Podcasts about antoniego

Jest już dostępny siedemnasty odcinek Podcastów Tato.Net! A w nim rozmowa z Maciejem Gnyszką,  który opowie o tym, jak zachęcić dziecko do inwestowania i pomóc mu zarobić pierwsze pieniądze.

Muzyka w domu rodzinnym Małgorzaty Blaszyńskiej była od zawsze. Rodzice byli muzykami, wspierali ją w przygotowaniach do występów podczas szkolnych występów w Pruszkowie. Jeszcze w liceum Gosia grała razem z big-bandem.

Od kilku miesięcy w Pasłęku trwa gorący spór o biometanownię. Lokalny przedsiębiorca, właściciel firmy "Torfex", chce wybudować zakład, który odpowie na współczesne wyzwania ekologii. Będzie wytwarzał biometan, a co za tym idzie - zapewni tani prąd czy biopaliwa, pochodzące z rozkładu odpadów. 

Prof. Antoni Dudek wraz ze swoim gościem rozmawia o tegorocznych wyborach samorządowych. --- Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/dudek-o-polityce/message

Firma "TORFEX" z Krasina chce wybudować na obrzeżach Pasłęka pierwszą w Polsce biometanownię. To ogromna inwestycja, która wzbudza wiele kontrowersji. Wedle zapewnień inwestora, biometanownia jest odpowiedzią na palące problemy ekologiczne i przysłuży się mieszkańcom oraz lokalnym rolnikom, ponieważ biogaz wytwarzany z różnych odpadów m.in. obniży cenę energii elektrycznej i cieplnej, dostarczy nawóz organiczny czy biopaliwo. Szacuje się, że zakład osiągnie moc 2,5 MWe.

Uczennice XL Liceum Ogólnokształcącego z Oddziałami Dwujęzycznymi im. Stefana Żeromskiego w Warszawie przygotowały szkolny bal oraz warsztaty o ekologii. Dlaczego dbałość o środowisko jest im tak bliska...? 

Samotność, tęsknota za bliskimi i nieustający przeraźliwy chłód. To rzeczywistość więźniów w rosyjskich łagrach. Bohaterem reportażu jest Polak, który w 2006 roku został skazany za przemyt. Nie chce zdradzić, co dokładnie zrobił. Mówi jedynie, że przemytem zajmował się przez dwadzieścia lat, razem z kilkunastoosobową grupą. Aby przetrwać do końca wyroku, zaczął prowadzić więzienny dziennik.

4 marca minęła 92. rocznica urodzin Ryszarda Kapuścińskiego. - Reporterem przestaje się być w momencie, jak człowiek staje się bardzo zblazowany… Nie będzie w tym pasji; tego zaangażowania, pazura, tej woli zrobienia czegoś naprawdę niezwykłego i jedynego - tak mówił autor "Cesarza" podczas spotkania z dziennikarzami na seminarium reportażu w Kazimierzu Dolnym w 1992 roku. 

Co kryje ziemia? Jakie historie czekają jeszcze na odkrycie? To pytania, które zadają sobie członkowie Stowarzyszenia Żydowski Instytut Historyczny w Polsce. To organizacja pozarządowa, która od ponad 73 lat dba o to, aby dziedzictwo polskich Żydów przetrwało dla przyszłych pokoleń.

Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny w Polsce zrzesza tych, którym bliska jest historia i kultura Żydów polskich. Ich misją jest zachowanie tysiącletniego dziedzictwa dla przyszłych pokoleń. Początki organizacji pierwszej połowy XX wieku. W 1944 roku powstał Centralny Komitet Żydów w Polsce, będący polityczną reprezentacją Żydów wobec władz polskich i organizacji żydowskich za granicą. Po wieloletnich przygotowaniach Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny zostało zarejestrowane w 1951 roku w Warszawie. Co ciekawe, Żydowski Instytut Historyczny im. Emanuela Ringelbluma od zawsze był podległy stowarzyszeniu. Aż do lat dziewięćdziesiątych dyrektorem ŻIH-u był ówczesny prezes Stowarzyszenia ŻIH.

