Podcasts about kinowtubce

Wąż - nowy serial BBC nakręcony w oparciu o prawdziwe wydarzenia.Zanim zaplanujecie sobie czas na obejrzenie ośmiu odcinków - zerknijcie na naszą recenzję - to dużo krócej i może oszczędzić Wam kilku godzin ;)Bo serial to nierówny - historia z potencjałem, aktorzy również, ba nawet niektóre odcinki trzymają w napięciu, a jednak niektórych rzeczy tu brakuje, a znowu innych jest za wiele. Sęk w tym, że naszym zdaniem niekoniecznie tych, co powinno.Oczywiście to tylko nasze zdanie i jeżeli się z nami nie zgadzacie, liczymy, że podzielicie się swoją opinią w komentarzu :)

Najnowszy serial Canal Plus w reżyserii Łukasza Kośmickiego już za kilka dni będzie miał swoją premierę.Klangor z Mają Ostaszewską i Arkadiuszem Jakubikiem w rolach głównych - połączenie dramatu psychologicznego z kryminalnym dreszczowcem. Pierwsze odcinki są bardzo obiecujące i można nabrać apetytu na więcej :)Recenzujemy przedpremierowo dwa pierwsze odcinki - zapraszamy!

Zabij to i wyjedź z tego miasta - jak powiedział sam Mariusz Wilczyński to film, który jest rozliczeniem się z łzawymi sentymentami, ale przede wszystkim jest to pożegnanie z rodzicami, a raczej jest to próba naprawienia nieudanego pożegnania.Jest też animacja o tych wszystkich, którzy byli ważni dla reżysera, także o ludziach kultury, którzy wywarli na niego wpływ.Film, który jest kolażem złożonym z fragmentów pamięci pomieszanych ze skojarzeniami i ze snami, a wszystko to przefiltrowane jest przez wyobraźnię twórcy.Animacja surrealistyczna, odjechaną, niepokojąca, rządząca się logiką snu.Film, który bardziej się czuje niż ogarnia umysłem.Zapraszamy na naszą rozmowę o tym filmie

Sam Levinson nakręcił Malcolm i Marie - film bardzo intymny o niezwykle trudnej, nocnej rozmowie, która przypomina pojedynek szermierczy, gdzie strony z początku się obserwują, po czym dochodzi do zwarcia, odskoku, chwili spokoju, po której jedna ze stron zaatakowała, a druga przechodziła do defensywy. Istna słowna szermierka.Warto dodać, że całość rozgrywa się na dwóch płaszczyznach - tej dotyczącej życia dwójki bohaterów, ale też mówiącej o światku filmowców i krytyków.Film, który z powodzeniem mógłby być dobrą sztuką teatralną.Zapraszamy na naszą recenzję

W Na rauszu, już obsypanym nagrodami, kandydacie do Oskara, Thomas Vinterberg wraca do swojego ulubionego tematu: bohaterowie mają lepiej lub gorzej poukładane, bezpieczne życie, a jednocześnie gdzieś tam kryją się różne emocje i dramaty, od których bohaterowie chcą uciec. Tak też jest i tutaj. Z pozoru wygląda to dość niewinnie i zabawnie – życie ze stałym poziomem alkoholu we krwi – Vinterberg kapitalnie balansuje pomiędzy różnymi nastrojami. Pomiędzy ironią, powagą, komedią i dramatem.Film do odbierania na wielu poziomach: prostym, karnawałowo-komediowym, ale i na poziomie erudycyjnym czy psychologicznym.Na każdym z nich jest to bardzo pięknie i zjadliwie podane – i może w tym tkwi tajemnica sukcesu tego obrazu.Po więcej zapraszamy na naszą recenzję

Kontrola - serial dostępny na YouTube, zrobiony bez wielkich pieniędzy przez studentkę Warszawskiej szkoły filmowej: Nataszę Parzymies.Prosta historia o skomplikowanej miłości. Serial, który potrafi zauroczyć. Tyle jest emocji ukrytych w dotyku, geście, spojrzeniu, niedopowiedzeniu. Od razu można wyczuć, że mamy do czynienia z czymś bardzo prawdziwym. Nie ma w tym histerii, przegadania - jest bardzo naturalnie i konkretnie.Serial, który potrafi zauroczyć i w którym można się zanurzyć.Więcej w naszej recenzji, na którą zapraszamy :)

