Podcasts about achterhuis

In episode 19 of the Daniel Drives Podcast, presenter Daniel Achterhuis discusses a new member of the Achterhuis family fleet: a 2013 Renault Twingo 1.2 Dynamique. Also in this episode, Daniel talks about the Mexican GP drama, a spike in electric car sales, and Porsche's updated GT3 and GT3 Touring. If you enjoyed the show, please consider leaving a 5-star review down below, and why not tell your like-minded friends to have a listen? Check out the ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Daniel Drives YouTube channel⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ here. Follow ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Daniel on Instagram⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ here. Thank you for listening!

Aan de Prinsengracht 263 staat het beroemdste huis van Amsterdam. Daar dook Anne Frank twee jaar onder voor de Duitse bezetter en schreef ze al haar overpeinzingen op in een dagboek. Waarom werd juist dít dagboek zo wereldberoemd? Wat had Het Parool daarmee te maken? En hoe werd het Achterhuis een museum?  See omnystudio.com/listener for privacy information.

Verbazingwekkende familiegeschiedenis die inzicht biedt in het dagelijks leven van ‘gewone Duitsers' tijdens het naziregime. Van de auteur van 'Na het Achterhuis' Uitgegeven door Querido Spreker: Francis Broekhuijsen

Een bundeling van Anne Franks korte verhalen. Van gebeurtenissen in het Achterhuis tot sprookjes over feeën. Uitgegeven door Uitgeverij Rubinstein Spreker: Vlinder Kamerling

Het Achterhuis maakte de beklemming van het onderduiken voelbaar. Maar waarom groeide juist het dagboek van Anne Frank uit tot het bekendste ooggetuigenverslag van de Tweede Wereldoorlog?Te gast over Het Achterhuis is Roxane van Iperen, auteur van 't Hooge Nest. Daarin verhaalt zij de geschiedenis van de twee Joodse zussen Brilleslijper. Zij verschaften ons na de oorlog een beeld van hoe het Anne Frank verging na het dagboek; uiteindelijk zouden ze Anne Frank in Bergen-Belsen begraven.

'Dit is het testament van uw dochter, Anne'. Met die woorden overhandigde Miep Gies het rood-wit geruite dagboek met het koperen slotje aan Otto Frank, de vader van Anne Frank. Het was begin augustus 1945. Twee jaar later, nu 75 jaar geleden, verscheen Het Achterhuis, Dagboekbrieven 14 juni 1942 - 1 augustus 1944. Het zou wereldberoemd worden als Het Dagboek van Anne Frank. En in deze jubileumweek verschijnt het boek over het dagboek, getiteld Geschiedenis van het dagboek. Otto Frank en het Achterhuis. De schrijver ervan, Sandra van Beek, is te gast.

Gloria vertelt in deze aflevering alles over Het Achterhuis. Het Achterhuis is het dagboek van Anne Frank, een Joods meisje dat in de tweede Wereldoorlog moet onderduiken. Gloria heeft het boek meerdere keren gelezen en kan heel precies uitleggen wat er in de oorlog gebeurde en wie Hitler was, maar ze kan niet begrijpen dat hij de Joden en ook andere groepen mensen zo haatte, 'We zijn toch allemaal mensen?' Dit boek heeft eraan bijgedragen dat Gloria opkomt voor minderheden én strijdt voor het klimaat. Een aflevering over groot worden, een dagboek als steun en denkbeeldige vriendschap. Dit is een speciale aflevering voor de campagne Geef een boek cadeau. Koop het boek nu in de boekhandel voor 2,99 én geef het cadeau :-) Boek: Het Achterhuis Auteur: Anne Frank Uitgeverij: Prometheus

Aan tafel zitten Catherine Keyl, Jaap van Zessen en Spraakmaker Marc Lammers Zessens Mediamoment is het programma Sander en de Kloof. Hij vindt het een bijzonder programma over de economische kloof die groter wordt. Hoe maakt het programma dit duidelijk? En wat betekent het dat juist Sander Schimmelpenninck dit presenteert? Lammers: "Het maakt inzichtelijk hoe de situatie is" Het mediamoment van Keyl gaat over het vermeende onderzoek naar de verrader van Anne Frank. De hoofonderzoeker Pieter van Twisk zegt spijt te hebben dat hij een waarschijnlijkheidspercentage van 85 procent had genoemd dat een Joodse notaris het Achterhuis heeft verraden. Heeft hij zo op een juiste manier zijn excuses gemaakt? Verder hebben we het over de Olympische Winterspelen. De focus gaat weg van de politieke situatie en gaat meer over in 'lekker met z'n allen genieten van de sport'. Wat vindt oud hockeybondscoach Lammers daarvan? Hoe gaat hij om met vragen over de politieke situatie en leven die problemen onder de sporters? Lammers: "Over politieke punten spreken we ons tijdens de Spelen niet over uit" Als laatste hebben we het over de Wereld Kankerdag. De naam zegt het al: een dag waarop aandacht wordt gevraagd voor deze ziekte. Dat dat nog steeds nodig is bleek wel door het nieuws van gisteren. Er is veel te weinig aandacht voor de nasleep van de ziekte. Veel patiënten en ex-patiënten leven met angst, zijn verschrikkelijk moe en voelen zich schuldig over de invloed die hun ziekte op hun naasten heeft. Hoe gaan we om met de nasleep van de ziekte en is er te weinig aandacht voor in de media? Zessen: "Het is vaak de human interest kant, het is geen hard nieuws" We sluiten af met het taalteam met Eveline van Rijswijk over Sander en de Kloof  Zessens Mediamoment is het programma Sander en de Kloof. Hij vindt het een bijzonder programma over de economische kloof die groter wordt. Hoe maakt het programma dit duidelijk? En wat betekent het dat juist Sander Schimmelpenninck dit presenteert Lammers: "Het maakt inzichtelijk hoe de situatie is"Het mediamoment van Keyl gaat over het vermeende onderzoek naar de verrader van Anne Frank. De hoofonderzoeker Pieter van Twisk zegt spijt te hebben dat hij een waarschijnlijkheidspercentage van 85 procent had genoemd dat een Joodse notaris het Achterhuis heeft verraden. Heeft hij zo op een juiste manier zijn excuses gemaakt?  Verder hebben we het over de Olympische Winterspelen. De focus gaat weg van de politieke situatie en gaat meer over in 'lekker met z'n allen genieten van de sport'. Wat vindt oud hockeybondscoach Lammers daarvan? Hoe gaat hij om met vragen over de politieke situatie en leven die problemen onder de sporters?Lammers: "Over politieke punten spreken we ons tijdens de Spelen niet over uit" Als laatste hebben we het over de Wereld Kankerdag. De naam zegt het al: een dag waarop aandacht wordt gevraagd voor deze ziekte. Dat dat nog steeds nodig is bleek wel door het nieuws van gisteren. Er is veel te weinig aandacht voor de nasleep van de ziekte. Veel patiënten en ex-patiënten leven met angst, zijn verschrikkelijk moe en voelen zich schuldig over de invloed die hun ziekte op hun naasten heeft. Hoe gaan we om met de nasleep van de ziekte en is er te weinig aandacht voor in de media? Zessen: "Het is vaak de human interest kant, het is geen hard nieuws" We sluiten af met het taalteam met Eveline van Rijswijk over Sander en de Kloof  Het mediamoment van Keyl gaat over het vermeende onderzoek naar de verrader van Anne Frank. De hoofonderzoeker Pieter van Twisk zegt spijt te hebben dat hij een waarschijnlijkheidspercentage van 85 procent had genoemd dat een Joodse notaris het Achterhuis heeft verraden. Heeft hij zo op een juiste manier zijn excuses gemaakt? Verder hebben we het over de Olympische Winterspelen. De focus gaat weg van de politieke situatie en gaat meer over in 'lekker met z'n allen genieten van de sport'. Wat vindt oud hockeybondscoach Lammers daarvan? Hoe gaat hij om met vragen over de politieke situatie en leven die problemen onder de sporters?Lammers: "Over politieke punten spreken we ons tijdens de Spelen niet over uit" Als laatste hebben we het over de Wereld Kankerdag. De naam zegt het al: een dag waarop aandacht wordt gevraagd voor deze ziekte. Dat dat nog steeds nodig is bleek wel door het nieuws van gisteren. Er is veel te weinig aandacht voor de nasleep van de ziekte. Veel patiënten en ex-patiënten leven met angst, zijn verschrikkelijk moe en voelen zich schuldig over de invloed die hun ziekte op hun naasten heeft. Hoe gaan we om met de nasleep van de ziekte en is er te weinig aandacht voor in de media? Zessen: "Het is vaak de human interest kant, het is geen hard nieuws" We sluiten af met het taalteam met Eveline van Rijswijk over Sander en de Kloof  Verder hebben we het over de Olympische Winterspelen. De focus gaat weg van de politieke situatie en gaat meer over in 'lekker met z'n allen genieten van de sport'. Wat vindt oud hockeybondscoach Lammers daarvan? Hoe gaat hij om met vragen over de politieke situatie en leven die problemen onder de sporters? Lammers: "Over politieke punten spreken we ons tijdens de Spelen niet over uit"Als laatste hebben we het over de Wereld Kankerdag. De naam zegt het al: een dag waarop aandacht wordt gevraagd voor deze ziekte. Dat dat nog steeds nodig is bleek wel door het nieuws van gisteren. Er is veel te weinig aandacht voor de nasleep van de ziekte. Veel patiënten en ex-patiënten leven met angst, zijn verschrikkelijk moe en voelen zich schuldig over de invloed die hun ziekte op hun naasten heeft. Hoe gaan we om met de nasleep van de ziekte en is er te weinig aandacht voor in de media? Zessen: "Het is vaak de human interest kant, het is geen hard nieuws" We sluiten af met het taalteam met Eveline van Rijswijk over Sander en de Kloof  Als laatste hebben we het over de Wereld Kankerdag. De naam zegt het al: een dag waarop aandacht wordt gevraagd voor deze ziekte. Dat dat nog steeds nodig is bleek wel door het nieuws van gisteren. Er is veel te weinig aandacht voor de nasleep van de ziekte. Veel patiënten en ex-patiënten leven met angst, zijn verschrikkelijk moe en voelen zich schuldig over de invloed die hun ziekte op hun naasten heeft. Hoe gaan we om met de nasleep van de ziekte en is er te weinig aandacht voor in de media?  Zessen: "Het is vaak de human interest kant, het is geen hard nieuws"We sluiten af met het taalteam met Eveline van Rijswijk over Sander en de Kloof  We sluiten af met het taalteam met Eveline van Rijswijk over Sander en de Kloof

