Najciekawsze reportaże w Polsce

Nie miały łatwego startu. Ich pomysły ignorowano, traktowano jak ciekawostki, a nie realny wkład w naukę. Zamiast wsparcia - zbywanie. Zamiast partnerstwa - paternalizm. Reportaż "Czasem pod wiatr" opowiada o Aleksandrze Mirończuk i Justynie Rybak – dziś profesorkach, które przeszły długą drogę, by robić naukę po swojemu. Kierują zespołami, prowadzą przełomowe badania, między innymi nad przetwarzaniem plastiku z pomocą larw drewnojadów. Ich praca to nauka przyszłości - rodząca się właśnie we Wrocławiu.

Pani Danuta przez ponad 20 lat mieszkała na działkach, opiekując się bezdomnymi kotami. Gdy zachorowała na raka, jej życie legło w gruzach – nie miała szans na mieszkanie socjalne. Miała tylko 4 z wymaganych 17 punktów. Wtedy z pomocą ruszyli ludzie poruszeni jej historią. Krzysztof z Fundacji Pręgowane i Skrzydlate nagłośnił sprawę, a Halina Bielecka-Gołka z Rady Osiedla Wrocław Stare Miasto zaangażowała się w pomoc. Dzięki ich determinacji i wsparciu społeczności pani Danuta opuściła działki i zamieszkała w godnych warunkach. Dziś kontynuuje leczenie i odzyskuje siły.

Klub Europejski "Konopa" w II LO w Inowrocławiu działa już 27 lat i jest jednym z najstarszych w Polsce. Założył go nauczyciel Waldemar Wąśniewski przy okazji tworzenia klasy o profilu europejskim i prawniczym, by przełamać szkolną rutynę. Klub organizuje spotkania z ekspertami, konkursy wiedzy o UE i wyjazdy zagraniczne. Uczniowie zdobyli ponad 100 tytułów olimpijskich, odwiedzili Parlament Europejski i ambasady. Promują wiedzę o UE i dyskutują o problemach Europy. Klub rozwija świadomość obywatelską i otwartość na inne kultury. Dla uczniów to "doświadczenie na całe życie".

Czym jest historia? Czy to tylko rocznice wojen, czy też codzienne życie ludzi? Jak zainteresować nią uczniów w przeładowanym programie? Marta Gałuszka i Tomasz Rybka z Centrum Historii Zajezdnia we Wrocławiu pokazują, że można inaczej. Opowiadają o mieszkańcach miasta – tych sprzed II wojny i tych, którzy przyjechali po zmianie granic. Na wystawie jest między innymi wagon przesiedleńczy i Fiat 126p, którym przewieziono słynne 80 mln zł Solidarności. Marta zainteresowała się historią dzięki makiecie Lęborka, Tomasz – przez nauczyciela i rodzinną tajemnicę. Pracują w Dziale Współpracy z Publicznością, prowadzą lekcje i oprowadzają. Zajezdnia to miejsce, gdzie można historię zobaczyć, usłyszeć i dotknąć. Tomasz usłyszał kiedyś od ucznia - "Historia mnie nudzi, ale tu było super". Najpopularniejszy eksponat? "Maluch" z klaksonem i starymi pieniędzmi. Czy historia czegoś uczy? To już inna sprawa.

Japonia, Grecja, Turcja, czy Włochy - to państwa, w których najczęściej dochodzi do trzęsień ziemi. Polski na tej liście nie ma, ale to właśnie w naszym kraju powstał startup AstroTeq.ai. Ma on na celu prognozę wstrząsów ziemi i ochronę ludzi. System wykorzystuje narzędzia sztucznej inteligencji, a jedną z założycielek firmy jest pochodząca z Oświęcimia astrofizyczka dr Noemi Zabari.W startupie założonym w 2020 roku w Rzeszowie pracuje obecnie pięci osób - dr Noemi Zabari, Itamar Zabari, Aneta Magdalena Wojnar, Kamil Zieliński i Sandro Aeschlimann. Firma za swoją innowacyjną działalność została już doceniona w krajowych i zagranicznych konkursach. Reportaż z cyklu "Ludzie Unii Europejskiej". Kampania powstała na zlecenie Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Projekt finansowany ze środków Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

