Solid Joys Devotionals (Tagalog)

Mga Salita para sa Hangin26Gusto ninyong ituwid ang mga sinasabi ko, dahil para sa inyo, ang aking sinasabi bilang desperadong tao ay walang kabuluhan.  (JOB 6:26) Sa kalungkutan at sakit at kawalan ng pag-asa, madalas nasasabi ng mga tao ang mga bagay na hindi nila sasabihin sa ibang pagkakataon. Binibigyan nila ng mas madidilim na kulay ang katotohanan kumpara sa mga kulay na gagamitin nila kapag sumikat na ang araw kinabukasan.  Umaawit sila sa mga tonong malungkot, at nagsasalita na parang iyon lang ang tanging musika. Mga ulap lang ang kanilang nakikita, at nagsasalita sila na parang wala nang langit.Sinasabi nila, "Nasaan ang Diyos?" O kaya: "Wala nang saysay ang smagpatuloy pa." O: "Wala nang kabuluhan ang lahat." O: "Wala nang pag-asa para sa akin." O: "Kung mabuti ang Diyos, hindi sana nangyari ito."Ano ang dapat nating gawin sa mga salitang ito?Ayon kay Job, hindi natin kailangang ituwid sila. Ang mga salitang ito ay para lamang sa hangin, o sa literal na "para sa hangin." Mabilis lang silang maglalaho. Darating ang pagbabago sa mga pangyayari, at ang taong nawawalan ng pag-asa ay magigising mula sa madilim na gabi, at pagsisisihan ang mga padalus-dalos na salita.Kaya naman, ang punto ay huwag nating ubusin ang ating oras at lakas sa pagtutuwid ng mga ganitong salita. Kusa silang mawawala sa pag-ihip ng hangin. Hindi na kailangan pang putulin ang mga dahon sa taglagas. Sayang lang ang pagsisikap. Kusa rin silang mahuhulog sa kalaunan.Oh, gaano kabilis tayong tumutugon sa pagtatanggol sa Diyos, o kung minsan sa katotohanan, mula sa mga salitang para lamang sa hangin. Kung mayroon tayong tamang pag-unawa, makikilala natin ang pagkakaiba sa pagitan ng mga salitang may lalim at mga salitang tinatangay lang ng hangin.May mga salitang may ugat sa malalim na kamalian at kasamaan. Ngunit hindi lahat ng malamlam na salita ay nagmumula sa itim na puso. Ang iba ay pangunahing nababalot ng sakit, ng kawalan ng pag-asa. Ang iyong naririnig ay hindi ang pinakamalalim na bagay sa loob nila. Mayroong totoong at madilim na bagay sa loob kung saan sila nagmula. Ngunit ito ay pansamantala lamang — tulad ng isang dumaraang impeksyon — totoo, masakit, ngunit hindi ang tunay na pagkatao.Kaya, matuto tayong kilalanin kung ang mga salitang binibigkas laban sa atin, o laban sa Diyos, o laban sa katotohanan, ay para lamang sa hangin — sinasabi hindi mula sa kaluluwa, kundi mula sa sakit. Kung ito ay para sa hangin, maghintay tayo nang tahimik at huwag magtuwid. Ang pagpapanumbalik ng kaluluwa, hindi ang pagtutuwid sa sakit, ang layunin ng ating pagmamahal.

Ang Kalayaan ng BiyayaSubalit napakasagana ng habag ng Diyos at napakadakila ng pag-ibig niya sa atin.  Tayo'y binuhay niyang kasama ni Cristo noong tayo'y mga patay pa dahil sa ating pagsuway. Naligtas nga kayo dahil sa kanyang kagandahang-loob. Dahil sa ating pakikipag-isa kay Cristo Jesus, tayo'y muling binuhay na kasama niya upang mamunong kasama niya sa kalangitan. (Efeso 2:4–6 MBBTAG)Ito ang mahalagang ginawa ng Diyos para sa ating pagbabagong-buhay: “tayo'y binuhay niyang kasama ni Cristo” kahit na “noong tayo'y  mga patay pa dahil sa ating pagsuway.” Sa madaling salita, tpatay tayo sa Diyos. Hindi tayo tumutugon; wala tayong tunay na panlasang espirituwal o interes dito; wala tayong espiritwal na mata para sa kagandahan ni Kristo; patay lang talaga tayo sa lahat ng bagay na tunay na mahalaga.Pagkatapos, kumilos ang Diyos—nang walang kondisyon—bago pa man tayo makagawa ng anumang bagay upang maging karapat-dapat na sisidlan ng Kanyang presensya. Binuhay Niya tayo. Ginising Niya tayo mula sa pagkakatulog ng espiritwal na kamatayan, upang makita ang kaluwalhatian ni Kristo (2 Corinto 4:4). Ang mga patay na pandamang espiritwal  ay himalang nabuhay.Sinasabi sa Efeso 2:4 na isa itong gawain ng “awa.” Ibig sabihin, nakita tayo ng Diyos sa ating pagkamatay at naawa Siya sa atin. Nakita ng Diyos ang kakila-kilabot na kabayaran ng kasalanan na humahantong sa walang hanggang kamatayan at pagdurusa. “Ang Diyos, na sagana sa awa . . . ay binigyan tayo ng buhay.” At ang yaman ng Kanyang awa ay umapaw sa atin sa ating pangangailangan. Ngunit ang kapansin-pansin sa tekstong ito ay ang pagputol ni Pablo sa daloy ng kanyang sariling pangungusap upang isingit, “sa pamamagitan ng biyaya ay naligtas ka.” “Binuhay tayo [ng Diyos] kasama si Kristo—sa pamamagitan ng biyaya ay naligtas ka— at itinaas tayo kasama niya.”Uulitin ito ni Pablo sa talata 8. Kung gayon, bakit pa niya pinutol ang daloy ng kanyang sariling pangungusap upang idagdag ito dito? Heto pa pa, nakapokus ang pangugusap sa awa ng Diyos na tumutugon sa ating kaawa-awang kalagayan ng kamatayan; kaya bakit sinadya ni Pablo na banggitin na sa pamamagitan rin ng biyaya kaya tayo ay naligtas?Sa tingin ko, nakita  ni Pablo isa itong perpektong pagkakataon upang bigyang-diin ang kalayaan ng biyaya. Habang inilalarawan niya ang ating patay na kondisyon bago ang pagbabagong-buhay, napagtanto niya na ang patay na mga tao ay hindi makakatugon sa mga kondisyong ito. Kung sila ay mabubuhay, dapat mayroong walang kondisyon at lubos na malayang gawain ng Diyos upang iligtas sila. Ang kalayaang ito ang mismong puso ng biyaya.Ano pang gawain ang mas di-timbang ang kalayaan at di-napagkasunduan kaysa sa isang tao na binubuhay ang isa pa mula sa kamatayan! Ito ang kahulugan ng biyaya.

Ang Bintana ng Puso Alalahanin natin ang kanyang tinaglay na pasensya mula sa mga makasalanan na naging kalaban sa kanya, upang hindi tayo mapagod o magpatamlay. (Mga Hebreo 12:3) Isa sa mga kahanga-hangang kakayahan ng isipan ng tao ay ang kapasidad nitong magtakda ng sariling atensyon sa isang bagay na kanyang pinipili. Kaya nating tumigil at sabihin sa ating mga isipan, “Isipin mo ito, at hindi iyon.” Kaya nating ituon ang ating atensyon sa isang ideya, larawan, suliranin, o pag-asa. Isa itong kamangha-manghang kapangyarihan. Duda akong may ganito ang mga hayop. Malamang ay hindi nila kayang suriin ang kanilang sarili. Sinusundan lang nila ang kanilang mga  udyok at  instict. Napabayaan mo na ba ang napakamakapangyarihang armas na ito sa iyong pakikipaglaban sa kasalanan? Paulit-ulit tayong  tinatawag  ng Biblia na gamitin ang biyayang ito. Ilabas natin ang biyayang ito, pagpagin ang alikabok, at gamitin. Halimbawa, sinabi ni Pablo sa Roma 8:5–6, “Ang mga ayon sa laman ay nagsisikilala sa mga bagay ng laman, ngunit ang mga ayon sa Espiritu ay nagsisikilala sa mga bagay ng Espiritu. Sapagkat ang pag-iisip na nasa laman ay kamatayan, ngunit ang pag-iisip na nasa Espiritu ay buhay at kapayapaan" (aking pagsasalin). Kahanga-hanga ito. Ang iyong iniisip ay nagtatakda kung ito ay buhay o kamatayan. Marami sa atin ang naging masyadong pasibo sa ating paghahanap ng pagbabago, kaganapan, at kapayapaan. Sa palagay ko, sa ating panahon ng terapiya, nahulog na  tayo sa pasibong pananaw ng simpleng “pagsasalaysay ng ating mga problema” o “pagharap sa ating mga isyu” o “pagtuklas ng mga ugat ng ating kahinaan sa pinagmulan nating pamilya.” Ngunit nakikita ko ang isang mas aktibo at hdi-pasibong paraan ng pagbabago sa Bagong Tipan. Ito'y ang pagtatakda ng iyong isipan. “Itakda ninyo ang inyong mga isip sa mga bagay na nasa itaas, hindi sa mga bagay na nasa lupa” (Colosas 3:2). Ang ating damdamin ay pinamumunuan  ng ating iniisip — kung ano ang namamahay sa ating mga isipan. Halimbawa, sinabihan tayo ni Jesus na labanan ang damdamin ng pag-aalala sa pamamagitan ng ating iniisip: “Isipin ninyo ang mga alitaptap . . . Isipin ninyo ang mga azucena” (Lucas 12:24, 27). Ang isipan ang bintana ng puso. Kung papabayaan nating palagi itong pamahayan ng kadiliman, mararamdaman ng puso ang kadiliman. Ngunit kung bubuksan natin ang bintana ng ating isipan sa liwanag, mararamdaman ng ang liwanag. Higit sa lahat, ang matinding kapasidad ng ating isipan na magpokus at mag-isip ay itinakda para sa alalahanin si Jesus (Mga Hebreo 12:3). Kaya't gawin natin ito: “Alalahanin natin ang kanyang tinaglay na pasensya mula sa mga makasalanan na naging kalaban sa kanya, upang hindi tayo mapagod o magpatamlay.”

Ang mga Utos na Lumilikha At nalalantad ang lahat dahil sa liwanag. Kaya't sinasabi, “Gumising ka, ikaw na natutulog, bumangon ka mula sa libingan, at liliwanagan ka ni Cristo.” (Efeso  5:14 MBBTAG) Nung inutusan ni Hesus si Lazaro na bumangon mula sa kanyang libingan, paano niya sinunod ang utos na ito? Sabi sa Juan 11:43, “Pagkasabi nito ay sumigaw Siya, ‘Lazaro, lumabas ka!'” Ito ang utos sa patay na tao. Sabi sa sumunod na talata, “Lumabas nga si Lazaro na nababalot ng telang panlibing ang mga kamay at paa” (Juan 11:44). Paano ito nagawa ni Lazaro? Paano sumunod ang isang patay sa utos na siya'y muling mabubuhay? Ang sagot ay parang ganito: Ang utos ay may kaakibat na kapangyarihang lumikha ng isang bagong buhay. Ang pagsunod sa utos ay nangangahulugang paggawa kung ano man ang ginagawa ng mga tao.  Napakahalaga nito. Ang utos ng Panginoon, “”bumangon ka mula sa libingan!” ay may kaakibat na kapangyarihan na kailangan nating sundin. Hindi natin ito sinusunod sa pamamagitan ng paglikha ng buhay. Sinusunod natin ito sa pamamagitan ng paggawa ng ginagawa ng mga buhay —  lumabas si Lazarus. Bumangon siya.  Lumakad siya papunta kay Hesus. Ang  utos ng Diyos ay lumilikha ng buhay. Tumutugon tayo sa kapangyarihan ng kung ano ang  kayang gawin ng Kanyang utos. Sinabi ni Pablo sa Efeso 5:14, “Gumising ka, ikaw na natutulog, bumangon ka mula sa libingan, at liliwanagan ka ni Cristo.” Paano ka susunod sa isang utos na gumising sa iyong pagtulog? Kung ang iyong bahay ay may lason na carbon monoxide, at may sumisigaw, “Gising! Iligtas mo ang iyong sarili! Lumabas ka!” hindi ka sumusunod sa paggising sa sarili mo. Ang malakas at makapangyarihang utos mismo ang gumigising sa iyo.  Sumusunod ka sa pamamagitan ng paggawa ng ginagawa ng mga taong nahaharap sa panganib. Tatayo ka't aalis sa iyong bahay. Ang  utos ang lumilikha ng paggising. Tumutugon ka sa kapangyarihan nilikha ng utos — ang pagmulat. Naniniwala ako na ito ang paliwanag kung bakit sinasabi ng Biblia ang mga bagay na paradoxical tungkol sa bagong kapanganakan;  kumbaga, dapat tayong magkaroon ng bagong  puso, ngunit ang Diyos lamang ang  makababago ng ng puso natin. Halimbawa:  Deuteronomio 10:16: “Kaya nga, maging masunurin kayo!” Deuteronomio 30:6 “Babaguhin niya at lilinisin ang inyong puso.” Ezekiel 18:31: “Lumayo kayo sa inyong kasamaan at magbagong-buhay.”  Ezekiel 36:26a; “Bibigyan ko kayo ng bagong puso at bagong espiritu.” Juan 3:7a; “Kayong lahat ay kailangang ipanganak na muli.” 1 Pedro 1:3: “Tayo'y binigyan Niya ng isang panibagong buhay.” Ang paraan ng pagsunod sa utos na ipanganak ay maranasan muna ang banal na kaloob ng buhay at hininga, at pagkatapos ay gawin ang ginagawa ng mga taong may buhay:  malakas na tumawag sa Diyos nang may pananampalataya, pasasalamat, at pagmamahal. Kapag ang utos ng Diyos ay dumating kasama ng lumilikha't nagpapabagong-loob na kapangyarihan ng Banal na Espiritu, ito ay nagbibigay-buhay.  At tayo'y naniniwala, nagagalak, at sumusunod. 

Magagawa ng Diyos na pasaganain kayo sa lahat ng bagay, at higit pa sa inyong pangangailangan, upang sumagana kayo para sa mabubuting gawa. (2 Corinto 9:8 MBBTAG) Alam natin na ang pananampalataya sa hinaharap na biyaya ng Diyos ang susi sa karanasan ng pagiging mapagbigay, dahil sa 2 Corinto, inilahad ni Pablo ang kahanga-hangang pangako na ito: “Magagawa ng Diyos na pasaganain kayo sa lahat ng bagay, at higit pa sa inyong pangangailangan, upang sumagana kayo para sa mabubuting gawa” (2 Corinto 9:8 MBBTAG). Sa madaling salita, kung gusto mong maging malaya mula sa pangangailangang mag-ipon ng pera, kung gusto mong umapaw sa kasaganaan (ng biyaya!) para sa bawat mabuting gawa, magtiwala ka sa hinaharap na biyaya. Magtiwala sa pangako na “ang Diyos ay may kakayahang gawing sagana sa iyo” sa bawat hinaharap na sandali para sa layuning ito. Tinawag ko ang pananampalataya sa hinaharap na biyaya bilang “susi sa karanasan” sa pagiging mapagbigay, upang hindi maitanggi na mayroon ding susi sa kasaysayan. May susi ng karanasan at susi ng kasaysayan. Sa pag-uusap tungkol sa biyayang natanggap nila, pinapaalala ni Pablo sa mga taga-Corinto ang historikal na susi ng biyaya, “Hindi kaila sa inyo ang kagandahang-loob ng ating Panginoong Jesu-Cristo, na kahit na mayaman ay naging dukha upang maging mayaman kayo sa pamamagitan ng kanyang pagiging dukha” (2 Corinto 8:9 MBBTAG). Kung wala ang historikal na gawain ng biyaya, mananatiling sarado  ang pintuan ng pagiging mapagbigay na nagpaparangal kay Cristo. Kailangang-kailangan ang nakaraang biyaya bilang susi ng pag-ibig. Ngunit pansinin kung paano gumagana ang nakaraang biyaya sa talatang ito. Ito ay ginawang pundasyon (naghirap si Cristo) ng hinaharap na biyaya (na tayo ay magiging mayaman). Kaya, ang historikal na susi sa ating pagiging mapagbigay ay gumagana sa pamamagitan ng paglalagay ng pundasyon sa ilalim ng susi sa karanasan ng pananampalataya sa hinaharap na biyaya. Kaya naman, ito ang susi sa karanasan sa pag-ibig at pagiging mapagbigay: Matatag mong ilagay ang iyong pananampalataya sa hinaharap na biyaya — na “ang Diyos ay may kakayahan (sa hinaharap) na gawing sagana sa iyo ang lahat ng (hinaharap na) biyaya” — upang matugunan ang iyong mga pangangailangan, at upang magkaroon ka ng kakayahan na umapaw sa pag-ibig ng pagiging mapagbigay. Ang kalayaan mula sa kasakiman ay nagmumula sa malalim at kasiya-siyangpananampalataya sa hinaharap na biyaya ng Diyos.

Nakita kong nakatayo sa harap ng trono ang mga namatay, maging dakila at hamak, at binuksan ang mga aklat. Binuksan ang isa pang aklat, ang aklat ng buhay. Hinatulan ang mga patay ayon sa kanilang ginawa, batay sa nakasulat sa mga aklat. (Pahayag 20:12 MBBTAG) Paano sa huling paghuhukom? Maaalala ba ang ating mga kasalanan? Mabubunyag ba ang mga ito? Ganito ang matalinong sabi ni Anthony Hoekema: “Ang mga pagkukulang at pagkakamali ng mga . . . mananampalataya . . . ay magiging bahagi ng larawan sa Araw ng Paghuhukom. Ngunit — at ito ang mahalagang punto — ang mga kasalanan at pagkukulang ng mga mananampalataya ay ipapakita sa paghuhukom bilang mga kasalanang napatawad na, mga salang lubusang natatakpan ng dugo ni Hesu-Kristo.” Isipin mo ito sa ganitong paraan. May talaan ang Diyos para sa bawat tao (ang “mga aklat” sa Pahayag 20:12). Lahat ng iyong ginawa o sinabi (Mateo 12:36) ay nakatala doon na may marka (mula sa “A” hanggang sa “F”). Kapag humarap ka sa “trono ng paghuhukom ni Kristo” (2 Corinto 5:10) upang hatulan “ayon sa [iyong] ginawa sa katawan, mabuti man o masama,” bubuksan ng Diyos ang iyong talaan at ilalabas ang mga pagsusulit na may marka. Ilalabas Niya lahat ng “F” at ilalagay sa isang bunton. Pagkatapos ay kukunin Niya lahat ng “D” at “C” at huhugutin ang mabubuting bahagi ng pagsusulit at ilalagay ang mga ito kasama ng mga “A,” saka ilalagay ang masasamang bahagi sa bunton ng “F.” Pagkatapos ay kukunin niya lahat ng “B” at “A” at tatanggalin ang masasamang bahagi nito at ilalagay sa bunton ng “F,” at ilalagay ang lahat ng mabubuting bahagi sa bunton ng “A.” Pagkatapos nito, bubuksan Niya ang isa pang talaan (“ang aklat ng buhay”) at makikita Niya rito ang iyong pangalan, dahil nasa kay Kristo ka sa pamamagitan ng pananampalataya. Sa likod ng iyong pangalan ay may posporo na gawa sa krus ni Hesus. Kukunin Niya ang posporo, sisindihan ito, at susunugin ang bunton ng “F,” na naglalaman ng lahat ng iyong  mga pagkakamali at kakulangan. Hindi ka nila hahatulan, at hindi ka nila bibigyan ng gantimpala. Pagkatapos, kukunin Niya mula sa iyong talaan sa “aklat ng buhay” ang isang selyadong sobre na may markang “libre at puno ng grasyang bonus: buhay!” at ilalagay ito sa bunton ng mga “A” (tingnan ang Marcos 4:24 at Lucas 6:38). Pagkatapos, itataas Niya ang buong bunton at idedeklara, “Sa pamamagitan nito ang iyong buhay ay nagpapatotoo sa biyaya ng Aking Ama, sa halaga ng Aking dugo, at sa bunga ng Aking Espiritu. Nagpapatotoo ang mga ito na ang iyong buhay ay walang hanggan. At ayon sa mga ito, tatanggap ka ng iyong mga gantimpala. Pumasok ka sa walang hanggang kagalakan ng iyong Panginoon.”

