Te invitamos a orar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés en un podcast creado por la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social. Acompáñanos desde el desierto de tu vida hasta llegar a la Luz de la Resurrección. Música: © Mingos Lorenzo.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Juan José González. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Ao finalizar esta semana e con ela concluír a cincuentena Pascual, o centro de atención poñémolo no acontecemento de Pentecostés. A primeira comunidade recibe do seu Señor, como o prometerá, o mellor e máis grande don, o seu Espírito Santo. O mesmo Espírito que resucitou a Xesús é o que agora esperta e enche de vida á comunidade crente, e faina capaz dunha insospeitada valentía para a misión que ten encomendada. A presenza do Espírito na comunidade é principio e garantía dun cambio radical. Dunha comunidade covarde a unha comunidade valente; dunha comunidade encerrada en sí mesma, a unha comunidade aberta a todos; dunha comunidade muda a unha comunidade evanxelizadora. O Espírito actúa así, enche por dentro e lanza cara a fóra. A festa do Espírito é unha graza renovadora pola que Deus quere seguir transformando o mundo: transformándonos primeiro a nós para que sexamos os seus instrumentos no mundo e na nosa historia. Deixémonos, pois, encher do Espírito, é dicir, da súa novidade, da súa creatividade, do seu lume, do seu aire renovador, das súas ideas novas, das súas xanelas abertas. Como fillos na familia de Deus, e do mesmo xeito que María e os Apóstolos, sintamos tamén hoxe a necesidade de reunirnos en oración para invocar ao Espírito Santo. Pero non coma un refuxio, senón para que nos faga capaces e dispoñibles – hoxe é a festa da Acción Católica e do Apostolado Segrar- para colaborar con corresponsabilidade na misión da Igrexa. Que a diversidade de formas e carismas, froito das riquezas do Espírito Santo, faga de nós testemuño de unidade en Cristo e da misión que nos encomenda: “que todos sexan un” para que crean e “crendo, teñan vida”. ¡Feliz festa do Espírito! ¡Feliz festa do Apostolado Segrar!
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Juan José González. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Hoxe escoitamos a conclusión de todo o evanxeo segundo san Xoán. Esta escena conclusiva, a de Pedro preocupado polo apóstolo máis novo do grupo, ben puido ser debida á aparición de certos celos polo Discípulo Amado. A reacción de Pedro maniféstanos que maduración na fe, nel e no resto dos discípulos, vai a un paso máis lento do que cabería esperar. Pero a graza de Deus segue actuando, por iso Pedro vai medrando por obra do Espírito ata chegar a dar magníficos testemuños do seu amor definitivo e total a Xesús. En Pedro quizá tamén nos reflectimos nós que somos débiles, e tendemos a mesturar na nosa vida motivacións fortes de fe e de amor ao Señor pero outras moi humanas como os nosos celos ou envexas. Sen dúbida, na medida que a nosa entrega ao designio de Deus sobre nós sexa máis firme e decidido, na medida que fagamos a obra de Deus e non a nosa, a graza do Señor sacará forza da nosa debilidade. Pero despois de esta escena, o evanxeo de Xoán parece coma se non acabase: hai outras moitas cousas que non caben nos libros... Aí estamos nós, os que cremos en Xesús dous mil anos despois, os que non o vimos pero seguímolo. Nós, que guiados polo Espírito intentamos guiarnos polos seus camiños. Como nos invita Xoán, sigamos, pois, con firme decisión ao Señor, segundo a vocación particular á que nos chamou, para que todos crean “que Xesús é o Mesías, o Fillo de Deus, e para que crendo, teñan vida no seu nome”.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Juan José González. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Esta escena da pesca milagrosa e o diálogo entre Xesús e Pedro, é un saboroso relato de amizade e reconciliación, pero á vez de compromiso e decisión firme. Despois da pesca milagrosa, como primeiro acto de intervención do Señor, e xa na sobremesa do almorzo cos peixes froito da pesca, prodúcese un diálogo que ten por protagonistas a Pedro e a Xesús coas tres preguntas por parte do Señor e as tres respostas de Pedro. Preguntas e respostas que sen dúbida lembran ás tres interpelacións a Pedro durante o xuízo a Xesús e as súas tres negacións. O apóstolo ten agora a ocasión de reparar a súa tripla negación cunha tripla profesión de fe e amor. E así, rehabilitado por Xesús, recibe de novo a súa misión: “ apacenta os meus cordeiros…”. A partir de aquí Pedro dará testemuño de Xesús ante o pobo e ante os tribunais, no cárcere e finalmente co seu martirio en Roma. A Pascua é una boa oportunidade para responder á invitación do Señor a un compromiso maior de fe e amor. Porque no camiño da nosa vida temos que recoñecer que moitas veces, coma Pedro, somos débiles ocultando a nosa fe por medo, vergoña ou porque pensamos que xa non está de moda. Hoxe, temos a ocasión de reafirmar ante Xesús a nosa fe e o noso amor, de modo que este testemuño non só se dea de palabra, senón tamén con obras. Por iso o Señor, aínda coñecendo a nosa debilidade, dinos tamén a nós: “sígueme”. Sígueme cun compromiso cada vez maior de ser signos do amor de Deus ante a nosas familias, os nos nosos ambientes, ante todo o mundo.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Juan José González. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Nesta terceira e última parte da “Oración Sacerdotal”, Xesús pide ao Pai que todos sexan un, e pídeo para os que lle seguen e os que lle seguirán no futuro. Pero Xesús propón un modelo concreto de unión: “Como ti, Pai, en min e eu en ti”. A íntima unión entre o Pai e o Fillo, convértese así no prototipo máis fondo e misterioso da unidade. O Señor Xesús pide que os crentes estean intimamente unidos a el: “que os que me confiaches estean comigo”, para que deste xeito tamén estean en unión co Pai e participen do seu amor. A realización desta unidade con Cristo e co Pai e entre os crentes contribúe a que, na dimensión interna da Igrexa, se viva na unidade e a fraternidade, e á vez que, na súa dimensión externa, na súa tarefa misioneira, a Igrexa goce de credibilidade: “para que o mundo crea que ti me enviaches”. Sen embargo na Igrexa doutros tempos e na dos nosos días esta unión entre os seguidores de Cristo é unha tarefa inacabada, unha materia sempre pendente, tanto dentro da Igrexa católica como nas súas relacións coas outras igrexas cristiás. A petición e mandato do Señor: “que sexan un”, non a acabamos de obedecer. Quizá pola nosa falta de unión en Cristo, ou a nosa falta de capacidade de dialogo e, sobre todo, pola nosa falta de humildade. Guiados por Xesús e o Pai, invoquemos ao Espírito Santo para que poidamos progresar na unidade e fraternidade nos nosos ambientes, na comunidade eclesial, nos nosos grupos ou movementos apostólicos, tamén na nosa comprensión e achegamento ás outras confesións cristiás.