Podcast appearances and mentions of al munafiqun

Automate Your Donations Every Juma! https://donate.micharity.com/abu-huraira-center-ahc/3231285976/donate?campaign=54&page=100315 Masjid maintenance please donate: https://donate.micharity.com/abu-huraira-center-ahc/3231285976/donate?campaign=1. __________________________________________________________________________ Please Donate towards our Wudhu Project Inshallah: https://micharityp2p.com/ahc/product/phase-1-wudu-facility-renovation-2/ __________________________________________________________________________ Servants of the Most Merciful playlist: https://goo.gl/MHrBMx The Beneficial Means to a Happy Life Playlist: https://goo.gl/j6ejeX The Evolution of Fiqh playlist: https://goo.gl/VGeDaH In their stories, there are lessons playlist: https://goo.gl/qdBU9M

28 - Al-Munafiqun: 11 - Thirty in Thirty - Shaykh Ahmed El-Azhary

Alquran Surah Al Munafiqun Number 63 ayat 1 - 11 recited by Mohamed Siddiq al-Minshawi and kids repeat

At-Taghābun "Loss, Deprivation" is the 64th surah of the Quran The theme of this surah is an invitation to the Faith, obedience (to God) and the teaching of good morals, contrasting with the previous surah, Al-Munafiqun, which was concerned with hypocrisy and the lack of Iman First four verses are addressed to all human-kind, verses 5-10 to those men who do not believe in the invitation of the Qur'an, and verses 11-18 to those who accept and believe in this invitation Verses (english by Abdul Haleem Quran.com) 1 Everything that is in the heavens and earth glorifies God; all control and all praise belong to Him; He has power over everything. 2 It is He who created you, yet some of you disbelieve and some believe: God sees everything you do. 3 He created the heavens and earth for a true purpose; He formed you and made your forms good: you will all return to Him. 4 He knows what is in the heavens and earth; He knows what you conceal and what you reveal; God knows very well the secrets of every heart. 5 [Disbelievers], have you not heard about those who disbelieved before you? They tasted the evil consequences of their conduct, and a painful torment awaits them. 6 That is because their messengers came to them with clear signs, yet they said, ‘Should we take guidance from mere mortals?', rejected the message, and turned away. But God had no need for them: He is all sufficient, worthy of all praise. 7 The disbelievers claim they will not be raised from the dead. Say [Prophet], ‘Yes indeed! I swear by my Lord! You will be raised and then you will be informed about everything you have done: an easy matter for God.' 8 So believe in God, in His Messenger, and in the light We have sent down: God is fully aware of what you do. 9 When He gathers you for the Day of Gathering, the Day of mutual neglect, He will cancel the sins of those who believed in Him and acted righteously: He will admit them into Gardens graced with flowing streams, there to remain for ever- the supreme triumph. 10 But those who disbelieved and rejected Our signs will be the inhabitants of the Fire, there to remain- a miserable destination. 11 Misfortunes can only happen with God's permission––He will guide the heart of anyone who believes in Him: God knows all things–– 12 so obey God and the Messenger. If you turn away, remember that Our Messenger's duty is only to make plain his message. 13 God! There is no god but Him, so let the faithful put their trust in Him. 14 Believers, even among your spouses and your children you have some enemies- beware of them- but if you overlook their offences, forgive them, pardon them, then God is all forgiving, all merciful. 15 Your wealth and your children are only a test for you. There is great reward with God: 16 be mindful of God as much as you can; hear and obey; be charitable- it is for your own good. Those who are saved from their own meanness will be the prosperous ones: 17 if you make a generous loan to God He will multiply it for you and forgive you. God is ever thankful and forbearing; 18 He knows the unseen, as well as the seen; He is the Almighty, the Wise. The surah opens with a description of God's power, wisdom, and knowledge, and takes its name from “the day of dispossession” (yawm al-taghabun) mentioned in verse 9 The disbelievers are reminded of the end of those who disbelieved before them in verses 5 and 6 Unbelief will not prevent infidels from rising from the dead and their denial of the Resurrection is strongly refuted in verse 7 Next 3 ayaat then present exhortation to believe in God and his Apostle In the discourse verses 11 to 13 prescribe to humanity that God is sovereign, therefore should be trusted Further in verse 14, the believers are urged to be wary but forgiving of the enemies they may have within their own families and muslims are exhorted to abjure worldly ties and to devote themselves to God in ayaat 14 to 18 and are warned to remain steadfast and to spend in God's cause in verse 8 and 16

The chapter deals with the phenomenon of hypocrisy It criticizes hypocrisy and condemns the hypocrites. It also exhorts the Believers to be sincere in their faith and make charity.[3] According to Muslim theologian, Javed Ahmad Ghamidi, the theme of Qur'an 63 is to inform the Muslims that the Hypocrites are absolute liars. Amin Ahsan Islahi elaborates that: This surah is a supplement to Surah Jum`ah, the previous surah It can be divided into two sections. The first one consists of eight verses, while the last three verses constitute the second section. In the first section, the character of the hypocrites is evaluated and shown that their real ailment is their lust for worldly riches In the second section, Muslims are warned that the love of wealth and children should not make them indifferent to the remembrance of the Almighty If today they do not truly benefit from their wealth by not spending in the way of Allah, they will feel sorry, once their life ends and at that moment their regret will be of no use to them In other words, in the first section the illness of hypocrisy is elaborated upon, while in the second section, Muslims are asked to guard themselves against it Translation Asbāb al-nuzūl (occasions or circumstances of revelation) is a secondary genre of Qur'anic exegesis (tafsir) directed at establishing the context in which specific verses of the Qur'an were revealed. Though of some use in reconstructing the Qur'an's historicity, asbāb is by nature an exegetical rather than a historiographical genre, and as such usually associates the verses it explicates with general situations rather than specific events. A hadith recorded by Muhammad al-Bukhari which narrates the occasion of revelation of this surah is as follows Narrated Zayd ibn Arqam: While I was with my uncle, I heard Abd-Allah ibn Ubayy saying, "Do not spend on those who are with Allah's Messenger, that they may disperse and go away (from him). And if we return to Medina, surely, the more honorable will expel therefrom the meaner. "I mentioned that to my uncle who, in turn, mentioned it to the Prophet. The Prophet called me and I told him about that. Then he sent for Abd-Allah ibn Ubayy and his companions, and they swore that they did not say so.The Prophet disbelieved my statement and believed theirs. I was distressed as I have never been before, and I remained in my house. My uncle said to me, "You just wanted the Prophet to consider you a liar and hate you." Then Allah revealed:-- 'When the hypocrites come to you, they say: 'We bear witness that you are indeed the Apostle of Allah" (63.1) So the Prophet sent for me and recited it and said, "Allah has confirmed your statement"[6] Hadith about Al-Munafiqun The first and foremost exegesis/tafsir of the Qur'an is found in a hadith attributed to Muhammad.[7] Although some scholars, including ibn Taymiyyah, claim that Muhammad has commented on the whole of the Qur'an, others including Ghazali cite the limited amount of narratives, thus indicating that he has commented only on a portion of the Qur'an.[8] Ḥadīth (حديث) is literally "speech" or "report", that is a recorded saying or tradition attributed to Muhammad validated by isnad; with Sirah Rasul Allah these comprise the sunnah and reveal shariah. According to Aishah,[9][10] the life of Muhammad was practical implementation of Qur'an[11][12][13] Therefore, mention in hadith elevates the importance of the pertinent surah from a certain perspective. In the Friday prayer he (Muhammad) is said to have recited Surah Al-Jumua and Surah Al-Munafiqun[14] A hadith attributes Ibn Abi Rafi' as saying: Abu Hurairah led us in the Friday prayer and recited Surah Al-Jumua and "When the hypocrites come to you" (Al-Munafiqun) in the last rak'ah. He said: I met Abu Hurairah when he finished the prayer and said to him: You recited the two surah that Ali ibn Abi Talib used to recite at Kufa. Abu Hurairah said: I heard the Messenger of Allah reciting them on Friday.[15][16][17]

Al-Jumuʿah is the 62nd chapter of the Quran, with 11 verses The chapter is named al-jumu`ah ("Friday") because it is the day of assembly, when the community abandons trade, transactions, and other diversions in favor of assembling to seek the all-encompassing truth and most beneficent and seek the "bounty of God" exclusively (Verse 9) This is an Al-Musabbihat surah because it begins with the glorification of God. Summary 1-4 A wise, powerful, and holy God sent Muhammad as his apostle to the Arabians 5-8 The Jews rebuked for their opposition to Islam 9-11 Admonition concerning the observance of worship on Friday[2] Hadith about Surah Al-Jumua The first and foremost exegesis/tafsir of the Qur'an is found in hadith of Muhammad.[3] Although some scholars, including ibn Taymiyyah, claim that Muhammad has commented on the whole of the Qur'an, others including Ghazali cite the limited amount of narratives, thus indicating that he has commented only on a portion of the Qur'an.[4] Ḥadīth (حديث) is literally "speech" or "report", that is a recorded saying or tradition of Muhammad validated by isnad; with Sirah Rasul Allah these comprise the sunnah and reveal shariah. According to Aishah,[5][6] the life of Muhammad was a practical implementation of Qur'an.[7][8][9] Therefore, mention in hadith elevates the importance of the pertinent surah from a certain perspective. In the Friday prayer he (Muhammad) would recite Surah Al-Jumua and Surah Al-Munafiqun (63).[10][11] Al-Dahhak b. Qais asked al-Nu'man b. Bashir: What did the Messenger of Allah recite on Friday after reciting the Surah Al-Jumua. He replied: He used to recite, "Had the story of overwhelming event reached you?" (Al-Ghashiyah (88)).[12][13][14][15][16] Ibn Abi Rafi' said: Abu Hurairah led us in the Friday prayer and recited Surah Al-Jumua and "When the hypocrites come to you" (Al-Munafiqun 63) in the last rak'ah. He said: I met Abu Hurairah when he finished the prayer and said to him: You recited the two surah that Ali ibn Abi Talib used to recite at Kufa. Abu Hurairah said: I heard the Messenger of Allah reciting them on Friday.[17][18][19] Translation by Abdul Haleem (Quran.com) Everything in the heavens and earth glorifies God, the Controller, the Holy One, the Almighty, the Wise. It is He who raised a mes-senger, among the people who had no Scripture, to recite His revelations to them, to make them grow spiritually and teach them the Scripture and wisdom––before that they were clearly astray–– to them and others yet to join them. He is the Almighty, the Wise: such is God's favour that He grants it to whoever He will; God's favour is immense. Those who have been charged to obey the Torah, but do not do so, are like asses carrying books: how base such people are who disobey God's revelations! God does not guide people who do wrong. Say [Prophet], ‘You who follow the Jewish faith, if you truly claim that out of all people you alone are friends of God, then you should be hoping for death.' But because of what they have stored up for themselves with their own hands they would never hope for death––God knows the wrongdoers very well–– so say, ‘The death you run away from will come to meet you and you will be returned to the One who knows the unseen as well as the seen: He will tell you everything you have done.' Believers! When the call to prayer is made on the day of congregation, hurry towards the reminder of God and leave off your trading––that is better for you, if only you knew–– then when the prayer has ended, disperse in the land and seek out God's bounty. Remember God often so that you may prosper. Yet they scatter towards trade or entertainment whenever they observe it, and leave you [Prophet] standing there. Say, ‘God's gift is better than any entertainment or trade: God is the best provider.'

NBF 202- Surah Al-Munafiqun by Safina Society

This is Quran recited by AbdulBaset AbdulSamad in the Qiraat of Warsh an Naafi' ( Ini adalah Quran yang dibacakan oleh AbdulBaset AbdulSamad di Qiraat Warsh an Naafi' )