Sandali Lamang Pagkatapos ninyong magtiis sa loob ng maikling panahon, ang Diyos, na siyang pinanggagalingan ng lahat ng pagpapala, ang siyang magbibigay sa inyo ng kagalingan, katatagan, at lakas ng loob at isang pundasyong di matitinag. (1 Pedro 5:10 MBBTAG) Minsan, sa gitna ng mga paghihirap at pang-araw-araw na stress ng buhay, puwede tayong sumigaw, “Gaano katagal pa, O Panginoon? Hindi ko makita ang lampas sa sakit ngayon. Ano ang magiging bukas? Nandoon ka rin ba para sa pagsubok na iyon?” Lubos na mahalaga ang tanong na ito, dahil sinabi ni Hesus, “Ang taong magtitiis hanggang wakas ay maliligtas” (Marcos 13:13). Nanginginig tayong isipin na baka mapabilang tayo sa “mga umaatras at napapahamak” (Hebreo 10:39). Hindi tayo naglalaro lamang. Ang pagdurusa ay isang kakila-kilabot na banta sa pananampalataya sa hinaharap na biyaya ng Diyos. Kaya naman, isang kahanga-hangang bagay na marinig ang pangako ni Pedro sa mga naghihirap at pagod na mga Kristiyano, “Pagkatapos ninyong magtiis sa loob ng maikling panahon, ang Diyos, na siyang pinanggagalingan ng lahat ng pagpapala, ang siyang magbibigay sa inyo ng kagalingan, katatagan, at lakas ng loob at isang pundasyong di matitinag” (1 Pedro 5:10). Ang katiyakan na hindi patatagalin anghigit sa ating makakayanan, at aalisin Niya ang mga kapintasan na ating iniiyakan, at itatatag Niya magpakailanman ang mga bagay na matagal nang nag-aalangan — ang katiyakang ito ay nagmumula sa Diyos ng “lahat ng biyaya.” Ang Diyos ay hindi Diyos ng ilang biyaya lamang — tulad ng lumipas na biyaya. Siya “ang Diyos ng lahat ng biyaya” — kasama ang walang hanggan at di-auubos na kamalig ng hinaharap na biyaya na kailangan natin upang tumagal hanggang sa wakas. Ang pananampalataya sa hinaharap na biyayang ito, na pinalakas ng alaala ng nakaraang biyaya, ang susi upang magpatuloy tayo sa makitid at mahirap na daan na patungo sa buhay.

Kunin ang Ayaw Mong Mawala Tiningnan sila ni Jesus at sinabi sa kanila, “Hindi ito kayang gawin ng tao, ngunit hindi ito imposible sa Diyos. Sapagkat ang lahat ng bagay ay kayang gawin ng Diyos.” (Marcos 10:27 MBBTAG) Heto ang dalawang mahusay na insentibo mula kay Hesus para maging isang Pandaigdig na Kristiyano at ialay ang iyong sarili sa adhikain ng mga Misyong Panghangganan. Bilang pupunta o magpapadala.  1. Ang bawat imposible sa tao ay posible sa Diyos (Marcos 10:27). Ang pagbabalik-loob ng mga nasanay na sa kasalanan  ay pagkilos ng Diyos at naaayon sa Kanyang dakilang plano. Hindi natin dapat matakot o mag-alala sa ating kahinaan. Sa Panginoon ang laban, at Siya ang magbibigay ng tagumpay sa atin. 2. Nangako si Kristo na kikilos Siya para sa atin, at magiging para sa atin, kaya naman pagkatapos ng ating buhay misyonero, hindi natin masasabing nagsakripisyo tayo ng anuman (Marcos 10:29–30). Kapag sinusunod natin ang Kanyang preskripsyon sa misyon, matutuklasan natin na kahit ang masasakit na side effects ay nagpapabuti sa ating kalagayan. Ang ating espirituwal na kalusugan, ang ating kagalakan — lumalago ang mga ito nang sandaang ulit. At kapag tayo'y namatay, hindi tayo namamatay. agkakamit tayo ng buhay na walang hanggan. Hindi ako nananawagan na pagtibayin niyo ang inyong loob at mag-sakripisyo para kay Kristo. Nanawagan akong talikuran niyo ang lahat ng meron kayo, upang makamtan ang buhay na makakapuno sa pinakamalalalim  niyong pangarap. Nanawagan akong ituring niyo ang lahat ng bagay na basura para sa higit na halaga ng paglilingkod sa Hari ng mga hari. Nanawagan akong tanggalin niyo ang inyong mga biniling basahang at isuot ang damit ng mga sugo ng Diyos. Nangangako akong makakaranas kayo ng mga pag-uusig at kahirapan — ngunit tandaan ninyo ang kagalakan! "Pinagpala ang mga inuusig nang dahil sa kanilang pagsunod sa kalooban ng Diyos, sapagkat kabilang sila sa kaharian ng langit." (Mateo 5:10 MBBTAG) Noong Enero 8, 1956, pinatay ng limang katutubo ng tribong Waorani sa Ecuador sina Jim Elliot at ang kanyang apat na kasamang misyonero habang sinusubukan nilang dalhin ang ebanghelyo sa tribong Waorani na may animnapung tao. Apat na batang misis ang nawalan ng mga asawa at siyam na bata ang nawalan ng kanilang mga ama. Isinulat ni Elisabeth Elliot na tinawag ito ng mundo bilang bangungot ng trahedya. Pagkatapos ay idinagdag niya, “Hindi kinilala ng mundo ang katotohanan ng pangalawang bahagi sa kredo ni Jim Elliot: ‘Hindi siya hangal na nagbibigay ng hindi niya maaaring itago upang makamtan ang hindi niya maaaring mawala.'”

Ang Kalooban ng Diyos ay na Ikaw ay Lumapit Kaya't lumapit tayo sa Diyos nang may pusong tapat. (Hebreo 10:22 MBBTAG) Ang utos na ibinigay sa atin sa talatang ito ay ang lumapit sa Diyos. Ito ang pangunahing layunin ng awtor ng aklat ng Hebreo: na lumapit tayo sa Diyos, na magkaroon tayo ng pakikisama sa Kanya, na hindi tayo maging kuntento sa isang Kristiyanong buhay na malayo sa Diyos. Hindi isang pisikal na kilos ang paglapit na ito. Hindi ito pagtatayo ng tore ng Babel ng iyong mga tagumpay upang makarating sa langit. Hindi ito pagpunta sa isang gusali ng simbahan. O paglalakad patungo sa altar sa harapan. Isa itong di-nakikitang kilos ng puso. Magagawa mo ito kahit nakatayo ka lang at di gumagalaw, o habang nakahiga sa kama ng ospital, o nasa tren habang papunta sa trabaho. Ito ang sentro ng ebanghelyo — ito ang dahilan ng hardin ng Getsemani at Biyernes Santo — na gumawa ang Diyos ng mga bagay na nakakagulat at malaki ang kabayatan, upang mapalapit tayo sa Kanya. Ipinadala Niya ang Kanyang Anak upang magdusa at mamatay, upang sa pamamagitan Niya'y makalapit tayo. Lahat ng Kanyang ginawa sa dakilang plano ng pagtubos ay para makalapit tayo. At para sa ating kagalakan at Kanyang kaluwalhatian ang paglapit na iyon. Hindi Niya tayo kailangan. Kung mananatili tayong malayo, hindi Siya maghihirap. Hindi Niya tayo kailangan upang maging masaya sa pakikisama ng Trinidad. Ngunit pinapalaki Niya ang Kanyang awa nang binigyan Niya tayo ng malayang access sa pamamagitan ng Kanyang Anak, sa kabila ng ating kasalanan, sa tanging Realidad na makakapagbigay ng ganap at walang-hanggang kasiyahan sa ating mga kaluluwa—walang iba kundi Siya mismo.  “Sa piling mo'y madarama ang lubos na kagalakan; ang tulong mo'y nagdudulot ng ligayang walang hanggan.” (Awit 16:11 MBBTAG). Ito ang kalooban ng Diyos para sa iyo, kahit na habang binabasa mo ito. Ito ang dahilan kung bakit namatay si Kristo: upang lumapit ka sa Diyos.

Ang Ating Kalabang Walang Pangil Kayong dating patay dahil sa kasalanan, kayong mga Hentil na hindi saklaw ng pagtutuli ayon sa Kautusan ay binuhay ng Diyos na kasama ni Kristo. Pinatawad niya ang ating mga kasalanan at  pinawalang-bisa ang lahat ng naisulat na alituntunin laban sa atin, pati ang mga pananagutang kaugnay nito. Pinawi niya ang lahat ng ito nang ipako siya sa krus.  Sa pamamagitan ng kanyang kamatayan sa krus, nilupig niya ang mga pinuno at kapangyarihan ng sanlibutan. Ang mga ito'y parang mga bihag na kanyang ipinarada sa madla bilang katunayan ng kanyang pagtatagumpay (Colosas 2:13–15 MBBTAG ) Ito ang dahilan kung bakit malaki ang pagkakaiba ng pagsasama kay Kristo para sa mananampalataya: akamit ni Kristo ang isang tiyak na tagumpay laban sa diyablo sa Kalbaryo. Hindi niya inalis si Satanas sa mundo, ngunit dinisarma niya ito sa paraang nawala ang sandata ng kapahamakan sa kanyang kamay. Hindi niya maaakusahan ang mga mananampalataya ng di-pinatawad na kasalanan. Ito lang ang akusasyon na makakasira sa atin. At dahil dito, hindi niya tayo madadala sa ganap na pagkawasak. Maaari niyang saktan tayo pisikal at emosyonal — kahit patayin tayo. Maaari niyang tuksuhin tayo at udyukan ang iba laban sa atin. Ngunit hindi niya tayo masisira. Ang tiyak na tagumpay ng Colosas 2:13–15 ay dahil sa “talaan ng utang na laban sa atin” ay ipinako sa krus. Ginamit ng diyablo ang talaang ito bilang kanyang pangunahing akusasyon laban sa atin. Ngayon wala na siyang akusasyong maaaring tumayo sa hukuman ng langit. Wala siyang magagawa sa bagay na pinakagusto niyang gawin: ang tayo'y kapahamakan. Hindi niya magagawa. Pinasan ni Kristo ang ating kapahamakan. Ang diyablo ay dinisarma. Isa pang paraan ng pagpapahayag nito ay sa Hebreo 2:14–15: “[Naging tao si Kristo] upang sa pamamagitan ng kamatayan ay sirain niya ang may kapangyarihan sa kamatayan, iyon ay, ang diyablo, at palayain ang lahat ng mga nasa panghabambuhay na pagkaalipin dahil sa takot sa kamatayan.” Ang kamatayan ay kaaway pa rin natin. Ngunit ito ay nawalan na ng pangil. Ang lason ng ahas ay natanggal na. Wala na ang nakamamatay na saksak. Ang saksak ng kamatayan ay kasalanan. At ang kapangyarihan ng kasalanan na magdulot ng kapahamakan ay nasa hinihingi ng batas. Ngunit salamat kay Kristo na tumupad sa hinihingi ng batas. ““Nasaan, O kamatayan, ang iyong tagumpay? Nasaan, O kamatayan, ang iyong kamandag?” (1 Corinto 15:55 MBBTAG).

Ang Pinakamaliit na Pananampalataya Maliwanag kung gayon, na ang pasya ng Diyos ay nababatay sa kanyang habag, at hindi sa kagustuhan o pagsisikap ng tao. (Roma 9:16 MBBTAG) Sa simula pa lang ng taon, linawin natin na ang lahat ng matatanggap natin mula sa Diyos ngayong taon, bilang mga mananampalataya kay Hesus, ay awa. Anuman ang kasiyahan o sakit na darating sa atin ay pawang habag. Ito ang dahilan kung bakit pumarito si Kristo sa mundo: “at upang ang mga Hentil naman ay magpuri sa Diyos dahil sa kanyang habag” (Roma 15:9). Tayo ay muling ipinanganak “sa pamamagitan ng muling pagkabuhay ni Jesu-Cristo.” (1 Pedro 1:3). Araw-araw tayong nananalangin “upang makamtan natin ang habag at pagpapala na tutulong sa atin” (Hebreo 4:16); at ngayon ay  nananatili tayo “sa pag-ibig ng Diyos habang naghihintay [tayo] sa ating Panginoong Jesu-Cristo na magkakaloob sa [atin] ng buhay na walang hanggan” (Judas 1:21). Kung may Kristiyanong mapagkakatiwalaan, ito ay “dahil sa habag ng Diyos ay mapagkakatiwalaan” (1 Corinto 7:25). Sa Lucas 17:5–6, nakiusap ang mga apostol sa Panginoon, “Dagdagan mo ang aming pananampalataya!” At sinabi ni Jesus, “Kung kayo ay may pananampalataya na kasingliit ng buto ng mustasa, masasabi ninyo sa punong ito, ‘Mag-ugat ka at matanim sa dagat,' at ito'y tatalima sa inyo.” Sa madaling salita, ang isyu sa ating buhay at ministeryong Kristiyano ay hindi ang lakas o dami ng ating pananampalataya, dahil hindi ito ang nag-uugat ng mga puno. Ang Diyos ang gumagawa nito. Kaya naman, ang pinakamaliit na pananampalatayang tunay na nag-uugnay sa atin kay Kristo ay magdudulot ng sapat na kapangyarihan para sa lahat ng ating pangangailangan. Ngunit paano naman sa mga panahong matagumpay mong sinusunod ang Panginoon? Inaalis ka ba ng iyong pagsunod mula sa kategorya ng nanghihingi ng habag? Sinagot ito ni Hesus sa Lucas 17:7–10. “Kapag nanggaling ang inyong alipin sa pag-aararo o pagpapastol ng mga tupa sa bukid, inaanyayahan ba ninyo siya agad upang kumain? Hindi ba't ang sasabihin ninyo ay, ‘Ipaghanda mo ako ng hapunan, magbihis ka, at pagsilbihan mo ako habang ako'y kumakain. Pagkakain ko, saka ka kumain.' Pinasasalamatan ba ng amo ang kanyang alipin dahil sinusunod siya nito? Ganoon din naman kayo; kapag nagawa na ninyo ang lahat ng iniuutos sa inyo, sabihin ninyo, ‘Kami'y mga aliping walang kabuluhan; tumutupad lamang kami sa aming tungkulin.'” Kaya nga, natutukoy ko, ang pinakamataas na pagsunod at ang pinakamaliit na pananampalataya ay nakakakuha ng parehong bagay mula sa Diyos: habag. Isang butil lang ng mustasa na pananampalataya ay nakakakuha ng habag ng Diyos para sa kapangyarihang mag-ugat ng mga puno. At ang walang kamaliang pagsunod ay nag-iiwan sa atin na lubos na umaasa sa habag. Ito ang punto: Anuman ang tiyempo o anyo ng habag ng Diyos, hindi natin kailanman mahihigitan ang pagiging mga benepisyaryo ng awa. Palagi tayong lubos na umaasa sa hindi tayo nararapat. Kaya't magpakumbaba tayo at magalak at “magpuri sa Diyos dahil sa kanyang habag!”

Enero 2 Ano ang Ginawa ni Hesus para sa Kamatayan Itinakda sa mga tao na minsan lamang mamatay at pagkatapos ay ang paghuhukom. Gayundin naman, si Kristo'y minsan lamang inihandog upang pawiin ang mga kasalanan ng mga tao. Siya'y muling darating, hindi upang muling ihandog dahil sa kasalanan, kundi upang iligtas ang mga naghihintay sa kanya. (Hebreo 9:27–28 MBBTAG) Ang kamatayan ni Hesus ay nagpapasan ng mga kasalanan. Ito ang mismong puso ng Kristiyanismo, ang puso ng ebanghelyo, at ang puso ng dakilang gawain ng Diyos sa pagtubos sa mundo. Nang mamatay si Kristo, pinasan Niya ang mga kasalanan. Kinuha Niya ang mga kasalanang hindi sa Kanya. Nagdusa Siya para sa mga kasalanang ginawa ng iba, upang makalaya sila mula sa kasalanan. Ito ang sagot sa pinakamalaking problema sa iyong buhay, kahit na hindi mo ito maramdaman bilang pangunahing problema. May sagot kung paano tayo makakasundo sa Diyos sa kabila ng pagiging makasalanan natin. Ang sagot ay ang kamatayan ni Kristo bilang handog "upang pasanin ang mga kasalanan ng marami." Inangat Niya ang ating mga kasalanan at dinala ang mga ito sa krus at doon namatay ng kamatayang nararapat nating danasin. Ngayon, ano ang ibig sabihin nito para sa aking kamatayan? "Itinalaga [ako] na mamatay minsan." Ibig sabihin, hindi na parusa ang aking kamatayan. Hindi na ito parusa para sa kasalanan.. Ang aking kasalanan ay inalis na. “Inaalis” ito sa pamamagitan ng kamatayan ni Kristo. Si Kristo ang tumanggap ng parusa. Bakit pa ako mamamatay kung ganun? Dahil nais ng Diyos na manatili ang kamatayan sa mundo sa ngayon, kahit sa Kanyang sariling mga anak, bilang patuloy na patotoo sa matinding kasuklaman ng kasalanan. Sa ating pagkamatay, ipinapakita pa rin natin ang panlabas na epekto ng kasalanan sa mundo. Ngunit ang kamatayan para sa mga anak ng Diyos ay hindi na galit ng Diyos laban sa kanila. Naging daan na natin ito sa kaligtasan at hindi sa pagkondena.

