Podcast appearances and mentions of bert koenders

SYP WYNIA zet in deze podcast met ROELOF BOUWMAN het ministerie van Buitenlandse Zaken in de schijnwerpers. Het ooit zo deftige diplomatenhuis is in tientallen jaren geleidelijk een overwegend links bolwerk geworden, dat er niet voor terugdeinst de eigen ministers dwars te zitten als die niet doen wat zij willen. Dat overkwam met name VVD-ministers als Jozias van Aartsen, Uri Rosenthal en Stef Blok. Ook de huidige NSC-minister Caspar Veldkamp heeft het niet makkelijk met Buiza-ambtenaren die zich openlijk verzetten tegen zijn Israëlbeleid, omdat zij meer op de hand zijn van de Palestijnen. Het is allemaal niet te begrijpen zonder kennis van de historische machtsgreep van de langdurige PvdA-minister Jan Pronk en diens navolgers op het buitenlandministerie. EEN LINKS MINISTERIE Met zijn miljarden voor ontwikkelingshulp kreeg Pronk niet alleen greep op Afrikaanse landen, maar ook op Nederlandse hulpclubs, op zijn eigen PvdA en op het ministerie van Buitenlandse Zaken als geheel. In de Pronk-jaren stroomden en Pronkianen binnen, die nog steeds domineren binnen ‘Buiza'. Het is een ministerie van D66'ers, PvdA'ers en GroenLinksers geworden. Het regeerakkoord van mei 2024, het ‘rechtse' kabinet-Schoof en in het bijzonder minister van ontwikkelingshulp Reinette Klever lijken echter voor een trendbreuk te zorgen. Niet alleen wordt er voor miljarden bezuinigd op ontwikkelingshulp, maar ook de tientallen bevriende hulpclubs uit de Pronk-tijd (van de Novib tot Milieudefensie) dreigen hun omvangrijke subsidies kwijt te raken. ZORGEN BIJ DE HULPCLUBS Voor het eerst moeten de hulpclubs en dito actiegroepen echt op zoek naar leden en donateurs, anders is het afgelopen. Dan vervalt een met belastinggeld betaalde, luidruchtige linkse lobby die op alle mogelijke manieren invloed kon uitoefenen met overheidsgeld, veelal bedoeld om Afrika op de been te helpen. Gaat hulppaus Jan Pronk (bijna 85 jaar inmiddels) dat nog meemaken? Ook in deze podcast annex video https://www.wyniasweek.nl/video/ : Maxime Verhagen, Bert Koenders, Lilianne Ploumen, Eveline Herfkens, COC, AIV, Max van der Stoel Foundation. Abonneren De digitale internetkrant Wynia's Week verschijnt op dinsdag, donderdag en zaterdag en is volledig gratis. U kunt zich hier aanmelden https://www.wyniasweek.nl/abonneren/ Doneren Wynia's Week wordt mogelijk gemaakt door de donateurs. Doet u al mee? Doneren kan op verschillende manieren, kijk HIER https://www.wyniasweek.nl/doneren

De escalatie in het Midden-Oosten heeft enorme gevolgen voor de hele wereld en daarom moet Nederland nu actie ondernemen, vindt Bert Koenders, voorzitter van de AIV en oud-minister van Buitenlandse Zaken. Nederland moet de Palestijnse staat zo snel mogelijk moet erkennen. Maar wel onder één voorwaarden: een nieuw breed gedragen Palestijns leiderschap. Nederland en Europa kunnen geen staat erkennen die vastgehouden worden door Hamas.  De eerste verantwoordelijkheid ligt volgens hem bij de Arabische wereld zelf, maar dit betekent niet dat wij kunnen afwachten. Volgens Bert Koenders, voorzitter van de AIV en oud-minister van Buitenlandse zaken, is het tijd om wakker te worden en te beseffen dat er een nieuwe machtsorde is in de wereld. Het conflict leidt te veel af van de andere problemen in Europa.  Luister ook: Kabinetsadvies erkenning Palestina valt slecht: ‘Beloning van wandaden terroristische organisaties' Een echt gezamenlijk standpunt over Palestina lijkt er in zowel West- als Oost- Europa niet te zijn, merkt Europa verslaggever Michal van der Toorn, op. Toch zijn de belangen van het continent erg groot. Van der Toorn vraagt Bert Koenders wat Europa moet doen om minder passief te zijn.  Lees ook: BRICS wil onafhankelijk zijn van Westen, maar deelnemers moeten wél westerse cash meenemen De BRICS-top in Kazan In grote getalen zijn de wereldleiders bijeen op de BRICS-top in het Russische Kazan. President Poetin is de host van deze top en dit is een overwinning an sich, want vorig jaar kon hij er niet bij zijn. Maar ook de BRICS lijken steeds meer grond te winnen, want zelfs NAVO-lid Turkije wil toetreden.  Luister ook | Amerika Podcast Obama rapt Eminem | Postma in Amerika  De Democraten zetten alles op alles in de slotfase van de verkiezingen en zetten de grote sterren in. Obama liet zich zelfs in Detroit inspireren na de komst van Eminem en trok zijn eigen rap-kunsten uit de kast. Je hoort Amerika-correspondent Jan Postma. Binnenkort staan Jan en Bernard samen in het theater, met Laila Frank. Meer info en tickets vind je hier: https://www.haagschcollege.nl/usaverkiezingsshowSee omnystudio.com/listener for privacy information.

De escalatie in het Midden-Oosten heeft enorme gevolgen voor de hele wereld en daarom moet Nederland nu actie ondernemen, vindt Bert Koenders, voorzitter van de AIV en oud-minister van Buitenlandse Zaken. Nederland moet de Palestijnse staat zo snel mogelijk moet erkennen. Maar wel onder één voorwaarden: een nieuw breed gedragen Palestijns leiderschap. Nederland en Europa kunnen geen staat erkennen die vastgehouden worden door Hamas.

Woensdag in Bar Laat met Sophie: het advies van AIV-voorzitter Bert Koenders aan de regering, de uitgelekte asieldeal, blikken we vooruit op het NBA-seizoen met een Hollands tintje, doneerde Jerûn zijn nier aan een vreemde, én is er muziek van Thijs Boontjes. 