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Juan José González. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Nesta segunda parte da “Oración Sacerdotal”, Xesús expresa a súa preocupación ao Pai polo que lle vai suceder, no futuro, aos seus discípulos. Igual que durante o seu ministerio, Xesús gardounos para que non se perdese ningún -fóra de Xudas-, pide agora ao Pai que os garde, de agora en diante, porque van estar no medio dun mundo hostil: “non rogo que os retires do mundo, senón que os gardes do mal”. Xesús formula, entón, tres craves para que estean a salvo. A primeira é que vivan moi unidos: “para que sexan un coma nós”; a segunda, é que estean cheos de alegría: “para que eles teñan a miña alegría cumprida”; e, a terceira, que vaian madurando na verdade: “ Santifícaos na verdade”. Hoxe somos nós ese futuro. Vivimos nun mundo concreto, do que non podemos renegar, senón que, ao contrario, e como nos pide o Señor, habemos de ser nel “luz e sal”. Pero Xesús encoméndanos, como aos apóstolos, que non sexamos do mundo, ou sexa, que non teñamos como mentalidade a deste mundo, que tantas veces se opón a Deus; senón que sexamos evanxeo vivo, que coa nosa vida falemos ó mundo do amor de Deus. O Señor pídenos que non sigamos a felicidade efémera que ofrece o mundo, senón a súa proposta de felicidade, as benaventuranzas. Poñamos a nosa confianza en Deus para que, en comuñón de vida e sentimentos, poidamos experimentar e comunicar a alegría pola vitoria de Cristo contra o pecado e a morte, e así poidamos progresar na nosa resposta ante a chamada do Señor a vivir en santidade e xustiza.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Juan José González. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Comezamos nesta semana de invocación ao Espírito Santo a chamada “oración sacerdotal” que Xesús dirixe ao Pai na Última Cea. Entre gratitude e esperanza, Xesús eleva os ollos ao ceo: “Pai, chegou a hora”. Durante toda a súa vida foi anunciando esta “hora” e agora sabemos cal é: a hora da súa entrega na cruz e da glorificación que vai recibir do Pai, coa súa resurrección. Pero a oración de Xesús non só está impregnada de amor ao Pai e de íntima unión con El, senón tamén de amor e preocupación polos seus que quedan neste mundo. Todos nós estabamos xa no pensamento de Xesús na súa oración sacerdotal. El sabía das dificultades que iamos atopar no noso camiño cristián. Por iso non quere abandonarnos: pide sobre nós a axuda do Pai, prométenos a súa presenza continuada -de feito o día da Ascensión díxonos “eu estarei sempre convosco ata a fin do mundo”-, e finalmente, envíanos o seu Espírito para que en todo momento nos guíe e anime, e sexa o noso avogado e conselleiro. Dende logo non podemos dicir, con toda esta oferta do Señor, que esteamos sos… E sen embargo, segue aparecendo na súa Igrexa e en nós o desánimo. Desánimo polo paso dos anos, porque cremos que a Igrexa perdeu influencia na sociedade, polo secularismo reinante... Non será pola nosa baixa forma espiritual? Propoñámonos facer exercicio, exercicios, para abrirnos ao Espírito que quere encher, unha vez máis, as nosas mentes e corazóns para fortalecer a nosa fe, e para animarnos na tarefa, na misión, de anunciar o seu nome a todos. Ven Espírito Santo! Para vivir con enerxía, alegría e creatividade glorificando a Deus no noso mundo, na nosa realidade.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Juan José González. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Despois da celebración da Ascensión do Señor, comezamos a semana do Espírito. Como comunidade cristiá, como Igrexa, e do mesmo xeito que fixeron os apóstolos reunidos con María, é tempo para invocar ao Espírito Santo: a promesa do Señor. O evanxeo de hoxe sitúase antes dos acontecementos pascuais. Os apóstolos, despois de convivir con Xesús uns tres anos, cren chegar a entendelo: “agora falas claro”, agora “cremos que saíches de Deus”; con todo, Xesús parece que o pon en dúbida cando pregunta: agora credes? Sabe que a proba é inminente e que os seus amigos van a abandonar. Sabe que só a admiración e amizade é o que une os discípulos con el, e que, polo tanto, fáltalles a verdadeira adhesión a El, a da fe. Por iso o Mestre quere darlles ánimos. A mera amizade con El é debilidade ante a proba, en cambio a fe nel tórnase fortaleza ante a adversidade que se aveciña. Podemos preguntarnos: Ata que punto é sólida a nosa fe en Xesús, sobre todo cando se ve confrontada ante as loitas, ante os problemas, ante a enfermidade, ante o mal? Aceptamos e abrazamos as cruces da vida e os compromisos que nos trae? Non estaremos afastándonos de todo compromiso ou pasando de longo? Cantas veces abandonamos a Cristo cando os seus criterios de vida son contrarios ao noso gusto ou á moda da sociedade. Pero Xesús mesmo séguenos dando ánimos co seu Espírito de fortaleza que vén na nosa axuda. Nesta semana do Espírito, semana do Apostolado Segrar, pedimos, por medio de María, que derrame o espírito de fortaleza sobre todos os cristiáns, particularmente os laicos no seu compromiso de ser Igrexa no mundo.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Juan Carlos Rial. Música © Mingos Lorenzo. _______________ O triunfo de Xesús, a súa Ascensión, leva consigo o alento para evanxelizar: "ide ao mundo enteiro". O primeiro sinal de que é unha evanxelización á maneira de Xesús é que aqueles que así actúen "votarán demos no seu nome". Unha fe que non libera, que non abre horizontes, que non convence dos beneficios do servicio fraterno, non tería a misión encargada por Xesús. O triunfo de Xesús, o seu sentarse á dereita, corrobora esta obra misioneira: os signos que acompañan esta obra son os da humanidade, os da tenrura…
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Francisco Cabaleiro. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Xesús volve o carón do Pai, e promete aos seus discípulos, que a oración que lle dirixan ó Pai no seu nome, será escoitada. Pai e Fillo están unidos, e os seguidores do Fillo, tamén están unidos ó Pai. O Pai ama o seu Fillo, e a todos os seus fillos, que somos nós. Estando unidos a Xesús, estámolo tamén co Pai. Nesta unidade ten senso falar do poder da oración como cristiáns e fillos que somos. Os nosos feitos, oracións, as nosas voces, únense ás de Cristo. É o mesmo Xesús, quen presenta nas súas mans ó Pai, as nosas peticións. Por iso o Pai escoita sempre as nosas oracións. Orar é intimar con Deus, cun Deus que quere a nosa salvación. El ámanos antes de que nós o descubramos e amemos. O noso Pai ámanos, e xunto con Xesús e o Espírito escóitanos antes incluso de dirixirnos a El.