MISCHA!

Twee zetels. Minimaal. Daar mikt hij op met de Fryske Nasjonale Partij. Hij blikt terug op zijn tijd als NSC-Tweede Kamerlid. Op zijn besluit om Den Haag te verlaten en weer terug te keren. En we spreken over dealen met de kaarten die je hebt, en hoe je met de 'Fryske aanpak' met de rest van Nederland aan de slag kunt gaan. 

We spreken over sorry-en, afronden, handelen, de empathie-revolutie, de dimensie tijd. En: wat is een vol leven? 

We spreken over presenteren, over je ruimte innemen, acte de présence geven, hoe te verbinden en de schoonheid van de ander écht iets gunnen. 

Steeds vaker krijgt hij de vraag waarom hij in de VS woont. Dan legt hij uit dat Trump niet gelijkstaat aan Amerika en dat iemand meer is dan een stembiljet. We spreken over de noodzaak van een mildere blik. Naar andersdenkenden, naar onszelf. Over het nastreven van geluk. En natuurlijk over de schoonheid van countrymuziek en zijn nieuwste album 'Coming Home'. 

Maker zijn zonder jezelf te verliezen in je makerschap, hoe je samensmelt met je eigen stem, balanceren tussen hoop, wanhoop en humor, echt zorgen voor elkaar, bij de ander willen zijn ongeacht welke vorm. Daarover spraken we. En over zijn nieuwe album waar dit alles doorheen stroomt. 

Natuurlijk bespreken we de stand van de onderzoeksjournalistiek. En wat de niet-onderzoeksjournalisten kunnen doen om deze beroepsgroep te steunen. Spoiler: betaal voor je nieuwsvoorziening, pannenkoek! Verder: de levenslessen van een paard en een heeerlijke twitterlovestory. 

Dag 2 van de Algemene Politieke Beschouwingen. Hij zag het en had er graag zijn zegje gedaan: dat de tijd van stille diplomatie voorbij is. Dat het de hoogste tijd is voor harde maatregelen. Dat genocide op het moment zelf en niet achteraf moet worden voorgesteld. Dat we het vaker over vrede moeten hebben in plaats van over veiligheid. 

Hij is een geluksvogel. Op zijn achttiende won hij de loterij en sindsdien liep het eigenlijk allemaal op rolletjes. Hij beschrijft het in zijn boek 'Wat is gewoon?', anekdotes uit een tv-tijd waarin alles nog mogelijk was en er nog geen 'getrut' was. We spreken over Bananasplit, over de omdraaimethode van John de Mol, over het huidige tv-aanbod en tot slot een advies hoe om te gaan met NPO-bezuinigingen.

Hij was vooral bezig met wat de kijker wil, tegenwoordig vraagt hij zich steeds vaker af wat hij zelf wil. Waarom hij iets wil maken. We spreken over Pauw & De Wit, de schoonheid van duizenden vuvuzela's, de dooie goudvis-theorie en hoe je angst voor de angst kunt overwinnen.

In januari van dit jaar sprak ik met Gerard Cox, die afgelopen weekend op 85-jarige leeftijd overleed. Hij vertelde over zijn jeugd, zijn carrière, die ene grote liefde. Zijn strijd tegen de vertrutting. We spraken ook over wat een goed leven is. En over de dood.

We beginnen met de aftertalk van Pauw & De Wit, waar hij zojuist te gast was. We spreken over zijn tijd bij GroenLinks, zijn idealen, waarom hij niet meer in 'the seat at the table' gelooft en zijn beweegredenen om lijsttrekker te worden van Bij1.

Er kunnen wat hem betreft niet genoeg talkshows zijn. We blikken terug op Barend & Van Dorp, we bespreken RTL Tonight, zijn kortstondige musicalcarrière, zijn voetbaljeugd en zijn vaderschap.

Er is een tv-serie over De Augurkenkoning, er is merchandising, en nu is er ook een boek. Waarin hij zijn eigen levensverhaal vertelt. We spreken over zijn jeugd, over motorcross, over innovatie en over het grote loslaten.

'Kanker voor beginners', zo heet zijn nieuwste podcast die hij samen met zijn chirurg maakt. De podcast die hijzelf had willen horen toen hij de diagnose kreeg en zich voelde alsof hij uit een metro in China stapte. We spreken over de vragen waar je geen antwoord op krijgt, over zijn angsten en over ouder worden zonder volwassen te zijn.

