Ik heb me lief | de podcast

Het was niet de bedoeling dat ik vannacht om 04:00 wakker werd van een nachtmerrie. Het was niet de bedoeling dat ik aarna niet meer kon slapen. Het was niet de bedoeling dat ik om 05:59 rondscharrelde in de keuken.Het was niet de bedoeling om vrijdag een afspraak met vrienden te verplaatsen. Het was niet de bedoeling om zo'n leeg weekend te hebben.Het was niet de bedoeling dat ik pijn heb. “Ik wil gewoon alleen maar een lekkere zondag", dacht ik toen ik verdrietig de trap afliep vanmorgen. "Ik wil zo graag met Frits in de tuin, 'n beetje tuinieren, ontspannen en samen plezier maken. Ik wil meer energie en geen pijn. En ik wil graag langer slapen.” En toen was de beer los. Ik liep een groef in waar het donker is en 't stroperig en zwaar voelt. Gelukkig merkte ik het op toen ik de vaatwasser uitruimde. Ik schonk een espresso in en mompelde hardop dat ik behoorlijk aan het Lijden was.Daarna stapte ik in mijn badje in de tuin, hoorde de Merel zingen, stak m'n lekkerste geurkaars aan en mocht maar liefst 3 kaartjes trekken. 2 gingen over ‘overgave', de ander over het leven niet te serieus nemen en spelen. 'KLIK' hoorde ik in mijn hoofd. De knop was om. Ik gaf me over. Hoi licht, hoi ontspanning, hoi aanvaarding.Makkelijk? Niet perse. Lekker en handig? Ja![Sidenotes]> Overgave beoefenen wanneer het leven je frustreert, Jelle Hermus> Overgave is geen opgeven, (dokter) Juriaan Galavazi

Sinds de zomer van '23 bewaar ik aantekeningen in mijn telefoon die ik maakte tijdens het luisteren van aflevering 7 van de podcast Lust. Die aflevering maakte diepe indruk op me. Gerard Dorrepaal is te gast. Hij werkt als systemisch coach en praat met Jacqueline en Qruun over de impact die ons gezin van herkomst heeft op al onze huidige verbindingen: liefdesrelatie(s), seksuele relatie(s), vriendschappen, collega's, noem maar op. Gerard vertelt over hoe belangrijk het is dat je je verdriet en pijn van toen bij je neemt als je van je shit je mest wil maken. En dat het leven een lemniscaat is: het wordt voorwaarts geleefd en achterwaarts begrepen. Blijf je hangen in het verleden? Dan loop je dus alleen maar dat achterste rondje. Is het verleden te pijnlijk en wil je vooral dóór; ook dan blijf je hangen. De kunst is om ze allebei te nemen. En hoe je dat dan doet? Door te vertragen. Wauw! Ik 'moest' en wilde iets met die aantekeningen, maar wist twee jaar niet wat. Tot nu. Luister je mee? [Sidenotes] > Het kaartendek dat ik in deze aflevering gebruik is: ⁠Intuïtiekaarten voor elke dag⁠ > Gedicht ⁠de Herberg⁠ van Rumi

Het opbouwen en/of volhouden van een sportroutine kan best lastig zijn. Helemaal met een (chronische) ziekte/beperking.  Eerder deze week plaatste ik een blije hardloop post op Instagram. Daaronder schreef ik: ‘..deze grillige ziekte blijft een uitdaging. Soms lukt intensief bewegen een paar dagen of weken niet. Soms ga ik weken achtereen als een speer. Ik probeer daar oké mee te zijn. Meebewegen met wat is en kan. Dat mentale stuk vind ik zwaarder dan het fysieke.' Daarna regende het vragen: ‘Hoe doe je dat mentale stuk dan?', ‘Hoe ga je om met tegenslag?' En: ‘Hoe ga jij ermee om dat je na een slechte periode steeds weer opnieuw moet beginnen?' M'n korte antwoord: ik beweeg mee en voel. Het uitgebreide antwoord hoor je in de podcast.  [Sidenote] Bestel hier je eigen ⁠Innercompas cards⁠

'Hoe gaat het met je?' is misschien wel de meestgestelde vraag ever. Hem beantwoorden vind ik soms best moeilijk. Vervelend zelfs. Ik heb namelijk niet altijd zin om te vertellen wat er scheelt. Omdat ik er even niet aan wil denken. Of omdat het weer of nog steeds niet goed met me gaat. Er veel verdriet is. Ik wat schaamte voel. Of de woorden niet heb. Dat is oké. Want het fijne is: ik hóef geen antwoord te geven, ik ben niemand verantwoording schuldig. Daarom leerde ik een paar standaardzinnetjes uit mijn hoofd die ik op zo'n moment kan opdreunen. Erg prettig. Maar ik leerde ook dat de vraag wél beantwoorden (mits oprecht gesteld en door iemand die goed voelt) meestal veel prettiger en bovendien gezonder is. Omdat delen heelt, ik me zo openstel en kan verbinden met een ander én met mezelf. Het is een moment waarop ik even kan en mag inchecken: wat en hoe voel ik (me) eigenlijk? [Sidenotes] In de podcast lees ik deze 2 artikelen voor: - Moet je altijd eerlijk antwoorden op de vraag: hoe gaat het? - Susan Smit voor Happinez - Hoe gaat het met je? Eerlijk zijn naar jezelf en je zorgen delen met anderen is de eerste stap voor goede zelfzorg, leerde journalist Otje van der Lelij in Flow magazine 4-2021 - Hoe gaat het écht met je? Deze 4 vragen wil je jezelf regelmatig stellen, 365 dagen succesvol

Ik las ‘n mooie tekst: ‘The version of yourself that carries you trough this year somehow, thank her with gratitude before you tell her what she can do better in 2025.' - Renate Stuurman Hatsa. Die was raak. Ik hou namelijk nogal van doorgaan, nieuwe doelen stellen en vooruitkijken. Mezelf uitdagen. En dat is prima.  Maar de afgelopen jaren leerden me dat het/ik liever mag en kan. Dat leven in het nu, stilstaan en terugblikken ook heel goed is voor me. En dat het voelen van dankbaarheid zorgt voor meer tevredenheid in mijn leven. Ik ben ermee gaan oefenen en dat blijf ik doen. Deze tekst voelde dan ook als een uitnodiging om even stil te staan voor ik het nieuwe jaar induik. Voor welke 3 dingen die ik in 2024 deed, ben ik mezelf dankbaar? Ze hebben allemaal te maken met moed en loslaten. Ik deel ze graag met je. [Sidenote] Innercompas cards

Een dierbare vriendin gaf een groot feest met logeerpartij en een ochtendprogramma en ik was erbij! Even dan. En dat kleine grote moment zorgde voor 'n heerlijk geluksgevoel én diepe rouw. Op het moment zelf en ook nu nog, een paar dagen erna. Want juíst door er even bij te zijn, zag en voelde ik wat en hoeveel ik heb gemist en mis. Dat deed (en doet) zeer. En het deed me ook verdriet dat ik niet écht mee kon doen met de rest. Me mengen in een gesprek, kletsen in een groepje, me soepel door de mensen bewegen, meehelpen het huis versieren, samen koken, dansen, tot laat doorgaan, met elkaar op de kamer slapen, de volgende ochtend samen ontbijten en taart eten - au. Ik mis mijn oude lijf en hersenen ontzettend. Dus ja, het was fantastisch om m'n jarige vriendin te zien schitteren en genieten en me te omringen met mijn lieve vriendinnen en andere inspirerende vrouwen. En ik vond het heel moeilijk en voelde een groot verdriet. Tegelijkertijd. Mocht je dit dubbele gevoel ook ervaren op een feestje of de komende feestdagen? I feel you, dat kan dus gewoon en je bent niet alleen.  [Sidenote] Bestel je eigen Inner compass cards

