Podcasts about czyli

odcinki świąteczneplaylista świąteczna (muzyczna)trendy z poprzednich latJEDZENIE1/ Sobacha z cynamonem2/ Kompot gruszkowy3/ Chocotales of Warsaw [prezent]4/ Rozgrzewające dania jednogarnkowe5/ Mój przewodnik kulinarny foodbook 2.0 w sprzedaży TYLKO do końca roku #autopromocja6/ Mariusz Mac, 1991 KULTURA7/ Piotr Bratosiewicz, album8/ moja rozmowa z Piotrkiem9/ Mój komentarz do Love is Blind na kanale Kajam Się10/ Nobody wants this11/ Być kochaną12/ Bugonia13/ Heweliusz14/ Heliogramy w Sali Salomona15/ Słuchawki na kabluMODA & URODA16/ Kolczyki BeMoon [prezent]https://bemoon.pl/bizuteria/kolczyki-i-nausznice/srebrne-kolczyki-kola-classic-maxi/https://bemoon.pl/bizuteria/kolczyki-i-nausznice/srebrne-kolczyki-male-kola-classic-mini/17/ Yes kolczyki [prezent]https://yes.pl/kolczyki-zlote-2-5-cm-kola-42501?utm_source=social&utm_medium=inf_sobaska&utm_campaign=zlotohttps://yes.pl/kolczyki-zlote-kola-585-1-4-cm-mini?utm_source=social&utm_medium=inf_sobaska&utm_campaign=zloto18/ Kampania WOOL IS COOL, Bsides Handmade19/ T-shirt Orage studio x Monday Artwork20/ buty Loft 37 KapcieKozakiKowbojki21/ Perfumy TSU LANGE YOR22/ Rozjaśniacz do paznokci INGLOT x La Bomba23/ Hero Mighty Patch24/ Resibo Rise & Shine, 5-dniowa kuracja rozświetlająco-ujędrniająca z witaminą C i DMAE [prezent]25/ Resibo First of all, peeling do skóry głowyBądź na bieżąco :) www.instagram.com/KarolinaSobanska⁠⁠⁠⁠www.karolinasobanska.com⁠⁠ Współpraca: k.bulatewicz@pasnormal.group00:00 intro06:25 jedzenie15:26 seriale i filmy24:27 heliogramy26:00 słuchawki na kabel27:06 moda31:17 uroda35:03 podsumowanie

Notatki i linki wymienione w tym odcinku znajdziecie na naszej stronie: ⁠⁠designpractice.pl/086---W tym odcinku rozmawiamy:→ o wnioskach z budowania agencji kreatywnej, która przetrwała na rynku ponad 20 lat→ o rozwoju AI z perspektywy właściciela agencji reklamowej→ o roli designerów w tym zmieniającym się otoczeniu---Naszym gościem jest Bartek Gołębiowski. Współzałożyciel agencji kreatywnej GONG, która jest już ponad 20 lat na rynku i realizuje projekty dla dużych graczy takich jak Netflix czy bank ING. Wolne chwile Bartek spędza na rowerze, snowboardzie lub kajcie, w zależności od pory roku. Człowiek czynu i człowiek akcji! Partnerem dzisiejszego odcinka jest palarnia kawy specialty COFFEE PLANT.---Timestamps:0:00 Start1:56 Jaką książkę ostatnio przeczytałeś?3:03 Czym się zajmujesz?4:17 Początki Gonga i przełomowy moment10:52 Ważna porażka15:16 Teamy kreatywne i klienci17:34 Jak wykorzystujecie AI w agencji?20:57 Dylematy moralno-etyczne z AI25:44 Nowe szanse dla osób dotkniętych redukcjom AI29:38 Case study użycia AI34:08 Pirx AI i inne narzędzia37:33 Oczekiwania przy rekrutacji39:53 Jak rozpoznać energię pracownika?41:48 Jak budować kulturę pracy?47:14 Spotkania i rytuały50:03 Przykłady miksu analityczności i kreatywności58:18 Jak realizować szalone pomysły?1:02:58 Jak klienci reagują na AI?1:05:59 Czyli klienci oczekują, że rzeczy z AI będą kosztować mniej?1:08:23 Jak oceniasz sytuację na rynku w 2025?1:11:02 Na rozwoju jakich umiejętności chciałbyś się skupić w najbliższym czasie?1:12:51 Zakończenie

Jest pytanie: Ile żyjesz żyć? I czy wyrabiasz? XDW ciągu jednego życia przywdziewamy zaskakująco wiele ról. Jesteśmy czyimiś dziećmi, bywa, że stajemy się rodzicami; jesteśmy rodzeństwem, partnerami, budujemy zawodowe ścieżki, pielęgnujemy relacje towarzyskie, a równolegle prowadzimy to ciche, domowe życie, utkane z prozaicznych obowiązków. Do tego dochodzi jeszcze świat mediów społecznościowych – nieograniczona przestrzeń, w której możemy podglądać codzienność i przygody ludzi, których często nawet nie znamy.Po co to robimy? Na to pytanie każdy musi odpowiedzieć sobie sam. Nie deprecjonuję tych potrzeb – przeciwnie, wskazuję jedynie, że warto je sobie uświadomić. Co mi to daje? Dlaczego jest to dla mnie ważne? Czy na moim talerzu codziennych spraw jest jeszcze miejsce – i z ilu właściwie talerzy składa się cała zastawa, na której próbuję pomieścić wszystkie życia, jakie rozkładam na stole?Najważniejsze pytanie brzmi jednak: czy ten stół naprawdę wszystko uniesie? A może część talerzy trzeba odstawić na mały stolik-dostawkę, bo zwyczajnie się nie mieszczą? Wiem, że bywają momenty, gdy stoły uginają się pod ciężarem – życie nie jest bajką. Ale na podium priorytetów zawsze są tylko trzy miejsca. I to od nas zależy, komu i czemu je oddamy.Nie straciłam krytycyzmu. Wiem, że nie wszyscy wyjedziemy w Bieszczady, by odciąć się od mediów – i nie o to tu chodzi. Kluczowe jest raczej nauczyć się korzystać z nich tak, by nam służyły, a nie ciążyły. By, w gąszczu bodźców i równoległych żyć, które prowadzimy, świadomie decydować, gdzie kładziemy akcent – w zależności od sytuacji i aktualnych potrzeb.W które z tych wielu żyć potrzebujesz dziś zanurzyć się najbardziej?Za możliwość realizacji i dystrybucji podcastu dziękuję bardzo Patronom i Patronkom

Wykład Magdaleny Kowalak w ramach projektu "Zwierzęta w kulturze wsi – między tradycją, symbolem a opowieścią" realizowanego w ramach grantu „KPO dla Kultury”, sfinansowanego przez Unię Europejską NextGenerationEU [4 grudnia 2025 r.]W referacie zostaną poruszone tematy dotyczące tradycji, wierzeń i zwyczajów związanych z psem i kotem, które były obecne w kulturze ludowej. Dodatkowo zostaną poruszone wątki medycyny ludowej, które wykorzystywały te dwa zwierzęta do leczenia różnych chorób.Magdalena Kowalak – etnolog, muzealnik, absolwentka Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz studiów podyplomowych z muzealnictwa i zarządzania kulturą. Od 2019 roku zawodowo związana z Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu, gdzie w 2024 roku została kierownikiem Działu Etnograficznego. Zajmuje się opracowaniem muzealiów, przygotowaniem ekspozycji i programów edukacyjnych, a także koordynuje organizację imprez plenerowych. Autorka licznych artykułów i projektów popularyzujących kulturę Mazowsza, aktywnie występuje w mediach i bierze udział w konferencjach naukowych. Jej praca obejmuje także działania na rzecz zwiększenia dostępności muzeum.Jeśli chcesz wspierać Wszechnicę w dalszym tworzeniu treści, organizowaniu kolejnych #rozmówWszechnicy, możesz:1. Zostać Patronem Wszechnicy FWW w serwisie https://patronite.pl/wszechnicafwwPrzez portal Patronite możesz wesprzeć tworzenie cyklu #rozmowyWszechnicy nie tylko dobrym słowem, ale i finansowo. Będąc Patronką/Patronem wpłacasz regularne, comiesięczne kwoty na konto Wszechnicy, a my dzięki Twojemu wsparciu możemy dalej rozwijać naszą działalność. W ramach podziękowania mamy dla Was drobne nagrody.2. Możesz wspierać nas, robiąc zakupy za pomocą serwisu Fanimani.pl - https://tiny.pl/wkwpkJeżeli robisz zakupy w internecie, możesz nas bezpłatnie wspierać. Z każdego Twojego zakupu średnio 2,5% jego wartości trafi do Wszechnicy, jeśli zaczniesz korzystać z serwisu FaniMani.pl Ty nic nie dopłacasz!3. Możesz przekazać nam darowiznę na cele statutowe tradycyjnym przelewemDarowizny dla Fundacji Wspomagania Wsi można przekazywać na konto nr:33 1600 1462 1808 7033 4000 0001Fundacja Wspomagania WsiZnajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#nextgenerationeu #kpodlakultury #kultura #dziedzictwo #wieś #polskawieś #ZwierzętaWKulturze #WszechnicaFWW #FundacjaWspomaganiaWsi #KulturaLudowa #KPOdlakultury #KPO #tradycja

Może Paramount a może Netflix? Ktoś kupi Warner Bros, choć chyba nie jest z nim aż tak źle, że trzeba go sprzedawać. Po prostu na sprzedaży niektórzy dobrze zarobią. I w tym sęk. Kto i jak zarobi na kupnie - to inna rzecz. Przypadek fascynujący, w sam raz na dłuższą rozmowę.

W poprzednim artykule podjąłem próbę ukazania dystrybucjonizmu jako doktryny oferującej samodzielną, pozytywną, a także wychodzącą naprzeciw współczesnym problemom wizję w obszarze ekonomii politycznej. Nie brak jednak teorii pięknie prezentujących się na papierze. Czy zatem dystrybucjonizm ma na swoją obronę również doświadczenie praktyczne?Pozostałe artykuły możesz czytać na

Otaczają nas przedmioty, informacje, tworzymy niekończące się listy obowiązków i zadań do wykonania. Może warto powiedzieć: wystarczy? Kiedy spróbujemy, okaże się że wcale nie jest to łatwe, bo do nadmiaru przyzwyczaja nas kultura, wychowanie oraz nawyki. Tymczasem badania nie pozostawiają złudzeń, bałagan wynikający z zagracenia podwyższa nam poziom kortyzolu, a zmęczenie wynikające z nadmiaru obowiązków jednoznacznie odbija się na naszym samopoczuciu i zdrowiu. Jak odgruzować swoje życie i zmierzyć się z nadmiarem? W Drogowskazach opowie o tym Emily Rand-Przykażą, autora książki „Wystarczalizm. Jak uporządkować mieszkanie, głowę i ducha”, która prowadzi w mediach społecznościowych konta „Uwalniam od nadmiaru”. Do wysłuchania rozmowy zaprasza Aleksandra Galant.

Jesteśmy na warszawskim jarmarku świątecznym. Rozmawiamy z kupującymi i zwiedzającymi, zanurzając się w chmurę jarmarkowych zapachów grzańca, topionego sera i smażonej kiełbasy. Kuba Chełmiński pyta na miejscu: czy jest tu tanio, czy drogo, smacznie, czy bez smaku. I niespodzianka: jeden z klientów przekonuje, że dwie kanapki za 100 zł to „dobra relacja jakości do ceny”, Zapraszamy do słuchania.