Nederland moet zich actief voorbereiden op verschillende scenario's rond de oorlog in Oekraïne en de verdediging tegen Rusland. Dat concludeert de Adviesraad Internationale Vraagstukken (AIV). Die pleit onder meer voor een Europese Veiligheidsraad en een Europese pijler binnen de NAVO. Bernard Hammelburg constateert dat dit advies een reactie is op twee mannen: Vladimir Poetin en Donald Trump. Koenders beaamt dat. 'Europa let op uw zaak!' Luister ook | Hoekstra: 'Wat er in Oekraïne op het spel staat valt niet te onderschatten' Europa-verslaggever Geert Jan Hahn schuift ook aan in de studio en vraagt Koenders naar de verschillende scenario's en hij heeft het over Moldavië. Want iet alleen in Oekraïne is de Russische dreiging op dit moment voelbaar, ook in Moldavië groeit de onrust rond de regio Transnistrië. Luister ook | De Alliantie: Twee jaar oorlog in Oekraïne Hennis na vijf jaar weg uit Irak Jeanine Hennis, gezant voor de Verenigde Naties in Irak, zal haar functie dit voorjaar na ruim vijf jaar neerleggen. In de afgelopen maanden heeft ze gezien hoe de onrust als gevolg van de oorlog in Israël en Gaza doorwerkt in het hele Midden-Oosten en dus ook in Irak. Ook gaat ze in op wat ze in de afgelopen jaren heeft weten te bereiken in haar functie als gezant. Luister ook | Amerika Podcast Biden krijgt compliment van Fox News | Postma in Amerika Fox News valt op deze dagen. Naast een interview met president Zelensky heeft dit toch rechtse medium een compliment gemaakt aan president Joe Biden. Wat hier gaande is hoor je van Amerika-correspondent Jan Postma.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Nederland moet zich actief voorbereiden op verschillende scenario's rond de oorlog in Oekraïne en de verdediging tegen Rusland. Dat concludeert de Adviesraad Internationale Vraagstukken (AIV). Die pleit onder meer voor een Europese Veiligheidsraad en een Europese pijler binnen de NAVO. Bernard Hammelburg constateert dat dit advies een reactie is op twee mannen: Vladimir Poetin en Donald Trump. Koenders beaamt dat. 'Europa let op uw zaak!' Luister ook | Hoekstra: 'Wat er in Oekraïne op het spel staat valt niet te onderschatten' Europa-verslaggever Geert Jan Hahn schuift ook aan in de studio en vraagt Koenders naar de verschillende scenario's en hij heeft het over Moldavië. Want iet alleen in Oekraïne is de Russische dreiging op dit moment voelbaar, ook in Moldavië groeit de onrust rond de regio Transnistrië. Luister ook | De Alliantie: Twee jaar oorlog in Oekraïne Hennis na vijf jaar weg uit Irak Jeanine Hennis, gezant voor de Verenigde Naties in Irak, zal haar functie dit voorjaar na ruim vijf jaar neerleggen. In de afgelopen maanden heeft ze gezien hoe de onrust als gevolg van de oorlog in Israël en Gaza doorwerkt in het hele Midden-Oosten en dus ook in Irak. Ook gaat ze in op wat ze in de afgelopen jaren heeft weten te bereiken in haar functie als gezant. Luister ook | Amerika Podcast Biden krijgt compliment van Fox News | Postma in Amerika Fox News valt op deze dagen. Naast een interview met president Zelensky heeft dit toch rechtse medium een compliment gemaakt aan president Joe Biden. Wat hier gaande is hoor je van Amerika-correspondent Jan Postma.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Russia's full-scale invasion of Ukraine has marked a watershed for Europe. The European Union (EU) and its member states acted quickly to implement sanctions against Russia, bolster Ukrainian defences and improve their own energy security. Now, over a year later, with no end in sight to the fighting, EU members and their allies and partners are faced with new challenges as they strive to ensure their policies are sustainable and start thinking about how best to define and ensure their security into the future. This week on War & Peace, Olga Oliker and Elissa Jobson talk with Bert Koenders, former Dutch minister of foreign affairs and current Crisis Group trustee, about how the war in Ukraine has changed Europe, how the EU has faced the challenges created by the war and the future of Europe's security architecture. They take stock of the EU's response to Russian aggression in Ukraine and discuss European solidarity in support of Ukraine among its member states. They also evaluate how the EU might need to adapt its policies and internal structure to better address not just continuing war in Ukraine, but also future crises. Finally, they touch on how Europe's security architecture might change, prospects for European strategic autonomy and, relatedly, whether the U.S. will remain a reliable partner. For more on the topics discussed in this episode, make sure to check out our Ukraine page and our EU Watch List. Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

Het rommelt tussen Frankrijk en Duitsland, maar ook tussen de Verenigde Staten en de Europese Unie. Hoe kan worden voorkomen dat de Europese eenheid uit elkaar wordt gespeeld? Te gast is Bert Koenders, voorzitter van de Adviesraad Internationale Vraagstukken en voormalig minister van Buitenlandse Zaken. Gasten in BNR's Big Five van het Europese machtsspel - Han ten Broeke, directeur politieke zaken van het Den Haag Centrum voor Strategische Studies - Bert Koenders, Voorzitter van de Adviesraad Internationale Vraagstukken - Rem Korteweg, senior onderzoeker Europa bij Instituut Clingendael - Tim de Wit, podcastmaker en voormalig VK-correspondent - Esther de Lange, CDA-Europarlementariër en vicepresident van de Europese Christendemocraten.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Toen hij minister van Buitenlandse Zaken was waarschuwde Bert Koenders al dat Europa meer moet investeren in veiligheid. Als voorzitter van de Adviesraad Internationale Vraagstukken heeft hij nu ongeveer dezelfde boodschap: Europa moet onafhankelijker worden. Gasten in BNR's Big Five van de Europese Defensie - Sabine Mengelberg, universitair docent Nederlandse Defensie Academie - Ron Nulkes, directeur van de Nederlandse Industrie voor Defensie & Veiligheid - Niels van Woensel, voorzitter van de Nederlandse Officierenvereniging - Bert Koenders, voorzitter Adviesraad Internationale Vraagstukken - Pieter Cobelens, generaal buiten dienst en voormalig MIVD-baas See omnystudio.com/listener for privacy information.