Op 4 augustus 1944 worden de onderduikers van de Prinsengracht 263 ontdekt. Anne Frank en haar zeven mede-onderduikers worden gedeporteerd naar een concentratiekamp, enkel haar vader Otto Frank zal WOII overleven. In deze vierdelige special proberen we een antwoord te vinden op de vraag of Anne Franks schuilplaats werd verraden en zo ja, door wie? In dit tweede deel laten we jullie kennismaken met het achterhuis, de onderduikers en de helpers.Zit je met iets? Praat bij Tele-Onthaal over wat jou bezighoudt. Bel anoniem en gratis naar 106 (24u/7d) of chat via www.tele-onthaal.be Deze aflevering wordt mede mogelijk gemaakt door HelloFresh: nu tot wel € 75,- korting op je eerste 4 boxen met de kortingscode HELLOVOLKSJURY75Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

In de twee jaar dat Anne ondergedoken is, schrijft ze over de gebeurtenissen in het Achterhuis in haar dagboek. Ze beschrijft niet alleen wat er gebeurt, maar ook wat ze voelt en denkt. Daarnaast heeft ze een schrift waarin ze mooie zinnen uit boeken overschrijft. Zo helpt het schrijven haar de dag door. Uiteindelijk herschrijft ze haar dagboeken tot een lopend verhaal, met als titel ‘Het Achterhuis'....Welkom  bij de podcast 5-minuten Nederlands, aflevering 67. De tekst van deze podcast kun je vinden op https://petje.af/5-minutennederlands. Als je de teksten van eerdere podcasts wilt ontvangen of vragen hebt, stuur dan een email naar 5minutennl@gmail.com.Mijn naam is Caroline, ik ben taaldocent op de universiteit en woon in Leiden. In deze podcasts vertel ik iets over mijn leven, over wat ik de afgelopen dagen heb beleefd of iets over de Nederlandse taal en cultuur.Support the show (https://petje.af/5-minutennederlands)

Route naar locatie 6 Je vervolgt je weg door de Hunzestraat. Je steekt de Uiterwaardenstraat over en slaat bij de Zomerdijkstraat, rechtsaf. Het tweede deel van het huizenblok rechts zijn atelierwoningen. Op nummer 22 woonde de beeldhouwer en verzetsman Gerrit van der Veen. --- Stem: Job Cohen Productie: Freek Schröder Afbeelding: Anne Frank Stichting --- Transcript 'Miep Gies' Miep Gies voorzag de familie Frank, toen de Franks ondergedoken zaten in het Achterhuis aan de Prinsengracht, van voedsel en andere benodigdheden. Na de arrestatie van de bewoners van het Achterhuis, op 4 augustus 1944, ontdekte zij het dagboek van Anne en bracht het in veiligheid. Zij komt onder de naam Miep van Santen in het dagboek voor. In 1933 was Miep in dienst getreden bij een firma die pectine verhandelde, een ingrediënt waarmee huisvrouwen zelf jam konden maken. Dit was de firma van Otto Frank. Met Otto Frank, zijn vrouw Edith en hun dochters Margot en Anne raakte ze al gauw bevriend. Miep had oorspronkelijk de Oostenrijkse nationaliteit. Ze werd in 1909 geboren in Wenen. Na de Eerste Wereldoorlog kwam ze met een groep andere Weense kinderen naar Nederland om aan te sterken. Ze keerde niet naar Oostenrijk terug, maar groeide op bij een Nederlands pleeggezin. Later leerde ze de Amsterdamse gemeenteambtenaar (maatschappelijk werker) Jan Gies kennen, met wie ze in 1941 trouwde.

