Podcasts about aktualnie

Małe grupy: teacherola.com/grupyIndywidualne lekcje: teacherola.com/wspolpracaW tym odcinku rozwiewam wątpliwości dotyczące trzech angielskich słów, które sprawiają problemy nawet zaawansowanym osobom. Dowiesz się, dlaczego nie mówimy ‘informations' ani ‘advices', jak naprawdę używać ‘news' i jak brzmieć naturalnie w codziennych rozmowach.To krótka lekcja, ale zmieni sposób w jaki myślisz o tych słowach i pomoże Ci mówić pewniej, naturalniej i z większą świadomością języka.Dowiesz się:✔️ dlaczego news wygląda jak liczba mnoga, ale nią nie jest✔️ jak poprawnie mówić o „jednej informacji” lub „jednej wiadomości”✔️ jak unikać błędów typu an information lub an advice✔️ jak brzmieć naturalnie, kiedy prosisz o radę lub ją dajesz✔️ jakie przysłowia i wyrażenia pomogą Ci zapamiętać poprawne użycie tych słów

To historia niezwykle trudnej miłości do kolarstwa. Skrytych pragnień, marzeń. Co kilkaset kilometrów z rezygnacją przerywana i pisana od nowa. Pełna niepowodzeń, bólu, odrzucenia. Jest identyczna jak Twoja. Dziś Różni nas jedynie etap. Niektórzy są u początku tej trasy. Inni w połowie. Ktoś spotyka mnie będąc ze mną koło w koło lub to ja jestem za Tobą. To nieistotne. Najważniejsze, że jesteś na niej. Jesteśmy. Moja trasa rozpoczęła się w 2016 roku, 99 000 km temu. To pięć beznamiętnych cyfr. Liczby nie mają emocji, choć zawsze kusi, by przez ich pryzmat szafować oceny. Dla mnie były one wówczas kluczowe. Kluczową liczbą było 109. Tyle kilogramów. Z nimi miałem okazję już biegać testując pierwszy swój zegarek sportowy. Wtedy każdy rodzaj aktywności był dla mnie błogosławieństwem. Po 4 latach walki z codziennymi napadami paniki okazało się, że bieganie z nadwagą jest na tyle męczące, że ich nasilenie się zmniejszyło. Częstotliwość także uległa ograniczeniu. Jedynie dokuczał mi ból i frustracja, bowiem utrzymanie 6 minut na kilometr było trudne. Do tego kolana. Plecy. Dwie śruby w stawie skokowym ograniczające ruchomość proszące się o chirurgiczne usunięcie. Nawet to relacjonowałem na swoim zupełnie innym kanale, na ktorym działałem od 2008 roku Pozbycie się srubek pomogło. Pozwoliło biegać pewniej. Jednak nie szybciej. Lubiłem bo, jednak więcej jak 10 km było poza moim zasięgiem. Serce chce, stawy nie. Operowana noga tym bardziej. Z resztą do dziś muszę respektować ograniczenia biegowe wynikające z tej kontuzji. Nie powinienem biegać jednorazowo więcej niż 15 km. To oznacza, że do końca życia nie zrobię maratonu, nie będę mógł biegać po plaży, ani nie wystartuje w runmagedonie. To syndrom zerojedynkowy. Albo mogę wszystko albo to bez sensu. Był piękny lipcowy wieczór po upalnym dniu. W powietrzu. Wjechałem po całym dniu do garażu w którym wśród opon zimowych stał przyprószony kurzem rower. Stał tu kilka lat. Otrzymałem go w prezencie w zamian za pomoc w nakręceniu wideo promocyjnego. Wyciągnąłem z bagażnika kompresor. Napompowałem opony i po prostu wsiadłem. Przejechałem 700 metrów i udało mi się utrzymać na tym dystansie 20 km/h. Poczułem się jakbym miał 12 lat. Tyle, że przez te 18 lat nieco się zmieniło. Stałem się sfrustrowanym, zmęczonym życiem paczkiem czerpiącym radość jedynie z jedzenia oraz każdego poranka gdy nie mam objawów nerwicy somatycznej. Dotarłem do najbliższej stacji na której pochłonąłem litr wody. Następnego dnia zrobiłem to samo. Jednak denerwował mnie fakt ograniczeń moich opon. Co to znaczy 3 atmosfery. Zamówiłem nowe. Dostosowane do wyższego ciśnienia i łyse. One pomogły. Było lżej. Dojechałem na nich z Konstancina do wsi Gassy. To był kolejny z tych ciepłych i pogodnych wieczorów z przenikliwymi promieniami złotej godziny. Minął tydzień i zadzwoniłem do przyjaciela Karola prowadzącego sklep rowerowy w Bydgoszczy. Tak stałem się właścicielem roweru za 4000 zł. Aluminium. Tiagra 2×8. Ale za to opony które mogę napompować do 8 atmosfer. To była moja ówczesna fetysz. Ciśnienie i prędkość. Prędkość, która wzrosła. W jeden dzień. Trasa Piaseczno – Obory ze średnią 30 km/h. Byłem potwornie zmęczony. Moje czarne spodenki biegowe stały się białe. Kryształy soli były na czubku nosa, włosach. Trasa okupiona była dwudniową rekonwalescencja tyłka, ud, pleców, nadgarstków, szyi. Ale w głowie czułem niesamowitą ekscytację, która na wiele godzin zajęła moje myśli i przekierowała je z hipochondrii na rower. Na problemy, które mnie nawiedziły. Największym z nich było siodełko. Kupiłem spodenki kolarskie z wkładką bez szelek, bo uważałem, że szelki to abstrakcja w połączeniu z moją figurą. To nie pomogło. Każdego dnia jeździłem i nasłuchiwałem bólu. Czasem tak silnego, że chciałem wyć. Pojawił się także stan zapalny skóry. To był etap zapisany wersalikami TO BEZ SENSU Wziąłem oddech. Kupiłem siodełko. Poszedłem do jednego z dwóch ówczesnych warszawskich fitterow. To nie pomogło. Jednak każdego jednego dnia jeździłem. Próbowałem sobie udowodnić, że dam radę. Nie poddam się, bo udowodniłbym sobie słabość. Nie jestem dzielny ani uparty, bo jestem bohaterem. Robię to z niskiego poczucia własnej wartości. Musiałbym samemu sobie powiedzieć, że zakup szosy to był zły pomysł. Założyłem nowy kanał na YouTube, o rowerach. To był wrzesień 2016. Zaraz będzie 10 lat. Mijały miesiace, zmieniałem siodełka, byłem w trzech województwach różnych speców od pozycji. Nic to nie dawało. Mimo to jeździłem, choć więcej jak 20 km to było wyzwanie. Polubiłem nawet to cierpienie. Ten stan kompletnego wykończenia za każdym razem gdy chorobliwie próbowałem udowodnić sobie, że ból przejdzie a ja osiągnę 30 km/h średniej. Tak chylił się ku końcowi pierwszy sezon. Zbiegiem okoliczności trafiłem na nową grupę na fb – ZWIFT Polska. Zauważyłem tam dziwne urządzenia do treningu w domu. Wziąłem swoją przepoconą kartę kredytową i poszedłem do Decathlonu. Kupiłem trenażer. Zainstalowałem swifta. Uznałem, że jest beznadziejny i drogi. Przesiadłem się na aplikacje do jeżdżenia po trasach wideo. Po Nicei i Belgii. W belgi trafiłem na jedyny obecny tam podjazd 10%. Skonałem. Trenażer się zablokował i nie byłem w stanie pedałować. Okazało się, że trzeba wymienić oponę. Okazało się, że z garażu w którym leżał mój pierwszy rower jest też zapyziały wiatrak. Przynooslem go. Zorientowałem się, że w profilu aplikacji po uwagę brana jest także waga. Nie była uzupełniona. Zastąpiłem domyślne 75 kg na 103. Znów postanowiłem pojechać na te górę 10%. Znów trenażer się zepsuł. Musiałem rozejrzeć wiele for by się dowiedzieć jak rozwiązać ten problem. Okazało się, że na trenażerze należy zmieniać biegi. Następnego dnia zacząłem używać przerzutek. Mimo to nie udało się dojechać na szczyt ten trasy. Po kolejnym tygodniu dojrzałem na opakowaniu, że mój trenażer sulymuluje maksimum 6 procent. Tak wróciłem na ZWIFT. Na wiosnę znów zadzwoniłem do przyjaciela że sklepu rowerowego w Bydgoszczy. Kupiłem nowy rower. Lżejszy. Karbonowy. By był bardziej karbonowy. To nie pomogło. Ból, walka o każdy kilometr. Znalazłem jednak siodełko z dziurą w środku, które troszkę odciążyło kroczę. Musieliśmy jednak podnieść i odwrócić mostek. Drugi mój sezon na rowerze to także pierwsze ustawki. Pierwsze zdjęcia. O tutaj jestem w majtkach, które założyłem pod spodenki. A tutaj kryształy. Ja tutaj, w 2018 roku nic nie rozumiałem. Nie widziałem dysonansu pomiędzy moim rowerem a wagą. Wiem, to nie jest dramatu. Tutaj nie widać otyłości, bo nie mam klasycznego brzucha. Zawsze byłem równomiernie ulany. Jedni mają chude nogi i ręce i większość rezerw zlokalizowanych wokół pasa. Inni jak ja mają tłuszcz wszędzie. To gubi. Wyglądasz z daleka niby normalnie, a w rzeczywistości wieziesz na każdym kilometrze 10 butelek wody 1.5 litrowej. Najbardziej symboliczne jest to zdjęcie z lipca 2017. Aż trafiło do mojej książki. Zrobił mi je Michał. Za co dziękuję. Pozwoliło mi ono spojrzeć z innej perspektywy. Z perspektywy, która oddaje dysonans pomiędzy mną a rowerem, którego nie widać. Od tego spotkania i wspólnej jazdy do Nowego Dworu Mazowieckiego. To był moment kumulacji. Mijało pół roku od momentu założenia tego kanału. Zaczęło się pojawiać coraz więcej głosów na temat mojego wyglądu. Jednak ignorowałem to. Mówiłem sobie, że w mojej poprzedniej branży złych słów jest zdecydowanie więcej. Jednak podczas jednego z gorszych dni ta gruba skóra stała się cieńsza. Opanował mnie wstyd. Pierwszy raz poczułem go tak dobitnie. To była kumulacja złych emocji. Obraziłem się na YouTube i postanowiłem z dnia na dzień. Musiałem zrobić bolesny rachunek sumienia. Czemu piję po każdym rowerze piwo. Czemu codziennie wieczorem jem słodycze? Dlaczego przeliczam kilometry na kostki czekolady i paczki chipsów. 8 lipca 2017 wziąłem się w garść. Oto zdjęcie pierwszego talerza. Jadłem tylko warzywa, kasze, kefir i jabłka. Do tego wyłącznie woda. Każdego dnia szedłem normalnie na rower. Robiłem 30 kilometrów na czas przez 3 dni w tygodniu. W weekend długi tlen. Szaleństwo, oddające mój charakter. Wszystko albo nic. Przez pierwszy tydzień wyłem na myśl o tym, że po pracy i po treningu nie zjem nic słodkiego. Nie kupię piwa. W tym okresie robiłem najszybsze zakupy w swoim życiu. Wiedziałem, że nie mogę przejść przez alejkę że słodyczami. Wchodzę. Na start pakuję jabłka. Na na warzywach rukolę. Obok zamrażarki i z nich biorę wszystko. Wszystkie możliwe mrożone zupy, marchewkę z groszkiem. Buraki, szpinak, fasolkę. Obok kasza gryczana w woreczkach. Vis a vis są pestki. Słonecznik i Pini i dynia. Dochodzę do lodówek, ale tak, żeby nie patrzeć na sery i serki. Porywam 6 litrów kefiru i od razu do kasy. Tak wyglądał mój posiłek każdego dnia. Nie złamałem się ani razu. Głownie dzięki temu, że miałem dobrze dobrane antydepresanty, było wyjątkowo ciepłe lato i udało mi się przełamać najtrudniejsze 21 dni. Po tych tygodniach wpadłem w nowy rytm. Udało mi się zerwać z uzależnieniem od cukru i soli. Dopiero też w tym momencie zobaczyłem, że waga drgnęła. Zjechałem o 4 kilogramy. Po miesiącu z jeszcze większą satysfakcją w restauracji prosiłem tylko o dwie sałatki bez sosów oraz dwie zupy. Nie wiem ile miałem deficytu energetycznego, bo jeszcze nie było aplikacji na telefon, które tak dokładnie by to oceniały. Jednak z perspektywy oceniam, że nie dojadałem około 1000 kcal każdego dnia. To zdjęcie spodni po 2 miesiącach. Dalej jeździłem. Niesamowicie się wkręciłem. Zrobiłem kolejne korekty ustawienia mojego roweru. Tego dnia okazało się, że straciłem już 6 kilo. Moje ciało proporcjonalnie traciło na obwodach. Okazało się, że mogę mieć już nieco niżej kierownicę. We wrześniu już zacząłem powoli wymieniać swoją garderobę, bo okazało się, że choć ja tego nie widzę, to zaczynam wyglądać jak przyodziany w strój po starszym bracie. Nawet odzież motocyklowa poszła na wymianę. 