Koken met Classics

Feestelijk, smakelijk, en volgens jaloerse koks ook eindelijk: de laatste aflevering van Koken met Classics. Kan indigestie tot gevolg hebben. In dit laatste overladen recept gaat Senne Guns samen met Korneel op zoek naar de geheime ingrediënten van En Dans van Clouseau. Daarvoor kunnen ze rekenen op de keukengeheimen van koks Kris Wauters en bassist Vincent Pierins.

Al jaren maakt Senne Guns gerechten klaar alsof ze voor hemzelf zouden zijn, met veel smaak, geste en citroenzeste. Maar in de voorlaatste aflevering moet hij het hoofd koel houden, want een doorkneed artiest komt zijn showcookingskills uitdagen. Loic Food, ofwel Loic Van Impe gaat de uitdaging aan om net als in de legendarische televisieshow '1000 seconden', een gerecht klaar te maken in zoveel tijd. Het recept wordt gedicteerd door Senne Guns en smaakt zo heet als een Red Hot Chilipepper.

In dit laatste (live)seizoen van Koken met Classics maakt Senne Guns ook een recept à la carte klaar. Luisteraar Bart had goesting in 'This town ain't big enough for the both of us' van Sparks. Spetterend theatraal, dat receptje, dankzij een Mannheimerraket tot aan Mozart, een vers maatje of 5 en een pistoolschot. En dat voor een licht voorgerechtje.

God weet waar The Beach Boys dit recept haalden. En Senne en Korneel ook. En jij nu ook. Bij Beethoven, bijvoorbeeld. En bij John Sebastian en Johan Sebastian. Gooi daar nog wat gulden snede en piano preparé door en je krijgt dit goddelijk recept. Live vanop het Live Podcast Event in Mechelen.

Live vanop het Live Podcast Event in Mechelen. Schreeuw het van de daken, in deze aflevering zit een gast: Yves Segers! Hij weet als geen andere hoe je een schlager moet klaarmaken. Behalve Senne Guns dan, want die heeft het geheime recept gekraakt. Aan het einde maken we er zelf eentje klaar, geserveerd met polonaisesaus.

Blauwe zwaailichten, da's het meest gangbare, maar the Police heeft voor dit recept rode tl-lampen uit een hoerenbuurt nodig. Sting zweert dat hij er per ongeluk passeerde. Ritmisch is Roxanne heel interessant, vandaar hebben we een bouillonblokje bossa nodig, een geraspte reggae-wortel, een toefke tango in plaats van een scheutje ska, een zakske Cyrano de Bergerac van lichte zeden, een snuifje sirtaki en een butt-piano-blooper.

Dit recept vraagt om bezwete lakens, brandende kaarsen en opgedroogd speeksel: seks dus. Want Pokerface gaat niet over een potje poker, maar over een stomend potje biseksuele seks. Verder nodig in dit recept: een tomamamamamatje Mama Baker, een papapapapatatje Papageno, een traditionele, klassieke fond, een superzaag en een bouillonblokje Bocelli.

Yeah, hihiii, oehw. Als je een te hete patat in je mond stopt, kan je misschien nog net de piepende en puffende geluiden van Michael Jackson imiteren. Maar wat hebben we verder nodig voor dit recept? Wel, een bodempje Vangelis op een bedje Donna Summer, een ritmische 1-2-en-3-4-rollade, een klanklasagne, een grammetje groupies en een moonwalk-dessertje.

Voor dit gerecht gingen Korneel en Senne op verplaatsing en ze namen 17 muzikanten mee: het Brussels Jazz Orchestra.

Dit is er eentje die lang mocht rijpen op vat, want al gestookt in de jaren ‘20 door Kurt Weill, geserveerd met wat duivelse Stravinsky chips, een cabaretje van bij de schlager, zonder basgitaar, maar met een Marxophone. Da's kapitaal van belang.