Król - serial oparty na powieści Szczepana Twardocha. Powieści gęstej od emocji, z wieloma wyrazistymi i ciekawymi postaciami, pełnej zwrotów akcji, która aż się prosiła o ekranizację. No i mamy serial.Janowi P. Matuszyńskiemu udało się w miarę wiernie zekranizować tę wielopiętrową i wielowymiarową, pełną intryg powieść. Zekranizowaną, warto dodać, z wielką dbałością o szczegóły i z wieloma świetnymi kreacjami aktorskimi.Naszym zdaniem: polski serial roku.Dużo więcej w naszej recenzji, na którą zapraszamy!

Cząstki kobiety Kornela Mudruczo - bardzo bolesny, bardzo intymny, ale też bardzo ważny film. Można już teraz, w styczniu, określić go jednym z najważniejszych filmów tego roku. Film, który pierwotnie był sztuką teatralną wyreżyserowaną przez tego samego reżysera. Co ciekawe - jej premiera miała miejsce w TR Warszawa. Film, który nie jest do końca konwencjonalny (zresztą, jak cała twórczość Mundruczo), to obraz z rzadko pokazywaną w kinie sceną porodu. Najczęściej poród pokazywany jest krótko, często z oddali. Tu reżyser pokazuje nam scenę z detalami, w jednym ujęciu, prawie bez montażu. Scenę która trwa prawie pół godziny. To wbija w fotel i trudno się po niej otrząsnąć. Ogromna w tym zasługa Vanessy Kirby - zresztą nagrodzonej w Wenecji za swoją kreację. Dalej jest równie mocno i emocjonalnie. Więcej znajdziecie w naszej recenzji, na którą zapraszamy.

Erotica 2022 - polskie reżyserki, do tekstów polskich poetek i pisarek nakręciły etiudy dla amerykańskiego giganta.To autorskie wizje nadchodzącej przyszłości, przyszłości przed apokalipsą (a może zaraz po?). Przyszłości, która ma twarz patriarchatu.Powstało kino trudne, arthouse'owe, wymagające skupienia, cierpliwości i dobrej woli.Trochę za dużo tu oczywistości, za dużo banału, za dużo stereotypów, oczywistej symboliki. Ale też są tu dobrze zagrane, ciekawe kreacje.To nie jest, jak niektórzy oczekiwali, miks Opowieści podręcznej i Black Mirror i nie jest to opowieść tak wciągająca.Ma sporo minusów, ale też kilka ciekawych pomysłów i w, naszej recenzji, staramy się je wyłapać i o nich opowiedzieć. Zapraszamy!

Czwarty sezon super produkcji, czyli The Crown. Twórca serialu Peter Morgan stara się opowiadać historię Korony Brytyjskiej w miarę możliwości subtelnie, starając się przyglądać bohaterom z wielu perspektyw przez co nie ma tutaj ocen jednoznacznych.Ten sezon zdominowany jest przez wielkie osobowości, obok Elżbiety II, przez Margaret Thatcher i Księżną Dianę i relacje pomiędzy nimi i pomiędzy Dianą i Karolem.Ale jest to też serial o losach Korony, a może przede wszystkim o tym, jaką cenę trzeba zapłacić za to, że jest się dopuszczonym do rodziny królewskiej, że jest się jej członkiem.Ile w tym jest bólu, samotności, poniżenia, izolacji...Serial jest też oczywiście Żelaznej Damie, czy o dalszym odklejaniu się rodziny królewskiej od rzeczywistości, ale o tym już w naszej recenzji :)

Czy można pokazać szachy jako dynamiczną, pełną nagłych i niespodziewanych zwrotów grę?Gambit Królowej udowadnia, że tak :) Sprawia, że obserwując grę w szachy można mieć ciary.To, zresztą, dopiero początek, bo serial Netflixa, to oprócz szachów to opowieść o bohaterce żyjącej wbrew obowiązującym normom, zdobywającą męski świat i walczącą ze swoimi demonami i uzależnieniami.Świetna Anya Taylor-Joy i Marcin Dorociński jako niepokonany, radziecki Arcymistrz.Więcej w naszej recenzji, na którą zapraszamy!

