Podcasts about urodzi

Urodziłem się w Boliwii, gdzie babcia od dziecka wychowywała mnie w świadomości, że zmarli żyją wśród nas, patrzą nam na ręce i się nami opiekują. Nie miałem w rodzinie wybitnych przodków, zatem żaden z nich nie przemienił się ani w górę, ani w rzekę. Widywaliśmy ich jedynie w obrębie domu i ogrodu babci. Nosili białe kapelusze z szerokimi rondami i okrągłym szczytem oraz poncha w kolorze czerwonym. Tak bardzo bałem się duendes, że na ich widok pierzchałem do domu w podskokach. Bywało, tak przynajmniej zapewniała nas babcia, że dostawali się za nami do kuchni pod postacią świnek morskich, których sporo grasowało po klepisku, czekając aż ktoś rzuci im obierki od kartofli - pisze Witold Vargas w artykule, który ukazał się na łamach majowego numeru "Nieznanego Świata". Wersja tekstowa dostępna jest w papierowym oraz cyfrowym wydaniu naszego czasopisma oraz na naszej stronie WWW: https://www.nieznanyswiat.pl/duch-taty/

Urodził się w Zduńskiej Woli w biednej wielodzietnej rodzinie, a zmarł w Beverly Hills po latach współpracy z największymi artystami tamtej epoki. Teraz Maksymilian Faktorowicz doczekał się musicalu w Teatrze Żydowskim "M. Faktor. Narodziny piękna".

WŁASNY POKÓJ | Tytuł mojej płyty -„Bez zmian” w moim przypadku oznacza to, że jak nadal bardzo jestem melancholijna, jak dużo rzeczy mnie męczy i starszy. A mimo to, jak próbuję nadal znaleźć światełko i nadzieję, że będzie git.DARIA ZE ŚLĄSKA właściwie Daria Ryczek-Zając. Urodziła się w 1990 roku w Katowicach. W 2015 roku rozpoczęła współpracę z Michałem Wajdzikiem-Radziejowskim, z którym współtworzyła trip-hip duet trip-hopowiy The Party is Over. W 2023 wydała debiutancką płytę "Tu była" została nagrodzona Fryderykiem w dwóch kategoriach: fonograficzny debiut roku i album roku indie pop. W 2024 roku wydała drugą swoją płytę „Na południe bez zmian” .„Własny pokój" to cykl rozmów Katarzyny Kubisiowskiej w Podkaście Tygodnika Powszechnego – o tym, jak w kobiecie tworzy się i umacnia niezależność.Współwydawcą podkastu jest Fundacja Tygodnika Powszechnego

Urodziła się w Teheranie, ale kiedy była jeszcze małym dzieckiem, kilka lat po wybuchu Rewolucji Islamskiej, jej rodzina była zmuszona uciekać z Iranu do Francji.Aby opisać doświadczenie życia na Zachodzie, wymyśliła słowo „dezorienatalizować się” i tak zatytułowała swoją książkę „Désorientale”, która ukazała się w polskim przekładzie jako „Wszystkie moje rewolucje”.Négar Djavadi połączyła literaturę faktu z literaturą piękną, fikcję z historią, by napisać powieść o losach swojego kraju i swojej rodziny. Jest w niej pradziadek i jego ponad 50 żon, jest ormiańska babcia wróżąca z fusów, jest ojciec opozycjonista, który - walcząc z szachem - staje się ofiarą rewolucji, którą sam wzniecił. Są w końcu siostry, które dorastają we współczesnej Francji.„Wszystkie moje rewolucje” to opowieść o wymazywaniu czyichś śladów z historii – taki los spotyka nie tylko świeckich intelektualistów, którzy byli architektami rewolucji zagarniętej potem przez ajatollahów, ale także wszystkie irańskie kobiety.Prowadzenie: Agata KasprolewiczGość: Négar DjavadiKsiążka: „Wszystkie moje rewolucje” – Négar Djavadi / Wydawnictwo Czarne / Przekład: Katarzyna Marczewska---------------------------------------------Raport o stanie świata to audycja, która istnieje dzięki naszym Patronom, dołącz się do zbiórki ➡️ ⁠https://patronite.pl/DariuszRosiak⁠Subskrybuj newsletter Raportu o stanie świata ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠➡️ ⁠https://dariuszrosiak.substack.com⁠Koszulki i kubki Raportu ➡️ ⁠https://patronite-sklep.pl/kolekcja/raport-o-stanie-swiata/⁠ [Autopromocja]

Urodził się w Szwecji, ale od lat tworzy w Polsce, ma polskie obywatelstwo, tu założył rodzinę. Jego debiutancki film pełnometrażowy, „Intruz”, trafił do canneńskiej selekcji, podobnie jak kolejny – „Sweat”. Najnowszy, „Dziewczyna z igłą”, nie tylko zakwalifikował się do prestiżowego Konkursu Głównego, ale zdobył też nominację do Złotego Globu. Von Horn to reżyser świetnie prowadzący aktorów, mistrz gęstych, zaskakujących opowieści, z którymi potrafią identyfikować się widzowie na całym świecie. W podcaście „Galaktyki” odkrywa swoje twórcze DNA, opowiada o tym, co najważniejsze, i zdradza – nieco zwariowane – plany na przyszłość.Podcastu „Glaktyki” możesz posłuchać na platformach Spotify, Apple Podcasts oraz oglądać na YouTube.Zdjęcie okładki odcinku: Gareth Cattermole/Getty Images dla IMDb

O trudnym tacie, ciężkim porodzie i nieustannym budowaniu relacji.

Trudno o bardziej polskiego artystę niż Ferdynand Ruszczyc, jeśli za miarę polskości przyjąć tożsamościową różnorodność dawnych terenów I Rzeczpospolitej. Urodził się w Bohdanowie, dziś leżącym w granicach Białorusi, w rodzinie oficera carskiej armii. Jego matka, z pochodzenia Dunka, wprowadziła przyszłego twórcę „Ziemi” w świat niemczyzny, tej lingua franca naszej części Europy. Podczas studiów w petersburskiej Akademii zaprzyjaźnił się z Vilhelmsem Purvītisem, jednym z pionierów łotewskiego symbolizmu, oraz Nikołajem Roerichem, przyszłymscenografem Baletów Rosyjskich. Poznali się w pracowni ArchipaIwanowicza Kuindży'ego, jednego z najważniejszych malarzy tamtego czasu. Podobnie jak wielu innych malarzy żyjących wtedy nad Newą –żeby wspomnieć tylko Konrada Krzyżanowskiego – zafascynował się krajobrazem Finlandii. Kolejne lata życia Ruszczyca można by opisać wymieniając miejsca, których dłużej lub krócej przebywał: Monachium,Berlin, Drezno, Paryż, Wenecja, Kraków i Wiedeń wreszcie. Podobnie jak inny jego krajan, mógłby mówić o rodzinnej Europie. Zawsze jednak wracał do Bohdanowa, gdzie powstało najbardziej znane i obrosłe największą ilością interpretacji płótno Ruszczyca – „Ziemia”. W pierwszym odruchu narzucają się tropy historiozoficzne i egzystencjalne.Sam artysta zanotował przecież w swoim dzienniku w dwa lata po powstaniu obrazu: „Znalazłem słowa, które najlepiej wyrażają cel mojego życia i mojego prawa do życia: »Ziemi tej mojej, że nic nie mam cenniejszego jej do dania, uczucia te składam, ponieważ wiem, iż błogosławione są ziemie, które bardzo kochamy«”. Ale to nie mała czy duża ojczyzna, ani uczucie wzniosłości wywoływane kontaktem z potęgą. Natury jest właściwym tematem płótna, czego dowodzi porównanie z jego Monetowskim pierwowzorem. W najgłębszym bowiem sensie „Ziemia”przedstawia coś innego, przynależnego wszystkim, bo pierwszego wobec podziałów chronologicznych i politycznych: zaciekawienie zazwyczaj zgrzebną codziennością. O europejskiej polskości i epifaniach piękna w twórczości Ferdynanda Ruszczyca rozmawiałem z Violettą Khviatskovich, doktorantką z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II.

"Polska wpada w coraz większą zależność od Unii Europejskiej." - mówi Piotr Witt w najnowszym odcinku Kroniki Paryskiej.

[WSPÓŁPRACA REKLAMOWA] Trener, pedagog, absolwent AWF, mówca motywacyjny, propagator sportu, ale przede wszystkim ampfutbolista. Przemysław Świercz - to kolejny gość Łukasza Kadziewicza w podcaście "W cieniu sportu". Człowiek, który zaraża uśmiechem i który w nawet najtrudniejszej sytuacji szuka pozytywów, w każdym trudnym doświadczeniu znajduje coś, z czego może korzystać. W rozmowie z "Kadziem" wraca do momentu wypadku motocyklowego, w który stracił część nogi, opowiada o pierwszym po wypadku spotkaniu z rodzicami, wspomina historię z basenu, która pokazała mu, że młode pokolenie trzeba i można oswajać z niedoskonałościami. Co oznacza niewidzialna ręka, która ciągnęła go w trakcie operacji? Dlaczego tak kocha życie? Czy z ampfutbolu da się wyżyć? O tym wszystkim Przemysław Świercz opowiada Kadziewiczowi.

Bohaterką reportażu jest  Anna Musiałówna. Urodziła się  w 1948 roku.  W wieku 11 lat dostała się do szkoły baletowej. Po ukończeniu szkoły dostała angaż do Teatru Wielkiego w Warszawie. Tańczyła w "Giselle" i "Spartakusie" - z Gerardem Wilkiem w roli tytułowej. Ale baletową przyszłość przerwała kontuzja... Została fotoreporterką i fotografką.

Pobierz audycję w pliku mp3 11 lat temu rozpoczęliśmy w Radiu SK cykl podcastów, w których planowaliśmy chronologicznie omówić wszystkie autorskie zbiory opowiadań Stephena Kinga. Rok później nagraliśmy drugą część tej serii. Po kolejnych 10 latach, wielu zapowiedziach, a w międzyczasie dwóch premierowo omówionych zbiorach, powracamy z kolejną odsłoną tej serii. W wirtualnym studiu Radia SK spotkali się Hubert "Mando" Spandowski i Michał "Jerry" Rakowicz. Dzisiaj na warsztat trafia druga partia opowiadań z trzeciego zbioru Stephena Kinga pt. "Marzenia i koszmary".Opowiadania:0:01:38 - Palec0:08:44 - Trampki0:14:08 - Mają tu kapelę jak wszyscy diabli0:22:08 - Urodzi się w domu0:27:36 - Pora deszczowa0:32:47 - Mój śliczny kucyk0:42:50 - Przepraszam, to nie pomyłka0:51:19 - Ludzie Godziny DziesiątejJeżeli podoba ci się to co robię to możesz mnie wesprzeć nahttps://patronite.pl/radiosk

W Poranku Radia Wnet poseł Prawa i Sprawiedliwości dr Zbigniew Kuźmiuk krytykuje niedostateczny zakres projektu ustawy powodziowej autorstwa rządu Donalda Tuska.

Urodził się w 1939 roku we Lwowie. Od małego kochał górskie wycieczki, do tego stopnia, że szybko nabrał przekonania, iż odnalazł swoje powołanie w prowadzeniu innych przez niezwykłe miejsca, jako przewodnik turystyczny. Równolegle dzieci i młodzież uczył w szkole geografii. Aż któregoś dnia doszedł do wniosku, że ludzie potrzebują prowadzenia na górę znacznie wyższą, niż do tej pory sądził. Gdy miał 31 lat został pastorem kościoła Ewangelicko-Metodystycznego. Jego pasja, siła ducha i charyzma, inspirowały nie tylko pokolenia duchownych tej tradycji, ale także przyjaciół i znajomych związanych z przeróżnymi kościołami chrześcijańskimi. Życie poświęcił pracy na rzecz kształcenia młodych kandydatów na pastorów metodystycznych, wspieraniu zborów, które mu powierzono a także... ekumenii. Wśród przedstawicieli wyznań współpracujących na rzecz jedności jego nazwisko jest bardzo dobrze znane. Dziś z dystansem, humorem, ale i charakterystyczną dla siebie powściągliwością, opowiada o swoim życiu. Ksiądz Adam Kleszczyński wciąż ma nadzieje, że nie powiedział jeszcze ostatniego słowa, choć jednocześnie mówi, że „życie pastora powoli się kończy”. Autorem reportażu „Życie Pastora” jest Samuel Baron.