Historici, militairen en Indische Nederlanders nemen geen genoegen met het beeld van de geschiedenis dat opgeroepen wordt in een reeks boeken over de ‘Dekolonisatie' van Nederlands-Indië die binnenkort verschijnt. Onder de hoede van drie instituten onder leiding van het NIOD (‘Oorlogsdocumentatie') verschijnen er in februari twaalf boeken over de gewelddadige periode 1945-1950 in toenmalig Nederlands-Indië. Dat ‘Dekolonisatie'-project werd op voorstel van de toenmalige PvdA-minister Bert Koenders gesteund met een miljoenensubsidie. ‘Geen geschiedschrijving, maar propaganda' SYP WYNIA spreekt in deze video met BAUKE GEERSING van de Stichting Aurora, die zich opwerpt als tolk van het verzet tegen de aanpak van de samenwerkende instituten. Volgens Geersing gebruiken de drie instituten de overheidssubsidie niet om de historische feiten recht te doen, maar om propaganda te bedrijven. Hij gaat daarbij af op alle voorpublicaties van het project en uitlatingen van auteurs en leidinggevenden. ‘Woke-geschiedsschrijving' Volgens Geersing – aanvankelijk beroepsmilitair, vervolgens jurist en een van de topmensen van de publieke omroep – bedrijft de groep historici rond het NIOD geschiedschrijving in de geest van de omstreden Amerikaanse ‘critical race theory' – ook wel als ‘woke' betiteld – waarbij blanken steevast en uitsluitend als daders en niet-blanken al even voorspelbaar uitsluitend als slachtoffers worden voorgesteld. In het ‘Dekolonisatie'-project zou daar doelbewust sprake van zijn. De werkelijkheid ten tijde van de dekolonisatie van Nederlands-Indië is volgens Geersing c.s. veel genuanceerder (ook veel geweld aan Indonesische kant, bijvoorbeeld). ‘Legeronderdelen tekenen bezwaar aan' Volgens Geersing zijn Nederlandse krijgsmachtonderdelen, veteranenorganisaties en organisaties van Indische Nederlanders van plan om verzet aan te tekenen. Zelf pleit Geersing er voor, dat het kabinet-Rutte4 geen genoegen neemt met de uitkomsten van het ‘Dekolonisatie'-project, ook omdat de drie instituten zich niet aan de opdracht van het kabinet Rutte2 zouden hebben gehouden. Geersing: ‘Dit kan nooit het laatste woord zijn. Het is hooguit een tussenstap'.

In zijn eerste 100 dagen komt President Joe Biden met historisch grote investeringen in de Amerikaanse economie. Brengt dit geld de American Dream opnieuw tot leven? En heeft Biden in die 100 dagen Amerika's bondgenoten weer gerust kunnen stellen? Bernard Hammelburg praat erover met correspondent Jan Postma, Amerikanist Koen Petersen en oud-minister Bert Koenders.

De Brexit-spanning stijgt… Hoe staat het ervoor? Dit zijn (wellicht!) de nieuwe gezichten in politiek Den Haag, zó wordt er kerst gevierd bij de familie Koning.

Tijd voor een persconferentie: mogen we samen aan het kerstdiner? De échte Obama, heeft hij zijn beloftes waargemaakt? En een speciale cover voor Obama: zijn belangrijkste campagnelied.

De verkiezingsrace: het einde van een Trump-tijdperk? De strijd tussen Biden en Trump: een ‘show' die voor altijd bijblijft, D of t? Punt of komma? Tijd voor hét Groot Dictee! Wie van de drie komt het beste uit de verf tijdens het oefendictee? En voor de állerlaatste keer een campaign song met Will Knox!

(00:05) Marion Koopmans, Ernst Kuipers, Jesse Klaver & Ginny Mooy over de verscherpte coronamaatregelen. (31:38) Bert Koenders, Jeroen Pauw & Eppo van Nispen over het eerste verkiezingsdebat tussen Donald Trump en Joe Biden. (49:20) Bas Smit en Rob Pieters over een ludieke actie die veel geld oplevert voor het Prinses Máxima Centrum. Presentatie: Tijs van den Brink & Giovanca Ostiana. (EO)

Voorlopig geen oorlog met Iran, zegt Trump. Betekent dat ook dat Iran het er dan maar bij laat zitten? Europa en de NAVO moeten wel wakker gaan worden van Trump, want die zijn volgens hem nog altijd afhankelijk van olie uit het Midden-Oosten en Amerika niet. Blazen de Amerikanen daar dus straks de aftocht? Bernard Hammelburg bespreekt het met Bert Koenders, hoogleraar Vrede, Recht en Veiligheid aan de Universiteit Leiden, en oud-minister van Buitenlandse Zaken.

Europe’s security outlook has shifted dramatically in the last few years. Russia has broken out of the “Cold War consensus”, the Middle East is “on fire” and North Africa is “in chains”. Surrounded by this dangerous instability, Europe is facing a number of its own internal challenges. Bert Koenders, former Dutch Minister of Foreign Affairs and UN Envoy, joins Olga Oliker and Hugh Pope this week to explore these issues.