Wat maakt een hit tot classic? Originaliteit? Vergeet het. Haal gewoon enkele basisingrediënten in huis en volg het recept. Topchef Senne Guns en sous-chef Korneel De Clercq koken in Mechelen een heerlijk menu: een flinke portie muzieknoten*, eenheidsworst van bij de schlager, afgewerkt met gitaargarnituur. Het wordt een gerecht om oren en vingers bij af te likken. En ja, wij aanvaarden reservaties van grote groepen. (*ook geschikt voor mensen met notenallergie.)

Dit typisch Britse gerecht wordt vrij koud geserveerd. Om het klaar te maken is een druppel David Gilmour onmisbaar, maar je hebt verder ook een gram Peter Gabriel, een vat Fairlight, een lepel Led Zeppelin, een mespunt melancholische akkoordjes én een deal met God of de platenfirma nodig. Aan tafel!

Echte Belgische kost, dat wordt hier niet al te vaak klaargemaakt. De trots van de Belgische kust, de garnaalkroket van de muziek, het exquise ‘Les yeux de ma mère' van Arno. Daar hebben we voor nodig: een toefje Tom Waits, een vitaminelepeltje Lecompte of een zakje lamentobas met klassieke afkruiding, livebereiding en een suppo. Hotverdomme.

Al lijkt het nog zo traditioneel, dit Afrikaanse stoofpotje is eigenlijk toch vooral Amerikaans gekruid. Qua recept is deze wel van hoog niveau, dankzij koks met veel ervaring, een gietijzeren kom CS80-blazers in een GS-1-sausje, een kruidenzakje met dé 4 akkoorden, een snuifje Stevie Wonder-solo, een gong (echt!) en een wolkje goed bedoelde cultural appropriation. Hurry, she's waiting there for you. De aflevering, bedoelen we.

Een keer in de zoveel tijd komen dromen uit. In dit nieuwe seizoen starten Senne Guns en Korneel De Clercq met ‘Dreams' van Fleetwood Mac. Dit populaire recept vraagt om enkele ingrediënten: een pot die heel lang op het vuur kan blijven staan, een modale suikerspin, een hele grote cornflakes-loop, traag gegaarde groentjes, een snuifje gestrande relaties en een reep witte toetsenchocola. Smakelijk!

Senne Guns krijgt een koekje van eigen deeg, want in deze aflevering gaat Korneel aan de slag met zijn lied 'De Goudvis'. De ingrediënten: een lepel Bouillabaisse (niet op moeders wijze), een gekopieerde cordon blues, een vis-Satie, een kom augurken en een bouillon van graten en pluimen.

Senne krijgt binnenkort een koekje van eigen deeg. Wat zijn de ingrediënten van 'De Goudvis'? Ontdek het volgende week, tijdens de seizoensfinale van Koken Met Classics.

Senne en Korneel gaan aan de slag met Exit Music (For A Film) van Radiohead, en dat op basis van een 'potteke' Ro(o)meo + Juliet, een soeplepel Johnny Cash in een spookhuis, een warm broodje Chopin (te bereiden in de Mellotron), en een Picardisch pepertje.

Senne en Korneel bevinden zich in hogere sferen, want vandaag gaan ze aan de slag met de muziek uit de rockopera 'Jesus Christ Superstar'. De ingrediënten: een kommetje 'Rice & Webber', een mislukte Eurosongdemo, een hostietje Bob Dylan, een sterrencast, een 'potteke vet', een zakje inspiratie óf een pakje plagiaat, en een toefje theater.

De fusionkeuken van Alwyn Lopez Jarreau bezorgde onze hoorpapillen een stevige boost in 1981. Het was enkel bij ons, in Nederland en in Frankrtijk een hit, maar dat liet deze muzikale topchef niet aan zijn hart komen. Hij speelde met een vleugje black gospel, een potteke horn-stabs, Steve Gadd bladerdeeg, een zakje Bluesette II-V's en een scatman.

We bereiden een gerecht op basis van een heerlijke portie liefdespoëzie van Serge Gainsbourg, bestemd voor de vrouw wiens initialen in de songtitel staan: Brigitte Bardot. De basis is een soeplepel van die poëzie, aangevuld met de nieuwe wereldkeuken van Dvorak, een frygisch fond, een Londens snuifje Days Of Pearly Spencer en een parlando mis-en-place.