11 września 2027 moja twarz zaczęła przypominać tę obecną. Niesamowicie schudłem na policzkach. W międzyczasie były też wyjazdy służbowe. Gdy byłem odcięty od roweru brałem buty i czepek. To Barcelona i kolega, który śmieje się z mojej kolacji. Musiałem tak robić. Zapychać się warzywami i owocami. To jest 30 września. Nowy trenażer, nowe FTP, wciąż na diecie. Wciąż unikając chodzenia po sklepie. 3 grudnia już warzyłem 81,7 kilogramy. Jeszcze 2 do celu. Nowa koszula, pierwszy McDonalds – wraz z warzywami bez kury z podwójnymi warzywami. Pierwsze badanie u byłego trenera z siłowni, który po pół roku mnie nie poznał. Po tym czasie badania krwi. Zniknął nadmiar cholesterolu. Leukocyty spadły, rozjechały się czerwone krwinki, bo całkowicie przez przypadek przez pół roku byłem wege. Zgodnie z zaleceniami lekarza, raz w mięsiącu mięso. Wątróbka. Smażonego nie miałem w ustach od czerwca. Od czerwca trzymam się także wewnętrznej rozpiski treningowej. Gdy zimno, leje i wieje odpalam Zwifta. Pierwszy kieliszek alkoholu wypiłem 2 stycznia. Ta szklanka mnie zmiotła z planszy tak bardzo, że uznałem, że chyba lepiej mi bez tego. Tak tkwiłem w fanklubie kefiru. To jest mój test FTP z 8 stycznia 2018 przy 80 kg. Mogłem wrócić do delikatnego zwiększenia limitu kalorycznego, choć okazało się, że teraz spoczynkowo potrzebuję ich dziennie 2200 zamiast wcześniejszych 3000. To znaczy, że mogę więcej jeść i nie tyć, jednak tylko trochę więcej, a nie tyle co wcześniej. 12 lutego 2018 wyjechałem na tydzień by obiecać sobie, że nawet w delegacji umiem się trzymać. 24 lutego były moje pierwsze wirutialne zawody na Zwift. Nigdy się tak nie spociłem. Na tym smutnym zdjęciu, po nieudanym spotkaniu służbowym mam 79 kilo. 10 marca wyszedłem pierwszy raz na zewnątrz po zimowej przerwie. Nie wierzyłem w to jak jestem szybki pod górkę i na segmentach. Pojechałem główną drogą z Konstancina do Kalwarii i z powrotem bez zatrzymywania się. Zrobiłem personal rekord tej trasy. Nie byłem w stanie długo uwierzyć w to jak ogromną różnicę daje te 25 kilo. Okazało się, że nie boli mnie tyłek, ani ręce. Jedynie co mi dokucza bez powłoki tłuszczowej to zimno. Jakbym nie miał jeszcze jednej warstwy odzieży. Bardzo wzrósł mi też vo2 max liczony przez Garmina. Czy to dokładne czy nie, było widać przełom. Umówiłem się na ostatni już w moim życiu Fitting. Usunęliśmy wszystkie podkładki pod mostkiem by być mniej zakompleksionym. Pierwszy raz ogoliłem nogi 2 kwietnia 2018. To był etap na którym oderwałem się na moment od ziemii. Zacząłem trochę w siebie wierzyć. Zachłysnąłem się samym sobą oraz słowami, które wówczas czytałem pod swoimi filmami. Było nieco niedowierzania, bo wizualnie naprawdę byłem ciężki do rozpoznania. Sporo też w sieci jak i w realu słyszałem pytań czy nie jestem chory. Czy wszystko że mną jest w porządku. Każdy YouTuber ma swoim życiu taki okres gdy odlatuje. Ja w tym momencie byłem odleciany. Uważałem, że wiem już wszystko oraz mam wyłączność na wiedzę. Być może uważałem się za lepszego. Do czasu. Do tych zawodów. Dojechałem sam, w dodatku zdyskwalifikowany. Niesamowicie wpłynęło to wówczas na moją pewność siebie. To był taki plask z liścia w twarz. Potrzebne by zejść znów na ziemię. Nabrania pokory. Do siebie, do ludzi. Wytłumaczenia sobie samemu, że liczby i waga to nie wszystko. To czego doświadczasz jest potrzebne. To kara za brak pokory. To był rok w którym zmieniłem narrację na swoim kanale z lepszego na równego. 27 maja pierwszy raz ktoś powiedział, że mnie kojarzy. To ten Pan. Ten okres był niesamowity w moim życiu. Zauważyłem, że czuję się nie tyko fizycznie mocniejszy, ale także psychicznie. Zwróciłem uwagę na to, że nawet gdy jest lepiej to nie mam prawa nawet wewnątrz samego siebie, po cichu wywyższać się względem kogokolwiek. Nie chcę zostać kiedyś bufonem, Panem z YouTube, którego jedynym sukcesem jest to, że oddycha i schudł. Nie bądź nauczycielem. Bądź przyjacielem. Bądź sobą, Człowiekiem. Bez maski. Na tym etapie już regularnie zacząłem brać udział w zawodach. Zapisywałem się na nie, by mieć stałe bodźce i małe cele. By wreszcie dojechać z peletonem, albo dobiec. Na bieganiu też poczułem ogromna różnicę. Inne tempo, inne tętno. Inne czasy. 5 km już nie męczy, a mogę zrobić nawet 10. Zacząłem jeździć w góry. Zaliczyłem pierwsze 100 km po świętokrzyskim. Dostałem pierwsze zaproszenie na event branżowy jako Pan z YouTube. Jednak nikt nie chciał że mną działać w sposób komercyjny. Dobiłem też do momentu w którym mogłem bez przeszkód robić rocznie od 10 do 15 000 kilometrów rocznie, choć nadal dla niektórych to niedużo. Dla mnie wówczas był to absolutny kosmos. Tak jest do dziś, gdy porównuję siebie do wersji Leszka z początku. To jest moja druga w życiu sesja zdjęciowa. A to pierwszy spot, który wyprodukowałem do swojego portfolio, choć nikt go nie zlecał i nikt nie płacił. W listopadzie 2018 znów odezwała się lewa noga. Kontuzja biedowa na skutek przeciążenia, przypominająca mi o moich ograniczeniach. Zakaz biegania na 4 miesiące. Ale ten czas poświęciłem dzięki temu na rozwój formy na trenażerze. Nadal trzymałem nowy model żywieniowy oraz 79 kilo wagi walcząc teraz o lepszą wydolność. Robiłem to jeżdżąc po wirtualnych górach na Zwift. Mieszkając wówczas w Warszawie, jedyną okazją do wspinaczki był trenażer. Pojawił się także pierwszy trener, który rozpisał każdy trening dzień po dniu, sprawiając, że te 7 lat temu byłem w stanie podjechać Alpe Du Zwift w 50 minut. Pobić ten czas udało mi się dopiero w 2023 roku. Tak, bo spektakularnym przyroście formy po redukcji masy i po pierwszych dwóch latach rozwoju przychodzi załamanie. Masz 85% formy, a poprawa o te kolejne 15 procent staje się wykładniczo trudne. Każdy jeden wat czy kilometr na godzinę jest trudniejszy do osiągnięcia. Byłem tym rozczarowany. Ogółem przełom 18 i 19 roku był trudny. Musiałem przyjmować wyższe dawki SSRI, po wcześniejszym zmniejszeniu. Połączyło się to z momentem zwątpienia w dietę. Zaczęły znów pojawiać się słodycze. Najpierw raz w tygodniu, potem trzy. Oczywiście wciąż trenowałem, jednak przeddzień pierwszego w moim życiu duathlonu zorientowałem się, że przekroczyłem moje wcześniej wywalczone 80 kg. Dwa ilo. Smutek i słodycze. Czy to przypadkiem nie koreluje że sobą? Start nowego sezonu był dla mnie momentem walki o powrót do rytmu z którym na moment zerwałem. Podwójna walka, bo z depresją, która siedzi Ci na karku i dociążą, mocno trzymając Cię na poziomie gruntu, próbując wbić w ziemię. Weryfikując Twoje przeświadczenie, że można żyć na linii wiecznie wznoszącej. Rumia płacz Przełomowym dla mnie momentem na YouTube był 5 lipca 2019. Po tym filmie zrozumiałem, że nie liczy się ilość filmów, tylko jakość. Od tego momentu publikuję raz w tygodniu, ale materiały lepsze. Lepiej zmontowane. Takie, którym poświęcam 10 roboczogodzin a nie dwie. Naprawdę, wcześniej poświęcałem temu dwie. Prowadząc jednocześnie trzy kanały. Doszedłem do wniosku, że mogę na raz zając się tylko jednym. Tym. Z tego też powodu przestałem zajmować się motocyklami, przekazując Jednoślad.pl w ręce Kogoś kto zrobi to lepiej ode mnie. To z ogromną korzyścią nie tylko dla moich Widzów, ale także dla siebie. Bo mogłem więcej jeździć. Więcej kręcić. Jednak większa liczba kilometrów nie sprawiła, że stałem się szybszy. Nie. Zatrzymałem się na tym samym poziomie. Na długie miesiące. Nie rozumiałem jeszcze, że jazda na rowerze to jak montaż wideo. Więcej nie równa się lepiej. Mniej równa się lepiej. Jeśli chcę się dalej rozwijać to musze zadbać o jakość jazdy. Dlatego też nie raz mówię na głos, że jeśli Twoim priorytetem jest rozwój kondycji to nie zawsze możesz jeździć dużo a lekko. Jednak na tym etapie potrzebowałem więcej odpoczynku, tym bardziej, że zacząłem startować w triathlonie i pokazywać to w formie wideo. To był najtrudniejszy start w życiu, który cudem ukończyłem gdy na Bałtyku sztorm. Tutaj poczułem jak ciężko jest łączyć tyle dyscyplin i, że każda z nich jest poświęceniem tej drugiej. Jednak te zawody poraz kolejny nauczyły mnie pokory do życia, zdrowia, natury, innych ludzi oraz nabrać dystansu do liczb, swoich możliwości. Dowiedziałem się, że najgorsze są autooczekiwania. Planowanie. Bóg się śmieje słysząc o Twoich planach? Tak to było? Nie sądziłem, że jedne zawody mogą tak odwrócić sposób patrzenia na świat. Jednak gdy jesteś naprawde blisko tragedii, wówczas wdrukowujesz sobie w głowie nowy sposób patrzenia na życie oraz ludzi, którzy są obok. Relacja z tych zawodów to był film, który pierwszy raz pozwolił mi spojrzeć inaczej na to co robię. Pokazać tyle emocji. Udowodnić sobie, że to one są dużo ważniejsze niż to co tak naprawdę widać na pierwszy rzut ka. Mówię o filmach, ale tak naprawdę to są znaczniki etapów w moim życiu. To był także moment peaku mojej przeciętnej formy. Wówczas też brałem udział w największej liczbie imprez. Udało mi się podratować takze wieloletnie zaburzenia snu. Trzymanie się przez ostatnie 2 lata stałego rytmu treningowego pomogło mi unormować zegar biologiczny, który wcześniej był strasznie rozregulowany. To pomogło tym bardziej pomogło ograniczyć epizody nerwicy, depresji, lęku uogólnionego. Też w dużej mierze wpłynęło na formę. Wówczas to było stałe 3.5 w/kg FTP. Dla osób stojących z boku to było mało. Dla innych dużo. Dla mnie zawsze średnio, ale musiałem się Tym zadowolić, bo cały czas z tyłu głowy miałem to co działo sie przed 2016 rokiem. Mimo to się nie zniechęcałem. Trzymałem się tych 6 dni treningowych. Jednej zakładki triathlonowej. 