برنامه شماره ۹۶۱ گنج حضوراجرا: پرویز شهبازی۱۴۰۲ تاریخ اجرا: ۹ مِی ۲۰۲۳ - ۲۰ اردیبهشتبرای دستیابی به فایل پادکست برنامه ۹۶۱ بر روی این لینک کلیک کنید.برای دانلود فایل صوتی برنامه ۹۶۱ با فرمت mp3 بر روی این لینک کلیک کنید.PDF متن نوشته شده برنامه با فرمتPDF متن نوشته شده پیغام‌های تلفنی برنامه با فرمتتمام اشعار این برنامه با فرمت PDF نسخه ریز مناسب پرینت تمام اشعار این برنامه با فرمت PDF نسخه درشت خوانش تمام ابیات این برنامه - فایل صوتیخوانش تمام ابیات این برنامه - فایل تصویریبرای دستیابی به اطلاعات مربوط به جبران مالی‌ بر روی این لینک کلیک کنید.مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۵۷۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1570, Divan e Shamsآن عِشرتِ(۱) نو که برگرفتیمپا دار که ما ز سَر گرفتیمآن دلبرِ خوبِ باخبر رامست و خوش و‌‌ بی‌خبر گرفتیمهر لحظه ز حُسنِ یوسفِ خودصد مصرِ پُر از شِکَر گرفتیمدر خانهٔ حُسن بود ماهیرَفتیمش و بام و در گرفتیمآن آبِ حیات سَرمَدی(۲) راچون آب درین جگر گرفتیمچون گوشهٔ تاجِ او بدیدیممستانه‌‌‌‌اش از کمر گرفتیمهر نقش که‌‌ بی‌وِی است مُرده‌‌‌‌ستاز بهر تو جانور گرفتیمهر جانوری که آن ندارداو را علفِ سَقَر(۳) گرفتیمهر کس گهری گرفت از کاناز کان همه سیم‌بَر(۴) گرفتیماز تابشِ نورِ آفتابیچون ماه جمال و فَر(۵) گرفتیمشمسِ تبریز چون سفر کردچون ماه ازآن سفر گرفتیم(۱) عِشرت: شادی، طرب، زندگی، کامرانی(۲) سَرمَدی: جاودانه، همیشگی(۳) سَقَر: جهنّم، از نام‌ها و طبقاتِ دوزخ(۴) سیم‌بَر: کسی که بدنش مانند نقره سفید است، مجازاً زیبا(۵) فَر: جلال و شکوهِ ایزدی--------------مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۵۷۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1570, Divan e Shamsآن عِشرتِ نو که برگرفتیمپا دار که ما ز سَر گرفتیمآن دلبرِ خوبِ باخبر رامست و خوش و‌‌ بی‌خبر گرفتیمهر لحظه ز حُسنِ یوسفِ خودصد مصرِ پُر از شِکَر گرفتیممولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۱۵Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #215کاه باشد کو به هر بادی جَهَدکوه کی مر باد را وزنی نَهد؟مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۹۲۵Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #925جانهای خلق پیش از دست و پامی‌پریدند از وفا اندر صفاچون به امر اِهْبِطُوا(۶) بندی(۷) شدندحبس خشم و حرص و خرسندی شدندقرآن کریم، سورهٔ بقره (۲)، آیهٔ ۳۸Quran, Al-Baqarah(#2), Line #38«قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْهَا جَمِيعًا ۖ فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدًى فَمَنْ تَبِعَ هُدَايَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ.» «گفتيم: «همه از بهشت فرود آیید؛ پس اگر هدایتی از من به سوی شما رسید، آنها كه هدایت مرا پيروى كنند، نه بیمی دارند و نه اندوهی.»»(۶) اِهْبِطُوا: فرود آیید، هُبوط کنید(۷) بندی: اسیر، به بند درآمده--------------مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۷۹۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #790, Divan e Shamsفکر محدود بُد و جامع و فارق بی‌حدآنچه محدود بُد، آن محو شد از نامحدودمولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۵۵۷Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #557رویِ نفسِ مطمئنّه در جسدزخمِ ناخن‌هایِ فکرت می‌کشدقرآن کریم، سورهٔ فجر (۸۹)، آیات ۲۷ و ۲۸Quran, Al-Fajr(#89), Line #27-28«يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ، ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً.»«اى روح آرامش يافته، راضی و مرضی به سوى پروردگارت بازگرد.»فکرتِ بد ناخنِ پُر زَهر دانمی‌خراشد در تعمّق(۸) رویِ جانتا گشاید عُقده(۹)‌ٔ اِشکال رادر حَدَث(۱۰) کرده‌ست زرّین بیل راعقده را بگشاده گیر ای مُنتهی(۱۱)عقده‌یی سخت‌ست بر کیسهٔ تهیدر گشادِ عُقده‌ها گشتی تو پیرعقدهٔ چندی دگر بگشاده گیرعقده‌ای کان بر گلویِ ماست سختکه بدانی که خَسی(۱۲) یا نیک‌بختحَلِّ این اِشکال کُن، گر آدمیخرج این کُن دَم، اگر آدم‌ْدَمی(۸) تعمّق: دوراندیشی و کنجکاوی، در اینجا به معنی دنباله‌روی از عقل جزیی است.(۹) عُقده: گره(۱۰) حَدَث: سرگین، مدفوع(۱۱) مُنتهی: به پایان رسیده، کمال یافته(۱۲) خَس: خار، خاشاک، پست و فرومایه--------------مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۸۰۴Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #804تو به هر صورت که آیی بیستیکه، منم این، والله آن تو نیستییک زمان تنها بمانی تو ز خَلقدر غم و اندیشه مانی تا به حَلقاین تو کی باشی؟ که تو آن اَوحَدی(۱۳)که خوش و زیبا و سرمستِ خودی(۱۳) اَوحَد: یگانه،‌ یکتا--------------مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۴۷Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2847, Divan e Shamsبه مثالِ آفتابی نَرَوی مگر که تنهابه مثالِ ماهِ شب‌رو، حَشَم و حَشَر نداریمولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۷۹Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #79بی‌‌ادب تنها نه خود را داشت بدبلکه آتش در همه آفاق(۱۴) زد(۱۴) آفاق: جمع اُفُق--------------مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۴۱Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #341گرچه با تو، شه نشیند بر زمینخویشتن بشناس و، نیکوتر نشینمولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۲۹۶۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #2960لی مَعَ‌الله وقت بود آن دَم مرالَا یَسَعْ فیهِ نَبیٌّ مُجْتَبیٰبرای من لحظهٔ فنا وقتی بود که تنها با خدا باشم به نحوی که هیچ پیامبر برگزیده‌ای در آن مقام یا حال جا ندارد.مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۳۴۱۳Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #3413پس ادب کردَش بدین جُرم اوستادکه مَساز از چوبِ پوسیده عِماد(۱۵)قرآن کریم، سورهٔ منافقون (۶۳)، آیهٔ ۴Quran, Al-Munafiqun(#63), Line #4«وَإِذَا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ ۖ وَإِنْ يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ ۖ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ ….»«چون آنها را ببينى تو را از ظاهرشان خوش مى‌آيد، و چون سخن بگويند به سخنشان گوش مى‌دهى، گويى چوب‌هايى هستند به ديوار تكيه داده.»(۱۵) عِماد: ستون، تکیه‌گاه--------------مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۵۷۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1570, Divan e Shamsشمسِ تبریز چون سفر کردچون ماه ازآن سفر گرفتیممولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۰۲۱Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1021, Divan e Shamsخوش‌خبران غلامِ تو، رطلِ گران(۱۶) سلامِ توچون شنوند نامِ تو، یاوه کنند پا و سَرمست و خراب و شاد و خوش، می‌گذری ز پنج و ششقافله را بکَش، بکَش، خوش سفری‌ست این سفر(۱۶) رطلِ گران: سطلِ سنگین، ظرفِ بزرگ--------------مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۳۶۹۸Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #3698پی پَیاپی می‌بَر ار دوری ز اصلتا رگِ مَردیت آرد سویِ وصلمولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۲۲۹Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2229روبها، پا را نگه دار از کلوخپا چو نَبْوَد، دُم چه سود ای چشم‌شوخ(۱۷)؟(۱۷) چشم‌شوخ: گستاخ--------------مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۱۵Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #215کاه باشد کو به هر بادی جَهَدکوه کی مر باد را وزنی نَهد؟مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۴۵۸Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2458, Divan e Shamsچون ز کَفَت باده کشم، بی‌خبر و مست و خوشمبی‌خطر و خوفِ کسی، بی‌شر و شورِ بشریمولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۳۹۳Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #393خُفته از احوالِ دنیا روز و شبچون قلم در پنجهٔ تقلیبِ(۱۸) رب(۱۸) تقلیب: برگردانیدن، واژگونه کردن--------------مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۱۱۹۷Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #1197ای دهندهٔ قوت و تَمْکین و ثَباتخلق را زین بی‌ثباتی دِه نجاتاندر آن کاری که ثابت بودنی‌ستقایمی دِه نفس را، که مُنْثَنی‌ست(۱۹)(۱۹) مُنْثَنى: خميده، دوتا، در اينجا به معنىِ سست‌كار و درمانده--------------مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۳۹۳Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1393, Divan e Shamsگفت که سرمست نِه‌ای، رو که از این دست نه‌ایرفتم و سرمست شدم، وز طرب آکنده(۲۰) شدم(۲۰) آکنده: پُر، لبریز--------------مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ١۵٠٢Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #1502خویش را تسلیم کن بر دامِ مُزدوانگه از خود بی زِ خود چیزی بدُزدمولوی، ديوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۳۸۳Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1383, Divan e Shamsهر جا خیالِ شه بود باغ و تماشاگه بوددر هر مقامی که رَوَم بر عِشرتی برمی‌تنممولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۵۹۶Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #596, Divan e Shamsهر چیز که می‌بینی، در بی‌خبری بینیتا باخبری والله او پرده بنگشایدمولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۲۶۳۸Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #2638چند روزی که ز پیشم رانده‌ استچشمِ من در رویِ خوبش مانده ا‌ستکز چنان رُویی چنین قهر ای عَجَبهر کسی مشغول گشته در سَبَبمن سبب را ننگرم، کآن حادِث استزآنکه حادث، حادِثی(۲۱) را باعث استلطفِ سابق را نِظاره می‌کنمهرچه آن حادِث، دوپاره می‌کنم(۲۱) حادِث: تازه پدیده‌ آمده، جدید، نو--------------مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ١۶٣۹Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1639گر تو این انبان(۲۲)، ز نان خالی کُنی پُر ز گوهرهایِ اِجلالی(۲۳) کنی‌‌طفلِ جان، از شیرِ شیطان باز کُن بعد از آنَشْ با مَلَک انباز کُن‌‌تا تو تاریک و ملول و تیره‌‌ای دان که با دیوِ لعین(۲۴) همشیره‌‌ای‌‌(۲۵)(۲۲) اَنبان: کیسه(۲۳) اِجلالی: گرانقدر(۲۴) لعین: ملعون(۲۵) همشیره‌‌: خواهر، در اینجا به معنی همراه و دمساز--------------مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۹۷Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #97, Divan e Shamsرفتم به سویِ مصر و خریدم شِکَری راخود فاش بگو یوسفِ زرّین‌کمری رامولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۳۰۹۴Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #3094خانه‌ای را کِش دریچه‌ست آن طرفدارد از سَیْرانِ(۲۶) آن یوسف شَرَف(۲۶) سَیْران: گذر کردن--------------مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۳۳۳Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #333گفت پیغمبر که جنّت از الهگر همی‌خواهی، ز کَس چیزی مخواهچون نخواهی، من کفیلم مر تو راجَنَّتُ‌الْـمَأوىٰ(۲۷) و دیدارِ خداحدیث«وَ مَنْ یتَوَکلْ عَلَی اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ.»«و هر كه بر خدا توكّل كند، خدا او را كافى است.»(۲۷) جَنَّتُ‌الْـمَأوىٰ: يکی از بهشت‌های هشتگانه--------------مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۴۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2840, Divan e Shamsمنگر به هر گدایی که تو خاص از آنِ ماییمفروش خویش ارزان که تو بس گرانبهاییمولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۶۳۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #630, Divan e Shamsبر هر چه امیدستت، کی گیرد او دستتبر شکلِ عصا آید وآن مارِ دوسر باشدوآن غصّه که می‌گویی: آن چاره نکردم دیهر چاره که پنداری، آن نیز غَرَر(۲۸) باشد(۲۸) غَرَر: هلاکت، فریب خوردن--------------مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۵۰۷Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #507شاد از وی شو، مشو از غیرِ ویاو بهارست و دگرها، ماهِ دیهر چه غیرِ اوست، اِستدراجِ توستگرچه تخت و ملک توست و تاجِ توستقرآن کریم، سورهٔ اعراف (۷)، آیات ۱۸۱ و ۱۸۲Quran, Al-A'raaf(#7), Line #181-182«وَمِمَّنْ خَلَقْنَا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ.» (١٨١)«از آفريدگان ما گروهى هستند كه به حق راه مى‌نمايند و به عدالت رفتار مى‌كنند.»«وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ.» (١٨٢)«و آنان را كه آيات ما را دروغ انگاشتند، از راهى كه خود نمى‌دانند به تدريج خوارشان مى‌سازيم (به تدريج به لب پرتگاه می کشانیم)، (به تدريج به افسانه من ذهنی می کشانیم).»مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۲۸۰۴Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #2804خانه را من رُوفتم از نیک و بدخانه‌ام پُرَّست از عشقِ احدمولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۱۶۲۸Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1628اُدْخُلُوا الْاَبْیٰاتَ مِنْ اَبْوابِهاوَاطْلُبُوا الْاَغْراضَ فی اَسْبٰابِها«برای در‌آمدن به خانه‌ها باید از درهای آن وارد شوید. و برای نیل به مقصود و مطلوبِ خود باید خواهانِ توسّل به علل و اسبابِ آن شوید.»قرآن کریم، سورهٔ بقره (۲)، آیهٔ ۱۸۹Quran, Al-Baqarah(#2), Line #189«… وَلَيْسَ الْبِرُّ بِأَنْ تَأْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ ظُهُورِهَا وَلَٰكِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقَىٰ ۗ وَأْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ أَبْوَابِهَا ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ.»«… و پسنديده نيست كه از پشت خانه‌ها به آنها داخل شويد، ولى پسنديده راه كسانى است كه پروا مى‌كنند و از درها به خانه‌ها درآييد و از خدا بترسيد تا رستگار شويد.»مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۳۳۲۷Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #3327گر همی ‌جو‌‌یید دُرِّ بی‌‌بهااُدْخُلُوا الْاَبْیاٰتَ مِنْ اَبْوابِها می‌زن آن حلقهٔ دَر و بر باب بیستاز سو‌یِ بامِ فلکْتان راه نیستمولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۵۱Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #51باز در بستندش و، آن دَرپَرَست(۲۹)بر همان اُمّید آتش‌پا(۳۰) شده‌ست(۲۹) دَرپرست: پرستندهٔ در، یعنی کسی که مراقب و امیدوارِ گشوده شدنِ درِ مقصود است.(۳۰) آتش‌پا: شتابان و تیزرو--------------مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۲۱۴۶Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #2146بر کنارِ بامی ای مستِ مُدام(۳۱)پست بنشین یا فرود آ، وَالسَّلامهر زمانی که شدی تو کامرانآن دَمِ خوش را کنارِ بام دان(۳۱) مُدام: شراب--------------مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۵۷۳Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #3573تو خوش و خوبی و، کانِ هر خوشی تو چرا خود منّتِ باده ‌کشی؟مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۳۶۹۷Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #3697 هرچه از وی شاد گردی در جهاناز فراقِ او بیندیش آن زمانزآنچه گشتی شاد، بس کس شاد شدآخر از وی جَست و همچون باد شداز تو هم بجهد، تو دل بر وی مَنهپیش از آن کو بجهد، از وی تو بِجِهمولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۰۱Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #101, Divan e Shamsکه سرگردان بدین سرهاست گر نهسکون بودی جهانِ بی‌سکون رامولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۳۲۱۴Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #3214علّتی بتّر ز پندارِ کمالنیست اندر جانِ تو ای ذُودَلال(۳۲)(۳۲) ذُودَلال: صاحبِ ناز و کرشمه--------------مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۳۲۱۹Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #3219در تگِ جو هست سِرگین ای فَتیٰ(۳۳)گرچه جو صافی نماید مر تو را(۳۳) فَتیٰ: جوان، جوانمرد--------------مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۳۲۴۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #3240کرده حق ناموس را صد من حَدید(۳۴)ای بسی بسته به بندِ ناپدید(۳۴) حَدید: آهن--------------مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۸۲۹Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1829, Divan e Shamsگفتم دوش عشق را: ای تو قرین و یارِ منهیچ مباش یک نَفَس غایب از این کنارِ منمولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۲۶۳۶Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #2636از قَرین بی‌قول و گفت‌وگویِ اوخو بدزدد دل نهان از خویِ اومولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۱۴۲۱Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #1421می‌رود از سینه‌ها در سینه‌هااز رهِ پنهان، صلاح و کینه‌هامولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۴۸۵۶Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #4856گرگِ درّنده‌ست نفسِ بَد، یقینچه بهانه می‌نهی بر هر قرین؟مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۵۱۴Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #3514بر قرینِ خویش مَفزا در صِفتکآن فراق آرد یقین در عاقبتمولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۵۷۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1570, Divan e Shamsآن آبِ حیات سَرمَدی راچون آب درین جگر گرفتیممولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۳۰۰۸Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #3008چیست تعظیمِ(۳۵) خدا افراشتن؟خویشتن را خوار و خاکی داشتنچیست توحیدِ خدا آموختن؟خویشتن را پیشِ واحد سوختنگر همی‌خواهی که بفْروزی چو روزهستیِ همچون شبِ خود را بسوز(۳۵) تعظیم: بزرگداشت، به عظمتِ خداوند پی بردن--------------مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۱۹۰۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #1900از ترازو کم کُنی، من کم کنمتا تو با من روشنی، من روشنممولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۱۴۵Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #3145ذَرّه‌ای گَر جَهْدِ تو افزون بُوَددَر ترازویِ خدا موزون بُوَدمولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۴۱۰۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #4100خواب چون در می‌رمد از بیمِ دلقخوابِ نسیان کَی بُوَد با بیمِ حَلْق؟لٰاتُؤاخِذ اِنْ نَسینا، شد گواهکه بُوَد نسیان به وجهی هم گناه زآنکه استکمالِ تعظیم او نکردورنه نسیان در نیاوردی نبردقرآن کریم، سورهٔ بقره (۲)، آیهٔ ۲۸۶Quran, Al-Baqarah(#63), Line #286«… رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِنْ نَسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا… .»«… اى پروردگار ما، اگر فراموش كرده‌ايم يا خطايى كرده‌ايم، ما را بازخواست مكن … .»مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۳۰۱۳Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #3013, Divan e Shamsیار در آخر زمان کرد طَرَب سازییباطنِ او جِدِّ جِد، ظاهرِ او بازییجملهٔ عشّاق را یار بدین عِلم کُشتتا نکُند هان و هان، جهلِ تو طنّازییمولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۷۱Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #71, Divan e Shamsاگر نه عشقِ شمس الدین بُدی در روز و شب ما رافراغت‌ها کجا بودی ز دام و از سبب ما را؟ بُتِ شهوت برآوردی، دَمار از ما ز تابِ خوداگر از تابش عشقش، نبودی تاب و تب، ما رامولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۵۶۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #560, Divan e Shamsلذّتِ بی‌کرانه‌ای است، عشق شده‌ست نامِ اوقاعده خود شکایت است، ور نه جفا چرا بُوَد؟مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۱۳۵۹Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #1359ننگرم کس را و گر هم بنگرماو بهانه باشد و، تو مَنْظَرم(۳۶)عاشقِ صُنعِ(۳۷) تواَم در شُکر و صبر(۳۸)عاشقِ مصنوع(۳۹) کی باشم چو گَبر(۴۰)؟عاشقِ صُنعِ خدا با فَر بوَدعاشقِ مصنوعِ او کافر بُوَد(۳۶) مَنْظَر: جای نگریستن و نظر انداختن(۳۷) صُنع: آفرینش(۳۸) شُکر و صبر: در اینجا کنایه از نعمت و بلاست.(۳۹) مصنوع: آفریده، مخلوق(۴۰) گبر: کافر--------------مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۹۱۴Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #914, Divan e Shamsز ناسپاسی ما بسته است روزن دلخدای گفت که انسان لِربِّه لَکَنودقرآن کریم، سوره عادیات (۱۰۰)، آیه ۶Quran, Al-Adiyat(#100), Line #6«إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ.»«همانا آدمی نسبت به پروردگارش بسیار ناسپاس است.»مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۵۷۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1570, Divan e Shamsهر نقش که‌‌ بی‌وِی است مُرده‌‌‌‌ستاز بهر تو جانور گرفتیممولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۸۸۳Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1883, Divan e Shamsبی‌ او نتوان رفتن، بی‌ او نتوان گفتنبی‌ او نتوان شِستن(۴۱)، بی‌ او نتوان خفتن(۴۱) شِستن: نشستن--------------مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۵۷۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1570, Divan e Shamsهر جانوری که آن ندارداو را علفِ سَقَر گرفتیمحافظ، غزلیات، غزل شمارهٔ ۱۲۵Poem (Qazal) #125, Divan e Hafezشاهد آن نیست که مویی و میانی داردبندهٔ طلعتِ(۴۲) آن باش که آنی دارد(۴۲) طلعت: چهره، رخسار--------------مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۹۹۴Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2994مر لئیمان(۴۳) را بزن، تا سر نهندمر کریمان را بده تا بَر(۴۴) دهندلاجَرَم(۴۵) حق هر دو مسجد آفریددوزخ آنها را و، اینها را مزیدساخت موسی قدس در، بابِ صغیرتا فرود آرند سر قومِ زَحیر(۴۶)زآنکه جبّاران(۴۷) بُدند و سرفرازدوزخ آن باب صغیر است و نیاز(۴۳) لئیم: ناکس، فرومایه(۴۴) بَر: میوه(۴۵) لاجَرَم: به ناچار(۴۶) قوم زَحیر: مردم بیمار و آزاردهنده(۴۷) جَبّار: ستمگر، ظالم--------------مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۵۴۴Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #544ناز کردن خوش‌تر آید از شِکَرلیک، کم خایَش(۴۸)، که دارد صد خطرایمن‌آبادست آن راهِ نیازتَرکِ نازش گیر و، با آن ره بساز(۴۸) خاییدن: جویدن--------------مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۵۶۷Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #567, Divan e Shamsخریدی خانهٔ دل را، دل آنِ توست، می‌دانیهر آنچه هست در خانه از آنِ کدخدا باشدمولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ٣٢۴Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #324بی‌وفایی دان وفا با ردِّ حق(۴۹)بر حقوقِ حق ندارد کس سَبَق(۴۹) ردِّ حق: آنکه از نظرِ حق تعالیٰ مردود است.--------------مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ٣۶٩٢Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #3692پس شما خاموش باشید اَنْصِتُوا(۵۰)تا زبانْ‌تان من شوم در گفت‌و‌گو(۵۰) اَنْصِتُوا: خاموش باشید--------------مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۵۱۴Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #3514بر قرینِ خویش مَفزا در صِفتکآن فراق آرد یقین در عاقبتمولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۱۶۲۲Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1622چون تو گوشی، او زبان، نی جنس توگوشها را حق بفرمود: اَنصِتُوامولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۴۵۶Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #3456اَنْصِتُوا را گوش کن، خاموش باشچون زبانِ حق نگشتی، گوش باش‏مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۳۳۱۶Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #3316از سخن‌گو‌یی مجو‌یید ارتفاع منتظر را بِهْ ز گفتن، استماع(۵۱)(۵۱) استماع: شنیدن، گوش دادن--------------مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۵۷۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1570, Divan e Shamsهر کس گهری گرفت از کاناز کان همه سیم‌بَر گرفتیممولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۵۷۴Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #3574تاجِ کَرَّمْناست بر فرقِ سَرَتطُوقِ(۵۲) اَعْطَیناکَ آویزِ برت(۵۲) طُوق: گردنبند--------------مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۵۷۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1570, Divan e Shamsشمسِ تبریز چون سفر کردچون ماه ازآن سفر گرفتیممولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۴۶۷۸Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #4678چون به من زنده شود این مُرده‌تنجانِ من باشد که رُو آرَد به منمن کنم او را ازین جان محتشمجان که من بخشم، ببیند بخششمجانِ نامحرم نبیند رویِ دوستجز همآن جان کاَصلِ او از کویِ اوستمولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۱۴۸۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #1480مرغِ جذبه ناگهان پَرَّد ز عُش(۵۳)چون بدیدی صبح، شمع آنگه بکُشچشم‌ها چون شد گذاره(۵۴)، نورِ اوستمغزها می‌بیند او در عینِ پوستبیند اندر ذَرّه خورشیدِ بقابیند اندر قطره، کُلِّ بحر(۵۵) را(۵۳) عُش: آشیانهٔ پرندگان(۵۴) گذاره: آنچه از حدّ در گذرد، گذرنده.(۵۵) بحر: دریا--------------مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۲۳۶۵Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #2365در بیان آنکه جنبیدنِ هر کسی از آنجا که وی است هر کس را از چنبرهٔ وجود خود بیند. تابهٔ کبود، آفتاب را کبود نماید و سرخ، سرخ نماید، چون تابه‌ از رنگ‌ها بیرون آید سپید شود. از همه تابه‌های دیگر او راست‌گوی‌تر باشد و امام باشد.دید احمد را ابوجهل و بگفت زشت‌نقشی کز بنی‌هاشم شگفت‌‌گفت احمد مر ورا که: راستیراست گفتی، گرچه کارافزاستی(۵۶)دید صِدّیقش، بگفت: ای آفتابنَی ز شرقی، نَی ز غربی، خوش بتابگفت احمد: راست گفتی ای عزیزای رهیده تو ز دنیایِ نه‌چیز(۵۷)حاضران گفتند: ای شه، هر دو راراستگو گفتی دو ضدگو را، چرا؟گفت: من آیینه‌ام، مَصْقُولِ(۵۸) دستتُرک و هندو در من آن بیند که هستای زن ار طَمّاع می‌بینی مرازین تحرّیِ زنانه برتر آاین طمع را مانَد و رحمت بُوَدکو طمع آنجا که آن نعمت بُوَد؟امتحان کن فقر را روزی دو توتا به فقر اندر، غنا بینی دوتوصبر کن با فقر و بگذار این مَلال(۵۹)زانکه در فقرست نورِ ذوالْجَلالسِرکه مفروش(۶۰) و، هزاران جان ببیناز قَناعت غرقِ بحرِ انگبینصد هزاران جانِ تلخی ‌کِش نگرهمچو گُل، آغشته اندر گُلْشِکر(۶۱)ای دریغا مر تو را گُنجا بُدیتا ز جانم شرحِ دل پیدا شُدیاین سخن شیرست در پستانِ جانبی کَشنده خوش نمی‌گردد روانمستمع چون تشنه و جوینده شدواعظ ار مُرده بُوَد، گوینده شدمستمع چون تازه آمد بی‌مَلالصدزبان گردد به گفتن، گُنگ و لالچونکه نامحرم درآید از دَرَمپرده در پنهان شوند اهلِ حرمور در آید مَحرَمی، دُور از گزندبرگشایند آن سَتیران(۶۲)، روی‌بندهرچه را خوب و خوش و زیبا کننداز برای دیدهٔ بینا کنندکی بُوَد آوازِ لحن و زیر و بماز برایِ گوشِ بی‌حسِّ اَصَم(۶۳)؟مُشک را بیهوده حق خوش‌دَم نکردبهرِ حس کرد او، پیِ اَخْشَم(۶۴) نکردحق، زمین و آسمان برساخته ا‌ستدر میان، بس نار و نور افراخته ا‌ستاین زمین را از برایِ خاکیان(۶۵)آسمان را مسکنِ افلاکیان(۶۶)مردِ سُفلی، دشمنِ بالا بُوَدمشتریِّ هر مکان، پیدا بُوَدای سَتیره(۶۷)، هیچ تو برخاستی؟خویشتن را بهرِ کور آراستی؟گر جهان را پُر دُرِ مکنون(۶۸) کنمروزیِ تو چون نباشد، چون کنم؟قرآن کریم، سورهٔ واقعه (۵۶)، آیهٔ ۲۳Quran, Al-Waaqia(#56), Line #23«كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ.»«همانند مرواريدهايى در صدف.»ترک جنگ و رَه‌زنی ای زن بگوور نمی‌گویی، به ترکِ من بگو(۵۶) کارافزا: مایه‌ٔ دردسر(۵۷) نه‌چیز: شکل دیگر است از کلمه‌ی (ناچیز) به معنی بی ارزش و اهمیت(۵۸) مَصْقُول: صیقل‌یافته(۵۹) مَلال: دلتنگی(۶۰) سِرکه فروختن: کنایه از ترشرویی کردن(۶۱) گُلشِکر: شربتی مرکب از گل سرخ و مواد قندی(۶۲) سَتیر: پوشیده، در حجاب(۶۳) اَصَم: کر، ناشنوا(۶۴) اَخْشَم: کسی که حس شامّه‌اش کار نمی‌کند و بویی احساس ننماید.(۶۵) خاکیان: اهلِ زمین، زمینیان(۶۶) افلاکیان: اهلِ آسمان، آسمانیان(۶۷) سَتیره: پوشیده‌روی، زن(۶۸) دُرِّ مکْنُون: مروارید مستور و نهفته، وقتی که مروارید در صدف قرار گیرد و هیچ دستی به آن نرسد، گرانقدرتر و شفّاف‌تر خواهد بود.--------------مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۶۸۸Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1688, Divan e Shamsبا من به جنگ شد جان، گفتا: مرا مَرَنجانگفتم: طلاق بِستان، گفتا: بِده، بِدادممولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۲۳۹۲Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #2392مر مرا چه جایِ جنگِ نیک و بد؟کین دلم از صلح‌ها هم می‌رمدگَر خَمُش کردی و، گر نی آن کنمکه: همین دَم، ترکِ خان و مان کنممولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۲۳۹۴Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #2394مراعات کردنِ زن، شوهر را و استغفار نمودن از گفتهٔ خویش‌‌زن چو دید او را که تند و توسَن(۶۹) است گشت گریان، گریه خود، دامِ زن است‌‌گفت: از تو کی چنین پنداشتم؟ از تو من اومیدِ دیگر داشتم‌‌ زن درآمد از طریقِ نیستی(۷۰) گفت: من خاکِ شماام نَی سَتی‌‌(۷۱)جسم و جان و هر چه هستم آنِ توست حکم و فرمان، جملگی، فرمانِ توَست‌‌گر ز درویشی دلم از صبر جَست بهرِ خویشم نیست آن، بهرِ توَست‌‌تو مرا در دردها بودی دوا من نمی‌‌خواهم که باشی بینواجان و سر کز بهرِ خویشم نیست این از برایِ توست این ناله و حنین‌‌ خویشِ من وَاللَّه که بهرِ خویشِ تو هر نَفَس خواهد که میرد پیشِ توکاش جانت کِش روانِ من فِدی از ضمیرِ جانِ من واقف بُدی‌‌چون تو با من این چنین بودی به ظن هم ز جان بیزار گشتم، هم ز تن‌‌خاک را بر سیم و زر کردیم، چون تو چنینی با من، ای جان را سکون‌‌تو که در جان و دلم جا می‌‌کُنی این قَدَر از من تَبَرّا(۷۲) می‌‌کُنی‌‌؟ تو تبرّا کن که هستت دستگاه(۷۳) ای تبرّایِ تو را جان، عذرخواه‌‌یاد می‌‌کن آن زمانی را که من چون صَنَم(۷۴) بودم، تو بودی چون شَمَن‌‌(۷۵)بنده بر وَفقِ تو، دل افروخته است هر چه گویی: پُخت، گوید: سوخته است‌‌من سِفاناخِ(۷۶) تو با هرچِم پَزی یا تُرُش‌با یا که شیرین می‌‌سَزی‌‌کفر گفتم، نَک به ایمان آمدم پیشِ حُکمت از سرِ جان آمدم‌‌خویِ شاهانهٔ تو را نشناختم پیشِ تو گُستاخ مَرکَب تاختم‌‌(۷۷)چون ز عفوِ تو چراغی ساختم توبه کردم، اعتراض انداختم‌‌می‌‌نهم پیشِ تو شمشیر و کَفَن می‌‌کَشَم پیشِ تو گردن را، بزن‌‌از فِراقِ تلخ می‌‌گویی سَخُن؟ هر چه خواهی کن، و لیکن این مکن‌‌در تو از من عذرخواهی هست سِر با تو بی‌‌من، او شفیعی مستمر عذرخواهم در درونت خُلقِ توست ز اعتمادِ او دلِ من جُرم جُسترحم کن پنهان ز خود ای خشمگین ای که خُلقت بِه، ز صد مَن انگبین‌‌زین نَسَق(۷۸) می‌‌گفت با لطف و گُشاد در میانه، گریه‌‌ای بر وی فتادگریه چون از حد گذشت و های‌های زآنکه بی‌‌گریه، بُد او خود دلربای‌‌شد از آن باران یکی برقی پدید زد شَراری(۷۹) در دِل مردِ وَحید(۸۰) آن‌که بندهٔ روی خوبش بود مَرد چون بُوَد چون بندگی آغاز کرد؟آن‌که از کِبرش دلت لرزان بُوَد چُون شَوی؟ چون پیشِ تو گریان شودآن‌که از نازش دل و جان، خون بُوَد چون‌که آید در نیاز، او چون بُوَد؟آن‌که در جور و جفائش دامِ ماست عذرِ ما چه‌بْوَد چو او در عذر خاست؟‌‌زُيِّنَ لِلنّاس، حق آراسته است زآنچه حق آراست، چُون دانند جَست‌‌؟آن مشتهیات و لذت‌هایی که خدا برای مردم آراسته است، آن‌ها چگونه می‌توانند از کمند آن برهند؟قرآن کریم، سورهٔ آلِ عِمران (۳)، آیهٔ ۱۴Quran, Aal-i-Imran(#3), Line #14«زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِينَ وَالْقَنَاطِيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ۗ ذَٰلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَاللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ» «در چشم مردم آرايش يافته است، عشق به اميال نفسانى و دوست داشتن زنان و فرزندان و هميانهاى زر و سيم و اسبان داغ برنهاده و چارپايان و زراعت. همه اينها متاع زندگى اينجهانى هستند، در حالى كه بازگشتنگاه خوب نزد خدا است.»چون پیِ یَسْکُن اِلَیهاش آفرید کِی توانَد آدم از حَوّا بُرید؟از آن‌جهت که هدف خدا از آفرینش زن، آرامش مرد بود،‌ آدم(ع) چگونه می‌تواند از حوّا ببُرد؟قرآن کریم، سورهٔ اعراف (۷)، آیهٔ ۱۸۹Quran, Al-A'raaf(#7), Line #189«هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا ۖ … .»«اوست كه همه شما را از يك تن بيآفريد. و از آن يك تن زنش را نيز بيآفريد تا به او آرامش يابد … .» رستمِ زال ار بُوَد، وز حَمْزه بیش هست در فرمان، اسیرِ زالِ خویشآن‌که عالَم بندهٔ گفتش بُدیکَلِّمینی(۸۱) یا حُمَیرا می‌‌زدی‌‌آب، غالب شد بر آتش از نهیب(۸۲) آتشش جوشد، چو باشد در حِجابچونکه دیگی در میان آید، شهانیست کرد آن آب را، کردش هوا ظاهراً بر زن، چو آب ار غالبی باطناً مغلوب و زن را طالبی‌‌این‌ چنین خاصیتّی در آدمی‌ست مِهر، حیوان را کم است، آن از کمی‌ست‌‌(۶۹) توسَن: اسبِ سرکش(۷۰) نیستی: در اینجا به‌معنی فروتن و نادیده گرفتنِ خود.(۷۱) سَتی: مخفّفِ سَتّی به‌معنی بانو، خاتون(۷۲) تَبَرّا: بیزاری جُستن (۷۳) دستگاه: قدرت و توانایی، شکوه و جلال(۷۴) صَنَم: بُت(۷۵) شَمَن‌‌: بُت‌پرست(۷۶) سِفاناخ: اسفناج(۷۷) گُستاخ مَرکَب تاختن: کنایه از گستاخی کردن است.