Wist je dat het krijgen en geven van gerichte, positieve feedback bijdraagt aan meer verbondenheid en aan je algehele geluksgevoel? Ik vind het uitspreken van mijn waardering leuk en doe dat ook graag en makkelijk. Een compliment écht ontvangen, heb ik moeten leren. Lange tijd geloofde ik het diep van binnen niet als iemand iets positiefs over me zei. Nu wel - en dat is zó'n heerlijk gevoel! [Sidenote] ⁠Geluk zit in een klein complimentje⁠ ⁠Waarom is een compliment geven zo belangrijk?⁠

Ik ga een weekend in m'n up naar Gent en neem mee.....mijn Satisfyer! Dacht ik. Bij aankomst in Belgie bleek dat ik haar aan de oplader had laten hangen. In de woonkamer. Naast de piano. Terwijl onze hulp de volgende dag zou langskomen. Ik kreeg het koud en warm tegelijk. HOE GENANT?! Maar na wat gelach met Frits en mijn vriendinnen kon ik die schaamte al snel loslaten en ombuigen. Want waar moet ik me precies voor schamen? Dat ik plezier heb? Voor iets wat heel normaal en lekker is? Nee dus. Die schaamte is er bij mij (en bij vele andere vrouwen, tis namelijk een cultureel ding) met de paplepel ingegoten. Al op jonge leeftijd leerde ik dat ik me niet al te opzichtig mag uiten, want dat is niet netjes. Mijn oma zei altijd: "Handjes boven de dekens!" Ik leerde dat lichaamsbeharing vies is, je nooit hardop om een tampon moet vragen, menstruatiebloed blauw is, borsten rond en stevig horen te zijn, je overal lekker moet ruiken en een slet was als ik met veel jongens zoende. En is het je wel eens opgevallen hoeveel producten er bij de drogist te koop zijn voor de vrouwelijke intieme hygiene?! Voor mannen bestaat er niet één. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Alles bedekt met een dikke laag schaamte. Ben ik zo klaar mee. Hoera voor mijn satisfyer! [Sidenotes] Wellust, Elise van Alderen Lust, de podcast Satisfyer bestel je hier

Joejoe!! Ik zit er even middenin hoor: een flinke dosis voorpret voor mijn solo trip naar Gent. Kan niet wáchten, heb er zo'n zin in. Ben me al dagen aan het verkneukelen, inlezen, erover aan het kletsen en lijstjes aan het maken van wat er allemaal mee moet. Ik vind voorpret misschien wel het leukste. Soms/vaak zelfs nog leuker dan het event zelf. Omdat alles mogelijk is in mijn hoofd. Zalig, dat gevoel. Het fantaseren en plezier hebben. Het is ook wetenschappelijk aangetoond: je verheugen op iets leuks maakt dat negatieve emoties afnemen. En het mooie: je kunt het elke dag doen. Tadaaa! [Sidenotes] Ik lees dit stuk voor: De kracht van verwachting: waarom het onze mentale gezondheid verbetert

In de donkere en koudere maanden keren we letterlijk en figuurlijk naar binnen. De herfst en winter nodigen uit tot verstilling en reflecteren. Net als in de natuur is het loslaten geblazen en bereiden we ons onder de kerstboom of 'n dekentje op de bank voor op de meer uitbundige seizoenen. Want: in de lente en zomer moeten we er weer veel op uit. Húp, naar buiten, onder de mensen zijn en het leven vieren! Tja. Nee dus. Bij mij werkt het sinds een paar jaar niet meer zo. Als de temperatuur stijgt en half Nederland naar het strand scheurt, op een festival staat of 'n BBQ-feestje heeft met vrienden, lig ik in mijn eentje in m'n hangmat in de schaduw of onder de airco met de gordijnen dicht. Hitte maakt de MS heviger en mij dus zieker.  Sinds ik Ocrevus krijg toegediend, ben ik in het begin van de herfst ook enorm aan het stoeien met mijn gezondheid. Gelukkig slaat dat halverwege het seizoen om en huppel ik de winter in. Dan voel ik me weer sterk en fit en ben ik zoveel mogelijk buiten.  Naar binnen keren en reflecteren doe ik elke dag en aan het einde van het jaar heus een beetje extra. Net als het leven vieren. Zo werkt het voor mij. En ik leef m'n leven dan ook graag op mijn manier. Ik wil het ‘anders' en mijn lijf vraagt om ‘anders'. ‘Anders' omdat ik afwijk van hoe de meeste mensen het doen en van 'hoe het heurt'. Maar, wie bepaalt dat eigenlijk? Ik dus. It's my lijf/life. Lekker hoor!

Vroeger was ik een controlfreak en toch ‘overkwam' het leven me omdat ik geen idee had wie ik was en wat ik wilde. Wat ik deed voelde vaak ‘n beetje zinloos en ik was gestresst en niet echt happy. Nu heb ik leren loslaten (ongoing proces

'Wat goed dat je dit ook deelt. Dapper van je.' 'Dit is zó herkenbaar en blijft verdrietig, juíst goed dat je 't deelt! Al schroom ik zelf ook vaak om dat te delen, "men" ziet toch altijd het liefst de sunny side.' 'Ik vond mezelf zo raar als ik dit denk. Fijn om te zien dat ik niet de enige ben.' 'Vind dit ook zo moeilijk en verdrietig!' Zomaar wat reacties van mensen op een verhaal wat ik gister deelde op Instagram. Ik vertelde dat ik het verdrietig vond dat ik niet bij een etentje met vriendinnen kon zijn, ook al had ik daar zelf voor gekozen omdat een andere afspraak die week belangrijker was. Voor mij houdt leven met MS onder andere in dat ik een hele hoop keuzes moet maken. Wat doe ik wel en wat kan dan dus niet? De OF/OF- regel. Elke keuze heeft consequenties. Fijne en pijnlijke. De afgelopen jaren leerde ik die regel aanvaarden en er oké mee te zijn. Dat lukt regelmatig. Soms ook niet. Dan wil ik 'gewoon' EN/EN. En heb ik er verdriet van. Als ik daar niet over praat, blijft het onzichtbaar. Net als hoe het voelt om de hele dag thuis te zijn en niet te werken. En de grote gaten die het af moeten zeggen van een afspraak in mijn agenda slaat. Dan kan niks ineens als te veel voelen en dat vind ik soms moeilijk. Erover praten maakt het draaglijker. En dus deel ik en schijn ik ook lichtjes op die donkere, pijnlijke dingen. Zo min mogelijk verborgen leed alstublieft dankuwel. Het is al lastig genoeg allemaal. [Sidenotes]

Ik geloof dat het antwoord hierop overgave is. En ik ben er enorm trots op dat ik dat inmiddels kan en doe. Het eerlijke antwoord is ook dat het me soms best wat tijd kost voor ik me overgeef als MS klachten en/of rouw opspelen. Omdat het niet uitkomt. Omdat ik het niet wil en vind dat ik nog wel even kan doorgaan. Ik negeer dan de signalen van mijn lichaam en vlucht in eindeloos wandelen, het huis poetsen en opruimen en spullen weggooien. Probeer daarmee externe rust te creëren tegenover de chaos in mijn hoofd. Tot mijn lijf steeds luider aangeeft dat het er écht klaar mee is. En als ik me dan overgeef, ontstaat er daarna altijd interne rust. Misschien niet de meest handige aanpak, nee. Wel menselijk. Vind het echt een lastige dans soms. Tine van Ingelgem omschrijft dat mooi in haar boek Levend verlies: 'Leven met een chronische ziekte betekent continu bewegen tussen ontkenning, verzet, acceptatie, tussen wilskracht, strijd en overgave.' En het gaat niet alleen over mij. Ook voor mijn man Frits is dit (de grilligheid en mijn gedrag) moeilijk. [Sidenotes] boek: ⁠Levend verlies⁠ van Tine van Ingelgem infopagina over ⁠Acceptatie en rouw⁠ van Yvonne Lankhaar Meer over levend verlies bij NAH Meer over levend verlies bij MS