Dziś o dokumentalistach, którzy zbierają i przekazują zapomniane opowieści. O dobrych nazistach meblujących Polakom mieszkania. O niemieckiej rodzinie z Odessy, która dotarła do Jarocina, a potem nad Morze Białe. O wypędzonych i zapomnianych Wielkopolanach. O tym, dlaczego żałoba po zamordowanych w Katyniu jest błogosławieństwem. Dziś rady: jak szukać pogrzebanych historii i jak słuchać, żeby dobrze się opowiadało. // Jacek Kubiak // dziennikarz, dokumentalista, Poznańskie Archiwum Historii Mówionej -------- Wesprzyj nas. Pomożesz tworzyć podcast i zmienisz świat: - abonament, czyli duża wdzięczność: www.patronite.pl/drugawersja - kawka w podziękowaniu za odcinek: www.buycoffee.to/drugawersja -------- My na www: www.drugawersja.pl  My na Spotify: https://spoti.fi/3MWjX9v My na fejsie: www.facebook.com/drugawersja My na YT: https://www.youtube.com/@podcast_poznanski My na insta: www.instagram.com/druga.wersja My na tiktoku: https://www.tiktok.com/@drugawersja

Czyli o młodym księdzu-idealiście, jego skorumpowanym przełożonym, mafii, zagrożonym majątku Watykanu i sielskich włoskich krajobrazach.

Wykład Danuty Krześniak w ramach projektu "Zwierzęta w kulturze wsi – między tradycją, symbolem a opowieścią" realizowanego w ramach grantu „KPO dla Kultury”, sfinansowanego przez Unię Europejską NextGenerationEU [2 grudnia 2025 r.]W kulturze ludowej owca symbolizuje czystość, niewinność i uległość, często jest kojarzona z postacią Dobrego Pasterza. Świnia natomiast uchodzi za zwierzę nieczyste, brudne i chciwe, a jej wizerunek bywa łączony ze złem i diabłem.Danuta Krześniak - etnografka, pracuje w Dziale Etnograficznym Muzeum Wsi Mazowieckiej w SierpcuJeśli chcesz wspierać Wszechnicę w dalszym tworzeniu treści, organizowaniu kolejnych #rozmówWszechnicy, możesz:1. Zostać Patronem Wszechnicy FWW w serwisie https://patronite.pl/wszechnicafwwPrzez portal Patronite możesz wesprzeć tworzenie cyklu #rozmowyWszechnicy nie tylko dobrym słowem, ale i finansowo. Będąc Patronką/Patronem wpłacasz regularne, comiesięczne kwoty na konto Wszechnicy, a my dzięki Twojemu wsparciu możemy dalej rozwijać naszą działalność. W ramach podziękowania mamy dla Was drobne nagrody.2. Możesz wspierać nas, robiąc zakupy za pomocą serwisu Fanimani.pl - https://tiny.pl/wkwpkJeżeli robisz zakupy w internecie, możesz nas bezpłatnie wspierać. Z każdego Twojego zakupu średnio 2,5% jego wartości trafi do Wszechnicy, jeśli zaczniesz korzystać z serwisu FaniMani.pl Ty nic nie dopłacasz!3. Możesz przekazać nam darowiznę na cele statutowe tradycyjnym przelewemDarowizny dla Fundacji Wspomagania Wsi można przekazywać na konto nr:33 1600 1462 1808 7033 4000 0001Fundacja Wspomagania WsiZnajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#nextgenerationeu #kpodlakultury #kultura #dziedzictwo #wieś #polskawieś #ZwierzętaWKulturze #WszechnicaFWW #FundacjaWspomaganiaWsi #KulturaLudowa #KPOdlakultury #KPO #tradycja

Czyli autentyczna i odważna solówka o powrotach.O kulisach. O rozczarowaniu. O oswajaniu nowych tożsamości. O dziurach. O dziurach w kształcie nas.Okazuje się, że trudno mi wracać. Trudno mi wypadać z rytmu i potem do niego wracać. Wolę rytm, nawet, gdy wiąże się z dociskaniem siebie. Smutne … ale tak jest. Wolę, choć tym razem wybrałam inaczej i zamiast dociskać siebie nie nagrywałam trzy miesiące. Więc wracam, a to niełatwa droga. I ten odcinek taki jest – jest autentyczny i do bólu prawdziwy. Szczerze pokazujący kulisy (których wolimy nie widzieć, a wszyscy w nich bywamy). Pokazujący, to że ja też (!!) jestem doskonale niedoskonałym człowiekiem, który przeżywa, upada, gubi się, ale z czasem odnajduje drogę. To odcinek o bywaniu w rozczarowaniu, o oswajaniu nowych tożsamości, do których zaprasza mnie życie. Tuż po nagraniu przyszła do mnie myśl - „Kasuję. Nie publikuję. To obciach i strzał w kolano”. Zalał mnie wstyd towarzyszący odsłonięciu się. To ludzkie. To człowiecze. To typowe dla mnie. Ale potem były warsztaty „Rozkwitaj” i opowiedziałam o tym moim dziewczynom i one poprosiły, bym jednak odsłoniła to wszystko, co w tym odcinku zawarłam … bo rozkwit to też ten czas pod ziemią. W mroku. W błocie. I kwiat nie rozkwitnie bez tego mrocznego początku podróży …. A często o tym zapominamy, a ja jestem tą która przypomina i ma odwagę sięgnąć głębiej …A w następnie przejechałam tu do Talarii na moje warsztaty #bebrave i gdy rozpakowywałam materiały, z rulonu flipów wypadł mi flip, a na nim napisane pytanie, które padło w kwietniowej edycji… Padło. Czyli już kiedyś je zadałam…„Jaką wartość ma to, że pokażę innym, że jestem niedoskonałym człowiekiem?”To jaką?Czy jest w ogóle jakaś wartość? Dlatego publikuję. Pomóżcie mi odbudować zaufanie do tego, że niedoskonałość i bycie człowiekiem ma jakąś wartość. Dobrego odsłuchu i pamiętaj, by podać odcinek dalej! Będę za to bardzo wdzięczna.

Dlaczego niedostępny emocjonalnie mężczyzna, który nie chciał stabilizacji, nagle bierze ślub z kolejną dziewczyną? Zjawisko wyjaśnia „The Taxi Cab Theory” z „Seksu w wielkim mieście”, czyli teoria taksówki, która jest wiralem na TikToku. Czy faktycznie ma ona przełożenie na życie? Autorka: Paulina Klepacz Artykuł przeczytasz pod linkiem: https://www.vogue.pl/a/the-taxi-cab-theory-teoria-taksowki-seks-w-wielkim-miescie

Podcast „Prawo dla Biznesu” jest integralnym elementem czasopisma o tej samej nazwie. Nagrania mają charakter informacyjno-edukacyjny, a także promocyjny.Wydawca: Kancelaria Prawna Kantorowski, Głąb i Wspólnicy Sp.j.Redaktor naczelny: radca prawny Piotr Kantorowski#REKLAMAPixel w Paragrafie. Prawo w grach i gry w prawiehttps://www.empik.com/pixel-w-paragrafie-prawo-w-grach-i-gry-w-prawie-kantorowski-piotr,p1693092077,ksiazka-pPodcast zawiera:autopromocję wydawcy,reklamy produktów i usług innych przedsiębiorców,treści edukacyjne i eksperckie z zakresu prawa dla biznesu._______________________________________________________________________________Na przykładach Donkey Konga, Kirby'ego i Super Mario pokazuję, jak spory prawne potrafią zmienić losy całych studiów oraz jakie wnioski z tych historii mogą wyciągnąć przedsiębiorcy. https://tiny.pl/1c0rwm6m 

 W Poranku Radia Wnet leśnik dr inż. Stefan Traczyk, przewodniczący Rady Instytutu Debat o Środowisku, opisuje sytuację branży po proteście leśników, myśliwych i pracowników przemysłu drzewnego w Białymstoku.Jak mówi, środowisko na przestrzeni zaledwie roku znalazło się w kryzysie, którego skalę – jego zdaniem – wciąż zaniża się w przestrzeni publicznej.Na początku rozmowy odwołuje się do twardych zasad ekonomii, które przez lata były fundamentem funkcjonowania Lasów Państwowych.Powszechną wiedzą ekonomiczną jest to, że jedna złotówka z pozyskanego drewna generuje pięć złotych w przemyśle i usługach wokół leśnictwa. Czyli tak naprawdę – i to nie podlega dyskusji – jeżeli na przykład porównamy dane opublikowane oficjalnie, to przychody Lasów Państwowych za 2023 rok wynosiły 14 miliardów 626 milionów złotych, a w 2024 roku było to już 13 miliardów 18 milionów. Większość tych przychodów to przychody z pozyskania drewna. To pokazuje, że przychody lasów państwowych drastycznie się zmniejszyły– wyjaśnia. To – jak tłumaczy – efekt decyzji administracyjnych, które zatrzymały dużą część prac leśnych i ograniczyły zbyt surowca.Traczyk szczególnie podkreśla skutki decyzji minister klimatu wydanej 8 stycznia 2024 roku, nakazującej wyłączenie z użytkowania 94 tysięcy hektarów lasów.W swoich analizach przeliczyłem te hektary na przychody. Wyszło mi 192 miliony złotych strat. Ale wtedy zakładałem to jeszcze zanim pojawiły się dane statystyczne i sprawozdawcze. Nie uwzględniłem, że to zadziała jak w każdej administracji. Lasy Państwowe to również administracja. I nagle okazało się, że te straty nie wyniosły około 200 milionów, tylko że Lasy Państwowe zmniejszyły dochody z pozyskania drewna o około półtora miliarda złotych– dodaje. Jak dodaje, nikt nie przewidział tak gwałtownego załamania.„Z gospodarki zniknęło 9 miliardów złotych. A z budżetu państwa – 3 miliardy”Dla Traczyka najważniejszy jest nie tylko spadek przychodów Lasów Państwowych, ale efekt domina w gospodarce.Jeżeli te półtora miliarda przeliczymy na wskaźniki gospodarki, to w gospodarce i w usługach wokół leśnictwa w 2024 roku zniknęło 7,5 miliarda. I plus te półtora miliarda po stronie dochodów Lasów Państwowych – to jest razem 9 miliardów złotych. Z moich analiz i z rozmów w Instytucie Debat o Środowisku wynika, że około jednej trzeciej tej kwoty, czyli trzech miliardów złotych, to są przychody Skarbu Państwa. Trzy miliardy złotych zniknęły nagle w 2024 roku z budżetu państwa– wylicza.Jak podkreśla, to nie są dane dotyczące prywatnych firm – lecz systemowych wpływów do budżetu krajowego.Likwidacje, zwolnienia i dramaty rodzinSytuację opisuje emocjonalnie, ale precyzyjnie.To wygląda bardzo tragicznie. Po prostu te straty w budżecie państwa i w przedsiębiorstwach są ogromne. I dlatego 5 grudnia ten protest się odbył – bo ludzie zorientowali się, że to będzie szło na ostro. Kiedy nie ma pieniędzy w Lasach Państwowych i w całym przemyśle drzewnym, to ludzie tracą pracę, zamykają firmy. A ja, jako leśnik, pamiętam czasy, kiedy profesor Jan Szyszko ostrzegał, że tak się to skończy– komentuje.Przywołuje także doświadczenie osobiste, które – jak mówi – wstrząsnęło nim jako obywatelem.Ja mam niepełnosprawne dziecko. Moje dziecko zostało skierowane do szpitala i usłyszałem, że nie ma pieniędzy. W systemie zdrowotnym nie ma pieniędzy. A ja wiem, że trzy miliardy zniknęły z budżetu państwa dlatego, że pseudoekolodzy wierzą, że drewno można pozyskiwać bez wycinania drzew– dodaje.Fundacje, grunty i nowy „model biznesowy”Traczyk mówi otwarcie o mechanizmach, które jego zdaniem pojawiły się wokół decyzji ministerialnych.Są ludzie, którzy wierzą, że mięso pochodzi z Biedronki, są stowarzyszenia typu ‘ratujmy stare drzewa', ‘kochajmy kotki', różne. To oczywiście bywa śmieszne, ale problem jest poważny. Są fundacje, które kupują grunty po trzy tysiące złotych za hektar, potem w planach miejscowych przeznacza się to pod zalesienia i sprzedaje Lasom Państwowym, które mają prawo pierwokupu. I nagle trzy tysiące zamienia się w trzydzieści tysięcy. Pomysł biznesowy sam się nasuwa– komentuje. Według niego nie chodzi o incydenty, ale o realny wpływ na decyzje resortu klimatu. Jak zaznacza, „te fundacje mogą mieć bardzo duży wpływ na Ministerstwo Klimatu i Środowiska. I to jest bardzo niebezpieczne”.W końcowej części rozmowy Traczyk mówi o zagrożeniu dla samej struktury własności lasów.W Unii Europejskiej 60 procent lasów to są lasy prywatne. Lasy państwowe są konkurencją. I są siły, które są zainteresowane tym, żeby doprowadzić do ich likwidacji w dotychczasowej formie– zaznacza.Wyjaśnia też, jak jego zdaniem taki proces mógłby wyglądać.Jeśli wyjdzie pani na ulicę i powie, że trzeba sprywatyzować Lasy Państwowe, to panią rozszarpią. Ale jeżeli doprowadzi się do tego, że Lasy Państwowe stracą płynność finansową, to trzeba będzie to jakoś modyfikować. I wtedy naród zrozumie– komentuje./fa