Pagkamangha sa Katapusan ng Kasaysayan At kayong mga pinahihirapan ay [bibigyan ng Diyos] ng kapahingahang kasama namin, sa pagkapahayag ng Panginoong Jesus mula sa langit na kasama ang kanyang mga makapangyarihang anghel, na nasa nagliliyab na apoy, na magbibigay ng parusa sa mga hindi kumikilala sa Diyos at sa mga hindi sumusunod sa ebanghelyo ng ating Panginoong Jesus. Ang mga ito'y tatanggap ng kaparusahang walang hanggang pagkapuksa at palalayasin sa harapan ng Panginoon at mula sa kaluwalhatian ng kanyang kalakasan, kapag dumating siya sa araw na iyon upang luwalhatiin sa kanyang mga banal, at kamanghaan ng lahat ng mga sumasampalataya, sapagkat ang aming patotoo sa inyo ay pinaniwalaan.” (2 Tesalonica 1:7-10, ABTAG2001) Sa pagbabalik ni Jesus sa mundong ito, na ipinangako Niyang gagawin, ang mga di-naniwala sa ebanghelyo, sabi ni Pablo, ay “tatanggap ng kaparusahang walang hanggang pagkapuksa at palalayasin sa harapan ng Panginoon at mula sa kaluwalhatian ng kanyang kalakasan.” Isa itong kakila-kilabot na tanawing dapat katakutan ng lahat ng mga di-mananampalatayang nakakarinig sa katotohanang ito. At naku, dapat itong magpatino sa ating mga mananampalataya at punuin tayo ng kaseryosohan tungkol sa ano'ng nakataya sa mundong ito. Oh, dapat itong magdulot ng pagbangon ng malasakit sa ating puso para sa mga taong di naniniwala, o di man lang nakakaalam, ng ebanghelyo. Ngunit upang magpatuloy tayo sa kabila ng lahat ng ating paghihirap, binibigyan tayo ni Pablo ng dalawang kamangha-manghang salita na nagbibigay-lakas ng loob at pag-asa. “At kayong mga pinahihirapan ay [bibigyan ng Diyos] ng kapahingahan.” Kung nakakaranas tayo ng matinding pagpapaigting ng paghihirap sa nalalapit na katapusan ng kasaysayan, ang salita ng Diyos ay nagsasabi: Kumapit nang mahigpit; paparating na ang ginhawa. Ang iyong mga paghihirap ay hindi mabibigyan ng huling salita. At pagsisisihan ng inyong mga tila makapangyarihang kalaban ang araw na pinakialaman nila ang pinili ng Panginoon. Ngunit pagkatapos ay narito ang pinakamagandang salitang nagbibigay ng lakas ng loob at pag-asa. Hindi lamang tayo makakakuha ng ginhawa kapag dumating ang Panginoon, makakamit natin ang pinakadakilang karanasan na siyang dahilan kung bakit tayo nilikha: Makikita natin ang Kanyang kaluwalhatian, at mamamangha tayo sa paraang maluluwalhati Siya sa atin, at makikita ito ng buong mundo.  Talata 10: “Dumating siya sa araw na iyon upang luwalhatiin sa kanyang mga banal, at kamanghaan ng lahat ng mga sumasampalataya.” Nilikha tayo upang mamangha. Wala at walang sinuman ang mas kamangha-mangha kaysa kay Jesu-Cristong ipinako sa krus, nabuhay na mag-uli, at nagbabalik bilang Hari ng kaluwalhatian. Makakamit Niya ang tadhana ng Kanyang kaluwalhatian, at makakamit natin ang tadhana ng ating kagalakan habang sinisimulan natin ang perpekto, walang-sala't walang katapusang pagkamangha sa pinakadakilang dapat kamanghaan. Devotional excerpted from Desiring God, page 321 This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/marveling-at-the-end-of-history Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Kagalakan sa Kapighatian “Mapapalad kayo kapag kayo ay nilalait, inuusig, at pinagsasabihan ng sari-saring kasamaan na pawang kasinungalingan dahil sa akin. Magalak kayo at magsaya, sapagkat malaki ang gantimpala ninyo sa langit.” (Mateo 5:11-12, ABTAG 2001) Sinasabi ng Cristianong Hedonismo na may iba't ibang paraan upang magalak sa kapighatian bilang isang Cristiano. Lahat ng ito ay dapat gawin bilang pagpapahayag ng buong sapat at buong kasiya-siyang biyaya ng Diyos. Isang paraan upang magalak sa kapighatian ay nagmumula sa pag-pokus ng ating isipan sa laki ng gantimpalang darating sa atin sa muling-pagkabuhay. Ang epekto ng ganitong uri ng pokus ay ito: Lumiliit ang ating kasalukuyang sakit kumpara sa paparating pa lamang: “Itinuturing ko na ang pagtitiis sa panahong kasalukuyan ay hindi karapat-dapat maihambing sa kaluwalhatiang mahahayag sa atin” (Roma 8:18 cf. 2 Corinto 4:16–18). Habang tinitiis natin ang pagdurusa, nagagawa nating umibig dahil sa kagalakan natin sa ating matatanggap na gantimpala. “Ibigin ninyo ang inyong mga kaaway at gumawa kayo ng mabuti, magpahiram kayo na hindi umaasa ng kapalit. Malaki ang magiging gantimpala ninyo” (Lucas 6:35). Maging mapagbigay sa mga mahihirap “at pagpapalain ka, sapagkat wala silang maigaganti sa iyo. Gagantihan ka sa muling pagkabuhay ng mga matuwid” (Lucas 14:14). Pinuputol ng tiwala sa ipinangakong gantimpalang ito ang lubid ng pagiging makamundo at pinapalaya tayo para sa halaga ng pag-ibig. Ang isa pang paraan upang magalak sa kapighatian ay nagmumula sa mga epekto ng pagdurusa sa ating katiyakan ng pag-asa. Ang kagalakan sa paghihirap ay nakaugat hindi lamang sa pag-asa ng muling pagkabuhay at gantimpala, kundi pati na rin sa paraan na ang mismong pagdurusa'y kumikilos upang palalimin ang pag-asang iyon. Halimbawa, sinabi ni Pablo, “Nagagalak rin tayo sa ating mga kapighatian sa pagkaalam na ang kapighatian ay nagbubunga ng pagtitiis, at ang pagtitiis ng pagpapatibay; at ang pagpapatibay ng pag-asa” (Mga Taga Roma 5:3–4). Sa madaling salita, ang kagalakan ni Pablo ay hindi lamang nakaugat sa kanyang malaking gantimpala, kundi sa epekto ng kapighatian na nagpapatatag sa pag-asa sa gantimpalang iyon. Ang paghihirap ay nagbubunga ng katatagan, at ang katatagan ay nagdudulot ng pakiramdam na ang ating pananampalataya ay totoo at tunay, at pinapalakas nito ang ating pag-asa na matatamo nga natin si Cristo. Kaya mag-pokus man tayo sa kayaman ng gantimpala o sa pagpapadalisay na epekto ng kapighatian, ang layunin ng Diyos sa kagalakan natin sa pagdurusa ay magpapatuloy. Devotional excerpted from Desiring God, pages 283–284 This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/rejoicing-in-pain Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Ang Gamit Para sa Mga Misyonero “Hindi ito kayang gawin ng tao, ngunit hindi ito imposible sa Diyos. Sapagkat ang lahat ng bagay ay kayang gawin ng Diyos.” (Marcos  10:27 MBBTAG)  Ang makapangyarihang biyaya ng Diyos ang nagbibigay buhay sa mga Christian Hedonist. Kung saan ang mga mananampalataya ay pinakaninanais nila ay maranasan ang makapangyarihang biyaya ng Diyos sa pamamagitan ng paglilingkod sa kaniya at pagtulong sa iba.  Ang mga Christian Hedonist  ay gusto ang"hindi ito dahil sa sarili kong kakayahan kundi dahil sa kagandahang-loob ng Diyos na nasa akin." (1 Corinto 15:10). Sila ay naniniwalang ang bunga ng kanilang ginagawa ay  para sa kapurihan ng  Diyos. ( 1 Corinto 3:7, Roma 11:36).  Nagiging masaya lang sila  kapag  sinabi ng Diyos na "Sapagkat wala kayong magagawa kung kayo'y hiwalay sa akin" (Juan 15:5). Sila ay tumatalon tulad ng isang tupa sa katotohanan na  ang Diyos ay kayang gawin ang lahat ng imposible.  Sinabi nila ito nang walang hinanakit," Kung sa aming sarili lamang ay wala kaming kakayahang gawin ito; subalit ang aming kakayahan ay kaloob ng Diyos." (2Corinto 3:5)  Noong sila ay umalis, wala nang makabibigay sa kanila ng tunay na kasiyahan kundi sabihin ito sa mga churches, "Wala akong pinapangahasang ipagmalaki kundi ang ginawa ni Cristo upang maakit ang mga Hentil na sumunod sa Diyos sa pamamagitan ng aking mga salita at gawa." (Roma 15:18)  "Hindi ito kayang gawin ng tao, ngunit hindi ito imposible sa Diyos. Sapagkat ang lahat ng bagay ay kayang gawin ng Diyos.”-- itong salita ng Diyos ang tunay na nagbibigay pag-aasa at pagkukumbaba sa ating sarili.  Ito ang lunas sa mga taong nawawalan ng pag-asa at gamot sa pagmamayabang --ito  ang perpektong gamot sa ng isang Misyonero.  Devotional excerpted from Desiring God, pages 235–236 This article was translated by Ma. Fatima G. Abello and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click:  https://www.desiringgod.org/articles/medicine-for-the-missionary Ma. Fatima G. Abello is a third year student taking up Bachelor of Secondary Education Major in Filipino at Aklan State University.  She is an active school leader, writer, digital editor, and an academic achiever. Despite of her schedules, she delights in serving and knowing the Lord more. Being a member of Boracay Grace Baptist Church, she is part of their music team where she sings, plays instruments, as well as Teach children in Sunday schools. John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethelehem as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence. 

Ang Pinakadakilang Kaligayahan ng Pag-Ibig Walang taong namumuhi sa sarili niyang katawan. Sa halip, ito'y kanyang pinapakain at inaalagaan, tulad ng ginagawa ni Cristo sa iglesya.  Tayo nga'y mga bahagi ng kanyang katawan. (Efeso 5:29-30 MBBTAG) Huwag kaligtaan ang huling parilala : "tayo nga'y mga bahagi ng kanyang katawan." At huwag kalimutan ang sinabi ni Pablo naunang dalawang verse, na nagsasabi na ibinigay ni Cristo ang kaniyang sarili para sa atin "Sa halip, unawain ninyo kung ano ang kalooban ng Panginoon." Sa magkaibang paraan, ginawa ni Pablo na malinaw na si Cristo ay naghangad ng kasiyahan sa pamamagitan ng paghahangad ng kaluwalhatian , kabutihan at kasiyahan ng kaniyang mga tao.  Ang pag-iisa ni Cristo sa kaniyang bride ay napakalapit ("magiging isa") na kung ano mang mabubuting  mangyayari sa kaniyang bride ay parang ginawa na rin ito para sa Kanya.. Ang nais bigyang kahulugan sa tekstong ito ay ang Panginoon ang gagawa upang pakainin, alagaan, gawing banal ang kaniyang bride dahil ito ang tunay na magbibigay sa kaniya ng kasiyahan.  Sa ibang depinasyon ito ay hindi pagmamahal. Ang pagmamahal ay hindi pumupukos sa sarili lamang-- lalong-lalo na kung ang mala-Cristong pagmamahal-- higit lalo pagmamahal na dulot ng Kalbaryo. Wala pa akong nakikitang ganitong pagmamahal na katulad ngmensahe sa kasulatan.  Ngunit ano ba ang ginawa ni Cristo para sa kaniyang bride na malinaw na ipinahayag sa tekstong ito: "Mga lalaki, mahalin ninyo ang inyong asawa na gaya ng pagmamahal ni Cristo sa iglesya. Inihandog niya ang kanyang buhay para sa iglesya." (Efeso 5: 25). Bakit hindi hayaan natin ang verse na itona  kahulugan ng pag-ibig para sa atin,  sa halip na ang ating mga etika at polosopiya ang  magbibigay ng kahulugan dito? Ayon sa teksto, ang pag-ibig ay ang paghangad ng kaligayahan ni Cristo sa kaligayahan ng kabanalan ng kaniyang minamahal.  Hindi maaaring  ihiwalay ang sariling interes sa pag-ibig, dahil ang  sariling interes hindi tuladng isang pagiging sakim. Ang pagkamakasarili ay hindi iniisip ang ibang tao kundi ang sariling kaligayahan lang niya.  Subalit ang mala-Cristong pagmamahal ay ang pagbibigay kasiyahan sa iba. Kahit na siya ay  maghirap at  mamatay para sa kaniyang mga minamahal upang makamit ang kabanalan nila ay gagawin niya.  Ganito tayo kamahal ni Cristo, at nais niyang ganito rin natin mahalin ang isa't isa.  Devotional excerpted from Desiring God, pages 206–207 This article was translated by Ma. Fatima G. Abello and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click: https://www.desiringgod.org/articles/loves-greatest-happiness Ma. Fatima G. Abello is a third year student taking up Bachelor of Secondary Education Major in Filipino at Aklan State University.  She is an active school leader, writer, digital editor, and an academic achiever. Despite of her schedules, she delights in serving and knowing the Lord more. Being a member of Boracay Grace Baptist Church, she is part of their music team where she sings, plays instruments, as well as Teach children in Sunday schools. John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethelehem as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence. 

Mag-ingat sa Paglilikod sa Diyos "Ang Diyos na gumawa ng sanlibutan at lahat ng naririto ay ang Panginoon ng langit at ng lupa, at hindi naninirahan sa mga templong ginawa ng tao.  Hindi rin siya nangangailangan ng anumang tulong o paglilingkod ng tao, sapagkat siya mismo ang nagbibigay ng buhay, hininga at lahat ng bagay sa sangkatauhan." (Mga Gawa 17:24-25)  Hindi natin niluluwalhati ang Diyos sa pamamagitan ng pagbibigay ng mga kailangan Niya, pero sa pananalangin ay Siya ang nagbibigay na kailangan natin at sa pagtitiwala sa Kanyang tugon, at namumuhay sa galak sa gayong pagaalaga, habang inilalaan natin ang ating buhay na mag pag-ibig para sa iba at sa pagtitiwala sa Kanyang tugon, at namumuhay sa galak sa gayong pagaalaga, habang inilalaan natin ang ating buhay na mag pag-ibig para sa iba. Nandito tayo sa puso ng magandang balita ng Christian Hedonism. Nais ng Diyos na tayo'y lumalapit sa kaniya kung tayo ay nangangailangan ng tulong upang maluwalhati Siya. "Kung kayo ay may bagabag, ako lagi ang tawagin;kayo'y aking ililigtas, ako'y inyong pupurihin.”(Awit 50:15). Ang kagulat-gulat na katotohanan ay kailangan nating maging maingat sa pag-iisip na kailangan tayo ng Diyos. Kailangan nating mag-ingat sa paglilikod sa Diyos,   at tayo ay maging maingat na hayaan Niya tayong pagsilbihan tayo, nang hindi natin nakawin ang kaluwalhatian na nararapat sa Kanya.  " Hindi rin siya nangangailangan ng anumang tulong o paglilingkod ng tao, sapagkat siya mismo ang nagbibigay ng buhay, hininga at lahat ng bagay sa sangkatauhan." (Mga gawa 17:25) Ito  katatawa sa pandinig. Halos lahat sa atin ay iniisip na ang paglilingkod sa Panginoon ay isang mabuting gawain. Pero hindi natin iniisip na ang paglilingkod sa kaniya ay nakaiinsulto sa kaniyang kakayahan. Ngunit ang pagbubulay sa tunay na kahulugan ng panalangin ay sinasabi ito ng payak.  Sa nobelang, Robinson Crusoe, ang paboritong mensahe ng bayani ay ang Awit 50:12-15 na nagbigay sa kaniya ng pag-asa noong siya ay na stranded sa isang isla. Sabi ng Diyos, "Kung ako ma'y nagugutom, hindi ko na sasabihin,yamang lahat sa daigdig na narito'y pawang akin. Ang karne ng mga toro, iyon ba'y aking pagkain? At ang inumin ko ba'y dugo ng mga kambing? Ang ihandog ninyo sa Diyos ay ang inyong pasalamat; ang pangakong handog ninyo ay tuparin ninyong lahat. Kung kayo ay may bagabag, ako lagi ang tawagin; kayo'y aking ililigtas,  ako'y inyong pupurihin." Ito ang kahulugan niyan; mayroon tayong ginagawa  na nakaiinsulto o minamaliit ang kaniyang kapangyarihan  bilang Diyos, na kailangan niya ang ating serbisyo. Oh gaano tayo dapat maingat na huwag nating binbinin ang dakilang biyaya ng Diyos ni Cristo. Sabi ni Hesus, "Sapagkat ang Anak ng Tao ay naparito hindi upang paglingkuran kundi upang maglingkod at upang mag-alay ng kanyang buhay para sa ikatutubos ng marami.” (Marcos 10:45) Ang layunin niya ay maging isang tagapaglingkod at mapunta sa kaniya ang kapurihan bilang isang tagapagbigay ng ating mga kailangan.  Devotional excerpted from Desiring God, page 168 This article was translated by Ma. Fatima G. Abello and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click:  https://www.desiringgod.org/articles/beware-of-serving-god Ma. Fatima G. Abello is a third year student taking up Bachelor of Secondary Education Major in Filipino at Aklan State University.  She is an active school leader, writer, digital editor, and an academic achiever. Despite of her schedules, she delights in serving and knowing the Lord more. Being a member of Boracay Grace Baptist Church, she is part of their music team where she sings, plays instruments, as well as Teach children in Sunday schools. John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethelehem as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence. 

Ang Katarungan ay Makakamtan Mga minamahal, huwag kayong maghihiganti; ipaubaya ninyo iyon sa galit ng Diyos. Sapagkat nasusulat, “Akin ang paghihiganti, ako ang gaganti, sabi ng Panginoon."(Roma 12:19 MBBTAG)  Lahat tayo ay may nagawang mali maaaring hindi lang isang beses. Halos lahat din siguro sa atin ay nagawan ng kasalanan ng isang tao subalit kahit minsan ay hindi sila humingi ng kapatawaran o gagawing tama ang kanilang pagkamamali.  Isa sa mga nagiging hadlang para takasan at kalimutan ang sakit at kapaitan ay lubos mong pinanghahawakan-- makatuwirang pinaniniwalaan-- na ang katarungan  ay kailangang makamtan, na ang moral fabric ng mundon sansinukob  ay malulutas kung ang mga tao ay kinakalimutan lang ang mga masasamang ginawa nila at panlilinlang sa iba. Ito ay isa sa mga hadlang upang magpatawad at alisin ang galit sa iyong puso. Ito ay hindi lang iisa. Mayroon tayong kasalanang kailangang harapin.  Ngunit ito ang totoong kasalanan. Minsan iniisip nating kung pababayaan natin ito, ang katarungan ay hindi natin makakamtan.  Kaya tayo ay kumikimkim ng galit, at paulit-ulit ang sinasabi ng may hinanakit: Dapat hindi ito nangyari; Hindi ito kailangang mangyari; mali ito; maling-mali ito. Paano siya nagiging masaya kung ako ay nagdudurusa? Ito ay mali. Ito ay hindi katanggap-tanggap. Hindi natin ito malilimutan. At ang galit natin ang lalason sa lahat ng bagay.  Ang sabi sa Roma 12:19 na ang Diyos ang aalis ng lahat ng ating pinapasan.  "huwag kayong maghihiganti; ipaubaya ninyo iyon sa galit ng Diyos." Ano nga ba ang ibig sabihin nito sa inyo?   Alisin mo ang dala-dala  mong galit, alisin mo ang mga bagay na magdudulot sa iyo ng sakit-- alisin mo, tanggalin mo-- ito ba ay nangangahulugang walang mali laban sa iyo, subalit mayroon.  Pero hindi ibig-sabihin na walang katarungan. Hindi ibig-sabihin na hindi ito maituwid.  Hindi ibig-sabihin na makatatakas sila sa mga ginawa nilang mali. Hindi ito matakasan.  Nais kong ipunto ay  kung tatanggalin mo na ang paghihinganti sa inyong mga puso, ang Diyos na ang bahala.  Hindi ito daan para maghiganti pero ito ang daan upang ibigay sa karapat-dapat na maghiganti.  "Ako ang gaganti", sabi ng Panginoon. Ipaubaya mo sa kaniya. Siya na ang bahala at ang katarungan ay makakamtan.  Ito ay isang maluwalhating  kaginhawaan. Hindi ko na kailangang dalhin ang lahat ng aking problema at pasakit. Ito ay tulad ng paghihingang maginhawa sa unang pagkatataon sa maraming dekadang lumipas. At sa wakas, malaya na ulit akong magmahal. Devotional excerpted from “Do Not Avenge Yourselves, But Give Place to Wrath” This article was translated by Ma. Fatima G. Abello and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click: https://www.desiringgod.org/articles/justice-will-be-done Ma. Fatima G. Abello is a third year student taking up Bachelor of Secondary Education Major in Filipino at Aklan State University.  She is an active school leader, writer, digital editor, and an academic achiever. Despite of her schedules, she delights in serving and knowing the Lord more. Being a member of Boracay Grace Baptist Church, she is part of their music team where she sings, plays instruments, as well as Teach children in Sunday schools. John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethelehem as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence

Ang Ating Kabutihan ay Kanyang Kaluwalhatian Ngunit kapag mananalangin ka, pumasok ka sa iyong silid at isara mo ang pinto. Saka ka manalangin sa iyong Ama na hindi mo nakikita, at ang iyong Ama na nakakakita ng ginagawa mo nang lihim ang siyang magbibigay sa iyo ng gantimpala. (Mateo 6:6, MBBTAG) Isang karaniwang pagtutol sa Cristianong Hedonismo ay mas itinataas daw nito ang interes ng tao kaysa sa kaluwalhatian ng Diyos — mas itinataas nito ang kaligayahan ko kaysa sa karangalan ng Diyos. Ngunit mariin itong di ginagawa ng Cristianong Hedonismo. Siguradong tayong mga Cristianong Hedonista ay nagsisikap sundin ang ating mga interes at kaligayahan nang buong lakas. Iniindorso natin ang pagpapasya ng batang Jonathan Edwards: “Pagpapasya: Pagsikapang makamit para sa aking sarili ang pinakamaraming kaligayahan sa kabilang mundo na puwede kong makamit, nang buong kapangyarihan, lakas, sigla, at lupit, oo dahas, na kaya ko, o kayang gawin ng aking kalooban, sa anumang paraan na maaaring isipin.” Pero natutunan natin mula sa Biblia (at kay Edwards!) na ang interes ng Diyos ay palakihin ang Kanyang kaluwalhatian sa pamamagitan ng pagpapaapaw ng Kanyang habag sa atin — sa ating mga makasalanan, na lubhang nangangailangan sa Kanya. Samakatuwid, ang paghahangad ng ating interes at kaligayahan, kahit na ito'y kapalit ng ating buhay, ay hindi kailanman higit sa interes ng Diyos at kaligayahan ng Diyos at kaluwalhatian ng Diyos, ngunit palaging nasa Diyos. Isa sa pinakamahalagang katotohanan sa Biblia ay ito: Ang pinakadakilang interes ng Diyos ay luwalhatiin ang kayamanan ng Kanyang biyaya sa pamamagitan ng pagpapaligaya ng mga kasalanan sa Kanya — sa Kanya! Kapag nagpapakumbaba tayo na parang maliliit na bata at hindi nagmamayabang na kaya natin ang lahat, kundi masaya tayong tumatakbo sa kagalakan ng yakap ng ating Ama, nadadagdagan ang kaluwalhatian ng Kanyang biyaya at nasisiyahan ang pananabik ng ating kaluluwa. Ang ating interes at ang Kanyang kaluwalhatian ay nagiging isa. Nang ipangako ni Jesus sa Mateo 6:6, “Ang iyong Ama na nakakakita ng ginagawa mo nang lihim ang siyang magbibigay sa iyo ng gantimpala,” ito ang gantimpalang nais Niyang hanapin natin. Hindi Niya tayo inaakit ng kagalakang di natin dapat taglayin! Ngunit ang gantimpalang ito — ang kagalakang ito — ay ang pag-apaw ng pagtalikod sa papuri sa tao, at pagpasok sa ating silid upang hanapin ang Diyos. Samakatuwid, ang mga Cristianong Hedonista'y hindi inuuna ang kanilang kaligayahan kaysa sa kaluwalhatian ng Diyos. Inilalagay nila ang kanilang kaligayahan sa Diyos mismo at natutuklasan ang maluwalhating katotohanan na ang Diyos ay lubos na naluluwalhati sa atin kapag tayo'y lubos na nasisiyahan sa Kanya. Devotional excerpted from Desiring God, pages 159–160 This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/ammunition-against-anxiety Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Sandata Laban sa Pagkabalisa Huwag kayong mabalisa sa anumang bagay; kundi sa lahat ng mga bagay, sa pamamagitan ng panalangin at pagsamo na may pagpapasalamat ay ipaalam ninyo ang inyong mga kahilingan sa Diyos. (Filipos 4:6, ABTAG2001) ​​Isa sa mga bagay na pinagpapasalamat natin kapag ipinapaalam natin sa Diyos ang ating mga kahilingan ay ang Kanyang mga pangako. Ito ang mga bala ng kanyon na pumupuksa sa di-pananampalataya na nagbubunga ng pag-aalala. Kaya ganito ako makipaglaban.  Kapag nababalisa ako tungkol sa aking ministeryo, na tila wala itong silbi o laman, nilalabanan ko ang di-pananampalataya gamit ang pangako ng Isaiah 55:11. “Magiging gayon ang aking salita na lumalabas sa bibig ko; hindi ito babalik sa akin na walang bunga, kundi gaganapin ang ayon sa layunin ko, at magtatagumpay sa bagay na kung saan ay sinugo ko ito.” Kapag nababalisa ako tungkol sa pagiging mahina ko upang gawin ang aking gawain, nilalabanan ko ang di-pananampalataya gamit ang pangako ni Cristo, “Ang aking biyaya ay sapat na sa iyo, sapagkat ang aking kapangyarihan ay nagiging sakdal sa kahinaan” (2 Corinto 12:9). Kapag nababalisa ako tungkol sa mga desisyong kailangan kong gawin tungkol sa hinaharap, nilalabanan ko ang di-pananampalataya gamit ang pangakong, “Aking ipapaalam at ituturo sa iyo ang daan na dapat mong lakaran. Papayuhan kita na ang aking mga mata ay nakatitig sa iyo” (Awit 32:8). Kapag nababalisa akong harapin ang mga kalaban, nilalabanan ko ang di-pananampalataya gamit ang pangakong, “Kung ang Diyos ay kakampi natin, sino ang laban sa atin?” (Roma 8:31). Kapag nababalisa ako tungkol sa kapakanan ng mga mahal ko sa buhay, nilalabanan ko ang di-pananampalataya gamit ang pangakong kung ako, na masama, ay marunong magbigay ng mabubuting bagay sa aking mga anak, “gaano pa kaya ang inyong Ama na nasa langit ang magbigay ng mabubuting bagay sa mga humihingi sa kanya?” (Mateo 7:11). At sinisikap kong mapanatili ang aking espirituwal na balanse gamit ang paalala na lahat ng nag-iwan ng bahay, o mga kapatid na lalaki, o mga kapatid na babae, o ina, o ama, o mga anak, o mga bukid, dahil kay Cristo, ay “makakatanggap ng isandaang ulit, ngayon sa panahong ito, ng mga bahay, at mga kapatid na lalaki, mga kapatid na babae, mga ina at mga anak, at mga bukid, na may mga pag-uusig; at sa darating na panahon ay walang hanggang buhay” (Marcos 10:29–30). Kapag nababalisa ako sa pagkakasakit, nilalabanan ko ang di-pananampalataya gamit ang pangakong, “Marami ang kapighatian ng matuwid; ngunit inililigtas siya ng Panginoon sa lahat ng mga iyon” (Awit 34:19). At tinatanggap ko ang pangako nang may panginginig: “Ang kapighatian ay nagbubunga ng pagtitiis, at ang pagtitiis ng pagpapatibay; at ang pagpapatibay ng pag-asa. At hindi tayo binibigo ng pag-asa, sapagkat ang pag-ibig ng Diyos ay ibinuhos sa ating mga puso sa pamamagitan ng Espiritu Santo na ibinigay sa atin” (Roma 5:3–5). Devotional excerpted from Future Grace, pages 60–61 This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/ammunition-against-anxiety Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Ibibigay ng Diyos ang Lahat ng Iyong Kailangan At buhat sa hindi mauubos na kayamanan ng Diyos, ibibigay niya ang lahat ng inyong kailangan sa pamamagitan ni Cristo Jesus. (Filipos 4:19, MBBTAG) Sinabi ni Pablo sa Filipos 4:6, “Huwag kayong mabalisa tungkol sa anumang bagay. Sa halip, hingin ninyo sa Diyos ang lahat ng inyong kailangan sa pamamagitan ng panalanging may pasasalamat.” At sa Filipos 4:19 (matapos lang ang 13 talata), nagbigay siya ng nagpapalayang pangako ng biyaya sa hinaharap: “At buhat sa hindi mauubos na kayamanan ng Diyos, ibibigay niya ang lahat ng inyong kailangan sa pamamagitan ni Cristo Jesus.” Kung mabubuhay tayong nananampalataya sa pangakong ito ng biyaya sa hinaharap, magiging napakahirap para sa anxiety, o pagkabalisa, na manatiling buhay. Ang “hindi mauubos na kayamanan” ng Diyos ay hindi masasaid. Seryoso Siya sa plano Niyang huwag tayong mag-alala tungkol sa ating kinabukasan. Dapat nating tularan ang pattern na inilatag ni Pablo para sa atin. Dapat nating labanan ang kawalan ng paniniwala ng anxiety gamit ang mga pangako ng biyaya sa hinaharap. Kapag ako'y nababalisa tungkol sa mga bagong pakikipagsapalaran o pagpupulong, regular kong nilalabanan ang kawalan ng paniniwala gamit ang isa sa mga pinakamadalas kong ginagamit na pangako, ang Isaiah 41:10.  Nung araw na umalis ako sa America para manirahan ng tatlong taon sa Germany, tumawag ng long-distance ang aking tatay at ibinigay sa akin ang pangakong ito sa telepono. Mahigit limang daang beses ko atang inulit-ulit ito sa loob ng tatlong taon para malagpasan ang mga panahon ng matinding stress. “Ako'y sasaiyo, huwag kang matakot, ako ang iyong Diyos, hindi ka dapat mangamba. Palalakasin kita at tutulungan, iingatan at ililigtas.” Napakaraming beses ko nang nilabanan ang anxiety gamit ang pangakong ito, na kapag naka naka-neutral ang makina ng aking isipan, ang tunog nito'y ang huni ng Isaiah 41:10. Devotional excerpted from Future Grace, pages 59–60 This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/god-will-supply-all-your-needs Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Mga Kaaway at Pananampalatayana Binigay ng Diyos Pagsikapan ninyong mamuhay nang nararapat ayon sa Magandang Balita ni Cristo . . . Huwag kayong matakot sa inyong mga kaaway . . . Dahil ipinagkaloob niya sa inyo, hindi lamang ang manalig sa kanya, kundi ang magtiis din naman alang-alang kay Cristo. (Filipos 1:27-29, MBBTAG) Sinabi ni Pablo sa mga taga-Filipos na ang pamumuhay nang nararapat ayon sa ebanghelyo ni Cristo ay nangangahulugan ng kawalan ng takot sa harap ng mga kaaway. Pagkatapos ay ibinigay niya ang lohika ng kawalan ng takot na ito. Ito ang lohika nito: Binigyan ka ng Diyos ng dalawang regalo, hindi lang isa — ang pananampalataya at pagtitiis. Iyan ang sinasabi sa talata 29: “Dahil ipinagkaloob niya sa inyo, hindi lamang ang manalig sa kanya, kundi ang magtiis din naman alang-alang kay Cristo.” Ipinagkaloob sa iyo na manampalataya, at ipinagkaloob sa iyo na magtiis. Ito ang ibig sabihin sa kontekstong ito: Ang iyong pananampalataya sa harap ng pagtitiis, at ang iyong pagtitiis, ay parehong kaloob ng Diyos. Nang sinabi ni Pablo na huwag silang matakot sa kanilang mga kaaway, may dalawang dahilan sa kanyang isipan kung bakit hindi nila kailangang matakot: Ang isang dahilan ay ang kaaway nila'y nasa kamay ng Diyos. Ang kanilang pagsalungat ay kaloob ng Diyos. Pinamamahalaan Niya ito. Yan ang unang punto ng talata 29. At ang isa pang dahilan para di matakot ay dahil ang kanilang kawalan ng takot, ibig sabihin, ang kanilang pananampalataya, ay nasa kamay din ng Diyos. Isa rin itong kaloob. Yan ang isa pang punto ng talata 29. Kaya ang lohika ng kawalan ng takot sa harap ng paghihirap ay ang dobleng katotohanang ito: Ang iyong paghihirap at ang iyong pananampalataya sa harap ng paghihirap ay parehong regalo ng Diyos. Bakit tinatawag itong pamumuhay na “nararapat ayon Magandang Balita ni Cristo”? Dahil ang ebanghelyo ang magandang balita na ang dugo ng covenant ni Cristo ay walang kamali-maling nakamit, para sa lahat ng Kanyang mga anak, ang dakilang gawain ng Diyos na bigyan tayo ng pananampalataya't pamamahala sa ating mga kaaway — laging para sa ating walang-hanggang kabutihan. Yan ang tiniyak ng ebanghelyo. Kaya naman ang mamuhay sa ganoong paraan ay nagpapakita ng kapangyarihan at kabutihan ng ebanghelyo. Samakatuwid, huwag kang matakot. Hindi maaaring gumawa ang iyong mga kalaban ng higit pa sa ipinagkaloob ng Diyos. At ipagkakaloob Niya ang lahat ng pananampalatayang kailangan mo. Ang mga pangakong ito ay binili ng dugo at tinatakan ng selyo ng Diyos. Ang mga ito ay mga pangako ng ebanghelyo. Devotional excerpted from “The Logic of Fearlessness” This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/god-given-foes-and-god-given-faith Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Ang Leon at ang Kordero “Narito ang lingkod ko na aking hinirang, ang aking minamahal at lubos na kinalulugdan; ibubuhos ko sa kanya ang aking Espiritu, at siya ang magpapahayag ng katarungan sa mga bansa. Hindi siya makikipag-away o maninigaw, ni magtataas ng boses sa mga lansangan, hindi niya babaliin ang tambong marupok, hindi rin niya papatayin ang ilawang umaandap, hanggang katarunga'y hindi nagtatagumpay nang ganap; at ang pag-asa ng mga Hentil, sa kanya ay ilalagak.” (Mateo 12:18-21, pagsipi mula sa Isaiah 42) Ang mismong kaluluwa ng Ama ay nagagalak sa tila isang lingkod na may kaamuhan at kahabagan ng Kanyang Anak.  Kapag ang isang tambo'y nakabaluktot at malapit nang masira, magiliw itong hahawakan nang patayo ng Lingkod hanggang sa ito'y gumaling. Kapag ang mitsa'y aandap-andap at halos wala nang anumang natitirang init, hindi ito pinapatay ng Lingkod, kundi tinatakpan ng kanyang kamay at dahan-dahang hihipan hanggang ito'y muling magliyab.  Kaya pahayag ng Ama, “Narito ang aking Lingkod na kinaluluguran ng Aking kaluluwa!” Ang kahalagahan at kagandahan ng Anak ay di lamang nagmumula sa Kanyang kamahalan, ni sa kanyang kaamuan, kundi sa paraan ng pagsasama-sama ng mga ito sa perpektong proporsyon. Nang sumigaw ang anghel sa Revelation 5:2, ​“Sino ang karapat-dapat na mag-alis sa mga selyo at magbukas sa balumbon?” ang bumalik na sagot ay, “Huwag kang umiyak. Tingnan mo! Ang Leon mula sa lipi ni Juda, ang anak ni David ay nagtagumpay at may karapatang mag-alis sa pitong selyo at magbukas sa kasulatang nakabalumbon” (Revelation 5:5). Mahal ng Diyos ang lakas ng Leon ng Juda. Ito ang dahilan kung bakit karapat-dapat Siya sa mata ng Diyos para buksan ang mga balumbon ng kasaysayan at ilantad ang mga huling araw. Ngunit hindi kumpleto ang larawan. Paano nagtagumpay ang Leon? Inilalarawan ng susunod na talata ang Kanyang anyo: “Nakita ko sa pagitan ng matatandang pinuno at ng tronong napapaligiran ng apat na buháy na nilalang ang isang Korderong nakatayo na ang anyo ay tulad sa pinatay na” (Revelation 5:6). Karapat-dapat si Jesus sa kaluguran ng Ama hindi lamang bilang Leon ng Juda, kundi pati na rin bilang pinatay na Kordero. Ito ang katangi-tanging kaluwalhatian ni Jesu-Cristo, ang nagkatawang-taong Anak ng Diyos  — ang kamangha-manghang pagsasama-sama ng kamahalan at kaamuhan. Devotional excerpted from The Pleasures of God, pages 29–30 This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/the-lion-and-the-lamb Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Ang Mensahe ng Sangkalikasan Sila'y nagmamarunong ngunit lumitaw na sila'y mga hangal. Tinalikuran nila ang kaluwalhatian ng Diyos na walang kamatayan, at ang sinamba nila'y mga larawan ng mga taong may kamatayan, ng mga ibon, ng mga hayop na lumalakad, at ng mga hayop na gumagapang. (Roma 1:22-23, MBBTAG) Isang malaking kalokohan at trahedya kung mas mahal ng isang lalaki ang kanyang wedding ring kaysa sa kanyang mapapangasawa. Ngunit iyan ang sinasabing nangyari ng talatang ito. Umibig ang mga tao sa alingawngaw ng kahusayan sa paglikha ng Diyos, at nawalan ito ng kakayahang marinig ang walang kapantay at orihinal na sigaw ng pag-ibig at kapangyarihan at kaluwalhatian. Ang mensahe ng sangkalikasan ay ito:  May dakilang Diyos ng kaluwalhatian at kapangyarihan at kabutihang-loob sa likod ng lahat ng kahanga-hangang sandaigdig na ito; pag-aari ka Niya dahil Siya ang lumikha sa iyo. Siya ay matiyaga sa iyo; sinusuportahan Niya ang iyong buhay kahit ikaw ay rebelde sa Diyos. Bumaling at umasa at malugod sa Kanya, hindi lamang sa Kanyang mga nilikha. Ayon sa Awit 19:1–2, sa araw ay walang humpay ang “pahayag” sa mensaheng iyon sa lahat ng makikinig dito–nagsasalita ito nang may nakabubulag na liwanag ng araw at asul na langit at mga ulap at di-mabilang na mga hugis at kulay at magagandang disenyo ng lahat ng bagay na nakikita. Sa gabi rin ay walang humpay ang “kaalaman” sa parehong mensahe sa lahat ng makikinig dito–nagsasalita ito nang may malalim na kadiliman at mga buwan ng tag-araw at di-mabilang na mga bituin at mga kakaibang tunog at malamig na simoy ng hangin at mga ilaw sa hilaga. Isang bagay ang sinasabi ng araw at gabi: Ang Diyos ay maluwalhati! Ang Diyos ay maluwalhati! Ang Diyos ay maluwalhati! Tumalikod sa sangkalikasan bilang iyong pinakamataas na kasiyahan, at malugod ang sarili sa Panginoon ng kaluwalhatian. Devotional excerpted from The Pleasures of God, pages 85–86 This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/the-message-of-creation Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Kung Ano ang Ibig Sabihin ng Pagbibigay-Puri sa Panginoon Si Yahweh ay papurihan, O aking kaluluwa! At lahat ng nasa aki'y magsipagpuri sa kanya, purihin mo sa tuwina ang banal na ngalan niya. (Awit 103:1, ABTAG2001) Ang awit ay nagsisimula at nagtatapos sa pangangaral ng salmista sa kanyang kaluluwa na papurihan ang Panginoon — “Si Yahweh ay papurihan, O aking kaluluwa!” — at pangangaral sa mga anghel at sa mga hukbo ng langit at sa mga gawa ng mga kamay ng Diyos na dapat din nilang gawin ito.  O purihin n'yo si Yahweh, kayong mga anghel ng Diyos, kayong mga nakikinig at sa kanya'y sumusunod! Si Yahweh nga ay purihin ng buong sangkalangitan, kayong mga lingkod niyang masunurin kailanman. O purihin ninyo siya, kayong lahat na nilalang, sa lahat ng mga dakong naghahari ang Maykapal; O aking kaluluwa, si Yahweh ay papurihan!(Awit 103:20–22)  Ang awit ay lubos na nakatutok sa pagpupuri sa Panginoon. Ano ang ibig sabihin ng pagbibigay-puri sa Panginoon?  Nangangahulugan ito ng pagbigkas nang mabuti tungkol sa Kanyang kadakilaan at kabutihan — na nagmumula sa kaibuturan ng iyong kaluluwa. Ang ginagawa ni David sa una at huling talata ng awit na ito, nang sabihin niyang, “Si Yahweh ay papurihan, O aking kaluluwa!” ay sabihin na dapat nagmumula sa kaluluwa ang tunay na pagbigkas tungkol sa kabutihan at kadakilaan ng Diyos.  Ang pagpupuri sa Diyos ng bibig pero walang kaluluwa ay pagiging hipokrito. Sinabi ni Jesus, “Iginagalang ako ng bayang ito sa kanilang mga labi, ngunit ang kanilang puso ay malayo sa akin” (Mateo 15:8). Alam ni David ang panganib na ito, at nangangaral siya sa kanyang sarili. Sinasabi niya sa kanyang kaluluwa na huwag hayaang mangyari ito.  “Halika, kaluluwa ko, tingnan mo ang kadakilaan at kabutihan ng Diyos. Sumama sa aking bibig, at purihin natin ang Panginoon ng ating buong pagkatao. Aking kaluluwa, hindi tayo magiging mapagkunwari!" Devotional excerpted from “Bless the Lord, O My Soul” This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/what-it-means-to-bless-the-lord Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Maawa Ka sa Akin, O Diyos Maawa ka sa akin, O Diyos, ayon sa iyong tapat na pag-ibig; ayon sa iyong saganang kaawaan ay pawiin mo ang aking mga paglabag. (Awit 51:1, ABTAG2001) Tatlong beses: “Maawa ka,” “ayon sa iyong tapat na pag-ibig,” at “ayon sa iyong saganang kaawaan.” Ito ang ipinangako ng Diyos sa Exodo 34:6–7: “Ang Panginoon, ang Panginoon, isang Diyos na puspos ng kahabagan at mapagpala, hindi magagalitin, at sagana sa wagas na pag-ibig at katapatan, na nag-iingat ng wagas na pag-ibig para sa libu-libo, nagpapatawad ng kasamaan, ng pagsuway, at ng kasalanan, ngunit sa anumang paraan ay hindi ituturing na walang sala ang may sala.” Alam ni David na may mga may kasalanang di patatawarin. At may mga nagkasala na sa pamamagitan ng mahiwagang gawain ng pagtubos ay di mabibilang sa mga makasalanan, kundi patatawarin. Ang Awit 51 ang kanyang paraan ng pag-unawa sa misteryo ng awa na ito. “Maawa ka sa akin, O Diyos, ayon sa iyong tapat na pag-ibig; ayon sa iyong saganang kaawaan ay pawiin mo ang aking mga paglabag.” Mas marami tayong alam sa misteryo ng pagtubos na ito kaysa kay David. Kilala natin si Cristo. Ngunit pinanghahawakan natin ang awang ito sa parehong paraan ng pag-unawa niya.  Ang pagpapasyang ginagawa niya ay bumaling, nang walang ibang magagawa, sa awa at pagmamahal ng Diyos. Ngayon ang ibig sabihin niyan ay pagbaling, nang walang ibang magagawa, kay Cristo, na ang dugo'y sinisigurado ang lahat ng awa na kailangan natin. Devotional excerpted from “A Broken and Contrite Heart God Will Not Despise” This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/have-mercy-on-me-o-god Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Kung Bakit May Katawan Ka Sapagkat binili na kayo sa isang halaga. Kaya't gamitin ninyo ang inyong katawan upang maparangalan ang Diyos. (1 Corinto 6:20, MBBTAG) Hindi basta-basta lang nilikha ng Diyos ang pisikal-materyal na sansinukob. May layunin Siya, at ito'y upang dagdagan ang mga paraan kung paano ilalabas at ipapakita ang Kanyang kaluwalhatian. “Ang kaluwalhatian ng Diyos ay ipinapahayag ng kalangitan! Ang ginawa ng kanyang kamay, ipinapakita ng kalawakan!” (Awit 19:1). Ang ating katawan ay pasok sa parehong kategorya ng mga pisikal na bagay na nilikha ng Diyos para sa dahilang ito. Hindi Siya aatras sa Kanyang plano na luwalhatiin ang Kanyang sarili sa pamamagitan ng mga tao at katawan ng tao.  Bakit nagpapakahirap ang Diyos na dumihan ang Kanyang mga kamay para sa ating nabubulok na laman na puno ng bahid ng kasalanan, para gawin itong katawang muling mabubuhay at bihisan ito ng kaluwalhatian at kawalang-kamatayan? Sagot: Dahil binayaran ng Kanyang Anak ang presyo ng kamatayan upang matupad ang layunin ng Ama para sa materyal na sansinukob–na Siya'y luwalhatiin nito, pati sa ating mga katawan, magpakailanman.   Iyan ang sinasabi ng teksto: “Binili na kayo sa isang halaga [ang kamatayan ng Kanyang Anak]. Kaya't gamitin ninyo ang inyong katawan upang maparangalan ang Diyos.” Hindi ipagwawalang-bahala o ikahihiya ng Diyos ang ginawa ng Kanyang Anak. Igagalang ng Diyos ang gawain ng Kanyang Anak sa pamamagitan ng pagbibigay muli ng buhay sa ating mga katawan, at gagamitin natin ang ating mga ito upang luwalhatiin Siya magpakailanman.  Ito ang dahilan kung bakit may katawan ka ngayon. At ito ang dahilan kung bakit ito'y bubuhaying muli upang maging katulad ng maluwalhating katawan ni Cristo. Devotional excerpted from Future Grace, page 373 This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/why-you-have-a-body Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Kung Hindi Mo Lalabanan ang Pagnanasa Talikuran na ninyo ang mga pagnanasa ng laman na nakikidigma sa inyong mga sarili. (1 Pedro 2:11, MBBTAG) Nang hinarap ko ang isang lalaki tungkol sa kanyang pangangalunya, sinikap kong unawain ang kanyang sitwasyon, at nakiusap ako sa kanya na bumalik sa kanyang asawa. Pagkatapos ay sinabi ko, “Alam mo, sinasabi ni Jesus na kung hindi mo lalabanan ang kasalanang ito nang may kaseryosohan na handang dukutin ang iyong sariling mata, mapupunta ka sa impiyerno at magdurusa doon magpakailanman.” Bilang isang nagpapahayag na siya'y Cristiano, tumitig siya sa akin na parang hindi siya makapaniwala, na para bang hindi pa niya narinig ito sa kanyang buong buhay. Sinabi niya, “Ang ibig mo bang sabihin, sa tingin mo'y puwedeng mawala ang kaligtasan ng isang tao?"  Kaya naman, paulit-ulit kong natutunan mula sa sariling karanasan na marami sa nagsasabing sila'y Cristiano ay may pananaw sa kaligtasan bilang hiwalay sa tunay na buhay. Pinapawalang-bisa nito ang mga banta ng Biblia, at inilalagay ang taong nagkakasala na nagsasabing siya'y Cristiano sa lugar na di-maabot ng mga babala ng Biblia. Naniniwala ako na ang pananaw na ito tungkol sa buhay Cristiano ay nagbibigay-ginhawa sa libu-libong nasa malapad na daang papunta sa kapahamakan (Mateo 7:13).  Sabi ni Jesus, kung hindi mo lalabanan ang pagnanasa, hindi ka pupunta sa langit. “Kung ang kanang mata mo ay nagiging sanhi ng iyong pagkakasala, dukitin mo ito at itapon! Mabuti pang mawalan ka ng isang bahagi ng iyong katawan kaysa ang buo mong katawan ang itapon sa impiyerno” (Mateo 5:29). Ang punto'y hindi na ang mga tunay na Cristiano'y laging nagtatagumpay sa bawat laban. Ang isyu ay nagpapasya tayong lumaban, hindi na nagtatagumpay tayo nang walang kamali-mali. Hindi tayo naghahanap ng kapayapaan sa kasalanan. Nakikipagdigma tayo rito. Mas malaki ang nakataya kaysa kung ang mundo'y pinasabog ng isang libong long-range missiles, o binobomba ng mga terorista ang inyong lungsod, o tinutunaw ng global warming ang mga ice cap, o kumakalat ang AIDS sa mga bansa. Ang lahat ng mga kalamidad na ito'y kayang patayin ang katawan lamang. Pero kung hindi natin lalabanan ang pagnanasa, mawawala ang ating kaluluwa. Magpakailanman. Sinasabi ni Pedro na ang mga pagnanasa ng laman ay nakikidigma sa ating mga kaluluwa (1 Pedro 2:11). Ang mga nakataya sa digmaang ito'y mas walang-hanggan ang laki kumpara sa anumang banta ng digmaang pandaigdig o terorismo. Inilista ni apostol Pablo ang “pakikiapid, karumihan, masamang pita, masasamang pagnanasa, at kasakiman” pagkatapos ay sinabi na “dahil sa mga bagay na ito ay dumarating ang poot ng Diyos” (Colosas 3:5–6, ABTAG2001). At ang poot ng Diyos ay di-masusukat na mas nakakatakot kaysa sa poot ng lahat ng pinagsama-samang bansa sa mundo. Nawa'y bigyan tayo ng Diyos ng biyaya na seryosohin ang ating kaluluwa at ang mga kaluluwa ng iba at patuloy na makipaglaban. Devotional excerpted from Future Grace, page 331 This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/if-you-dont-fight-lust Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Biyaya para sa Bawat Pangangailangan Bigyang pansin nʼyo ako at kahabagan; bigyan nʼyo ako ng inyong kalakasan at iligtas ako na inyong lingkod. (Salmo 86:16, ASND)  Biyaya sa hinaharap ang patuloy na sinusumamo ng mga nagdadasal na salmista. Paulit-ulit nila itong ipinagdarasal upang matugunan ang bawat pangangailangan nila. Binibigyan nila tayo ng magandang modelo ng pang-araw-araw na pag-asa sa biyaya sa hinaharap para sa bawat pangangailangan. Nagsusumamo sila ng biyaya kapag sila'y nangangailangan ng tulong: “Panginoon, pakinggan nʼyo ako at kahabagan. Tulungan nʼyo ako, Panginoon!” (Awit 30:10).  Kapag sila'y nanghihina: “Bigyang pansin nʼyo ako at kahabagan; bigyan nʼyo ako ng inyong kalakasan at iligtas ako na inyong lingkod” (Awit 86:16).  Kapag sila'y nangangailangan ng kagalingan: “Maawa po kayo sa akin at akoʼy pagalingin, dahil akoʼy nanghihina na” (Awit 6:2). Kapag sila'y nagdurusa dahil sa mga kaaway: “O Yahweh, ako sana'y iyong kahabagan, masdan ang pahirap na dinaranas ko mula sa kaaway!” (Awit 9:13, MBBTAG). Kapag sila'y nalulumbay: “Dinggin nʼyo po ako at inyong kahabagan, dahil akoʼy nag-iisa at naghihirap” (Awit 25:16). Kapag sila'y nagdadalamhati: “O Yahweh, sana'y iyong kahabagan, sapagkat ako ay nasa kaguluhan; namamaga na ang mata dahil sa pagluha” (Awit 31:9, MBBTAG).  Kapag sila'y nagkasala: “Tunay akong nagkasala, iyo akong pagalingin, sa akin ay mahabag ka!” (Awit 41:4, MBBTAG). Kapag sila'y nananabik na maitaas ang ngalan ng Diyos sa mga bansa: “O Dios, kaawaan nʼyo kami at pagpalain . . . upang malaman ng lahat ng bansa ang inyong mga pamamaraan at pagliligtas” (Mga Awit 67:1–2).  Hindi maitatanggi na ang panalangin ay ang dakilang ugnayan ng pananampalataya sa pagitan ng kaluluwa ng banal at ng pangako ng biyaya sa hinaharap. Kung nilayon ng Diyos na bigyang-lakas ng panalangin ang ministeryo, nilalayon Niyang ipagpatuloy ito ng pananampalataya sa biyaya sa hinaharap. Devotional excerpted from Future Grace, page 296 This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/grace-for-every-need Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Ano'ng Nag-uudyok sa Iyo para Maglingkod? Ang nagtatanim para sa sarili niyang laman ay aani ng pagkabulok mula sa laman. Ngunit ang nagtatanim para sa Espiritu ay aani ng buhay na walang hanggan. (Galacia 6:8, MBBTAG) Ang pananampalataya'y may di-maampat na pagnanais na maranasan ang lahat ng puwedeng danasing biyaya ng Diyos. Kaya ang pananampalataya'y patuloy na tumutungo sa ilog kung saan pinakamalayang dumadaloy ang biyaya ng Diyos, ang ilog ng pag-ibig. Ano pang ibang puwersa ang mag-uudyok sa atin na lumabas sa ating mga silid ng katiwasayan para pasanin ang mga abala't pagdurusa na kailangan ng pag-ibig? Ano'ng magtutulak sa atin . . . para batiin ang mga di-kakilala kapag nahihiya tayo? para lapitan ang kaaway at makipagkasundo kapag nagagalit tayo? para magbigay ng ikapu kahit hindi pa natin ito nasubukan dati? para kausapin ang ating mga kasamahan tungkol kay Cristo kapag tayo'y mahiyain? para anyayahan ang mga bagong kapitbahay sa Bible study? para tawirin ang mga kultura gamit ang ebanghelyo? para lumikha ng isang bagong ministeryo para sa mga nalululong sa alak? para magdamag na magmaneho ng van? para mag-invest ng isang umaga na nagdarasal para sa renewal? Wala sa mga mamahaling gawain ng pag-ibig na ito ang nangyayari lamang. Hinihimok sila ng isang bagong pagnanais — ang pagnanais ng pananampalataya para sa kabuuang karanasan ng biyaya ng Diyos. Mas ninanais natin ito kaysa sa ating mga pribado't walang istorbong seguridad at kaginhawaan. Ang pananampalataya'y mahilig umasa sa Diyos at makita Siyang gumagawa ng mga himala sa atin. Kaya naman tinutulak tayo nito sa ilog kung saan pinakamalaya ang pagdaloy ng kapangyarihan ng biyaya sa hinaharap ng Diyos — ang ilog ng pag-ibig. Sa palagay ko, ito ang ibig sabihin ni Pablo nang sabihin niyang dapat tayong magtanim para sa Espiritu (Galacia 6:8). Sa pamamagitan ng pananampalataya, dapat nating ilagay ang mga binhi ng ating lakas sa mga tudling kung saan alam natin na kumikilos ang Espiritu upang mamunga — ang mga tudling ng pag-ibig. Devotional excerpted from Future Grace, pages 283–284 This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/what-moves-you-to-minister Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Paano Napagtagumpayan ni Cristo ang Kapaitan Nang siya'y insultuhin, hindi siya gumanti ng insulto. Nang siya'y pahirapan, hindi siya nagbanta; sa halip, ipinaubaya niya ang lahat sa Diyos na makatarungan kung humatol. (1 Pedro 2:23, MBBTAG) Walang sinuman ang nakaranas ng mas mabigat na pagkakasala laban sa kanya kaysa kay Jesus. Bawat katiting na galit sa Kanya ay hindi talaga nararapat.  Walang sinuman ang nabuhay na mas karapat-dapat sa karangalan kaysa kay Jesus; at wala nang mas nakaranas ng mas matinding paninirang-puri kaysa sa Kanya.  Kung meron mang may karapatang magalit at maging bitter at mapaghiganti, si Jesus na 'yun. Paano Niya napigilan ang Kanyang sarili nang dinuraan Siya sa mukha ng mga tampalasang ang mga buhay mismo'y Kanyang hawak? Ibinibigay ng 1 Pedro 2:23 ang sagot: “Nang siya'y insultuhin, hindi siya gumanti ng insulto. Nang siya'y pahirapan, hindi siya nagbanta; sa halip, ipinaubaya niya ang lahat sa Diyos na makatarungan kung humatol.” Ito ang ibig sabihin ng talatang ito: Nananampalataya si Jesus sa hinaharap na biyaya ng makatarungang paghatol ng Diyos. Hindi Niya kailangang ipaghiganti ang sarili sa lahat ng insultong Kanyang pinagdusahan, dahil ipinagkatiwala Niya ang Kanyang kapakanan sa Diyos. Iniwan Niya ang paghihiganti sa mga kamay ng Diyos at ipinagdasal ang Kanyang mga kaaway: “Ama, patawarin mo sila sapagkat hindi nila nalalaman ang kanilang ginagawa” (Lucas 23:34).  Pinasulyap tayo ni Pedro sa pananampalataya ni Jesus upang tayo mismo'y matuto kung paano mamuhay sa ganitong paraan. Sinabi niya, “Sapagkat ukol dito kayo'y tinawag [upang matiyagang pagtiisan ang malupit na pagtrato], sapagkat si Cristo man ay nagdusa alang-alang sa inyo, na kayo'y iniwanan ng halimbawa, upang sumunod kayo sa kanyang mga yapak” (1 Pedro 2:21). Kung napagtagumpayan ni Cristo ang kapaitan at paghihiganti sa pamamagitan ng pananampalataya sa ipinangakong gagawin ng Diyos, ang mabuting Hukom, paano pa kaya tayo, na mas hindi karapat-dapat na magmaktol dahil sa nararanasang pagmamalupit kaysa sa Kanya? Devotional excerpted from Future Grace, page 267 This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/how-christ-conquered-bitterness Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Ang Makapangyarihang Ugat ng Praktikal na Pag-ibig Nalalaman nating lumipat na tayo sa buhay mula sa kamatayan, sapagkat iniibig natin ang mga kapatid. Ang hindi umiibig ay nananatili sa kamatayan. (1 John 3:14) Kaya naman, pag-ibig ang patunay na tayo'y ipinanganak muli — na tayo'y mga Cristiano, na tayo'y ligtas. Minsan, ginagawa ng Biblia ang ating kabanalan at pag-ibig sa tao bilang kondisyon ng ating huling kaligtasan. Sa madaling salita, kung hindi tayo banal at hindi tayo mapagmahal, hindi tayo maliligtas sa araw ng paghuhukom (hal., Hebreo 12:14; Galacia 5:21; 1 Corinto 6:10). Hindi ibig sabihin nito'y mga gawa ng pag-ibig ang paraan upang maging tama tayo sa Diyos. Hindi, paulit-ulit na nilinaw ng Biblia, tulad ng sinasabi sa Efeso 2:8–9, na “Sapagkat dahil sa kagandahang-loob ng Diyos kayo ay naligtas sa pamamagitan ng pananampalataya; at ito'y kaloob ng Diyos at hindi mula sa inyong sarili; hindi ito bunga ng inyong mga gawa kaya't walang maipagmamalaki ang sinuman.” Hindi, kapag sinasabi ng Biblia na tayo'y naligtas sa pamamagitan ng pananampalataya ngunit kailangan nating mahalin ang tao upang sa wakas ay maligtas, nangangahulugan ito na ang pananampalataya natin sa mga pangako ng Diyos ay kailangang maging tunay na tunay, kaya ang pag-ibig na ipinapakita nito'y nagpapatunay sa katotohanan ng pananampalataya.  Kaya naman, ang pag-ibig sa iba ay isang kondisyon ng biyaya sa hinaharap, dahil pinagtitibay nito na ang pangunahing kondisyon, ang pananampalataya, ay tunay. Puwede nating tawagin ang pag-ibig sa iba bilang pangalawang kondisyon, na nagpapatunay sa pagiging tunay ng pangunahin at mahalagang kondisyon ng pananampalataya, na siyang tanging nagbubuklod sa atin kay Cristo, at tumatanggap ng Kanyang kapangyarihan. Nakikita ng pananampalataya ang kaluwalhatian ng Diyos sa mga pangako ng biyaya sa hinaharap, at tinatanggap nito ang lahat ng ipinahahayag ng mga pangako sa kung ano ang Diyos para sa atin kay Jesus. Ang espirituwal na paningin na iyon sa kaluwalhatian ng Diyos, at ang ating kaluguran dito, ay katibayan na nagpapatunay sa sarili, na tinawag tayo ng Diyos upang maging benepisyaryo ng Kanyang biyaya. Pinapalaya tayo ng katibayang ito na umasa sa pangako ng Diyos bilang para sa atin. At ang pag-asa sa pangako ay nagbibigay sa atin ng kapangyarihan na magmahal. Na nagpapatunay naman na totoo ang ating pananampalataya.  Ang mundo ay desperado para sa isang pananampalatayang pinagsasama ang dalawang bagay: ang kamangha-manghang pagtingin sa di-natitinag at banal na Katotohanan, at ang praktikal at araw-at-gabing kapangyarihan upang gumawa ng isang nagpapalayang kaibahan sa buhay. Yan din ang gusto ko. Kay naman ako'y isang Cristiano.  May dakilang Diyos ng biyaya na pinapalaki ang Kanyang walang-hanggang kagandahan at kasapatan sa pamamagitan ng pagtupad sa mga pangako sa mga walang kakayahan na taong nagtitiwala sa kanya. At may kapangyarihang nagmumula sa pagpapahalaga sa Diyos na ito, na walang iniiwang sulok o kanto ng buhay na hindi naapektuhan. Binibigyan tayo nito ng kapangyarihang magmahal sa mga pinakapraktikal na paraan. Devotional excerpted from Future Grace, pages 257-259 This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/the-powerful-root-of-practical-love Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota.

