Podcasts about Tokarczuk

Premiär för bokcirkeln med Marie Göranzon och Olof Wretling tre avsnitt om Nobelpristagaren Olga Tokarczuks roman Styr din plog över de dödas ben. Lyssna på alla avsnitt i Sveriges Radio Play. Styr din plog över de dödas ben är skriven av den polska författaren Olga Tokarczuk, född 1962. Romanen är från 2009 och utspelar sig i sydvästra Polen på gränsen till Tjeckien. Bokens huvudperson och berättare heter Janina, som bor i en liten vindpinad by med ett fåtal hus. Hon är kunnig i astrologi och läser i Efemeriderna, en instruktionsbok som visar när himlafenomen inträffar. En natt blir hon väckt av sin granne Tröger. Det visar sig att en man i byn, Storfot, har dött och det blir inledningen på en mystisk och thrillerartad mordhistoria. Skådespelaren Marie Göranzon och Olof Wretling, skådespelare, komiker och manusförfattare har läst och samtalar om Styr din plog över de dödas ben med Marie Lundström.Till den första träffen har Bokcirkeln läst fram till och med sidan 81 (kapitel 5) i pocketutgåvan. Boken är översatt till svenska av Jan Henrik Swahn.Skriv till oss! bokradio@sverigesradio.seProgramledare: Marie LundströmProducent: Andreas Magnell

W najnowszym odcinku porównujemy „Prowadź swój pług przez kości umarłych” Olgi Tokarczuk oraz „Śmierć w jej dłoniach” Ottessy Moshfegh. Skąd taki pomysł? Otóż od kilku lat po książkowym internecie krążą zarzuty, jakoby Moshfegh co najmniej inspirowała się Tokarczuk przy pisaniu swojej książki, o ile wręcz jej nie splagiatowała. Amerykańska pisarka plagiatująca polską noblistkę? To pomysł na tyle sensacyjny, że musiałyśmy to sprawdzić? Co myślimy o obu powieściach, która naszym zdaniem wypada lepiej i jakie są wyniki naszego śledztwa? Tego dowiecie się z naszego podcastu.Życzymy miłego słuchania!Czytu Czytu prowadzą:Magdalena Adamus (Catus Geekus)Katarzyna Czajka-Kominiarczuk (Zwierz Popkulturalny)

Tavaly jelent meg magyarul a Nobel-díjas lengyel írónő, Olga Tokarczuk esszékötete, Az érzékeny narrátor, melyben nemcsak írói módszereiről mesél, hanem olyan kérdésekről is szó esik, mint az ökológia és az irodalom kapcsolata, az olvasásra és írásra leselkedő veszélyek vagy a láthatatlan munka szerepe az irodalmi világban. Mivel Tokarczuk regényeit eddig is nagyon szerettük, arra jutottunk, hogy itt az ideje egy külön epizódnak, ami az esszék nyomán foglalkozik az életművével. Vendégünk Fehér Renátó költő, a Hévíz folyóirat főszerkesztője. A tartalomból: 00.00 Ebben az adásban nem is nagyon említünk más szerzőket (Claire Keegant azért igen), de röviden beszélünk Tokarczuk új regényéről, a még csak angolul elérhető Empusiumról. 4.00 És a vendégünk: Fehér Renátó. Indulás a kelet-közép-európai irodalmak felől. Az első emlegetett könyv: Őskor és más idők 8.10 Jó kiindulópont az életműhöz: a magyarul tavaly megjelent esszékötet, Az érzékeny narrátor. A narráció végtelensége és a mindenség megragadása ér össze Tokarczuk prózájában, de mit jelent ez? 10.40 Tokarczuk pszichológiát tanult, dolgozott is terapeutaként, sokat hivatkozik Freudra. Hogyan hat ez az írásaira? A pszichológia szempontjait egyszerre használja és küzd is ellene. Az érzékenységnek, az empátiának, a figyelemnek a kölcsönösségnek eszménye az életművében. 14.40 Ökológiai szempontok és a nem emberi tapasztalatok beemelése az irodalomba. Újabb említett regény: Hajtsad ekédet a holtak csontjain át. És mit kezdjünk olvasóként az ökoterrorizmus témájával? Az irodalomnak mindig kihívást kell jelentenie az olvasók számára, a cél a súrlódás kiváltása. 19.50 Az újdonság vágya és hogy hogyan olvassunk a saját komfortzónánkon kívül. „Az alkotóra semmi nem annyira veszélyes, mint az intellektuális mainstream”. 24.00 Irodalom, mint ami közvetít a saját és a kollektív nyelv között, és a privát nyelvek, amiket egyre inkább elveszítünk. Az empátia, az érzékenység, az együttélés lehetőségei hogyan jelenthetnek ellenállást. „Nincsenek nem politikus könyvek, ha csak nem az történik meg velük, hogy nem olvassák őket.” 30.30 Bajban a világ, elvesznek a közös narratívák. Az őszödi beszéd váratlan előkerülése, és az irodalom feladata: hogy szembesítsen, kényelmetlen legyen. 36.30 Irodalom, mint nem elitművészet és az irodalom, ami mindig egy idegen nyelv. Az a könyvpiaci elvárás, hogy az irodalom legyen minél könnyebben hozzáférhető, az a jó irodalom esetében nem érvényesíthető. Tokarczuk a regényformát is radikálisan átalakította. 42.10 Kortárs írók helyzete Kelet-Közép-Európában: marketingterv csatolása a kéziratok mellé. A láthatóság görcse mellett sokkal nagyobb lett a kötetdüh, ma már nincs idő zsákutcákba keveredni. És a kánonba kerülés nem múló vágya. 47.30 A regény gazdaságtana: miért nem lehet még mindig beszélni arról, hogy mennyi pénzbe kerül megírni egy regényt. A kulturális közteherviselés kérdése, Tokarczuk alapítványa és a láthatatlan munka az irodalomban 54.00 Ha az ember „kilencedik és tizenhatodik életéve között nem ismerte meg az olvasásból eredő szinte erotikus élvezetet”, akkor mi lesz vele később? Előfordul még olyan, hogy kicsordul a könnyünk egy könyv olvasása közben? 59.00 Fehér Renátó készülő regénye és három könyv, amit ajánl: Barbara Kingsolver - Demon Copperhead, Holdosi József - Kányák és a nincs.online folyóirat első print lapszáma, ami a lengyel irodalomról szólt. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Tytuł tego odcinka jest trochę przewrotny. Olga Tokarczuk jest najbardziej znaną na świecie polską pisarką (okej, może w niektórych kręgach bardziej znana jest Blanca Lipińska), a jednak w kraju nie wszyscy ją lubią. Dlaczego? Próbuję to wyjaśnić w tym odcinku, który wcześniej był tekstem dwujęzycznego newslettera, który wysyłam członkom Polski Daily, którzy interesują sie polską kulturą, historią i społeczeństwem. Posłuchaj i pobierz dwujęzyczną transkrypcję ze strony!Have you discovered the Polski Daily Club yet? If not go to https://www.polskidaily.eu/signup and join the club!

W 15 już odcinku magazynu Miesiączka: Mochnaczewska o niedojrzałych emocjonalnie rodzicach, Makselon o powrocie do ojczyzny, Fiolka o dietach, Kasia o chaosie, Herbut o tym, czym w czasach nadkonsumpcji jest kosmetyczny Basic i Sulej o modowych gadżetach, które pozwalają nam przetrwać czyli dlaczego miś przy torebce uspokaja i jest modny. Oprócz tego filmy i seriale, książki, Dua Lipa rozmawia z Tokarczuk, Ludową historia Polski będzie wydana w Ameryce, czy zwierzęta mają nam cos do powiedzenia, skandaliczny efekt nudy pewnej influencerki, można kupić dom z Breaking Bad i wyspać się w Boeingu Escobara oraz wiele innych smaczków tylko w Miesiączce. Patroni od progu 25 mają newsletter. Ten podcast powstaje dzięki Patronite https://patronite.pl/karolinakp 0:00:00 Intro 0:01:25 Nowy zasady Facebooka 0:05:30 Felieton Katarzyny Kasi 0:10:28 Newsy i newsiki 0:25:36 Comiesięczna księgarnia 0:33:09 Felieton Anny Mochnaczewskiej 0:45:43 W kinie i na kanapie 0:59:19 Felieton Agaty Herbut 1:05:17 Dział mody 1:09:36 Felieton Karoliny Sulej 1:1917 Talking Buttons 1:24:28 Felieton Macieja Makselona 1:31:06 Felieton Fiolki Najdenowicz 1:38:12 Outro

W najnowszym odcinku PopCulture in brief: Dua Lipa poleca książkę polskiej noblistki, Producenci pokazali zwiastun "Wiedźmina 4", Koniec rekordowej trasy Taylor Swift - Eras Tour zarobiła 2 mld dolarów. W PopCulture in Brief przedstawiamy tygodniowe podsumowanie wydarzeń ze świata popkultury. Znajdziesz tu informacje o premierach filmów, seriali, książek, gier i albumów muzycznych. Chcesz mieć najważniejsze wiadomości o gospodarce, nowych technologiach, marketingu i zmianach na świecie zebrane w jednym miejscu? Zasubskrybuj kanał Jarosław Kuźniar in Brief ► https://bit.ly/J-Kuzniar-inBrief Uwielbiasz podcasty? Słuchać, tworzyć, produkować, wszystko naraz? Zapisz się na newsletter Voice House o świecie podcastingu ► https://bit.ly/newsletterVoiceHouse Masz pomysł na temat? Napisz ► office@voicehouse.co