Czytając książki, zupełnie niezwiązane z tzw. psią tematyką, często zauważam fragmenty, które w sposób bezpośredni dotyczą nas i naszych czworonogów. Inspiracją do tego odcinka stała się lektura najnowszej książki Miłosza Brzezińskiego "Miejski pustelnik"... Intrygujący tytuł, prawda? A co to ma wspólnego z psami? Otóż, wiele, bo mowa w niej, między innymi, o tym, w jaki sposób zachodzą zmiany w nas, ludziach oraz - w innych żywych organizmach, w tym również w psach... Nie ma to wiele wspólnego z antropomorfizacją, zato sporo - z fizjologią. Dlaczego by zmienić zachowanie naszego czworonoga, które uznajemy za niepożądane, nie wystarczy jednorazowy zryw Herkulesa, lecz trzeba codziennie, niczym pracowita mróweczka, rzeźbić w budowaniu nowych nawyków naszego psa. Nie dałoby się jakoś prościej? W pewnym filmie krótkometrażowym, o jakim wspominam w tym odcinku, dało się prościej... I nawet dość skutecznie... Ciekawe, kto z nas chciałby znaleźć się na miejscu jego głownego bohatera.Zapraszam Was serdecznie do posłuchania.

W najnowszej odsłonie „Skądinąd” gości Paweł Wielopolski, etnolog, literaturoznawca, redaktor, autor książki „Rejestr grozy. Przewodnik po technikach narracyjnych” (PWN). A rozmawiamy o tym, co horrory mówią o naszych najgłębszych lękach. Rozmawiamy także o tym, czym jest literatura grozy. Jakie są jej główne wątki, tematy, rekwizyty. O najważniejszych autorach tworzących ten gatunek, a także o tym, że literatura grozy to pełnowartościowa literatura. O związkach pomiędzy tematami i obrazami rodem z tego gatunku i fundamentalnych ludzkich obawach i lękach. O Edgarze Allanie Poe'm, Stephenie Kingu, H.P. Lovecrafcie, Mary Shelley, Peterze Straubie, Clivie Barkerze i Jozefie Karice. A także o wielu jeszcze innych sprawach. Owocnego słuchania!

O tym, dlaczego to może być prawda i co jest ważniejsze od przestrzegania prawa, mówi dziś w swoim komentarzu do Ewangelii na II. niedzielę Adwentu o. Alvaro Grammatica. Jego słowa przetłumaczyła i odczytała - jak zwykle - Elżbieta Wróbel. Posłuchajcie! Napisz do nas! Wesprzyj nas! Wszystkie odcinki z podziałem na cykle tematyczne znajdziesz na www.koinoniagb.pl/podcast Obserwuj kanał Podcast Koinonii Jan Chrzciciel w WhatsAppieRead transcript

Uważajcie gdzie słuchacie tego podcastu bo może sie to skończyć mandatem 100-200 Euro! Mati z Łołutem otwierają sezon przełajowy. Jonasik oddaje rower za pół-darmo , a maszyna Tadka w cenie. Miszel zostaje na dłuuuuużej w Ineosie,  SRM wypuszcza pedały bez pomiaru mocy. Jest też o pomiarze czasu za pomocą kalendarza, aerodynamice w narciarstwie i śledziaku który już za KILKA DNI!!!!! Chcesz folołować? – Facebook: https://www.facebook.com/pncastCykChcesz popaczeć? – Instagram: https://www.instagram.com/pncast/Chcesz połoglondać? – YouTube: https://www.youtube.com/channel/UC5hNRM9CimnQAZTho-FBAcQ Chcesz pobiznesować? – e-mail: podnominal@gmail.com Chcesz dać zapomogę? – PATRONITE: https://patronite.pl/pncast Buycoffee: www.buycoffee.to/pncastPatroni : HIGROSYSTEM.PLMarek DrÓb

W Mikołajki Ryszard Derdziński przygląda się zbiorze listów Tolkiena adresowanych do jego dzieci, zatytułowanym Father Christmas.

Wykład Joanny Sarneckiej w ramach projektu "Zwierzęta w kulturze wsi – między tradycją, symbolem a opowieścią" realizowanego w ramach grantu „KPO dla Kultury”, sfinansowanego przez Unię Europejską NextGenerationEU [25 listopada 2025 r.]W zanotowanych przez etnografów XIX i XX wieku pieśniach, opowieściach a także zwyczajach i przekonaniach ludzi żyjących na wsi, zwierzęta pełnią ważną rolę. Analizując teksty kultury i przyglądając się znaczeniom nadawanym zwierzęcym bohaterom można zrozumieć lepiej wyobrażenia o świecie i relacje w nim panujące tak jak je postrzegano w ramach kultury tradycyjnej, ludowej. Świat wyobrażeń mocno spleciony jest z życiem, jego wyzwaniami i trudami, zagrożeniami i pamięcią o absolutnej zależności od sił natury. Zapraszam na wykład, podczas którego spróbujemy się temu przyjrzeć.Joanna Sarnecka - antropolożka kultury, opowiadaczka w założonej przez siebie grupie Opowieści z Walizki www.opowiescizwalizki.pl. Tancerka butoh, performerka. Mocno zaangażowana w sprawy społeczne, zapobieganie wykluczeniu, prawa człowieka, integrację i klimat. Na codzień aktywistka na granicy. Autorka tekstów literackich i krytycznychJeśli chcesz wspierać Wszechnicę w dalszym tworzeniu treści, organizowaniu kolejnych #rozmówWszechnicy, możesz:1. Zostać Patronem Wszechnicy FWW w serwisie https://patronite.pl/wszechnicafwwPrzez portal Patronite możesz wesprzeć tworzenie cyklu #rozmowyWszechnicy nie tylko dobrym słowem, ale i finansowo. Będąc Patronką/Patronem wpłacasz regularne, comiesięczne kwoty na konto Wszechnicy, a my dzięki Twojemu wsparciu możemy dalej rozwijać naszą działalność. W ramach podziękowania mamy dla Was drobne nagrody.2. Możesz wspierać nas, robiąc zakupy za pomocą serwisu Fanimani.pl - https://tiny.pl/wkwpkJeżeli robisz zakupy w internecie, możesz nas bezpłatnie wspierać. Z każdego Twojego zakupu średnio 2,5% jego wartości trafi do Wszechnicy, jeśli zaczniesz korzystać z serwisu FaniMani.pl Ty nic nie dopłacasz!3. Możesz przekazać nam darowiznę na cele statutowe tradycyjnym przelewemDarowizny dla Fundacji Wspomagania Wsi można przekazywać na konto nr:33 1600 1462 1808 7033 4000 0001Fundacja Wspomagania WsiZnajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historiahttps://anchor.fm/wszechnica-fww-naukahttps://wszechnica.org.pl/#nextgenerationeu #kpodlakultury #kultura #dziedzictwo #wieś #polskawieś #ZwierzętaWKulturze #WszechnicaFWW #FundacjaWspomaganiaWsi #KulturaLudowa #KPOdlakultury #KPO #tradycja

BAR - czyli randki dla osób w spektrum autyzmu Kamila Małyszczuk i Kinga Wojaczek, w rozmowie z Kubą Łasickim, przedstawiają innowację skierowaną do osób w spektrum autyzmu. Biuro Autentycznych Relacji (BAR) ma pomóc w odnalezieniu się im w relacjach romatycznych.

** PODCAST WYRÓŻNIONY NAGRODĄ RADIA TOK FM, W KONKURSIE PODCAST ROKU IM. RED. JANUSZA MAJKI 2024**Poznaj Mariana, psa, który nigdy się nie nudzi! W każdym odcinku czekają na Was wesołe przygody i ćwiczenia logopedyczne w formie gry: dzieci reagują na dźwięki, krzyczą hasła, powtarzają wyrazy i ćwiczą słuch, nawet nie wiedząc, że właśnie trenują mowę!To nie jest zwykły podcast – to interaktywna zabawa z Logotolką, która rozwija percepcję słuchową, koncentrację i poprawną wymowę.Idealne do wspólnego słuchania w domu, w aucie czy przed snem.Włącz i zobacz, jak Twoje dziecko ćwiczy… z uśmiechem!Wesprzyj powstawanie podcastu:

O życiu seksualnym, ejakulacji, orgazmach, strategicznych rozmiarach, higienie psychicznej i relacjach z partnerkami i partnerami mówi w podcaście „Rzecz o książkach” Dawid Krawczyk współautor bestselerowej książki „Męska rzecz”Podcast powstał we współpracy z internetową księgarniąNexto, dystrybutorem e-booków, audiobooków i prasy.Kup subskrypcję „Rzeczpospolitej” pod adresem: https://czytaj.rp.pl

Czy da się mówić o Palestynie nie dotykając polityki. Co zmienia polski paszport na Zachodnim Brzegu i czy Polak jest w stanie doświadczyć życia na Bliskim Wschodzie na 100%. Jak wygląda profesjonalna pomoc humanitarna. Czym różni się życie w strefie C od życia w strefie A. Dlaczego proste "Inszallah" pomaga przetrwać w swoim kraju. Jak w prosty i bezpieczny sposób pomagać tym, którzy tej pomocy potrzebują. // Joanna Lenartowicz // koordynatorka programowa Polskiej Akcji Humanitarnej na Bliskim Wschodzie -------- Wesprzyj nas. Pomożesz tworzyć podcast i zmienisz świat: - abonament, czyli duża wdzięczność: www.patronite.pl/drugawersja - kawka w podziękowaniu za odcinek: www.buycoffee.to/drugawersja -------- My na www: www.drugawersja.pl  My na Spotify: https://spoti.fi/3MWjX9v My na fejsie: www.facebook.com/drugawersja My na YT: https://www.youtube.com/@podcast_poznanski My na insta: www.instagram.com/druga.wersja My na tiktoku: https://www.tiktok.com/@drugawersja