Voel jij je sensueel? Als ik deze vraag een jaar geleden had moeten beantwoorden, had ik je waarschijnlijk vragend aangekeken. Want: wat is sensualiteit? Hoe voelt dat? En wat heeft het in godsnaam te maken met m'n vitaliteit? Nu beantwoord ik hem volmondig met JA. Zeker niet 24/7, maar wel zeer regelmatig. En dat is een nieuw en heerlijk gevoel! Ik neem je graag mee in hoe dat zo is gekomen. En ben je tijdens het luisteren nieuwsgierig geworden over de Vallei orgasme cursus? Dan heb ik een leuke kortingscode voor je! [Sidenotes] ✏️ In de podcast heb ik het over: dit artikel van Floor Molkenboer: ⁠Waarom sensualiteit zo belangrijk is voor onze vitaliteit ⁠ het boek Wellust van Elise van Alderen de website van Vallei Online de Saarpodcast de podcast Lust

Ik had laatst een wat mindere dag, fysiek en mentaal. Voelde me ontzettend moe, had 'n vol hoofd en 'n zwaar lijf dat aan alle kanten riep: 'MAGIKWATRUSTALSJEBLIEFTDANKJEWEL'. Eerst verzette ik me nog even. Wilde niet luisteren en hoopte op een wondertje. Toen dat uitbleef, hakte ik de knoop door en belde de vriendin met wie ik had afgesproken op om te zeggen dat het niet ging. We pruttelden even fijn samen over 'hoe jammer, maar toch het beste zo', ik liet een traan en we spraken af dat we onze afspraak op een ander moment gaan hebben. Blijf dat stom vinden, dat afzeggen op het laatste moment omdat het niet gaat qua gezondheid. Zelfs na 5 jaar oefenen nog. Maar ik voel me óók trots. Omdat ik mijn lijf en mind geef wat het nodig heeft. Dat voelt heel krachtig en lief. Ik deelde erover op Instagram en werd bedolven onder de steun, fijn dat je dit deelt's én vragen. In deze podcast geef ik antwoorde op de meestgestelde vraag: 'Hoe heb je leren voelen wat je lijf nodig heeft als het even (of langer) niet zo lekker gaat? [Sidenote] De 7 typen van rust die iedereen nodig heeft, Petra van Dreumel 7 soorten rust, Flow magazine Heb je een vraag? Leuk! Je vindt me op ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Instagram⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ >> Lees nu m'n boek 'Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd' "Tranen, kippenvel, ontroering en meer van dat alles…. Dat is wat ik gevoeld heb bij het lezen van je boek." > "Fijn taalgebruik alsof je samen met haar op de bank zit te kletsen. Regelmatig zat ik met een grote glimlach of schaterde ik het uit. Aanrader voor iedereen die graag liever wil worden voor zichzelf. Niet het zoveelste standaard zelfhulpboek maar een mooi openhartige inkijk in Merels leven." ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Bestel hier jouw exemplaar⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Ook verkrijgbaar als e-book.

Tadaa!!!! > MEZELF! En dus ook met al het moois én al het lelijke en ellendige in mij! Helaas sleep je alles wat in NL niet oke gaat, ook gewoon mee naar je vakantieadres. Dat vergeet ik soms ;) Want ik blijf op vakantie gaan vooral iets heerlijks vinden, ook nu ik niet meer werk. Ik heb het niet meer nodig om te ontspannen, dat doe ik thuis. Maar even weg uit mijn eigen omgeving, me onderdompelen in een andere cultuur, de prachtige natuur en heerlijk eten & drinken maken me zo blij. Veel samen kunnen zijn. Wat een rijkdom dat ik dat mag en kan doen. Alleen: die vakantie loopt toch vaak anders dan verwacht. Soms leuker, soms minder leuk. Vandaar deze podcast. Als een reminder, voor mezelf en voor jou. Het is oké en normaal dat het soms niet lekker loopt. En dat het ook als er suffe en stomme dingen gebeuren, 't nog steeds goed kan zijn. Er is zoveel moois te zien & voelen! [Sidenote] Reizen als vlucht, waarom je 'jezelf' niet thuis kunt laten - Flow magazine Vakantiestress - Psychologie Magazine Nooit ruzie, maar op vakantie ineens wel? Dit is waarom - Maxvandaag Vakantiestress, de paradox van op vakantie gaan - Bedrock Heb je een vraag? Leuk! Je vindt me op ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Instagram⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ >> Lees nu m'n boek 'Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd' "Tranen, kippenvel, ontroering en meer van dat alles…. Dat is wat ik gevoeld heb bij het lezen van je boek." > "Fijn taalgebruik alsof je samen met haar op de bank zit te kletsen. Regelmatig zat ik met een grote glimlach of schaterde ik het uit. Aanrader voor iedereen die graag liever wil worden voor zichzelf. Niet het zoveelste standaard zelfhulpboek maar een mooi openhartige inkijk in Merels leven." ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Bestel hier jouw exemplaar⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Ook verkrijgbaar als e-book.

Kom je naast me zitten op mijn muurtje langs de rivier de Amer? De zon schijnt flink, er varen bootjes langs, het riet wuift, de eenden en vogels kwetteren en fluiten en er waait soms een zalig warm ochtendbriesje over onze blote huid. De geluidskwaliteit is daardoor op een paar stukjes in de podcast niet helemaal fantastico. Volgende week sluit ik me weer op in een kast met eierdozen, beloofd. ;) Deze week hoor je me over hoe mijn hoofd me de afgelopen dagen meermaals flink in de steek liet en hoe ik daar mee omga. Tipje van de sluier: met een lach & 'n traan. [Sidenote] Over cognitieve problemen bij MS op MS.nl Hersenletsel en cognitie op hersenletsel.nl Wat de overgang met je brein doet op gezond.nu Heb je een vraag? Leuk! Je vindt me op ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Instagram⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ >> Lees nu m'n boek 'Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd' "Tranen, kippenvel, ontroering en meer van dat alles…. Dat is wat ik gevoeld heb bij het lezen van je boek." > "Fijn taalgebruik alsof je samen met haar op de bank zit te kletsen. Regelmatig zat ik met een grote glimlach of schaterde ik het uit. Aanrader voor iedereen die graag liever wil worden voor zichzelf. Niet het zoveelste standaard zelfhulpboek maar een mooi openhartige inkijk in Merels leven." ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Bestel hier jouw exemplaar⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Ook verkrijgbaar als e-book.

Tijdens een fietstocht van 32 kilometer door de Noord-Brabantse weilanden met 29 graden ging het besef als een schok door me heen: HOE DAN?! Ik ben in de loeierhitte op weg naar mijn schoonouders en ga daar taart eten in de tuin, terwijl ik de afgelopen 6 jaar vooral binnen zit als de temperatuur boven de 24 graden komt omdat mijn lijf zo heftig reageert op warmte. Hoe kan het dat ik er dan nu toch zo ontspannen en blij bij zit? Omdat ik uit de kramp ben. Ik zie nu in dat sommige van mijn leefregels die me in het begin houvast gaven, óók zorgden voor verkraming. En dat een flink aantal 'als dan' gedachten me hier niet bij hebben geholpen. Dít is ontspannen leven. Zonder angst, vanuit liefde en vertrouwen. Jeetjemina wat zat ik erin, in die kramp. Ik had geen idee. Heerlijk, om dit verschil zo te kunnen en mogen ervaren. Een podcast over leven vanuit liefde (los) in plaats van uit angst (verkrampt) en ik pel een beetje af hoe dat is ontstaan, dat in de kramp leven. [Sidenote] Wees niet bang Heb je een vraag? Leuk! Je vindt me op ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Instagram⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ >> Lees nu m'n boek 'Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd' "Tranen, kippenvel, ontroering en meer van dat alles…. Dat is wat ik gevoeld heb bij het lezen van je boek." > "Fijn taalgebruik alsof je samen met haar op de bank zit te kletsen. Regelmatig zat ik met een grote glimlach of schaterde ik het uit. Aanrader voor iedereen die graag liever wil worden voor zichzelf. Niet het zoveelste standaard zelfhulpboek maar een mooi openhartige inkijk in Merels leven." ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Bestel hier jouw exemplaar⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Ook verkrijgbaar als e-book.

