Podcasts about nagrody nike

Zapraszam na wywiad z pisarzem Michałem Witkowskim, autorem takich dzieł jak Lubiewo, Margot czy nominowanej ostatnio do Nagrody Nike, Autobiografii. W tym odcinku Astrokultury rozmawiamy o literaturze, wampirach, popkulturze, ściankach oraz zaskakujących połączeniach astrologicznych. Witkowski w swoim charakterystycznym stylu bawi się konwencjami, przeplatając absurdalne i humorystyczne wątki z głębszymi refleksjami nad współczesną kulturą. Jeśli chcesz wesprzeć Astrokulturę możesz to zrobić za pomocą Patronite. Zagłosuj na Autobiografię w konkursie Nike Czytelników.

Książka, za którą raptem kilka lat temu Łukasz Orbitowski otrzymał Paszport Polityki, nominację do Nagrody Nike i niezliczoną ilość pochlebnych recenzji, była praktycznie nie do dostania. “Inna dusza” potrafiła co najwyżej pojawiać się i znikać w serwisach aukcyjnych. Dzisiaj wraca na półki, a my, w rozmowie z autorem pytamy: dlaczego w ogóle zniknęła?Warto więc sięgnąć po najnowsze wydanie książki Orbitowskiego, zwłaszcza że dzięki wydawnictwu “Świat Książki” nie musicie szukać jej w internetowych antykwariatach. - Rynek wydawniczy jest bardzo, bardzo trudny - mówi autor, nawiązując do zniknięcia “Innej duszy” z półek. Wydawnictwo, w którym książka ukazała się pierwotnie, zakończyło działalność, więc wznowienia nie mogły się pojawiać. Teoretycznie dodruk mógł wziąć na siebie sam autor. Dlaczego tego nie zrobił? I dlaczego już nigdy nie napisze takiej książki, jak “Inna dusza”? Tego dowiecie się z naszej rozmowy.Materiał powstał we współpracy z wydawnictwem "Świat książki"

Elżbieta Łapczyńska została uhonorowana prestiżową Nagrodą Conrada za literacki debiut. Uznanie czytelników i kapituły zyskała za powieść "Bestiariusz nowohucki". Młoda pisarka była bohaterką jednego z odcinków mojego zeszłorocznego podcastu "Nowa Huta krok po kroku". Kibicowałem jej potem, kiedy jej książka została nominowana do Nagrody Nike. Wtedy się nie udało zdobyć pierwszego miejsca. Jednak co się odwlecze, to nie uciecze. Przyszedł "Conrad"!