(۷۸) نَسَق: ترتیب و نظم(۷۹) شَراره: پاره‌ای آتش که به اطراف می‌جهد. (۸۰) وَحید: یکتا و یگانه(۸۱) کَلِّمینی: با من حرف بزن(۸۲) نهیب: ترس و بیم، تَشَر-------------------------مجموع لغات:(۱) عِشرت: شادی، طرب، زندگی، کامرانی(۲) سَرمَدی: جاودانه، همیشگی(۳) سَقَر: جهنّم، از نام‌ها و طبقاتِ دوزخ(۴) سیم‌بَر: کسی که بدنش مانند نقره سفید است، مجازاً زیبا(۵) فَر: جلال و شکوهِ ایزدی(۶) اِهْبِطُوا: فرود آیید، هُبوط کنید(۷) بندی: اسیر، به بند درآمده(۸) تعمّق: دوراندیشی و کنجکاوی، در اینجا به معنی دنباله‌روی از عقل جزیی است.(۹) عُقده: گره(۱۰) حَدَث: سرگین، مدفوع(۱۱) مُنتهی: به پایان رسیده، کمال یافته(۱۲) خَس: خار، خاشاک، پست و فرومایه(۱۳) اَوحَد: یگانه،‌ یکتا(۱۴) آفاق: جمع اُفُق(۱۵) عِماد: ستون، تکیه‌گاه(۱۶) رطلِ گران: سطلِ سنگین، ظرفِ بزرگ(۱۷) چشم‌شوخ: گستاخ(۱۸) تقلیب: برگردانیدن، واژگونه کردن(۱۹) مُنْثَنى: خميده، دوتا، در اينجا به معنىِ سست‌كار و درمانده(۲۰) آکنده: پُر، لبریز(۲۱) حادِث: تازه پدیده‌ آمده، جدید، نو(۲۲) اَنبان: کیسه(۲۳) اِجلالی: گرانقدر(۲۴) لعین: ملعون(۲۵) همشیره‌‌: خواهر، در اینجا به معنی همراه و دمساز(۲۶) سَیْران: گذر کردن(۲۷) جَنَّتُ‌الْـمَأوىٰ: يکی از بهشت‌های هشتگانه(۲۸) غَرَر: هلاکت، فریب خوردن(۲۹) دَرپرست: پرستندهٔ در، یعنی کسی که مراقب و امیدوارِ گشوده شدنِ درِ مقصود است.(۳۰) آتش‌پا: شتابان و تیزرو(۳۱) مُدام: شراب(۳۲) ذُودَلال: صاحبِ ناز و کرشمه(۳۳) فَتیٰ: جوان، جوانمرد(۳۴) حَدید: آهن(۳۵) تعظیم: بزرگداشت، به عظمتِ خداوند پی بردن(۳۶) مَنْظَر: جای نگریستن و نظر انداختن(۳۷) صُنع: آفرینش(۳۸) شُکر و صبر: در اینجا کنایه از نعمت و بلاست.(۳۹) مصنوع: آفریده، مخلوق(۴۰) گبر: کافر(۴۱) شِستن: نشستن(۴۲) طلعت: چهره، رخسار(۴۳) لئیم: ناکس، فرومایه(۴۴) بَر: میوه(۴۵) لاجَرَم: به ناچار(۴۶) قوم زَحیر: مردم بیمار و آزاردهنده(۴۷) جَبّار: ستمگر، ظالم(۴۸) خاییدن: جویدن(۴۹) ردِّ حق: آنکه از نظرِ حق تعالیٰ مردود است.(۵۰) اَنْصِتُوا: خاموش باشید(۵۱) استماع: شنیدن، گوش دادن(۵۲) طُوق: گردنبند(۵۳) عُش: آشیانهٔ پرندگان(۵۴) گذاره: آنچه از حدّ در گذرد، گذرنده.(۵۵) بحر: دریا(۵۶) کارافزا: مایه‌ٔ دردسر(۵۷) نه‌چیز: شکل دیگر است از کلمه‌ی (ناچیز) به معنی بی ارزش و اهمیت(۵۸) مَصْقُول: صیقل‌یافته(۵۹) مَلال: دلتنگی(۶۰) سِرکه فروختن: کنایه از ترشرویی کردن(۶۱) گُلشِکر: شربتی مرکب از گل سرخ و مواد قندی(۶۲) سَتیر: پوشیده، در حجاب(۶۳) اَصَم: کر، ناشنوا(۶۴) اَخْشَم: کسی که حس شامّه‌اش کار نمی‌کند و بویی احساس ننماید.(۶۵) خاکیان: اهلِ زمین، زمینیان(۶۶) افلاکیان: اهلِ آسمان، آسمانیان(۶۷) سَتیره: پوشیده‌روی، زن(۶۸) دُرِّ مکْنُون: مروارید مستور و نهفته، وقتی که مروارید در صدف قرار گیرد و هیچ دستی به آن نرسد، گرانقدرتر و شفّاف‌تر خواهد بود.(۶۹) توسَن: اسبِ سرکش(۷۰) نیستی: در اینجا به‌معنی فروتن و نادیده گرفتنِ خود.(۷۱) سَتی: مخفّفِ سَتّی به‌معنی بانو، خاتون(۷۲) تَبَرّا: بیزاری جُستن (۷۳) دستگاه: قدرت و توانایی، شکوه و جلال(۷۴) صَنَم: بُت(۷۵) شَمَن‌‌: بُت‌پرست(۷۶) سِفاناخ: اسفناج(۷۷) گُستاخ مَرکَب تاختن: کنایه از گستاخی کردن است.(۷۸) نَسَق: ترتیب و نظم(۷۹) شَراره: پاره‌ای آتش که به اطراف می‌جهد. (۸۰) وَحید: یکتا و یگانه(۸۱) کَلِّمینی: با من حرف بزن(۸۲) نهیب: ترس و بیم، تَشَر----------------------------************************تمام اشعار برنامه بر اساس فرمت سایت گنج نما برای جستجوی آسانمولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۵۷۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1570, Divan e Shamsآن عشرت نو که برگرفتیمپا دار که ما ز سر گرفتیمآن دلبر خوب باخبر رامست و خوش و‌‌ بی‌خبر گرفتیمهر لحظه ز حسن یوسف خودصد مصر پر از شکر گرفتیمدر خانه حسن بود ماهیرفتیمش و بام و در گرفتیمآن آب حیات سرمدی راچون آب درین جگر گرفتیمچون گوشه تاج او بدیدیممستانه‌‌‌‌اش از کمر گرفتیمهر نقش که‌‌ بی‌وی است مرده‌‌‌‌ستاز بهر تو جانور گرفتیمهر جانوری که آن ندارداو را علف سقر گرفتیمهر کس گهری گرفت از کاناز کان همه سیم‌بر گرفتیماز تابش نور آفتابیچون ماه جمال و فر گرفتیمشمس تبریز چون سفر کردچون ماه ازآن سفر گرفتیممولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۵۷۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1570, Divan e Shamsآن عشرت نو که برگرفتیمپا دار که ما ز سر گرفتیمآن دلبر خوب باخبر رامست و خوش و‌‌ بی‌خبر گرفتیمهر لحظه ز حسن یوسف خودصد مصر پر از شکر گرفتیممولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۱۵Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #215کاه باشد کو به هر بادی جهدکوه کی مر باد را وزنی نهدمولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۹۲۵Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #925جانهای خلق پیش از دست و پامی‌پریدند از وفا اندر صفاچون به امر اهبطوا بندی شدندحبس خشم و حرص و خرسندی شدندقرآن کریم، سورهٔ بقره (۲)، آیهٔ ۳۸Quran, Al-Baqarah(#2), Line #38«قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْهَا جَمِيعًا ۖ فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدًى فَمَنْ تَبِعَ هُدَايَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ.» «گفتيم: «همه از بهشت فرود آیید؛ پس اگر هدایتی از من به سوی شما رسید، آنها كه هدایت مرا پيروى كنند، نه بیمی دارند و نه اندوهی.»»مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۷۹۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #790, Divan e Shamsفکر محدود بد و جامع و فارق بی‌حدآنچه محدود بد آن محو شد از نامحدودمولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۵۵۷Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #557روی نفس مطمئنه در جسدزخم ناخن‌های فکرت می‌کشدقرآن کریم، سورهٔ فجر (۸۹)، آیات ۲۷ و ۲۸Quran, Al-Fajr(#89), Line #27-28«يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ، ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً.»«اى روح آرامش يافته، راضی و مرضی به سوى پروردگارت بازگرد.»فکرت بد ناخن پر زهر دانمی‌خراشد در تعمق روی جانتا گشاید عقده اشکال رادر حدث کرده‌ست زرین بیل راعقده را بگشاده گیر ای منتهیعقده‌یی سخت‌ست بر کیسه تهیدر گشاد عقده‌ها گشتی تو پیرعقده چندی دگر بگشاده گیرعقده‌ای کان بر گلوی ماست سختکه بدانی که خسی یا نیک‌بختحل این اشکال کن گر آدمیخرج این کن دم اگر آدم‌دمیمولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۸۰۴Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #804تو به هر صورت که آیی بیستیکه منم این والله آن تو نیستییک زمان تنها بمانی تو ز خلقدر غم و اندیشه مانی تا به حلقاین تو کی باشی که تو آن اوحدیکه خوش و زیبا و سرمست خودیمولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۴۷Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2847, Divan e Shamsبه مثال آفتابی نروی مگر که تنهابه مثال ماه شب‌رو حشم و حشر نداریمولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۷۹Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #79بی‌‌ادب تنها نه خود را داشت بدبلکه آتش در همه آفاق زدمولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۴۱Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #341گرچه با تو شه نشیند بر زمینخویشتن بشناس و نیکوتر نشینمولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۲۹۶۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #2960لی مع‌الله وقت بود آن دم مرالا یسع فیه نبی مجتبیبرای من لحظه فنا وقتی بود که تنها با خدا باشم به نحوی که هیچ پیامبر برگزیده‌ای در آن مقام یا حال جا نداردمولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۳۴۱۳Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #3413پس ادب کردش بدین جرم اوستادکه مساز از چوب پوسیده عمادقرآن کریم، سورهٔ منافقون (۶۳)، آیهٔ ۴Quran, Al-Munafiqun(#63), Line #4«وَإِذَا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ ۖ وَإِنْ يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ ۖ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ ….»«چون آنها را ببينى تو را از ظاهرشان خوش مى‌آيد، و چون سخن بگويند به سخنشان گوش مى‌دهى، گويى چوب‌هايى هستند به ديوار تكيه داده.»مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۵۷۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1570, Divan e Shamsشمس تبریز چون سفر کردچون ماه ازآن سفر گرفتیممولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۰۲۱Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1021, Divan e Shamsخوش‌خبران غلام تو رطلِ گران سلام توچون شنوند نام تو یاوه کنند پا و سرمست و خراب و شاد و خوش می‌گذری ز پنج و ششقافله را بکش بکش خوش سفری‌ست این سفرمولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۳۶۹۸Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #3698پی پیاپی می‌بر ار دوری ز اصلتا رگ مردیت آرد سوی وصلمولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۲۲۹Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2229روبها پا را نگه دار از کلوخپا چو نبود دم چه سود ای چشم‌شوخمولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۱۵Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #215کاه باشد کو به هر بادی جهدکوه کی مر باد را وزنی نهدمولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۴۵۸Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2458, Divan e Shamsچون ز کفت باده کشم بی‌خبر و مست و خوشمبی‌خطر و خوف کسی بی‌شر و شور بشریمولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۳۹۳Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #393خفته از احوال دنیا روز و شبچون قلم در پنجه تقلیب ربمولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۱۱۹۷Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #1197ای دهنده قوت و تمکین و ثباتخلق را زین بی‌ثباتی ده نجاتاندر آن کاری که ثابت بودنی‌ستقایمی ده نفس را که منثنی‌ستمولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۳۹۳Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1393, Divan e Shamsگفت که سرمست نه‌ای رو که از این دست نه‌ایرفتم و سرمست شدم وز طرب آکنده شدممولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ١۵٠٢Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #1502خویش را تسلیم کن بر دام مزدوانگه از خود بی ز خود چیزی بدزدمولوی، ديوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۳۸۳Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1383, Divan e Shamsهر جا خیال شه بود باغ و تماشاگه بوددر هر مقامی که روم بر عشرتی برمی‌تنممولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۵۹۶Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #596, Divan e Shamsهر چیز که می‌بینی در بی‌خبری بینیتا باخبری والله او پرده بنگشایدمولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۲۶۳۸Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #2638چند روزی که ز پیشم رانده‌ استچشم من در روی خوبش مانده ا‌ستکز چنان رویی چنین قهر ای عجبهر کسی مشغول گشته در سببمن سبب را ننگرم کآن حادث استزآنکه حادث حادثی را باعث استلطف سابق را نظاره می‌کنمهرچه آن حادث دوپاره می‌کنممولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ١۶٣۹Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1639گر تو این انبان ز نان خالی کنیپر ز گوهرهای اجلالی کنی‌‌طفل جان از شیر شیطان باز کنبعد از آنش با ملک انباز کن‌‌تا تو تاریک و ملول و تیره‌‌ایدان که با دیو لعین همشیره‌‌ای‌‌مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۹۷Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #97, Divan e Shamsرفتم به سوی مصر و خریدم شکری راخود فاش بگو یوسف زرین‌کمری رامولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۳۰۹۴Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #3094خانه‌ای را کش دریچه‌ست آن طرفدارد از سیران آن یوسف شرفمولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۳۳۳Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #333گفت پیغمبر که جنت از الهگر همی‌خواهی ز کس چیزی مخواهچون نخواهی من کفیلم مر تو راجنت‌المأوى و دیدار خداحدیث«وَ مَنْ یتَوَکلْ عَلَی اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ.»«و هر كه بر خدا توكّل كند، خدا او را كافى است.»مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۲۸۴۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #2840, Divan e Shamsمنگر به هر گدایی که تو خاص از آن ماییمفروش خویش ارزان که تو بس گرانبهاییمولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۶۳۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #630, Divan e Shamsبر هر چه امیدستت کی گیرد او دستتبر شکل عصا آید وآن مار دوسر باشدوآن غصه که می‌گویی آن چاره نکردم دیهر چاره که پنداری آن نیز غرر باشدمولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۵۰۷Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #507شاد از وی شو مشو از غیر ویاو بهارست و دگرها ماه دیهر چه غیر اوست استدراج توستگرچه تخت و ملک توست و تاج توستقرآن کریم، سورهٔ اعراف (۷)، آیات ۱۸۱ و ۱۸۲Quran, Al-A'raaf(#7), Line #181-182«وَمِمَّنْ خَلَقْنَا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ.» (١٨١)«از آفريدگان ما گروهى هستند كه به حق راه مى‌نمايند و به عدالت رفتار مى‌كنند.»«وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ.» (١٨٢)«و آنان را كه آيات ما را دروغ انگاشتند، از راهى كه خود نمى‌دانند به تدريج خوارشان مى‌سازيم (به تدريج به لب پرتگاه می کشانیم)، (به تدريج به افسانه من ذهنی می کشانیم).»مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۲۸۰۴Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #2804خانه را من روفتم از نیک و بدخانه‌ام پرست از عشق احدمولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۱۶۲۸Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1628ادخلوا الابیات من ابوابهاواطلبوا الاغراض فی اسبابهابرای در‌آمدن به خانه‌ها باید از درهای آن وارد شوید و برای نیل به مقصود و مطلوب خود باید خواهان توسل به علل و اسباب آن شویدقرآن کریم، سورهٔ بقره (۲)، آیهٔ ۱۸۹Quran, Al-Baqarah(#2), Line #189«… وَلَيْسَ الْبِرُّ بِأَنْ تَأْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ ظُهُورِهَا وَلَٰكِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقَىٰ ۗ وَأْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ أَبْوَابِهَا ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ.»«… و پسنديده نيست كه از پشت خانه‌ها به آنها داخل شويد، ولى پسنديده راه كسانى است كه پروا مى‌كنند و از درها به خانه‌ها درآييد و از خدا بترسيد تا رستگار شويد.»مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۳۳۲۷Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #3327گر همی ‌جو‌‌یید در بی‌‌بهاادخلوا الابیات من ابوابها می‌زن آن حلقه در و بر باب بیستاز سو‌ی بام فلکتان راه نیستمولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۵۱Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #51باز در بستندش و آن درپرستبر همان امید آتش‌پا شده‌ستمولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۲۱۴۶Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #2146بر کنار بامی ای مست مدامپست بنشین یا فرود آ والسلامهر زمانی که شدی تو کامرانآن دم خوش را کنار بام دانمولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۵۷۳Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #3573تو خوش و خوبی و کان هر خوشی تو چرا خود منت باده ‌کشیمولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۳۶۹۷Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #3697هرچه از وی شاد گردی در جهاناز فراق او بیندیش آن زمانزآنچه گشتی شاد بس کس شاد شدآخر از وی جست و همچون باد شداز تو هم بجهد تو دل بر وی منهپیش از آن کو بجهد از وی تو بجهمولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۰۱Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #101, Divan e Shamsکه سرگردان بدین سرهاست گر نهسکون بودی جهان بی‌سکون رامولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۳۲۱۴Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #3214علتی بتر ز پندار کمالنیست اندر جان تو ای ذودلالمولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۳۲۱۹Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #3219در تگ جو هست سرگین ای فتیگرچه جو صافی نماید مر تو رامولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۳۲۴۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #3240کرده حق ناموس را صد من حدیدای بسی بسته به بند ناپدیدمولوی، دی