Studio Lwów tym razem oprócz Lwowa odwiedziło również Stanisławów. Przybliżyliśmy kolędowanie w parafii św. Antoniego i pracę Centrum Kultury Polskiej i Dialogu Międzykulturowego. Stanisława Lech (Pnikut) wykonała kolędę, która napisał jej przodek w czasie I wojny światowej. Sławomir Bystry, proboszcz parafii św. Antoniego we Lwowie: Mamy jubileusz 800 lat od pierwszego – można tak powiedzieć - Bożego Narodzenia w Greccio. Franciszkanie mają w tym roku wiele jubileuszy. Najważniejszy dla nas jest jubileusz 800 lat naszej reguły franciszkańskiej, czyli takiego bardzo ważnego dokumentu, który otrzymał Franciszek od papieża i dzięki temu stworzył zakon. To podstawa, ważny dokument dla naszego zakonu. No i właśnie Franciszek wracał z Rzymu do Asyżu, to po drodze zatrzymał się, bo było Boże Narodzenie, było święto, zatrzymał się w Greccio. (…) Wymyślił sobie, że zrobi i to, co było w Betlejem, czyli szopka. Był żłóbek, były zwierzęta, takie jakby pierwsze jasełka, pierwsza szopka. Więc dzisiaj w tym roku my świętujemy 800 lat od tego wydarzenia, czyli początek szopek, jasełek, różnego rodzaju, wszystkiego. Danuta Stefanko o pracy Centrum Kultury Polskiej i Dialogu Europejskiego (Stanisławów/Iwano-Framkiwsk): Wojna zmieniła troszeczkę kierunek naszej działalności, a w zasadzie uzupełniła dlatego, że od założenia Centrum prowadziliśmy działalność kulturalną, oświatową, kursy języka polskiego, różne wydarzenia dotyczące upamiętnienia ważnych rocznic czy też obchody świąt narodowych. Natomiast od 2022 roku, w zasadzie od 25 lutego, zaczęliśmy też działalność humanitarną, działalność pomocową. 25 lutego Pierwsza Dama pani Agata Kornhauser)-Duda zadzwoniła do pani dyrektor Marii Osidacz z pytaniem czego potrzebujemy, w jaki sposób można nam pomóc? No i właśnie od tego dnia zaczęliśmy sprowadzać pomoc humanitarną, jedzenie, leki, w miarę możliwości też środki higieny. I te wszystkie rzeczy były przekazywane i nadal są przekazywane żołnierzom, też osobom cywilnym, które potrzebują. W strefach frontowych też bardzo często trafiają na front do żołnierzy. Audycję prowadzili Wojciech Metody Jankowski i Artur Żak.

Magdalena Iwańska pracuje w jednej z warszawskich agencji reklamowych. Kieruje działem contentu i produkcji. Razem ze swoim zespołem zajmuje się m.in. promocją znanych marek. Magdalena uwielbia sztukę oraz modę. Ma córkę Natalię i dwie wnuczki: Rysię oraz Florcię, z którymi często spędza czas. Jest nietypową babcią, łamiącą pewne stereotypy. Jakie zadania stoją przed współczesnymi babciami? Jak dbać o relacje z dziećmi i wnukami? W reportażu wystąpili również: Natalia i Wojtek.

Stanisława Cymerman pracuje jako epizodystka – w filmach, reklamach oraz teledyskach. Jak wygląda praca na planie zdjęciowym? Jak przed kamerą odnajdują się epizodyści z tzw. pokolenia silver? Stanisława Cymerman z Warszawy uwielbia kontakt z młodymi ludźmi. Można ją spotkać na Dancingach Międzypokoleniowych, w filharmonii lub w operze. Uśmiech, błysk w oku, eleganckie broszki i kapelusze – to jej znaki rozpoznawcze. Kilka lat temu, będąc już na emeryturze, rozpoczęła pracę jako epizodystka – w filmach, reklamach oraz teledyskach.

Maciej Kula ma 11 lat. Jest uczniem Szkoły Podstawowej nr 31 im. Orła Białego w Częstochowie. Jego ulubionymi przedmiotami są historia oraz matematyka. Kilka lat temu, po wizycie w Muzeum Powstania Warszawskiego, Maciej otrzymał od rodziców płytę "Czuwaj wiaro!" zespołu Dzieci z Brodą. I tak rozpoczęła się przygoda Macieja z historią.

Zapraszam do wysłuchania rozmowy z Antonim Krohem - autorem najnowszego (i najlepszego) polskiego przekładu "Szwejka". Rozmowiamy po polsku i czesku. Biorę na siebie winy za kiepską jakość tłumaczenia. Jeżeli chcą Państwo posłuchać "czystej" czeszczyzny p. Antoniego, to w materiale na YouTube przygotowałem wersję z napisami. (01:00) Jak Antoni Kroh zaczął uczyć się czeskiego?(11:45) Nieco o Szwejku i Hulce-Laskowskim(20:15) Okoliczności powstania nowego przekładu(26:50) Wątki historyczne i geograficzne(36:50) Inne przekłady i funkcjonownie poza środowiskiem(42:15) Żegnamy się!W odcinku wykorzystalem muzykę zespołu Longital. Intro: Tvoje vojskáOutro: Bez práce a bez slovJana i Daniel ❤️❤️❤️ DZIĘKUJĘ!

Ideą Pallotyńskiej Fundacji Misyjnej Salvatti.pl jest pozyskiwanie funduszy nie tylko w kręgach Kościoła, ale również poza nim. Od 15 lat pracują w niej zarówno osoby duchowne jak i świeckie. Siostra Teresa Gieńko z Poznania od zawsze marzyła, by być misjonarką, ale problemy zdrowotne nie pozwoliły jej na wyjazd do Afryki. Pomaga więc w kraju. W ramach Fundacji działa Centrum Misyjne Sióstr Pallotynek. Siostra Gieńko jest ogólnopolską koordynatorką tak zwanej Adopcji serca. To forma pomocy, dzięki której wierni mogą sfinansować naukę dzieci w Kamerunie oraz Rwandzie. Siostra Gieńko pośredniczy w kontakcie między siostrami w Afryce, a rodzicami adopcyjnymi. W reportażu o działaniach organizacji opowiedzą również: Monika Mostowska – wiceprezes Fundacji, Małgorzata Brzozowska – psycholog, studentka historii z Warszawy, która w 2021 roku odbyła misję w Rwandzie; a także Bożena Rokicka – wspierająca Centrum Misyjne Sióstr Pallotynek. Jak wygląda dziś praca wolontariusza misyjnego? Z jakimi wyzwaniami się wiąże? Czy zawsze jest satysfakcjonująca? 