Toen Albert Verlinde hem acht jaar geleden vroeg voor de rol van Jacques Brel, vond hij het te vroeg. Maar nu, met meer levenservaring en meer rust, is hij er klaar voor. We spreken over melancholie en die enorme drive die Brel en hij met elkaar delen.

We spreken over zijn liefde voor de radio, over de liefde in het algemeen en natuurlijk over B&B Vol Liefde.

Hij verbindt klassieke opera's aan actuele thema's. In zijn nieuwste opera 'La revolution de Carmen' gaat het over polarisatie, activisme en de groeiende kritiek op het nuanceren.

We spreken over haar nieuwe documentaire 'Het geweten van Israel', over activisme, moed en de liefde. 

Sarah Janneh zie je op het toneel, in films en op televisie. Ze kiest verhalen die een persoonlijke laag hebben maar tegelijk ook een groter maatschappelijk thema raken. Een heel intiem project wordt Brabo Leone, waarin ze haar Brabante wortels met die uit Sierre Leone onderzoekt...

Als oprichter van Stem op een Vrouw zet Devika Partiman zich in voor meer vrouwen in de politiek. Is haar doel inmiddels bereikt? In ieder geval is voor Devika van belang bloot te leggen wie een stem heeft, en wie niet, en vooral: waarom.

Datalekken en surveillancesoftware zetten het vertrouwen in technologie onder druk, en nu stelt Evelyn Austin de vraag die ons allemaal raakt: hoe willen we samenleven in een wereld waarin alles en iedereen online met elkaar verbonden is?

Na de moord op haar zus bleef ze achter met verdriet en vernedering. Maar ze besloot daar iets mee te doen. Barbara Godwaldt zet zich nu in tegen femicide en spreekt zich uit over victim blaming en falend beleid. 

Mensen zien en erkennen: dat is waar het werk van Tahim Ramdjan om draait. Met zijn stuk in Het Parool beschreef hij hoe Filipijnse en Indonesische schoonmakers werden uitgebuit in een luxe sportschool. Zelf is hij openlijk homoseksueel en islamitisch weet hij ook hoe belangrijk het is dat mensen met verschillende achtergronden, identiteiten en ervaringen zichtbaar zijn en gehoord worden.

Rusland loopt als een rode draad door zijn leven: zijn moeder is er geboren en hij liet zelfs de Russische vlag op zijn lichaam tatoeëren. Maar toen de oorlog in Oekraïne uitbrak was hij plots niet meer zo trots op zijn wortels. Hij volgt vanuit Nederland de ontwikkelingen en de moeizame vredesonderhandelingen op de voet als journalist bij Raam op Rusland. Toch wilde hij ook vanuit zijn comfortabele huis voelen hoe het is om in oorlogsgebied te leven, en dus deed hij een bijzonder experiment... 

In haar werk vreest ze pijn niet, maar ze koestert ook lichtheid en spel. In de nieuwe expositie De Cycloop, die ze samenstelde, spelen interactieve knikkerbanen een belangrijke rol. Het lijkt de jonge curator voor de wind te gaan, maar toen Ellis Kat moeder werd, moest ze noodgedwongen vertragen. Hoe vond ze in die stilstand zichzelf opnieuw terug?

Ze duikt in de nieuwe podcast Dokters en Sjamanen in de wereld van ayahuasca, ademwerk en cacao-ceremonies. Vindt Elif Kan in die zoektocht naar wat kan helpen bij mentale klachten ook zelf wijze levenslessen? Misschien ken je Kan ook van Spot On, het KRO-NCRV-platform waar verhalen van biculturele vrouwen centraal staan, of van haar documentaire Mooi meegenomen, waarin ze vertelt hoe haar vader haar als kind meenam zonder haar moeder te laten weten waarheen.

We spreken over hechting, over systemen, over de jeugd die zich steeds vaker eenzaam voelt, door die telefoon en de sociale media die verre van sociaal zijn. En: hoe leg je je kind uit wat er in Gaza gebeurt? En we luisteren naar Robert Long en Theo Nijland.

We spreken over 'Nieuws van de Dag', over 'Het Land van Wierd Duk' dat volgens hem vol prutsers zit, over de Nederlandse identiteit, de verbindende kracht van zijn vader en ik doe een poging om zijn zachte kant te ontdekken. 

We spreken over de afsplitsing getiteld Vrede voor dieren, die ze eigenlijk geen afsplitsing noemt. Over politieke versplintering waar ze het voordeel wel van inziet. En over de strijd om de zetels die ze vooral beschouwt als een strijd tegen BBB.