„Nie ma procesów politycznych – są tylko karne i cywilne” – to zdanie pada w filmie Proces Siódemki z Chicago. Czy na pewno? Aaron Sorkin w swoim najnowszym filmie robi wszystko, aby zaprzeczyć tej tezie.Film na faktach opowiadający o jednej ze wstydliwych kart w dziejach wymiaru sprawiedliwości USA. Dyspozycyjny prokurator, stronniczy sędzia…Scenariusz znakomicie sprzężony z montażem – kapitalnie zmontowane retrospekcje ze scenami zeznań podczas procesu, które dopowiadają, korespondują, a czasami są w kontrze do tego, co zeznają świadkowie. Czyli coś co powoduje najczęściej, że film traci na dynamice, tu dzięki tym retrospekcjom dostaje dodatkowego kopa.Oprócz różnych perspektyw są tu różne postacie, mocno zróżnicowane i nie jednowymiarowe.To powoduje, że Sorkin wyrasta na jednego z głównych kandydatów do Oskara za scenariusz.Proces Siódemki z Chicago pełnokrwisty dramat sądowy, robi duże wrażenie, tym mocniejsze w obecnym kontekście społecznym i politycznym.Więcej w naszej recenzji, na którą zapraszamy!

Niedosyt - film gatunkowo dość skomplikowany i nieoczywisty, który może zaskoczyć nawet tych, którzy chodzą na filmy, powiedzmy, mocno wyrafinowane. Carlo Mirabella-Davis stworzył obraz bardzo przemyślany na każdym poziomie: inscenizacji, barw, postaci, na imionach głównych bohaterów skończywszy.Na ekranie wprost hipnotyzuje Haley Bennett.Jeden z bardziej wyrafinowanych, niepokojących i wciągających dreszczowców ostatnich lat.Po więcej zapraszamy do naszej recenzji :)

Christopher Nolan mistrzowsko opanował zdolność łączenia kina akcji, kina widowiskowego z kinem intelektualnym, dla bardziej wymagającego widza. Przy okazji ma też swoje obsesje i lubi do nich wracać. Ta trójka tematyczna to: czas, przestrzeń i tożsamość. Za każdym jednak razem potrafi on te obsesje opowiedzieć na nowo i w inny sposób. Niestety, naszym zdaniem, TENET fabularnie jest to mało skomplikowany, to nie jest wielopiętrowa opowieść, mało zwrotów akcji, mało zaskoczeń, jest zbyt przewidywalnie, czyli zupełnie inaczej niż to, do czego przyzwyczaił nas reżyser.I zanim ktoś się oburzy na taką opinię, prośba, żeby sobie przypomniał chociażby Incepcję czy Memento.Więcej argumentów dlaczego to nie będzie nasz ulubiony film tego reżysera znajdziecie w naszej recenzji – zapraszamy!

25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy – prawie każdy słyszał historię, która brzmi tak nieprawdopodobnie i przerażająco. Debiutant w fabule Jan Holoubek postanowił zmierzyć się z tematem. Istniało duże ryzyko, że powstanie koniunkturalny, żerujący na sensacji para dokument. Na szczęście tak się nie stało. 25 lat niewinności to film mniej o sprawie, a więcej o ludziach, o więzi syna z matką, o odwadze, o niezłomności, o sile woli człowieka. O tym, że mimo otaczającego okrucieństwa drzemie też w nas dobroć. Obraz nakręcony z wyczuciem i nieepatujący brutalnością, a mimo to poruszający do głębi i wstrząsający.Więcej znajdziecie w naszej recenzji, na którą serdecznie zapraszamy.

Bezpaństwowcy - serial na niełatwy i niezbyt często u nas poruszany temat obozów dla uchodźców w Australii. Ale czy do końca tylko o tym? Oglądając ten serial można odnieść wrażenie, że ogląda się opowieść więzienną, albo o ponurej korporacji.Do tego jedną z bohaterek osadzonych w obozie jest Australijka, grana przez Yvonne Strachovski, a serial oparty jest na faktach.Dodajmy, że mocno w ten projekt zaangażowała się Cate Blanchett, która go współtworzy i współprodukuje, a także w nim występuje.Więcej w naszej recenzji, na którą zapraszamy :)

Arab Blues, chociaż trafniejszy wydaje się być oryginalny tytuł: "Kozetka w Tunisie", debiut Manele Libidi. Film opowiadający o różnicach kulturowych w dość lekkim tonie, a już zderzenie z miejscową biurokracją przywodzi na myśl Bareję.Niestety czasami ociera się o banał, a potencjał miał duży (a już końcówka wydaje się być pójściem na skróty).W roli głównej oglądamy Golshifteh Farahani znaną chociażby z Pattersona Jima Jarmusha, czy Co wiesz o Elly Asghara Farhadiego.Więcej w naszej recenzji - zapraszamy!