Surah Al-Munafiqun recited by Ahmed Talib Hameed --- Follow me on other platforms: ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://linktr.ee/Al_Dawah_al_Salafiyyah

Surah Al Munafiqun 063 recited by Mishari ibn Rashid al-`Afasy and the English is read by Ibrahaim Walk

Sourate 63.AL-MUNAFIQUN Arabe-Français RASHID AL AFASY

Surah Al Munafiqun - Omar Mahgob سورة المنافقون - عمر محجوب amazing Quran recitation تلاوة رائعه من القران الكريم * YouTube : https://www.youtube.com/channel/UCs7Solu0hjNDVoPHjb_eMdg * Facebook : https://www.facebook.com/RecitationsParadise * Instagram : https://www.instagram.com/recitations_of_paradise * TikTok : https://vm.tiktok.com/ZSss7af2/

Surah Al-Munafiqun recited by Muhammad Ayyub --- Follow me on other platforms: https://linktr.ee/Al_Dawah_al_Salafiyyah

Murotil Alquran Surat Al Munafiqun no surat 63 oleh Syekh Abdurrahman As Sudais

Surah Al Munafiqun - Ahmed Ali سورة المنافقون - احمد علي amazing Quran recitation تلاوة رائعه من القران الكريم * YouTube : https://www.youtube.com/channel/UCs7Solu0hjNDVoPHjb_eMdg * Facebook : https://www.facebook.com/RecitationsParadise * Instagram : https://www.instagram.com/recitations_of_paradise * TikTok : https://vm.tiktok.com/ZSss7af2/

(63:1) (O Prophet), when the hypocrites come to you, they say: “We bear witness that you are certainly Allah's Messenger.” Allah certainly knows that you are His Messenger. But Allah also bears witness that the hypocrites are utter liars! (63:2) They shelter behind their oath, and thus hinder their own selves and others from the Path of Allah. Evil indeed is what they do. (63:3) All that is because they first believed and then disbelieved, and therefore a seal was set on their hearts; as a result they understand nothing. (63:4) When you look at them, their persons are pleasing, and when they speak, you pay heed to what they say. But in truth they are (merely) beams of timber propped-up (against a wall). They consider every shout they hear to be directed against them. They are your utter enemies; guard against them. May Allah do away with them! How are they being turned away (from the Truth)? (63:5) When it is said to them: “Come, Allah's Messenger will seek forgiveness for you,” they (contemptuously) shake their heads and you see them holding back in pride. (63:6) It is all the same for them whether you ask forgiveness for them or not; for Allah shall never forgive them. Surely Allah does not direct the transgressing folk to the Right Way. (63:7) It is they who say: “Give nothing to those who are with the Messenger of Allah so that they may disperse.” (They say so although) the treasures of the heavens and the earth belong to Allah. But the hypocrites do not understand. (63:8) They say: “When we return to Madinah, the honourable ones will drive out from it those that are abject.” In truth, all honour belongs to Allah, and to His Messenger, and to the believers. But the hypocrites do not know. (63:9) Believers, let your possessions and your offspring not make you negligent of Allah's remembrance. For whoso does that, they will be the losers. (63:10) And spend of what Allah has granted you by way of sustenance before death should come to any of you and he should say: “Lord, why did You not defer my return for a while so that I might give alms and be among the righteous?” (63:11) But when a person's term comes to an end, Allah never grants any respite. Allah is well aware of all that you do.