– Ołomuniec nigdy nie będzie Pragą. Na szczęście – mówi przewodniczka Martina Binková. Każdego roku miasto na wschodzie Czech odwiedzają turyści z Polski, Słowacji, Niemiec, Austrii, ale też z dalekich zakątków świata, takich jak Japonia. Martina Binková od trzynastu lat jest przewodniczką po Morawach. – Ołomuniec to nie Czechy, a właśnie Morawy. Zawsze wyjaśniam to turystom na początku każdej wycieczki – opowiada bohaterka reportażu Antoniego Rokickiego.

Październik to czas, kiedy porządkujemy groby naszych zmarłych. Kupujemy znicze i kwiaty, sprzątamy nagrobki. Ale nie wszyscy mogą ze spokojem udać się na cmentarz, aby zapalić światło zmarłym… Magda Tesławska z Warszawy wspomina, jak 1 listopada zawsze chodziła z bliskimi na ulicę Chłodną, gdzie najprawdopodobniej zginął jej pradziadek Władysław Paluszkiewicz. Był on pracownikiem fabryki parowozów przy ul. Kolejowej. – Pradziadek miał sumiaste wąsy i gęstą czuprynę. Tata opowiadał, że był ciepłym człowiekiem – mówi pani Magda, bohaterka reportażu. Pradziadek Paluszkiewicz, wedle rodzinnych opowieści, został postrzelony na Woli we wrześniu 1944 roku, czyli w trakcie powstania warszawskiego. W reportażu wykorzystano fragment reportażu Urszuli Żółtowskiej "Zbrodnia nieukarana".

2 października obchodziliśmy 61. rocznicę zakończenia Powstania Warszawskiego. Jak wyglądały ostatnie dni walki o wolność stolicy? To jedno z pytań, które zadawał sobie Tomasz Michałowski – przyjaciel Powstańców. Mężczyzna wychował się na warszawskim Żoliborzu. W jego rodzinie nie było Powstańców, ale historia 1944 roku jest mu szczególnie bliska. Tomasz Michałowski od kilkunastu lat poznaje losy żołnierzy z Armii Krajowej – Obwodu "Żywiciel". Momentem przełomowym było poznanie Benona Janczewskiego, pseudonim Artur. Tomasz Michałowski spotkał Powstańca po jednych z uroczystości rocznicowych i tak zaczęła się ich znajomość. Wraz z kolejnymi latami, poznawał innych żołnierzy i ich historie walki o stolicę. Dołączył do stowarzyszenia, tworzonego przez Powstańców z Żywiciela. Obecnie grupa nazywa się Stowarzyszenie Żołnierzy Armii Krajowej Żywiciel i Miłośników Ich Tradycji. Tworzą ją Powstańcy, ale też ich rodziny i przyjaciele. Jedną z tradycji stowarzyszenia jest coroczne sprzątanie grobów powstańczych.

Trudno z nimi zamienić słowo, bo ciągle są w biegu. Pracują z ludźmi, pokonują tysiące kilometrów: samochodem, rowerem lub skuterem. 29 września - ich święto – Dzień kuriera i przewoźnika. Lato to czas, za którym kurierzy rowerowi, nie przepadają. Narzekają na mniejszą ilość pracy, a w związku z tym – na niższe zarobki. Bohaterka reportażu, trzydziestokilkuletnia kurierka z Warszawy, która od trzech lat rozwozi rowerem jedzenie zamawiane przez popularne aplikacje mobilne, opowiada, że na największe wynagrodzenie może liczyć, kiedy pogoda za oknem nie dopisuje. Zapytana, jakie cechy charakteru przydają się w tym zawodzie, odpowiada, że są to: cierpliwość, opanowanie, skupienie. Wypadki na drodze, niecierpliwi klienci czy brak stałej pensji – to tylko niektóre z trudności, jakie mogą odstraszyć zainteresowanych pracą w "kurierce". 

Jeśli w piątek kurier przywiezie Państwu paczkę, złóżmy mu najlepsze życzenia. 29 września jest bowiem świętem kurierów i przewoźników. Wybrano ten dzień, gdyż tego dnia Kościół katolicki obchodzi święto św. Gabriela Archanioła, patrona kurierów i doręczycieli. Obchody zainicjowały firmy spedycyjne w 2004 roku, by zwrócić uwagę społeczeństwa na rolę kuriera i firm przewozowych w gospodarce. Czy rynek kurierski będzie się nadal prężnie rozwijał? Jakie zmiany czekają kurierów…?