Route naar locatie 9 Vanaf het woonhuis van Anne Frank keer je terug naar de hoek Merwedeplein/Waalstraat. Je gaat dan rechtsaf. Voorbij het plantsoen ga je linksaf de Jekerstraat in, die je volgt op het rechter trottoir. In de Jekerstraat woonde in 1943 op nummer 46-2, Ans van Dijk. --- Stem: Job Cohen Productie: Freek Schröder Afbeelding: Anne Frank Stichting (rechts is Anne Frank, 1936) --- Transcript 'Anne Frank' Anne Frank, in 1929 geboren te Frankfurt am Main en in maart 1945 gestorven in het concentratiekamp Bergen-Belsen, woonde hier met haar vader Otto, moeder Edith en haar oudere zusje Margot. 12 juni 1942 kreeg ze voor haar dertiende verjaardag een dagboek cadeau. Haar aantekeningen hierin namen al gauw de vorm aan van brieven aan ‘Kitty'. Het dagboek van Anne werd na de oorlog door Otto Frank gepubliceerd. De familie Frank was van Duits-joodse afkomst. Otto Frank week in 1933, nadat Hitler aan de macht kwam, naar Nederland uit. In Amsterdam trof hij voorbereidingen voor een nieuw bestaan. Vervolgens liet hij zijn gezin overkomen. Anne arriveerde het laatst; ze had een tijd gelogeerd bij haar grootmoeder in Aken. Na het begin van de Duitse bezetting probeerden de Franks zo veel mogelijk het oude leven voort te zetten. Ze schikten zich naar de anti-Joodse maatregelen, die stapsgewijs werden ingevoerd. Op 20 juni 1942 somde Anne een aantal van die maatregelen op in haar dagboek: ‘Joden moeten een Jodenster dragen. Joden moeten hun fiets afgeven. Joden mogen niet meer in auto's rijden. Joden mogen alleen van drie tot vijf uur boodschappen doen en alleen in Joodse winkels, waar ‘Joodslokaal' op staat'. Het breekpunt kwam voor de familie Frank op 5 juli 1942, toen Margot een oproep ontving voor de arbeidsinzet in Duitsland. De volgende dag dook de familie onder in het Achterhuis op de Prinsengracht 263. Op het Merwedeplein staat sinds 2005 een standbeeld van Anne. In 1994 had kunstenaar Jet Schepp het beeld al gemaakt. Dit beeld is toen echter niet in Amsterdam geplaatst maar in Purmerend. Door een handtekeningenactie van boekhandel Jimmink, gevestigd vlakbij het Merwedeplein, is er een grotere versie van het beeld gemaakt dat op het plein is geplaatst. Margot werd door Miep Gies naar het onderduikadres gebracht. Ze gingen met de fiets. Een riskante onderneming, want Joden mochten niet meer fietsen. Margot had de ster van haar kleding verwijderd. De overige drie gezinsleden gingen lopend naar de Prinsengracht. Niet met de tram; die was voor Joden verboden. De kleding die ze dachten nodig te hebben trokken ze aan, in lagen over elkaar. Verder namen ze weinig mee. Met koffers zouden ze teveel opvallen. Miep Gies was er bij toen het gezin zich in de schuilplaats installeerde. Zij kon zich ‘nauwelijks voorstellen wat ze voelden nu ze afstand hadden gedaan van alles wat ze op de wereld bezaten: hun huis, het verzamelde bezit van een mensenleven, Anne's poes Moortje. Souvenirs van het verleden. En vrienden. (…) Ik liet hen maar gauw alleen'.

Op 4 mei herdenken wij, op 5 mei vieren wij. Vrijheid is een groot goed dat we mogen vieren, maar waar we af en toe ook bij stil moeten blijven staan. In de podcastreeks ‘Vrijheid is goud' van Hanze Cultuur en Debat gaat presentator Colin Mooijman samen met boeiende gasten in gesprek over drie onderwerpen die met vrijheid te maken hebben. Wij leven nu in 2021, maar is iedereen wel even vrij of is de één vrijer dan de ander? De eerste aflevering gaat over verhalen uit de Tweede Wereldoorlog die een link hebben met het heden. Boudewijn Otten , eindredacteur van HanzeMag, het redactioneel onafhankelijke magazine van de Hanzehogeschool, en Hanze-redacteur Luuk Steemers schreven enkele jaren geleden het boek ‘Stenen, namen, portretten.' Een boek met verhalen van omgekomen Groningers in de Tweede Wereldoorlog. Ook te gast is Bas Kolkman. Bas is student aan de Hanzehogeschool en doet de minor Medialism. Samen met een aantal andere studenten is hij bezig om een documentaire te maken over het ‘Achterhuis' van Stadskanaal. Zij hopen door deze documentaire het voormalig onderduikadres meer bekendheid te geven.

Na het Achterhuis vervolgt de zoektocht die Otto Frank zelf is begonnen. Het is een ultieme poging om zo precies mogelijk te reconstrueren wat er met de acht onderduikers is gebeurd na hun arrestatie.Uitgegeven door QueridoSpreker(s): Hymke de Vries

Bas Von Benda-Beckmann en Eva Schloss over 'Na het Achterhuis', 'Oproerkraaiers' met Sunny Bergman en Jerry Afriyie, Sarah Adams over abolitionistisch 'blackfacing' en de column van John Jansen van Galen.

Johan Rademan gesels met die digter Lina Spies oor haar liefde vir katte. Die akteur en voorleser Nic de Jager sit saam om met voorlesings om die tafel haar werke in te kleur. Lina Spies is op 6 Maart 1939 - die jaar waarin die Tweede Wêreldoorlog begin het, gebore. Haar liefde vir katte is alombekend, maar 'n sekere siklus en sluiting oor die naamgewing van haar katte is nou voltooi. Die naam slaan reguit terug uit haar eerste digbundel, Digby Vergenoeg, wat in 1971 verskyn het uit die vers Vir Anne Frank van de Achterhuis in die strofe, “weer moes Peter maar vir Mouschi streel.” Lina Spies het in 2019 haar 80ste verjaardag gevier.

Luister naar het relatiekomedieverhaal 'De geur van miljoenen' van Merijn de Boer (2018), voorgelezen door Margo de Geest. Daarna hoor je een interview met de schrijver, over het verhaal, zijn fascinatie voor en inspiratie van Nikolai Gogol en schrijver- en vader-zijn in het buitenland.Merijn de Boer debuteerde met de verhalenbundel Nestvlieders in 2011 die werd bekroond met de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs. Daarna schreef hij nog drie boeken, twee romans en het meest recent de verhalenbundel De geur van miljoenen, waar het in deze aflevering over gaat.Actrice Margo de Geest volgde op wat latere leeftijd haar acteurshart en studeerde af aan Theaterschool De Trap. Sindsdien speelde ze onder meer in de grote langlopende productie Anne, over Anne Frank en het Achterhuis. Ze acteert in films en tv-producties en is stemacteur.Deze aflevering is ondersteund door:Gemeente DeventerPrins Bernhard Cultuurfonds OverijsselAan deze aflevering werkten mee:Merijn de BoerMargo de GeestFloor Minnaert (voor de opname)Dirkjan van Ittersum (voor de montage)De herkenningsmelodie is van Amir Swaab en Sietse van Gorkom.Pieter van Scherpenberg (presentatie en interview)Productie: Stichting Uitgelezen Verhalen, Deventer

Luister naar het relatiekomedieverhaal 'De geur van miljoenen' van Merijn de Boer (2018), voorgelezen door Margo de Geest. Daarna hoor je een interview met de schrijver, over het verhaal, zijn fascinatie voor en inspiratie van Nikolai Gogol en schrijver- en vader-zijn in het buitenland.Merijn de Boer debuteerde met de verhalenbundel Nestvlieders in 2011 die werd bekroond met de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs. Daarna schreef hij nog drie boeken, twee romans en het meest recent de verhalenbundel De geur van miljoenen, waar het in deze aflevering over gaat.Actrice Margo de Geest volgde op wat latere leeftijd haar acteurshart en studeerde af aan Theaterschool De Trap. Sindsdien speelde ze onder meer in de grote langlopende productie Anne, over Anne Frank en het Achterhuis. Ze acteert in films en tv-producties en is stemacteur.Deze aflevering is ondersteund door:Gemeente DeventerPrins Bernhard Cultuurfonds OverijsselAan deze aflevering werkten mee:Merijn de BoerMargo de GeestFloor Minnaert (voor de opname)Dirkjan van Ittersum (voor de montage)De herkenningsmelodie is van Amir Swaab en Sietse van Gorkom.Pieter van Scherpenberg (presentatie en interview)Productie: Stichting Uitgelezen Verhalen, Deventer

Shevan was send to a Dutch priest in the city of Homs, Syria, to ask for a medicine to make him heterosexual.