Podziękowania dla Defana za okladkę, Perki za montaż, Rudego za rozpiskę. Podziękowania dla Patronów za wsparcie, a najbardziej dla: Op1ekun, Jan Jagieła, Janomin, Łukasz M., Tomasz Herduś, Paweł G., Uki, Mateusz "Kaduk" Kadukowski z kanału Kadukowo.Discord MKwadrat Podcast- https://discord.gg/PafByaf9DU Discord akcji #PolishOurPrices: https://discord.gg/zvzvFp7qmEKanał Defana: https://www.youtube.com/@wsumiespoko/ (00:00:00) Zapowiedź odcinkaW co ostatnio graliśmy?(00:00:00) Zapowiedź odcinka(00:00:31) Ruszył serwer Discord #PolishOurPrices - https://discord.gg/zvzvFp7qmE(00:01:40) Simplex: Bioshock, Halo 3, Resident Evil 4: Separate Ways, Silent Hill 2 remake, Nobody Wants This, Napad, 4:30 movie(00:03:54) Perka: Zelda BOTW, Bayonetta 2, Metroid Dread, Castlevania Dominus Collection, Cadence of Hyrule, 12 is Better Than 6, Silent Hill 2 Remake, Donut County, Metal: Hellsinger VR(00:07:37) Defan: Outward, Lost EidolonsNewsy naleśnikowe(00:09:00) Bajty Polskie 3.0(00:12:23) Ludzie odkrywają że nie posiadają gier “kupionych” na steamie:(00:14:24) Nintendo zabija kolejny emulator Switcha i przeciek o switch 2(00:18:50) Alien isolation dostanie sequel(00:21:45) Tokarczuk dostała hajs na zrobienie gry(00:26:05) GRAND THEFT HAMLET - próba wystawienia Hamleta w GTA Online(00:28:30) Thronefall i Peglin wyszły z early acces, a Brotato dostało DLC(00:31:10) Until Dawn nie zostało usunięte z PSN(00:35:24) Wielki włam na serwery Game Freak (twórców Pokemonów)Gry naleśnikowe(00:37:06) Resident Evil 4: Separate Ways - Simplex(00:40:32) Bayonetta 2 - Damian(00:56:28) Outward - Defan(01:18:56) Metroid Dread - Damian, Simplex(01:38:28) Halo 3 lepsze niż Halo 2 - Simplex(01:44:20) Lost Eidolons - Defan(02:07:23) Silent Hill 2 - Damian, SimplexNewsy VR(02:44:58) Batman i Quest+ za darmo dla Polaków(02:47:41) Gameplay z Metro Awakening(02:50:36) Plota o Alien Isolation VRSprzęt VR(02:53:04) VR od Nintendo potwierdzony!(02:53:59) ShitFall 8K(02:57:18) WMR umiera, a konkretnie MS je zabijaKulturka(03:00:26) Velma anulowana!(03:01:20) Sympathizer/Sympatyk (MAX), Humanitarna wampirzyca poszukuje osób chcących popełnić samobójstwo, Bulion i inne namiętności, Bestia - Defan(03:15:46) Delicious in Dungeon (Netflix) złoto(03:33:32) Nobody Wants This (Netflix), Napad (Netflix), 4:30 movie (VOD) - Simplex(03:46:16) Podziękowania dla patronówSpołeczność/Publicystyka(03:46:28) Rozwiązanie konkursu na AstroBota(03:49:30) Defan w AHA Super i nowy format na kanale W SUMIE SPOKO(03:55:18) Ankieta/Recenzja odcinka/Komentarze na SpotifyKonsumpcja:MP3: https://mkwadratpodcast.pl/podcast/MKwadrat_193.mp3YouTube: https://www.youtube.com/c/MKwadratPodcastRSS: https://mkwadratpodcast.pl/feed/podcastSpotify: https://open.spotify.com/show/7e5OdT8bnLmvCahOfo4jNGiTunes: https://podcasts.apple.com/ca/podcast/mkwadrat-podcast/id1082742315twitch: https://www.twitch.tv/mkwadratpodcastInterakcja:WWW: https://mkwadratpodcast.pl/Forum: https://stareforumpoly.pl/Discord: https://discord.com/invite/PafByaf9DUFanpage: https://facebook.com/MkwadratPodcast/Grupa FB: https://www.facebook.com/groups/mkwadratpodcast/Twitter: https://twitter.com/mkwadratpodcastInstagram: https://www.instagram.com/mkwadratpodcast/Kontrybucja:Patronite: https://patronite.pl/mkwadratpodcastSuppi: https://suppi.pl/mkwadratpodcast

Prvo delo, ki ga je po prejemu Nobelove nagrade objavila poljska pisateljica, se bere kot feministična predelava Čarobne gore, znamenitega romana Thomasa MannaKaj je storiti pesniku, kaj je storiti pisateljici, ko enkrat prejmeta Nobelovo nagrado za književnost, priznanje, ki pač tako emfatično okrona ustvarjalni opus, da se zdi, kakor da mu pravzaprav pritisne dokončno piko, piko, po kateri je možen le še molk? – No, če je soditi po poljski lavreatki, Olgi Tokarczuk, ki je prejela Nobela za leto 2018, je edini možni odgovor tale: trmasto, nepomirjeno nadaljevati s pisanjem. In tako je predlani v Krakovu izdala Empuzij, ki se bere kot svojstvena predelava – predelava, ki feministično kritiko spaja z žanrom srhljivke ali grozljivke – Čarobne gore, znamenitega romana nič manj znamenitega nemškega pisatelja, prav tako nobelovca, Thomasa Manna. Kaj iz Mannove predloge je torej Tokarczuk ohranila in kaj vse je spremenila, smo preverjali v tokratnem Sobotnem branju, ko smo pred mikrofonom gostili Jano Unuk, ki je Empuzij prevedla za Cankarjevo založbo.   foto: Goran Dekleva

Romanul „Empuzion” de Olga Tokarczuk este o construcție narativă ingenioasă, pe două planuri: unul la vedere, care se ocupă de dimensiunea realistă a poveștii, și unul subtil, ascuns în pliurile realității și care conține centrul de greutate al poveștii. În planul realist îl vedem pe Mieczysław Wojnicz, student la inginerie din Lvov, sosind în stațiunea Görbersdorf pentru a se trata de tuberculoză. Aici, acest tînăr fragil și delicat întîlnește alți domni, care suferă de aceeași boală. În numeroasele ore în care nu au nimic de făcut, bolnavii se plimbă în aerul tare de munte, mănîncă și beau un lichior misterios și, mai ales, vorbesc. Despre femei. Avem aici un amplu tablou al ideilor misogine, al prejudecăților despre femei, care vin de departe, din antichitate și ajung pînă în prezentul poveștii. Sîntem în septembrie 1913. Există și o intrigă polițistă, pentru că în fiecare an, la începutul lui noiembrie, un bărbat este găsit în pădure sfîșiat în bucăți. Planul celălalt, ascuns vederii, este cel din care provine strania voce narativă a acestei povești. Observăm din primele pagini că un misterios „noi” spune povestea. Cine e această neobișnuită voce narativă colectivă bănuim pe măsură ce înaintăm în carte și înțelegem spre finalul romanului. Stratul misterios al poveștii are legătură cu niște întîmplări tragice din secolul al 17-lea, cînd în Görbersdorf și în localitățile vecine foarte multe femei acuzate de vrăjitorie au fost torturate și ucise. Și multe dintre cele care nu au fost arestate, au fugit în munți.Am vorbit cu traducătoarea romanului, Cristina Godun, despre această țesătură narativă complexă și mizele ei, despre dificultățile de traducere și despre locul romanului „Empuzion” în opera Olgăi Tokarczuk.Cristina Godun: „Felul în care Olga Tokarczuk construiește identitatea personajului principal e foarte important pentru tot romanul. Și în această carte se vede convingerea ei despre literatură ca platformă potrivită pentru discutarea problemelor cu care se confruntă societatea poloneză contemporană și nu numai.”În mitologia greacă, empusa e un monstru care ia diferite înfățișări și suge sîngele oamenilor. Prin titlul cărții, „Empuzion”, autoarea poloneză deconstruiește ideea de simpozion.Cristina Godun: „Avînd în vedere că întregul roman este construit în jurul explorării identității de sine, nu întîmplător Olga Tokarczuk a recurs la simbolul empusei, care e un shape-shifter, un demon care își schimbă forma, care poate să preia aspectul unei femei seducătoare pentru a suge sîngele bărbaților, un proto-vampir. Mi se pare simbolică această metaforă pentru că personajul principal evoluează încontinuu. De la început pînă la final își schimbă identitatea și înfățișarea. Toate aceste lucruri se petrec pe fundalul dialogurilor peripatetice și simpozioanelor la care participă personaje masculine erudite, cu un discurs foarte bine conturat și solid argumentat, în viziunea lor, personaje care, citite prin prisma experiențelor actuale, sînt caricaturale, ridicole. Cred că asta a fost metafora titlului – să arate evoluția personajului prin prisma transformărilor spirituale și personale.”E în carte și o teorie a peisajului în pictură, explicată de unul dintre personaje, Thilo, student la academia de arte. El spune că peisajul e mai mult decît ce se vede cu ochiul liber, că, dacă te uiți cu atenție, vezi și altceva.Cristina Godun: „În toate romanele, Olga Tokarczuk ne îndeamnă să privim. Pentru că ne uităm fără să vedem. Și asta îi spune întotdeauna Thilo lui Mieczysław: uită-te cu atenție, privește dincolo de ceea ce vezi. Îl învață să privească.” Romanul „Empuzion” de Olga Tokarczuk a apărut la Polirom în traducerea Cristinei Godun.Apasă PLAY pentru a asculta întreaga discuție despre acest roman al laureatei Nobel pentru literatură!O emisiune de Adela Greceanu Un produs Radio România Cultural 

Dorota Danielewicz – berlińska pisarka i publicystka – zaprasza na spacer po 200 ostatnich latach historii Berlina w opisach Polaków – od literatów (m.in. Prus, Gombrowicz, Tokarczuk) i dziennikarzy po studentów i robotników przymusowych. Audioprzewodnik Berlinski Tour poleca Maciej Wiśniewski. KONTAKT: cosmopopolsku@rbb-online.de STRONA: http://www.wdr.de/k/cosmopopolsku BĄDŹ NA BIEŻĄCO: https://www.facebook.com/cosmopopolsku Von Maciej Wisniewski.