Pracownicy lotnisk bardzo dobrze znają ten typ: samotna osoba z kwiatkiem w ręku czeka w pustej sali przylotów na Brada Pita, amerykańskiego żołnierza, reportera, pracownika rafinerii, biznesmena, lekarza - można mnożyć profesję i persony pod które podszywają się oszuści. „Obiecywał, że zakończy służbę, przyjedzie do Polski i spędzi resztę życia w Grójcu” - opowiadała policji jedna z ofiar romance scamu. W październiku 71- latka z Krakowa złożyła zawiadomienie o stracie 214 tys. zł. Przez kilka tygodni wpłacała je ukochanemu, pracownikowi platformy wiertniczej w Turcji, żeby mógł naprawić popsuty silnik w jakiejś maszynie, skończyć prace i do niej przyjechać.W Głupczycach na policję zgłosił się 70-latek, którego małżonka wyczyściła wspólne konto z 70 tys. zł, bo pomagała poznanej w Internecie miłości.Przykłady romance scamów można mnożyć. I choć wszystkie oszustwa finansowe są dotkliwe dla ofiar, to romance scamy zaliczają się do wyjątkowo okrutnych, bo okradają z pieniędzy, uczyć, zaufania do ludzi i wiary w siebie. Poszkodowanych są ich tysiące: starsi, młodsi i zupełnie młodzi ludzie. Oszuści znajdują ją na platformach społecznościowych, aplikacjach randkowych. Jeśli ktoś sądzi, że ofiary scamu to pierwsza lepsza naiwna - jest w błędzie. Badania pokazują, że często są to osoby nieufne, odrzucają pierwsze zaczepki oszustów. Poddane socjotechnicznym manipulacjom wchodzą w związki, które czasem trwają miesiącami. W tym czasie przestępcy po trochu okradają swoje ofiary, żeby na koniec pozbawić je wszystkich pieniędzy, oszczędności życia, a nawet nakłonić do zaciągnięcia kredytu. Chińczycy, którzy są mistrzami tego przestępstwa, nazwali ten proceder "pig butcherning" - tuczenie świń na rzeź.Zapraszamy do wysłuchania i obejrzenia podcastu z Pauliną Krakowską, ekspertką cyberbezpieczeństwa w PKO BP, która jeździ po kraju na spotkania z klientami, żeby edukować je ze scamów, oszustw, technik stosowanych przez oszustów. Nader często podchodzą do niej ofiary romance scamów. To przejaw nielada odwagi, bo ludzie wstydzą się o tym mówić, bo są to historie bolesne. Jak ta o starszej pani, która w oczekiwaniu na swojego żołnierza z Ameryki kupiła nowe łóżko do sypialni i przemeblowała mieszkanie...No, ale jeśli ktoś wysyła ci kilka razy dziennie takie grafomańskie wyznania: "Mogę wytrzymać trzy dni bez jedzenia, dzień bez mówienia, godzinę bez ruchu, minutę bez oddechu, ale ani sekundy bez myślenia o Tobie. Delikatna melodia. Słowa unoszące się w powietrzu… Róże… Nie jestem ani Romeo, by szeptać cuda, ani Victor Hugo, by mówić pięknie; jestem po prostu sobą, mówiąc: KOCHAM CIĘ.

Jak po przerwie wrócić na rynek pracy i nie zgubić równowagi między domem a biznesem? Z Magdą Steblewską z Social Managerek rozmawiamy o elastycznej pracy, freelansie i budowaniu zawodowego poczucia własnej wartości po macierzyństwie.Dodatkowe materiały do odcinka: http://olag.pl/202

Witam w trzysta pierwszym odcinku podcastu „Porozmawiajmy o IT”. Tematem dzisiejszej rozmowy jest to jak przepisać system bankowy obsługujący 10 milionów klientów, czyli od Cobola i Mainframe do .NET i rozproszonej architektury.Dziś moimi gościem jest Michał Niedźwiecki – Dyrektor Departamentu Rozwoju i Utrzymania Aplikacji w mBank S.A., lider z kilkunastoletnim doświadczeniem menedżerskim w branży bankowej. Od początku kariery pasjonował się programowaniem i inżynierią oprogramowania, co do dziś inspiruje go do wdrażania nowoczesnych rozwiązań IT. Specjalizuje się w zarządzaniu zespołami oraz realizacji projektów transformacyjnych. Odpowiada za rozwój kluczowych systemów bankowych i modernizację platform technologicznych.Sponsor odcinkaSponsorem odcinka jest mBank S. A.W tym odcinku o migracji bankowych systemów IT rozmawiamy w następujących kontekstach:migracja bankowych systemów informatycznych to strategiczna decyzjajak wyglądają kolejne etapy planowania i wdrażaniajak wygląda docelowa architekturajak testuje się tego typu rozwiązaniavendor lock-in versus wsparcie dużego dostawcywpływ na biznes, współpracę, tworzenie nowych produktów bankowychzakres umiejętności niezbędny w takiej migracjiwpływ na klientówSubskrypcja podcastu:zasubskrybuj w Apple Podcasts, Spreaker, Sticher, Spotify, przez RSS, lub Twoją ulubioną aplikację do podcastów na smartphonie (wyszukaj frazę „Porozmawiajmy o IT”)poproszę Cię też o polubienie fanpage na FacebookuLinki:Profil Michała na LinkedIn – https://www.linkedin.com/in/michal-niedzwiecki-/Jeśli masz jakieś pytania lub komentarze, pisz do mnie śmiało na krzysztof@porozmawiajmyoit.plhttps://porozmawiajmyoit.pl/301

Dzisiaj w odcinku „Tematu tygodnia”: awantura w Sejmie, czyli precz z komuną, Czarzasty i Jarosław Kaczyński w tle.
„Precz z komuną” w Sejmie rozgorzało w ostatnich dniach, gdy Włodzimierz Czarzasty został marszałkiem (dziś Nowa Lewica, kiedyś Polska Zjednoczona Partia Robotnicza). Ale postkomunizm: co to dzisiaj znaczy? Czy postkomunizm w Polsce trwa według polityków? I dlaczego postkomunista i komunista to polityczna obelga? W rozmowie także: jak na haśle postkomunizm zbudował karierę polityczną lider PiS Jarosław Kaczyński? Kaczyński w Sejmie zasiada nieprzerwanie od 1993 r. – jak zbudował swoją pozycję i na jakich pojęciach początkowo się wybił? Kim jest Jarosław Kaczyński, jakiego znamy dzisiaj?
Jak do postkomunizmu odnosi się prezydent Karol Nawrocki i czy to go jeszcze dotyczy? Na temat postkomunizmu z Rafałem Kalukinem rozmawia Karolina Lewicka, Tygodnik „Polityka”.

Dla większości mieszkańców Starego Świata, cywilizacja kończy się na Górach Krańca Świata. I w pewnym sensie jest to prawda. Ale z drugiej strony, to właśnie na Mrocznych Ziemiach powstają jedne z najbardziej zaawansowanych technologicznie urządzeń, jakie widział świat Warhammera. A ich okrutni konstruktorzy aż palą się do tego, by przetestować ich destrukcyjną potęgę na innych. Potęgę, która czasem wzmacniana jest także przy pomocy demonicznych sił. Dziś przyjrzymy się technologii, jaką dysponują Krasnoludy Chaosu. ------------------------------------------------------------

W 4. odcinku "Raportu o sztucznej inteligencji" opowiemy o tym, gdzie kończy się bezpieczna AI, a gdzie zaczyna zagrożenie dla nas wszystkich. I kto powinien być odpowiedzialny za kontrolę sztucznej inteligencji oraz jej wprowadzanie w różnych branżach i sferach życia.

Weźmy się za jajka. Polska - jest jednym z największych producentów i eksporterów jaj na świecie. Nie chodzi o te polityczne, ale kurze. Czyli tę cudowną żółtą kulkę, zanurzoną w przezroczystej plazmowatej mazi, a to wszystko obute w delikatną skorupkę. Piękniejszej definicji jaja nie znajdziecie. Przystępując do tematu: 40 procent polskiej produkcji jaj trafia na rynki zagraniczne. Nawet do Tajlandii. Ale też kupujemy jaja kurze z Ukrainy, Turcji, a nawet z Brazylii, tak zwane kochones. Za taki stan rzeczy nasz branża jajcarska wini przede wszystkim politykę Unii Europejskiej, bo unijne wymogi stawiane producentom jaj podnoszą ceną tego niemal kulistego zdrowego produktu. Nieustanne zaostrzanie przepisów dotyczących produkcji jaj daleko ponad standardy obowiązujące na świecie powoduje, że jajka nie unijne są dużo tańsze. Problem polskich jaj zatem leży w samej istocie biurokracji...

Czy Rosja była państwem kolonialnym? Jak naprawdę wyglądała jej ekspansja terytorialna? W podcaście Muzeum Historii Polski opowiemy o tym, jak rozwijało się Imperium Rosyjskie, jak wyglądał podbój Syberii i co wyróżniało rosyjską politykę na zdobywanych terenach. Czy można powiedzieć, że Rosja „kolonizowała samą siebie”? Czy Jermak Timofiejewicz był pierwszym rosyjskim „konkwistadorem”? Kim był człowiek, który otworzył Rosjanom drogę na Syberię? Jak przebiegały wyprawy kozackie, jak zdobywano nowe terytoria i jakie znaczenie miało „puszyste złoto”, czyli futra napędzające gospodarkę imperium? Zaglądamy także do historii rosyjskiej obecności na Dalekim Wschodzie: od ekspedycji przez "wielką wodę", przez zajęcie Alaski, aż po założenie Fortu Ross w Kalifornii – jednej z najbardziej zaskakujących rosyjskich kolonii.Czy Rosja stosowała przemoc i przymus wobec ludności na podbijanych terenach? Dlaczego rosyjski kolonializm różnił się od modelu zachodniego? Jakie motywy – ekonomiczne, polityczne i religijne – stały za ekspansją na Syberię i Alaskę? Dlaczego Imperium Rosyjskie zdecydowało się sprzedać Alaskę Stanom Zjednoczonym i jaką rolę odegrała w tym Wielka Brytania?Program zrealizowano w ramach zadania: kontynuacja i rozbudowa multimedialnego projektu informacyjno-edukacyjnego - Portal Historyczny Dzieje.pl