W I tomie Dramatów Thomasa Bernharda, wydanym właśnie przez wydawnictwo Czytelnik, znalazły się trzy sztuki: Siła przyzwyczajenia, Minetti. Portret artysty z czasów starości i Przed odejściem w stan spoczynku. Komedia o duszy niemieckiej – dwie pierwsze w tłumaczeniu Moniki Muskały, ostatnia w tłumaczeniu Danuty Żmij-Zielińskiej. Pozornie różne, mają jeden wspólny mianownik – jest nim gra i mistyfikacja. Raz chodzi o inscenizowanie artystycznej klęski, powtarzanej rytualnie przez trupę muzycznych dyletantów, to znowu o śmierć zapomnianego, niegdyś podobno wielkiego aktora, który postanawia odejść w masce króla Leara, wreszcie o kazirodczo-teatralne rytuały rodzinne odprawiane raz do roku ku czci Himmlera. Na okładce maska z gazy – ni to pandemiczna, ni to teatralna. Tragiczna. W nagraniu tłumaczka opowiada o tym, co łączy trzy pozornie różne sztuki zebrane w pierwszym tomie Dramatów Thomasa Bernharda, mistrza autoinscenizacji, a także czyta fragment monologu Minettiego ze sztuki Minetti, napisanej przez Bernharda dla Bernharda Minettiego (od 8’46”). Monika Muskała to nagradzana tłumaczka literatury niemieckojęzycznej, eseistka, dramatopisarka, dokumentalistka. Tłumaczyła Thomasa Bernharda, Elfriede Jelinek, Wernera Schwaba, Heinera Müllera, Franka Wedekinda, Ödöna von Horvatha. W 2019 r. wyróżniona nagrodą im. Karla Dedeciusa za całokształt twórczości translatorskiej. Za esej Między Placem Bohaterów a Rechnitz. Austriackie rozliczenia (Ha!Art, 2016) otrzymała Górnośląską Nagrodę Literacką Juliusz i nagrodę „Literatury na Świecie”. Książka była również nominowana do Nagrody Nike i Nagrody Literackiej Gdynia. Z siostrą Gabrielą pisze sztuki teatralne pod pseudonimem Amanita Muskaria: Podróż do Buenos Aires (2001), Daily Soup (2007), Cicha noc (2016) i Tożsamość Wila (2017). Wykładowczyni w łódzkiej Szkole Filmowej. Z Andreasem Horvathem zrealizowała kilka filmów dokumentalnych, m.in. nagrodzony w Karlovych Varach Views of a Retired Night Porter (2006).   Odcinek jest niewielką częścią wystawy "Portrety przekładu" przygotowanej na Międzynarodowy Dzień Tłumacza 2020. Więcej materiałów można znaleźć na stronie - portrecie.   "Na przekład" jest podcastem Stowarzyszenia Tłumaczy Literatury, organizacji, która od 2009 roku zrzesza tłumaczy i tłumaczki książek, działając na rzecz lepszej widoczności zawodu, godziwych warunków pracy i życia oraz przyjaznych kontaktów między tłumaczami książek w Polsce i na świecie.   Na stronie Stowarzyszenia (stl.org.pl) można znaleźć dużą bazę ogólnodostępnej wiedzy dla osób zainteresowanych pracą tłumacza literackiego, a także kontakty do tłumaczy i tłumaczek zrzeszonych w STL.   Jeszcze więcej danych i informacji na temat aspektów finansowych, prawnych i organizacyjnych dostępnych jest dla zalogowanych członków.   Muzyka wykorzystana w czołówce i zakończeniu odcinka pochodzi z utworu "Mystery Sax" (Kevin MacLeod, Creative Commons License). Grafika w nagłówku strony podcastu: JT Davis (Black Background) na Flickr.com (licencja CC).   © Autorem zdjęcia Moniki Muskały jest Andreas Horvath. W nagraniu wykorzystano utwór dostępny na licencji Creative Commons: Denis Stelmakh, Afraid of Destiny (link).   Chętnie wysłuchamy Waszych uwag i sugestii pod adresem podcast@stl.org.pl  