10 biegu, 220 na rowerze. Kilometr w wodzie. Bilans energetyczny na zero. Waga na zero. Vo2max 54. 29 października 2019 zrobiłem kolejną serie badań. Był niższy kortyzol, nieco niedoboru ferrytyny przez dietę roślinną. Jednak nieporównywalnie lepsze samopoczucie fizyczne że strony ukłądu pokarmowego. Nigdy nie czułem się tak lekko. Zapomniałem o wszelkich zaburzeniach mojego brzucha. Stale chodziłem też do pychiatry, który niedowierzał. Pozwolił mi na zredukowanie do zera trazodonu. Zostawiając mi jedynie niewielką dawkę inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny . Po prostu ta higiena życia, odżywiania, snu, światła słonecznego, ruchu pozwoliła mojemu mózgowi funkcjonować w zupełnie innych warunkach. Serotoniny mogło być mniej. Jednak do czasu. Do momentu, gdy zaczęła się sypać moja firma. Problemy finansowe zżerały mnie od środka. Wróciła nerwica, depresja. Jedynie wieczorny wysyłek fizyczny pozwalał mi po kilkunastu godzinach dziennego napięcia zrywać łańcuch z mojej głowy. To codzienne męczenie się na trenażerze pozwalało odlatywać gdzieś obok. Ja logując się do Watopii, wylogowywałem się z problemów. Mimo to, mój lekarz zalecił mi stosowanie okresowo wyższej dawki leków. Jednak o dziwo nie doszło do wznowy bezsenności. Te leki dodają także nieco motywacji do działania na codzień, maskując epizody depresji, która odbiera siły do działania. W pewnej mierze na pewno dzięki terapii miałem więcej sił nie tylko do tego, aby tkwić w rytmie szosowym, ale też miłość do szosy przekuć na ucieczkę z branży do Prawie.PRO uruchamiając swój sklep i swoją odzież. Chwilkę potem pojawiła się ogólnoświatowa choroba wirusowa na literę C. Był zakaz jazdy na zewnątrz. Mnóstwo osób odpuszczało treningi na rzecz izolacji. Ja nie zrobiłem tego, bo wiedziałem jak ciężkie bedzie to miało konsekwencje dla mojej głowy. Wykorzystywałem każdy słoneczny dzień, narażając się na krytykę. Wówczas obowiązywał zakaz wstępu do lasów czy jazdy na rowerze gdzie indziej niż do pracy. Na wypadek mandatu woziłem dowód osobisty i maseczkę. Ale to była równia pochyła. Poziom stresu był tak silny, że wysysał że mnie wszystkie waty. W przeciągu kilku tygodni miałem wrażenie, że cofam się o miesiące. Poznałem co to znaczy. Jak wariują wszystkie wskazania. Co to znaczy wówczas zacisnąć zęby i mimo to próbować jechać dalej i się nie zatrzymywać. 2020 rok był przełomowy także dla osób, które mierzyły się z podobnymi problemami jak ja. Wielu wspaniałych ludzi doświadczyło w tym czasie mnóstwo złych emocji. Wówczas samemu sobie przysiągłem, że rezygnując z pracy w mojej poprzedniej firmie i otwierając nową będę starać się na YouTube być jednym z nas. Być dla Widzów a nie odwrotnie. Pokazywać tę moją drogę, te zbiegi okoliczności i sposoby. Zakreślać na mapie wszystkie ślepe uliczki w które wjechałem. Odkryłem jak mnóstwo dobrych ludzi mnie otacza i jak podobni jesteśmy do siebie. To dało mi jeszcze więcej energii do działania. Do cieszenia się każdym dniem na rowerze i na montażu. Stało sie też coś takiego dziwnego… przestałem sie zamykać. Przestałem się wstydzić swojej przeszłosci, choroby, nadwagi. Tego, że kiedyś uważałem się na lepszego od innych. Za pana z radia. 5 lat temu też pierwszy raz doświadczyłem spotkań na żywo. Pierwszy raz ktoś w twarz opowiedział mi swoją anaogiczną historię i powiedział, że śledzi nie od początku. Kamil, nigdy tego nie zapomnę. Tak samo jak pierwszych wspólnych ustawek bez stresu i napinki. Niejako manifestując, że każdy z nas jest ważny bez względu na wagę i wygląd a nawet liczbę subskrybentów. Wtedy też przestałem o to prosić. Okazało sie nagle, że nie jest ważna forma, tylko to jaki jesteś. Że można być akceptowanym takim jakim byłeś wczoraj, dziś i jutro będziesz. Że kolarstwo to jedynie pretekst do zmian. Bo to może być każda inna, dowolna sportowa odskocznia. W 2022 roku nastąpił jedyny w moim życiu etap podczas którego w pracy siedziałem 4 godziny dziennie. Wychodziłem o 13 lub 14, szedłem na warszawski Pl. Vogla i tam pisałem książkę. To, że ona zaczęła się pisać, było wynikiem przypadku. Po pandemii było ogromne zainteresowanie tematyką sportową. Społeczeństwo nadal było pokaleczone, mnóstwo osób postanowiło zmienić priorytety w swoim życiu. Dwie godziny dziennie spędzałem na pisaniu w cieniu, potem zawsze wsiadałem na rower i jechałem do Góry Kalwarii. Kondycyjnie od siebie wówczas niczego nie oczekiwałem. Na tym etapie jesteś w stanie bez napinki, dla siebie sporadycznie brać udział w zawodach. Pojechać pętle w okół tatr na skutek zimowych treningów na trenażerze. To był mój cel i udało się spełnić wszystkie te marzenia. Postawić grubą kreskę i zamknąć ten etap książką pisaną dla Wydawnictwa Znak z Krakowa. Zaakceptowałem samego siebie jakim jestem, ale zajęło to 5 lat. Z czego pierwszy był najważniejszy. A pozostałe 4 to jedynie retrospekcyjna kontrola samego siebie poprzez niezmienną konsekwencję pomimo zawirowań. Z okazji 60 000 km kupiłem nowy rower i wróciłem na 3 dni tam, gdzie pierwszy raz zobaczyłem na żywo góry. Do Kielc. Każdego jednego poranka konsumując wszystkie wyrzeczenia podczas pierwszych tysięcy, które było bolesną inwestycją. Wraz z wydaniem przez Wydawnictwo mojej książki strzeliło 70 000 km jednak bez spektakulatnych sukcesów. Musiałem sobie przetłumaczyć, że constans, stałość to też sukces. Bo wiele momentów zmęczenia kusiło, by na jakiś czas odpuścić. Przestać kręcić kolejne kilometry. Po co znów walczyć na zawodach czy górach. Zwiftowych i realnych, skoro nie widać poprawy. To był ten moj osobisty sufit, którego przez wiele lat nie mogłem przekroczyć. Niby nie chciałem, ale może nie umiałem? Niekiedy było mi z tego powodu trochę smutno, widząc lepszych, szybszych, lepiej zbudowanych. Kolejny rok męczę te alpy i dalej nie mogę złamać 50 minut? Mt. Ventoux na Zwift w 81 minut? Co to jest? Włączają mi się do dziś takie fazy. Głeboko skryte kompleksy wychodzą na wierz. I są tym silniejsze, im masz więcej stresu i zmęczenia w głosie. Zbiegło się to w tym okresie wraz że spadniem mojej aktywności w Social Mediach. Stale, co tydzień publikowałem wciąż poradniki na YT, jednak z weną było ciężko. By temu przeciwdziałać, w okresie zimowym zacząłem latać do Hiszpanii. Naładować się słońcem. Odkryłem kompletnie nowe tereny. Dowiedziałem się, że także w styczniu 2023 można się spalić. Zarówno na skórze, jak i kondycyjnie. Przez to udało mi się odrobinę wyrwać że stagnacji formy. Jednak to było mimowolne. Ponieważ priorytetem wciaż było i jest zdrowie psychiczne. Ale zauważ – poraz kolejny okazuje się, że to jest bardzo sztywna korelacja. Dokładnie tak samo jest z wagą. Momentami ważyłem 77 kg, by potem wejść na 80. Wystarczy tylko kilka gorszych tygodni, by znów przekonać się, że stan umysłu odpowiada także za stan lodówki. Z kolei słońce, większy poziom aktywności paradoksalnie redukuje apetyt. Jesteś w stanie znowu odmawiać sobie słodyczy. Aktualnie też jestem po roku bez absolutnie ani jednego piwa. Zszedłem z 16 procent tłuszczu na 13. Okazało się, że zaczynam poprawiać wszystkie wcześniejsze personal recordy. Przehyba, Obidza, Rates. A to niby tylko 3% tłuszczu. I znów ten wyrzut serotoniny, bo wyszedłem z błotka i kolejnego rocznego epizodu depresji przebijając 99 000 km. Oczywiście dziś także bywają gorsze momenty, bo perfekcjonizmem jest oczekiwanie wyłącznie dobrych momentów. Wyłącznie wzrostu formy. To nie będzie tak, że zawsze będę lepszy na przestrzeni sezonu, roku, czy dziewięciu. Każdy kilometr jest po coś. Jeden z nich będzie szybszy. Drugi zaliczysz podczas drogi powrotnej że ślepej uliczki. Kolejny by zrozumieć czym jest pokora i jak wyglada zachłyśniecie się swoją zajebistością. Pośrodku tej kariery otrzymujesz z otwartej ręki w twarz czy wbić się w ziemię i zrozumieć, że najważniejsze jest to czego nie widać. By z bliska przekonać się, że te cyfry bez narracji nic nie znaczą. Nie mówią ile każda z nich kosztowała Ciebie wysiłku, łez czy przekleństw. Ile razy uznawałeś(aś), że to kompletnie bez sensu, zawłaszcza gdzy wszyscy wokół Cię krytykują za to co widać. A nie za to co jest skryte w cieniu. Kiedy wiesz, że się z Ciebie śmieją, lub gdy spotykasz kogoś, kto traktuje Cię jak gorszego. Gdy ryczysz w sklepie jak małe dziecko przechodząc obok półki ze słodyczami. Albo gdy poza sportem w Twoim życiu dzieje się wiele złego, co tak niesamowicie podcina skrzydła. Gdy uznajesz, że nie tylko ten rower nie ma sensu, ale całe Twoje istnienie. Albo kiedy poziom stresu jest tak silny, że degraduje Twoją formę do cna. Kiedy zaciskasz zęby z całych sił by móc na nowo ruszyć pod tę cholerną górka słysząc w tle tylko niemy śmiech. To jest ta niewidoczna walka każdego z nas na kazdym kilometrze. Każdy z nich rzuca światłocienie. Ja dziękuję moim Widzom za te niespełna 100 000 km razem. Być normalnym

