So We Discover

Voor het eerst hebben we Dronie in de lucht gegooid en ondanks ons geklungel komen door de witte omgeving toch best prachtige beelden uit.

En na het hoogste punt van the Trail Ridge Road, zeg ik nog zo toch tegen Robert: "Zie je wel! Geen Wildlife gespot! Ja twee vechtende spechten. Who cares!" En Robert draait de auto om de eerste bocht om en daar beginnen de opstoppingen, de file's. File's om het wild in levende lijve te mogen aanschouwen en voordat we het einde van het park hebben we de bingokaart, op nummer 2 na vol. Dus geen beer, maar wel een Bighorn, welke we niet hebben kunnen vastleggen op de gevoelige plaat. Maar wat wel.... Dat is hier te zien in; tromgeroffel: Wildlife Bingo: The Movie.

Deze 77 kilometer lange autoweg ligt op een hoogte 3.7 kilometer en is de hoogste van deze staat en kruist daarbij ook nog eens de scheidslijn die dit continent in tweeën deelt. Maar laat ik het hierbij laten, want zoals altijd, zijn de beelden beter. Dus geniet van hoe wij hebben genoten hebben van de Rockin' Rockies en uiteindelijk langs een muur van twee meter sneeuw reden, vlakbij het hoogste punt.

Na 15 bezoeken aan de Verenigde Staten in 13 jaar en 17 dagen is het eindelijk zover… We hebben in alle Lower aaneengesloten 48 States geslapen. Iets wat minder dan 1% van alle Amerikanen ooit heeft gedaan en op deze prestatie van formaat zijn we ontzettend trots.

Net als de persoon zelf, is het Andy Warhol museum excentriek. Excentriek, maar ontzettend leuk en waar je de kans krijgt de artiest na te doen.

Nu laten we de beelden zien van al ons gestep, die ongetwijfeld de lachspieren zal activeren van menigeen, maar vooral die van de neef, het is ook een koddig beeld om te zien. Maar het blijkt een zeer efficiënte transportmiddel die ons een goede indruk geeft van een groot gedeelte van de stad Baltimore.

Toen we vorig jaar wegvlogen van het internationale vliegveld van San Diego, hadden we niet kunnen bedenken dat we al zo snel weer zouden terugkeren naar onze favoriete vakantiebestemming. Sterker nog, dat bedachten we ons 5 weken geleden nog steeds niet. Maar in deze korte tijd hebben we snel en vakkundig weer een fantastische reis georganiseerd, die we hier met Google Earth en de deunen van Avicii hebben gevisualiseerd. Enjoy!

Maar na veel gezwoeg op de Million Dollar Highway door Robert komen we dan toch aan in Silverton; een dorp waar de tijd letterlijk stil heeft gestaan en de aankomstplek van de stoomtrein is die begint in Durango. Na al het zweten van gisteren besluiten we vandaag niet te hiken en gewoon de toerist uit te hangen vandaag. En er is geen betere plek dan dit, want binnen een uur komt de stoomtrein na een vier uur durende klim aan op deze plek en natuurlijk wachten we op de aankomst onder het genot van een kop koffie en natuurlijk te filmen.

Terwijl we de eerste keer de Continental Divide passeerden werd ik gedurende de uitleg lastig gevallen door een vrachtwagen. Iets wat onze lieve neef als hilarisch heeft ervaren, daarom deze vrachtwagen vrije uitleg op bijna 11.000 voet, waar hij ongetwijfeld weer commentaar op heeft, zoals het een 14 jarige puber betaamt.

