MISCHA!

Verraden voelt hij zich. Boos. En teleurgesteld in de fractie, omdat er niemand is opgestaan. 'Weer een kabinetsval door een ondemocratische partij'. Hij blikt terug op zijn tijd bij de PVV, op zijn tijd bij de politie, hoe slechts drie woorden een einde maakten aan die carrière. Daarnaast: een advies voor de BBB en hoe het nu verder moet in Den Haag.

Natuurlijk bespreken we de onderhandelingsstrategieën van Wilders. Hoe hij zichzelf in een benarde positie heeft gemanoeuvreerd. Het zogenaamde chicken-moment. We blikken vooruit op de NAVO-top. En natuurlijk geeft hij een lesje onderhandelen en legt hij uit waarom vrouwen en baby's hier zo goed in zijn.

De veerkracht van de Amerikanen, die ervaart ze bij haar Amerikaanse bonusfamilie. We spreken over de dunne lijn tussen haar werk als journalist en als Amerikakenner, haar fascinatie voor het verzet tegen anti-democratische krachten, over wat Trump wel goed doet. En over haar eigen veerkracht.

Hij vertelt over de hoge radioantenne in zijn ouderlijk huis in Maastricht. Hoe hij naar zeepiraat Radio London luisterde. We spreken over FM op5, zijn programma op Radio 5, we blikken terug op Spijkers met koppen. En we blikken vooruit, want hij maakt al meer dan zestig jaar radio en wil dat ook blijven doen. 

De perfecte gehaktbal, neuzekes, stoemp en de rosbief van zijn Metje. 'Niets is zo intiem als voor iemand koken, want als je iets maakt, steekt de ander het in de mond.' We spreken over de slagerij van zijn ouders, de boerderij van zijn grootouders, hoe hij zichzelf is geworden en het geheim van een goed recept: 'dat moet als de handleiding van een IKEA-kast zijn.'

Hij bevindt zich het liefst in de comfortzone, in plaats van op zoek te gaan naar onnodig risico. We spreken over RTL Boulevard, over de nieuwe RTL Talkshow en natuurlijk over zijn vaderschap. En aan het eind van het uur vinden we toch - hoera - een rafelrandje. Een kleintje, maar toch. 

Je kunt altijd iets doen voor een kind dat het zichtbaar moeilijk heeft. Daar is hij van overtuigd. Wat hij ook zeker weet: 'verhullend taalgebruik werkt wegkijken in de hand.' En: 'we kijken liever weg dan dat we iets doen.'

Buiten spelen, noemt hij het zelf. Het plezier opzoeken en daar verslag van doen. En je niet in een hokje laten duwen, dus daarnaast ook een bestaan als muzikant. We spreken over de Tumor Tapes, 'positivisme tegen de klippen op', de schoonheid van melancholie en over juice, want 'we kunnen morgen allemaal de lul zijn.'

Natuurlijk blikken we terug op het overlijden van Paus Franciscus en op de inauguratie van de nieuwe Paus. We spreken over de kunst van het berusten. Dat je ouder wordt. Dat het einde nadert. En waar hij niet in berust. Transgenderzorg. En we gunnen elkaar onze eigen mening.

Eén blik. En hij weet het. Hij geeft een kijkje achter de schermen van het verwerven van de kunstcollectie van Fenix, het nieuwe kunstmuseum voor migratie. We spreken over hokjesdenken, gelukszoekers, het Rijksmuseum als een vrouw waar je moeite voor moet doen, goeiemorgen-schilderijen, zwachteltaal en woke: 'een discussie die vastloopt'.

Als kind werd hij al opgewonden als hij sneeuwvlokken uit de lucht zag vallen. En dat gevoel is altijd gebleven. We spreken over energie, over zijn lichaam ('mijn beste vriend') en over zijn patroon in de liefde: 'als iemand met me wilde zoenen, dan ging ik al voor de bijl'.

Woke, sisterhood, fake it till you make it. Begrippen die goedbedoelend begonnen, maar steeds leger zijn geworden. We blikken terug op haar statement van vorig jaar, we spreken over satire en over ironie 'daarmee plaats je je buiten de groep waartoe je behoort.' En ze legt uit waarom Faber en Yesilgöz allebei chatbots zijn.

We spreken over de draai van het kabinet ten opzichte van Israel, over het defensiebudget, over de NAVO, over zijn jeugd en over het 'giftige politieke klimaat' waar Omtzigt over sprak toen hij vandaag afscheid nam.