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Francisco Cabaleiro. Música © Mingos Lorenzo. _______________ A tristura dos discípulos ante a partida de Xesús, está destinada a trocarse en ledicia. Xesús, hoxe, é expresivo cando di en que consiste a ledicia para aqueles que o seguen. Fálanos da muller que dá a luz e os seus sentimentos, primeiro de dor, e logo dunha ledicia inigualable. A verdadeira ledicia pasa a veces pola dor e a renuncia. A ledicia da Pascua de Cristo, a través da morte, alumea un novo amencer e salvación para toda a humanidade. Somos persoas alegres? É una característica das nosas comunidades? A morte e Resurrección de Xesús xera nova vida. O gran de trigo ten que morrer para dar froito. Así como a muller sofre, pero logo énchese de ledicia ante a nova vida que brota dela… pásalle á Igrexa ó longo da súa existencia. Segue xerando fillos, moitas veces con dor e esforzo. A auténtica ledicia non existe sen esforzo e sacrificio.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Francisco Cabaleiro. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Este xoves, durante moito tempo, era o día que celebrabamos a festa da Ascensión, trasladada agora para o vindeiro domingo. Os apóstolos non entendían as verbas de Xesús: “dentro dun pouco xa non me veredes”... logo, daríanse conta que lles falaba da súa morte inminente. “E dentro doutro pouco volverédesme ver”… xa lles estaba a anunciar a súa Resurrección. A última palabra non é a morte, non é o fracaso. Todo o contrario. A vida, a Resurrección vence, e Xesús segue presente entre nós, dun xeito misterioso pero real. Moitas veces preguntarémonos, e non entenderemos, por que nas nosas vidas ás veces temos que pasar pola morte, a renuncia ou a dor. Morte e Resurrección van unidas, temos momentos de luz e momentos de escuridade. A Eucaristía lémbranos a presenza de Xesús entre nós. Non nos debemos desalentar. El está connosco todos os días ata a fin dos tempos.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Francisco Cabaleiro. Música © Mingos Lorenzo. _______________ O Espírito, ademais de defensor, tamén é mestre. Os seguidores de Xesús a miúdo non entendían o que lles dicía. Moitas veces, na Palabra de Deus, escoitamos: “entón, entenderon a partir de aí, o que Xesús lles quería dicir cando…” A intelixencia da verdade, entendida polo home, vén da man do Espírito. El guíanos á verdade completa. Esa verdade vén da unidade do Pai, o Fillo e o Espírito. A Pascua e Pentecoste é un antes e un despois nos discípulos. Non só no ánimo, senón sobre todo na comprensión da persoa de Xesús a da súa doutrina. O libro dos Feitos dos Apóstolos, é unha crónica clara de como o Espírito guiou ás primeiras comunidades, igual que hoxe guía as nosas comunidades, e a cada un de nós. Deixémolo actuar e atoparemos a Plenitude da vida pascual e a plenitude da verdade de Xesús.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Francisco Cabaleiro. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Xesús lémbralles ós seus a volta ó Pai. Ese volver ó Pai dá senso á misión de Xesús. É necesario que suba ó Pai, a pesar da lóxica tristura dos discípulos, para poder enviar o Espírito, o Paracleto. Este é o mellor agasallo que Xesús fai aos seus. O Espírito vén desautorizar e condenar ao mundo, facéndolle ver a inocencia daquel a quen xulgaron, condenaron e mataron, Xesús. Este é glorificado ante a humanidade. Non podemos estar tristes, Xesús na súa Ascensión non nos deixou sos. El está connosco, todos os días, de xeito invisible, pero real. O seu Espírito é animador da comunidade de fillos e fillas de Deus. Se cremos isto e vivimos así, no noso corazón, non haberá espazo para o desánimo nin a tristeza. Xesús está presente na Eucaristía, faise comida na nosa andaina, o Espírito fai posible atopalo no pan e no viño, como Corpo e Sangue.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Francisco Cabaleiro. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Xesús segue anunciando dificultades: “botaranvos das sinagogas, e chegará un tempo no que, quen vos dea morte, pensará que dá culto a Deus”. O sufrimento dos cristiáns é a continuación do sufrimento de Cristo. Xesús quere que cando cheguen eses momentos, permanezamos fortes na fe. Temos que ser testemuñas de Xesús e da súa Boa Nova. Xesús prométenos o seu Espírito. A súa forza é necesaria para poder dar testemuño. O Espírito será o noso defensor. Os cristiáns non o tiveron fácil, nin o temos. Seguir a Cristo non é tarefa doada. A cruz de Cristo é extensible a todos os seus seguidores. A fidelidade a Xesús, á súa mensaxe, e o seu anuncio, é normal que suscite incomodidade. Ó mundo moléstalle que lle lembren as situacións de inxustiza, as situacións contra a dignidade humana… Ser testemuña do Evanxeo de Xesús, leva moitas veces consigo sufrimento e martirio. Sexamos valentes no mundo de hoxe, sexamos testemuñas de Xesús coa forza do Espírito.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Juan Carlos Rial. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Xesús fai unha promesa de presenza que esixe: Buscar: El está , pero faise presente a aquel que o busca; vixiar: nunca se atopa da mesma forma, á mesma hora, no mesmo lugar…; responder: pide sempre unha resposta: pode pedir que o escoites, que o axudes, que deas testemuño; estar: non todo é cuestión de falar ou facer, as veces o máis importante é saber estar, saber estar na súa presenza.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano José Manuel Martínez. Música © Mingos Lorenzo. _______________ O Evanxeo de hoxe preséntanos con claridade cal é a realidade da persoa humana: coherencias e incoherencias, seguimentos e abandonos, egoísmos e entregas, amores e odios. Tradicionalmente atribuíuse ao mundo a parte negativa da realidade humana, coma se esa parte fose allea a nós e fose extrínseca. Necesitamos asumir, se aínda non o fixemos, que esa polaridade é característica da persoa e a propia persoa é a que ten que ir modelando, formando e aumentando unha imaxe cada vez máis concordante coa mensaxe de Xesús. Só desde a idea de ir cambiando e transformando a vida particular de cada un, podemos ir falando dunha auténtica transformación do mundo. Non debemos ter medo ás contradicións que se dan na persoa mesma. Máis ben debemos ter medo á escuridade de non saber cal é o camiño verdadeiramente construtor e base da nosa vida como crentes.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano José Manuel Martínez. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Continuando co amor, o Evanxeo de hoxe recalca o amor entre os irmáns e as irmás na fe. Un amor que debe ser: operante, benfeitor e concreto. Amar é gastar a vida, empregar a vida, utilizar a vida… para dar VIDA. Este é o froito de estar enxertados á vide, que é Xesús. O froito é o Amor. Así o entendeu o Apóstolo Santiago ao dicir: “Se algún irmán ou irmá está espido ou carece do mínimo para vivir con dignidade, e algún de vós lle di: “Vai en paz, quéntate e fártate”, pero non fai nada nin lle aporta nada, de que serve? Así tamén a fe, o seguimento de Xesús, se non ten feitos, está realmente morta”. A vida cristiá é unha continua renovación dese amor pola mensaxe de Xesús traducida en obras concretas, sinxelas e construtoras.