en Zelensky binnenkort onderhandelen, maar Poetin zegt dat dat nog helemaal niet het geval is. Een zoveelste misser van Trump in het veiligstellen van de Nobelprijs voor de Vrede. Oekraïners zijn zwaar teleurgesteld in Donald Trumps onvermogen om Poetin aan tafel te krijgen. Daarover Jeroen Ketting, ondernemer, maar bovenal hulpverlener voor de hulporganisatie Lifeline Ukraine. Europaverslaggever Geert Jan Hahn reisde eerder met hem mee naar Oekraïne, is nu schuift hij in de studio van BNR De Wereld. Lees ook | Zelensky tegen BNR: 'Gesprekken eerste stapjes naar vrede’ See omnystudio.com/listener for privacy information.

De wereld snakt naar vrede – maar wie kan die vrede eigenlijk brengen? Wie bepaalt de wereldorde? Een belangrijke vraag, want overal broeit het. Poetin bouwt troepen op langs de oostgrens van de NAVO. De situatie in Gaza wordt steeds uitzichtlozer. Trump reisde naar het Midden-Oosten en droomt hardop van de Nobelprijs voor de Vrede. En de allereerste woorden van de nieuwe paus waren: ‘Vrede zij met u'. Waar moeten we het zoeken? Wat ís een wereldorde eigenlijk – en wordt die bepaald in het Witte Huis, het Kremlin… of in een kathedraal? David Boogerd bespreekt het met het Ongelooflijke duo: historicus Beatrice de Graaf, hoogleraar aan de Universiteit Utrecht, en theoloog Stefan Paas, hoogleraar aan de VU in Amsterdam en de Theologische Universiteit Utrecht. We gaan weer live met De Ongelooflijke! Donderdagavond woensdagavond 26 juni zijn we live in de Nieuwe Buitensociëteit in Zwolle. Kaarten zijn te boeken via eo.nl/ongelooflijke (https://meer.eo.nl/de-ongelooflijke-podcast).

Ype deed rij-examen en... ja dan moet je maar even luisteren. Botte maakte een documentaire over Marie Curie, de eerste vrouw die een Nobelprijs won, twee zelfs. Het Awkward Mini Coming Out Spel. Ave en haar zalvende stem. Dokter Els belt. Wanneer was jij voor het laatst dapper? Een krul er door en door. Een banaan. De jaren '90. Eeuwboeken. En de Meidenmethode voor iedereen. Veel plezier met deze aflevering!ShownotesDocumentaire Wat Blijft over Marie Curie op SpotifyHet Spel van Westing op Passend LezenDeze aflevering is mede mogelijk gemaakt door Anima Obscura van Scapino Ballet Rotterdam. Deze dansvoorstelling is van 28 mei t/m 1 juni te zien in Nieuwe Luxor Theater in Rotterdam. Ga naar scapinoballet.nl/animaobscura voor meer info en tickets!Wil je ons steunen? Word dan Vriend van de Show, dan krijg je afleveringen eerder en heb je toegang tot extra exclusieve Vrienden-afleveringen. Je kan ook eenmalige donaties doen als je wil. Alvast dank!Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

In de podcast Wat Blijft een aflevering over de Pools-Franse scheikundige en natuurkundige Marie Curie. Zij was een pionier op het gebied van de radioactiviteit en ontdekte de elementen polonium en radium. Ook al was ze immigrant en vrouw, toch wist ze haar ideaal te verwezenlijken, namelijk studeren aan de Parijse Sorbonne en betekenisvol zijn in de wis- en natuurkunde. Twee keer ontving ze een Nobelprijs, de eerste keer samen met haar echtgenoot natuurkundige Pierre Curie. Haar werk betekende uiteindelijk ook haar dood, want ze overleed aan de gevolgen van leukemie, veroorzaakt door straling. Ze is begraven in het Pantheon in Parijs, haar kist bedekt met lood vanwege evt. straling.     Journalist Botte Jellema praat met: deeltjesfysicus Margriet van der Heijden, bijzonder hoogleraar wetenschapscommunicatie aan de TU Eindhoven, Ad Maas, bijzonder hoogleraar Museale Aspecten van de Natuurwetenschappen en conservator bij Rijksmuseum Boerhaave en Agnes Cremers, historicus en medeoprichter van publiekshistorisch projectbureau Van Gisteren en educatieplatform over historische vrouwen F-site. 

