Podcasts about lokalnej

Prof. Jacek Dominiczak bada możliwości dialogicznego przesunięcia w kulturze, opisuje metodologię projektowania architektury dialogicznej oraz poszukuje Kodu Tożsamości Lokalnej.

Lokalne biblioteki - małe przestrzenie, których rolą nie jest tylko wypożyczanie książek, ale budowanie społeczności lokalnych i relacji w tych społecznościach. Nierzadko to właśnie biblioteki są jedynymi miejscami w gminach, w których odbywają się spotkania, koncerty, wyświetlane są filmy. O takim właśnie miejscu opowiada reportaż Hanny Dołęgowskiej "Nasz drugi dom".

Seminarium Instytutu Rozwoju Wsi i Rolnictwa Polskiej Akademii Nauk - IRWiR PAN z udziałem dr Marianny Strzeleckiej [7 października 2024 r.] https://wszechnica.org.pl/wyklad/turystyka-a-ochrona-przyrody-lokalnej-na-polskiej-wsi/ Pomimo licznych badań nad wpływem polityk ochrony przyrody na lokalne społeczności, w literaturze nadal występują niespójności w zrozumieniu roli turystyki jako czynnika kształtującego relacje pomiędzy społecznością lokalną a działaniami z zakresu ochrony przyrody. W niniejszym referacie dr Strzelecka podejmuję próbę odpowiedzi na pytanie, czy korzyści płynące z turystyki (i jakie korzyści) mogą stanowić podstawę do poprawy postrzegania ochrony przyrody w kontekście sieci Natura 2000. Dyskusja oparta jest na wynikach wieloletnich badań na obszarach wiejskich Pomorza i Pomorza Zachodniego. dr Marianna Strzelecka - absolwentka Wydziału Rekreacji, Sportu i Turystyki na Uniwersytecie Illinois w Urbana-Champaign (IL, USA). Po ukończeniu studiów pracowała na stanowisku adiunkta University of North Texas (Teksas, USA). Opuściła Teksas w 2016 roku by objąć stanowisko starszego wykładowcy na Uniwersytecie Linneusza w Szwecji. Interesują ją zagadnienia związane z wpływem turystyki zrównoważonej na relacje człowiek-natura. Jeśli chcesz wspierać Wszechnicę w dalszym tworzeniu treści, organizowaniu kolejnych #rozmówWszechnicy, możesz: 1. Zostać Patronem Wszechnicy FWW w serwisie https://patronite.pl/wszechnicafww Przez portal Patronite możesz wesprzeć tworzenie cyklu #rozmowyWszechnicy nie tylko dobrym słowem, ale i finansowo. Będąc Patronką/Patronem wpłacasz regularne, comiesięczne kwoty na konto Wszechnicy, a my dzięki Twojemu wsparciu możemy dalej rozwijać naszą działalność. W ramach podziękowania mamy dla Was drobne nagrody. 2. Możesz wspierać nas, robiąc zakupy za pomocą serwisu Fanimani.pl - https://tiny.pl/wkwpk Jeżeli robisz zakupy w internecie, możesz nas bezpłatnie wspierać. Z każdego Twojego zakupu średnio 2,5% jego wartości trafi do Wszechnicy, jeśli zaczniesz korzystać z serwisu FaniMani.pl Ty nic nie dopłacasz! 3. Możesz przekazać nam darowiznę na cele statutowe tradycyjnym przelewem Darowizny dla Fundacji Wspomagania Wsi można przekazywać na konto nr: 33 1600 1462 1808 7033 4000 0001 Fundacja Wspomagania Wsi Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #irwir #irwirpan #turystyka #natura #przyroda #socjologia #społeczeństwo #polskawieś #wieś #ochronaprzyrody

Jesteśmy miastem z największą na świecie ilością terenów zagrożonych zalaniem - zwraca uwagę komisarz urzędu rekultywacji wód metropolii Chicago.