Opowieść o znaczeniu dźwięku w produkcjach telewizyjnych i kinowych oraz o jego rekonstrukcji. Narracja osadzona jest w kontekście historycznym i współczesnym. Na zaproszenie Ośrodka Dokumentacji i Zbiorów Programowych TVP S.A. swoimi doświadczeniami i wspomnieniami dzielą się wybitni eksperci w dziedzinie realizacji, reżyserii i rekonstrukcji dźwięku. Rozmówcy przywołują realia i zawiłości produkcji i rekonstrukcji dźwięku, w przeszłości i obecnie. Opowieść okraszona jest licznymi fragmentami materiałów archiwalnych (w wersjach "przed" i "po" rekonstrukcji), anegdotami, refleksjami i przewidywaniami dotyczącymi rozwoju tej dziedziny. To wszystko pozwala słuchaczom przenieść się w magiczny świat produkcji telewizyjnych i kinowych, zajrzeć za ich kulisy i docenić kunszt nie tylko mistrzów obrazu, ale przede wszystkim mistrzów dźwięku.

To pierwszy z czterech odcinków radiowego dokumentu "Dziennik z Mariupola - strona po stronie" Piotra Kućmy, dziennikarza i wieloletniego korespondenta zagranicznego TVP. Opowiada poruszającą historię Kateryny Sawenko, mieszkanki Mariupola, która do ostatnich dni życia prowadziła dziennik, zapisując codzienny dramat oblężonego miasta. Zeszyty odnalezione w kijowskim muzeum stają się punktem wyjścia do podróży przez czas i ruiny. W reportażu splatają się wspomnienia najbliższych Kateryny, fragmenty jej zapisków, a także świadectwa poetki i wolontariuszki Oksany Stominy oraz reporterskie refleksje autora, który odwiedził Mariupol tuż przed wybuchem pełnoskalowej inwazji. To opowieść o słowie silniejszym niż śmierć, o miłości w czasach wojny i pamięci, która nie pozwala zamilknąć miastu.

Tomasz Mierzejek ma 23 lata i nigdy na dłużej nie wyjechał z rodzinnych stron. Pochodzi ze wsi Wolkowe, położonej w sercu Kurpi Zielonych. Dla wielu młodych ludzi wyjazd do miasta to naturalny krok – za pracą, edukacją, "lepszym życiem". Tomasz wybrał inaczej. Zamiast uciekać, postanowił zostać i zająć się tym, co dla niego najcenniejsze - lokalnym dziedzictwem. Kilka lat temu napisał książkę o genealogii swojego rodu – Mierzejków. Dzięki determinacji udało mu się odnaleźć i odkupić harmonię pedałową, na której grał jego dziadek. Kurpie to dla niego nie tylko miejsce na mapie - to kultura, język, muzyka i pamięć przodków. Tomasz żyje Kurpani, także w pracy zawodowej zajmuje się dziedzictwem regionu. Z pasją dokumentuje i promuje kurpiowską tradycję.

Wielu z nich ma za sobą próby samobójcze. Wielu samobójstwo popełniło. Nie poradzili sobie. Nie znaleźli  też wsparcia wśród najbliższych. Tych, którym udało się przetrwać, Robert Fidura – jeden z bohaterów tego reportażu nazywa nieumarłymi.  To opowieść o dwóch poszkodowanych przez Kościół – kilkunastoletnich ofiarach pedofilii i cenie, jaką płacą za wykorzystanie ich w dzieciństwie przez duchownych.

Poruszająca historia walki z uzależnieniem, podróży przez świat i odnalezienia sensu życia. Paweł Durakiewicz przez wiele lat pracował w korporacji. Ma 46 lat, ponad 20 z nich przepił. Alkohol niemal odebrał mu życie. Dopiero to spowodowało, że postanowił całkowicie zmienić swoje życie. Przeszedł 1000 km przez włoskie Alpy, zjeździł 60 różnych krajów, by po 9 latach wędrówki po świecie osiąść na Sycylii. Założył Ośrodek Leczenia Uzależnień. Tam pomaga osobom uzależnionym od alkoholu. Organizuje też darmowe obozy dla młodzieży i… bije rekordy Guinnessa w chodzeniu boso, by zdobywać fundusze na pomoc potrzebującym. 

