Podcasts about balkenende

49th Prime Minister of the Netherlands

  • 39PODCASTS
  • 88EPISODES
  • 57mAVG DURATION
  • 1MONTHLY NEW EPISODE
  • Nov 10, 2024LATEST
balkenende

POPULARITY

20172018201920202021202220232024


Best podcasts about balkenende

Latest podcast episodes about balkenende

Moordzaken
#99 - De moord op Maja Bradarić

Moordzaken

Play Episode Listen Later Nov 10, 2024 62:23


Het lichaam van de nog maar zestienjarige Maja Bradarić uit Nijmegen wordt op 17 november 2003 gewurgd en verbrand teruggevonden. Minister-president Balkenende noemde de moord het dieptepunt van het jaar. Wat was de achtergrond van deze weerzinwekkende daad?Vanaf 19 november kan je luisteren naar seizoen 2 van onze Storytel Original 'Moordzaken, de Verhalen'; zet 'm nu al op je 'boekenplankje'! Beluister en bekijk nu meer dan 350.000 luisterboeken en e-books 30 dagen gratis op Storytel via: Story.tel/moordzakenLuister je graag naar onze podcast? Je kunt ons een fooi (elk gewenst bedrag, anoniem, eenmalig of maandelijks) geven via: Fooienpod.com/moordzakenDat waarderen wij natuurlijk zeer, bedankt!Ben je nabestaande van een moord of vermissing en je wilt contact met lotgenoten, kijk dan eens op de website van Federatie Nabestaanden Geweldslachtoffers (FNG Nederland) of op de besloten Facebook-pagina “Nabestaanden moord & vermissingen”. Blijf luisteren & volg ons!Insta: @MoordzakenPodcastTwitter (X): @MoordzakenPodYouTube-kanaal: @MoordzakenPodcast

Betrouwbare Bronnen
454 - Hoe Nederland als kennisland steeds weer vastloopt in bestuurlijke spaghetti

Betrouwbare Bronnen

Play Episode Listen Later Oct 15, 2024 93:36


In het regeerprogramma van het kabinet-Schoof struikel je over het woord innovatie. 85 keer roepen ze deze totempaal aan, meer dan enig regeerakkoord ooit. Zelfs Arjen Lubach heeft het erover. Nu precies 25 jaar geleden vonden Frans Nauta en Joeri van den Steenhoven zulke holle praatjes bij weinig actie al hoogst irritant. Met Nederland Kennisland begonnen ze een kleine revolutie. Ze publiceren nu een essay erover. En met Jaap Jansen en PG Kroeger praten ze over toen en nu. En opnieuw: over de toekomst. Van Nederland.***Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt met donaties van luisteraars die we hiervoor hartelijk danken. Word ook vriend van de show!Heb je belangstelling om in onze podcast te adverteren of ons te sponsoren? Zend een mailtje naar adverteren@dagennacht.nl en wij zoeken contact.Op sommige podcast-apps kun je niet alles lezen. De complete tekst en een overzicht van al onze eerdere afleveringen vind je hier***In 1999 was Nederland erg zelfgenoegzaam. "Het geld klotste tegen de toonbank", schampert Frans Nauta, maar het toekomstbeeld van ons land was laagwaardig. Men zette in op 'dozen schuiven' van Rotterdam naar Duitsland, de Betuwelijn, Mainports, een vijfde baan bij Schiphol. Joeri van den Steenhoven dook met hem in de data. "We schrokken ons wild. Onderwijs bleek hier gewoon middelmatig, R&D-investeringen waren laag, onze plaats tussen de slimme landen daalde gevaarlijk.”Het klonk gek, want: “Het onderzoek was wereldtop, universiteiten en hogescholen deden het uitstekend - daar lag het niet aan." Waaraan dan wel? Kennisland ging zelf op zoek. "We wilden niet de zoveelste denktank beginnen die rapportjes maakte. We wilden ook actief dingen in gang zetten." Digitale trapveldjes in achterstandswijken, de Kafka Brigade tegen gekmakende bureaucratie. En kijken waar in de wereld het wél lukte met een kenniseconomie.Frans Nauta en Joeri van den Steenhoven vertellen vol vuur over vele lessen die zij leerden en naar ons land vertaalden vanuit Finland – “Leraren kregen daar de ruimte voor hun vak en bleven permanent zélf leren” - en vanuit Silicon Valley, Japan, Canada en zelfs bij de startup scene in Nepal. Het verhaal van Geoffrey Hinton - een nogal aparte geleerde in Toronto waar, dacht men toen, nooit iemand iets van zou horen - is er emblematisch voor. Vorige week won hij de Nobelprijs. Van den Steenhoven kan precies vertellen hoe dat kwam.Het tweede kabinet-Balkenende omhelsde de thema's 'kenniseconomie' en 'leren van Finland'. Nauta werd de eerste secretaris van Het Innovatieplatform. Zijn Haagse avonturen leverden veel schrammen op, maar feit bleef dat hun thema kreeg perspectief, 'kennis' werd breder en dieper begrepen.Het is veel meer dan knappe koppen knuffelen. Mbo is cruciaal. Maar zeker ook hbo, startups, praktijkgericht onderzoek, Leven Lang Ontwikkelen, slimmer mkb en ambitieuze steden en regio's als Brainport Eindhoven, Twente en Amsterdam. Een spectaculair beleidssucces als Platform Bètatechniek bewees hoeveel hier met durf gerealiseerd kon worden. Maar ook hoe zoiets dan een beetje blijft hangen.Lessen hoe het nóg beter had gekund blijven na 25 jaar knagen. In Finland zijn de lijntjes kort, in Nederland loop je vaak vast in ‘bestuurlijke spaghetti'. Nederland kiest nooit radicaal. Stevige instituten de ruimte te geven in plaats van tijdelijke projecten - dat durven we zelden. Nauta zag hoe het DARPA-concept in Amerika - dankzij de Spoetnik-paniek - daar wel in slaagde.De kabinetten-Rutte voerden vaak uitstelbeleid. "En als je dingen voor je uitschuift, komt het moment dat ineens alles tegelijk moet; dat een crisis je overvalt. Haast is dan duur, inefficiënt en nooit erg leerzaam”, moppert Nauta. Liefst ziet hij een Deltaplan komen voor de 'valorisatie' van kennis naar de grote vraagstukken van economie en samenleving. En dat plan mag net als toen in Zeeland ook 30 jaar tijd kosten. Het kabinet-Schoof draait hier de klok juist terug.Het eerdere succes met het onderwijsniveau zien Nauta en Van den Steenhoven in rap tempo wegzakken. "Dat dit geen loeiend alarm doet klinken is onbegrijpelijk." Intussen worden hbo, universiteiten, R&D en LLO met mooie woorden bediend, terwijl hun kas leeggeroofd wordt. "Groot denken durft men niet." Heel anders dan in Europa. Van den Steenhoven vertelt hoe Kennisland daar 'opschaalde' met de vergelijkbare club the Lisbon council.Enthousiast herkent hij veel van die ideeën in het rapport-Draghi. Daar snel op insteken biedt juist Nederland enorme kansen. Met ASML, met de ruimtevaart rond ESTEC – ‘de grootste nooit aangeboorde bron van groei in ons land' - met Leiden Bio Science en Wageningen heeft Nederland goud in handen. Maar net als dat edele metaal moet je dat dan wel actief bewerken.Draghi en Kiezen voor later: de vier scenario's van het CPB dwingen hoe ons te doen wat we in Nederland graag vermijden. Kiezen. En de vergrijzing doet dat niet minder. Want met veel meer ouderen zullen jongeren en andere nieuwkomers productiever moeten zijn, willen we het welvaartsniveau en de leefbaarheid voor iedereen op peil houden. Nauta vertelt hoe hij daar al mee bezig is in Japan. En oh ja – Mario Draghi mag bellen, als hij hulp nodig heeft.***Verder lezenFrans Nauta & Joeri van den Steenhoven - Nederland als kennisland: 25 jaar onderweg***Verder luisteren446 - Doe wat Draghi zegt of Europa wacht een langzame doodsstrijd78 - Roberto Viola: Shaping Europe's Digital Future381 - Het Betrouwbare Bronnen Kenniscoalitie debat 2023371 - Banen op zoek naar mensen. Hoe in Europa bedrijven en beroepsonderwijs intensief samenwerken324 - Nederland loopt vast door tekort aan jongeren met technische opleiding, hoe lossen we dit op?278 - Frans Leijnse over de belabberde staat van ons onderwijs en hoe je dit oplost216 - Crisis op komst: Nederlandse economie loopt vast door tekort aan technisch geschoolde arbeidskrachten201 - Het geheim van het hbo-succes183 - Samen slimmer worden: het Leidse kennisecosysteem als aanjager van duurzame groei227 - Structureel extra investeren in onderzoek en ontwikkeling helpt de Nederlandse economie enorm vooruit126 - De kracht van hoger onderwijs379 - Migratie: het werkelijke verhaal154 - Watergezant Henk Ovink: 'Negentig procent van alle rampen in de wereld heeft met water te maken'137 – Joeri van den Steenhoven: maak het Groeifonds slimmer, beter en doeltreffender47 - Harvard-topman Richard McCullough bezorgd over wetenschap in VS en Nederland***Tijdlijn00:00:00 – Deel 100:30:00 – Deel 200:45:28 – Deel 301:33:36 – Einde Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

The Ravit Show
Data Engineering and its Future with Mark Balkenende and Joe Reis

The Ravit Show

Play Episode Listen Later Aug 12, 2024 7:17


Had a great chat with Mark Balkenende, VP of Product Marketing at Matillion and Joe Reis, Thought Leader in Data Engineering, at the Snowflake Summit. This year's Deep Dish Data Agenda is packed with incredible insights and interviews. Mark shared more about the exciting customer stories and interviews. We also discussed the current state of Data Engineering and its future. Stay tuned for more updates and insights from the Snowflake Summit! #data #ai #snowflakesummit #snowflakeflake2024 #matillion #theravitshow

De Derde Helft - Eredivisie
Oranjekoorts EK 2004: ‘Zelfs premier Balkenende bemoeide zich met de wissel van Robben'

De Derde Helft - Eredivisie

Play Episode Listen Later Jun 9, 2024 20:22


In Oranjekoorts maken wij het hele land heet voor het aankomende EK, door alle voorgaande Oranje EK's voor jullie samen te vatten. Het is vandaag de beurt aan Snijboon, die in het EK van 2004 is gedoken. Luistert, zweet en vecht niet tegen je Oranjekoorts.Deze podcast is mede mogelijk gemaakt door Staatsloterij, al 25 jaar trotse partner van Oranje. Speel bewust, 18+. Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

De Jortcast
#693 - Het k-woord

De Jortcast

Play Episode Listen Later Dec 19, 2023 23:51


Het uitspreken roept in onze maatschappij heden ten dage heftige gevoelens op, en daarom vermijden we 't even in de titel, maar in de shownotes durven we het hardop te zeggen: kapitalisme. In samenwerking met oudpremier prof. dr. Balkenende schreef prof. dr. Govert Buijs het boek Capitalism Reconnected. In dr Kelder en Co is Buijs te gast over de toekomst van de markteconomie in Nederland.

Waanzinnig Land
31 - Eindsprint van de campagne & koffie met Henri Bontenbal (CDA)

Waanzinnig Land

Play Episode Listen Later Nov 15, 2023 70:33


Het gaat erom spannen de komende week. De afwachtende houding van de koplopers heeft plaatsgemaakt voor vuur en strijdlust. Logisch, want het wordt knokken om elke stem, zeker nu het al verslagen geachte GLPVDA van Frans Timmermans aka Franna Timmermangs in de laatste peiling weer wat omhoog klimt, en de VVD van Yesilgöz - notabene met de belofte van nieuwe politiek - verlosser Pieter Omtzigt met zijn NSC achter zich laat. Maar politiek gaat niet alleen over koplopers, het gaat ook over politici die met flinke tegenwind de moed erin houden. Zo iemand is Henri Bontenbal, partijleider en lijsttrekker van het CDA. In de Balkenende jaren had Johan een enorme afkeer van Christendemocraten en ook in de jaren van Buma en Hoekstra zag hij het CDA vooral als een neoliberale, oerconservatieve bijwagen van de VVD. Maar er is ook een ander CDA: dat van de sociaal Christelijke vleugel. Het CDA van Gabrielle Heine (fractievoorzitter Maastricht), die eerder in de show te gast was. Het CDA dat werkelijk oog heeft voor een samenleving die meer is dan een BV, en die een rol ziet weggelegd voor een overheid in het bewerkstelligen van meer gelijkheid en solidariteit. Geen ideologische gelijkgestemden, maar wel mensen met wie je kunt levelen. Hoogtijd dus voor een links kopje koffie met Henri Bontenbal. Zou Henri trouwens te porren zijn voor een deelname aan een toekomstig centrumlinks Keerpunt? Het eerste Kabinet Den Uyl bestond tenslotte ook uit links + confessionelen.... Just saying.Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

De Boekenpraktijk
De politiek toont weinig vertrouwen in de burger - in gesprek met oud-Kamerlid Kees Verhoeven

De Boekenpraktijk

Play Episode Listen Later Jul 27, 2023 44:30


Kees Verhoeven, oud-Kamerlid voor D66, is onze gast in de laatste aflevering van seizoen 3 van De Boekenpraktijk. Hij schreef De democratie crasht: politieke onmacht in het digitale tijdperk. Een week nadat het kabinet viel hebben we het met hem een heel actueel gesprek over het vertrouwen in de politiek, de fouten die hij zelf gemaakt heeft én wat de politiek zélf kan doen om Kamerwerk te verbeteren.Verhoeven: ‘Het vertrouwen in de politiek is laag en daar zal de politiek absoluut zelf een verbetering in aan moeten brengen. Wat opvalt is dat de politiek ook zelf steeds minder vertrouwen toont in de burger. Er is een te hoge controledrift. Politici willen grip op de wereld en een ze gebruiken daar ook digitale middelen voor. Datasets, algoritmes, slimme camera's. Het is bedoeld om fraude aan te pakken, terreur te bestrijden of bijvoorbeeld de coronapandemie aan te pakken. Maar als burger kun je je ook gecontroleerd voelen. Je wilt dat de overheid zorgt voor veiligheid, maar de regels zorgen er ook voor dat burgers soms knel komen te zitten.'In het gesprek beschouwen Willem van Leeuwen en Kees Verhoeven veel zaken van de afgelopen jaren met deze bril: het coronabeleid, de toeslagenaffaire, de inmenging van de techreuzen, de sleepwet, de macht van China en Rusland. Het raakt allemaal digitalisering en overal maken we de denkfouten waar Kahneman ons voor waarschuwt. Luister om meer te begrijpen van de veranderingen die nodig zijn in de politiek.StellingenElke aflevering van de podcast legt host Willem van Leeuwen de gast een aantal stellingen voor. De stellingen voor Kees verhoeven:Het vertrouwen van de burger in de overheid is tot een vriespunt gedaald en daar moet de overheid zélf wat aan doen! Mede door de Balkenende-norm zijn de meeste politici in de 2e Kamer te onbekwaam om ons land nog te vertegenwoordigen binnen de internationale complexiteitBoekentipDe Boekentip komt deze week van Patrick Davidson en gaat over 'When the heavens went on sale' van Ashlee Vance. Wat later ook in een Nederlandse vertaling zal verschijnen.Dat boek vind je hier: https://www.managementboek.nl/boek/9780753557778/when-the-heavens-went-on-sale-ashlee-vanceOok onze gast deelt een aantal tips:'Ons feilbare denken'  van Daniel Kahnemanen 'Feitenkennis' van Hans RoslingLinks bij deze aflevering'De democratie crasht' van Kees Verhoeven bestel je hier:https://www.managementboek.nl/boek/9789047016014/de-democratie-crasht-kees-verhoeven OverIn de Boekenpraktijk, de podcast van Managementboek, praten Willem van Leeuwen met auteurs van nieuw verschenen boeken over de brede thema's ontwikkeling en verandering: van persoonlijke ontwikkeling en verandering tot op het niveau van een gehele organisatie. Altijd met een koppeling naar de dagelijkse praktijk.

Kees de Kort | BNR
Au revoir, Mark!

Kees de Kort | BNR

Play Episode Listen Later Jul 10, 2023 7:34


Na dertien jaar komt er een einde aan de regeerperiode van premier Mark Rutte, en daarmee komt er een tijdperk ten einde. Dat vindt hoogleraar Arnoud Boot. 'Het zat er al twee jaar aan te komen', duidt hij. Boot noemt het bewonderenswaardig dat Rutte voor een lange tijd in staat was om het land te regeren en partijen bij elkaar te houden, maar is tegelijkertijd realistisch. 'Er is uiteindelijk vernieuwing nodig', zegt hij. 'Er komen namelijk grote uitdagingen aan.' Volgens Boot gold Rutte niet als een 'richtinggever'. In plaats daarvan hield hij 'het zaakje bij elkaar', zegt hij. In tegenstelling tot Ruttes voorganger Jan-Peter Balkenende, die Nederland ten tijde van de financiële crisis leidde. 'Eigenlijk was dat het begin van het herontdekken van wat de rol van de overheid zou moeten zijn in de samenleving', aldus Boot. 'En wat de verantwoordelijkheid van de bevolking zou moeten zijn. Balkenende kwam daar niet goed uit, maar het gaf Rutte de gelegenheid om aan de macht te komen.'See omnystudio.com/listener for privacy information.

Betrouwbare Bronnen
356 - Sivio Berlusconi, het einde van een tijdperk

Betrouwbare Bronnen

Play Episode Listen Later Jun 16, 2023 106:09


De dood van Silvio Berlusconi is het einde van een tijdperk. Niet alleen voor zijn eigen partij, Forza Italia, maar ook voor politiek en samenleving in Italië, voor Europa en zelfs voor de politieke cultuur en praktijk op wereldschaal. 'Il Cavaliere' was het origineel. Het ijkpunt van de nieuwe politiek door entrepreneurs in geld, media, relaties en macht. Hij was de eerste populist die baadde in weelde, maar van wie iedereen toch het idee had dat hij altijd een gewone jongen was gebleven; de anti-elite man pur sang. Jaap Jansen en PG Kroeger duiken in zijn kleurrijke en controversiële leven en verkennen daarbij de vele verrassende wijzen waarop hij in politiek, media, entertainment en sport een uitzonderlijke nalatenschap heeft. En omdat de grote marxistische denker Antonio Gramsci al waarschuwde dat je Italië nooit zou begrijpen zonder gevoel voor de opera-fantasie van zijn volk, klinken de treffende aria's en zelfs Napolitaanse liedjes die Berlusconi zélf zong!***Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt door de Europese Unie. En met donaties van luisteraars die we hiervoor hartelijk danken. Word ook vriend van de show!En we danken onze sponsor Missie H2, want Nederland moet in 2030 hét waterstofland zijn! Ga voor meer informatie naar MissieH2.nl en zet jezelf op de Waterstofkaart!Heeft u belangstelling om in onze podcast te adverteren of ons te sponsoren? Zend een mailtje naar adverteren@dagennacht.nl***Op sommige podcast-apps kun je niet alles lezen. De complete tekst vind je altijd hier***Toen maandagochtend het nieuws van zijn dood binnenkwam bij zijn eigen tv-kanaal Tele Cinque, hielden de presentatoren het niet droog.Silvio Berlusconi sprong als ondernemer in het gat na de val van de Muur en een groot corruptieschandaal in ‘de oude politiek'. Binnen enkele maanden was hij premier door een electorale triomf van zijn partij Forza Italia – alsof het een voetbalyell was: 'Hup Italië'. Hij presenteerde zich als de tolk van afgehaakt Italië. Tegelijk wist hij vanaf die start zijn particuliere en publieke belangen moeiteloos en schaamteloos met elkaar te vermengen. In mediamacht, in benoemingen en in geopolitieke relaties. Hij sloot deals met Poetin, met Saoedische prinsen, met Erdogan en aan de Amsterdamse Zuidas. Hij werd de langstzittende premier sinds 1945 en beloofde zijn kiezers dertig jaar lang hetzelfde program van dromen en douceurtjes. Silvio was altijd dezelfde, steeds zichzelf en kwam bij elke verkiezingscampagne weer met iets heel nieuws. Van zijn kapsel of gebit tot zijn alliantie met anderen. Hij was en bleef de wonderdokter met het unieke medicijn dat alle kwaaltjes oploste (PG moet hierbij denken aan Dulcamara in L'elisir d'amore).Als man van 'Brood en Spelen' kon geen Romeinse keizer tegen hem op. Voetbalcups, tv-gala's, rellen, amoureuze avonturen, scheldkanonnades live op tv, nergens schrok hij voor terug.Hij keek daarom ten diepste neer op zijn collega's op het wereldtoneel, maar snakte er tegelijk naar erbij te mogen horen. PG vertelt verhalen over Silvio's optredens in Europees topoverleg die zelden zijn gehoord.Zijn geheim was dat voor hem ‘als ongekend succes in alles' de gewone regels voor gewone stervelingen niet zouden gelden. Zo leefde hij ook: als ondernemer, politicus, entertainer en liefhebber van het goede leven. Tot in 2011 zijn politieke geestverwanten van de Europese Volkspartij onder leiding van Angela Merkel en Nicolas Sarkozy daaraan bruut een einde maakten.Maar hij herrees. Als 86-jarige was hij ‘de lijm die alles bijeenhield', zoals premier Giorgia Meloni hem prees. Intussen was hij veganist, dierenvriend, Putinversteher en de man die de brug had geslagen tussen de oude politiek en de nieuwe van de 21e eeuw. Zonder Silvio geen Pim. Geen Trump. Geen Veronica Inside. Zij zijn allemaal schatplichtig aan 'il Cavaliere' die voordeed hoe het moest en meestal origineler en schaamtelozer dan zij ooit zouden kunnen.Daarom kon zijn erfenis ook in de politiek nog weleens verrassen, ook op Europees niveau. Hij laat immers een gat na dat gevuld moet worden. Wie erft zijn Forza en die kiezers?***Verder luisteren345 - Leiders op leeftijd. Krasse knar Joe Biden is niet de enige301 - Balkenende toch nog minister van Staat, precies 20 jaar na de val van zijn ongelukkige kabinet met de LPF223 - De degelijke daadkracht van Mario Draghi's Italië218 - Angela Merkel, een bijzondere bondskanselier - gesprek met biograaf Ralph Bollmann206 - 'Aardverschuiving': Michael Wolff over Donald Trumps laatste dagen als president. En: zijn bezoek aan Mar-a-Lago200 - De Heerser: Machiavelli's lessen zijn nog altijd actueel195 - PvdA en CDA: ooit dominante machtspartijen, nu grote verliezers. Hoe komt dat? En hoe nu verder?153 - Het CDA en de tand des tijds121 - 4th of July special: Zakenlui als president van Amerika103 - Geheim geld in de politiek100 - Nederland in Europa: lusten en lasten door de eeuwen heen73 – Belangenverstrengeling en kleine krabbelaars in de politiek65 - 'Vroeger was alles beter', PG Kroeger: nostalgie als strategie en politiek wapen44 - Michael Wolff over Donald J. Trump (4 juli 2019)02 - Jeroen Dijsselbloem en Coen Teulings over de Eurocrisis***Tijdlijn00:00:00 – Deel 100:55:56 – Deel 201:49:09 – Einde Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

De Jortcast
#599 - Onder het rokje van Rutte

De Jortcast

Play Episode Listen Later May 9, 2023 44:07


Boven de partijen, vastberaden, onverstoorbaar, simpel ingetogen en principieel principeloos. Dat zijn de kenmerken van een polderpremier met zitvlees. Maar is er ook zoiets als een houdbaarheidsdatum? Met prof. dr. Wim Voermans, hoogleraar Staats- en bestuursrecht, preludeert dr Kelder op het gesprek dat hij zal hebben met drs. M. Rutte. Ze bespreken voorgangers als Balkenende en Colijn, de constitutie en dissen Kamer-anekdotes op. Het boek van prof. dr. Wim Voermans: 'Onze constitutie: de geschreven en ongeschreven regels van het Nederlandse staatsbestel' (https://www.universiteitleiden.nl/nieuws/2023/03/wim-voermans-brengt-nieuw-boek-uit-onze-constitutie-de-geschreven-en-ongeschreven-regels-van-het-nederlandse-staatsbestel)

De Broedplaats
Over normen en waarden

De Broedplaats

Play Episode Listen Later Apr 13, 2023 21:24


Op grond waarvan vorm je een gemeenschap? Hoe kunnen mensen die streven naar de maximale ontplooiing van zichzelf als mens überhaupt samenleven? Volgens sommige mensen heeft dat met normen en waarden te maken. Zij zeggen: "Samenleven is alleen mogelijk als iedereen zich houdt aan de opgelegde normen en waarden." Denk aan onze oude Balkenende. Volgens Economy Transformers is dat een verkeerd begrepen moralisme, dat leidt tot mens- en Aarde onwaardigheid. Omdat in dat moralisme geen plaats is voor het individu die vanuit eigen inzicht handelt. Als Economy Transformers spreken we over gemeenschappelijke intenties op grond waarvan we samenwerken, samenwonen en samenleven. Over van binnenuit begrepen en ook beleefde uitgangspunten die we gezamenlijk belichamen. Enfin... luister naar dit gesprek tussen Damaris en Jac over waarden.

Betrouwbare Bronnen
337 - Een pauzeknop om te versnellen. Het bijna-einde van Rutte IV

Betrouwbare Bronnen

Play Episode Listen Later Apr 4, 2023 75:24


Rutte IV heeft het moeilijk. En vooral met zichzelf. Een jaar nadat het kabinet aantrad hebben geopolitieke turbulenties en economische gevolgen de oorspronkelijke bodem onder de coalitie weggeslagen. Het coalitieakkoord is sneller verdampt dan bij enig eerder kabinet sinds de val van de Muur. Het vertrouwen in het kabinet heeft met de gebrekkige aanpak van ‘Groningen' en het kindertoeslagschandaal talloze deuken opgelopen. En de coalitie draait zichzelf vast in de stikstof-aanpak. Jaap Jansen en PG Kroeger over het bijna-einde van Rutte IV.***Op sommige podcast-apps kun je niet alles lezen. De complete tekst vind je altijd hier***CDA-leider Wopke Hoekstra wil heronderhandelen over het coalitieakkoord, maar nu nog niet. D66-aanvoerder Sigrid Kaag neemt daar kennis van, maar wil ondertussen in volle vaart vooruit.Waar doet dit aan denken? Aan het kabinet Van Agt II. De PvdA nam deel, maar had een voorbehoud gemaakt bij een toekomstig besluit over plaatsing van nucleaire kruisraketten. Dan kon alles onzeker worden. Dat een coalitieakkoord bijgesteld en geactualiseerd wordt, is allesbehalve vreemd. Minister Kajsa Ollongren doet bijna niets anders sinds haar aantreden, met volle steun van coalitie en Kamer. Wel ongebruikelijk is de aankondiging van een openbreken van een akkoord op grond van een nog onheldere situatie in de provincies. Premier Mark Rutte noemt het afwachten van resultaat in die regionale coalitiebesprekingen ‘een versnelling van beleid'. Maar concreet beleid is er nauwelijks, dus er valt weinig te versnellen.Jaap en PG stellen vast dat in het eerste jaar van Rutte IV drie dingen gebeurd zijn. De VVD heeft op haar congres het beleid van minister Van der Wal afgekeurd, maar daar gebeurde verder weinig mee. De ChristenUnie heeft haar Landbouwminister zien vertrekken en diens opvolger zwoegt nog altijd met het voor elkaar krijgen van het beloofde akkoord met visie en perspectief. Mediator Johan Remkes legde een beleidspakket op tafel – waardoor zelfs BBB-aanvoerder Caroline van der Plas ‘een beetje verliefd' op hem werd - en we moeten nu constateren dat vijf maanden na dato ook met de meest dringende aanmaningen niets concreets is verricht. De bouw van huizen en infrastructuur ligt nu stil met ernstige economische gevolgen. De nieuwe provinciebesturen moeten hun beleidsplannen onder leiding van BBB gaan opstellen, maar hebben geen heldere aanknopingspunten. Beleidsperspectief en afspraken, Stikstoffonds en uitkoopregelingen ontbreken nog steeds. Nu loopt het kabinet met de 'stikstofpauze' aanzienlijk risico dat de wet voor dat fonds niet eerder dan Prinsjesdag 2024 gereed kan zijn. Bovendien zijn de financiële fundamenten voor dat fonds sinds 2021 drastisch verslechterd. Dat zet de rijksbegroting onder zware druk, terwijl het kabinet deze toch al fors moet bijstellen na de jaren van tijdelijk noodbeleid voor corona en energieperikelen. Moet minister Kaag gaan snijden in grote uitgavenposten als klimaat, zorg, onderwijs en andere 'D66-portefeuilles'?Midden in de verwarring in de coalitie kwam nog extra verwarring door een tamelijk eenvoudig signaal uit Brussel. De bief van eurocommissaris Virginijus Sinkevičius was gevraagd door het kabinet zelf en in heldere taal liet deze blijken dat ‘Brussel' een nieuwe Nederlandse uitstelmanoeuvre al voelde aankomen. Sinkevičius (van de Litouwse Unie van Boeren en Groenen) blijkt een scherp gevoel te hebben voor hoe 'Den Haag' functioneert. Geen wonder: hij studeerde Europese Studies aan de Universiteit van Maastricht.Intussen zitten ook onze Europese buren met de handen in het haar. In Vlaanderen sneuvelde de regering bijna op het stikstofdossier. In Frankrijk staken de arbeiders en toekomstige ouderen tegen het pensioenbeleid van Emmanuel Macron. En de Duitse bondskanselier Olaf Scholz waarschuwt zijn Grünen-partner ook alvast voor te veel klimaatambities, onder verwijzing naar de winst van BBB.***Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt met donaties van luisteraars die we hiervoor hartelijk danken. Word ook vriend van de show!En we bedanken onze adverteerders, zoals Bamigo, het kledingmerk van de toekomst. Ga naar Bamigo.com en krijg 20 procent kennismakingskorting met code Bron20Heeft u belangstelling om in onze podcast te adverteren of ons te sponsoren? Dat zou helemaal mooi zijn! Stuur voor informatie een mailtje naar adverteren@dagennacht.nl***Verder lezenBrief premier Mark Rutte, 31 maart 2023***Verder luisteren335 - Na de verkiezingen: de kunst van het wonden likken334 - Provinciale-Statenverkiezingen 2023: zware klappen in een verdeeld land332 - De lange kleurrijke traditie van 'Boerenpartijen'331 – De Groenen 40 jaar in de Bondsdag: van ‘narrenschip' naar solide regeringspartij323 - Paul Frissen en het gevaarlijke verlangen naar de integrale oplossing288 - Wachten op Remkes. Welke crisis ligt op de loer bij Rutte IV?277 - De VVD als risicofactor: wat is er aan de hand met Mark Rutte?271 - Hoe Sigrid Kaag welbewust grote risico's neemt213 - Van Agt/Den Uyl/Terlouw (1981), de verschrikkelijkste kabinetsformatie ooit212 - Het CDA zoekt zichzelf, Richard van Zwol en Pieter Jan Dijkman wijzen de weg193 - Kabinetsformatie 2021: Mark Rutte en de slijtage van zijn leiderschap186 - Hoe je een ministerie bestuurt, terreur bestrijdt en Poetin op je dak krijgt: Tjibbe Joustra over crisis en controle180 - Kabinetsformatie 2021: Hoe Mark Rutte de eenzaamste man van het Binnenhof werd173 - Onder de pragmatische Mark Rutte werd de VVD de grootste, maar ook kwetsbaar161 - Hans van Mierlo, een politieke popster120 - Roel Bekker: Waarom bij de overheid dingen zo vaak fout gaan97 - Bijzondere ministersposten in bijzondere tijden80 - Rutte en de ministeriële verantwoordelijkheid66 - Carola Schouten, Landbouwminister tussen boze boeren55 - Ed Nijpels over zijn Klimaatakkoord52 - Gerry van der List waarschuwt fletse VVD: Wacht Rutte het lot van Balkenende?25 - Kim Putters: smeulende kwesties in een welvarend land***Tijdlijn00:00:00 – Deel 100:38:29 – Deel 201:15:24 – Einde Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

De Wereld | BNR
Opinie | Beetje zwanger

De Wereld | BNR

Play Episode Listen Later Mar 22, 2023 3:07


Deze week twintig jaar gelden nam het toenmalige, demissionaire kabinet-Balkenende een bizar besluit. Nederland zou een Amerikaans-Britse inval in Irak politiek steunen, maar niet militair. Dus een beetje solidair met de Grote Leiders in Washington en Londen, en een beetje solidair met de PvdA, die tegen de oorlog was, maar ook potentieel coalitiepartner. Beetje zwanger, zogezegd.  Het bleek een zinloze exercitie, want de onderhandelingen met de PvdA liepen vast, en er kwam een kabinet van CDA, VVD en D66. Zeven jaar later zou de commissie-Davids, die de episode tot in de details onderzocht, het politiek-wel-militair-niet besluit postuum in spaanders hakken.  Het maakte allemaal deel uit van een van de donkerste momenten uit de recente geschiedenis. Het duo Bush en Blair wist zeker dat Irak over massavernietigingswapens beschikte, hoewel een onderzoeksteam van de VN die niet kon vinden. Formeel beriepen de voorstanders van de oorlog zich op resolutie 1441 van de Veiligheidsraad, die Irak veroordeelde omdat het stelselmatig eerdere resoluties over ontwapening van het land had genegeerd. Op 20 maart 2003 vielen de Amerikaanse en Britse krijgsmacht Irak binnen, met een beetje Nederlandse politieke steun, dus. Wat volgens Bush en Blair een bevrijding moest worden, leidde tot een bezetting, waarin in de eerste acht jaar, de zogenoemde ‘gevechtsperiode,' 4.600 Amerikanen en 270.000 Irakezen omkwamen. De operatie kostte tot op dat moment 2.000 miljard dollar.  Saddam Hoessein had, met zijn soennitische minderheid, een apartheidsregime geleid, waarin de Koerden in het noorden, en de overgrote meerderheid van sjiieten in het zuiden werden onderdrukt. Het onderwijs, de krijgsmacht, de ambtenarij, de ministeries – vrijwel alles was in soennitische handen. Bush benoemde de diplomaat Paul Bremmer tot zetbaas in Irak. Die beging een catastrofale fout door de totale soennitische machtsstructuur te ontslaan. Waaronder 400.000 soldaten en officieren, die van de ene op de andere dag hun status en hun inkomen kwijt waren. Die hielpen met het opzetten van een guerrillabeweging, en uiteindelijk de terreurorganisatie IS.  Wat vrijwel iedereen zag aankomen, gebeurde: Iran trok de banden met Bagdad en de sjiitische meerderheid aan, en ging er met de buit vandoor. Daarmee werd Iran uiteindelijk ook winnaar van de Iraans-Iraakse oorlog uit de jaren '80. Een mega-verlies waarmee de VS en het VK de geschiedenis ingaan – met een beetje Nederlandse steun.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Bernard Hammelburg | BNR
Opinie | Beetje zwanger

Bernard Hammelburg | BNR

Play Episode Listen Later Mar 22, 2023 3:07


Deze week twintig jaar gelden nam het toenmalige, demissionaire kabinet-Balkenende een bizar besluit. Nederland zou een Amerikaans-Britse inval in Irak politiek steunen, maar niet militair. Dus een beetje solidair met de Grote Leiders in Washington en Londen, en een beetje solidair met de PvdA, die tegen de oorlog was, maar ook potentieel coalitiepartner. Beetje zwanger, zogezegd.  Het bleek een zinloze exercitie, want de onderhandelingen met de PvdA liepen vast, en er kwam een kabinet van CDA, VVD en D66. Zeven jaar later zou de commissie-Davids, die de episode tot in de details onderzocht, het politiek-wel-militair-niet besluit postuum in spaanders hakken.  Het maakte allemaal deel uit van een van de donkerste momenten uit de recente geschiedenis. Het duo Bush en Blair wist zeker dat Irak over massavernietigingswapens beschikte, hoewel een onderzoeksteam van de VN die niet kon vinden. Formeel beriepen de voorstanders van de oorlog zich op resolutie 1441 van de Veiligheidsraad, die Irak veroordeelde omdat het stelselmatig eerdere resoluties over ontwapening van het land had genegeerd. Op 20 maart 2003 vielen de Amerikaanse en Britse krijgsmacht Irak binnen, met een beetje Nederlandse politieke steun, dus. Wat volgens Bush en Blair een bevrijding moest worden, leidde tot een bezetting, waarin in de eerste acht jaar, de zogenoemde ‘gevechtsperiode,' 4.600 Amerikanen en 270.000 Irakezen omkwamen. De operatie kostte tot op dat moment 2.000 miljard dollar.  Saddam Hoessein had, met zijn soennitische minderheid, een apartheidsregime geleid, waarin de Koerden in het noorden, en de overgrote meerderheid van sjiieten in het zuiden werden onderdrukt. Het onderwijs, de krijgsmacht, de ambtenarij, de ministeries – vrijwel alles was in soennitische handen. Bush benoemde de diplomaat Paul Bremmer tot zetbaas in Irak. Die beging een catastrofale fout door de totale soennitische machtsstructuur te ontslaan. Waaronder 400.000 soldaten en officieren, die van de ene op de andere dag hun status en hun inkomen kwijt waren. Die hielpen met het opzetten van een guerrillabeweging, en uiteindelijk de terreurorganisatie IS.  Wat vrijwel iedereen zag aankomen, gebeurde: Iran trok de banden met Bagdad en de sjiitische meerderheid aan, en ging er met de buit vandoor. Daarmee werd Iran uiteindelijk ook winnaar van de Iraans-Iraakse oorlog uit de jaren '80. Een mega-verlies waarmee de VS en het VK de geschiedenis ingaan – met een beetje Nederlandse steun.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Hour of Power NL
Interview - Jan Peter Balkenende

Hour of Power NL

Play Episode Listen Later Mar 12, 2023 16:54


Als Zeeuwse jonge groeit hij op in Kapelle Biezelinge. Hij komt uit een gelovig nest en leert van jongs af aan dat het belangrijk is om mensen te nemen zoals ze zijn en zich in te zetten voor de samenleving. Dat deed hij als minister-president van 2002-2010 en dat doet hij nog steeds. Presentator Jan van den Bosch en Balkenende haalden in de uitzending diverse herinneringen op.  Een mooie herinnering aan die tijd is dat de opa van Bobby Schuller hem bezocht in 'het torentje'. Kijk je mee?