Ik pas sinds kort! Neem je dan ook graag mee vanaf een prachtig Spaans strandje waar ik deze pocast in de vroege ochtendzon opnam. Ik ben geheeld, geloof ik. Niet van de MS, die is er nog. Wel van een heleboel oude programma's die ik had draaien en die me niet meer dienden. Oud zeer, pijn en verdriet. Belemmerende overtuigingen en overlevingsstrategieën, dat soort zware dingen. Naar binnen keren, die oude shit aankijken, voelen en vervolgens loslaten, maakt dat ik me nu stukken lichter voel. Vol levenslust. Ik stroom weer. Leef voluit. En na zoveel jaren zo in de kramp te hebben geleefd, voelt dat als een bevrijding kan ik je vertellen. En onwennig. Hoe werkt dit/ik nu? [Sidenote] Blog van Therese Snel over helen vs genezen Heb je een vraag? Leuk! Je vindt me op ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Instagram⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ >> Over m'n boek 'Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd' "Tranen, kippenvel, ontroering en meer van dat alles…. Dat is wat ik gevoeld heb bij het lezen van je boek." > "Fijn taalgebruik alsof je samen met haar op de bank zit te kletsen. Regelmatig zat ik met een grote glimlach of schaterde ik het uit. Aanrader voor iedereen die graag liever wil worden voor zichzelf. Niet het zoveelste standaard zelfhulpboek maar een mooi openhartige inkijk in Merels leven." ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Bestel hier jouw exemplaar⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Ook verkrijgbaar als e-book.

M'n hersenen weten niet wat ze overkomt: na 6 heel zware en op momenten erg donkere jaren voel ik me nu zo goed en licht. Even wennen hoor, mijn hoofd kan 't bijna niet aan! Ik ben gewend geraakt aan het zware en de donkerte. Maar ik wil meer ruimte maken voor deze levenslust die nu door me heen stroomt. En voor de liefde, plezier en 't vertrouwen. Ik geloof dat ik mezelf (en dus ook anderen) een ander verhaal mag gaan vertellen. Fantastisch en spannend! Dit is trouwens de laatste podcast van seizoen 3. Tot over een paar weken - ik neem even de tijd en ruimte om hier mee te oefenen en vooral intens van te genieten! [Sidenote] Heb je een vraag? Leuk! Je vindt me op ⁠⁠⁠⁠⁠⁠Instagram⁠⁠⁠⁠⁠⁠ >> Lees nu m'n boek 'Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd' "Tranen, kippenvel, ontroering en meer van dat alles…. Dat is wat ik gevoeld heb bij het lezen van je boek." > "Fijn taalgebruik alsof je samen met haar op de bank zit te kletsen. Regelmatig zat ik met een grote glimlach of schaterde ik het uit. Aanrader voor iedereen die graag liever wil worden voor zichzelf. Niet het zoveelste standaard zelfhulpboek maar een mooi openhartige inkijk in Merels leven." ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Bestel hier jouw exemplaar⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Ook verkrijgbaar als e-book.

Vorige aflevering was m'n kortste ooit, vandaag de langste! Ruim 1 uur praat ik je bij over de truffelceremonie die ik vorige week heb gehad bij Ninouk Hehenkamp in Haarlem. Dit is naast m'n reis op Antarctica by far één van de mooiste, meest indrukwekkende, engste en spannendste ervaringen in mijn leven. Alles was er. Donker en licht. En dan heb ik je nog maar 'n flintertje verteld ;-) Je hoort eerst het praktische stuk. Over het proces en hoe de truffel werkt. Daarna neem ik je mee in wat ik zag en voelde en deel ik wat inzichten met je. Veel plezier! [Sidenote] Ben je nieuwsgierig? Kijk vooral eens de docu '⁠How to change your mind⁠' op Netflix ⁠Meer over Ninouk⁠ DisclaimerT: Een truffelceremonie is niet voor iedereen. Dit zijn de contraindicaties: 'Er is een aantal contra-indicaties voor deelnemen aan een truffelceremonie. De combinatie van truffels en antidepressiva (of andere medicijnen met MAO-remmers) gaat niet goed samen. Ook als je zwanger bent of borstvoeding geeft, andere medicatie gebruikt die niet samen kan met truffels (zoals antibiotica, antidepressiva en medicatie voor ADHD/ADD, maagklachten, hartproblemen of hoge bloeddruk), nu of in het verleden te maken hebt gehad met (aanleg voor) psychoses, schizofrenie of borderline en wanneer je allergisch bent voor schimmels kan je NIET deelnemen aan een truffelceremonie. Gebruik je medicijnen, laat dat dan altijd vooraf weten. Mocht je zelf twijfelen, dan kan je sowieso even contact opnemen met jouw (huis)arts.' - bron: www.ninouk.nl Heb je een vraag? Leuk! Je vindt me op ⁠⁠⁠⁠⁠Instagram⁠⁠⁠⁠⁠ >> Lees nu m'n boek 'Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd' "Tranen, kippenvel, ontroering en meer van dat alles…. Dat is wat ik gevoeld heb bij het lezen van je boek." > "Fijn taalgebruik alsof je samen met haar op de bank zit te kletsen. Regelmatig zat ik met een grote glimlach of schaterde ik het uit. Aanrader voor iedereen die graag liever wil worden voor zichzelf. Niet het zoveelste standaard zelfhulpboek maar een mooi openhartige inkijk in Merels leven." ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Bestel hier jouw exemplaar⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Ook verkrijgbaar als e-book.

M'n kortste podcast ooit! In deze aflevering vertel ik je hoe ik de afgelopen jaren meer en meer uit mijn hoofd en in mijn lijf zakte en waarom ik een truffelceremonie bij de prachtige Ninouk Hehenkamp ga doen. Voorbij het ego. Totale overgave. Woohooo! Superspannend en mooi. [Sidenote] Ben je nieuwsgierig? Kijk vooral eens de docu 'How to change your mind' op Netflix Meer over Ninouk DisclaimerT: Een truffelceremonie is niet voor iedereen. Dit zijn de contraindicaties: 'Er is een aantal contra-indicaties voor deelnemen aan een truffelceremonie. De combinatie van truffels en antidepressiva (of andere medicijnen met MAO-remmers) gaat niet goed samen. Ook als je zwanger bent of borstvoeding geeft, andere medicatie gebruikt die niet samen kan met truffels (zoals antibiotica, antidepressiva en medicatie voor ADHD/ADD, maagklachten, hartproblemen of hoge bloeddruk), nu of in het verleden te maken hebt gehad met (aanleg voor) psychoses, schizofrenie of borderline en wanneer je allergisch bent voor schimmels kan je NIET deelnemen aan een truffelceremonie. Gebruik je medicijnen, laat dat dan altijd vooraf weten. Mocht je zelf twijfelen, dan kan je sowieso even contact opnemen met jouw (huis)arts.' - bron: www.ninouk.nl Heb je een vraag? Leuk! Je vindt me op ⁠⁠⁠⁠Instagram⁠⁠⁠⁠ >> Lees nu m'n boek 'Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd' "Tranen, kippenvel, ontroering en meer van dat alles…. Dat is wat ik gevoeld heb bij het lezen van je boek." > "Fijn taalgebruik alsof je samen met haar op de bank zit te kletsen. Regelmatig zat ik met een grote glimlach of schaterde ik het uit. Aanrader voor iedereen die graag liever wil worden voor zichzelf. Niet het zoveelste standaard zelfhulpboek maar een mooi openhartige inkijk in Merels leven." ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Bestel hier jouw exemplaar⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Ook verkrijgbaar als e-book.