Voordat we ons hotel opzoeken in Moab, willen we de natuur vastleggen met ons nieuwste speeltje; de DJI Mavic Air, die net zo rood is als de omgeving waar we ons nu in bevinden. Nu is het spelen met een drone in Utah niet eenvoudig. Ongeveer een kwart van de staat is nationaal park en daar is het verboden, nog eens 20% is een staatpark en daar mag het ook niet, nu heeft elk gat een vliegveld en daar mag het en wil je natuurlijk niet dronen, maar het is ons toch gelukt om een plek te vinden in de buurt van Moab en daar zijn we flink aan het werk gegaan om in de wijdse rode omgeving het apparaat uit te proberen. Het resultaat kunnen jullie zien bij dit verhaal en ik begrijp dat het vele zwaaien er wat debiel uitziet, maar zoals al geschreven we zijn nog aan het wennen maar als je daar door heen weet te prikken, zie je een helix, een rocket, een dronie, een asteroid en een boomerang. Wat een gaaf apparaat! Wat een plezier hebben deze jongens aan dit speeltje.

Steven Spielburg and Oscar, here we come! Want dankzij ons nieuwe speeltje maken we geweldige films, waar de acteurs en de omgeving natuurlijk de grote hoofdrolspelers zijn. Voor nu nog een dronie, maar het is leuk speelgoed en het maakt geweldige filmpjes... Boys and their toys.

Zoals ik al in het eerste verhaal bij het eerste Google Earth filmpje schreef gaan we misschien iets nieuws doen en, lezers, dat gaan we ook doen en er is geen mooiere omgeving dat uit te proberen. Was het eerst een foto, toen een selfie, daarna een ussie, nu dames en heren is het een dronie! Want al in Nederland hebben we een drone gekocht en natuurlijk hebben we die meegenomen om uit te proberen. We hebben daar zelf officieel toestemming voor gekregen van de luchtvaartautoriteiten hier, met certificaat en al. En al zijn we niet de meest ervaren piloten, en ik al helemaal niet, hebben we hier de ruimte en de pracht om een film te maken door een drone, die ons in het vizier houdt terwijl hij 200 meter van ons vandaan vliegt. Het cinematische resultaat kunnen jullie zien in het filmpje gekoppeld.

Normaal zijn jullie gewend van mij om een draaiende aarde als openingsfilm te zien, die ons geplaveide weg visualiseert. Maar dat kan deze keer natuurlijk niet, want we bewandelen juist niet dat pad. En daarom hebben we gekozen om te visualiseren met Google Earth en let dan vooral op hoe dramatisch het landschap verandert. Dat is nou precies waarom we van dit landen houden, want we kennen geen  land waar de omgeving zo snel en zo dramatisch veranderd…. Een andere reden waarom we voor Google Earth hebben gekozen is er een die ik nog niet verklap, maar het geeft wel beelden vanuit een ander perspectief. Een perspectief wat wij misschien jullie ook wel gaan laten zien! Enjoy!

We nemen een grote stad, prachtig weer, maar vooral een hernieuwde kernnismaking met een stad die we zo ernstig hebben onderschat. Waarom, dat zal later volgen maar voor nu geniet van de beste dag die we hier deze Indian Summer vakantiehebben gehad.

Alhoewel minder spectaculair dan vijf jaar geleden zijn we ongekend vermaakt door het weinige zoölogische leven wat we in drie uur tijd zijn tegengekomen. Hier een korte impressie.

Wat een ongekende luxe... Een tweede keer op vakantie in een jaar. Als iemand dat begrijpt zijn wij het wel, maar aan de andere kant begrijpen wij net zo hard dat je nu moet leven want anders is het mogelijk te laat. En dat doen we dan ook. Met een nieuw avontuur toch weer in de Verenigde Staten ondanks alles. Want een gekozen president kan nooit een belemmering zijn voor een zomer in de herfst in de roots van de Verenigde Staten; New England en een heel klein beetje Canada

Op allerlei fronten is deze pas een bijzondere weg. Het is namelijk de hoogst gelegen weg hier in de Verenigde Staten door/over een van de meest onherbergzame gebergte van dit land; de Sierra Nevada. En waar wij aan de westkant nu gemoedelijk omhoog klimmen tot wel 10.000 voet, oftewel 3 kilometer, aan de oostkant daalt de weg een spectaculaire kilometer binnen een paar kilometer aan wegdek. Daarom is deze weg ook opgenomen als nationaal monument omdat het bouwtechnisch een klein wonder is.