Była postacią z innego świata. Dosłownie. Jej przyjaciel prof. Andrzej Strumiłło, mówił o niej "egzotyczny ptak". Bohaterką reportażu jest osoba tajemnicza, o której autorce opowiadano historie, brzmiące jak legendy. Kiedyś nawet nie nazywała się Irena Sławińska. Wiele spraw zmieniło się w jej życiu tak diametralnie, że musiała je zbudować od podstaw. Stworzyła między innymi miejsce, gdzie splatały się losy literatów, artystów, ludzi kultury. Była swoistą opiekunką tych, którzy potrzebowali wsparcia, rady, a czasem po prostu filiżanki herbaty i mądrej rozmowy. Ale była też literatem i skromną kobietą, mającą znamienny wpływ na polską kulturę, chociaż… niewielu o niej słyszało.

Reportaż ukazuje losy dwóch mężczyzn - Bernarda Jędryki i Michaela Jary'ego. Obaj urodzili się w Siemianowicach Śląskich. Byli Ślązakami z krwi i kości, ale ich artystyczne drogi różniły się diametralnie. Bernard Jędryka, dziadek Michała Jędryki zmarł w czasie drugiej wojny światowej, pozostawiając po sobie jedynie kilka nut. Michael Jary stał się ważnym kompozytorem niemieckich filmów z czasów Hitlera. Jego muzyka towarzyszyła kinematografii tamtych lat, a on sam zdobył sławę i uznanie. Reportaż to wędrówka w czasie i przestrzeni, śladami dziadka Michała Jędryki. To opowieść o korzeniach, odkrywająca historie tych dwóch muzyków na Śląsku.

Niezwykła podróż do Warszawy lat 70., w której codzienność zapisywała się w drobnych ogłoszeniach prasowych. Autorzy sięgnęli do rubryk zamieszczanych w "Życiu Warszawy", by odnaleźć ludzi ukrytych za kilkoma zdaniami i wsłuchać się w ich historie. Odwiedzili szkołę tańca, która zapraszała na kursy poloneza, spotkali kobietę chcącą oddać owczarki alzackie "w dobre ręce", dotarli do osób, którym ktoś w ogłoszeniu publicznie podziękował za opiekę nad starszą panią. Każde spotkanie z tamtego czasu to opowieść o życiu, czasem wzruszająca, czasem gorzka. Reportaż pokazuje, jak wiele można opowiedzieć, wychodząc od jednego krótkiego zdania w gazecie. To dźwiękowy zapis minionej epoki, pełen emocji, autentyzmu i nieoczywistego piękna codzienności.

Wracamy na wschód Polski -  do płotu, czy jak chcą inni "zapory", przy której cały czas giną ludzie. Ciągle wzrastająca liczba prób nielegalnego przekroczenia granicy to skutek operacji białoruskich i rosyjskich służb. Jak w takiej rzeczywistości nie zgubić z pola widzenia człowieka, migrantów szukających lepszej  przyszłości dla siebie i swoich rodzin? Głównym bohaterem reportażu jest Mirosław Wierchow, nauczyciel historii w gminnej podstawówce. Patrząc na pobliskie stalowe ogrodzenie opowiada między innymi o militaryzacji okolicy, o migracjach ludzi i zwierząt, o niepokojach związanych z budową Tarczy Wschód i niepewnym losie mieszkańców wyludniających się przygranicznych wsi. 

Profesor Sławomir Marzec jest artystą – malarzem, performerem, autorem instalacji i filmów. Zawzięcie walczy o autonomię sztuki. Jest krytycznym komentatorem współczesnych zjawisk artystycznych oraz przede wszystkim własnej twórczości. Od kilkudziesięciu lat tworzy abstrakcyjne obrazy, w których bada granice widzenia. Od kilku lat żyje też w zagrożeniu życia. Alicja Łapkiewicz odwiedziła jego pracownię. Reportaż to opowieść o życiu w cieniu choroby i o obrazach, które są "egzystencjalną koniecznością". Patos? W przypadku Sławomira Marca koniecznie z ironią.