Jak powinna wyglądać strona WWW lokalnej firmy?Live z @olagosciniak - ekspertką od stron internetowych w @klub.lokalnych.firm

Wystąpienie Wojciecha Jachimowicza, twórcy Muzeum Instrumentów Muzycznych we wsi Szyba w woj. lubuskim. Konferencja „Dziedzictwo wsi lubuskiej i dolnośląskiej”, 16 października 2015 [23min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/budowanie-tozsamosci-lokalnej-wokol-zabytku-na-wsi/ – Żeby tworzyć kulturę, trzeba w pewnym sensie ograniczyć prawo właścicielskie – mówił Wojciech Jachimowicz podczas konferencji „Dziedzictwo wsi lubuskiej i dolnośląskiej – wiedza, dobre praktyki, wyzwania”. Dwór we wsi Szyba w woj. lubuskim, którego Jachimowicz jest właścicielem, jest miejscem wielu inicjatyw kulturalnych, ze stworzonym przez niego Muzeum Instrumentów Muzycznych na czele. Dwór w Szybie został wybudowany w XVIII w. Jego ostatnimi właścicielami byli major Paul Ciecierski i jego żona Angelike. Po drugiej wojnie światowej majątek został przejęty przez państwo polskie. Najpierw pełnił funkcje publiczne, później mieszkaniowe, aż wreszcie popadł w ruinę. W latach 80. XX w. gmach wraz z przyległym do niego terenem został zakupiony przez rodzinę Jachimowiczów, która podjęła się dzieła jego odbudowy. Wojciech Jachimowicz podkreślił, że dwór w Szybie w czasach swojej świetności pełnił rolę ośrodka, który na okolicznych terenach promował sztukę i kulturę agrarną. Działalność rodziny Jachimowiczów przywraca mu w pewnym sensie tę funkcję. W budynku ma siedzibę Muzeum Instrumentów Muzycznych. Posiada ono obecnie ponad 3 tys. eksponatów – nie tylko instrumentów, ale też rękopisy i starodruki związane z muzyką. Gmach mieści też redakcję kwartalnika społeczno-kulturalnego „Merkuriusz Regionalny”. Wcześniej był też miejscem pracy czasopisma „Dziedzictwo Kresowe”. Działa też we dworze wydawnictwo Ryzalit, które stawia sobie za cel popularyzację dokonań na szeroko rozumianym polu kultury poprzez wydawanie e-booków. W Szybie organizowane są też coroczne plenery malarskie i fotograficzne. W ich trakcie młodzi ludzie mają szansę pracować pod okiem doświadczonych twórców. Powstałe wówczas dzieła są później eksponowane podczas wystaw plenerowych. Na obrzeżach majątku została też zbudowana w l. 2012-2013 kapliczka św. Wojciecha. Jak zaznaczył Wojciech Jachimowicz, jest to miejsce jednoczące wieś. Wokół niej zorganizowano w 2014 roku miejscowe dożynki, które zgromadziły wielu lokalnych mieszkańców. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #tożsamość #dziedzictwo #zabytki #wieś #muzeum