Met zijn EU-collegas deed hij een klemmend beroep op het Amerikaanse Congres om de veiligheid in de wereld te behoeden door de Iran-deal intact te laten. Want sinds president Trump vorige week weigerde die overeenkomst opnieuw te certificeren, ligt het lot van het verdrag in handen van het parlement. Voor de duidelijkheid: Trumps voorganger Obama kreeg het verdrag niet door zijn Congres en tekende toen per decreet. Uit wraak nam het Congres een wetje aan dat de president dwingt elk kwartaal te verifiëren of Iran zich aan de afspraken houdt, en daarvoor te tekenen. Trump vindt het verdrag waardeloos, en die driemaandelijkse Iran-APK-test al helemáál onzin, en dus is hij daarmee gestopt. Laat het Congres het daarbij? Dan verandert er feitelijk niets. Of komt het Congres met nieuwe sancties? Dan wordt het ingewikkeld. De EU-lidstaten zeggen: wij gaan gewoon door met het herstel van de betrekkingen met Iran. Maar omdat Amerikaanse sancties ook Europese bedrijven kunnen treffen, voeren Europese regeringen een harde lobby bij het Amerikaanse Congres. Er staat een hoop op het spel, want de Europese export naar Iran is nu al 4,5 miljard euro. Is Europa het dan helemaal oneens met Trump? Nee, over het Iraanse raketprogramma is iedereen even verontwaardigd. Maar dat valt formeel buiten het verdrag, al is er wel een resolutie van de VN-Veiligheidsraad die het verbiedt. Trump zegt dus terecht: dit is in strijd met de strekking van het verdrag, dus het deugt allemaal niet. Zijn Franse collega Macron zegt: het deugt allemaal niet, dus moeten we Iran dwingen met die raketten te stoppen. En dat is precies het pleidooi dat Bert Koenders ondersteunt. De Iraniërs zeggen woedend te zijn en dreigen hun nucleaire programma te hervatten. Maar menen zij dat nou echt? Hangt ervan af wie je het vraagt. President Rouhani, die als gematigd wordt gezien, wil door op de ingeslagen weg van ontspanning met het Westen. Maar de moellahs van het staatshoofd, Khamenei, zijn Trump dankbaar, want zij waren van meet af aan tegen het stilleggen van het atoomprogramma. Toenadering betekent in hun ogen dat de westerse duivel wint. En dus speelt Trump de hardliners in de kaart. Bert Koenders snapt dat, en laat op de valreep nog even zijn tanden zien. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Halbe Zijlstra wordt dan wel genoemd als nieuwe minister van Buitenlandse Zaken, maar totdat hij bij de koning op het bordes staat, draait Bert Koenders aan de knoppen. In zijn allerlaatste dagen als bewindsman haalde hij nog de internationale media met een pleidooi om de nucleaire overeenkomst met Iran overeind te houden.

Een uitgebreid interview met Bert Koenders, minister van Buitenlandse Zaken, over het nut van een Nederlandse zetel in de VN Veiligheidsraad. En het antwoord op de vraag wat Koenders het belangsrijkste internationale dossier voor zijn opvolger vindt?

En toen werd het spel toch nog veranderd. Door het duo Rutte-Erdogan. Of eigenlijk het trio Rutte-Erdogan-Wilders. Of, zoals Lodewijk zelf natuurlijk graag benadrukt: door het kwartet Rutte-Asscher-Erdogan-Wilders. En vergeet Bert Koenders niet. Hoe het ook zij: het kan haast niet anders of dit laatste turbulente campagneweekend zal iets doen met de uitslag van onze verkiezingen; de identiteits-integratie-migratiekwestie komt deze laatste dagen opeens toch weer boven drijven. Maar wat zal dat effect zijn? Volkrant-columniste Sheila Sitalsing en VPRO-presentator Chris Kijne bezien de opties en blikken terug op de campagne.

In New York waren deze week twee topconferenties over migratie, een van de VN en een van grote donorlanden op uitnodiging van de VS. Maar hebben al die gesprekken nou echt wat opgeleverd?