W czasach, gdy świat ogarnęła pandemia, a twarze skrywały maseczki, Monika Pietraszek postanowiła, że nie pozwoli, by zabrakło uśmiechu – nawet jeśli trzeba go było wyrazić inaczej. W święta Bożego Narodzenia, w samym środku pandemii, założyła opaskę z reniferowymi rogami. Chciała, żeby ludzie choć na chwilę zapomnieli o trudach tamtego czasu. Pomysł chwycił. Na sylwestra pojawiła się z napisem "Happy New Year", a potem… już poszło lawinowo. Dziś codziennie pojawia się w pracy w nowym, fantazyjnym nakryciu głowy. Jest tak rozpoznawalna, że niektórzy specjalnie przyjeżdżają do sklepu, w którym pracuje, tylko po to, by zrobić sobie z nią zdjęcie. Nazywana jest przez wielu "najpopularniejszą kasjerką w Warszawie".

Budownictwo i związana z nim architektura odpowiada za 30 procent śladu węglowego naszej planety. Coraz częściej pojawia się postulat, że już wystarczająco zabudowaliśmy świat, że powinniśmy przestać stawiać nowe budynki. Co można zrobić by architektura zmieniała świat na lepsze? Robert Konieczny to najbardziej znany współczesny polski architekt. Jest autorem obiektów, które zmieniają myślenie o architekturze – między innymi domu aatrialnego w Opolu i domu-arki w Beskidach. Jego projekty wyznaczają kierunek współczesnej architekturze. Reportaż zrealizowany w ramach Kampanii powstałej na zlecenie Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.  Projekt finansowany ze środków Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

Babcia Katarzyny Mierzejewskiej powraca do wspomnień i opowiada swoją wojenną historię przy każdym rodzinnym spotkaniu. Pani Katarzyna chcę ją opowiedzieć wszystkim. Pani Irena podczas II wojny światowej, jako mała dziewczynka wraz z matką i rodzeństwem została wywieziona na roboty do Niemiec. Matka zmarła, a dzieciom pozwolono wrócić do Polski. Pani Irena wspomina, że stało się to niemal cudem. Reportaż Magdy Skawińskiej nie jest jednak odtworzoną historią pani Ireny, ale opowieścią o tym jak wojenne przeżycia są przekazywane kolejnym pokoleniom i jak na nie oddziałują. Czy wojna odzywa się w nas, skoro doświadczyli jej nasi przodkowie, a my o niej usłyszeliśmy? Czy młodzi, którzy o niej nie usłyszą od bezpośrednich świadków będą ją traktować tylko jak zbiór faktów, jak temat z historycznego podręcznika?

Zbrodnia w Puźnikach była jednym z ostatnich mordów dokonanych przez ukraińskich nacjonalistów na Polakach w czasie zbrodni wołyńskiej - galicyjskiej. W nocy z 12 na 13 lutego 1945 roku oddział Ukraińskiej Powstańczej Armii zaatakował wieś zamieszkiwaną przez ludność polską, mordując kilkadziesiąt osób, w tym kobiety, dzieci i osoby starsze. Od końca kwietnia trwają tam ekshumacje prowadzone przez stronę polską. 

Niewielką Siennicę pod Mińskiem Mazowieckim od ponad 30 lat odwiedza pewna para z Ameryki. To małżeństwo z Bostonu, emerytowani nauczyciele - Annmarie i Earl Adreani. Wszystko zaczęło się od pewnego ogłoszenia, które na początku lat dziewięćdziesiątych Annmarie znalazła w pokoju nauczycielskim. Organizacja "Wolontariusze dla pokoju" szukała chętnych do nauki angielskiego w różnych krajach na świecie. Podróż do Polski była marzeniem Annmarie, chciała poznać ojczyznę swoich dziadków. Pierwszy wyjazd w 1994 roku okazał się na tyle udany, że w kolejnych latach małżeństwo zaprosiło do Siennicy ponad stu nauczycieli ze Stanów Zjednoczonych.