16 filmowców i 14 krótkometrażowych produkcji, czyli projekt HBO: „W domu”. Twórcy mieli 4 tygodnie na stworzenie 10 minutowego dzieła przy zachowaniu obostrzeń, jakie nałożone zostały w związku z epidemią i czasu epidemii filmy też miały dotyczyć. Powstały obrazy niezwykłe, oryginalne i ciekawe. Dokumenty, fabuły, animacje.Wśród zaangażowanych w projekt znaleźli się: Jacek Borcuch, Andrzej Dragan, Krzysztof Garbaczewski, Renata Gąsiorowska, Magnus von Horn, Paweł Łoziński, Jan P. Matuszyński, Tomek Popakul, Jerzy Skolimowski, Krzysztof Skonieczny, Małgorzata Szumowska/Michał Englert, Mariusz Treliński, Anna Zamecka/Sung Rae Cho oraz Xawery Żuławski.Rozmawiamy o, naszym zdaniem, najciekawszych produkcjach. Zapraszamy!

Babyteeth w reż. Shannon Murphy: takich opowieści o ciężko chorujących, często umierających nastolatkach, czy też schematycznych opowieści o tym jak to panna z dobrego domu poznaje kogoś kompletnie niedopasowanego i pod swoim wzajemnym wpływem się zmieniają – było już wiele. Ta historia, wydawałoby się jakże podobna, i sądząc na pierwszy rzut oka może to wyglądać na rzecz schematyczną i ograną. Ale tak nie jest. Mamy opowieść na bardzo poważny temat, a jednocześnie dużo jest w niej lekkości, humoru, dystansu. Pełno jest obrazów tętniących życiem i optymizmem.Pierwsza miłość, która może być ostatnią, chęć życia pełną piersią, bunt, szaleństwo. Z drugiej strony rodzice działający wbrew wszelkim zasadom rodzicielstwa i ich desperackie próby zachowania wszystkich możliwych, mijających chwil.Film niejednoznaczny, nieszablonowy. Ale uwaga: film, podczas którego się uśmiechamy, a refleksja i smutek przychodzą po seansie.Po więcej o tym filmie zapraszamy do naszej recenzji.

Nasz Czas Carlosa Reygadasa, kino nie łatwe, specyficzne, kino, które jest wyzwaniem.Na pewno nie jest to prosta historia dla wielbicieli kina akcji. To jest kino, które nie opowiada historii tak, po prostu. Reygadas robi filmy nielinearne, filmy medytacyjne, filmy ze spowolnioną narracją.Wydawałoby się, że historia opowiedziana w filmie jest wtórna, jest tu osobliwa zdrada, jest rozpad związku, ale to nie wszystko. To, co najbardziej interesuje Reygadasa to jest to, co nami rządzi, to instynkty, nad którymi człowiek czasami nie potrafi zapanować.Więcej znajdziecie w naszej recenzji, do wysłuchania której gorąco zachęcamy :)Nasz Czas - opowieść o otwartym związku, którą dobrze jest oglądać z otwartym umysłem :)

Homemade - antologia kilkunastu filmów stworzonych w trakcie pandemii, w zamknięciu, lub przy dużym ograniczeniu możliwości przemieszczania się. Wielu twórców, wiele spojrzeń. Mamy tu obraz dnia, niejako "zdjęcie" rzeczywistości, ale i odjechane, krótkie historyjki. Każdy film opatrzony jest informacją, w jaki sposób powstał (smartphone, skype). Wśród twórców Nadine Labaki, Paolo Sorrentino, Ladj Ly, Pablo Larrain, Maggie Gyllenhaal, Kristen Stewart, Ana Lily Amipour, Sebastian Lelio i wielu innych. Tu mieli możliwość pokazać swoją kreatywność w ograniczonych warunkach. Jak im poszło?Wybraliśmy, w naszej rozmowie, kilka naszym zdaniem, na które warto zwrócić uwagę - zapraszamy.