Ik ben op Arie. En ik kreeg dan ook een kleine error toen wetenschapsjournalist Adriaan ter Braack (ook bekend als @Sjamadriaan op Instagram) z'n pijlen op hem richtte. Want hela, het gaat wel om Arie! En als Arie Boomsma iets zegt, is het waar ;-)  Niet dus. Waarom stop ik (en velen met mij) soms met nadenken als iemand met veel volgers en/of bekend is een product aanprijst terwijl ik best weet dat het 'gewoon' opgeflufte reclame is waar ik naar kijk? En waarom gaan er geen alarmbellen af als een influencer desinfo verkondigt (zoals dat je kanker krijgt van zonnebrand, 'n baby kan leven van alleen zonlicht, de aarde plat is, je alles kan manifesteren en 't leven maakbaar is)? Eigenlijk fungeert Adriaan als 'n soort alarmbel. Hij neemt het op tegen organisaties en influencers die 'desinfo verspreiden, koddige pseudowetenschap bedrijven en bizarre gezondheidsclaims doen'. Heel goed, vind ik. De manier waarop hij te werk gaat is niet de mijne, maar veel van wat hij aankaart is zeer verhelderend en interessant.  Maar ik kreeg nóg een error: van de pseudowetenschap die Adriaan van tafel veegt, maak ik namelijk graag gebruik (naast de reguliere zorg die ik krijg > luister vooral podcast #8 als je daar meer over wil horen). Zo ga ik frequent naar een acupuncturist, laat me behandelen door een cranio sacraal therapeut, neem af en toe een voetreflexmassage en ik geloof in een holistische aanpak bij gezondheid/ziekte. Dat deze dingen (nog) niet wetenschappelijk onderbouwd worden, maakt me geen bal uit - ik heb er baat bij. Dat is oké toch? Live and let live, iedereen zijn/haar eigen perspectief. Maar we staan steeds vaker lijnrecht tegenover elkaar, polarisatie is aan de orde van de dag. En dat is niet oké. Hoe blijven we verbonden als we zo verschillend naar de wereld kijken en wie bepaald eigenlijk wat ‘waar' is? Ik weet het niet en dat vind ik lastig. [Sidenote] Het is lulkoek dat iedereen zijn eigen waarheid heeft aldus filosoof Tinneke Beeckman Eigen welzijn eerst, Roxane van Iperen Heb je een vraag? Leuk! Je vindt me op ⁠⁠⁠Instagram⁠⁠⁠ >> Lees nu m'n boek 'Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd' "Tranen, kippenvel, ontroering en meer van dat alles…. Dat is wat ik gevoeld heb bij het lezen van je boek." > "Fijn taalgebruik alsof je samen met haar op de bank zit te kletsen. Regelmatig zat ik met een grote glimlach of schaterde ik het uit. Aanrader voor iedereen die graag liever wil worden voor zichzelf. Niet het zoveelste standaard zelfhulpboek maar een mooi openhartige inkijk in Merels leven." ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Bestel hier jouw exemplaar⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Ook verkrijgbaar als e-book.

De laatste weken zijn niet m'n beste. Er speelt veel, ik voelde me verdrietig en somber en viel terug op/in oude overlevingsstrategieën (uit de verbinding gaan, 't zelf willen doen en zin in snaaien). Hoe lastig en oncomfortabel ik 't ook vond en vind: dit gevoel en deze dagen horen erbij. Als er stomme dingen gebeuren, heb je tijd nodig om ze te verwerken: the only way out is through en dat deed ik uiteindelijk. Me bewust van m'n gedachten en gedrag. Ik gaf mezelf toestemming om me zo te voelen én voelde me trots omdat ik ook om hulp had gevraagd. En dus zat ik een paar dagen somber te wezen EN met 'n gevoel van compassie voor mezelf op de hoek van de bank met een deken over mijn hoofd, een reep chocola binnen handbereik en met hulp van anderen in de vorm van knuffels, kletsen, een therapiesessie en fijne wandelingen. [Sidenote] Heb je een vraag? Leuk! Je vindt me op ⁠⁠Instagram⁠⁠ >> Over m'n boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd "Tranen, kippenvel, ontroering en meer van dat alles…. Dat is wat ik gevoeld heb bij het lezen van je boek." > "Fijn taalgebruik alsof je samen met haar op de bank zit te kletsen. Regelmatig zat ik met een grote glimlach of schaterde ik het uit. Aanrader voor iedereen die graag liever wil worden voor zichzelf. Niet het zoveelste standaard zelfhulpboek maar een mooi openhartige inkijk in Merels leven." ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Bestel hier jouw exemplaar⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Ook verkrijgbaar als e-book.

Hou jij jezelf (onbewust) klein of voel je tot in je tenen dat je het ook verdient om écht te leven? Bij mij duurde het even, maar ik voel 't nu heel sterk. Trouw blijven aan mezelf is een belangrijk thema in m'n boek 'Ik heb me lief. Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd'. Ik ben het zó lang niet geweest (hoi peoplepleaser), dat toen ik eenmaal doorkreeg hoe belangrijk het is, ik 't wel van de daken wilde schreeuwen: Je kunt alleen gaan leven (ipv overleven) als je leert luisteren naar wat jij wilt en daar naar handelt. En dat wil en doe ik: voluit léven. Voor mij betekent dat zoveel mogelijk genieten en blij zijn met wat is, ruimte innemen, liefhebben, mezelf zijn, m'n stem gebruiken, buiten zijn, me verbonden voelen, anderen helpen en 'gewoon zijn'. Ik weet wie ik ben, wie en wat ik belangrijk vind, wat goed voor me is, wat ik wil en met wie. En ik handel er naar. Door trouw te zijn aan mezelf, leef ik het leven op mijn manier. Het geeft me een rijk en trots gevoel, om dit zo op te kunnen schrijven. Want het bewandelen van m'n eigen pad is niet altijd de makkelijkste weg. Wel de mooiste. [Sidenote] Zo blijf je trouw aan jezelf Heb je een vraag? Leuk! Je vindt me op ⁠Instagram⁠ >> Over m'n boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd "Tranen, kippenvel, ontroering en meer van dat alles…. Dat is wat ik gevoeld heb bij het lezen van je boek." > "Fijn taalgebruik alsof je samen met haar op de bank zit te kletsen. Regelmatig zat ik met een grote glimlach of schaterde ik het uit. Aanrader voor iedereen die graag liever wil worden voor zichzelf. Niet het zoveelste standaard zelfhulpboek maar een mooi openhartige inkijk in Merels leven." ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Bestel hier jouw exemplaar⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Ook verkrijgbaar als e-book.

De zin: ‘Oh nee, dát ga ik nooit doen hoor!', hoor ik regelmatig als ik vertel dat ik een paar dagen aan het vasten ben. Of als ik zeg dat ik elke ochtend koud afdouche. Alleen op reis ging naar Italië en logeerde in een hotel waar er tijdens het avondeten niet met elkaar gesproken werd. Of dat we naar Spanje willen verhuizen. Snap ik ook wel. Want waarom zou je in hemelsnaam zoiets ongemakkelijks doen?! Het zit in ons om ongemak zoveel mogelijk uit de weg te gaan. Zo zijn we geprogrammeerd. Maar het wel doen, geeft 't leven 'n heerlijk vleugje spanning en plezier en  laat je groeien als mens.  [Sidenote] Voel je je ongemakkelijk? Uit je comfortzone Overgeven aan ongemak Heb je een vraag? Leuk! Je vindt me op Instagram >> Over m'n boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd "Tranen, kippenvel, ontroering en meer van dat alles…. Dat is wat ik gevoeld heb bij het lezen van je boek." > "Fijn taalgebruik alsof je samen met haar op de bank zit te kletsen. Regelmatig zat ik met een grote glimlach of schaterde ik het uit. Aanrader voor iedereen die graag liever wil worden voor zichzelf. Niet het zoveelste standaard zelfhulpboek maar een mooi openhartige inkijk in Merels leven." ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Bestel hier jouw exemplaar⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Ook verkrijgbaar als e-book.