De Anne Frankkunde heeft het onderwerp nog niet aangepakt, maar het is interessant om eens in historische zin te kijken naar het wie-wat-waar van de kast waarachter het Achterhuis verborgen zat. Lisa Kuitert ging op onderzoek uit. Lou-Anna Druyvesteyn leest voor.

Pat Donnez praat met Hans Achterhuis, voormalig filosoof des vaderlands Wie maalt er nog om integriteit? Hoe geloofwaardig ben je als politicus als je soberheid en solidariteit propageert, en zelf in een riante kast woont achter hoge hekken, veilig afgeschermd van het plebs. Hoe geloofwaardig ben je als radiomaker als je echte leven niet strookt met je woorden. Filosoof Hans Achterhuis schrijft over techniek, geweld, de vriendschap en de troost. Hij ontwierp De Schaal van Achterhuis waarmee hij kan meten hoe een politicus bijvoorbeeld zich verhoudt tot de boodschap die hij verkondigt. Benieuwd hoeveel Hans op zijn eigen schaal zal scoren.

Filosoof Hans Achterhuis schrijft in zijn boek De kunst van het vreedzaam vechten waarom wij niet altijd en overal meer met elkaar in oorlog zijn. Nooit eerder in de geschiedenis zaten de levens van mensen zo vol met conflicten, maar ook nooit eerder was een beschaving zo effectief in het bewaren van vrede. Vanuit een historisch perspectief beschrijft Achterhuis hoe de strijd in onze samenleving deze vreedzame invulling heeft gekregen. Na de lezing gaat hij in gesprek met politicoloog Willemijn Verkoren over de kwetsbaarheid en de duistere kant van onze vreedzame samenleving. Is deze bestand tegen fysiek geweld van buitenaf? Hoe verhoudt de vreedzame samenleving zich tot niet-vreedzame samenlevingen? En hoe vreedzaam handelen wij buiten onze eigen grenzen? Lees het verslag: http://www.ru.nl/radboudreflects/terugblik/terugblik-2015/terugblik-2015/terugblik-vreedzaam/info/verslag-di-24-11-15-kunst-vreedzaam-vechten-lezing/ Bekijk de video: https://www.youtube.com/watch?v=B5EGac2oQo4 Geen podcast meer missen? Abonneer je op dit kanaal. Radboud Reflects organiseert verdiepende lezingen voor iedereen over filosofie, religie, ethiek, samenleving en cultuur. www.ru.nl/radboudreflects Wil je op de hoogte blijven van onze activiteiten? Schrijf je dan in voor de tweewekelijkse nieuwsbrief: https://www.ru.nl/radboudreflects/nieuwsbrief/aanmelden-mailnieuwsbrief-radboud-reflects/

Hoe geloofwaardig ben je als politicus als je soberheid en solidariteit propageert, en zelf in een riante kast woont achter hoge hekken, veilig afgeschermd van het plebs. Hoe geloofwaardig ben je als radiomaker als je echte leven niet strookt met je woorden. Filosoof des vaderlands Hans Achterhuis, schrijft over techniek, geweld, de vriendschap en de troost. Hij ontwierp De Schaal van Achterhuis waarmee hij kan meten hoe een politicus bijvoorbeeld zich verhoudt tot de boodschap die hij verkondigt. Benieuwd hoeveel Hans op zijn eigen schaal zal scoren.

Gemeenteberichten: Cultuur ‘Achterhuis’ Snuffelschuur Wetenschap: Peer en Toon: Omvang gezwollen kont Muziek: Lekker kontje- de Sjawi’s van de CD :’Rock & Lol’ Pink records CCD 11896 Mestberichten: Gierweek 701 (aarsmijt) Meer op de site van Radio Bergeijk