In deze aflevering van Koken Met Classics wordt "The Robots" van Kraftwerk geanalyseerd. Het nummer combineert elektronische muziek met invloeden van Karlheinz Stockhausen en maakt gebruik van een vocoder om robotstemmen te creëren. Het Russisch robotisch roereitje en de melodietjes verwijzen naar de mechanische en muzikale inspiratie achter het nummer. Deze aflevering is geschreven door Chat GPT en wordt voorgelezen door synthetische stemmen.* *Deze tekst is geschreven door Chat GPT.

Zullen we een hele LP-kant experimenteel genieten? Pink Floyd heeft in 1971 de hele b-zijde van hun album 'Meddle' gewijd aan het prachtiger 'Echoes'. We bereiden het met een keuken vol lekkere niemendalletjes, een lepeltje leslie in de slazwierder, een scheutje phantom of the opera, een vettige verdubbelaar, een zeemeeuwenaccident en een shepard's pie.

Een klassiek geschoolde pianiste die een pophit scoort? Het kan! Senne gaat aan de slag met 'A Thousand Miles' van Vanessa Carlton, op basis van een bodempje Beethoven, een grammetje Grieg, een theelepeltje ‘Time After Time', een bepaald aantal strijkersaccentjes en een snuifje cultkruiden.

Wat krijg je als je per ongeluk op een knop duwt waardoor je zangopname achterstevoren wordt afgespeeld? Een hit, zo blijkt! Senne gaat aan de slag met 'Work It' van Missy Elliott, en dat op basis van een potje achterstevoren mayonaise, een bouillonblokje Blondie-beats, minimale Timbaland-olifantendressing, een pepertje women power en een G-funk West Coast-kersje op de taart.

Because heeft alle ingrediënten van een klassieke hit: klavecimbel, barokke samenzang én de akkoorden van de Mondscheinsonate van Beethoven. Toch heeft het geen stoffig smaakje, dankzij dat mespuntje modieuze Moog.

Een heerlijke diepvriespizza met stukjes Italodisco, iemand? We hebben er eentje in de oven staan, en die gaat geweldig lekker zijn! We vullen de pizza aan met deze lekkere ingrediënten: vier kwartjes tarzan, een millenial whoop koekoek, een fond op basis van gezeefde DX7 én een scheutje Irish Stout. Smakelijk!

Kussen stelen, dat doe je beter niet, consent en zo. Prince deed het ook niet echt, met ‘Kiss'. Hij gaf het eerst weg aan ‘Maserati' en nam het dan terug, toen het al was afgewerkt. Dit wordt een smakelijk recept, met bluessoep, en gate-a-kaas.

We krijgen er niet genoeg van, hier is nog meer metal! We bereiden een heet geserveerde luchtgitaar met als ingrediënten een vers lapje leer in een subcultuur-sausje, een pul haarspray zonder bruine m&m's, een gft-bak met wat dood fruit, (gi)taartjes op grootmoeders wijze en fastfood met beperkte houdbaarheidsdatum. Smakelijk!

Vervormde gitaren op een bedje van kapotte gitaarversterkers, zo kan de oorsprong van de Heavy metal omschreven worden. In dit eerste deel van de geschiedenis achter het meest duivelse der muziekgenres gaan we aan de kook met deze ingrediënten een dosis distortion en een flesje fuzz, een portie powerchords in een unisono-soepje, enkele verse drumfill-filets en de duivelse drievuldigheid.

We kunnen deze keer heerlijk meefluiten met Elbow. Zoals die keer op Rock Werchter waarbij iedereen probeerde om de juiste toon te vatten. Dat is niet eenvoudig, zoveel is duidelijk. Maar het is wel een heerlijk recept, met een pedaalpuntpaprika, een plakkerige noot, een verborgen walsjes-vinaigrette, een smakelijk gebraden beo én natuurlijk een festivalsnack.

