Podcasts about turks nederlandse

Bijna elke week wordt er een vrouw vermoord door haar (ex-)partner. Toch hebben we het er nauwelijks over. Hoe kunnen we het taboe rond femicide doorbreken? Met staatssecretaris Ingrid Coenradie, misdaadjournalist Saskia Belleman en Saniye Tezcan, projectleider en trainer bij Stichting Kezban.Het is de meest voorspelbare vorm van moord, maar er is schrikbarend weinig aandacht en onvoldoende middelen om dit probleem aan te pakken. Nederland heeft lang naar femicide gekeken als een ‘migrantenprobleem'. En inderdaad: als je kijkt naar slachtoffers van ‘eer'wraak, om de zogenaamde familie-eer te redden, komen veel vrouwen uit de Turks-Nederlandse gemeenschap. Maar het probleem is groter. Wat moet er gebeuren in Nederland om grip te krijgen op dit geweld tegen vrouwen? Aan de hand van een theatermonoloog door Theater Rast gaan we in gesprek over femicide.In samenwerking met HTIB en Theater RAST.Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Önder Doğan, beter bekend als Murda, is een Turks-Nederlandse rapper. Murda debuteerde in 2008 met de EP ‘Turkse Pizza'. In de daaropvolgende jaren zou hij grote hits scoren, onder andere met bijdragen op nummers als ‘Rompe' en ‘Shutdown'. Ook in Turkije is Murda een gerespecteerde en gevestigde artiest. Zijn solo-album DOĞA was een groot succes en later bracht hij met een van de meest prominente artiesten in Turkije, Ezhel, het volledig Turkse album ‘Made in Turkey' uit. Een waar hitalbum dat niet meer uit de hitlijsten te verdrijven was. Murda is 17 januari te zien op Eurosonic Noorderslag in Groningen. Atze de Vrieze gaat met Murda in gesprek.

Ayla Çekin Satijn gebruikte het Turkse deel van haar naam lang niet. Op advies van haar ouders - om discriminatie uit de weg te gaan. Maar maakt ze zich als Turks-Nederlandse lesbische vrouw hard tegen stereotyperende rollen van Turkse vrouwen in films en tv-series. Ze debuteerde ze als regisseur met Beș en nu staat ze met haar korte film Yildiz op het CineSud van festival Cannes. 

De islamisering van Nederland voltrekt zich in rap tempo, constateert verslaggever Wierd Duk in een nieuwe aflevering van de podcast Het Land van Wierd Duk. ,,Maar het verzet klinkt ook steeds luider.” Zo trekt minister Yesilgöz een grens: geen hoofddoek bij boa's en politie. Duk sprak een Turks-Nederlandse onderneemster die waarschuwt voor toestanden als in Turkije. ,,Lever jullie verworven vrijheden niet in.” Verder in de podcast: de architect van het Amerikaanse Oekraïne-beleid stapt op. Waarom? En: wordt het Trump of Biden? Duk: ,,Trump.”See omnystudio.com/listener for privacy information.

Vanuit Zaanstad bestiert één Turks-Nederlandse familie een malafide glazenwassersimperium. ‘Pure maffia', noemt de burgemeester het. Verslaggever Jan Tromp deed ruim een jaar onderzoek naar de wanpraktijken, waarbij honderden Bulgaarse glazenwassers worden uitgebuit, en reguliere glazenwassers de markt – en hun wijk – worden uitgedrukt. Lees het verhaal van Jan Tromp hier: De moeizame strijd tegen de ongrijpbare glazenwassersmaffia Onze journalistiek steunen? Dat kan het beste met een (digitaal) abonnement op de Volkskrant, daarvoor ga je naar www.volkskrant.nl/podcastactie  Presentatie Elke Dag: Pieter Klok, Esma Linneman en Sheila SitalsingPresentatie De kamer van Klok: Gijs GroentemanRedactie: Corinne van Duin, Lotte Grimbergen, Julia van Alem en Jasper VeenstraMontage: Rinkie Bartels, Simone EleveldSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Nazmiye Oral is een Turks-Nederlandse schrijfster, actrice en theatermaker, onder andere bekend van de ‘Netflix Undercover en Bonnie & Clyde. Ze won een Gouden Kalf voor beste actrice in televisiedrama In Vrijheid, schreef de roman Zehra en is mede-oprichter van theatercollectief Female Economy. Ze durft haar eigen koers te varen en dat vind ik énorm inspirerend. Ik kan niet wachten om haar brain te picken want we kunnen veel van haar leren. * Netflix-documentaire Escaping Twin Flames* Nummer Ho'oponopono van The Emmitt Sisters* Netflix-serie Undercover * Videoland-serie Bonnie and Clyde* Film Shutter Island* Niet meer zonder jou, de film* Videoland Sleepers* Meer info over Den of thieves 2* Volg Nazmiye op InstagramZie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