Bez reszty poświęca się dla potrzebujących dzieci z całego świata. Iwona Macałka jest przedszkolanką i od ponad 30 lat mieszka w Londynie. Jednak dużą część swojego czasu przeznacza na pracę charytatywną. Założyła i prowadzi fundację "Pencils for All",  która między innymi zaopatruje najmłodszych z najbiedniejszych zakątków globu w przybory szkolne. Do tej pory ołówki, kredki i inne artykuły szkolne dostały placówki wychowawczo-oświatowe w 45 krajach, na przykład w Bangladeszu, Południowym Sudanie, Senegalu czy na Sri Lance. W reportażu bohaterka opowiada między inbmi o tym co skłoniło ją do takiego poświęcenia, co jest najbardziej wdzięczne w tej pracy i jak to doświadczenie zmieniło jej podejście do życia i świata. 

Jak łączyć pracę z pasję? Agnieszka Zientarska, bohaterka reportażu podkreśla, że w życiu najważniejszy jest balans i to on pomaga jej łączyć podróże z pracą wykładowcy na opolskim Uniwersytecie. Gdy tylko może poszukuje polskich śladów na Syberii, tropów Gombrowicza w Argentynie, wytworów kultury Aborygenów na Tajwanie, rozległych przestrzeni w Mongolii oraz wulkanów błotnistych w Azerbejdżanie. Jej przygoda z podróżami rozpoczęła się od przejścia francuskiej drogi do Santiago de Compostela, o której dowiedziała się od studenta. Rzuciła pracę, kupiła najtańszy bilet lotniczy i przeszła Camino de Santiago, a potem jeszcze wiele innych szlaków pielgrzymkowych, nie tylko w Europie. Kampania powstała na zlecenie Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Projekt finansowany ze środków Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

Fascynujący świat dronów od amatorskiego latania po profesjonalne zastosowania. Gadzi mózg – tak Tymon Blanc, zaawansowany amator, użytkownik tych statków powietrznych, opisuje stan, kiedy zakłada gogle do nawigacji drona. Od latania rekreacyjnego do przygotowania pierwszych komercyjnych filmów z użyciem drona droga nie była krótka, choć kilka lat po tym, jak zaczął, wszystko stało się jeszcze prostsze. Radość, satysfakcja, a w przyszłości może i praca, czyli zarabianie. To z punktu widzenia amatora. Po drugiej stronie są profesjonaliści. Radosław Zych i Karol Cheda, którzy pokazują jak pasję do dronów przerodzić w satysfakcjonującą karierę i jak rozwijać rynek dronów w Polsce. Prowadzą profesjonalne szkolenie pilotów, wdrażanie dronów do pracy w różnych branżach, analizy, konsultacje z wykorzystaniem dronów.

Justyna Wydrzyńska, po ponad dwudziestu latach pracy jako inżynier chemik, zdecydowała się na radykalną zmianę. Została aktywistką, mimo że tłumy i demonstracje nie są jej żywiołem. Ukojenie od intensywnego tempa życia zawodowego znajduje w domu, gdzie najchętniej spędza czas na działce w Przasnyszu, pielęgnując rośliny i ciesząc się spokojem. Reportaż Adama Bogoryja-Zakrzewskiego to prywatne spotkanie z jedną z najbardziej znanych aktywistek w Polsce, skazaną za pomocnictwo w przerwaniu ciąży.

W ciągu trzech wieków swego istnienia Dom Podrzutków, później Dom księdza Boduena, pomógł około 300 tysiącom warszawskich dzieci. W czasie II wojny światowej wśród nich były także dzieci żydowskie, którym na różne sposoby, w wielkiej konspiracji, starano się uratować życie. Wymyślone nazwiska tych, które trafiały do "Boduena" wpisywano do ksiąg sierocińca ołówkiem. Stąd mówi się o nich często "Ołówkowe dzieci". Niektóre z dzieci, szczególnie niemowlęta, ukrywano pośród dzieci polskich, często do końca okupacji. Innym, większym, szukano rodzin. Jeszcze innym preparowano fałszywe dokumenty, które także pomagały przetrwać. Nigdy żadnego z zaangażowanych w pomoc pracowników nie zadenuncjowano, nigdy nie zdarzyła się żadna wpadka, co czyni to miejsce wyjątkowym.