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano José Manuel Martínez. Música © Mingos Lorenzo. _______________ “Obras son amores y no buenas razones”, di o refrán castelán. E parece feito á medida deste Evanxeo de hoxe. O amor leva consigo, inevitablemente, un compoñente de compromiso asumido de xeito innato e case involuntario. Na nosa vida cotiá, continuamente facemos xestos e accións polas persoas queridas, polas persoas próximas, pola nosa familia. A nosa adhesión á persoa de Xesús non significa o noso seguimento a unha persoa física. Supón asumir todo o que leva consigo esa persoa: os seus sentimentos, os seus desexos, os seus traballos, as súas inquedanzas. Niso se traduce o amor á persoa de Xesús, o amor aos seus mandamentos, a permanencia no seu amor. Ese amor traducido como inquedanzas e desexos. Pero teñamos claro que ese amor é voluntario, espontáneo, sincero, pleno e permanente; que se alimenta día a día co noso trato con Aquel que nos ama ata o extremo.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano José Manuel Martínez. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Hoxe meditamos un evanxeo no que podemos imaxinar a Xesús rodeado dos seus amigos, os Apóstolos, e seguramente no Cenáculo. Un ambiente de especial proximidade e un momento no que Xesús lles transmite as súas últimas ensinanzas. Para que poidamos dar froitos bos, necesitamos e debemos estar unidos á persoa de Xesús. A súa mensaxe é a única verdadeira e fiable para construír, para salvar, para edificar, para solidificar. Fóra desa mensaxe non hai Vida, non hai dignidade, non hai humanización. Fóra da súa persoa só podemos atopar desigualdade, inxustiza e morte. O compromiso de coherencia é claro: unidos á Vide, é dicir a Xesús, seremos xeradores e produtores de froitos vitais para os nosos irmáns e irmás, froitos de Vida e de Esperanza.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano José Manuel Martínez. Música © Mingos Lorenzo. _______________ “Déixovos a paz, douvos a miña paz… non se acovarde o voso corazón”. Esta frase de Xesús transmítenos unha realidade auténtica que se trata de que a súa mensaxe é segura, é fiable, é veraz; e, polo tanto, aporta paz á persoa seguidora de Xesús. Tamén aporta forza e valentía diante de tantos atrancos da vida. Trátase dunha ensinanza que lles imparte aos Apóstolos pouco antes de pasar pola Paixón e a súa Morte. Ante situacións de dor, de soidade, de desalento, de caídas, de tristura, lembremos: “O Príncipe deste mundo non ten poder sobre min”. A loita entre o Ben e o Mal tivo o seu resultado definitivo fai máis de 2.000 anos. O Ben gañou ese enfrontamento e para sempre. Nós somos os encargados de continuar eliminando e barrendo esas parcelas de Mal que nos imos atopando no transcurso de cada día.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano José Manuel Martínez. Música © Mingos Lorenzo. _______________ O Evanxeo de hoxe segue a facer referencia a aqueles diálogos que mantivo Xesús cos Apóstolos e nos que os ía formando para que tiveran clara a súa persoa e a súa misión. Xesús inicia o diálogo con Tomé, ese Apóstolo crente e non crédulo. Crente porque se cuestiona a súa fe, porque se propón o seu seguimento, igual ca o resto. Xesús afirma unha vez máis que El é home e Deus ao mesmo tempo. Que as súas verbas responden ao plan de Deus para a humanidade. Unha humanidade divinizada e unha divindade humanizada en cada persoa, en cada situación e en cada acontecemento. “O que crea en min, fará el tamén as obras que eu fago”. O seguimento da persoa e da mensaxe de Xesús levan, sen ningunha dúbida, a facer posible a extensión do seu Reino neste mundo. Todos e cada un e cada unha de nós somos os continuadores do traballo de Xesús nas nosas vidas e ao noso redor.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Juan Carlos Rial. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Esta parábola non nos pide que sexamos persoas activas, que “fagamos cousas”. Non valora as persoas segundo o número de boas obras que fixeramos. É posible que esteamos acostumados a valoralo todo en función dos resultados de produción, que é un criterio económico; pero este non é o criterio de Xesús cando fala de dar froito, sobre todo porque pensa nas persoas. Os froitos que podemos dar non son “medibles”; moitas veces nin os vemos, pero están.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Javier Alonso. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Neste ano xubilar Xosefino celebramos esta festividade de San Xosé Obreiro. O Papa Francisco lémbronos na carta “Patris corde” que o artesán de Nazaret, esposo de María, foi un pai traballador. O labor de cada día realizouno non só naquel pobo, sacou adiante a súa familia como refuxiado en Exipto. Os evanxeos non poñen nel verba ningunha, pero o seu traballo silencioso foi o de facer o proxecto de Deus. Que mellor obreiro para comezar a construír o Reino no santuario da vida e no fogar do Fillo de Deus? Na viaxe do Papa Francisco a Kenia en 2015 lembrou os tres “T” imprescindibles do desenrolo humano: terra, teito e traballo. San Xosé procurounos na terra de Nazaret, no teito dun fogar e no traballo de carpinteiro. Que neste tempo de crise a ninguén lles falten. Xesús, en verbas do Papa Francisco, aprendeu de San Xosé o valor, a dignidade e a ledicia do que significa comer o pan que é froito do propio traballo.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Javier Alonso. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Ti o es todo. A casa non está baleira, o camiño non e descoñecido, o encontro faise na verdade e a vida non é soidade. Xesús ves facer fogar connosco para que nós esteamos a vivir en Ti. Pon a túa tenda no medio de nós e nós camiñamos por vieiros de vida ata descansar contigo. Carga, Señor, no teu lombo esta ovella perdida. Leva con amor sobre ti o que está desvalido. Bo Samaritano sándanos na pousada do teu fogar. Estar contigo é o maior agasallo. Máis non se pode pedir. Sentar ao teu carón e sentir o latir do teu peito. Partir o pan da vida e sermos refuxiados da intemperie do medo e da incerteza. Compartir a conversa da fraternidade e ollar o futuro en eternidade. Contigo facemos camiño. Contigo vivimos na verdade. Contigo sempre estamos na vida. Contigo estamos no Pai e somos irmáns. Contigo temos saudade de vivirmos no teu fogar.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Javier Alonso. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Celebramos a festividade de Santa Catarina de Siena patroa de Europa. Doutora da Igrexa coa sabedoría dos sinxelos. Predicadora do Evanxeo coa verba do corazón. Paixón de ofrenda en Cristo unida. Coñecendo a Xesús coñeceuse a si mesma. Non separou a Cristo do seu corpo que é Igrexa. Desde o silencio e a soidade converteu o seu labor en traballo pola unidade e a paz. As súas epístolas chegaron ao sucesor de Pedro clamando conversión. Na súa curta vida, 33 anos, espallou o recibido do Señor polos camiños de Europa. Un tempo marcado pola terrible peste, polas guerras e divisións, por unha Igrexa fragmentada e enfrontada, Catarina é lumieira de Cristo. Celebramos a vida dunha muller, cristiá, consagrada, sabia e valente. A sabedoría de Deus é máis grande que a dos homes. A Historia está escrita coa vida dos sinxelos. Na debilidade dos febles amósase a forza do Espírito.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Javier Alonso. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Por causa das máscaras os lentes póñense opacos. A vista queda turba, a mirada non é clara. E vemos o mundo dun xeito nada axeitado. A mirada sobre os demais queda confusa. Como queres ver o mundo, os demais, a vida, a historia e a ti mesmo? Con corazón e vida ou como tribunal? E pomos os lentes da balanza da nosa xustiza proclamando o que está ben e o que está mal. E con iso chega? A ollada do Pai vértese sobre de nós cun corazón compasivo. As entrañas dunha nai que agarima o filliño no colo e arrolan no meniño adormecido cantares de paz. Non teñas medo, eu estou contigo. Non vin para xulgar, senón para dar vida. Queres vivir? Respira o alento do Espírito. Deixa que a vida estea en ti, estea en todos. A palabra da nova alianza está escrita no corazón. A vontade do Pai xa é o ADN do noso ser.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Javier Alonso. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Día de festa e o templo resplandecía en fermosura. E Xesús pasea lembrando a sabedoría de Salomón, e “aquí está quen é máis que Salomón” e este é o que é máis que o templo. Para crer necesitamos confiar, superar barreiras que cegan o entendemento. Precisamos do colirio que limpe os ollos, luz que alumee camiños. Para crer precisamos esquecernos de nós mesmos. Sabermos que o Espírito penetra coa verba fecundante ata o máis íntimo do ser. Para crer fai falla deixar individualismos, establecer novos vieiros, deixar transformar o un en todo, o feito en Gracia, a vida en Amor. E Cristo pasea, camiña, acompaña os corazóns inquedos. Es ti ou temos que esperar? Podemos escoitar “eu son a luz do mundo, eu son a auga viva, eu son a resurrección e a vida”. Poderemos gustar: ti es todo en nós e nós somos un en ti.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Javier Alonso. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Somos moi dados a darmos consellos, dicir o que teñen que facer os demais e solucionar os seus conflitos, tanto os internos como os de relación. Estamos afeitos a sermos guieiros, encamiñar a vida e ter a solución aos problemas sociais, económicos e ata de orde mundial. Somos quen de ocupar o posto de mando, dar ordes e por o rumbo ao buque, aínda que se estampe contra un iceberg. Somos quen de falar de empatía, resiliencia e “outros palabros” da psicoloxía, por obxectivos e adaptar a linguaxe á nosa razón. Pero, pornos no lugar do outro? Intentar entender o seu corazón? Dispornos a entregar a vida? Abre os ollos e mira ao pastor. Abre o corazón e déixate guiar. O Señor Resucitado deixou mallar no seu corpo, furar a súa carne, pendurar coma un criminal. O Pastor polas ovellas, o inocente polos culpables. Ser discípulo é camiñar detrás de quen nos ama.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Juan Carlos Rial. Música © Mingos Lorenzo. _______________ O evanxeo presenta ao resucitado como un pastor que ten unha relación particular con cada un de nós, o que vai diante da comunidade dos discípulos, diante da igrexa. Pastor e ovella son conceptos afastados para todos nós, pero aínda así somos capaces de imaxinar a situación. A metáfora da ovella non se asocia, como no noso mundo, a pasmón, con valoracións pexorativas de uniformidade e masificación, senón que significa estar coidado, protexido, sentirse en boas mans.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Xosé Manuel Pereira. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Lemos hoxe a pasaxe final do capítulo 6 de San Xoán, coas reaccións que produce o discurso de Xesús sobre o Pan de vida. Cando pasamos do comer ata fartar, a asumir na vida a configuración coa persoa de Cristo, entón son moitos os que abandonan: “dende aquela moitos dos seus discípulos botáronse para atrás e xa non andaban con el”. Mentres nos movemos no ritualismo, no máxico, no cumprimento, é fácil seguir. Pero cando queremos asumir na vida o Evanxeo e a súa forza transformadora, da nosa propia vida e da nosa sociedade; cando queremos que a Eucaristía sexa a forza que nos renove, entón resulta algo máis complicado. Pero con todo, nós dicimos coma Pedro: Señor, a onda quen imos ir? Ti tes palabras de vida eterna e nós cremos e recoñecemos que Ti es o Santo de Deus.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Xosé Manuel Pereira. Música © Mingos Lorenzo. _______________ O final do discurso do pan de vida é xa claramente eucarístico. Antes falaba da fe: de ver e crer no Enviado. Agora fala de comer e beber a carne e o sangue do Fillo do Home. O froito de comer e beber a Cristo, é o mesmo que o de crer nel: a vida eterna. Agora ben, todo isto convídanos a pensar se a nosa celebración da Eucaristía produce en nós eses froitos dos que nos fala Xesús. Como sinala o Papa Francisco: vivamos a Eucaristía con espírito de fe, de oración, de perdón, de penitencia, de ledicia comunitaria, de atención ás necesidades do irmán e da irmá que camiña connosco. Non pode haber cristián sen Eucaristía; pode haber boas persoas, sen dúbida, aínda persoas moi relixiosas, pero non cristiáns. Que pena dá cando mercadeamos coa Eucaristía: canto custa unha misa?, que lle debo pola misa?. Cando a cosificamos: a miña misa, polos meus defuntos. Cando a convertemos só nunha obriga...