Een filosoof betrad op 18 augustus 1989 de VPRO-studio voor het marathoninterview. Maar wel een filosoof die vond dat filosofie maatschappelijk relevant moest zijn. En een filosoof die het leuk vond om dwars te zijn, dingen te zeggen en schrijven die ingingen tegen de heersende stromingen. Een uitstekende gast dus voor radiohoofdredacteur Jan Haasbroek. Achterhuis werd in 1942 in Hengelo (Overijssel) geboren en studeerde Theologie en Filosofie in Utrecht en Straatsburg. Van 1973 tot 1990 gaf hij Filosofie aan de Universiteit van Amsterdam. Met de publicatie van zijn boek De Markt Van Welzijn En Geluk bracht hij een kleine schokgolf teweeg. In het boek noemde hij de gezondheidszorg een gevaarlijke instelling. Zo zwart-wit zag hij het later niet meer, maar Achterhuis bleef goed voor verrassende inzichten. Hij heeft enkele boeken op zijn naam staan die handelen over utopieën en de gevaren daarvan. In De Erfenis Van De Utopie geeft hij ruiterlijk toe dat ook hij zich bijvoorbeeld door Mao Tse Toeng ook in de luren heeft laten leggen. ------------------------------------------------ Biografie Hans Achterhuis Een filosoof met gezond verstand Over zijn jeugd laat filosoof/publicist Hans Achterhuis weinig los. Op welke datum hij geboren is en uit wat voor een gezin hij stamt, blijft in nevelen gehuld. Wat wel bekend is, is zijn geboortejaar – 1942 – en het feit dat hij het levenslicht in Hengelo (Overijssel) zag. Het volgende dat van Achterhuis bekend is, is dat hij Filosofie en Theologie heeft gestudeerd aan de Universiteit van Utrecht en die van Straatsburg. Achterhuis had al enkele publicaties op zijn naam staan – zoals Camus: De Moed Om Mens Te Zijn, De Uitgestelde Revolutie en Filosofen Van De Derde Wereld (waarin hij zich bewonderend uitte over onder andere Mao Tse Toeng, iets waarvoor hij zich later schaamde en waar hij, in tegenstelling tot vele anderen, ruiterlijk voor uitkwam) – voordat hij stof deed opwaaien met zijn boek De Markt Van Welzijn En Geluk. Dat verscheen in 1979 en werd een bestseller. Het welzijnwerk kreeg er flink van langs: “Ik denk dat welzijnwerkers heel direct misère kweken”, kopte de Haagse Post boven een interview met Achterhuis in 1980. “Volgens mijn analyse produceert welzijnswerk op grote schaal onwelzijn. Hoe meer je naar de totaliteit van een project gaat kijken, hoe negatiever de resultaten blijken te zijn.” Individuele welzijnswerkers voelden zich aangevallen, maar dat was volgens Achterhuis onterecht: “Er zijn in Nederland 15.500 stichtingen die door het CRM [voormalig ministerie van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk, red.] gefinancierd worden, maar er is totaal niets bekend van wat het oplevert. Er is geen meting van de effecten. Er is geen enkel zicht op wat er daarbinnen gebeurt. Hoe er gerotzooid en gerommeld wordt. Dat blijft allemaal binnenskamers, maar intussen slurpt het miljoenen.” Achterhuis’ zorg over de staat van het Nederlandse welzijnswerk kwam voort uit de frustratie die hij zich tijdens het jaar dat hij werkte bij het toenmalige Nederlands Centrum voor Buitenlanders (NCB), dat buitenlandse arbeiders moest begeleiden. “Ik begreep geen éne moer wat daar nou eigenlijk gebeurde. Ik wist niet wat mijn collega’s deden en ik wist niet wat opbouwwerk nou precies inhield. Dat kon niemand mij ook ècht duidelijk maken.” Naast ‘provocateur van het welzijnsbeleid’ hield Achterhuis er de bijnaam ‘boulevardfilosoof’ aan over. Een filosoof die uit zijn ivoren toren kwam en eigentijdse problemen probeerde te analyseren, zo kon je het ook noemen. Het is voor Achterhuis altijd belangrijk geweest dat wat hij als filosoof verkondigde maatschappelijk relevant was. Daarin stond hij lang opmerkelijk alleen. Zo opende hij met Arbeid: Een Eigenaardig Medicijn de discussie over de Nederlandse arbeidsmentaliteit. In 1988 werd Achterhuis hoogleraar aan de Landbouwuniversiteit Wageningen. Hij bekleedde daar tot 1991 de leerstoel Milieufilosofie. In 1990 kwam er een leerstoel Algemene Wijsbegeerte aan de Technische Universiteit Twente bij. In De Erfenis Van De Utopie, dat in 1998 verscheen. In dat boek werd het fenomeen utopie onder de loep genomen. Hij uitte kritiek op de verdedigers van het communisme en/of maoïsme en schuwde de zelfkritiek niet: ook hij had oogkleppen op gehad en had als vredelievend mens het gebruik van geweld door linkse groeperingen in specifieke gevallen gerechtvaardigd gevonden. Hans Achterhuis verliet in 2007 de Technische Universiteit Twente en ging met pensioen. Dat wil waarschijnlijk niet zeggen dat we niets meer van hem horen. Daarvoor houdt de filosofie hem teveel bezig en zijn er teveel maatschappelijke debatten die wel wat meer gezond verstand kunnen gebruiken. ----------------------------------------- Hoogtepunten uit het interview "Een geitenwollensokkentype, dat dacht men. Ik had wel sandalen aan, ja." Jan Haasbroek typeert Hans Achterhuis als een geitenwollensokkentype die het welzijnswerk naar de filistijnen hielp. Dat begreep Achterhuis wel, hoewel hij geen geitenwollensokken droeg. Maar wel sandalen. Ook was hij lid van allerlei mannenpraatgroepen, maar dat was ook meer uit wraak op het buitengesloten worden uit alle feministische clubjes waar hun vrouwen bij zaten. Hij is voor de uitzending van Utrecht naar de VPRO-villa in Hilversum komen fietsen, dat vind hij leuk, net als tennissen. Niet echt een sport voor een geitenwollensokkentype, wordt er nog even aan toegevoegd. Hij maakte zich wel een beetje druk over vierenhalf uur live radio: "Ik ben iemand die secundair reageert. Ik kan wel spreken, maar ik weet heel zeker dat ik altijd pas op de terugweg bedenkt ik had dat moeten zeggen of dat moeten doen." Hans Achterhuis, die in zijn tijd erg onder de indruk was van Marx, gaat de armoede in de wereld aan zijn hart: "Armoede wordt gemoderniseerd, mensen worden afhankelijk gemaakt van de markt, ze kunnen niet meer zelf in hun onderhoud voorzien en dat is een vreselijke zaak. Of ze armer worden, weet ik niet, maar ze worden in ieder geval afhankelijker. " Op de tijdloze vraag of de mens van nature goed of slecht is, antwoordt Achterhuis: "Het is een volstrekt onzinnige vraag: is de mens goed of slecht. Ik schaar mij liever aan de kant van de mens is goed, maar de mens als goed verdedigen, nee, dat doe ik niet." Maakt gezondheidszorg ziek, wil Haasbroek weten. "Zal ik hier maar eens volmondig 'ja' op zeggen. Het vervreemd mensen van het idee dat ze zelf stukken van hun gezondheid in de hand hebben. " Citaat uit De Markt van Welzijn en Geluk: "Voorbij een bepaald punt wegen de winsten van de gezondheidszorg of die door de gezondheidszorg geproduceerd worden niet op tegen de daardoor veroorzaakte kosten. Gezondheidszorg produceert dan ziekte, welzijnszorg nood, meer scholing leidt tot meer onderontwikkelde, onzelfstandige mensen, meer geld voor snel verkeer, creeert steeds grotere afstanden en verkeersproblemen. En de industriële productiewijze in het algemeen schept een steeds grotere armoede en schaarste." "Ik neem daar geen dingen van terug, dat zou ik nog steeds op allerlei manier willen verdedigen." Citaat uit Het Rijk van de Schaarste: "De chemische bedrijven willen zeker de Rijn niet tot een dode rivier maken, ze proberen slechts in concurrentie met elkaar het hoofd boven water te houden. De Europese willen zeker de honger in de Derde Wereld niet vergroten, en het milieu bij ons onherstelbaar verwoesten, ze worden min of meer gedwongen hier aan mee te doen via de race om steeds meer te produceren. De consumenten van veel producten willen zeker niet de natuur vernietigen, of de Derde Wereld benadelen, ze willen alleen zo goedkoop mogelijk, of liever eigenlijk nog goedkoper dan de buren – dat suggereren de advertenties – hun inkopen doen. De automobilisten willen zeker niet via zure regen de bossen laten sterven, maar ze willen alleen sneller, dan wie trouwens, ergens zijn." --------------------------------- De interviewer: Jan Haasbroek "Ik zie marathoninterviews toch wel als historische documenten." Het interview met Hans Achterhuis vond ik heel erg leuk om te doen, omdat ik filosofie zelf erg leuk vindt. In dat interview horen luisteraars toch in drie uur praktisch de hele geschiedenis van de filosofie aan zich voorbijtrekken. Ik zie die marathoninterviews toch wel als historische documenten, daar was ik me toch wel van bewust toen ik ze mocht doen. Zo'n gesprek van drie uur of toen van vijf, je komt toch ontzettend veel van een persoon te weten. In ieder geval was het hartstikke leuk om te doen. Ik zou het nu zo weer doen. Een marathoninterview is altijd veel leuker voor degene die interviewt en geïnterviewd wordt, dan voor degenen die ernaar moeten luisteren. Voor de luisteraars is vijf uur natuurlijk heel erg lang. Wat niet wegneemt dat ik het marathoninterview een topformule vindt. Ik ben helemaal niet tegen lage cultuur of zo, maar het is natuurlijk prachtig dat je zo lang met één persoon kunt praten. Het is zo'n goed format omdat het helemaal voldoet aan datgene wat ik de neo-biografie heb gedoopt. Met een autobiografie krijg je een soort warme blik op een persoon. Iemand schrijft over zichzelf en de echt persoonlijke dingen kan iemand ook alleen maar over zichzelf schrijven. Maar voor de koude blik heb je iemand nodig die afstand kan nemen, zoals een goede biograaf dat doet. Als je die twee samenneemt, dan heb je echt wat, dan kun je heel dicht tot de kern van iemand komen. Dat is wat er in het marathoninterview eigenlijk gebeurt. Iemand praat over zichzelf, maar de interviewer, mits dat een goede is natuurlijk, analyseert dat en vraagt door.