Być może często słyszysz w zespole „Niech ktoś to podzieli” i nie bardzo wiadomo, kto dokładnie powinien się za to zabrać. To jedno z częstych wyzwań w dzieleniu projektów na mniejsze części. Omawiamy też jeszcze kilka innych problemów z tym związanych. Dostaniesz od nas po kilka gotowych rozwiązań do każdego z nich. Odciąży to Twój zespół i sprawi, że dzielenie pracy stanie się naturalnym elementem codziennego działania. Porządny Agile · Wyzwania w dzieleniu projektów na mniejsze części Zapraszamy Cię do obejrzenia nagrania podcastu Dodatkowe materiały Dlaczego warto dzielić pracę na małe części? Transkrypcja podcastu „Wyzwania w dzieleniu projektów na mniejsze części„ Poniżej znajdziesz pełny zapis rozmowy z tego odcinka podcastu Porządny Agile. Kuba: Niedawno zakończyłem serię warsztatów na temat praktyk dzielenia większych inicjatyw produktowych i projektowych na mniejsze części. Grupa mierzyła się m.in. z tematem wyzwań, jakie występują przy okazji procesu dzielenia. Wypracowaliśmy w poszczególnych grupach bardzo wartościową treść, zarówno jeśli chodzi o samą definicję tych wyzwań, jak i możliwe rozwiązania, więc tutaj postanowiliśmy, że wycinek tej treści, a konkretnie te konkretne wyzwania, które grupy wygenerowały, będą stanowiły wsad do tego nagrania. A przy okazji serdecznie pozdrawiam wszystkie pięć grup. Wiecie dobrze, że przepracowaliśmy o wiele więcej wątków, ale w odcinku może zmieścić się tylko część z tego, co omawialiśmy. Jacek: Spis treści na dzisiaj to wyzwania, jakie poruszymy. A są to problem z dobrym zrozumieniem celu projektu, presja biznesu na wdrożenie całości, wyważenie perspektywy technologii i biznesu przy podziale, czasochłonność procesu dzielenia i mentalność – niech ktoś to podzieli. Kuba: Schemat odcinka będzie dosyć prosty. Wejdziemy w definicję tego, co konkretnie oznacza daną wyzwanie. Te hasła nie zawsze są zrozumiane na pierwszy rzut oka. No i potem wygenerujemy po trzy rozwiązania, jakie przychodzą nam do głowy jako takie najczęściej się sprawdzające w praktyce rzeczy, które są w naszym doświadczeniu możliwym rozwiązaniem albo chociaż minimalizacją danego wyzwania. Jacek: Pierwsze wyzwanie to problem z dobrym zrozumieniem celu projektu. Jest to naszym zdaniem popularny bloker, który powoduje, że bardzo trudno jest zasiąść do mądrego podzielenia projektu czy inicjatywy, jeżeli tak naprawdę nie rozumiemy, co chcemy uzyskać. Oczywiście bez zrozumienia celu możemy tak bardzo mechanicznie spróbować podzielić pewien projekt na mniejsze części, ale prawdziwa magia dzieje się wtedy, kiedy bardzo dobrze rozumiemy cel, ponieważ wtedy otwierają nam się furtki do tego, jak pewne rzeczy możemy zrealizować w o wiele mądrzejszy sposób, niż tak patrząc na projekt bez zrozumienia, co tak naprawdę chcielibyśmy tym projektem uzyskać. Kuba: I jest tak, że to zrozumienie jest tutaj fundamentalnym wstępem do dobrego podziału, więc pierwsza porada może być dosyć oczywista. Zapewnij, że cel jest zrozumiały. Tutaj mamy na myśli kilka możliwych realizacji tego zapewnienia. Jedną z rzeczy na pewno jest dobry kick-off, czyli jakiś rodzaj spotkania otwierającego daną inicjatywę, dany projekt, daną zmianę produktową czy dany etap rozwoju danego produktu. Nie przechodź do założenia, że ludzie wiedzą, bo ty wiesz, tylko zapewnij jakiś wstęp, jakieś exposé, jakieś dobre wtajemniczenie ludzi w dotychczas zebrane badania, w taki kontekst biznesowy, dlaczego pewną rzecz realizujemy. I te przygotowania się do tego kick-offu nie pójdą na marne, bo też zapewnienie zrozumienia celu może być poprzez powtarzanie tych informacji. Czyli też zbuduj sobie praktykę wracania do celu przy każdej nadarzającej się okazji. To mogą być jakieś Przeglądy Sprintów, jeśli stosujesz Scruma, to mogą być jakieś demo, spotkania projektowe, jakieś warsztaty, jakieś podsumowania. Wszystkie te miejsca, gdzie zebrany jest zespół lub jego wyraźna część, to mogą być okazje do tego, żeby wrócić do tej mantry, co jest celem, co jest istotą tego, co jest realizowane w danym momencie. No i tutaj trochę założenie, że wielokrotne powtórzenie, być może powtórzenie na pewne różne sposoby, przekazanie tej informacji sprawi, że ten cel będzie rozumiany, da okazję do tego, żeby się tak mocniej w zespole osadzić. No i tym samym, gdy przyjdzie moment na aktywność związaną z dzieleniem, czy na początku jakiegoś kroku, czy w trakcie już dalszych prac, to ten cel będzie pamiętany, łatwy do przypomnienia, czy po prostu tak już na tyle zrozumiały, że w zasadzie wszyscy to traktują jako oczywistość. Jacek: Druga porada jest pewnego rodzaju pogłębieniem tego, co powiedział Kuba, czyli rekomendujemy użycie sprawdzonych technik, które wspierają pracę na celach, lepsze zrozumienie tego, czym ten cel właściwie jest. I mamy tutaj na myśli szereg różnych technik, podejść. Chcielibyśmy je teraz troszeczkę wymienić, tak żeby rozsypać takie ziarenka możliwości. Na pewno sensowną techniką do rozważania jest impact mapping, podejście golden circle, koncepcja product vision board, OKR-y czy opportunity solution tree. Jeżeli te nazwy niewiele ci mówią na ten moment, żadna strata po prostu wyszuka je w internecie, jeśli jeszcze ich nie znasz. Mamy z Kubą doświadczenie w większości tych narzędzi no i faktycznie możemy potwierdzić, że nie dość, że są fajnym narzędziem, które wspomaga zrozumienie, po co pewne rzeczy robimy, to zwykle są to też narzędzia, które są wizualne. Tak więc praca z nimi to nie jest tylko rozmowa, jest też ta część taka widoczna, która bardzo mocno poprawia i zwiększa zrozumienie tego, co on tak naprawdę jest esencją danej zmiany. Kuba: I tu konkretnie, jeśli by zespół zawierał się do jakiejś sesji dzielenia, to jeśli do tej pory nie zostało to zrobione, to rekomendujemy wykorzystanie jako swego rodzaju rozgrzewki czy wstępu właśnie któregoś z tych narzędzi lub powrotu do tych narzędzi, jeśli one zostały już przepracowane na wcześniejszych etapach. Kuba: I trzecia praktyka, którą rekomendujemy to stosowanie tak często, jak tylko się da sprawdzenia zrozumienia celu. To nie tylko osoba zarządzająca projektem, lider produktu czy manager zespołu, może być osobą, która komunikuje, jaki jest cel, ale możemy też poprosić o to, aby to uczestnicy w jakiejś formie ćwiczeniowej albo po prostu na zasadzie takiej szybkiej śmierci po prostu powiedzieli, przypomnieli, czy swoimi słowami opowiedzieli, jaki jest cel danej inicjatywy. To może być okazja do tego, żeby w ogóle sprawdzić, czy to jest zrozumiałe, to może być też narzędzia aktywizujące czy rozgrzewające uczestników, ale też jest fajna okazja do tego, żeby skorzystać z różnorodności zespołu, różnych perspektyw, różnych osób, z różnych profesji, które na sprawy patrzą trochę inaczej. Również warsztatowo na wspomnianym szkoleniu przeze mnie było to bardzo doceniane. Mieliśmy miks osób o bardzo różnych specjalizacjach na warsztacie i też właśnie ten aspekt wychodził. Pewne osoby patrzą na sprawy bardziej systemowo, inne bardziej biznesowo. No i ta parafraza celu albo próba zrozumienia celu też może być atakowana na różne sposoby i w efekcie to zrozumienie jest lepsze. Więc dąż do tego, żeby sprawdzać zrozumienie na przykład poprzez parafrazę przez osoby zaangażowane w zespół. Kuba: Przejdźmy zatem do drugiego wyzwania. Jest to presja biznesu na wdrożenie całości. Co mamy na myśli? Całości projektu, całości zakresu, całości inicjatywy, czasami może całość jakiejś zdefiniowanej funkcji w produkcie. To zjawisko może powodować, że jest pewna niechęć czy pewne poczucie bezsensu dzielenia. No bo po co dzielić, jeśli i tak musimy na końcu wdrożyć wielką całość tak, jak została ona zdefiniowana, a czasami z tą presją biznesu może się wręcz wiązać czy z presją może managementu, może się nawet wiązać takie poczucie, że podzielenie to proszenie się o kłopoty, bo być może ta strona, która wywiera tę presję, może wręcz zaraz zacząć dostrzegać się, że my chcemy spróbować się wyślizgnąć z jakiegoś kawałku zakresu. Więc szereg pewnych takich negatywnych emocji, które mogą powodować, że tego dzielenia nie chce zespół zrealizować. Jacek: I pierwsza nasza rekomendacja odnośnie do tego wyzwania jest taka, żeby pokazać korzyści, które wynikają z tej dekompozycji na wczesnym etapie. Warto założyć, że nie wszyscy wiedzą, nie wszyscy doświadczyli tego, jakie to są korzyści. A myślimy tutaj przede wszystkim o wczesnym obniżaniu ryzyk, zarówno biznesowym. Czyli mamy okazję wcześniej przekonać się, że to, co wymyśliliśmy, faktycznie trafia w potrzebę rynkową, jest właściwie rozwiązane. Ryzyk technologicznych, czyli czy potrafimy posługiwać się konkretną technologią, której chcemy użyć, czy ryzyk społecznych, czyli czy ta grupa osób, która odpowiada na implementację tego rozwiązania, czy potrafią ze sobą efektywnie współpracować. Więc ryzyka to jest jakby jedna strona tej monety, a z drugiej strony jest taka koncepcja, że chcielibyśmy tę najważniejszą wartość, tę esencję tak naprawdę, konkretne zmiany projektu czy inicjatywy, chcielibyśmy dostarczyć jak najwcześniej. Jeżeli ten temat jest dla Ciebie interesujący, to zdecydowanie polecamy nasz wcześniejszy odcinek, odcinek, który nazwaliśmy „Dlaczego warto dzielić praca na małe części?”, ponieważ zawarliśmy tam całą masę pomysłów, koncepcji i wskazówek, dlaczego warto dzielić. Odsyłamy do odcinka numer 76 dostępnego pod adresem porzadnyagile.pl/76. Kuba: Drugi z możliwych rozwiązań na presję biznesu na wdrożenie całości jest zrozumienie obaw interesariuszy, które blokują ich na tenże podział. Tutaj proponuję uruchomić empatię, proponuję zrozumieć i wczuć się w perspektywę tych Interesariuszy. Coś, co widać z zewnątrz z perspektywy też może konkretnego zespołu wykonawczego jako jakiegoś rodzaju niezrozumiała albo wręcz nieracjonalna presja, może tak naprawdę być czymś unikalnym dla tej osoby, dla tego konkretnego managera czy tej konkretnej grupy ludzi z jakiejś części organizacji. To może być coś, czego ty nie doceniasz, a jednak trzeba zagospodarować. Co mam tu na myśli? Bardzo konkretny przykład z konkretnej firmy, w której uczestniczyłem. Na przykład zespół odpowiedzialny za operację, czyli jakieś takie działania związane z usługami, na przykład po sprzedaży i obsługą klienta. Bardzo bał się, że ich narzędzia zostaną uznane za nieistotne, albo w ogóle nie zostaną zrealizowane w całym projekcie, dlatego oni byli bardzo sceptyczni i bardzo tacy twardzi w negocjacjach, bardzo niechętni do jakiegokolwiek dzielenia tego, co oni zgłosili, jakichś puli, ich wymagań, ich potrzeb narzędziowych. No bo ich życiowe doświadczenie z przeszłości jakichś poprzednich projektów pokazywało, że często kończyło się tym, że pod presją czasu w ogóle żadne narzędzia dla nich nie były wykonywane i muszą obsługiwać klienta Excelami i mailami pisanymi z ręki, bo system nie zagospodarował tego, choć pierwotnie było to planowane. Więc tutaj warto wziąć na to poprawkę, warto wczuć się w tę perspektywę i też zrozumieć ewentualne obawy. Jacek: Innym przykładem obawy może być sytuacja, w której ktoś komuś obiecał bardzo precyzyjny i zwykle bardzo rozbudowany zakres. Często jest tak, że osoby te nie mówią tego wprost albo po prostu może trochę im jest trudno też przyznać, że gdzieś tam komuś coś takiego obiecały no i będą opornie podchodzić do tematu, żeby ten duży kawałek, tą całość podzielić. Z takiej obawy, że to dzielenie będzie jednak być może pretekstem do tego, żeby z tego zakresu wyleciało. Kuba: Taki przykład specyficzny już dla pewnej grupy firm to to, że jest też w niektórych organizacjach taki pęd ku robieniu dużych, spektakularnych rzeczy. I tutaj w tym kontekście idea dzielenia trochę stoi z tym w poprzek. No bo trzeba robić wielkie projekty strategiczne, robić wielkie wow, mieć wielkie premiery, mieć wielkie nagrody za jakieś tam przełomowe niesamowite odkrycia czy innowacje w danej branży. W tym sensie warto tę perspektywę też złapać, że może być tak, że osoba właśnie szykuje się na przyszłą konferencję innowacji w bankowości i tam naprawdę ma wielką ochotę wyskoczyć na scenę i poopowiadać, jak to wielkie, wspaniałe, nowe implementacje, pewnie w tym roku AI w apce, ma w planach. Oczywiście to nie oznacza, że spektakularne rzeczy muszą być niepodzielone, ale warto może mieć tutaj świadomość tej sytuacji i ewentualnie dbać o tę komunikację, bo jedno nie stoi w przyszłości z drugim. W najgorszym razie faktycznie wdrożenie może mieć miejsce jako wielki wow, co nie znaczy, że nie warto podzielić na wcześniejszych etapach i też dostarczać kawałkami, być może kawałkami, które nie będą jeszcze publikowane. Jacek: I to, co Kuba powiedział, to właściwie przesuwa nas do trzeciej porady, czyli przepracowania z biznesem różnic pomiędzy podziałem na części, a obietnicą realizacji całości. W największym skrócie chodzi o to, że to, że podzielimy na mniejsze kawałki pracę, nie musi automatycznie oznaczać, że nie wdrożymy potrzebnej całości. Przy czym jednak tutaj oczywiście dostrzegamy pewną kontrowersję, no bo może być tak, że masz doświadczenie z aktualnej firmy czy z wcześniejszych firm, że jednak ze względu zwykle na jakieś ograniczenia czasowe taki podział powoduje, że do konkretnej daty jednak wdrażana jest jakaś tam część. Bywa, że ona jest satysfakcjonująca i nie są realizowane te rzeczy, których nie zdążyliśmy zrobić w dalszej kolejności, tylko realizowane są jakieś kolejne inne koncepcje. Więc co do zasady nie musi tak być, ale rozumiemy, że doświadczenie i historię wcześniejszych projektów mogą podpowiadać, że z tą poradą trzeba byłoby czy do tej porady podchodzić w ostrożny sposób. Kuba: W szczegółach jest też druga kontrowersja, to koncepcja potrzebnej całości. Może się okazać, że tutaj ktoś się bardzo kurczowo trzyma tego czegoś, co jest wyobrażeniem całości zakresu czy całości rozwiązania, co powstało na bardzo wczesnym etapie. No i czasami niektórzy zbyt kurczowo się trzymają tej wizji raczej zakładając, że od początku mieli rację co do tego, co jest potrzebne, od początku wiedzieli, że dokładnie ten cały zakres jest tym, czego potrzebuje rynek czy potrzebuje klient. Więc tutaj wracamy też do ryzyk biznesowych. Zbyt dużo decyzji podjętych na zbyt wczesnym etapie może być, tak naprawdę złudzeniem co jest potrzebne. Więc rada z podwójną kontrowersją jak to pokazaliśmy, ale mimo wszystko na etapie takim bardzo wczesnym, być może bardziej dyplomatyczne jest powiedzenie, „Podzielimy na kawałki i wdrożymy to, co jest potrzebną całością”, gdzie ja w swojej głowie mówię, potrzebna całość to nie będzie cały zakres, tak jak go czujemy dzisiaj, bo jeszcze czas pokaże, co to dokładnie będzie to coś, co wdrożymy. Jacek: Trzecie wyzwanie to wyważenie perspektywy technologii i biznesu przy podziale. Mamy tutaj na myśli sytuację po dwóch stronach osi. Z jednej strony, kiedy podział dzieje się wyłącznie w izolacji biznesowej i osoby technologiczne do tego podziału nie są zapraszane, co oczywiście powoduje, że tracimy bardzo istotny aspekt wykonalności, jak również dostępnych opcji, które płyną nie z głów biznesowych, a od osób technologicznych. Z drugiej strony próba podziału wyłącznie technologicznego, co może się udać z perspektywy podziału tego na mniejsze kawałki, ale dobrze nie rozumiejąc aspektów biznesowych albo nie mając możliwości dopytania – przykładowo, jaki to będzie miało impakt biznesowy – również spowoduje, że taki podział będzie jakiś, ale na pewno nie będzie to podział optymalny. Kuba: Rozwiązanie pierwsze jest dosyć oczywiste. Zaproś przemyślany skład, będący reprezentacją potrzebnych stron. I to idzie trochę dalej niż tylko te dwie skrajne kawałki osi, które wymienił Jacek, bo to może być też perspektywa na przykład prawna, to może być perspektywa user experience, więc tutaj uczestników tego typu warsztatów czy aktywności związanych z podziałem powinno być prawdopodobnie sporo w zależności od kontekstu i specyfiki twojego produktu. Natomiast w tej Radzie „Zaproś” jest też koncept tego, że w ogóle rozmawiamy po co, kto, z czym ma przyjść i jaką perspektywę reprezentować. Mnie serce boli, jak często słyszę ze strony biznesowej, że zaprosili na przykład przedstawicieli IT, jakiś architektów, jakiś senior developerów, po czym się okazało, że te osoby były bardzo