Rdz. 6,5-22 (5) PAN zaś widział, że wielka jest niegodziwość człowieka na ziemi. Zauważył, że każda myśl ludzkiego serca jest ustawicznie zła. (6) Dlatego żałował PAN, że stworzył na ziemi człowieka, bolał nad tym w swym sercu. (7) Postanowił zatem: Zgładzę z powierzchni ziemi człowieka, którego stworzyłem. Usunę także bydło, płazy oraz ptaki, bo żałuję, że powołałem to wszystko do istnienia! (8) Noe jednak znalazł łaskę w oczach PANA. (9) Oto dzieje rodu Noego: Noe był człowiekiem sprawiedliwym. Na tle swojego pokolenia był nieskazitelny. Noe przyjaźnił się z Bogiem. (10) Urodziło mu się także trzech synów: Sem, Cham i Jafet. (11) Ziemia natomiast była wobec Boga skażona. Panowały na niej gwałt i przemoc. (12) Bóg patrzył na ziemię i widział jej zepsucie, ponieważ wszystko, co żyło, postępowało niegodziwie. (13) Postanowiłem położyć kres wszystkiemu, co żyje — powiedział Bóg do Noego. — Ludzie napełnili ziemię gwałtem. Zniszczę ich razem z nią. (14) Zbuduj sobie arkę z żywicznego drewna, przygotuj w niej klatki, a od wewnątrz i na zewnątrz pokryj smołą. (15) Wymiary arki mają być takie: długość — trzysta łokci, szerokość — pięćdziesiąt łokci; wysokość — trzydzieści łokci. (16) Arkę pokryj dachem, niech wystaje na łokieć ku górze, z jej boku umieść wejście, a w środku zrób trzy pokłady. (17) Ja natomiast sprowadzę na ziemię potop, zaleję ją wodą. Zniszczę pod niebem wszelkie ciało, w którym jest duch życia, wszystko, co jest na ziemi, zginie. (18) Z tobą jednak ustanowię moje przymierze. Wejdziesz więc do arki ty, twoi synowie, twoja żona i żony twoich synów. (19) Ponadto ze wszystkiego, co żyje, z każdej żywej istoty, wprowadzisz do arki po parze, samca i samicę, by je zachować przy życiu. (20) Dotyczy to ptactwa, bydła oraz płazów — wszystkich stworzeń według ich rodzajów. Niech wejdą do arki po parze, po to, aby nie zginąć. (21) Przygotuj też stosowne pożywienie i zgromadź odpowiednie zapasy, tak abyś miał co jeść zarówno ty, jak i wszystkie zwierzęta. (22) Noe postąpił tak, jak mu polecił Bóg — dokładnie i we wszystkim. Nauczanie z dnia 11 sierpnia 2024

KUBA OLKIEWICZ, CZYLI JEDEN Z TETRYKÓW, DZIENNIKARZ GOAL.PL ORAZ BYŁY DZIENNIKARZ WESZŁO. PRZEDE WSZYSTKIM KIBIC ŁKS, WIĘC POGADALIŚMY O KIBICACH I STADIONACH. PO WIĘCEJ ROZWIŃ OPIS __________________________________________________ LINK DO HOTELU ILONN: https://www.facebook.com/IlonnHotel?locale=pl_PL ➡️Facebook: https://www.facebook.com/Futbolownia/ ➡️Twitter: https://twitter.com/Futbolownia ➡️Instagram: https://www.instagram.com/damianfutbolownia/ ➡️TikTok: Futbolownia ➡️www.futbolownia.pl PARTNEREM KANAŁU JEST CATERING 5 POSIŁKÓW DZIENNIE www.5pd.pl Z KODEM FUTBOLOWNIA DOSTAJECIE 25% ZNIŻKI!!! __________________________________________________ W skrócie, co w wywiadzie: 0:00 Zapowiedź wywiadu 0:27 Daj łapkę w górę i zostaw subskrybcję 1:05 Co uważa o trendach modowych wśród kibiców? 11:49 Co sądzi o zgodach kibicowskich? 21:06 Różnica we frekwencji na stadionie ŁKS i Widzewa 30:14 Kulisy współpracy z ŁKS 47:02 Czy bycie oficjalnie kibicem dziennikarzem pomaga? 50:42 Jak dobrze i etycznie współpracować z kibicami? 1:01:24 Relacje z kibicami Widzewa 1:06:19 Gortat, Koterski, OSTR 1:10:51 Jak należy rozmawiać o piłce? 1:19:04 W rapie oldschool, czy newschool? 1:24:32 Podsumowanie __________________________________________________

Znany pod pseudonimem ppłk. "Wachnowski", dowódca Grupy Północ w Powstaniu Warszawskim - to ppłk. Karol Jan Ziemski. Urodził się w Nasutowie i tu wychował, skończył lubelskie gimnazjum im. Stanisława Staszica. Późniejszy generał do Wojska Polskiego wstąpił w 1918 roku. Przez całe życie w służbie. W czasie powstania kierował obroną Starego Miasta. Odznaczany między innymi Krzyżem Walecznych i trzykrotnie Virtuti Militari.

W tym roku przypada 80 rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego. Bohaterem audycji jest Jan Markowski znakomity kompozytor okresu międzywojennego, uczestnik Powstania Warszawskiego, autor muzyki m.in. do utworów „Marsz Mokotowa”, „Mała dziewczynka z AK” czy „Sanitariuszka Małgorzatka”. Urodził się w Lublinie, przyjaźnił z Mieczysławem Foggiem, był jego akompaniatorem. Jan Markowski po upadku powstania znalazł się na Zachodzie, gdzie m.in. pracował w Radiu Wolna Europa. Zmarł 2 IV 1980 roku. Jego losami zainteresowali się Kamila Kmiecik (pisała pracę magisterską o Janie Markowskim) i Andrzej Namiota z zespołu Lubelska Baszta, który wykonuje na scenie m.in. utwory J. Markowskiego. W audycji wykorzystano nagrania ze zbiorów udostępnionych Krzysztofa Markowskiego jego syna.

Urodziłaś się, żeby latać • Kari Kampakis (fragment) Huśtawki nastrojów, poczucie niezrozumienia, ciężko przeżywane niepowodzenia, presja mediów społecznościowych, relacje z chłopcami, chęć bycia zauważoną i docenioną, jednocześnie strach przed odrzuceniem ze strony rówieśników – to tylko niektóre wyzwania, z którymi mierzą się młode dziewczyny. 10 kluczowych prawd zawartych w książce Urodziłaś się, żeby latać. Książka dla Twojej córki, pomoże im skutecznie odnaleźć się w codzienności. Odkryć prawdę, zyskać odwagę, zbudować zdrowe poczucie własnej wartości… Być najlepszą, bo boską wersją siebie. https://wdrodze.pl/produkt/urodzilas-sie-zeby-latac-ksiazka-dla-twojej-corki/

23 czerwca w Konsulacie Generalnym RP w Nowym Jorku celebrowano 110. urodziny Jana Karskiego. Jan Karski był tajnym emisariuszem polskiego państwa podziemnego, który informował zachodnich przywódców o eksterminacji Żydów w nazistowsko-niemieckich obozach zagłady. Urodził się 24 czerwca 1914 w Łodzi, zmarł 13 lipca 2000 w Waszyngtonie. Podczas wydarzenia, najpierw wykład wygłosił prof. Mieczysław Biskupski, a następnie jazzową muzyką uroczystość uświetniło trio Jazz Ensamble w składzie Krzysztof Medyna, Andrzej Winnicki i  Jeff Dingler.Wicekonsul Stanisław Starnawski opowiedział o tym, jak w tym roku Konsulat świętuje 110. urodziny Jana Karskiego, a także wytłumaczył, jaki jest sens ławeczki posadowionej przed konsulatem z pomnikiem Jana Karskiego.Prof. Mieczysław Biskupski - amerykański historyk o polskich korzeniach podkreślił, że osobiście znał Jana Karskiego.Krzysztof Medyna i Andrzej Winnicki z trio Jazz Ensamble opowiedzieli o tym, jakie utwory wybrali na uroczystość 110. urodzin Jana Karskiego.A jakie wrażenia wywarły na uczestnikach tegoroczne obchody urodzin Jana Karskiego? Zapraszamy do wysłuchania relacji z tego wydarzenia.

Z okazji urodzin Stefana Gierowskiego o jego twórczości dyskutowali Magdalena Gierowska-Dybalska i Marek Sobczyk. Spotkanie poprowadził dr Piotr Rypson. Muzeum Narodowe w Warszawie, 10 czerwca 2015 r. [56min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/urodziny-mistrzow-stefan-gierowski-90-rocznica-urodzin/ Profesor Stefan Gierowski jest jednym z najwybitniejszych współczesnych polskich malarzy, wieloletnim wykładowcą na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Od 1957 roku konsekwentnie zajmuje się malarstwem nieprzedstawiającym, koncentrując się na zagadnieniach koloru, światła i przestrzeni. W 1980 roku otrzymał Nagrodę im. Jana Cybisa, nadawaną za całokształt twórczości. Z okazji jubileuszu o twórczości Stefana Gierowskiego dyskutowali: Magdalena Gierowska-Dybalska, córka artysty i Marek Sobczyk – artysta malarz, uczeń Stefana Gierowskiego. Spotkanie poprowadził dr Piotr Rypson, kurator Zbiorów Sztuki Nowoczesnej – zastępca ds. naukowych dyrektora Muzeum Narodowego w Warszawie. Stefan Gierowski – malarz i rysownik. Wybitny przedstawiciel współczesnej awangardy malarskiej, określany mianem klasyka polskiej nowoczesności. Urodził się 21 maja 1925 roku w Częstochowie. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1945-48 w pracowniach Zbigniewa Pronaszki i Karola Frycza. Równolegle studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem Wojsława Mole. Od 1949 roku mieszka w Warszawie. W latach 1956-61 współpracował z Galerią Krzywe Koło prowadzoną przez Mariana Bogusza. Od roku 1962 do 1996 prowadził działalność dydaktyczną na warszawskiej ASP, gdzie w latach 1975-81 pełnił funkcję dziekana Wydziału Malarstwa, a w 1983 roku został wybrany na rektora-elekta. Władze stanu wojennego stanowczo odrzuciły tę kandydaturę. W latach osiemdziesiątych związany z kręgiem „kultury niezależnej”. W 1986 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W 1981 roku był członkiem Komitetu Organizacyjnego Kongresu Kultury Polskiej. W 1980 roku otrzymał nagrodę im. Jana Cybisa. Mieszka w Konstancinie pod Warszawą. W pierwszym, figuratywnym okresie twórczości Stefana Gierowskiego, w jego malarstwie widoczny jest wpływ postkubistycznej rytmizacji formy oraz uproszczeń zaczerpniętych z kręgu sztuki naiwnej (Gołębnik). Około 1957 roku artysta dochodzi do malarstwa niefiguratywnego, które staje się głównym obszarem jego zainteresowań. Jednocześnie zaprzestaje nadawania obrazom literackich tytułów i od tej pory konsekwentnie oznacza je rzymską numerację. W tym samym roku krytyk sztuki Aleksander Wojciechowski określa jego sztukę mianem „abstrakcji autonomicznej”, co wydaje się najtrafniej charakteryzować cała twórczość Stefana Gierowskiego. Położenie nacisku na sam fenomen obrazu wskazuje jednoznacznie, że artysta rozpoczął poszukiwania nowej formuły obrazu malarskiego, pozbawionego przez twórcę wszystkich innych treści, poza tymi jakie niesie działanie koloru. Obraz nr I powstał właśnie w 1957 roku. Gierowski zaczyna malować kompozycje abstrakcyjne, w których czynnik intelektualny, przejawiający się w klarownej konstrukcji obrazu, zdominowany był przez emocje. Były one obecne zarówno w subtelnej, wyszukanej kompozycji kolorystycznej, zazwyczaj monochromatycznej, jak również bogatym opracowaniu fakturalnym powierzchni płócien. Już wtedy pojawiła się w obrazach Gierowskiego zapowiedź problematyki światła, przestrzeni i ruchu, która stała się wiodąca w twórczości tego artysty. Obrazy Gierowskiego o numerach I-XX określić można jako malarstwo typu informel, kierunek który w owym czasie rozwijał się na Zachodzie. Ewolucja w twórczości Gierowskiego przebiegała w stronę wzmocnienia czynnika intelektualnego. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #muzeumnarodowe #sztuka #kultura #gierowski #stefangierowski