Alhamdulillah we're making great progress on these summaries of the Surah and we hope you're benefitting from them. Thank you for staying with us on this journey so far!Support the show

Quran Urdu Translation by Javed Ahmad Ghamidi Voiceover Artist: Shahnawaz Zaidi

Surah Al-Munafiqun recited by Muhammad Luhaidan --- Follow me on other platforms: https://linktr.ee/Al_Dawah_al_Salafiyyah

AsSalaam Alkuim,We pray this finds you with a peaceful heart. If you have any suggestions, or comments email us haqqdawahmedia@gmail.comFollow us on twitter, facebook, and instagram @TheHaqqDawahGrpBe on the look out for our new Youtube series starting soon.Fe Aman AllahThe Haqq Dawah Group

Surah Al-Munafiqun recited by Ali al Hudhaify --- Follow me on other platforms: https://linktr.ee/Al_Dawah_al_Salafiyyah

Surah Al-Munafiqun recited by Ali Jaber --- Follow me on other platforms: https://linktr.ee/Al_Dawah_al_Salafiyyah

Part 2 of 3 Parts Tafseer of Surah Al-Munafiqun (the Hypocrites) By Dr Israr Ahmad

Part 3 of 3 Parts Tafseer of Surah Al-Munafiqun (the Hypocrites) By Dr Israr Ahmad

Part 1 of 3 Parts Tafseer of Surah Al-Munafiqun (the Hypocrites) By Dr Israr Ahmad

Surah Al-Munafiqun سورة المنافقون (Chapter 63) recited by Sheikh Saud Shuraim from Makkah-tul-Makarama 2021 | 1442

Syaikh Ahmad Al Shalabi

Persembahan Murrotal merdu dari kader Ikhwan ikrimah

Bulan Ramadan adalah bulannya Al-Qur'an. Credit intro: https://youtu.be/XvCgtWdIxws

Surah Al-Munafiqun recited by Bandar Balilah --- Follow me on other platforms: https://linktr.ee/Al_Dawah_al_Salafiyyah

Surah Al-Munafiqun recited by Maher Muaiqly --- Follow me on other platforms: https://linktr.ee/Al_Dawah_al_Salafiyyah

Tape Recording (2008)- Surah Al - Munafiqun Pt 2 by Yusuf Circle Sheffield

Tape Recording (2008)- Surah Al-Munafiqun Pt.1 - A Full Comprehensive Commentary of who is a munafiq by Yusuf Circle Sheffield

Surah Al-Munafiqun recited by Abdullah Juhany --- Follow me on other platforms: https://linktr.ee/Al_Dawah_al_Salafiyyah

Surah Al-Munafiqun recited by Yasser Dossary --- Follow me on other platforms: https://linktr.ee/Al_Dawah_al_Salafiyyah