Een filosoof betrad op 18 augustus 1989 de VPRO-studio voor het marathoninterview. Maar wel een filosoof die vond dat filosofie maatschappelijk relevant moest zijn. En een filosoof die het leuk vond om dwars te zijn, dingen te zeggen en schrijven die ingingen tegen de heersende stromingen. Een uitstekende gast dus voor radiohoofdredacteur Jan Haasbroek. Achterhuis werd in 1942 in Hengelo (Overijssel) geboren en studeerde Theologie en Filosofie in Utrecht en Straatsburg. Van 1973 tot 1990 gaf hij Filosofie aan de Universiteit van Amsterdam.

Een filosoof betrad op 18 augustus 1989 de VPRO-studio voor het marathoninterview. Maar wel een filosoof die vond dat filosofie maatschappelijk relevant moest zijn. En een filosoof die het leuk vond om dwars te zijn, dingen te zeggen en schrijven die ingingen tegen de heersende stromingen. Een uitstekende gast dus voor radiohoofdredacteur Jan Haasbroek. Achterhuis werd in 1942 in Hengelo (Overijssel) geboren en studeerde Theologie en Filosofie in Utrecht en Straatsburg. Van 1973 tot 1990 gaf hij Filosofie aan de Universiteit van Amsterdam. Met de publicatie van zijn boek De Markt Van Welzijn En Geluk bracht hij een kleine schokgolf teweeg. In het boek noemde hij de gezondheidszorg een gevaarlijke instelling. Zo zwart-wit zag hij het later niet meer, maar Achterhuis bleef goed voor verrassende inzichten. Hij heeft enkele boeken op zijn naam staan die handelen over utopieën en de gevaren daarvan. In De Erfenis Van De Utopie geeft hij ruiterlijk toe dat ook hij zich bijvoorbeeld door Mao Tse Toeng ook in de luren heeft laten leggen. ------------------------------------------------ Biografie Hans Achterhuis Een filosoof met gezond verstand Over zijn jeugd laat filosoof/publicist Hans Achterhuis weinig los. Op welke datum hij geboren is en uit wat voor een gezin hij stamt, blijft in nevelen gehuld. Wat wel bekend is, is zijn geboortejaar – 1942 – en het feit dat hij het levenslicht in Hengelo (Overijssel) zag. Het volgende dat van Achterhuis bekend is, is dat hij Filosofie en Theologie heeft gestudeerd aan de Universiteit van Utrecht en die van Straatsburg. Achterhuis had al enkele publicaties op zijn naam staan – zoals Camus: De Moed Om Mens Te Zijn, De Uitgestelde Revolutie en Filosofen Van De Derde Wereld (waarin hij zich bewonderend uitte over onder andere Mao Tse Toeng, iets waarvoor hij zich later schaamde en waar hij, in tegenstelling tot vele anderen, ruiterlijk voor uitkwam) – voordat hij stof deed opwaaien met zijn boek De Markt Van Welzijn En Geluk. Dat verscheen in 1979 en werd een bestseller. Het welzijnwerk kreeg er flink van langs: “Ik denk dat welzijnwerkers heel direct misère kweken”, kopte de Haagse Post boven een interview met Achterhuis in 1980. “Volgens mijn analyse produceert welzijnswerk op grote schaal onwelzijn. Hoe meer je naar de totaliteit van een project gaat kijken, hoe negatiever de resultaten blijken te zijn.” Individuele welzijnswerkers voelden zich aangevallen, maar dat was volgens Achterhuis onterecht: “Er zijn in Nederland 15.500 stichtingen die door het CRM [voormalig ministerie van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk, red.] gefinancierd worden, maar er is totaal niets bekend van wat het oplevert. Er is geen meting van de effecten. Er is geen enkel zicht op wat er daarbinnen gebeurt. Hoe er gerotzooid en gerommeld wordt. Dat blijft allemaal binnenskamers, maar intussen slurpt het miljoenen.” Achterhuis’ zorg over de staat van het Nederlandse welzijnswerk kwam voort uit de frustratie die hij zich tijdens het jaar dat hij werkte bij het toenmalige Nederlands Centrum voor Buitenlanders (NCB), dat buitenlandse arbeiders moest begeleiden. “Ik begreep geen éne moer wat daar nou eigenlijk gebeurde. Ik wist niet wat mijn collega’s deden en ik wist niet wat opbouwwerk nou precies inhield. Dat kon niemand mij ook ècht duidelijk maken.” Naast ‘provocateur van het welzijnsbeleid’ hield Achterhuis er de bijnaam ‘boulevardfilosoof’ aan over. Een filosoof die uit zijn ivoren toren kwam en eigentijdse problemen probeerde te analyseren, zo kon je het ook noemen. Het is voor Achterhuis altijd belangrijk geweest dat wat hij als filosoof verkondigde maatschappelijk relevant was. Daarin stond hij lang opmerkelijk alleen. Zo opende hij met Arbeid: Een Eigenaardig Medicijn de discussie over de Nederlandse arbeidsmentaliteit. In 1988 werd Achterhuis hoogleraar aan de Landbouwuniversiteit Wageningen. Hij bekleedde daar tot 1991 de leerstoel Milieufilosofie. In 1990 kwam er een leerstoel Algemene Wijsbegeerte aan de Technische Universiteit Twente bij. In De Erfenis Van De Utopie, dat in 1998 verscheen. In dat boek werd het fenomeen utopie onder de loep genomen. Hij uitte kritiek op de verdedigers van het communisme en/of maoïsme en schuwde de zelfkritiek niet: ook hij had oogkleppen op gehad en had als vredelievend mens het gebruik van geweld door linkse groeperingen in specifieke gevallen gerechtvaardigd gevonden. Hans Achterhuis verliet in 2007 de Technische Universiteit Twente en ging met pensioen. Dat wil waarschijnlijk