Wystąpienie prof. Anny Gizy-Poleszczuk podczas konferencji „Rozwój postaw obywatelskich na terenach wiejskich” zorganizowanej przez Fundację Rozwoju Dzieci im. Jana Amosa Komeńskiego. Wrzesień 2014 r. https://wszechnica.org.pl/wyklad/partycypacja-jako-inwestycja-w-spojnosc-spolecznosci-lokalnej-prof-anna-giza-poleszczuk/ Konferencja miała na celu upowszechnienie rozwiązań pozwalających na zwiększanie udziału mieszkańców w formułowaniu lokalnych polityk wyrównywania szans edukacyjnych oraz zaprezentowanie efektywnych narzędzi partycypacji społecznej. "Chciałabym zacząć od znaków czasu, które wszyscy dobrze odczuwamy. Te znaki to przede wszystkim narastająca izolacja i osamotnienie ludzi. Widzimy to bardzo dobrze w Warszawie, gdzie jak grzyby po deszczu powstają grodzone osiedla, zamykane i monitorowane. Widzimy to na każdym kroku w doniesieniach prasowych, kiedy dowiadujemy się, że starsza osoba opuszczona, pozbawiona pomocy czekała w domu kilka dni zanim ktoś się nią zainteresował” – rozpoczęła prof. Anna Giza-Poleszczuk. Innym znakiem czasu jest także wycofywanie się ludzi ze wspólnych działań i dyskusji. To duży problem samorządów, które nie mogą liczyć na wsparcie i mobilizację ze strony mieszkańców. Na zebrania czy konsultacje przychodzi garstka osób, które najczęściej mają pretensje do samorządu. Nie są to spotkania skuteczne, merytoryczne. Problem wycofywania się ludzi wpływa zatem także na instytucje, np. szkoły. Także media nie pomagają we wzajemnym dialogu i rozumieniu. Coraz mniej ludzi chce ze są rozmawiać, wzajemnie się zrozumieć, dzielić się swoimi przemyśleniami, zaś coraz większe grono czerpie wiedzę o innych ze środków masowego przekazu, które działają zgodnie z zasadą, że „dobry news to zły news”. „Na tym cierpimy wszyscy” - mówi prof. Anna Giza-Poleszczuk Jak przełamać zagrożenia płynące z wycofania i izolacji społeczeństwa? Czym jest partycypacja i czemu ma służyć? Czemu warto idee partycypacji wdrażać? Zapraszamy do obejrzenia wystąpienia. Prof. dr hab. Anna Giza-Poleszczuk - socjolożka. Kierownik Pracowni Badań nad Kapitałem Społecznym w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Specjalistka w dziedzinie kapitału społecznego, zagadnień rodziny w perspektywie interdyscyplinarnej, socjologii ewolucyjnej, marketingu w perspektywie socjologicznej. Na Uniwersytecie Warszawskim pracuje od roku 1981 roku. W latach 1994-2005 pracowała w największych polskich firmach jako ekspert w dziedzinie badań rynkowych, marketingu i komunikacji. Wykorzystując doświadczenia wyniesione z realizacji badań społecznych i rynkowych, działa na rzecz zbliżenia nauki i praktyki, a w szczególności - na rzecz zwiększenia publicznej wiedzy o kwestiach społecznych. W sferze teorii zajmuje się historią i współczesnością rodziny, problematyką kapitału społecznego i ekonomii społecznej. W 2004 roku otrzymała prestiżową Nagrodę im. Jana Długosza za książkę "Przemiany więzi społecznych", napisaną wspólnie z prof. Mirą Marody. Aktualnie pełni funkcję Prorektora Uniwersytetu Warszawskiego d/s Rozwoju i Polityki Finansowej. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #partycypacja #społeczeństwo

WŁOSKI W PODRÓŻY (Lekcja 3): Zjedz kolację w lokalnej restauracjiW tym odcinku poznasz podstawowe zwroty i zdania, które przydzadzą Ci się we włoskiej restauracji. Dowiesz się, jak zamówić lokalne dania i poprosić o rachunek.Marzysz o nauce włoskiego?Sprawdź mój kurs WŁOSKI START: www.wloskistart.pl

Czego dowiedzieliśmy się z wyborów samorządowych? Czy istnieje lokalna polityka? Jaki jest największy problem strukturalny polskiej polityki? W jakie stanie jest dzisiaj polska samorządność? O tym rozmawiają Piotr Trudnowski, Klub Jagielloński oraz Jan Śpiewak, działacz społeczny. ⁠⁠Zamów książkę ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Igora Janke⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://patronite.pl/igorjanke⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠➡️ Zachęcam do dołączenia do grona ponad 500 patronów Układu Otwartego. Jako patron, otrzymasz dostęp do grupy dyskusyjnej na Discordzie i specjalnych materiałów dla Patronów, a także newslettera z najciekawszymi artykułami z całego tygodnia. Układ Otwarty tworzy społeczność, w której możesz dzielić się swoimi myślami i pomysłami z osobami o podobnych zainteresowaniach. Państwa wsparcie pomoże kanałowi się rozwijać i tworzyć jeszcze lepsze treści ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠   Układ Otwarty nagrywamy w ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://bliskostudio.pl ⁠⁠⁠⁠⁠⁠ ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠   Mecenasi programu:     e2V ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://e2v.pl/⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Novoferm: https://www.novoferm.pl/

Teresa Świerupska, dyrektor Suwalskiego Parku Krajobrazowego i Izabela Okrągła-Derencz, starszy specjalista ds. ochrony krajobrazu, wartości historycznych i kulturowych o 7 cudach natury Suwalskiego Parku Krajobrazowego.

O siedmiu cudach natury w Suwalskim Parku Krajobrazowych, który sam w sobie jest wielkim cudem natury opowiadają Teresa Świerubska, dyrektor Suwalskiego Parku Krajobrazowego  i mgr inż. Izabela Okrągła-Derencz -starszy specjalista ds. ochrony krajobrazu, wartości historycznych i kulturowych.