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Xosé Manuel Pereira. Música © Mingos Lorenzo. _______________ O discurso de Xesús na Sinagoga de Cafarnaúm sigue adiante. A idea central segue a ser a fe en Xesús como condición para a vida. Hoxe engádese un novo matiz a esa fe: “Ninguén pode vir a min se non o trae o Pai que me mandou”. Preséntase a fe como un don de Deus, ao que se resposta coa decisión persoal. E xa definitivamente ao final da lectura de hoxe parece que cambia o discurso e entramos na segunda parte, todo apunta xa á Eucaristía. Xesús xa nos fala claramente de comer, o que coma deste pan vivirá para sempre. Nós cando celebramos a Eucaristía temos a sorte de que cremos nel, de que o recoñecemos, e ademais sabemos que a fe que temos é un don de Deus, é el o que nos atrae.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Xosé Manuel Pereira. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Seguimos lendo, neste día de San Anselmo, o discurso do pan da vida. Hoxe entra na parte central e decisiva do discurso. Hai dúas partes moi claras, unha que fala da fe en Xesús, e outra que fala da Eucaristía. Hoxe escoitamos a primeira parte: quen ven onda min, o que cre en min, o que ve ao Fillo e cre nel... Está claro que nos fala da fe en Xesús e das súas consecuencias: o que cre nel non pasará fame, non se perderá, terá vida eterna e a resurrección no derradeiro día; porque esa é a vontade do Pai, que para iso baixou Xesús do ceo. Esta primeira parte fálanos polo tanto que necesitamos fe como preparación para a Eucaristía. Somos convidados a crer nel, antes de sentarnos á mesa con el. A Eucaristía ten pleno sentido cando se celebra na fe e dende a fe.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Xosé Manuel Pereira. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Situados aínda no terreo máxico, a xente pide sinais para poder crer, e, como provocando a Xesús, dinlle: Moisés si que fixo sinais, deulles o maná. O que ven a continuación é un longo discurso de Xesús sobre o pan verdadeiro. E fala do pan que multiplicou o día anterior, do maná no deserto, e do Pan que Xesús quere anunciar. Todo xira arredor dunha cita do Salmo 77: “deulles a comer pan do ceo”. A partir da experiencia da multiplicación do día anterior, e do recordo histórico do maná, Xesús leva aos que o escoitan, cara a unha intelixencia máis profunda do Pan que Deus lles quere dar, que é el mesmo, Xesús. Se no deserto o maná foi unha proba da proximidade de Deus, agora mesmo quere darlle á humanidade o Pan verdadeiro, Xesús, no que hai que crer. Sempre é parecido o camiño: da anécdota do milagre hai que pasar á categoría do “Eu son”, aquí o “Eu son o pan de vida”.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Xosé Manuel Pereira. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Durante esta terceira semana de Pascua leremos no capítulo 6 de San Xoán o discurso do “pan da vida”. Comeza coa xente na procura de Xesús e coa advertencia de Xesús: “buscádesme non porque vistes sinais, senón porque comestes pan ata vos fartar”; o evanxeo sitúase no día seguinte á multiplicación do pan e dos peixes. Remataremos a semana comprobando que efectivamente son moitos os que se botan atrás, porque era dura a súa doutrina. Cos seus milagres, Xesús quere que a xente capten a súa persoa, o seu misterio, a súa misión. Porque a obra de Deus é: que creades naquel que El mandou. Moitas prácticas de piedade poden ser un camiño de achegamento a Deus; pero cando nos quedamos no máxico, no superficial, non nos acaban levando a Deus. É coma a semente sen fondura, nace xa, pero morre deseguida.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Juan Carlos Rial. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Preséntase Xesús no medio dos seus discípulos; eles non esperan ao seu mestre. É Xesús quen toma a iniciativa; preséntase cando e onde quere. Móstrase aos seus discípulos. No relato sobresaen tres preguntas que Xesús dirixe aos apóstolos: Por que vos alarmades? En máis dunha ocasión estaban asustados. Varias veces lles repite: non temades. Por que hai dúbidas no voso interior? A perspectiva do fracaso cáusalles terror. O maior inimigo que teñen é a falta de fe. Tedes algo para comer? O resucitado ten interese en compartir con eles a mesa; quere ofrecerlles un signo polo que poidan identificalo: o xesto de partir o pan.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Gonzalo Otero. Música © Mingos Lorenzo. _______________ El Evangelio de este sábado nos hace capaces de adentrarnos plenamente en esta escena de la barca, que sale de noche a faenar. Seguramente pueda reflejar la escena de nuestra propia vida personal, e incluso de la vida de comunidad parroquial, religiosa, o de la propia Diócesis. Cuando se hace de noche en todos los sentidos, cuando arrecia el viento contrario y se encrespan los acontecimientos, cuando se nos junta todo en contra y perdemos los ánimos, cuando pasa esto y a Jesús no lo tenemos a bordo, porque estamos nosotros distraídos o porque él nos esconde su presencia, no es extraño que perdamos la paz y el rumbo de la travesía. Si a pesar de todo, supiéramos reconocer la cercanía del Señor en nuestra historia, sea pacífica o turbulenta, nos resultaría bastante más fácil recobrar la calma. Cristo Resucitado se nos muestra cada día como Palabra salvadora que nos habla e ilumina, él mismo se nos da como alimento para nuestro camino. Su presencia ciertamente es misteriosa como para los apóstoles en la barca, pero por la fe tenemos que estar atentos siempre y saber escuchar en el corazón ese susurro: “Soy yo, no temas”, “no tengas miedo, yo estoy contigo”, “Hombres de poca fe, ¿por qué dudáis? ¿por qué tenéis miedo?”.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Gonzalo Otero. Música © Mingos Lorenzo. _______________ El Evangelio de hoy nos presenta el milagro de la multiplicación de los panes y los peces. Jesús, sintiendo compasión ante tal multitud, obra este signo. Nadie sin alimento. Jesús invita a los apóstoles a que sean artífices de la caridad y de la generosidad. Cuántos hombres y mujeres de fe a lo largo de la historia han sentido esta vocación, esta dedicación pastoral de compartir, de multiplicar los bienes y alimentos para sofocar el drama de la pobreza y del hambre. Contemplando, amando y sirviendo al mismo Jesús en los pobres, besando sus manos, lavando sus pies, curando sus llagas. En nuestro mundo moderno, también desconcertado y hambriento, Jesús nos invita a los creyentes a la continuada multiplicación de su Pan, del alimento a quien más lo necesita. Nos dice San Pablo que la caridad de Cristo nos apremia, nos urge. La caridad siempre es urgente, siempre es compasiva y generosa. Donde hay caridad y amor, allí está el Señor. Ayúdanos Jesús Resucitado a buscarte, amarte y servirte en el cuerpo sufriente de los hermanos, en todos aquellos que, entre nosotros, sufren las trágicas consecuencias económicas y laborales de esta pandemia que sufrimos.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Gonzalo Otero. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Cada uno de nosotros seguramente hemos hecho hace tiempo en nuestra vida la opción de acoger a Jesús como el enviado de Dios. Hemos experimentado que es Él quien da sentido pleno a nuestra existencia, y nos esforzamos por seguir su estilo de vida. Estamos guiándonos, no con los criterios de la tierra, sino los del cielo, como decía Jesús a Nicodemo. Esto supone que nos esforzamos cada día en ir asimilando vitalmente las categorías y enseñanzas del Evangelio, que en estos días nos ha repetido uno y otra vez que el que cree y sigue a Jesús posee la vida eterna. Esto nos llena de una profunda alegría pascual y a la vez de un generoso compromiso como cristianos. Cada vez que participamos en la Eucaristía, acudimos a la escuela de Jesús, escuchamos su Palabra, nos dejamos iluminar por el ejemplo de Jesús y los apóstoles, por el ejemplo de entrega de tantos y tantos cristianos, para los que fe y vida, forman un vínculo indivisible.