ZAMÓW MOJĄ KSIĄŻKĘ W PRZEDSPRZEDAŻY ➡️ https://bit.ly/46ia12I [autopromocja]Reynhard Sinaga – nazywany potworem z Manchesteru – to najbardziej płodny gw**ciciel w historii Wielkiej Brytanii. Za dnia ambitny student, nocą bezduszny drapieżnik. Aktualnie uważa się, że na swoim koncie ma ponad 200 ofiar. Ich liczba wciąż rośnie. Jak działał i jak w końcu został zatrzymany?ZAPROPONUJ SPRAWĘ ➡️ https://forms.gle/tTUPgnEBZGur47ds9 ----------------------------------------------------------------☕Postaw mi kawkę: https://buycoffee.to/kryminalnehistorie

Po raz pierwszy na żywo i z udziałem publiczności – podcast Fotopolis na Festiwalu w Ramach Sopotu! Monika Szewczyk-Wittek rozmawia z tegorocznymi rezydentami: Dagmarą Barańską-Morzy, Pawłem Jaśkiewiczem i Gundulą Friesie o procesie twórczym, inspiracjach i artystycznych wyborach.Hasłem przewodnim tegorocznej edycji jest „Transformacja”. Artyści podeszli do niego indywidualnie, eksplorując wątki osobistych historii, ochrony przyrody i zmian klimatycznych, a także przeobrażeń krajobrazu miejskiego. Projekty „Urzeczenie”, „Nie-miejsca transformacji: Przestrzenie przejściowe” oraz „Morze między nami” to zachęta do uważnej obserwacji dla widzów. Dagmara, Paweł i Gondulą dzielę się swoimi doświadczeniami pracy w Sopocie, współpracy z kuratorem i wzajemnej inspiracji.Dagmara Barańska-MorzyUrodzona w Jeleniej Górze, mieszka i pracuje w Kiekrzu koło Poznania. Jest absolwentką Wydziału Fotografii na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu oraz Programu Mentorskiego Sputnik Photos. Jej artystyczne zainteresowania koncentrują się na tematach dotykających relacji i człowieka, jego wewnętrznego świata oraz sposobach radzenia sobie z otaczającą rzeczywistością. Zdaje się na czucie podczas procesu twórczego, a jej prace mają dla niej charakter medytacyjny: pragnie dokonać niemożliwego, zatrzymać ulotność chwili, miejsca czy przynależności. Oprócz fotografii cyfrowej często sięga po analogowe i alternatywne techniki fotograficzne, takie jak cyjanotypia, lumen print, czy fotografia otworkowa, aby odkrywać i doświadczać potencjału tradycyjnych technik. Jej prace można było zobaczyć m.in. na OFF Festival w Bratysławie, Incheon Photography and Film Festival w Korei Południowej, Biennale TIFF we Wrocławiu, 7. Wielkopolskim Festiwalu Fotografii im. I. Zjeżdżałki w Poznaniu.Gundula FrieseUrodzona w 1959 roku w Magdeburgu. Studiowała fotografię na Akademii Sztuk Wizualnych w Lipsku, a także projektowanie dźwięku i obrazu na berlińskiej Akademii Mediów Cyfrowych. Pracowała jako fotografka w berlińskim Biurze Śledczym ds. Kryminalnych, przez 2 lata dokumentując miejsca zbrodni, sekcje zwłok, obrażenia, sprawców i ofiary. Portrety ludzi i miejsc Gunduli Friese przybierają formę pojedynczych obrazów, a także serii, cykli fotograficznych i filmów, są wynikiem jej ostrożnego podejścia do świata i wytrwałej obserwacji. Friese jest autorką wielu projektów fotograficznych, m.in. poetyckiego „The Attraction of the Sea”, serii portretów eksplorujących zjawisko jednoczesności i wpływu doświadczeń przodków na kolejne pokolenia jak w serii „Córki, czyli esej o czasie”, czy „Power of green” zrealizowanym na styku sztuki i medycyny. Friese wystawiała swoje prace na całym świecie.Paweł JaśkiewiczPoznaniak, studiował na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu i na Central Saint Martins w Londynie. W swojej praktyce skupia się na relacji przestrzeni i jej otoczenia, badając procesy re-kontekstualizacji i nadawania nowych znaczeń odnalezionym elementom. Jego prace wpisują się w nurt Nowej Topografii, eksplorując estetykę obrzeży miast, terenów przejściowych i nie-miejsc, anonimowych przestrzeni codzienności, które funkcjonują poza utartymi schematami narracyjnymi. Interesuje go, w jaki sposób przestrzeń wpływa na ludzką percepcję i jak zmienia się jej znaczenie w zależności od kontekstu, pamięci i technologii. Jest autorem projektu „Tropy rzeki” poruszającego problem antropopresji – urbanizacji i przekształcania środowiska na potrzeby ludzi, efektem czego jest znikanie rzek pod powierzchnią. Aktualnie w technice analogowej pracuje nad cyklami: „Two ways home” zapisie intymnej podróży z Tarnowa Podgórnego do Poznania czyli miejscem dzieciństwa autora i „Zenithem” projektem zawierającym topograficzne ujęcia różnych nie miejsc, w odniesieniu do koncepcji Marca Auge.www.fotopolis.pl/podcast

Czy w temacie szkolenia powinniśmy w Polsce podglądać inne kraje? Dyskutując o tym zagadnieniu, wielokrotnie odwołujemy się do przykładów z zagranicy, często wzoru do naśladowania poszukując w Anglii. Paweł Guziejko żyje w Anglii od prawie dwóch dekad. Aktualnie jest trenerem-edukatorem na kursach Angielskiego Związku Piłki Nożnej, stworzył też autorski program piłki nożnej dla dzieci: PavFunBall…

Najczęściej popełniane błędy: Dlaczego Facebook nie sprzedaje?Zajrzyj w głąb https://mistrzowie.online - społeczności #1 dla branży ubezpieczeniowej. 39% agentów ubezpieczeniowych ma problem z pozyskiwaniem klientów - wyniki ankiety wśród 161 profesjonalistów! Dlaczego Facebook nie sprzedaje większości agentów? Sebastian Radek i Teresa Wojaczek z ekskluzywnej społeczności mistrzowie.online odkrywają najczęściej popełniane błędy.

Wojna między Izraelem a Iranem na ponad dwa tygodnie przyćmiła tragedię, która rozgrywa się w Strefie Gazy. Aktualnie blisko 60% enklawy znajduje się pod kontrolą wojsk izraelskich.

Jak się przebranżowić i rozpocząć pracę w IT?Od czego zacząć, na co postawić, gdzie szukać wiedzy? Skoczyć na głęboką wodę, czy działać metodą małych kroków?Jak znaleźć w sobie odwagę i ciekawość oraz gdzie szukać wsparcia w procesie zmiany branży?Jak wyglądały pierwsze zadania, za które odpowiadały nasze rozmówczynie po rozpoczęciu pracy w technologii?Programowanie, Product Management, a może analiza danych albo UX? Jak sprawdzić, który z obszarów technologicznych będzie dla nas najodpowiedniejszy?Posłuchajcie jednego z najbardziej inspirujących odcinków Allegro Tech Podcast i sprawdźcie, dlaczego przepaść między pracą archeologa i programisty jest mniejsza, niż może nam się wydawać.

W tym odcinku zapraszam Cię do posłuchania rozmowy z Kamilą Adamczyk- Chlipałą, która jest holistyczną terapeutką, wierzącą w moc natury i naszą wewnętrzną siłę. Kamila jest absolwentką Szkoły Ajurwedy cz. I i II i pokazuje, jak skutecznie można połączyć ścieżkę wykształcenia i pracy w roli psychologa z Ajurwedą i jogą. Serdecznie zapraszam do wysłuchania tej rozmowy, która pomaga otworzyć horyzonty i podejście do życia zawodowego szczególnie tym, którzy rozważają poszerzenie swoich kompetencji o Ajurwedę. Jak zwykle możesz posłuchać nas w formie podcastu lub pooglądać na YouTube. Jeśli podobało Ci się to, co usłyszałaś, rozpuść wici w sieci swoich znajomych, subskrybuj i zostaw swoją rekomendację, dzięki czemu inne osoby łatwiej dotrą do mnie i do Ajurwedy.  Dziękuję Ci bardzo serdecznie i do usłyszenia w kolejnym odcinku podcastu.  Notatki do podcastu znajdziesz na stronie:https://agni-ajurweda.pl/294 Już niebawem zaprosimy Cię do 12-dniowego procesu medytacyjnego Wibrowanie Dobrobytem. Rozpoznasz stare wzorce mentalne i przejdziesz do nowego wariantu rzeczywistości. Korzystaj w pełni ze swoich możliwości kreowania życia. Aktualnie trwają zapisy do udziału w bezpłatnym 3-częściowym szkoleniu online Kawa, cukier i ślęczenie po nocach - jak wyjść z błędnego koła? Więcej informacji i zapisy znajdziesz tutaj: https://webinar.agni-ajurweda.pl/szkolenie_kawa-cukier Pierwsze nagranie otrzymasz od razu po zapisie, drugie - drugiego dnia, trzecie - trzeciego dnia.Jeśli tak jak nas fascynuje Cię podejście Ajurwedy do zdrowia i życia, chciałabyś zgłębiać tę wiedzę w Szkole Ajurwedy, to zapraszam Cię do zapisu na listę osób zainteresowanych kolejną edycją Szkoły. Nie przegap i bądź na bieżąco dzięki liście oczekujących, którą znajdziesz tutaj: https://agni-ajurweda.pl/sa-lo/Z Kamilą możesz skontaktować się tutaj: https://www.facebook.com/konsultacjeK.ACh i tutaj: https://www.instagram.com/kamila.cud

Niewielkie, ale silne państwo, z dobrze rozwiniętą gospodarką, bo ma porty i leży u ujścia wielkiej rzeki. Według naukowców w żyłach każdej panującej rodziny królewskiej w Europie jest nieco krwi dynastii z tego kraju. Brzmi jak Holandia, a tymczasem mowa o Pomorzu. O wyjątkowym miejscu, gdzie splatały się wpływy polskie, połabskie, niemieckie, szwedzkie i duńskie, oraz o władających Pomorzem Gryfitach rozmawiam z dr. Pawłem Migdalskim z Instytutu Historycznego Uniwersytetu Szczecińskiego.W szkole uczono nas, że Mieszko I podbił Wolin i Pomorze, a kluczowa dla tego procesu była bitwa pod Cedynią. O Cidini pisze niemiecki kronikarz Thietmar, jednak przedstawia tę opowieść jak biblijny moralitet, bez konkretów. Pisze, że zły graf Hodo napadł na dobrego Mieszka, chrzciciela Słowian, i został za to ukarany pod Cidini. Aktualnie historycy wskazują jednak, że polska Cedynia to mało prawdopodobna lokalizacja. Wątpią też, czy opisane przez Thietmara zdarzenie to bitwa. – Może bunt, może wycięcie jeńców, raczej nie bitwa – opowiada dr Migdalski. Nie ma więc silnych poszlak na panowanie Mieszka na Pomorzu. – Za Bolesława Chrobrego mamy biskupstwo w Kołobrzegu i to jest konkret – dodaje mój gość. Chrobry był z pewnością władcą formatu europejskiego, zachowały się ślady jego korespondencji z wielkimi tych czasów. Nie ma jednak ani źródeł pisanych, ani dowodów archeologicznych na to, by panował na zachód od Parsęty, która uchodzi do Bałtyku w Kołobrzegu.W XII wieku Pomorze podzielone było na wiele miniaturowych państewek. Pod naciskiem militarnym ze strony Polski Bolesława Krzywoustego państewka jednoczą się w księstwo pomorskie. Jego pierwszym udokumentowanym władcą był Warcisław I, który na początku XII wieku zaczął 500-letnie panowanie Gryfitów na tronie pomorskim. Podpisał z Krzywoustym układ trybutarny, wiążący dwa niezależne państwa więzią o charakterze podporządkowania. Powiązanie z polskim królestwem przyniosło na Pomorzu ważną zmianę: w 1124 roku przybyła do Szczecina misja chrystianizacyjna pod kierownictwem św. Ottona, biskupa Bambergu. Chrześcijanin Warcisław staje się pomazańcem, władcą nadanym przez boga. Władza Gryfitów trwa pomimo zawirowań historycznych. Po zerwaniu relacji z Polską księstwo pomorskie wchodzi w skład Cesarstwa Niemieckiego, przez jakiś czas zwierzchnikami lennymi Gryfitów są królowie Danii. Rządy Gryfitów kończy prawdopodobnie… brak higieny i dbałości o zdrowie. Od 1600 roku umiera około 20 ostatnich Gryfitów, a w 1637 roku ostatni książę z rodu, Bogusław IV. Pomorze zostaje podzielone między Szwecję a Brandenburgię, a winą za upadek dynastii obarcza się szlachciankę Sydonię von Borck – jeden z Gryfitów złamał jej serce, na co miała zapowiedzieć, że jego dynastia wkrótce wyginie. Dla Sydonii skończyło się to koszmarnie. Jak? Posłuchajcie odcinka. W nim również o tym, jak współcześnie Pomorze Zachodnie pracuje ze swoim dziedzictwem, dlaczego znajdziecie tam mnóstwo kościołów z połowy XIII wieku oraz jaki kluczowy traktat wojny trzydziestoletniej został podpisany na Pomorzu.Odcinek powstał podczas XIV. podróży Radia Naukowego do Szczecina. Chwała Wam, Patroni! Podróże są możliwe dzięki Wam!