Sinds een paar maanden ga ik naar een lichaamsgerichte psychotherapeut. Er is nog wat oud en nieuw zeer dat aangekeken en losgelaten mag worden & er gloorde een nieuw level aan de horizon en ik had een zetje nodig om daar te komen. Dus vroeg ik weer om hulp. Want als ik 1 ding heb geleerd, is dat het wegstoppen van pijn en verdriet een wandelend hoofd van me maakt. En ik besloot 10 jaar geleden dat ik dat nooit meer wilde. Ik wil (me vrij) voelen! Het traject is intens, verdrietig, moeilijk en zwaar en 't is het dubbel en dwars waard als ik kijk en voel naar wat het me brengt. Toch had ik in het begin ook even zeurende stem in mijn hoofd: "Hoezo alweer in therapie, het gaat toch best goed - is het niet een keer klaar?!" Nee dus. En zoals Gerard Dorrepaal zo mooi zegt in aflevering 38 van de Lust podcast: het is nooit klaar, 't gaan nooit helemaal weg. Onder hoge druk val je altijd terug op oude overlevingsstrategieën en overtuigingen en met therapie leer je ze eerder (h)erkennen. [Sidenote] Lust podcast #38 Controledrang met Jacqueline van Lieshout en Gerard Dorrepaal Blog Els van Steijn over primaire en secundaire emoties ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Heb je een vraag? Leuk! ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Je vindt me op ⁠Instagram⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ ⁠ >> Over m'n boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd "Tranen, kippenvel, ontroering en meer van dat alles…. Dat is wat ik gevoeld heb bij het lezen van je boek." > "Fijn taalgebruik alsof je samen met haar op de bank zit te kletsen. Regelmatig zat ik met een grote glimlach of schaterde ik het uit. Aanrader voor iedereen die graag liever wil worden voor zichzelf. Niet het zoveelste standaard zelfhulpboek maar een mooi openhartige inkijk in Merels leven." ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Bestel hier jouw exemplaar⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Ook verkrijgbaar als e-book.

Rusten is een essentiële levensbehoefte en zorgt er samen met ontspanning voor dat je hersenen en lichaam herstellen. Dat je een zo vitaal mogelijk leven kan leven. Maar het is voor veel mensen (hoi pipeloi!) ook een dingetje: - 'Rusten?! Dat doe ik wel als ik dood ben!' - 'Stilzitten? Dat kan ik niet hoor. Aard van het het beestje.' - 'Eerst moet de boel aan kant. Pas daarna sta ik mezelf toe om even op de bank te ploffen.' Herken je een van de uitspraken hierboven? (En misschien wel meer dan een?) Je bent niet de enige. Rusten voelt soms als lastig uitvoerbaar omdat we de lat hoog leggen voor onszelf en we in onze hectische maatschappij worden bedolven onder de prikkels. Genoeg reden om er eens in te duiken! In deze podcast hoor je: wat ís rusten nou precies wáárom is het zo belangrijk en moeilijk hoe doe je het?! [Sidenote] ⁠Rust nemen - waarom vinden we dit zo lastig? 7 typen van rust die iedereen nodig heeft Verschil tussen ontspanning en rust 7 tips hoe je meer rust pakt ⁠ ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Heb je een vraag? Leuk! ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Je vindt me op Instagram⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ >> Over m'n boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd "Tranen, kippenvel, ontroering en meer van dat alles…. Dat is wat ik gevoeld heb bij het lezen van je boek." > "Fijn taalgebruik alsof je samen met haar op de bank zit te kletsen. Regelmatig zat ik met een grote glimlach of schaterde ik het uit. Aanrader voor iedereen die graag liever wil worden voor zichzelf. Niet het zoveelste standaard zelfhulpboek maar een mooi openhartige inkijk in Merels leven." ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Bestel hier jouw exemplaar⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Ook verkrijgbaar als e-book.

Levenskunst. Ineens zag en hoorde ik het woord overal. Verschillende mensen noemden me 'levenskunstenaar', Marcel Musters sprak erover op tv en in z'n podcast en m'n vriendin Ester oefent ervoor en spreekt er regelmatig over. Het woord klonk goed en voelde lekker, sprak tot m'n verbeelding. Maar ik had eigenlijk geen idee wat het nou precies is. Ik zocht het uit en deel m'n bevindingen graag met je! [Sidenote] Levenskunst en de queeste van geluk Levenskunst, wat is het? ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Heb je een vraag? Leuk! ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Je vindt me op Instagram⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ >> Over m'n boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd "Tranen, kippenvel, ontroering en meer van dat alles…. Dat is wat ik gevoeld heb bij het lezen van je boek." > "Fijn taalgebruik alsof je samen met haar op de bank zit te kletsen. Regelmatig zat ik met een grote glimlach of schaterde ik het uit. Aanrader voor iedereen die graag liever wil worden voor zichzelf. Niet het zoveelste standaard zelfhulpboek maar een mooi openhartige inkijk in Merels leven." ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Bestel hier jouw exemplaar⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Ook verkrijgbaar als e-book.

De aanleiding van deze podcast over Kijk mij-drang is tweeledig: In een recensie van m'n boek Ik heb me lief schreef iemand: 'Vond t heel eerlijk en open geschreven. Het gevecht tegen en met MS die jonge mensen zo terug kan werpen. Maar ook hoe een opvoeding mensen zo kan vormen om zich te willen bewijzen. [...]' Jacqueline van Lieshout (van o.a. Ontwijnen en de podcast Lust) plaatste op 5 maart jl. een herkenbare post op Insta waarin ze vertelt hoe ze is gegroeid: 'En nu eindelijk, 40 jaar na 1984, ben ik toch een beetje Madonna geworden. Zeer uitgesproken, ambitieus, eigen baas, sterk in mijn vrouwelijkheid en s*ksualiteit en jazeker, met een sterke ‘kijk mij' drang. De slimme meid die op haar toekomst is voorbereid. Want hoe je dat doet, is door authentiek te zijn. Steeds een beetje dichter bij jezelf. I'm trying.' Zo mooi. Ik heb ook een sterke kijk mij-drang. Vroeger een 'ongezonde': ik bestond middels externe waardering, cijferde mezelf weg en ging fors over mijn grenzen. Nu een 'gezonde' omdat ik mezelf graag zie, liefheb en toesta om te zijn en doen wat me blij maakt. Ik wil en mag er zijn, stralen en ruimte innemen. Heerlijk. Kijk mij! [Sidenote] Verlangen naar erkenning, Psychologie Magazine Behoefte aan waardering, erkenning en respect, De Steven Bewijsdrang: valkuil of compensatiemiddel, De Steven ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Heb je een vraag? Leuk! ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Je vindt me op Instagram⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ >> Over m'n boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd

Wat antwoord je als iemand je vraagt wie je bent? Vertel je je leeftijd, naam en misschien wat je doet voor werk? Of vertel je vooral over wat je doet, je kinderen, je ziekte of hobbies? 'Wie ben ik?' is misschien wel De Vraag der Levensvragen en ik vind 'm heerlijk én ingewikkeld. Tijdens mijn burn-out stelde ik 'm voor het eerst heel bewust. Ik had geen idee en ging op onderzoek uit: wie wil ik zijn? Na het krijgen van de MS diagnose deed ik dat weer. En nu ik helemaal moet stoppen met werken wéér. Mijn antwoord erop is niet statisch en verschilt per dag en per levensfase. Hoe is dat bij jou? [Sidenote] ACT Levenskompas formulier Misschien wel hét antwoord op de vraag: Wie ben ik? Wat kun je doen als je je afvraagt: wie ben ik? + praktische tips ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Heb je een vraag? Leuk! ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Je vindt me op Instagram⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ >> Over m'n boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd

Sinds ik deel over wat me raakt, waar ik doorheen ga en waar ik mee zit, groei ik als mens en voelt mijn leven mooier en rijker dan toen ik het allemaal alleen wilde oplossen. Sinds ik deel, ervaar ik meer verbinding. Met mezelf en met anderen. Sinds ik deel, heel ik. Sommige dingen deel ik alleen met het papier. Anderen dingen slinger ik de wereld in gesprekken met vrienden en familie, via mijn boek, deze podcast en posts op Instagram. Altijd voor en vanuit mezelf, maar ik raak ook anderen en dat vind ik prachtig. Waarom deel ik zulke persoonlijke dingen uit mijn leven? Wat voor gevoel geeft me dat? Wat wil ik ermee bereiken? En als jij ook (meer) wil delen en je doet het niet, wat houdt je dan tegen? [Sidenote] Vind je het lastig om te delen? Check deze tips Delen is helen, over het belang van verhalen ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Heb je een vraag? Shoot! ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Je vindt me op Instagram⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ >> Over m'n boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd

Ik wilde al 'n tijdje een podcast maken over dit onderwerp. Maar ik loop er al net zo lang met een grote boog omheen. Want als ik niet overprikkeld ben, hoef ik het er niet perse over te hebben. En als ik het wel ben, is het opnemen van een podcast niet slim. Vandaag deed ik dat wel en sta ik uitgebreid stil bij deze 'stille sloper' zoals Ronald Giphart het zo treffend beschrijft in het boek 'Ik mis mij ook' dat hij samen met Mascha Kamphuis schreef. Ik heb het al jaren en het raakt me nog steeds. Niet aangeboren hersenletsel en de overprikkeling die ik daardoor ervaar, is mijn meest invaliderende beperking sinds ik MS heb. En ik ben niet de enige. NAH staat in de top 5 van hersenaandoeningen in Nederland: meer 645.900 mensen lopen er mee rond. Nog steeds zie ik veel onwetende mensen. Jij ook? Laat ze dan vooral deze podcast horen ;) [Sidenote] Ik mis mij ook, Ronald Giphart en Mascha Kamphuis Info over overprikkeling op de website van de Hersenstichting Uitleg overprikkeling bij hersenletsel Fijne accounts op Insta over NAH: Angelique , platform NAH ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Heb je een vraag? Shoot! ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Je vindt me op Instagram⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ >> Over m'n boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd

Toen ik in december op m'n werk aangaf dat het niet meer ging en helemaal stopte met werken, werd ik overspoeld door een golf van rouw. Een paar donkere en wiebelige weken volgden. Dat gevoel is nu naar de achtergrond en er is een groot vraagteken voor in de plaats gekomen. En nu?! Ik heb geen idee. En op mijn favo plekje langs rivier de Amer klets ik tegen je aan hoe dat voelt. [Sidenote] ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Heb je een vraag? Shoot! ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Je vindt me op Instagram⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ >> Over m'n boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd

Stiekem trots? Nee joh. Jezelf excuseren omdat je geen make up draagt? Nee joh. Een grapje maken als je jezelf iets hebt gegund? Nee joh. Neem je ruimte in, vrouw. Stap in dat licht, pak de credits voor dat goed afgeronde project, wees trots, geef en gun jezelf die lekkere schoonheidsbehandeling/mooie jas/crème en/of bloemen. Stop ermee om jezelf kleiner te maken. Neem je ruimte in en geniet. ❤️ [Sidenote] Jezelf wegcijferen en kleiner maken - De Steven Zelfsabotage - Jelle Hermus ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Heb je een vraag? Shoot! ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Je vindt me op Instagram⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ >> Over m'n boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd

Heel eerlijk? Een paar jaar geleden kreeg ik jeuk van deze uitspraak. Want: hoezo ‘gaan met de golven?!” Wat betekent dat? Welke golven? Vond het maar 'n zweverige bedoening. En eigenlijk doodeng, want ik wilde zelf bepalen en beslissen & overal controle over hebben.  Hihi. Ik mocht nog veel leren.  Als ik nu kijk naar m'n leven, zie ik dat alles in golven komt; de lastige en mooie dingen. In en buiten mij. En dat ‘t inderdaad het lekkerst voelt als ik daar in meega. Niet ertegenin, maar meebewegen met alles wat is. Dan stroomt het. En ‘t idee van dat de golf altijd weer wegtrekt, geeft me houvast in een mindere periode en stimuleert me om vooral in het nu te zijn.  Makkelijk? Nee.  Maar oefening baart kunst.  Gelukkig maar.  [Sidenote] ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Heb je een vraag? Shoot! ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Je vindt me op Instagram⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ >> Over m'n boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd

De afgelopen weken krijg ik van veel mensen de vraag of ik het wel red zonder Frits die op de Filipijnen zit. Helemaal op mijn verjaardag kwam 't bij bijna elke felicitatie ter sprake: of ik wel een leuke dag had zonder hem? Het viel me echt op en ik ging bijna twijfelen: moest ik mezelf nu 'n tikje zielig vinden? Ik voelde even goed en besloot daarna van niet. Ik vind alleen zijn (meestal) zalig. Ik laat ervan op, word er rustig en creatief van en ben graag bij en met mezelf. Dat was vroeger behoorlijk anders: toen rende ik zo hard mogelijk weg bij mezelf. Met de zelfliefde kwam ook het goed alleen kunnen zijn. [Sidenote] Vind je alleen zijn moeilijk? Dit kun je eraan doen Een pleidooi voor alleen zijn - Happinez ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Heb je een vraag? Shoot! ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Je vindt me op Instagram⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ >> Over m'n boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd

Oeh la la...Wat is liefde toch mooi. Een vol hart, 'n diep weten. Je verbonden voelen. Zoveel mogelijk samen zijn. Elkaar vasthouden en niet meer los willen laten. Klinkt geweldig hè? En misschien ook wel een beetje claimerig. Gaat het over controle willen houden uit onzekerheid. Is er angst om iemand kwijt te raken. Dat is ons ego, zegt de fantastische Dr. Maya Angelou. En daar gaat liefde volgens haar nou juist niet om. "Love liberates. It doesn't just hold—that's ego. Love liberates. It doesn't bind." Ik heb me lang angstig en onzeker gevoeld en ervaar nu hoe het is om los te laten en te vertrouwen. Hoe mooi. [Sidenote] Love liberates, videofragment Dr. Maya Angelou Liefde & loslaten: hoe doe je dat - Hannah Cuppen Liefde is loslaten - Jelle Hermus ⁠⁠⁠⁠⁠⁠Heb je een vraag? Shoot! ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Je vindt me op Instagram⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ >> Over m'n boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd

Aan het einde van een jaar kijk ik altijd even terug en vooruit. Wat is er (niet) gebeurd? Wat heb ik geleerd? Waar ben ik trots op? Wat wil ik volgend jaar (anders)? Wat hoop en wens ik? Vervolgens bepaal ik wat ik achterlaat in het oude jaar en meeneem naar het nieuwe. Wat ik dit jaar achterlaat? Hard mijn best doen. En jij? [Sidenote] ⁠⁠⁠⁠⁠Heb je een vraag? Shoot! ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Je vindt me op Instagram⁠⁠⁠⁠⁠⁠ >> Over m'n boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd

Vraag van vandaag: waar kan ik het over hebben nu ik minder doe? Veel gesprekken gaan over niks. Daarmee bedoel ik dat je oppervlakkig kletst over hoe het gaat, je werk, iets dat je hebt meegemaakt of nog gaat doen. Small talk, heet dat. Toen ik nog een gezond lichaam had, vond ik het al vreselijk (hoi introvert) en nu ik langere tijd ziek thuis ben, niet werk en minder doe, merk ik dat ik dit soort kletspraatjes nóg lastiger vind. Ik hou echt meer van gesprekken waarin je de diepte in gaat, maar dat kan niet altijd. [Sidenote] ⁠⁠⁠⁠Heb je een vraag? Shoot! ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Je vindt me op Instagram⁠⁠⁠⁠⁠ >> Mijn boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd is te koop!

"En hoe behandel je het? Beeld je eens in dat je het behandelt als een werkpaard. Hard, doorgaan, weinig tot geen pauzes. Weinig tot geen plezier tijd. Hoe denk je dat het zich voelt? Hoe je woorden doorwerken?" Deze woorden van Bobba Sveinsson werkten behoorlijk op en in mij door… [Sidenote] Website Bobba Sveinsson ⁠⁠⁠Heb je een vraag? Shoot! ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Je vindt me op Instagram⁠⁠⁠⁠ >> Mijn boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd is te koop!