ciche na spotkaniu, nie za bardzo zabierały głos, nie za bardzo dokładały od siebie – nawet zapytane. Moim zdaniem tu może być taki błąd pierwotny w tym, że ktoś zaprosił te osoby, przyszły, bo warto, bo trzeba, bo tak wypada, bo taki jest zwyczaj, natomiast tak naprawdę te osoby mogłyby nie wiedzieć, po co na danym spotkaniu są. Więc tutaj pojawia się bardzo ważna rola osoby zapraszającej, ktokolwiek to jest w danym kontekście, która również wyjaśnia wszystkim obecnym czy wszystkim planowanym do wzięcia udziału w tych czynnościach, żeby jednak bardzo jasno wyrazić, na co liczę, na czego oczekuję od Ciebie, jako uczestnika tego typu warsztatów. Żeby też nikt się nie bał, nie krygował, nie hamował, zwłaszcza, że prawdopodobnie w ramach takiego dzielenia się będzie trochę tarć. Ktoś zaproponuje podział biznesowy, który nie do końca jest dobry technologicznie, któryś podział biznesowo-technologicznie fajnie się zapowiadający będzie trochę bezsensowny z perspektywy prawnika, czy z perspektywy osoby odpowiedzialnej za bezpieczeństwo. Więc tutaj się rzeczy będą tarcia, więc każdy musi rozumieć też, po co jest na tym warsztacie, czy na tym spotkaniu, czy uczestniczy w tych aktywnościach. Jacek: Druga wskazówka ustal facylitatora i oczekuj od tej osoby, że zadba o każdą perspektywę. Mówiąc prostszym językiem, zadba, żeby była osoba, która zadba o to, żeby przebieg tego warsztatu był maksymalnie efektywny, żeby równomiernie wybrzmiały dostępne na spotkaniu perspektywy, nawiązując do tego, co powiedział Kuba, jak również, żeby zbalansować też głębokość tych rozmów. Czyli przykładowo, żeby nie zabrnąć w jakieś super niskopoziomowe detale na przykład technologiczne, bo to może powodować, że wszystkie te inne osoby, które nie są tak techniczne, może się o nich rodzić poczucie, że to spotkanie tak nie do końca jest dobrze poprowadzone. Kto może prowadzić takie spotkanie? To może być ogarnięty analityk, to może być lead developer, to może być architekt. Tak naprawdę nie ma to znaczenia, jak nazywa się ta konkretna rola. Ważne jest natomiast, żeby ta osoba była po pierwsze dobrze przygotowana do poprowadzenia takich warsztatów, czasem serii warsztatów, bo to może być więcej niż jednorazowa akcja, i żeby starała się ta osoba trzymać perspektywę wszystkich stron będących na tym spotkaniu równomiernie, a nie była tylko reprezentantem tej jednej. Bo tak jak wspomniałem przed chwilą może to spowodować, że nie do końca będzie to dobra reklama na przyszłość dla tego typu inicjatyw w organizacji. Kuba: I trzecia porada, jak sobie poradzić z wyważeniem perspektywy technologii i biznesu, to zastosować techniki wizualne, które są zrozumiałe zarówno dla biznesu, jak i IT. Mamy tu konkretnie przede wszystkim na myśli Story mapping, który lubimy, robimy, często rekomendujemy i sami też regularnie wręcz stosujemy do swojej własnej pracy biznesowej czy pracy związanej z podcastem. Podobnie jak z poprzednimi wymienionymi technikami, nie będziemy tutaj w odcinku ich opisywać. Zakładam, że Story Mapping jest już na tyle powszechną techniką, że akurat on powinien być wśród odbiorców znany naszego podcastu, ale jeśli nadal go nie znasz, to mocno rekomendujemy sprawdź to, może dołącz do jakiegoś warsztatu, gdzie jest to realizowane, bo technika jest supermocna, jeśli chodzi o wizualizację, jeśli chodzi o pokazanie zakresu, pokazanie opcji, ale też między innymi w kontekście tego, o czym tu mówimy, takie pokazanie sobie, czym jest w ogóle to przedsięwzięcie, które realizujemy, jaką ono się dzieli na mniejsze kawałeczki i te kawałeczki najczęściej są realizowane z perspektywy użytkownika, więc zrozumiałe są zarówno dla biznesu, jak i dla strony tych osób, które będą później to implementować. Obiecująco wygląda też zastosowanie Event stormingu. Ja sam osobiście nie prowadzę tych sesji, ale kilkukrotnie uczestniczyłem jako obserwator czy jako uczestnik. Mam tu mniejsze doświadczenia, ale jeśli ktoś umie to poprowadzić, to uważam, że może dać bardzo podobny rezultat co Story mapping, choć rządzi się trochę innymi prawami. Jacek: Zanim pójdziemy dalej, krótka informacja, mamy dostępny z Kuba webinar dotyczący kwestii tego, jak dzielić pracę na mniejsze kawałki. Ten webinar nauczy Cię formułować celne argumenty za tym, że w ogóle warto dzielić, nauczy Cię też używać w praktyce wyselekcjonowanych przez nas konkretnych metod dzielenia. W webinarze pokazujemy wszystko na bazie łatwych, do zrozumienia przykładów, jak dzielić oraz podpowiadamy sporo wskazówek z naszej praktyki, jak lepiej dzielić elementy, angażując w to wydarzenie całe zespół. Więcej informacji oraz możliwości zakupu webinaru znajdziesz na stronie porzadnyagile.pl/deco. Kuba: Czwartym wyzwaniem jest czasochłonność procesu dzielenia. Często, gdy przekonuję jakiś zespół do tego, że warto dzielić, słyszę jako jeden z argumentów przeciwko dzieleniu, jest to, że to jest praca do wykonania, ktoś to musi zrobić, ktoś to musi wpisać, tu będzie dużo elementów, które później trzeba zarządzić, skoordynować. I przyjmuję do wiadomości, że to jest pewna praca, to jest pewien wysiłek, ale dla wielu zespołów czy w wielu organizacjach jest to po prostu pewnego rodzaju wyzwanie, jak się za to zabrać. Co tutaj rekomendujemy? Jacek: Przede wszystkim warto zadbać o zmianę myślenia, że dzielenie to nie jest koszt i tak nie nazywać tego procesu, tylko raczej myśleć o tym, że to jest inwestycja w proces dostarczania, która pomoże zespołowi uchwycić po pierwsze dobre zrozumienie zakresu, da też o wiele lepszą kontrolę nad postępem prac, przez to, że będziemy pracować na trochę mniejszych klockach i też zmniejszy złożoność danego kroku większej inicjatywy, które mamy do wykonania. Za tym wszystkim płynie cały szereg technicznych aspektów, a mianowicie sam przepływ pracy wewnątrz zespołu powinien tak naprawdę przy pracowaniu na mniejszych kawałkach przyspieszyć, przez to, że szybciej coś zostanie zaimplementowane, szybciej będziemy w stanie to przetestować, szybciej będziemy w stanie zrobić code review, czy ostatecznie szybciej pewne rzeczy zmergować, czy wypuścić na środowisko produkcyjne. Jest więc cała masa bardzo pozytywnych rzeczy, które dostaniemy, tylko jeśli zainwestujemy czas w to, żeby tę pracę, która na nas czeka, po prostu, żeby ją podzielić na mniejsze fragmenty. Kuba: Druga rada to wykorzystaj reużywalność narzędzi i instrukcji. Faktycznie może być tak, że ten koszt czy inwestycja, jak to Jacek przed chwilą bardzo wyraźnie wskazał czy skorygował, może po prostu zajmować pewien konkretny czas i częścią tego czasu może być przygotowywanie się lub niepotrzebne wgryzanie się w techniki czy w narzędzia związane z dekompozycją czy właśnie dzieleniem elementów. Tutaj mocno rekomenduję, zwłaszcza osobom, które pełnią jakieś funkcje liderskie w zespole, czy odpowiadają za proces pracy, by jak najmocniej wykorzystywać okazję do szykowania czy reużywania checklist, na przykład metody dzielenia. To jest bardzo prosta checklista, jakimi metodami możemy podzielić dany projekt czy dany element, który podlega właśnie warsztatowaniu. To mogą być przygotowane szablony, wymieniliśmy konkretne już techniki, te techniki można mieć już przygotowane, jakieś boardy na jakimś miro czy jakieś przygotowane gotowe kawałki do przepisania na flipchart czy do przepisania na jakieś kartki. Ale chodzi też o znane zespołowi schematy. Nie trzeba się silić za każdym razem, żeby zrozumieć o co chodzi tej osobie, która prowadzi daną sesję warsztatową, tylko zespół się dopracowuje z czasem gotowych ścieżek, tych, które już można nawet prawie nie dawać żadnych instrukcji, tylko po prostu wejść na takim trochę automacie. Oczywiście nie sugeruję, te instrukcje zawsze jednak jakieś powinny być, ale one mogą być super związłe, niewymagające żadnych dodatkowych omówień i też wchodzące zespołowi, tak nazwij, gładko. Czyli zespół płynnie wchodzi w temat, nie ma żadnych dyskusji, ale o co ci chodzi, gdy każesz nam tu coś rozpisać albo co masz na myśli, gdy mówisz o dzieleniu po jakiś tam elementach, bo to wszystko zespół już zna, czuje. Więc też w jakimś sensie jest okazja do oszczędności czasowej, jeśli tylko do tego podchodzi się w taki bardzo świadomy sposób i dzięki temu, zwłaszcza kolejne dzielenia, gdy już bazujesz na checklistach albo schematach, są już mniej czasochłonne. Jacek: To co powiedział Kuba jest wprowadzeniem do trzeciej porady, czyli nabierzmy wprawy w dzieleniu. Kiedy zbudujemy doświadczenie, kiedy będziemy mieć te wszystkie checklisty, te wszystkie rzeczy, które nam ułatwiają, wtedy dzielenie staje się czymś naturalnym, płynnym, oczywistym i jest po prostu przeprowadzane w sposób generalnie dosyć sprawny. Przestaje być tematem, na którym trzeba się zastanawiać, nic nas nie blokuje, nie ma tej obawy jak to zrobimy, tylko po prostu staje się tu naturalną częścią pracy zespołów, coś co jest absolutnie oczywiste i należy poświęcić na to trochę czasu. To nie jest tak, że to się po prostu wydarzy, ale pierwsze podzielenie, drugie, trzecie. Zwykle pojawiają się bardzo wartościowe efekty dzielenia, powodują, że w tej pamięci mięśniowej zespołu zostaje taka myśl, że to po prostu warto robić, więc z perspektywy czasu nie ma już myślenia, czy to zrobimy, tylko tak naprawdę, kiedy to zrobimy, bo po prostu wiemy, że to po prostu trzeba robić, że to ma sens. I też skojarzenie jest takie, że zrobiliśmy to tyle razy, że zrobimy to z równą łatwością, kiedy przyjdzie kolejna okazja czy konieczność, żeby wykazać się tymi umiejętnościami. Kuba: I pokuszę się o taką szpileczkę, że wyzwanie z czasochłonnością dzielenia, szczególnie przecenia czy niepotrzebnie uwypukla ta grupa, która tego dzielenia nie robi. Czyli tutaj jest pewnego rodzaju obietnica osoby, które realizują dzielenie rutynowo, po prostu uważają to za nieodłączną część pracy, robią to dosyć płynnie i nie robią z tego niepotrzebnego szumu. Jacek: Ostatnie wyzwanie, które chcemy pokryć w dzisiejszym odcinku, to mentalność, niech ktoś podzieli. Czyli jest to sytuacja, w której nie do końca wiadomo, kto powinien się zabrać za dzielenie. Może i czujemy, że dobrze by było podzielić, ale to na pewno nie powinniśmy robić my. To powinni zrobić oni, albo to powinien zrobić ktoś. Jeżeli więcej osób w organizacji pomyśli w ten sam sposób, odrzucając trochę tę rękawicę pod tytułem wezmę i zrobię, to może się okazać, że czas sobie będzie płynął, co jest nieuniknione i po prostu zaczniemy pracę z tym, co mamy, czyli będziemy pracować z projektem w takim stanie, jaki jest, bez podziału. Jakie mamy pomysły na to, żeby sobie z tą mentalnością poradzić? Kuba: Pierwsza praktyka, chociaż nieatakująca problemu wprost, to podział na poziomie całego portfela. Mówię, że nie atakuję to wprost, bo to nie rozwali tej mentalności, że ktoś inny powinien podzielić, a w pewnym sensie nawet wręcz właśnie rekomenduję, żeby faktycznie ktoś inny podzielił, ale mam tu na myśli to, że jednym z problemów tego takiego przytłoczenia albo potrzeby, żeby ktoś podzielił, jest właśnie ta perspektywa, że często do zespołów wykonawczych, czy takich zespołów produktowych, projektowych trafia coś, co jest bardzo dużych rozmiarów i to tak z góry zdeterminowane, czy z góry zdefiniowane w taki sposób, że ten podział nie jest prosty. Więc tutaj mocno rekomenduję, by to na poziomie portfela, czy produktu, czy Road mapy, czy całego portfela projektów, jeśli tak to funkcjonuje w twojej organizacji, zastanowić się, czy by tego podziału jednak w jakimś sensie, albo nie wymusić, albo chociaż propagować jako dobrą praktykę. Bo wtedy, jeśli do zespołu trafi coś, co jest mniejszą cząstką, jakimś mniejszym etapem projektu, mniejszym wycinkiem celu, albo realizacją tylko jednego z najważniejszego celu spośród kilku, które dana inicjatywa pierwotnie miała realizować, to ten podział w tym zespole już konkretnym będzie trochę prostszy. Więc ta mentalność niech ktoś podzieli, moim zdaniem może m.in. częściowo bazować na tym, że zespół jest konfrontowany z trochę za dużymi elementami i rozwiązaniem na to jest podział na wczesnym etapie, jeszcze tak trochę ponad zespołem, czy na tym etapie takim strategicznym, albo chociaż taktycznym. Jacek: Druga porada to zasada, którą chcemy zaproponować, że warto się na nią umówić w zespole, która brzmi, jak widzisz linię podziału, to zgłaszasz propozycję podziału. Czyli koncepcja, w której jeżeli przechodzi Ci do głowy, jak można coś byłoby podzielić, to po prostu mówisz to. Z czego wynika ta propozycja? Wielokrotnie spotykam się z sytuacją, że obserwuję np. podczas procesu superwizji, jak pracuje konkretny zespół. Ktoś zadaje pytanie, pada pytanie, nikt się nie odzywa. Można odnieść wrażenie, że w zespole nie ma odpowiedzi. Kiedy zagłębić się i porozmawiać na spokojnie z pojedynczymi osobami, albo kiedy zastosujemy inną strukturę, która w lepszy sposób aktywizuje osoby dostępne w zespole, okazuje się, że zespół ma całą masę różnych pomysłów, bo tylko z jakichś powodów się tymi pomysłami nie dzieli. Zasada, którą tutaj proponujemy, ma na celu zbudowanie śmiałości w ludziach. Na zasadzie uprościmy sobie życie, jeśli ktoś zobaczy fajny, sensowny sposób podziału, to się w danym momencie odezwie. Brzmi to banalnie, ale wiem z doświadczenia, że czasem pojedynczy sygnał, impuls, komentarz potrafi uruchomić bardzo fajną zmianę w zespole. Zdecydowanie do umówienia się na takie proaktywne działanie rekomendujemy. Kuba: Trzecia, ostatnia porada w tym wyzwaniu to kształtowanie przez management konieczności dzielenia. To dzielenie musi być oczekiwane, czyli członkowie zespołu. Jeśli wprowadzili tę zasadę Jacka, to powinni być za nią doceniani. Jeśli jej nie wprowadzają albo zasłaniają się, że idzie, jak idzie, albo postępów nie ma, albo ryzyka projektowe się ziściły, bo nie podzieliliśmy, to powinien być wstęp do bardzo poważnej rozmowy o tym, że to jest problem, bo jako management organizacji, czy jako Product manager, czy Project manager, czy jakiś manager strukturalny, hierarchiczny, wszyscy wymagają tego, żeby to dzielenie miało miejsce. Warto postawić dzielenie jako oczekiwanie, dawać feedback, jeśli to dzielenie następuje, dawać feedback, jeśli nie następuje. Też wspierać pomysły na podział, zwłaszcza takie bardziej odważne, wiążące się też z zahaczeniem o aspekty wyższego poziomu biznesowe, czy związane ze zrozumieniem celu. Wszystko to warto propagować. I przez odwrotność też powiem, nie doprowadzać do sytuacji, w której zespół ma poczucie, że ma zablokowaną możliwość dzielenia. Mam na myśli takie jakieś wytyczne czy jakieś stawianie pewnych spraw, że na przykład wszystko musi być wdrożone jako całość, co było przedmiotem innego wyzwania, czy jakieś inne rodzaje blokerów albo komunikatów, które powodują, że zespół nie wierzy w efekty pracy przyrostowej i nie widzi w związku z tym sensu dzielenia. Jacek: Na koniec kilka myśli, którymi chcemy się podzielić zamiast takiego klasycznego podsumowania. Dzielenie pracy na mniejsze kawałki to zawsze dobry pomysł. Jeszcze nie spotkałem zespołu, który byłby zawiedziony efektami dobrze przeprowadzonego dzielenia. Kuba: Dzielenie jest superpraktyką. Analogicznie do tego jak o żywności mówi się superfood. Daje masę korzyści na wielu poziomach i jest jednym z fundamentów efektywności zespołów. Jacek: Warto kreować kulturę pracy wspierającą dzielenie pracy na mniejsze części i aktywnie mierzyć się z ewentualnymi wyzwaniami, z takimi aktywnościami. Kuba: Jeśli mierzysz się w swojej organizacji z wyzwaniami związanymi z dzieleniem, tymi, które wymieniamy albo innymi, skorzystaj z naszej oferty wsparcia konsultacyjnego. W Twoim konkretnym kontekście pomożemy przemyśleć dany temat albo wskazać konkretne rozwiązania z naszego wieloletniego doświadczenia. Sprawdź całość oferty na 202procent.pl/konsultacje. Jacek: Ja również polecam się odezwać do nas. Natomiast notatki do tego odcinka, artykuł, transkrypcja oraz zapis wideo znajdziesz na stronie porzadnyagile.pl/139. Kuba: I to by było wszystko na dzisiaj. Dzięki, Jacek. Jacek: Dzięki, Kuba. I do usłyszenia wkrótce. ________ To była pełna transkrypcja odcinka podcastu Porządny Agile. Dziękujemy za lekturę!The post Wyzwania w dzieleniu projektów na mniejsze części first appeared on Porządny Agile.