In deze podcast gaat Annick van Rinsum in gesprek met fotograaf Çiğdem Yüksel. Voor Çiğdem is fotografie een middel om verhalen te vertellen en maatschappelijke kwesties aan te kaarten. Ze begon als schrijvend journalist, maar ontdekte dat beeldtaal beter bij haar paste. Ze ontwikkelde zich tot een getalenteerde fotograaf en koos ervoor om in haar werk de diepte en nuance van mensen te tonen. Als fotograaf vraagt ze zich voortdurend af wat haar rol is, wat haar werk teweeg brengt, en of ze de mensen die ze fotografeert recht doet. Çiğdem heeft onlangs onderzoek gedaan naar de beeldvorming van moslima's in de media en maakte daarover de tweedelige podcastserie 'Moslima'. De conclusies zijn niet mals; er heersen hardnekkige stereotypen en stigmatisering. In haar werk zet ze zich in tegen deze vooroordelen. Daarnaast werkt ze aan een project waarbij ze archiefmateriaal verzamelt van de eerste generatie Turks-Nederlandse vrouwen om hun levens vol uitdagingen en persoonlijke ontwikkeling recht te doen. Wil je meer weten? Kom dan op woensdag 5 april om 20.00 uur naar het programma ‘Future image making' in Pakhuis de Zwijger.

In de aflevering het indrukwekkende verhaal van 'Selin'. Deze jonge Turkse vrouw is geboren en getogen in Nederland. Toen ze via contact met christenen belangstelling kreeg voor het christendom en zich bekeerde, kreeg ze met ernstige bedreigingen te maken. Tot op de dag vandaag kan Selin niet overal in Nederland komen, omdat haar familie haar geweld aan zou kunnen doen. In deze podcast deel 1 van van het verhaal waarin Selin vertelt hoe ze Jezus heeft leren kennen en welke prijs ze hiervoor moet betalen.

PATREON

(1:11) Xander van der Wulp en Lamyae Aharouay over de politieke soap omtrent de kabinetsvorming (15:29) Lale Gül, Yesim Candan, Nuri Kurnaz en Dilara Bilgiç over vrouwen in de Turks-Nederlandse gemeenschap (43:40) Corine Koole en Maura Henkes over liefde tijdens de lockdown  Presentatie: Hugo Logtenberg en Sophie Hilbrand namens BNNVARA.

Voormoeders: Een vrolijke jonge strijdlustige vrouw kijkt opgewonden in de camera. Het beeld druist in tegen de huidige stereotypering van de eerste generatie Turks Nederlandse vrouwen. Maar deze foto doet meer: het herinnert ons aan een vergeten geschiedenis, de eerste generatie Turkse vrouwen heeft hard gewerkt voor kost en de arbeidsomstandigheden waren niet mild. Het gaat over een foto die gemaakt is door Bertien van manen in 1978. Één van de weinige foto’s die er zijn van deze eerste generatie Turkse vrouwelijke arbeiders. Hoe kan het dat er maar zo weinig goede bronnen zijn over de eerste generatie Turken? En als ze er al zijn het vooral vanuit mannelijk. Fotografe Cigdem Yuksel heeft onderzoek gedaan naar deze foto bronnen en vertelt ons waar ze in haar onderzoek op stuitte. Suheyla spreekt met haar en journalist Suzan Yucel over deze vergeten geschiedenis. Het gaat over onze oma’s en oud-tantes. Hoe moet het voor hen zijn geweest om hun mannen jarenlang niet te zien en uiteindelijk te verhuizen naar een ander land? Hoe verwelkomend was de samenleving destijds voor hen en waar hielden zij zich veelal mee bezig? Luister mee naar een intiem gesprek tussen drie jonge derde generatie Nederlands Turkse vrouwen. Shownotes: Bertien van Manen, Fotomuseum Nederland.