“Archipelag Japonia” – w każdą sobotę, na antenie Radio RAMPA 620 AM po godz. 5 p.m., a także na www.RadioRAMPA.com. Personalna historia Teresy Myśliwiec, reporterki Radio RAMPA, która dzieli się swoimi obserwacjami z dwu-tygodniowej podróży po Japonii.  Z Hiroszimy promem przeprawiliśmy się na rajską i uważana w Japonii za świętą wyspę Miyajima. Miyajima to mała wyspa w zachodniej części Morza Wewnętrznego należąca do prefektury Hiroszima. Choć oficjalna jej nazwa brzmi „Itukushima”, wyspa częściej nazywana jest Miyajima, co po japońsku oznacza „wyspę-świątynię”. Dzieje się tak dlatego, że wyspa jest blisko związana z jej kluczowym sanktuarium, Świątynią Itukushima, a może i też dlatego, że na wyspie jest kilkadziesiąt różnych innych świątyń i sanktuariów. Miyajima w 1996 roku została wpisana na listę światowego dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego UNESCO, od najdawniejszych czasów jest świętym miejscem shintoizmu. Wyspa liczy 30 km2 powierzchni.

Posłuchajcie o miłości z rozsądku - mariażu Polski i Czech, związku Mieszka I i Dobrawy. Urodziła się prawdopodobnie około roku 935 jako córka znanego z okrucieństwa władcy Czech, Bolesława I Srogiego. 28 września 935 roku (lub zdaniem części literatury sześć lat wcześniej) w grodzie Stará Boleslav w czasie uczty Wacław został zamordowany przez zauszników Bolesława. Kolejnym księciem został właśnie Bolesław. Jako pokutę za bratobójstwo postanowił przeznaczyć swojego syna Strachkwasa Chrystiana (urodzonego w dniu śmierci Wacława) do życia zakonnego.#dobrawa #mieszkoTo jest nowy podcast, zainspirowany przez świetny podcast Gary`ego Arendt`a: https://everything-everywhere.com, który Wam serdecznie polecam. Bardzo potrzebuję Twojej pozytywnej recenzji na Spotify, Apple Podcasts czy Google Podcasts, albo na YouTube. Jeśli to co usłyszałeś lub usłyszałaś było ciekawe, poświęć minutkę na napisanie recenzji, to pomoże mi kontynuować tą historię i da motywację na dalsze odcinki. Codziennie. #podcast #słuchowisko #wszystkowszedzie #codziennie #wszystko #wszędzieSłuchamy na Spotify: https://open.spotify.com/show/5jAxA7ZCDIJ3c4oYIabP3k?si=49af7c981a164025Słuchamy na Apple Podcasts: https://podcasts.apple.com/nl/podcast/wszystkowszedzie/id1707180797Słuchamy na YouTube:https://youtube.com/@WszystkoWszedzie?si=XLuxsEXMonapvolg Oglądamy na Instagramiehttps://instagram.com/wszystkowszedzieplOglądamy na Facebookuhttps://www.facebook.com/wszystkowszedziepl/ Oglądamy na X dawniej Twitterhttps://twitter....

Tradycję straży grobowych na Podkarpaciu przedstawił etnograf dr Krzysztof Ruszel podczas konferencji „Dziedzictwo kulturowe wsi podkarpackiej i małopolskiej". Bóbrka, 11 października 2014 r. https://wszechnica.org.pl/wyklad/straze-grobowe-na-podkarpaciu-zmiennosc-odradzajacej-sie-tradycji/ "Straże grobowe, zwyczaj żywotny na Podkarpaciu, nazywane także turkami - są oddziałami młodych mężczyzn w umundurowaniu, nawiązującym do mundurów wojskowych lub dawnych ubiorów wiejskich i małomiasteczkowych - pełniącymi wartę przy Grobie Chrystusa od Wielkiego Piątku do rezurekcji. W wielu wsiach oddziały straży grobowej powstały w XIX wieku, ale są też takie, które działają w parafiach utworzonych po wybudowaniu kościoła od kilku czy kilkunastu lat. Musi więc istnieć określona potrzeba, którą trudno jednoznacznie określić. Być może straż grobowa podnosi prestiż wsi, a na pewno jest przedmiotem dumy mieszkańców, którzy wielokrotnie wspierają jej działalność. Ponadto obok funkcji religijnych, a więc pełnienia warty przy Grobie Chrystusa i asysty przy święceniu ognia, wody oraz pożywienia wielkanocnego, w Niedzielę Wielkanocną odbywają się pokazy musztry paradnej, przemarsze przez wieś i odwiedzanie domów z życzeniami dla mieszkańców. Przy okazji dożynek członkowie straży grobowych pełnią funkcje porządkowe. Do wyobraźni przemawiają niezwykle barwne elementy umundurowania, odmienne w każdej wsi. Nie bez powodu coraz częściej określa się straże grobowe mianem „parafialnego wojska”. Kiedyś, głównie na pocz. XX wieku w strażach grobowych byli głównie chłopcy nazywani we wsiach podkarpackich „kawalerką”, co określało ich specyficzny status. Przed założeniem rodziny wiele im było wolno: mieć licznych kolegów – kompanów, z którymi chodzili na wesela i wspólnie się bawili, a często również bili z kawalerką z sąsiedniej wsi. Ale z drugiej strony w życiu wsi obowiązywały pewne kanony zachowań i wyznawanych wartości." - powiedział dr Krzysztof Ruszel w wywiadzie z Moniką Kaczmaryk. Dr Krzysztof Ruszel – etnograf, muzeolog, badacz kultury ludowej w Rzeszowskiem. Urodził się 12 kwietnia 1944 r. w Łańcucie. W roku 1962 rozpoczął studia wyższe w zakresie etnografii na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Jego zainteresowania kulturą ludową rozwijały się w środowisku wybitnych uczonych, wywierających wpływ na kształtowanie się osobowości młodego badacza i naukowca. W 1967 r. Krzysztof Ruszel rozpoczął pracę etnografa w Muzeum Okręgowym w Rzeszowie. W latach 1968-1970 objął asystenturę w Katedrze Etnografii Słowian Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od roku 1970 związany był zawodowo z Muzeum w Rzeszowie jako kierownik Działu Etnograficznego, przekształconego w 1990 r. w Muzeum Etnograficzne im. Franciszka Kotuli - Oddział Muzeum Okręgowego w Rzeszowie, którego kierownikiem pozostał do przejścia na emeryturę. W roku 1975 uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Promotorem pracy doktorskiej był prof. Józef Burszta. W 2001 r. został mianowany przez Ministerstwo Kultury kustoszem dyplomowanym. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #kultura #historia #grób #straż #tradycja #podkarpacie

Michał Rusinek był sekretarzem Wisławy Szymborskiej, teraz prowadzi jej Fundację. Musimy więc zadać mu bardzo ważne pytanie: czy dla popularności poezji Wisławy Szymborskiej więcej zrobił Nobel, czy sanah? Pretekstem do spotkania jest jednak jego nowa książka, “Nadbagaż, czyli opowieści podróżne”, a on sam jest mistrzem anegdoty. Dlaczego umiejętność opowiadania jest tak ważna i czy można się jej nauczyć? Czy po alkoholu lepiej pisać, czy słuchać? Michał Rusinek opowiada o tym, które pierwsze zdania z książek są jego ulubionymi, jaki tytuł mógłby czytać bez przerwy i co sądzi o tekście piosenki Dody “Wodospady”. Wśród tematów również fenomen popularności Zenona Martyniuka, kwestie etyczne budowania popularności Dagmary Kaźmierskiej i sprawy polityczne, choć głównie te językowe. Który z polityków najlepiej mówi? I kiedy to jak mówi, staje się ważniejsze od tego, co powiedział? Zapraszamy do słuchania. Podcast WojewódzkiKędzierski ma partnerów komercyjnych #płatnawspółpraca

Urodziła się w więzieniu na zamku i tam spędziła pierwsze lata swojego życia. Jej mama zmarła w połogu, ojciec nie wiedział o istnieniu córki. wykarmiły ja więźniarki a wychował dom dziecka. Małgorzata Zarzycka dzieli się swoją historią a koleje je losu potwierdzają inni więźniowie Karolina Krzysztoń i Józef Wiejak

- Hasło "Beethoven i filozofowie" być może dla niektórych jest zadziwiające, przecież sam Beethoven nie był filozofem. Urodził się w epoce oświecenia, a zmarł w epoce romantyzmu, to będzie tematem jednego z następnych festiwali, jak to właściwie z nim jest: klasyk czy romantyk? Immanuel Kant wywarł wielki wpływ na młodego Beethovena, to jest udowodnione - podkreśliła w Dwójce Joanna Wnuk-Nazarowa, zapraszając na 28. edycję Wielkanocnego Festiwalu Ludwiga van Beethovena.