Czemu inwestycja w edukację małych dzieci na obszarach wiejskich jest tak samo ważna jak inwestycja w infrastrukturę? Wywiad z prof. Anną Gizą-Poleszczuk poprowadził Dominik Kmita z Fundacji Rozwoju Dzieci im. Jana Amosa Komeńskiego. 16 czerwca 2012 r. Warszawa, Fundacja Wspomagania Wsi [25min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/dziecko-pelnoprawny-obywatel-spolecznosci-lokalnej/ W naszej kulturze najmłodsze dzieci nie są zauważane. Traktuje się je jak własność prywatną rodziców dopóki „nie zaczną palić papierosów lub głosować”. Nie dostrzega się również ich podmiotowości, wrażliwości oraz wielkiego wysiłku jaki wkładają w zrozumienie świata dorosłych (który zresztą nie zawsze obecność dzieci akceptuje). Tymczasem społeczność lokalna oraz samorząd mogą wiele dobrego dla dzieci zrobić m.in. poprzez stworzenie im (i ich rodzicom) przyjaznego środowiska do rozwoju i edukacji. Taka inwestycja może zaprocentować w przyszłości, szczególnie tam, gdzie mieszkańców wsi ubywa. Zapraszamy również na stronę internetową Fundacji Rozwoju Dzieci im. Jana Amosa Komeńskiego- www.frd.org.pl. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #dziecko #obywatel #wychowanie #dzieci #rozwój

W przeglądzie prasy francuskiej m.in. o nieporozumieniach francusko-niemieckich w obszarze energetyki.

W imieniu Zarządu klubu Polonia Sports Club, Anna Doloto, mówi o tradycji celebrowania 'Christmas in July' w Australii, oraz o tym jak zwyczaj ten podtrzymuje Polski Klub "Polonia" w Plumpton. W tym roku klub oraganizuje kolejną taką imprezę w stylu biesiadnym. Wśród atrakcji: ognisko, pieczone kiełbaski, grzaniec i wspólne śpiewanie! Wspólna biesiada odbędzie się w sobotę, 29 lipca w Klubie Sportowym "Polonia" w Plumpton od godziny 18.00.

W Warszawie jest ich ponad sto! Mejsca Aktywności Lokalnej zapraszają do siebie, na Dni Otwarte i nie tylko. Mówią: Zuzanna Włodarczyk - Wojtowicz (Centrum Komunikacji Społecznej UM) i Ewa Jagiełło Międzypokoleniowa Klubokawiarnia, Dom Kultury Śródmieście)

W 102. odcinku Urbcastu rozmawiamy o tym: Jak wzmocnić siłę lokalnej społeczności dzięki rewitalizacji?

- Tworzymy teatr, który musi rozmawiać z ludźmi, musimy zapraszać ludzi nie tylko do oglądania, siedzenia w welurowych fotelach i konsumowania sztuki, tylko do aktywnego uczestniczenia. To działa - w "Poranku Dwójki" gościliśmy założyciela Teatru "Brama" z Goleniowa Daniela Jacewicza.

Nie jest łatwo być lokalnym klubem sportowym w wielkim mieście. A już szczególnie piłkarskim, który do egzystencji potrzebuje nie tylko stadionu, ale i boisk treningowych. Presja inwestorów od lat powoduje, że znikają kolejne lokalne boiska, a nieliczne stadiony często popadają w ruinę, gdyż prawie nikogo nie stać na kosztowne remonty zgodnie z konserwatorskimi wytycznymi. Są jednak kluby, które pokazują, że w dużym mieście może istnieć prężnie działający klub piłkarski. Jak to się robi? W jaki sposób tworzyć przywiązanie do lokalnego klubu oraz jak skutecznie wykorzystać budżety obywatelskie do rozwoju infrastruktury? W najnowszym międzymiastowo, podcaście miejskim Klubu Jagiellońskiego. Jakub Kucharczuk rozmawia z Piotrem Klimczakiem, członkiem zarządu KS Kabel Kraków. *** Produkcja tego odcinka została sfinansowana ze środków otrzymanych w ramach Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030, których operatorem jest Narodowy Instytut Wolności - Centrum Rozwoju Społeczeństwo Obywatelskie. Pozyskany grant pozwoli nam w najbliższych 18 miesiącach rozwijać nie tylko nasz podcast, ale i inne działania w tematyce miejskiej na portalu klubjagielloński.pl.