Jak się pisze opowieści o wspaniałych kobietach? Gdzie szukać takich bohaterek? Na ile stanowią one inspirację i co wnoszą w życie autorki biografii? Zapraszamy na spotkanie online z Angeliką Kuźniak, autorką głośnych książek biograficzno-reporterskich. W nowym cyklu rozmów o najciekawszych wydarzeniach w kulturze dziennikarka i pisarka Patrycja Pustkowiak rozmawia z zaproszonymi gości o tym, co jest dla nich ważne, gdzie czerpią inspiracje i dokąd prowadzi ich życie twórcze. Tym razem spotykamy się z Angeliką Kuźniak, autorką opowieści biograficzno-reporterskich „Marlene” (2009), „Papusza” (2013), „Stryjeńska. Diabli nadali” (2015) i, we współpracy z Eweliną Karpacz-Oboładze, „Czarnego Anioła. O Ewie Demarczyk” (2014). Autorka wydała właśnie książkę „Boznańska. Non finito”, poświęconą najwybitniejszej malarce swojej epoki. Dla sztuki była w stanie poświęcić wszystko. Olga Boznańska. Najwybitniejsza malarka epoki. Obywatelka świata. Jej portrety intrygowały, niepokoiły, obnażały duszę malowanej osoby. Nie uznawała banalnego piękna. Charakter, emocje, uczucia były dla niej ważniejsze niż uroda modeli. Po Paryżu chodziła w sukni gipiurowej z trenem pełnym falban i plis. Wzbijał się za nią tuman kurzu. Na głowie miała olbrzymi, sinoczarny wał włosów wysoko w kok zaczesanych. Na nim „czarne gniazdo z dżetów i flaneli podpięte wysoko z tyłu kwiatami, spod którego spływały czarne strusie pióra”. Wyglądała jak „posąg wyjęty na chwilę z ciemności piramidy”. Przez trzydzieści lat malowała w pracowni przy Boulevard Montparnasse. Mistrzyni biografii, reporterka Angelika Kuźniak przygląda się wybitnej artystce z dociekliwością dziennikarki śledczej. Efektem jest napisany przepięknym językiem przenikliwy, pełen poczucia humoru portret Olgi Boznańskiej. Kobiety genialnej, delikatnej, zmysłowej, świadomej swojego talentu. Niezależnej. Portret artystki, która dla sztuki była w stanie poświęcić wszystko: miłość, dobrą opinię i święty spokój. 258 Marta Nowicka Angelika Kuźniak Biografistka, reporterka. Autorka opowieści biograficzno-reporterskich: „Marlene” (2009), „Papusza” (2013), „Stryjeńska. Diabli nadali” (2015), współautorka z Eweliną Karpacz-Oboładze „Czarnego Anioła. O Ewie Demarczyk” (2014). Trzykrotnie uhonorowana nagrodą Grand Press, kilkakrotnie nominowana do Polsko-Niemieckiej Nagrody Dziennikarskiej. Za wywiad z Hertą Müller otrzymała w 2010 r. Nagrodę im. Barbary Łopieńskiej. „Za reportaże o powinności artysty, o obowiązku, jaki ma się wobec własnego talentu, wobec świata, wobec Tego, kto nam ten talent podarował” otrzymała nagrodę w kategorii Inspiracja Roku w Ogólnopolskim Konkursie Reportażystów Melchiory 2014. Za książkę „Stryjeńska. Diabli nadali” nominowana do Nagrody Nike. Autorka biografii słynnej malarki Olgi Boznańskiej „Boznańska. Non finito” (2019). Patrycja Pustkowiak - pisarka i dziennikarka, absolwentka socjologii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Debiutowała w 2013 r. głośną powieścią „Nocne zwierzęta”, która znalazła się w finale Nagrody Literackiej Nike i była nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia. W 2016 r. otrzymała Nagrodę im. Adama Włodka przyznawaną przez Fundację Wisławy Szymborskiej. W 2018 r. wydała drugą powieść, „Maszkaron”, a rok później wywiad-rzekę z Manuelą Gretkowską „Trudno z miłości się podnieść”.

Jakiej muzyki słucha, kiedy pisze? Czym jest dla niego konto na Instagramie? Kim były siostry Woźnickie? Czy formuła reportażu jest jedna i niezmienna? O tym, wszystkim, a przede wszystkim o „Nie ma” można było usłyszeć w Bliskich Spotkaniach! Zaprasza Małgorzata Bugaj