Visueel beperkte theatermaakster Aysegül Karaca kreeg corona en moest haar werkzaamheden noodgedwongen helemaal stil leggen. Bram Lieftinck praat met haar in zijn Villa509 Binnenkort staat Aysegül weer op de planken met haar voorstelling, Ik zie, ik zie wat jij niet ziet Confronterend en hartverwarmend levensverhaal van Ayşegül, een jonge Turks-Nederlandse actrice en zangeres. Ze ontroert en laat je lachen. Ayşegül is geboren met een oogafwijking waardoor zij door het leven gaat met een zicht van 20 procent. Ze ziet wazig. Net zoals wij onder water zien. Ze groeide op in een gezin waarin ze moest opboksen tegen de eeuwenoude mannencultuur, waar uithuwelijking de norm was. In Ik zie, ik zie wat jij niet ziet staat Aysegül op. Met humor en kracht confronteert ze haar publiek met haar persoonlijke verhaal. Verrassend onthult zij haar familiegeheim en deelt haar ervaring van het niet kunnen zien. Een muzikale voorstelling waarin Turkse zang en spel elkaar speels afwisselen.

“Ik kom uit een Bokito-familie en ben daarom een Bokita,” aldus feministe Yesim Candan. Candan is publiciste, publieke spreker en organisator van evenementen. Ook bedacht zij de term ‘bicultureel’ als vervanger van de term allochtoon. Als kind van een autoritaire familie groeide Candan op met prestatiedruk, het móeten excelleren en ondernemen. Haar grootvader was zelfs de eerste islamitische slager van Rotterdam. Op zijn gastarbeidersverleden is ze trots en neemt ze mee in haar werk. “Ik vind diversiteit heel belangrijk en ik volg het adagium ‘practice what you preach’. Waar ze iedereen probeert te respecteren, probeert ze ook haar visie actief neer te zetten. Als feministe zegt Candan te proberen gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen te bevorderen. Zo schreef ze als columniste voor RTL Nieuws over de eerste vrouwelijke imam in West-Europa in de Ibn Rush-Goethe-moskee in Berlijn. Candan refereert in haar columns ook wel eens aan Pim Fortuyn, over wie zij schreef zich totaal niet door hem bedreigd te voelen. Fortuyn noemde de socialisatie van mannen en vrouwen als een kernonderdeel van de Westerse cultuur. Mede om het – in zijn ogen – gebrek aan socialisatie tussen de twee geslachten, noemde Fortuyn de islamitische cultuur zelfs ‘achterlijk’. Kaya en Candan spraken over de invloed van Fortuyn en het Fortuynisme op Candan’s kijk op het leven. Kaya en Candan spraken verder over de nationale identiteit van Nederland; over de vraag in hoeverre multiculturaliteit kan blijven bestaan in een samenleving waarin de dominante cultuur kan verwateren; over incidenten in Rotterdam met een groep Turkse Nederlanders, waarover Candan premier Rutte in RTL Late Night vroeg: “Is het niet tijd dat u de (Turks-Nederlandse, red.) jongeren toe-eigent? Erdoğan is helemaal niet je leider; dat ben ik!” Op een vraag over nationaal leiderschap, spraken Kaya en Candan over Balkenende, Aboutaleb, Baudet, Trudeau, Obama, Merkel en andere leiders meer. Een andere punt van zorg die tijdens het gesprek aan de orde kwam, was de schroom van conservatieve Turkse Nederlanders om zich in het publieke debat uit te spreken, uit vrees dat ze hun baan zullen verliezen. Ook raakt Candan geregeld een gevoelige snaar door heilige huisjes aan te roeren en taboes te bespreken in haar columns.