Dziś będziemy mówić o chorobie, której kiedyś bali się wszyscy. Dzisiaj wielu ludzi nawet nie zna nazwy tej choroby. Dlaczego? Dlatego, że ludzie ją pokonali. Tą chorobą był tyfus. Tym który pokonał tą zarazę był Rudolf Weigl. Zanim jednak powiemy o nim coś więcej przypomnijmy jak straszna to była choroba.W 1492 roku Hiszpanie zdobyli Granadę. Katolicy pokonali muzułmanów. Umarło wtedy 20 tysięcy żołnierzy katolickich. W walce zginęło 3 tysiące, a 17 tysięcy zmarło na tyfus. Ta choroba zabijała też później. Np. podczas I wojny światowej na tyfus zmarło około 3 milionów ludzi. Gdy Maria Skłodowska miała 9 lat na tyfus zmarła jej siostra. Także Anna Frank zmarła na tyfus. Podczas II wojny światowej na tyfus umierała co trzecia osoba, która zachorowała. Tej choroby bali się wtedy wszyscy.Znalazło się kilku lekarzy i naukowców, którzy próbowali znaleźć lekarstwo lub szczepionkę na tyfus. Niestety wielu z nich się też zaraziło i zmarło. Tak więc leczenie tyfusu było bardzo groźne. Można było od tego umrzeć, bo bardzo łatwo można się było zarazić. Jak szybko się rozpowszechniała ta choroba świadczy historia z Anglii. W 1577 do sądu w Oksfordzie przyprowadzono ludzi z więzienia byli oni chorzy. Podczas rozprawy w tym sądzie zarazili się wszyscy, którzy tam byli łącznie ze strażnikami i sędziami.Właśnie taką chorobą miał się zająć Rudolf Weigl. Zanim jednak do niego przejdziemy przypomnijmy trochę historii Polski. Kiedy Polska odzyskała niepodległość po zaborach? Kiedy Rudolf Weigl został Polakiem? Czy to znaczy, że Rudolf Weigl nie był Polakiem jak nie było Polski? Kim byli rodzice Rudolfa?Ojcem Rudolfa był Austryjak, a matką Czeszka. Gdy jednak jego ojciec umarł, jego mama wyszła za mąż za polskiego nauczyciela. Józef Trojnar był profesorem w gimnazjum. Ojczym czyli przybrany ojciec Rudolfa nauczył go mówić po polsku. Czy jednak może być Polakiem ktoś, kogo ojciec był Austryjakiem, a matka Czeszką?Rudolf Weigl uważał się za Polaka. W 1918 roku powstała ponownie Polska. Ludzi pytano wtedy o obywatelstwo. Każdy się wtedy określał czy jest Polakiem, Niemcem, Austryjakiem, Czechem, Ukraińcem czy jeszcze kimś innym. Rudolf uważał się za Polaka. Gdzie pracował w wyzwolonej Polsce?Rudolf Weigl został profesorem na uniwersytecie we Lwowie. Postanowił znaleźć szczepionkę na tyfus. Wraz z grupą asystentów wynalazł taką szczepionkę i uratował wielu ludzi jeszcze przed II wojną światową. A ile osób uratował podczas II wojny światowej?Nie wiemy ile dokładnie osób uratował lecząc je. Rudolf Weigl zrobił tyle szczepionek, które uratowały mnóstwo osób. Nie wiemy dokładnie ile. Gdy jednak mówimy, że uratował 5000 osób chodzi o coś innego. Gdy wybuchła II wojna światowa Lwów zajęli najpierw Rosjanie, a potem Niemcy. Właśnie w tym okresie profesor Weigl uratował około 5000 ludzi.Rudofl Weigl potrzebował ludzi do pracy w swoim laboratorium. Podczas II wojny światowej Niemcy chcieli zabić wiele osób, np. profesorów we Lwowie, Żydów i jeszcze inne osoby. Profesor Weigl dawał takim ludziom pracę w swoim laboratorium. Niemcy bardzo się bali tyfusu i nie przeszkadzali profesorowi. Wszystkie osoby, które pracowały u niego były bezpieczne. Pracował tam np. wielki polski matematyk profesor Stefan Banach. Ale jaką pracę dał tym ludziom Rudolf Weigl?Aby zrozumieć dlaczego mógł uratować tylu ludzi, aż 5000 trzeba zrozumieć jaką pracę ci ludzie robili w jego laboratorium. Oni pracowali przy wytwarzaniu szczepionki na tyfus. Jak się robiło taką szczepionkę? Aby wyprodukować szczepionkę trzeba było złapać wszy. Żywią się one krwią ludzką. Tak więc wszy wkładano do pudełeczka, a to pudełko przykładano do nogi ludzi, którzy tam pracowali. Po kilku dniach w takie nakarmione wszy wstrzykiwano bakterie tyfusu. Później ponownie przez parę dni karmiono te wszy na nogach ludzi. Potem z tych wszy wyciągano wnętrzności i z tego robiono szczepionkę.Właśnie tak Rudolf Weigl uratował tysiące ludzi. Zatrudniał ich u siebie jako karmicieli wszy. Np. profesor matematyki Stefan Banach pracował u niego i na swojej nodze karmił wszy. Był to wtedy jedyny sposób produkcji tej szczepionki i z tego powodu Niemcy zgadzali się na to aby Rudolf Weigl zatrudniał tyle osób. Ludzie, którzy karmili wszy mieli na nodze ślady ich ugryzień i nie mogli się drapać w te miejsca.Historia Rudolfa Weigla jest bardzo ciekawa. Urodził się on w Austrii, ale w 1918 roku Polska odzyskała niepodległość więc mieszkał w Polsce. Potem pracował we Lwowie, ale w 1939 roku Lwów zajęli Rosjanie. Potem w 1941 Lwów zajęli Niemcy, a w 1944 ponownie Rosjanie. To miasto przestało wtedy być polskim miastem więc profesor wyjechał do Krakowa. Wielokrotnie proponowano aby dostał nagrodę Nobla. Niestety nigdy jej nie dostał.Dzięki niemu dzisiaj wielu ludzi nawet nie zna nazwy tyfus. Jest to jedna z tych chorób, które kiedyś zabijały mnóstwo ludzi. Dzisiaj tyfus już nie jest groźny, a to dzięki badaniom Rudolfa Weigla.

„Kiedy społeczeństwo jest chore i zniszczone, najmniejsza błahostka uruchamia efekt kuli śniegowej i kończy się eksplozją przemocy” –  mówi dla Raportu o książkach Santiago Roncagliolo, autor „Nocy Szpilek”. Takie jest Peru początku lat 90. „Każdy Peruwiańczyk posiadający telewizor miał dostęp do podręcznika, jak zorganizować porwanie doskonałe”. Taki jest los czterech 15-letnich chłopców – Carlosa, Manu, Beto i Moco – których niewinny z początku szkolny żart prowadzi do wybuchu przemocy, szaleństwa i destrukcji. Bo w świecie w którym żyją nie ma miejsca na niewinne żarty. W świecie, w którym żyją dzieci dźwigają grzechy swoich rodziców i grzechy swojego kraju – grzech maczyzmu, rasizmu, przemocy na porządku dziennym i wojny domowej. „Noc szpilek” to powieść o przemocy, od której nie ma ucieczki. Co to znaczy urodzić potwora? Czym jest brzemię matki, która wydała na świat zbrodniarza? Wiera Nikołajewna Putina, wbrew oficjalnej wersji Kremla, podawała się za biologiczną matkę Władimira Putina. Urodziła się i umarła w skrajnej biedzie. I w bólu trudnym do wyobrażenia. Jej historię, w formie poruszającego monodramu opowiada Anna Januszewska, aktorka Teatru Współczesnego w Szczecinie – i tam też będziemy. Goście: Santiago Roncagliolo Anna Januszewska Zaprasza Agata Kasprolewicz Rozkład jazdy: (02:51) Santiago Roncagliolo o swojej książce "Noc szpilek" (28:18) Anna Januszewska o monodramie "Matka Putina" (51:12) Podziękowania --------------------------------------------- Raport o stanie świata to audycja, która istnieje dzięki naszym Patronom, dołącz się do zbiórki ➡️ ⁠https://patronite.pl/DariuszRosiak⁠ Subskrybuj newsletter Raportu o stanie świata ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠➡️ ⁠https://dariuszrosiak.substack.com⁠ Koszulki i kubki Raportu ➡️ ⁠https://patronite-sklep.pl/kolekcja/raport-o-stanie-swiata/⁠ [Autopromocja]