Piotr to notoryczny inżynier w pracy i poza nią, podążający za meandrami sztuki programowania. Zawodowo Remote Freelance Software Gardener, od kilku lat wyrywający chwasty w ogródkach webowych i zwykle przycinający Javę do kształtów pożądanych przez klientów. Miłośnik lekkości i zwinności, która powinna przejawiać się przede wszystkim w stosowaniu właściwych narzędzi. Trener. Prelegent na Devoxx, JDD, GeeCON, 4Developers i innych.Dołącz do newslettera na

Wycena skuteczności reklam offline (tych poza internetem) w małej firmie może wydawać się karkołomnym zadaniem. Bo o ile w reklamie na Facebooku czy AdWords mamy podane wszystko na tacy w postaci już przygotowanych tabelek, liczb i statystyk, to można się zastanawiać, jak policzyć skuteczność ulotek? Albo telemarketingu? Skąd wiedzieć, że te działania są skuteczne? Czy przynoszą zysk czy straty? Czy pozyskują klientów, czy są wyrzuconymi pieniędzmi? I co zrobić, by zwiększyć ich efektywność, tak by ulotka reklamowa przyciągnęła więcej klientów do firmy? Czy faktycznie ulotki są już passe? Czy może jednak warto je wykorzystywać?  Dziś postaram się na te pytania odpowiedzieć.

Magdalena Kreis, pomysłodawczyni magazynu osiedlowego ZIN OŁBIN opowiada o integracji środowiska artystycznego na osiedlu. 1:38 Skąd wziął się pomysł na ZIN Ołbin? 6:20 Lokalne identyfikacje i miejsca na Ołbinie ważne dla tożsamości osiedla 11:46 Zin graficznie jako współczesna opowieść o osiedlu. 16:54 Zin Ołbin w druku i na mieście 23:13 Impreza osiedlowa - spotkanie na otwarciu wystawy Złotego Kiosku Na początku 2018 roku Magdalena Kreis zaprosiła ona artystów i twórców mieszkających (lub pracujących) na Ołbinie do wizualnego odniesienia się do tematu osiedla. Artystyczny magazyn osiedlowy ma już trzy numery, które traktują o tematach takich jak Błoto czy Futurystyka. W całym przedsięwzięciu chodzi jednak najbardziej o integrację środowiska artystycznego i okazję do wspólnej refleksji nad Ołbinem. Jest to osiedle, na którym dzieje się naprawdę dużo - akcji artystycznych, wydarzeń, spotkań i ZIN Ołbin wydaje się sztandarowym przedstawieniem tego nowego, tętniącego pomysłami środowiska. ZIn to forma nieprofesjonalnego magazynu, tworzonego oddolnie, co w przypadku ołbina ma swój dodatkowy aspekt lokalny. Zin Ołbin w limitowanej formie papierowej dostępny jest podczas premier w Stowarzyszeniu Żółty Parasol, oraz w internecie. fot. Jerzy Wypych Wszystkie numery osiedlowego magazynu: https://issuu.com/zinolbin Zin w Żółtym Parasolu https://zoltyparasol.org/zin-olbin/ Ołbińskie Centrum Aktywności Lokalnej https://www.facebook.com/parasol.wroclaw/

Newsletter, mimo upływu lat, w dalszym ciągu jest w czołówce tanich i skutecznych metod komunikacji z klientem. Ale czy warto wysyłać e-mailing w małej lokalnej firmie? Wszak wiadomości kojarzą się z dominatorami rynku, potężnymi markami. W podcaście usłyszysz o tym dlaczego warto wysyłać regularnie newslettery bez względu na wielkość biznesu i rodzaj branży.

Jacek Dominiczak jest architektem i profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, na której prowadzi Pracownię Projektowania Wnętrz Miejskich. Zajmuje się teorią i metodologią projektowania dialogicznego. Jest autorem koncepcji Przestrzeni Dialogicznej (Miasto Dialogiczne, Architektura Dialogiczna) oraz Kodu Tożsamości Lokalnej – narzędzia projektowania miejskiej przestrzeni kulturowej. W 2004 roku reprezentował Polskę na 9. Międzynarodowej Wystawie Architektury organizowanej przez Biennale w Wenecji, podczas której prezentował pracę Delay(er)ing Facade, zbudowaną wspólnie z malarzem video-fresków Dominikiem Lejmanem (współpraca techniczna: Monika Zawadzka i Marek Zygmunt). Był wizytującym profesorem w Europie i Ameryce Północnej, w tym m.in. na Universidade da Beira Interior, Covilha (Portugalia, 2006–10); Instituto Tecnologico y de Estudios Superiores de Monterrey, Queretaro (Meksyk, 1998); University of Michigan, Ann Arbor (USA, 1992); Carnegie Mellon University, Pittsburgh (USA, 1991 i 1993–97). Jest beneficjentem Programu Fulbrighta (1991) i Fundacji Kościuszkowskiej (1992).