Volkan graaft steeds verder in de vraag hoe het komt het dat de Turks Nederlandse vrouwen vaker depressief zijn. Ligt het aan de zorg? Of aan iets anders? In de reportage worden verschillende onderzoeken aangehaald. Er zijn ook quotes verwerkt die afkomstig zijn uit het kwalitatieve GGZ-onderzoek van Reza Zandpour. Omwille het gegeven dat de interviews voor intern gebruik zijn bedoeld, is het niet mogelijk deze te publiceren. Het onderzoek is bekend bij de redactie. Hier vind je puntsgewijs de onderzoeken, cijfers en bevindingen die in de reportage worden genoemd: Nuray zegt dat er veel meer Turks Nederlandse vrouwen depressieve klachten ervaren dan de 26% uit ’t CBS-onderzoek. De cijfers van ‘t CBS vind je terug op bladzijde 12 uit het rapport Depressiviteit en antidepressiva in Nederland. bit.ly/CBSrapport Jeroen Knipscheer stelt dat uit onderzoek is gebleken dat psychotherapeutische behandelingen aan niet-Westerse patiënten niet altijd voldoende aanslaan. Jeroen haalt hoofdstuk 6 ‘Behandeling van etnische minderheden’ uit het onderzoek ‘Van mislukking naar succes in de psychotherapie’ aan. bit.ly/effectbehandeling Jeroen zegt dat niet-Westerse patiënten vaak hun behandeling niet afmaken. Het Trimbos instituut schrijft hier in 2009 een rapport over. bit.ly/trimbosinst Een van de weinige en kleine onderzoeken die de drop-out van niet-Westerse patiënten in cijfers uitdrukt vind je hier. Het onderzoek is uitgevoerd onder 355 patiënten van niet-Westerse afkomst. bit.ly/Drop-Out_Cijfers Ibrahim Akkaya spreekt over machtsafstand. Machtsafstand is de mate waarin de niet-Westerse patiënten in praktijkkamer verwachten en accepteren dat de macht tussen zorgverlener en patiënt ongelijk verdeeld is. Lees meer uitgebreid over machtsafstand en andere knelpunten in de zorg aan niet-Westerse patiënten. bit.ly/afstemming_zorg. In hetzelfde artikel wordt, aan de hand van verschillende cases, gesteld dat de obstakels in de zorg aan niet-Westerse patiënten overwonnen zouden kunnen worden met de cultuur sensitieve aanpak. De link naar hetzelfde artikel vind je hier. bit.ly/afstemming_zorg Tot slot. Er wordt in de reportage gesteld dat een Adana Kebab lekker is. Daar zijn geen harde cijfers over te vinden, wel deze foto > bit.ly/adanakebab

Trees duikt in de gezondheidszorg, een wereld die ons de afgelopen maanden al vaker de wenkbrauwen heeft doen fronsen. Hoe eerlijk is deze wereld eigenlijk? En wordt iedereen wel gelijk behandeld? Volkan pakt zijn eerste onderzoek voor Trees weer op: depressie onder Turks Nederlandse vrouwen. Maar liefst 26 procent van hen loopt met depressieve klachten rond, in tegenstelling tot 11 procent van de Nederlandse vrouwen. Krijgen deze vrouwen wel de juiste zorg? Meike onderzoekt babysterfte in Nederland, want in vergelijking met de rest van Europa doen wij het helemaal niet zo goed. Wat zijn de risicogroepen hier? En wordt er wel genoeg gedaan om die risico’s terug te dringen? Tot slot duikt Tessa in de ongelijke behandeling tussen mannen en vrouwen. Want wist je dat medicijnen heel lang alleen op mannen zijn getest, waardoor vrouwen veel meer last hebben van ongewenste bijwerkingen? Extra lees en luistervoer: - het onderzoek van The New York Times naar babysterfte in Amerika lees je hier: http://bit.ly/NYTbabies - de aflevering uit The Daily, de podcast van The New York Times, over bovenstaand onderzoek: http://bit.ly/TheDailyBabies - lees hier een artikel uit De Volkskrant over babysterfte in Nederland http://bit.ly/babysterfteNederland - de Kennisagenda Gender en Gezondheid vind je hier: http://bit.ly/Kennisagenda2015 Tot slot, luister hier Volkans eerste reportage over zijn tante: http://bit.ly/ismijnfamiliegek