Pięciu Braci Spike Lee kino mocno zaangażowane, co nie jest zaskoczeniem, w końcu takie kino właśnie ten reżyser robi. Ale, choć jest on monotematyczny, to jednocześnie jest on też nieobliczalny, dlatego, że robi te filmy w bardzo rożnych gatunkach, albo je miesza.Tak też jest i tym razem - Pięciu Braci to dość szalony miks kina wojennego z mocnymi nawiązaniami do Czasu Apokalipsy, kina drogi, kina przygodowego, kina akcji i to wszystko oczywiście podane w mocno zaangażowanym sosie.Jak to się udało? Ano niektóre rzeczy wyszły, motyw wojny w Wietnamie, próba pogodzenia się z własnymi traumami, kreacja Delroy'a Lindo - to wszystko w lekko psychodelicznej mgiełce, ale też są mocno naciągane wątki, więc całość może rozczarowywać.Więcej odnajdziecie w naszej recenzji, na którą oczywiście zapraszamy :)

Dark - sezon trzeci (a może raczej cykl?) finałowy. Tak miało być - twórcy Jantje Friese i Baran bo Odar od początku mieli pomysł na trzy sezony i tak też rozpisali ten oryginalny i wyjątkowy serial.Bardzo spójna plastycznie i intelektualnie wizja. Do tej pory niczego porównywalnego tak w kinie, jak i w serialach nie widzieliśmy.Trzeci sezon jeszcze bardziej komplikuje i tak już mocno wymagający odbiór. Mnożone są światy, wersje bohaterów, czasy.W tym całym zagmatwaniu, elementach filozoficznych, metafizycznych i naukowych, a także nawiązaniach biblijnych, przypomina nam i uświadamia co tak na prawdę ludzi napędza, determinuje, motywuje; i teraz, w trzecim sezonie uświadamiamy sobie o czym tak na prawdę był ten serial.Dobre aktorstwo, świetne zdjęcia, muzyka - dobry serial.Zapraszamy do posłuchania naszej recenzji - tam znajdziecie więcej, w tym lekki spojler - o czym, naszym zdaniem jest ten serial :) aha - końca nie zdradzamy ;)

W lesie dziś nie zaśnie nikt - pierwszy polski slasher - można już oglądać od trzech miesięcy, ale dopiero teraz pojawił się kinach, w swoim naturalnym otoczeniu i, naszym zdaniem, dopiero teraz można w pełni się przy nim bawić.Ten film to, jak mówi sam reżyser, to hołd złożony "popcornowcom" z lat osiemdziesiątych i tak najlepiej go odbierać - jako czystą zabawę gatunkiem. Ten film niczego nie udaje - jest bezczelnie prosty i przewidywalny i tak ma być :) Tu nawet jeden z bohaterów wymienia reguły, jakie występują w slasherach. Do tego otrzymujemy kilka świetnych monologów i dobrą grę aktorską w epizodach. Śmiało można powiedzieć, że pierwszy polski slasher nie ma się czego wstydzić.

W głębi lasu - drugi polski serial wyprodukowany przez Netflix, tym razem oparty na bestsellerze Harlana Cobena.Jak udało się przeniesienie książki w polskie realia? Czy druga, po 1983, polska produkcja jest lepsza? Czy ma mankamenty? A może to bez dwóch zdań zapierający dech w piersiach dreszczowiec?Zapraszamy na naszą recenzję :)

Homecoming - pierwszy sezon był wydarzeniem. Od samego początku byliśmy zaskakiwani, formą, intrygą, zdjęciami, muzyką. Wszystko trzeba było samemu, powoli odkrywać. Drugi sezon nie może być lepszy od pierwszego, bo nie ma właśnie tego elementu zaskoczenia, tej świeżości.Mimo to, nadal jest to dobra rzecz :)Wiele dopowiada do pierwszego sezonu, wiele wątków pokazuje z innej perspektywy. Nadal też udaje się utrzymać klimat jedynki.I uwaga - tu nie ma taryfy ulgowej: zaczynając oglądanie od dwójki, fakt, będzie element zaskoczenia, ale wiele może być niezrozumiałych. Naszym zdaniem warto, a nawet trzeba zacząć od jedynki, i posłuchać naszą recenzję ;) zapraszamy!