W 25 odcinku audycji Zaprojektuj Swoje Życie, Maciej Filipkowski rozmawia z Piotrem Nesterowiczem, doktorem nauk ekonomicznych, absolwentem Polskiej Szkoły Reportażu. Pracował jako konsultant, kierował firmami telekomunikacyjnymi. Twórca i wydawca miesięcznika „Pismo”. Autor esejów, reportaży, opowiadań i powieści. W 2015 roku za książkę Cudowna otrzymał Nagrodę im. Wiesława Kazaneckiego oraz nominacje do Nagrody Nike i do Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego. Piotr 9 lat spędził w McKinsey. Dzięki tej pracy nabył zdolność strukturyzowania problemów. Ta umiejętność okazała się być niezwykle przydatną w jego dalszym zawodowym i osobistym życiu. 2004 rok był czasem deregulacji rynku telekomunikacyjnego. Wtedy też Piotr podjął decyzję odejść z McKinsey i przejścia do Tele2. Była to decyzja podyktowana wewnętrzną potrzebą, swoistą intuicją. Głównym bodźcem tej zmiany było demotywacja, która towarzyszyła mu przed rozpoczęciem kolejnego dnia pracy. Brak satysfakcji z tego co robił spowodował, że zaczął myśleć nad tym jak wrócić do tego stanu pozytywnego zaangażowania w podejmowane działania. Praca w Tele2 była dla niego interesującym doświadczeniem. W szczytowym momencie, na rynku polskim, firma liczyła 40 osób i miała 400 mln obrotu. Z czasem Tele2 zostało wykupione przez Netię. Nasz gość został w firmie ze względu na ludzi w niej pracujących i zespoły, które były jej podstawą. Jedna z najistotniejszych lekcji, które przerobił w Tele2 była lekcja pokory. Po ponad 3 latach w Netii, Piotr po raz kolejny podjął odważną decyzję. Nigdy nie miał potrzeby bycia pisarzem jednak od zawsze wymyślał historie, prowadził pełne szczegółów wewnętrzne narracje, które z czasem ewoluowały. Ta naturalna umiejętność okazała się istotna gdy podjął decyzję zostania autorem książek. Jego pierwsza książka kształtowała się w dość smutnym dla Piotra momencie życia. Pomysł powstał podczas cotygodniowych podróży do miasta rodzinnego, gdzie odwiedzał swoich słabnących rodziców. Po ich śmierci zaczął spisywać wszystko to, co przychodziło mu do głowy. Gdy treść była gotowa, podzielił się nią z innymi. Otrzymał bardzo pozytywny feedback. Ostatecznie nie doszło do wydania tej książki ale był to moment przełomowy. Uświadomił sobie, że to właśnie pisaniem chce się zajmować. Pisanie angażowało go intelektualnie i emocjonalnie - a przecież tego właśnie szukał. Odszedł od bezpiecznej i dobrze płatnej pracy w korporacji gdyż miał wewnętrzne przekonanie, że znalazł to co chce robić dalej. Maciej zadał Piotrowi bardzo istotne pytanie: czy z pisania da się żyć?Według naszego gościa, jest to dość trudne zadanie. Zależy bowiem od tego co się pisze, jak się pisze i kim się jest. Piotr Nesterowicz jest też wydawcą magazynu Pismo. Maciej prenumeruje je od pierwszego numeru. Pomysł na to wydawnictwo powstał z potrzeby pojawienia się w Polsce podobnego formatu jakim jest New Yorker - o wysokim poziomie redakcyjno edytorskim, z długimi, dobrze napisanymi tekstami i poruszające trudne tematy. Pismo jest dostępne w trzech formatach: w wersji papierowej, elektronicznej i w audio. Dzięki temu można dotrzeć do większej i bardziej zróżnicowanej grupy odbiorców. Pojawienie się Pisma w życiu Piotra spowodowało, że ma mniej czasu na pisanie książek. Nie chcą jednak z tego rezygnować, przearanżował swoje priorytety czasowe. Dowodem na to jest fakt, że obecnie jest w trakcie pisania kolejnej. Najbardziej ryzykowną, radykalną ale też pozytywną decyzją jaką podjął nasz gość było podążanie za intuicją i podjęcie się pisania. Obecnie mocno zaangażowany w parę projektów priorytetyzuje rodzinę i czas, który może z nią spędzić. Najistotniejsze jest dla niego poczucie satysfakcji z tego co i jak się robi. Zrozumienie swoich motywacji i potrzeb. Piotr chciałby przekazać słuchaczom, że warto podejmować ryzyko. Wybierać rzeczy, które nas angażują, ekscytują. Takie, do których jesteśmy przekonani wewnętrznie.Książki polecane przez Piotra:Czarnoksiężnik z Archipelagu - Ursula K. Le Guin - https://bit.ly/2kiLnMA Mistrz i Małgorzata - Michaił Bułhakow - https://bit.ly/2mbfrtX Podróże z Herodotem - Ryszard Kapuściński - https://bit.ly/2lQ8COw Pamiętajcie aby subskrybować nasz kanał na YouTube, iTunes, Spotify lub wszędzie tam gdzie słuchacie podcastów. Co czwartek wywiady z przedsiębiorcami. I nie tylko!Więcej ciekawych historii i rozmów z wyjątkowymi gośćmi znajdziecie na naszej stronie: https://zaprojektujswojezycie.plFacebook: https://m.facebook.com/zaprojektujswojezycie/Instagram: https://www.instagram.com/zaprojektujswojezycie.pl/ LinkedIn: https://www.linkedin.com/company/audycja-zsz/Aby nie przegapić kolejnego inspirującego odcinka audycji pamiętajcie o subskrypcji na YouTube lub waszych ulubionych aplikacjach gdzie słuchajcie podcastów.Spotify: https://spoti.fi/2VYPLgc iTunes: https://apple.co/2VXB25k