Rdz. 25 (1) Abraham po raz kolejny pojął żonę. Miała na imię Ketura. (2) Urodziła mu ona Zimrana, Jokszana, Medana, Midiana, Jiszbaka i Szuacha. (3) Synami Jokszana byli Saba i Dedan. Synami Dedana byli: Aszurim, Letuszim i Leumim. (4) Synami Midiana byli natomiast: Efa, Efer, Henoch, Abida i Eldaa — ci wszyscy byli synami Ketury. (5) Abraham przekazał Izaakowi wszystko, co posiadał. (6) Natomiast synom swoich nałożnic Abraham rozdzielił dary i jeszcze za życia wyprawił ich na wschód, tak aby byli daleko od jego syna Izaaka. (7) Życie Abrahama trwało sto siedemdziesiąt pięć lat. (8) Zakończył je w pięknej starości, sędziwy i syty dni, i dołączył do swoich przodków. (9) Pochowali go jego synowie, Izaak i Ismael, w jaskini Makpela, na polu Chetyty Efrona, syna Sochara, naprzeciw Mamre, (10) na polu, które Abraham nabył od synów Cheta. Tam właśnie został pochowany Abraham i Sara, jego żona. (11) Po śmierci Abrahama Bóg błogosławił jego syna Izaaka. Zamieszkał on przy studni zwanej Studnią Żyjącego, który mnie widzi. (12) Oto dzieje rodów Ismaela, syna Abrahama, którego urodziła Abrahamowi Egipcjanka Hagar, służąca Sary. (13) To są imiona synów Ismaela, według nazw ich pokoleń. Pierworodnym Ismaela był Nebajot. Następnymi synami byli Kedar, Adbeel, Mibsam, (14) Miszma, Duma, Masa, (15) Chadad, Tema, Jetur, Nafisz i Kedma. (16) To są imiona synów Ismaela i od nich pochodzą nazwy ich zagród i obozowisk, zarządzanych przez dwunastu książąt ich plemion. (17) Ismael dożył stu trzydziestu siedmiu lat. Po śmierci dołączył do grona swoich przodków. (18) Zamieszkiwali oni obszar od Chawili po Szur, które leży na wschód od Egiptu, idąc w kierunku Asyrii. Rozmieszczali oni swoje siedziby na przekór swoim braciom. (19) To natomiast są dzieje rodu Izaaka, syna Abrahama: Otóż Abraham był ojcem Izaaka. (20) Gdy Izaak miał czterdzieści lat, pojął za żonę Rebekę, córkę Betuela, Aramejczyka z Padan-Aram, a siostrę Aramejczyka Labana. (21) Rebeka była niepłodna, lecz Izaak wstawiał się za swą żoną do PANA i PAN dał się ubłagać — jego żona, Rebeka, poczęła. (22) W czasie ciąży dzieci walczyły w jej wnętrzu. To ją zastanawiało: Skoro już jestem w ciąży, to dlaczego mnie to spotyka? I poszła zapytać PANA. (23) PAN jej odpowiedział: Dwa narody nosisz w swoim łonie, ludy już w twoim wnętrzu podzielone. Jeden nad drugim będzie miał przewagę — starszy będzie służył młodszemu. (24) Gdy nadszedł czas rozwiązania, Rebeka rzeczywiście urodziła bliźnięta. (25) Pierwszy wyszedł cały rudy, włochaty niczym płaszcz — i nadano mu imię Ezaw. (26) Za nim pojawił się brat. Ponieważ rączką trzymał Ezawa za piętę, nazwano go Jakub. Izaak miał sześćdziesiąt lat, kiedy został ich ojcem. (27) Gdy chłopcy wyrośli, Ezaw okazał się wspaniałym łowczym, był człowiekiem otwartych przestrzeni. Jakub był spokojnego usposobienia. Trzymał się namiotów. (28) Izaak wolał Ezawa, ponieważ lubił dziczyznę, Rebeka natomiast kochała Jakuba. (29) Pewnego razu Jakub przyrządził posiłek. Ezaw akurat przyszedł z pola zmęczony. (30) Poprosił Jakuba: Daj mi się najeść tej twojej czerwonej zupy, bo padam ze zmęczenia. Dlatego nazwano go Edom. (31) Najpierw sprzedaj mi pierworództwo — odpowiedział Jakub. (32) Posłuchaj — wyrzucił z siebie Ezaw — ja umieram! Co mi po pierworództwie?! (33) Jakub nie ustępował: Więc najpierw mi przysięgnij. I Ezaw przysiągł. Sprzedał swe pierworództwo Jakubowi! (34) Wtedy Jakub podał Ezawowi chleb oraz potrawę z soczewicy — ten zaś jadł i pił, i wstał, i poszedł. I tak pogardził Ezaw pierworództwem. Rdz. 26 (1) W kraju zaś nastał głód, inny niż ten pierwszy, za czasów Abrahama. Izaak udał się więc do Abimeleka, króla filistyńskiego, do Geraru. (2) Wtedy ukazał mu się PAN: Nie idź do Egiptu! Mieszkaj w ziemi, o której ci mówię. (3) Przebywaj w niej, a będę z tobą i będę ci błogosławił, ponieważ dam ją tobie i twojemu potomstwu i dochowam przysięgi, którą złożyłem twojemu ojcu Abrahamowi. (4) Twoje potomstwo rozmnożę jak gwiazdy na niebie, dam mu też wszystkie te ziemie i w twoim potomstwie będą sobie błogosławić wszystkie narody ziemi, (5) dlatego że Abraham słuchał mojego głosu i przestrzegał moich poleceń, przykazań, ustaw i pouczeń. (6) W ten sposób Izaak zamieszkał w Gerarze. (7) A gdy mieszkańcy tego miasta pytali o jego żonę, odpowiadał: Ona jest moją siostrą. Bał się mówić: To moja żona. Bo — myślał — jeszcze mnie tutejsi mężczyźni zabiją z powodu Rebeki, gdyż jest piękna z wyglądu. (8) A gdy przebywał tam dłuższy czas, zdarzyło się, że Abimelek, król filistyński, wyglądał przez okno i zobaczył, jak Izaak pieści swoją żonę, Rebekę. (9) Wezwał więc Abimelek Izaaka i wyrzucił mu: Przecież to twoja żona! Dlaczego utrzymywałeś, że to twoja siostra? Izaak wyznał: Rzeczywiście tak mówiłem, abym z jej powodu nie został zabity. (10) Wtedy Abimelek powiedział: Co też ty nam uczyniłeś? Niewiele brakowało, a ktoś z ludu przespałby się z twoją żoną i ściągnąłbyś na nas winę. (11) Następnie Abimelek przestrzegł cały lud: Ktokolwiek dotknąłby tego człowieka lub jego żonę, będzie musiał zginąć. (12) Tego roku Izaak obsiał pola w kraju swego pobytu i zebrał stokrotne plony — PAN mu błogosławił. (13) Dzięki temu wzbogacił się, był coraz zamożniejszy, aż stał się bardzo bogaty. (14) Posiadał stada owiec i bydła oraz liczną służbę. Filistyńczycy zaczęli mu zazdrościć. (15) Dlatego zasypali wszystkie studnie, które wykopali słudzy jego ojca za czasów Abrahama. (16) W końcu Abimelek zwrócił się do Izaaka: Odejdź od nas, bo stałeś się o wiele mocniejszy niż my. (17) Odszedł więc stamtąd Izaak i rozłożył się obozem w dolinie Geraru. (18) Po przybyciu na miejsce Izaak odkopał studnie z czasów jego ojca Abrahama, które po jego śmierci Filistyńczycy zasypali. Przywrócił im też nazwy nadane przez jego ojca. (19) Gdy pewnego razu słudzy Izaaka szukali wody w dolinie, wykopali studnię, z której woda płynęła jak ze źródła. (20) Wtedy pasterze Geraru zaczęli spierać się z pasterzami Izaaka. To nasza woda! — wołali. Dlatego Izaak nadał tej studni nazwę Sprzeczka. (21) O kolejną studnię, którą wykopali jego słudzy, też wybuchł spór, stąd Izaak nazwał ją Wrogość. (22) W końcu Izaak przeniósł się stamtąd i wykopał kolejną studnię. O tę już sporu nie było, nazwał ją więc Szeroka, mówiąc: Teraz PAN poszerzył nasze granice i zakwitniemy w tej ziemi. (23) Po pewnym czasie jednak wyruszył stamtąd Izaak w górę do Beer-Szeby. (24) Tej nocy ukazał mu się PAN: Ja jestem Bogiem Abrahama, twego ojca — powiedział. — Nie bój się, bo Ja jestem z tobą. Będę ci błogosławił i rozmnożę twoje potomstwo ze względu na Abrahama, mego sługę. (25) Izaak zbudował tam ołtarz, przy którym wzywał imienia PANA. Rozbił tam też swój namiot, a jego słudzy wykopali tam studnię. (26) Wówczas przybyli do niego z Geraru Abimelek, Achuzat, jego doradca, i Pikol, dowódca wojska. (27) Dlaczego do mnie przyszliście? — zapytał ich Izaak. — Przecież mnie nienawidzicie, wypędziliście mnie od siebie. (28) A oni wyjaśnili: Widzieliśmy wyraźnie, że jest z tobą PAN. Pomyśleliśmy zatem, by związać się z tobą przysięgą. Chcemy zawrzeć z tobą przymierze. (29) Chcielibyśmy być pewni, że nie uczynisz nam nic złego, tak jak i my nie skrzywdziliśmy ciebie, lecz świadczyliśmy ci tylko dobro i odprawiliśmy cię w pokoju. Ty więc teraz jesteś błogosławiony przez PANA. (30) Wtedy Izaak wyprawił dla nich ucztę. Jedli razem i pili. (31) Następnego dnia wstali wcześnie rano i złożyli sobie przysięgi, po czym Izaak odprawił ich i odeszli od niego w pokoju. (32) Tego samego dnia słudzy Izaaka przyszli i donieśli, że wykopali studnię: Znaleźliśmy wodę! — powiedzieli. (33) Izaak nazwał ją Przysięga. Dlatego nazwa miasta do dziś brzmi Beer-Szeba, czyli Studnia Przysięgi. (34) Gdy Ezaw miał czterdzieści lat, pojął za żonę Jehudit, córkę Chetyty Beeriego, oraz Basemat, córkę Chetyty Elona. (35) Były one dla Izaaka i dla Rebeki powodem wielu zmartwień. Nauczanie z dnia 14 stycznia 2024

Warto zadać sobie pytanie, po co w ogóle urodził się Jezus i zastanowić się nad odpowiedzią nie tylko od święta. #IPPTV #Jezus #święta #Wigilia -----------------------------------------------------------------

Oto nowy cykl podkastów „Tygodnika”. Będziemy w nim opowiadali o tym, jak nauka i technika zmieniły nasz świat i jak teraz mogą pomóc nam go uratować. Naszym gościem jest dzisiaj człowiek o wyjątkowo bogatej karierze mimo stosunkowo młodego wieku. Naukowiec, inżynier, elektronik, jeden z czołowych inżynierów największej europejskiej i światowej organizacji badań jądrowych CERN, a teraz szkolący się astronauta Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA) i człowiek, który już wkrótce może stać się pierwszym od dziesięcioleci Polakiem w kosmosie: Sławosz Uznański. Gospodarzem nowego cyklu pt. „Miłego antropocenu!” jest Wojciech Brzeziński: dziennikarz naukowy stale współpracujący z „Tygodnikiem Powszechnym”, specjalizujący się w tematyce nowych technologii i cyberbezpieczeństwa, nominowany wraz z Agatą Kaźmierską do nagrody Grand Press Digital and Technology 2023. „Urodziłem się 12 kwietnia, w rocznicę lotu Gagarina w kosmos, i zawsze na urodziny słyszałem od mamy życzenia »Szczęśliwego Dnia Kosmonautów« – opowiada Sławosz Uznański w rozmowie z Wojciechem Brzezińskim. – Ale związałem się z kosmosem, wybierając temat doktoratu. Szukałem jakiejś strategicznej działki, która by mnie fascynowała, która byłaby dla mnie motywująca i która nie za szybko zostałaby wyoutsource'owana do Azji. I akurat w elektronice nadarzył mi się temat doktoratu budowy europejskiej technologii układów scalonych, tych małych czipów, które mamy w telefonach i w komputerach, właśnie dla kosmosu. Wiedziałem, że to jest to i wtedy zaczęła się moja przygoda. Od tamtego czasu z tym kosmosem jestem zawsze bardzo bliska”. W serwisie specjalnym „Wielkie wyzwania: antropocen” przyglądamy się największym wyzwaniom epoki człowieka oraz drodze, która zaprowadziła nas od afrykańskich sawann do globalnej wioski. Omawiamy badania naukowe i dyskusje nad interakcjami między człowiekiem i innymi elementami przyrody – zarówno tymi współczesnymi, jak i przeszłymi. Czytaj więcej na www.tygodnikpowszechny.pl/wielkie-wyzwania-antropocen Projekt dofinansowany ze środków budżetu państwa, przyznanych przez Ministra Edukacji i Nauki w ramach Programu „Społeczna Odpowiedzialność Nauki II”. Na zdjęciu: Sławosz Uznański, szkolący się astronauta ESA / fot. PIOTR KAMIONKA / REPORTER

To będzie wyjątkowy odcinek. Z kilku względów. Wyjątkowy Gość. Niezwykła historia. Niebanalna osobowość. Początek nowej serii… Zacznijmy od Adama Ringera. Urodził się w powojennej Warszawie, jednak okoliczności zmusiły go do opuszczenia Polski. W Szwecji – dokąd wyjechał – zająć się pracą naukową, niemal się doktoryzował… Życie jednak miało napisany dla Niego inny scenariusz. Niespodziewanie wrócił do Polski, żeby zająć się biznesem.Jego działalność dotykała wielu branż – zajmował się przemysłem paliwowym, lotnictwem wojskowym, transportem lądowym, ochroną zdrowia, a nawet promami. Tak, tak… promami, dobrze słyszycie. Oprócz tego rekrutacja, szkolenia i wiele, wiele innych. No dobrze, ale przecież trzeba gdzieś mieć swoje miejsce. Miejsce, w którym pije się kawę, rozmawia o biznesie, czyta książki i gazety. Tak właśnie powstało Green Caffè Nero… pierwszy lokal otworzył z przyjaciółmi w Warszawie w 2003 roku. Miejsce cieszyło się tak dużą popularnością i sympatią kawoszy, że stało się przyczynkiem do stworzenia całej sieci – obecnie Green Caffè Nero.Zatem – jak wyglądała ta historia z perspektywy Adama? Posłuchajcie sami. Ten odcinek to również pierwszy z serii Zawodowcy – Mistrzowie. Pierwszy, ale na dzień dzisiejszy ostatni, bowiem daję sobie czas na kolejne. Zawodowcy przestali ukazywać się regularnie – to prawda. Tak się stało, ponieważ moją energię pochłonęły inne projekty. Ale w mojej głowie, w moim sercu Zawodowcy cały czas trwają i jestem przekonany, że nastąpi chwila, kiedy wrócę z regularnymi publikacjami.Tymczasem teraz mogę Wam zaproponować odcinki od czasu – do czasu, a także odcinki z partnerami – takimi, jak Lenovo. Tak, czy inaczej serdecznie dziękuję Wam – Słuchaczom za Wasz czas, ciekawość i to, że jesteście ze mną od 2017 roku.

Magdalena Kazimierska, malarka: „Urodziłam się z tęsknotą za zamkiem. Mając osiem lat, szkicowałam projekt zamku, tyle że dwupokojowego. Nie wiedziałam, że zamek może być większym założeniem, bo w naszym bloku były tylko dwupokojowe mieszkania. Magdalena Kazimierska (ur. 1969 r.) ukończyła warszawską ASP. Maluje portrety, pejzaże, martwe natury. Jej ostatnie wystawy: w 2019 r. „Sztuka teraz”, Muzeum Narodowe w Krakowie (wystawa zbiorowa) oraz w 2021 r. w Galerii Prześwit „Miejsca, w których nie byłam ”. We wrześniu w Warszawie można w Sarna.Design zobaczyć jej wystawę „10 vermerków, 2 kwiatki, 2 pejzaże, 2 Buddy, 1 Sokrates”. „Własny pokój” to cykl rozmów Katarzyny Kubisiowskiej w Podkaście Powszechnym – o tym, jak w kobiecie tworzy się i umacnia niezależność.