Rozmowa prof. Andrzeja Mencwela i red. Jerzego Sosnowskiego, Kawiarnia Naukowa Festiwalu Nauki, 18 listopada 2019 [1h07min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/wielka-podroz-przez-czasy-i-swiaty-o-prozie-olgi-tokarczuk/ Olga Tokarczuk to druga Polka, która została uhonorowana literacką Nagrodą Nobla. Prof. Andrzej Mencwel i red. Jerzy Sosnowski podczas spotkania w Kawiarni Naukowej Festiwalu Nauki rozmawiali o tym, w jaki sposób w twórczości pisarki obecne są kategorie podróży i czasu. Goście Kawiarni mówili również, gdzie w pisaniu noblistki – która jest zdeklarowaną feministką – dostrzec można wyjątkową, kobiecą perspektywę w patrzeniu na świat. Punktem wyjścia do rozmowy stała się debiutancka powieść Tokarczuk „Podróż ludzi księgi”. Podroż i czas w twórczości pisarki w ujęciu zaproponowanym przez prof. Mencwela i red. Sosnowskiego to pojęcia metaforyczne, jakie stale się zazębiają. Podróż odbywają nie tylko bohaterowie fabuły, ale też czytelnik. Wędrówka, jaka jest udziałem tego ostatniego, to podróż w czasie. Rolę przewodniczki pełni autorka, która po mistrzowsku opanowała tę umiejętność. Tokarczuk znakomicie czuje się zarówno w XVII-wiecznej Francji, jak i we Wrocławiu początku ubiegłego stulecia, gdzie toczy się akcja jej innej powieści – „E.E.”. Podróż przez wieki jest czymś, co umyka intuicyjnemu rozumieniu świata. Jest czymś, co ma charakter czysto metafizyczny. Postawienie na piedestale wartości duchowych, charakterystyczne w prozie Tokarczuk – na co zwrócił uwagę red. Sosnowski – kontrastowało silnie na tle epoki, w której przyszło jej debiutować. W latach 90., kiedy ukazała się „Podróż ludzi księgi”, obowiązywał raczej kult pieniądza, niżeli kult ducha. Twórczość Olgi Tokarczuk, rozumiana jako podróż w czasie, ma jeszcze jedną charakterystyczną cechę. Jest w przeszłości i jest teraz. Tym można tłumaczyć obecne w „Księgach Jakubowych” czy „E.E.” elementy ahistoryczne, która mogą drażnić czytelnika dobrze obeznanego z czasami, gdzie autorka umieszcza bohaterów powieści. Prof. Mencwel: „To też opowieść o tym, który to opowiada”. Red. Sosnowski: „Jest to raczej opowieść imaginacyjna o świecie, którego już nie ma, a nie rekonstrukcja świata, tak jak on by był dalej”. W trakcie podróży, którą Tokarczuk odbywa w czasie, nie zapomina o swojej kobiecości. Noblistka, która słynie z feministycznych poglądów, nie przenosi jednak wyznawanych wartości na grunt literatury wprost. Nie umyka jej jednak wyjątkowa kobieca perspektywa w patrzeniu na świat. Jak ujął to prof. Mencwel, „ona odkrywa kobiece bogactwo świata, które nam mężczyznom jest niedostępne najzwyczajniej w świecie”. „To nie jest proza walcząca, to jest proza opowiadająca”, uzupełnił tę myśl red. Sosnowski. Nade wszystko – tu również dyskutanci byli zgodni – prozę Tokarczuk świetnie się czyta. Więcej w nagraniu rozmowy. Prof. Andrzej Mencwel – historyk i krytyk literatury i kultury polskiej, antropolog kultury, eseista, publicysta Jerzy Sosnowski - pisarz, publicysta, dziennikarz telewizyjny i radiowy. Z wykształcenia jest historykiem literatury Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #tokarczuk #nobel #mencwel #kawiarnianaukowa #literatura #nagrodanobla #olgatokarczuk

Der indisch-britische Schriftsteller Salman Rushdie erhält den Friedens-Preis des dt. Buchhandels, Neues von Nobelpreisträgerin Olga Tokarczuk und Armin Strohmeyr beleuchtet die Geschwister der Familie Mann.

Tomislav Vrečar: Polovici naju, Vanja Krajnc: Evo me, tu sem; Olga Tokarczuk: Ana In v grobnicah sveta; Primož Repar: Saga o prostosti duše. Avtorji recenzij: Aljaž Krivec, Miša Gams, Leonora Flis in Marija Švajncer. Bereta: Eva Longyka Marušič in Jure Franko.

Całość TYLKO w aplikacji Onet Audio. Subskrybuj pakiet Onet Premium i słuchaj bez limitu.   Raport międzynarodowy znajdziesz tutaj: https://onetaudio.app.link/RaportMiedzynarodowy   Olga Tokarczuk, polska noblistka i, jak zgodnie podkreślają Witold Jurasz i jego gość, wybitna pisarka, sprowokowała swego czasu do publicznej dyskusji o polskim kolonializmie. Już wówczas Witold Jurasz pisał dla Onetu: „Dobrze się stało, że używając słowa »kolonializm« Olga Tokarczuk prowokuje nas do dyskusji o naszym dziedzictwie na Wschodzie. Tyle że mało fortunne słowo kolonializm w istocie uderza nie tyle w polskie interesy, co raczej w interesy narodów na Wschodzie. Polskich win na tamtych terenach nie brakuje. Ale nie z kolonializmu się one brały”. Dziś ten wątek Witold Jurasz podejmuje w „Raporcie międzynarodowym”, a słowa Tokarczuk o kolonializmie komentuje prof. Hieronim Grala z Uniwersytetu Warszawskiego: „Ona jest ofiarą powtarzania cudzych poglądów (…). Ale o ile Oldze Tokarczuk można, a nawet trzeba, wybaczyć nieznajomość źródeł i nieznajomość literatury, o tyle nie mogę tej samej miary stosować wobec tych trubadurów i piewców polskiego kolonializmu, którzy zazwyczaj na samym wstępie popełniają grzech pierworodny – nie odróżniają kolonistów od kolonizatorów, nie odróżniają kolonializmu od kolonizowania”. Czym więc różna się te pojęcia? Czym różni się kolonializm od feudalizmu? Czy istniał polski imperializm? I ilu rodowitych Polaków zasiadało na polskim tronie? W „Raporcie międzynarodowym” o fałszowaniu historii, ale też o fałszowaniu nauki, czyli sprawie Jacka Bartosiaka na początek.  

W trzynastym odcinku podkastu Literacka Kavka | Obce regały wypływamy na książkowe wody z Rafałem Hetmanem. Rozmawialiśmy w Warszawie, w Hotelu Hetman (nie, nie ja to wymyśliłam). Na Pradze. Rafał powiedział, że to w zasadzie najlepsze miejsce, bo to jest prawdziwa Warszawa. Nie znam się. Zastanawiałam się czy będziemy rozmawiać o Schulzu, a może Kapuścińskim, a może Krall? Czy Rafał sięgnie po surrealizm? Trochę się znamy. A jednak, za każdym razem pojawiają się nowe, nawet nieoczywiste tytuły. I Kafka, i Marquez, i… Partnerem podkastu jest Audioteka – dobrze opowiedziane historie. Pędźcie po „Genialną epokę” (to tylko 28 minut!). Może sięgnięcie po Tokarczuk? Jest w czym wybierać! Posłuchajcie w podkaście, a potem hop – do aplikacji Audioteki. ___ Podkast tworzą: Georgina Gryboś (rozmowy), Tomasz Orzechowski (produkcja), Patryk Tyburkiewicz (oprawa graficzna).

2018 Nobel Edebiyat Ödülü'nün sahibi Polonyalı yazar Olga Tokarczuk'un doğayla bütünleşmiş romanı Sür Pulluğunu Ölülerin Kemikleri Üzerinde var bu kez Ben Okurum'un odağında. Deniz Yüce Başarır bu ekolojik romanı klinik psikolog Tuğçe Isıyel ile konuşuyor. Ekoloji kavramı romanın sadece bir yanını anlatıyor bize, diğer yandan da dört cinayetin izini sürüyoruz romanda ve insanlığın kendi gücüyle sarhoş olmasının sonuçlarını… Başarır'ın seslendirdiği bölümler de Tokarczuk'un şiirsel anlatımına güzel örnekler oluşturuyor.