Córka Boga - najnowszy film Małgorzaty Szumowskiej, pierwszy anglojęzyczny, stąd też tytuł międzynarodowy: The Other Lamb. Swoją drogą polskie tłumaczenie troszkę zbyt łopatologiczne. Można lubić filmy reżyserki, można nie lubić, ba można nie cierpieć - ale nie można im zarzucić, że są nijakie. Są mocne, są prowokacyjne, nie pozwalają przejść wobec nich obojętnie. Ale nie tym razem. Tym razem obraz ten jest (cytując Kingsajz): "taki nijaki? no, nijaki taki". Temat mocny, ale nie można uciec od natrętnej myśli: "ja to już gdzieś widziałem", postacie nieco papierowe. Bronią się świetne zdjęcia Michała Englerta. Więcej znajdziecie w naszej recenzji, na którą serdecznie zapraszamy :)

Sala Samobójców. Hejter Jana Komasy, tytuł sugeruje kontynuację filmu sprzed kilku lat, a tak do końca nie jest. Raczej jest to zabieg marketingowy a nie kontynuacja.Oczywiście - nawiązania są, ale delikatne i nie trzeba koniecznie oglądać "jedynki", żeby wiedzieć o co chodzi w Hejterze.Bliżej temu filmowi do Bożego Ciała - sam reżyser powiedział, że te filmy są jak dwie połówki tego samego jabłka. Czuć też duch Martina Scorsese i można mieć skojarzenia z Jokerem - grubo :) ale przesady w tym nie ma.Bardzo gęsty, bardzo intensywny obraz hejterstwa i chyba pierwszy w polskim kinie tak sugestywny obraz rodzenia się tego zjawiska.Po więcej - zapraszamy do naszej recenzji :)

Matthias i Maxime to ósmy tytuł w dorobku niespełna 31-letniego reżysera. Wynik imponujący, tym bardziej, że to kolejny ważny film. Jest to jednak trochę inny Xavier Dolan: film jest spokojniejszy, bardziej stonowany. Mniej tu fajerwerków. Są bardziej wyblakłe barwy, jest dużo ciszej, nie ma krzyku, czy rozpaczy. To reżyser bardziej dojrzały, kameralny i refleksyjny, choć nadal emocje są silne. Film o relacjach, o znajdowaniu swojej tożsamości, o przechodzeniu z młodości w dorosłość pełną gębą. Xavier Dolan potrafi czarować kinem, i tak też jest tym razem. Film jest dopracowany, ze świetną ścieżką dźwiękową i błyskotliwymi, często pełnymi humoru i znakomicie podpatrzonymi dialogami.Zapraszamy na naszą recenzję tego filmu :)

Czy można mieć drugą szansę na pierwszą miłość? Czy można zrobić film o miłości, o uczuciach, o przemijaniu, który nie trąci banałem? Okazuje się, że można. Brzmi to co prawda jak slogan reklamowy, ale rzeczywiście Nicolasowi Bedosowi udało się uniknąć pułapek związanych z braniem się za taki temat. Udało się zrobić film wzruszający, śmieszny, ciepły i refleksyjny jednocześnie nie spłycając tematu. Więcej w naszej recenzji, na którą zapraszamy

Ile jest takich polskich seriali jak Wataha, gdzie możemy się zastanawiać (i mamy ku temu podstawy), czy drugi sezon był lepszy od pierwszego, czy może to trzeci sezon jest najlepszy?Właśnie jesteśmy po trzecim sezonie i wróciliśmy w nim na polsko-ukraińską granicę, do oddziału Straży Granicznej i do problemów nadgranicznych, tym razem związanych z przemytem i handlem ludźmi.Oprócz dotychczasowych bohaterów, mamy nowe postacie i takie, które dotąd były w cieniu, a teraz mają okazję wyjść na pierwszy plan. Podziwiając świetne zdjęcia, słuchając w tle dorównującej im muzyki aż chciałoby się rzucić to wszystko i wyjechać w Bieszczady ;)Zapraszamy na recenzję trzeciego sezonu :)