Spoorcast
Het herstel van de Hanzelijn - met Jaap Balkenende

Spoorcast

Play Episode Listen Later Jan 1, 2023 82:32


Drie maanden lang reden er geen treinen over de Hanzelijn nadat er op 2 september een hoogspanningskabel op het spoor terechtkwam. Projectmanager Jaap Balkenende, die betrokken was bij aanleg van deze spoorlijn, kwam speciaal voor het herstel terug van pensioen. Arjan, Arno & Elger vragen hem alles over die bijzondere project. Daarnaast hebben we het over de geplande werkzaamheden voor dit jaar, trekt Arjan de stekker uit een website en bezoeken we het grootste treinstation van Nederland.Linkjes:Artikel van RTL Nieuws over buitendienststellingen vanwege werkzaamheden dit jaar.De website Op ons station van NS en ProRail.Blogpost over het einde van vertraagd.com.Nieuwsbericht van ProRail over de herstelwerkzaamheden aan de Hanzelijn.Volg de Spoorcast op Instagram. Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

Betrouwbare Bronnen
301 - Balkenende toch nog minister van Staat, precies 20 jaar na de val van zijn ongelukkige kabinet met de LPF

Betrouwbare Bronnen

Play Episode Listen Later Oct 22, 2022 108:27


Het was nogal een onverwacht bericht wat premier Mark Rutte op 14 oktober naar buiten bracht. Hij meldde dat het kabinet oud-premier Jan Peter Balkenende had voorgedragen als minister van Staat en dat de koning met deze benoeming had ingestemd. Het moment waarop dat gebeurde is nogal opmerkelijk, benadrukt PG Kroeger in gesprek met Jaap Jansen.Deze eretitel komt exact 20 jaar na de misschien wel meest dramatische fase van zijn premierschap. Op 14 oktober 2002 werd immers duidelijk dat het kersverse, eerste kabinet van zijn CDA met LPF en VVD ten dode opgeschreven was. De volgende dag ontplofte die coalitie op de meest pijnlijke en stijlloze wijze tijdens de uitvaartdienst voor de prinsgemaal, Claus von Amsberg. Op 16 oktober moest de premier naar diens weduwe koningin Beatrix om het ontslag van de ministersploeg in te dienen. De benoeming nu, precies 20 jaar later, is dan ook een opvallende timing.Jaap en PG gaan terug naar die dramatische dagen in oktober 2002 en wat daar allemaal aan voorafging aan taferelen zoals het Binnenhof zelden heeft meegemaakt. Daaruit zijn twee decennia later met enige afstand tot die gebeurtenissen boeiende lessen te trekken. Beter dan destijds, kunnen we nu analyseren hoe het kwam dat de LPF als nieuwe partij plotseling opkwam, zich heel eigenzinnig ontwikkelde en binnen de kortste keren volledig instortte. En is zij eigenlijk wel verdwenen?Wie dezer dagen óók probeerde te analyseren wat daar gebeurde is de toenmalige PvdA-aanvoerder Ad Melkert. Hoon en verontwaardiging waren zijn deel. Waarom eigenlijk, vraagt PG zich af. Melkerts analyse is namelijk nogal treffend. Hij noteerde enkele interessante analogieën tussen de opkomst en het politieke milieu van Pim Fortuyn en zijn LPF en die van Donald Trump. En eigenlijk onderschreef Melkert nu wat vele vereerders van 'professor Pim' al die jaren zo benadrukten: Fortuyn was zijn tijd ver vooruit.Als nieuwe minister van Staat voegt Balkenende zich in de lange rij van staatslieden aan wie deze eretitel werd verleend. En daar zit nog een hele voorgeschiedenis aan vast. Zo heeft koning Willem I een hele reeks van zulke ministers bruut ontslagen!***Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt door donaties van luisteraars die we hiervoor hartelijk danken. Word ook vriend van de show!Ook zijn we blij met de advertentie van de Volkskrant. Neem een proefabonnement!Sponsoring of adverteren kan ook. Stuur voor informatie een mailtje naar adverteren@dagennacht.nl***Hieronder nog meer informatie. Op Apple kun je soms niet alles lezen. De complete tekst vind je altijd hier***Verder lezenLPF verkiezingsprogramma 2002Claim dat de LPF volgens peilingen de grootste partij bij de verkiezingen van 2002 zou worden is onjuistCoen Verbraak interviewt Ad Melkert***Verder kijkenDe erfenis van Pim, 87 dagen ruzie (AVRO 2012)John Simpson interviewt Pim Fortuyn ***Verder luisteren297 - De kwestie-Arib en de Tweede Kamer als prettig gestoorde anarchie261 - Mariëtte Hamer en de kunst van het voorzitten - een masterclass213 - Van Agt/Den Uyl/Terlouw (1981), de verschrikkelijkste kabinetsformatie ooit164 - Dries van Agt 90 - Eigenzinnig politicus, paradijsvogel, wereldburger153 - Het CDA en de tand des tijds14 - Jan Peter Balkenende & Wopke Hoekstra: een nieuwe agenda voor Nederland en Europa * Paul Tang (PvdA) wil het aandeelhouderskapitalisme temmen01 - D66 moet linkser, vindt oud-partijleider Jan Terlouw***Tijdlijn00:00:00 – Deel 100:48:20 – Deel 201:48:27 – Einde Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Maarten van Rossem - De Podcast

Tom belt Maarten op vakantie in Texel. Een luisteraar vraagt: Kun je de VVD voor de rechter slepen voor alle ellende? Balkenende is Minister van Staat. Maarten vertelt over zijn boekenclub én over WO II in Noord-Afrika. Ook is er antwoord op de Kamervragen over Van Rossem.

Betrouwbare Bronnen
286 - Extra zomeraflevering: PG tipt boeken!

Betrouwbare Bronnen

Play Episode Listen Later Aug 4, 2022 108:07


In deze echt allerlaatste aflevering van het vierde seizoen praat Jaap Jansen met PG Kroeger over boeken waarvan PG de laatste tijd heeft genoten. Betrouwbare Bronnen neemt je mee naar het kleinsteedse Independence in Missouri en naar een schatrijke familie in Boston. Maar ook naar Singapore, Londen in oorlogstijd, Weimar en de sloppenwijken van Sint Petersburg.Ten eerste twee boeken over presidenten van Amerika, in vervolg op editie 281 met Pirmin Olde Weghuis.Het gloednieuwe The Trials of Harry S. Truman van Jeffrey Frank vertelt over de eenvoudige boerenzoon en winkelier die in april 1945 geheel onverwacht de iconische president FDR moest opvolgen. Truman werd nadien een van de belangrijkste en meest omstreden wereldleiders, zeker ook in eigen land. Zijn achtergrond leert ons veel over hem en zijn tijd in het begin van de Koude Oorlog. Daarmee is dit weer uiterst actueel in 2022!Ook nieuw is het monumentale JFK, Kennedy's jonge jaren van Fedrik Logevall. Ook dit is een boek over een president in de Koude Oorlog. De schrijver duikt in dit eerste deel van zijn biografie in de Werdegang van Kennedy en hoe hij zich allengs emancipeerde van zijn dominante, puissant rijke en reactionaire vader.Ten tweede drie boeken over Nederland in tijden van grote crisis en verandering. Die passen dan ook erg goed bij het afgelopen seizoen en vast ook bij het komende!Op zoek naar stabiliteit van Friso Wielenga analyseert 'de Balkenende-jaren' en daar is de tijd langzamerhand ook wel rijp voor. Dat doet Wielenga boeiend en evenwichtig. Het boek verrast en bevalt door de aandacht voor nuances. Maar PG noemt het ook 'onaf' vanwege een toch wat rommelige opzet.Frans Stoelinga promoveerde op leven en werk van Albert Winsemius. Zijn boek is zowel voor de historie van de wederopbouw en het Marshallplan in ons land én de opkomst van Singapore als powerhouse in de wereldeconomie een voltreffer. Hoe een Nederlandse topambtenaar in Azië een sleutelfiguur wordt en aan het polderen slaat is een fascinerend verhaal.Dat is dat over Adriaan Dijxhoorn niet minder. Tobias van Gent schreef een adembenemend boek over deze militair die als minister in 1940 het waagstuk van zijn leven deed en ons land als Europese democratie daarmee eigenlijk redde. Dat het koninklijk huis hem daarvoor met hoon, achterdocht en Berufsverbot achtervolgde maakt dit boek af en toe onthutsend. Zelfs eerherstel door de parlementaire enquêtecommissie mocht niet baten. De minister en de majesteit is geen boek voor Orangisten!Ten derde moeten we deze zomer natuurlijk de diepte in met boeken over Europa van vroeger en nu. En dus over Duitsland en Rusland van toen en nu.Die Schwester van Kerstin Decker brengt het lange en opmerkelijke leven van Elisabeth Förster, de zus van de filosoof Friedrich Nietzsche. En wát een leven. Van de zelfmoord van haar man - een fanatieke antisemiet - in Paraguay tot groot succes als 'media-ondernemer' en van kandidatuur voor de Nobelprijs tot bewondering door Mussolini en gezellige bezoekjes van de Führer. Het is een tijdsbeeld van de Europese cultuur en politiek tussen 1870 en 1940 dat zijn gelijke bijna niet kent.De Britse historicus Philip Short komt letterlijk dezer weken met een vuistdikke biografie van Vladimir Poetin. Het boek kan ons veel leren, zijn analyses en verhalen zijn indrukwekkend en ijzingwekkend tegelijk. Hoe hij een collega president het liefst 'aan zijn ballen zou ophangen' bijvoorbeeld. Putin, his Life and Times is kortom een boek dat je niet mag laten liggen - helaas.En tot slot een stukje Sjostakovitsj!***Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt door donaties van luisteraars via Vriend van de Show. Sponsoring of adverteren is ook mogelijk. Stuur een mailtje naar adverteren@dagennacht.nl voor informatie.***Hieronder nog meer informatie. Op Apple kun je soms niet alles lezen. De complete tekst vind je altijd hier***Tijdlijn00:00:00 – Intro en deel 100:08:04 – Truman00:27:37 – JFK00:43:23 – Balkenende00:51:52 – Deel 2, Winsemius01:02:11 – Dijxhoorn01:17:47 – Elisabeth Förster-Nietzsche01:29:02 – Poetin01:48:07 - Einde***Luister verderBij Truman:273 - Opnieuw actueel: 75 jaar Marshall Plan111 - De onverwachte herrijzenis van Helmut Kohl – en van Truman, Merkel en Rutte101 - 75 jaar bevrijding: De laatste dagen van Franklin D. Roosevelt75 - 2020: het jaar van grote kunstenaars, gruwelijke uitvindingen en bevrijding van tirannie13 - Met Stalin naar de operaBij JFK:194 - Biden en Poetin kijken elkaar in de ogen. De historie van Amerikaans-Russische topontmoetingen94 - Grote speeches in tijden van crisis (deel 1)Bij Balkenende:166 - Verkiezingsdebatten: hoe je ze wint of verliest153 - Het CDA en de tand des tijdsBB 119 – Elke machtsoverdracht in het CDA is een dramaBB 83 – Het CDA, lastige coalities en gedogenBB 14 – Jan Peter Balkenende en Wopke Hoekstra: Een nieuwe agenda voor Nederland en EuropaBij Winsemius:55 - De geboorte van het poldermodel43 - Liberaal denker WitteveenBij Dijxhoorn en Wilhelmina:214 - Prinsjesdag 2021: Vorstelijke verblijven, vergeten prinsessen en koninklijke drama's129 - De rommelige historie van Prinsjesdag95 - Grote speeches in tijden van crisis (deel 2)Bij Förster-Nietzsche:208 - Max Weber: wetenschap als beroep en politiek als beroepBij Poetin:279 - Jaap de Hoop Scheffer over Poetin, Oekraïne, de NAVO en de toekomst van de EU276 - 30 jaar politiek, 16 jaar bondskanselier en de hond van Poetin: Angela Merkel blikt terug272 - Dankzij Poetin: nu écht intensief debat over de toekomst van Europa260 - De toesprakentournee van Volodimir Zelenski en de worsteling van de SPD met de erfenis van Brandt en Schröder256 - Na de inval in Oekraïne: 'Nu serieus werk maken van Europese defensiesamenwerking'254 - Frank Heemskerk: dineren met Poetin, bij de Wereldbank Oekraïne helpen opbouwen en nu Europa economisch versterken253 - Poetins bizarre toespraak: hoe de president de geschiedenis van Oekraïne herschrijft252 - Guy Verhofstadt over Oekraïne, Rusland en zijn ontluikende vriendschap met Poetin, die plots voorbij was248 - Oekraïne en de eeuwenoude vriendschap tussen Duitsland en RuslandZie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Het Mediaforum
Marc Josten: “We doen alsof internet en online de toekomst heeft, maar het is altijd een combinatie”

Het Mediaforum

Play Episode Listen Later Jul 15, 2022 23:30


Aan tafel zitten Catherine Keyl, Marc Josten en Spraakmaker Gerdi Verbeet. Het mediamoment van Josten gaat over 3voor12. Het radioprogramma zal vanaf januari verdwijnen van NPO 3FM. Josten: “Ik vind dit dood- en doodzonde”. Waarom is dit programma zo belangrijk voor de publieke omroep? Het mediamoment van Keyl gaat over het gisteren verschenen boek ‘Buitengewone Transporten' van Dirk Mulder. Het NIOD, het Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies, vindt het ook goed dat nu precies in kaart is gebracht hoe mensen vervoerd werden; zo'n 60 procent met passagierstreinen. Volgens Keyl had vooral de vraag gesteld moeten worden: wat doet dat ertoe? Dan: NPO-baas Frederique Leeflang wil dat het salarisvoorstel van Jeroen Pauw uit 2019 wordt onderzocht door het Commissariaat voor de Media. Aanleiding is een podcast van radiozender BNR; de mail met het salarisvoorstel is daarin openbaar gemaakt. De zaakwaarnemer van Pauw stelt voor om naast een presentatiecontract ook een afnamegarantie van 5 ton te geven aan TVBV - het productiebedrijf van Pauw. Daarmee zou Jeroen Pauw meer gaan verdienen dan de Balkenende-norm. BNNVARA ging niet akkoord met het voorstel. En Pauw ging uiteindelijk niet door met zijn talkshow. Zijn TVBV mocht wel Op1 gaan produceren - op aandringen van Frans Klein, directeur video bij de NPO. Hoe kijken onze studiogasten naar deze kwestie? Moet het tot op de bodem uitgezocht worden? Op de Nederlandse televisie zijn de talkshows niet te missen, maar is er geen echt debatprogramma meer. En dat in deze tijd, waarin we vooral tegenover elkaar lijken te staan en waarin we niet meer praten met elkaar. Hebben we niet een goed debatprogramma nodig? Josten: “Als we dit erbij willen, moet er wel een ander weg – we hebben genoeg praatprogramma's”. Sommige onderwerpen zijn te lastig zijn voor een interview van 5 minuten. Is een debatprogramma daar de oplossing voor?

Betrouwbare Bronnen
277 - De VVD als risicofactor: wat is er aan de hand met Mark Rutte?

Betrouwbare Bronnen

Play Episode Listen Later Jun 17, 2022 86:41


Op 2 augustus is Mark Rutte de langst dienende premier van Nederland. Daarmee passeert hij Ruud Lubbers. Zijn vierde kabinet zit nu bijna een half jaar. Jaap Jansen en PG Kroeger leggen Rutte en zijn VVD onder het vergrootglas. Hoe vergaat het de premier en de VVD als grootste partij? Met de VVD meedenkend zijn Jaap en PG er niet gerust op. Hoe is het mogelijk dat een geoliede, scherp afgestelde machtsmachine zich op haar eigen partijcongres geheel liet overrompelen door ophef en onmin onder de eigen leden? Hoe kon het zijn dat men de eigen minister, oud-partijvoorzitter Christianne van der Wal zo liet spartelen en zwemmen met de stikstofcrisis?Dat binnen de VVD geworsteld wordt met de verschillende rollen en inhoudelijke zwaartepunten is niet zo vreemd als je ziet hoe zij aan deze nieuwe kabinetsperiode begon. De verkiezingscampagne ontbeerde inhoudelijke perspectief, ideeën en ambities. Het enige doel - Rutte moet premier blijven - raakte bij de start van de kabinetsformatie bijna fataal beschadigd. Het opstellen van een inhoudelijk program kwam maar niet van de grond. En uiteindelijk koos de VVD voor weinig relevante, politiek minder ambitieuze en laag-profilerende posten.En de enige VVD-bewindspersoon die een grote crisis moet oplossen werd op het congres in feite politiek gekielhaald. Ze werd niet krachtig en vanuit de inhoud van beleid of vanuit de liberale beginselen gesteund. Jaap en PG diepen uit waarom dat gebeurde en hoe het komt dat de VVD verder onzichtbaar blijft als cruciale regeringspartij. Bovendien is Rutte met het vertrek van Angela Merkel zijn politieke anker in de EU kwijtgeraakt.Dit doet de vraag rijzen of Rutte na twaalf jaar niet een beetje is gaan lijken op de man wiens record hij zo graag wil breken. Eigenaardige patronen uit Lubbers' nadagen beginnen ineens op te vallen binnen de VVD en in Ruttes eigen optreden.*** Deze aflevering is mogelijk dankzij een advertentie van Nextory, een app voor luisterboeken en e-books. Betrouwbare Bronnen-luisteraars kunnen Nextory 30 dagen gratis proberen. Ga daarvoor naar nextory.nl/betrouwbarebronnenEn deze aflevering is uiteraard ook mede mogelijk gemaakt door donaties van luisteraars via Vriend van de Show. Sponsoring of adverteren is ook mogelijk. Stuur voor informatie een mailtje naar adverteren@dagennacht.nl *** Hieronder nog meer informatie. Op Apple kun je soms niet alles lezen. De complete tekst vind je altijd hier***Verder luisteren180 - Kabinetsformatie 2021: Hoe Mark Rutte de eenzaamste man van het Binnenhof werd173 - Onder de pragmatische Mark Rutte werd de VVD de grootste, maar ook kwetsbaar52 - Gerry van der List waarschuwt fletse VVD: Wacht Rutte het lot van Balkenende?41 - Klaas Dijkhoff over VVD, coalitie en FVD32 - Frits Bolkestein over Thierry Baudet en de VVD *** Tijdlijn00:00:00 – Deel 100:35:08 – Advertentie Nextory00:37:54 – Deel 201:26:41 – Einde Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Leaders in Wonen Podcast
#23: Jack de vries - Voorzitter van Vastgoed Belang

Leaders in Wonen Podcast

Play Episode Listen Later Apr 19, 2022 41:56


Jack de Vries komt uit Drachten en studeerde politicologie aan de Vrije Universiteit en werd na zijn studie officier voorlichter/journalist bij de Koninklijke Landmacht.  Sinds 1 juli 2021 is hij de voorzitter van Vastgoed Belang, de vereniging van particuliere beleggers. Hij werkt sinds 2011 bij communicatieadviesbureau Hill+Knowlton. Daarvoor was hij politicus en is ook wel bekend als de spindoctor. Jack was voorlichter van de CDA-fractie in de Tweede Kamer, persoonlijk politiek adviseur van toenmalig minister-president J.P. Balkenende en staatssecretaris van Defensie in het kabinet-Balkenende IV. Jack is 53 jaar oud en woont in Den Haag. Hij heeft een samengesteld gezin met vijf kinderen, twee honden en een paard. In zijn vrije tijd is Jack drummer en stalknecht.   ***  Volg Leaders in Wonen via Linkedin.   *** Op de hoogte blijven van Leaders in Wonen? Abonneer dan op de nieuwsbrief.   ***  Zou je graag een bepaalde gast willen zien bij Leaders in Wonen of ken je iemand die je wil voordragen? Laat het ons weten via info@leadersinwonen.nl   ***  Vragen, suggesties of feedback? Graag! Via email: info@leadersinwonen.nl   ***  Als je de Leaders in Wonen podcast leuk vindt, zou je dan een review willen achterlaten bijvoorbeeld bij Apple Podcasts? Of ons willen volgen bij Spotify. Veel dank, want sommige mensen gban alleen luisteren naar deze podcast als ze weten dat er genoeg anderen zijn die het leuk vinden!    ***  Leaders in Wonen wordt mede mogelijk gemaakt door Calcasa, Quion en RNHB. Deze podcast komt tot stand in samenwerking met Leaders in Finance. Meer informatie over onze partners is te vinden op onze partnerpagina.

Cyberhelden
Cyberhelden 44 - Hugo Vijver

Cyberhelden

Play Episode Listen Later Jan 27, 2022 63:18


De Cyberheld van de week is Hugo Vijver. Als 25 jarige legde hij namens de AIVD aan Balkenende uit hoeveel dreiging ons Koninkrijk van Chavez mocht verwachten. Hoeveel waarde heeft HUMINT naast CYBERINT, hoe is de WIV een gedrocht van een wet geworden en zetten we onze cybermiddelen voldoende in?

Swiss Impact with Banerjis
J.P. Balkenende: Are we on track?

Swiss Impact with Banerjis

Play Episode Listen Later Nov 15, 2021 59:19


Host - Sveta and Ben Banerjee Topic: Are we on track? Special Guests: Jan Peter Balkenende Prime Minister of the Kingdom of the Netherlands (2002-2010), Professor at Erasmus University Rotterdam, Member of the Club de Madrid, External Senior Advisor to EY, Associate Partner at Hague Corporate Affairs, Chairman Dutch Sustainable Growth Coalition, Chairman Noaber Foundation The weekly show on how Impactful investments and businesses are helping to implement the 17 UN SDG's worldwide to preserve the world for future generation. Banerjis have enlightening and in-depth conversations with newsmakers, celebrities, thought leaders, entrepreneurs, project owners, investors, politicians and business leaders and encourage them to act now. Professor Jan Peter Balkenende was Prime Minister of the Netherlands from 2002 to 2010. During 2011-2016, Balkenende worked as Partner at EY on corporate responsibility and international affairs. Since 2016, he is External Senior Advisor to EY and since May 2021 Associate Partner at Hague Corporate Affairs as well. Balkenende chairs the Dutch Sustainable Growth Coalition, the New Mobility Foundation (International) and the Noaber Foundation. Balkenende is Professor of Governance, Institutions and Internationalisation at Erasmus University Rotterdam and Member of the World Leadership Alliance - Club de Madrid.

De Wereld | BNR
Opinie | Powell

De Wereld | BNR

Play Episode Listen Later Oct 20, 2021 2:36


Het verhaal is iets groter. De episode was de eerste ernstige breuk binnen het NAVO-bondgenootschap. Op de knipscherende Britten na, raakte vrijwel elke lidstaat in grote verwarring. Frankrijk kreeg knallende ruzie met Amerika. In Nederland moest de regering-Balkenende kiezen tussen weerzin tegen een nieuwe oorlog en Atlantische solidariteit, en kwam met de krankzinnige formule wél politieke, geen militaire steun. Irak is als een schaduw over het bondgenootschap blijven hangen. Er was meer. Bij de Eerste Golfoorlog, toen Powell stafchef van de krijgsmacht was, lanceerde hij Powell Doctrine: oorlog kon Amerika alleen voeren met overweldigende militaire overmacht, en met een duidelijke exit-strategie. Je moest de vijand kunnen verpletteren, en bij wijze van spreken de datum en het uur van terugtrekking vastleggen. Daar had hij gelijk in, maar zowel in de Afghaanse oorlog, die hij heeft helpen starten, als in de Iraakse oorlog heeft hij zijn eigen doctrine genegeerd. Daarmee werd hij van een visionair een brokkenmaker. Zijn grootste ongelijk kreeg hij in de Balkanoorlog, toen Clinton hem had overgenomen als stafchef van Bush sr. Clinton en VN-ambassadeur Madeleine Albright besloten te gaan bombarderen, tot afgrijzen van de Veiligheidsraad, trouwens. Powell was mordicus tegen. In zijn memoires beschrijft hij een moment waarop Albright zei: We hebben we aan een krijgsmacht als we die nooit gebruiken? Powell schrijft: Ik dacht dat ik een hartstilstand kreeg. Klinkt spannend, en je kunt over die bombardementen tijdens de Balkanoorlog van alles vinden, maar ze leidden uiteindelijk tot de door Amerika uit onderhandelde Dayton Akkoorden, en dus tot vrede, iets dat Europa in al die jaren niet was gelukt. Toch gaat Colin Powell de geschiedenis in als een bijzondere man. Dat was hij ongetwijfeld, want ondanks zijn ruiterlijk erkende blunders, was hij een toonbeeld van integriteit. En die met zijn doctrine liet blijken te begrijpen hoe onmetelijk de verschrikkingen van oorlog zijn. Al was hij zelf niet bij machte die verschrikkingen tegen te houden. Over Bernard Hammelburg Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg gaat in zijn column in op de zaken van wereldbelang en plaatst de internationale politiek in context. Luister live woensdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/bernard-hammelburg, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

The Competitive Enablement Show
#16 - How to Succeed as a Competitive Team of One | Mark Balkenende, Matillion

The Competitive Enablement Show

Play Episode Listen Later Oct 6, 2021 22:52


Adam is joined by Mark Balkenende, Sr. Director of Product Marketing at Matillion, to share the biggest lessons he's learned about succeeding as a competitive team of one.In this episode, Mark shared who he prioritizes first when starting his competitive enablement program, the secret sauce behind creating quality battlecards, and how to use data to prove the output of your efforts.For more competitive content, check out Klue's inaugural 'Competitive Enablement Summit' on Oct. 27&28. 

De Nationale Autoshow | BNR
Zo briljant goed was Michael Schumacher

De Nationale Autoshow | BNR

Play Episode Listen Later Sep 17, 2021 45:43


Ook in onzekere tijden moet de Nederlandse autosector blijven investeren in innovatie, betoogt Jan-Peter Balkenende. Voormalig F1-coureur Christijan Albers bekeek de Netflix-docu over Michael Schumacher. We spreken het Solar Team Eindhoven. En een Nederlandse ontwerper is betrokken bij een bijzonder Italiaans autoproject.

Room for Discussion
Ayaan Hirsi Ali - Freedom and Feminism

Room for Discussion

Play Episode Listen Later Aug 4, 2021 63:27


Mrs. Hirsi Ali spent her youth in Somalia, Saudi Arabia, Ethiopia and Kenya before seeking asylum in the Netherlands. In that country, she received the refugee status and fought her way to Leiden University where she studied political sciences. She became a protagonist in the fight for (Muslim) women's rights, including the fight against forced marriages and female genital mutilation. Starting at the Dutch Labour Party (PvdA), she soon switched to the People's Party for Freedom and Democracy (VVD) where she was elected to parliament to continue her fight.In 2004, she received worldwide media attention when the Dutch film and documentary maker Theo van Gogh was shot and stabbed to death on the Linnaeusstraat in Amsterdam after he helped her making the controversial Islam-critical documentary Submission. A note stabbed on Mr. Van Gogh's chest constituted a death threat to Mrs. Hirsi Ali. Two years later in 2006, a documentary by the Dutch tv-show Zembla ‘exposed' that Mrs. Hirsi Ali had lied during her application process for the refugee status. This made the Minister of Integration at that time – Rita Verdonk – take away her passport before giving it back after negotiations with Prime Minister Balkenende. These occurrences eventually led to the fall of the second Balkenende cabinet. Since 2006, Mrs. Hirsi Ali has lived in the United States where she started working for the American Enterprise Institute, founded the AHA Foundation and became a common guest at American national media. Nowadays, Mrs. Hirsi Ali is a fellow at Stanford's Hoover Institution.During our interview, we will touch upon Mrs. Hirsi Ali's incredible past, her current views on socio-cultural and political issues and her ideas on the future for both the western and Islamic world.

Bloei
#40 Een kijkje in het hart van Jan van Den Bosch (deel 1)

Bloei

Play Episode Listen Later Jun 15, 2021 37:40


Jan van den Bosch is een man die licht en kleur verspreidt, en vol emotie zit. Hij heeft hart voor de wereld en zijn vriendelijkheid rijkt tot over de grenzen. Je kunt hem kennen van televisie, bijvoorbeeld van The Hour of Power. Maar, Jan is veel meer dan dat. In dit eerste deel van het tweeluik met Jan van Den Bosch spreken we over zijn jeugd. Uit wat voor gezin komt Jan, en hoe komt het dat hij presentator wilde worden? Ook vertelt hij prachtige en aangrijpende verhalen, waarin de medemens en Gods liefde en leiding altijd centraal staan. “Ik vind niets mooier dan mensen ontmoeten.” 01.13: introductie: waar kun je Jan van kennen? 04.00: wie is ronduit Jan van Den Bosch? Jan vertelt over zijn opvoeding en het ontstaan van zijn carrière bij de EO. “Ik hoorde Gods' stem.” 08.35: gesprek over zijn vriendschap met Balkenende en dat je zonder geloof niet kunt functioneren. “Geloven is eigenlijk heel makkelijk, maar je moet het wel doen.” 12.28: Jan over dat hij als kind al presentator wilde worden. Hoe kwam dat, terwijl hij in een zeer reformatorisch milieu opgroeide, waar radio en tv niet vanzelfsprekend waren? Godshumor. 15.20: Wat is Jans drijfveer om op 70-jarige leeftijds nog steeds 12 uur per dag te werken? “Het is dodelijk om niets te doen.” 16.40: Welke prijs heeft Jan betaald voor zijn harde werken? 17.53: Zijn er momenten geweest waarin geloof en werk met elkaar botsen? Na het zien van vreselijke dingen tijdens een hongersnood in Afrika, wankelt zijn geloof in God. “God is zoveel groter dan ons kleine denken.” 21.52: Wat is de prijs van roem in Christelijke kringen? “Ik ga niet zomaar in een café zitten waar mensen veel drinken, want ik heb een verantwoordelijkheid.” 24.12: Jan over de kritiek die hij kreeg. “Mensen vinden mij flamboyant voor een christen. Maar ik houd gewoon van mooie dingen.” 26.11: Jan vertelt over het streng reformatorische gezin waarin hij opgroeide. Hij had al vroeg een jonge geest, en dat zorgde voor conflicten. “Mijn conflict ging over echt en onecht. Je kunt heel vroom doen en de mooiste gebeden opzeggen op zondag, en dan op maandag de belasting heel mooi oplichten.” 27.27: Buitenbeetje; waarom en wat leerde je ervan? - Ik wil wel graag een buitenbeentje zijn. Ik heb altijd de behoefte gehad om net een beetje anders te zijn. 28.10: Jan vertelt over zijn arrestatie in Turkije, toen hij op zoek was naar de Ark van Noch op de berg Ararat. En hoe daar een vriendschap uit ontstaan is met een vrome moslim. 30.50: Jan is ook een man van tegenstellingen. Op het oog lijkt hij heel succesvol, maar soms is hij ook onzeker. “Mensen die heel zeker, zijn in feite ook heel onzeker en gevoelig. Ik ben heel gevoelig voor kritiek.” 32.10: Jan vertelt over de eerste EO jongerendag in Groningen, en hoe 1 lelijke opmerking alle complimenten teniet deed. “Ik ben wel blij met mijn onderzekerheid, anders is het gevaar dat je een arrogante kwal wordt.” --- Send in a voice message: https://anchor.fm/bloei/message

Public Affairs Academie
#17 Alzheimer Nederland bij de informateur, oud-topambtenaar Roel Bekker en expert versus polder

Public Affairs Academie

Play Episode Listen Later May 28, 2021 49:14


In de Public Affairs Academie Podcast praten we je elke twee weken bij over de belangrijkste ontwikkelingen op het gebied van lobby, belangenbehartiging, en public affairs.  Deze keer in de Public Affairs Academie Podcast: Nemen we de actualiteit door met Julie Meerveld. Zij is belangenbehartiger bij Alzheimer Nederland, en zat in die rol gisteren aan tafel bij de informateur. We praten met haar over de politieke gebeurtenissen van de afgelopen tijd, en natuurlijk over haar inbreng bij Mariëtte Hamer. We gaan ook verder in onze reeks over het vernieuwen van de verstandhouding tussen de burger en de politiek. Dat doen we met oud-topambtenaar Roel Bekker. Hij werkte lange tijd in Den Haag op verschillende ministeries, en leidde onder meer de vernieuwing van de Rijksdienst onder het vierde kabinet-Balkenende. Als laatste is Erwin Dekker van de Erasmus Universiteit te gast in de PA-update. Met hem praten we over de positie van wetenschappelijke experts en hun invloed op beleid. Deze ochtend stond hij in de Volkskrant, met een opinieartikel over dat onderwerp. In de Public Affairs Academie Podcast ligt hij het één en ander toe.

Betrouwbare Bronnen
193 - Mark Rutte en de slijtage van zijn leiderschap

Betrouwbare Bronnen

Play Episode Listen Later May 25, 2021 98:54


Als een premier of een andere politieke aanvoerder maar lang genoeg aan het stuur zit komen de twijfels, de fluisteringen en suggesties. “Wordt het niet eens tijd?” ”Heeft zij of hij de energie, de daadkracht, de politieke antenne of de band met de kiezers nog wel?” Het overkomt Mark Rutte evengoed als Margaret Thatcher en Helmut Kohl. En het heeft zich sinds de verkiezingen van 17 maart verhevigd. Is Rutte uitgeloogd? Was zijn derde kabinet net als dat van Ruud Lubbers het begin van het einde?Jaap Jansen en PG Kroeger analyseren in deze aflevering de gebeurtenissen van de voorbije, veelbewogen bewogen twee maanden, nu informateur Mariëtte Hamer dan toch voluit aan de slag is gegaan met een serieuze poging een coalitie te vinden en een regeerprogram te helpen formuleren. Weinig stond in de verwarring en opwinding zó centraal als de positie van Mark Rutte. En dat terwijl op de avond van 17 maart bij velen de beeldvorming was dat de VVD-aanvoerder een markante electorale overwinning had weten te boeken.Vanuit de historie noteert Betrouwbare Bronnen drie klassieke signalen van onuitwisbare slijtage bij politieke aanvoerders. En met die blik bekijken Jaap en PG de optredens van Rutte in de geruchtmakende Kamerdebatten gedurende de botsingen en ongelukken waar de kabinetsformatie begon, evenals zijn optreden in Nieuwsuur waarvoor hij een zelfanalyse met radicale ideeën had aangekondigd over bestuur en cultuur in politiek Den Haag.Duidelijk wordt dat zich bij Rutte allerlei elementen van historisch waarneembare erosie en slijtage beginnen voor te doen. Van vereenzaming en versletenheid in de kritische omgeving tot merkwaardige irritaties en slordigheden, waar voorheen focus op de essentie centraal stond.Onze parlementaire en staatkundige geschiedenis laat een dergelijk patroon al twee eeuwen zien. Hoe de sfeer en houding rond het leiderschap van Rutte aan het veranderen zijn komt verrassend overeen met de eindfasen van andere geduchte leidersfiguren in ons land. Het verhaal van de slijtage en erosie van zo verschillende figuren als koning Willem I, Thorbecke, Colijn, Willem Drees, Joop den Uyl, Ruud Lubbers en Jan Peter Balkenende laat opmerkelijke overeenkomsten zien met dat van Rutte nu.***Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt door donaties van luisteraars via de site Vriend van de Show.Sponsoring of adverteren is ook mogelijk. Stuur een mailtje naar adverteren@dagennacht.nl en we nemen contact met u op!***Verder lezenBNR column Jaap Jansen - Het tweede kabinet-Den UylJelle Gaemers - Willem Drees, daadkracht en idealisme (Boom)***Verder kijkenMark Rutte in Nieuwsuur (mei 2021)Jan Terlouw in Buitenhof, 23 mei 2021***Verder luisteren173 - Onder de pragmatische Mark Rutte werd de VVD de grootste, maar ook kwetsbaar52 - Gerry van der List waarschuwt fletse VVD: Wacht Rutte het lot van Balkenende?64 - Wim Kok, een leven op eigen kracht - gesprek met biograaf Marnix Krop88 - Leven en werk van onderwijsvernieuwer Jos van Kemenade127 - De geheime politieke memoires van Ruud Lubbers14 - Jan Peter Balkenende & Wopke Hoekstra: een nieuwe agenda voor Nederland en Europa16 - Johan Remkes wil de democratie reddenEn in 1 op 1 bij Sven Kockelmann: Johan Remkes: Kijk opnieuw naar de positie van de premier (NPO Radio 1)***Tijdlijn00:00:00 – Intro00:01:46 – Deel 100:54:02 – Deel 201:38:13 – Uitro01:38:54 – Einde

Betrouwbare Bronnen
187 - Kabinetsformatie 2021: De klaagzang van het kabinet en de Kamer

Betrouwbare Bronnen

Play Episode Listen Later May 1, 2021 96:17


Het is een zeldzaam genoegen de notulen van vergaderingen van de Ministerraad te mogen lezen. En minstens zo boeiend om te zien hoe anderen in de politiek daar mee omgaan. In deze editie van Betrouwbare Bronnen kammen Jaap Jansen en PG Kroeger die verslagen over de sessies van de bewindslieden over de perikelen rond de toeslagen en de Belastingdienst daarom nog eens heel precies door. Zeker nu ook de Tweede Kamer hierover met de meest betrokken ministers uitvoerig in debat ging. Een debat in het teken van de worsteling van de Haagse politiek met haar eigen cultuur, haar manier van denken en doen.De notulen laten een kabinet zien dat toch wel wat anders opereert dan velen vaak denken. Van een scherp afgesteld ‘kartel’ of een directief, monistisch geheel blijkt geen sprake. Ministers zijn net mensen, af en toe. De premier noemt een van zijn geboekstaafde oprispingen achteraf zelfs ‘ongepast’. De bewindslieden werken in het besef dat zij onvoldoende greep op de materie hebben. En ze kunnen niet altijd van de informatie uit hun eigen apparaten op aan.Met de tegenmacht van het parlement tegenover de macht van de ministeries lijkt daarbij opvallend genoeg weinig mis. Integendeel: hardnekkig vasthoudende Kamerleden van zowel coalitie- als oppositiefracties bepalen vaak de agenda en drijven bewindslieden meer voor zich uit dan dat ze hen gedwee volgen.Verzuchtingen en gemopper over die eigenwijze parlementariërs zijn dan vaker uitingen van onmacht dan van onwil. En ze zijn van alle eeuwen. PG vertelt over een serie klaagzangen uit de parlementaire geschiedenis die minstens zo bokkig waren als die van Wouter Koolmees of zo vruchteloos als de sensibiliseringspogingen van Wopke Hoekstra.Het politiek funeste monisme van Koning Willem I en het gemopper van minister-president Johan Rudolph Thorbecke over al te activistische geestverwanten in de Kamer klinken nu verrassend modern. En de veel beschimpte ‘Nacht van Schmelzer’ is met de blik van nu een parel van dualisme en tegenmacht.Gaat het om premiers en bewindslieden die jeremieerden over Kamerleden, dan hoef je alleen maar even terug te denken aan Dries van Agt en ‘die verrekte loyalisten’, aan Ruud Lubbers en de ‘steeds stijvere’ CDA-fractieleider Bert de Vries of zijn voortdurende ergernis over de CDA-fractievoorzitter in de Senaat. De ingehouden, maar onmiskenbare tirades van Piet Hein Donner over Mariëtte Hamer schreven tijdens de Balkenende-jaren geschiedenis.In de zoektocht naar een ‘nieuwe bestuurscultuur’ noteren Jaap en PG een paar opvallende misverstanden. Over wat dat veel bezongen dualisme eigenlijk is en vooral wat het niét is. En over de verwarring van wie ministers nu eigenlijk zijn. Ooit waren zij de tassendragers van de koning, maar wiens dienaar zijn zij vandaag nog?***Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt door donaties van luisteraars via de site Vriend van de Show. Sponsoring of adverteren is ook mogelijk. Stuur een mailtje naar adverteren@dagennacht.nl en we nemen contact met u op!***Verder lezenColumn @BNR: Meer dualisme? Dat is makkelijker gezegd dan gedaanEindverslag informateur Tjeenk Willink***Verder kijkenAndere Tijden: Partij of Principes, de dissidenten tijdens het kabinet Van Agt/Wiegel***Verder luisteren186 - Hoe je een ministerie bestuurt, terreur bestrijdt en Poetin op je dak krijgt: Tjibbe Joustra over crisis en controle184 - Kabinetsformatie 2021: Brieven aan de informateur - geslaagde en minder geslaagde lobby's182 - Kabinetsformatie 2021: De verrassend vertrouwde werkwijze van Herman Tjeenk Willink180 - Kabinetsformatie 2021: Hoe Mark Rutte de eenzaamste man van het Binnenhof werd179 - Kabinetsformatie 2021: Verkenners die schielijk van het toneel verdwenen, een politieke sluipmoord en de 'gouden standaard' van wijs en effectief formeren177 - Kabinetsformatie 2021: Formeren is faseren, dus het begint met verkennen60 - Coen Brummer & Daniël Boomsma: De canon van het sociaal-liberalisme27 - Rob Jetten (D66) wil muren slopen***Tijdlijn00:00:00 – Intro00:01:55 – Deel 100:46:48 – Deel 201:35:42 – Uitro01:36:17 – Einde

Understanding Design
24 - Ruud Balkenende - Brave New World

Understanding Design

Play Episode Listen Later Apr 14, 2021 17:10


Ruud Balkenende is hoogleraar Circular Product Design aan de faculteit Industrieel Ontwerpen in Delft. Voor Ruud is ontwerpen (voor een circulaire economie) een zoektocht naar hoe je producten langer hun waarde kunnen laten vasthouden. Hiervoor moet de ontwerper en producent heel anders met het product (en eventueel de service eromheen) omgaan en moet een product heel anders op de markt gezet worden. Voor zijn tip spreken wij over het boek Brave New World van Aldous Huxley (hier is de hele tekst). Dit boek is geschreven in 1931 in een tijd waarin massaproductie en consumentisme opkomt en in het boek wordt een schijnbaar utopisch wereldbeeld neergezet, waar alles draait om gemeenschappelijkheid en saamhorigheid. Als je inzoomt zie je eigenlijk een dystopie, waarin mensen kunstmatig tot stand komen en afwijkend gedrag onmogelijk is. Op school reciteren de kinderen: "I do love flying, I do love having new clothes. But old clothes are beastly. We always throw away old clothes. Ending is better than mending, ending is better than mending, ending is better …" (hoofdstuk 3). Het omgekeerde waar Ruud zich nu mee bezig houdt. Mocht een boek uit 1931 te langzaam gaan, zou als alternatief het boek The Circle van Dave Eggers meer raakvlakken hebben met de huidige tijd van sociale media, internet en smartphones. Kleine notitie: door technische problemen lopen tegen het einde de audio-tracks niet meer lekker gelijk. Dit kan verwarrend zijn, maar als je vooral naar Ruud blijft luisteren en de interviewer probeert te negeren, blijft er toch een uitstekend verhaal over.