Historia piosenki "Załoga G" zespołu Hurt. Powstała 20 lat temu i stała się niespodziewanym hitem. Teledysk powstał na wrocławskim "Trójkącie", okolicy znanej z wysokiej przestępczości. Większość zdjęć wykorzystana w teledysku była dokumentalna. Sam utwór, mimo upływu lat, przyciąga coraz młodsze pokolenia. Umieszczony w internecie teledysk ma już ponad 10 milionów wyświetleń i wiele pozytywnych komentarzy. Wielu ludzi mówi, że to jest utwór o nich.

Koji Kamoji to niezwykły artysta, który od 66 lat mieszka w Polsce, łącząc kulturę japońską i polską. Jego twórczość, pełna metafizycznych połączeń sztuki i natury, inspiruje i zachwyca. Właśnie świętował swoje 90 urodziny i otrzymał złoty medal Gloria Artis. Viralowe zdjęcie z podpisem: "100% Polak, 100% Japończyk, 200% Koji Kamoji" podkreśla jego unikalną tożsamość. Największym echem odbiła się instalacja "Haiku – Woda" z 1994 roku, gdzie umieścił studnię w podłodze biblioteki. Twórczość Kamoji jest dla niego koniecznością, podobnie jak codzienne sprawy. Podkreśla, że te aspekty życia są równie ważne jak sztuka. Koji Kamoji pozostaje pełen energii i planów na przyszłość, a jego postawa i dzieła inspirują, pokazując, że sztuka może być sposobem na głębokie zrozumienie świata i siebie.

Maciej Szajowski, pracownik Kampinoskiego Parku Narodowego, w przydomowym ogrodzie w Izabelinie stawia garnki, wiadra i balie. Po zgromadzoną w nich deszczówkę codziennie przychodzą spragnione zwierzęta z lasu – łosie, borsuki czy wiewiórki. Powracająca susza to prawdziwe utrapienie dla ludzi, zwierząt oraz roślin. Bohater reportażu zabiera nas na spacer po Puszczy Kampinoskiej, by pokazać, jak niski stan wód wpływa na tamtejszy ekosystem. O zmianach klimatycznych opowiada również dr. hab. Artur Magnuszewski z Zakładu Hydrologii na Wydziale Geografii i Studiów Regionalnych UW.

To wzruszająca opowieść o wojennej traumie, stracie, walce o przetrwanie i nadziei. Krystyna Budnicka urodziła się w 1932 roku w religijnej rodzinie żydowskiej Józefa Lejzora i Cyrli Kuczerów. Podczas powstania w warszawskim getcie ukrywali się w bunkrze. W 1943 roku, po wykryciu bunkra, Krystyna ewakuowała się kanałami na stronę aryjską, ale jej rodzina nie miała tyle szczęścia. Zginęli jej bracia Jehuda i Rafał. W 1944 roku musiała zmieniać miejsce ukrycia, by uniknąć Niemców. Po upadku powstania warszawskiego trafiła do obozu w Pruszkowie. Mimo cierpień wojennych udało jej się przeżyć. Jaki był sens ocalenia? Jak mówi "Ocalałam, żeby dawać świadectwo"

22 kwietnia to rocznica zwycięskiej bitwy oddziału Dionizego Czachowskiego z Rosjanami pod Stefankowem koło Szydłowca. Reportaż przypomina sylwetkę pułkownika, który należy do najwybitniejszych wodzów powstania styczniowego. Odważny partyzant, wykonawca poleceń trudnych, uparty żołnierz, surowy przełożony, sam zresztą trochę niekarny, stosował względem wroga prawo odwetu, przez co ściągnął na siebie szczególniejszą jego nienawiść i miano okrutnika. Mimo przekroczenia 53. roku życia, odznaczał się odpornością organizmu na wszelkie trudy i niewygody.

To historia Wołodymyra i jego żony Eugenii. Po ponad 2 latach w Polsce zdecydowali się wrócić do rodzinnego miasta na Ukrainie. Po powrocie odnaleźli swoje miejsce, przyjaciół i poczucie przynależności, które - jak mówią - utracili w Polsce. W 2022 roku Irpień i Bucza były miejscami zbrodni wojennych dokonywanych przez żołnierzy Federacji Rosyjskiej na ukraińskich cywilach. Wołodymyr fotografuje teraz ruiny i zniszczone bombardowaniami mieszkania. Sfotografował już około 1000 budynków, w tym ponad 500 okien.