Panie Bożu, czy można wydawać fanfik jako oryginalną powieść? Można, ale po co to komu, jeśli nie robisz tego z głową? Boskie przestrogi nie powstrzymały jednak anglojęzycznych wydawców przed zrobieniem z fanfików Dramione (czyli tych o romansowaniu Draco z Hermioną) absolutnego wydarzenia sezonu w fantastyce i dziś pochylamy się nad największym hitem z tego trendu, czyli „Alchemised” SenLinYu. Skąd wziął się ten fenomen? Na jakie miny wpadają osoby autorskie, które „piłują numery seryjne” swoim fanfikom przed wydaniem? I czy „Alchemised” naprawdę jest tak zachwycającą i głęboką powieścią o traumie i wojnie, za jaką próbuje uchodzić (spoiler: nie jest)? O tym porozmawiamy w najnowszym odcinku podcastu. Życzymy miłego słuchania! Czytu Czytu prowadzą: Magdalena Adamus (Catus Geekus) i Katarzyna Czajka-Kominiarczuk (Zwierz Popkulturalny)

Święto Dziękczynienia większości z nas kojarzy się z rodzinnym stołem, domową kuchnią i indykiem, który od rana piecze się w piekarniku. Ale w Stanach Zjednoczonych coraz więcej osób obchodzi Thanksgiving inaczej – w restauracji. Do rozmowy zaprosiłam Magdalenę Campion, która prowadzi z mężem na przedmieściach Minneapolis dwie restauracje i wystąpiła w odcinku nr 178. Rozmawiamy o tym, jak wygląda Thanksgiving w amerykańskich restauracjach: od rozbudowanych bufetów, po logistykę, koszty i kulisy przygotowań. Pojawia się też temat Friendsgiving – luźniejszej kolacji dzień lub kilka dni przed Świętem Dziękczynienia (lub zaraz po), kiedy spotykają się przyjaciele. To odcinek o jedzeniu, zwyczajach, ale też o tym, że świętowanie w USA ma różne oblicza.