Mark the time and date: June 7, 2016 at 12:00 PST en wij zien de Yosemite Valley met al haar adembenemende schoonheden. Want natuurlijk was 1 Infinite Loop een moment, maar dit moment is zo veel groter! Alhoewel ik de link naar mijn voorliefde voor Apple wel kan waarderen terwijl ik kijk naar El Capitan in Yosemite National Park. Geniet van de beelden die in full HD zijn dus het kan een tijdje duren voordat ze zijn geladen.

Van al die keren dat we in San Francisco zijn geweest zijn we nog nooit binnen gekomen of vertrokken via the Golden Gate Bridge. We zijn er over gelopen of over gefietst maar dus nooit met onze mooie bak er overheen gereden. Je begrijpt het al; dit jaar dus wel! En een ondersteunend deuntje helpt altijd en dat kan natuurlijk niks anders zijn dan de tune van de jaren 70 serie The streets of San Francisco.

Vaak gebruik ik woorden om duidelijk te maken hoe we het naar ons zin hebben in de Verenigde Staten, maar soms zijn woorden te veel en zijn de bewegende beelden van Crater Lake National Park veel overtuigende en beter. Enjoy!

Altijd super om onze rit te visualiseren en het is al helemaal feest door de muziek die we er dit jaar onder hebben gezet. Vast geen verrassing dat we voor California Dreamin' hebben gekozen. Niet uitgevoerd door de Pappas and the Mammas, maar deze keer uitgevoerd door zangeres Sia. Gooien we daar een sausje van Mister van Buuren over heen en dan is het feest helemaal compleet. Sterker nog we; moeten Armin bedanken, want hij heeft ons de suggestie gedaan voor deze titel, gedurende zijn try-out van z'n nieuwe wereldtournee. Dus mensen... Rekken en strekken want de voeten gaan van de vloer! Wij gaan er een feest van maken en naast dit feestje dat "Our Californian Dream" heet vieren we ook nog eens dat we dit alweer 10 jaar mogen doen. We zijn een gezegend stel.... Enjoy!

Net als bij de autoraces eergisteren zijn we ook nog nooit bij een paardenrace geweest. Alhoewel minder indrukwekkend dan de Indy 500, passen deze plaatjes in het beeld wat wij van Amerika hebben waar in een sociale omgeving kan worden gegokt op de winnaar. Hier een korte maar goede impressie van wat wij hebben gezien op de baan van Churchills Down. De oplettende kijker zal het opvallen dat er ineens andere nummertjes voorbij komen zetten.

Nog nooit eerder zijn we bij een autorace geweest en we waren dan ook indruk van al dat technologische en akoestische geweld. Dat kan ook niet anders als er meerder racewagens met 224 MPH, of te wel 360 kilometer per uur, langs komen scheuren.

Altijd leuk om onze rit te visualiseren en daaronder een leuk muziekje te zetten. Dit keer het nummer Boom Boom uitgevoerd door Big Head Todd & The Monsters maar origineel van Detroit legende John Lee Hooker en als je dan weet dat het gebruikt wordt door een van mijn favoriete TV series; NCIS: New Orleans begrijp je ook waarom we dit nummer hebben gebruikt.

Tja, ik had graag van de wekker wakker geworden om onze GoPro te installeren en aan te zetten. Ik was al wakker na een slechte nacht, maar dat heeft geen invloed gehad op het uiteindelijke resultaat; de zonsopgang in Monument Valley.