Paano Tayo Dapat Makipaglaban para sa Kabanalan Sikapin ninyong makasundo ang lahat, at magpakabanal sapagkat hindi ninyo makikita ang Panginoon kung hindi kayo mamumuhay nang ganito. (Hebreo 12:14) May praktikal na kabanalan na kung wala nito'y hindi natin makikita ang Panginoon. Marami ang nabubuhay na parang hindi ito totoo. May mga nagsasabing sila'y Cristiano pero namumuhay nang walang kabanalan, kaya naman maririnig nila ang kakila-kilabot na mga salita ni Jesus, “Hindi ko kayo kilala. Lumayo kayo sa akin, kayong mga gumagawa ng kasamaan” (Mateo 7:23). Sinabi ni Paul sa mga nagsasabing mananampalataya sila, “Mamamatay kayo kung namumuhay kayo ayon sa katawang makalaman” (Roma 8:13). Kaya naman, may isang kabanalan na kung wala nito'y walang makakakita sa Panginoon. At lubhang mahalaga na matutong ipaglaban ang kabanalang ito sa pamamagitan ng pananampalataya sa hinaharap na biyaya.  May isa pang paraan nang paghabol sa kabanalan na nagba-backfire at humahantong sa kamatayan. Binabalaan tayo ni Paul laban sa paglilingkod sa Diyos sa ibang paraan maliban sa pananampalataya sa Kanyang nagpapakilos na biyaya. Ang Diyos ay hindi “nangangailangan ng anumang tulong o paglilingkod ng tao, sapagkat siya mismo ang nagbibigay ng buhay, hininga at lahat ng bagay sa sangkatauhan” (Mga Gawa 17:25). Sa mismong kilos na iyon, anumang pagsisikap na maglingkod sa Diyos na hindi umaasa sa Kanya bilang gantimpala ng ating puso at ang kapangyarihan ng ating paglilingkod, ay ipinapahiya Siya bilang isang diyos-diyosan ng mga pagano. Inilalarawan ni Peter ang alternatibo sa ganitong paglilingkod sa Diyos na umaasa sa sariling kakayahan, “Ang naglilingkod ay dapat maglingkod gamit ang lakas na kaloob sa iyo ng Diyos upang sa lahat ng bagay siya'y papurihan sa pamamagitan ni Jesu-Cristo” (1 Pedro 4:11). At sinabi ni Paul, “Wala akong pinapangahasang ipagmalaki kundi ang ginawa ni Cristo . . . sa pamamagitan ng aking mga salita at gawa” (Roma 15:18; tingnan din sa 1 Corinto 15:10).  Sa bawat sandali, dumarating ang biyaya upang tulungan tayong gawin ang “bawat mabuting gawain” na itinalaga ng Diyos para sa atin. “Magagawa ng Diyos na pasaganain kayo sa lahat ng bagay, at higit pa sa inyong pangangailangan, upang sumagana kayo para sa mabubuting gawa” (2 Corinto 9:8).   Ang pakikipaglaban para sa mabubuting gawain ay isang pakikipaglaban para maniwala sa mga pangako ng hinaharap na biyaya. Devotional excerpted from Future Grace, page 219 This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/how-we-must-fight-for-holiness Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Ang Disenyo ng Diyos sa mga Detour At anuman ang inyong gagawin o sasabihin, gawin ninyong lahat sa pangalan ng Panginoong Jesus at sa pamamagitan niya'y magpasalamat kayo sa Diyos Ama. (Colosas 3:17) Naisip mo na ba kung ano'ng ginagawa ng Diyos habang naghahanap ka sa maling lugar ng isang bagay na nawala mo't kailangang-kailangan na? Alam Niya eksakto kung nasaan ito, pero hinahayaan ka Niyang maghanap sa maling lugar. Minsan ay kinailangan ko ang isang quote para sa bagong edisyon ng libro kong Desiring God. Alam kong nabasa ko na ito kay Richard Wurmbrand. Akala ko'y nasa devotional book niya itong Reaching Toward the Heights. Halos nakikita ko na ito sa mga pahina ng aklat. Pero hindi ko ito mahanap-hanap.  Pero habang naghahanap ako, napako ang atensyon ko sa devotional niya para sa November 30. Habang binabasa ko ito, sinabi ko, “Ito ang dahilan kung bakit hinayaan ako ng Panginoon na patuloy maghanap ng aking quote sa ‘maling lugar.'” Narito ang isang kuwento na perpektong inilalarawan na walang nasasayang sa mga ginagawa natin para sa ngalan ni Jesus — wala, kahit pa ang paghahanap ng sipi mula sa maling lugar. Ito ang nabasa ko: Sa isang tahanan para sa mga batang may kapansanan, dalawampung taong inalagaan si Catherine. [May kapansanan sa pag-iisip] ang bata mula pa sa simula, at hindi kailanman nakapagsalita, kundi parang lantang gulay lang. Tahimik lang siyang nakatingin sa mga pader o kumikilos nang pabaluktot. Ang pagkain, pag-inom, pagtulog, ito ang buong buhay niya. Parang wala siyang pakialam sa mga nangyayari sa kanyang paligid. Kailangang putulin ang isa niyang binti. Nais ng mga bantay na mapabuti si Cathy at umasa silang kunin na siya ng Panginoon para makapiling Niya.Isang araw, tinawagan ng doktor ang director para pumunta agad sa tahanan. Malapit nang mamatay si Catherine. Pagpasok nilang dalawa sa kwarto, hindi sila makapaniwala sa nakita. Umaawit si Catherine ng mga Cristianong himno na kanyang narinig at napulot, ang mga angkop lang para sa mga mamamatay na. Paulit-ulit niyang inawit ang German na kantang, “Saan matatagpuan ng kaluluwa ang kanyang amang-bayan, ang kanyang pahinga?” Umawit siya nang kalahating oras na may bagong anyo ang mukha, at pagkatapos ay tahimik siyang pumanaw. (Mula sa The Best Is Still to Come, Wuppertal: Sonne und Shild) May bagay bang nasasayang na ginawa para sa ngalan ni Cristo? Hindi nasayang ang bigo at walang-saysay na paghahanap ko sa akala kong aking kailangan. Ang pag-awit sa batang ito na may kapansanan ay hindi nasayang. At ang iyong paghihirap, ang wala sa planong detour ay hindi walang-saysay – kung hahanapin mo ang Panginoon para sa Kanyang di-inaasahang gawain, at gagawin ang lahat sa Kanyang pangalan (Colosas 3:17). Devotional excerpted from “Is It a Detour If You Find Gold?” This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/gods-design-in-detours Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Ang Liwanag Lampas sa Liwanag “Yamang binuhay kayong muli na kasama ni Cristo, ituon ninyo ang inyong pag-iisip sa mga bagay na nasa langit na kinaroroonan ni Cristo, na nakaupo sa kanan ng Diyos. Ang mga bagay na panlangit ang isaisip ninyo, hindi ang mga bagay na panlupa.” (Colosas 3:1-2, MBBTAG) Si Jesus ay nagbibigay ng ginhawa. Kaya ituon ang iyong pag-iisip sa mga bagay na nasa langit. Ngayong tag-araw, huwag palitan si Cristo ng maliliit na bagay. Ang pagtakas mula kay Cristo at pagtungo sa walang Cristong paglilibang ay ginagawang tigang ang kaluluwa.  Sa una, parang kalayaan at kasiyahan ang magtipid sa panalangin at pabayaan ang pagbabasa ng Biblia. Ngunit pagkatapos ay pinagbabayaran natin ito: kababawan, kawalan ng kapangyarihan, kahinaan sa kasalanan, kaabalahan sa maliliit na bagay, mabababaw na relasyon, at nakakatakot na kawalan ng interes sa pagsamba at sa mga bagay ng Espiritu.  Huwag hayaan malanta ang iyong kaluluwa sa pagdating ng tag-araw. Ginawa ng Diyos ang tag-araw bilang isang paunang lasa ng langit, hindi kapalit nito.  Kung naghatid ang kartero ng isang liham ng pag-ibig mula sa iyong kasintahan, huwag kang ma-in love sa kartero. Huwag ibigin ang video preview at madiskubreng hindi mo kayang mahalin ang paparating na realidad. Si Jesu-Cristo ang nakakaginhawang sentro ng tag-araw. Siya ay nangunguna sa lahat ng bagay (Colosas 1:18), kabilang ang mga bakasyon at piknik at volleyball at pamamasyal at ihaw-ihaw. Inaanyayahan Niya tayo ngayong tag-araw, “Lumapit kayo sa akin, kayong lahat na nahihirapan at lubhang nabibigatan sa inyong pasanin, at kayo'y bibigyan ko ng kapahingahan” (Mateo 11:28).  Gusto ba natin ito? 'Yan ang tanong. Ibinibigay ni Kristo ang Kanyang sarili sa atin depende kung gaano natin gusto ang Kanyang kaginhawahan. “Kapag hinanap ninyo ako, ako'y inyong matatagpuan; kung buong puso ninyo akong hahanapin”  (Jeremiah 29:13).  Ito ang sinasabi ni Pedro sa atin tungkol dito: “Kaya nga magsisi kayo at magbalik-loob upang mapawi ang inyong mga kasalanan, upang ang mga panahon ng kaginhawahan ay dumating mula sa harapan ng Panginoon” (Mga Gawa 3:19–20, ABTAG2001). Ang pagsisisi ay hindi lang pagtalikod sa kasalanan, kundi paglapit sa Panginoon na may bukas at umaasa at masunuring puso. Anong uri ng kaisipan sa tag-araw ito? Ito ang kaisipan ng Colosas 3:1–2, “Yamang binuhay kayong muli na kasama ni Cristo, ituon ninyo ang inyong pag-iisip sa mga bagay na nasa langit na kinaroroonan ni Cristo, na nakaupo sa kanan ng Diyos. Ang mga bagay na panlangit ang isaisip ninyo, hindi ang mga bagay na panlupa.” Ito ang lupain ng Diyos! Ito ay isang video preview sa realidad ng kung ano ang magiging walang-hanggang tag-init kapag “ang lunsod ay hindi nangangailangan ng araw, o ng buwan man, upang magbigay-liwanag sa kanya, sapagkat ang liwanag niya ay ang kaluwalhatian ng Diyos, at ang ilaw doon ay ang Kordero” (Pahayag 21:23). Tumuturo lang ang araw ng tag-init sa magiging araw sa huli: ang kaluwalhatian ng Diyos. Ang tag-araw ay para makita at maipakita 'yan. Gusto mo bang magkaroon ng mga mata para makita ito? Panginoon, hayaan Ninyong makita namin ang liwanag lampas sa liwanag. Devotional excerpted from “Summer Mindset” Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Pumunta sa Piging Tingnan mo at lasapin ang kabutihan ni Yahweh. (Mga Awit 34:8, MBBTAG) Sa mga nagsasabing hindi pa ninyo natitikman ang kaluwalhatian ng Diyos, sinasabi ko, natikman na ninyo ang marami sa appetizers nito.  Tumingala ka na ba ng langit? Nayakap ka na ba? Naranasan mo na bang umupo sa harap ng mainit-init na apoy? Nakapaglakad ka na ba sa kakahuyan, naupo sa tabi ng lawa, humiga sa duyan sa tag-araw? Naranasan mo na bang uminom ng iyong paborito inumin isang mainit na araw o kumain ng kahit anong masarap na pagkain?  Ang bawat pagnanais ay puwedeng isang tapat o baluktot na pang-aakit sa kaluwalhatian ng langit. Sabi mo, hindi mo pa natitikman ang kaluwalhatian ng Diyos. Sabi ko, natikman mo na ang appetizers nito. Magpatuloy ka sa pagkain. Mapupunta ka mismo sa Diyos. Nakita mo ang mga anino; tingnan ang diwa nito. Nakalakad ka sa mainit-init na sinag ng araw; tumingala at tingnan mismo ang araw — oo, sa pamamagitan ng nanananggalang at matalim na lente ng ebanghelyo. Narinig mo ang mga alingawngaw ng kaluwalhatian ng Diyos sa lahat ng dako; itono ang iyong puso sa orihinal na musika. Ang pinakamagandang lugar para matono ang iyong puso ay sa krus ni Jesu-Cristo. “Nakita namin ang kaluwalhatiang tunay na kanya bilang kaisa-isang Anak ng Ama” (Juan 1:14).  Kung nais mo ang pinakapurong display ng kaluwalhatian ng Diyos, tingnan si Jesus sa mga Ebanghelyo, at lalo na sa krus. Ipo-focus nito ang iyong mga mata at itotono ang iyong puso at gigisingin ang iyong panlasa para makita mo at marinig at matikman ang kaluwalhatian ng tunay na Diyos kahit saan. Ito ang dahilan ng pagkakalikha sa 'yo. Nakikiusap ako: Huwag mong itapon ang iyong buhay sa mga anino. Nilikha ka ng Diyos para makita at matikman ang Kanyang kaluwalhatian. Gawin mo ito nang buong puso at higit sa anuman. Natikman mo na ang appetizers. Ngayon ay pumunta ka na sa mismong piging. Devotional excerpted from “God's Ultimate Purpose: Vessels of Mercy Knowing the Riches of His Glory” This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/go-on-to-the-meal Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Isang Motibong Mapanganib “Sino ang nakapagbigay ng anuman sa [Diyos] na dapat niyang bayaran?” Sapagkat ang lahat ng bagay ay mula sa kanya, sa pamamagitan niya, at pag-aari niya. Sa kanya ang karangalan magpakailanman! (Roma 11:35-36, MBBTAG) Pagdating sa pagsunod, ang pasasalamat ay isang motibong mapanganib. Madalas itong itakda ng may utang na loob. Halimbawa, “Tingnan mo kung gaano karami ang ginawa ng Diyos para sa 'yo. Hindi ba dapat marami ka ring gawin para sa Kanya para mapasalamatan Siya?” O kaya, “Utang mo sa Diyos kung sino ka at kung anong meron ka. Ano'ng ginawa mo para sa Kanya bilang kapalit?” Meron akong at least tatlong problema sa ganitong uri ng motivation.  Una, imposibleng bayaran ang Diyos para sa lahat ng biyayang ibinigay Niya sa atin. Ni hindi natin ito kayang gawin, dahil sabi sa Roma 11:35–36, “Sino ang nagkapagbigay ng anuman sa [Diyos] na dapat siyang bayaran? [Sagot: Walang sinuman!] Sapagkat ang lahat ng bagay ay mula sa kanya, sa pamamagitan niya, at pag-aari niya. Sa kanya ang karangalan magpakailanman!” Hindi natin Siya mababayaran dahil Siya na ang may-ari ng lahat ng puwede nating ibigay sa Kanya — pati na ang lahat ng ating pagsisikap. Pangalawa, kahit pa magtagumpay tayong bayaran Siya para sa lahat ng Kanyang biyaya, magtatagumpay lang tayong gawing palitan ng kalakal ang biyayang ito. Kung pwede natin itong bayaran, hindi ito biyaya. Kung sinubukan ng isang tao na ipakita sa 'yo ang isang natatanging pagmamahal sa pamamagitan ng pag-imbita sa 'yong kumain ng hapunan sa kanyang bahay, at pagkatapos ng gabi'y sinabi mong babayaran mo siya at iimbitahin sa iyong bahay sa susunod na linggo, pinapawalang-bisa mo ang kanyang biyaya at ginagawa itong isang kalakal. Hindi gusto ng Diyos na mapawalang-bisa ang Kanyang biyaya. Gusto Niyang luwalhatiin ito (Efeso 1:6, 12, 14). Ikatlo, ang pagpo-focus sa pasasalamat bilang motibo sa pagsunod ay madalas na hindi pinapansin ang kahalagahan ng pagkakaroon ng pananampalataya sa  biyayang panghinaharap ng Diyos. Nagbabalik-tanaw ang pasasalamat sa biyayang natanggap sa nakaraan at pinasasalamatan ito. Hinaharap ng pananampalataya ang ipinangakong biyaya sa hinaharap – maging limang minuto man ito mula ngayon o limang siglo – at nakakaramdam ng pag-asa. “Ngayon, ang pananampalataya ay ang katiyakan sa mga bagay na inaasahan, ang paninindigan sa mga bagay na hindi nakikita” (Hebreo 11:1). Ang pananampalatayang ito sa biyayang panghinaharap ang motibo ng pagsunod na nagpapanatili ng mapagbiyayang kalidad na pagsunod ng tao. Ang pagsunod ay hindi binubuo ng pagbabayad sa Diyos kaya't nagiging palitan ng kalakal ang biyaya. Nagmumula ang pagsunod sa pagtitiwala sa Diyos para sa marami pang biyaya – biyaya sa hinaharap – ang walang-hanggang kayamanan ng pag-ibig at kapangyarihan ng Diyos. Tinitingnan ng pananampalataya ang pangakong “kasama mo [ako] saan ka man pumaroon” (Joshua 1:9), at naglalakas-loob angkinin ang lupain nang may pagsunod. Devotional excerpted from “Future Grace” This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/a-dangerous-motive Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Mga Anak ng Umaawit na Diyos Umawit sila ng isang himno, at pagkatapos ay nagpunta sila sa Bundok ng mga Olibo. (Marcos 14:26, MBBTAG) Naririnig mo bang umaawit si Jesus?    Bass ba Siya o tenor? May punto ba sa boses Niya? O buo at malinis ang tinis nito?    Pumipikit ba Siya at umaawit sa Kanyang Ama? O tinititigan sa mata ang Kanyang mga alagad at ngumingiti sa kanilang malalim na pagkakaibigan?    Madalas bang Siya ang nag-uumpisa ng kanta? O si Pedro o si James, o kaya si Mateo, ang gumawa nito?    Naku, halos hindi ko na mahintay marinig umawit si Jesus! Sa tingin ko malilihis sa orbit ang mga planeta kung ipapailanlang Niya ang Kanyang tunay na tinig sa ating sansinukob. Ngunit meron tayong kaharian na hindi mayayanig; kaya, Panginoon, sige lang! Kayo'y umawit!    Hindi puwedeng hindi maging pananampalatayang umaawit ang  Cristianismo. Umaawit ang nagtatag nito. Natuto Siyang umawit mula sa Kanyang Ama. Tiyak na magkasama Silang umaawit mula sa kawalang-hanggan. Ano sa tingin mo? Hindi ba't aawit sa walang-hanggang kaligayahan ang fellowship ng Trinity?    Sinasabi ng Biblia na ang layunin ng ating pag-awit ay “pag-awit ng masasayang awitin” (1 Cronica 15:16). Walang sinuman sa sansinukob ang mas masaya kaysa sa Diyos. Walang hangganan ang Kanyang kagalakan. Siya'y nagagalak mula pa sa kawalang-hanggan sa tanawin ng Kanyang sariling kawastuhan na lubos na makikita sa pagka-Diyos ng kanyang Anak.    Di-maiisip ang kapangyarihan ng Diyos. Siya ay Diyos. Kapag nagsalita Siya, may nalilikhang mga kalawakan. At kapag Siya'y umaawit nang may kagalakan, mas maraming enerhiya ang napapakawalan kaysa sa lahat ng laman at pagkilos ng sansinukob.   Kung nagtakda Siya ng awit para sa atin upang pakawalan ang galak ng ating puso sa Kanya, hindi ba't dahil alam din Niya ang galak ng pagpapakawala ng pagakalugod ng puso Niya para sa kawangis Niyang Anak sa pamamagitan ng Espiritu sa isang awitin? Tayo'y mga taong umaawit dahil tayo'y mga anak ng isang umaawit na Diyos.   Devotional excerpted from “Joining Jesus in Song” This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/children-of-a-singing-god  Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Takot Lumihis Mula sa Kanya O napakasagana ng kabutihan mo, na iyong inilaan para sa mga natatakot sa iyo, at ginawa para doon sa nanganganlong sa iyo, sa lihim na dako ng iyong harapan, sila'y iyong ikubli! (Mga Awit 31:19, ABTAG2001) Pag-isipan ang dalawang mahalagang katotohanan sa Mga Awit 31:19.    1. Ang kabutihan ng Panginoon    May natatanging kabutihan ng Diyos. Ibig sabihin, hindi lang ang pangkalahatang kabutihan ng Diyos na ipinapakita Niya sa lahat ng tao ang meron, na pinapasikat ang Kanyang araw sa masasama at mabubuti (Mateo 5:45), kundi isang natatanging kabutihan din, gaya ng sinasabi ng awit, para sa “mga natatakot” sa Kanya.    Di masusukat ang kabutihang ito. Ito ay walang hangganan. Ito ay tumatagal magpakailanman. Ito ay sumasaklaw sa lahat. May kabutihan lang para sa mga natatakot sa Kanya. Sa lahat ng bagay ay gumagawa ang Diyos ng mabuti para sa kanila (Roma 8:28). Maging ang kanilang mga pighati ay puno ng pakinabang ayon sa Roma 5:3–5.    Ngunit ang mga hindi natatakot sa Kanya ay tumatanggap ng pansamantalang kabutihan. Ganito ang paglalarawan sa Roma 2:4–5: “O hinahamak mo ang Diyos, sapagkat siya'y napakabait, matiisin, at mapagpasensya? Hindi mo ba alam na ang kabutihan ng Diyos ang umaakay sa iyo upang magsisi at tumalikod sa kasalanan? Ngunit dahil matigas ang iyong ulo at ayaw mong magsisi, lalo mong pinapabigat ang parusang igagawad sa iyo sa Araw na iyon, kung kailan ihahayag ang poot at makatarungang paghatol ng Diyos.” Kabaitan. Pagtitiis. Pagpapasensya. Kabutihan. Pero hindi ito tumutugon sa takot sa Panginoon, kundi katigasan.    'Yan ang unang katotohanan: ang kabutihan ng Panginoon.    2. Ang takot sa Panginoon    Ang takot sa Panginoon ay takot na lumihis mula sa Kanya. Kaya ipinapahayag nito ang sarili sa panganganlong sa Diyos. Kaya naman dalawang kondisyon ang binanggit sa Mga Awit 31:19 — ang takot sa Panginoon at panganganlong sa Kanya. “O napakasagana ng kabutihan mo, na 1) iyong inilaan para sa mga natatakot sa iyo, at 2) ginawa para doon sa nanganganlong sa iyo!”    Parang magkasalungat sila. Ang takot ay tila nagtataboy at panganganlong ay nag-aanyaya. Pero kapag nakita natin itong takot na ito bilang takot na tumakbo palayo – takot na lumihis mula sa Kanya – nagtutulungan sila.    May tunay na takot sa puso ng mga banal. “Pagsumikapan ninyong maging ganap ang inyong kaligtasan nang may lubusang paggalang at pag-ibig sa Diyos” (Filipos 2:12). Ngunit ito ang takot na nararamdaman ng isang tao sa mga bisig ng isang Ama na katatapos lang ahunin ang Kanyang anak mula sa ilalim ng karagatan. Ito ay ang takot sa kakila-kilabot na posibilidad ng pag-iisip na hindi natin kailangan ng isang Ama.    Kaya, pahalagahan ang kabutihan ng Panginoon. Matakot lumihis mula sa Kanya. Tumakas mula sa bawat kasalanan at manganlong sa Kanya. “O napakasagana ng kabutihan mo, na iyong inilaan para sa mga natatakot sa iyo, at ginawa para doon sa nanganganlong sa iyo!” Devotional excerpted from “The Goodness of God and the Fear of God” This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/afraid-to-stray  Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Kausapin ang Iyong mga Luha “Silang tumatangis habang nagsisipagtanim, hayaan mo na mag-ani na puspos ng kagalakan. Silang mga nagsihayong dala'y binhi't nananangis, ay aawit na may galak, dala'y ani pagbalik!” (Mga Awit 126:5-6) Walang malungkot sa paghahasik ng binhi. Hindi ito mas matrabaho kaysa sa pag-aani. Ang mga araw ay maaaring maging maganda. Puwedeng magkaroon ng matinding pag-asa ng ani.    Subalit binabanggit ng awit ang nagsisipagtanim na “tumatangis.” Sinasabi nito na may isang taong humayong dala'y binhi't nananangis. Kaya, bakit sila umiiyak?   Sa tingin ko, ang dahilan ay hindi dahil malungkot ang paghahasik ng binhi, o dahil ito'y mahirap. Sa tingin ko, walang kinalaman ang dahilan sa paghahasik ng binhi. Ang paghahasik ay simpleng gawain na kailangang gawin, kahit may mga bagay sa buhay na nagpapaiyak sa atin.    Hindi maghihintay ang mga pananim habang tinatapos natin ang ating dalamhati o nilulutas ang lahat ng ating mga problema. Kung gusto nating kumain sa susunod na taglamig, kailangan nating lumabas sa bukid at maghasik ng binhi, umiiyak man tayo o hindi.    Kung gagawin mo iyan, ang pangako ng awit ay “[mag-aani] na puspos ng kagalakan.” Ikaw ay “aawit na may galak, dala'y ani pagbalik.” Hindi dahil ang mga luha ng paghahasik ay nagbubunga ng kagalakan ng pag-aani, kundi dahil ang paghahasik mismo'y nagbubunga ng pag-aani, at kailangan mong tandaan ito kahit na himihimok ka ng iyong mga luha na sumuko sa paghahasik.    Kaya, heto ang aral: Kapag may mga simple at payak na trabahong dapat gawin, at puno ka ng kalungkutan, at madali ang pag-agos ng luha, sige lang at gawin mo ang trabaho nang may luha. Magpakatotoo ka. Sabihin mo sa iyong mga luha, “Mga luha, nararamdaman kita. Gusto kong sumuko sa buhay ko dahil sa 'yo. Pero may bukid na kailangan taniman (pinggan na kailangan hugasan, kotseng kailangan ayusin, sermon na kailangan isulat).'   Pagkatapos, sabihin mo, batay sa salita ng Diyos, “Mga luha, alam ko na hindi kayo mananatili habambuhay. Ang mismong paggawa ko lang ng aking trabaho (kahit puno ako ng luha) ay magdadala ng ani ng pagpapala sa huli. Kaya, sige at dumaloy kayo kung kailangan. Pero naniniwala ako — bagama't hindi ko pa ito nakikita o lubos na nadarama — naniniwala ako na ang simpleng gawain ng aking paghahasik ay magdudulot ng pag-aani. At ang mga luha ko'y may galak na ibabalik.” Devotional excerpted from “Talking to Your Tears” This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/talk-to-your-tears  Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Kapag Tinawag Niya, Iingatan Niya Kayo'y gagawin [ng Panginoon na] matatag hanggang wakas upang matagpuan kayong walang kapintasan sa araw ng ating Panginoong Jesu-Cristo. Tapat ang Diyos na tumawag sa inyo upang makipag-isa sa kanyang Anak na si Jesu-Cristo na ating Panginoon. (1 Corinto 1:8-9, MBBTAG) Saan ka nagde-depend para matiyak na ang iyong pananampalataya ay tatagal hanggang sa pagdating ni Jesus?  Ang tanong ay hindi, Naniniwala ka ba sa walang-hanggang seguridad ng kaligtasan? Ang tanong ay, Paano tayo nananatiling ligtas?  Nakasalalay ba ang sigasig ng ating pananampalataya sa katapatan ng ating sariling determinasyon? O nakasalalay ba ito sa gawain ng Diyos para “patuloy tayong magtiwala”? Ito ay isang dakila at kamangha-manghang katotohanan ng Kasulatan, na ang Diyos ay tapat at pananatilihin magpakailanman ang Kanyang mga tinawag. Ang ating pagtitiwala na tayo'y ligtas magpakailanman ay pagtitiwala na gagawin ng Diyos ang anumang kailangan para “patuloy tayong magtiwala!” Ang katiyakan ng kawalang-hanggan ay hindi mas dakila kaysa sa katiyakan na patuloy tayong pagtitiwalain ng Diyos ngayon. Pero ang katiyakang iyan ay napakalaki para sa lahat ng tinawag ng Diyos.  Hindi bababa sa tatlong talata ang nag-uugnay sa tawag ng Diyos at sa pagpapanatili ng Diyos sa ganitong paraan. “Kayo'y gagawin [matatag ng Panginoon] hanggang wakas upang matagpuan kayong walang kapintasan sa araw ng ating Panginoong Jesu-Cristo Tapat ang Diyos na tumawag sa inyo upang makipag-isa sa kanyang Anak na si Jesu-Cristo na ating Panginoon” (1 Corinto 1:8–9). “Nawa'y lubusan kayong gawing banal ng Diyos na siyang nagbibigay ng kapayapaan. At nawa'y panatilihin niyang walang kapintasan ang buo ninyong katauhan, ang espiritu, kaluluwa at katawan, hanggang sa pagparito ng ating Panginoong Jesu-Cristo. Tapat ang tumawag sa inyo, at gagawin niya ito” (1 Tesalonica 5:23–24). “Mula kay Judas, lingkod ni Jesu-Cristo at kapatid ni Santiago—Para sa mga tinawag ng Diyos, mga namumuhay sa pag-ibig ng Diyos Ama at iniingatan ni Jesu-Cristo. Sumagana nawa sa inyo ang habag, kapayapaan at pag-ibig. (Judas 1–2). (Tingnan ang kaparehong katotohanan sa Roma 8:30, Filipos 1:6, 1 Pedro 1:5, at Judas 24.) Sinisiguro ng “katapatan” ng Diyos na pananatilihin Niyang ligtas magpakailanman ang lahat ng Kanyang tinawag.