De Jortcast
#321 - Formatie-consternatie (en iedereen aan de MDMA)

De Jortcast

Play Episode Listen Later Apr 8, 2021 27:58


Het is niet de eerste formatie waarin er enige consternatie ontstaat. Jort Kelder belt met professor Wim Voermans en beschouwt vallende kabinetten en formatiehobbels uit het verleden. Van de nacht van Schmelzer tot de fittie tussen Bos en Balkenende. Waarna hij concluderend adviseert: formeer op MDMA.

Betrouwbare Bronnen
173 - Onder de pragmatische Mark Rutte werd de VVD de grootste, maar ook kwetsbaar

Betrouwbare Bronnen

Play Episode Listen Later Mar 5, 2021 93:37


In 2021 is Mark Rutte voor de vijfde keer lijsttrekker van de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie. Hij maakte de VVD de grootste fractie in de Tweede Kamer en sinds 2010 is hij de eerste liberale minister-president sinds Pieter Cort van der Linden een eeuw geleden.Geen wonder dat het beeld bestaat van een bijna griezelige almacht en onbeperkte vermogens tot sturen, besturen en winnen. Maar is dat wel zo? Jaap Jansen en PG Kroeger analyseren de ontwikkeling van Rutte als aanvoerder en als liberaal politicus.De VVD en Rutte staan veel minder sterk dan oppervlakkige waarnemers zien. Eigenlijk haalden Ruttes liberalen alleen bij de verkiezingen van 2012 een klinkende overwinning en ook toen hijgde, net als in 2010, de PvdA Rutte in de nek. Vergeten lijkt hoe zwaar eigenlijk de nederlaag van de VVD was in 2017. Van een premierbonus was allesbehalve sprake.En zo zijn er meer opvallende kwetsbaarheden die Rutte zelf overigens als eerste zal erkennen. De partij heeft zo weinig leden dat het vinden van politiek personeel problematisch wordt. Het verloop onder bewindslieden en andere hooggeplaatsten is daarbij een opvallend fenomeen. En leeft nog altijd in de vrees dat de vroegere aanhang van Rita Verdonk zich en masse van de partij afkeert.Jaap en PG kijken daarom zeer precies naar de brieven die Rutte nu al meerdere keren naar de kiezers heeft gestuurd. Die over het vaasje bijvoorbeeld en ook de nieuwste: “Samen naar de eindstreep. En verder.” Voor de liefhebber van verfijnd politiek proza zijn die brieven een delicatesse. Want zij geven - soms onbedoeld - een bijzonder inkijkje in Ruttes denken en de VVD-strategie.Zo speelt de verbijstering van Emmanuel Macron over het Torentje (vroeger een conciërgewoning) evenzeer een rol als het structureel bedrijven van 'ombudspolitiek' naar het bedrijfsleven: de belastingdruk voor grote bedrijven is in tien jaar met een kwart gedaald. Verrassend is daarbij de draai van 180 graden die Rutte maakte ten opzichte van zijn eigen beginselverklaring uit 2008. Daarin pleitte hij voor een kleine staat met een beperkt aantal taken. Het verkiezingsprogramma 2021 benadrukt de noodzaak van een sterke overheid.Rutte is een behendige manager, die zich altijd aanpast aan de omstandigheden. Hij kan met iedereen omdat hij niemand iets belooft.***Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt door donaties van luisteraars via de site Vriend van de Show. Sponsoring of adverteren is ook mogelijk. Stuur een mailtje naar adverteren@dagennacht.nl en we nemen contact met u op!***Verder lezenVVD beginselverklaring (2008)VVD verkiezingsprogramma (2021)Peter Kanne - Kan de VVD de verkiezingen van 2021 verliezen?Brief Mark Rutte - Samen naar de eindstreep. En verder (2021)Brief Mark Rutte - Beste Nederlanders (2018)Jaap Jansen - De leegte rond Mark Rutte als risico voor de VVD (2021)***Verder kijkenTussen Kunst en Vaas met Mark Rutte en Erica TerpstraVVD - Waarom wij in de politiek zittenHans Wiegel - Sinterklaas, daar zit-ie!Wiegel over opkomst BaudetDans le bureau de Mark Rutte, Premier ministre des Pays-BasMark Rutte - "Ja, dit is een kras"Mark Rutte - Een land wat in de kern diep socialistisch isMark Rutte - "Als ik vertrek uit politiek, ga ik onderwijs in"***Verder luisteren118 - Peter Hein van Mulligen: ‘Het gaat hartstikke goed met Nederland, wie anders beweert heeft de feiten tegen’52 - Gerry van der List waarschuwt fletse VVD: Wacht Rutte het lot van Balkenende?41 - Klaas Dijkhoff over VVD, coalitie en FVD32 - Frits Bolkestein over Thierry Baudet en de VVD 28 - Eerste-Kamervoorzitter Ankie Broekers-Knol waarschuwt17 - PG Kroeger looft het poldermodel (over het vaasje van Rutte) 12 - Uri Rosenthal: hoe ik Mark Rutte omhoog hielp***Tijdlijn00:00:00 – Intro00:03:23 – Deel 101:10:13 – Deel 201:32:56 – Uitro01:33:37 – Einde

De Badr Show
#89 Teflon Mark

De Badr Show

Play Episode Listen Later Feb 20, 2021 72:01


Badr wou de krant lezen, maar zijn aandacht werd afgeleid door de pagina grote advertentie van Mark Rutte. Kortom; Balkenende heeft een knappe dochter die en hekel aan hem heeft, VVD is corrupt(er) en waarom Rutte minder onschuldig is dan die er uit ziet..

Afhameren met Wouter de Winther
'Deze corona-uitspraken Mark Rutte wekken irritatie'

Afhameren met Wouter de Winther

Play Episode Listen Later Feb 19, 2021 41:06


In weer een nieuwe podcast Afhameren bespreken politiek commentator Wouter de Winther en presentator Pim Sedee het laatste politieke nieuws.  De uitglijder van de schaatsende CDA-lijsttrekker Wopke Hoekstra komt uiteraard aan bod. Hoekstra noemt het zelf ‘stom'. De Winther: ,,Het is wel tragisch dat het juist hem overkomt. Hij probeerde binnen het kabinet altijd te kijken of er meer kon. Wel opvallend dat het weer een CDA'er is. Want eerder gebeurde zoiets met Ferd Grapperhaus en ook Ank Bijleveld.'' De Winther haalt meerdere campagne-blunders aan. Denk aan Jan Peter Balkenende op zijn skateboard. ,,Balkenende was op de Fuck Drugs tour. Die brave premier werd ineens met schuttingwoorden uitgedost om duidelijk te maken dat CDA tegen drugs is.'' Dan naar Lilianne Ploumen. In de Telegraaf staat zaterdag een interview met PvdA-lijsttrekker. De Winther sprak haar uitgebreid en constateert: ,,Het is allemaal nog een beetje weifelend. Ze moeten bij de PvdA nog uit de startblokken schieten in deze verkiezingscampagne.'' Natuurlijk gaat het in Afhameren ook over de coronamaatregelen van het inmiddels demissionaire kabinet. Opmerkelijk was dat premier Mark Rutte aangaf dat hij weinig ruimte ziet voor versoepelingen. ,,Dat was wel heel opmerkelijk dat hij dat al zei,'' stelt De Winther, ,,en dat wekt intern ook irritatie.'' De persconferentie is aanstaande dinsdag. Dan gaat het kortweg over wat we in maart wel en niet kunnen in deze coronacrisis.

Betrouwbare Bronnen
166 - Verkiezingsdebatten: hoe je ze wint of verliest

Betrouwbare Bronnen

Play Episode Listen Later Feb 8, 2021 127:40


Verkiezingsdebatten zijn de zuurstof van de democratie. Voor de lijsttrekkers en hun partijen hangt er veel van af. Een foutje kan het begin van het einde zijn, een slim antwoord een gamechanger.In deze aflevering van Betrouwbare Bronnen praat Jaap Jansen twee uur lang met Roderik van Grieken, directeur van het Nederlands Debat Instituut. Hij weet hoe je een debat kan winnen of verliezen en was – net als Jaap – vaak betrokken bij de voorbereiding. Het blijkt nog niet zo gemakkelijk een goede debatstelling te bedenken. Soms verloopt een debatonderdeel precies zoals je het in een rollenspel hebt geoefend, soms gaat het héél anders. Ze bespreken de do’s en don’ts voor elk debat met tientallen voorbeelden van Mark Rutte, Pim Fortuyn, Jan Peter Balkenende, Wouter Bos, Emile Roemer, Lilian Marijnissen, Thierry Baudet, Geert Wilders, Diederik Samsom en vele anderen.Roderik van Grieken: “Mark Rutte is een soort Unox-worst: je weet wat je krijgt. En dat is en kwaliteit, dat wordt door heel veel mensen gewaardeerd. Alleen: als je hem zoals wij iedere dag volgen, dan word je er en beetje tureluurs van. Zeker na tien jaar premierschap. Lijsttrekkers als Sigrid Kaag en Wopke Hoekstra praten veel over ‘nieuw leiderschap’. Dat kan werken. Churchill won de Tweede-Wereldoorlog, iedereen waardeerde hem. Maar in 1945 werd hij keihard weggestemd. Niet omdat ze een hekel aan hem hadden, maar het gevoel was: we hebben nu wat nieuws nodig. Als je dát weet te raken, kun je de kiezer voor je winnen. Je ziet vaak dat er een slimme boodschap bedacht is, maar die moet dan wel passen bij de boodschapper. Job Cohen had een heel goed imago. Maar de verkiezingen van 2010 gingen over de economie waar hij niet diep in zat. Het PvdA-campagneteam prepte hem eindeloos met economische feitjes. Dat werkte niet. Hij werd er onzeker van. Rutte haalde meer zetels dan Cohen en kon aanspraak maken op het premierschap.”Op 8 februari vindt het eerste min of meer grote verkiezingsdebat plaats: het Noordelijk debat met lijsttrekkers en nummers 2 van de grote partijen, onder meer te zien op NPO Politiek.Belangrijke debatten die daarna op de rol staan:26 februari: Het Radio 1 debat28 februari: Het RTL debat, RTL-415 maart: EenVandaag, NPO 116 maart: NOS debat, NPO 1*** Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt door donaties van luisteraars via de site Vriend van de Show. Sponsoring of adverteren is ook mogelijk. Vraag aan Flip Kylian Adams hoe dat werkt: flip@dagennacht.nl*** Verder lezenRoderik van Grieken – Een feest van de democratie (Bert Bakker, 2012)Website Nederlands Debat Instituut ***Verder kijken (debatten en fragmenten die in de podcast aan de orde komen)Former Vice President Dan Quayle misspells PotatoSenator, you're no Jack Kennedy"Kennedy vs. Nixon: The fourth 1960 presidential debateGemeenteraadsverkiezingen 2002: Pim Fortuyn versus Ad Melkert (kort)Gemeenteraadsverkiezingen 2002: het complete debatUS presidential debate moderator Chris Wallace struggles to contain TrumpMark Rutte in ZomergastenMark Rutte 2012 - Geen cent meer naar GriekenlandGordon Brown calls Labour supporter a "bigoted woman"Fragment debat Rutte - Baudet 2019Korte samenvatting Carrédebat 2017, RTLCarré debat 5 maart 2017 (deel 1/2)Carré debat 5 maart 2017 (deel 2/2)Balkenende vs. Bos, 2006: U draait en u bent niet eerlijkBos vs. Balkenende, 2006: Noem mij drie voorbeelden"Het is tijd voor nieuw leiderschap" - Speech Sigrid Kaag 2020Diederik Samsom tijdens RTL-debat 2012: mijn kompasRutte vs. Roemer, RTL-debat 2012Lilian Marijnissen vs. Wilders, Asscher en Buma, RTL 2019Black out Rutte, NOS-debat 2019RTL Carré-debat 2010: Balkenende tegen Mariëlle Tweebeeke 'U kijkt zo lief'RTL Premiersdebat 2010: Cohen vs Wilders***Verder luisterenBB 165 - Verkiezingen 2021: succesvolle campagnestrategieën + tips voor lijsttrekkersBB 131 - Het debat van het jaar: Roderik van Grieken over de Algemene Beschouwingen van 2020BB 49 - Algemene Beschouwingen 2019 met Roderik van Grieken*** Tijdlijn00:00:00 – Intro00:03:18 – Deel 101:13:01 – Deel 202:07:01 – Uitro02:07:40 – Einde

Betrouwbare Bronnen
155 - Nieuw leiderschapsdrama in het CDA: Hugo de Jonge draagt de macht over aan Wopke Hoekstra

Betrouwbare Bronnen

Play Episode Listen Later Dec 14, 2020 75:45


Elke machtswisseling in het CDA loopt uit op een drama. Editie 119 van Betrouwbare Bronnen behandelde dat thema, niet wetend dat 36 afleveringen later die analyse opnieuw volledig bewaarheid zou worden. Jaap Jansen praat erover met de vaste ‘historiegast’ van de podcast, PG Kroeger - een week nadat hij ‘Tand des tijds’ uitbracht, zijn kloeke boek over de geschiedenis van die partij, ‘waarin aldoor niet gebeurt wat kenners, waarnemers en pundits aannamen’, aldus de openingszin het boek.Na het terugtreden van Hugo de Jonge als lijsttrekker zijn alle schijnwerpers gericht op de nieuwe aanvoerder, Wopke Hoekstra. Wat maakte dat hij nu wél beschikbaar was? Wat was de reden? Wat was de aanleiding? En wat is ten diepste het verschil tussen deze twee factoren in deze CDA-crisis?Kroeger schetst hoe fundamenteel anders het CDA, de Haagse politiek, Nederland en Europa er nu voorstaan dan in november 2018, toen Hoekstra als kersverse minister van Financiën zich presenteerde als mogelijke nieuwe voorman. Dat gebeurde nota bene in een live-opname van Betrouwbare Bronnen in Amersfoort. Daar ging Hoekstra in dialoog met oud-premier Jan Peter Balkenende en honderden gasten van het Wetenschappelijk Instituut voor het CDA. Luisterend naar Hoekstra zei Balkenende spontaan: “Ik geniet van zo’n minister.”Leek Nederland en het CDA toen alleen maar opwaarts te kunnen reiken, nu zitten we in een existentiële crisis waarin onze gezondheid, economie, sociaal model en ons Europese huis onder ongekende druk staan. Hoekstra zelf zegt nu: “Het land bevindt zich in een fase waarin je eigenlijk geen ‘nee’ kunt zeggen.”Achter de schermen speelde afgelopen half jaar het nodige gedoe in het CDA. Kroeger maakt als partijkenner van binnenuit van zijn hart geen moordkuil. Hij onthult enkele opmerkelijke aspecten. Van een mislukt ‘Plan B’ tot de wens die Pieter Omtzigt eigenlijk vanaf het begin van deze gang van zaken had doen blijken.De grote vraag betreft natuurlijk de inhoud. Gaat het CDA onder Hoekstra een andere partij worden, met een andere koers en aanpak?Jaap Jansen en PG Kroeger bespreken de met terugwerkende kracht extra opvallende, indringende opvattingen die Hoekstra in 2018 en 2019 al heeft geformuleerd in twee lange gesprekken met Betrouwbare Bronnen. Onder meer over zijn blik op de toekomst van Europa en de rol van Nederland daarin. Bijzonder daarbij is de analyse van de belangrijkste adviseur van Angela Merkel, minister Peter Altmaier, die zijn intensieve gesprekken en politieke afstemming met Hoekstra onthult.Betrouwbare Bronnen kan niet afsluiten zonder enkele opmerkelijke tips voor de komende maanden en wellicht zelfs jaren. Op welke twee vrouwen moeten we op het Binnenhof in het CDA nu nog beter gaan letten als het gaat om de rol en visie van Hoekstra? En met welk boek opent hij de aanval op de aluhoedjes en fake news verspreiders?*** Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt door Weee Nederland en door donaties van luisteraars via Vriend van de Show*** Verder lezenPieter Gerrit Kroeger – Tand des tijds, het CDA in de nieuwe eeuw (Uitgeverij Prometheus, 2020)Hans Rosling – Feitenkennis (Uitgeverij Spectrum, 2018)*** Verder kijken Wopke Hoekstra toespraak bij aanvaarding lijsttrekkerschap CDA Rutger Ploum – CDA kiest nummer 1 ***Verder luisterenBB 153 – Het CDA en de tand des tijds BB 119 – Elke machtsoverdracht in het CDA is een dramaBB 117 – Tien wetten die elke lijsttrekker zich moet inprentenBB 36 - Wopke Hoekstra: EU moet geopolitieke machtsfactor wordenBB 20 - Peter Altmaier (Duitse minister van Economie en Energie) over Nederland in Europa, Brexit en opvolging MerkelBB 14 - Jan Peter Balkenende & Wopke Hoekstra: een nieuwe agenda voor Nederland en Europa***Tijdlijn00:00:00 – Intro00:01:38 – Deel 100:36:47 – Deel 201:14:53 – Uitro01:15:45 - Einde

Betrouwbare Bronnen
153 - Het CDA en de tand des tijds

Betrouwbare Bronnen

Play Episode Listen Later Dec 8, 2020 111:15


PG Kroeger, vaste gast in Betrouwbare Bronnen, heeft zijn grote, ruim 500 pagina’s tellende boek over de geschiedenis van het CDA van 1998 tot 2020 voltooid: Tand des tijds, het CDA in de nieuwe eeuw. Eigenlijk is het deel 2 van de geschiedenis van het CDA. Deel 1 verscheen in 1998: De rogge staat er dun bij, macht en verval van het CDA 1974-1998, dat hij schreef met Jaap Stam, nu alleen nog maar antiquarisch te krijgen.De geschiedenis van het CDA is een relaas waarin aldoor juist niet gebeurt wat kenners en waarnemers aannamen. Een verhaal van het ongedachte, het onvermoede, onvoorspelbare en onderschatte. Dat was al zo in de jaren van Dries van Agt en Ruud Lubbers en het is in de 21ste eeuw niet anders. Ook in de nieuwste CDA-historie val je van de ene verrassing in de andere. Veel van wat men meent te weten of zich herinnert klopt niet, veel andere feiten bleven onder de radar of soms diep geheim. Dat maakt de wederwaardigheden van een op het eerste gezicht toch wat brave partij af en toe ontregelend.Keer op keer is de definitieve ondergang van het CDA aangekondigd, telkens keert die partij onverwacht terug in het hart van de macht. In het Haagse én het Brusselse. Soms lijkt ze onverslaanbaar en stort dan plotseling ineen. Zelden steeg het CDA zo hoog als onder Jan Peter Balkenende in 2002 en 2003. Nu zit de partij met bijna minder Kamerzetels dan ooit toch weer aan de knoppen. Hoe kan dat? Wat is het geheim daarvan en wat kan er nog meer gebeuren?PG Kroeger loopt al een leven lang rond op het Binnenhof en schreef, van binnenuit, het definitieve boek over de minst vanzelfsprekende en misschien toch meest Nederlandse en Europese van al onze politieke partijen. Hij analyseert de feiten en gebeurtenissen en de vele mythes die daar ook binnen het CDA zelf vaak over leven. Over het vermeende zware verlies keer op keer aan rechtse populisten, over ‘de boze burger’ in de ‘Donner-doctrine’, over wat er écht gebeurde tijdens het roemruchte partijcongres in de Rijnhal, over de loopbanen van Camiel Eurlings, Maxime Verhagen en Jan Peter Balkenende in zowel ‘Brussel’ als ‘Den Haag’.Wat vond Lubbers nu écht van zijn opvolgers? Hielpen Pim Fortuyn en het CDA elkaar nu wel of niet? Wat verhinderde op de valreep dat Balkenende de ‘eerste president van Europa’ werd? Wat noemt Verhagen het ergste verraad in heel zijn politieke leven? Waarom hield Mark Rutte bezorgd rekening met zowel een premier Eurlings als een premier Buma? Hoe hielden Sybrand Buma en Ruth Peetoom het acht jaar samen uit?In deze aflevering van Betrouwbare Bronnen grasduint Jaap Jansen bijna twee uur lang met PG door het boek. En nog hebben ze heel veel aspecten van die toch wat merkwaardige partij niet kunnen behandelen, concludeert Jaap aan het slot. "Lees dat boek", zegt hij. ***Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt door Weee Nederland en door donaties van luisteraars via de site Vriend van de Show***Verder lezenHet boek van PG***Verder luisterenBB 134 – 40 jaar CDA, 10 jaar CDA-congres in de RijnhalBB 127 – De geheime politieke memoires van Ruud LubbersBB 119 – Elke machtsoverdracht in het CDA is een dramaBB 83 – Het CDA, lastige coalities en gedogenBB 56 – Tien wetten waaraan een succesvolle partijvoorzitter moet voldoenBB 46 – De koers van CDA-vicepremier Hugo de JongeBB 38 – Elco Brinkman: Het incident regeertBB 14 – Jan Peter Balkenende en Wopke Hoekstra: Een nieuwe agenda voor Nederland en Europa***Tijdlijn00:00:00 – Intro00:05:14 – Deel 101:11:46 – Deel 201:30:33 – Deel 301:50:20 – Uitro01:51:15 – Einde

Betrouwbare Bronnen
138 - In het voetspoor van Amerikaanse Presidenten in Nederland

Betrouwbare Bronnen

Play Episode Listen Later Oct 13, 2020 67:15


Een fietsvakantie. Appeltaart. Vet betaalde praatjes. Ruzie met de rector. Duizenden witte kruisen in Limburg. Hekel aan Wilhelmina. In deze aflevering van Betrouwbare Bronnen komt het allemaal aan de orde, want we praten over visites van Amerikaanse presidenten in Nederland.Te gast is Jan Paternotte. Hij is Tweede-Kamerlid voor D66 en heeft een fascinatie voor de Amerikaanse politiek en haar geschiedenis. Dat komt goed uit, want ook PG Kroeger is wat dit betreft een beetje een nerd, zoals onlangs nog bleek met een hele aflevering over boeken van en over presidenten. Jaap Jansen - zelf ook vaak te vinden op Amerikaanse politieke plaatsen, praat met ze.Wat allereerst opvalt is hoeveel presidenten voor, tijdens en na hun ambtstermijn hierheen zijn gekomen. Sterker nog, twee van hen woonden in Amsterdam en Leiden nog voordat de Amerikaanse republiek een feit was: vader en zoon Adams; het enige duo dat met Bush sr. en Dubya beiden tot staatshoofd werd gekozen.Een van de grootste presidenten van allemaal – de Democraat FDR – droomde zelfs nog enkele dagen voor zijn vroege dood ervan na de bevrijding van Europa een bezoek te brengen aan Den Haag. Om Wilhelmina hulde te brengen voor haar onversaagde houding van verzet. En om als nazaat van een emigrant uit Zeeland de Nederlanders te helpen na de hongerwinter en moed in te spreken.Zijn oom Theodore – een Republikein – was een echte wereldreiziger, zowel voor als na zijn twee termijnen in het Witte Huis. Hij bezocht onder meer Amsterdam voor een speech en Paleis Het Loo en de Oranjefamilie daar. De peuter Juliana vond hij wel een schatje, maar haar moeder een feeks en haar vader een sul. De eerste ex-president die op bezoek kwam was Ulysses Grant, die als generaal voor Lincoln de Burgeroorlog won.Naast de Roosevelts was er nog één andere ‘echte Nederlander’ in het Witte Huis. Eerst acht jaar als vicepresident van Jackson, daarna vier jaar op eigen kracht. Dat was Martin Van Buren. Hij heeft het na zijn eigen termijn nog vaak geprobeerd voor verschillende partijen, maar won nooit meer. Heel bijzonder was zijn jeugd. Engels was thuis nog de tweede taal naast het Nederlands! Van Buren en de jongere Adams spelen ook nog als ‘twee Hollandse presidenten’ een rol in Amistad, een belangrijke Hollywoodfilm over de slavernij in Amerika.In onze tijd was Bill Clinton nogal gek op Nederland. En meer in het bijzonder op een café in de Jordaan en de appeltaart die daar geserveerd wordt. Jan Paternottes kantoor stond schuin tegenover dat apple pie café! PG Kroeger heeft uit eigen belevenissen weer verhalen over de ‘grande personalité’ Barbara Bush en haar zoon, president George W. Bush. Hoewel een kleine samenzwering van PG met premier Balkenende niet door kon gaan, slaagde hij er toch in een gesprek met Bush en de minister-president ‘af te luisteren’.Kortom: Nederland en Amerika hebben heel veel geschiedenis met elkaar. Paternotte en PG maken nu dan ook al grootse plannen. Want in 2026 vieren deze twee naties een uniek jubileum van vriendschap. De ceremonie die zij samen hebben bedacht zal u de oren doen spitsen, vooral ook vanwege de plek waar dit feest moet gevierd worden!*** Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt door Weee Nederland*** Verder kijken De film Amistad***Verder luisterenBB 133 - Amerikaanse presidenten: boeken die je volgens PG móet lezen!BB 57 – Alexis de TocquevilleBB 51 – Nixon, Clinton, Trump – de historie van het fenomeen ‘impeachment’BB 44 - Franklin D. RooseveltBB 40 – De geniale broers Von Humboldt***Tijdlijn00:00:00 - Intro00:03:41 - Deel 100:31:57 - Deel 201:06:19 - Uitro01:07:15 - Einde

De Overnachting
Pieter Winsemius (27 september 2020)

De Overnachting

Play Episode Listen Later Sep 26, 2020 57:45


De gast die deze week blijft overnachten heeft een indrukwekkend CV, waar hij - ondanks zijn leeftijd - nog altijd niet klaar mee is. Pieter Winsemius was namelijk minister onder zowel Lubbers als Balkenende, maar bracht ook deze week een boek uit. 'De Derde Helft' gaat over voetbal, en alles wat de sport zo mooi maakt. Samen met Wouter Bouwman praat hij een uur over de liefde voor voetbal, sportwijsheden in de politiek en ook de meest Nederlandse vogelsoort die er bestaat: de Grutto.

De Wereld | BNR
Merkel's machtsmoment

De Wereld | BNR

Play Episode Listen Later Sep 24, 2020 45:47


Geconfronteerd met een reeks crises in Europa, wijzigt bondskanselier Angela Merkel het buitenland beleid van Duitsland. Niet alleen tegenover Rusland, maar ook over China en binnen de EU verandert Merkel van koers. Wat betekent dit voor Europa? Bernard Hammelburg praat erover met oud-premier Jan Peter Balkenende.

De Dag
#623 - Hoe de liefde tussen Merkel en Rutte bekoelde

De Dag

Play Episode Listen Later Jul 9, 2020 22:09


Lange tijd trokken de Duitse bondskanselier Angela Merkel en premier Mark Rutte in de EU met elkaar op. Ze konden het op persoonlijk vlak goed vinden en vormden een ijverig duo dat de hand op de knip probeerde te houden en Zuid-Europa wilde aanzetten tot hervormingen. Maar gaandeweg dreven de twee uit elkaar en ontstonden er irritaties. In De Dag vertelt oud-Duitsland correspondent van de NOS Margriet Brandsma hoe nieuwsgierig Merkel naar Rutte was toen zij elkaar in 2010 leerden kennen, zeker omdat ze het met oud-premier Balkenende minder goed kon vinden. Het boterde meteen, maar de laatste jaren zijn scheurtjes in de relatie ontstaan en nu Duitsland EU-voorzitter is lopen de spanningen op. Vanavond dineren de twee in Berlijn. In welke sfeer?

New Territory
Room to Talk: Black Lives Matter Part 4

New Territory

Play Episode Listen Later Jun 15, 2020 101:48


BROTHERS. Creatief directeur Giuseppe du Crocq (New Amsterdam) en illustrator/kunstenaar Brian Elstak (o.a. Visionary Agency) praten in 'Part 4' over hun state-of-mind in tijden van de Black Lives Matter beweging die ook in Nederland grotere vormen heeft aangenomen na de dood van George Floyd. Het gesprek gaat van ouders, The-Shimmy, Akwasi, ongemak, de wapenstok, grote-mensen-bullshit, Roofstaat, de-Balkenende-kaart & de Twee Leeuwen tot verzet.

Betrouwbare Bronnen
97 - Bijzondere ministersposten in bijzondere tijden

Betrouwbare Bronnen

Play Episode Listen Later Mar 30, 2020 94:54


PvdA’er Martin van Rijn volgde overwerkte VVD’er Bruno Bruins op als minister voor Medische Zorg. Dat was voor velen een verrassing en werd als heel ongebruikelijk gezien. Maar is dat wel zo? Kende ons land in zijn politieke historie niet vaker ministers die in een nationale of internationale crisis met een speciale opdracht of taak aan het werk werden gezet?In deze editie van de podcast bespreken Jaap Jansen en PG Kroeger een hele reeks van bekende en geheel vergeten crises en bijzondere situaties waarin kabinetten een bewindspersoon heel doelgericht op een belangrijk nieuwe probleem aan het werk zetten. Van de dreiging van een atoomoorlog met Stalin tot het organiseren van de nieuwe polder in katholieke zin. Van migratie tot millenniumbug.Een eerste voorbeeld van zo'n crisisminister deed zich voor in Londen. In 1943 vond koningin Wilhelmina de komst – op de vlucht per zeilboot de jonge jurist en 'Engelandvaarder' Jaap Burger (SDAP, daarna PvdA) zó moedgevend voor 'de eindoverwinning', dat hij een plek in de Ministerraad kreeg. Daar moest hij zich helemaal gaan richten op de voorbereiding van de terugkeer van een democratisch en bestuurlijk effectief Nederland en een overheid die daarbij paste. Het was het begin van een opmerkelijke politieke loopbaan.Ook ver na die tijd kwam er zo'n crisisminister voor een complex vraagstuk dat heel de samenleving leek te kunnen ontregelen. Het virus tijdens Paard II was de 'millenniumbug'. Roger van Boxtel (D66) moest die dreiging pareren.In dat kabinet verscheen nog een andere versie van zo'n bewindspersoon: de programmaminister. Zo iemand werd in het Haagse wereldje en de journalistiek weleens meewarig 'minister van lege dozen' genoemd. Want hij heeft geen eigen departement en organisatie. Meestal moet-ie inwonen bij een 'echte minister' van een bestaand departement en daarvan onderdelen en medewerkers bij elkaar zien te rapen.Toch kregen sinds Paars II alle kabinetten van Balkenende en daarna van Rutte een of meer van dit type bewindslieden. Rutte III is zelfs de kampioen van de programmaministers: er zijn er vijf. Het is daarbij interessant om te zien op welk soort posten deze kabinetten zulke specifieke ministers hebben gezet. Dat varieerde van 'Wijken' tot 'Asiel' en van 'Rijksdienst' tot 'Gezin'. Keuzes die iets zeggen over de politieke ontwikkeling en geschiedenis van ons land. Net als de stap die Martin van Rijn nu zette.***Naast Martin van Rijn, Bruno Bruins, Jaap Burger en Roger van Boxtel hoor je in deze aflevering over de ministersposten van Frans Teulings (KVP, Drees I), Guus Albregs (KVP, Drees I), Adrianus de Bruijn (KVP, Drees II), Theo Bot (KVP, Cals), Hilbrand Nawijn (LPF, Balkenende I), Rita Verdonk (VVD, Balkenende II), Thom de Graaf (D66, Balkenende II), Alexander Pechtold (D66, Balkenende II), André Rouvoet (ChristenUnie, Balkenende IV), Ella Vogelaar (PvdA, Balkenende IV), Eberhard van der Laan (PvdA, Balkenende IV), Gerd Leers (CDA, Rutte I), Stef Blok (VVD, Rutte II), Arie Slob (ChristenUnie, Rutte III), Sigrid Kaag (D66, Rutte III), Sander Dekker (VVD, Rutte III) en Stientje van Veldhoven (D66, Rutte III).***Verder lezenElla Vogelaar en Onno Bosma – Twintig maanden knettergek (Balans, 2009)***Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt door Weee Nederland***Tijdlijn00:00:00 – Intro00:11:08 – Deel 100:54:18 – Deel 201:34:28 – Uitro01:34:54 – Einde

De week van Kee
#107 - Rutte vs. Hoekstra: De slag om de visie

De week van Kee

Play Episode Listen Later Jan 3, 2020 18:39


Jarenlang vonden Rutte en zijn VVD 'visie' maar een vies woord. Maar nu uitdager Wopke Hoekstra van het CDA steeds vaker opduikt met visionaire verhalen over de lange termijn, de middenklasse en Hoekstra vergezichten schetst, moet de VVD oppassen dat het die thema's niet laat kapen door het CDA. Precies zoals Rutte 10 jaar geleden deed bij zijn CDA-voorganger Balkenende. Met VVD-campagneleider Sophie Hermans praten we over de angst voor Wopke en de visie van Rutte en de VVD, na een reconstructie van Peter Kee, Joost Bekendam en John van Dellen.