Elk voordeel heeft z'n nadeel en zo ook om door Glen Canyon Recreational Park te rijden. Het nadeel: The Moki Dugway. Vraag me om Chicago in te rijden en ik doe het. Ik maak me niet druk om al die auto's die van alle kanten langs je heen komen. Vraag me om van grote hoogte naar beneden te rijden via een onverharde smalle weg en ik bevries. Al in 2010 heb ik een kleurrijk verhaal hoe ik dacht over deze beroemde weg. Achteraf moet ik toegeven dat het eigenlijk heel erg leuk is... Als je tenminste eenmaal boven of beneden veilig bent aangekomen. Ongeveer halverwege het filmpje wordt de snelheid iets vertraagd, zodat je de hoogte goed kan zien.

Spelen met onze nieuwe speeltje de GoPro Here in de grote zandbak genaamd The Alabama Hills wat wil een man nog meer...

De 4 klassieke elementen Aarde, Vuur, Lucht en Water spelen gedurende deze Koninginnenrit de hoofdrol. Nog steeds is de aarde hier behoorlijk actief en schuiven de tectonische platen over elkaar heen en deze activiteit van de aarde heeft lang geleden ervoor gezorgd dat het hoogste- en laagste punt van de Verenigde Staten op minder dan 100 Mijl van elkaar liggen met daar tussenin onze eerste stop; het plaatsje Lone Pine. Na Lone Pine heeft het vuur van de zon in de woestijn van Nevada en de stad Las Vegas even de hoofdrol, maar deze wordt al snel overgenomen door de elementenwater en wind die tijdperken lang hun weg hebben gebaand door de ferriet rode bergen om prachtige canyons te creëren in zuidelijk Utah en het mooiste plekje op aarde; Monument Valley. Na water en wind, even onze kicks on Route 66 in Holbrook, krijgt vuur weer de hoofdrol in de vorm van de woestijn rondom de stad Tucson om uiteindelijk plaats te maken voor het water van de Stille Oceaan in San Diego, maar ook het water van het zwembad in Palm Springs om uiteindelijk weer terug te komen in Los Angeles. Overigens hopen we niet dat vuur rondom de stad San Diego letterlijk en figuurlijk roet in het eten gooit.

Al in het eerste verhaal heb ik deze woorden een paar keer gebruikt. De divide staat centraal voor het eerste gedeelte van dit avontuur en in dit filmpje leg ik uit wat het precies inhoudt. Een unicum want meestal staan wij niet in de spotlight en richten we de camera liever ergens anders op. Voor dit onderwerp en op deze unieke plek maken we graag een uitzondering. Als advies geef ik mee: kijk het hele filmpje af, want we hebben veel lol gehad om het te maken en aan het eind neemt het geheel nog een grappige wending.

En wederom is het ons weer gelukt om een geweldige rit in elkaar te zetten en, alhoewel dit niet de route is die we voor ogen hadden, mogen we en vinden we dit eigenlijk wel de koningsrit. Startende vanuit Denver dwars door het massief dat de Rocky Mountains heet, waar we overweldigd worden door oogverbluffende natuur en onze Amerika ervaring letterlijk en figuurlijk naar grote hoogte wordt gestuwd. Na al het natuurgeweld maken we de oversteek naar de westkust en doen we de vrije steden Seattle en Portland aan met daarna nog een tussenstop in een National Park en een rustig gokmomentje in Reno om uiteindelijk af te sluiten in San Francisco. Al met al het recept voor een geweldige vakantie, waar we van gaan genieten. De rit is echter niet zo goed voor onze missie want we doen slechts 1 nieuwe staat aan en wel Oregon. Hier een visualisatie van onze reis.

Pfff.... Het viel niet mee met de enorme vochtigheid, maar we zijn blij dat we het toch hebben gedaan. Hier een korte impressie gemaakt door Robert met z'n iPhone.