Badania mówią, że zwiększona częstotliwość skanowania zwiększa szanse na skuteczne podanie. Maciej Patyk obserwacji i percepcji poświęcił sporo czasu. Na ich temat napisał nawet ebooka. Również o tej tematyce porozmawialiśmy w podcaście „Jak Uczyć Futbolu”. Patyk pomimo młodego wieku ma całkiem spore doświadczenie. Aktualnie jest asystentem Ireneusza Mamrota w Miedzi Legnica, ale wcześniej w tej…

Wyobraźcie sobie taki scenariusz: wchodzicie do sklepu, wybieracie piękne jabłka albo pomarańcze, wyciągacie z kieszeni nieduży czujnik, przykładacie go do owoców i już wiecie, czy producent nielegalnie nie spryskał ich substancją szkodliwą dla waszego zdrowia. Albo w klubie spokojnie zostawiacie drinka na stoliku, kiedy idziecie tańczyć, bo po powrocie możecie sprawdzić podręcznym czujnikiem, czy nikt wam nie dorzucił czegoś do szklanki. Nad tego typu urządzeniami pracują naukowcy na Wydziale Chemii Uniwersytetu Łódzkiego. W tym odcinku rozmawiam z prof. Łukaszem Półtorakiem, który zdobył grant z Narodowego Centrum Nauki na pracę nad czujnikami elektrochemicznymi.***Zostań Patronem: https://patronite.pl/radionaukoweWesprzyj jednorazowo: https://suppi.pl/radionaukowePoznaj nasze wydawnictwo: https://radionaukowe.pl/wydawnictwoKup książki: https://wydawnictwoRN.plSkorzystaj z kodu na audiobooki: sluchamRN***– Ja o elektrochemii lubię myśleć jako o takim tłumaczu – wyjaśnia na początek. Elementy elektrochemiczne przekładają dane elektryczne na chemiczne i odwrotnie. Na tego typu reakcjach opiera się wiele przedmiotów, z których korzystamy na co dzień: katalizatory, baterie np. w naszych smartfonach czy czujniki do oznaczania poziomu glukozy we krwi. W ramach grantu prof. Półtorak pracuje nad urządzeniem do wykrywania nielegalnych substancji psychoaktywnych.Aktualnie do tego celu wykorzystywane są dwie technologie. Pierwsza to czujniki kolorymetryczne, które zmieniają kolor pod wpływem badanej substancji. Są tanie, ale też obarczone sporym marginesem błędu. Kolor potrafi się zmienić, poza tym część osób ma kłopot z precyzyjnym rozróżnianiem odcieni. Drugi wariant to wysłanie próbki do laboratorium toksykologicznego. Są one wyposażone w świetną aparaturę (chromatografy, spektroskopy masowe), ale korzystanie z nich jest bardzo kosztowne. Aparatura jest droga i musi obsługiwać ją świetnie wyszkolony specjalista.Prototyp prof. Półtoraka jest bardzo prosty i może z niego korzystać laik. Składa się z czujnika podobnego do tych stosowanych w glukometrach, aplikacji na smartfona oraz potencjostatu. Działa na zasadzie układu faz niemieszalnych ciecz-ciecz. – Różne molekuły czują się dobrze w różnych ośrodkach – wyjaśnia chemik. Przez badaną próbkę przepuszcza się impuls elektryczny, który zmusza poszczególne związki chemiczne do przejścia do fazy, która nie jest dla nich naturalna. Im większy stawiają opór, tym więcej energii trzeba w to włożyć. Potencjostat przykłada różnicę potencjału (czyli puszcza impuls) oraz sczytuje wynik, a aplikacja podaje interpretację. Metoda jest bardzo czuła i bezbłędna. Badanej nią próbki nie trzeba byłoby wozić do laboratorium, a więc np. policjant mógłby od razu podczas interwencji sprawdzić, czy ma do czynienia z nielegalną substancją i konieczne są dalsze kroki.W odcinku usłyszycie też, dlaczego wdrożenie jakiegoś rozwiązania jest trudniejsze niż jego wymyślenie, dlaczego naukowcy powinni być mobilni i jak zazębiają się nauki ścisłe. Odcinek powstał w czasie XIII podróży Radia Naukowego do Łodzi.

#podcast #redukcja W dzisiejszym odcinku zapraszam Cię na redukcyjne pogaduchy! Przeanalizujmy te durne przekonania dot. odchudzania, którymi nas karmiono w czasach nastoletnich. Dodatkowo, pod koniec odcinka, zdradzę Ci mój mały sekret. Aktualnie pracuję nad audioporadnikiem dla osób, które zmagają się z kompulsywnym objadaniem się. Jeżeli nie chcesz aby ominęły Cię treści dotyczące tego tematu, zapisz się na mój bezpłatny webinar "5 sposobów jak poradzić sobie z kompulsywnym objadaniem się". Link do zapisu: https://landing.mailerlite.com/webforms/landing/n0t0w3 Chcesz wiedzieć o mnie więcej? Koniecznie odwiedź moje media społecznościowe! FB https://www.facebook.com/twojamotywatorka/ INSTAGRAM https://www.instagram.com/pani.motywatorka/ ✉ Napisz do mnie: ask.motywatorka@gmail.com

Chciałem was zaprosić do posłuchania mojej rozmowy z Magdą Kowacką, z którą wspólnie przeprowadziliśmy w minionym roku kilka Akademii Liderów Projektów, kilka audytów dla naszych klientów. Chcieliśmy się z Wami podzielić refleksjami dotyczącymi planowania, podejścia do projektu, tym jak wygląda to z perspektywy właściciela, jak wygląda to z perspektywy osób, które muszą wejść w nowy model pracy. Na jakie problemy można napotkać, dlaczego tak ciężko się planuje, dlaczego rzeczy, które niby są oczywiste, nie zawsze zaczynają działać. Serdecznie zapraszam do słuchania. MAGDALENA KOWACKA Project Manager, Trenerka, Audytorka Już w trakcie studiów angażowała się w realizację i koordynację projektów, co później stało się jej zawodową specjalizacją. Zna pracę w zespołach projektowych z różnych perspektyw: członka zespołu, kierownika projektu oraz osoby nadzorującej portfel projektów, dzięki czemu doskonale rozumie wyzwania i potrzeby w każdej z tych ról. Przez prawie 7 lat pracowała w jednej z największych polskich organizacji charytatywnych – Stowarzyszeniu WIOSNA, gdzie jako Menadżerka Zarządzająca Szlachetnej Paczki realizowała liczne ogólnopolskie projekty. Aktualnie obejmuje stanowisko Senior Project Managera w Leadership Center. Od 2014 roku prowadzi zajęcia na uczelniach wyższych. Ponad 8 lat pracowała na Akademii Wojsk Lądowych we Wrocławiu, zdobywając doświadczenie pracy w służbach mundurowych. Jest autorką i współautorką licznych publikacji naukowych, a także aktywnym uczestnikiem konferencji naukowych i branżowych. Ukończyła studia pierwszego i drugiego stopnia na dwóch kierunkach: Geodezja i Kartografia oraz Zarządzanie. Obroniła pracę doktorską w tematyce zarządzania ryzykiem w projektach budowlanych. Jej bogate doświadczenie w różnych branżach daje jej szeroką perspektywę w zakresie zarządzania oraz wyposażyło ją w unikatowe kompetencje. Specjalizuje się w prowadzeniu warsztatów i szkoleń z zakresu zarządzania projektami, czasem oraz zespołami, a także w przeprowadzaniu audytów zarządzania projektami dla organizacji z różnych sektorów. Jej mocną stroną jest optymalizacja procesów i wdrażanie zwinnych rozwiązań. Z grupami szkoleniowymi pracuje przede wszystkim warsztatowo, zawsze opierając przykłady szkoleniowe na realiach biznesowych uczestników. Zapraszam do słuchania

- To wszystko zostało zabite bez sensu - mówi mi w najnowszym odcinku “Lepszego Klimatu” Agnieszka Głowacka o stworzeniach podanych do zjedzenia jej i mężowi, jako uczestnikom telewizyjnego show “Azja Express”. Oboje z Piotrem Głowackim są wegetarianami i odmówili jedzenia mięsa w programie. Agnieszka Głowacka to aktorka teatralna i dubbingowa, absolwentka szkoły muzycznej i była zawodniczka Polskiego Związku Jeździeckiego. Aktualnie przygotowuje się do roli instruktorki wspinaczki sportowej.  Piotr Głowacki to aktor dwukrotnie nominowany do Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego. Zagrał m.in. w filmach “Bogowie”, “Mistrz”, “Broad Peak”, "Dom zły", “Sala samobójców", "80 milionów". Aktualnie możemy go oglądać m.in. w serialu Netflixa “Matki pingwinów”. Wspinacz i wiceprezes Fundacji Dajesz!O “Azja Express” mówiliśmy mało. Rozmawialiśmy za to dużo o:wegetarianizmie,podejściu do niejedzenia mięsa, gdy ma się małe dzieci, o radości, spokoju i oszczędności czasuo wspinaniu, które aktorska para uprawia, o tym, z jakimi emocjami wiąże się asekurowanie w ścianie dzieckao działaniach Fundacji Dajesz!, która promuje wspinanie dzieci, piękno Jury i… budowę toalet na szlakach.Dodatkowe informacje:Profile Agnieszki i Piotra na InstagramieStrona Fundacji Dajesz!Podobają Ci się tematy, które poruszam w podcaście? Więcej znajdziesz tu:Instagram: http://bit.ly/3Vene60YouTube: http://bit.ly/3iddUR7TikTok: http://bit.ly/3gDdaobRealizacja: Karolina Deling-Jóźwik - redakcjaIrena Suska - montażP & C Paulina Górska | Varsovia Lab. 

Jak organizacje społeczne mogą znaleźć wspólny język z biznesem i jednocześnie zdobyć serce korporacji? Dlaczego wolontariat pracowniczy to więcej niż integracja? Gdzie w tym miejsce autentyczności, profesjonalizmu i kreatywności? Czy CSR to tylko moda, a może coś więcej? W rozmowie z Martą Hernik, w kolejnym odcinku Podcastu Sektor 3.0 odpowiedzi na te pytania… i dużo, dużo więcej! ⏹ W tym odcinku: 00:00 Wprowadzenie do tematu społecznej odpowiedzialności biznesu 03:09 Zarażanie dobrem - jak to robić? 06:00 Historia Poland Business Run 09:12 Wieloaspektowość działań CSR 12:04 Jak przekonywać do działań CSR? 14:51 Codzienna praca w fundacji 18:10 Nawiązywanie relacji w CSR 21:06 Współpraca NGO z biznesem 23:51 Zrównoważony rozwój i jego znaczenie 24:43 Wartość partnerstwa NGO i biznesu 29:27 Przykłady udanej współpracy 31:46 Przygotowanie do współpracy z firmami 36:27 Organizacja wolontariatu i jego znaczenie 38:25 Współpraca z biznesem i transparentność działań 40:53 CSR i ESG: Nowe podejście do odpowiedzialności społecznej 43:49 Forum CSR: Budowanie społeczności i wymiana doświadczeń 48:56 Inspiracje i rekomendacje dla zaangażowanych 52:49 Podsumowanie i kluczowe wnioski ⏹ Nasza gościni: Marta Hernik - Od 15 lat związana zawodowo z organizacjami pozarządowymi. Swoją przygodę z NGOs-ami rozpoczynała w Małopolskim Stowarzyszeniu Probacja, gdzie tworzyła i koordynowała projekty readaptacji osób skazanych. Potem współpracowała z Uniwersytetem Dzieci, a od 8 lat związana jest z fundacją Poland Business Run. Uczestniczy w realizacji projektów społecznych i charytatywnych, w tym największej charytatywnej sztafety biznesowej Poland Business Run, a także konferencji CSR Poland wraz z konkursem CSR Poland Awards. Aktualnie skupia się na rozwoju inicjatywy Be Closer, której celem jest rozwijanie idei społecznej odpowiedzialności biznesu poprzez edukację. ⏹ Więcej: https://sektor3-0.pl/blog/ ⏹ SEKTOR 3.0 to przedsięwzięcie, które wspiera transformację cyfrową i wykorzystywanie nowych technologii w działaniach społecznie użytecznych. ⏹ Więcej informacji znajdziesz na http://sektor3-0.pl oraz w naszych mediach społecznościowych: FB - https://www.facebook.com/sektor3.0 IG - https://www.instagram.com/sektor_3 LI - https://www.linkedin.com/company/sekt... TT - https://twitter.com/sektor_3

Aktualnie aparat

Przygotowania do kampanii prezydenckiej, sytuacja w Lewicy i historia Pauliny Matysiak, Polska po powodzi i awantura o alkotubki - to najważniejsze tematy kolejnego odcinka podcastu "Polityczne Michałki". PiS jest coraz bliżej decyzji prezydenckiej. W grze są praktycznie cztery dobrze znane nazwiska. To Karol Nawrocki, Tobiasz Bocheński, Zbigniew Bogucki, Marcin Przydacz. - Aktualnie najbliższy nominacji jest szef IPN dr Karol Nawrocki. PiS najpewniej ogłosi decyzję tak, jak 10 lat temu ogłosiło start Andrzeja Dudy, czyli 11 listopada w Krakowie - mówił Michal Kolanko. Tematem była też sytuacja w koalicji rządzącej dotycząca wyborów prezydenckich na tle sondażu "Rzeczpospolitej", w którym faworytem jest Rafal Trzaskowski. - Radosław Sikorski na pewno nie zrezygnował ze swoich ambicji - mówił Kolanko. Szułdrzyński zwrócił uwagę, że w Platformie niektórzy uważają, że nagłośnienie zwarcia, do którego doszło między szefem polskiego MSZ a Wołodymyrem Zełeńskim w sprawie Wołynia było elementem budowania pozycji politycznej przez Radosława Sikorskiego. On wie, podkreślał Szułdrzyński, że choć Trzaskowski jest dziś liderem sondaży, to nie ma wizerunku polityka, który byłby ojcem narodu w czasie wojny. Co zresztą kiedyś Sikorski publicznie Trzaskowskiemu wytknął.Tematem była też wojna o alkotubki. Donald Tusk we wtorek - w trakcie transmitowanego na żywo początku posiedzenia rządu - kazał ministrowi Czesławowi Siekierskiemu rozwiązać problem. A debata o tubkach z alkoholem wpisuje się w ogólna dyskusję o spożyciu alkoholu w Polsce.A co dalej z Pauliną Matysiak? Posłance z Kutna grozi wyrzucenie z klubu Lewicy i z partii Razem. Wszystko za sprawa współpracy z posłem PiS Marcinem Horała przy stowarzyszeniu "Tak dla Rozwoju". To również było tematem tego odcinka "Politycznych Michałków".