To pierwszy raz w historii Kościoła, kiedy beatyfikowana będzie cała cała rodzina. 10 września małżeństwo Józef i Wiktoria Ulmowie z Markowej na Podkarpaciu wraz ze swoimi dziećmi, w tym jednym nienarodzonym zostaną wyniesieni na ołtarze. Jesienią 1942 roku rodzina przyjęła pod swój dach ośmioro Żydów – rodzinę Goldmanów z Łańcuta i Markowej. 24 marca 1944 roku została rozstrzelana przez Niemców. Naziści zabili Józefa Ulmę, a także jego żonę Wiktorię, będącą w siódmym miesiącu ciąży, oraz szóstkę ich dzieci: 8-letnią Stanisławę, 6-letnią Barbarę, 5-letniego Władysława, 4-letniego Franciszka, 3-letniego Antoniego i 1,5-roczną Marię. Razem z nimi wymordowano wszystkich ukrywanych przez nich Żydów. Proces beatyfikacyjny Ulmów rozpoczął się 17 września 2003 roku. 7 grudnia 2022 roku papież Franciszek podpisał dekret otwierający drogę do ich beatyfikacji. W procesie brano pod uwagę ich śmierć męczeńską, miłość do bliźniego oraz nienawiść oprawców do wyznawanej przez nich wiary.

Przemierzają kilkadziesiąt kilometrów dziennie, a często zdarza im się pytać przechodniów o pomoc w dotarciu do celu. Pracują z ludźmi, a wielokrotnie nie zamieniają z klientami ani jednego słowa. Mijamy ich każdego dnia – na ulicach wielkich i średnich miast... To kurierzy rowerowi. Od kilku lat dostarczają pod nasze drzwi jedzenie oraz różnego rodzaju przesyłki. To, jak przydatna jest ich praca, dobrze pokazała w 2020 roku pandemia koronawirusa. Skąd pochodzą? Jak wygląda ich dzień? Z jakimi problemami się zmagają? Jak wygląda ich życie w drodze...?

7 sierpnia obchodzimy Dzień Instruktora Nauki Jazdy. Co wiemy o tym zawodzie? Kto go wybiera…? Andrzej Grabowski z Makowa Mazowieckiego wspomina, jak będąc kilkuletnim chłopcem po raz pierwszy jeździł syrenką, będąc pod opieką taty oraz dziadka. Od samego początku przekazywali mu zasady bezpiecznej jazdy samochodem. Być może wtedy Andrzej pomyślał o tym, by związać swoją przyszłość z jazdą za kółkiem. Agresja na drodze, z którą tak często możemy się spotkać, związana jest z tym, że wielu kierowców wyładowuje swoją frustrację, związaną z problemami w domu czy pracy, właśnie na uczestnikach ruchu. Andrzej Grabowski uczy kursantów tego, że najważniejsze jest bezpieczne dotarcie do celu oraz zachowanie spokoju. Współpracuje z fundacjami, które prowadzą szkolenia dla młodzieży szkolnej, m.in. z fundacją Prodriver. Pokazują młodym, jak wygląda dachowanie pojazdu, tłumaczą, dlaczego jazda po alkoholu jest niebezpieczna, a także przybliżają, jak podnosić swoją wiedzę o bezpiecznej jeździe…

Kazimierz Wilczyński, pseudonim Orlik, urodził się 11 sierpnia 1928 roku w Zawichoście. Przed wybuchem Powstania Warszawskiego mieszkał na Marymoncie. 1 sierpnia 1944 roku miał 16 lat. Już pierwszego dnia walki z okupantem niemieckim trzymał w swoich dłoniach pistolet. "Patriotyzm podwórek" – tak opowiadał o bohaterskim zrywie mieszkańców stolicy w rozmowie z Muzeum Powstania Warszawskiego. Walczył razem z kolegami ze szkoły i podwórka. Należał do Obwodu "Żywiciel", Zgrupowania "Żyrafa", był w plutonie 227. Powstańcze losy "Orlika" zostały upamiętnione m.in. przez projekt "Kartka dla Powstańca", organizowany przez kampanię "BohaterOn – włącz historię!". Polegał on na tym, że internauci poznawali losy bohaterów '44 roku i mogli im wysłać list.

Największe spotkanie wolnych Białorusinów – tak o swojej inicjatywie opowiadają organizatorzy Festiwalu Przebudzonych Tutaka 2023. W Gródku pod Białymstokiem przez trzy dni rozmawiali i bawili się przy białoruskiej muzyce. – Tutaj, przynajmniej raz w roku, możemy spotkać się wszyscy. Ci, rozproszeni po całym świecie oraz ci, którzy od zawsze dbali o białoruskie dziedzictwo na Podlasiu. To również miejsce, gdzie zapraszamy wszystkich przyjaciół wolnej Białorusi i miłośników białoruskiej kultury – wyjaśniają na swojej stronie internetowej tutaka.org działacze Fundacji Tutaka. Co ważne, miejsce spotkania nie jest przypadkowe. To właśnie na polanie Boryk, w pobliżu Gródka, od lat dziewięćdziesiątych organizowano Festiwal Muzyki Młodej Białorusi Basowiszcza. Białoruskie Zrzeszenie Studentów przez trzy dekady zapraszało na swoją imprezę polskich, jak i białoruskich artystów. Zagrały takie zespoły jak: Pidżama Porno, Kult, Lao Che, Mroja, czy ULIS.