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Gonzalo Otero. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Tanto amó Dios al mundo. Dios nos ha demostrado históricamente su amor. Quiere la vida eterna de todos, por eso ha enviado a su Hijo Jesucristo. Dios ama. Ama a todos. Al mundo entero. Lo propio de Dios no es condenar, sino salvar. Dios nos ha revelado su rostro de misericordia en Jesús vivo y resucitado. ¿Y nosotros? Nosotros tenemos la total y tremenda libertad de aceptar o no el amor de Dios. Quien decide creer en Jesús acepta en sí mismo, la vida de Dios. El que no, él mismo se condena, él mismo rechaza esa vida y comunión de amor. Somos en cada momento nosotros mismos los que decidimos y aceptamos estar con Dios y sentirnos amados y perdonados, o sencillamente separarnos de Él. Muchos prefieren no dejarse iluminar por la luz, porque quedan en evidencia sus obras. Es una luz que tiene consecuencias en el desarrollo de nuestra vida cotidiana. Jesús ha muerto por todos. Es la prueba del amor que Dios nos tiene a cada uno. Tú y yo, somos amados profundamente por Dios. He sido salvado por Jesús cuando se entregó a la muerte de cruz y fue resucitado a la vida nueva. Puedo desconfiar de muchas personas y de mí mismo. Pero la Pascua que estamos celebrando nos recuerda: tanto me ha amado Dios, que ha entregado por mí a su Hijo. Para que, creyendo en él, y siguiéndole, me salve y tenga la vida eterna.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Gonzalo Otero. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Con afirmaciones cada vez más profundas, en los evangelios de esta segunda semana de Pascua, Jesús va conduciendo a Nicodemo, y a nosotros también, a un conocimiento mejor de lo que significa creer en Él. Jesús se queja de la poca fe de los sabios de Israel representados por Nicodemo. Nicodemo, que habla en plural representando a los judíos es interpelado por Jesús. Le reprocha la falta de una fe sencilla, de que los entendidos de Israel, no reconozcan al Mesías enviado de Dios. Jesús presenta con toda profundidad del misterio de la Pascua. Él es el hijo de Dios, el que ha bajado de Dios, y después de su muerte en la cruz, sube de nuevo al cielo. Los que sepan ver y creer en Jesús como Salvador levantado en la Cruz y glorificado en la Gloria tendrán la vida eterna. ¿Y nosotros? ¿Preferimos vivir en la oscuridad y en la tiniebla del pecado, por no aceptar las consecuencias de aceptar la luz de Cristo Resucitado? ¿no es verdad que también hoy muchos creyentes, muchos sabios y estudiosos, podemos sentir la tentación de preferir no aceptar la profundidad de Cristo y su Evangelio, porque eso nos obligaría a cambiar, a convertirnos, a renacer?
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Gonzalo Otero. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Nos presenta el evangelio la hermosa escena de un nuevo encuentro. Jesús acoge a Nicodemo y en plena noche, a la luz de una lámpara dialogan con calma. No importa la hora o el momento del día, Jesús nos espera y nos acoge siempre, para que dialoguemos. Primero Jesús escucha. Después responde, pero nunca se impacienta. Él razona y presenta el misterio del Reino. Jesús no impone, siempre propone. Para entender el Reino, para seguir a Jesús, es necesario nacer de nuevo, renacer del agua y del Espíritu Santo. La fe en Jesús y el consiguiente rito bautismal, conlleva cambios y consecuencias profundas en la vida del creyente. El día de nuestro Bautismo recibimos por medio del signo del agua y la acción del Espíritu la nueva existencia del Resucitado, hemos renacido, para empezar de nuevo, para ser criaturas nuevas. Como hijos de Dios, queremos en esta Pascua, hacer memoria agradecida de nuestro Bautismo, y pedir al Señor la gracia de ser capaces cada día de renacer interiormente, comenzando de nuevo.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Juan Carlos Rial. Música © Mingos Lorenzo. _______________ O tempo pascual é tempo constituínte. A presenza de Cristo resucitado vai dándolle forma á igrexa sobre a base dos apóstolos. O texto remarca a continuidade entre Xesús e a igrexa: do mesmo xeito que Xesús é enviado polo Pai, así a igrexa é enviada por Cristo. Tomás quere ver igual que os outros. A increnza deste discípulo convértese nunha confesión de fe; representa aos discípulos da 2ª xeración.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano David Romero. Música © Mingos Lorenzo. _______________ El evangelio de hoy incluye la aparición de Jesús a María Magdalena (apóstol de los apóstoles), a los dos de Emaús que regresaban a su pueblo y, finalmente, a los discípulos reunidos en torno a la mesa a quienes les reprocha su incredulidad. Incredulidad que a veces también es la nuestra, pero que no aleja al Señor Resucitado de nosotros. Nos recuerda el evangelista que solo la presencia de Jesús nos liberará de la dureza de nuestro corazón y nos transformará en verdaderos creyentes que salgan al mundo con alegría para contagiarlo, anunciarlo a las personas que no lo conocen o aún no han oído hablar de Él. En definitiva de eso trata ser cristiano: descubrir la presencia real y concreta de Dios en nuestra vida, como una persona a la cual queremos seguir porque nos enamoramos, porque descubrimos su amor. Ojalá que en esta Octava de Pascua se nos haya encendido el corazón para decir siempre con mayúsculas: Jesús es el Camino, la Verdad y la Vida.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano David Romero. Música © Mingos Lorenzo. _______________ La pesca milagrosa en el lago Tiberíades presenta la tercera aparición del Resucitado a los discípulos. El encuentro de Jesús con los suyos, que habían vuelto al trabajo, nos hace ver que la comunidad queda estéril si está privada de Cristo, pero es fecunda cuando obedece a su Palabra y vive en su presencia. Sin Jesús en la barca, el fracaso de la pesca es total, pero interviene el Señor y les dice: “echad la red al lado derecho y pescaréis”. La obediencia a la palabra produce el resultado de una pesca tremendamente abundante. Los discípulos se fiaron y experimentaron con el Señor la novedad de su vida de fe. Ya en tierra, Jesús le invita al banquete, figura de la eucaristía, que él mismo ha preparado: “venid a comer”, donde “nadie se atrevió a preguntar ¿quién eres?, pues sabían muy bien que era el Señor”. Esta es la invitación dirigida a la comunidad eclesial de todos los tiempos para volver a encontrar el sentido de su propia vocación y a poner a Jesús como Señor de la vida, de forma que, participando de las mesas de la Palabra y la Eucaristía, demos buen fruto.