A lato było piękne tego roku – 1939, czyli o tym, co nie ważne. Jestem skażona tym szkolnym wierszem, który pozwala mi odczuć lato 1939 roku, właśnie tak, tę ciepło, beztroskę przedwojenną i dramat śmierci nad tą sielskością. Kiedy się wypełniły dni i przyszło zginąć latem, prosto do nieba czwórkami szli żołnierze z Westarplatte. A lato było piękne tego roku ta fraza brzęczy mi w głowie, kiedy lato jest piękne tego roku ( mamy 2023) , i jakaś katastrofa wisi w powietrzu Pieśń o żołnierzach z Westerplatte Konstanty Ildefons Gałczyński, 1939 r. Zatem rok 1939 – jak piękne intensywne znamienne było życie towarzyskiego w owym czasie. U mnie w rodzinie, co odkryłam niedawno rodzina analizowała aferkę miłosną, w którą popadł mój młody naonczas dziadek żbyszek, naonczas piekny i chyba lekko narowisty. Na Zbyszka oko miał Wujek Tytus Ruciński, brat matki, która rozpaczała wczesną wiosną, gdy syn jej, szukając szczęścia pracy i ukojenia po aferze – pojechał w siną dal szukać pracy. I znalazł. W Drohiczynie. Nie wiem, jak tutaj mu poszło z życiem towarzyskim, ale rodzina nie dawała mu zapomnieć o powinnościach, niebezpieczeństwach i niegodziwości obiektu jego uczuć. Wuj pisał o niej w liście do Zbyszka…. List w dźwięku Dla porządku dodam, że to tylko fragment listu, bo Wuj Tyśko rozpisywał się na całe szpalty, często zapędzał w emocje, gubił wątki, stosował pokrętną retorykę i operetkowe metafory . A ha – fragment piosenki, jak nic z jakiejś operetki, ale nie znalazłam źródła. Takie dylematy miał Wuj Tyśko, ratujący przed nieporządną panną swojego ukochanego siostrzeńca. Do września 39 roku wymieniali listy, z poradami, zaleceniami „jeśli by wojna przyszła” i z plotkami z życia rodziny. A potem Zbyszek walczył na froncie, a potem był w AK, a potem poznał Hankę, moją Babcię, w 1941, ale ich świat właśnie płonął więc wuj Tyśko i jego rady nie znajdowały już zastosowania. I Zbyszek się ożenił, w 42. I życie towarzyskie weszło w inną fazę. A jaką fazę towarzyskiego życie wyczuwamy w tych naszych czasach…? *** Tytus Ruciński, syn Józefa, ur. 1881, ukończył gimnazjum w Stryju i Szkołę Skarbowa we Lwowie, 1906-1919 pracował w Krajowej Dyrekcji Skarbowej we Lwowie, Białej i Zamościu, w 1919 r. służył w Milicji Miejskiej w Zamościu, 1919-20 Komendzie Policji Państwowej w Łasku, 1920 w Zjednoczeniu Producentów Rolnych w Poznaniu, 1921 Intendenturze Morskiej Ministerstwa Spraw Wojskowych Bydgoszcz, 1922-23, Okręgu Łódzkim Policji, 1924-25 Fabryce Konserw Mięsnych Bydgoszcz, 1925 bezrobotny, w 1943 mieszkał w Łańcucie, w 1945 r. pracował w Płockich Zakładach Przemysłowych, w 1948 r. otrzymał rentę inwalidzką. Działał w Sokole, znaleziono świadectwo ślubu: Tytus Ruciński i Władysława Karczyło. *** Dwudziestoośmioletni Zbigniew Malzahn był człowiekiem małej postury. Miał ciemne, gęste włosy i grube czarne brwi. Na twarzy ozdobionej niewielkimi wąsami i wesołymi oczami często gościł uśmiech. Urodził się w małej wiosce na dalekim Uralu. Po rewolucji bolszewickiej wraz z rodziną zamieszkał w Poznaniu. Edukację pobierał w bydgoskim gimnazjum. Egzamin dojrzałości zdał w Krakowie. Następnie ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu, po czym odbył praktykę w 8. Pułku Strzelców Konnych w Chełmnie. Studiował historię i wychowanie fizyczne w Poznaniu. Po studiach został nauczycielem WF w Drohiczynie. W 1939 r. walczył na terenie Lubelszczyzny. Jego oddział skapitulował już w październiku przed sowietami. Uniknął niewoli i przedostał się do Łańcuta, do którego wojenna zawierucha przygnała jego matkę i siostrę. Rodzina Malzahnów zamieszkała u krewnych. W czasie okupacji Zbigniew pracował przy budowie dróg w Łańcucie oraz w tamtejszej szkole handlowej. Udzielał lekcji w ramach tajnego nauczania. W strukturach AK był referentem organizacyjnym i łączności w placówce nr 7 Łańcut-wieś. efekty https://freesound.org/ muz purple.com

Mat. 24,38-39 (38) Ludzie przed potopem jedli, pili, żenili się i za mąż wydawali, aż do tego dnia, w którym Noe wszedł do arki. (39) Spostrzegli się, dopiero gdy przyszedł potop i zmiótł wszystkich. Tak też będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Rdz.6,9-22 (9) Oto dzieje rodu Noego: Noe był człowiekiem sprawiedliwym. Na tle swojego pokolenia był nieskazitelny. Noe przyjaźnił się z Bogiem. (10) Urodziło mu się także trzech synów: Sem, Cham i Jafet. (11) Ziemia natomiast była wobec Boga skażona. Panowały na niej gwałt i przemoc. (12) Bóg patrzył na ziemię i widział jej zepsucie, ponieważ wszystko, co żyło, postępowało niegodziwie. (13) Postanowiłem położyć kres wszystkiemu, co żyje — powiedział Bóg do Noego. — Ludzie napełnili ziemię gwałtem. Zniszczę ich razem z nią. (14) Zbuduj sobie arkę z żywicznego drewna, przygotuj w niej klatki, a od wewnątrz i na zewnątrz pokryj smołą. (15) Wymiary arki mają być takie: długość — trzysta łokci, szerokość — pięćdziesiąt łokci; wysokość — trzydzieści łokci. (16) Arkę pokryj dachem, niech wystaje na łokieć ku górze, z jej boku umieść wejście, a w środku zrób trzy pokłady. (17) Ja natomiast sprowadzę na ziemię potop, zaleję ją wodą. Zniszczę pod niebem wszelkie ciało, w którym jest duch życia, wszystko, co jest na ziemi, zginie. (18) Z tobą jednak ustanowię moje przymierze. Wejdziesz więc do arki ty, twoi synowie, twoja żona i żony twoich synów. (19) Ponadto ze wszystkiego, co żyje, z każdej żywej istoty, wprowadzisz do arki po parze, samca i samicę, by je zachować przy życiu. (20) Dotyczy to ptactwa, bydła oraz płazów — wszystkich stworzeń według ich rodzajów. Niech wejdą do arki po parze, po to, aby nie zginąć. (21) Przygotuj też stosowne pożywienie i zgromadź odpowiednie zapasy, tak abyś miał co jeść zarówno ty, jak i wszystkie zwierzęta. (22) Noe postąpił tak, jak mu polecił Bóg — dokładnie i we wszystkim. Rdz. 7,11-13 (11) W sześćsetnym roku życia Noego, w drugim miesiącu, w siedemnastym dniu tego miesiąca trysnęły w górę wszystkie źródła wielkiej otchłani i otworzyły się upusty nieba. (12) Deszcz padał na ziemię czterdzieści dni i czterdzieści nocy! (13) W tym czasie Noe i jego synowie, Sem, Cham i Jafet, żona Noego i trzy żony jego synów byli już w arce. Nauczanie z dnia 23 lipca 2023

Urodziła się koło Lwowa w 1907 roku, w rodzinie grekokatolickiego księdza. Mając dwadzieścia kilka lat podróżowała samotnie po całym świecie. Odwiedziła niemal wszystkie kontynenty. Większość dorosłego życia spędziła we Francji.… Czytaj dalej Artykuł Podróżniczka, dokumentalistka, pierwsza ukraińska fotografka – Zofia Jabłońska pochodzi z serwisu Audycje Kulturalne.

Rozmawiam z Cieszką Żółtko o życiu w zmianie i przemianie, bo Cieszka jest aktorką, artystką i uduchowioną osobą, a jej dusza wciąż się porusza. Cieszka lubi zmiany i smakuje życie nieustannie. Spotkanie Cieszki Żółtko zawsze jest cudowną przygodą. Ta rozmowa należy do mego Gabinetu Dobrego Humoru – bo jeśli masz kiepski poniedziałek – to zarezerwuj sobie godzinkę z nami, a my sprawimy, że twój dzień stanie się o wiele lepszy. Z pewnością dowiesz się, jak można żyć w zmianie, będąc w artystycznym związku i mając artystyczną rodzinę, ale zapewniam, że o wiele  więcej niespodzianek czeka cię w tej rozmowie. Dodatkowym prezentem tego odcinka jest muzyka Tomka Żółtko – męża Cieszki. Zapraszam do słuchania! Plan rozmowy: • 0:00 – wstęp • 1:38 – Kim jest Cieszka Żółtko i co robi w życiu? • 3:25 – Jestem otwarta na zmiany. • 4:15 – Moje mroczne tajemnice – Tomasz Żółtko z płyty „Klarowanie wina”. • 6:29 – Korzenie Cieszki Żółtko i skąd takie oryginalne imię? • 8:04 – Bardzo ciekawe badania na temat mózgu - radość jako siła napędzająca nasze życie. Jak rozwijać ośrodek radości mózgu? • 11:17 – Boski stan – Tomasz Żółtko z płyty „Klarowanie wina”. • 13:56 – Jak wykluwają się w człowieku artystyczne talenty? • 15:22 – Jak Cieszka Żółtko odkryła, że może zostać aktorką? • 19:42 – Aktorskie dylematy. • 23:47 – Cieszka Żółtko rozwiewa mity na temat studiowania na AWFie. • 24:49 - Po co nam dary i talenty? • 25:51 – Jak się skończyło spotkanie z amerykańską aktorką? • 28:30 – Dlaczego chcemy Boga włożyć w puszkę coca-coli? • 30:36 – Co daje szkolenie warsztatu aktorskiego na ulicy? • 32:13 – Urodziły się dzieci. Co teraz? • 33:26 – Zmiana – wejście w nowe. Ile odwagi to kosztuje? • 34:59 – Zdecydowałam, że chcę być zawodową aktorką i mieć na to papiery. • 37:03 – Czy może być zbyt późno na zmiany? • 37:56 – Ludzie pytają, czy mam tremę? • 39:02 – Aktor jest instrumentem – Jak radzić sobie z bezpośrednią krytyką? • 41:24 – Stereotypowo, artyści są niewierni w małżeństwach, jak to wygląda u Cieszki i Tomka Żółtko? • 44:33 – Co zrobić z bólem istnienia? • 48:45 – Drugi rok uczę się zwalniania. • 49:17 – Zmiany i wyzwania w dojrzałym życiu. • 49:55 – Czy dzieci artystów są też artystami? • 57:07 – Modlitwa na koniec czasu – Tomasz Żółtko z płyty „Klarowanie wina”. Monodram Cieszki Żółtko „Twarzą w twarz”, udostępniony jako podcast – https://bit.ly/3q1XOhd Historia wiary Cieszki Żółtko w skrócie – https://bit.ly/45nJnEy Rozmowa z Tomkiem Żółtko – mężem Cieszki – https://bit.ly/2URn8Cn Ciekawe myśli: Każdy okres życia ma w sobie coś fajnego, radosnego i trudnego. Jestem osobą wierzącą z wyboru. Lubię wino i lubię jeść. Jestem otwarta na zmiany Wdzięczność i praktykowanie wdzięczności zmienia naszą chemię mózgu. Warto kultywować dobre wspomnienia. Śpiewanie rozwija nasz mózg. Jeśli w nas jest jakiś talent, to on jest widoczny w dziecku od samego początku. Kiedy ktoś mówi, że przeżył coś dzięki tobie, to jest piękne. Moja reżyserka mówiła, że nie mam filmowej twarzy. Kończenie AWFu, to nie bycie magistrem od fikołków. Bóg zawsze kojarzył mi się z wodą. Musi być w tobie ta iskra, by ktoś chciał na ciebie patrzeć na scenie. Gdy artysta przestaje się uczyć, to gaśnie. Kto nie ryzykuje, ten nie żyje naprawdę. Życie jest długie. Można podjąć decyzję zawodową później. Jeżeli na jakimkolwiek etapie życia odkryjesz, że jest coś takiego, co chcesz robić, to zrób to. Wszystko ma swoją cenę. Za realizację swoich marzeń zapłacisz swoją cenę. Sztuka ma to do siebie, że jednemu Kaśka, a drugiemu Maryśka. Wyszłam za mąż młodo, dorastałam w małżeństwie. Co zrobiłeś dzisiaj, z czego będziesz dumny jutro? – to pytanie mnie konfrontuje. Róbcie dużo, niektóre z tych rzeczy będą dobre. Chciałabym zakończyć życie w biegu. Muzyka: Tomasz Żółtko z płyty Klarowanie wina – https://bit.ly/3Iw89Iq - Moje mroczne tajemnice - Boski stan - Modlitwa na koniec czasu Zapraszam na stronę https://stacjazmiana.pl/ Kasia