Elie Wiesel is een Joodse schrijver en winnaar van een Nobelprijs. Deze aflevering gaat niet alleen om wijsheid, om profetische wijsheid, maar ook over de vraag: Hoe wordt je zelf een wijze?  Veel jonge generatie snakken naar mensen die hen wijsheid kunnen overdragen. Mensen die ouder zijn, die iets geleerd hebben in het leven, die niet bitter zijn geworden of materialistisch, en die laten merken dat ze jou zien en je iets kunnen leren.  Wij hebben nood aan inspirerende stemmen, die ook een morele stemmen zijn, die een gewetensfunctie belichamen en die het lawaai van schreeuwers en onnozele bestuurders overtroeven met iets heel anders. Die misschien autoritaire stemmen tot de orde kunnen roepen? Die zich uitspreken tegen geweld, die het verdriet durven benoemen en die een ander visioen in hun ogen hebben. Deze aflevering gaat over generaties, en over een stimulerende dynamiek tussen jong en oud in het overdragen van wijsheid. 

Han Kang ontving in 2024 de Nobelprijs voor Literatuur. Met 'Mensenwerk' beweegt zij zich tussen de harde realiteit van onderdrukking, duisternis én de poëzie van het alledaagse. Uitgegeven door Nijgh & Van Ditmar Spreker: Esther Floor

Lieve vrienden,   Brecht Arnaert is terug! En deze keer neemt hij geen blad voor de mond (niet dat 'ie dat voorheen wel deed). Dit is zijn vierde keer in de podcast, maar zonder twijfel zijn meest mindblowing gesprek tot nu toe. Eentje voor de echte vrijdenkers. De rest... die zal zich wellicht wat ongemakkelijk voelen.   Hij legt alle kaarten op tafel: de verborgen krachten achter oorlogen, de elite die de controle steeds verder uitbreidt, en de spirituele dimensie achter het machtsspel. “We zitten in de eindtijd.”   We zoomen in op het oude monetaire systeem, de rol van de Khazaren en hoe rituelen en symboliek de wereldpolitiek sturen. Brecht bespreekt hoe de Talmoed als juridische blauwdruk dient voor een wereldorde waarin Israël de controle krijgt over de rest van de wereld. Hij wijst op hoe deze wetten al langzaam doorgevoerd worden, verstopt achter symboliek en maatschappelijke trends zoals gendertransitie en pedofilie. “Pedofilie moet acceptabel worden. Dat is geen complottheorie, dat staat in de Talmoed.”   Brecht doet ook een voorzichtige voorspelling: “Als ik juist ben, stopt de oorlog in Oekraïne op 7 augustus 2025. En Trump krijgt de Nobelprijs voor de Vrede op 10 december. Trump gaat de zionistische agenda helemaal uitvoeren.”   Maar uiteindelijk gaat dit gesprek niet over angst. Niet over geopolitiek of machtsstructuren. Want wie echt vrij wil zijn, zoekt de oplossing niet buiten zichzelf. “Het enige wat je hoeft te doen, is je projecties naar binnen trekken. Alles wat je in de buitenwereld ziet, is een spiegel. Pas als je dat begrijpt, kun je je eigen vrijheid vinden.”   Ga ‘m luisteren!    Steun The Trueman Show: https://doneren.thetruemanshow.com/ Word Member en bekijk Uncensored op That's The Spirit: https://thatsthespirit.nu/   Volg ons op  Instagram: https://www.instagram.com/thetruemanshowpodcast/ Facebook: https://www.facebook.com/jornluka/ Telegram: https://t.me/s/jornluka?before=217   Meld je aan voor de Nieuwsbrief: https://www.thetruemanshow.com/#inschrijven   Samenwerken met de Trueman Show? Stuur een mail naar partners@thetruemanshow.com   Gezond en puur water drinken? Bestel nu een Aqualine waterfilter met 10% korting in de That's the Spirit webshop! Actie geldig t/m maandag 24 maart: https://shop.thatsthespirit.nu/product-category/waterfilters/   Boost je testosteron en ervaar meer energie, focus en geluk: gebruik code TMS en bestel Pine Pollen met 10% korting: https://pinepollenpoeder.nl   Met B-mind aan de slag: Starten met het geaccrediteerde leefstijlprogramma van B-mind met 10% korting - kortingscode TMSLeefstijl:  https://www.bmind.nl/leefstijlcoach-opleiding/?utm_source=tms&utm_medium=referral Start met de online Ademcoach opleiding met 20% korting - kortingscode TMSAdemcoach:  https://www.aanmelden.bmind.nl/r?id=nTvbM8Zs De online SlimSlank methode leren met 20% korting – kortingscode TMSSlimSlank:  https://www.aanmelden.bmind.nl/r?id=GaA7szUS    Safecapital aanbieding - krijg bij een jaarabonnement 3 maanden gratis: https://www.safecapital.eu/aanbod-jorn/   Volg Brecht op Telegram: t.me/brechtzegt   Voed je lichaam met natuurlijke orgaansupplementen, gebruik code TMS voor 10% korting op je eerste bestelling: https://modernnative.nl/orgaanmix