niet zeggen dat we niets meer van hem horen. Daarvoor houdt de filosofie hem teveel bezig en zijn er teveel maatschappelijke debatten die wel wat meer gezond verstand kunnen gebruiken. ----------------------------------------- Hoogtepunten uit het interview "Een geitenwollensokkentype, dat dacht men. Ik had wel sandalen aan, ja." Jan Haasbroek typeert Hans Achterhuis als een geitenwollensokkentype die het welzijnswerk naar de filistijnen hielp. Dat begreep Achterhuis wel, hoewel hij geen geitenwollensokken droeg. Maar wel sandalen. Ook was hij lid van allerlei mannenpraatgroepen, maar dat was ook meer uit wraak op het buitengesloten worden uit alle feministische clubjes waar hun vrouwen bij zaten. Hij is voor de uitzending van Utrecht naar de VPRO-villa in Hilversum komen fietsen, dat vind hij leuk, net als tennissen. Niet echt een sport voor een geitenwollensokkentype, wordt er nog even aan toegevoegd. Hij maakte zich wel een beetje druk over vierenhalf uur live radio: "Ik ben iemand die secundair reageert. Ik kan wel spreken, maar ik weet heel zeker dat ik altijd pas op de terugweg bedenkt ik had dat moeten zeggen of dat moeten doen." Hans Achterhuis, die in zijn tijd erg onder de indruk was van Marx, gaat de armoede in de wereld aan zijn hart: "Armoede wordt gemoderniseerd, mensen worden afhankelijk gemaakt van de markt, ze kunnen niet meer zelf in hun onderhoud voorzien en dat is een vreselijke zaak. Of ze armer worden, weet ik niet, maar ze worden in ieder geval afhankelijker. " Op de tijdloze vraag of de mens van nature goed of slecht is, antwoordt Achterhuis: "Het is een volstrekt onzinnige vraag: is de mens goed of slecht. Ik schaar mij liever aan de kant van de mens is goed, maar de mens als goed verdedigen, nee, dat doe ik niet." Maakt gezondheidszorg ziek, wil Haasbroek weten. "Zal ik hier maar eens volmondig 'ja' op zeggen. Het vervreemd mensen van het idee dat ze zelf stukken van hun gezondheid in de hand hebben. " Citaat uit De Markt van Welzijn en Geluk: "Voorbij een bepaald punt wegen de winsten van de gezondheidszorg of die door de gezondheidszorg geproduceerd worden niet op tegen de daardoor veroorzaakte kosten. Gezondheidszorg produceert dan ziekte, welzijnszorg nood, meer scholing leidt tot meer onderontwikkelde, onzelfstandige mensen, meer geld voor snel verkeer, creeert steeds grotere afstanden en verkeersproblemen. En de industriële productiewijze in het algemeen schept een steeds grotere armoede en schaarste." "Ik neem daar geen dingen van terug, dat zou ik nog steeds op allerlei manier willen verdedigen." Citaat uit Het Rijk van de Schaarste: "De chemische bedrijven willen zeker de Rijn niet tot een dode rivier maken, ze proberen slechts in concurrentie met elkaar het hoofd boven water te houden. De Europese willen zeker de honger in de Derde Wereld niet vergroten, en het milieu bij ons onherstelbaar verwoesten, ze worden min of meer gedwongen hier aan mee te doen via de race om steeds meer te produceren. De consumenten van veel producten willen zeker niet de natuur vernietigen, of de Derde Wereld benadelen, ze willen alleen zo goedkoop mogelijk, of liever eigenlijk nog goedkoper dan de buren – dat suggereren de advertenties – hun inkopen doen. De automobilisten willen zeker niet via zure regen de bossen laten sterven, maar ze willen alleen sneller, dan wie trouwens, ergens zijn." --------------------------------- De interviewer: Jan Haasbroek "Ik zie marathoninterviews toch wel als historische documenten." Het interview met Hans Achterhuis vond ik heel erg leuk om te doen, omdat ik filosofie zelf erg leuk vindt. In dat interview horen luisteraars toch in drie uur praktisch de hele geschiedenis van de filosofie aan zich voorbijtrekken. Ik zie die marathoninterviews toch wel als historische documenten, daar was ik me toch wel van bewust toen ik ze mocht doen. Zo'n gesprek van drie uur of toen van vijf, je komt toch ontzettend veel van een persoon te weten. In ieder geval was het hartstikke leuk om te doen. Ik zou het nu zo weer doen. Een marathoninterview is altijd veel leuker voor degene die interviewt en geïnterviewd wordt, dan voor degenen die ernaar moeten luisteren. Voor de luisteraars is vijf uur natuurlijk heel erg lang. Wat niet wegneemt dat ik het marathoninterview een topformule vindt. Ik ben helemaal niet tegen lage cultuur of zo, maar het is natuurlijk prachtig dat je zo lang met één persoon kunt praten. Het is zo'n goed format omdat het helemaal voldoet aan datgene wat ik de neo-biografie heb gedoopt. Met een autobiografie krijg je een soort warme blik op een persoon. Iemand schrijft over zichzelf en de echt persoonlijke dingen kan iemand ook alleen maar over zichzelf schrijven. Maar voor de koude blik heb je iemand nodig die afstand kan nemen, zoals een goede biograaf dat doet. Als je die twee samenneemt, dan heb je echt wat, dan kun je heel dicht tot de kern van iemand komen. Dat is wat er in het marathoninterview eigenlijk gebeurt. Iemand praat over zichzelf, maar de interviewer, mits dat een goede is natuurlijk, analyseert dat en vraagt door.