Dwóch Papieży Fernando Meirelles'a: wydawać by się mogło, ze to film dość hermetyczny, tylko dla zainteresowanych sprawami religijnymi, wszak opiera w dużej mierze na dialogu dwóch wielkich postaci współczesnego Kościoła katolickiego. Czy tak rzeczywiście jest?Otóż nie i to powiedzmy od razu. To film, który zainteresować może każdego. Dodajmy - przepięknie sfilmowany, w czym duża zasługa wyczucia plastycznego reżysera, a jak dodamy, że w rolach głównych mamy dwie wielkie postacie współczesnego kina: Anthony Hoppkins i Jonathan Pryce... zresztą nie chcemy odbierać Wam przyjemności odkrywania tego samemu podczas oglądania filmu, jak i słuchania naszej recenzji ;) na którą zapraszamy!

Oficer i szpieg Romana Polańskiego dreszczowiec historyczny, polityczny, a po trosze i film szpiegowski. Obraz pełen aury niepokoju i osaczenia, jak przystało na starego Mistrza thrillerów. Film, który dotyczy Francji, ale po obejrzeniu widać jak mocno dotyczy nie tylko jej i jakże mocno jest współczesny.Prześladowania, hejt, manipulacje władzy, antysemityzm. Zaszczucie jednostki, jak przegrywa ona z bezlitosnym systemem. Nie jest to może film idealny, ale i tak najlepszy od lat tego reżysera (oczywiście naszym skromnym zdaniem).Po więcej zapraszamy do naszej recenzji :)

Noah Baumbach zrobił film niebanalny, nieszablonowy i bardzo subtelny. 
Film o końcu małżeństwa, o powolnym oddalaniu się od siebie. O próbie rozstania z klasą dwojga ludzi, którzy nadal darzą się szacunkiem i uczuciem.
Film bardzo przejmujący, rozwalający emocjonalnie, a jednocześnie jest to pokazane na letnich emocjach, choć nie do końca… przynajmniej dwie sceny to emocjonalne torpedy.
Wyborne aktorstwo, jedna z najlepszych ról w karierze Scarlett Johansson i równie świetna kreacja Adama Drivera.Więcej o filmie, o aktorach, reżyserze w naszej recenzji, na którą zapraszamy :)

The Crown: trzeci sezon utytułowanego i wielokrotnie nagradzanego serialu o koronie brytyjskiej za czasów Królowej Elżbiety II. Czy nadal utrzymuje wysoki poziom? Jak udała się zmiana odtwórców głównych ról? Czy może jest jeszcze lepiej niż w poprzednich sezonach? O tym rozmawiamy w naszej recenzji, na którą serdecznie zapraszamy

Irlandczyk w reż. Martina Scorsese, jakże wyczekiwany już jest. Czy rzeczywiście, jak twierdzą niektórzy, mamy do czynienia z filmem który jest opus magnum reżysera? Czy to rzeczywiście jest arcydzieło, czy może jest to film tylko metrażowo wielki? A może jest to film spełniony wielki artystycznie? Na te pytania staramy się odpowiedzieć w naszej recenzji, na którą serdecznie zapraszamy :)

Ukryta Gra Łukasza Kośmickiego - historyczny, sensacyjno-szpiegowski thriller polityczny - tak, wszystko to tu znajdziemy :)Dobre, polskie kino gatunkowe w międzynarodowej obsadzie i w bardzo wysmakowanej formie wizualnej za sprawą reżysera, ale też Allana Starskiego i Pawła Edelmana.Bardzo dobry pomysł wyjściowy na zderzenie atmosfery zimnej wojny i walki imperiów z pojedynkiem szachowym, który wszakże jest metafora wojny.Opowieść, która może nie ma drugiego, czy trzeciego dna, nie jest filmem szalenie artystycznym, ale jest bardzo zgrabnie opowiedziana.W naszej recenzji odsłaniamy nieco kulis związanych z tym filmem - zapraszamy :)