Op slechts drie meter van onze boot zagen we deze bultrug haar voedingsritueel uitvoeren. Door een aantal maal met haar grote staart onder water te slaan ontstaat een enorme draaikolk waar alle vissen in worden gezogen. Daarna komt ze van onderen afzetten en opent ze haar bek om al het vis en plankton te verorberen. Eenmaal boven water wordt zij dan weer bijna door de meeuwen opgegeten, want die eten de vis weer uit haar bek. Machtig om te zien.

Man oh man, wat een geweldige rit; door het hart van de oorsprong van de Verenigde Staten. Langs de Atlantische kust, beginnend waar alles begon, waar uiteindelijk alles werd beklonken, maar ook waar de rebellie haar hoofdstad uitriep en een diepe, diepe wond voor jaren achter heeft gelaten. Verolgens naar de grootste marine basis ter wereld. naar de stad waar Orry z'n goeie vriend uit Pennsylvania moest bevechten en dan met vliegende vaart door de staat Florida om uit te rusten en te genieten van de zon en een welverdiende vakantie. Dat is voor ons North & South; geschiedenis en rust….. Een geweldige trip die ons door 9 staten heen leidt, waar van maar liefst 7 nieuwe. Een goede opsteker voor onze missie.

Welkom op www.sowediscover.nl, de reisblog van Robert Zwijnenberg en Ramon van Biljouw. Op deze site delen we met jullie onze avonturen in woord, beeld en bewegend beeld die we beleven in de Verenigde Staten en Canada. Op dit moment zijn we drukdoende deze site helemaal op orde te maken voor onze aankomende reis, die begint op 5 juni 2012. Alhoewel de site nog niet gereed nodigen we jullie uit om de site te ontdekken of kijk naar de trailer hiernaast, die we speciaal hebben gemaakt voor de lancering van deze website. Enjoy!

The Black Hills zijn prachtig! Mount Rushmore en Custer State Park zijn indrukwekkend, maar the Needles Highway is overweldigend. Om een indruk te geven hoe deze weg rijdt hier een korte impressie.

Vandaag hebben we National Park the Badlands bezocht. Een dorre plek in het verdere groene en mooie South Dakota. Hier een korte impressie van hoe het park en de omgeving er uit ziet, waar we ook nog een hele vreemde vogel hebben vastgelegd.

Zoals je al in ons verhaal van vandaag hebt kunnen lezen hebben we Bourbon Street overgeslagen om Frenchmen Street te ontdekken. Hadden we het maar veel eerder gedaan, want deze straat, met z'n muziek en kroegen, is zo veel echter en natuurlijker dan eerst genoemde straat. In de wijk kwamen we ook een straatband van kleine opgeschoten jongens en meiden tegen, die de wijk letterlijk op z'n kop zette. Geniet mee!

Zoals je al hebt kunnen lezen, was het plannen van deze trip totaal geen probleem. Nu nog hopen dat het natuurgeweld ons bespaart blijft, zodat we volop van deze geweldige reis kunnen genieten. Om te zien hoe onze reis naar nergens, maar ons uiteindelijk toch in the windy city zal brengen, verloopt, ben ik weer even achter m'n MacBook gekropen en met een heel handig programmaatje de reis gevisualiseerd.

Vandaag hebben we in de Everglades krokodillen gezien, heel veel kroks. Deze nog enig levende link met de dinosaurussen hebben op ons een behoorlijke indruk achtergelaten. Ook omdat we maar op een paar meter afstand stonden. Maar deze beesten, waren net als wij, aan het genieten van het prachtige weer vandaag.

De contrasten kunnen groot zijn. Terwijl jullie Nederland gebukt gaan onder winterse buien en gladheid, liggen wij hier op het strand van Miami Beach. Als je een teer zieltje hebt en het even niet kan uitstaan dat wij hier in een zonovergoten Miami Beach zitten met een geweldig uitzicht over de Atlantische Oceaan, dan raad ik je aan dit filmpje niet te bekijken.