Dziś o tym, dlaczego popularny podział na B2B i B2C nie zawsze jest najlepszym sposobem myślenia o promowaniu naszej oferty. Pokażę Ci inne podejście, które często sprawdza się lepiej. Posłuchaj na czym polega podział na produkty/usługi High i Low Consideration i jak możesz to wykorzystać.

W najnowszej odsłonie „Skądinąd” gości dr Jan Hlebowicz, historyk z Oddziałowego Biura Badań Historycznych Instytutu Pamięci Narodowej, autor m.in. książki „Polityka na ambonie. Środowisko księży patriotów w województwie gdańskim w latach 1950-1956”. A rozmawiamy o relacjach Kościoła i PRL-owskiej władzy. Rozmawiamy także o tzw. „księżach patriotach”. O sposobach, w jaki totalitarna władza szantażowała i łamała przedstawicieli duchowieństwa. O relacjach Kościół-władza w PRL oraz o tym, jakie konsekwencje miały i mają te relacje dla współczesności. O specyfice okresu stalinowskiego. O uzasadnieniach moralnych, filozoficznych i teologicznych, jakie „księża patrioci” tworzyli dla swoich związków z aparatem państwowej represji. O uniwersalnych dylematach: lojalności, wierności zasadom, zdradzie ideałów. O wystawie „Nasi chłopcy”. A także o wielu jeszcze innych sprawach. Owocnego słuchania!    

Zapraszamy do fascynującego uniwersum, w którym spotkamy obecnego prezesa PZPN-u, kapłankę ze świątyni Abu Simbel i polskich gangsterów.*➤ ODWIEDŹ NASZ SKLEP: https://pozdrawiam.net/kategoria-produktu/podcastex/➤ WESPRZYJ PODCASTEX: https://patronite.pl/podcastex➤ POSTAW NAM KAWĘ: https://suppi.pl/podcastex________________Zapytania biznesowe: kontakt@podcastex.pl

Dwieście osiemdziesiąty piąty odcinek z szybkiej serii ESPRESSO, w którym przyglądamy się słówku ASPIRAPOLVERE.Co powiesz na mailowe lekcje włoskiego do porannej kawki? Zapisz się:www.oltremare.pl/newsletter/ 

Od bardzo dawna zabieraliśmy się za temat filmów, których wyniki finansowe dowodzą, że jako ludzkość nie zasługujemy na dobre rzeczy. To dzieła, które w kinach straciły pieniądze, a potem zyskały status kultowych klasyków. Niektóre są prawdziwymi arcydziełami, inne po prostu były na tyle pomysłowe, że żałujemy, że nie wzbudziły większego zainteresowania. Rozmawiamy o tym, do których z nich warto wrócić.Wspominamy o filmach (w tym honorable mentions):- „Dredd” (2012)- „Pacific Rim” (2013)- „Jupiter: Intronizacja” („Jupiter Ascending”, 2015)- „Matrix Zmartwychwstania” („The Matrix Resurrections”, 2021)- „Tylko kochankowie przeżyją” („Only Lovers Left Alive”, 2013)- „Na skraju jutra” („Edge of Tomorrow”, 2014)- „Trzy tysiące lat tęsknoty” („Three Thousand Years of Longing”, 2022)- „Blade Runner 2049” (2017)- „Luca” (2021)- „The Flash” (2023)- „Robin Hood: Początek” („Robin Hood”, 2018)- „Król Artur: Legenda Miecza” („King Arthur: Legend of the Sword”, 2017)

Przetasowania na samej górze w AI, kolejna awantura o unijną regulację i skandaliczne zachowanie Mety. Właśnie o tym opowiadamy w tym odcinku "Techstorii". Pierwsza historia pokazuje, że legendom branży AI coraz mniej po drodze z big techami. Coraz więcej nazwisk z naprawdę pierwszej ligi porzuca wygodne posadki w wielkich firmach technologicznych. Dlaczego? Czy to ambicja, czy może jednak niezgoda na dotychczasowy kierunek rozwoju AI? Unia chce chronić dzieciaki. Ale metody, które do tego stosuje są.... kontrowersyjne. Czyli w Brukseli trwa kolejna runda przepychanek o tzw. "chat control", czyli mechanizm kontrolowania komunikacji w intrenecie, żeby szybciej wykrywać pedofilów i inne osoby, które chcą krzywdzić dzieci. I w końcu - wewnętrzne dokumenty Mety potwierdziły, że ten koncern nie tylko zarabia na reklamach oszustw (bo o tym wszyscy wiedzieliśmy), ale ile zarabia i jak bardzo Meta z tym nic nie robi. NA SKRÓTY: 02:56 Ojcowie AI odchodzą z big techów 15:20 Przepychanki o "Chat Control" 30:36 Ile Meta zarabia na reklamach-oszustwach? ŹRÓDŁA: - O centrach danych w kosmosie: https://blog.google/technology/research/google-project-suncatcher/ - O tym, że odchodzi LeCun: https://www.ft.com/content/c586eb77-a16e-4363-ab0b-e877898b70de - O przejęciu ScaleAI przez Metę: https://www.reuters.com/sustainability/boards-policy-regulation/metas-148-billion-scale-ai-deal-latest-test-ai-partnerships-2025-06-13/ - O tym, że Dania wycofuje się z "Chat control": https://www.euractiv.com/news/danish-presidency-backs-away-from-chat-control/ - O tym, że Dania jednak nie wycofuje się z "chat control": https://www.patrick-breyer.de/en/chat-control-2-0-through-the-back-door-breyer-warns-the-eu-is-playing-us-for-fools-now-theyre-scanning-our-texts-and-banning-teens/ - O tym, że Meta zarabia na reklamach scamów: https://www.reuters.com/investigations/meta-is-earning-fortune-deluge-fraudulent-ads-documents-show-2025-11-06/ Polecamy też archiwalne odcinki "Techstorii": 109# Oni kradną, Meta patrzy 110# Oszustwa "na celebrytów"

Utopia! Czyli jak idealistyczna wizja zmienia się w horror i staje się przekleństwem. Ten podcast powstaje dzięki Patronite: https://patronite.pl/karolinakp 0:00:00 Intro 0:04:24 Utopie 0:40:49 Anarchiści 0:52:34 Hollywoodzki oszust: blichtr, szyk, kant 1:06:30 Outro

Zrzutka na terenówki https://zrzutka.pl/pmbda3Kup se książkę: zarubieza.pl/ksiazkaZapraszam na moje soszjale, gdzie wrzucam dodatkowe materiały:https://www.instagram.com/zarubieza/https://www.facebook.com/Za-Rubie%C5%BC%C4%85-109949267414211/I jeszcze twitter: https://twitter.com/mioszszymaski2Youtube na streamy: https://www.youtube.com/channel/UCFfeJz4jDbVg_dYmCc_xXeAJeśli chcesz wesprzeć moją twórczość, to zapraszam tutaj:https://patronite.pl/miloszszymanskibuycoffee.to/miloszszymanski

Gościnią Patrycji Maciejewicz, dziennikarki serwisu Wyborcza.biz, jest Marta Klimowicz, Chief Growth Officer w firmie Monterail z Wrocławia. Co się stało z eldorado panującym jeszcze niedawno w branży IT? Od czego zależy koniunktura na informatycznym rynku pracy? Czy można liczyć, że po nagłym załamaniu sektor IT zacznie się odbudowywać? Ile może potrwać okres przetasowania? I jakie kompetencje powinni rozwijać początkujący informatycy, by zwiększyć swoje szanse na zatrudnienie? Więcej podcastów na: https://wyborcza.pl/podcast. Piszcie do nas w każdej sprawie na: listy@wyborcza.pl.

Dążenie do mistrzostwa w dzisiejszych niepewnych czasach wydaje się kuszące, ale jednocześnie niezwykle ryzykowne, zwłaszcza gdy AI rewolucjonizuje kolejne branże. Brak zrozumienia, jak naprawdę myślą i działają mistrzowie, sprawia, że utykamy w miejscu, zniechęcamy się powolnym postępem lub rezygnujemy, obawiając się, że „umrzemy z głodu”, goniąc za pasją. Miłosz Brzeziński, autor książki „Miejski Pustelnik”, tłumaczy, dlaczego mistrzostwo jest najlepszą strategią na przetrwanie i jak mądrze pracować nad systemem, zamiast fiksować się na wyniku.Więcej o książce „Miejski Pustelnik”: https://miejskipustelnik.pl (00:00) Wstęp(03:13) Dlaczego mistrzostwo to najlepszy patent na wytrwałość?(05:38) Czy trzeba mieć szczęście, żeby pasja przynosiła pieniądze?(06:47) Kiedy nie masz wyboru i musisz coś robić (jak Tuwim)(07:09) Hazardowa branża, czyli 10 lat do sukcesu(08:29) Historia Paolo Coelho i „Alchemika”(10:11) Trzy kategorie osób na drodze do mistrzostwa(10:55) Skup się na systemie, nie na wyniku (i zdejmij z siebie stres)(13:03) Czy każdy ma jakiś talent?(14:40) Dlaczego nie warto słuchać motywatorów z Instagrama?(16:03) Samokontrola i jej działanie(16:53) Jak przedsiębiorca ma (nie) słuchać opinii klientów?(18:59) Różnica między początkującym a mistrzem w przyjmowaniu krytyki(21:25) Porównywanie jest szybsze niż myśli racjonalne(23:14) Jak mistrz podchodzi do porównań?(24:55) Jak analizować konkurencję?(28:06) Dlaczego mistrzowi mało kto może zwrócić uwagę?(30:24) „Banda świstka”, czyli czyja opinia naprawdę się liczy(33:15) Nie musisz być najlepszy na świecie(39:19) Jak mierzyć postęp w drodze do mistrzostwa?(40:15) Na poziomie mistrzowskim każda próba jest „po nic”(41:02) Główna praca mistrza: podchodzić do tego z miłością(44:38) Pułapka szybkiego progresu początkującego(45:15) Dlaczego mistrzowie często wyglądają jak początkujący (i się wywalają)?(46:09) Mistrz nawadnia kompetencje, a nie udowadnia(46:52) Jak radzić sobie z przeszkadzajkami (i co zmieniło AI)?(48:43) ChatGPT, emocje i problem nauk społecznych(51:49) Dlaczego aplikacje streszczające książki ogłupiają?(53:07) Akademickie grzebanie w debatach vs dawanie konkretu(54:49) Książki trzeba czytać jak najwolniej(58:38) Efekt utopionych kosztów (i koszt status quo)(01:00:21) Kto jest czyim followersem? (Pułapka zasięgów)(01:04:47) Jak wrócić do tego, co kochałeś robić na początku?(01:07:40) Kiedy mistrz zmienia dyscyplinę(01:10:15) Jedna myśl, która wskaże ci drogę do mistrzostwa

Jak wygląda sytuacja Ślązaków w Polsce? Co to znaczy być Ślązakiem? “Śląskość to marka, tożsamość, kultura coraz bardziej atrakcyjna” - przekonuje Zbigniew Rokita, dziennikarz, autor, laureat nagrody Nike za reportaż "Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku". W rozmowie z Zbigniewem Rokitą rozmawiamy o jego najnowszej książce "Aglo. Banką po Śląsku"

Omawiamy szerzej ostatnie, październikowe premiery Apple, ale nie zabrakło też wycieczek do września i naszych, prywatnych wyborów. Zapraszamy na kolejną #NasząRzecz. #BoCzemuNie ? POBIERZ ODCINEK Partnerzy technologiczni: > iDream – Apple Premium Reseller, Apple Premium Service Provider – gdzie można zamawiać wszystkie nowości Apple już dziś. > Pancernik – Akcesoria do telefonów i nie tylko – także […] Artykuł #417 – Czasy M5, marzenia Apple i nasze wybory, czyli… #NaszaRzecz pochodzi z serwisu Podcast „Bo czemu nie?”.