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano David Romero. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Hoy vemos como la primera comunidad tiene dificultades para ahondar en el misterio del Señor resucitado, y las supera empleando una doble prueba: La prueba real y material del contacto físico de los discípulos con Jesús: "mirad mis manos y mis pies...¿Tenéis algo de comer?". La otra prueba es la espiritual basada en la comprensión de la Palabra: “estaba escrito”. Por un lado el evangelista nos recuerda que la historia de Israel adquiere su sentido y se comprende sólo si culmina en el acontecimiento histórico de Jesús de Nazaret muerto y resucitado. Por otro lado, nos enseña que solo cuando los hombres se abren a la conversión y experimentan el perdón de Dios pueden comprender del todo el triunfo de la Pascua del Señor. La salvación está abierta a todos, y los cristianos tenemos la tarea de anunciar la realidad de la Resurrección del Señor y su valor como nuevo inicio de la historia humana a través de la cogida del perdón de Dios.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano David Romero. Música © Mingos Lorenzo. _______________ La aparición de Jesús resucitado a los dos discípulos de Emaús presenta el camino de fe de la vida cristiana basada en el doble fundamento de la Palabra de Dios y la Eucaristía. Esta experiencia del Señor aparece descrita a lo largo de los momentos: - El alejamiento de los discípulos de Jerusalén, es decir, de la comunidad, de la fe en Jesús, para volver a su viejo mundo y, - La vuelta a Jerusalén con la recuperación de la alegría y la fe por parte de la comunidad de los discípulos. Lucas nos enseña que la comunidad que escucha la Palabra de Dios y pone la Eucaristía en el centro de su propia vida, hace crecer en la fe y experimenta al Señor resucitado. Palabra y Eucaristía constituyen la única gran mesa de la que se alimenta la Iglesia en su peregrinar hacia la casa del Padre. Los discípulos de Emaús, a través de la experiencia en aquel caminar, descubrieron que el Resucitado está allí donde se encuentran reunidos los hermanos.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano David Romero. Música © Mingos Lorenzo. _______________ María Magdalena es una mujer llena de sensibilidad, que ha sido pecadora pero que se ha convertido, cree y ama profundamente al Señor. Se quedó al pie de la cruz y ahora llora junto al sepulcro. Podemos ver que tanto las mujeres como los discípulos no estaban demasiado predispuestos a tomar en serio la promesa de la resurrección. La Magdalena solo es capaz de ver que la tumba está vacía, han robado el cuerpo de su señor, y quiere encontrarlo para hacerse cargo de él: “dime dónde lo has puesto y yo lo recogeré”. Cuando el Señor pronuncia su nombre “María”, ella lo reconoce. Es la experiencia personal de la fe. Ahora María Magdalena recibe una misión: no puede quedarse ahí, no puede retener para sí al que acaba de encontrar resucitado sino que tiene que ir a anunciar la buena nueva a todos, convirtiéndose así en apóstol de los apóstoles. Ojalá también nosotros, ante el acontecimiento de la resurrección, nos dejemos llenar totalmente de Cristo.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano David Romero. Música © Mingos Lorenzo. _______________ El pasaje bíblico nos narra dos encuentros diferentes: el primero entre Jesús y las mujeres; el segundo entre los sumos sacerdotes y los guardianes del sepulcro. A ellas les dice Jesús: “Id a decir a mis hermanos que vayan a Galilea, allí me verán”. El acontecimiento de la resurrección es un hecho sobrenatural, y sólo la fe puede penetrarlo, como es el caso de la fe de aquellas mujeres, discípulas y mensajeras de Cristo resucitado. Mateo escribe su evangelio cuando todavía estaba vivo ese contraste entre - la comunidad cristiana del siglo I, que con la resurrección del Señor ve inaugurados los cielos y la tierra nuevos, - y las autoridades judías, que, una vez más, rechazan a Jesús como Mesías, esperando a otro salvador. La resurrección será siempre un signo de contradicción para los hombres: pero para aquellos que están abiertos a la fe y el amor, es fuente de vida y salvación.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Guillermo Juan Morado. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Buscar “los bienes de allá arriba” equivale a vivir la vida nueva que Cristo, por su Pascua, nos ofrece; significa vivir en la fe, en unión con Cristo Resucitado, dilatando nuestra mirada para contemplar todas las cosas desde la perspectiva de Dios; significa vivir en la esperanza, sabiendo cuál es nuestra meta definitiva, sin detenernos en metas parciales; supone vivir en la caridad, aprendiendo a amar a Dios sobre todo y a los demás por amor a Dios. A todo esto nos invita el Señor Resucitado: “Venid, por tanto, vosotros que sois estirpe de hombres manchados por los pecados, y recibid el perdón de los pecados. Yo soy, de hecho, vuestro perdón, yo soy la Pascua de salvación, yo soy el cordero inmolado por vosotros, yo soy vuestro rescate, yo soy vuestro camino, yo soy vuestra resurrección, yo soy vuestra luz, yo soy vuestra salvación, yo soy vuestro rey. Yo soy quien os conduce a las alturas de los cielos, yo os mostraré al Padre que vive desde la eternidad, yo soy quien os resucitará con mi diestra” (Melitón de Sardes). Tal es la existencia nueva que nos regala la Pascua. Con palabras de la Secuencia de Pascua podemos decir: “Rey vencedor, apiádate de la miseria humana y da a tus fieles parte en tu victoria santa. Amén. Aleluya”.
Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés. Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Guillermo Juan Morado. Música © Mingos Lorenzo. _______________ Sobre el misterio del Sábado Santo debemos reproducir las muy cuidadas palabras del Catecismo de la Iglesia Católica: “Cristo, por tanto, bajó a la profundidad de la muerte para ‘que los muertos oigan la voz del Hijo de Dios y los que la oigan vivan'. Jesús, ‘el Príncipe de la vida' aniquiló ‘mediante la muerte al señor de la muerte, es decir, al diablo y libertó a cuantos, por temor a la muerte, estaban de por vida sometidos a esclavitud'. En adelante, Cristo resucitado ‘tiene las llaves de la muerte y del Infierno' y ‘al nombre de Jesús toda rodilla se doble en el cielo, en la tierra y en los abismos'. ‘Un gran silencio envuelve la tierra; un gran silencio y una gran soledad. Un gran silencio, porque el Rey duerme. La tierra está temerosa y sobrecogida, porque Dios se ha dormido en la carne y ha despertado a los que dormían desde antiguo. Va a buscar a nuestro primer Padre como si éste fuera la oveja perdida. Quiere visitar a los que viven en tinieblas y en sombra de muerte. Él, que es al mismo tiempo Dios e Hijo de Dios, va a librar de sus prisiones y de sus dolores a Adán y a Eva”, dice una Antigua homilía sobre el grande y santo Sábado.