Betrouwbare Bronnen
75 - 2020: het jaar van grote kunstenaars, gruwelijke uitvindingen en bevrijding van tirannie

Betrouwbare Bronnen

Play Episode Listen Later Dec 30, 2019 97:46


Betrouwbare Bronnen aflevering 75In deze laatste editie van het jaar 2019 kijken Jaap Jansen en PG Kroeger vooruit naar 2020. Niet in een glazen bol, maar langs de actualiteit van historie en cultuur. Er valt in het komende jaar veel te herdenken, herinneren en beschouwen als inspiratie voor vandaag.Natuurlijk denken we in Nederland en Europa terug aan de ondergang van het Nazibewind 75 jaar geleden en de lessen daaruit voor het vreedzaam en respectvol samenwerken van volkeren. Maar het is ook 75 jaar geleden dat de kernbom een feit werd; Anne Frank omkwam in Bergen-Belsen en Harry Truman de onverwachte president van Amerika werd. 2020 is in velerlei opzichten sowieso een jaar waarin Amerika stof tot reflectie en analyse zal geven.Er is nog veel meer. 250 jaar Ludwig van Beethoven. Wie had destijds kunnen dromen dat zijn laatste symfonie met als slotdeel die hymne aan vreugde en broederschap het 'volkslied' van heel Europa zou worden?Maar evengoed ook 100 jaar nog een 'larger than live', lastig en briljant mens in eigen land: Abraham Kuyper. Journalist, premier, predikant, volksmenner, oprichter van een universiteit en wereldreiziger, een echte Renaissanceman in de politiek.Nederland kijkt ook terug - en discussieert er nog volop over - naar 2010. De val van Balkenende, van Rita Verdonk, van Wouter Bos. Dat epische CDA-congres in de Rijnhal in Arnhem. Het aantreden van Mark Rutte als eerste liberale premier sinds bijna een eeuw.En er zijn ook echt mooie momenten en bijzondere mensen te vieren. Zo wordt 'le Président' in Brussel die Europa zo beslissend en visionair op koers bracht in juli 95 jaar. De 'Vader van Erasmus' is de eretitel waar Jacques Delors misschien wel het meest fier op is. Wat leren we van hem nu? Hoeveel inspiratie blijft hij ons geven? 2020 wordt zo een jaar waarin verdieping, een brede blik en opbeurende inspiratie steeds weer voorop mogen blijven staan. Ook en juist voor de luisteraars van Betrouwbare Bronnen. Jaap en PG wensen u alle goeds in het nieuwe jaar! *** Verder luisterenAfl. 18 - PG blikt vooruit op herdenkingsjaar 2019 https://art19.com/shows/betrouwbare-bronnen/episodes/9716c2b5-34ae-4db7-b465-14a5d10afa5d***Tijdlijn aflevering 7500:00:00 - Intro00:01:35 - Deel 100:44:49 - Deel 201:31:09 - Uitro01:37:46 - Einde

Studio Energie
Afl. 76: Laurens Jan Brinkhorst (Balkenende II) over waarom Nederland nieuwe kolencentrales kreeg

Studio Energie

Play Episode Listen Later Dec 16, 2019 54:35


Vorige week nam de Eerste Kamer de ‘kolenwet’ aan. Uiterlijk in 2030 moeten ook de drie nieuwste centrales stoppen met steenkool. Waarom wilde Nederland eigenlijk nieuwe kolencentrales, vraag ik Laurens Jan Brinkhorst. Hij was minister van Economische Zaken in kabinet Balkenende II (2003-2006), dat de basis legde voor de komst van de centrales. En is de invoering van een Nederlandse 'kolenwet' wel de beste manier om van steenkool af te komen?

Marianne Zwagerman | BNR

Laat het maar aan de NPO over om een creatieve oplossing te verzinnen voor de Balkenende-norm voor talkshowpresentatoren: je geeft ze gewoon allemaal een duobaan voor een dag in de week.

Betrouwbare Bronnen
52 - Gerry van der List waarschuwt fletse VVD: Wacht Rutte het lot van Balkenende? ** PG: Hoe Rutte David Cameron teleurstelde

Betrouwbare Bronnen

Play Episode Listen Later Oct 3, 2019 113:07


PG Kroeger las de memoires van David Cameron en stuitte op een opmerkelijk verhaal van de Britse oud-premier over premier Mark Rutte.In 2014 wilde Cameron de benoeming van Jean-Claude Juncker tegenhouden als voorzitter van de Europese Commissie. Hij rekende op Angela Merkel en Mark Rutte, maar dat bleek vergeefs. Toen Merkel voor haar christen-democratische vrienden van de EVP koos, liet ook Rutte het er bij zitten, tot onsteltenis van Cameron.**“De VVD is een succesvolle campagnemachine, maar inhoudelijk flets.” Dat zegt Gerry van der List, auteur van een nieuw boek over de VVD, in deze Betrouwbare Bronnen. “Het wrange is dat de VVD pas succes boekte toen afscheid werd genomen van het idee van de debatpartij en het echt een campagnepartij werd. Toen was Ivo Opstelten voorzitter van de partij. Hij zei: alle neuzen één kant op, we moeten eenheid creëren”, zegt Van der List. “Mark Rutte deed het in het begin helemaal niet goed, hij was een beetje onzeker. Maar met de steun van Opstelten heeft hij het uiteindelijk gered.”Van der List werkte vroeger voor het wetenschappelijk bureau van de VVD en is nu redacteur van Elsevier, dat veel gelezen wordt in VVD-kringen. “Je kunt je afvragen of de koers van Rutte, die nu wel erg ver naar het midden opschuift en eigenlijk helemaal geen liberaal kompas lijkt te hebben, wel zo verstandig is. Zijn optreden bij de Algemene Beschouwingen was een opgestoken middelvinger naar de rechtse achterban van de VVD”, zegt Van der List. “Rutte is een goed teamleider, een goed spreker en een goede debater, maar niet iemand waar je echt staat op kunt maken. Hij verdedigt standpunten die hij de vorige dag nog bestreed.”Volgens Van der List is de VVD verworden tot een ‘lijst-Rutte’. “Hij krijgt weinig tegenspraak. Als hij voor de afschaffing van de dividendbelasting pleit, is er helemaal niemand in de partij die daartegen in het geweer komt. En als hij er dan van afziet, is er ook helemaal niemand die hem daar op aanspreekt. Rutte kan heel erg zijn eigen gang gaan. Fractieleider Klaas Dijkhoff heeft een wat flodderig document geproduceerd: Liberalisme dat werkt voor mensen. Daar praat hij in het land over. Maar hij kan zelf beslissen wat hij met die discussies doet. Als hij niks doet, dan kraait er geen haan naar.”De VVD is teveel afhankelijk van Mark Rutte, zegt Van der List. Hij waarschuwt: “Als het CDA bijvoorbeeld met Wopke Hoekstra over een tijdje een populaire lijsttrekker zal hebben en Rutte neemt afscheid, dan zou de VVD wel eens op de tweede of derde plaats terecht kunnen komen.”Leden van de VVD-top krijgen intern nu al het advies om het rapport ‘Verder na de klap’ te lezen, waarmee het CDA in 2010 de val van het CDA in de nadagen van premier Jan Peter Balkenende analyseerde. “De grootste fout die het CDA volgens dat rapport maakte, was het gebrek aan interne tegenspraak en het steeds maar volgen van het kabinet waarin de eigen partij de grootste was. Die problemen zijn nu ook duidelijk te signaleren in de VVD, dat ziet iedereen. Als later een VVD-commissie de neergang analyseert, zal ze ongetwijfeld met dezelfde mankementen aankomen”, zegt Van der List.In 2011 stonden de toenmalige Kamerleden Ton Elias en de huidige minister van Infrastructuur Cora van Nieuwenhuizen op het punt om 32 Noord-Koreaanse vlaggetjes te bestellen om voor de neus van elk Kamerlid in de fractievergadering te zetten. Ze zagen er vanaf omdat ze vreesden voor een rel.**De boekenDavid Cameron - For The Record (William Collins, 2019)Gerry van der List - Liberale Lessen, macht en onmacht van de VVD (Prometheus, 2019)**Tijdlijn Betrouwbare Bronnen aflevering 5200:00:00 - Intro door Jaap Jansen met quotes Mark Rutte en Gerry van der List00:03:22 - PG Kroeger over David Cameron en Mark Rutte00:42:23 - Gerry van der List over de VVD01:52:10 - Uitro door Jaap01:53:07 - Einde

Café Weltschmerz
“Erdoğan is helemaal niet je leider; dat ben ik!” Yesim Candan en Önder Kaya

Café Weltschmerz

Play Episode Listen Later Jun 18, 2019 66:46


“Ik kom uit een Bokito-familie en ben daarom een Bokita,” aldus feministe Yesim Candan. Candan is publiciste, publieke spreker en organisator van evenementen. Ook bedacht zij de term ‘bicultureel’ als vervanger van de term allochtoon. Als kind van een autoritaire familie groeide Candan op met prestatiedruk, het móeten excelleren en ondernemen. Haar grootvader was zelfs de eerste islamitische slager van Rotterdam. Op zijn gastarbeidersverleden is ze trots en neemt ze mee in haar werk. “Ik vind diversiteit heel belangrijk en ik volg het adagium ‘practice what you preach’. Waar ze iedereen probeert te respecteren, probeert ze ook haar visie actief neer te zetten. Als feministe zegt Candan te proberen gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen te bevorderen. Zo schreef ze als columniste voor RTL Nieuws over de eerste vrouwelijke imam in West-Europa in de Ibn Rush-Goethe-moskee in Berlijn. Candan refereert in haar columns ook wel eens aan Pim Fortuyn, over wie zij schreef zich totaal niet door hem bedreigd te voelen. Fortuyn noemde de socialisatie van mannen en vrouwen als een kernonderdeel van de Westerse cultuur. Mede om het – in zijn ogen – gebrek aan socialisatie tussen de twee geslachten, noemde Fortuyn de islamitische cultuur zelfs ‘achterlijk’. Kaya en Candan spraken over de invloed van Fortuyn en het Fortuynisme op Candan’s kijk op het leven. Kaya en Candan spraken verder over de nationale identiteit van Nederland; over de vraag in hoeverre multiculturaliteit kan blijven bestaan in een samenleving waarin de dominante cultuur kan verwateren; over incidenten in Rotterdam met een groep Turkse Nederlanders, waarover Candan premier Rutte in RTL Late Night vroeg: “Is het niet tijd dat u de (Turks-Nederlandse, red.) jongeren toe-eigent? Erdoğan is helemaal niet je leider; dat ben ik!” Op een vraag over nationaal leiderschap, spraken Kaya en Candan over Balkenende, Aboutaleb, Baudet, Trudeau, Obama, Merkel en andere leiders meer. Een andere punt van zorg die tijdens het gesprek aan de orde kwam, was de schroom van conservatieve Turkse Nederlanders om zich in het publieke debat uit te spreken, uit vrees dat ze hun baan zullen verliezen. Ook raakt Candan geregeld een gevoelige snaar door heilige huisjes aan te roeren en taboes te bespreken in haar columns.

Het Mediaforum
Römer: “Op deze manier zijn alle bestuurders en BN’ers loslopend wild geworden”

Het Mediaforum

Play Episode Listen Later May 2, 2019 25:14


Het Mediamoment van Paul Römer is dat Powned hoger beroep tegen Onno Hoes wint. Een tijd geleden veelbesproken in de media en nu is er een uitspraak. Hoe zit het met de journalistieke vrijheid versus de privé levenssfeer? Aan tafel zitten Paul Römer, Klaske Tameling en Spraakmaker Herman Bolhaar. Ook hebben we het over Matthijs van Nieuwkerk. De mediadirecteur van BNNVARA, Gert-Jan Hox, wil dat Matthijs van Nieuwkerk meer mag blijven verdienen dan de Balkenende-norm. In het AD pleit Hox voor een uitzondering voor van Nieuwkerk. Het contract van Matthijs loopt volgend jaar af en dan moet hij terug naar het ministerssalaris. Hox is bang dat van Nieuwkerk dan een commerciële zender vertrekt. Hoe erg zou het zijn als hij vertrekt? En hoe ver zou je moeten gaan om hem te houden? Verder hebben we het over de F-side, de harde kern van Ajax-supporters. Zij hebben journalisten bedreigd op hun website. De pers is vanaf nu aangeschoten wild, staat er. Het punt is dat veel Ajax-supporters niet in beeld willen, omdat ze bijvoorbeeld geen verlof hebben gekregen op hun werk, maar wel naar Engeland zijn afgereisd voor de wedstrijd tegen Tottenham. “Oprotten met jullie cameraatjes. Jullie zijn vanaf nu aangeschoten wild.” Dit stond op de site. Is inmiddels weggehaald. Hoe serieus moet zo’n dreigement genomen worden? Tot slot bespreken we een Instagram-project. Sinds gistermiddag is dat Israelisch project te volgen. In dit project wordt op een moderne manier verteld hoe het leven van een meisje eruit ziet tijdens de Holocaust. Wat als deze Eva toen al een smartphone had gehad en via Instagram te volgen zou zijn hoe haar laatste dagen verliepen? Is dit een goede manier om zo’n verhaal te vertellen?

Betrouwbare Bronnen
28 - Eerste-Kamervoorzitter Ankie Broekers-Knol waarschuwt ** PG over relatie Nederland-Frankrijk

Betrouwbare Bronnen

Play Episode Listen Later Mar 14, 2019 166:44


In aflevering 28 van Betrouwbare Bronnen:PG over de relatie tussen Nederland en Frankrijk.En een afscheidsgesprek met Eerste-Kamervoorzitter Ankie Broekers-Knol.***La douce France… Er is in ons land al eeuwen heel wat affectie voor Frankrijk, zijn keuken, wijnen, chansons, amoureuze traditie, kunst, letterkunde, actrices en mode. Oh la la! Maar politiek, economisch en als het gaat om macht, geld en vliegtuigen… Zut alors!PG Kroeger belicht vanuit de historie, kunsten en geopolitiek van eeuwen her tot aan het gedoe rond Air France/KLM nu, hoe dat toch komt. En ja, natuurlijk heeft het van alles te maken met de calvinistische cultuur van schraperigheid en morele superioriteit der Hollanders versus de katholieke hang naar grandeur en universele waarden der Fransen.En toch was en is de band tussen onze twee landen rijk en intens. De glansrollen voor Nederlandse kunstenaars in Frankrijk, van Jongkind en Van Gogh, tot De Stijl en Mondriaan, staan naast de invloed van de Hugenoten op ons land, het asiel dat de voorvader van Baudet kreeg eind 18e eeuw en de burgerlijke vrijheden die de Franse Revolutie aan de Republiek bracht. Ook bracht Frankrijk ons Koning Lodewijk Bonaparte aan wie wij veel danken: het Rijksmuseum, de KNAW, de KMA, kunstacademies en conservatoria en moderne wetten.PG analyseert waarom die bijzondere inspiratie en dat respect voor elkaar er toch maar steeds niet toe wil leiden, dat Frankrijk en Nederland elkaar ook echt leren begrijpen. En hoe dat ook bij de acties van Rutte III rond de KLM-aandelen weer allerlei rumoer en misverstanden opriep. De politieke cultuur bij ons is mercantiel, particularistisch en moralistisch. Die bij hen is universalistisch, centralistisch en étatistisch. Zelfs de koosnaam van de geliefde van Koning Louis XV voor haar beminde bewees dat! Bij hen is per definitie ‘le Jour de Gloire arrivé’, bij ons wordt ook na eeuwen ‘de Koning van Hispanje geëerd’. Net als de Franse staat en politiek is het bedrijfsleven daar een vorm van superieure administraties. De top van het land in alle sectoren komt ook uit dezelfde superieure opleidingscentra. In Parijs geen klasjes van Cliteur of een VU van de Donners en Balkenende. Het CV van de toppers van Air France/KLM laat fraai zien hoe Frankrijk wél in elkaar zit.En in de KLM-zaak bleek ook dat de Fransen bijvoorbeeld het gedoogbeleid inzake drugs in ons land allerminst vergeten zijn en hoe zij over die hypocriete Hollanders in dat verband denken. En toch blijkt uit interne signalen, dat de Fransen stiekem wel bewondering hebben voor de aanpak van de eigenwijze Wopke Hoekstra. Ook dat is vanuit de politieke zeden en gewoonten uit eeuwen van Bourbon-glorie, Bonapartisme en Gaullisme dan weer heel verklaarbaar. Vive la France! Vive la République!***Eerste-Kamervoorzitter Ankie Broekers-Knol waarschuwt de nieuwe kandidaten voor de Eerste Kamer dat het niet de bedoeling is, dat ze, eenmaal gekozen, ‘Tweede-Kamertje’ gaan spelen. Die waarschuwing geeft ze in de politieke podcast Betrouwbare Bronnen.‘Kandidaten van partijen die nu nog niet in de Eerste Kamer zitten en kandidaten die nieuw zijn, zitten op dit moment in debatten van: we zullen dat kabinet straks eens een poepie laten ruiken. Daar is de Eerste Kamer niet voor. Die is er om wetgeving op kwaliteit te controleren. Is het uitvoerbaar, is het handhaafbaar? Als je daar gaat zitten met het oogmerk: ik zal de boel in elkaar laten donderen, dan heb je de verkeerde instelling’, zegt Broekers.Ze verdenkt de voormalige Tweede-Kamerleden Mei Li Vos (PvdA), Paul Rosenmöller (GroenLinks) en het huidige Tweede-Kamerlid Selcuk Özturk (Denk) - met wie ze deze week aan tafel zat bij Pauw & Jinek - ervan dat ze in de Senaat de Tweede Kamer willen gaan dupliceren. 'Je moet er niet gaan zitten van: ik ben het er niet mee eens, want ik wil gewoon dat kabinet weg.’Lijsttrekker Henk Otten van forum voor Democratie heeft eerder gezegd: 'Ik hoef alleen maar even over te steken om te stemmen om het kabinet het zo moeilijk mogelijk te maken.’ Broekers kan het niet aanhoren: ‘U zult wel denken: dat mens komt uit een ouwe doos en zo is de wereld niet meer. Maar ik vind het belangrijk dat je als Eerste-Kamerlid een nieuwe wet grondig bestudeert. Ik mag hopen dat de nieuwe leden van de Eerste Kamer binnen de kortste keren ervan doordrongen zijn dat ze er daarvoor zitten. Als straks de mentaliteit is: hoe kan ik dit kabinet zo snel mogelijk laten struikelen, dan is dat echt verschrikkelijk.'Broekers huivert bij de gedachte dat Denk-lijstrekker Özturk naar de Eerste Kamer komt met een montageset om filmpjes te maken. 'Helaas ben ik dan geen voorzitter meer, maar daar zou ik rücksichtslos “nee” tegen zeggen. Dit gaat dus niet gebeuren!’ Broekers’ collega-voorzitter van de Tweede Kamer, Khadija Arib, heeft deze week nog geageerd tegen de filmpjes-makerij van Denk, waarin Kamerleden van andere partijen in een kwaad daglicht worden gezet.***Ankie Broekers-Knol zegt meer opmerkelijke dingen in Betrouwbare Bronnen.‘Joh, een minderheidskabinet is wat mij betreft ook heel prima. Het grote voordeel daarvan is, dat het kabinet dan veel harder zijn best moet doen om voorstellen te maken die op draagvlak kunnen rekenen. Ze moeten beter argumenteren. Ik vind dat op zich heel positief. Toen Rutte II maar 21 van de 75 zetels had in de Eerste Kamer, moesten ze beter hun best doen. Argumenteer nou eens een keer goed! En kijk of dat wetsvoorstel inderdaad de toets der kritiek kan doorstaan. Je moet veel beter je best doen. Maar dat zullen ze niet leuk vinden hoor, als ik dat zeg.'Ze adviseert de politieke partijen versnippering tegen te gaan door met elkaar te gaan samenwerken in nieuw te vormen partijen. Ze denkt daarbij aan de linkse partijen GroenLinks, PvdA en SP en aan haar eigen VVD en D66. Het CDA is volgens haar ‘een geslaagd voorbeeld’ van een samenwerkingspartij die vroeger niet voor mogelijk werd gehouden.De Senaatsvoorzitter vreest dat de renovatie van het Binnenhof langer gaat duren dan de beloofde vijfenhalf jaar: ‘Nou reken maar, dat worden er vast zes of zeven.’De staatscommissie-Remkes heeft voorgesteld, de Eerste Kamer ‘terugzendrecht’ te geven. 'Dat kan prima werken, maar het moet wat mij betreft altijd terug naar de Eerste Kamer.' Die moet het laatste woord houden, wat niet de bedoeling is van Remkes. 'In het begin zal de Tweede Kamer serieus naar de bezwaren uit de Eerste Kamer kijken, maar na een tijdje, als de Tweede Kamer het druk heeft met andere dingen dan dat gezanik van die lui daar aan de overkant, dan is het: hatsekidee we hebben besloten, de groeten d'r mee.'***Tijdlijn Betrouwbare Bronnen afl. 2800:00:00 - Intro met quotes Ankie Broekers-Knol00:06:21 - PG deel 100:43:48 - PG deel 201:25:23 - Ankie Broekers-Knol deel 102:13:55 - Ankie Broekers-Knol deel 202:45:43 - Uitro02:46:44 - Einde

De week van Kee
#65 PvdA-prominent Tichelaar voelde zich 'niet meer vrij ' in de Haagse politiek

De week van Kee

Play Episode Listen Later Mar 8, 2019 15:40


Achteraf het fractievoorzitterschap van de PvdA 'een misser'. Dat zegt PvdA-baron Jacques Tichelaar in het openhartige boek Slagkracht. In 2006/2007 speelde hij een sleutelrol bij het tot stand brengen van het laatste kabinet van Balkenende. Ook in De Nieuws BV neemt de oud-fractievoorzitter en voormalig Commissaris van de Koning geen blad voor de mond. ''Ik herkende mezelf niet meer'', zegt hij nu over het Haagse circus. ''Ik was volgepompt met passages van spindoctors, allemaal goed bedoeld.'' Peter Kee, Joost Bekendam en John van Dellen schetsen hoe de politieke loopbaan van Tichelaar zich voor het oog van de camera voltrok.

Betrouwbare Bronnen
24 - Spitzenkandidat Manfred Weber haalt uit naar Rutte ** Ties Dams over China's nieuwe keizer Xi Jinping ** PG en de jonge Mark Rutte

Betrouwbare Bronnen

Play Episode Listen Later Feb 14, 2019 170:51


In aflevering 24 van Betrouwbare Bronnen drie gasten:· Spitzenkandidat Manfred Weber van de Europese christendemocraten haalt uit naar premier Mark Rutte· De Nederlandse biograaf van Xi Jinping Ties Dams over de sterkste Chinese leider sinds Mao· Historicus Pieter Gerrit Kroeger over de jonge Rutte, staatssecretaris in Balkenende I en II***Mark Rutte moet hom of kuit geven over zijn Europese ambities. Manfred Weber, de kandidaat van de christendemocraten om Jean-Claude Juncker op te volgen als voorzitter van de Europese Commissie, roept de Nederlandse premier op, voor eens en voor altijd duidelijk te maken of hij nu wel of niet óók op die baan zit te azen. Dit zegt hij in de politieke podcast Betrouwbare Bronnen.Weber neemt het Rutte en de Franse president Emmanuel Macron kwalijk dat de liberalen nog steeds geen eigen kandidaat naar voren hebben geschoven voor de hoogste Europese post. Rutte en Macron hebben eerder laten weten dat zij het niet eens zijn met de gedachte dat de grootste politieke fractie in het Europees Parlement na de verkiezingen recht heeft op die post.‘Sorry, maar wat is het probleem’, zegt Manfred Weber. ‘Zelfs Mark Rutte kan toch begrijpen dat de grootste fractie de kans krijgt om de Commissie te gaan leiden? Dat is toch niet zo moeilijk? Ik ben er een beetje klaar mee om elke keer de principes van democratie uit te leggen.’De christendemocraten zijn sinds jaar en dag de grootste politieke familie in het Europees Parlement. ‘In Nederland is het toch ook zo dat de sterkste partij de baan van premier in de pocket heeft?, zegt Weber. ‘De socialisten van Frans Timmermans steunen dit systeem, de Groenen ook. Alleen de liberalen distantiëren zich ervan. Ik vraag Macron en Rutte: alsjeblieft, vertel ons, wie is jullie kandidaat? Dat is democratische transparantie. Anders wordt Europa weer een black box, met besluitvorming achter gesloten deuren.’Weber stelt dat zijn partij niet voor een kandidaat zal stemmen die zich vóór de Europese verkiezingen (in Nederland op 23 mei) niet als zodanig gepresenteerd heeft: ‘Als Mark Rutte mee wil doen, moet hij dat nu zeggen.’***De jonge wetenschapper Ties Dams (1993) schreef het boek De Nieuwe Keizer, Xi Jinping, de machtigste man van China (uitgeverij Prometheus, 2018). In Betrouwbare Bronnen vertelt hij het wonderbaarlijke verhaal van Xi de partijprins, die dankzij zijn vader opklimt in de rangen van de communistische partij. Maar dat ging niet vanzelf: Xi's vader werd eerst door de partij verbannen. Xi junior werd toen van school getrapt en later naar het platteland gestuurd. Pas na heel veel geslijm mocht hij terugkeren in de rangen van de partij. Inmiddels is hij volgens Ties Dams de machtigste Chinese leider sinds Mao Zedong.Op weg naar de macht bestudeerde Xi de val van de Sovjet-Unie. Gorbatsjov opende zijn rijk voor het kapitalisme, maar maakte volgens Xi tegelijk de fout, democratie toe te laten. Dat zal Xi nooit doen. Wat hij wel wil? De wereld langzaamaan gaan overheersen door landen stuk-voor-stuk van China afhankelijk te maken.Ties Dams waarschuwt Nederland, dat op dit moment een eigen China-strategie ontwikkelt. Dom! Je kunt veel beter met China onderhandelen als Europese Unie dan elk land afzonderlijk.[Meer weten? In Betrouwbare Bronnen afl. 10 kwam GroenLinks Tweede-Kamerlid Bram van Ojik al aan het woord over China]***In de jonge Mark Rutte zag je al de Rutte van nu.Mark Rutte was deze week jarig en speelt nu al ruim vijftien jaar een hoofdrol aan het Binnenhof. Wat weten en snappen we eigenlijk van hem, van zijn aanpak, karakter en politieke eigenschappen en wellicht ook eigenaardigheden? PG Kroeger kijkt terug naar de jonge staatssecretaris van Onderwijs die in 2004 die post plotseling moest overnemen van de pijnlijk gesjeesde Annette Nijs. Hoe hij toen aan de slag ging, is leerzaam voor wie de Europese staatsman Rutte van nu wil begrijpen.Rutte bleek niet bang, had een hekel aan ijdele bobo's, zocht bewust zijn opponenten onder de activistische studenten op en spatte van de energie, 'Begeisterung' en af en toe wat onbezonnen oprispingen, die premier Balkenende dan wel even moest gladstrijken. Als woedende hoogleraren en studenten een protestavond organiseerden, ging hij daar zelf, onaangekondigd heen en wist de boosheid nog soepel op te vangen ook en naar bereidheid tot samen verder op te trekken om te smeden.En het bleek nota bene in Brussel dat de jeugdige bewindsman een waarachtig visionair was. Een man die in een grootse rede Goethe citeerde en Jean Cocteau! Aan zijn verjaardag deed hij ook toen al niet, althans die indruk wist hij gedurig te wekken. Maar is dat het hele verhaal wel? Er blijkt toch wat meer te gebeuren met de 'Kabinetten Rutte I tot en met VI' die hij rond die dag ongedwongen viert... Uiteraard in een van zijn vaste stekken van het oude, Indische Den Haag dat zozeer Ruttes hart heeft.***Tijdlijn afl. 24:00:00:00 – Quote Ties Dams00:01:10 – Introductie door Jaap Jansen met quotes van Ties Dams en Manfred Weber00:06:15 – Historische rubriek met PG Kroeger00:50:57 – Ties Dams, deel 101:31:16 – Ties Dams, deel 202:13:53 – Manfred Weber02:49:51 – Uittro02:50:51 – EindeBetrouwbare Bronnen is te beluisteren via vrijwel alle podcast-apps.@TiesDams, @ManfredWeber, @jaapjansen en @pgkroeger twitteren en er is ook een Betrouwbare Bronnen-pagina op Facebook.Mailadres: betrouwbarebronnen@dagennachtmedia.nl

Haagse Zaken
#22: CDA-update: hoe de partij Buma bijstuurt naar het midden

Haagse Zaken

Play Episode Listen Later Feb 8, 2019 36:54


Nog geen drie maanden geleden hoorde in je Haagse Zaken hoe het CDA onder leiding van Sybrand Buma steeds meer naar rechts verschuift. Sindsdien is er veel veranderd. De draai van de partij over het kinderpardon staat symbool voor meer. In de partij is een groep ontstaan die terug naar het midden wil. Een strategisch beraad richt zich op de vraag hoe het CDA er over tien tot vijftien jaar voor moet staan.Vacature producer Haagse Zaken: http://tinyurl.com/y87j3bls Presentatie: Lamyae AharouayProductie: Henk Ruigrok van der Werven@apjvalk // @LamyaeA // @pdekoning

Betrouwbare Bronnen
14 - Jan Peter Balkenende & Wopke Hoekstra: een nieuwe agenda voor Nederland en Europa * Paul Tang (PvdA) wil het aandeelhouderskapitalisme temmen

Betrouwbare Bronnen

Play Episode Listen Later Nov 29, 2018 121:53


In Betrouwbare Bronnen aflevering 14:Oud minister-president Jan Peter Balkenende blikt terug op zijn tijd als premier en daarvoor als sociaaleconomisch en financieel medewerker van het nu 40-jarige Wetenschappelijk Instituut voor het CDA. Dat doet hij onder leiding van historicus Pieter Gerrit Kroeger met minister van Financiën in het kabinet Rutte-III Wopke Hoekstra in een gesprek dat op 24 november plaatsvond in Amersfoort op de Dag van de Christendemocratie.Bij verschijning van deze Betrouwbare Bronnen zit Hoekstra met premier Rutte bij de G20 in Buenos Aires. Balkenende vertelt hoe hij in 2009 Nederland bij de G20 in Londen binnenkletste: ‘George W. Bush zegt: Hey, Jan Peter! En ik zeg gelijk: hey George! Die entree naar de G20 was het mooiste moment in mijn premierschap.’Balkenende ontwikkelde bij het W.I. een nieuwe agenda voor het CDA, waaruit bijvoorbeeld het nieuwe zorgstelsel voortkwam. In dit gesprek bespreekt hij met Hoekstra een nieuwe agenda voor het CDA. Eigenlijk: een nieuwe agenda voor Europa. Want we kunnen het als Nederland niet meer alleen. Hoekstra noteert alvast waar hij moet gaan bij-plussen in zijn begroting: onder andere meer geld voor klimaat en voor defensie.Hoekstra: ‘De kunst is: met behoud van individuele vrijheid en gelijkwaardigheid te zorgen voor cohesie in de samenleving.’Balkenende: ‘De laatste tien jaar ging Europa van incident naar incident. Dat is niet aanlokkelijk. We moeten een nieuwe visie ontwikkelen op Europese integratie.’Jaap Jansen praat daarna met PvdA-Europarlementariër Paul Tang, die een boek schreef om weer greep te krijgen op de grote bedrijven die gedreven worden door angelsaksisch aandeelhouderskapitalisme. Europa moet weer terug naar het Rijnlands economisch model, zegt Tang.Volgens Tang heeft de Europese Commissie (waar zijn lijsttrekker Frans Timmermans in zit) de beloften van vijf jaar geleden onvoldoende waargemaakt. Europa is nog steeds een economische grootmaacht, maar een politieke dwerg. Tang was niet blij met de strenge begrotingspolitiek van Jeroen Dijsselbloem (Betrouwbare Bronnen afl. 2): ‘Ik ben veel meer van investeringen.’ Met die visie sluit hij aan op Coen Teulings (afl. 2) en Bas Jacobs (afl. 4).Tang wil dat de Europese Commissie de Italiaanse regering meer ruimte geeft voor een ‘sociale begroting’: ‘Ik heb er een hekel aan als landen elkaar de les lezen.’Hij begrijpt dat de Britten achter de slogan ‘Take Back Control’ aanliepen: ‘Het zou ook mijn leus kunnen zijn. Take back control, maar dan via Europa.’Boeken, genoemd in afl. 14:Evert Jan van Asselt e.a. - Uit Politieke Overtuiging, 40 jaar Wetenschappelijk Instituut voor het CDA (uitg. CDA)Jürgen Osterhammel - Die Verwandlung der Welt, Eine Geschichte des 19. Jahrhunderts (uitg. Beck C.H.)Hans Rosling – Feitenkennis (uitg. Spectrum)Daron Acemoglu & James Robinson - Why Nations Fail (uitg. Currency)Paul Tang – Dijk van Europa (uitg. Atlas Contact)Tijdlijn afl. 14:00.00.00 Intro door Jaap Jansen00.04.08 PG Kroeger praat met JP Balkenende en Wopke Hoekstra00.55.36 Jaap Jansen praat met Paul Tang02.00.59 Uittro02.01.53 Einde

Haagse Zaken
#9: Hoe het CDA afscheid neemt van het midden

Haagse Zaken

Play Episode Listen Later Nov 2, 2018 67:19


Het CDA doet nu al een jaar wat de partij het liefst doet: regeren. Dat is al lange tijd niet meer zo vanzelfsprekend als het ooit was. Op de dag van het najaarscongres van het CDA bespreekt Haagse Zaken hoe het met de partij gaat. Het CDA daalt in de peilingen en partijleider Sybrand van Haersma Buma lijkt haast onzichtbaar.

De week van Kee
#38 Pret in het kabinet, van stormbaan tot zeilboot

De week van Kee

Play Episode Listen Later Aug 17, 2018 15:23


Het kabinet is terug van vakantie, de eerste oppositieleiders laten weer van zich horen en de eerste nieuwtjes zijn al gelekt: Ja, het tweede politieke jaar van kabinet Rutte III begint bijna. Maar niet, voordat ministers en hun familie dit weekend samen tijd doorbrengen op een voor ons onbekende locatie. Die uitjes zijn inmiddels een traditie en geen onbelangrijke, reconstrueert onze politieke redactie. Als premier Rutte één ding heeft geleerd na al die jaren als premier, dan is het dat de ministersploeg echt een team moet zijn. Dat zei hij aan de start van Rutte III tegen EenVandaag. Regeren is dus ook een beetje teambuilden, aldus Rutte. Een les die vóór hem ook premier Balkenende leerde. Dus zijn er uitjes, al sinds Lubbers. Max van Weezel, Parlementair journalist en co-auteur van het boek ‘Vrienden tegen wil en dank’ over kabinet Rutte II, praat na.

TPOdcast
TPOdcast (aflevering 38) – Met Roderick Veelo & Bert Brussen

TPOdcast

Play Episode Listen Later Oct 24, 2017 48:02


HIER DONEREN: http://biz.tpo.nl/doneren-tpo-podcast/ ANNABEL NANNINGA, Donald Trump, Willem Jan Hilderink, metro, zwartrijders, junks, ovchipkaart, poortjes, beveiliging, Rutte III, Ferdinand Grappenhaus, CDA, ministerie van Veiligheid en Justitie, ministerie van Justitie en Veiligheid, naamsverandering, miljoenen euro's belastinggeld, Europees aanbesteed, pitchen, externe, nieuwe logo's, columnist, Financieel Dagblad, jihadisten, terugkeerders, privé-uitspraken, privé-persoon, Pechtold windvaan, Rutte Dikke Ik Prietpraat, bewindspersoon, andere rol, Ollogren, D66, Amsterdam, minister Binnenlandse Zaken, vicepremier, enorm betrouwbaar, legacy, vakkundig, echte D66'er, Sigrid Kaag (D66), minister Buitenlandse Zaken, Halbe Zijlstra (VVD), hoofddoekje, getrouwd met Palestijn, PLO, Jersualem Post, Israel, Nederlandse situatie, Wobke Hoekstra (CDA), minister van Financiën, concurrent Buma, Balkenende, drie vice-premiers, duo-ministers, Donald Trump, gesneuvelde soldaten, Niger, Willem Jan Hilderink, nieuw taboe doorbroken, partij besmeuren, rock bottom bereikt, gepolitiseerd, partijpolitiek, partisan, John Kelly, persconferentie, gevallen soldaten fair game in politiek, Trumps treurigste momenten, de Amerikaanse Marcel van Dam, twee verschillende verhalen, cruciale grens, Annabel Nanninga, TPO, FvD, aderlating, trots, bijzonder, enorme stap, niet voor het geld, bepaalde visie, bepaalde levensopvatting, harde werker, geen vetpot, gemeenteraad Amsterdam, DENK, Artikel 1, Sylvana Simons, mediakracht, zetelverlies GroenLinks, inclusiviteit, identity politics, Turks/Marokkaans, Surinamers/Antillianen, blank, grachtengordel, versnipperd landschap, VVD, bonusquote, Joe Biden, vrijheid van meningsuiting, grondwet, free speech, first amendment, wijze woorden, VERGEET NIET TE DONEREN!

Grappen, Moppen en Grollen
Bush, Blair en Balkenende

Grappen, Moppen en Grollen

Play Episode Listen Later Mar 2, 2017


Ontmoeten elkaar in de hel

Grappen, Moppen en Grollen
Balkenende in de disco

Grappen, Moppen en Grollen

Play Episode Listen Later Mar 2, 2017


En ontmoet een aantal vrouwen

Het Marathoninterview
Het Marathoninterview - Joke van Leeuwen

Het Marathoninterview

Play Episode Listen Later Dec 26, 2013 180:00


Joke van Leeuwen is schrijfster en illustrator. Eerst bekend als kinderboekenauteur, steeds bekender als all round auteur en dichter. Ze won dit jaar de AKO literatuurprijs voor Feest van het begin, een liefdesroman die ten tijde van de Franse revolutie speelt. Op de vraag wat ze met het prijzengeld ging doen, antwoordde ze droogjes: ‘Ik denk niet dat dat gevraagd wordt aan mensen die vijf keer de Balkenende-norm verdienen. Ik kan het geld goed gebruiken; ik ben zzp-er.’ Live vanuit haar huis in Antwerpen praat Djoeke Veeninga drie uur lang met Joke van Leeuwen over het altijd wisselend perspectief waarmee ze de wereld bekijkt, over taal, over kinderen, over het stadsdichterschap van Antwerpen, over haar optreden als cabaretière met een eigenzinnige vrouwenstem.

Het Marathoninterview
Joke van Leeuwen - Marathoninterview

Het Marathoninterview

Play Episode Listen Later Dec 25, 2013 165:36


Joke van Leeuwen is schrijfster en illustrator. Eerst bekend als kinderboekenauteur, steeds bekender als all round auteur en dichter. Ze won dit jaar de AKO literatuurprijs voor Feest van het begin, een liefdesroman die ten tijde van de Franse revolutie speelt. Op de vraag wat ze met het prijzengeld ging doen, antwoordde ze droogjes: ‘Ik denk niet dat dat gevraagd wordt aan mensen die vijf keer de Balkenende-norm verdienen. Ik kan het geld goed gebruiken; ik ben zzp-er.' Live vanuit haar huis in Antwerpen praat Djoeke Veeninga drie uur lang met Joke van Leeuwen over het altijd wisselend perspectief waarmee ze de wereld bekijkt, over taal, over kinderen, over het stadsdichterschap van Antwerpen, over haar optreden als cabaretière met een eigenzinnige vrouwenstem.