De oplossing voor ons veiligheidsprobleem in Europa ligt buiten de EU en de NAVO als het aan VVD-Europarlementariër Bart Groothuis ligt. Binnen de NAVO heb je te maken met een Amerikaanse commandant (SACEUR) en binnen de EU liggen landen als Hongarije en Slowakije dwars. De coalition of the willing waar zondag in Londen een aanzet voor is gegeven is kan volgens Groothuis historisch zijn. Luister ook | Jaap de Hoop Scheffer: 'NAVO-norm moet in 2030 naar 3,5 procent' De discussies over wat Europa moet doen om de eigen defensie te versterken wordt de komende tijd gevoerd en gaat van EU-top naar EU-top. De roep om snellere beslissingen neemt toe. Toch is Groothuis optimistisch. 'Europa beweegt nu met de lichtsnelheid'. Europa-verslaggever Geert Jan Hahn duidt wat Oekraïne tekort komt door de beslissing van Amerika om steun op te schorten. Luister ook | 'Trump gebruikt importheffingen als straf' Het gaat Trump enkel om China Donald Trump wil graag kans maken op de Nobelprijs voor de Vrede. Dat gaat niet alleen over het oplossen van de crises in Oekraïne en Gaza, maar vooral over het inperken van de macht van China. Met die analyse komt oud-minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal. Hij is te gast. Luister ook | Amerika Podcast Trump blij met peiling over toespraak | Postma in Amerika De reacties op de toespraak van Trump in het Congres waren gemengd. Maar het Witte Huis licht dolgraag één peiling uit. Maar wat willen de Amerikanen nou echt? Je hoort Amerika-correspondent Jan Postma.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Lieve luisteraar... we zijn er weer! We trappen het twaalfde (!) seizoen af met een aflevering over De dood in Venetië van de Duitse schrijver Thomas Mann (vert. Hans Hom), ook wel bekend van de roman De Toverberg. In 1929 won hij de Nobelprijs voor de Literatuur. Hoe werd De dood in Venetië ontvangen? Guido Snel zegt in het nawoord dat we de novelette moeten lezen als een metafoor van de ondergang van Europa. Hoe staat Boeken FM daar tegenover? Wat lezen we in De dood in Venetië terug over Manns worsteling met zijn geaardheid? En zijn er overeenkomsten te vinden met Nabokovs Lolita?Luisteraar Ruben vraagt zich af of we wel eens boeken voorlezen aan vrienden of geliefden, en of we voorleestips hebben. Remco vraagt: stel dat er in de literatuur zoiets als een cover bestond, waarbij een schrijver het verhaal van een bestaande roman in zijn eigen stijl herschrijft. Welke zouden we dan willen lezen? SPONSOR Deze aflevering wordt gesponsord door ITA.Giovanni's Room is te zien tot en met 2 maart in Internationaal Theater Amsterdam.Bestel je tickets via ita.nlBoeken FM is een podcast van uitgeverij Das Mag en De Groene AmsterdammerProductie door Merel BorstZie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.