Tematy prac dyplomowych mogą zaskakiwać... Adepci socjologii, którzy studiują na Wydziale Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, z zaciekawieniem obserwują zmiany społeczne, jakie zachodzą na ich oczach. Wielu studentów wybiera tematy związane z ich codziennością. Zuzia Skuza myśli o tym, aby napisać pracę licencjacką poświęconą młodym, którzy są zainteresowani magią, tarotem, horoskopami, czy afirmacją. Jak mówi, wpadła na ten pomysł w trakcie pandemii koronawirusa, kiedy jej znajomi zaczęli codziennie czytać wspomniane wróżby. Z kolei Dawid Jezierski, student pierwszego roku socjologii, interesuje się teatrem i niedawno oddał pracę zaliczeniową pod nazwą "Teatr jako platforma do dysputy i manifestu poglądów politycznych". Jego znajoma z roku, Weronika Żabówka, przygotowuje z kolei pracę o... dyskryminacji Japonek na rynku pracy. A jakie magisterki powstawały 40-50 lat temu na Karowej...? Dlaczego, zdaniem niektórych, socjologia jest niebezpiecznym kierunkiem?

Jest to wybitny twórca literatury, świetny człowiek teatru i wielki patriota. Najczęściej wracam do jego opowiadań „Niech się Panu darzy” - mówi przewodniczący Kapituły Statuetki Pan Cogito.

Nagrywaj ludzi w ich domach – to jedna z rad, którą dostaje od starszych kolegów młody reporter. Wyrusza w drogę. Idzie na sąsiednią ulicę lub jedzie na drugi koniec kraju. Z notatnikiem, mikrofonem lub kamerą… Zanim usłyszy od bohatera reportażu to, na czym mu najbardziej zależy, musi zdobyć zaufanie rozmówcy i w pełni oddać się szczerym rozmowom. Rozmowom, które mogą potrwać kilka godzin, tygodni, a czasami – miesięcy lub nawet lat. "Dlaczego tak często ludzie chcą z nami rozmawiać po nagraniach, z dala od mikrofonu? Czy audycja zmienia coś w życiu naszych rozmówców? Czy wolno nam się z nimi zaprzyjaźniać?" – to pytania, na które odpowiedź próbuje odnaleźć Antoni Rokicki, reporter Studia Reportażu i Dokumentu PR. 

Karowa 18, Warszawa. To miejsce szczególne dla wielu humanistów. Znajduje się tam Wydział Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. – Socjologia na Uniwersytecie powstała w latach trzydziestych. Dobrze się rozwijała, ale wojna ten rozwój przerwała – mówi prof. Antoni Sułek, zajmujący się metodologią i historią socjologii, a także badaniami opinii publicznej. – Odżyła szybko po wojnie, ale wraz z nastaniem stalinizmu na przełomie lat 40. i 50. została rozwiązana i wróciła na Uniwersytet w 1957 roku, po odwilży październikowej. I ten okres popaździernikowy, który skończył się dopiero w marcu 1968 roku, jest uważany za złote lata – wskazuje.

Konwój zorganizowany przez Wicemarszałek Sejmu RP Małgorzatę Gosiewską i RARS dostarczył pomoc do szpitala w Berdyczowie i do parafii pw. św. Antoniego w Korcu.

"Małe butelki zmieniają sposób picia alkoholu (...). Pozwalają pić wygodniej w sytuacjach, w których wcześniej picie alkoholu było niemożliwe lub zbyt krępujące. (...) Wprowadzają do picia alkoholu elementy niewinnej, niegroźnej zabawy…" – to fragmenty raportu "Dokąd płynie mała wódka", opublikowanego przez firmę Synergion w 2020 roku. Jednym z najważniejszych wniosków sformułowanych przez badaczy było stwierdzenie, że każdego dnia w Polsce sprzedawanych jest około trzech milionów "małpek", czyli niewielkich butelek wódki. Jak alarmowali autorzy raportu, po alkohol ten z chęcią sięgają ludzie w każdym wieku, przedstawiciele różnych zawodów, słabo i dobrze wykształceni.

Reportaż "Dwunasty krok" Antoniego Rokickiego to historia niezwykłej przemiany człowieka, który mimo wielu życiowych zakrętów, wyszedł na prostą. Od kilkunastu lat Janusz jest terapeutą uzależnień. Mieszka i pracuje w Warszawie. Do jego gabinetu przychodzą ludzie z różnych środowisk, z różnymi problemami. Niektórym swoim podopiecznym Janusz opowiada o własnej drodze wyjścia z uzależnienia. Pomaga im w walce z własnymi demonami, daje szansę na wolność... Autor reportażu - Antoni Rokicki ze Studia Reportażu i Dokumentu PR - jest laureatem XXV edycji Konkursu Stypendialnego im. Jacka Stwory. To konkurs z wieloletnią tradycją, który ma na celu stworzenie warunków rozwoju młodym twórcom, poszukującym nowych, oryginalnych środków wyrazu w dziedzinie dokumentu artystycznego.

"Ponad nocą" to tytuł wyjątkowego koncertu, który odbył się w Wolskim Centrum Kultury w Warszawie 11 maja, czyli dzień przed 15. rocznicą śmierci Ireny Sendlerowej oraz kilka dni przed 80. rocznicą upadku powstania w getcie warszawskim. Upamiętnia on bohaterstwo Ireny Sendlerowej, która w czasie wojny uratowała ok. 2,5 tys. dzieci. Widowisko "Ponad nocą" składa się z dwóch części: pierwsza z nich to część muzyczna - w tym piosenki do wierszy wojennych poetów, do których muzykę stworzył Artur Gotz. Na scenie wystąpili: Michał Jasnos (klawisze), Łukasz Jerzykowski (gitara basowa), Kuba Mikulski (instrumenty perkusyjne). Drugą część projektu stanowiły aktorskie interpretacje tekstów, wspomnień i listów Ireny Sendlerowej w wykonaniu aktorki Kariny Seweryn. W reportażu Antoniego Rokickiego zostaną wykorzystane fragmenty rozmów z Ireną Sendlerową; nagrania pochodzące z archiwum Polskiego Radia (reportaże: Ewy Michałowskiej, Cezarego Galka). 