Het Marathoninterview
Frans Timmermans - Marathoninterview

Het Marathoninterview

Play Episode Listen Later Dec 29, 2012 167:16


Frans Timmermans werd begin november 2012 minister van Buitenlandse Zaken in het tweede kabinet Rutte. Eerder was hij staatssecretaris van Europese Zaken onder Balkenende. Daarvoor was hij namens de PvdA lid van de Tweede Kamer. Ellen van Dalen bespreekt met de bewindsman de toestand in de wereld.

Het Marathoninterview
Frans Timmermans: uur 3

Het Marathoninterview

Play Episode Listen Later Dec 29, 2012 58:00


Frans Timmermans werd begin november 2012 minister van Buitenlandse Zaken in het tweede kabinet Rutte. Eerder was hij staatssecretaris van Europese Zaken onder Balkenende. Daarvoor was hij namens de PvdA lid van de Tweede Kamer. Ellen bespreekt met de bewindsman de toestand in de wereld. Wat drijft Ellen om de Man van Buitenlandse Zaken uit te nodigen? Frans Timmermans is sinds twee maanden minister van Buitenlandse Zaken. Ik heb hem vooral leren kennen via facebook. Geen enkele politicus gaf ons zo nauwkeurig een inkijkje in de politieke arena als hij. Totdat hij enkele weken geleden zoveel boze berichten kreeg naar aanleiding van zijn uitingen over Gaza en Israel, dat ie zich gedwongen zag te stoppen. De week voor de kerst begon hij weer: Ik kan geen vriend meer worden, wel fan. De berichten zijn wel weer vertrouwd open en roepen ook vragen op. Timmermans is door zijn open houding naar de burger een heel andere minister van Buitenlandse Zaken dan zijn voorganger. Als eindredacteur van Bureau Buitenland heb ik bijvoorbeeld vele malen geprobeerd zijn voorganger Uri Rosenthal achter de microfoon te krijgen voor ons programma. Tevergeefs. Durfde hij niet? Was hij te onzeker over zijn dossierkennis? Timmermans vaart dus een open koers, wordt nu al door zijn ambtenaren geroemd om zijn kundigheid. Op zich ook niet vreemd, hij is al jaren actief in de politiek, als Kamerlid en diplomaat. En dat maakt nieuwsgierig, ook naar de mens achter deze minister. Drie uur lang krijg ik de kans meer te weten te komen van deze man die nog de gelofte deed bij zijn aantreden. Waarom blijft hij een belijdend rooms-katholiek, terwijl hij zelf ook weinig positieve ervaringen heeft met deze kerkelijke stroming? Waarom gelooft hij ondanks de crisis nog steeds zo heilig in Europa? Op wat voor manier inspireerden zijn voorganger Max van der Stoel en zijn grootvader, een mijnwerker, hem? Ik beloof u: u gaat het allemaal horen. Timmermans: de samenvattingen uur 1 en 2 Grote beslissingen in de politiek zijn emotioneel – niet rationeel; neem die gedachte mee van Frans Timmermans. Samenvatting eerste uur Het begon met het pessimisme van internationaal gezant Brahimi over het conflict in Syrie. Hij begrijpt het pessimisme, en toch zit er niks anders op dan te wachten op de oplossing die de coalitie zelf zal opbrengen. Assad verliest steeds meer terrein, al gaat dat langzaam, en al blokkeert Moskou de overgang naar ander regime nog. Maar van die langzame oplossing moet het komen, want militaire interventie zal alleen meer kwaad brengen. Wat we wel doen: patriots sturen, maar dat is solidariteit om de Turken in Adana te beschermen. De nieuwe minister van Buitenlandse Zaken is sinds lang weer een sociaaldemocraat – en deze is dan ook gericht op Europa in plaats van vooral te kijken naar de band met Amerika zoals zijn voorgangers. Nou, zegt hij, vooral is het zo dat Amerika helemaal geen aandacht meer voor Europa heeft. Dat is een logisch gevolg van de ontwikkelingen in de wereld. Tot aan val muur en jaren daarna moesten ze wel naar Europa kijken. Nu moet de aandacht naar het verre oosten. En is Europa op zichzelf aangewezen – een goede reden om serieus zelfstandig en sterk te worden. Een sterk Europa en een sterk Noord Afrika – dat zijn de ambities voor Timmermans. Een sterk Noord Afrika waar de mensen kunnen blijven – in plaats van hier te komen. Maar u ging zelf toch ook op pad, weg uit Limburg na de mijnensluiting – jaja, dat was wel zo, maar het echte thuis, dat is het Limburg van zijn jeugd, van zijn opa, de mijnwerker, socialist die katholiek was geworden, nodig voor zijn huwelijk. Die jeugd bij de trotse arbeiders die het relatief goed hadden – dat is bepalend. Trots op zichzelf, angst voor de mijnen, levensgenieters van het mooie roomse leven, arbeiders die wilden dat de kinderen het beter zouden krijgen, studeren, boeken lezen. De vader van Frans is h’et voorbeeld van de sociale stijger; opgeleid bij de marechaussee, en toen als beveiliger bij het ministerie van Buitenlandse Zaken terecht gekomen, waar hij later boekhouder werd. Eerst werd hij een soort nachtwaker bij de ambassade in Parijs, waar er een keiharde scheiding was tussen osm, de diplomaten en hun kinderen en de rest dsm. Ons soort mensen en dat soort mensen – opa kon trots zijn, want voor Frans was dat een reden er extra hard tegen aan te gaan. Dus nu staat hij aan het hoofd van dat apparaat waar dat standenverschil echt niet meer bestaat! Dan gaat het over Frans de boekenliefhebber. Drie boeken per week leest hij als hij tijd heeft. Een van zijn grote literaire helden is Albert Camus – die eigenlijk zegt: Wees gewoon mens. Zoek de zin in jezelf en maak er het beste van. De derde weg - tussen de twee uitersten om danwel te vluchten in het geloof of in zelfmoord. Een mooie vorm van humanisme. En dat zegt de man die nog steeds katholiek is en die als een van de twee nieuwe bewindslieden de gelofte deed – zo waarlijk helpe mij god almachtig! Strijdbaar zegt hij, maar het is mijn gemeenschap, en ik geef die kerk niet over aan die aartsconservatieven zoals de huidige paus. En dan, er is ook echt meer. Met schroom vertelt hij hoe zijn vrouw bij de geboorte van hun jongste kind zeseneenhalf jaar geleden een hersenbloeding kreeg, het zag er heel slecht uit, en toen heeft hij gevraagd om genade en steun en toen heeft hij een wonderlijke warmte gevoeld, een hand in zijn rug. En zijn vrouw herstelde wonderbaarlijk. Ook het feit dat Timmerman op zijn 13-de eenmalig misbruikt is in Rome door een Amerikaanse priester. Het is een pijn die je leven lang mee draagt, maar die hij pas besefte toen Joep Dohmen met het grote misbruikverhaal in de katholieke kerk naar buiten kwam. Het verhaal in de openbaarheid te vertellen heeft hem ontlast. Hij heeft vergeven! Samenvatting tweede uur. Het begon over zijn keuze voor de sociaaldemocratie – wat zocht de katholiek in de PvdA? Hij zocht en vond de emancipatiegedachte. De sociaaldemocratische volkspartij dat is zijn gemeenschap – hij heeft er een paar, zo hoorde we het uur hiervoor ook al over zijn Limburgse thuis dat er ook nog een is - maar goed, dit ook, en dat komt omdat hij overtuigd is van de noodzaak van zelfverheffing. Mensen in een positie brengen dat ze meer van hun eigen leven kunnen maken, het beste uit zichzelf halen. Daarbij voelt hij zich thuis. En dat is iets wat hij nergens anders vindt – niet bij de SP, zoals we van hem weten. En zo kwamen we op 16 februari – het scheidingsmoment. Toen Timmermans een mail stuurde waarin hij zijn zorg uitte dat de PvdA zijn koers kwijtwas en teveel naar de SP opschoof. Een reactie op een interview met Spekman en Cohen. De mail lekte uit, Cohen stapte 4 dagen later op. Vroeg of laat zal uitkomen wie de mail lekte, zegt hij er nu over, en bovendien: het Mailtje heeft Cohen niet beschadigt, het was het laatste zetje. Het pakte goed uit, suggereert de interviewer, Timmermans en Ploumen die de twijfel over Cohen aan zwengelden en nu allebei een goede positie hebben? Nee, nee, hij heeft niks aangezwengeld – en dat is het laatste dat we er over horen. Dan ging het over zijn grote leermeesters en vrienden in de Partij, allebei overleden – Max vd Stoel en Maarten van Traa – de man die zowel woede als ironie binnen de politiek bracht. Allebei autonome krachten in de partij, met gedrevenheid voor de internationale zaak, die kunnen zelfrelativeren, en die allebei, en nu hoorden we voor het eerst een lachje, een afkeer van gezag hadden. Allemaal zaken waar hij zichzelf ook in vinden kan. Waar hij zich helemaal niet in kan vinden is de opmerking die partijgenoten en parlementaire journalisten over hem wel maken, dat Timmermans over lijken kan gaan om te bereiken wat hij wil. Ik ben direct, on-Limburgs, zegt hij, en er zit wel de plicht tot zelfverheffing in – woekeren met je talenten. Dat wordt als grenzeloos ambitieus gezien – soit! En die onwerkbare relatie met Bert Koenders in een ver verleden, dat was gewoon een totale clash van karakters en ze waren zo stom om anderen daarvan te laten genieten voordat ze dat inzagen en het oplosten. Dan heeft hij nog een advies aan Nederland als het gaat om ons en Europa: die houding van Nederland, met de vuist op tafel slaan, en dat we pikken het niet meer! Die houding moeten we weer afleren – je moet weten wanneer wel en niet die vuist te gebruiken en die rol speelt hij wel in gesprekken met emotio. Uiteindelijk kwamen we nog op de hoeveelheid en de rol van de ambassades. Waarom maken we er niet allemaal Europese vertegenwoordigers van? Dat zou niet goed zijn voor de Handelsbevordering – dat gaan Duitsers of Europeanen echt niet voor ons doen. Een interessante gedachte voor de grote Europeaan.

Het Marathoninterview
Frans Timmermans: uur 2

Het Marathoninterview

Play Episode Listen Later Dec 29, 2012 58:00


Frans Timmermans werd begin november 2012 minister van Buitenlandse Zaken in het tweede kabinet Rutte. Eerder was hij staatssecretaris van Europese Zaken onder Balkenende. Daarvoor was hij namens de PvdA lid van de Tweede Kamer. Ellen bespreekt met de bewindsman de toestand in de wereld. Wat drijft Ellen om de Man van Buitenlandse Zaken uit te nodigen? Frans Timmermans is sinds twee maanden minister van Buitenlandse Zaken. Ik heb hem vooral leren kennen via facebook. Geen enkele politicus gaf ons zo nauwkeurig een inkijkje in de politieke arena als hij. Totdat hij enkele weken geleden zoveel boze berichten kreeg naar aanleiding van zijn uitingen over Gaza en Israel, dat ie zich gedwongen zag te stoppen. De week voor de kerst begon hij weer: Ik kan geen vriend meer worden, wel fan. De berichten zijn wel weer vertrouwd open en roepen ook vragen op. Timmermans is door zijn open houding naar de burger een heel andere minister van Buitenlandse Zaken dan zijn voorganger. Als eindredacteur van Bureau Buitenland heb ik bijvoorbeeld vele malen geprobeerd zijn voorganger Uri Rosenthal achter de microfoon te krijgen voor ons programma. Tevergeefs. Durfde hij niet? Was hij te onzeker over zijn dossierkennis? Timmermans vaart dus een open koers, wordt nu al door zijn ambtenaren geroemd om zijn kundigheid. Op zich ook niet vreemd, hij is al jaren actief in de politiek, als Kamerlid en diplomaat. En dat maakt nieuwsgierig, ook naar de mens achter deze minister. Drie uur lang krijg ik de kans meer te weten te komen van deze man die nog de gelofte deed bij zijn aantreden. Waarom blijft hij een belijdend rooms-katholiek, terwijl hij zelf ook weinig positieve ervaringen heeft met deze kerkelijke stroming? Waarom gelooft hij ondanks de crisis nog steeds zo heilig in Europa? Op wat voor manier inspireerden zijn voorganger Max van der Stoel en zijn grootvader, een mijnwerker, hem? Ik beloof u: u gaat het allemaal horen. Timmermans: de samenvattingen uur 1 en 2 Grote beslissingen in de politiek zijn emotioneel – niet rationeel; neem die gedachte mee van Frans Timmermans. Samenvatting eerste uur Het begon met het pessimisme van internationaal gezant Brahimi over het conflict in Syrie. Hij begrijpt het pessimisme, en toch zit er niks anders op dan te wachten op de oplossing die de coalitie zelf zal opbrengen. Assad verliest steeds meer terrein, al gaat dat langzaam, en al blokkeert Moskou de overgang naar ander regime nog. Maar van die langzame oplossing moet het komen, want militaire interventie zal alleen meer kwaad brengen. Wat we wel doen: patriots sturen, maar dat is solidariteit om de Turken in Adana te beschermen. De nieuwe minister van Buitenlandse Zaken is sinds lang weer een sociaaldemocraat – en deze is dan ook gericht op Europa in plaats van vooral te kijken naar de band met Amerika zoals zijn voorgangers. Nou, zegt hij, vooral is het zo dat Amerika helemaal geen aandacht meer voor Europa heeft. Dat is een logisch gevolg van de ontwikkelingen in de wereld. Tot aan val muur en jaren daarna moesten ze wel naar Europa kijken. Nu moet de aandacht naar het verre oosten. En is Europa op zichzelf aangewezen – een goede reden om serieus zelfstandig en sterk te worden. Een sterk Europa en een sterk Noord Afrika – dat zijn de ambities voor Timmermans. Een sterk Noord Afrika waar de mensen kunnen blijven – in plaats van hier te komen. Maar u ging zelf toch ook op pad, weg uit Limburg na de mijnensluiting – jaja, dat was wel zo, maar het echte thuis, dat is het Limburg van zijn jeugd, van zijn opa, de mijnwerker, socialist die katholiek was geworden, nodig voor zijn huwelijk. Die jeugd bij de trotse arbeiders die het relatief goed hadden – dat is bepalend. Trots op zichzelf, angst voor de mijnen, levensgenieters van het mooie roomse leven, arbeiders die wilden dat de kinderen het beter zouden krijgen, studeren, boeken lezen. De vader van Frans is h’et voorbeeld van de sociale stijger; opgeleid bij de marechaussee, en toen als beveiliger bij het ministerie van Buitenlandse Zaken terecht gekomen, waar hij later boekhouder werd. Eerst werd hij een soort nachtwaker bij de ambassade in Parijs, waar er een keiharde scheiding was tussen osm, de diplomaten en hun kinderen en de rest dsm. Ons soort mensen en dat soort mensen – opa kon trots zijn, want voor Frans was dat een reden er extra hard tegen aan te gaan. Dus nu staat hij aan het hoofd van dat apparaat waar dat standenverschil echt niet meer bestaat! Dan gaat het over Frans de boekenliefhebber. Drie boeken per week leest hij als hij tijd heeft. Een van zijn grote literaire helden is Albert Camus – die eigenlijk zegt: Wees gewoon mens. Zoek de zin in jezelf en maak er het beste van. De derde weg - tussen de twee uitersten om danwel te vluchten in het geloof of in zelfmoord. Een mooie vorm van humanisme. En dat zegt de man die nog steeds katholiek is en die als een van de twee nieuwe bewindslieden de gelofte deed – zo waarlijk helpe mij god almachtig! Strijdbaar zegt hij, maar het is mijn gemeenschap, en ik geef die kerk niet over aan die aartsconservatieven zoals de huidige paus. En dan, er is ook echt meer. Met schroom vertelt hij hoe zijn vrouw bij de geboorte van hun jongste kind zeseneenhalf jaar geleden een hersenbloeding kreeg, het zag er heel slecht uit, en toen heeft hij gevraagd om genade en steun en toen heeft hij een wonderlijke warmte gevoeld, een hand in zijn rug. En zijn vrouw herstelde wonderbaarlijk. Ook het feit dat Timmerman op zijn 13-de eenmalig misbruikt is in Rome door een Amerikaanse priester. Het is een pijn die je leven lang mee draagt, maar die hij pas besefte toen Joep Dohmen met het grote misbruikverhaal in de katholieke kerk naar buiten kwam. Het verhaal in de openbaarheid te vertellen heeft hem ontlast. Hij heeft vergeven! Samenvatting tweede uur. Het begon over zijn keuze voor de sociaaldemocratie – wat zocht de katholiek in de PvdA? Hij zocht en vond de emancipatiegedachte. De sociaaldemocratische volkspartij dat is zijn gemeenschap – hij heeft er een paar, zo hoorde we het uur hiervoor ook al over zijn Limburgse thuis dat er ook nog een is - maar goed, dit ook, en dat komt omdat hij overtuigd is van de noodzaak van zelfverheffing. Mensen in een positie brengen dat ze meer van hun eigen leven kunnen maken, het beste uit zichzelf halen. Daarbij voelt hij zich thuis. En dat is iets wat hij nergens anders vindt – niet bij de SP, zoals we van hem weten. En zo kwamen we op 16 februari – het scheidingsmoment. Toen Timmermans een mail stuurde waarin hij zijn zorg uitte dat de PvdA zijn koers kwijtwas en teveel naar de SP opschoof. Een reactie op een interview met Spekman en Cohen. De mail lekte uit, Cohen stapte 4 dagen later op. Vroeg of laat zal uitkomen wie de mail lekte, zegt hij er nu over, en bovendien: het Mailtje heeft Cohen niet beschadigt, het was het laatste zetje. Het pakte goed uit, suggereert de interviewer, Timmermans en Ploumen die de twijfel over Cohen aan zwengelden en nu allebei een goede positie hebben? Nee, nee, hij heeft niks aangezwengeld – en dat is het laatste dat we er over horen. Dan ging het over zijn grote leermeesters en vrienden in de Partij, allebei overleden – Max vd Stoel en Maarten van Traa – de man die zowel woede als ironie binnen de politiek bracht. Allebei autonome krachten in de partij, met gedrevenheid voor de internationale zaak, die kunnen zelfrelativeren, en die allebei, en nu hoorden we voor het eerst een lachje, een afkeer van gezag hadden. Allemaal zaken waar hij zichzelf ook in vinden kan. Waar hij zich helemaal niet in kan vinden is de opmerking die partijgenoten en parlementaire journalisten over hem wel maken, dat Timmermans over lijken kan gaan om te bereiken wat hij wil. Ik ben direct, on-Limburgs, zegt hij, en er zit wel de plicht tot zelfverheffing in – woekeren met je talenten. Dat wordt als grenzeloos ambitieus gezien – soit! En die onwerkbare relatie met Bert Koenders in een ver verleden, dat was gewoon een totale clash van karakters en ze waren zo stom om anderen daarvan te laten genieten voordat ze dat inzagen en het oplosten. Dan heeft hij nog een advies aan Nederland als het gaat om ons en Europa: die houding van Nederland, met de vuist op tafel slaan, en dat we pikken het niet meer! Die houding moeten we weer afleren – je moet weten wanneer wel en niet die vuist te gebruiken en die rol speelt hij wel in gesprekken met emotio. Uiteindelijk kwamen we nog op de hoeveelheid en de rol van de ambassades. Waarom maken we er niet allemaal Europese vertegenwoordigers van? Dat zou niet goed zijn voor de Handelsbevordering – dat gaan Duitsers of Europeanen echt niet voor ons doen. Een interessante gedachte voor de grote Europeaan.

Het Marathoninterview
Frans Timmermans: uur 1

Het Marathoninterview

Play Episode Listen Later Dec 29, 2012 59:00


Frans Timmermans werd begin november 2012 minister van Buitenlandse Zaken in het tweede kabinet Rutte. Eerder was hij staatssecretaris van Europese Zaken onder Balkenende. Daarvoor was hij namens de PvdA lid van de Tweede Kamer. Ellen bespreekt met de bewindsman de toestand in de wereld. Wat drijft Ellen van Dalen om de Man van Buitenlandse Zaken uit te nodigen? Frans Timmermans is sinds twee maanden minister van Buitenlandse Zaken. Ik heb hem vooral leren kennen via facebook. Geen enkele politicus gaf ons zo nauwkeurig een inkijkje in de politieke arena als hij. Totdat hij enkele weken geleden zoveel boze berichten kreeg naar aanleiding van zijn uitingen over Gaza en Israel, dat ie zich gedwongen zag te stoppen. De week voor de kerst begon hij weer: Ik kan geen vriend meer worden, wel fan. De berichten zijn wel weer vertrouwd open en roepen ook vragen op. Timmermans is door zijn open houding naar de burger een heel andere minister van Buitenlandse Zaken dan zijn voorganger. Als eindredacteur van Bureau Buitenland heb ik bijvoorbeeld vele malen geprobeerd zijn voorganger Uri Rosenthal achter de microfoon te krijgen voor ons programma. Tevergeefs. Durfde hij niet? Was hij te onzeker over zijn dossierkennis? Timmermans vaart dus een open koers, wordt nu al door zijn ambtenaren geroemd om zijn kundigheid. Op zich ook niet vreemd, hij is al jaren actief in de politiek, als Kamerlid en diplomaat. En dat maakt nieuwsgierig, ook naar de mens achter deze minister. Drie uur lang krijg ik de kans meer te weten te komen van deze man die nog de gelofte deed bij zijn aantreden. Waarom blijft hij een belijdend rooms-katholiek, terwijl hij zelf ook weinig positieve ervaringen heeft met deze kerkelijke stroming? Waarom gelooft hij ondanks de crisis nog steeds zo heilig in Europa? Op wat voor manier inspireerden zijn voorganger Max van der Stoel en zijn grootvader, een mijnwerker, hem? Ik beloof u: u gaat het allemaal horen. Timmermans: de samenvattingen uur 1 en 2 Grote beslissingen in de politiek zijn emotioneel – niet rationeel; neem die gedachte mee van Frans Timmermans. Samenvatting eerste uur Het begon met het pessimisme van internationaal gezant Brahimi over het conflict in Syrie. Hij begrijpt het pessimisme, en toch zit er niks anders op dan te wachten op de oplossing die de coalitie zelf zal opbrengen. Assad verliest steeds meer terrein, al gaat dat langzaam, en al blokkeert Moskou de overgang naar ander regime nog. Maar van die langzame oplossing moet het komen, want militaire interventie zal alleen meer kwaad brengen. Wat we wel doen: patriots sturen, maar dat is solidariteit om de Turken in Adana te beschermen. De nieuwe minister van Buitenlandse Zaken is sinds lang weer een sociaaldemocraat – en deze is dan ook gericht op Europa in plaats van vooral te kijken naar de band met Amerika zoals zijn voorgangers. Nou, zegt hij, vooral is het zo dat Amerika helemaal geen aandacht meer voor Europa heeft. Dat is een logisch gevolg van de ontwikkelingen in de wereld. Tot aan val muur en jaren daarna moesten ze wel naar Europa kijken. Nu moet de aandacht naar het verre oosten. En is Europa op zichzelf aangewezen – een goede reden om serieus zelfstandig en sterk te worden. Een sterk Europa en een sterk Noord Afrika – dat zijn de ambities voor Timmermans. Een sterk Noord Afrika waar de mensen kunnen blijven – in plaats van hier te komen. Maar u ging zelf toch ook op pad, weg uit Limburg na de mijnensluiting – jaja, dat was wel zo, maar het echte thuis, dat is het Limburg van zijn jeugd, van zijn opa, de mijnwerker, socialist die katholiek was geworden, nodig voor zijn huwelijk. Die jeugd bij de trotse arbeiders die het relatief goed hadden – dat is bepalend. Trots op zichzelf, angst voor de mijnen, levensgenieters van het mooie roomse leven, arbeiders die wilden dat de kinderen het beter zouden krijgen, studeren, boeken lezen. De vader van Frans is het voorbeeld van de sociale stijger; opgeleid bij de marechaussee, en toen als beveiliger bij het ministerie van Buitenlandse Zaken terecht gekomen, waar hij later boekhouder werd. Eerst werd hij een soort nachtwaker bij de ambassade in Parijs, waar er een keiharde scheiding was tussen osm, de diplomaten en hun kinderen en de rest dsm. Ons soort mensen en dat soort mensen – opa kon trots zijn, want voor Frans was dat een reden er extra hard tegen aan te gaan. Dus nu staat hij aan het hoofd van dat apparaat waar dat standenverschil echt niet meer bestaat! Dan gaat het over Frans de boekenliefhebber. Drie boeken per week leest hij als hij tijd heeft. Een van zijn grote literaire helden is Albert Camus – die eigenlijk zegt: Wees gewoon mens. Zoek de zin in jezelf en maak er het beste van. De derde weg - tussen de twee uitersten om danwel te vluchten in het geloof of in zelfmoord. Een mooie vorm van humanisme. En dat zegt de man die nog steeds katholiek is en die als een van de twee nieuwe bewindslieden de gelofte deed – zo waarlijk helpe mij god almachtig! Strijdbaar zegt hij, maar het is mijn gemeenschap, en ik geef die kerk niet over aan die aartsconservatieven zoals de huidige paus. En dan, er is ook echt meer. Met schroom vertelt hij hoe zijn vrouw bij de geboorte van hun jongste kind zeseneenhalf jaar geleden een hersenbloeding kreeg, het zag er heel slecht uit, en toen heeft hij gevraagd om genade en steun en toen heeft hij een wonderlijke warmte gevoeld, een hand in zijn rug. En zijn vrouw herstelde wonderbaarlijk. Ook het feit dat Timmerman op zijn 13-de eenmalig misbruikt is in Rome door een Amerikaanse priester. Het is een pijn die je leven lang mee draagt, maar die hij pas besefte toen Joep Dohmen met het grote misbruikverhaal in de katholieke kerk naar buiten kwam. Het verhaal in de openbaarheid te vertellen heeft hem ontlast. Hij heeft vergeven! Samenvatting tweede uur. Het begon over zijn keuze voor de sociaaldemocratie – wat zocht de katholiek in de PvdA? Hij zocht en vond de emancipatiegedachte. De sociaaldemocratische volkspartij dat is zijn gemeenschap – hij heeft er een paar, zo hoorde we het uur hiervoor ook al over zijn Limburgse thuis dat er ook nog een is - maar goed, dit ook, en dat komt omdat hij overtuigd is van de noodzaak van zelfverheffing. Mensen in een positie brengen dat ze meer van hun eigen leven kunnen maken, het beste uit zichzelf halen. Daarbij voelt hij zich thuis. En dat is iets wat hij nergens anders vindt – niet bij de SP, zoals we van hem weten. En zo kwamen we op 16 februari – het scheidingsmoment. Toen Timmermans een mail stuurde waarin hij zijn zorg uitte dat de PvdA zijn koers kwijtwas en teveel naar de SP opschoof. Een reactie op een interview met Spekman en Cohen. De mail lekte uit, Cohen stapte 4 dagen later op. Vroeg of laat zal uitkomen wie de mail lekte, zegt hij er nu over, en bovendien: het Mailtje heeft Cohen niet beschadigt, het was het laatste zetje. Het pakte goed uit, suggereert de interviewer, Timmermans en Ploumen die de twijfel over Cohen aan zwengelden en nu allebei een goede positie hebben? Nee, nee, hij heeft niks aangezwengeld – en dat is het laatste dat we er over horen. Dan ging het over zijn grote leermeesters en vrienden in de Partij, allebei overleden – Max vd Stoel en Maarten van Traa – de man die zowel woede als ironie binnen de politiek bracht. Allebei autonome krachten in de partij, met gedrevenheid voor de internationale zaak, die kunnen zelfrelativeren, en die allebei, en nu hoorden we voor het eerst een lachje, een afkeer van gezag hadden. Allemaal zaken waar hij zichzelf ook in vinden kan. Waar hij zich helemaal niet in kan vinden is de opmerking die partijgenoten en parlementaire journalisten over hem wel maken, dat Timmermans over lijken kan gaan om te bereiken wat hij wil. Ik ben direct, on-Limburgs, zegt hij, en er zit wel de plicht tot zelfverheffing in – woekeren met je talenten. Dat wordt als grenzeloos ambitieus gezien – soit! En die onwerkbare relatie met Bert Koenders in een ver verleden, dat was gewoon een totale clash van karakters en ze waren zo stom om anderen daarvan te laten genieten voordat ze dat inzagen en het oplosten. Dan heeft hij nog een advies aan Nederland als het gaat om ons en Europa: die houding van Nederland, met de vuist op tafel slaan, en dat we pikken het niet meer! Die houding moeten we weer afleren – je moet weten wanneer wel en niet die vuist te gebruiken en die rol speelt hij wel in gesprekken met emotie. Uiteindelijk kwamen we nog op de hoeveelheid en de rol van de ambassades. Waarom maken we er niet allemaal Europese vertegenwoordigers van? Dat zou niet goed zijn voor de Handelsbevordering – dat gaan Duitsers of Europeanen echt niet voor ons doen. Een interessante gedachte voor de grote Europeaan.

Radio Bergeijk
Radio Bergeijk: 16 april 2003

Radio Bergeijk

Play Episode Listen Later Feb 8, 2011 14:18


Vandaag in de gevorderde vogelpest uitzending, aandacht voor de vogelpest in Bergeijk. Allereerst een brief van de minister-president J.P. Balkenende. Dan Annelies Riemstra, pluimveehoudster, te gast in de studio. En nog op lokatie bij Riemstra’s pluimveehouderij. Meer op de site van Radio Bergeijk

Het Marathoninterview
Piet de Rooy: uur 2

Het Marathoninterview

Play Episode Listen Later Dec 25, 2010 56:44


Bij zijn afscheidsrede vorig jaar als hoogleraar vroeg hij zich af of Nederlanders door de eeuwen heen wel zo tolerant waren als wij denken, en zijn wij ons vermogen kwijtgeraakt met alle soorten godsdiensten en afwijkingen om te gaan? Piet de Rooy (1944) is historicus, gespecialiseerd in de eigentijdse geschiedenis van Nederland. Gebrek aan tolerantie, religie en scheiding van kerk en staat, de oude waarden van de sociaaldemocratie, de cultuurgeschiedenis van de negentiende eeuw – het is slechts een greep uit de onderwerpen waarover hij schreef. Kortweg Nederland: wat iedereen wil weten over onze geschiedenis heette zijn bijdrage aan de in 2006 tot stand gekomen Canon van Nederland. Deze kenner van de Nederlandse geschiedenis wordt geïnterviewd door Jos Palm. ---------------------------------------- Verkorte weergave van het verhaal van Piet de Rooy Deze gast houdt niet van polarisatie en vindt zelfbeperking een onderschatte maatschappelijke kwaliteit. Misschien blijkt hij de ideale gast voor deze avond te zijn, want hij kan uitleggen waarom vrede en welbehagen bij Nederland horen – of in elk geval, waarom wij lang gedacht hebben dat die bij Nederland horen. Als het land in de war is, of als het zichzelf in de war heeft verklaard, zei hij ooit, dan zoekt men de historici op. Die mogen ter geruststelling komen vertellen dat het allemaal zo'n vaart niet loopt. Dat de geschiedenis bewijst dat het burgerlijke en het tolerante de hartslag is van onze natie. In 1985 werd hij hoogleraar Geschiedenis van Nederland vanaf de Middeleeuwen aan de Universiteit van Amsterdam. Vorig jaar nam hij afscheid. Gebrek aan tolerantie, religie en scheiding van kerk en staat, de oude waarden van de sociaaldemocratie – het is slechts een greep uit de onderwerpen waarover hij schreef. In De republiek der rivaliteiten beschreef hij het Nederland van de negentiende eeuw. En Kortweg Nederland: wat iedereen wil weten over onze geschiedenis heette zijn bijdrage aan de in 2006 tot stand gekomen Canon van Nederland. Eerder zat hij een commissie voor, die aanbevelingen deed over de verbetering van het geschiedenisonderwijs – de commissie de Rooy. Want over hem hebben we het: Piet de Rooy, historicus. Hij groeide op als protestantse jongen met een sociaaldemocratische inborst – en hoe dat in zijn familiegeschiedenis zit, daar komen we vanavond nog wel achter. Het hele vaderland lijkt in hem verenigd – de grote stad Rotterdam, het achterland van Brabant. De reformatie kent voor hem geen geheimen, de grootste arbeidersstad van het land niet, het dorp niet en zelfs het katholicisme niet. Met die bagage ging hij in de woelige jaren zestig in Amsterdam studeren en in 1966 trouwde hij – dus ook de liefde en de provocatie zijn hem evenmin ontgaan. Een homo universalis van de polder dus, en ook een homo historicus. Samenvatting eerste uur Marathon Piet de Rooy U luistert naar Het Marathoninterview met historicus Piet de Rooy, professor in ruste in de moderne Nederlandse geschiedenis. Het professor-in-ruste zijn, daarover zei hij: ik kan het iedereen aanraden. Wat hij voorheen deed, lezen en schrijven, dat gaat door, maar nu zonder gestoord te worden door vergaderingen. De heren keken terug naar het afgelopen jaar, naar het land dat een paar jaar geleden door premier Balkenende in de war werd verklaard. Interviewer Jos Palm begint bij het CDA congres. Wat zag hij daar gebeuren? De historische basis van de CDA, zijn twee peilers, de getuigenispartij en de bestuurderspartij – die twee stromingen bleken niet meer verenigd te kunnen worden, dat zag de historicus. En de consensus die manmoedig werd gezocht, dat is wel degelijk Nederlands – in Nederland wordt degene die afwijkt niet op handen gedragen. Maar het probleem is niet opgelost, constateert de Rooy, er moet nog een keuze komen. Er volgt een klein college over de moeizame ontstaansgeschiedenis van het CDA. De progressieve katholiek Piet Steenkamp kwam met de magistrale oplossing: we moeten het christendom zien als een continue uitdaging. Helaas zijn behaalde resultaten in het verleden niet meteen herhaalbaar, zegt hij, dus nu moet er een ander konijn uit de hoed komen. En wat is er toch met de PvdA aan de hand – nu op 16 zetels in de laatste peilingen? Ten diepste ligt het probleem hier: het ging altijd om bestaanszekerheid, een verzorgingsstaat inrichten, wat van groot maatschappelijk belang is geweest, maar daarmee committeer je je ook aan economische groei. En de sociaaldemocratie is iets te gedachteloos meegegaan aan het Angelsaksische neoliberalisme, het geloof in de vrije markt. Te laat kwamen ze erachter dat een deel van de achterban was afgehaakt, en toen was er geen antwoord meer. Maar volgens de Rooy is het begrip bestaanszekerheid nog steeds de basis voor de toekomst van de sociaaldemocratie. Want er zullen golven van bestaansonzekerheid over het land spoelen – kijk bv maar naar onze postbodes. Het zal tijd nemen voor de PvdA de kiezers zal herwinnen die ze in die neoliberale jaren zijn kwijtgeraakt. En overtuig die mensen van je visie, in plaats van de platte klantenjacht, zoals het nu gaat in de politieke cultuur. De PvdA zal het pas beter gaan doen als ze die cultuur naar hun hand kunnen zetten. Het gaat misschien niet om de ideologie, maar om hoe de partijen functioneren – dat gaat voor de verdwijnende middenpartijen van CDA en PvdA allebei op. Ze moeten de achterban betrekken bij het beleid, en daar is niet veel ervaring mee. Het CDA congres was misschien een beginnetje daarvan. De bevolking verandert niet zoveel, zegt hij, blijkt alle onderzoeken – er zijn middengroepen, die blijven, en die blijven ook verdeeld over links en rechts. Dus paniek over de PVV voelt hij niet? Nee, zegt hij paniek is überhaupt geen goed idee, je kan beter kijken naar het model van afvaardiging. Wat voor soort vertegenwoordigers willen we hebben – daar hebben de PVV stemmers iets over gezegd: wij willen vertegenwoordigers die dicht bij henzelf staan. Samenvatting tweede uur Eerst kregen we een beeld van de vader van Piet de Rooy. Vader de Rooy kwam uit een protestant boerengezin, maar werd naar de kweekschool gestuurd omdat hij bij zijn geboorte door een ruwe tangbevalling een oog had verloren – en daarom was hij niet geschikt voor het boerenbedrijf. De Rooy herinnert hem als een hardwerkende man, die later altijd zat te studeren, voor MO aktes. In de oorlog was vader de Rooy als onderwijzer gevraagd voor een verzetsgroep, en vlak na de oorlog ging de vader op reis naar Duitsland, om dat land met eigen ogen eens te zien. Hij kwam terug met toeristische verhalen, want het waren de jaren 50, over de oorlog en seks werd niet gesproken, zegt hij. Zijn vader stierf toen Piet 18 was. In zijn jeugd, op vakantie bij zijn grootouders op het Brabantse platteland, kwam hij erachter dat er achter de protestante enclave waar zijn familie in leefde, de rest voornamelijk katholiek bleek te zijn. Waar je met een katholiek vriendje wel leuk Pausje en misdienaartje kon spelen en toch ontdekte dat er een duidelijke ándere cultuur bestond. Het werd een besef dat nog nuttig bleek toen Piet de Rooy zijn misschien wel beste boek schreef, zoals Jos Palm het omschrijft: De republiek van rivaliteiten. Als de schrijver het kort moet samenvatten: In de 19-de eeuw is Nederland een natie geweest waarin iedereen accepteerde dat de protestanten de dominante groep was, dat werd ook door katholieken erkend. En dat gaat tegen het geldende beeld in. Maar in de loop van de eeuw werd het koor van andersdenkenden steeds sterker, het was niet homogeen meer. De katholieken, de liberalen, de protestanten. de socialisten – allemaal te klein voor dominantie, en te groot om rivaliteiten uit de weg te gaan, te groot voor homogeniteit. Daardoor werden we een land dat zijn eenheid in verscheidenheid erkende – en het belang ervan werd erkend, omdat dat de enige manier is om sterk in de wereld te staan. En als je dat met nu vergelijkt? Dan zie je dat we met onze rug naar Europa staan. Hij noemt het historische dieptepunt van ons NEE in het referendum over de grondwet. De toenmalige staatssecretaris Nicolai die met een Hema taart kwam met de tekst Europa best wel belangrijk – als dat het nivo is van onze politici als het over Europa en onze plek in de wereld gaat… We waren gebleven bij de zelfbeperking als maatschappelijk ideaal en als realiteit in het dagelijks leven van de wederopbouwtijd – waarin een wandeling maken al een vorm was van iets geks doen Het derde uur Het Nederland dat vanuit haar 19-de eeuwse geschiedenis om kon gaan met verschillen heeft dat vermogen verloren in de jaren 60 met zijn eenheidsideaal - en Het populisme is een kortdurend verschijnsel en het biedt niets nieuws – laten we in elk geval deze twee wijsheden onthouden van onze gast van vanavond. Dit was het Marathoninterview - U luisterde de afgelopen drie uur naar Jos Palm in gesprek met Piet de Rooy, historicus, professor in ruste in de moderne Nederlandse geschiedenis.