Kauno rajone, Tado Ivanausko Obelynės sodyboje, atidaryta Leono Striogos skulptūrų ekspozicija. Menininko atminimui skirta nuolatinė lauko galerija bus atnaujinama kas pusę metų, o kūrinius lankytojai galės apžiūrėti bet kuriuo metu.Gruodžio pirmąjį savaitgalį Vilniuje vyko festivalis „Paviljono knygų savaitgalis“. Laidoje – ištraukos iš baltarusių filosofės Olgos Šparagos knygos „Revoliucijos veidas moteriškas“ pristatymo. Ši knyga yra apie tai, kaip baltarusių visuomenė ėmė busti ir kodėl būtent moterys tapo politinio kismo veidu.Tarpukario Kaunas gali būti vadinamas ne tik Mažuoju Paryžiumi, bet ir Šiaurės Kasablanka. Kaip legendinio filmo scenarijuje, taip ir čia knibždėte knibždėjo įvairių valstybių diplomatai ir pynėsi tarptautiniai ryšiai. Du diplomatai paliko ryškų įspaudą žmonijos istorijoje – tai Pasaulio tautų teisuoliai japonas Čijunė Sugihara ir olandas Janas Zwartendijkas. Buvusiame Japonijos konsulate Kaune veikia muziejus, Sugiharos namai, nuo šiol siūlantys ir patyrimines ekskursijas. Jos atskleidžia Kauną kaip globaliame kontekste buvusį ir esantį miestą.Iki Naujųjų metų „Kultūros savaitės“ laidose apžvelgsime, kas įvyko pasaulio kultūroje 2022-aisiais. Šįkart Rūta Dambravaitė žvelgia į kino metus.Menotyrininko Ernesto Parulskio komentaro apie tai, kaip atrodo mūsų miesteliai.Kaip sekasi pritaikyti dirbtinį intelektą kino industrijoje?Olga Tokarczuk – ryški, nepaprastu sąmoju ir ypatinga vaizduote pasižyminti šiuolaikinės lenkų literatūros žvaigždė. Ji yra pelniusi Nobelio literatūros, Tarptautinę Bukerio ir kitas premijas. Lietuviškai turime išleistas šešias autorės knygas, įskaitant ir ką tik pasirodžiusį aštuonių šimtų puslapių istorinį romaną „Jokūbo knygos“. Visą Tokarczuk grožinę kūrybą lietuviškai prakalbino vertėjas Vyturys Jarutis. Su juo kalbamės apie Tokarczuk kūrybą, naująją knygą ir vertėjo vaidmenį visuomenėje.Ved. Dovydas Kiauleikis

Sri Lanka ma wszystko, o czym może marzyć turysta: dobrą pogodę, piękne plaże, arcybogatą historię i zabytki, dzikie zwierzęta na wyciągniecie ręki, przyjaznych mieszkańców i ceny przyjazne nawet dla Polaków. W 2009 skończyła się 26-letnia wojna domowa i przed krajem otworzyły się zupełnie nowe możliwości. Co mogło pójść nie tak? Dlaczego wiosną 2022 wybuchły zamieszki, zakończone ucieczką prezydenta? Czy teraz w kraju jest bezpiecznie? Oto historia pewnej rodziny i jej nietrafionej polityki ekonomicznej, a także serii niefortunnych przypadków, które pogrążyły Sri lankę w kryzysie. Relacja z pierwszej ręki.⭕️ ZOSTAŃ NASZYM PATRONEM: https://patronite.pl/dobrapodroz⭕️ YouTube:Subskrybuj nasz kanał:http://bit.ly/subskrybuj_dobrapodroz⭕️‍ Social media:Instagram: https://www.instagram.com/dobra_podroz/Facebook: https://www.facebook.com/tudobrapodroz/

Annie Ernaux (czyt. Ani Erno) dostała nobla za: “za odwagę i chirurgiczną precyzję, z jaką odkrywa korzenie wyobcowania oraz społecznych ograniczeń, jakim podlega jednostkowa pamięć” (“for the courage and clinical acuity with which she uncovers the roots, estrangements and collective restraints of personal memory”). Pisze oszczędnym stylem autobiograficznym. W Polsce wydano: “Bliscy”, “Miejsce” oraz “Lata”. Nie wydano jeszcze “L'événement” (“Happening” - po polsku “Zdarzenie”)."Bliscy" to zbiór trzech opowiadań: 1 Miejsce, 2 Pewna kobieta oraz 3 Druga córka.Jak był cel napisania tych trzech mikropowieści? Czy za to dostała Nobla za powieść o aborcji? Czy autorka gardziła swoimi rodzicami i się ich wstydziła? Czy ten styl pisania to swego rodzaju pisarski instagram i robienie sobie selfie?Paweł Wielocha - profil na facebookuhttps://www.facebook.com/pawel.wielocha.5tomik wierszyhttps://www.facebook.com/PolowaSwiata

Na koniec października mamy dla was kolejny odcinek z serii "Wykłady Radio Proza". Tym razem w podróż po literackim świecie Olgi Tokarczuk zabiera nas Katarzyna Kantner, literaturoznawczyni i copywriterka, autorka pracy doktorskiej poświęconej twórczości Tokarczuk. W naszym najnowszym odcinku prezentuje ona kluczowe nurty w pisarstwie noblistki. Udanego odsłuchu!

Zbirka mojstrsko spisanih esejev je prva knjiga, ki jo je slovita poljska pisateljica objavila po prejemu Nobelove nagrade Kaj je storiti umetniku, ko prejme Nobelovo nagrado za književnost? Kaj pisati, kaj poslati v tisk, ko pa so pričakovanja svetovne bralske javnosti nenadoma astronomsko visoka? – Poljska pisateljica Olga Tokarczuk, avtorica izvrstnih romanov, kot so Beguni pa Pelji svoj plug čez kosti mrtvih ter Jakobove bukve, je prestižno priznanje prejela leta 2019, na post-nobelovsko zadrego pa je že leto pozneje odgovorila z zbirko esejev Pozorni pripovedovalec, ki so v slovenskem prevodu Jane Unuk pred nedavnim izšli pri založbi Literarno-umetniškega društva Literatura. Toda o čem v teh esejih Tokarczuk pravzaprav piše; katerih tem se tu loteva? – Odgovor smo iskali v tokratnem Sobotnem branju, ko smo pred mikrofonom gostili njeno slovensko prevajalko. Jano Unuk je v oddajo povabil Goran Dekleva. foto: Goran Dekleva

Kiedy myślisz o polskiej literaturze albo prosisz znajomych o rekomendacje, prawdopodobnie mówią, że powinieneś poczytać książki Olgi Tokarczuk albo Andrzeja Sapkowskiego. Ja przygotowałam Ci inny zestaw powieści, które przeczytałam w ciągu maksymalnie ostatnich 3 lat. To powieści, które albo zrobiły na mnie wrażenie, albo uznałam, że mogą być dobre do treningu czytania na wyższych poziomach. Daj mi znać, jeśli masz jeszcze inne rekomendacje i napisz do mnie, jeśli zdecydujesz się przeczytać jedną z polecanych przeze mnie książek!Have you discovered the Polski Daily Club yet? If not go to https://www.polskidaily.eu/signup and join the club!

Maybe it was the terrible Kombucha or the 20 plus books that were nominated, but we went a little long this episode! Join us as we discuss the most nominations we ever had for a book club month and end up with two excellent additions to our TBR. Enjoy! Selections Drive Your Plow Over the Bones of the Dead by Olga Tokarczuk The Master and Margarita by Mikhail Bulgakov Contact Us: Instagram @therewillbbooks Twitter @therewillbbooks Email willbebooks@gmail.com Goodreads: Therewillbebooks ko-fi.com/therewillbbooks patreon.com/therewillbbooks