25 jaar reality tv, wat heeft het ons opgeleverd? Dat vraagt hij zich af in zijn nieuwe docuserie. 'Bekendheid maakt niemand een leuker persoon'. We spreken over zijn maakstijl, zijn gebrek aan schaamte, en zijn liefde voor sport.

Het is de Dag van Europa. Maar daar heeft hij weinig gevoel bij. We spreken over nationalisme, George Orwell, de pijn van iets kwijtraken, zijn neiging tot nuanceren, het inbeelden versus het verbeelden van Louis Couperus en de liefde, hoe je die nooit kunt afdwingen.

Natuurlijk blikken we terug op de twee keer dat ze zelf meedeed aan het Eurovisie Songfestival. Hoe verbazingwekkend relaxed ze was. We luisteren naar het gelukmakende belletje van de ijscoman, ze vertelt over haar rolmodel Oleta Adams en we spreken over liefdesliedjes.

Hij heeft een diepe liefde voor de economische wetenschap, die  hem altijd heeft geholpen om de wereld beter te begrijpen. Hij legt uit waarom de stad juist een plek is voor hoogopgeleiden, dat Nederland helemaal niet zo ongelijk is. En waarom we behoefte hebben aan een nieuwe investeringsbank. 

De afgelopen twee weken was zijn gezicht in 40 miljoen huiskamers te zien over de hele wereld; acteur Soufiane Moussouli speelde de hoofdrol in de Netflix-film iHostage. Een grote droom die uitkomt voor de 37-jarige acteur, die inmiddels al flink wat jaren serieus bezig is met zijn acteercarrière. Veel van zijn eerdere werk gaat over de zoektocht naar zichzelf, maar heeft hij dat antwoord inmidels al gevonden? 

We spreken over het vak van politiek verslaggever. Hoe neutraal wil je zijn? Hoeveel laat je van jezelf zien? Hoe dichtbij laat je politici komen?

Laat het hout op je afkomen. Zet het paard in de hoek. Beschouw je kinderen niet als een verlengstuk van jezelf. Enkele levenslessen uit dit gesprek. En natuurlijk praten we ook over de dood: 'Onuitstaanbaar vind ik het, dat ik er in 2146 niet meer zal zijn.'

We spreken over 'de stille bijval', de akoestiek als instrument, zijn Papageno bij de Metropolitan Opera New York en over Mahler, die zelf wist dat hij zijn tijd ver vooruit was. En daar ook gelijk in kreeg.

We spreken over moppentappers ('geen leuke mensen'), vrouwen ('kunnen geen moppen tappen'), begrafenistrends ('je MOET genieten'), de psychologie van constipatie, geluk en over hoe zijn liefdesleven ervoor staat ('slecht, dank je').

Haar enorme nieuwsgierigheid zorgde ervoor dat ze het kon, helemaal opnieuw beginnen met zingen. Want ze wilde begrijpen hoe het werkte. We spreken over de rol van haar leven in 'Elisabeth' en over de rol in haar leven als mantelzorger voor haar ouders.

Uitleggen hoe het strafrecht echt werkt, dat ziet hij als zijn missie. Aan de talkshowtafels, op scholen. We spreken over het Marengoproces, over politiek, over het cellentekort, het gevoel van thuis en we luisteren naar 'The sound of music'.

Hij zit veertig jaar in het muziekvak, dus bespreken we zijn liefde voor het levenslied. We blikken terug op zijn jeugd en zijn carrière. De kunst van het relativeren. 

Ze is burgerlijk gehoorzamer geworden, maar dat betekent niet dat haar activisme is afgenomen. Ze gelooft in de kracht van het gesprek, als je buiten je bubbel treedt kun je de mini-Jort Keldertjes bereiken. En als je goed om je heen kijkt, zie je vanzelf wat we nu normaal vinden, maar wat eigenlijk radicaal is. En ja, de media zouden wat haar betreft beter hun best moeten doen.

Stimuleer je verbeeldingskracht met cultuur, natuur en andere schoonheid. Dat adviseert hij jongeren die zich zorgen maken over klimaatverandering. We spreken over zijn jeugd, zijn irritaties over heersende misvattingen en over klimaatactivisme anno 2025. 'Vroeger werd activisme door waarheid gedreven.'

Zielloos. Zo omschrijft hij de wijk waar hij nu woont. Het meest thuis voelde hij zich in zijn ouderlijk huis in Zuid. We spreken over het gevoel Amsterdammer te zijn, over de idealen van zijn moeder en over de haatliefdeverhouding met zijn eigen debuutroman.