Tinitiyak ng Kamangmangan ang Kasamaan Ipinagkaloob sa atin ng kanyang banal na kapangyarihan ang lahat ng mga bagay na kailangan sa buhay at pagiging maka-Diyos, sa pamamagitan ng pagkakilala sa kanya na tumawag sa atin sa kanyang sariling kaluwalhatian at kabutihan. (2 Peter 1:3, ABTAG2001) Namamangha ako sa kapangyarihang iniuugnay ng Biblia sa karunungan.  Pakinggan muli ang 2 Peter 1:3: “Ipinagkaloob . . . ng [banal na kapangyarihan ng Diyos] ang lahat ng mga bagay na kailangan sa buhay at pagiging maka-Diyos, sa pamamagitan ng pagkakilala sa kanya na tumawag sa atin sa kanyang sariling kaluwalhatian at kabutihan.” Literal na ang lahat ng kapangyarihang makukuha mula sa Diyos para mabuhay at maging maka-Diyos ay dumarating sa pamamagitan ng karunungan! Kamangha-mangha! Dapat natin bigyang-halaga ang doktrina at tagubilin sa Kasulatan! Buhay at kabanalan ang nakataya rito. Pero hindi nito ginagarantiya ang kabanalan. Hindi. Pero tila ginagarantiya ng kamangmangan ang kasamaan. Sabi ni Pedro, ito'y dahil ang banal na kapangyarihan na nagdadala sa kabanalan ay ibinibigay sa pamamagitan ng kaalaman tungkol sa Diyos. Narito ang tatlong implikasyon, isang babala, at isang panghihikayat. 1. Magbasa! Magbasa! Magbasa! Pero mag-ingat na hindi mag-aksaya ng oras sa mga teolohikal na bula. Magbasa ng  mga doktrinal na aklat na mayaman sa paksa ng “tumawag sa iyo sa Kanyang kaluwalhatian at kahusayan.” 2. Magbulay-bulay! Magbulay-bulay! Magdahan-dahan. Mag-ukol ng panahon para isipin ang ibig sabihin ng Biblia kapag binabasa mo ito. Magtanong. Mag-journal. Hayaan mabagabag nang may pagpapakumbaba ang iyong sarili sa pamamagitan ng pag-iisip ng mga nakapagtatakang bagay. Nagmumula ang pinakamalalalim na pananaw sa pagsisikap na makita ang ugat na nag-uugnay sa dalawang tila magkaaway na sanga sa puno ng katotohanan. 3. Pag-usapan. Pag-usapan. Maging bahagi ng isang maliit na grupo na lubos ang malasakit sa katotohanan. Hindi isang grupo na mahilig lang magsalita at magbanggit ng mga problema. Kundi isang grupo na naniniwalang may mga biblikal na sagot sa mga biblikal na problema, at matatagpuan ang mga ito.  Babala: “Nalipol ang aking bayan dahil sa kamangmangan” (Hosea 4:6). “Sila'y masigasig na maging kalugud-lugod sa Diyos. Hindi nga lamang batay sa tamang kaalaman” (Roma 10:2). Kaya mag-ingat sa nakamamatay na epekto ng kamangmangan. Panghihikayat: “Halikayo't kilalanin natin si Yahweh, sikapin nating siya'y makilala” (Hosea 6:3). Devotional excerpted from “The Power of Knowledge” This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/ignorance-guarantees-ungodliness Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