Owies to genialny składnik dla skór suchych, z dermatozami, trądzikiem różowatym i pospolitym. Jest również substancją odbudowującą barierę hydro-lipidową naskórka, idealną dla osób, które zmagają się z cerą wymagającą regeneracji. Aktualnie, ze względu na klimatyzowane pomieszczenia, częste skoki temperatur takie działanie przyda się niemal każdemu. A kondycja skóry – jak opowiada Katarzyna Jaworska-Rek, kosmetolożka polskiego sklepu Topestetic.pl – jest podstawą dobrego samopoczucia. I świadczy o zdrowiu organizmu. Jest też papierkiem lakmusowym zachodzących wewnątrz ciała procesów. Owies wydaje się odpowiedzią na pogorszenie stanu skóry ze względu na swoje uniwersalne działanie. Razem z ekspertką rozmawiamy o maseczkach typu DIY z przepisu z magazynów dla młodzieży, które obie nakładałyśmy jako nastolatki na skórę twarzy, żeby redukować podrażnienia i zmiany trądzikowe. Wyciąg z owsa koi i łagodzi skórę i, jak mówi kosmetolożka, wykazuje działanie przeciwświądowe dzięki zawartości unikatowych składników. Owies zawiera awentramidy, które są unikalnymi dla owsa polifenolami o działaniu przeciwświądowym i łagodzącym podrażnienia, wykazującym działanie podobne do leku przeciwhistaminowego. Nic więc dziwnego, że pospolita wydawałoby się owsianka pojawia się również jako must-have w diecie osób ze skórą podrażnioną i alergiczną. W tym odcinku ekspertka podpowiada, jak pielęgnacją domową osiągnąć rezultaty gabinetowe. I zdradza swoje tipy na baby face, dzięki zastosowaniu pewnej maseczki. Odcinek równie kojący, jak sam wyciąg z owsa. Na co dzień, na stronie Topestetic.pl (na czacie, mejlowo lub telefonicznie) możecie skorzystać z bezpłatnej porady kosmetologicznej. Ekspertki pomagają wybrać odpowiednie kosmetyki i podpowiadają, jak je stosować.

Jak wykorzystujemy technologię Salesforce w Allegro, aby służyła budowaniu relacji z kupującymi i sprzedającymi? Kto tworzy nasz zespół Salesforce i za co odpowiadają osoby, które są jego częścią? Customowe vs. standardowe funkcjonalności Salesforce - jak wygląda ich wykorzystanie w Allegro? Jak wyglądają przykładowe procesy, oparte o Salesforce w naszej organizacji? Czy trudno jest zacząć pracę w Salesforce i specjalizować się w tej technologii? O stabilności rozwiązań, które tworzymy, nietypowych wykorzystaniach i wyzwaniach w pracy z Salesforce opowiada Kasia Kowalska, Managerka w obszarze IT Services w Allegro. Kasia Kowalska, Manager IT Services w Allegro Managerka z wieloletnim doświadczeniem. W Allegro od 6 lat. Obecnie zarządza zespołem odpowiedzialnym za rozwijanie i utrzymanie platformy SalesForce. Rozpoczęła swoją karierę w działach Customer Experience znanych marek, a zdobyte doświadczenie i wiedzę wykorzystywała w standaryzowaniu i automatyzowaniu procesów obsługowych w CRM. Aktualnie w Allegro współpracuje z różnymi obszarami, takimi jak Commerce, Advertising czy Delivery Experience, co pozwala jej na holistyczne podejście do rozwoju SalesForce, dostosowując go do potrzeb różnych segmentów firmy. Dzięki umiejętnościom strategicznego myślenia i zdolnościom interpersonalnym, skutecznie kieruje zespołem, dbając o stały rozwój platformy SalesForce, co przyczynia się do wzrostu efektywności i satysfakcji użytkowników tej technologii w Allegro.

Czasami koncentrujemy się bardzo na procesach zachodzących w naszej psychice, jednak sama zmiana na poziomie psychicznym nie oznacza od razu integracji z ciałem. Jeśli nie zadbamy również o ciało, nie będzie możliwe pełne pomieszczenie tej zmiany. W rezultacie, zmiana może nie zostać w pełni zintegrowana i zakotwiczona w naszym życiu.Spójrzmy na psychikę i ciało jak na dwa konie w jednym zaprzęgu. Aby możliwy był ruch do przodu (aby zmiana była efektywna) oba konie muszą współpracować, iść razem. Aktualnie wiele nurtów zauważa potrzebę zajęcia się zarówno psychiką, jak i uważnością na ciało. Istnieją podejścia tzw. top down , czyli metody, które podążają od zajmowania się psychiką i umysłem w kierunku uwzględniania ciała i zmian w ciele. Są też metody bottom up, które idą od pracy nad ciałem do uwzględnienia tego, co się dzieje w umyśle. Są także metody, które uwzględniają oba podejścia, w obu kierunkach. Zarówno programy rozwojowe z końmi, jak i NARM uwzględniają na poziomie koncepcji wzajemną zależność pomiędzy ciałem a umysłem i psychiką. Także joga Kundalini bierze pod uwagę coś jeszcze, nie jedynie ciało.Dlaczego rozmawiamy na ten właśnie temat?Ciało odgrywa kluczową rolę w rozpoznawaniu i przełamywaniu blokad psychicznych. Sygnały płynące z ciała mogą wspierać nas w procesie terapeutycznym, a jednocześnie sama psychoterapia może wpłynąć na nasze ciało. Istnieją także różnorodne ćwiczenia i techniki, które pomagają zakorzenić zmianę na poziomie fizycznym, co jest niezwykle istotne.Dlaczego to jest ważne, żeby zmiana mogła pomieścic się w ciele? No cóż, nawet najlepszy program terapeutyczny czy najgłębsze doświadczenie rozwojowe może w danym momencie nie pomieścić się w ciele. Nasz układ nerwowy może zareagować na nowy, pożądany stan jako na coś obcego i zagrażającego, co sprawi, że zmiana zostanie zatrzymana. W takim przypadku nie będzie ona trwała, a coś, co mogło nas wzbogacić, zostanie odrzucone, uniemożliwiając pełną integrację.Dlatego tak ważne jest, abyśmy w procesie zmiany uwzględniali zarówno umysł, psychikę jak i ciało. Zmiana, która zostaje pomieszczona w ciele, staje się bardziej realna i możliwa do utrzymania, a my możemy doświadczyć większej harmonii między tym, co myślimy, a tym, co czujemy i jak działamy. To właśnie dzięki tej współpracy między umysłem a ciałem możemy naprawdę ruszyć do przodu i lepiej się czuć ze sobą.W tym odcinku przechodzimy, wraz z Małgorzatą Śnieżyńską, przez meandry tematu pomieszczania zmiany w ciele uwzględniając nasze doświadczenia z różnych nurtów psychoterapetuczynych, psychologii głębi, NARM (Neuro Afektywny Model Relacyjny) oraz programów rozwojowych z końmi.Zapraszam do wysłuchania:)---Pomieszczanie zmiany w ciele – co to oznacza? I inne wątki tego odcinka:Czy skierowanie uwagi tylko na psychikę i rozwój osobisty, a zapominanie o ciele może być destrukcyjne?O narzędziach, które pomagają zatrzymać się, uspokoić lub pogłębić kontakt ze sobą i z ciałem.Kiedy warto przytrzymać uwagę na trudnych emocjach, a kiedy przekierować na coś innego.O materializowaniu rozwoju osobistego w realnym życiu.“Nie” od ciała – kiedy się pojawia i jak to możemy interpretować.O tworzeniu przestrzeni w ciele, aby wzrastać, zamiast wprowadzać niepotrzebny chaos w psychice.Historia Małgorzaty Śnieżyńskiej o granicznym doświadczeniu powiązanym z ciałem oraz jej podejściu do rozwoju i nowootwieranym miejscu w Lublinie: Ośrodku jogi i psychoterapii Madragora Yaga Joga, w którym znajdą swoje urzeczywistnienie: joga Kundalini, psychoterapia, arteterapia i inne wspaniałości – więcej na stronie Studio Madragora Yaga Joga.Podobał Ci się ten odcinek?Jeśli uważasz go za wartościowy, podziel się nim, daj znać swoim znajomym na Facebooku, Instagramie i w innych social mediach lub WYŚLIJ PRZYJACIÓŁCE >>Czekam na Twój komentarz :) na stronie podcastu:***https://www.horsesense.pl/podcast127/

Seniorzy

Słuchasz regularnie? Rozważ zostanie Patronem: https://patronite.pl/radionaukoweŚwietny odcinek? Może jednorazowe suppi? https://suppi.pl/radionaukowe***– Żeby ZUS upadł, to musiałoby upaść polskie państwo, musiałoby zbankrutować – mówi zdecydowanie dr Janina Petelczyc z Katedry Ubezpieczenia Społecznego SGH pytana o pogląd, że nie warto odprowadzać składek, bo i tak instytucja nie przetrwa. Dane wskazują, że od 2030 roku, powinien zniknąć deficyt finansowy ZUS-u, a z czasem będzie coraz stabilniej. To pokłosie tego, jak jest skonstruowany system emerytalny w Polsce.Aktualnie wysokość naszej przyszłej emerytury zależy od dwóch czynników: jak długo będziemy pracować i jak wysokie odprowadzać składki. Ktoś, kto pracuje na etacie i nieźle zarabia, nie ma powodu, by martwić się o przyszłą emeryturę, nawet jeśli ma teraz 30-40 lat. Taki system ma oczywiście wadę: pogłębia nierówności społeczne. O solidną emeryturę trudniej kobietom (bo krócej pracują, statystycznie mniej zarabiają i częściej zajmują się niepłatną pracą np. opiekuńczą), osobom słabo zarabiającym oraz unikającym (z własnej woli lub nie) oskładkowania.Czy ZUS rzeczywiście szczególnie uciska prowadzących jednoosobową działalność? Według danych statystycznych osoby z JDG należą do najbogatszych w Polsce, a ryczałtowa składka to dla większości z nich drobny koszt. – Najlepszym rozwiązaniem tej sytuacji byłoby powiązanie składki z dochodem osób prowadzących działalność – mówi dr Petelczyc. W ten sposób przedsiębiorcy, którzy nie zarabiają dużo, nie byliby obarczeni stałym większym kosztem ZUS-u, a ci lepiej zarabiający odkładaliby na lepsze emerytury dla siebie i bardziej solidarnie dokładaliby się do systemu (bo aktualnie przeciętna składka osoby na JDG to 48% przeciętnej składki osoby na etacie).Przed polskim systemem emerytalnym sporo wyzwań. Najczęściej mówi się o demograficznych, ale w systemie składkowym ten aspekt nie ma aż tak dużego znaczenia. Ważniejsze są wyzwania społeczne. – Musimy podwyższyć wiek emerytalny – przekonuje ekonomistka. Żyjemy coraz dłużej i w coraz lepszym zdrowiu, większość z nas nie wykonuje ciężkich prac. To nie jest jedyna potrzebna zmiana, przed którą wzdrygają się politycy. Trzeba też zrównać wiek emerytalny kobiet i mężczyzn. – To jest naprawdę ekstremalnie niesprawiedliwe dla obu płci – wskazuje dr Petelczyc.W odcinku rozmawiamy też o historii systemów emerytalnych. Zdaniem naukowczyni, ubezpieczenia społeczne są niesamowitym osiągnięciem cywilizacyjnym ludzkości. Różne zawodowe formy takich ubezpieczeń pojawiały się już od starożytności, ale centralny, kierowany przez państwo system to pomysł niemal współczesny. Polski system, finansowany ze składek osób biorących w nim udział, jest oparty na zasadach wymyślonych w 1889 roku w Cesarstwie Niemieckim. Drugim typowym modelem jest model brytyjski, częściowo finansowany z podatków. Obecnie zabezpieczenie emerytalne posiada aż 77% osób na świecie, w Polsce niemal 100%.Poza tym w odcinku usłyszycie też, co się stało z pieniędzmi z OFE, dlaczego dobrowolne składki to nie jest dobry pomysł, jak covid wpłynął na wysokość emerytur w Polsce i czym jest pomarańczowa koperta. Temat jest obarczony mnóstwem mitów, często celowo podkręcanych przez populistów, a u nas fakty wyłożone jasno i z sensem. Zapraszam!----Obiecany w odcinku link do artykułu dr Petelczyc nt emerytur dla Ukraińców https://oko.press/emerytury-dla-ukraincow

Partnerzy Greg Albrecht Podcast: Formeds – Odbierz 20% rabatu na suplementy formeds z kodem GREG20. Popraw swoją wydajność, formę i samopoczucie z pomocą wysokiej klasy polskich produktów ze 100% czystym składem, optymalnymi dawkami składników aktywnych i jakości potwierdzonej przez niezależne laboratoria.