Jacek Dominiczak jest architektem i profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, na której prowadzi Pracownię Projektowania Wnętrz Miejskich. Zajmuje się teorią i metodologią projektowania dialogicznego. Jest autorem koncepcji Przestrzeni Dialogicznej (Miasto Dialogiczne, Architektura Dialogiczna) oraz Kodu Tożsamości Lokalnej – narzędzia projektowania miejskiej przestrzeni kulturowej. W 2004 roku reprezentował Polskę na 9. Międzynarodowej Wystawie Architektury organizowanej przez Biennale w Wenecji, podczas której prezentował pracę Delay(er)ing Facade, zbudowaną wspólnie z malarzem video-fresków Dominikiem Lejmanem (współpraca techniczna: Monika Zawadzka i Marek Zygmunt). Był wizytującym profesorem w Europie i Ameryce Północnej, w tym m.in. na Universidade da Beira Interior, Covilha (Portugalia, 2006–10); Instituto Tecnologico y de Estudios Superiores de Monterrey, Queretaro (Meksyk, 1998); University of Michigan, Ann Arbor (USA, 1992); Carnegie Mellon University, Pittsburgh (USA, 1991 i 1993–97). Jest beneficjentem Programu Fulbrighta (1991) i Fundacji Kościuszkowskiej (1992).

Jacek Dominiczak jest architektem i profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, na której prowadzi Pracownię Projektowania Wnętrz Miejskich. Zajmuje się teorią i metodologią projektowania dialogicznego. Jest autorem koncepcji Przestrzeni Dialogicznej (Miasto Dialogiczne, Architektura Dialogiczna) oraz Kodu Tożsamości Lokalnej – narzędzia projektowania miejskiej przestrzeni kulturowej. W 2004 roku reprezentował Polskę na 9. Międzynarodowej Wystawie Architektury organizowanej przez Biennale w Wenecji, podczas której prezentował pracę Delay(er)ing Facade, zbudowaną wspólnie z malarzem video-fresków Dominikiem Lejmanem (współpraca techniczna: Monika Zawadzka i Marek Zygmunt). Był wizytującym profesorem w Europie i Ameryce Północnej, w tym m.in. na Universidade da Beira Interior, Covilha (Portugalia, 2006–10); Instituto Tecnologico y de Estudios Superiores de Monterrey, Queretaro (Meksyk, 1998); University of Michigan, Ann Arbor (USA, 1992); Carnegie Mellon University, Pittsburgh (USA, 1991 i 1993–97). Jest beneficjentem Programu Fulbrighta (1991) i Fundacji Kościuszkowskiej (1992).

Jacek Dominiczak jest architektem i profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, na której prowadzi Pracownię Projektowania Wnętrz Miejskich. Zajmuje się teorią i metodologią projektowania dialogicznego. Jest autorem koncepcji Przestrzeni Dialogicznej (Miasto Dialogiczne, Architektura Dialogiczna) oraz Kodu Tożsamości Lokalnej – narzędzia projektowania miejskiej przestrzeni kulturowej. W 2004 roku reprezentował Polskę na 9. Międzynarodowej Wystawie Architektury organizowanej przez Biennale w Wenecji, podczas której prezentował pracę Delay(er)ing Facade, zbudowaną wspólnie z malarzem video-fresków Dominikiem Lejmanem (współpraca techniczna: Monika Zawadzka i Marek Zygmunt). Był wizytującym profesorem w Europie i Ameryce Północnej, w tym m.in. na Universidade da Beira Interior, Covilha (Portugalia, 2006–10); Instituto Tecnologico y de Estudios Superiores de Monterrey, Queretaro (Meksyk, 1998); University of Michigan, Ann Arbor (USA, 1992); Carnegie Mellon University, Pittsburgh (USA, 1991 i 1993–97). Jest beneficjentem Programu Fulbrighta (1991) i Fundacji Kościuszkowskiej (1992).