Jako osobny odcinek zamieszczamy wystąpienie Marka Bieńczyka -- znakomitego tłumacza (m.in. Milana Kundery, Emila Ciorana i Rolanda Barthes’a), pisarza (laureata Nagrody Nike), a także eseisty, romanisty i znawcy wina -- na gali wręczenia Nagród im. R. Kapuścińskiego.  Tekst, zatytułowany Zwierciadło i mur, jest laudacją dla Véronique Patte, zwyciężczyni nagrody w 2019 roku, tłumaczki Kapuścińskiego i innych pisarzy polskich i rosyjskich na język francuski. Grafika: Bruno Casonato na Flickr (licencja CC).  

Przedstawiając ukraiński Euromajdan w kategorii performansu, Bendyk podkreśla znaczenie roli mediów społecznościowych w rozwoju procesu rewolucyjnego. Podczas wykładu mówił o facebookowych bądź też twitterowych rewolucjach, które umożliwiają niemal natychmiastowy kontakt ze światem, ale i obnażają tematy takie jak, tragedie cywilów, a nawet śmierć. Przedstawianie w mediach tragedii rannych wolontariuszy, czy zdjęć ofiar snajperów jest jednym z argumentów na porównywanie Euromajdanu do performansu. Edwin Bendyk jest dziennikarzem, publicystą i pisarzem, dyrektorem Ośrodka Badań nad Przyszłością w Collegium Civitas, wykładowcą w Centrum Nauk Społecznych PAN. Kierownik działu naukowego w tygodniku „Polityka”. Prowadzi blog „Antymatrix 2”. Autor wielu książek, najnowsza to Bunt Sieci (2012) o protestach anty-ACTA. Z kolei zbiór esejów Zatruta studnia. Rzecz o władzy i wolności (2002) uzyskał nominację do Nagrody NIKE 2003.

Przedstawiając ukraiński Euromajdan w kategorii performansu, Bendyk podkreśla znaczenie roli mediów społecznościowych w rozwoju procesu rewolucyjnego. Podczas wykładu mówił o facebookowych bądź też twitterowych rewolucjach, które umożliwiają niemal natychmiastowy kontakt ze światem, ale i obnażają tematy takie jak, tragedie cywilów, a nawet śmierć. Przedstawianie w mediach tragedii rannych wolontariuszy, czy zdjęć ofiar snajperów jest jednym z argumentów na porównywanie Euromajdanu do performansu. Edwin Bendyk jest dziennikarzem, publicystą i pisarzem, dyrektorem Ośrodka Badań nad Przyszłością w Collegium Civitas, wykładowcą w Centrum Nauk Społecznych PAN. Kierownik działu naukowego w tygodniku „Polityka”. Prowadzi blog „Antymatrix 2”. Autor wielu książek, najnowsza to Bunt Sieci (2012) o protestach anty-ACTA. Z kolei zbiór esejów Zatruta studnia. Rzecz o władzy i wolności (2002) uzyskał nominację do Nagrody NIKE 2003.