Frans Timmermans werd begin november 2012 minister van Buitenlandse Zaken in het tweede kabinet Rutte. Eerder was hij staatssecretaris van Europese Zaken onder Balkenende. Daarvoor was hij namens de PvdA lid van de Tweede Kamer. Ellen bespreekt met de bewindsman de toestand in de wereld. Wat drijft Ellen van Dalen om de Man van Buitenlandse Zaken uit te nodigen? Frans Timmermans is sinds twee maanden minister van Buitenlandse Zaken. Ik heb hem vooral leren kennen via facebook. Geen enkele politicus gaf ons zo nauwkeurig een inkijkje in de politieke arena als hij. Totdat hij enkele weken geleden zoveel boze berichten kreeg naar aanleiding van zijn uitingen over Gaza en Israel, dat ie zich gedwongen zag te stoppen. De week voor de kerst begon hij weer: Ik kan geen vriend meer worden, wel fan. De berichten zijn wel weer vertrouwd open en roepen ook vragen op. Timmermans is door zijn open houding naar de burger een heel andere minister van Buitenlandse Zaken dan zijn voorganger. Als eindredacteur van Bureau Buitenland heb ik bijvoorbeeld vele malen geprobeerd zijn voorganger Uri Rosenthal achter de microfoon te krijgen voor ons programma. Tevergeefs. Durfde hij niet? Was hij te onzeker over zijn dossierkennis? Timmermans vaart dus een open koers, wordt nu al door zijn ambtenaren geroemd om zijn kundigheid. Op zich ook niet vreemd, hij is al jaren actief in de politiek, als Kamerlid en diplomaat. En dat maakt nieuwsgierig, ook naar de mens achter deze minister. Drie uur lang krijg ik de kans meer te weten te komen van deze man die nog de gelofte deed bij zijn aantreden. Waarom blijft hij een belijdend rooms-katholiek, terwijl hij zelf ook weinig positieve ervaringen heeft met deze kerkelijke stroming? Waarom gelooft hij ondanks de crisis nog steeds zo heilig in Europa? Op wat voor manier inspireerden zijn voorganger Max van der Stoel en zijn grootvader, een mijnwerker, hem? Ik beloof u: u gaat het allemaal horen. Timmermans: de samenvattingen uur 1 en 2 Grote beslissingen in de politiek zijn emotioneel – niet rationeel; neem die gedachte mee van Frans Timmermans. Samenvatting eerste uur Het begon met het pessimisme van internationaal gezant Brahimi over het conflict in Syrie. Hij begrijpt het pessimisme, en toch zit er niks anders op dan te wachten op de oplossing die de coalitie zelf zal opbrengen. Assad verliest steeds meer terrein, al gaat dat langzaam, en al blokkeert Moskou de overgang naar ander regime nog. Maar van die langzame oplossing moet het komen, want militaire interventie zal alleen meer kwaad brengen. Wat we wel doen: patriots sturen, maar dat is solidariteit om de Turken in Adana te beschermen. De nieuwe minister van Buitenlandse Zaken is sinds lang weer een sociaaldemocraat – en deze is dan ook gericht op Europa in plaats van vooral te kijken naar de band met Amerika zoals zijn voorgangers. Nou, zegt hij, vooral is het zo dat Amerika helemaal geen aandacht meer voor Europa heeft. Dat is een logisch gevolg van de ontwikkelingen in de wereld. Tot aan val muur en jaren daarna moesten ze wel naar Europa kijken. Nu moet de aandacht naar het verre oosten. En is Europa op zichzelf aangewezen – een goede reden om serieus zelfstandig en sterk te worden. Een sterk Europa en een sterk Noord Afrika – dat zijn de ambities voor Timmermans. Een sterk Noord Afrika waar de mensen kunnen blijven – in plaats van hier te komen. Maar u ging zelf toch ook op pad, weg uit Limburg na de mijnensluiting – jaja, dat was wel zo, maar het echte thuis, dat is het Limburg van zijn jeugd, van zijn opa, de mijnwerker, socialist die katholiek was geworden, nodig voor zijn huwelijk. Die jeugd bij de trotse arbeiders die het relatief goed hadden – dat is bepalend. Trots op zichzelf, angst voor de mijnen, levensgenieters van het mooie roomse leven, arbeiders die wilden dat de kinderen het beter zouden krijgen, studeren, boeken lezen. De vader van Frans is het voorbeeld van de sociale stijger; opgeleid bij de marechaussee, en toen als beveiliger bij het ministerie van Buitenlandse Zaken terecht gekomen, waar hij later boekhouder werd. Eerst werd hij een soort nachtwaker bij de ambassade in Parijs, waar er een keiharde scheiding was tussen osm, de diplomaten en hun kinderen en de rest dsm. Ons soort mensen en dat soort mensen – opa kon trots zijn, want voor Frans was dat een reden er extra hard