Architekci często definiują architekturę jako sztukę kształtowania przestrzeni. Architektura miejska wpływa na jakość życia oraz kształtowanie relacji międzyludzkich. Dominiczak nawiązując do filozofii Emmanuela Levinasa postrzega architekturę w perspektywie dialogicznej. Podstawowym poglądem tej metody projektowania jest pochwała różnorodności świata i architektonicznych różnic jego przestrzeni wnętrz. Projektowanie dialogiczne Dominiczak pokazał na przykładzie rozwiązań urbanistycznych Lizbony, Rzymu, Sztokholmu, Sopotu oraz wybranych dzielnic Gdańska – Przymorza, Chełmu, Głównego Miasta i Stoczni. Obecna kondycja miast jest, w jego przekonaniu, rezultatem sztuki egzystencjalnej samotności, a nie dialogicznego spotkania. Będąca jej rezultatem przestrzeń publiczna pełna różnych indywidualnych auto-ekspresji jest daleka od rozumienia jakości w kontekście perspektywy dialogicznej. Istotą przestrzeni publicznej nie jest wyposażenie jej w różnorodne elementy, ale istotą jest zbudowanie przyjaznej, niekiedy trudnej przestrzeni do tego, by ludzie lubili w niej być. Dominiczak zarzuca funkcjonalizmowi, że utożsamił funkcjonalność z łatwością. Jacek Dominiczak jest architektem i profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, na której prowadzi Pracownię Projektowania Wnętrz Miejskich. Zajmuje się teorią i metodologią projektowania dialogicznego. Jest autorem koncepcji Przestrzeni Dialogicznej (Miasto Dialogiczne, Architektura Dialogiczna) oraz Kodu Tożsamości Lokalnej – narzędzia projektowania miejskiej przestrzeni kulturowej. W 2004 roku reprezentował Polskę na 9. Międzynarodowej Wystawie Architektury organizowanej przez Biennale w Wenecji, podczas której prezentował pracę Delay(er)ing Facade, zbudowaną wspólnie z malarzem video-fresków Dominikiem Lejmanem.

Architekci często definiują architekturę jako sztukę kształtowania przestrzeni. Architektura miejska wpływa na jakość życia oraz kształtowanie relacji międzyludzkich. Dominiczak nawiązując do filozofii Emmanuela Levinasa postrzega architekturę w perspektywie dialogicznej. Podstawowym poglądem tej metody projektowania jest pochwała różnorodności świata i architektonicznych różnic jego przestrzeni wnętrz. Projektowanie dialogiczne Dominiczak pokazał na przykładzie rozwiązań urbanistycznych Lizbony, Rzymu, Sztokholmu, Sopotu oraz wybranych dzielnic Gdańska – Przymorza, Chełmu, Głównego Miasta i Stoczni. Obecna kondycja miast jest, w jego przekonaniu, rezultatem sztuki egzystencjalnej samotności, a nie dialogicznego spotkania. Będąca jej rezultatem przestrzeń publiczna pełna różnych indywidualnych auto-ekspresji jest daleka od rozumienia jakości w kontekście perspektywy dialogicznej. Istotą przestrzeni publicznej nie jest wyposażenie jej w różnorodne elementy, ale istotą jest zbudowanie przyjaznej, niekiedy trudnej przestrzeni do tego, by ludzie lubili w niej być. Dominiczak zarzuca funkcjonalizmowi, że utożsamił funkcjonalność z łatwością. Jacek Dominiczak jest architektem i profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, na której prowadzi Pracownię Projektowania Wnętrz Miejskich. Zajmuje się teorią i metodologią projektowania dialogicznego. Jest autorem koncepcji Przestrzeni Dialogicznej (Miasto Dialogiczne, Architektura Dialogiczna) oraz Kodu Tożsamości Lokalnej – narzędzia projektowania miejskiej przestrzeni kulturowej. W 2004 roku reprezentował Polskę na 9. Międzynarodowej Wystawie Architektury organizowanej przez Biennale w Wenecji, podczas której prezentował pracę Delay(er)ing Facade, zbudowaną wspólnie z malarzem video-fresków Dominikiem Lejmanem.