Het Marathoninterview
Piet de Rooy: uur 1

Het Marathoninterview

Play Episode Listen Later Dec 25, 2010 54:50


Bij zijn afscheidsrede vorig jaar als hoogleraar vroeg hij zich af of Nederlanders door de eeuwen heen wel zo tolerant waren als wij denken, en zijn wij ons vermogen kwijtgeraakt met alle soorten godsdiensten en afwijkingen om te gaan? Piet de Rooy (1944) is historicus, gespecialiseerd in de eigentijdse geschiedenis van Nederland. Gebrek aan tolerantie, religie en scheiding van kerk en staat, de oude waarden van de sociaaldemocratie, de cultuurgeschiedenis van de negentiende eeuw – het is slechts een greep uit de onderwerpen waarover hij schreef. Kortweg Nederland: wat iedereen wil weten over onze geschiedenis heette zijn bijdrage aan de in 2006 tot stand gekomen Canon van Nederland. Deze kenner van de Nederlandse geschiedenis wordt geïnterviewd door Jos Palm. ---------------------------------------- Verkorte weergave van het verhaal van Piet de Rooy Deze gast houdt niet van polarisatie en vindt zelfbeperking een onderschatte maatschappelijke kwaliteit. Misschien blijkt hij de ideale gast voor deze avond te zijn, want hij kan uitleggen waarom vrede en welbehagen bij Nederland horen – of in elk geval, waarom wij lang gedacht hebben dat die bij Nederland horen. Als het land in de war is, of als het zichzelf in de war heeft verklaard, zei hij ooit, dan zoekt men de historici op. Die mogen ter geruststelling komen vertellen dat het allemaal zo'n vaart niet loopt. Dat de geschiedenis bewijst dat het burgerlijke en het tolerante de hartslag is van onze natie. In 1985 werd hij hoogleraar Geschiedenis van Nederland vanaf de Middeleeuwen aan de Universiteit van Amsterdam. Vorig jaar nam hij afscheid. Gebrek aan tolerantie, religie en scheiding van kerk en staat, de oude waarden van de sociaaldemocratie – het is slechts een greep uit de onderwerpen waarover hij schreef. In De republiek der rivaliteiten beschreef hij het Nederland van de negentiende eeuw. En Kortweg Nederland: wat iedereen wil weten over onze geschiedenis heette zijn bijdrage aan de in 2006 tot stand gekomen Canon van Nederland. Eerder zat hij een commissie voor, die aanbevelingen deed over de verbetering van het geschiedenisonderwijs – de commissie de Rooy. Want over hem hebben we het: Piet de Rooy, historicus. Hij groeide op als protestantse jongen met een sociaaldemocratische inborst – en hoe dat in zijn familiegeschiedenis zit, daar komen we vanavond nog wel achter. Het hele vaderland lijkt in hem verenigd – de grote stad Rotterdam, het achterland van Brabant. De reformatie kent voor hem geen geheimen, de grootste arbeidersstad van het land niet, het dorp niet en zelfs het katholicisme niet. Met die bagage ging hij in de woelige jaren zestig in Amsterdam studeren en in 1966 trouwde hij – dus ook de liefde en de provocatie zijn hem evenmin ontgaan. Een homo universalis van de polder dus, en ook een homo historicus. Samenvatting eerste uur Marathon Piet de Rooy U luistert naar Het Marathoninterview met historicus Piet de Rooy, professor in ruste in de moderne Nederlandse geschiedenis. Het professor-in-ruste zijn, daarover zei hij: ik kan het iedereen aanraden. Wat hij voorheen deed, lezen en schrijven, dat gaat door, maar nu zonder gestoord te worden door vergaderingen. De heren keken terug naar het afgelopen jaar, naar het land dat een paar jaar geleden door premier Balkenende in de war werd verklaard. Interviewer Jos Palm begint bij het CDA congres. Wat zag hij daar gebeuren? De historische basis van de CDA, zijn twee peilers, de getuigenispartij en de bestuurderspartij – die twee stromingen bleken niet meer verenigd te kunnen worden, dat zag de historicus. En de consensus die manmoedig werd gezocht, dat is wel degelijk Nederlands – in Nederland wordt degene die afwijkt niet op handen gedragen. Maar het probleem is niet opgelost, constateert de Rooy, er moet nog een keuze komen. Er volgt een klein college over de moeizame ontstaansgeschiedenis van het CDA. De progressieve katholiek Piet Steenkamp kwam met de magistrale oplossing: we moeten het christendom zien als een continue uitdaging. Helaas zijn behaalde resultaten in het verleden niet meteen herhaalbaar, zegt hij, dus nu moet er een ander konijn uit de hoed komen. En wat is er toch met de PvdA aan de hand – nu op 16 zetels in de laatste peilingen? Ten diepste ligt het probleem hier: het ging altijd om bestaanszekerheid, een verzorgingsstaat inrichten, wat van groot maatschappelijk belang is geweest, maar daarmee committeer je je ook aan economische groei. En de sociaaldemocratie is iets te gedachteloos meegegaan aan het Angelsaksische neoliberalisme, het geloof in de vrije markt. Te laat kwamen ze erachter dat een deel van de achterban was afgehaakt, en toen was er geen antwoord meer. Maar volgens de Rooy is het begrip bestaanszekerheid nog steeds de basis voor de toekomst van de sociaaldemocratie. Want er zullen golven van bestaansonzekerheid over het land spoelen – kijk bv maar naar onze postbodes. Het zal tijd nemen voor de PvdA de kiezers zal herwinnen die ze in die neoliberale jaren zijn kwijtgeraakt. En overtuig die mensen van je visie, in plaats van de platte klantenjacht, zoals het nu gaat in de politieke cultuur. De PvdA zal het pas beter gaan doen als ze die cultuur naar hun hand kunnen zetten. Het gaat misschien niet om de ideologie, maar om hoe de partijen functioneren – dat gaat voor de verdwijnende middenpartijen van CDA en PvdA allebei op. Ze moeten de achterban betrekken bij het beleid, en daar is niet veel ervaring mee. Het CDA congres was misschien een beginnetje daarvan. De bevolking verandert niet zoveel, zegt hij, blijkt alle onderzoeken – er zijn middengroepen, die blijven, en die blijven ook verdeeld over links en rechts. Dus paniek over de PVV voelt hij niet? Nee, zegt hij paniek is überhaupt geen goed idee, je kan beter kijken naar het model van afvaardiging. Wat voor soort vertegenwoordigers willen we hebben – daar hebben de PVV stemmers iets over gezegd: wij willen vertegenwoordigers die dicht bij henzelf staan. Samenvatting tweede uur Eerst kregen we een beeld van de vader van Piet de Rooy. Vader de Rooy kwam uit een protestant boerengezin, maar werd naar de kweekschool gestuurd omdat hij bij zijn geboorte door een ruwe tangbevalling een oog had verloren – en daarom was hij niet geschikt voor het boerenbedrijf. De Rooy herinnert hem als een hardwerkende man, die later altijd zat te studeren, voor MO aktes. In de oorlog was vader de Rooy als onderwijzer gevraagd voor een verzetsgroep, en vlak na de oorlog ging de vader op reis naar Duitsland, om dat land met eigen ogen eens te zien. Hij kwam terug met toeristische verhalen, want het waren de jaren 50, over de oorlog en seks werd niet gesproken, zegt hij. Zijn vader stierf toen Piet 18 was. In zijn jeugd, op vakantie bij zijn grootouders op het Brabantse platteland, kwam hij erachter dat er achter de protestante enclave waar zijn familie in leefde, de rest voornamelijk katholiek bleek te zijn. Waar je met een katholiek vriendje wel leuk Pausje en misdienaartje kon spelen en toch ontdekte dat er een duidelijke ándere cultuur bestond. Het werd een besef dat nog nuttig bleek toen Piet de Rooy zijn misschien wel beste boek schreef, zoals Jos Palm het omschrijft: De republiek van rivaliteiten. Als de schrijver het kort moet samenvatten: In de 19-de eeuw is Nederland een natie geweest waarin iedereen accepteerde dat de protestanten de dominante groep was, dat werd ook door katholieken erkend. En dat gaat tegen het geldende beeld in. Maar in de loop van de eeuw werd het koor van andersdenkenden steeds sterker, het was niet homogeen meer. De katholieken, de liberalen, de protestanten. de socialisten – allemaal te klein voor dominantie, en te groot om rivaliteiten uit de weg te gaan, te groot voor homogeniteit. Daardoor werden we een land dat zijn eenheid in verscheidenheid erkende – en het belang ervan werd erkend, omdat dat de enige manier is om sterk in de wereld te staan. En als je dat met nu vergelijkt? Dan zie je dat we met onze rug naar Europa staan. Hij noemt het historische dieptepunt van ons NEE in het referendum over de grondwet. De toenmalige staatssecretaris Nicolai die met een Hema taart kwam met de tekst Europa best wel belangrijk – als dat het nivo is van onze politici als het over Europa en onze plek in de wereld gaat… We waren gebleven bij de zelfbeperking als maatschappelijk ideaal en als realiteit in het dagelijks leven van de wederopbouwtijd – waarin een wandeling maken al een vorm was van iets geks doen Het derde uur Het Nederland dat vanuit haar 19-de eeuwse geschiedenis om kon gaan met verschillen heeft dat vermogen verloren in de jaren 60 met zijn eenheidsideaal - en Het populisme is een kortdurend verschijnsel en het biedt niets nieuws – laten we in elk geval deze twee wijsheden onthouden van onze gast van vanavond. Dit was het Marathoninterview - U luisterde de afgelopen drie uur naar Jos Palm in gesprek met Piet de Rooy, historicus, professor in ruste in de moderne Nederlandse geschiedenis.

Het Marathoninterview
Piet de Rooy: uur 3

Het Marathoninterview

Play Episode Listen Later Dec 25, 2010 54:32


Bij zijn afscheidsrede vorig jaar als hoogleraar vroeg hij zich af of Nederlanders door de eeuwen heen wel zo tolerant waren als wij denken, en zijn wij ons vermogen kwijtgeraakt met alle soorten godsdiensten en afwijkingen om te gaan? Piet de Rooy (1944) is historicus, gespecialiseerd in de eigentijdse geschiedenis van Nederland. Gebrek aan tolerantie, religie en scheiding van kerk en staat, de oude waarden van de sociaaldemocratie, de cultuurgeschiedenis van de negentiende eeuw – het is slechts een greep uit de onderwerpen waarover hij schreef. Kortweg Nederland: wat iedereen wil weten over onze geschiedenis heette zijn bijdrage aan de in 2006 tot stand gekomen Canon van Nederland. Deze kenner van de Nederlandse geschiedenis wordt geïnterviewd door Jos Palm. ---------------------------------------- Verkorte weergave van het verhaal van Piet de Rooy Deze gast houdt niet van polarisatie en vindt zelfbeperking een onderschatte maatschappelijke kwaliteit. Misschien blijkt hij de ideale gast voor deze avond te zijn, want hij kan uitleggen waarom vrede en welbehagen bij Nederland horen – of in elk geval, waarom wij lang gedacht hebben dat die bij Nederland horen. Als het land in de war is, of als het zichzelf in de war heeft verklaard, zei hij ooit, dan zoekt men de historici op. Die mogen ter geruststelling komen vertellen dat het allemaal zo'n vaart niet loopt. Dat de geschiedenis bewijst dat het burgerlijke en het tolerante de hartslag is van onze natie. In 1985 werd hij hoogleraar Geschiedenis van Nederland vanaf de Middeleeuwen aan de Universiteit van Amsterdam. Vorig jaar nam hij afscheid. Gebrek aan tolerantie, religie en scheiding van kerk en staat, de oude waarden van de sociaaldemocratie – het is slechts een greep uit de onderwerpen waarover hij schreef. In De republiek der rivaliteiten beschreef hij het Nederland van de negentiende eeuw. En Kortweg Nederland: wat iedereen wil weten over onze geschiedenis heette zijn bijdrage aan de in 2006 tot stand gekomen Canon van Nederland. Eerder zat hij een commissie voor, die aanbevelingen deed over de verbetering van het geschiedenisonderwijs – de commissie de Rooy. Want over hem hebben we het: Piet de Rooy, historicus. Hij groeide op als protestantse jongen met een sociaaldemocratische inborst – en hoe dat in zijn familiegeschiedenis zit, daar komen we vanavond nog wel achter. Het hele vaderland lijkt in hem verenigd – de grote stad Rotterdam, het achterland van Brabant. De reformatie kent voor hem geen geheimen, de grootste arbeidersstad van het land niet, het dorp niet en zelfs het katholicisme niet. Met die bagage ging hij in de woelige jaren zestig in Amsterdam studeren en in 1966 trouwde hij – dus ook de liefde en de provocatie zijn hem evenmin ontgaan. Een homo universalis van de polder dus, en ook een homo historicus. Samenvatting eerste uur Marathon Piet de Rooy U luistert naar Het Marathoninterview met historicus Piet de Rooy, professor in ruste in de moderne Nederlandse geschiedenis. Het professor-in-ruste zijn, daarover zei hij: ik kan het iedereen aanraden. Wat hij voorheen deed, lezen en schrijven, dat gaat door, maar nu zonder gestoord te worden door vergaderingen. De heren keken terug naar het afgelopen jaar, naar het land dat een paar jaar geleden door premier Balkenende in de war werd verklaard. Interviewer Jos Palm begint bij het CDA congres. Wat zag hij daar gebeuren? De historische basis van de CDA, zijn twee peilers, de getuigenispartij en de bestuurderspartij – die twee stromingen bleken niet meer verenigd te kunnen worden, dat zag de historicus. En de consensus die manmoedig werd gezocht, dat is wel degelijk Nederlands – in Nederland wordt degene die afwijkt niet op handen gedragen. Maar het probleem is niet opgelost, constateert de Rooy, er moet nog een keuze komen. Er volgt een klein college over de moeizame ontstaansgeschiedenis van het CDA. De progressieve katholiek Piet Steenkamp kwam met de magistrale oplossing: we moeten het christendom zien als een continue uitdaging. Helaas zijn behaalde resultaten in het verleden niet meteen herhaalbaar, zegt hij, dus nu moet er een ander konijn uit de hoed komen. En wat is er toch met de PvdA aan de hand – nu op 16 zetels in de laatste peilingen? Ten diepste ligt het probleem hier: het ging altijd om bestaanszekerheid, een verzorgingsstaat inrichten, wat van groot maatschappelijk belang is geweest, maar daarmee committeer je je ook aan economische groei. En de sociaaldemocratie is iets te gedachteloos meegegaan aan het Angelsaksische neoliberalisme, het geloof in de vrije markt. Te laat kwamen ze erachter dat een deel van de achterban was afgehaakt, en toen was er geen antwoord meer. Maar volgens de Rooy is het begrip bestaanszekerheid nog steeds de basis voor de toekomst van de sociaaldemocratie. Want er zullen golven van bestaansonzekerheid over het land spoelen – kijk bv maar naar onze postbodes. Het zal tijd nemen voor de PvdA de kiezers zal herwinnen die ze in die neoliberale jaren zijn kwijtgeraakt. En overtuig die mensen van je visie, in plaats van de platte klantenjacht, zoals het nu gaat in de politieke cultuur. De PvdA zal het pas beter gaan doen als ze die cultuur naar hun hand kunnen zetten. Het gaat misschien niet om de ideologie, maar om hoe de partijen functioneren – dat gaat voor de verdwijnende middenpartijen van CDA en PvdA allebei op. Ze moeten de achterban betrekken bij het beleid, en daar is niet veel ervaring mee. Het CDA congres was misschien een beginnetje daarvan. De bevolking verandert niet zoveel, zegt hij, blijkt alle onderzoeken – er zijn middengroepen, die blijven, en die blijven ook verdeeld over links en rechts. Dus paniek over de PVV voelt hij niet? Nee, zegt hij paniek is überhaupt geen goed idee, je kan beter kijken naar het model van afvaardiging. Wat voor soort vertegenwoordigers willen we hebben – daar hebben de PVV stemmers iets over gezegd: wij willen vertegenwoordigers die dicht bij henzelf staan. Samenvatting tweede uur Eerst kregen we een beeld van de vader van Piet de Rooy. Vader de Rooy kwam uit een protestant boerengezin, maar werd naar de kweekschool gestuurd omdat hij bij zijn geboorte door een ruwe tangbevalling een oog had verloren – en daarom was hij niet geschikt voor het boerenbedrijf. De Rooy herinnert hem als een hardwerkende man, die later altijd zat te studeren, voor MO aktes. In de oorlog was vader de Rooy als onderwijzer gevraagd voor een verzetsgroep, en vlak na de oorlog ging de vader op reis naar Duitsland, om dat land met eigen ogen eens te zien. Hij kwam terug met toeristische verhalen, want het waren de jaren 50, over de oorlog en seks werd niet gesproken, zegt hij. Zijn vader stierf toen Piet 18 was. In zijn jeugd, op vakantie bij zijn grootouders op het Brabantse platteland, kwam hij erachter dat er achter de protestante enclave waar zijn familie in leefde, de rest voornamelijk katholiek bleek te zijn. Waar je met een katholiek vriendje wel leuk Pausje en misdienaartje kon spelen en toch ontdekte dat er een duidelijke ándere cultuur bestond. Het werd een besef dat nog nuttig bleek toen Piet de Rooy zijn misschien wel beste boek schreef, zoals Jos Palm het omschrijft: De republiek van rivaliteiten. Als de schrijver het kort moet samenvatten: In de 19-de eeuw is Nederland een natie geweest waarin iedereen accepteerde dat de protestanten de dominante groep was, dat werd ook door katholieken erkend. En dat gaat tegen het geldende beeld in. Maar in de loop van de eeuw werd het koor van andersdenkenden steeds sterker, het was niet homogeen meer. De katholieken, de liberalen, de protestanten. de socialisten – allemaal te klein voor dominantie, en te groot om rivaliteiten uit de weg te gaan, te groot voor homogeniteit. Daardoor werden we een land dat zijn eenheid in verscheidenheid erkende – en het belang ervan werd erkend, omdat dat de enige manier is om sterk in de wereld te staan. En als je dat met nu vergelijkt? Dan zie je dat we met onze rug naar Europa staan. Hij noemt het historische dieptepunt van ons NEE in het referendum over de grondwet. De toenmalige staatssecretaris Nicolai die met een Hema taart kwam met de tekst Europa best wel belangrijk – als dat het nivo is van onze politici als het over Europa en onze plek in de wereld gaat… We waren gebleven bij de zelfbeperking als maatschappelijk ideaal en als realiteit in het dagelijks leven van de wederopbouwtijd – waarin een wandeling maken al een vorm was van iets geks doen Het derde uur Het Nederland dat vanuit haar 19-de eeuwse geschiedenis om kon gaan met verschillen heeft dat vermogen verloren in de jaren 60 met zijn eenheidsideaal - en Het populisme is een kortdurend verschijnsel en het biedt niets nieuws – laten we in elk geval deze twee wijsheden onthouden van onze gast van vanavond. Dit was het Marathoninterview - U luisterde de afgelopen drie uur naar Jos Palm in gesprek met Piet de Rooy, historicus, professor in ruste in de moderne Nederlandse geschiedenis.

Het Marathoninterview
Ruud Lubbers: uur 3

Het Marathoninterview

Play Episode Listen Later Dec 28, 2007 1:00


Het is bijna 2008.... Ruud Lubbers, oud-premier van Nederland en oud-Hoge Commissaris voor de Vluchtilingen van de Verenigde Naties heeft een nieuw stokpaardje: duurzaamheid. We kunnen hem niet van het meeliften op de groene hype beschuldigen, want al sinds juni 2005 draait Lubbers' bestaan om het behoud van de aarde. Op festival Lowlands maakte hij in datzelfde jaar samen met Wubbo Ockels zijn opwachting om met de massaal toegestroomde jongeren - die hem luid verwelkomden door "Ruud-juh, Ruud-juh!" te scanderen - over duurzaamheid te discussiëren. Hij heeft de politieke wind wel mee, en dat zal hem niet onwelgevallig zijn. De vluchtelingen is hij echter ook nog niet vergeten. In juli 2006 werd hij bestuursvoorzitter van de Stichting voor Vluchteling Studenten. Hij noemde in zijn eerste lezing in die hoedanigheid het Nederlandse asielbeleid, op dat moment nog in de ijzeren greep van minister Rita Verdonk, "verkrampt". Met een groeiende behoefte aan 'kenniswerkers' in Nederland is het onverantwoord om het talent onder vluchtelingen niet te benutten. Kortom, de inmiddels 67-jarige, op één na beste premier van Nederland (na Willem Drees, volgens Elsevier in 2005) is nog lang niet toe aan zijn pensioen. Met Chris Kijne bespreekt hij zijn toekomstplannen. ---------------------------------- Biografie Ruud Lubbers, geb. 7 mei 1939 te Rotterdam Niet zo goed in afscheid nemen Niet alleen omdat hij de langstzittende premier van Nederland was, maar om tal van andere redenen lijkt Rudolphus Franciscus Marie Lubbers, roepnaam Ruud, de verpersoonlijking van de Nederlandse politiek. Hij regeerde in de jaren tachtig en negentig over links en over rechts en onderstreepte daarmee de eeuwige kracht van het Nederlandse midden. Hij was de jongste minister in het rode kabinet Den Uyl in de jaren zeventig, maar ook de eerste fractievoorzitter van het CDA en als premier met de VVD de grote saneerder van de jaren tachtig. En illustreerde zodoende dat Nederlandse politiek altijd compromissenpolitiek is en vooral meer pragmatisch dan ideologisch. Maar tegelijkertijd is hij, zowel met de Europese collega’s waarmee hij in de jaren tachtig het Europese project weer vlot trekt, als de laatste jaren met zijn intense pleidooien voor duurzaamheid, tolerantie en wereldburgerschap, typisch zo’n vertegenwoordiger van ‘Nederland gidsland’. Nooit te beroerd om, toen hij begin deze eeuw Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen was bij de Verenigde Naties, de Amerikaanse president voor de laatste keer te waarschuwen waar het Irak betrof. Of te kapittelen om het asielbeleid. Dat laatste deed hij overigens ook ten opzichte van, meer dan wie ook, minister Rita Verdonk van Vreemdelingenzaken, toen deze regeerde met zijn eigen partij. Het werd tijd, zei Ruud Lubbers toen – niet in de laatste plaats vanwege zijn ervaringen als Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen – om Nederland te ‘ontverdonken’ en uit zijn kramp ten opzichte van ‘de vreemdeling’ te krijgen. En hij blijft het zeggen, onlangs nog in de brochure De Vrees Voorbij, die niet geheel toevallig verscheen ten tijde van de eerste Algemene Beschouwingen van het kabinet-Balkenende IV. Bovendien brengt Lubbers die woorden in praktijk als voorzitter van de UAF, de organisatie voor vluchtelingstudenten. Zoals hij ook zijn pleidooien voor duurzame ontwikkeling kracht bij zet als voorzitter van de International Advisory Board verbonden aan het Rotterdam Climate Initiative en als voorzitter van de Raad van Toezicht van het Energie Centrum Nederland in Petten. Allemaal activiteiten die weer voortkomen uit zijn betrokkenheid, begin jaren negentig, bij het opstellen van het ‘Handvest voor de Aarde’, op initiatief van Michael Gorbatsjov. En daarbij is Ruud Lubbers, als katholieke ondernemerszoon en voormalig directeur van het familiebedrijf, ook zo’n typisch Nederlandse ondernemer. Even katholiek namelijk als calvinistisch, niet geïnteresseerd in grote rijkdom en uiterlijk vertoon en erg gericht op de samenwerking tussen arbeid en kapitaal. Niet voor niets is bij het aantreden van zijn eerste regering het Poldermodel geboren. Achtenenzestig is Ruud Lubbers nu, maar afscheid nemen, ho maar. Zeker niet sinds hij de laatste jaren bijna als een popidool onthaald wordt door de MTV-generatie bij optredens op Lowlands en in De Melkweg. En afscheid nemen, daar was hij toch al niet zo goed in. Twee keer was de econoom Lubbers van plan de politiek weer vaarwel te zeggen voor de wetenschap, twee keer kwam het er niet van. De derde keer, in 1994, gebeurde het wel maar met een desastreuze slotklap ten koste van beoogd opvolger Elco Brinkman en de zetels van het CDA. En ook zijn afscheid van de VN, na – volgens eigen zeggen – vóórtdurende berichtgeving over een klacht wegens seksuele intimidatie die zijn functioneren onmogelijk maakte, zal hem niet met het verschijnsel verzoend hebben. Misschien wel daarom is Ruud Lubbers nog steeds nadrukkelijk aanwezig in het publieke debat. ---------------------------------------- Samenvattingen Functioneel verhullend taalgebruik Eerste uur Eerst verbleven we even in kerstsfeer in het Lubbers-familiehuis. Drie kinderen, negen kleinkinderen, en opa Lubbers die schaakt met zijn tienjarige kleinzoon. De kersttoespraak van de koningin heeft hij niet gehoord, en zeker niet gelezen: ook als premier las hij die nooit van te voren. Hij heeft de koningin altijd gestimuleerd om kleur te bekennen, en niet muizig te zijn. Bij Alexander en Maxima ook, dan denkt hij: laat ze in hemelsnaam wat zeggen. Over de reactie van Wilders op die toespraak, daar wil hij verder geen woord aan kwijt, maar de reactie daarop weer van Balkenende vindt hij wel een voorbeeld dat die steviger worden, duidelijker opkomend voor de positie van migranten – waar Lubbers eerder dit jaar in het pamflet De vrees Voorbij voor pleitte. Voor het objectieve probleem van de aanwezigheid van zoveel mensen uit een andere cultuur ziet hij vooral praktische oplossingen. Laat mensen participeren, werken, dingen doen – dat is de beste manier van integreren. Neem de 300 afgestudeerde vluchtelingenstudenten, die hij als voorzitter van de UAF meemaakte, geef ze een status, dacht hij, maar dan was het antwoord van Verdonk: nee dat kan niet, regels zijn regels. Dat leidde tot zijn ontglipte hartekreet dat het tijd werd Nederland te ‘ontverdonken’. Vluchtelingen zijn sterke mensen: als je ze uitdaagt, dan gaan ze vechten. Die kracht zag hij in de vluchtelingenkampen , toen hij Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de VN was. En daarom vindt hij de opstelling van de sociaaldemocraat Paul Scheffer, die er goed aan deed het integratievraagstuk te benoemen – hij ontdekte dat het niet goed zat toen het CDA dat al wist –, te eenzijdig: die eenzijdige opsomming dat migratie alleen afzien is voor alle partijen. Dan die andere hartstocht: de aarde! Duurzaam produceren, energiebewust zijn – dat is begonnen in Kralingen in Rotterdam waar hij opgroeide, toen er nog kikvorsen waren, die er niet meer waren toen zijn kinderen daar opgroeiden. Met het leefklimaat Rotterdam begon het, er zijn jaren geweest in zijn actieve politieke leven dat hij er niet zo mee bezig was, geeft hij toe, maar nu is er dan het Rotterdam Climate Initiative , dat de CO2 problematiek technisch wil aanpakken – ook een goed exportmiddel. Tweede uur Het begin van zijn politieke loopbaan: als ondernemer en KVP-er werd hij gevraagd toe te treden tot het kabinet-Den Uyl als minister van Economische Zaken. Boeiende jaren, een levendig kabinet, maar hij moet er moeite voor doen om er positief over te zijn – omdat hij het heeft afgebroken en mentaal afscheid heeft genomen van Den Uyl, die hij te verstard in zijn opvattingen vond. Hij liep wel eens emotioneel weg. Functioneel, hoor – je kiest om boos te worden en weg te lopen, je gaat in die hogere versnelling om duidelijk te maken dat je het echt niet eens bent, bijvoorbeeld rond het minimumjeugdloon. Na de val van Aantjes ging hij de CDA-fractie leiden in het kabinet Van Agt-Wiegel. De interviewer laat hem zo’n typische Lubber- tekst van toen voorlezen – één grote verbale mist. Dat verhullende taalgebruik, zegt hij nu, was ook functioneel, want hij moest door een voortdurend mijnenveld wandelen met die fractie die maar deels het kabinet steunde. Politieke taal is altijd functioneel, dat is de kern, ook het verhullende taalgebruik, die hij gebruikte om crisissen te overwinnen. Dan die twee kabinetten-Lubbers, met de VVD: het harde saneren zoals Thatcher het in Engeland deed. Voelt hij zich verantwoordelijk voor de problemen in achterstandwijken en in het onderwijs vanwege de bezuinigingen van toen? “Nee, dat geloof ik niet”, is het duidelijke antwoord – in de achterstandwijken moeten we de mensen erbij betrekken, laten participeren, dwingen de handen uit de mouwen te steken, en in het onderwijs moet de aandacht weer naar de leraar in plaats van naar al de structuurwijzigingen. Na de armoede is het onderwerp veiligheid. Terug in de tijd, het manoeuvreren tussen onze NAVO-trouw en de meerderheid van de bevolking die geen kruisraketten wilde. Hoe hij dat intelligent oploste door te zeggen: we plaatsen niet als de Russen ook tot stilstand komen. Het was een gedachte die hij kreeg tijdens de oorlogsherdenking. Er was contact met Gorbatsjov, en die kreeg overeenstemming met de Amerikanen zodat Lubbers tevreden kan terugkijken over hoe dat afliep. De wereld was toen onveilig, omdat er altijd de zenuwen waren van de Koude Oorlog dat het fout zou kunnen lopen. Nu is er het weggevallen vertrouwen van Amerika in de VN dat die het nucleaire evenwicht kunnen waarborgen, waardoor ze het zelf gingen aanpakken, wat de ellende in Irak heeft opgeleverd – want een vriend van de huidige Amerikaanse politiek is Lubbers uitgesproken niet. Vergeleken met van Agt kiest hij geen partij in het MiddenOosten. Een doorvoelde vrede als het gemeenschappelijk doel, zo wil hij het omschrijven.

Het Marathoninterview
Ruud Lubbers: uur 1

Het Marathoninterview

Play Episode Listen Later Dec 28, 2007 1:00


Het is bijna 2008.... Ruud Lubbers, oud-premier van Nederland en oud-Hoge Commissaris voor de Vluchtilingen van de Verenigde Naties heeft een nieuw stokpaardje: duurzaamheid. We kunnen hem niet van het meeliften op de groene hype beschuldigen, want al sinds juni 2005 draait Lubbers' bestaan om het behoud van de aarde. Op festival Lowlands maakte hij in datzelfde jaar samen met Wubbo Ockels zijn opwachting om met de massaal toegestroomde jongeren - die hem luid verwelkomden door "Ruud-juh, Ruud-juh!" te scanderen - over duurzaamheid te discussiëren. Hij heeft de politieke wind wel mee, en dat zal hem niet onwelgevallig zijn. De vluchtelingen is hij echter ook nog niet vergeten. In juli 2006 werd hij bestuursvoorzitter van de Stichting voor Vluchteling Studenten. Hij noemde in zijn eerste lezing in die hoedanigheid het Nederlandse asielbeleid, op dat moment nog in de ijzeren greep van minister Rita Verdonk, "verkrampt". Met een groeiende behoefte aan 'kenniswerkers' in Nederland is het onverantwoord om het talent onder vluchtelingen niet te benutten. Kortom, de inmiddels 67-jarige, op één na beste premier van Nederland (na Willem Drees, volgens Elsevier in 2005) is nog lang niet toe aan zijn pensioen. Met Chris Kijne bespreekt hij zijn toekomstplannen. ---------------------------------- Biografie Ruud Lubbers, geb. 7 mei 1939 te Rotterdam Niet zo goed in afscheid nemen Niet alleen omdat hij de langstzittende premier van Nederland was, maar om tal van andere redenen lijkt Rudolphus Franciscus Marie Lubbers, roepnaam Ruud, de verpersoonlijking van de Nederlandse politiek. Hij regeerde in de jaren tachtig en negentig over links en over rechts en onderstreepte daarmee de eeuwige kracht van het Nederlandse midden. Hij was de jongste minister in het rode kabinet Den Uyl in de jaren zeventig, maar ook de eerste fractievoorzitter van het CDA en als premier met de VVD de grote saneerder van de jaren tachtig. En illustreerde zodoende dat Nederlandse politiek altijd compromissenpolitiek is en vooral meer pragmatisch dan ideologisch. Maar tegelijkertijd is hij, zowel met de Europese collega’s waarmee hij in de jaren tachtig het Europese project weer vlot trekt, als de laatste jaren met zijn intense pleidooien voor duurzaamheid, tolerantie en wereldburgerschap, typisch zo’n vertegenwoordiger van ‘Nederland gidsland’. Nooit te beroerd om, toen hij begin deze eeuw Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen was bij de Verenigde Naties, de Amerikaanse president voor de laatste keer te waarschuwen waar het Irak betrof. Of te kapittelen om het asielbeleid. Dat laatste deed hij overigens ook ten opzichte van, meer dan wie ook, minister Rita Verdonk van Vreemdelingenzaken, toen deze regeerde met zijn eigen partij. Het werd tijd, zei Ruud Lubbers toen – niet in de laatste plaats vanwege zijn ervaringen als Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen – om Nederland te ‘ontverdonken’ en uit zijn kramp ten opzichte van ‘de vreemdeling’ te krijgen. En hij blijft het zeggen, onlangs nog in de brochure De Vrees Voorbij, die niet geheel toevallig verscheen ten tijde van de eerste Algemene Beschouwingen van het kabinet-Balkenende IV. Bovendien brengt Lubbers die woorden in praktijk als voorzitter van de UAF, de organisatie voor vluchtelingstudenten. Zoals hij ook zijn pleidooien voor duurzame ontwikkeling kracht bij zet als voorzitter van de International Advisory Board verbonden aan het Rotterdam Climate Initiative en als voorzitter van de Raad van Toezicht van het Energie Centrum Nederland in Petten. Allemaal activiteiten die weer voortkomen uit zijn betrokkenheid, begin jaren negentig, bij het opstellen van het ‘Handvest voor de Aarde’, op initiatief van Michael Gorbatsjov. En daarbij is Ruud Lubbers, als katholieke ondernemerszoon en voormalig directeur van het familiebedrijf, ook zo’n typisch Nederlandse ondernemer. Even katholiek namelijk als calvinistisch, niet geïnteresseerd in grote rijkdom en uiterlijk vertoon en erg gericht op de samenwerking tussen arbeid en kapitaal. Niet voor niets is bij het aantreden van zijn eerste regering het Poldermodel geboren. Achtenenzestig is Ruud Lubbers nu, maar afscheid nemen, ho maar. Zeker niet sinds hij de laatste jaren bijna als een popidool onthaald wordt door de MTV-generatie bij optredens op Lowlands en in De Melkweg. En afscheid nemen, daar was hij toch al niet zo goed in. Twee keer was de econoom Lubbers van plan de politiek weer vaarwel te zeggen voor de wetenschap, twee keer kwam het er niet van. De derde keer, in 1994, gebeurde het wel maar met een desastreuze slotklap ten koste van beoogd opvolger Elco Brinkman en de zetels van het CDA. En ook zijn afscheid van de VN, na – volgens eigen zeggen – vóórtdurende berichtgeving over een klacht wegens seksuele intimidatie die zijn functioneren onmogelijk maakte, zal hem niet met het verschijnsel verzoend hebben. Misschien wel daarom is Ruud Lubbers nog steeds nadrukkelijk aanwezig in het publieke debat. ---------------------------------------- Samenvattingen Functioneel verhullend taalgebruik Eerste uur Eerst verbleven we even in kerstsfeer in het Lubbers-familiehuis. Drie kinderen, negen kleinkinderen, en opa Lubbers die schaakt met zijn tienjarige kleinzoon. De kersttoespraak van de koningin heeft hij niet gehoord, en zeker niet gelezen: ook als premier las hij die nooit van te voren. Hij heeft de koningin altijd gestimuleerd om kleur te bekennen, en niet muizig te zijn. Bij Alexander en Maxima ook, dan denkt hij: laat ze in hemelsnaam wat zeggen. Over de reactie van Wilders op die toespraak, daar wil hij verder geen woord aan kwijt, maar de reactie daarop weer van Balkenende vindt hij wel een voorbeeld dat die steviger worden, duidelijker opkomend voor de positie van migranten – waar Lubbers eerder dit jaar in het pamflet De vrees Voorbij voor pleitte. Voor het objectieve probleem van de aanwezigheid van zoveel mensen uit een andere cultuur ziet hij vooral praktische oplossingen. Laat mensen participeren, werken, dingen doen – dat is de beste manier van integreren. Neem de 300 afgestudeerde vluchtelingenstudenten, die hij als voorzitter van de UAF meemaakte, geef ze een status, dacht hij, maar dan was het antwoord van Verdonk: nee dat kan niet, regels zijn regels. Dat leidde tot zijn ontglipte hartekreet dat het tijd werd Nederland te ‘ontverdonken’. Vluchtelingen zijn sterke mensen: als je ze uitdaagt, dan gaan ze vechten. Die kracht zag hij in de vluchtelingenkampen , toen hij Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de VN was. En daarom vindt hij de opstelling van de sociaaldemocraat Paul Scheffer, die er goed aan deed het integratievraagstuk te benoemen – hij ontdekte dat het niet goed zat toen het CDA dat al wist –, te eenzijdig: die eenzijdige opsomming dat migratie alleen afzien is voor alle partijen. Dan die andere hartstocht: de aarde! Duurzaam produceren, energiebewust zijn – dat is begonnen in Kralingen in Rotterdam waar hij opgroeide, toen er nog kikvorsen waren, die er niet meer waren toen zijn kinderen daar opgroeiden. Met het leefklimaat Rotterdam begon het, er zijn jaren geweest in zijn actieve politieke leven dat hij er niet zo mee bezig was, geeft hij toe, maar nu is er dan het Rotterdam Climate Initiative , dat de CO2 problematiek technisch wil aanpakken – ook een goed exportmiddel. Tweede uur Het begin van zijn politieke loopbaan: als ondernemer en KVP-er werd hij gevraagd toe te treden tot het kabinet-Den Uyl als minister van Economische Zaken. Boeiende jaren, een levendig kabinet, maar hij moet er moeite voor doen om er positief over te zijn – omdat hij het heeft afgebroken en mentaal afscheid heeft genomen van Den Uyl, die hij te verstard in zijn opvattingen vond. Hij liep wel eens emotioneel weg. Functioneel, hoor – je kiest om boos te worden en weg te lopen, je gaat in die hogere versnelling om duidelijk te maken dat je het echt niet eens bent, bijvoorbeeld rond het minimumjeugdloon. Na de val van Aantjes ging hij de CDA-fractie leiden in het kabinet Van Agt-Wiegel. De interviewer laat hem zo’n typische Lubber- tekst van toen voorlezen – één grote verbale mist. Dat verhullende taalgebruik, zegt hij nu, was ook functioneel, want hij moest door een voortdurend mijnenveld wandelen met die fractie die maar deels het kabinet steunde. Politieke taal is altijd functioneel, dat is de kern, ook het verhullende taalgebruik, die hij gebruikte om crisissen te overwinnen. Dan die twee kabinetten-Lubbers, met de VVD: het harde saneren zoals Thatcher het in Engeland deed. Voelt hij zich verantwoordelijk voor de problemen in achterstandwijken en in het onderwijs vanwege de bezuinigingen van toen? “Nee, dat geloof ik niet”, is het duidelijke antwoord – in de achterstandwijken moeten we de mensen erbij betrekken, laten participeren, dwingen de handen uit de mouwen te steken, en in het onderwijs moet de aandacht weer naar de leraar in plaats van naar al de structuurwijzigingen. Na de armoede is het onderwerp veiligheid. Terug in de tijd, het manoeuvreren tussen onze NAVO-trouw en de meerderheid van de bevolking die geen kruisraketten wilde. Hoe hij dat intelligent oploste door te zeggen: we plaatsen niet als de Russen ook tot stilstand komen. Het was een gedachte die hij kreeg tijdens de oorlogsherdenking. Er was contact met Gorbatsjov, en die kreeg overeenstemming met de Amerikanen zodat Lubbers tevreden kan terugkijken over hoe dat afliep. De wereld was toen onveilig, omdat er altijd de zenuwen waren van de Koude Oorlog dat het fout zou kunnen lopen. Nu is er het weggevallen vertrouwen van Amerika in de VN dat die het nucleaire evenwicht kunnen waarborgen, waardoor ze het zelf gingen aanpakken, wat de ellende in Irak heeft opgeleverd – want een vriend van de huidige Amerikaanse politiek is Lubbers uitgesproken niet. Vergeleken met van Agt kiest hij geen partij in het MiddenOosten. Een doorvoelde vrede als het gemeenschappelijk doel, zo wil hij het omschrijven.