Donna Summer haar 'I feel love' is de song waarmee een hele generatie dansmuziek leerde maken. Giorgio Moroder deed mooie dingen met een modulmaire synthesizer, iets wat voordien vooral door avant-garde muzikanten werd gebruikt. Onze ingrediënten zijn een klutske clicktrack, een modulaire moog kookpot met een bassige fond, een muzikale stroboscoop, een scheutje percussie en een lekker one-takertje en een natuurlijke basdrum van eigen kweek.

Stand by me, smeekt Ben E. King. De inspiratie haalde hij bij de pastoor, zijn vrouw, of een andere artiest. Of bij een Braziliaanse dans, de 'baio'. Spreek dit uit als bajoaw, als een West-Vlaming die "ah, ja", zegt. Of luister gewoon naar hoe Senne Guns het uitspreekt.

Als je op zoek bent naar het recept van een hit zit je goed bij ons. Het is voor The Buggles wel bij die ene hit gebleven, maar meer moet dat soms niet zijn. We gebruiken vandaag een beetje hete adem van de concurrentie, een zakje radiojingles met Debi en Linda, een scheut discobollekes, Kraftwerk en The Normal in de blender, een wolkje hyperactieve achtste nootjes en kruiding naar eigen smaak en goesting.

Het is een beetje de spaghetti bolognaise der rock classics: iedereen kan het smaken, maar ook iedereen heeft er een mening over. We onderzoeken het recept achter Bohemian Rhapsody met behulp van een mespuntje chromatische maïzena, een opera-dressing van Verdi, Strauss en Mozart, een scheut Deep Purple hard-rock, een lepeltje impressionisme, 88 kilo tape en een stressbestendige kok.

Hoe weet je dat je met een classic te maken hebt? Laat het nummer bereiden door een andere artiest en als het overeind blijft, proef je de classic. Senne gaat aan de slag met 'As it was' van Harry Styles, op basis van een bouillonblokje pentatoniek, een lepel War On Drugse Krautrock Sauerkraut, een sprong en een ladder, een roux van A-ha, melancholie in een reverb-sausje op een basloos bedje.

Kerst komt eraan en dan mag het allemaal wat grootser zijn, ook in de keuken. Senne Guns bereidt een viergangenmenu. Een melancholisch soepje vol verlangen als voorgerecht. Vervolgens een JUNO in LinnDrumsaus en een procesje van Barry Manilow. Het dessert is tiramisu met een dubbele bodem. Toevallig de lievelingsgerechten van George Michael en Wham!. Fijne kerstdagen!

Volgens Bas Birker zijn de Dire Straits zoals 'vingernagels op een krijtbord'. Chef-kok Senne Guns heeft helemaal geen vingernagels nodig om Sultans of swing klaar te maken. Wel een snuifje Chet Atkins, een Andaloesische cadens, een scheut stratocaster en een blik Bob Dylan.

Ga te werk in een extreem vuile keuken. Maak er een mengsel op basis van vier akkoorden, een TR909, een TB303 en een scheut Pet Shop Boys. Is de brei vergelijkbaar met een Vlaamse schlager? Dan is je Bad Touch van de Bloodhound Gang klaar om te serveren. Smullen maar!

De bereiding van Hey ya! is zoals die van een Chinese 'hotpot'. Je verzamelt heel wat ingrediënten in een pot en mengt ze goed dooreen. OutKast maakte gebruik van een stevige scheut Beatles, een zakje The Hives, 22 kwartjes Aretha Franklin en heel veel vocal takes.

Senne Guns flambeert Back to black van Amy Winehouse. Zijn boodschappenlijstje? Een snuifje Chopin, Shangri-Las in de mixer, fucking strings en een dagboek met een gebroken hart.

Een tijdloze hiphopplaat bereiden, vraagt heel wat precisie. Chef-kok Senne Guns gaat aan de slag met vijf gram barok, drie gram jazz, twee gram Aznavour, wat samples, een dokter en een rijmwoordenboek vol vettige humor. Dat zijn dé ingrediënten om The real slim shady van Eminem klaar te maken.