برنامه شماره ۸۸۸ گنج حضوراجرا: پرویز شهبازی۱۴۰۰ تاریخ اجرا: ۱۹ کتبر ۲۰۲۱ - ۲۸ مهرPDF متن نوشته شده برنامه با فرمتPDF تمام اشعار این برنامه PDF نسخه کوچکتر مناسب جهت پرینت مولوی، ديوان شمس، غزل ۲۵۳۳Rumi (Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 2533, Divan e Shamsبرآ بر بام، ای عارف، بکن هر نیم‌شب زاریکبوترهایِ دل‌ها را تویی شاهينِ اشکاریبُوَد(۱) جان‌هایِ پابسته، شوند از بندِ تن رَستهبُوَد دل‌هایِ افسرده ز حَرِّ(۲) تو شود جاریبسی اشکوفه و دل‌ها، که بنهادند در گِل‌هاهمی‌پایند باران را، به دعوتشان بکن یاریبه کوریِّ دی و بهمن، بهاری کن برین گلشندرآور باغِ مُزمِن(۳) را به پرواز و به طیّاری(۴)ز بالا الصّلایی(۵) زن که خندان است این گلشنبخندان خار محزون را که تو ساقیِّ اقطاری(۶)دلی دارم پر از آتش، بزن بر وی تو آبی خَوشنه ز آبِ چشمه جیحون، از آن آبی که تو داریبه خاکِ پایِ تو امشب، مبند از پرسشِ من لببیا ای خوبِ خوش مذهب، بکن با روح سَیّاریچو امشب خواب من بستی، مبند آخِر رهِ مستیکه سلطانِ قوی دستی و هُش بخشی و هشیاریچرا بستی تو خوابِ من؟ برایِ نیکویی کردنازیرا گنجِ پنهانی و اندر قصدِ اظهاری*زهی بی‌خوابیِ شیرین، بهی‌تر(۷) از گل و نسرینفزون از شهد و از شِکَّر به شیرینیّ و خوش‌خواریبه جان پاکت ای ساقی، که امشب ترک کن عاقی(۸)که جان از سوزِ مشتاقی ندارد هیچ صبّاری(۹)بیا تا روز بر روزن بگردیم ای حریفِ منازیرا مردِ خواب افکن، درآمد شب به کرّاری(۱۰)بر این گردش حسد آرد، دوارِ چرخِ گردونیکه این مغز است و آن قشر است و این نور است و آن ناریچه کوتاه است پیش من شب و روز اندرین مستیز روز و شب رهیدم من بدین مستی و خَمّاری(۱۱)حریف من شو ای سلطان، به رغم دیده‌ی شیطانکه تا بینی رخِ خوبان سرِ آن شاهدان خاریمرا امشب شهنشاهی، لطیف و خوب و دلخواهیبرآورده‌ست از چاهی رهانیده ز بیماریبه گردِ بام می‌گردم، که جامِ حارسان(۱۲) خوردمتو هم می‌گرد گردِ من، گرت عزم است می‌خواریچو با مستانِ او گردی، اگر مسّی تو، زر گردیوگر پایی تو سر گردی، وگر گنگی شوی قاری(۱۳)در این دل موج‌ها دارم، سرِ غوّاص می‌خارمولی کو دامنِ فهمی سزاوارِ گهرباری؟دهان بستم، خمش کردم، اگر چه پرغم و دردمخدایا صبرم افزون کن، در این آتش به ستّاری(۱۴) *حدیث قدسی:«کُنْتُ کَنْزاً مَخْفِیّاً فَأحبَبْتُ أَن أُعْرَفَ فَخَلَقْتُ الخَلْقَ لِکَیْ أُعرَف»«گنجی نهان بودم، دوست داشتم شناخته شوم، مخلوق را آفریدم که شناخته شوم.»(۱) بُوَد: شاید، باشد که(۲) حَرّ: گرما، حرارت(۳) مُزمِن: عاجز، زمین‌گیر(۴) طیّاری: پرواز(۵) الصّلا: ندا دادن، آواز دادن، آتشی که در صحرا می افروختند تا گمشدگان راهشان را بیابند.(۶) اقطار: آفاق، کرانه‌ها(۷) بهی‌: خوبی، نیکی، نیکویی، خوب، زیبا (۸) عاقی: نافرمانی(۹) صبّاری: صبر، بردباری(۱۰) کرّار: بسیار حمله کننده در جنگ، برگردنده(۱۱) مستی و خمّاری: کیفیت مست شدن و مستی بخشیدن(۱۲) حارسان: نگهبانان(۱۳) قاری: خواننده، منظور گوینده و سخنور(۱۴) ستّار: پوشاننده، رازپوش، عیب‌پوش —————————————مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۱۳۲۳Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #1323جز خضوع و بندگیّ و اضطراراندرین حضرت ندارد اعتبارمولوی، دیوان شمس، غزل ۷۷۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 770, Divan e Shamsخِرَدم بگفت برپر ز مسافرانِ گردونچه شکسته پا نشستی که مسافرم نیامد؟چو پرید سویِ بامت ز تنم کبوترِ دلبه فغان شدم چو بلبل که کبوترم نیامدچو پیِ کبوتر دل به هوا شدم چو بازانچه همای ماند و عنقا که برابرم نیامد؟برو ای تنِ پریشان تو و آن دلِ پشیمانکه ز هر دو تا نرستم دل دیگرم نیامدمولوی، مثنوی، دفتر اول بیت ۱۳۳۳Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1333اندک اندک آب، بر آتش بزنتا شود نارِ تو نور، ای بوالْحَزَن(۱۵)تو بزن یا رَبَّنا آبِ طَهور(۱۶)تا شود این نارِ عالَم، جمله نور(۱۵) بوالْحَزَن: اندوهگین(۱۶) طَهور: پاک و پاک کننده—————————————مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۱۷۷۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #1770رنج کی مانَد دَمی که ذُوالْمِنَن(۱۷)گویدت: چونی؟ تو ای رنجورِ من(۱۷) ذُوالمنن: صاحب نعمت‌ها، خداوند—————————————مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۶۴Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #364کُنْتُ کَنْزاً رَحْمَةً مَخْفِیَّةفَابْتَعَثْتُ اُمَّةً مَهْدیَّةمن گنجینه‌ی رحمت و مهربانیِ پنهان بودم. پس امتی هدایت شده را برانگیختم.مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۳۰۲۸Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #3028بهرِ اظهارست این خلقِ جهانتا نمانَد گنجِ حکمت‌ها نهانکُنْتُ کَنزاً گفت مَخْفِیّاً شنوجوهرِ خود گُم مکن، اظهار شومولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۲۸۶۲Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #2862گنجِ مخفی بُد ز پُرّی چاک کردخاک را تابان‌تر از افلاک کردگنجِ مخفی بُد ز پُرّی جوش کردخاک را سلطانِ اَطلَس‌پوش کردمولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۴۰۴Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2404دوزخ ست آن خانه کآن بی روزن استاصلِ دین، ای بنده رَوزَن کردن استمولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۳۰۹۴Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #3094خانه‌ای را کِش دریچه‌ست آن طرفدارد از سَیْران آن یوسف شرفهین دریچه سوی یوسف باز کنوز شکافش فُرجه‌ای(۱۸) آغاز کنعشق‌ورزی، آن دریچه کردن استکز جمالِ دوست، سینه روشن استپس هماره روی معشوقه نگراین به دستِ توست، بشنو ای پدر(۱۸) فُرجه: تماشا، فضاگشایی—————————————حافظ، دیوان غزلیات، غزل ۱۲۲Hafez Poem(Qazal)# 122, Divan e Qazaliatگرت هواست که معشوق نگسلد(۱۹) پیماننگاه دار سر رشته تا نگه دارد(۱۹) گسلیدن: پاره کردن، جدا کردن—————————————مولوی، دیوان شمس، غزل ۳۹۳Rumi (Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 393, Divan e Shamsجمع باشید ای حریفان زانک وقت خواب نیستهر حریفی کو بخسبد والله از اصحاب نیستمولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۱۶۴۳Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #1643لیک حاضر باش در خود، ای فتی(۲۰)تا به خانه او بیابد مر تو راورنه خِلعت(۲۱) را بَرَد او بازپسکه نیابیدم به خانه‌ هیچ‌کس(۲۰) فتی: جوانمرد، جوان(۲۱) خِلعت: لباس—————————————مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۱۹۶Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #3196تا کُنی مَر غیر را حَبْر(۲۲) و سَنی(۲۳)خویش را بَدخو و خالی می‌کُنیمُتَّصِل چون شُد دِلَت با آن عَدَن(۲۴)هین بِگو مَهْراس(۲۵) از خالی شُدنامر قُل زین آمدش کای راستینکم نخواهد شد بگو دریاست ایناَنْصِتوا یعنی که آبَت را به لاغ(۲۶)هین تَلَف کَم کُن که لبْ‌خُشک است باغ(۲۲) حَبر: دانا، دانشمند(۲۳) سَنی: رفیع، بلند مرتبه(۲۴) عَدَن: عالم قدس و جهان حقیقت(۲۵) مَهراس: نترس(۲۶) لاغ: هزل، شوخی، در اینجا به معنی بیهوده است.—————————————مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۶۹۲Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #3692پس شما خاموش باشید اَنصِتُواتا زبان‌تان من شوم در گفت‌وگومولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۱۶۲۲Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1622چون تو گوشی، او زبان نَیْ جنسِ توگوشها را حق بفرمود: اَنْصِتُواکودک اوّل چون بزاید شیرْنوش(۲۷)مدتی خاموش باشد، جمله گوشمدّتی می‌بایدش لبْ دوختناز سخن، تا او سخن آموختنور نباشد گوش و تی‌تی(۲۸) می‌کندخویشتن را گُنگِ گیتی می‌کندکَرّ اصلی، کِش نبود آغاز گوشلال باشد، کَی کند در نطق، جُوش؟زآنکه اوّل سمع باید نطق راسوی منطق از رَهِ سمع اندر آ(۲۷) شیرْنوش: شيرخوار، نوشنده‌ی شیر(۲۸) تی‌تی: کلمه‌ای که مرغان را بدان خوانند، زبان کودکانه—————————————مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۵۷۷Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #577گفت و گوی ظاهر آمد چون غبارمدتی خاموش خو کن هوش‌دار مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۲۴۶۷Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #2467رنگ و بویِ سبزه‌زار آن خر شنیدجمله حجّت‌ها ز طبعِ او رمیدتشنه محتاجِ مَطَر(۲۹) شد، و ابر نَهنَفْس را جُوع‌ُالْبَقَر(۳۰) بُد صبر، نَهاِسپرِ آهن بُوَد صبر ای پدرحق نبشته بر سپر جاءَالظَّفَر صد دلیل آرَد مُقَلِّد در بیاناز قیاسی گوید آن را نه از عیانمُشک‌ آلوده‌ست، الّا مُشک نیستبویِ مُشکستش، ولی جز پُشک(۳۱) نیستتا که پُشکی مُشک گردد ای مُریدسالها باید در آن روضه چریدکَهْ نباید خورد و جو، هم‌چون خرانآهوانه در خُتن چَر اَرْغَوان(۳۲)جز قَرَنْفُل(۳۳) یاسَمَن یا گُل مَچَررَوْ به صحرای خُتن با آن نفرمعده را خُو کن بدان ریحان و گُلتا بیابی حکمت و قوتِ رُسُلخویِ معده زین کَه و جَو باز کنخوردنِ رَیحان و گُل آغاز کنمعدهٔ تن سویِ کَهْدان می‌کَشَدمعدهٔ دل سویِ رَیحان می‌کَشَدهر که کاه و جو خورَد، قربان شودهر که نورِ حق خورَد، قرآن شودنیمِ تو مُشک‌ست و، نیمی پُشک، هینهین میفزا پُشک، افزا مُشکِ چینآن مُقَلِّد صد دلیل و صد بیاندر زبان آرد، ندارد هیچ جانچونکه گوینده ندارد جان و فَرگفتِ او را کَی بود برگ و ثمر؟می‌کند گستاخ مردم را به راهاو به جان لرزان‌تر است از برگِ کاهقرآن کریم، سوره‌ی منافقون (۶۳) آیه‌ ۴Quran, Al-Munafiqun(#63), Line #4« وَإِذَا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ ۖ وَإِنْ يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ ۖ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ ۖ يَحْسَبُونَ كُلَّ صَيْحَةٍ عَلَيْهِمْ ۚ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ ۖ أَنَّىٰ يُؤْفَكُون. »« چون آنها را ببينى تو را از ظاهرشان خوش مى‌آيد، و چون سخن بگويند به سخنشان گوش مى‌دهى. گويى چوبهايى هستند به ديوار تكيه داده. هر آوازى را بر زيان خود مى‌پندارند. ايشان دشمنانند. از آنها حذر كن. خدايشان بكُشد. به كجا منحرف مى‌شوند؟»پس حدیثش گرچه بس با فَر بوددر حدیثش لرزه هم مُضمَر(۳۴) بود(۲۹) مَطَر: باران(۳۰) جُوع‌ُالْبَقَر: نوعی بیماری که بیمار از خوردن احساس سیری نکند. (۳۱) پُشک: مدفوع(۳۲) اَرْغَوان: درختی است سرخ رنگ که گُل‌های بسیار معطّر دارد.(۳۳) قَرَنْفُل: گیاهی است از دسته‌ی میخک‌ها که گُل‌های آن جبنبه‌ی زینتی دارد و در باغچه کاشته می‌شود.(۳۴) مُضمَر: پنهان، پوشیده—————————————مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۲۴۸۴Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #2484 « فرقِ میانِ دعوتِ شیخِ کاملِ واصل و میانِ سخن ناقصان فاضلِ فضلِ تحصیلیِ بَربَسته(۳۵). » (۳۵) بَربَسته: در لغت به معنی جامد و در اصطلاح به شخص غیر اصیل و عارف‌نما گفته شود.————————————— شیخِ نورانی ز رَه آگه کند با سخن، هم نور را همره کندجهد کن تا مست و نورانی شوی تا حدیثت را شود نورش رَوی(۳۶)(۳۷) هر چه در دوشاب(۳۸) جوشیده شود در عَقیده(۳۹) طعمِ دوشابش بود از جَزَر(۴۰)، وز سیب و بِهْ، وز گِردَکان(۴۱) لذّتِ دوشاب یابی تو از آن علم اندر نور چون فَرْغَرده(۴۲) شد پس ز علمت نور یابد قومِ لُدّ(۴۳)قرآن کریم، سوره مریم(۱۹)، آیه ۹۷Quran, Maryam(#19), Line #97« فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِينَ وَتُنْذِرَ بِهِ قَوْمًا لُدًّ. »« اين قرآن را بر زبان تو آسان كرديم تا پرهيزگاران را مژده و ستيزه‌گران را تحت تاثير قرار دهی. » هر چه گوئی، باشد آن هم نورْناک کآسمان هرگز نبارد غیرِ پاک آسمان شو، ابر شو، باران ببار ناودان بارِش کند، نبْود به کار آب اندر ناودان عاریتی‌ست آب اندر ابر و دریا فطرتی‌ست فکر و اندیشه‌ست مثلِ ناودان وَحْی(۴۴) و مکشوف(۴۵) است ابر و آسمان آبِ باران باغِ صد رنگ آورد ناودان، همسایه در جنگ آورد خر دو سه حمله(۴۶) به روبه بحث کرد چون مُقِّلد بُد، فریب او بخَورد طَنْطَنهٔ(۴۷) ادراکِ بینایی نداشت دَمْدَمهٔ(۴۸) رُوبه برو سَکته گماشت حرصِ خوردن آنچنان کردش ذلیل که زبونش گشت با پانصد دلیل (۳۶) رَوِیّ: سیراب کننده(۳۷) رَوی: مخفّف راوی به معنی روایت کننده(۳۸) دوشاب: شیره انگور و خرما(۳۹)عَقیده: شیره‌ی غلیظ و سفت، منظور از آن در اینجا مربّاست. (۴۰) جَزَر: هویج(۴۱) گِردَکان: گردو(۴۲) فَرْغَرده: پرورده(۴۳) لُدّ: دشمنِ سرسخت، دشمنی و خصومت شدید(۴۴) وَحی: كلامی که ادراک آن از حواس ظاهری آدمی پوشیده است. در لفظ به معنی اشاره سریع و پنهان است.(۴۵) مکشوف: مکاشفات روحی، الهامات ربّانی (۴۶) حمله: بار، دفعه(۴۷) طَنْطَنه: کرّ و فرّ، شکوه و جلال(۴۸) دَمْدَمه: نیرنگ و افسون———————————————————مجموع لغات :(۱) بُوَد: شاید، باشد که(۲) حَرّ: گرما، حرارت(۳) مزمن: عاجز، زمین‌گیر(۴) طیّاری: پرواز(۵) الصّلا: ندا دادن، آواز دادن، آتشی که در صحرا می افروختند تا گمشدگان راهشان را بیابند.(۶) اقطار: آفاق، کرانه‌ها(۷) بهی‌: خوبی ، نیکی ، نیکویی ، خوب، زیبا (۸) عاقی: نافرمانی(۹) صبّاری: صبر، بردباری(۱۰) کرّار: بسیار حمله کننده در جنگ، برگردنده(۱۱) مستی و خمّاری: کیفیت مست شدن و مستی بخشیدن(۱۲) حارسان: نگهبانان(۱۳) قاری: خواننده، منظور گوینده و سخنور(۱۴) ستّار: پوشاننده، رازپوش، عیب‌پوش (۱۵) بوالْحَزَن: اندوهگین(۱۶) طَهور: پاک و پاک کننده(۱۷) ذُوالمنن: صاحب نعمت‌ها، خداوند(۱۸) فُرجه: تماشا، فضاگشایی(۱۹) گسلیدن: پاره کردن، جدا کردن(۲۰) فتی: جوانمرد، جوان(۲۱) خِلعت: لباس(۲۲) حَبر: دانا، دانشمند(۲۳) سَنی: رفیع، بلند مرتبه(۲۴) عَدَن: عالم قدس و جهان حقیقت(۲۵) مَهراس: نترس(۲۶) لاغ: هزل، شوخی، در اینجا به معنی بیهوده است.(۲۷) شیرْنوش: شيرخوار، نوشنده‌ی شیر(۲۸) تی‌تی: کلمه‌ای که مرغان را بدان خوانند، زبان کودکانه(۲۹) مَطَر: باران(۳۰) جُوع‌ُالْبَقَر: نوعی بیماری که بیمار از خوردن احساس سیری نکند. (۳۱) پُشک: مدفوع(۳۲) اَرْغَوان: درختی است سرخ رنگ که گُل‌های بسیار معطّر دارد.(۳۳) قَرَنْفُل: گیاهی است از دسته‌ی میخک‌ها که گُل‌های آن جبنبه‌ی زینتی دارد و در باغچه کاشته می‌شود.(۳۴) مُضمَر: پنهان، پوشیده(۳۵) بَربَسته: در لغت به معنی جامد و در اصطلاح به شخص غیر اصیل و عارف‌نما گفته شود.(۳۶) رَوِیّ: سیراب کننده(۳۷) رَوی: مخفّف راوی به معنی روایت کننده(۳۸) دوشاب: شیره انگور و خرما(۳۹) عَقیده: شیره‌ی غلیظ و سفت، منظور از آن در اینجا مربّاست. (۴۰) جَزَر: هویج(۴۱) گِردَکان: گردو(۴۲) فَرْغَرده: پرورده(۴۳) لُدّ: دشمنِ سرسخت، دشمنی و خصومت شدید(۴۴) وَحی: كلامی که ادراک آن از حواس ظاهری آدمی پوشیده است. در لفظ به معنی اشاره سریع و پنهان است.(۴۵) مکشوف: مکاشفات روحی، الهامات ربّانی (۴۶) حمله: بار، دفعه(۴۷) طَنْطَنه: کرّ و فرّ، شکوه و جلال(۴۸) دَمْدَمه: نیرنگ و افسون----------------------************************تمام اشعار برنامه بر اساس فرمت سایت گنج نما برای جستجوی آسانمولوی، ديوان شمس، غزل ۲۵۳۳Rumi (Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 2533, Divan e Shamsبرآ بر بام ای عارف بکن هر نیم‌شب زاریکبوترهای دل‌ها را تویی شاهين اشکاریبود جان‌های پابسته شوند از بند تن رستهبود دل‌های افسرده ز حر تو شود جاریبسی اشکوفه و دل‌ها که بنهادند در گل‌هاهمی‌پایند باران را به دعوتشان بکن یاریبه کوری دی و بهمن بهاری کن برین گلشندرآور باغ مزمن را به پرواز و به طیاریز بالا الصلایی زن که خندان است این گلشنبخندان خار محزون را که تو ساقی اقطاریدلی دارم پر از آتش بزن بر وی تو آبی خوشنه ز آب چشمه جیحون از آن آبی که تو داریبه خاک پای تو امشب مبند از پرسش من لببیا ای خوب خوش مذهب بکن با روح سیاریچو امشب خواب من بستی مبند آخر ره مستیکه سلطان قوی دستی و هش بخشی و هشیاریچرا بستی تو خواب من برای نیکویی کردنازیرا گنج پنهانی و اندر قصد اظهاریزهی بی‌خوابی شیرین بهی‌تر از گل و نسرینفزون از شهد و از شکر به شیرینی و خوش‌خواریبه جان پاکت ای ساقی که امشب ترک کن عاقیکه جان از سوز مشتاقی ندارد هیچ صباریبیا تا روز بر روزن بگردیم ای حریف منازیرا مرد خواب افکن درآمد شب به کراریبر این گردش حسد آرد دوار چرخ گردونیکه این مغز است و آن قشر است و این نور است و آن ناریچه کوتاه است پیش من شب و روز اندرین مستیز روز و شب رهیدم من بدین مستی و خماریحریف من شو ای سلطان به رغم دیده‌ی شیطانکه تا بینی رخ خوبان سر آن شاهدان خاریمرا امشب شهنشاهی لطیف و خوب و دلخواهیبرآورده‌ست از چاهی رهانیده ز بیماریبه گرد بام می‌گردم که جام حارسان خوردمتو هم می‌گرد گرد من گرت عزم است می‌خواریچو با مستان او گردی اگر مسی تو زر گردیوگر پایی تو سر گردی وگر گنگی شوی قاریدر این دل موج‌ها دارم، سر غواص می‌خارمولی کو دامن فهمی سزاوار گهرباریدهان بستم خمش کردم اگر چه پرغم و دردمخدایا صبرم افزون کن، در این آتش به ستاری حدیث قدسی:«کُنْتُ کَنْزاً مَخْفِیّاً فَأحبَبْتُ أَن أُعْرَفَ فَخَلَقْتُ الخَلْقَ لِکَیْ أُعرَف»«گنجی نهان بودم، دوست داشتم شناخته شوم، مخلوق را آفریدم که شناخته شوم.»مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۱۳۲۳Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #1323جز خضوع و بندگی و اضطراراندرین حضرت ندارد اعتبارمولوی، دیوان شمس، غزل ۷۷۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 770, Divan e Shamsخردم بگفت برپر ز مسافران گردونچه شکسته پا نشستی که مسافرم نیامدچو پرید سوی بامت ز تنم کبوتر دلبه فغان شدم چو بلبل که کبوترم نیامدچو پی کبوتر دل به هوا شدم چو بازانچه همای ماند و عنقا که برابرم نیامدبرو ای تن پریشان تو و آن دل پشیمانکه ز هر دو تا نرستم دل دیگرم نیامدمولوی، مثنوی، دفتر اول بیت ۱۳۳۳Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1333اندک اندک آب بر آتش بزنتا شود نار تو نور ای بوالحزنتو بزن یا ربنا آب طهورتا شود این نار عالم جمله نورمولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۱۷۷۰Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #1770رنج کی ماند دمی که ذوالمننگویدت چونی تو ای رنجور منمولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۶۴Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #364کنت کنزا رحمة مخفیةفابتعثت امة مهدیةمن گنجینه‌ی رحمت و مهربانیِ پنهان بودم. پس امتی هدایت شده را برانگیختم.مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۳۰۲۸Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #3028بهر اظهارست این خلق جهانتا نماند گنج حکمت‌ها نهانکنت کنزا گفت مخفیا شنوجوهر خود گم مکن اظهار شومولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۲۸۶۲Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #2862گنج مخفی بد ز پری چاک کردخاک را تابان‌تر از افلاک کردگنج مخفی بد ز پری جوش کردخاک را سلطان اطلس‌پوش کردمولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۴۰۴Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2404دوزخ ست آن خانه کآن بی روزن استاصل دین ای بنده روزن کردن استمولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۳۰۹۴Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #3094خانه‌ای را کش دریچه‌ست آن طرفدارد از سیران آن یوسف شرفهین دریچه سوی یوسف باز کنوز شکافش فرجه‌ای آغاز کنعشق‌ورزی آن دریچه کردن استکز جمال دوست سینه روشن استپس هماره روی معشوقه نگراین به دست توست بشنو ای پدرحافظ، دیوان غزلیات، غزل ۱۲۲Hafez Poem(Qazal)# 122, Divan e Qazaliatگرت هواست که معشوق نگسلد پیماننگاه دار سر رشته تا نگه داردمولوی، دیوان شمس، غزل ۳۹۳Rumi (Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 393, Divan e Shamsجمع باشید ای حریفان زانک وقت خواب نیستهر حریفی کو بخسبد والله از اصحاب نیستمولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۱۶۴۳Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #1643لیک حاضر باش در خود ای فتیتا به خانه او بیابد مر تو راورنه خلعت را برد او بازپسکه نیابیدم به خانه‌ هیچ‌کسمولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۱۹۶Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #3196تا کنی مر غیر را حبر و سنیخویش را بدخو و خالی می‌کنیمتصل چون شد دلت با آن عدنهین بگو مهراس از خالی شدنامر قل زین آمدش کای راستینکم نخواهد شد بگو دریاست اینانصتوا یعنی که آبت را به لاغهین تلف کم کن که لب‌خشک است باغمولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۶۹۲Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #3692پس شما خاموش باشید انصتواتا زبان‌تان من شوم در گفت‌وگومولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۱۶۲۲Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1622چون تو گوشی او زبان نی جنس توگوشها را حق بفرمود انصتواکودک اول چون بزاید شیرنوشمدتی خاموش باشد جمله گوشمدتی می‌بایدش لب دوختناز سخن تا او سخن آموختنور نباشد گوش و تی‌تی می‌کندخویشتن را گنگ گیتی می‌کندکر اصلی کش نبود آغاز گوشلال باشد کی کند در نطق جوشزآنکه اول سمع باید نطق راسوی منطق از ره سمع اندر آمولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۵۷۷Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #577گفت و گوی ظاهر آمد چون غبارمدتی خاموش خو کن هوش‌دار مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۲۴۶۷Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #2467رنگ و بوی سبزه‌زار آن خر شنیدجمله حجت‌ها ز طبع او رمیدتشنه محتاج مطر شد و ابر نهنفس را جوع‌البقر بد صبر نهاسپر آهن بود صبر ای پدرحق نبشته بر سپر جاءالظفر صد دلیل آرد مقلد در بیاناز قیاسی گوید آن را نه از عیانمشک‌ آلوده‌ست الا مشک نیستبوی مشکستش ولی جز پشک نیستتا که پشکی مشک گردد ای مریدسالها باید در آن روضه چریدکه نباید خورد و جو هم‌چون خرانآهوانه در ختن چر ارغوانجز قرنفل یاسمن یا گل مچررو به صحرای ختن با آن نفرمعده را خو کن بدان ریحان و گلتا بیابی حکمت و قوت رسلخوی معده زین که و جو باز کنخوردن ریحان و گل آغاز کنمعده تن سوی کهدان می‌کشدمعده دل سوی ریحان می‌کشدهر که کاه و جو خورد قربان شودهر که نور حق خورد قرآن شودنیم تو مشک‌ست و نیمی پشک هینهین میفزا پشک افزا مشک چینآن مقلد صد دلیل و صد بیاندر زبان آرد ندارد هیچ جانچونکه گوینده ندارد جان و فرگفت او را کی بود برگ و ثمرمی‌کند گستاخ مردم را به راهاو به جان لرزان‌تر است از برگ کاهقرآن کریم، سوره‌ی منافقون (۶۳) آیه‌ ۴Quran, Al-Munafiqun(#63), Line #4« وَإِذَا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ ۖ وَإِنْ يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ ۖ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ ۖ يَحْسَبُونَ كُلَّ صَيْحَةٍ عَلَيْهِمْ ۚ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ ۖ أَنَّىٰ يُؤْفَكُون. »« چون آنها را ببينى تو را از ظاهرشان خوش مى‌آيد، و چون سخن بگويند به سخنشان گوش مى‌دهى. گويى چوبهايى هستند به ديوار تكيه داده. هر آوازى را بر زيان خود مى‌پندارند. ايشان دشمنانند. از آنها حذر كن. خدايشان بكُشد. به كجا منحرف مى‌شوند؟»پس حدیثش گرچه بس با فر بوددر حدیثش لرزه هم مضمر بودمولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۲۴۸۴Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #2484 « فرقِ میانِ دعوتِ شیخِ کاملِ واصل و میانِ سخن ناقصان فاضلِ فضلِ تحصیلیِ بَربَسته » شیخ نورانی ز ره آگه کند با سخن، هم نور را همره کندجهد کن تا مست و نورانی شوی تا حدیثت را شود نورش روی هر چه در دوشاب جوشیده شود در عقیده طعم دوشابش بود از جزر وز سیب و به وز گردکان لذت دوشاب یابی تو از آن علم اندر نور چون فرغرده شد پس ز علمت نور یابد قوم لدقرآن کریم، سوره مریم(۱۹)، آیه ۹۷Quran, Maryam(#19), Line #97« فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِينَ وَتُنْذِرَ بِهِ قَوْمًا لُدًّ. »« اين قرآن را بر زبان تو آسان كرديم تا پرهيزگاران را مژده و ستيزه‌گران را تحت تاثير قرار دهی. » هر چه گوئی باشد آن هم نورناک کآسمان هرگز نبارد غیر پاک آسمان شو ابر شو باران ببار ناودان بارش کند نبود به کار آب اندر ناودان عاریتی‌ست آب اندر ابر و دریا فطرتی‌ست فکر و اندیشه‌ست مثل ناودان وحی و مکشوف است ابر و آسمان آب باران باغ صد رنگ آورد ناودان همسایه در جنگ آورد خر دو سه حمله به روبه بحث کرد چون مقلد بد فریب او بخورد طنطنه ادراک بینایی نداشت دمدمه روبه برو سکته گماشت حرص خوردن آنچنان کردش ذلیل که زبونش گشت با پانصد دلیل