“Rozważna i romantyczna” to książka, którą Jane Austen pisała przez całe lata. Każdy napisany rozdział był czytany członkom rodziny, którzy się wypowiadali na temat historii, postaci itd. Tak więc Jane zawsze miała informację zwrotną od czytelników bądź słuchaczy. Jej starsza siostra Cassandra napisała po śmierci Jane, że początkowo “Rozważna i romantyczna” była powieścią epistolarną. Jak pewnie wiecie jest to historia dwóch sióstr Eleonory i Marianny Dashwood. W filmie z 1995 roku rozważną Eleonorę zagrała Emma Thompson, a romantyczną Mariannę Kate Winslet. Hugh Grant zagrał jako Edward Ferrars, a Alan Rickman jako pułkownik Brandon. Wracając jednak do pierwszej wersji tej powieści - była ona napisana w formie listów. Co to znaczy?W powieści, którą my możemy czytać Eleonora i Marianna są zawsze razem. W tej pierwszej wersji powieści miały przebywać z dala od siebie i pisać do siebie listy. Dzisiaj patrzymy na powieści epistolarne z pewnym zdziwieniem. Pamiętajmy jednak, że kiedyś tak się ludzie dowiadywali co się np. dzieje u ich krewnych. Zajmowały się tym głównie kobiety. Pisały do siebie wymieniając się opisem wydarzeń, które miały miejsce w ich domu i okolicy. Tak więc krewny przebywający gdzieś daleko dowiadywał się jakby w odcinkach, bo w kolejnych listach o losach znanych mu ludzi. Ta wersja powieści jednak nie istnieje. Jane napisała ją prawdopodobnie w 1795, a potem zmieniła na wersję, którą my znamy, bo powieści epistolarne wyszły z mody już wtedy.“Stary pan Dashwood umarł: odczytano jego testament, który, jak niemal każdy testament, przyniósł tyle samo rozczarowania, co radości”.Historia rozpoczyna się w tym momencie gdy umiera stary pan Dashwood. Jego dziedzicem został bratanek Henry Dashwood, który miał syna Johna z pierwszego małżeństwa oraz trzy córki z drugiego małżeństwa: Eleonorę, Mariannę oraz Małgorzatę. Niestety Henry Dashwood sam zmarł już rok po swoim stryju. Nie zdążył nic odłożyć dla żony i trzech córek. Majątek odziedziczył jego syn z pierwszego małżeństwa czyli John Dashwood, który pod wpływem żony nie wsparł swojej macochy oraz swoich sióstr w zasadzie w żaden sposób. Dom przeszedł na własność Johna i Fanny. Pani Dashwood, druga żona Henry'ego stała się gościem we własnym domu.Przyjazd Fanny spowodował jednak, że pojawił się tam także jej brat, czyli Edward Ferrars. W filmie z 1995 grał go Hugh Grant. Fanny nie jest jednak zadowolona z tego, że jej brat być może zwiąże się z ubogą krewną ze strony męża. Chodzi o najstarszą z trzech sióstr - Eleonorę Dashwood. Jak ona podchodziła do tego opisała swoje uczucia?“- Nie próbuję przeczyć - powiedziała - że mam o nim wysokie mniemanie... że go ogromnie cenię, że go lubię...Tu Marianna wybuchnęła oburzeniem.- Cenisz go! Lubisz go! Och, ty dziewczyno bez serca! Ty się tego serca wstydzisz! Jeśli jeszczeraz użyjesz podobnych słów, natychmiast wyjdę z pokoju.Eleonora musiała się roześmiać.- Wybacz - powiedziała - i uwierz, że nie chciałam cię urazić, mówiąc o moich uczuciach w sposób tak powściągliwy. Przyjmij, że są silniejsze, niż powiedziałam. Krótko mówiąc, przyjmij, że są takie, jakie można rozważnie i rzetelnie uzasadnić, znając jego zalety i przypuszczając... licząc na jego dla mnie afekt. Ale niczego więcej nie wolno ci zakładać. Nie otrzymałam żadnych zapewnień o jego uczuciu. Są chwile, kiedy w nie wątpię”.Podczas rozmowy Eleonory z Marianną mamy ten tytułowy konflikt rozwagi z romantycznością. Przewija się on przez całą powieść. Eleonora także jest pełna uczuć, ale umie je ukrywać, bo tak wychowywano wtedy panny. Marianna jest buntowniczką. Był to okres romantyzmu. Buntowano się nie tylko przeciwko ukrywaniu uczuć, ale także przeciwko aranżowaniu małżeństw. Eleonora jest bierna i mimo, że kocha Edwarda stara się nie rozbudzać tych uczuć, a wręcz przeciwnie. Ona biernie czeka na to co on zrobi. Co myśli jej matka i siostra?“Wiedziała, że u Marianny i matki od przypuszczeń do pewności jest jeden krok, że pragnąć - to dla nich znaczy tyle, co mieć nadzieję, a nadzieja równa się oczekiwaniu”. Marianna wdała się w matkę. Obie były romantyczne. Matka zauważyła skłonność Eleonory i Edwarda i to doprowadziło ją do pewności, że dojdzie do małżeństwa. Zastanawiałem się czy na tym polega romantyczność? Czy bycie romantycznym oznacza, że coś sobie wyobrażamy, a potem oczekujemy, że tak się stanie? Czy na tym to polega? Napiszcie mi w komentarzach co sądzicie na ten temat.W tej powieści jest sporo humoru. Ale nie należy oczekiwać dowcipów, ale taki bardziej wyszukany humor oparty np. na obserwacji ludzi.“Rozmowa jednak toczyła się wartko, gdyż sir John był bardzo rozmowny, a lady Middleton zabrała z sobą przezornie najstarsze dziecko, ładnego sześcioletniego chłopczyka; zawsze można się było uciec do niego w potrzebie, zapytać o imię i wiek, zachwycać się jego urodą i zadawać mu pytania, na które odpowiadała za niego matka, gdy on, uczepiony jej sukni, stał ze spuszczoną główką, ku ogromnemu zdziwieniu lady Middleton, która nie mogła pojąć, jak też może być taki nieśmiały w towarzystwie, kiedy w domu robi tyle hałasu. Podczas każdej oficjalnej wizyty powinno być obecne dziecko jako zapasowy temat rozmowy”.Ten cytat to w zasadzie krytyka ludzi, którzy nie potrafią prowadzić rozmowy i potrzebują zastępczego tematu w formie dziecka, o którym rodzice zawsze chętnie rozmawiają.Inny przykład humoru w tej powieści to zeugma czyli połączenie słów lub zwrotów niepasujących do siebie. Przykład zeugmy znajdziemy pod koniec książki.“Właściwie nie mieli już o czym marzyć, z wyjątkiem małżeństwa pułkownika z Marianną i może nieco lepszego pastwiska dla swoich krów”.W tym zdaniu połączono dwa marzenia: małżeństwo pułkownika z Marianną oraz chęć posiadania lepszego pastwiska. Dowcipne jest to, że pierwsze marzenie jest dość romantyczne, drugie dość przyziemne. Ale dowcip nie kończy się tutaj. Takie połączenie wskazuje, że małżeństwo pułkownika i Marianny może sprawić, że Eleonora i Edward dostaną lepsze pastwisko dla swoich krów. To zdanie zdaje się sugerować, że chcą tego małżeństwa także z dość przyziemnych powodów.Oczywiście Jane Austen porusza w swojej powieści także bardzo poważne tematy. Po pierwsze ten tytułowy: czy lepiej być rozważnym czy romantycznym? Odpowiedź nie jest taka prosta jakby może się komuś wydawało. Autorka przedstawia sytuację kobiet, które bardzo łatwo mogą stracić reputację. Przykładem jest tutaj Eliza i Marianna. Dlaczego mężczyzna mógł się wtedy wdać w związek pozamałżeński i mimo tego być szanowanym, przyjmowanym i dobrze się ożenić podczas gdy kobieta traciła wszystko: szacunek społeczeństwa oraz widoki na małżeństwo. Jest to o tyle ciekawe pytanie, że jeszcze dzisiaj się debatuje na temat tego, czy dziewczyna uwiedziona przez mężczyznę jest sama sobie winna gdy zajdzie w ciążę.Głównymi postaciami powieści są oczywiście Eleonora i Marianna. Przedstawiają one swój pogląd na różne sprawy. Np. tego czy należy oceniać innych, a także czy należy ich oceniać szybko. Marianna jest bardzo oczytana i z góry patrzy na tych, którzy znają mniej literatury. Przypomina mi to, co niedawno powiedziała Olga Tokarczuk, że jej powieści nie są dla każdego. Gdyby Marianna żyła w naszych czasach pewnie czytałaby Tokarczuk i czuła się z tego powodu lepsza od tych innych. Eleonora jest inna. Nie ocenia innych szybko i widzi nie tylko wady, ale także zalety. Ale ta powieść porusza też temat wybaczania, szacunku wobec winnych, dawania rad itd. Ja zajmowałem głównie stronę rozsądnej Eleonory, ale były takie momenty, kiedy nie mogłem zrozumieć jej postępowania. Np. ja zdecydowanie potępiam postępowanie Johna Willoughby'iego, Eleonora chciała je zrozumieć. Tutaj się z nią nie zgadzam, ale to chyba jedyna taka rzecz.Na koniec przestroga dla tych, którzy nie czytali książki, a oglądali film. To książka napisana około 1795, a wydana w 1811 roku. Upłynęło ponad 200 lat. Dzisiaj książki pisze się zupełnie inaczej. Np. podstawową radę, którą dzisiaj słyszy początkujący literat to: “Pisarzu! Pokaż, nie opisuj!” Jane Austen się do tego nie stosowała. Z tego powodu w wielu miejscach zamiast przedstawić sytuację w formie opisu sceny czy dialogu ona po prostu pisze co się wydarzyło tak jakby ktoś relacjonował zdarzenia. Od czytelnika wymaga to większej wyobraźni. Współcześni pisarze robią całą pracę za nas. Opisują piękną scenę, dialogi itd. Austen też to czasami robi. Jednak w wielu miejscach po prostu relacjonuje co się stało i wtedy musimy sobie wyobrazić jak to się odbyło.Ja osobiście polecam wam tą książkę. Najlepiej w tłumaczeniu Anny Przedpełskiej-Trzeciakowskiej. Jej tłumaczenie wydał Świat Książki, a seria to Angielski ogród. Książki mają piękne okładki z kwiatami. A dlaczego warto przeczytać tą książkę? Poza samą historią mamy tutaj ciekawe postacie: rozważną Eleonorę Dashwood, romantyczną Mariannę, nieśmiałego Edwarda Ferrars, bezczelną Lucy Steele i wiele innych ciekawych postaci. Historia jest dużo głębsza niż ta pokazana w filmach. Pamiętajcie jednak, że nie warto się spieszyć, ale czytać rozkoszując się style Jane Austen i tłumaczeniem pani Anny Przedpełskiej-Trzeciakowskiej. Zachęcam do przeczytania.