Woke is niet grappig, daar zijn we het over eens. We spreken over zijn jubileumvoorstelling, over zijn jeugd, de dromen van zijn vader. Over het overwinnen van zijn verslaving, de terugkeer van het gevoel en over de liefde van zijn leven.

We spreken over de overgang die slechts één dag duurt. Maar daarna volgt de menopauze, waar volgens haar nog altijd een taboe op rust. Over hoe om te gaan met haat op social media. En over de liefde, die ze nog steeds als een kwispelende labrador begroet.

Een goed interview vergelijkt hij met een dans, waarbij je samen over de dansvloer zwiert. We blikken terug - want hij gaat met pensioen - op radiomaken met Felix Meurders, op zijn eigen talkshow bij Veronica, op de verkiezingsdebatten. En we kijken vooruit, want hij gaat gewoon door.

Vorige week moest hij noodgedwongen afscheid nemen als Amsterdams wethouder wonen en stedelijke ontwikkeling. We spreken over 'de gouden bestekbak' waarin hij opgroeide, zijn wens voor Amsterdam, de 'koekwausen in Den Haag', we luisteren naar de woorden van zijn vader en die van burgemeester Halsema en we dromen over wolkenkrabbers van hout.

Ze is ervan overtuigd dat we allemaal kunnen zingen, dansen. En dat er voor iedere artiest een publiek is. Zelf heeft ze sinds kort haar skelet ontdekt. En de Japanse butoh, waarbij je vanuit je tekortkomingen danst. Verder bespreken we haar liefde voor Adèle Bloemendaal en hoe heerlijk woede kan zijn.

Hij is vechtbereid. In de Tweede Kamer. En in een toekomstige oorlog. We spreken over zijn eigen familiegeschiedenis. Over zijn jeugdzonde die PVV heet. Over weerbaarheid vanuit de kerk. En over de nieuwe Roosevelt. Zijn naam begint met een 'H' en eindigt met 'enri'.

Als verse Denker der Nederlanden pleit hij voor een vergezicht, waarbij we verder kijken dan ons eigen belang, voorbij de landsgrenzen, verder dan de wereld. We spreken over democratie, diplomatie en over zijn schrijverschap: 'Ik schrijf altijd voor mensen als mijn moeder'. We luisteren naar Leonard Cohen, die aanvoelt als 'een hand op je schouder'.  

We spreken over de stadstrots die hij voelt zodra hij Den Haag binnenrijdt. Over loszittende stoeptegels, het lintjesdebat, de liefdesrelatie die hij had met de PVV. Over zijn vrijspraak en over rehabilitatie, wat dat voor hem betekent.

Op haar nieuwe album 'Ultraviolet' hoor je hoe het is, met haar hoofd. De pijn, de blijdschap en alles er tussenin. We spreken over hokjes tegen wil en dank, over geloof, kleine fijne kluppies en over accepteren dat je niet altijd weet waar iets vandaan komt.

We spreken over het verschil tussen hoop en optimisme. Hoe je de hoop kunt laten varen en toch optimistisch kunt blijven. Over actief burgerschap, boeken als vrienden en hij brengt een ode aan Europa.

Over WIDM, Relnichten, zijn liefde voor mode, het omarmen van het anders zijn, schrijven omdat iemand het echte verhaal moet vertellen en de liefde: 'Ze zeggen dat er enough fish in the sea zitten, ja mop, maar dat zijn geen leuke visjes!'

Loïs Lane bestaat 40 jaar. We spreken over die beginperiode, toen hun gezamenlijke verdriet hen zoveel kracht en focus gaf. Hoe ze zich eigenwijs door de muziekwereld manoeuvreerden, nee zeiden tegen Prince. En hoe ze uiteindelijk begrafenisondernemer werd.

Vechtbereidheid. Daarover gaat het in zijn nieuwste voorstelling. Ben je bereid je leven te geven voor de vrijheid van anderen? Verder: zijn tienertijd als politieke nerd, de definitie van Harm Edens-grappen, het verschil tussen persoonlijk en privé en de prestaties van het publiek.

Op een mogelijke fusie tussen PvdA en GroenLinks zitten de burgers volgens hem niet te wachten. Waar wel behoefte aan is? Een goed migratieverhaal. Verder spreken we over zijn jeugd, de oorlog en het vermogen om naast iemand te gaan staan. Soms naast jezelf.