Is het niet geweldig; we gaan een tweede keer naar de Verenigde Staten binnen een jaar. Als je daar geen zonnige gedachten van krijgt, weet ik het ook niet meer. In dit filmpje zie je hoe onze reis er ongeveer uit zal gaan zien. Ik zeg met nadruk ongeveer, want een groot aantal dagen ligt nog open. Zo kan het zijn, dat we Orlando snel verlaten, maar als het weer tegen zit blijven we daar misschien een aantal dagen langer ten koste van bijvoorbeeld de westkust van Florida. We zullen zien.

Een beetje herhaling van zetten, want een soortgelijk filmpje hebben we al gepubliceerd, maar dit is absoluut de meest spectaculaire live show in Universal Studios, Los Angeles; Waterworld. Het grootste verschil met de vorige keer is dat deze is op genomen in HD kwaliteit en wat meer laat zien.

Eigenlijk mag ik dit filmpje niet publiceren van Robert en hij heeft gelijk natuurlijk, want dit is misschien wel het sufste filmpje van allen; de fonteinen bij het Bellagio hotel in Las Vegas. Het is een lang filmpje en je ziet veel water dansen op de maat van de muziek van Frank Sinatra.

Het is ons gelukt; de super jackpot en niet qua geld, maar wel onbetaalbaar. Want midden in Grand Teton kwamen we een jonge grizzly beer tegen, die ons naderde op zo'n kleine drie meter. Hier het mooie bewijs.

Wat hebben we een plezier en lol gehad in dit indrukwekkende National Park. Met z'n besneeuwde bergtoppen en bevroren meren een beregoeie ervaring deze middag.

Niet alleen Delicate Arch is prachtig, het hele Nationale Park is op zich een wereldwonder en wij hebben er heerlijk doorheen gereden. Dankzij ons dakraam en het opofferen van een stel vingers vanwege de kou hier een impressie van de woeste wereld. Let wel: het is een lang filmpje dus het kan even duren voordat het geladen is.

Het was een lange en redelijk zware hike, maar het resultaat was adembenemend; Delicate Arch in het geweldig mooie park Arches. Geniet met ons mee.

Zoals jullie al gelezen hebben vinden we Monument de mooiste plek op deze aardkloot en om jullie dat gevoel mee te laten maken dit korte filmpje vanuit onze hotel kamer... Met recht een room with a view.

Een van de vele voordelen van onze, ge-upgrade auto, is het dakraam. Niet alleen omdat we daardoor makkelijk wat uitlaatgassen kunnen lozen, maar ook omdat we dan buiten filmpjes kunnen maken, die jullie een indruk geven van de ritten die we maken. Want de ritten zijn toch een van de belangrijkste en leukste onderdelen van deze, maar ook van de vorige ritten. Het geluid is niet geheel prettig, maar daar gaan we thuis wel verandering in brengen (ik heb een redelijk eenzijdige muziekbibliotheek op de laptop staan). Maar goed hier een kort filmpje die onze langste rit in beeld brengt.

Een van de onderdelen van onze vakantie is het stappen in de steden. Meestal zoeken we dan de vrolijke wijken uit en ook in dit gedeelte van Cowboy land doen we dat. En dan komen we toch met regelmaat een authentieke country bar tegen met allemaal mannen dansend op de muziek netjes op een lijntje. En als je je camera bij hebt dan leg je dat vast, waarbij ik moet zeggen dat het niet de beste line-dancing performance is die we hebben gezien. Mag de pret overigens niet drukken.

Elke keer als we in een grote stad zijn, dan is er een constante, namelijk de typische geluiden van een dergelijke stad. Meestal zijn dat de sirene's van de hulpdiensten en zo ook hier. In dit filmpje zie twee, van de uiteindelijk vier, brandweerwagens met veel geluid langs razen op weg naar een noodgeval. In dit geval was het veel lawaai om niets, omdat we ze minder dan 5 minuten later in een andere straat rustig voorbij zagen rijden.