Welcome to BookShook! This podcast is all about the second half of August's book, Drive Your Plow Over the Bones of the Dead by The Polish author Olga Tokarczuk (trans. Antonia Lloyd-Jones published in 2009 (from Chapter 9 on page 138 to the end if you're reading alongside).  The idea of the podcast is that we'll read the first half of a book together — one that I and perhaps you have never read) and then I'll share my thoughts  in part 1 of the podcast published on the second Friday of the month. And then in part 2 (published on the last Friday of the month), I'll discuss the second half of the book. We'll see together how the novel concludes and decide whether it's a book we'd recommend to a friend - or not. Of course, you don't have to read the book, you can listen to it, or just follow along without doing either since I'll be summarising what happens (but be aware! - there will be spoilers). You can leave a comment or start a conversation at the BookShook YouTube channel (link below) or send an email to bookshook@yahoo.com. The book we'll be reading for September is The Corrections by Jonathan Franzen (623pp) — we'll be reading up to page 325 (so get that ready if you're going to read alongside me). The first podcast will be on 9th September. Thanks for listening to BookShook! RogerContent Warning:  There are some violent scenes in the book. Please check the content before proceeding.This episode will be available until November but all episodes can be listened and discussed at the  BookShook YouTube channel https://www.youtube.com/channel/UC-UchFXG7hqzGyGQ7l1YIpgFuture Reads:September: The Corrections by Jonathan Franzen (623pp) October: Wide Sargasso Sea by Jean Rhys (152pp)November: The Castle by Franz Kafka (280pp)I'm delighted that this podcast has been voted in the Top 30 UK Books Podcasts at https://blog.feedspot.com/uk_book_podcasts/

Welcome to BookShook! This podcast is all about the first half of August's book, Drive Your Plow Over the Bones of the Dead by The Polish author Olga Tokarczuk (trans. Antonia Lloyd-Jones published in 2009 (up to Ch.9 ‘The Largest in the Smallest' if you're reading alongside).  The idea of the podcast is that we'll split a book into two equal halves — a book that I and perhaps you have never read. In the first podcast, published on the second Friday of the month, we'll discuss the first half. And then in the second podcast (published on the last Friday of the month - 26thAugust), we'll look at the second half of the book (in this case from Chapter 9 on page 138 to the end). We'll see together how the novel concludes and decide whether it's a book we'd recommend to a friend - or not. Of course, you don't have to read the book, you can listen to it, or just follow along without doing either since I'll be summarising what happens (but be aware! - there will be spoilers). You can leave a comment or start a conversation at the BookShook YouTube channel (link below) or send an email to bookshook@yahoo.com. The book we'll be reading for September is The Corrections by Jonathan Franzen (623pp) (so get that ready if you're going to read alongside). Thanks for listening to BookShook! RogerContent Warning:  There are some violent scenes in the book. Please check the content before proceeding.This episode will be available until November but all episodes can be listened and discussed at the  BookShook YouTube channel https://www.youtube.com/channel/UC-UchFXG7hqzGyGQ7l1YIpgFuture Reads:September: The Corrections by Jonathan Franzen (623pp) October: Wide Sargasso Sea by Jean Rhys (152pp)November: The Castle by Franz Kafka (280pp)I'm delighted that this podcast has been voted in the Top 30 UK Books Podcasts at https://blog.feedspot.com/uk_book_podcasts/

Odcinek #81, w którym siedzimy w kawiarni w Belgradzie z Milicą Markić, tłumaczką i ambasadorką polskiej literatury i rozmawiamy o pracy tłumacza. Zaczynamy od S jak spotkania z językiem. Porządkujemy wspomnienia: jest H jak historia miłosna ojca, P jak pierwsza wizyta w Polsce: komunia święta i bary mleczne. Przenosimy się do literackiego ogrodu, w którym są Bursa, Poświatowska, Gombrowicz, Tokarczuk, Papużanka, Fiedorczuk. Pytam o W jak wybory tłumaczki i poszukiwania znaczeń. Sprawdzamy ile polskiej prozy i poezji jest w serbskich księgarniach. Pojawia się też S jak słownik serbsko-polski i cztery tysiące stron. Pytam o ulubione słowa i tak trafiamy na kredens z „Transatlantyku” i sękacz z „Ksiąg Jakubowych”.Na koniec dostaję najkrótsze tłumaczenie dobrej książki.

Trzeci odcinek podcastu Radio Proza w sierpniu, 51 w ogóle i po raz kolejny zapraszamy do posłuchania rozmowy z Olgą Tokarczuk. Tak, po raz kolejny. Okazuje się bowiem, że noblistka, autorka niedawno wydanego „Empuzjonu” jest najczęściej goszczącą pisarką w Radiu Proza. Takie rzeczy! ;) Tym razem rozmawia ona z inną znakomitą pisarką, Julią Fiedorczuk, której też możecie posłuchać u nas w solowym występie (odcinek #9). A co sprawiło, że panie usiadły wspólnie do rozmowy? Pretekstem było angielskie wydanie „Ksiąg Jakubowych”. Stąd ta książka znajduje się w centrum rozmowy. Posłuchajcie sami!   „Księgi Jakubowe” Olgi Tokarczuk to napisana z rozmachem epicka powieść historyczna, książka uważana za opus magnum w dorobku pisarki. Autorka przybliża w niej czytelnikom postać Jakuba Lejbowicza Franka, XVIII-wiecznego charyzmatycznego przywódcy religijnego, który ogłosił się Mesjaszem i doprowadził do powstania w łonie judaizmu heretyckiej sekty frankistów. Mająca miejsce na Podolu akcja książki, choć dzieje się ponad 200 lat temu, nie stroni od nawiązań do współczesności. „Księgi Jakubowe” w przekładzie Jennifer Croft to pierwsza powieść Tokarczuk przełożona na język angielski od momentu otrzymania przez pisarkę literackiej Nagrody Nobla za rok 2018.

Tym razem rozmawiam z Wami przede wszystkim na temat ostatniej wypowiedzi Olgi Tokarczuk o idiotach, strzechach i jej literaturze. Czytam też fragment z książki "Wynaleźć codzienność" Michela de Certeau i wspominam o Reinhardzie Kosellecku w kontekście różnych, niesynchronicznych nowoczesności.

Împreună cu Cristina Godun, traducătoare din limba polonă, întoarcem pe toate părțile romanul „Poartă-ți plugul peste oasele morților” de Olga Tokarczuk, ca niște detectivi în parpalace. –Scriitoarea Olga Tokarczuk s-a născut în 1962, în Sulechów (Polonia). Este laureată a Premiului Nobel pentru Literatură în 2018 și câștigătoarea Premiului Internațional Man Booker, în același an. Olga Tokarczuk este un fenomen de popularitate, respectată pentru bunul-gust, talentul literar, profunzimea filosofică și îndemânarea de povestitor. „Pentru mine, să scriu romane e ca și cum mi-aș spune basme, dar pentru o vârstă matură” (sursa: culture.pl).Cea mai recentă vizită a Olgăi Tokarczuk în România a fost în anul 2017, invitată în cadrul FILIT (Festivalul Internațional de Literatură și Traducere), la Iași.Puteți răsfoi câteva pagini din romanul „Poartă-ți plugul peste oasele morților”, publicat la Editura Polirom și tradus din limba polonă de Cristina Godun sau puteți consulta seria de autor disponibilă în librării. Romanul a fost ecranizat în anul 2017 cu titlul „Tablou de vânătoare”, în regia Agneszkăi Holland. –Cristina Godun este traducătoare din limba polonă și conferențiar doctor în cadrul Departamentului de Filologie Rusă și Slavă al Facultății de Limbi și Literaturi Străine, Universitatea din București. Interesul pentru literatura polonă contemporană, reflectat de studii de literatură comparată, dramaturgie, reportaj literar, publicate în reviste de specialitate din țară și străinătate, precum și de numeroase traduceri literare (30 de volume) se împletește cu preocuparea pentru probleme de limbă, stilistică funcțională și teoria traducerii.–Acest episod a fost realizat cu sprijinul Institutului Polonez din București și în parteneriat cu Librăriile Cărturești, fiind găzduit de Muzeul Național al Literaturii Române.fata-verso.ro 

1 Kitap 1 Film Podcast serisinde geçtiğimiz hafta okuduklarımızı ve izlediklerimizi konuşuyor, ayrıca yeni çıkan kitapları, gösterime giren filmleri ve sevdiğimiz yönetmenlerin yeni projelerinden haberleri paylaşıyoruz. Her Salı yayındayız.

One of the most anticipated books of the year is the English translation of Nobel winner Olga Tokarczuk's magnum opus, The Books of Jacob. Jennifer Croft, her longtime translator, joins us to discuss the novel, her career, and the art of translation. Croft was awarded the 2018 Man Booker International Prize, alongside Tokarczuk, for her translation of Flights.

Zapraszamy do wysłuchania specjalnego odcinka podcastu #2historykow1mikrofon pt. "Czy strawna historia?". Jego tematem jest upubliczniony właśnie projekt podstaw programowych do historii i nowego przedmiotu, historia i teraźniejszość, które mają obowiązywać w szkołach ponadpodstawowych. Podzieliliśmy się uwagami na gorąco, liczymy też na dyskusję. Trudno być obojętnym wobec tych pomysłów. Naszym zdaniem stanowią one krok wstecz, przypominają historię antykwaryczną, niewiele mają wspólnego z przygotowaniem młodych ludzi do funkcjonowania w zróżnicowanym politycznie i kulturowo świecie. Pełny tekst opisu zamieściliśmy na stronie internetowej naszego projektu: http://2historykow1mikrofon.pl/czy-strawna-historia/ Wymienione w czasie audycji publikacje i materiały: - Rozchodzące się drogi? Tokarczuk i Pollack, nauczanie historii i podstawa programowa?, http://przemyslawwiszewski.pl/rozchodzace-sie-drogi-tokarczyk-i-pollack-nauczanie-historii-i-podstawa-programowa/#more-1010 (ostatni dostęp: 23.12.2021) - Radio Proza #42 Olga Tokarczuk i Martin Pollack, 21.12.2021, https://www.youtube.com/watch?v=9nvhJ7ZSm88 (ostatni dostęp: 23.12.2021) - Zmiany w edukacji historycznej i społecznej w szkołach ponadpodstawowych – projekty rozporządzeń skierowane do konsultacji i uzgodnień, https://www.gov.pl/web/edukacja-i-nauka/zmiany-w-edukacji-historycznej-i-spolecznej-w-szkolach-ponadpodstawowych--projekty-rozporzadzen-skierowane-do-konsultacji-i-uzgodnien (ostatni dostęp: 23.12.2021) #2historyków1mikrofon Krzysztof Ruchniewicz Blog: www.krzysztofruchniewicz.eu Facebook: Instagram: www.instagram.com/ruchpho/ Twitter: twitter.com/krzyruch YouTube: www.youtube.com/channel/UCT23Rwyk…iew_as=subscriber Przemysław Wiszewski Blog: www.przemysławwiszewski.pl Facebook: www.facebook.com/przemyslaw.wiszewski Instagram: www.instagram.com/przewisz/ Twitter: twitter.com/wiszewski YuoTube: www.youtube.com/channel/UCuq6q08E…iew_as=subscriber Do nagrania intro i outro wykorzystaliśmy utwór RogerThat'a pt. „Retro 70s Metal” (licencja nr JAM-WEB-2020-0010041).