Aż 43 proc. ankietowanych przyznaje, że nadużywanie alkoholu jest bardzo dużym problemem w naszym kraju – tak wynika z badań Centrum Badania Opinii Społecznych, opublikowanych w grudniu 2019 roku. Wystarczy latem pospacerować po nadwiślańskich bulwarach czy sopockim Monciaku, aby przekonać się, że w barach i restauracjach sprzedających alkohol nigdy nie brakuje gości. Bohaterem reportażu jest trzydziestoletni mieszkaniec Warszawy, który bardzo często musi tłumaczyć nowo poznanym osobom na imprezie, dlaczego wybiera zabawę na trzeźwo. Jak mężczyzna odnajduje się wśród tych, którzy nie wyobrażają sobie spotkania z przyjaciółmi bez kieliszka…? Gdzie znajduje się granica między umiarkowanym spożywaniem alkoholu, a jego nadużywaniem…?

- Antoni był wyjątkową osobą, Pan Bóg obdarzył go wielkim talentem (…), mądrością, wrażliwością i odwagą, a są to cechy niestety nieczęsto spotykane w środowisku filmowym. Była to jedna z nielicznych postaci reżyserów, której udało się przeżyć tę słusznie minioną epokę komunizmu i PRL-u uczciwie, prawdziwie i z honorem - mówił w Polskim Radiu 24 Paweł Woldan, reżyser filmu "Palec Boży Antoniego".

Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej powstał w 1990 roku. Organizacja jest największym stowarzyszeniem w kraju, które zrzesza kombatantów. Armia Krajowa powstała 14 lutego 1942 roku i była najpotężniejszą armią podziemia, ale początki działalności AK-owców sięgają początku wojny. Jak historia Armii Krajowej jest dzisiaj utrwalana przez Związek i osoby z nimi współpracujące? Ilu jest żołnierzy i członków nadzwyczajnych? Jaka jest historia budynku PAST-y przy ul. Zielnej 39 w Warszawie, gdzie dzisiaj spotykają się byli żołnierze…? Jaki apel mają do młodego pokolenia…?

Rodzina Ulmów z Markowej na Podkarpaciu zostanie w tym roku beatyfikowana. Papież Franciszek zatwierdził dekret o męczeństwie Józefa i Wiktorii Ulmów oraz ich dzieci. W 1942 roku małżeństwo przyjęło pod swój dach ośmioro Żydów, rodzinę Goldmanów z Łańcuta i Markowej. Wiosną 1944 roku zostało zadenuncjowane przez granatowego policjanta. Niemcy rozstrzelali Józefa Ulmę, a także jego żonę, będącą w zaawansowanej ciąży oraz szóstkę ich dzieci: 8-letnią Stanisławę, 6-letnią Barbarę, 5-letniego Władysława, 4-letniego Franciszka, 3-letniego Antoniego i 1,5-roczną Marię. Razem z nimi zginęli wszyscy ukrywani przez nich Żydzi. W 1995 roku małżeństwo Ulmów zostało uhonorowane pośmiertnie tytułem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. W 2003 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny rodziny. Z inicjatywy doktora Mateusza Szpytmy, ówczesnego pracownika Oddziału IPN w Krakowie, w 2004 roku odsłonięto w Markowej pomnik, a w latach 2008-2016 zbudowano Muzeum Polaków Ratujących Żydów im. Rodziny Ulmów. Konkretna data beatyfikacji nie została jeszcze podana.

Z ferii zimowych wrócili już uczniowie większości województw, w tym podlaskiego oraz warmińsko-mazurskiego. Wielu z nich odwiedziło okolice Zakopanego, które co roku przyciągają turystów nie tylko z całego kraju, ale też z zagranicy. Aktywny wypoczynek w górach to dobra okazja do wyjazdu z przyjaciółmi czy rodziną. Reportaż jest zapisem jednodniowej wyprawy do jednego z najpiękniejszych miejsc w polskich górach – jeziora Morskie Oko. Czego człowiek może się o sobie dowiedzieć, podczas niełatwych wypraw górskich…? Co sprawia, że miłośnicy Tatr chętnie tam wracają…? O tym w reportażu "Spotkania na szlaku".

Pamiętniki Antoniego Machety, podoficera Wojska Polskiego, mają wartość historyczną, ale i literacką. Autor, będący świadkiem wszystkich opisywanych przez siebie zdarzeń, nie ograniczył się tylko do ich zrelacjonowania. Jego pamiętniki zawierają także zapis własnych opinii oraz towarzyszących im emocji.