Het Marathoninterview
Ruud Lubbers: uur 2

Het Marathoninterview

Play Episode Listen Later Dec 28, 2007 1:00


Het is bijna 2008.... Ruud Lubbers, oud-premier van Nederland en oud-Hoge Commissaris voor de Vluchtilingen van de Verenigde Naties heeft een nieuw stokpaardje: duurzaamheid. We kunnen hem niet van het meeliften op de groene hype beschuldigen, want al sinds juni 2005 draait Lubbers' bestaan om het behoud van de aarde. Op festival Lowlands maakte hij in datzelfde jaar samen met Wubbo Ockels zijn opwachting om met de massaal toegestroomde jongeren - die hem luid verwelkomden door "Ruud-juh, Ruud-juh!" te scanderen - over duurzaamheid te discussiëren. Hij heeft de politieke wind wel mee, en dat zal hem niet onwelgevallig zijn. De vluchtelingen is hij echter ook nog niet vergeten. In juli 2006 werd hij bestuursvoorzitter van de Stichting voor Vluchteling Studenten. Hij noemde in zijn eerste lezing in die hoedanigheid het Nederlandse asielbeleid, op dat moment nog in de ijzeren greep van minister Rita Verdonk, "verkrampt". Met een groeiende behoefte aan 'kenniswerkers' in Nederland is het onverantwoord om het talent onder vluchtelingen niet te benutten. Kortom, de inmiddels 67-jarige, op één na beste premier van Nederland (na Willem Drees, volgens Elsevier in 2005) is nog lang niet toe aan zijn pensioen. Met Chris Kijne bespreekt hij zijn toekomstplannen. ---------------------------------- Biografie Ruud Lubbers, geb. 7 mei 1939 te Rotterdam Niet zo goed in afscheid nemen Niet alleen omdat hij de langstzittende premier van Nederland was, maar om tal van andere redenen lijkt Rudolphus Franciscus Marie Lubbers, roepnaam Ruud, de verpersoonlijking van de Nederlandse politiek. Hij regeerde in de jaren tachtig en negentig over links en over rechts en onderstreepte daarmee de eeuwige kracht van het Nederlandse midden. Hij was de jongste minister in het rode kabinet Den Uyl in de jaren zeventig, maar ook de eerste fractievoorzitter van het CDA en als premier met de VVD de grote saneerder van de jaren tachtig. En illustreerde zodoende dat Nederlandse politiek altijd compromissenpolitiek is en vooral meer pragmatisch dan ideologisch. Maar tegelijkertijd is hij, zowel met de Europese collega’s waarmee hij in de jaren tachtig het Europese project weer vlot trekt, als de laatste jaren met zijn intense pleidooien voor duurzaamheid, tolerantie en wereldburgerschap, typisch zo’n vertegenwoordiger van ‘Nederland gidsland’. Nooit te beroerd om, toen hij begin deze eeuw Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen was bij de Verenigde Naties, de Amerikaanse president voor de laatste keer te waarschuwen waar het Irak betrof. Of te kapittelen om het asielbeleid. Dat laatste deed hij overigens ook ten opzichte van, meer dan wie ook, minister Rita Verdonk van Vreemdelingenzaken, toen deze regeerde met zijn eigen partij. Het werd tijd, zei Ruud Lubbers toen – niet in de laatste plaats vanwege zijn ervaringen als Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen – om Nederland te ‘ontverdonken’ en uit zijn kramp ten opzichte van ‘de vreemdeling’ te krijgen. En hij blijft het zeggen, onlangs nog in de brochure De Vrees Voorbij, die niet geheel toevallig verscheen ten tijde van de eerste Algemene Beschouwingen van het kabinet-Balkenende IV. Bovendien brengt Lubbers die woorden in praktijk als voorzitter van de UAF, de organisatie voor vluchtelingstudenten. Zoals hij ook zijn pleidooien voor duurzame ontwikkeling kracht bij zet als voorzitter van de International Advisory Board verbonden aan het Rotterdam Climate Initiative en als voorzitter van de Raad van Toezicht van het Energie Centrum Nederland in Petten. Allemaal activiteiten die weer voortkomen uit zijn betrokkenheid, begin jaren negentig, bij het opstellen van het ‘Handvest voor de Aarde’, op initiatief van Michael Gorbatsjov. En daarbij is Ruud Lubbers, als katholieke ondernemerszoon en voormalig directeur van het familiebedrijf, ook zo’n typisch Nederlandse ondernemer. Even katholiek namelijk als calvinistisch, niet geïnteresseerd in grote rijkdom en uiterlijk vertoon en erg gericht op de samenwerking tussen arbeid en kapitaal. Niet voor niets is bij het aantreden van zijn eerste regering het Poldermodel geboren. Achtenenzestig is Ruud Lubbers nu, maar afscheid nemen, ho maar. Zeker niet sinds hij de laatste jaren bijna als een popidool onthaald wordt door de MTV-generatie bij optredens op Lowlands en in De Melkweg. En afscheid nemen, daar was hij toch al niet zo goed in. Twee keer was de econoom Lubbers van plan de politiek weer vaarwel te zeggen voor de wetenschap, twee keer kwam het er niet van. De derde keer, in 1994, gebeurde het wel maar met een desastreuze slotklap ten koste van beoogd opvolger Elco Brinkman en de zetels van het CDA. En ook zijn afscheid van de VN, na – volgens eigen zeggen – vóórtdurende berichtgeving over een klacht wegens seksuele intimidatie die zijn functioneren onmogelijk maakte, zal hem niet met het verschijnsel verzoend hebben. Misschien wel daarom is Ruud Lubbers nog steeds nadrukkelijk aanwezig in het publieke debat. ---------------------------------------- Samenvattingen Functioneel verhullend taalgebruik Eerste uur Eerst verbleven we even in kerstsfeer in het Lubbers-familiehuis. Drie kinderen, negen kleinkinderen, en opa Lubbers die schaakt met zijn tienjarige kleinzoon. De kersttoespraak van de koningin heeft hij niet gehoord, en zeker niet gelezen: ook als premier las hij die nooit van te voren. Hij heeft de koningin altijd gestimuleerd om kleur te bekennen, en niet muizig te zijn. Bij Alexander en Maxima ook, dan denkt hij: laat ze in hemelsnaam wat zeggen. Over de reactie van Wilders op die toespraak, daar wil hij verder geen woord aan kwijt, maar de reactie daarop weer van Balkenende vindt hij wel een voorbeeld dat die steviger worden, duidelijker opkomend voor de positie van migranten – waar Lubbers eerder dit jaar in het pamflet De vrees Voorbij voor pleitte. Voor het objectieve probleem van de aanwezigheid van zoveel mensen uit een andere cultuur ziet hij vooral praktische oplossingen. Laat mensen participeren, werken, dingen doen – dat is de beste manier van integreren. Neem de 300 afgestudeerde vluchtelingenstudenten, die hij als voorzitter van de UAF meemaakte, geef ze een status, dacht hij, maar dan was het antwoord van Verdonk: nee dat kan niet, regels zijn regels. Dat leidde tot zijn ontglipte hartekreet dat het tijd werd Nederland te ‘ontverdonken’. Vluchtelingen zijn sterke mensen: als je ze uitdaagt, dan gaan ze vechten. Die kracht zag hij in de vluchtelingenkampen , toen hij Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de VN was. En daarom vindt hij de opstelling van de sociaaldemocraat Paul Scheffer, die er goed aan deed het integratievraagstuk te benoemen – hij ontdekte dat het niet goed zat toen het CDA dat al wist –, te eenzijdig: die eenzijdige opsomming dat migratie alleen afzien is voor alle partijen. Dan die andere hartstocht: de aarde! Duurzaam produceren, energiebewust zijn – dat is begonnen in Kralingen in Rotterdam waar hij opgroeide, toen er nog kikvorsen waren, die er niet meer waren toen zijn kinderen daar opgroeiden. Met het leefklimaat Rotterdam begon het, er zijn jaren geweest in zijn actieve politieke leven dat hij er niet zo mee bezig was, geeft hij toe, maar nu is er dan het Rotterdam Climate Initiative , dat de CO2 problematiek technisch wil aanpakken – ook een goed exportmiddel. Tweede uur Het begin van zijn politieke loopbaan: als ondernemer en KVP-er werd hij gevraagd toe te treden tot het kabinet-Den Uyl als minister van Economische Zaken. Boeiende jaren, een levendig kabinet, maar hij moet er moeite voor doen om er positief over te zijn – omdat hij het heeft afgebroken en mentaal afscheid heeft genomen van Den Uyl, die hij te verstard in zijn opvattingen vond. Hij liep wel eens emotioneel weg. Functioneel, hoor – je kiest om boos te worden en weg te lopen, je gaat in die hogere versnelling om duidelijk te maken dat je het echt niet eens bent, bijvoorbeeld rond het minimumjeugdloon. Na de val van Aantjes ging hij de CDA-fractie leiden in het kabinet Van Agt-Wiegel. De interviewer laat hem zo’n typische Lubber- tekst van toen voorlezen – één grote verbale mist. Dat verhullende taalgebruik, zegt hij nu, was ook functioneel, want hij moest door een voortdurend mijnenveld wandelen met die fractie die maar deels het kabinet steunde. Politieke taal is altijd functioneel, dat is de kern, ook het verhullende taalgebruik, die hij gebruikte om crisissen te overwinnen. Dan die twee kabinetten-Lubbers, met de VVD: het harde saneren zoals Thatcher het in Engeland deed. Voelt hij zich verantwoordelijk voor de problemen in achterstandwijken en in het onderwijs vanwege de bezuinigingen van toen? “Nee, dat geloof ik niet”, is het duidelijke antwoord – in de achterstandwijken moeten we de mensen erbij betrekken, laten participeren, dwingen de handen uit de mouwen te steken, en in het onderwijs moet de aandacht weer naar de leraar in plaats van naar al de structuurwijzigingen. Na de armoede is het onderwerp veiligheid. Terug in de tijd, het manoeuvreren tussen onze NAVO-trouw en de meerderheid van de bevolking die geen kruisraketten wilde. Hoe hij dat intelligent oploste door te zeggen: we plaatsen niet als de Russen ook tot stilstand komen. Het was een gedachte die hij kreeg tijdens de oorlogsherdenking. Er was contact met Gorbatsjov, en die kreeg overeenstemming met de Amerikanen zodat Lubbers tevreden kan terugkijken over hoe dat afliep. De wereld was toen onveilig, omdat er altijd de zenuwen waren van de Koude Oorlog dat het fout zou kunnen lopen. Nu is er het weggevallen vertrouwen van Amerika in de VN dat die het nucleaire evenwicht kunnen waarborgen, waardoor ze het zelf gingen aanpakken, wat de ellende in Irak heeft opgeleverd – want een vriend van de huidige Amerikaanse politiek is Lubbers uitgesproken niet. Vergeleken met van Agt kiest hij geen partij in het MiddenOosten. Een doorvoelde vrede als het gemeenschappelijk doel, zo wil hij het omschrijven.

Het Marathoninterview
Eugène Sutorius: uur 3

Het Marathoninterview

Play Episode Listen Later Aug 3, 2007 55:40


Eugène Sutorius werd bekend als de advocaat die in de jaren tachtig de eerste jurisprudentie over vrijwillige euthanasie in Nederland tot stand bracht, en daarmee een maatschappelijke discussie losmaakte die tot op de dag van vandaag voortduurt. Want nu de vrijwillige euthansasie wettelijk goed geregeld is, gaat Sutorius als voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde verder, en pleit hij voor een goede regeling voor het recht op zelfdoding. Sutorius is hoogleraar strafrechtwetenschap aan de universiteit van Amsterdam en raadsheer bij het gerechtshof Arnhem. ----------------------------- Biografie Eugène Sutorius geb. 27 augustus 1946 te Hilversum Wegbereider van de euthanasiewet Hij staat bekend als dé euthanasieadvocaat van Nederland: Eugène Sutorius. In zijn vijfentwintigjarige carrière als advocaat verdedigde hij vele huisartsen en hulpverleners, die terechtstonden voor euthanasie of hulp bij zelfdoding. Dat deed hij in een tijd dat euthanasie nog niet wettelijk geregeld was. Met die processen lokte hij jurispredentie uit die de grondslag vormden voor de euthanasiewet die in 2002 in werking trad onder het tweede Paarse kabinet. Ondraaglijk en uitzichtloos lijden worden kernbegrippen voor de toetsing van euthanasie. Eugène Sutorius wordt op 27 augustus 1946 geboren in Nederland, maar groeit op in Indonesië. Hij studeert rechten in Leiden en wordt daarna rechter-assistent in opleiding. Een toekomst binnen de rechterlijke macht lijkt voor hem in het verschiet te liggen. Toch kiest hij voor de advocatuur, "omdat hij moeite heeft met de hiërarchie en de soms ambtelijke instelling". Midden jaren tachtig bekeert hij zich samen met zijn vrouw tot het katholicisme. In zijn woorden: "de moederkerk, de oude brede rivier met in haar bedding veel puin, maar ook veel schitterende dingen". Een kerk die euthanasie en abortus afwijst. In 1998 wordt hij in deeltijd hoogleraar strafrecht aan de Universiteit van Amsterdam. In 2005 verlaat hij de advocatuur om raadsheer te worden aan het gerechtshof in Arnhem. Vorig jaar werd hij voorzitter van de NVVE, de Nederlandse Vereniging voor Vrijwillige Euthanasie, die dan net is omgedoopt in de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde. --------------------------------- Samenvatting Marathoninterview Eerste uur: Het gesprek startte met de nachtmerrie van interviewer Rik Delhaas: in zijn droom ziet hij drie mannen in witte jassen, de artsen met wie hij te maken heeft als hij zijn wens tot euthanasie tot uitvoer wil brengen. Het blijken Rouvoet, Balkenende, Hirsch Ballin te zijn. Begrijpt Sutorius zijn schrik? Nou, met confessionele politici is het vreemd gesteld, luidt het onverwachte antwoord. Ze móeten de heiligheid van het leven hoog in het vaandel hebben, maar als je ze individueel spreekt dan zie je dat ze heel goed thuis zijn in het onderwerp en dat er goed mee te praten is. Volgens hem zit de discussie onder dit christelijke kabinet dan ook niet zo op slot als alom beweerd wordt. De euthanasiewetgeving staat als een huis, en ook Rouvoet aanvaardt dat met een zekere blijmoedigheid. Nee, dit kabinet hoeft niet afgeschreven te worden. Trouwens, je zit in Nederland altijd goed, want met de confessionelen heb je de barmhartigheid, en met de paarsen de zelfbeschikking. De discussie nu: is té oud worden, klaar zijn met het leven ook ondraaglijk lijden? In Sutorius’ eerste zaak in 1982, was dat ook al de problematiek. Een 93-jarige vrouw, Nel Barendregt, had haar arts overtuigd dat ze niet meer wilde leven. Als hij erop terugkijkt, valt het op dat toen nog helemaal geen verschil werd gemaakt tussen ziekte en ouderdom. Hij nam de zaak, gewoon, omdat het omzet was. Hij was advocaat en die arts kwam naar hem toe. Die arts zei: “ik heb een vrouw gedood.” “Dat lijkt me niet in orde”, dacht hij. “Maar ze heeft er wel om gevraagd”, zei de arts. Toen is hij zich gaan verdiepen. Het werd een baanbrekende zaak. De Hoge Raad oordeelde strafuitsluiting, de dokter stond met rug tegen de muur. Er werd voorrang verleend aan het opheffen van lijden, dat was een loopplankje tussen de gegroeide praktijk en de vastzittende politieke standpunten. Soortgelijke jurisprudentie over de groep Drion is te verwachten. De Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde, waarvan Sutorius de voorzitter is, gaat daar aan werken. Sutorius weigerde in het midden van de jaren zestig zijn dienstplicht te voldoen. Waarom? De beslissing om te beslissen over doden van een ander mens wilde hij niet uit handen geven aan een ander, zeker niet in een hiërarchische organisatie als het leger. Zijn dienstweigering kon niet de goedkeuring van zijn vader vinden die als KNIL-soldaat op Sumatra had gevochten. Sutorius noemt zichzelf geen pacifist. Hij kan zich voorstellen dat je wel vecht om een principiële zaak te verdedigen. Bijvoorbeeld militair ingrijpen in Darfur, daar is hij een voorstander van. Als je er maar zelf als individu voor kan kiezen. Er zou meer maatschappelijk gediscussieerd moeten worden over de rechtstaat en de verdediging daarvan – bijvoorbeeld over hoe ver je mag gaan om de eigen democratie te verdedigen tegen terrorisme. Er moet meer onderwezen worden in het recht, zodat het een duidelijkere plek in ons leven krijgt, zodat er meer begrip komt voor wat je met recht en regeltoepassing wel en niet kan bewerkstelligen. We hebben goede wetgevers in Nederland, men kan wetten schrijven in Den Haag. Dat ze er soms verfomfaaid uitkomen, heeft te maken met de politiek. Samenvatting van het tweede uur: In de loop van 20 jaar advocatuur heeft hij 150 dokters verdedigd in euthanasiezaken. “De meeste zaken konden we wegvangen voor de zitting”, zegt hij, “die werden geseponeerd, er waren slechts zo’n 30 tucht- of strafzaken. Nu er wetgeving is, moet je voorzichtig zijn met de vanzelfsprekendheid – alsof er geen dilemma meer is omdat er een wet is. In de tijd dat er nog geen wet heeft hij zelf euthanasie in zijn omgeving meegemaakt. Dat maakte de angst en pijn die er toch al was groter. De conspiracy of silence, het maakt het rouwen moeilijk. Maar hij heeft het als heel goed ervaren. Het plannen van de dood is niet raar, maar wel nieuw, want we beschouwen de dood niet als binnen onze macht – en deels hebben we dat gevoel meer en meer, en ontstaan er nieuwe rituelen. Dan leest hij op verzoek van Rik Delhaas het gedicht ‘Apologie’ van Gerard Reve voor, waarin hij beschrijft dat toen Reve rooms-katholiek werd zijn haar blonder werd en zijn jaarinkomen snel steeg, en dat ondanks de bezwaren er zoveel genade is: de kerk van Rome is de ware kerk. Want dat is de kerk waar Sutorius zich midden jaren tachtig toe bekeerde. Hij en zijn vrouw wilden dat religie een rol speelde in het gezin. Als je iets kiest, kan je het beste binnen je eigen cultuur blijven, concludeerde hij na een snuffeltocht door oosterse religies. En al kwam hij vroeger uit de protestante kerk altijd wel gesticht met een mandje thuis, hij koos uiteindelijk voor de mystiek. Daarvoor kwam hij, niet voor de ethische norm. “Is dat niet een beetje selectief? Wel het mysterie, maar niet de dogma’s?” vraagt Delhaas. Dat vindt Sutorius typisch een opmerking van een calvinist. Hij viert het plezier in zijn leven in deze kerk. Dankbaarheid, betrokkenheid, het simpele werk onder golfplatendakjes in Brazilië en over de hele wereld. Dat heeft allemaal niet zoveel met die kerk in Rome te maken, want als hij de paus hoort zeggen dat deze kerk de enige ware is, dan denkt Sutorius: hoe durf je het te zeggen. Iemand met zijn duidelijke ideeën over zelfbeschikking, en dan die behoefte aan overgave, is dat geen contradictie? Geloven en liefde hebben heel veel gemeen: het gaat erom dat je weet dat we er maar even zijn, en dat je dan in de gebrekkigheid van die split second waarin we leven even voelt dat alles heel belangrijk is. Zijn kinderen hebben zijn vrouw en hij meegesleurd in de doop. De afweging was: we doen het als gezin. Dat hebben ze geweten, want de kinderen zijn de ouders uiteindelijk niet gevolgd en zijn er kritisch over dat ze in de poppenkast zijn meegesleurd.

Het Marathoninterview
Eugène Sutorius; uur 2

Het Marathoninterview

Play Episode Listen Later Aug 3, 2007 55:01


Eugène Sutorius werd bekend als de advocaat die in de jaren tachtig de eerste jurisprudentie over vrijwillige euthanasie in Nederland tot stand bracht, en daarmee een maatschappelijke discussie losmaakte die tot op de dag van vandaag voortduurt. Want nu de vrijwillige euthansasie wettelijk goed geregeld is, gaat Sutorius als voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde verder, en pleit hij voor een goede regeling voor het recht op zelfdoding. Sutorius is hoogleraar strafrechtwetenschap aan de universiteit van Amsterdam en raadsheer bij het gerechtshof Arnhem. ----------------------------- Biografie Eugène Sutorius geb. 27 augustus 1946 te Hilversum Wegbereider van de euthanasiewet Hij staat bekend als dé euthanasieadvocaat van Nederland: Eugène Sutorius. In zijn vijfentwintigjarige carrière als advocaat verdedigde hij vele huisartsen en hulpverleners, die terechtstonden voor euthanasie of hulp bij zelfdoding. Dat deed hij in een tijd dat euthanasie nog niet wettelijk geregeld was. Met die processen lokte hij jurispredentie uit die de grondslag vormden voor de euthanasiewet die in 2002 in werking trad onder het tweede Paarse kabinet. Ondraaglijk en uitzichtloos lijden worden kernbegrippen voor de toetsing van euthanasie. Eugène Sutorius wordt op 27 augustus 1946 geboren in Nederland, maar groeit op in Indonesië. Hij studeert rechten in Leiden en wordt daarna rechter-assistent in opleiding. Een toekomst binnen de rechterlijke macht lijkt voor hem in het verschiet te liggen. Toch kiest hij voor de advocatuur, "omdat hij moeite heeft met de hiërarchie en de soms ambtelijke instelling". Midden jaren tachtig bekeert hij zich samen met zijn vrouw tot het katholicisme. In zijn woorden: "de moederkerk, de oude brede rivier met in haar bedding veel puin, maar ook veel schitterende dingen". Een kerk die euthanasie en abortus afwijst. In 1998 wordt hij in deeltijd hoogleraar strafrecht aan de Universiteit van Amsterdam. In 2005 verlaat hij de advocatuur om raadsheer te worden aan het gerechtshof in Arnhem. Vorig jaar werd hij voorzitter van de NVVE, de Nederlandse Vereniging voor Vrijwillige Euthanasie, die dan net is omgedoopt in de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde. --------------------------------- Samenvatting Marathoninterview Eerste uur: Het gesprek startte met de nachtmerrie van interviewer Rik Delhaas: in zijn droom ziet hij drie mannen in witte jassen, de artsen met wie hij te maken heeft als hij zijn wens tot euthanasie tot uitvoer wil brengen. Het blijken Rouvoet, Balkenende, Hirsch Ballin te zijn. Begrijpt Sutorius zijn schrik? Nou, met confessionele politici is het vreemd gesteld, luidt het onverwachte antwoord. Ze móeten de heiligheid van het leven hoog in het vaandel hebben, maar als je ze individueel spreekt dan zie je dat ze heel goed thuis zijn in het onderwerp en dat er goed mee te praten is. Volgens hem zit de discussie onder dit christelijke kabinet dan ook niet zo op slot als alom beweerd wordt. De euthanasiewetgeving staat als een huis, en ook Rouvoet aanvaardt dat met een zekere blijmoedigheid. Nee, dit kabinet hoeft niet afgeschreven te worden. Trouwens, je zit in Nederland altijd goed, want met de confessionelen heb je de barmhartigheid, en met de paarsen de zelfbeschikking. De discussie nu: is té oud worden, klaar zijn met het leven ook ondraaglijk lijden? In Sutorius’ eerste zaak in 1982, was dat ook al de problematiek. Een 93-jarige vrouw, Nel Barendregt, had haar arts overtuigd dat ze niet meer wilde leven. Als hij erop terugkijkt, valt het op dat toen nog helemaal geen verschil werd gemaakt tussen ziekte en ouderdom. Hij nam de zaak, gewoon, omdat het omzet was. Hij was advocaat en die arts kwam naar hem toe. Die arts zei: “ik heb een vrouw gedood.” “Dat lijkt me niet in orde”, dacht hij. “Maar ze heeft er wel om gevraagd”, zei de arts. Toen is hij zich gaan verdiepen. Het werd een baanbrekende zaak. De Hoge Raad oordeelde strafuitsluiting, de dokter stond met rug tegen de muur. Er werd voorrang verleend aan het opheffen van lijden, dat was een loopplankje tussen de gegroeide praktijk en de vastzittende politieke standpunten. Soortgelijke jurisprudentie over de groep Drion is te verwachten. De Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde, waarvan Sutorius de voorzitter is, gaat daar aan werken. Sutorius weigerde in het midden van de jaren zestig zijn dienstplicht te voldoen. Waarom? De beslissing om te beslissen over doden van een ander mens wilde hij niet uit handen geven aan een ander, zeker niet in een hiërarchische organisatie als het leger. Zijn dienstweigering kon niet de goedkeuring van zijn vader vinden die als KNIL-soldaat op Sumatra had gevochten. Sutorius noemt zichzelf geen pacifist. Hij kan zich voorstellen dat je wel vecht om een principiële zaak te verdedigen. Bijvoorbeeld militair ingrijpen in Darfur, daar is hij een voorstander van. Als je er maar zelf als individu voor kan kiezen. Er zou meer maatschappelijk gediscussieerd moeten worden over de rechtstaat en de verdediging daarvan – bijvoorbeeld over hoe ver je mag gaan om de eigen democratie te verdedigen tegen terrorisme. Er moet meer onderwezen worden in het recht, zodat het een duidelijkere plek in ons leven krijgt, zodat er meer begrip komt voor wat je met recht en regeltoepassing wel en niet kan bewerkstelligen. We hebben goede wetgevers in Nederland, men kan wetten schrijven in Den Haag. Dat ze er soms verfomfaaid uitkomen, heeft te maken met de politiek. Samenvatting van het tweede uur: In de loop van 20 jaar advocatuur heeft hij 150 dokters verdedigd in euthanasiezaken. “De meeste zaken konden we wegvangen voor de zitting”, zegt hij, “die werden geseponeerd, er waren slechts zo’n 30 tucht- of strafzaken. Nu er wetgeving is, moet je voorzichtig zijn met de vanzelfsprekendheid – alsof er geen dilemma meer is omdat er een wet is. In de tijd dat er nog geen wet heeft hij zelf euthanasie in zijn omgeving meegemaakt. Dat maakte de angst en pijn die er toch al was groter. De conspiracy of silence, het maakt het rouwen moeilijk. Maar hij heeft het als heel goed ervaren. Het plannen van de dood is niet raar, maar wel nieuw, want we beschouwen de dood niet als binnen onze macht – en deels hebben we dat gevoel meer en meer, en ontstaan er nieuwe rituelen. Dan leest hij op verzoek van Rik Delhaas het gedicht ‘Apologie’ van Gerard Reve voor, waarin hij beschrijft dat toen Reve rooms-katholiek werd zijn haar blonder werd en zijn jaarinkomen snel steeg, en dat ondanks de bezwaren er zoveel genade is: de kerk van Rome is de ware kerk. Want dat is de kerk waar Sutorius zich midden jaren tachtig toe bekeerde. Hij en zijn vrouw wilden dat religie een rol speelde in het gezin. Als je iets kiest, kan je het beste binnen je eigen cultuur blijven, concludeerde hij na een snuffeltocht door oosterse religies. En al kwam hij vroeger uit de protestante kerk altijd wel gesticht met een mandje thuis, hij koos uiteindelijk voor de mystiek. Daarvoor kwam hij, niet voor de ethische norm. “Is dat niet een beetje selectief? Wel het mysterie, maar niet de dogma’s?” vraagt Delhaas. Dat vindt Sutorius typisch een opmerking van een calvinist. Hij viert het plezier in zijn leven in deze kerk. Dankbaarheid, betrokkenheid, het simpele werk onder golfplatendakjes in Brazilië en over de hele wereld. Dat heeft allemaal niet zoveel met die kerk in Rome te maken, want als hij de paus hoort zeggen dat deze kerk de enige ware is, dan denkt Sutorius: hoe durf je het te zeggen. Iemand met zijn duidelijke ideeën over zelfbeschikking, en dan die behoefte aan overgave, is dat geen contradictie? Geloven en liefde hebben heel veel gemeen: het gaat erom dat je weet dat we er maar even zijn, en dat je dan in de gebrekkigheid van die split second waarin we leven even voelt dat alles heel belangrijk is. Zijn kinderen hebben zijn vrouw en hij meegesleurd in de doop. De afweging was: we doen het als gezin. Dat hebben ze geweten, want de kinderen zijn de ouders uiteindelijk niet gevolgd en zijn er kritisch over dat ze in de poppenkast zijn meegesleurd.

Het Marathoninterview
Eugène Sutorius: uur 1

Het Marathoninterview

Play Episode Listen Later Aug 3, 2007 54:56


Eugène Sutorius werd bekend als de advocaat die in de jaren tachtig de eerste jurisprudentie over vrijwillige euthanasie in Nederland tot stand bracht, en daarmee een maatschappelijke discussie losmaakte die tot op de dag van vandaag voortduurt. Want nu de vrijwillige euthansasie wettelijk goed geregeld is, gaat Sutorius als voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde verder, en pleit hij voor een goede regeling voor het recht op zelfdoding. Sutorius is hoogleraar strafrechtwetenschap aan de universiteit van Amsterdam en raadsheer bij het gerechtshof Arnhem. ----------------------------- Biografie Eugène Sutorius geb. 27 augustus 1946 te Hilversum Wegbereider van de euthanasiewet Hij staat bekend als dé euthanasieadvocaat van Nederland: Eugène Sutorius. In zijn vijfentwintigjarige carrière als advocaat verdedigde hij vele huisartsen en hulpverleners, die terechtstonden voor euthanasie of hulp bij zelfdoding. Dat deed hij in een tijd dat euthanasie nog niet wettelijk geregeld was. Met die processen lokte hij jurispredentie uit die de grondslag vormden voor de euthanasiewet die in 2002 in werking trad onder het tweede Paarse kabinet. Ondraaglijk en uitzichtloos lijden worden kernbegrippen voor de toetsing van euthanasie. Eugène Sutorius wordt op 27 augustus 1946 geboren in Nederland, maar groeit op in Indonesië. Hij studeert rechten in Leiden en wordt daarna rechter-assistent in opleiding. Een toekomst binnen de rechterlijke macht lijkt voor hem in het verschiet te liggen. Toch kiest hij voor de advocatuur, "omdat hij moeite heeft met de hiërarchie en de soms ambtelijke instelling". Midden jaren tachtig bekeert hij zich samen met zijn vrouw tot het katholicisme. In zijn woorden: "de moederkerk, de oude brede rivier met in haar bedding veel puin, maar ook veel schitterende dingen". Een kerk die euthanasie en abortus afwijst. In 1998 wordt hij in deeltijd hoogleraar strafrecht aan de Universiteit van Amsterdam. In 2005 verlaat hij de advocatuur om raadsheer te worden aan het gerechtshof in Arnhem. Vorig jaar werd hij voorzitter van de NVVE, de Nederlandse Vereniging voor Vrijwillige Euthanasie, die dan net is omgedoopt in de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde. --------------------------------- Samenvatting Marathoninterview Eerste uur: Het gesprek startte met de nachtmerrie van interviewer Rik Delhaas: in zijn droom ziet hij drie mannen in witte jassen, de artsen met wie hij te maken heeft als hij zijn wens tot euthanasie tot uitvoer wil brengen. Het blijken Rouvoet, Balkenende, Hirsch Ballin te zijn. Begrijpt Sutorius zijn schrik? Nou, met confessionele politici is het vreemd gesteld, luidt het onverwachte antwoord. Ze móeten de heiligheid van het leven hoog in het vaandel hebben, maar als je ze individueel spreekt dan zie je dat ze heel goed thuis zijn in het onderwerp en dat er goed mee te praten is. Volgens hem zit de discussie onder dit christelijke kabinet dan ook niet zo op slot als alom beweerd wordt. De euthanasiewetgeving staat als een huis, en ook Rouvoet aanvaardt dat met een zekere blijmoedigheid. Nee, dit kabinet hoeft niet afgeschreven te worden. Trouwens, je zit in Nederland altijd goed, want met de confessionelen heb je de barmhartigheid, en met de paarsen de zelfbeschikking. De discussie nu: is té oud worden, klaar zijn met het leven ook ondraaglijk lijden? In Sutorius’ eerste zaak in 1982, was dat ook al de problematiek. Een 93-jarige vrouw, Nel Barendregt, had haar arts overtuigd dat ze niet meer wilde leven. Als hij erop terugkijkt, valt het op dat toen nog helemaal geen verschil werd gemaakt tussen ziekte en ouderdom. Hij nam de zaak, gewoon, omdat het omzet was. Hij was advocaat en die arts kwam naar hem toe. Die arts zei: “ik heb een vrouw gedood.” “Dat lijkt me niet in orde”, dacht hij. “Maar ze heeft er wel om gevraagd”, zei de arts. Toen is hij zich gaan verdiepen. Het werd een baanbrekende zaak. De Hoge Raad oordeelde strafuitsluiting, de dokter stond met rug tegen de muur. Er werd voorrang verleend aan het opheffen van lijden, dat was een loopplankje tussen de gegroeide praktijk en de vastzittende politieke standpunten. Soortgelijke jurisprudentie over de groep Drion is te verwachten. De Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde, waarvan Sutorius de voorzitter is, gaat daar aan werken. Sutorius weigerde in het midden van de jaren zestig zijn dienstplicht te voldoen. Waarom? De beslissing om te beslissen over doden van een ander mens wilde hij niet uit handen geven aan een ander, zeker niet in een hiërarchische organisatie als het leger. Zijn dienstweigering kon niet de goedkeuring van zijn vader vinden die als KNIL-soldaat op Sumatra had gevochten. Sutorius noemt zichzelf geen pacifist. Hij kan zich voorstellen dat je wel vecht om een principiële zaak te verdedigen. Bijvoorbeeld militair ingrijpen in Darfur, daar is hij een voorstander van. Als je er maar zelf als individu voor kan kiezen. Er zou meer maatschappelijk gediscussieerd moeten worden over de rechtstaat en de verdediging daarvan – bijvoorbeeld over hoe ver je mag gaan om de eigen democratie te verdedigen tegen terrorisme. Er moet meer onderwezen worden in het recht, zodat het een duidelijkere plek in ons leven krijgt, zodat er meer begrip komt voor wat je met recht en regeltoepassing wel en niet kan bewerkstelligen. We hebben goede wetgevers in Nederland, men kan wetten schrijven in Den Haag. Dat ze er soms verfomfaaid uitkomen, heeft te maken met de politiek. Samenvatting van het tweede uur: In de loop van 20 jaar advocatuur heeft hij 150 dokters verdedigd in euthanasiezaken. “De meeste zaken konden we wegvangen voor de zitting”, zegt hij, “die werden geseponeerd, er waren slechts zo’n 30 tucht- of strafzaken. Nu er wetgeving is, moet je voorzichtig zijn met de vanzelfsprekendheid – alsof er geen dilemma meer is omdat er een wet is. In de tijd dat er nog geen wet heeft hij zelf euthanasie in zijn omgeving meegemaakt. Dat maakte de angst en pijn die er toch al was groter. De conspiracy of silence, het maakt het rouwen moeilijk. Maar hij heeft het als heel goed ervaren. Het plannen van de dood is niet raar, maar wel nieuw, want we beschouwen de dood niet als binnen onze macht – en deels hebben we dat gevoel meer en meer, en ontstaan er nieuwe rituelen. Dan leest hij op verzoek van Rik Delhaas het gedicht ‘Apologie’ van Gerard Reve voor, waarin hij beschrijft dat toen Reve rooms-katholiek werd zijn haar blonder werd en zijn jaarinkomen snel steeg, en dat ondanks de bezwaren er zoveel genade is: de kerk van Rome is de ware kerk. Want dat is de kerk waar Sutorius zich midden jaren tachtig toe bekeerde. Hij en zijn vrouw wilden dat religie een rol speelde in het gezin. Als je iets kiest, kan je het beste binnen je eigen cultuur blijven, concludeerde hij na een snuffeltocht door oosterse religies. En al kwam hij vroeger uit de protestante kerk altijd wel gesticht met een mandje thuis, hij koos uiteindelijk voor de mystiek. Daarvoor kwam hij, niet voor de ethische norm. “Is dat niet een beetje selectief? Wel het mysterie, maar niet de dogma’s?” vraagt Delhaas. Dat vindt Sutorius typisch een opmerking van een calvinist. Hij viert het plezier in zijn leven in deze kerk. Dankbaarheid, betrokkenheid, het simpele werk onder golfplatendakjes in Brazilië en over de hele wereld. Dat heeft allemaal niet zoveel met die kerk in Rome te maken, want als hij de paus hoort zeggen dat deze kerk de enige ware is, dan denkt Sutorius: hoe durf je het te zeggen. Iemand met zijn duidelijke ideeën over zelfbeschikking, en dan die behoefte aan overgave, is dat geen contradictie? Geloven en liefde hebben heel veel gemeen: het gaat erom dat je weet dat we er maar even zijn, en dat je dan in de gebrekkigheid van die split second waarin we leven even voelt dat alles heel belangrijk is. Zijn kinderen hebben zijn vrouw en hij meegesleurd in de doop. De afweging was: we doen het als gezin. Dat hebben ze geweten, want de kinderen zijn de ouders uiteindelijk niet gevolgd en zijn er kritisch over dat ze in de poppenkast zijn meegesleurd.