tegen aan te gaan. Dus nu staat hij aan het hoofd van dat apparaat waar dat standenverschil echt niet meer bestaat! Dan gaat het over Frans de boekenliefhebber. Drie boeken per week leest hij als hij tijd heeft. Een van zijn grote literaire helden is Albert Camus – die eigenlijk zegt: Wees gewoon mens. Zoek de zin in jezelf en maak er het beste van. De derde weg - tussen de twee uitersten om danwel te vluchten in het geloof of in zelfmoord. Een mooie vorm van humanisme. En dat zegt de man die nog steeds katholiek is en die als een van de twee nieuwe bewindslieden de gelofte deed – zo waarlijk helpe mij god almachtig! Strijdbaar zegt hij, maar het is mijn gemeenschap, en ik geef die kerk niet over aan die aartsconservatieven zoals de huidige paus. En dan, er is ook echt meer. Met schroom vertelt hij hoe zijn vrouw bij de geboorte van hun jongste kind zeseneenhalf jaar geleden een hersenbloeding kreeg, het zag er heel slecht uit, en toen heeft hij gevraagd om genade en steun en toen heeft hij een wonderlijke warmte gevoeld, een hand in zijn rug. En zijn vrouw herstelde wonderbaarlijk. Ook het feit dat Timmerman op zijn 13-de eenmalig misbruikt is in Rome door een Amerikaanse priester. Het is een pijn die je leven lang mee draagt, maar die hij pas besefte toen Joep Dohmen met het grote misbruikverhaal in de katholieke kerk naar buiten kwam. Het verhaal in de openbaarheid te vertellen heeft hem ontlast. Hij heeft vergeven! Samenvatting tweede uur. Het begon over zijn keuze voor de sociaaldemocratie – wat zocht de katholiek in de PvdA? Hij zocht en vond de emancipatiegedachte. De sociaaldemocratische volkspartij dat is zijn gemeenschap – hij heeft er een paar, zo hoorde we het uur hiervoor ook al over zijn Limburgse thuis dat er ook nog een is - maar goed, dit ook, en dat komt omdat hij overtuigd is van de noodzaak van zelfverheffing. Mensen in een positie brengen dat ze meer van hun eigen leven kunnen maken, het beste uit zichzelf halen. Daarbij voelt hij zich thuis. En dat is iets wat hij nergens anders vindt – niet bij de SP, zoals we van hem weten. En zo kwamen we op 16 februari – het scheidingsmoment. Toen Timmermans een mail stuurde waarin hij zijn zorg uitte dat de PvdA zijn koers kwijtwas en teveel naar de SP opschoof. Een reactie op een interview met Spekman en Cohen. De mail lekte uit, Cohen stapte 4 dagen later op. Vroeg of laat zal uitkomen wie de mail lekte, zegt hij er nu over, en bovendien: het Mailtje heeft Cohen niet beschadigt, het was het laatste zetje. Het pakte goed uit, suggereert de interviewer, Timmermans en Ploumen die de twijfel over Cohen aan zwengelden en nu allebei een goede positie hebben? Nee, nee, hij heeft niks aangezwengeld – en dat is het laatste dat we er over horen. Dan ging het over zijn grote leermeesters en vrienden in de Partij, allebei overleden – Max vd Stoel en Maarten van Traa – de man die zowel woede als ironie binnen de politiek bracht. Allebei autonome krachten in de partij, met gedrevenheid voor de internationale zaak, die kunnen zelfrelativeren, en die allebei, en nu hoorden we voor het eerst een lachje, een afkeer van gezag hadden. Allemaal zaken waar hij zichzelf ook in vinden kan. Waar hij zich helemaal niet in kan vinden is de opmerking die partijgenoten en parlementaire journalisten over hem wel maken, dat Timmermans over lijken kan gaan om te bereiken wat hij wil. Ik ben direct, on-Limburgs, zegt hij, en er zit wel de plicht tot zelfverheffing in – woekeren met je talenten. Dat wordt als grenzeloos ambitieus gezien – soit! En die onwerkbare relatie met Bert Koenders in een ver verleden, dat was gewoon een totale clash van karakters en ze waren zo stom om anderen daarvan te laten genieten voordat ze dat inzagen en het oplosten. Dan heeft hij nog een advies aan Nederland als het gaat om ons en Europa: die houding van Nederland, met de vuist op tafel slaan, en dat we pikken het niet meer! Die houding moeten we weer afleren – je moet weten wanneer wel en niet die vuist te gebruiken en die rol speelt hij wel in gesprekken met emotie. Uiteindelijk kwamen we nog op de hoeveelheid en de rol van de ambassades. Waarom maken we er niet allemaal Europese vertegenwoordigers van? Dat zou niet goed zijn voor de Handelsbevordering – dat gaan Duitsers of Europeanen echt niet voor ons doen. Een interessante gedachte voor de grote Europeaan.