Reportaż przedstawia pierwszą rozprawę sądową przeciwko piątce aktywistów oskarżonych o pomoc osobom nielegalnie przebywającym na terenie Polski w Puszczy Białowieskiej w marcu 2022 roku. Sprawę wznowiono po 3 latach i zmieniono zarzuty. Trzem kobietom i dwóm mężczyznom grozi do 5 lat więzienia. Nagrania części jawnej rozprawy i akcji solidarnościowej z oskarżonymi sprzed budynku sądu w Hajnówce z 28 stycznia stawiają pytanie o prawo do pomocy humanitarnej. Czy podanie wody, podzielenie się ciepłym posiłkiem, suchym ubraniem, podwiezienie i przenocowanie rodziny z małymi dziećmi uciekającymi przed prześladowaniami w swoim kraju to czyn zasługujący na karę czy uznanie? Kolejna rozprawa w Sądzie Rejonowym w Białymstoku 15 kwietnia 2025.

Dlaczego wciąż tak trudno w naszym kraju zamieszkać na swoim? Czy istnieją alternatywy dla kredytu hipotecznego, spłacanego przez blisko 40 lat? W reportażu historie tych, którzy postawili na niecodzienny wybór. Prawniczka Katarzyna Duda zaprasza do 31-metrowej kawalerki na warszawskim Bemowie, w bloku Towarzystwa Budownictwa Społecznego. Roman Paczkowski z Gdyni opowiada o założonej rzez siebie kooperatywie mieszkaniowej. O marzeniach Polaków o własnym kącie opowiada także Agnieszka Paćko, agentka nieruchomości z Warszawy.

Czy istnieje alternatywa dla własnych czterech ścian? Jak to się robi w innych krajach? Katarzyna Błaszczyk, żeby to sprawdzić pojechała do Danii. W Albertslund, pod Kopenhagą, mieszkania wspólnotowe mają ponad 50-letnią tradycję. Cohousing Lange Eng to wspólnota, w której mieszka 200 osób. Czym jest cohousing? Jak wygląda w Danii? i czy ma szanse na polskim rynku mieszkaniowym?

Reportaż o jednym z najmodniejszych miejsc w Gdańsku, które przyciąga swoją wielokulturowością i otwartością. Ale skrywa też swoją historię i nic nie jest tu przypadkowe. Alicja Jabłonowska, założycielka 100czni, tworząc to miejsce, inspirowała się historią swojego dziadka Alexiosa. Przyjechał do Polski w 1949 roku, uciekając ze swojej ojczyny przed wojną domową. Zawsze powtarzał, by pomagać tym, którzy o pomoc proszą. I bohaterka reportażu w pełni te słowa realizuje angażując się w pomoc imigrantom. 

Późny, wrześniowy wieczór. Do samochodu Sergeya, ukraińskiego taksówkarza z Gdańska, wsiada dwóch pasażerów. Jeden z nich trzyma w ręce piwo. Nie reaguje na prośbę kierowcy, by nie spożywać alkoholu w aucie. Mężczyzna zwyzywa Sergeya na tle narodowościowym i zaczyna go bić. Ukrainiec w obronie używa gazu pieprzowego i woła innych kierowców o pomoc. Pasażerowie uciekają. Niedługo po tym zdarzeniu Sergey zamieszcza film z kamerki w samochodzie i… dzieje się to, czego nigdy by się nie spodziewał.