Het Marathoninterview
Piet Hein Donner: uur 3

Het Marathoninterview

Play Episode Listen Later Dec 31, 2004 55:03


Donner is vice voorzitter Raad van State oftewel Onderkoning van Nederland. Toen hij nog minister van justitie was in 2004 sprak hij langdurig met Aukje Holtrop over terreurbestrijding, irritante persmuskieten, geloof en politiek. Hij staat bekend als workaholic: vakkundig, intelligent en rechtlijnig. ---------------------------- Waarom Piet Hein Donner? Piet Hein Donner wordt geboren op 20 oktober 1948 in Amsterdam. Hij stamt uit een gerenommeerde familie. Zijn vader was een autoriteit op het gebied van het staatsrecht en lange tijd lid van het Europese Hof van Justitie. Donners opa, actief in de Antirevolutionaire Partij (ARP), was twee keer minister van Justitie. Hij werkt na een studie rechten aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, op de ministeries van Economische Zaken en Justitie en bij de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid, eerst als lid en later als voorzitter. Van 1997 tot 2002 is hij lid van het hoogste adviesorgaan van de regering, de Raad van State. Van onbekend christen-democraat heeft Piet Hein Donner zich in een jaar tijd bij het grote publiek flink in de kijker kunnen spelen als een gezaghebbend politicus. Donner knutselt zomer 2002 als informateur vrij snel een nieuw kabinet in elkaar van CDA, LPF en VVD. Zelf gaat hij daarin aan de slag als minister van Justitie, een terrein dat de als briljant bekend staande jurist op het lijf is geschreven. De immer fietsende Donner gaat voortvarend aan de slag met initiatieven om de criminaliteit te bestrijden, één van de speerpunten van kabinet-Balkenende-I. Ook na de snelle val van dit kabinet in oktober, gaat hij in demissionaire status gewoon door met talrijke ideeën en voorstellen. Zo loodst hij in december samen met ambtsgenoot Remkes van Binnenlandse Zaken het nationale veiligheidsplan door de Tweede Kamer. Ook gaat hij actief verder met de invoering van de identificatieplicht, de hervorming van het strafrecht en de voorbereiding van twee gedetineerden op een cel. Als hij begin dit jaar opnieuw informateur wordt voor een regering van CDA en PvdA, droogt de stroom brieven naar de Tweede Kamer pas langzaam op. De tweede informatiepoging mislukt en de gang van zaken levert een gespannen verhouding op met premier Jan Peter Balkenende, voor wie Donner voorheen als vertrouweling gold. Hun goede relatie is al onder druk komen te staan door de kwestie omtrent prinses Margarita. Tijdens een heikel debat in maart weet Balkenende zich maar moeizaam overeind te houden, vooral dankzij de wijze woorden die Donner hem vanachter de regeringstafel influistert. De breuk tussen de CDA-heren is naar verluidt goeddeels bijgelegd. Wat uiterlijk betreft is hij een bijzondere verschijning: meestal gekleed in driedelig pak, zich voortbewegend op een stevig herenrijwiel. Voeg daarbij zijn uitgewogen, langzame manier van spreken en zo ontstaat het beeld van een echte calvinist zoals ze niet zo veel meer worden gemaakt. Een bestuurder die voor cartoonisten een goudmijn is. Enkele kwalificaties van de minister: 'een zeer intelligente man'. 'Iemand die vrijwel het onmogelijke kon waarmaken'. 'Een man die razendsnel wetten kan maken'. 'Superdonnie'. 'Type fatsoensrakker, markant museumstuk '. Maar hoe ontwapenend barstte hij onlangs in blozen uit, toen het VVD-kamerlid Laetitia Griffiths hem 'een grote schat' noemde. Weliswaar was dat niet alleen als compliment bedoeld, want ze voegde er aan toe dat de minister de plank volledig missloeg, maar Donner keek toch behoorlijk blij bij dat 'grote schat'. Wie is deze man? Hoe kwam hij op deze post terecht? Wat drijft hem? Hoe ver mag de rechtsstaat opgerekt worden? En waar liggen de grenzen van de tolerantie?

Het Marathoninterview
Piet Hein Donner: uur 2

Het Marathoninterview

Play Episode Listen Later Dec 31, 2004 54:35


Donner is vice voorzitter Raad van State oftewel Onderkoning van Nederland. Toen hij nog minister van justitie was in 2004 sprak hij langdurig met Aukje Holtrop over terreurbestrijding, irritante persmuskieten, geloof en politiek. Hij staat bekend als workaholic: vakkundig, intelligent en rechtlijnig. ---------------------------- Waarom Piet Hein Donner? Piet Hein Donner wordt geboren op 20 oktober 1948 in Amsterdam. Hij stamt uit een gerenommeerde familie. Zijn vader was een autoriteit op het gebied van het staatsrecht en lange tijd lid van het Europese Hof van Justitie. Donners opa, actief in de Antirevolutionaire Partij (ARP), was twee keer minister van Justitie. Hij werkt na een studie rechten aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, op de ministeries van Economische Zaken en Justitie en bij de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid, eerst als lid en later als voorzitter. Van 1997 tot 2002 is hij lid van het hoogste adviesorgaan van de regering, de Raad van State. Van onbekend christen-democraat heeft Piet Hein Donner zich in een jaar tijd bij het grote publiek flink in de kijker kunnen spelen als een gezaghebbend politicus. Donner knutselt zomer 2002 als informateur vrij snel een nieuw kabinet in elkaar van CDA, LPF en VVD. Zelf gaat hij daarin aan de slag als minister van Justitie, een terrein dat de als briljant bekend staande jurist op het lijf is geschreven. De immer fietsende Donner gaat voortvarend aan de slag met initiatieven om de criminaliteit te bestrijden, één van de speerpunten van kabinet-Balkenende-I. Ook na de snelle val van dit kabinet in oktober, gaat hij in demissionaire status gewoon door met talrijke ideeën en voorstellen. Zo loodst hij in december samen met ambtsgenoot Remkes van Binnenlandse Zaken het nationale veiligheidsplan door de Tweede Kamer. Ook gaat hij actief verder met de invoering van de identificatieplicht, de hervorming van het strafrecht en de voorbereiding van twee gedetineerden op een cel. Als hij begin dit jaar opnieuw informateur wordt voor een regering van CDA en PvdA, droogt de stroom brieven naar de Tweede Kamer pas langzaam op. De tweede informatiepoging mislukt en de gang van zaken levert een gespannen verhouding op met premier Jan Peter Balkenende, voor wie Donner voorheen als vertrouweling gold. Hun goede relatie is al onder druk komen te staan door de kwestie omtrent prinses Margarita. Tijdens een heikel debat in maart weet Balkenende zich maar moeizaam overeind te houden, vooral dankzij de wijze woorden die Donner hem vanachter de regeringstafel influistert. De breuk tussen de CDA-heren is naar verluidt goeddeels bijgelegd. Wat uiterlijk betreft is hij een bijzondere verschijning: meestal gekleed in driedelig pak, zich voortbewegend op een stevig herenrijwiel. Voeg daarbij zijn uitgewogen, langzame manier van spreken en zo ontstaat het beeld van een echte calvinist zoals ze niet zo veel meer worden gemaakt. Een bestuurder die voor cartoonisten een goudmijn is. Enkele kwalificaties van de minister: 'een zeer intelligente man'. 'Iemand die vrijwel het onmogelijke kon waarmaken'. 'Een man die razendsnel wetten kan maken'. 'Superdonnie'. 'Type fatsoensrakker, markant museumstuk '. Maar hoe ontwapenend barstte hij onlangs in blozen uit, toen het VVD-kamerlid Laetitia Griffiths hem 'een grote schat' noemde. Weliswaar was dat niet alleen als compliment bedoeld, want ze voegde er aan toe dat de minister de plank volledig missloeg, maar Donner keek toch behoorlijk blij bij dat 'grote schat'. Wie is deze man? Hoe kwam hij op deze post terecht? Wat drijft hem? Hoe ver mag de rechtsstaat opgerekt worden? En waar liggen de grenzen van de tolerantie?

Het Marathoninterview
Piet Hein Donner: uur 1

Het Marathoninterview

Play Episode Listen Later Dec 31, 2004 52:48


Donner is vice voorzitter Raad van State oftewel Onderkoning van Nederland. Toen hij nog minister van justitie was in 2004 sprak hij langdurig met Aukje Holtrop over terreurbestrijding, irritante persmuskieten, geloof en politiek. Hij staat bekend als workaholic: vakkundig, intelligent en rechtlijnig. ---------------------------- Waarom Piet Hein Donner? Piet Hein Donner wordt geboren op 20 oktober 1948 in Amsterdam. Hij stamt uit een gerenommeerde familie. Zijn vader was een autoriteit op het gebied van het staatsrecht en lange tijd lid van het Europese Hof van Justitie. Donners opa, actief in de Antirevolutionaire Partij (ARP), was twee keer minister van Justitie. Hij werkt na een studie rechten aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, op de ministeries van Economische Zaken en Justitie en bij de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid, eerst als lid en later als voorzitter. Van 1997 tot 2002 is hij lid van het hoogste adviesorgaan van de regering, de Raad van State. Van onbekend christen-democraat heeft Piet Hein Donner zich in een jaar tijd bij het grote publiek flink in de kijker kunnen spelen als een gezaghebbend politicus. Donner knutselt zomer 2002 als informateur vrij snel een nieuw kabinet in elkaar van CDA, LPF en VVD. Zelf gaat hij daarin aan de slag als minister van Justitie, een terrein dat de als briljant bekend staande jurist op het lijf is geschreven. De immer fietsende Donner gaat voortvarend aan de slag met initiatieven om de criminaliteit te bestrijden, één van de speerpunten van kabinet-Balkenende-I. Ook na de snelle val van dit kabinet in oktober, gaat hij in demissionaire status gewoon door met talrijke ideeën en voorstellen. Zo loodst hij in december samen met ambtsgenoot Remkes van Binnenlandse Zaken het nationale veiligheidsplan door de Tweede Kamer. Ook gaat hij actief verder met de invoering van de identificatieplicht, de hervorming van het strafrecht en de voorbereiding van twee gedetineerden op een cel. Als hij begin dit jaar opnieuw informateur wordt voor een regering van CDA en PvdA, droogt de stroom brieven naar de Tweede Kamer pas langzaam op. De tweede informatiepoging mislukt en de gang van zaken levert een gespannen verhouding op met premier Jan Peter Balkenende, voor wie Donner voorheen als vertrouweling gold. Hun goede relatie is al onder druk komen te staan door de kwestie omtrent prinses Margarita. Tijdens een heikel debat in maart weet Balkenende zich maar moeizaam overeind te houden, vooral dankzij de wijze woorden die Donner hem vanachter de regeringstafel influistert. De breuk tussen de CDA-heren is naar verluidt goeddeels bijgelegd. Wat uiterlijk betreft is hij een bijzondere verschijning: meestal gekleed in driedelig pak, zich voortbewegend op een stevig herenrijwiel. Voeg daarbij zijn uitgewogen, langzame manier van spreken en zo ontstaat het beeld van een echte calvinist zoals ze niet zo veel meer worden gemaakt. Een bestuurder die voor cartoonisten een goudmijn is. Enkele kwalificaties van de minister: 'een zeer intelligente man'. 'Iemand die vrijwel het onmogelijke kon waarmaken'. 'Een man die razendsnel wetten kan maken'. 'Superdonnie'. 'Type fatsoensrakker, markant museumstuk '. Maar hoe ontwapenend barstte hij onlangs in blozen uit, toen het VVD-kamerlid Laetitia Griffiths hem 'een grote schat' noemde. Weliswaar was dat niet alleen als compliment bedoeld, want ze voegde er aan toe dat de minister de plank volledig missloeg, maar Donner keek toch behoorlijk blij bij dat 'grote schat'. Wie is deze man? Hoe kwam hij op deze post terecht? Wat drijft hem? Hoe ver mag de rechtsstaat opgerekt worden? En waar liggen de grenzen van de tolerantie?

Radio Bergeijk
Het radiostation voor Bergeijk

Radio Bergeijk

Play Episode Listen Later Apr 16, 2003 14:44


Vandaag in de gevorderde vogelpest uitzending, aandacht voor de vogelpest in Bergeijk. Allereerst een brief van de minister-president J.P. Balkenende. Dan Annelies Riemstra, pluimveehoudster, te gast in de studio. En nog op lokatie bij Riemstra's pluimveehouderij.

Het Marathoninterview
Jan Pronk deel 1

Het Marathoninterview

Play Episode Listen Later Jul 24, 1992 1:04


Zijne Excellentie ging er eens goed voor zitten, op 24 juli 1992 was minister Pronk van Ontwikkelingssamenwerking onze gast. Jan Pronk nam al vanaf 1973 – het kabinet-Den Uyl – met (kleine) tussenpozen deel uit van de Nederlandse regering, tot dan toe altijd met ontwikkelingssamenwerking in zijn portefeuille – afgezien van een korte periode in het begin van 1991 toen hij zijn collega Ter Beek van Defensie moest vervangen. Gedurende vijf uur praatten de heren Simonse en Pronk over het leven, de wereld en de politiek. ------------------------------------------------ Biografie Jan Pronk geb. 16 maart 1940 Johannes Pieter Pronk komt op 16 maart 1940 ter wereld in Scheveningen. Zijn vader was onderwijzer, het gezin gereformeerd. Hij ging in Den Haag naar het Zandvlietcollege waar hij het gymnasium doorliep en studeerde vervolgens aan de Nederlandse Economische Hogeschool in Rotterdam – wat sinds 1973 de Erasmusuniversiteit is. Zijn sociale betrokkenheid bleek al tijdens zijn studententijd – hij vaarde vaak mee met de Henri Dunant, de boot van het Rode Kruis, waarmee gehandicapten een paar dagen erop uit konden. Na zijn afstuderen vond hij een baan bij het Centrum voor Ontwikkelingsprogrammering van zijn hogeschool en het Nederlands Economisch Instituut als wetenschappelijk medewerker. Hij werkte daar naast de vermaarde econoom Jan Tinbergen. Voor de politiek begon hij zich in het midden van de jaren zestig te interesseren. Zijn keuze viel op de Partij van de Arbeid. Van 1966 tot 1971 was hij afdelingsvoorzitter van Krimpen aan de Lek. Na de Tweede Kamerverkiezingen van 1971 werd de 31-jarige lid van het parlement. Hij maakte onderdeel uit van Nieuw Links, de vernieuwingsbeweging binnen de PvdA en was lid van de commissie-Mansholt, die onderzocht wat het alarmerende rapport van de Club van Rome, die wetenschappelijk onderzoek had gedaan naar hoe de toekomst van de wereld er wat betreft bevolkingsomvang en milieubelasting, voor Nederland betekende. Pronks ster rees snel. Na een korte tijd europarlementariër te zijn geweest in 1973, trad hij in hetzelfde jaar toe tot het kabinet van Joop den Uyl. Met zijn 33 jaar was hij één van de jongste ministers in Nederland ooit. Het kabinet-Den Uyl stond bekend om zijn linkse signatuur en bevlogenheid. Daar heeft de jonge Pronk zeker zijn deel aan bijgedragen. Toen het kabinet-Den Uyl in 1977 geen doorstart kreeg, werd Pronk weer kamerlid. In 1980 vertrok hij voor enkele jaren uit de Kamer om adjunct-secretaris-generaal te worden van UNCTAD, de VN-conferentie voor handel en ontwikkeling. Zes jaar later keerde hij terug in de Tweede Kamer en in 1989 werd hij opnieuw minister van Ontwikkelingssamenwerking, ditmaal in het tweede kabinet-Lubbers, dat door de CDA en de PvdA werd gevormd. Hij behield die post in het eerste kabinet-Kok en werd in het tweede kabinet-Kok minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer. Pronk leek niet weg te branden. De functie van Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties werd voor zijn neus weggekaapt door Ruud Lubbers. Hij bleef minister in Kok-II, maar was de eerste om te zeggen dat hij, als lid van Kok-I moest aftreden – en de rest van het kabinet met hem – toen uit het NIOD-rapport ui 2002 bleek hoe de val van de moslimenclave Srebrenica in zijn werk is gegaan. In 2004 werd Pronk tot bijzonder VN-gezant voor Soedan benoemd. Hij moest het lot van de mensen in Darfur zien te verbeteren, een welhaast onmogelijke opgave. In oktober 2006 eisten de Soedanese autoriteiten, die Pronk niet had gespaard in zijn kritiek, hem het land te verlaten. Dan maar weer terug naar Nederland, zal hij gedacht hebben. In augustus van het jaar daarop deed hij een gooi naar het partijleiderschap van de Partij van de Arbeid. In de campagne deed hij als vanouds boude uitspraken. Zo noemde hij premier Balkenende een “leugenaar” en zei hij dat “Nederland op een schandelijke wijze de Irak-oorlog [is] ingerommeld”. Hij bood snel zijn excuses aan, maar het mocht niet baten; Liliane Ploumen werd tot partijvoorzitter verkozen. Daarna werd Pronk, inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd ruimschoots heeft bereikt, voorzitter van het Interkerkelijke Vredesberaad.

Het Marathoninterview
Jan Pronk deel 2

Het Marathoninterview

Play Episode Listen Later Jul 24, 1992 1:01


Zijne Excellentie ging er eens goed voor zitten, op 24 juli 1992 was minister Pronk van Ontwikkelingssamenwerking onze gast. Jan Pronk nam al vanaf 1973 – het kabinet-Den Uyl – met (kleine) tussenpozen deel uit van de Nederlandse regering, tot dan toe altijd met ontwikkelingssamenwerking in zijn portefeuille – afgezien van een korte periode in het begin van 1991 toen hij zijn collega Ter Beek van Defensie moest vervangen. Gedurende vijf uur praatten de heren Simonse en Pronk over het leven, de wereld en de politiek. ------------------------------------------------ Biografie Jan Pronk geb. 16 maart 1940 Johannes Pieter Pronk komt op 16 maart 1940 ter wereld in Scheveningen. Zijn vader was onderwijzer, het gezin gereformeerd. Hij ging in Den Haag naar het Zandvlietcollege waar hij het gymnasium doorliep en studeerde vervolgens aan de Nederlandse Economische Hogeschool in Rotterdam – wat sinds 1973 de Erasmusuniversiteit is. Zijn sociale betrokkenheid bleek al tijdens zijn studententijd – hij vaarde vaak mee met de Henri Dunant, de boot van het Rode Kruis, waarmee gehandicapten een paar dagen erop uit konden. Na zijn afstuderen vond hij een baan bij het Centrum voor Ontwikkelingsprogrammering van zijn hogeschool en het Nederlands Economisch Instituut als wetenschappelijk medewerker. Hij werkte daar naast de vermaarde econoom Jan Tinbergen. Voor de politiek begon hij zich in het midden van de jaren zestig te interesseren. Zijn keuze viel op de Partij van de Arbeid. Van 1966 tot 1971 was hij afdelingsvoorzitter van Krimpen aan de Lek. Na de Tweede Kamerverkiezingen van 1971 werd de 31-jarige lid van het parlement. Hij maakte onderdeel uit van Nieuw Links, de vernieuwingsbeweging binnen de PvdA en was lid van de commissie-Mansholt, die onderzocht wat het alarmerende rapport van de Club van Rome, die wetenschappelijk onderzoek had gedaan naar hoe de toekomst van de wereld er wat betreft bevolkingsomvang en milieubelasting, voor Nederland betekende. Pronks ster rees snel. Na een korte tijd europarlementariër te zijn geweest in 1973, trad hij in hetzelfde jaar toe tot het kabinet van Joop den Uyl. Met zijn 33 jaar was hij één van de jongste ministers in Nederland ooit. Het kabinet-Den Uyl stond bekend om zijn linkse signatuur en bevlogenheid. Daar heeft de jonge Pronk zeker zijn deel aan bijgedragen. Toen het kabinet-Den Uyl in 1977 geen doorstart kreeg, werd Pronk weer kamerlid. In 1980 vertrok hij voor enkele jaren uit de Kamer om adjunct-secretaris-generaal te worden van UNCTAD, de VN-conferentie voor handel en ontwikkeling. Zes jaar later keerde hij terug in de Tweede Kamer en in 1989 werd hij opnieuw minister van Ontwikkelingssamenwerking, ditmaal in het tweede kabinet-Lubbers, dat door de CDA en de PvdA werd gevormd. Hij behield die post in het eerste kabinet-Kok en werd in het tweede kabinet-Kok minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer. Pronk leek niet weg te branden. De functie van Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties werd voor zijn neus weggekaapt door Ruud Lubbers. Hij bleef minister in Kok-II, maar was de eerste om te zeggen dat hij, als lid van Kok-I moest aftreden – en de rest van het kabinet met hem – toen uit het NIOD-rapport ui 2002 bleek hoe de val van de moslimenclave Srebrenica in zijn werk is gegaan. In 2004 werd Pronk tot bijzonder VN-gezant voor Soedan benoemd. Hij moest het lot van de mensen in Darfur zien te verbeteren, een welhaast onmogelijke opgave. In oktober 2006 eisten de Soedanese autoriteiten, die Pronk niet had gespaard in zijn kritiek, hem het land te verlaten. Dan maar weer terug naar Nederland, zal hij gedacht hebben. In augustus van het jaar daarop deed hij een gooi naar het partijleiderschap van de Partij van de Arbeid. In de campagne deed hij als vanouds boude uitspraken. Zo noemde hij premier Balkenende een “leugenaar” en zei hij dat “Nederland op een schandelijke wijze de Irak-oorlog [is] ingerommeld”. Hij bood snel zijn excuses aan, maar het mocht niet baten; Liliane Ploumen werd tot partijvoorzitter verkozen. Daarna werd Pronk, inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd ruimschoots heeft bereikt, voorzitter van het Interkerkelijke Vredesberaad.

Het Marathoninterview
Jan Pronk deel 5

Het Marathoninterview

Play Episode Listen Later Jul 24, 1992 19:10


Zijne Excellentie ging er eens goed voor zitten, op 24 juli 1992 was minister Pronk van Ontwikkelingssamenwerking onze gast. Jan Pronk nam al vanaf 1973 – het kabinet-Den Uyl – met (kleine) tussenpozen deel uit van de Nederlandse regering, tot dan toe altijd met ontwikkelingssamenwerking in zijn portefeuille – afgezien van een korte periode in het begin van 1991 toen hij zijn collega Ter Beek van Defensie moest vervangen. Gedurende vijf uur praatten de heren Simonse en Pronk over het leven, de wereld en de politiek. ------------------------------------------------ Biografie Jan Pronk geb. 16 maart 1940 Johannes Pieter Pronk komt op 16 maart 1940 ter wereld in Scheveningen. Zijn vader was onderwijzer, het gezin gereformeerd. Hij ging in Den Haag naar het Zandvlietcollege waar hij het gymnasium doorliep en studeerde vervolgens aan de Nederlandse Economische Hogeschool in Rotterdam – wat sinds 1973 de Erasmusuniversiteit is. Zijn sociale betrokkenheid bleek al tijdens zijn studententijd – hij vaarde vaak mee met de Henri Dunant, de boot van het Rode Kruis, waarmee gehandicapten een paar dagen erop uit konden. Na zijn afstuderen vond hij een baan bij het Centrum voor Ontwikkelingsprogrammering van zijn hogeschool en het Nederlands Economisch Instituut als wetenschappelijk medewerker. Hij werkte daar naast de vermaarde econoom Jan Tinbergen. Voor de politiek begon hij zich in het midden van de jaren zestig te interesseren. Zijn keuze viel op de Partij van de Arbeid. Van 1966 tot 1971 was hij afdelingsvoorzitter van Krimpen aan de Lek. Na de Tweede Kamerverkiezingen van 1971 werd de 31-jarige lid van het parlement. Hij maakte onderdeel uit van Nieuw Links, de vernieuwingsbeweging binnen de PvdA en was lid van de commissie-Mansholt, die onderzocht wat het alarmerende rapport van de Club van Rome, die wetenschappelijk onderzoek had gedaan naar hoe de toekomst van de wereld er wat betreft bevolkingsomvang en milieubelasting, voor Nederland betekende. Pronks ster rees snel. Na een korte tijd europarlementariër te zijn geweest in 1973, trad hij in hetzelfde jaar toe tot het kabinet van Joop den Uyl. Met zijn 33 jaar was hij één van de jongste ministers in Nederland ooit. Het kabinet-Den Uyl stond bekend om zijn linkse signatuur en bevlogenheid. Daar heeft de jonge Pronk zeker zijn deel aan bijgedragen. Toen het kabinet-Den Uyl in 1977 geen doorstart kreeg, werd Pronk weer kamerlid. In 1980 vertrok hij voor enkele jaren uit de Kamer om adjunct-secretaris-generaal te worden van UNCTAD, de VN-conferentie voor handel en ontwikkeling. Zes jaar later keerde hij terug in de Tweede Kamer en in 1989 werd hij opnieuw minister van Ontwikkelingssamenwerking, ditmaal in het tweede kabinet-Lubbers, dat door de CDA en de PvdA werd gevormd. Hij behield die post in het eerste kabinet-Kok en werd in het tweede kabinet-Kok minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer. Pronk leek niet weg te branden. De functie van Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties werd voor zijn neus weggekaapt door Ruud Lubbers. Hij bleef minister in Kok-II, maar was de eerste om te zeggen dat hij, als lid van Kok-I moest aftreden – en de rest van het kabinet met hem – toen uit het NIOD-rapport ui 2002 bleek hoe de val van de moslimenclave Srebrenica in zijn werk is gegaan. In 2004 werd Pronk tot bijzonder VN-gezant voor Soedan benoemd. Hij moest het lot van de mensen in Darfur zien te verbeteren, een welhaast onmogelijke opgave. In oktober 2006 eisten de Soedanese autoriteiten, die Pronk niet had gespaard in zijn kritiek, hem het land te verlaten. Dan maar weer terug naar Nederland, zal hij gedacht hebben. In augustus van het jaar daarop deed hij een gooi naar het partijleiderschap van de Partij van de Arbeid. In de campagne deed hij als vanouds boude uitspraken. Zo noemde hij premier Balkenende een “leugenaar” en zei hij dat “Nederland op een schandelijke wijze de Irak-oorlog [is] ingerommeld”. Hij bood snel zijn excuses aan, maar het mocht niet baten; Liliane Ploumen werd tot partijvoorzitter verkozen. Daarna werd Pronk, inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd ruimschoots heeft bereikt, voorzitter van het Interkerkelijke Vredesberaad.

Het Marathoninterview
Jan Pronk deel 4

Het Marathoninterview

Play Episode Listen Later Jul 24, 1992 58:20


Zijne Excellentie ging er eens goed voor zitten, op 24 juli 1992 was minister Pronk van Ontwikkelingssamenwerking onze gast. Jan Pronk nam al vanaf 1973 – het kabinet-Den Uyl – met (kleine) tussenpozen deel uit van de Nederlandse regering, tot dan toe altijd met ontwikkelingssamenwerking in zijn portefeuille – afgezien van een korte periode in het begin van 1991 toen hij zijn collega Ter Beek van Defensie moest vervangen. Gedurende vijf uur praatten de heren Simonse en Pronk over het leven, de wereld en de politiek. ------------------------------------------------ Biografie Jan Pronk geb. 16 maart 1940 Johannes Pieter Pronk komt op 16 maart 1940 ter wereld in Scheveningen. Zijn vader was onderwijzer, het gezin gereformeerd. Hij ging in Den Haag naar het Zandvlietcollege waar hij het gymnasium doorliep en studeerde vervolgens aan de Nederlandse Economische Hogeschool in Rotterdam – wat sinds 1973 de Erasmusuniversiteit is. Zijn sociale betrokkenheid bleek al tijdens zijn studententijd – hij vaarde vaak mee met de Henri Dunant, de boot van het Rode Kruis, waarmee gehandicapten een paar dagen erop uit konden. Na zijn afstuderen vond hij een baan bij het Centrum voor Ontwikkelingsprogrammering van zijn hogeschool en het Nederlands Economisch Instituut als wetenschappelijk medewerker. Hij werkte daar naast de vermaarde econoom Jan Tinbergen. Voor de politiek begon hij zich in het midden van de jaren zestig te interesseren. Zijn keuze viel op de Partij van de Arbeid. Van 1966 tot 1971 was hij afdelingsvoorzitter van Krimpen aan de Lek. Na de Tweede Kamerverkiezingen van 1971 werd de 31-jarige lid van het parlement. Hij maakte onderdeel uit van Nieuw Links, de vernieuwingsbeweging binnen de PvdA en was lid van de commissie-Mansholt, die onderzocht wat het alarmerende rapport van de Club van Rome, die wetenschappelijk onderzoek had gedaan naar hoe de toekomst van de wereld er wat betreft bevolkingsomvang en milieubelasting, voor Nederland betekende. Pronks ster rees snel. Na een korte tijd europarlementariër te zijn geweest in 1973, trad hij in hetzelfde jaar toe tot het kabinet van Joop den Uyl. Met zijn 33 jaar was hij één van de jongste ministers in Nederland ooit. Het kabinet-Den Uyl stond bekend om zijn linkse signatuur en bevlogenheid. Daar heeft de jonge Pronk zeker zijn deel aan bijgedragen. Toen het kabinet-Den Uyl in 1977 geen doorstart kreeg, werd Pronk weer kamerlid. In 1980 vertrok hij voor enkele jaren uit de Kamer om adjunct-secretaris-generaal te worden van UNCTAD, de VN-conferentie voor handel en ontwikkeling. Zes jaar later keerde hij terug in de Tweede Kamer en in 1989 werd hij opnieuw minister van Ontwikkelingssamenwerking, ditmaal in het tweede kabinet-Lubbers, dat door de CDA en de PvdA werd gevormd. Hij behield die post in het eerste kabinet-Kok en werd in het tweede kabinet-Kok minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer. Pronk leek niet weg te branden. De functie van Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties werd voor zijn neus weggekaapt door Ruud Lubbers. Hij bleef minister in Kok-II, maar was de eerste om te zeggen dat hij, als lid van Kok-I moest aftreden – en de rest van het kabinet met hem – toen uit het NIOD-rapport ui 2002 bleek hoe de val van de moslimenclave Srebrenica in zijn werk is gegaan. In 2004 werd Pronk tot bijzonder VN-gezant voor Soedan benoemd. Hij moest het lot van de mensen in Darfur zien te verbeteren, een welhaast onmogelijke opgave. In oktober 2006 eisten de Soedanese autoriteiten, die Pronk niet had gespaard in zijn kritiek, hem het land te verlaten. Dan maar weer terug naar Nederland, zal hij gedacht hebben. In augustus van het jaar daarop deed hij een gooi naar het partijleiderschap van de Partij van de Arbeid. In de campagne deed hij als vanouds boude uitspraken. Zo noemde hij premier Balkenende een “leugenaar” en zei hij dat “Nederland op een schandelijke wijze de Irak-oorlog [is] ingerommeld”. Hij bood snel zijn excuses aan, maar het mocht niet baten; Liliane Ploumen werd tot partijvoorzitter verkozen. Daarna werd Pronk, inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd ruimschoots heeft bereikt, voorzitter van het Interkerkelijke Vredesberaad.

Het Marathoninterview
Jan Pronk deel 3

Het Marathoninterview

Play Episode Listen Later Jul 24, 1992 59:34


Zijne Excellentie ging er eens goed voor zitten, op 24 juli 1992 was minister Pronk van Ontwikkelingssamenwerking onze gast. Jan Pronk nam al vanaf 1973 – het kabinet-Den Uyl – met (kleine) tussenpozen deel uit van de Nederlandse regering, tot dan toe altijd met ontwikkelingssamenwerking in zijn portefeuille – afgezien van een korte periode in het begin van 1991 toen hij zijn collega Ter Beek van Defensie moest vervangen. Gedurende vijf uur praatten de heren Simonse en Pronk over het leven, de wereld en de politiek. ------------------------------------------------ Biografie Jan Pronk geb. 16 maart 1940 Johannes Pieter Pronk komt op 16 maart 1940 ter wereld in Scheveningen. Zijn vader was onderwijzer, het gezin gereformeerd. Hij ging in Den Haag naar het Zandvlietcollege waar hij het gymnasium doorliep en studeerde vervolgens aan de Nederlandse Economische Hogeschool in Rotterdam – wat sinds 1973 de Erasmusuniversiteit is. Zijn sociale betrokkenheid bleek al tijdens zijn studententijd – hij vaarde vaak mee met de Henri Dunant, de boot van het Rode Kruis, waarmee gehandicapten een paar dagen erop uit konden. Na zijn afstuderen vond hij een baan bij het Centrum voor Ontwikkelingsprogrammering van zijn hogeschool en het Nederlands Economisch Instituut als wetenschappelijk medewerker. Hij werkte daar naast de vermaarde econoom Jan Tinbergen. Voor de politiek begon hij zich in het midden van de jaren zestig te interesseren. Zijn keuze viel op de Partij van de Arbeid. Van 1966 tot 1971 was hij afdelingsvoorzitter van Krimpen aan de Lek. Na de Tweede Kamerverkiezingen van 1971 werd de 31-jarige lid van het parlement. Hij maakte onderdeel uit van Nieuw Links, de vernieuwingsbeweging binnen de PvdA en was lid van de commissie-Mansholt, die onderzocht wat het alarmerende rapport van de Club van Rome, die wetenschappelijk onderzoek had gedaan naar hoe de toekomst van de wereld er wat betreft bevolkingsomvang en milieubelasting, voor Nederland betekende. Pronks ster rees snel. Na een korte tijd europarlementariër te zijn geweest in 1973, trad hij in hetzelfde jaar toe tot het kabinet van Joop den Uyl. Met zijn 33 jaar was hij één van de jongste ministers in Nederland ooit. Het kabinet-Den Uyl stond bekend om zijn linkse signatuur en bevlogenheid. Daar heeft de jonge Pronk zeker zijn deel aan bijgedragen. Toen het kabinet-Den Uyl in 1977 geen doorstart kreeg, werd Pronk weer kamerlid. In 1980 vertrok hij voor enkele jaren uit de Kamer om adjunct-secretaris-generaal te worden van UNCTAD, de VN-conferentie voor handel en ontwikkeling. Zes jaar later keerde hij terug in de Tweede Kamer en in 1989 werd hij opnieuw minister van Ontwikkelingssamenwerking, ditmaal in het tweede kabinet-Lubbers, dat door de CDA en de PvdA werd gevormd. Hij behield die post in het eerste kabinet-Kok en werd in het tweede kabinet-Kok minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer. Pronk leek niet weg te branden. De functie van Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties werd voor zijn neus weggekaapt door Ruud Lubbers. Hij bleef minister in Kok-II, maar was de eerste om te zeggen dat hij, als lid van Kok-I moest aftreden – en de rest van het kabinet met hem – toen uit het NIOD-rapport ui 2002 bleek hoe de val van de moslimenclave Srebrenica in zijn werk is gegaan. In 2004 werd Pronk tot bijzonder VN-gezant voor Soedan benoemd. Hij moest het lot van de mensen in Darfur zien te verbeteren, een welhaast onmogelijke opgave. In oktober 2006 eisten de Soedanese autoriteiten, die Pronk niet had gespaard in zijn kritiek, hem het land te verlaten. Dan maar weer terug naar Nederland, zal hij gedacht hebben. In augustus van het jaar daarop deed hij een gooi naar het partijleiderschap van de Partij van de Arbeid. In de campagne deed hij als vanouds boude uitspraken. Zo noemde hij premier Balkenende een “leugenaar” en zei hij dat “Nederland op een schandelijke wijze de Irak-oorlog [is] ingerommeld”. Hij bood snel zijn excuses aan, maar het mocht niet baten; Liliane Ploumen werd tot partijvoorzitter verkozen. Daarna werd Pronk, inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd ruimschoots heeft bereikt, voorzitter van het Interkerkelijke Vredesberaad.