Frans Timmermans werd begin november 2012 minister van Buitenlandse Zaken in het tweede kabinet Rutte. Eerder was hij staatssecretaris van Europese Zaken onder Balkenende. Daarvoor was hij namens de PvdA lid van de Tweede Kamer. Ellen bespreekt met de bewindsman de toestand in de wereld. Wat drijft Ellen om de Man van Buitenlandse Zaken uit te nodigen? Frans Timmermans is sinds twee maanden minister van Buitenlandse Zaken. Ik heb hem vooral leren kennen via facebook. Geen enkele politicus gaf ons zo nauwkeurig een inkijkje in de politieke arena als hij. Totdat hij enkele weken geleden zoveel boze berichten kreeg naar aanleiding van zijn uitingen over Gaza en Israel, dat ie zich gedwongen zag te stoppen. De week voor de kerst begon hij weer: Ik kan geen vriend meer worden, wel fan. De berichten zijn wel weer vertrouwd open en roepen ook vragen op. Timmermans is door zijn open houding naar de burger een heel andere minister van Buitenlandse Zaken dan zijn voorganger. Als eindredacteur van Bureau Buitenland heb ik bijvoorbeeld vele malen geprobeerd zijn voorganger Uri Rosenthal achter de microfoon te krijgen voor ons programma. Tevergeefs. Durfde hij niet? Was hij te onzeker over zijn dossierkennis? Timmermans vaart dus een open koers, wordt nu al door zijn ambtenaren geroemd om zijn kundigheid. Op zich ook niet vreemd, hij is al jaren actief in de politiek, als Kamerlid en diplomaat. En dat maakt nieuwsgierig, ook naar de mens achter deze minister. Drie uur lang krijg ik de kans meer te weten te komen van deze man die nog de gelofte deed bij zijn aantreden. Waarom blijft hij een belijdend rooms-katholiek, terwijl hij zelf ook weinig positieve ervaringen heeft met deze kerkelijke stroming? Waarom gelooft hij ondanks de crisis nog steeds zo heilig in Europa? Op wat voor manier inspireerden zijn voorganger Max van der Stoel en zijn grootvader, een mijnwerker, hem? Ik beloof u: u gaat het allemaal horen. Timmermans: de samenvattingen uur 1 en 2 Grote beslissingen in de politiek zijn emotioneel – niet rationeel; neem die gedachte mee van Frans Timmermans. Samenvatting eerste uur Het begon met het pessimisme van internationaal gezant Brahimi over het conflict in Syrie. Hij begrijpt het pessimisme, en toch zit er niks anders op dan te wachten op de oplossing die de coalitie zelf zal opbrengen. Assad verliest steeds meer terrein, al gaat dat langzaam, en al blokkeert Moskou de overgang naar ander regime nog. Maar van die langzame oplossing moet het komen, want militaire interventie zal alleen meer kwaad brengen. Wat we wel doen: patriots sturen, maar dat is solidariteit om de Turken in Adana te beschermen. De nieuwe minister van Buitenlandse Zaken is sinds lang weer een sociaaldemocraat – en deze is dan ook gericht op Europa in plaats van vooral te kijken naar de band met Amerika zoals zijn voorgangers. Nou, zegt hij, vooral is het zo dat Amerika helemaal geen aandacht meer voor Europa heeft. Dat is een logisch gevolg van de ontwikkelingen in de wereld. Tot aan val muur en jaren daarna moesten ze wel naar Europa kijken. Nu moet de aandacht naar het verre oosten. En is Europa op zichzelf aangewezen – een goede reden om serieus zelfstandig en sterk te worden. Een sterk Europa en een sterk Noord Afrika – dat zijn de ambities voor Timmermans. Een sterk Noord Afrika waar de mensen kunnen blijven – in plaats van hier te komen. Maar u ging zelf toch ook op pad, weg uit Limburg na de mijnensluiting – jaja, dat was wel zo, maar het echte thuis, dat is het Limburg van zijn jeugd, van zijn opa, de mijnwerker, socialist die katholiek was geworden, nodig voor zijn huwelijk. Die jeugd bij de trotse arbeiders die het relatief goed hadden – dat is bepalend. Trots op zichzelf, angst voor de mijnen, levensgenieters van het mooie roomse leven, arbeiders die wilden dat de kinderen het beter zouden krijgen, studeren, boeken lezen. De vader van Frans is h’et voorbeeld van de sociale stijger; opgeleid bij de marechaussee, en toen als beveiliger bij het ministerie van Buitenlandse Zaken terecht gekomen, waar hij later boekhouder werd. Eerst werd hij een soort nachtwaker bij de ambassade in Parijs, waar er een keiharde scheiding was tussen osm, de diplomaten en hun kinderen en de rest dsm. Ons soort mensen en dat soort mensen – opa kon trots zijn, want voor Frans was dat een reden er extra hard tegen aan te gaan. Dus nu staat hij aan het hoofd van dat apparaat waar dat standenverschil echt niet meer bestaat! Dan gaat het over Frans de boekenliefhebber. Drie boeken per week leest hij als hij tijd heeft. Een van zijn grote literaire helden is Albert Camus – die eigenlijk zegt: Wees gewoon mens. Zoek de zin in jezelf en maak er het beste van. De derde weg - tussen de twee uitersten om danwel te vluchten in het geloof of in zelfmoord. Een mooie vorm van humanisme. En dat zegt de man die nog steeds katholiek is en die als een van de twee nieuwe bewindslieden de gelofte deed – zo waarlijk helpe mij god almachtig! Strijdbaar zegt hij, maar het is mijn gemeenschap, en ik geef die kerk niet over aan die aartsconservatieven zoals de huidige paus. En dan, er is ook echt meer. Met schroom vertelt hij hoe zijn vrouw bij de geboorte van hun jongste kind zeseneenhalf jaar geleden een hersenbloeding kreeg, het zag er heel slecht uit, en toen heeft hij gevraagd om genade en steun en toen heeft hij een wonderlijke warmte gevoeld, een hand in zijn rug. En zijn vrouw herstelde wonderbaarlijk. Ook het feit dat Timmerman op zijn 13-de eenmalig misbruikt is in Rome door een Amerikaanse priester. Het is een pijn die je leven lang mee draagt, maar die hij pas besefte toen Joep Dohmen met het grote misbruikverhaal in de katholieke kerk naar buiten kwam. Het verhaal in de openbaarheid te vertellen heeft hem ontlast. Hij heeft vergeven! Samenvatting tweede uur. Het begon over zijn keuze voor de sociaaldemocratie – wat zocht de katholiek in de PvdA? Hij zocht en vond de emancipatiegedachte. De sociaaldemocratische volkspartij dat is zijn gemeenschap – hij heeft er een paar, zo hoorde we het uur hiervoor ook al over zijn Limburgse thuis dat er ook nog een is - maar goed, dit ook, en dat komt omdat hij overtuigd is van de noodzaak van zelfverheffing. Mensen in een positie brengen dat ze meer van hun eigen leven kunnen maken, het beste uit zichzelf halen. Daarbij voelt hij zich thuis. En dat is iets wat hij nergens anders vindt – niet bij de SP, zoals we van hem weten. En zo kwamen we op 16 februari – het scheidingsmoment. Toen Timmermans een mail stuurde waarin hij zijn zorg uitte dat de PvdA zijn koers kwijtwas en teveel naar de SP opschoof. Een reactie op een interview met Spekman en Cohen. De mail lekte uit, Cohen stapte 4 dagen later op. Vroeg of laat zal uitkomen wie de mail lekte, zegt hij er nu over, en bovendien: het Mailtje heeft Cohen niet beschadigt, het was het laatste zetje. Het pakte goed uit, suggereert de interviewer, Timmermans en Ploumen die de twijfel over Cohen aan zwengelden en nu allebei een goede positie hebben? Nee, nee, hij heeft niks aangezwengeld – en dat is het laatste dat we er over horen. Dan ging het over zijn grote leermeesters en vrienden in de Partij, allebei overleden – Max vd Stoel en Maarten van Traa – de man die zowel woede als ironie binnen de politiek bracht. Allebei autonome krachten in de partij, met gedrevenheid voor de internationale zaak, die kunnen zelfrelativeren, en die allebei, en nu hoorden we voor het eerst een lachje, een afkeer van gezag hadden. Allemaal zaken waar hij zichzelf ook in vinden kan. Waar hij zich helemaal niet in kan vinden is de opmerking die partijgenoten en parlementaire journalisten over hem wel maken, dat Timmermans over lijken kan gaan om te bereiken wat hij wil. Ik ben direct, on-Limburgs, zegt hij, en er zit wel de plicht tot zelfverheffing in – woekeren met je talenten. Dat wordt als grenzeloos ambitieus gezien – soit! En die onwerkbare relatie met Bert Koenders in een ver verleden, dat was gewoon een totale clash van karakters en ze waren zo stom om anderen daarvan te laten genieten voordat ze dat inzagen en het oplosten. Dan heeft hij nog een advies aan Nederland als het gaat om ons en Europa: die houding van Nederland, met de vuist op tafel slaan, en dat we pikken het niet meer! Die houding moeten we weer afleren – je moet weten wanneer wel en niet die vuist te gebruiken en die rol speelt hij wel in gesprekken met emotio. Uiteindelijk kwamen we nog op de hoeveelheid en de rol van de ambassades. Waarom maken we er niet allemaal Europese vertegenwoordigers van? Dat zou niet goed zijn voor de Handelsbevordering – dat gaan Duitsers of Europeanen echt niet voor ons doen. Een interessante gedachte voor de grote Europeaan.