Reportaż z okazji 20. rocznicy śmierci Jana Pawła II. Dziennikarze i artyści wspominają emocje i refleksje towarzyszące tamtym dniom. Opowiadają o intensywnych dniach, wypełnionych modlitwą, smutkiem i refleksją. Ich relacje przywołują obrazy tysięcy wiernych zgromadzonych przed Bazyliką Świętego Piotra, którzy czuwali przy grobie Papieża, dzieląc się swoimi osobistymi historiami i emocjami. Wśród wspomnień pojawiają się także osobiste refleksje na temat wpływu Jana Pawła II na ich życie zawodowe i duchowe. Reportaż powstał przy współpracy z Alicją Głów, Aleksandrą Łapkiewicz i Pawłem Pawlicą

W Polsce jazda po alkoholu lub bez uprawnień jest nadal powszechna i akceptowana przez otoczenie. Wypadki powodują zarówno młodzi, jak i starsi kierowcy, ludzie na stanowiskach oraz recydywiści. Do więzień trafiają skazani kierowcy - alkoholicy i pijący okazjonalnie, którym wydawało się, że po paru godzinach wypoczynku są trzeźwi. Groźba odebrania prawa jazdy jest mało skuteczna, co pokazują statystyki. Wyższe kary, alkomaty montowane w samochodach, konfiskata samochodów? Czy istnieje skuteczny sposób na powstrzymanie tego zjawiska? W reportażu Jakuba Tarki historia Macieja, który odsiaduje wyrok siedmiu lat pozbawienia wolności za jazdę pod wpływem alkoholu, bez uprawnień i spowodowanie w takim stanie wypadku, w którym zginął pieszy

Drewnojady mogą pomóc w opracowaniu nowych sposobów przetwarzania odpadów z tworzyw sztucznych, które szkodzą środowisku i zdrowiu ludzi. Naukowczynie z Uniwersytetu Przyrodniczego i Politechniki Wrocławskiej odkryły, że drewnojady skuteczniej niż larwy mącznika młynarka trawią plastik, a także rozmnażają się i rosną mimo nietypowej diety. Profesor Aleksandra Mirończuk bada ich "supermoce". Czy larwy zostaną nowymi sprzątaczami planety? Między innymi o tym w reportażu Doroty Jaśkiewicz-Łebek

Porzuciła wielki świat biznesu i zamieszkała z dala od cywilizacji. Amerykanka Beth Macatee zostawiła pracę na Wall Street w Nowym Jorku oraz w Banku Światowym i zamieszkała w Polsce. Teraz prowadzi Farmę Lama w małopolskim Tyliczu. Na 80 hektarach hoduje konie, owce czy kozy. Stawia na ekologię i wyrabia produkty zgodnie z naturą. Cieszy się każdą prostą chwilą i żyje w zgodzie z samą sobą. Dlaczego zdecydowała się na tak odważny krok by zamieszkać na wsi, w otoczeniu dużej liczby zwierząt? Jak to nowe doświadczenie zmieniło ją wewnętrznie? Co nowego wniosło do jej życia? Jak wyglądają jej relacje z okolicznymi mieszkańcami? I czy po tylu latach czuje się bardziej Amerykanką czy Polką?

Ile dronów może znaleźć się w roju? Co się stanie, kiedy stracimy nad nimi kontrolę? To niektóre z dość istotnych pytań w kontekście bezpieczeństwa, padających w reportażu Janusza Deblessema "Drony na Wacie". Wojskowa Akademia Techniczna, której studenci od czterech lat biorą udział w konkursie MON na bezzałogowe systemy dla powstających wojsk dronowych, jest w centrum tych rozważań. To nie tyko systemy powietrzne. To także roboty naziemne i pływające – nawodne i podwodne. Mogą mieć różne zadania – rozpoznanie, wsparcie i zastosowania czysto bojowe. Wygląda na to, że jesteśmy na początku drogi, która w znacznym stopniu zmienia obraz współczesnego pola walki.

Reportaż opowiada o walce Karoliny Kuszlewicz, adwokatki broniącej praw zwierząt i natury, o zachowanie dzikich obszarów w naszych miejscowościach. W obliczu kryzysu bioróżnorodności takie przestrzenie pozostawione dzikiej naturze potrafią być prawdziwym skarbem dla zwierząt i roślin, które w okolicy nie mają innej przestrzeni do życia. Reportaż "Ostatnie skrawki" opowiada o obronie zwierząt i natury przed sądem, o naturze, która potrzebuje obrony, o dylemacie, którym ważą się losy wielkich pieniędzy i drzew zasiedlonych przez ptaki.