Nazmiye Oral (Hengelo, 1970) is een Turks-Nederlandse actrice en schrijfster die zich als opstandige puber al los heeft gemaakt van het traditionele gezin en de dwingende regels van de gemeenschap. Nu, zoveel jaar later gaat ze opnieuw het gesprek aan met haar moeder, 68 jaar oud. Het bijzondere is dat dit gesprek in het openbaar plaatsvindt: in wijkcentra en buurthuizen. Het zwijgen wordt opengebroken in Nooit meer zonder jou.

Mensenrechtenactivist Dittrich vindt het belangrijk om in zijn boeken iemand van de LHBT-gemeenschap een hoofdrol te geven. In de korte thriller Barst probeert de lesbische rechercheur Maya Oliphant met haar Turks-Nederlandse collega Bulut Kaya een moord op te lossen die gepleegd is in het Vondelpark. Ondertussen is er een talentenshow op RTL die er iets mee te maken lijkt te hebben. Oud-advocaat, -rechter en -D66-politicus Dittrich schreef eerder de thrillers Moord en Brand, De waarheid liegen, W.O.L.F. en Halszaak. Dittrich werkt sinds 2007 voor Human Rights Watch in New York en Berlijn.

Uit het meest recente SCP-rapport blijkt dat Marokkaans- en Turks-Nederlandse jongeren zeggen dat het in hun cultuur normaal is dat de man de kostwinner is en dat het geld dat de vrouw verdient als extraatje telt. Presentatrice Zehra Kaya praat met Khautar Bouchallikht en Engin Baydar hierover.

De vervolging van de Armeniërs door het Ottomaanse Rijk is uitstekend gedocumenteerd en ook toen, aan het eind van de Eerste Wereldoorlog, in 1918, het moderne Turkije ontstond, ging de massamoord tot 1922 door. Naar schatting anderhalf miljoen Armeniërs vonden op de meest gruwelijke wijze de dood. De Armeniërs werden, als christenen, gehaat door de moslimmeerderheid en verdacht van het heulen met christelijke vijanden, zoals Rusland. Natuurlijk waren er Armeniërs die terugvochten, en dus houdt de Turkse regering al 103 jaar vol dat er deugdelijk historisch onderzoek nodig is om de ware toedracht te reconstrueren. Turkije vermijdt trouwens ook het gebruik van het begrip Holocaust. Geen idee hoe je ammehoela in het Turks zegt, maar omdat deze zwarte bladzij weer eens op onze eigen, Nederlandse agenda staat, houd ik het lekker op ammehoela. Heel goed dat de Tweede Kamer een motie heeft aangenomen om, net als Frankrijk, Rusland en België en een hele hoop andere landen, het beestje formeel en officieel bij de naam te noemen: de Armeense Genocide. En heel goed dat de Kamer wil dat het kabinet op 24 april een minister naar de jaarlijkse herdenking stuurt en dan voortaan elke vijf jaar. Premier Rutte en waarnemend minister Kaag van Buitenlandse Zaken blijven vasthouden aan de Nederlandse formulering: de kwestie van de Armeense Genocide. Het klinkt alsof de Duitsers zouden spreken van de kwestie van de Holocaust. Die motie in de Kamer was al voldoende voor de Turkse regering om onmiddellijk de Nederlandse zaakgelastigde op het matje te roepen. Dat mag en na 103 jaar ontkenning zal het niemand verbazen. Maar zou het kunnen dat de Nederlandse regering zich laat intimideren, of bang is dat de gammele relatie met Turkije verder verslechtert, of het in haar broek doet voor de reactie van de Turks-Nederlandse gemeenschap? Nee, dat kan niet waar wezen. En als het wel waar is, kunnen we ons gelukkig prijzen dat we in een democratie leven, waar de hoogste macht nog altijd het parlement is.See omnystudio.com/listener for privacy information.