Urodziła się w Anglii, w rodzinie, której główną rozrywką były polowania na lisy i bale, ale już jako kilkulatka była dzikim, bosym dzieckiem, które całe dnie biegało po dworze i mówiło lepiej w suahili niż po angielsku. Nie okiełznała jej nawet szkoła z internatem i wyrosła na kobietę, która żyła, jak chciała. Była znakomitą trenerką koni, ale to jako pilotka przeszła do historii - pierwsza pokonała samotnie Atlantyk. Uwiodła angielskiego księcia i próbowała odbić ukochanego Karen Blixen, z którą się podobno przyjaźniła. Trzy razy wychodziła za mąż, miewała do dyspozycji miliony swoich mężów, ale najszczęśliwsza była na farmie w Nairobi z całym dobytkiem mieszczącym się w dwóch podróżnych sakwach. Miała cudowną zdolność do wywracania stolika i zaczynania wszystkiego od nowa. Ach, i napisała o tym wszystkim książkę, której zazdrościł jej sam Hemingway. W najnowszym odcinku Herstorii Wysokich Obcasów Natalia Waloch i Katarzyna Wężyk opowiadają o Beryl Markham.

W zeszłym roku we Włoszech urodziło się najmniej dzieci od połowy XIX wieku. Kraj ma też drugie najstarsze społeczeństwo świata po Japonii. Kto będzie zarabiał na emerytów, skoro brakuje młodych? O włoskich problemach demograficznych opowiada dr Piotr Podemski, italianista z Instytutu Komunikacji Specjalistycznej i Interkulturowej Uniwersytetu Warszawskiego. Nagrania możesz odsłuchać na stronie: https://dzialzagraniczny.pl/ Lub w aplikacjach: Spotify, iTunes, Google Podcasts, Pocket Casts, Stitcher, Overcast, Podplayer i Podkasty.info Jeżeli podoba Ci się ten podcast, to możesz mnie też wesprzeć dobrowolną wpłatą w serwisie Patronite: https://patronite.pl/dzialzagraniczny

Ewa Bielska to scenarzystka, reżyserka, producentka i aktorka filmowa. Urodziła się w Polsce, ale swoje marzenia o karierze filmowej realizuje z powodzeniem w Stanach Zjednoczonych. W 2021 r. wyprodukowała krótki film fabularny „Her Call”, za który otrzymała kilkanaście nagród na międzynarodowych festiwalach. W 2022 r.  premierę miała jej druga produkcja – „Breaking Iron”. Ewa Bielska w rozmowie z Łukaszem Dudką  zaprasza 6 maja na galę filmową „Lights – Camera – Action” thefilmproductions.com Podcast Dziennika Związkowego powstaje we współpracy z radiem WPNA 103.1 FM

Urodziła się w otoczeniu, które potem nazwie zimnym, czystym bogactwem, „zadowolonym z siebie bastionem hipokryzji i niezasłużonych przywilejów”. Drogą ucieczki z niego okaże się filozofia, o której pisze i mówi jak nikt inny. Uważa się za "prawniczkę ludzkości" do tego stopnia, że nawet na rozprawie sądowej o prawa osób homoseksualnych cytować będzie starożytnych filozofów. Szukając odpowiedzi na egzystencjalne pytania, jeździła do Indii, by przyjrzeć się życiu biednych kobiet. W swoim dążeniu do czynienia świata lepszym jest tak bezkompromisowa, jak bezkompromisowa jest wobec siebie samej. Jej dzień obejmuje kilkunastomilowy bieg, godzinne śpiewanie arii operowych oraz pracę uniwersytecką i twórczą. Gdy nie pracuje, czuje się leniwa i winna, więc pisała, gdy była w połogu i gdy umierała jej matka. Napisała 26 książek i ponad 500 artykułów, co stawia ją w gronie cyborgów świata naukowego i co przyniosło jej wszystkie najważniejsze nagrody naukowe. Jest uwielbiana i krytykowana, bo mizoginiczny świat nauki nie bardzo może poradzić sobie z kobietą, która jest wybitna i pracowita, a do tego jest piękna i bezwstydnie napawa się swoją urodą w wieku lat 75. W nowym odcinku Herstorii "Wysokich Obcasów" Natalia Waloch i Katarzyna Wężyk opowiadają o Marcie Nussbaum.

Poczucie humoru na swój własny temat, to wyjątkowa sztuka. Krzysztof Materna opanował ją do perfekcji. Podcasty najbardziej lubię za to, że cała rozmowa to tylko kilka moich wtrąconych pytań. Resztę pola pozostawiam Gościom. Krzysztof jest idealną osobą do tego formatu i odnalazł się w nim znakomicie. Zapraszam Was do posłuchania naszej rozmowy.

Izabela Nowak, ilustratorka i artystka z Berlina, promuje w sztuce kobiecość, pozytywne nastawienie do ciała, zmysłowość oraz siostrzeństwo. Urodziła się we Wrocławiu, ale większość życia spędziła w Wiedniu. Od 2017 roku mieszka w Berlinie, gdzie tworzy ilustracje, a także organizuje międzynarodowe warsztaty dla kobiet w ramach Social Art Lab oraz spotkania dla polskich artystów Polski let's connect. Zaprasza Monika Sędzierska Von Monika Sedzierska.

Izaj. 7,1-14 (1) Za panowania Achaza, syna Jotama, syna Uzjasza, króla judzkiego, wyruszył Resin, król Aramu, wraz z Pekachem, synem Remaliasza, królem Izraela, na wojnę przeciw Jerozolimie; nie mógł jej jednak zdobyć. (2) Domowi Dawida doniesiono, że Aram sprzymierzył się z Efraimem. Na tę wieść zadrżał on sam oraz cały jego lud, jak drżą drzewa w lesie, gdy uderzy w nie wiatr. (3) Wtedy PAN polecił Izajaszowi: Wyjdź Achazowi naprzeciw, ty i twój syn Szear-Jaszub. Spotkacie się przy końcu kanału Górnego Stawu, na trakcie wiodącym na Pole Pilśniarza. (4) Powiedz mu tak: Uważaj, lecz bądź spokojny. Nie bój się. Niech twoje serce nie truchleje z powodu tych dwóch niedopałków dymiących głowni, bo tylko tak można określić gniew Resina z Aramem i gniew syna Remaliasza. (5) Aram, Efraim i syn Remaliasza uknuli przeciwko tobie złowrogi plan. Uzgodnili: (6) Wyruszmy na Judę, zastraszmy ją, podzielmy ją między siebie i ustanówmy w niej królem syna Tabala. (7) Dlatego tak mówi Wszechmocny PAN: To się nie stanie i tak nie będzie! (8) Otóż stolicą Aramu jest Damaszek, a głową Damaszku Resin. Jeszcze sześćdziesiąt pięć lat, a Efraim, rozbity, przestanie być ludem. (9) Stolicą zaś Efraima jest Samaria, a głową Samarii syn Remaliasza. Jeśli nie uwierzycie, nie ostaniecie się! (10) Ponadto PAN powiedział do Achaza: (11) Proś dla siebie o znak od PANA, twego Boga, choćby miał być tak głęboko jak w krainie umarłych albo przeciwnie, gdzieś wysoko! (12) Achaz jednak odpowiedział: Nie będę PANA o to prosił. Nie chcę wystawiać Go na próbę. (13) Wówczas Izajasz oświadczył: Słuchajcie, domu Dawida: Czy mało wam, że uprzykrzacie się ludziom? Musicie uprzykrzać się też Bogu? (14) Dlatego sam Pan da wam znak: oto panna pocznie i urodzi syna, i da mu na imię Immanuel. Mat. 1,18-23 (18) Narodziny Jezusa Chrystusa zostały poprzedzone następującymi wydarzeniami. Jego matka Maria wyszła za Józefa, lecz zanim wspólnie zamieszkali, okazało się, że jest ona w ciąży za sprawą Ducha Świętego. (19) Jednak Józef, jej mąż, jako człowiek prawy, nie chciał jej zniesławić, dlatego zamierzał rozwieść się z nią bez rozgłosu. (20) Gdy rozważał taką możliwość, ukazał mu się we śnie anioł Pana i powiedział: Józefie, synu Dawida, nie bój się przyjąć Marii, twojej żony. To, że spodziewa się dziecka, sprawił Duch Święty. (21) Urodzi ona Syna i dasz Mu na imię Jezus, On bowiem wybawi swój lud z jego grzechów. (22) To wszystko stało się po to, by wypełniła się zapowiedź Pana przekazana za pośrednictwem proroka: (23) Oto pocznie dziewica. Urodzi ona syna i nadadzą mu imię Emmanuel, co znaczy: Bóg z nami.

Urodziła się w czasach, gdy kobiety zasadniczo były częścią domowego inwentarza - w zależności od klasy traktowane były jak konie pociągowe lub salonowe pieski, ale praw miały niewiele więcej od zwierząt - i była jedną z osób, które ten stan rzeczy zmieniły. Przez dwadzieścia lat niezmordowanie i wszelkimi metodami, tymi legalnymi i tymi mniej, walczyła o prawo głosu dla kobiet. Przemawiała do wielotysięcznych tłumów, wbijała szyby i urządzała strajki głodowe w więzieniu. Zmieniała polityczne barwy i skłóciła się z córkami. Ten nieśmiertelny cytat z Gandhiego - "najpierw cię ignorują, potem się z ciebie śmieją, potem z tobą walczą, a wreszcie wygrywasz" - jest o niej. W Dniu Feminizmu Katarzyna Wężyk i Natalia Waloch opowiadają o sufrażystce Emmeline Pankhurst. Partnerką podcastu jest Answear.LAB marka stworzona przez kobiety dla kobiet, mówiąca o ich roli we współczesnym świecie

Gościnią najnowszego odcinka podcastu "Hallo Haller" jest fotografka gwiazd Marta Wojtal. W rozmowie z Dorotą Haller opowiada między innymi o tym, dlaczego w pewnym momencie zdecydowała się wywrócić swoje życie do góry nogami. Marta Wojtal to fotografka, która z amatorki stała się profesjonalistką. Dzisiaj portretuje praktycznie każdą osobę publiczną w Polsce – od sportowców po aktorki. Urodziła dziecko w wieku 17 lat. Pracowała jako księgowa w korporacji, była też barmanką, a nawet zbierała ślimaki na skup. – Miałam dosyć tego, w jaki sposób żyję, i obserwowania, jak żyją inne kobiety. To był też mocny moment w moim życiu, ponieważ się rozwodziłam. Byłam tak wkurzona, że powiedziałam: dosyć. Poza tym ta pensja księgowej nie wystarczyłaby, żeby utrzymać siebie, dziecko i wynająć mieszkanie. Więc zaczęłam kombinować na prawo i lewo – opowiada Marta Wojtal.