Poznajcie Antoniego. Gościa po 70-tce, który wciąż odkrywa nowe pasje, a nawet źródła utrzymania. Zaczął uczyć obcokrajowców języka polskiego. Zapytałem go, skąd czerpie życiową energię. Co z perspektywy jego długiego życia jest najważniejsze. A także, jak uczyć innych polskiego i całkiem nieźle na tym zarabiać. Zapraszam Was na podcastowy stand-up w wykonaniu Antoniego, mówcy, komika, nauczyciela, przedsiębiorcy. Zbieżność nazwisk przypadkowa. Po więcej zapraszam na stronę www.sztukagadania.pl

14 grudnia 1970 roku w Gdańsku rozpoczął się strajk pracowników Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Sprzeciwiali się oni podwyżkom cen żywności, którą krótko przed tym ogłosił rząd PRL. Już we wtorek 15 grudnia do protestu dołączyła Stocznia im. Komuny Paryskiej w Gdyni. W jej pobliżu doszło do najpoważniejszych starć z wojskiem oraz milicją. Gerard Andrzej Thrun miał w trakcie wydarzeń grudniowych zaledwie 17 lat. Był uczniem Zasadniczej Szkoły Budowy Okrętów w Gdańsku, a mieszkał w internacie w Gdyni. Mimo upływu 52 lat, wspomnienia z 1970 roku nie tracą na sile. Udział w strajku Gerard Thrun o mało nie przypłacił życiem. W reportażu wykorzystano nagrania archiwalne Polskiego Radia oraz Instytutu Pamięci Narodowej. 

Marek Leszczyński urodził się w 1958 roku w Lublinie. Wychowywał się na Bronowicach. – Kawałek placu wykorzystywaliśmy do rozgrywania meczów. Ciekawostką były mecze między blokami. Zdzierałem buty do chodzenia, trampki wytrzymywały krótko. Piłka była nieodzownym elementem życia. Można powiedzieć, że spałem z piłką – wspomina z uśmiechem dzieciństwo "Ułan". Czy Marek Leszczyński jest spełnionym sportowcem…? Co zyskał dzięki piłce, a co stracił…? O tym reportażu Antoniego Rokickiego.

XL Liceum Ogólnokształcące z Oddziałami Dwujęzycznymi im. Stefana Żeromskiego w Warszawie leży w samym sercu miasta, niedaleko placu Zawiszy. Szkoła obchodzi w tym roku 70. urodziny. Jedną ze szkolnych tradycji związanych z Dniem Edukacji Narodowej jest organizacja konkursu pod nazwą "Belfer the bestia". Nagrody przyznawane są najlepszym nauczycielom XL Liceum, a wręczają je młodzi, którzy organizują z tej okazji ogólnoszkolny plebiscyt. Nagrody trafiają do rąk nauczycieli od 2007 roku i są wręczane w co najmniej pięciu kategoriach, takich jak: najbardziej wymagający nauczyciel, najbardziej wyrozumiały, cierpliwy, z poczuciem humoru, barwna osobowość.

Dzień Edukacji Narodowej. To święto nauczycieli, ale także uczniów, pracowników szkoły i całej oświaty. To dobra okazja, aby powspominać lata spędzone w podstawówce czy szkole średniej. Jurek Prokuratorski jest absolwentem XL Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Warszawie. Maturę napisał w 1975 roku. Razem z przyjaciółmi ze swojej klasy o profilu matematyczno-fizycznym często spędzał czas wolny na działce znajdującej się pod Warszawą. "Farma" – tak mówili na to miejsce. Tam wypoczywali, bawili się, a także przygotowywali się do klasówek. To miejsce i wspomnienia z nim związane były dla nich tak ważne, że po ukończeniu szkoły zaczęli budować pewną tradycję. Od kilkudziesięciu lat co roku spotykają się w wakacje, aby spędzić ze sobą jeden dzień. Wracają wtedy do najpiękniejszych wspomnień w swoim życiu...

"Kartka dla Powstańca" - to projekt organizowany przez kampanię BohaterON – włącz historię! Polega na tym, że ludzie, którym bliska jest historia Powstania Warszawskiego, wysyłają kartki zaadresowane do bohaterów 44 roku. – Spędziłem wiele godzin na stronie Muzeum Powstania Warszawskiego i czytałem życiorysy Powstańców – opowiada Bartek, pochodzący z Włocławka, który od kilku lat wysyła listy do uczestników Powstania. Jedną z takich osób był Kazimierz Wilczyński, pseudonim Orlik, żołnierz "Żywiciela". Kiedy Powstaniec otrzymał kartkę od Bartosza, chciał na nią odpowiedzieć. W liście nie podano jednak adresu zwrotnego. Kazimierz Wilczyński poprosił więc o pomoc swoją wnuczkę Zuzannę. Ta skontaktowała się z Bartkiem przez Internet. Między młodymi zawiązała się znajomość…

Maria Kowalska, pseudonim Myszka, urodziła się we wrześniu 1925 roku w Warszawie. Jej tata pracował jako urzędnik w Ministerstwie Spraw Wojskowych, a mama zajmowała się domem. "Myszka" miała pięć sióstr. Tak wspomina lato 1939 roku: – Wszyscy się przygotowywali do wojny. Robiliśmy zapasy: cukru, soli, mydła. Dużo chleba się suszyło. Na szybach naklejaliśmy cięte paski papieru, bo wiadomo było, że będą ostrzały – opowiada sanitariuszka z pułku Baszta. Ostatnie beztroskie wakacje pani Maria spędziła z rodziną w Sulejówku, gdzie mieszkała ciocia "Myszki". 1 września ich świat się zmienił. – Wkroczenie Niemców było tragiczne, oni wiedzieli, kto gdzie mieszkał. Pierwszą ich reakcją było zabicie Żydów – mówi. W pamięci bohaterki reportażu mocno utkwił obraz palącej się stolicy. – Obserwowaliśmy cały czas, jak Warszawa się pali. Widać było z Sulejówka dym, pożary. A poza tym cały czas latały tutaj samoloty i zrzucano bomby… – wspomina.