Een filosoof betrad op 18 augustus 1989 de VPRO-studio voor het marathoninterview. Maar wel een filosoof die vond dat filosofie maatschappelijk relevant moest zijn. En een filosoof die het leuk vond om dwars te zijn, dingen te zeggen en schrijven die ingingen tegen de heersende stromingen. Een uitstekende gast dus voor radiohoofdredacteur Jan Haasbroek. Achterhuis werd in 1942 in Hengelo (Overijssel) geboren en studeerde Theologie en Filosofie in Utrecht en Straatsburg. Van 1973 tot 1990 gaf hij Filosofie aan de Universiteit van Amsterdam. Met de publicatie van zijn boek De Markt Van Welzijn En Geluk bracht hij een kleine schokgolf teweeg. In het boek noemde hij de gezondheidszorg een gevaarlijke instelling. Zo zwart-wit zag hij het later niet meer, maar Achterhuis bleef goed voor verrassende inzichten. Hij heeft enkele boeken op zijn naam staan die handelen over utopieën en de gevaren daarvan. In De Erfenis Van De Utopie geeft hij ruiterlijk toe dat ook hij zich bijvoorbeeld door Mao Tse Toeng ook in de luren heeft laten leggen. ------------------------------------------------ Biografie Hans Achterhuis Een filosoof met gezond verstand Over zijn jeugd laat filosoof/publicist Hans Achterhuis weinig los. Op welke datum hij geboren is en uit wat voor een gezin hij stamt, blijft in nevelen gehuld. Wat wel bekend is, is zijn geboortejaar – 1942 – en het feit dat hij het levenslicht in Hengelo (Overijssel) zag. Het volgende dat van Achterhuis bekend is, is dat hij Filosofie en Theologie heeft gestudeerd aan de Universiteit van Utrecht en die van Straatsburg. Achterhuis had al enkele publicaties op zijn naam staan – zoals Camus: De Moed Om Mens Te Zijn, De Uitgestelde Revolutie en Filosofen Van De Derde Wereld (waarin hij zich bewonderend uitte over onder andere Mao Tse Toeng, iets waarvoor hij zich later schaamde en waar hij, in tegenstelling tot vele anderen, ruiterlijk voor uitkwam) – voordat hij stof deed opwaaien met zijn boek De Markt Van Welzijn En Geluk. Dat verscheen in 1979 en werd een bestseller. Het welzijnwerk kreeg er flink van langs: “Ik denk dat welzijnwerkers heel direct misère kweken”, kopte de Haagse Post boven een interview met Achterhuis in 1980. “Volgens mijn analyse produceert welzijnswerk op grote schaal onwelzijn. Hoe meer je naar de totaliteit van een project gaat kijken, hoe negatiever de resultaten blijken te zijn.” Individuele welzijnswerkers voelden zich aangevallen, maar dat was volgens Achterhuis onterecht: “Er zijn in Nederland 15.500 stichtingen die door het CRM [voormalig ministerie van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk, red.] gefinancierd worden, maar er is totaal niets bekend van wat het oplevert. Er is geen meting van de effecten. Er is geen enkel zicht op wat er daarbinnen gebeurt. Hoe er gerotzooid en gerommeld wordt. Dat blijft allemaal binnenskamers, maar intussen slurpt het miljoenen.” Achterhuis’ zorg over de staat van het Nederlandse welzijnswerk kwam voort uit de frustratie die hij zich tijdens het jaar dat hij werkte bij het toenmalige Nederlands Centrum voor Buitenlanders (NCB), dat buitenlandse arbeiders moest begeleiden. “Ik begreep geen éne moer wat daar nou eigenlijk gebeurde. Ik wist niet wat mijn collega’s deden en ik wist niet wat opbouwwerk nou precies inhield. Dat kon niemand mij ook ècht duidelijk maken.” Naast ‘provocateur van het welzijnsbeleid’ hield Achterhuis er de bijnaam ‘boulevardfilosoof’ aan over. Een filosoof die uit zijn ivoren toren kwam en eigentijdse problemen probeerde te analyseren, zo kon je het ook noemen. Het is voor Achterhuis altijd belangrijk geweest dat wat hij als filosoof verkondigde maatschappelijk relevant was. Daarin stond hij lang opmerkelijk alleen. Zo opende hij met Arbeid: Een Eigenaardig Medicijn de discussie over de Nederlandse arbeidsmentaliteit. In 1988 werd Achterhuis hoogleraar aan de Landbouwuniversiteit Wageningen. Hij bekleedde daar tot 1991 de leerstoel Milieufilosofie. In 1990 kwam er een leerstoel Algemene Wijsbegeerte aan de Technische Universiteit Twente bij. In De Erfenis Van De Utopie, dat in 1998 verscheen. In dat boek werd het fenomeen utopie onder de loep genomen. Hij uitte kritiek op de verdedigers van het communisme en/of maoïsme en schuwde de zelfkritiek niet: ook hij had oogkleppen op gehad en had als vredelievend mens het gebruik van geweld door linkse groeperingen in specifieke gevallen gerechtvaardigd gevonden. Hans Achterhuis verliet in 2007 de Technische Universiteit Twente en ging met pensioen. Dat wil waarschijnlijk niet zeggen dat we niets meer van hem horen. Daarvoor houdt de filosofie hem teveel bezig en zijn er teveel maatschappelijke debatten die wel wat meer gezond verstand kunnen gebruiken. ----------------------------------------- Hoogtepunten uit het interview "Een geitenwollensokkentype, dat dacht men. Ik had wel sandalen aan, ja." Jan Haasbroek typeert Hans Achterhuis als een geitenwollensokkentype die het welzijnswerk naar de filistijnen hielp. Dat begreep Achterhuis wel, hoewel hij geen geitenwollensokken droeg. Maar wel sandalen. Ook was hij lid van allerlei mannenpraatgroepen, maar dat was ook meer uit wraak op het buitengesloten worden uit alle feministische clubjes waar hun vrouwen bij zaten. Hij is voor de uitzending van Utrecht naar de VPRO-villa in Hilversum komen fietsen, dat vind hij leuk, net als tennissen. Niet echt een sport voor een geitenwollensokkentype, wordt er nog even aan toegevoegd. Hij maakte zich wel een beetje druk over vierenhalf uur live radio: "Ik ben iemand die secundair reageert. Ik kan wel spreken, maar ik weet heel zeker dat ik altijd pas op de terugweg bedenkt ik had dat moeten zeggen of dat moeten doen." Hans Achterhuis, die in zijn tijd erg onder de indruk was van Marx, gaat de armoede in de wereld aan zijn hart: "Armoede wordt gemoderniseerd, mensen worden afhankelijk gemaakt van de markt, ze kunnen niet meer zelf in hun onderhoud voorzien en dat is een vreselijke zaak. Of ze armer worden, weet ik niet, maar ze worden in ieder geval afhankelijker. " Op de tijdloze vraag of de mens van nature goed of slecht is, antwoordt Achterhuis: "Het is een volstrekt onzinnige vraag: is de mens goed of slecht. Ik schaar mij liever aan de kant van de mens is goed, maar de mens als goed verdedigen, nee, dat doe ik niet." Maakt gezondheidszorg ziek, wil Haasbroek weten. "Zal ik hier maar eens volmondig 'ja' op zeggen. Het vervreemd mensen van het idee dat ze zelf stukken van hun gezondheid in de hand hebben. " Citaat uit De Markt van Welzijn en Geluk: "Voorbij een bepaald punt wegen de winsten van de gezondheidszorg of die door de gezondheidszorg geproduceerd worden niet op tegen de daardoor veroorzaakte kosten. Gezondheidszorg produceert dan ziekte, welzijnszorg nood, meer scholing leidt tot meer onderontwikkelde, onzelfstandige mensen, meer geld voor snel verkeer, creeert steeds grotere afstanden en verkeersproblemen. En de industriële productiewijze in het algemeen schept een steeds grotere armoede en schaarste." "Ik neem daar geen dingen van terug, dat zou ik nog steeds op allerlei manier willen verdedigen." Citaat uit Het Rijk van de Schaarste: "De chemische bedrijven willen zeker de Rijn niet tot een dode rivier maken, ze proberen slechts in concurrentie met elkaar het hoofd boven water te houden. De Europese willen zeker de honger in de Derde Wereld niet vergroten, en het milieu bij ons onherstelbaar verwoesten, ze worden min of meer gedwongen hier aan mee te doen via de race om steeds meer te produceren. De consumenten van veel producten willen zeker niet de natuur vernietigen, of de Derde Wereld benadelen, ze willen alleen zo goedkoop mogelijk, of liever eigenlijk nog goedkoper dan de buren – dat suggereren de advertenties – hun inkopen doen. De automobilisten willen zeker niet via zure regen de bossen laten sterven, maar ze willen alleen sneller, dan wie trouwens, ergens zijn." --------------------------------- De interviewer: Jan Haasbroek "Ik zie marathoninterviews toch wel als historische documenten." Het interview met Hans Achterhuis vond ik heel erg leuk om te doen, omdat ik filosofie zelf erg leuk vindt. In dat interview horen luisteraars toch in drie uur praktisch de hele geschiedenis van de filosofie aan zich voorbijtrekken. Ik zie die marathoninterviews toch wel als historische documenten, daar was ik me toch wel van bewust toen ik ze mocht doen. Zo'n gesprek van drie uur of toen van vijf, je komt toch ontzettend veel van een persoon te weten. In ieder geval was het hartstikke leuk om te doen. Ik zou het nu zo weer doen. Een marathoninterview is altijd veel leuker voor degene die interviewt en geïnterviewd wordt, dan voor degenen die ernaar moeten luisteren. Voor de luisteraars is vijf uur natuurlijk heel erg lang. Wat niet wegneemt dat ik het marathoninterview een topformule vindt. Ik ben helemaal niet tegen lage cultuur of zo, maar het is natuurlijk prachtig dat je zo lang met één persoon kunt praten. Het is zo'n goed format omdat het helemaal voldoet aan datgene wat ik de neo-biografie heb gedoopt. Met een autobiografie krijg je een soort warme blik op een persoon. Iemand schrijft over zichzelf en de echt persoonlijke dingen kan iemand ook alleen maar over zichzelf schrijven. Maar voor de koude blik heb je iemand nodig die afstand kan nemen, zoals een goede biograaf dat doet. Als je die twee samenneemt, dan heb je echt wat, dan kun je heel dicht tot de kern van iemand komen. Dat is wat er in het marathoninterview eigenlijk gebeurt. Iemand praat over zichzelf, maar de interviewer, mits dat een goede is natuurlijk, analyseert dat en vraagt door.