Reading Polish Nobel Prize winning author Olga Tokarczuk's The Books of Jacob and Marisa Fazio's novella Piazza Garibaldi with writers Amanda Lohrey and Bram Presser; and novelist and essayist Ann Patchett on These Precious Days and the bookshelf that shaped her

Mitschnitt des Podiumsgesprächs während der texttage.nuernberg am 26. Juni 2021.

Skąd się biorą złe reklamy? Co ze świadomością tworzenia konsumpcjonizmu? Jak reklamowałoby się hipotetyczną Wódkę Tokarczuk? Posłuchaj rozmowy o niedoinformowanych prezesach, zasadach zarządzania zespołami i estetyce. Tomasz Pastuszka to współzałożyciel egalitarnie zarządzanej agencji reklamowej Madogz, wieloletni dyrektor kreatywny (m.in. w agencji Isobar) i twórca niezliczonej liczby reklam.

Uno di quei libri che non riesci a smettere di leggere. Olga Tokarczuk è una scrittrice eccezionale. Una di quelle letture che rimangono dentro.LINKSMy podcast with Engish subtitles/Il podcast con sottotitoli in inglesehttps://youtu.be/36P_dcB8crI"I Vagabondi", edito da Bompianihttps://www.bompiani.it/catalogo/i-vagabondi-9788845296925La pagina Wikipedia su Olga Tokarczukhttps://it.wikipedia.org/wiki/Olga_Tokarczuk"Flights" by Olga Tokarczukhttps://www.goodreads.com/book/show/36885304-flightsTESTO TRASCRITTO (English translation below)Olga Tokarczuk, sono andata a controllare la pronuncia e credo di essere riuscita ad avvicinarmi alla pronuncia corretta, Olga Tokarczuk è una scrittrice polacca, una delle maggiori rappresentanti della letteratura del suo paese, e tra l'altro ha vinto il premio Nobel per la Letteratura nel 2018. Io non avevo mai letto niente di suo. Qualche giorno fa mi è capitato tra le mani il suo libro tradotto in italiano "I vagabondi" l'ho preso e nonostante sia un libro di quante pagine 300 e rotte pagine, quasi 400 pagine l'ho quasi finito e non riesco a metterlo giù. Come definire questo libro? Anzitutto è scritto benissimo, e dev'essere anche stato tradotto benissimo, perché sapete che quando a volte leggiamo un libro in traduzione e suona un po' strano, evidentemente non è stato tradotto bene però un romanzo edito in Italia da Bompiani immagino che la Bompiani, soprattutto quando si parla di della vincitrice di un premio Nobel, metta i migliori traduttori le migliori traduttrice. "I vagabondi" è un libro fantastico. È difficile raccontare di cosa parla, è un romanzo ma non è nemmeno un romanzo, diciamo che vengono raccontate diverse immagini quasi delle istantanee. Ce n'è una che mi ha colpito particolarmente e che ho letto mentre mi trovavo in aeroporto e che si intitola appunto "L'aeroporto" in queste paio di pagine l'autrice riflette sul fatto che oggi i grandi aeroporti siano diventati essi stessi quasi delle delle piccole nazioni, inizia col dire che mentre prima l'aeroporto era costruito fuori dal centro abitato, adesso sempre di più si avvicina al centro anzi è la città che viene costruita attorno all'aeroporto. E gli aeroporti hanno i loro alberghi, i loro ristoranti, i loro centri commerciali, i loro luoghi di culto e dice a un certo punto che manca solo che vengano riconosciute dalle Nazioni Unite perché il resto già ce l'hanno abbiamo tutti il nostro passaporto per questo paese, questa nazione che è l'aeroporto, il passaporto e la nostra carta di identità sono le nostre carte d'imbarco, e questa analogia viene spinta veramente all'estremo ma in modo incredibilmente naturale, e chi ha trascorso molte ore negli aeroporti internazionali aspettando tra un aereo e l'altro, si riconosce perfettamente in tutte queste descrizioni. In questo libro (che ripeto, si intitola "I Vagabondi" e come sempre metterò le note nel testo del programma) sì in questo libro si parla di molte cose, si parla però fondamentalmente di esseri umani. Vi consiglio assolutamente la lettura, una fantastica lettura estiva sia che siate sotto l'ombrellone, sia che vi troviate in cima a una montagna.ENGLISH TRANSLATIONOlga Tokarczuk, I went to check the pronunciation and I think I managed to get close to the correct pronunciation, Olga Tokarczuk is a Polish writer, one of the greatest representatives of literature in her country, and among other things she won the Nobel Prize for Literature in 2018. I had never read anything by her. A few days ago, I got her book translated into Italian "The Tramps" and despite being a book of how many… 300, almost 400 pages, I have almost finished it and I cannot put it down. How to define this book? First of all, it is very well written, and it must also have been translated very well, because you know that when we sometimes you read a book in translation and it sounds a bit strange, maybe it has not been translated well but a novel published in Italy by Bompiani, I imagine that Bompiani, especially when it comes to the Nobel Prize winner, put the best translators at work. "Flights" [English title] is a fantastic book. It is difficult to tell what it is about, it is a novel but it is not even a novel, let's say that several images are told almost as snapshots. There is one that particularly struck me and that I read while I was at the airport and which is actually called "The airport". In these couple of pages, the author reflects on the fact that today large airports have become almost a sort of small nations themselves, she begins by saying that while once airports were built outside the town, now they are getting closer and closer to the center, and actually it is the city that is built around the airport, and airports have their hotels, their restaurants, their shopping malls, their places of worship and then she continues saying that they only just need to be recognized by the United Nations because they already have everything else, we all have our passport for this country, this nation that is the airport, passport and identity card are our boarding passes, and this analogy is really pushed to the extreme but in an incredibly natural way, and those who have spent many hours at international airports waiting to transfer between planes, will perfectly recognizes her/himself in all these descriptions. This book, which I repeat, [English title] is called "Flights", and as always I will put the notes in the text of the program, yes this book is about many things, but basically is about being human. I absolutely recommend reading, a fantastic summer reading whether you are on the beach or on top of a mountain.

PAROLE ETICHE RITROVATE - TOKARCZUK

PAROLE ETICHE RITROVATE - TOKARCZUK

Acclaimed Polish author Olga Tokarczuk, who won the Nobel Prize for Literature and a whole string of other accolades, is to have her latest book released in English towards the end of 2021. The Books of Jacob is one of the author's most celebrated works, yet took years to translate in English and, more importantly, get published. Jennifer Croft, one of Olga Tokarczuk's translators who undertook the mammoth task of translating the Books of Jacob, joins host John Beauchamp for a chat from her home in Los Angeles. In this week's review: Poland imposes tougher pandemic measures Poles' savings enough to finance Poland's budget for two years Renowned Polish poet Adam Zagajewski dies at 75 Why not drop me a line? You can get in touch with the show by writing to podcasts@thefirstnews.com, and please remember to share, like and subscribe to The Debrief! Pssst! If you want to find out more about Jennifer's new book click here!

"Guida il tuo carro sulle ossa dei morti", di Olga Tokarczuk, è quasi un manifesto politico contro chi calpesta i diritti degli animali e contro i prelati di una Chiesa cattolica che bada a difendere soprattutto se stessa e il regime patriarcale e antropocentrista che sta alla base del suo potere. L'intervista a Zusanna Krasnopolska aiuta a capire che rapporto c'è tra la scrittrice nobel 2019 e i movimenti femministi e animalisti che stanno riempiendo le piazze polacche.BibliografiaIn questa puntata abbiamo citato di Olga Tokarczuk:"Guida il tuo carro sulle ossa dei morti" (edito in Italia una prima volta da Nottetempo nel 2012 e ora ripubblicato da Bompiani nel 2020 con la traduzione di Silvano De Fanti). Sempre Bompiani ha pubblicato nel 2020 "Nella quiete del tempo".Invece di Colette, il romanzo "La chatte" è stato pubblicato in Italia da Skira nel 2015. Ancora, di Marguerite Duras, il racconto “La morte della mosca”, compare nella raccolta intitolata "Scrivere", tradotta da Leonella Prato Caruso e pubblicata nel 1994 da Feltrinelli, credo fuori catalogo."Il matrimonio del cielo e dell'inferno", di William Blake, è stato tradotto da Giuseppe Ungaretti e ripubblicato nel 2013 dalla casa editrice SE.Il reportage di Zusanna Krasnopolska compare sulla rivista Leggendaria, nel n. 145 del gennaio 2021: https://leggendaria.it/prodotto/leggendaria-145/Il brano dell'intervista di Olga Tkarczuk “Moving into the Dark” è del 28 marzo 2019(https://www.youtube.com/watch?v=pm9IPKaX9eM&t=2351s )

Wokół „Czułego narratora” Olgi Tokarczuk - rozważania Juliusza Gałkowskiego i Pawła MIlcarka redaktora naczelnego kwartalnika „Christianitas”.

Radiowy Klub Książki.