Pan Marcin mówi o swoim ojcu, rzeźbiarzu Antonim Rząsie. Ukończył on szkołę Antoniego Kenara i to ten artysta osoba odegrał kluczową rolę w jego życiu. Kenar wyznaczył nad ojcem opiekę. Kanar był mistrzem, ojciec jego uczniem. Pan Marcin tłumaczy dlaczego w twórczości Antoniego Kenara tematyka pasyjna jest tak często spotykana. Choroba i śmierć Kenara była bardzo silnym doświadczeniem dla mojego taty. Chciał tę tematykę bólu, cierpienia wyrażać w rzeźbach.Stąd posługiwanie się obrazem Chrystusa ukrzyżowanego. Syn rzeźbiarza mówi także o duchowości swojego ojca, o jego osobistej relacji z Bogiem. Przyznaje, że czasami z Bogiem się kłócił, ale na koniec stwierdził także: „Nigdy Boga dłutem nie obraziłem”. Z kolei pani Magdalena opowiada o oprowadzaniu po galerii Antoniego Rząsy. Oprowadzanie dzieci jest szczególnym wyzwaniem, bo twórczość jest poważna i kontemplacyjna. Magdalena Rząsa zwraca uwagę na relację jaka tworzy się pomiędzy dziełem a odwiedzającym galerię. Często w tej piecie, w Chrystusie ukrzyżowanym jest zamknięta historia pewnego człowieka.Poszczególne rzeźby mówią coś ludziom, którzy mieli podobne doświadczenie. --- Send in a voice message: https://anchor.fm/radiownet/message

Proboszcz parafii pw. św. Antoniego w Korcu o pomocy dla Ukrainy. --- Send in a voice message: https://anchor.fm/radiownet/message

Jednym z pierwszych wspomnień Nahuma Sokołowa z dzieciństwa była zabawa w rycerzy na placu przed synagogą w Wyszogrodzie. Teraz z dzielnicy żydowskiej tego mazowieckiego miasteczka, w którym się urodził w 1859 r. nie zostało już prawie nic, a w miejscu synagogi zniszczonej przez Niemców jest warzywnik i stare garaże. Gdy chłopiec miał 5, może 6 lat, jego rodzice przeprowadzili się do pobliskiego Płocka. Tam szybko bardzo zdolne dziecko zostało dostrzeżone przez władze miejskie, które zaoferowały mu stypendium w miejscowym gimnazjum, jednym z najlepszych na ziemiach polskich.  Sprzeciwił się jednak dziadek Nahuma, który chciał by wnuk został rabinem, a nie uczył się greki czy łaciny. Kompromis polegał na tym, że chłopiec do świeckiego gimnazjum nie poszedł, ale miasto płaciło za prywatne lekcje u nauczycieli z tej szkoły. Solidne podstawy spowodowały, że już w wieku 17 lat Nahum Sokołów zadebiutował na łamach hebrajskojęzycznego magazynu Ha-Cefira, a jego redaktor naczelny Chaim Zelig Słonimski, dziadek Antoniego, wziął młodego chłopaka pod swoje skrzydła. Z czasem Nahum Sokołów został redaktorem naczelnym tego czasopisma, a jego dom stał się miejscem spotkań warszawskich intelektualistów takich jak Ludwik Zamenhof czy Janusz Korczak.Sokołów wiele podróżował i dzielił swoje życie między domy w Polsce i w Londynie.  Promując pomysł zbudowania państwa żydowskiego w osmańskiej wówczas Palestynie spotykał się z papieżem Benedyktem XV i przywódcami politycznymi Wielkiej Brytanii czy Francji. Wśród syjonistów uważany był nie tylko za "najważniejszego żyda świata", ale także za jedynego spośród nich, który uważał się i nosił jak polski szlachcic. Pamięć o tym wybitnym dziennikarzu i działaczu trwa do dzisiaj. W Tel Awiwie co roku przyznawana jest nagroda dziennikarska jego imienia będąca uważana za izraelski odpowiednik amerykańskiego Pulitzera. Nie przypadkiem akurat to, największe miasto  w Izraelu, szczególnie upamiętnia Nahuma Sokołowa, bo jak często się podkreśla, to właśnie on wymyślił nazwę Tel Awiw, a pierwszy człon tej nazwy, tel, oznaczający miasto z grodem na wzgórzu wprost kojarzy się z jego rodzinnym Wyszogrodem.  Podcast powstał w ramach projektu Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego sfinansowanego przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP. Zadanie publiczne finansowane przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP w konkursie „Dyplomacja publiczna 2021”.  Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.