Frans Timmermans werd begin november 2012 minister van Buitenlandse Zaken in het tweede kabinet Rutte. Eerder was hij staatssecretaris van Europese Zaken onder Balkenende. Daarvoor was hij namens de PvdA lid van de Tweede Kamer. Ellen bespreekt met de bewindsman de toestand in de wereld. Wat drijft Ellen om de Man van Buitenlandse Zaken uit te nodigen? Frans Timmermans is sinds twee maanden minister van Buitenlandse Zaken. Ik heb hem vooral leren kennen via facebook. Geen enkele politicus gaf ons zo nauwkeurig een inkijkje in de politieke arena als hij. Totdat hij enkele weken geleden zoveel boze berichten kreeg naar aanleiding van zijn uitingen over Gaza en Israel, dat ie zich gedwongen zag te stoppen. De week voor de kerst begon hij weer: Ik kan geen vriend meer worden, wel fan. De berichten zijn wel weer vertrouwd open en roepen ook vragen op. Timmermans is door zijn open houding naar de burger een heel andere minister van Buitenlandse Zaken dan zijn voorganger. Als eindredacteur van Bureau Buitenland heb ik bijvoorbeeld vele malen geprobeerd zijn voorganger Uri Rosenthal achter de microfoon te krijgen voor ons programma. Tevergeefs. Durfde hij niet? Was hij te onzeker over zijn dossierkennis? Timmermans vaart dus een open koers, wordt nu al door zijn ambtenaren geroemd om zijn kundigheid. Op zich ook niet vreemd, hij is al jaren actief in de politiek, als Kamerlid en diplomaat. En dat maakt nieuwsgierig, ook naar de mens achter deze minister. Drie uur lang krijg ik de kans meer te weten te komen van deze man die nog de gelofte deed bij zijn aantreden. Waarom blijft hij een belijdend rooms-katholiek, terwijl hij zelf ook weinig positieve ervaringen heeft met deze kerkelijke stroming? Waarom gelooft hij ondanks de crisis nog steeds zo heilig in Europa? Op wat voor manier inspireerden zijn voorganger Max van der Stoel en zijn grootvader, een mijnwerker, hem? Ik beloof u: u gaat het allemaal horen. Timmermans: de samenvattingen uur 1 en 2 Grote beslissingen in de politiek zijn emotioneel – niet rationeel; neem die gedachte mee van Frans Timmermans. Samenvatting eerste uur Het begon met het pessimisme van internationaal gezant Brahimi over het conflict in Syrie. Hij begrijpt het pessimisme, en toch zit er niks anders op dan te wachten op de oplossing die de coalitie zelf zal opbrengen. Assad verliest steeds meer terrein, al gaat dat langzaam, en al blokkeert Moskou de overgang naar ander regime nog. Maar van die langzame oplossing moet het komen, want militaire interventie zal alleen meer kwaad brengen. Wat we wel doen: patriots sturen, maar dat is solidariteit om de Turken in Adana te beschermen. De nieuwe minister van Buitenlandse Zaken is sinds lang weer een sociaaldemocraat – en deze is dan ook gericht op Europa in plaats van vooral te kijken naar de band met Amerika zoals zijn voorgangers. Nou, zegt hij, vooral is het zo dat Amerika helemaal geen aandacht meer voor Europa heeft. Dat is een logisch gevolg van de ontwikkelingen in de wereld. Tot aan val muur en jaren daarna moesten ze wel naar Europa kijken. Nu moet de aandacht naar het verre oosten. En is Europa op zichzelf aangewezen – een goede reden om serieus zelfstandig en sterk te worden. Een sterk Europa en een sterk Noord Afrika – dat zijn de ambities voor Timmermans. Een sterk Noord Afrika waar de mensen kunnen blijven – in plaats van hier te komen. Maar u ging zelf toch ook op pad, weg uit Limburg na de mijnensluiting – jaja, dat was wel zo, maar het echte thuis, dat is het Limburg van zijn jeugd, van zijn opa, de mijnwerker, socialist die katholiek was geworden, nodig voor zijn huwelijk. Die jeugd bij de trotse arbeiders die het relatief goed hadden – dat is bepalend. Trots op zichzelf, angst voor de mijnen, levensgenieters van het mooie roomse leven, arbeiders die wilden dat de kinderen het beter zouden krijgen, studeren, boeken lezen. De vader van Frans is h’et voorbeeld van de sociale stijger; opgeleid bij de marechaussee, en toen als beveiliger bij het ministerie van Buitenlandse Zaken terecht gekomen, waar hij later boekhouder werd. Eerst werd hij een soort nachtwaker bij de ambassade in Parijs, waar er een keiharde scheiding was tussen osm, de diplomaten en hun kinderen en de rest dsm. Ons soort mensen en dat soort mensen – opa kon trots zijn, want voor Frans was dat een reden er extra hard tegen aan te gaan. Dus nu staat hij aan het hoofd van dat apparaat waar dat standenverschil echt niet meer bestaat! Dan gaat het over Frans de boekenliefhebber. Drie boeken per week leest hij als hij tijd heeft. Een van zijn grote literaire helden is Albert Camus – die eigenlijk zegt: Wees gewoon mens. Zoek de zin in jezelf en maak er het beste van. De derde weg - tussen de twee uitersten om danwel te vluchten in het geloof of in zelfmoord. Een mooie vorm van humanisme. En dat zegt de man die nog steeds katholiek is en die als een van de twee nieuwe bewindslieden de gelofte deed – zo waarlijk helpe mij god almachtig! Strijdbaar zegt hij, maar het is mijn gemeenschap, en ik geef die kerk niet over aan die aartsconservatieven zoals de huidige paus. En dan, er is ook echt meer. Met schroom vertelt hij hoe zijn vrouw bij de geboorte van hun jongste kind zeseneenhalf jaar geleden een hersenbloeding kreeg, het zag er heel slecht uit, en toen heeft hij gevraagd om genade en steun en toen heeft hij een wonderlijke warmte gevoeld, een hand in zijn rug. En zijn vrouw herstelde wonderbaarlijk. Ook het feit dat Timmerman op zijn 13-de eenmalig misbruikt is in Rome door een Amerikaanse priester. Het is een pijn die je leven lang mee draagt, maar die hij pas besefte toen Joep Dohmen met het grote misbruikverhaal in de katholieke kerk naar buiten kwam. Het verhaal in de openbaarheid te vertellen heeft hem ontlast. Hij heeft vergeven! Samenvatting tweede uur. Het begon over zijn keuze voor de sociaaldemocratie – wat zocht de katholiek in de PvdA? Hij zocht en vond de emancipatiegedachte. De sociaaldemocratische volkspartij dat is zijn gemeenschap – hij heeft er een paar, zo hoorde we het uur hiervoor ook al over zijn Limburgse thuis dat er ook nog een is - maar goed, dit ook, en dat komt omdat hij overtuigd is van de noodzaak van zelfverheffing. Mensen in een positie brengen dat ze meer van hun eigen leven kunnen maken, het beste uit zichzelf halen. Daarbij voelt hij zich thuis. En dat is iets wat hij nergens anders vindt – niet bij de SP, zoals we van hem weten. En zo kwamen we op 16 februari – het scheidingsmoment. Toen Timmermans een mail stuurde waarin hij zijn zorg uitte dat de PvdA zijn koers kwijtwas en teveel naar de SP opschoof. Een reactie op een interview met Spekman en Cohen. De mail lekte uit, Cohen stapte 4 dagen later op. Vroeg of laat zal uitkomen wie de mail lekte, zegt hij er nu over, en bovendien: het Mailtje heeft Cohen niet beschadigt, het was het laatste zetje. Het pakte goed uit, suggereert de interviewer, Timmermans en Ploumen die de twijfel over Cohen aan zwengelden en nu allebei een goede positie hebben? Nee, nee, hij heeft niks aangezwengeld – en dat is het laatste dat we er over horen. Dan ging het over zijn grote leermeesters en vrienden in de Partij, allebei overleden – Max vd Stoel en Maarten van Traa – de man die zowel woede als ironie binnen de politiek bracht. Allebei autonome krachten in de partij, met gedrevenheid voor de internationale zaak, die kunnen zelfrelativeren, en die allebei, en nu hoorden we voor het eerst een lachje, een afkeer van gezag hadden. Allemaal zaken waar hij zichzelf ook in vinden kan. Waar hij zich helemaal niet in kan vinden is de opmerking die partijgenoten en parlementaire journalisten over hem wel maken, dat Timmermans over lijken kan gaan om te bereiken wat hij wil. Ik ben direct, on-Limburgs, zegt hij, en er zit wel de plicht tot zelfverheffing in – woekeren met je talenten. Dat wordt als grenzeloos ambitieus gezien – soit! En die onwerkbare relatie met Bert Koenders in een ver verleden, dat was gewoon een totale clash van karakters en ze waren zo stom om anderen daarvan te laten genieten voordat ze dat inzagen en het oplosten. Dan heeft hij nog een advies aan Nederland als het gaat om ons en Europa: die houding van Nederland, met de vuist op tafel slaan, en dat we pikken het niet meer! Die houding moeten we weer afleren – je moet weten wanneer wel en niet die vuist te gebruiken en die rol speelt hij wel in gesprekken met emotio. Uiteindelijk kwamen we nog op de hoeveelheid en de rol van de ambassades. Waarom maken we er niet allemaal Europese vertegenwoordigers van? Dat zou niet goed zijn voor de Handelsbevordering – dat gaan Duitsers of Europeanen echt niet voor ons doen. Een interessante gedachte voor de grote Europeaan.