Marcel Proust żył na przełomie XIX i XX wieku Był francuskim powieściopisarzem, który najbardziej znany jest z napisania wielkiego dzieła: „W poszukiwaniu utraconego czasu” ,powieści wydanej w siedmiu częściach.Urodził się w 1871 roku w rodzinie znanego lekarza, Adriana Prousta., jako wyjątkowo inteligentne dziecko. Od początku chory na rzadką odmianę astmy, wymagał szczególnej opieki. Cieplarniany tryb życia wzmógł jeszcze jego wrodzoną wrażliwość. Te przykre doświadczenia wyostrzyły jego zdolność empatii i introspekcji. Bezsenne noce i cierpienie wywołane chorobami skłoniły go do głębokich refleksji nad życiem. Nie mógł podróżować, mimo tego, że marzył o tym od dzieciństwa. To pogrążało się coraz głębiej w świecie wyobraźni i wewnętrznych przeżyć.Tylko dzięki takim doświadczeniom mógł napisać wielkie dzieło literatury światowej, jakim było: „W poszukiwaniu straconego czasu” czyli niezwykle długa seria składająca się z 7 ksiąg, która pozwala nam wkroczyć w bardzo głęboki i ciekawy umysł autora.Natomiast Kwestionariusz Prousta, z których chcę Was dzisiaj zapoznać jest jednym z najbardziej znanych szablonów do prowadzenia wywiadów, wykorzystywanych współcześnie w mediach. Jest przemyślany, zabawny i zwięzły, i dobrze pokazuje osobowość rozmówcy. Jeśli pragniesz szybko poznać siebie lub drugiego człowieka, zacznij od Kwestionariusza. Prousta.W tym odcinku postanowiłem sam odpowiedzieć na zawarte w nim pytania.Zapraszam do słuchania mnie na Spotify lub w odtwarzaczu poniżej.

Dzisiaj kolejny odcinek o zapamiętywaniu. Poprzednie odcinki poświęcone temu tematowi to odcinek 50 oraz odcinki 100 i 101. Zapamiętywanie dat to jedna z najnudniejszych rzeczy w nauce historii. Sam tego bardzo nie lubiłem. Można sobie jednak pomóc. W odcinku 50 mówiłem o tworzeniu słów z cyfr roku. Dzisiaj inna technika, zamiany cyfry na przedmiot czy zwierzę.Zajmiemy się dzisiaj okresem 10 lat od roku 1811 do roku 1820. Będziemy zapamiętywać wyłącznie ostatnią cyfrę. Aby pamiętać pierwsze trzy, które będą się powtarzać warto je sobie wyobrazić. Pierwsze trzy cyfry to 181. Liczba “8” przypomina bałwanka. Możemy sobie wyobrazić takiego bałwana, który stoi między dwoma drzewami. Czyli stoi drzewo, np. świerk cały pokryty śniegiem obok świerku stoi bałwanek z pomarańczowym nosem z marchewki a obok bałwanka stoi drugi ośnieżony świerk. W ten sposób możemy zapamiętać liczby 181. A jak zapamiętać ostatnią czwartą cyfrę?1 przypomina ołówek.2 przypomina łabędzia.3 przypomina ptaka, np. mewę.4 przypomina odwrócone krzesło.5 przypomina hak.6 wygląda trochę jak wisienka lub czereśnia na ogonku.7 przypomina kosę.8 to już mówiliśmy przypomina bałwana.9 jest trochę podobna do balonika na sznurku.Teraz zajmijmy się kilkoma z tych dat. Na początek rok 1811. Pierwsze trzy cyfry to oczywiście świerk, bałwanek i kolejny świerk. Tak zapamiętamy 181. Ostatnia cyfra to ponownie “1”, którą to wyobrazimy sobie jako ołówek. Teraz musimy stworzyć sobie w głowie historię, która pozwoli nam zapamiętać co się wydarzyło w 1811 roku. W tym roku Jane Austen opublikowała swoją pierwszą powieść pt. “Rozważna i romantyczna”, a król Anglii Jerzy III zwariował i Anglią rządził jego syn książę regent Jerzy IV. Jak połączyć te wydarzenia z ołówkiem? Wyobraźmy sobie, że Jane Austen ołówkiem pisze powieść “Rozważna i romantyczna”. Potem król Jerzy III bierze tą książkę i po jej przeczytaniu wariuje. Król chodzi po parku i rozmawia z drzewami.Rok 1812. Ostatnia cyfra to “2”, które przypomina łabędzia. Co się wydarzyło w 1812 roku? Jest to ważna data także dla Polaków. W 1812 roku Napoleon najechał na Rosję, a pomagali mu Polacy, między innymi Joanna Żubr, o której był poprzedni odcinek. Napoleon zdobył Moskwę, ale potem nie miał żywności dla swojego wojska i musiał się wycofać. Możemy sobie wyobrazić Napoleona, który zamiast na koniu jedzie na łabędziu zdobyć Moskwę, a potem na tym samym łabędziu wraca z powrotem i gonią go Rosjanie.Rok 1813. Ostatnia cyfra to “3”, które przypomina ptaka w locie. W roku 1813 doszło do największej bitwy w czasie wojen napoleońskich. Pod Lipskiem rozegrała się “bitwa narodów”, która trwała 4 dni. Zginęło tam wielu ludzi, a po każdej bitwie nad tym miejscem, gdzie się rozegrała latają ptaki. Napoleon i jego wojska francuskie oraz polskie walczyły przeciwko Austrii, Prusom, Rosji i Szwecji. Podczas tej bitwy zginął książę Józef Poniatowski. Spróbujcie sobie wyobrazić pole bitwy oraz ptaki, które nad nim latają.Rok 1814. Ostatnia cyfra to “4”, które przypomina odwrócone krzesło. W okresie regencji czyli od roku 1811 do 1820 toczyły się nie tylko wojny napoleońskie w Europie, ale także wojna Anglii ze Stanami Zjednoczonymi. Myślę, że wiecie, że prezydent Stanów Zjednoczonych mieszka w Białym Domu. W 1814 roku Brytyjczycy zdobyli i spalili Biały Dom. Prezydent USA James Madison uciekł na koniu. Spróbujcie sobie wyobrazić brytyjskich żołnierzy w czerwonych mundurach jak wchodzą do Waszyngtonu. Prezydent USA James Madison ucieka na koniu. Potem siada na krześle i z daleka patrzy jak się pali Biały Dom. Historia tego nie mówi, ale możecie sobie wyobrazić, że siedzi na tym krześle i płacze.Rok 1815. Ostatnia cyfra to “5”, które przypomina hak. Jak może pamiętacie Napoleon przegrał “bitwę narodów” pod Lipskiem, ale uciekł stamtąd. Mieszkał przez rok na wyspie Elba, ale potem przyjechał do Francji i przez około 100 dni znowu rządził. Doszło do jego ostatniej bitwy pod Waterloo, którą znowu przegrał. Tym razem był to już ostatni raz dla niego. Możecie sobie wyobrazić, że zdejmuje swój kapelusz dowódcy i wiesza go na haku, bo już więcej nie będzie dowodził.Rok 1816. Ostatnia cyfra to “6”, które przypomina wisienkę lub czeresienkę na ogonku. Rok 1816 to rok bez lata. W poprzednim roku wybuchł wulkan na Indonezji i czarne chmury przesłoniły całą ziemię. Przez cały rok 1816 nie było słońca, nic nie rosło. Tamtego lata było zimno i ciemno. Ponieważ nie było lata pewna grupa ludzi postanowiła wymyślić straszne historie. Mary Shelley wymyśliła wtedy postać potwora Frankensteina. Spróbujcie sobie wyobrazić Mary Shelley siedzi przy stole patrzy przez okno gdzie nie widać słońca i je ostatnią czereśnię. Nie ma już więcej czereśni, bo nie było lata i nie ma owoców. Mary je tą ostatnią czereśnię i pisze powieść o Frankensteinie.Rok 1817. Ostatnia cyfra to “7”, które przypomina kosę. W 1817 roku zmarła Jane Austen. Być może zmarła dlatego, że w poprzednim roku nie było lata. Jak zapamiętać to wydarzenie? Niektórzy ludzie wyobrażają sobie, że jak ktoś umiera to przychodzi do niego śmierć z kosą. Jest taki dowcip. Pewien pan słyszy dzwonek u drzwi. Idzie otworzyć, a tam stoi taka malutka śmierć z kosą. Ten pan zaczyna błagać: “ja nie mogę umrzeć, mam żonę i dzieci”. A ta malutka śmierć mówi do niego: “nie przyszłam po ciebie, ale po chomika”. W 1817 roku zmarła Jane Austen, a miała tylko 41 lat. Śmierć przyszła po nią bardzo szybko.Liczbę “8” sobie pominiemy, bo jak pamiętacie użyliśmy postać bałwanka do zapamiętania pierwszych trzech liczb czyli “181”. Wyobrażaliśmy sobie bałwanka, który stoi między dwoma drzewami.Rok 1819. Ostatnia cyfra to “9”, które przypomina balonik. W tym roku urodziła się przyszła królowa Wielkiej Brytanii oraz cesarzowa Indii. W 1819 roku urodziła się Wiktoria. Możecie sobie wyobrazić malutką królewnę, która trzyma w rączce balonik. Wiktoria musiała trochę poczekać i królową została gdy miała 18 lat, ale urodziła się właśnie w 1819 roku.Na koniec powtórzmy sobie wszystkie daty i wydarzenia. Mówiliśmy o okresie regencji, który trwał od roku 1811 przez 10 lat. Pierwsze trzy cyfry zapamiętujemy wyobrażając sobie sosnę, bałwanka i ponownie sosnę. Co się wydarzyło w tym okresie?Ołówkiem Jane Austen napisała pierwszą powieść, przeczytał ją król Jerzy III i zwariował.Na łabędziu Napoleon pojechał pokonać Rosję, a potem na tym łabędziu uciekał stamtąd.Ptaki latały nad polem największej bitwy, “bitwy narodów” pod Lipskiem.Na krześle siedział prezydent USA, płakał i patrzył jak Brytyjczycy spalili mu Biały Dom.Na haku Napoleon powiesił swoją czapkę po przegranej bitwie pod Waterloo. Już więcej nie walczył.Ostatnią czereśnię zjadła Mary Shelley i napisała straszną historię o Frankensteinie w roku, kiedy nie było lata.Śmierć z kosą przyszła po Jane Austen. Możecie sobie wyobrazić, że najpierw mała śmierć przyszła po chomika tej autorki.Balonik dostała malutka Wiktoria, która miała zostać królową i cesarzową.A teraz test. Czy pamiętacie co się wydarzyło w 1814 roku?“4” to odwrócone krzesło na którym siedział prezydent i płakał widząc palący się Biały Dom.Co wydarzyło się w 1816?Nie było lata i ludzie wymyślali straszne historie. Mary zjadła ostatnią czereśnię i wymyśliła najstraszniej historię.Co się wydarzyło w 1819?Urodziła się późniejsza królowa i cesarzowa Wiktoria.A rok 1812?Napoleon zdobył Moskwę, ale potem musiał stamtąd uciekać.Rok 1817.Zmarła Jane Austen.Co się wydarzyło w roku 1813?Była wielka “bitwa narodów” pod Lipskiem.Co się stało w 1811?Król Jerzy III zwariował po przeczytaniu pierwszej książki Jane Austen.Rok 1815?Napoleon przegrał swoją ostatnią bitwę.

Zbójnik Roku na lata 2022-2023 Jakub Stopka ma 18 lat. Urodził się w Chicago. Z Andrzejem Baraniakiem  rozmawia Joanna Trzos.  Podcast "Dziennika Związkowego"powstaje we współpracy z radiem WPNA 103.1 FM