Droga Apple

Wykład prof. Mariusza Majdańskiego w ramach cyklu GEOGADKA - Geofizyka dla każdego, IGF PAN [31 maja 2023] https://wszechnica.org.pl/wyklad/sejsmologia-srodowiskowa-czy-metody-poszukiwania-ropy-moga-wspierac-adaptacje-do-zmian-klimatu/ Metody sejsmiczne wykorzystywane w przemyśle naftowym w ostatnich 100 latach pozwoliły na rozpoznanie i wydobycie ogromnych ilości ropy i gazu. Te nośniki energii są najbardziej istotne w obserwowanych zmianach klimatu poprzez zwiększenie procesów szklarniowych w systemie ziemskim. Czy te same metody mogą pomóc w zrozumieniu zachodzących procesów, monitorowaniu ich, a także w przystosowaniu się do zmieniających warunków środowiskowych? Podczas webinarium przedstawione będą podstawy metod sejsmicznych oraz rozwój metod przypowierzchniowych w badaniach środowiskowych w Polsce. Na przykładach badań wieloletniej zmarzliny w Arktyce oraz pomiarów w Polsce przedstawione zostaną najnowsze i niespodziewane wyniki dotyczące zagrożeń klimatycznych. Przedstawiony będzie również aktualny projekt dotyczący bezpieczeństwa obiektów krytycznych w Polsce. Prof. Mariusz Majdański - jest fizykiem związanym zawodowo z Instytutem Geofizyki PAN. Stopień doktora uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim. Metod sejsmiki przemysłowej uczył się na stażu podoktorskim w Schlumberger w Wielkiej Brytanii. Prowadził badania na Uniwersytecie w Oulu w Finlandii oraz Uniwersytecie w Durham w Wielkiej Brytanii. Zajmuje się modelowaniem sejsmicznym skorupy ziemskiej, analizą danych sejsmicznych i grawitacyjnych, sejsmiką przypowierzchniową czy badaniem wieloletniej zmarzliny. Uczestniczył w wielu eksperymentach polowych, w tym w ekspedycjach do Arktyki i Antarktydy. Jest autorem 45 publikacji naukowych i ponad 70 prezentacji na konferencjach międzynarodowych. Aktualnie jest także Z-cą Dyrektora ds. naukowych IGF PAN oraz Przewodniczącym Komitetu Geofizyki PAN. Wykład zorganizowany w ramach cyklu GEOGADKA - Geofizyka dla każdego, Instytut Geofizyki PAN Jeśli chcesz wspierać Wszechnicę w dalszym tworzeniu treści, organizowaniu kolejnych #rozmówWszechnicy, możesz: 1. Zostać Patronem Wszechnicy FWW w serwisie https://patronite.pl/wszechnicafww Przez portal Patronite możesz wesprzeć tworzenie cyklu #rozmowyWszechnicy nie tylko dobrym słowem, ale i finansowo. Będąc Patronką/Patronem wpłacasz regularne, comiesięczne kwoty na konto Wszechnicy, a my dzięki Twojemu wsparciu możemy dalej rozwijać naszą działalność. W ramach podziękowania mamy dla Was drobne nagrody. 2. Możesz wspierać nas, robiąc zakupy za pomocą serwisu Fanimani.pl - https://tiny.pl/wkwpk Jeżeli robisz zakupy w internecie, możesz nas bezpłatnie wspierać. Z każdego Twojego zakupu średnio 2,5% jego wartości trafi do Wszechnicy, jeśli zaczniesz korzystać z serwisu FaniMani.pl Ty nic nie dopłacasz! Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #igfpan #geofizyka #sejsmologia #środowisko #ropa #klimat #środowisko #nauka

Trwa ogólnopolski spis Bociana Białego a leśnicy wraz z mieszkańcami - także liczą te żyjące blisko człowieka ptaki. Każdy może się przyłączyć i pomóc w liczeniu - wystarczy zarejestrować się na stronie: "Bocianie gniazda" i postępować wg wskazówek. Spis trwa do 15 lipca br. Takie spisy odbywają się regularnie co 10 lat. Aktualnie bociany będą liczone po raz 8. Polska jest jednym z najważniejszych miejsc lęgowych tego gatunku. Wg ostatniego spisu mamy ok. 42 tys. par lęgowych w Polsce, w tym także wszystkie te bociany, które przylatują na wiosnę, ale nie wyprowadzają lęgów. W cyklu "Trele - morele" pojawi się jak zawsze - nasz radiowy ornitolog - prof. UP Grzegorz Grzywaczewski a wraz z leśniczymi terenowymi porozmawiamy o krewniaku bociana białego, czyli o boćku czarnym gnieżdżącym się w naszych lasach. Do zobaczenia na leśnych ścieżkach, do usłyszenia na antenie - mówi Magdalena Lipiec-Jaremek.

Pobierz audycję w pliku mp3 Po nagraniu i opublikowaniu ponad 40 audycji o franczyzie "Creepshow" w końcu na warsztat bierzemy produkcje, od których to wszystko się zaczęło. W 1982 roku trzej królowie horroru - Stephen King, George Romero i Tom Savini - zrobili film, który był hołdem dla przeszłości, a ostatecznie sam stał się klasyką, wciąż kontynuowaną od ponad 40 lat. Pięć lat później, w tym samym składzie choć w innych rolach, panowie zrobili "Creepshow 2". Drugi film składał się tylko z 3 segmentów ponieważ dwie historie zostały wycięte z ostatecznej wersji scenariusza. Ostatecznie obie doczekały się jednak adaptacji - jedna filmowej, a druga komiksowej. Aktualnie żyjemy w czasach, w których komiksowy "Creepshow" doczekał się wskrzeszenia. W jego tworzeniu nie uczestniczy jednak Stephen King. W ogólnym obiegu i powszechnej świadomości fanów funkcjonuje tak naprawdę tylko jeden komiks autorstwa Stephena Kinga, który omówiliśmy w Radiu SK kilka lat temu. W 2006 roku powstał jednak inny komiks ze scenariuszem George'a Romero, opartym na pomyśle Stephena Kinga i dzisiaj to on trafia na nasz warsztat. W 635. odcinku, w pierwszy dzień wakacji, dwóch weteranów podcastingu wychodzi ze swoich krypt. Zapraszamy na podcast, który nagraliśmy niemal rok temu "na żywo", podczas konwentu Kapitularz 2023. Przed mikrofonami zasiedli Hubert "Mando" SpandowsCREEP i Michał "Jerry" RakoWITCH, którzy wreszcie omawiają komiks "Creepshow: Pinfall". Zapraszamy! Jeżeli podoba ci się to co robię to możesz mnie wesprzeć nahttps://patronite.pl/radiosk

Wystąpienie prof. Anny Gizy-Poleszczuk podczas konferencji „Rozwój postaw obywatelskich na terenach wiejskich” zorganizowanej przez Fundację Rozwoju Dzieci im. Jana Amosa Komeńskiego. Wrzesień 2014 r. https://wszechnica.org.pl/wyklad/partycypacja-jako-inwestycja-w-spojnosc-spolecznosci-lokalnej-prof-anna-giza-poleszczuk/ Konferencja miała na celu upowszechnienie rozwiązań pozwalających na zwiększanie udziału mieszkańców w formułowaniu lokalnych polityk wyrównywania szans edukacyjnych oraz zaprezentowanie efektywnych narzędzi partycypacji społecznej. "Chciałabym zacząć od znaków czasu, które wszyscy dobrze odczuwamy. Te znaki to przede wszystkim narastająca izolacja i osamotnienie ludzi. Widzimy to bardzo dobrze w Warszawie, gdzie jak grzyby po deszczu powstają grodzone osiedla, zamykane i monitorowane. Widzimy to na każdym kroku w doniesieniach prasowych, kiedy dowiadujemy się, że starsza osoba opuszczona, pozbawiona pomocy czekała w domu kilka dni zanim ktoś się nią zainteresował” – rozpoczęła prof. Anna Giza-Poleszczuk. Innym znakiem czasu jest także wycofywanie się ludzi ze wspólnych działań i dyskusji. To duży problem samorządów, które nie mogą liczyć na wsparcie i mobilizację ze strony mieszkańców. Na zebrania czy konsultacje przychodzi garstka osób, które najczęściej mają pretensje do samorządu. Nie są to spotkania skuteczne, merytoryczne. Problem wycofywania się ludzi wpływa zatem także na instytucje, np. szkoły. Także media nie pomagają we wzajemnym dialogu i rozumieniu. Coraz mniej ludzi chce ze są rozmawiać, wzajemnie się zrozumieć, dzielić się swoimi przemyśleniami, zaś coraz większe grono czerpie wiedzę o innych ze środków masowego przekazu, które działają zgodnie z zasadą, że „dobry news to zły news”. „Na tym cierpimy wszyscy” - mówi prof. Anna Giza-Poleszczuk Jak przełamać zagrożenia płynące z wycofania i izolacji społeczeństwa? Czym jest partycypacja i czemu ma służyć? Czemu warto idee partycypacji wdrażać? Zapraszamy do obejrzenia wystąpienia. Prof. dr hab. Anna Giza-Poleszczuk - socjolożka. Kierownik Pracowni Badań nad Kapitałem Społecznym w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Specjalistka w dziedzinie kapitału społecznego, zagadnień rodziny w perspektywie interdyscyplinarnej, socjologii ewolucyjnej, marketingu w perspektywie socjologicznej. Na Uniwersytecie Warszawskim pracuje od roku 1981 roku. W latach 1994-2005 pracowała w największych polskich firmach jako ekspert w dziedzinie badań rynkowych, marketingu i komunikacji. Wykorzystując doświadczenia wyniesione z realizacji badań społecznych i rynkowych, działa na rzecz zbliżenia nauki i praktyki, a w szczególności - na rzecz zwiększenia publicznej wiedzy o kwestiach społecznych. W sferze teorii zajmuje się historią i współczesnością rodziny, problematyką kapitału społecznego i ekonomii społecznej. W 2004 roku otrzymała prestiżową Nagrodę im. Jana Długosza za książkę "Przemiany więzi społecznych", napisaną wspólnie z prof. Mirą Marody. Aktualnie pełni funkcję Prorektora Uniwersytetu Warszawskiego d/s Rozwoju i Polityki Finansowej. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #partycypacja #społeczeństwo

Chętnie śpiewa scatem i improwizuje bawiąc się głosem. Wokalistka jazzowa i skrzypaczka od lat zachwyca publiczność między Berlinem a Warszawą. Aktualnie pracuje nad płytą i koncertem "Warschauer Straße", gdzie prócz sekcji jazzowej zagra też kwartet smyczkowy. Z Olą Błachno o muzycznych podróżach, o tym, czym jest jazz i o Ani z Zielonego Wzgórza rozmawia Tomasz Kycia. KONTAKT: cosmopopolsku@rbb-online.de STRONA: www.wdr.de/k/cosmopopolsku BĄDŹ NA BIEŻĄCO: www.facebook.com/cosmopopolsku Von Thomas Kycia.