Hij heeft geleerd om te relativeren, om de zorgen die hij heeft klein te maken, te focussen op wat er wél is. We spreken over opgroeien in een bekende familie, zijn ondernemerschap. Over geloof, het geruststellende gevoel dat het licht nooit uitgaat, dat je nooit meer leed krijgt dat je dragen kunt. En over de liefde.

Met een zachte blik naar degene kijken die je ooit was. Toen hij dat kon, viel er een last van zijn schouders. Tijdens een klotejaar - hij gunt het iedereen - begon hij een zoektocht naar zelfacceptatie. Langs zijn jeugd, zijn familie, vrienden én in een zweethut.

We spreken over het liedjesmaakproces, over de schoonheid van een ansichtkaart, hoe als je jong bent je alles overkomt en hoe je als je ouder wordt over alles gaat nadenken. Over zijn optimisme - 'op weinig gestoeld' - en over Vroege Vogels: 'Ik wist geen bal van de natuur'. En als het café volgens hem de hel is, wat is dan de hemel?

De manosphere serieus nemen en met humor bestrijden. Dat werkt. Denkt ze. Hoopt ze. Maar pin haar er niet op vast 'want ik heb geen misogynie gestudeerd.' We spreken over algoritmes, die wereld in je telefoon die iedereen wat haar betreft veel serieuzer zou moeten nemen. Over Dolle Mina's, financiële onafhankelijkheid en écht je stem laten horen.

Welk verhaal willen we vertellen? Over die vraag kan hij wakker liggen, als directeur van het nieuwe Slavernijmuseum. Hij vertelt over zijn eigen familiegeschiedenis, de vragen waar hij nooit antwoord op zal krijgen. We blikken terug op dat ene incident met Lex Uiting. En hij vertelt over zijn moeder die als motto had: 'Het is vandaag niet gelukt, maar morgen lukt het wel'.

Hoe lang ga je nog door als advocaat? Hoe verhoud je je tot je eigen sterfelijkheid? Twee vragen die hij ronduit belachelijk vindt, maar die toch gesteld worden. Hij blikt terug op zijn jeugd, het verlies van zijn echtgenote, zijn politieke avontuur bij FvD. En we eindigen met een heuse B&B vol liefde, want jawel hij is verliefd en dat maakt hem 'een dankbaar mensenkind'.

Gek eigenlijk, dat we het activisme noemen, terwijl het nastreven van een betere wereld iets heel vanzelfsprekends zou moeten zijn. We spreken over vooruitlopen, hoe eenzaam dat kan zijn, hoe je omgaat met weerstand. En over de liefde, hoe je soms moeite moet doen om die te ontdekken, maar dat het uiteindelijk het antwoord is. Op alles. Altijd.

Het zat niet in de planning, om voetbalcommentator te worden. Sowieso is ze niet van de planning. We spreken over de stijgende lijn als het gaat om vrouwenvoetbal. Hoe het is om wegbereider te zijn. Hoe ze zich afsluit voor negativiteit. Over haar correspondentschap in Groot-Brittannië. En - een heerlijk gevoel - dat het 'altijd nog alle kanten op kan.'

Buikpijn had ze van de PVV overwinning. En ze stelde zichzelf de vraag: kan ik nog thuis zijn in dit land? Ze schreef er een boek over, een pleidooi voor activisme. Want als ze iets heeft geleerd van translationgate is dat het de moeite waard is om je mond open te trekken.

De rechtsstaat is nooit af. En de rechtsstaat is in gevaar. Dus hij maakt zich zorgen. Over de steeds groter wordende groep mensen die niet krijgt waar die recht op heeft. Over politici die blunderen met de asielwet. Over zijn werk bij de Hoge Raad. En over die ene keer dat er een pistool op hem werd gericht. 

We spreken over omgaan met kritiek, de kunst van het genieten, zijn afstreeplijstje, ouder worden - 'doe ik niet aan mee' - en we luisteren naar de kerkklokken van zijn jeugd, naar een zingende drummer en naar Nina Simone.

Baantjer nummer 97 is net verschenen, dus natuurlijk gaat het over De Cock met cee-oo-cee-kaa. De parallellen met zijn eigen leven. Hoe dingen op zijn pad kwamen en hij opeens acteur of tv-producent werd of opeens getrouwd was. We spreken over tweede kansen, de 'onderbuikbult' en: komt Baantjer terug op tv?

We spreken over De Hoedjesvraag, De Doorschuifvrouw, De Excuus Truus, De Vitesse-aanhanger, De Mantelzorger, WNL, De Hokjes en: De Liefde.