Den är en öppning mot äventyr och fantasi, men också något som stänger ute. Maja Andreasson reflekterar över dörren som symbol och verklighet i liv och litteratur. ESSÄ: Detta är en text där skribenten reflekterar över ett ämne eller ett verk. Åsikter som uttrycks är skribentens egna. En gång fick jag ett refuseringsbrev från ett större förlag. Det var vänligt formulerat, sa inte blankt nej till mitt manus, utan uttryckte snarare en slags tvekan inför texten. Kanske någon annan gång. Inte nu. Men kanske sen, framöver. På brevpappret syntes dörren in till förlaget. En stor träport med två dörrklappar. Givetvis var den stängd. En öppen dörr hade ju signalerat något annat än budskapet i själva brevet, nämligen att det var fritt fram, att jag var välkommen, inbjuden. Men det var jag inte. Eller var jag det nästan? För en dörr i all sin dörrighet går ju förstås att öppna. Om inte med nyckel så med lite våld, eller ren tur. Tänk om den plötsligt skulle glida upp framför ögonen på mig. Tänk om jag snabbt som attan kunde kila in min lilla fot och kliva in. Det hade varit som i en saga i sådana fall. För i sagans värld är ju dörren den instans som möjliggör det omöjliga. Utanför dörren råder den trista verkligheten, men innanför dörren kan vad som helst inträffa. Tänk bara på Narnia. Berättelsen om syskonen Pevensie som en dag går in ett klädskåp och ut i ett fantasilandskap. Med undantag för Mufasas död i Lejonkungen, är nog BBC:s filmatisering av C.S Lewis epos min största filmupplevelse som barn. Och det var särskilt skåpet som gjorde intryck. Minstingen Lucy som famlar med sina händer bland alla rockar och pälsar för att inse att väggen inte finns där. Istället för en hård yta av trä, breder vit pudersnö ut sig, och lite längre bort kikar en faun fram bakom en lyktstolpe. Vad jag inte förstod som barn men som jag förstår nu, är att Narnia inte bara är ett fantasiland, utan också en tillflyktsort. Syskonen Pevensie har evakuerats från London för att undkomma tyskarnas eventuella flygbombningar, och Narnia blir därför den fristad som barnen behöver. På liknande sätt fungerar pysslingtillvaron för Bertil, som i Astrid Lindgrens saga trycker på en spik för att i miniatyrform kunna ta sig in genom råtthålet och den pyttelilla dörren till Nils Karlssons-Pysslings värld. I den är han inte längre ensam. Där är man alltid två, och till och med den otäcka råttan går att uthärda om man hjälps åt med hyran. Bertil hjälper sin vän att skaffa mat, möbler, elda i spisen och bada. Han ger Nils den omsorg han själv skulle behöva, och pysslingen blir därför både ett sällskap och ett sätt att ta hand om sin egen litenhet i världen. Precis som Freud poängterade för dryga hundra år sedan, kan dagdrömmen, eller fantasin, betraktas som en plats där våra önskningar går i uppfyllelse. I detta vakna, kreativa tillstånd tillfredsställs både ens erotiska begär och ens äregirighet och maktlystnad. För syskonskaran i Narnia kan detta bäst illustreras genom det truliga mellanbarnet Edmund, som finner en lockelse i Häxans löfte om en plats på tronen. Den uppmärksamhet han annars tvingas att slåss om med sina präktiga syskon, blir hos häxan odelad, och som den auktoritära ledare hon är vet hon att mänsklig svaghet går att utnyttja med hjälp av gåvor och fördelar. Dörren in till Narnia blir, enligt detta sätt att se på saken, också en ingång till de egna begären, som kanske inte alltid är så smickrande att möta. Även i vuxenlitteraturen händer det att dörren står som en symbol för våra drömmar och drifter. I en av novellerna i Olga Tokarczuks Spel på många små trummor är det skåpet i sig som är föremålet för åtrån. Berättarjaget känner samma dragning till skåpet som till en man, och den glatta lilla knoppen får henne att ligga vaken om nätterna. En natt drar hon upp sin make ur sängen, och de ställer sig båda framför det mäktiga skåpet. Istället för att så att säga komma ut ur garderoben går de in i den, och blir sedan kvar där, medan resten av lägenheten står och samlar damm. Vad som faktiskt händer där inne bland alla klänningar och kostymer, får vi inte reda på, och likt många andra noveller som riktar sig till vuxna arbetar Tokarczuk med det tvetydiga och outsagda, snarare än att avrunda berättelsen med en tydlig knorr. I Narnia har berättelsen bara börjat när syskonen kliver in i det väldiga skåpet, men här tar den slut. Dörren stängs om paret, och läsaren får inte tillgång till det slutna utrymme de skapat omkring sig. Isoleringen är egendomlig, på gränsen till obehaglig, men eftersom den är självvald är den enklare att uthärda än det fångenskap som gestaltas hos exempelvis Franz Kafka. I novellen Förvandlingen vaknar den handelsresande och alltigenom rediga Gregor Samsa en morgon upp som en insekt. Även om han själv försöker att se tillvaron från den ljusa sidan, känner hans familj både skam och äckel över den metamorfos han genomgått. Hans mor skriker när hon för första gången får syn på honom och fadern driver tillbaka honom in i rummet med en käpp. Det är bara systern som förbarmar sig över sin bror och när ingen annan ser på smyger hon till honom gammal ost. Om dörren i barnlitteraturen syftar till att öppna andra världar, är dörren hos både Tokarczuk och Kafka en dörr som stänger det fantastiska inne. Den overkliga, absurda skapelse som Gregor Samsa har blivit tillåts inte komma ut, utan motas gång på gång bort av sin egen borgerliga familj. Insektsblivandet i Förvandlingen visar att dörrar är olika lätta att öppna beroende på vilka kroppar vi råkar vara, och Gregor med sin små sprattlande ben och otympliga hydda har mycket svårt att ens nå upp till låset. Han skadar sig själv när han försöker vrida om nyckeln med hjälp av käkarna. En brun vätska tränger ut från munnen och droppar ner på golvet. Att en dörr kan förvandla människor vet alla som någon gång fått en dörr öppnad för sig. Plötsligt får man kliva ut i den vita snön, andas en annan luft, träffa andra varelser än dem man är van vid. Men även om vi nog är många som vemodigt kan berätta om när den där symboliska dörren gick upp, är kanske ändå den stängda dörren ett vanligare fenomen. Alla rum som en inte har tillträde till, som kräver särskilda portkoder, eller misstänksamt stirrar mot en med sina vackert snidade ornament. Samtidigt finns det förstås de som kommer in lite varstans. Som har en nyckel till alla vrår och med självklarhet slår sig ner i den skönaste fåtöljen. Men för majoriteten, vill jag ändå påstå, finns det dörrar och dörrar. Vissa orkar man bara inte öppna. Vissa vill man öppna men vågar inte. Och om man ändå vågar, är det inte säkert att man gillar det man ser. Kanske är insidan sval och skrämmande. Kanske får man en känsla av att dörren var där av en anledning: som en markör, en mekanism för att stänga människor ute. Och då har jag inte ens nämnt alla de dörrvakter som har som jobb att avgöra vilka som får komma in och vilka som får bli kvar. Dörren är därför inte bara en metafor, utan också en realitet. En möjlighet eller en omöjlighet, beroende på vilka vi råkar vara. Att gång på gång mötas av stängda dörrar kan göra en nedslagen. Men att någon gång då och då, tvingas stanna upp utanför en port och undra vad som finns där bakom är nog inte så dumt. Åtminstone inte för ens fantasi. När allt kommer omkring är ju julkalendern som allra mest mystisk och spännande, innan man öppnat själva luckorna. Maja Andreasson, skribent och litteraturvetare

Che cosa hanno in comune dieci piccoli indiani con una tempesta? E il misterioso smarrimento in un uliveto di una madre con il figlioletto ha qualcosa a che fare con una maga che trasforma gli uomini in porci? Utopia, rose, fari e bambini che non crescono mai. Il Leitmotiv di questo episodio sono le isole, soprattutto quelle che non ci sono. Tokarczuk, Stevenson, Omero, Donne, More, Veltroni, Shakespeare, Morante, Christie: questi sono gli autori che ci guidano su isole misteriose. Ma quella più bella resta quella che non c'è.

Tomo Podstenšek: Kar se začne z nasmehom Ivo Svetina: Črepinje vrča, ki ga nikdar ni bilo Olga Tokarczuk: Bizarne zgodbe Marija Švajncer: Veselje do življenja ali filozofija radoživosti. Recenzije so napisali so Veronika Šoster, Tonja Jelen, Simon Popek in Marjan Kovačevič Beltram.

durée : 00:32:09 - Boomerang - par : Augustin Trapenard - Prix Nobel de Littérature 2018, son œuvre inclassable, tissée de constellations de voix et de regards, brouille toutes les frontières. Son discours du Nobel et "Histoires bizarroïdes", un recueil de nouvelles, viennent de paraitre. Olga Tokarczuk est l'invitée d'Augustin Trapenard.

Literary translator and National Endowment for the Arts fellow Jennifer Croft was passionate about Polish author Olga Tokarczuk's novel Flights—so much so that she spent ten years trying to persuade a literary house to publish an English translation. Croft would translate excerpts of the book and send them to journals trying to gin up interest in Tokarczuk's distinctive work—a compilation of 116 chapters or fragments that travel through centuries and countries, ranging from single-page ruminations on airports or hotels to 30-page-long stories about a man searching for his wife and child who disappear as they are all vacationing or Chopin's sister smuggling the composer's heart back into Poland. With a grant from the National Endowment for the Arts, Croft was able to complete the translation. She also persuaded an independent English publisher to take a chance on the novel. The result: Flights was awarded the 2018 Man Booker International Prize, which is awarded to the best work of fiction translated from any language into English, and it was also a finalist for the National Book Award. In this episode of the podcast, Croft talks about Flights, the strange alchemy that goes into translation, the importance of grants and the Arts Endowment to translators, and how her own interest in Slavic languages began (Hint: figure skating played a central role).