“Ipapangaral sa buong sanlibutan ang Magandang Balitang ito tungkol sa kaharian ng Diyos upang magsilbing patotoo sa lahat ng mga bansa. At saka darating ang wakas.” (Mateo 24:14) Wala akong alam na mas inspiring na pangako tungkol sa pagmimisyon kaysa sa salitang ito mula kay Jesus. Hindi: Dapat ipangaral ang ebanghelyong ito. Hindi: Puwedeng ipangaral ang ebanghelyong ito. Kundi: Ipapangaral ang ebanghelyong ito. Hindi ito isang dakilang komisyon, ni isang dakilang utos. Ito'y isang dakilang katiyakan, isang dakilang pagtitiwala. Sino ba naman ang maglalakas-loob magsalita ng ganyan? Paano Niya nalamang mangyayari ito? Paano Siya nakakatiyak na hindi mabibigo ang simbahan sa gawaing pangmisyong ito? Sagot: Ang biyaya ng paglilingkod sa misyon ay kasing irresistible ng biyaya ng pagbabagong-buhay. Kayang mangako ni Cristo ng pandaigdigang pagpapahayag dahil sovereign Siya. Alam Niya ang tagumpay ng mga misyon sa hinaharap dahil Siya ang gumagawa ng hinaharap. Makikinig ang lahat ng bansa! Hindi isang modernong “bansa” ang “bansa” na ito. Nang banggitin sa Lumang Tipan ang tungkol sa mga bansa, tinutukoy nito ang mga grupo tulad ng Jebusites at Perizites at Hivites at Amorites at Moabites at Canaanites at Philistines. Ang “mga bansa” ay mga pangkat etniko na may kanya-kanyang kakaibang wika at kultura. Awit 117:1: “Purihin si Yahweh! Dapat na purihin ng lahat ng bansa. Siya ay purihin ng lahat ng tao sa balat ng lupa!” Ang mga bansa ay mga tao — mga grupo ng tao, kung tawagin natin sila. Bilang sovereign na Anak ng Diyos at Panginoon ng simbahan, tinanggap lang ni Jesus ang banal na layuning ito at sinabi bilang katiyakan, “Ipapangaral sa buong sanlibutan ang Magandang Balitang ito tungkol sa kaharian ng Diyos upang magsilbing patotoo sa lahat ng mga bansa. At saka darating ang wakas” (Mateo 24:14). Tiyak na tiyak na ang tagumpay ng usapin ng mga misyon sa mundo. Hindi ito puwedeng mabigo. Kung gayon, hindi ba reasonable lang na manalangin tayo nang may lubos na pananampalataya, na mamuhunan tayo nang may lubos na pagtitiwala, at humayo tayo nang may pakiramdam sa tiyak na tagumpay? This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/jesus-will-finish-the-mission Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Kaya nga, pasakop kayo sa kapangyarihan ng Diyos at dadakilain niya kayo pagdating ng takdang panahon. 7 Ipagkatiwala ninyo sa kanya ang inyong mga alalahanin sa buhay sapagkat siya ay nagmamalasakit sa inyo. (1 Pedro 5:6–7, MBBTAG) Bakit isang uri ng pagmamataas, o pride, ang pag-aalala tungkol sa hinaharap? Ganito ang puwedeng sagot ng Diyos (na paraphrase ng Isaiah 51:12): Ako — ang Panginoon, ang iyong Manlilikha — Ako ang siyang nagbibigay ng ginhawa sa 'yo, ang nangangakong mag-aalaga sa 'yo; at ang mga nagbabanta sa 'yo ay mga tao lamang na namamatay. Kaya, ang ibig sabihin ng takot mo ay wala kang tiwala sa Akin — at kahit hindi ka sigurado kung maaalagaan ka ng sariling resources mo, mas pinipili mo pa ring umasa sa 'yong sarili, kaysa manalig sa Aking biyaya sa hinaharap. Kaya ang lahat ng iyong pangamba — gaano man kaliit ito — ay pagmamataas. Ang lunas? Talikuran ang pag-asa sa 'yong sarili at umasa sa Diyos, at manampalataya sa sapat na kapangyarihan ng pangako ng Kanyang biyaya sa hinaharap. Makikita mo sa 1 Pedro 5:6–7 na ang pag-aalala ay isang uri ng pagmamataas. Pansinin ang grammatical na pagdudugtong-dugtong sa pagitan ng mga talata. “Pasakop kayo . . . [verse 7], ipagkatiwala ninyo sa kanya ang inyong mga alalahanin.” Ang verse 7 ay hindi bagong pangungusap. Isa itong subordinate clause (o sugnay na pantulong). Sa Ingles, nag-uumpisa ito sa isang participle (o pandiwari): “Humble yourselves . . . [by] casting all your anxieties on him.” Ibig sabihin, ang pagtitiwala sa Diyos para sa 'yong mga alalahanin ay isang paraan ng pagpapakumbaba sa lilim ng Kanyang makapangyarihang kamay. Para itong pagsasabi na, “Maging magalang sa pagkain . . . huwag ngumuya nang nakabukas ang bibig.” O, “Mag-ingat sa pagmamaneho . . . tumingin lagi sa kalye.” O “Maging mapagbigay . . . mag-imbita ng kaibigan sa Pasko.” O, “Magpakumbaba . . . ipagkatiwala ang iyong mga alalahanin sa Diyos.” Isang paraan ng pagpapakumbaba ay ang pagtitiwala sa Diyos para sa lahat ng ating mga alalahanin. Ibig sabihin, ang pride ay isang hadlang sa pagtitiwala sa Kanya. Ibig sabihin, ang sobrang pag-aalala ay isang uri ng pagmamataas, kahit gaano pa kaliit ito. Ngayon, bakit kabaligtaran ng pagmamataas ang pagtitiwala sa Diyos para sa ating mga alalahanin? Dahil ayaw aminin ng pride na may alalahanin ito. O na hindi natin ito kayang lutasin mag-isa. At kahit aminin pa ng pride na hindi niya kayang lutasin ang mga takot nito, ayaw pa rin nitong aminin na baka ang lunas ay ang pagtitiwala sa isang taong mas matalino at mas malakas sa kanya. Sa madaling salita, ang pride ay isang uri ng unbelief at hindi nito gustong magtiwala sa Diyos para sa Kanyang biyaya sa hinaharap. Sa kabilang banda, inaamin naman ng pananampalataya na kailangan niya ng tulong. Hindi ito gagawin ng pride. Umaasa ang faith na tutulong ang Diyos. Hindi ito gagawin ng pride. Ipinagkakatiwala ng faith ang kanyang mga alalahanin sa Diyos. Hindi ito gagawin ng pride. Kung gayon, ang paraan para labanan ang pagmamataas ay aminin na meron kang mga alalahanin, at pahalagahan ang pangako ng hinaharap na biyaya sa mga salitang, “Siya ay nagmamalasakit sa iyo.” Pagkatapos, ilagay ang iyong mga kinakargang takot sa Kanyang makapangyarihang balikat.