Obywatel Jones w reż. Agnieszki Holland, film o postaci historycznej. Gareth Jones - dziennikarz, idealista - to on opowiedział światu o wielkim głodzie na Ukrainie. Postać historyczna bardzo ważna, ale nieco zapomniana. Chwała Agnieszce Holland za zainteresowanie się scenariuszem i, można rzec, "odkopanie" tej postaci.Film pokazuje rożne postawy wobec stalinowskiej rzeczywistości, wobec manipulacji i kłamstwom reżimu, ale i wobec ludobójstwa. Tak polityków, jak i, a może przede wszystkim, dziennikarzy. Opowiada o latach trzydziestych, ale odniesienia można łatwo znaleźć do naszych czasów.Film zdobył Złote Lwy na Festiwalu w Gdyni, czy słusznie? To pytanie niech zawiśnie i niech każdy sobie na nie sam odpowie. Według nas nas: wielki temat, letni potraktowany. Chciałoby się więcej i lepiej...Zapraszamy do wysłuchania naszej recenzji :)

Ikar. Legenda Mietka Kosza film twórców Ostatniej rodziny w reżyserii Macieja Pieprzycy o niesamowicie utalentowanym, acz nieco zapomnianym muzyku jazzowym. Jego życiorys to gotowy scenariusz filmowy, czy wykorzystany w pełni przez twórców? Pomysł na wyjściu był niezły: opowieść o życiu muzyka ułożyć między koncertami, kolejne jego elementy, pomiędzy utworami, aby powstała opowieść niesiona muzyką, aby to muzyka oddawała nastroje. Tylko, wydaje się, że w pewnym momencie muzyka za bardzo zdominowała film, zachwiana została równowaga i poszczególne wątki zostały poprowadzone zbyt pobieżnie, a nawet nieoczekiwanie zakończone.Dla muzyki warto :)Zapraszamy na naszą recenzję.

Joker Todd'a Phillipsa, tak, tak - tego od Kac Vegas - gdyby ktokolwiek jeszcze tego nie wiedział: to nie jest rozrywkowy film o superbohaterach. To kino, które rozwala - krótko i na temat.To bardzo wiarygodny portret psychologiczny od A do Z. Od pierwszych scen, kiedy bohater dostaje od życia kopy i to dosłownie, kiedy to stopniowo rośnie w nim frustracja, gniew, wściekłość, w końcu: chęć odwetu.To wszystko genialnie zagrane przez Joaquin'a Phoenix'a. Trudno nie uwierzyć w jego bohatera.Do tego mroczne, zgniłe Gotham. Wyraźne inspiracje Taksówkarzem i Królem komedii Martina Scorsese również poprzez świetną i ważną rolę Roberta De Niro.Może ten film to też ostrzeżenie? Może jeszcze jesteśmy w stanie zapobiec tragedii? Zapraszamy na naszą recenzję.

Niewiarygodne - serial Netflixa oparty na faktach, nakręcony na podstawie reportażu nagrodzonego nagrodą Pulitzera o poszukiwaniach seryjnego gwałciciela. Dobry, psychologiczny, wielowarstwowy, często rzeczywiście... niewiarygodny. Zapraszamy do wysłuchania naszej krótkiej recenzji.

Nagrodzone Złotą Palmą w Cannes Parasite Bong Joon-ho to tygiel gatunków. To hybryda, mix, collage. To kino dość nieobliczalne i zaskakujące. To opowieść rodzinna, obyczajowa, satyryczna, ale i dreszczowiec, a nawet horror z elementami metafizycznymi. To kino społecznie zaangażowane, a jednocześnie rozrywkowe. I to wszystko udało się zgrabnie pożenić w jednej opowieści, a język filmowy jest świetnie dobrany do konwencji.Po więcej zapraszamy do naszej recenzji. Nie zdradzamy zakończenia, tak, jak chciał reżyser :)

Ból i blask Pedro Almodóvara, film, który jest, jak się o nim mówi, najbardziej osobistym filmem w dorobku reżysera. To bilans bohatera, ale i bilans Almodóvara - to takie the best of. Sam reżyser mówi bardziej zachowawczo, że Ból i blask to trzeci element trylogii, po Prawie i Pożądaniu i Złym wychowaniu. Warto podkreślić świetne aktorstwo nie tylko nagrodzonego w Cannes Antonio Banderasa, choć jego kreacja to klasa sama w sobie.Dla tych, którzy znają twórczość reżysera zaskoczenia nie będzie, ale i tak film robi duże wrażenie.Zapraszamy do wysłuchania naszej recenzji.