Je kwetsbaar opstellen is geen zeuren. En toch zie en hoor ik om me heen veel mensen (meestal vrouwen!) die dat wel denken. Meteen als ze iets hebben gedeeld zeggen: "Maar ik wil niet zeuren hoor, vergeleken bij die en die heb ik niks te klagen!" Waarom vinden we het zó belangrijk om geen zeur gevonden te worden? En wat is zeuren, mopperen en klagen eigenlijk? [Sidenote] Over mopperen, foeteren, klagen en zeuren ⁠⁠⁠Heb je een vraag? Shoot! ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Je vindt me op Instagram⁠⁠⁠⁠ >> Mijn boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd is te koop!

Ik een boel. Nadenken, huilen, analyseren, voelen, praten, me verzetten, snoepen, me terugtrekken, muziek spelen en luisteren, troost zoeken, qi gong, yoga, om hulp vragen, het aankijken, boos zijn en heel veel wandelen in de natuur. Tis een bonte mix van oude en nieuwe overlevingsstrategieën. Vind het fijn dat er een balans is ontstaan tussen hard (o.a. doorgaan, blijven staan, analyseren, willen oplossen) en zacht (o.a. voelen, meebewegen, gewoon 'zijn'). Verder hoor je me over lijden en leiden, op een T-splitsing staan met rechts de weg van de minste weerstand en links de weg van acceptatie en je verstoppen tot het weer 'goed' is. [Sidenote] Linda Hakeboom in Linda over hoe kanker haar leven veranderde Meer over vermijding en acceptatie en ACT ⁠⁠Heb je een vraag? Shoot! ⁠⁠⁠⁠⁠Je vindt me op Instagram⁠⁠⁠ >> Mijn boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd is te koop!

[Voor je gaat luisteren] Kom je naast me zitten op mijn lievelingsmuurtje aan de rivier de Amer? Kijken we samen naar de kwetterende vogels, schijnt de zon op ons vel en praat ik je bij. Er woei ook een windje en ik ben prima te verstaan, maar dan weet je dat. Fijn als je daar omheen kan luisteren. Ik zit volgende week gewoon weer braaf binnen. Beloofd. [Over deze aflevering] En daar was er weer een, zo'n grote joekel. Ik had 'm niet zien aankomen, maar achteraf denk ik: Oh ja. Misschien toch wel. Want het piept en kraakt al een tijdje. Fysiek en mentaal. En ineens viel het kwartje: dit is 'gewoon' levend verlies dat om de hoek komt kijken! Het is er weer even in alle hevigheid. De rouw komt samen met het maken van de keuze om te stoppen of door te gaan met werken. Omdat ik weer een stukje van mezelf ben verloren. Levend verlies (chronische rouw) is niet eng. Ook niet zielig. Wel vermoeiend en moeilijk en zwaar. Het komt in golven en vertrekt straks ook weer meer naar de achtergrond. [Sidenote] Blog over chronische rouw op begrepenklachten.nl Info over acceptatie en rouw op de website van Yvonne Lankhaar ⁠Heb je een vraag? Shoot! ⁠⁠⁠Je vindt me op Instagram⁠⁠ >> Mijn boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd is te koop!

Ik sprak voordat ik deze podcast opnam met iemand die me vertelde dat ze soms niet weet hoe ze moet voelen. En dat ze het probeert te leren. Vind ik knap. Omdat ze het aan gaat. Daar is moed voor nodig. Ik ben het ook aan het leren, hoe voelen ‘werkt'. En ik geloof dat we daarin met heel veel zijn. Gezellig idee wel. Sinds ‘14 ben ik aan het oefenen. Heb een hoop teringzooi uit m'n rugzak gegooid en daar zijn wat handige tools, kennis en vaardigheden voor in de plaats gekomen. Zodat ik daar in lastige periodes als nu dingen uit kan halen en op terug kan vallen. Dat geeft me wat houvast en rust in alle chaos. [Sidenote] ⁠In 7 stappen beter leren voelen, Psychologie Magazine Heb je een vraag? Shoot! ⁠Je vindt me op Instagram⁠ >> Mijn boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd is te koop!

"WAAR BEN IK AAN BEGONNEN!?!" Het zelf uitgeven en lanceren van m'n boek Ik heb me lief zorgde voor veel onzekere momenten. Regelmatig vroeg ik mezelf af waar ik in godsnaam aan was begonnen en of ik wel door moest zetten. Oude overtuigingen plopten op. Ik werd (en word af en toe nog steeds) heen en weer geslingerd tussen de volwassen vrouw die trots en vastberaden haar verhaal aan de wereld vertelt en kleine Merel die hunkert naar bevestiging en een aai over haar bol. Best vermoeiend. En ook mooi. Omdat het me de kans geeft om mezelf te helen. Door oude pijn aan te kijken en mijn innerlijke kind te vragen wat het nodig heeft, kan ik die pijnstukken in mezelf helen. [Sidenote] Zo laat je oude pijn los Dit stuk lees ik voor in de podcast: Innerlijk kind, aan deze 5 signalen merk je dat het vraagt om heling Heb je een vraag? Shoot! Je vindt me op Instagram >> Mijn boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd is te koop!

Ik voelde me jaloers! Wat een vreemd gevoel is dat toch. 'N soort van knagend, irritant gevoel waarvan ik eigenlijk niet wil dat het er is. En tegelijk zie ik het als een uitnodiging. Want: waarom voelde ik me jaloers? Wat zegt dat? [Sidenote] Wat betekent jaloezie? Heb je een vraag? Shoot! ⁠Je vindt me op Instagram⁠ >> Mijn boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd is verschenen!

Kun jij goed alleen zijn? Ik meestal wel: vind mezelf leuk gezelschap en laad op in mijn eentje. Maar sinds ik MS heb, ben ik te vaak alleen naar mijn zin. Niet leuk en soms ronduit verdrietig. Ook eenzaamheid is me niet onbekend. Dat voel ik als er geen verbinding is. Bijvoorbeeld met mezelf, of in een grote groep mensen waar ik geen aansluiting mee heb of in een liefdesrelatie. Alleen en eenzaam is niet hetzelfde en gelukkig kun je meestal wel iets doen tegen je eenzaam voelen. [Sidenote] Het verschil tussen alleen zijn en eenzaamheid op bedrock.nl Filmpje Erik Scherder over dat eenzaamheid is gekoppeld aan stress Heb je 'n vraag? Shoot! ⁠⁠Je vindt me op ⁠Instagram⁠⁠⁠ >> Mijn boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd is verschenen!

'T voelde en liep vandaag (dag van podcast opname) allemaal niet zo lekker. In willekeurige volgorde: griep in combinatie met MS is poep, mijn schat heeft zorgen en de wereld staat in de brand. Ik liet het er even allemaal zijn. Lekker? Nee, niet echt. Maar nog altijd lekkerder dan het wegduwen. Het is oké. Ook als het niet oké is. Heb je 'n vraag? Shoot! ⁠Je vindt me op ⁠Instagram⁠⁠ >> Mijn boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd is verschenen!

Hoe ik iets waarneem (perceptie), wordt door veel dingen beïnvloed. Mijn stemming, emoties, gevoel, afkomst, opleiding, gezondheid, vriendenkring, normen en waarden, financiële middelen en ga zo nog even door. Soms vergeet ik dat. Vandaag kreeg ik een berichtje van een oude studiegenoot dat me triggerde. Waarom zei ze dát nou!? Waar ik meestal kies voor niet of begripvol reageren (combi van geen energie, zin en willen vermijden van een conflict), deed ik 't nu anders en ging even met haar in gesprek. En dat bracht me veel. [Sidenote] ⁠Wat is perceptie? Heb je 'n vraag? Shoot! Je vindt me op ⁠Instagram⁠ >> Mijn boek Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd is verschenen!