Dahil din dito ay lagi naming idinadalangin kayo, na kayo'y ariin ng ating Diyos na karapat-dapat sa pagkatawag sa inyo, at tuparin ang bawat hangarin sa kabutihan at gawa ng pananampalataya na may kapangyarihan. (2 Tesalonica 1:11, ABTAG2001) Ang paghahanap sa kapangyarihan ng Diyos para tuparin ang mabubuting hangarin natin ay hindi nangangahulugang hindi talaga tayo naghahangad, o hindi talaga natin ginagamit ang ating kalooban. Hindi pinapalitan ng pakikibahagi ng kapangyarihan ng Diyos ang pakikibahagi ng ating kalooban! Hindi tayo ginagawang walang-pakialam ng kapangyarihan ng Diyos sa pagpapabanal! Kumikilos ang kapangyarihan ng Diyos sa ilalim o likod o loob ng ating kalooban, hindi bilang kapalit nito. Hindi ang kawalan ng kalooban natin ang katibayan ng kapangyarihan ng Diyos sa ating buhay, kundi ang lakas ng ating loob, ang kagalakan ng loob natin. Ang sinumang nagsasabing, “Naniniwala ako sa soberanong kapangyarihan ng Diyos kaya wala na lang akong gagawin” ay hindi talaga naniniwala sa kapangyarihan ng Diyos. Bakit naman sadyang susuwayin ang Diyos ng taong naniniwala sa kapangyarihan Niya? Kapag wala kang ginawa, hindi ka lang gumagawa ng wala. Aktibo mong ginagamit ang iyong kalooban sa isang desisyon na walang gawin. At kung ganyan mo harapin ang kasalanan o tukso sa iyong buhay, tahasan itong pagsuway, dahil inutusan tayong makipaglaban nang mabuti (1 Timoteo 1:18) at labanan ang diyablo (James 4:7) at sikaping mamuhay nang banal (Hebreo 12:14) at patayin ang makasalanang gawain ng katawan (Roma 8:13). Sabi sa 2 Tesalonica 1:11, magagawa natin ang mabubuting hangarin at gawa ng pananampalataya dahil sa kapangyarihan ng Diyos. Pero hindi nito pinapawalang-bisa ang kahulugan ng salitang “hangarin” at ng salitang “gawain.” Bahagi ng buong proseso ng paglalakad na karapat-dapat sa tawag ng Diyos ang aktibong pakikibahagi ng ating kalooban sa paghahangad na gumawa ng kabutihan. Kung may nananatili kang kasalanan sa iyong buhay, o kung patuloy mong pinababayaan ang isang mabuting gawain dahil naghihintay kang maligtas nang walang ginagawa, pinapalala mo lang ang iyong pagsuway. Hindi kailanman magpapakita ang Diyos nang may kapangyarihan sa iyong kalooban sa anumang paraan maliban sa pagsasagawa mo ng kaloobang iyon; ibig sabihin, ng iyong mabubuting hangarin — ang iyong mabubuting intensyon at mga plano at layunin. Kaya hindi dapat matakot ang mga taong naniniwala sa kapangyarihan ng Diyos na gawing kabahagi ang kanilang kalooban sa pagsusumikap na maging banal. “Pagsikapan ninyong makapasok sa makipot na pintuan. Sinasabi ko sa inyo, marami ang magpupumilit pumasok ngunit hindi makakapasok” (Lucas 13:24, MBBTAG). Magsikap ka lang sa pananampalataya na sa iyong pagsisikap, kumikilos ang Diyos para naisin at isagawa ang Kanyang kalooban (Filipos 2:13).

Kaya kung iniinsulto kayo dahil mga tagasunod kayo ni Cristo, mapalad kayo dahil nasa inyo ang makapangyarihang Espiritu, ang Espiritu ng Dios. (1 Pedro 4:14, ASND) Maraming Cristiano sa mundo ngayon ang hindi alam ang life-threatening na panganib na dulot ng paniniwala kay Cristo. Nasanay na tayong maging malaya sa ganitong pag-uusig. Parang ganito na talaga dapat ang takbo ng buhay natin. Kaya madalas na galit ang una nating reaksyon sa panganib na baka mag-iba ang kasalukuyan nating sitwasyon. Pero puwedeng tanda ang galit na iyon na nawala na ang ating kamalayan ng pagiging dayuhan at exile (“Mga minamahal, nakikiusap ako sa inyo, bilang mga dayuhan at pansamantalang naninirahan lamang sa daigdig na ito . . .” 1 Pedro 2:11, MBBTAG). Siguro'y masyado na tayong nasanay mamalagi sa mundong ito. Hindi natin nararamdaman ang pagka-homesick kay Cristo tulad ni Paul: “Ngunit para sa atin, ang langit ang tunay nating bayan. At mula roon, hinihintay natin nang may pananabik ang pagbabalik ng Tagapagligtas, ang Panginoong Jesu-Cristo” (Filipos 3:20). Marami sa atin ang kailangan ng paalala, “Mga minamahal, huwag na kayong magtaka sa mabibigat na pagsubok na inyong dinaranas na para bang ito'y di pangkaraniwan” (1Pedro 4:12). Hindi ito kakaiba. Naisip mo na ba kung ano ang gagawin mo sa oras ng huling pagsubok? Nakatutok ang baril ng kaaway at tinatanong ka niya, “Cristiano ka ba?” Narito ang isang makapangyarihang salita para bigyan ka ng pag-asang puwedeng mas mahusay ang gagawin mo kaysa iyong iniisip. Sinasabi ni Peter, “Kaya kung iniinsulto kayo dahil mga tagasunod kayo ni Cristo, mapalad kayo dahil nasa inyo ang makapangyarihang Espiritu, ang Espiritu ng Dios” (1 Pedro 4:14). Sinasabi ng encouragement na ito mula kay Peter na sa oras ng di-pangkaraniwang panganib (insulto man o kamatayan), meron tayong “makapangyarihang Espiritu, ang Espiritu ng Dios” sa atin. Hindi ba't ibig sabihin nito na nagbibigay ang Diyos ng espesyal na tulong sa oras ng krisis para sa mga nagdurusa dahil sila'y Cristiano? Hindi ko ibig sabihin na absent Siya sa iba pa nating pagdurusa. Ang ibig ko lang sabihin, sinadyang sabihin ni Peter na makakaranas ang mga nagdurusang “tagasunod ni Cristo” ng espesyal na “kapalaran” dahil sa “makapangyarihang Espiritu, ang Espiritu ng Dios.” Ipanalangin mo na ito ang iyong maranasan pagdating ng pagsubok. Magkakaroon tayo ng resources para mapagtiisan ang sandaling iyon na hindi natin makukuha sa ibang pagkakataon. Lakasan mo ang loob mo.

Dahil sa pananampalataya, handang ihandog ni Abraham ang kaisa-isa niyang anak na si Isaac nang subukin siya ng Dios. (Hebreo 11:17, ASND) Para sa marami sa inyo ngayon — at para sa ibang darating na ang panahon — ang pagsunod ay parang katapusan ng isang panaginip. Pakiramdam ninyo, kung gagawin ninyo ang sinasabi ng Salita ng Diyos o ng Espiritu ng Diyos na gawin ninyo, gagawin kayo miserable nito, at walang paraan na magagawa itong mabuti ng Diyos. Siguro ang utos o tawag ng Diyos na naririnig mo ngayon ay manatiling may asawa o wala, manatili sa iyong trabaho o umalis na, magpabawtismo, magsalita sa trabaho tungkol kay Cristo, tumangging i-kompromiso ang iyong pamantayan ng katapatan, harapin ang isang taong nasa kasalanan, makipagsapalaran sa bagong bokasyon, maging misyonero. At sa nakikita ng iyong limitadong pag-iisip, terible ang posibilidad ng paggawa nito — para itong pagkawala ni Isaac, ang tanging anak na puwedeng maging tagapagmana mo. Isinaalang-alang mo ang bawat anggulo ayon sa batayan ng tao, at imposibleng maging mabuti ang resulta nito. Ngayon alam mo na kung ano ang naramdaman ni Abraham. Nasa Biblia ang kuwentong ito para sa iyo. Hangad mo ba ang Diyos at ang Kanyang daan at mga pangako nang higit pa sa anumang bagay, at naniniwala ka ba na kaya at igagalang Niya ang iyong pananampalataya at pagsunod, na hindi Siya mahihiyang tawaging Diyos mo, at gagamitin Niya ang lahat ng Kanyang karunungan at kapangyarihan at pagmamahal para gawing daan ng buhay at kagalakan ang daan ng pagsunod? Iyan ang krisis na kinakaharap mo ngayon: Hinahangad mo ba Siya? Magtitiwala ka ba sa Kanya? Ito ang salita ng Diyos sa iyo: Karapat-dapat ang Diyos at kaya Niyang gawin ang lahat. Devotional excerpted from “The Hope of Exiles on the Earth” This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/when-obedience-feels-impossible Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Kaya't huwag kayong mawawalan ng pananampalataya sa Diyos, sapagkat dakila ang naghihintay na gantimpala para sa inyo. (Mga Hebreo 10:35, MBBTAG) Kailangan nating pagnilay-nilayan ang pananaig ng Diyos bilang dakilang gantimpala natin sa lahat ng kayang ibigay ng mundo. Kung hindi, iibigin natin ang mundo tulad ng iba at mabubuhay tayo tulad ng iba. Kaya tingnan mo ang mga bagay na nagpapatakbo sa mundo, at pagbulay-bulayan kung paano mas mabuti at mas magtatagal ang Diyos. Pag-isipan ang kaugnayan ng pera o sex o kapangyarihan sa kamatayan. Kukunin ng kamatayan ang bawat isa sa kanila. Kung ito ang ikinabubuhay mo, wala ka masyadong makukuha, at kung anuman ang makukuha mo, mawawala rin sa iyo. Pero ang kayamanan ng Diyos ay mas nakalalamang, at ito ay nagtatagal. Malalampasan nito ang kamatayan. Mas mainam ito sa pera dahil ang Diyos ang may-ari ng lahat ng pera at Siya ang ating Ama. Tayo ang kanyang mga tagapagmana. “Lahat ng ito'y para sa inyo. At kayo'y para kay Cristo, at si Cristo nama'y para sa Diyos” (1 Corinto 3:22–23). Mas mainam ito sa sex. Hindi kailanman nagkaroon ng sexual relations si Jesus, at Siya ang pinakaganap at kumpletong tao sa lahat. Ang sex ay isang anino — isang larawan — ng mas malaking katotohanan, ng isang relasyon at kasiyahan na gagawing kaantok-antok ang pinakamagandang sex. Ang gantimpala ng Diyos ay mas mabuti kaysa sa kapangyarihan. Walang mas dakilang kapangyarihan ang tao kaysa maging anak ng makapangyarihang Diyos. “Hindi ba ninyo alam na hahatulan natin ang mga anghel?” (1 Corinto 6:3). “Ang magtatagumpay ay bibigyan ko ng karapatang umupo na katabi ko sa aking trono, tulad ko na nagtagumpay at nakaupo ngayon katabi ng aking Ama sa kanyang trono” (Pahayag 3:21). At tuloy-tuloy lang ito. Sa lahat ng mabibigay ng mundo, mas mabuti at mas magtatagal pa rin ang Diyos. Walang maihahambing pa rito. Palaging nagwawagi ang Diyos. Ang tanong: Mapapasaatin ba Siya? Magigising ba tayo mula sa pagkatuliro dahil sa mundong ito, at makikita at maniniwala at magagalak at mamahalin ang talagang tunay, at walang hanggan na mahalaga, at walang katapusan? Devotional excerpted from “The Present Power of a Future Possession” This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/better-than-money-sex-and-power Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/). John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

“At patawarin nʼyo kami sa aming mga kasalanan, dahil pinapatawad din namin ang mga nagkakasala sa amin. At huwag nʼyo kaming hayaang matukso.” (Lucas 11:4, ASND) Sino ba ang unang nagpapatawad kanino? Sa isang banda, sinasabi ni Jesus, “Patawarin n'yo kami sa aming mga kasalanan, dahil pinapatawad din namin ang mga nagkasala sa amin.” (Lucas 11:4) Sa kabilang banda, sinasabi ni Paul, “Magpatawad kayo gaya ng pagpapatawad sa inyo ng Panginoon.” (Colosas 3:13, MBBTAG) Kapag tinuturuan tayo ni Jesus na manalangin na patawarin tayo ng Diyos, “dahil pinapatawad din namin ang mga nagkasala sa amin,” hindi Niya sinasabing tayo ang gumawa ng unang hakbang sa pagpapatawad. Ganito talaga ang nangyayari: Pinatawad tayo ng Diyos nang sumampalataya tayo kay Cristo (Gawa 10:43). Pagkatapos, mula sa wasak, masaya, nagpapasalamat, at may pag-asang karanasan ng pinatawad na, inaalok natin ang kapatawaran sa iba. Pinapakita nitong espiritung nagpapatawad na tayo'y ligtas at pinatawad na. Kumbaga, pinapakita ng ating pagpapatawad na tayo'y nananampalataya; na tayo'y kaisa ni Cristo; na tayo'y pinamamahayan ng maawain at mapagpakumbabang Banal na Espiritu. Pero nagkakasala pa rin tayo (1 Juan 1:8, 10). Kaya lumalapit pa rin tayo sa Diyos para sa bagong aplikasyon ng pagkilos ni Cristo para sa atin — bagong aplikasyon ng pagpapatawad. Hindi natin ito magagawa nang may kompiyansa kung meron tayong espiritung hindi nagpapatawad. (Tandaan ang talinghaga tungkol sa aliping ayaw magpatawad sa Mateo 18:23–35. Tumanggi siyang patawarin ang kapwa niya alipin na may utang sa kanya ng sampung dolyar, kahit na siya'y pinatawad ng sampung milyon. Ipinakita ng kanyang espiritung ayaw magpatawad na hindi siya nabago ng habag ng hari.) Pinoprotektahan tayo ni Jesus mula sa kamaliang ito sa pamamagitan ng pagtuturo sa ating manalangin, “Patawarin n'yo kami sa aming mga kasalanan, dahil pinapatawad din namin ang mga nagkasala sa amin” (Lucas 11:4). Kaya sinasabi ni Jesus na humihingi tayo ng tawad dahil tayo ay nagpapatawad. Parang sinasabi natin, “Ama, patuloy mong ipagkaloob sa akin ang habag na binayaran ni Cristo, sapagkat pinatawad ako dahil sa habag na ito, at tinalikuran ko ang paghihiganti at ipinagkakaloob sa iba ang ipinagkaloob mo sa akin." Nawa'y maranasan mo muli ang kapatawaran ng Diyos ngayon, at nawa'y umapaw ang biyayang iyon sa puso mo sa pagpapatawad sa iba. At nawa'y bigyan ka ng dagdag na katiyakan ng matamis na karanasan ng biyaya sa iyong buhay na, kapag lumapit ka sa Diyos para maranasan ang bagong kapatawarang tinubos ng dugo ni Cristo, malalaman mong tinuturing ka Niya bilang Kanyang pinatawad at nagpapatawad na anak.

Ang Diyos ng kapayapaan ang siyang muling bumuhay sa ating Panginoong Jesus, na naging Dakilang Pastol ng mga tupa dahil sa kanyang dugo na nagpatibay sa walang hanggang tipan. Nawa'y ipagkaloob niya sa inyo ang lahat ng kailangan ninyo upang maisagawa ang kanyang kalooban, at sa pamamagitan ni Jesu-Cristo ay gawin niya sa atin ang nakalulugod sa kanya. Papurihan nawa si Cristo magpakailanman! Amen. (Hebreo 13:20-21) Pinagtibay ni Cristo ang walang hanggang tipan sa pamamagitan ng dugo Niyang dumanak. Sa matagumpay na pagtubos na ito, natamo Niya ang pagpapala ng Kanyang pagkabuhay muli mula sa mga patay. Mas malinaw ito sa Griyego kaysa sa Ingles, at sapat na ang linaw nito rito: “Ang Diyos . . . ang siyang muling bumuhay sa ating Panginoong Jesus . . . dahil sa kanyang dugo na nagpatibay sa walang hanggang tipan.” Ang Jesus na ito — na binuhay ng dugo ng tipan — ay ating buhay na Panginoon at Pastol ngayon. At dahil sa lahat ng 'yan, may dalawang bagay na ginagawa ang Diyos: Ginagawa Niya tayong ganap sa bawat mabuting bagay para magawa natin ang Kanyang kalooban, at Ginagawa Niya sa atin ang kalugod-lugod sa paningin Niya. Ang “walang hanggang tipan,” na tinitiyak ng dugo ni Cristo, ay ang new covenant. At ito ang pangako ng new covenant: “Itatanim ko sa kanilang kalooban ang aking kautusan; isusulat ko ito sa kanilang mga puso” (Jeremiah 31:33). Kung gayon, hindi lang sinisigurado ng tipan na ito na gagawin tayong ganap ng Diyos para magawa ang Kanyang kalooban. Tinitiyak din nito na kumikilos sa atin ang Diyos para gawing matagumpay ang ating pagiging ganap. Ang kalooban ng Diyos ay hindi lang nakasulat sa bato o papel bilang paraan ng biyaya. Kumikilos Siya para ilagay ito sa atin. At ito ang epekto nito: Nakakaramdam, nag-iisip, at kumikilos tayo sa paraang mas nakalulugod sa Diyos. Inuutusan pa rin tayong gamitin ang kagamitang ibinibigay Niya: “Pagsumikapan ninyong maging ganap ang inyong kaligtasan nang may lubusang paggalang at pag-ibig sa Diyos.” Ngunit ang mas mahalaga'y sinabihan tayo kung bakit: “Sapagkat ang Diyos ang kumikilos sa inyo upang inyong naisin at isagawa ang kanyang kalooban” (Filipos 2:12–13). Kung kaya nating pasayahin ang Diyos — kung gagawin natin ang Kanyang kalooban — ito'y dahil ang biyaya ng Diyos, na binayaran ng Kanyang dugo, ay dumaloy mula sa pagiging ganap patungo sa makapangyarihang pagbabago. Devotional excerpted from “God Gives the Equipment and Makes It Successful” This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/outfitted-and-empowered Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and collecting children's books. You can find her on IG: @joshenebersales John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Ang lahat ng pagtitiis ko ay para sa kapakanan ninyo upang sa pagdami ng mga nakakatanggap ng kagandahang-loob ng Diyos, lalo pang dumami ang magpapasalamat sa ikaluluwalhati niya. (2 Corinto 4:15) Ang pasasalamat sa Diyos ay isang masayang damdamin. Nakakaramdam tayo ng maligayang pagkakautang sa Kanyang biyaya. Kaya sa damdamin ng pasasalamat, tayo pa rin ang nakikinabang. Ngunit sa likas na katangian nito, niluluwalhati ng pasasalamat ang nagbigay. Kapag nagpapasalamat tayo, kinikilala natin ang ating pangangailangan at ang kabutihan ng Diyos, ang kapunuan ng Diyos, ang kayamanan ng Kanyang kaluwalhatian. Tulad ng pagpapakumbaba ko at pagbibigay-puri sa server sa restaurant kapag sinasabi kong, “Salamat,” nagpapakumbaba rin ako at dinadakila ang Diyos kapag nagpapasalamat ako sa Kanya. Ang kaibahan, syempre, ay talagang walang-hanggan ang utang ko sa Diyos dahil sa Kanyang biyaya, at lahat ng ginagawa Niya para sa akin ay libre at hindi ako karapat-dapat. Pero ang punto ay niluluwalhati ng pasasalamat ang nagbigay. Niluluwalhati nito ang Diyos. At ito ang huling layunin ni Paul sa lahat ng kanyang gawain. Oo, ang kanyang mga gawain ay para sa kapakanan ng simbahan — ang ikabubuti ng simbahan. Ngunit hindi ang simbahan ang pinakamataas na mithiin. Pakinggan muli: “Ang lahat ng pagtitiis ko ay para sa kapakanan ninyo upang sa pagdami ng mga nakakatanggap ng kagandahang-loob ng Diyos, lalo pang dumami ang magpapasalamat sa ikaluluwalhati niya.” Lahat ito'y para sa iyong kapakanan — para sa kaluwalhatian ng Diyos! Ang magandang bagay tungkol sa ebanghelyo ay ito: Ang tugon na kailangan nito mula sa atin para sa kaluwalhatian ng Diyos ay siya ring tugon na natural at masaya; kung baga, pasasalamat sa biyaya. Hindi nagkokompetensya ang kaluwalhatian ng Diyos sa pagbibigay at ang ating mapagpakumbabang kagalakan sa pagtanggap. Niluluwalhati ng masayang pasasalamat ang Diyos. Ang buhay na nagbibigay kaluwalhatian sa Diyos para sa Kanyang biyaya at ang buhay ng pinakamalalim na kagalakan ay iisang buhay. At sila'y iisa dahil sa pagpapasalamat. Devotional excerpted from “Grace, Gratitude, and the Glory of God” This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/glorify-god-by-giving-thanks Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and collecting children's books. You can find her on IG: @joshenebersales John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.