Surah Al Munafiqun - Sherif Mostafa سورة المنافقون - شريف مصطفى amazing Quran recitation تلاوة رائعه من القران الكريم * YouTube : https://www.youtube.com/channel/UCRByw8_Vo71Y0Yj7tzotHlg * Facebook : https://www.facebook.com/RecitationsParadise * Instagram : https://www.instagram.com/recitations_of_paradise * TikTok : https://vm.tiktok.com/ZSss7af2/

Kajian Tafsir Jalalain di Pst Nuhda Sukamaju Cihaurbeuti Ciamis Jabar oleh H Syarip SAH

Surah Al Munafiqun - Islam Sobhi سورة المنافقون - اسلام صبحي mazing Quran recitation تلاوة رائعه من القران الكريم * YouTube : https://www.youtube.com/channel/UCRByw8_Vo71Y0Yj7tzotHlg * Facebook : https://www.facebook.com/RecitationsParadise * Instagram : https://www.instagram.com/recitations_of_paradise * TikTok : https://vm.tiktok.com/ZSss7af2/

سورة المنافقون بصوت القارئ سعود الشريم – القرآن الكريم | Surat Al-munafiqun - Almounafiqoun - Holy Quran Kareem / Coran - recited by Saud Al Shuraim Kuran – कुरान - Die Koran – ਕੁਰਾਨ – Alcorão – Kurani – Coranul – Коран - Al-Qur'an - コーラン - 古兰经 - 古蘭經 – Қуръон – Kuran - Der Koran - El Corán

سورة المنافقون بصوت القارئ عبد الرحمن الحذيفي – القرآن الكريم |Surat Al-munafiqun - Almounafiqoun - Holy Quran Kareem / Coran - recited by Abdul Rahman Al Hudhaifi Kuran – कुरान - Die Koran – ਕੁਰਾਨ – Alcorão – Kurani – Coranul – Коран - Al-Qur'an - コーラン - 古兰经 - 古蘭經 – Қуръон – Kuran - Der Koran - El Corán

سورة المنافقون بصوت القارئ أبو بكر الشاطري – القرآن الكريم |Surat Al-munafiqun - Almounafiqoun - Holy Quran Kareem / Coran - recited by Abu Bakr Al Shatry Kuran – कुरान - Die Koran – ਕੁਰਾਨ – Alcorão – Kurani – Coranul – Коран - Al-Qur'an - コーラン - 古兰经 - 古蘭經 – Қуръон – Kuran - Der Koran - El Corán

سورة المنافقون بصوت القارئ علي الجابر – القرآن الكريم |Surat Al-munafiqun - Almounafiqoun - Holy Quran Kareem / Coran - recited by Ali Al Jaber Kuran – कुरान - Die Koran – ਕੁਰਾਨ – Alcorão – Kurani – Coranul – Коран - Al-Qur'an - コーラン - 古兰经 - 古蘭經 – Қуръон – Kuran - Der Koran - El Corán

سورة المنافقون بصوت القارئ عبد الباسط عبد الصمد – القرآن الكريم |Surat Al-munafiqun - Almounafiqoun - Holy Quran Kareem / Coran - recited by Abdul Basit Abdul Samad Kuran – कुरान - Die Koran – ਕੁਰਾਨ – Alcorão – Kurani – Coranul – Коран - Al-Qur'an - コーラン - 古兰经 - 古蘭經 – Қуръон – Kuran - Der Koran - El Corán

Sourate 63 _ Les hypocrites (Al-Munafiqun) récitée par Cheikh Alafasy en arabe avec la traduction en Français Lien pour télécharger l'intégralité du Coran : https://association-heterre.org/coran-complet-mishary-rashid-alafasy-francais-arabe/

Al Quran - Surah 63 - Al Munafiqun - Sheikh Abdulrahman Al Ossi Al Quran - Surah 63 - Al Munafiqun - Sheikh Abdulrahman Al Ossi Al Quran - Surah 63 - Al Munafiqun - Sheikh Abdulrahman Al Ossi Al Quran - Surah 63 - Al Munafiqun - Sheikh Abdulrahman Al Ossi Al Quran - Surah 63 - Al Munafiqun - Sheikh Abdulrahman Al Ossi Al Quran - Surah 63 - Al Munafiqun - Sheikh Abdulrahman Al Ossi Al Quran - Surah 63 - Al Munafiqun - Sheikh Abdulrahman Al Ossi --- Support this podcast: https://anchor.fm/rozi-irfan-rosyadhi/support

Sourate Al-Munafiqun | Les hypocrites

Surah Al-Munafiqun (bahasa Arab:المنافقون) adalah surah ke-63 dalam al-Qur'an. Surah ini tergolong surah Madaniyah, terdiri atas 11 ayat. Dinamakan Al Munaafiqun yang berarti Orang-orang yang munafik karena surat ini mengungkapkan sifat-sifat orang-orang munafik. Dengan nama Allah Yang Maha Pengasih, Maha Penyayang. Apabila golongan munafik datang kepadamu, mereka mengatakan: "Kami bersaksi bahwa kamu benar-benar seorang Rasul Allah." Dan Allah mengetahui bahwa kamu memang RasulNya. Dan Allah yang bersaksi bahwa golongan munafik benar-benar kaum pendusta, mereka itu mempergunakan ikrar-ikrar mereka sebagai tameng perisai lalu mereka itu menghalangi Ketentuan Allah, betapa jahat yang mereka perbuat itu, hal demikian disebabkan mereka beriman kemudian mengingkar lalu kalbu mereka mengeras; sehingga mereka tidaklah memahami dan apabila kamu melihat mereka, tubuh-tubuh mereka menjadikan dirimu kagum, dan apabila mereka berkata-kata, kamu dengarkan perkataan mereka, mereka seakan-akan kayu yang tersandar, mereka mengira bahwa tiap-tiap teriakan keras ditujukan kepada mereka; mereka itulah golongan musuh, maka waspadalah terhadap mereka itu, semoga Allah melenyapkan mereka, bagaimanakah mereka sampai dapat dipalingkan? dan apabila dikatakan kepada mereka: "Marilah supaya Rasul Allah memohonkan pengampunan untuk kalian" maka mereka memalingkan muka mereka serta kalian melihat mereka menjauh seraya mereka menyombongkan diri bahwa sama saja bagi mereka, baik kamu mohonkan pengampunan untuk mereka maupun tidak kamu mohonkan pengampunan untuk mereka, Allah tidak akan mengampuni mereka, sungguh Allah tidaklah membimbing golongan yang fasik. (Ayat:1-6) Terdapat orang-orang yang mengatakan: "Janganlah kalian berinfaq kepada orang-orang yang ada di sisi Rasulullah supaya orang-orang itu menjauh." Padahal Milik Allah, perbendaharaan langit maupun bumi, walaupun golongan munafik tidaklah memahami; mereka berkata: "Sungguh apabila kita telah kembali ke Madinah, tentu golongan yang berwenang akan mengusir orang-orang yang lemah darisana." Padahal kewenangan hanyalah berada pada Allah, pada RasulNya, maupun pada orang-orang beriman, walaupun golongan munafik tidaklah memahami. (Ayat:7-8) Wahai orang-orang yang beriman, janganlah harta benda kalian maupun anak-anak kalian dapat mengalihkan kalian dibanding mengingat Allah; maka barangsiapa yang justru memperbuat demikian maka mereka itulah golongan yang celaka serta sisihkan sebagian hal yang telah Kami anugerahkan kepada kalian sebelum Maut menjumpai salah seorang dari kalian kalian hingga ia berkata: "Wahai Tuhanku, mengapa Engkau tidak menangguhkan diriku untuk sementara waktu, supaya aku dapat bershadaqah serta aku termasuk golongan yang shaleh?" namun Allah takkan menangguhkan seseorang apabila batas yang ditetapkan telah tiba. Dan Allah Maha Memahami hal-hal yang kalian perbuat. (Ayat:9-11) --- Support this podcast: https://anchor.fm/rozi-irfan-rosyadhi/support

Al-Munafiqun-063 لمزيد من التلاوات موقع طريق الإسلام http://ar.islamway.net/