Jak wygląda proces powstania książki fotograficznej? Co jest najważniejsze we współpracy projektanta i fotografa? Czy istnieje przepis na książkę idealną? Do rozmowy zaprosiliśmy nagradzane i doświadczone projektantki.Z Kasią Kubicką i Anetą Kowalczyk rozmawiamy o drodze do fotograficznego świata. Wracamy do pierwszych książek, trudnych decyzji. Sprawdzamy jak ważne jest zaufanie w pracy z fotografami. Odwołując się do przykładów książek Huberta Humki, Anny Hartman-Ksycińskiej czy Agaty Grzybowskiej przyglądamy się takim aspektom jak wybór zdjęć i budowanie wizualnej opowieści.Aneta Kowalczyk - Fotoedytorka i projektantka książek fotograficznych i artystycznych, związana z wydawnictwem BLOW UP PRESS. Uznana za jedną z trzech Magazine Visual Editors of the Year w 75. edycji konkursu Pictures of the Year International (2018). Książki, które projektowała były nagradzane w prestiżowych konkursach, m.in. Polish Graphic Design Awards, Pictures of the Year International, Grand Press Photo, Tokyo International Foto Awards, International Photography Awards oraz nominowane m.in. do European Design Awards, Rencontres d'Arles Book Awards, czy PHotoESPAÑA (2018, 2019, 2020).Kasia Kubicka - Większość życia spędziła we Francji, gdzie studiowała w Arts Decoratifs w Strasburgu. W 2005 roku wróciła do Polski na studia na Warszawskiej ASP. Pracowała w prasie, (m.in. w "Newsweek"), oraz dla instytucji kultury (Fundacja "Pogranicze”, Dom Spotkań z Historią,, Miesiąc Fotografii w Krakowie, Fundacja Archeologii Fotografii). Dla Centrum Pompidou w Paryżu zaprojektowała katalog wystawy “The Pencil of Culture”. Aktualnie współpracuje z Muzeum Powstania Warszawskiego i Muzeum Narodowym w Gdańsku. Laureatka licznych nagród, m.in. POY - Photography of the Year, Grand Press Photo czy International Photo Award.

AI niesie za sobą wiele dylematów moralnych, które są na bieżąco omawiane i nad nimi się pracuję. Aktualnie pojawił się dylemat czy AI może być sprawiedliwe - na to pytanie odpowiada Daniel Kaszyński - asystent w Instytucie Ekonometrii SGH, który na co dzień zajmuje się projektami związanymi z AI.

Jak wygląda dzisiaj polski rynek inwestycyjny na tle Europy? Co zmieniło wejście PPK? Jakie produkty preferujemy? Czy pasywna rewolucja jest odczuwalna na rynku funduszy? I wreszcie, jak tę wiedzę wykorzystać, żeby zadbać o swoją przyszłość? Na te pytania odpowiada Michał Duniec, szef Analizy.pl w dziesiątym odcinku serii Zadbana Przyszłość.Całą rozmowę obejrzycie na kanale IGTE:-> https://youtu.be/uDyD1YX7I8w *Partnerem serii jest Izba Gospodarcza Towarzystw EmerytalnychWięcej o serii:Zadbana przyszłość to cykl rozmów z ekspertami w formie podcastów wideo na temat niefinansowego i finansowego przygotowania do emerytury. Projekt adresowany jest przede wszystkim do osób młodych – studentów wchodzących na rynek pracy lub będących na początkowym etapie kariery zawodowej, ale każda osoba zainteresowana tematyką zabezpieczenia swojej przyszłości znajdzie w nim użyteczne treści.Posłuchajcie pozostałych odcinków z serii:Dlaczego nie oszczędzamy na emeryturę?Czy ZUS może zbankrutować?Groźne mity emerytalneCo wpływa na jakość życia na emeryturze?Czy da się ominąć ryzyko w finansach?Jak inwestować z myślą o emeryturze?Jak oszczędzać, ale się nie ograniczać? Produkty III filaru emerytalnego - co wybrać?Co dalej z OFE?

Partnerzy Greg Albrecht Podcast: Formeds – Odbierz 20% rabatu na suplementy formeds z kodem GREG20. Popraw swoją wydajność, formę i samopoczucie z pomocą wysokiej klasy polskich produktów ze 100% czystym składem, optymalnymi dawkami składników aktywnych i jakości potwierdzonej przez niezależne laboratoria.

– Gdyby nie nowe leśnictwo, zorganizowane na wzór rolnictwa, to pozbawilibyśmy się wszystkich lasów – zaskakuje mój dzisiejszy gość, prof. Andrzej Bobiec z Instytutu Nauk Rolniczych, Ochrony i Kształtowania Środowiska na Uniwersytecie Rzeszowskim. Rozmawiamy o polskich lasach, ich historii i tym, kto nimi zarządza. W tym stwierdzeniu jeśli jest przesada, to niezbyt wielka. Żeby to jednak zrozumieć, musimy się cofnąć do XIX wieku, bo o tym czasie mówi prof. Bobiec. Z powodu rewolucji przemysłowej, gwałtownego wzrostu zapotrzebowania na drewno, lasy w Europie znalazły się w tragicznej sytuacji. Ratunkiem okazała się nowa forma zarządzania zasobami leśnymi: gospodarka leśna. Zamiast jak dawniej zabierać z lasu tylko to, co potrzebne, drzewa zaczęliśmy hodować je jak zboże: wybranym gatunkom pozwalamy rosnąć aż do dorosłości, po czym je ścinamy. Zaradzono w ten sposób jednemu problemowi, ale pojawił się inny: spadek bioróżnorodności. Hoduje się w lasach te drzewa, na których drewno jest popyt.Z drugiej strony, dość powszechnie panuje przekonanie, że dawną Europę (ale już tę, w której mieszkali ludzie i działało rolnictwo) pokrywały gęste puszcze. – Nie mamy na to żadnych dowodów – wskazuje mój gość. Z danych archeologicznych wynika, że zwarte knieje to była rzadkość. Ludzie użytkowali również te lasy, które kojarzymy z pierwotną puszczą – z odcinka 175 wiecie już o śladach osad ludzkich w Puszczy Białowieskiej. Popularną praktyką było… wypasanie bydła w lesie. Dawną miarą wartości lasu była wielkość stada, które mogło się w nim wypasać, nie ilość drewna do pozyskania.Aktualnie całością polskich lasów zarządza Państwowe Gospodarstwo Leśne - Lasy Państwowe. Kreuje politykę leśną (ministerstwo tylko formalnie ją nadzoruje), czerpie z niej wyłączne zyski (LP się samofinansują), a także jest jedynym źródłem informacji o wynikach swojej pracy, w skład spółki wchodzi bowiem spora firma PR-owa. – Nie jest dobrą sytuacją, gdy zarządca jednocześnie kreuje politykę leśną – wskazuje prof. Bobiec. – Lasy Państwowe to nie jest dobroczyńca, to jest w końcu nasz las i jako społeczeństwo mamy do niego prawa jako współwłaściciele – podkreśla. Zdaniem mojego rozmówcy należy zupełnie przebudować tę strukturę, kompetencje zarządzania lasami powinny wrócić w struktury państwowe. Tak, aby odpowiedzialni byli urzędnicy.Skąd taka szczególna pozycja PGL-LP? – To jedna z pozostałości błędów, które popełniono na progu transformacji – ocenia mój rozmówca. W kluczowym momencie posłowie i leśnicy wspólnie stworzyli taki kształt Lasów Państwowych, który pozwolił państwu zdjąć ze swoich barków zajmowanie się lasami. W odcinku posłuchacie też o micie Puszczy Białowieskiej jako lasu pierwotnego, o błędach obu stron politycznego sporu o ekologię oraz o tym, jak odbudować w Polsce bioróżnorodność (spoiler: ograniczyć przemysłową hodowlę bydła na rzecz półnaturalnej).Polecam tę kolejną rozmowę z podróży RN do Rzeszowa!

Artysta Rafał Pisarczyk jest znany nowojorskiej Polonii głównie z muralu Powstania Warszawskiego na Greenpoincie, a także z czasowego muralu Witolda Pileckiego na Brooklynie.Aktualnie zakończył kolejne już dzieło, tym razem jest to wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej na wieży kościoła pw. Św. Cyryla i Metodego w Boonton, w NJ.Posłuchajcie o tym, jak dojrzewała w nim sztuka wyrażania swojej twórczości poprzez murale, czym dla niego jest twórczość malarska i jakie te murale już do tej pory powstały.

Kino, radio, telewizja. Te trzy światy łączy ze sobą moja gościni, którą jest Alicja Myśliwiec – dziennikarka, reporterka telewizyjna, prezenterka radiowa i rzeczniczka prasowa kilku polskich festiwali filmowych. Aktualnie związana z Letnią Akademia Filmową w Zwierzyńcu. Miłośniczka kina, szukająca w nim emocji i poruszenia. Z Alicją porozmawialiśmy o jej przygodzie z kinem, oczekiwaniach względem polskich produkcji […] Artykuł #204 – Szukam kina, które mnie porusza (feat. Alicja Myśliwiec) pochodzi z serwisu Inna Kultura.

Transkrypcja na https://radionaukowe.pl/Działamy dzięki https://patronite.pl/radionaukowe***– Zachowaniem nie kieruje rzeczywistość, tylko to, jak my tę rzeczywistość postrzegamy – tak w skrócie opisuje podstawę ludzkiego działania prof. Marta Białecka z Katedry Psychologii Poznawczej i Porównawczej w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Rozmawiamy dziś przede wszystkim o teorii umysłu.Jest to umiejętność rozpoznawania, że inni ludzie mają własne przekonania i intencje, które determinują ich zachowanie. Inaczej mówiąc: to umiejętność przyjęcia cudzej perspektywy.Jeszcze w latach 80. uważano, że taka zdolność pojawia się dopiero u kilkuletnich dzieci. Aktualnie badania prowadzi się nieco zmienionymi metodami i wynika z nich, że pierwsze oznaki teorii umysłu wykazują już roczne niemowlęta! - Teoria umysłu wiąże się z niedosłownymi komunikatami. Zrozumieniem żartu, ironii, perswazji. To są wszystko ważne umiejętności społeczne – podkreśla naukowczyni. Bez teorii umysłu trudno sobie wyobrazić jakiekolwiek życie społeczne.Teoria umysłu rozwija się wraz z dorastaniem, co może powodować pewne kłopoty komunikacyjne między dorosłymi a dziećmi. Siedmiolatek w szkole może nie rozumieć dlaczego nauczycielka pyta go o coś, skoro właśnie sama o tym mówiła, a więc zna odpowiedź. Co ciekawe, istnieje hipoteza, że umiejętność przyjmowania perspektywy innych słabnie w starszym wieku. Wyniki badań są jednak w tym temacie niejednoznaczne.Teoria umysłu wiąże się – choć nie jest tożsama – z empatią. Czy to znaczy, że psychopaci jej nie mają? Wręcz przeciwnie. – Psychopata może mieć doskonałą teorię umysłu, może prowadzić złożone rozumowania o stanach umysłowych drugiej osoby, obserwować rzeczywistość i wyciągać bardzo precyzyjne i trafne wnioski, żeby zamanipulować – wyjaśnia prof. Białecka. Teoria umysłu nie jest więc narzędziem, które umożliwiałoby np. zaobserwowanie oznak skłonności psychopatycznych u dzieci (natomiast, gdy takie są zauważane to wiele można zrobić dzięki pracy dziecka z psychologiem).Rozmawiamy również o autyzmie, który wiąże się z deficytem teorii umysłu. Jest też dużo dobra dla rodziców. Zapewniam – po jej wysłuchaniu w wielu sytuacjach będzie Wam lżej.

Mokradła wciąż często kojarzą się z upiornymi terenami, na które lepiej nie zapuszczać się po zmroku. Najwyższa pora odczarować ten szkodliwy mit!  Od ponad 10 lat Fundacja WWF Polska i UPM Raflatac realizują wspólnie ambitne działania na rzecz ochrony przyrody. Dzięki wsparciu UPM Raflatac powstali między innymi Strażnicy Rzek WWF – jeden z flagowych projektów Fundacji WWF Polska. Aktualnie realizujemy kolejny odważny, innowacyjny i kluczowy przyrodniczo projekt, polegający na wsparciu odtwarzania naturalnych siedlisk poprzez tworzenie obszarów chronionych prywatnie. Obejmują one między innymi mokradła. O tym, dlaczego ich ochrona jest tak istotna, opowiedzą dziś nasi goście: Przemysław Różycki z UPM Raflatac oraz Natalia Owdziej-Pietrzak z Fundacji WWF Polska.   (2:14) - Jak łączyć ochronę przyrody i cele biznesowe? (3:40) - Jakie korzyści dla Fundacji WWF Polska niesie współpraca z biznesem w zakresie ochrony obszarów chronionych? (5:50) - W jakich miejscach w Polsce są już utworzone obszary chronione prywatnie? Jaki jest ich potencjał do rozwoju i czy możemy korzystać w tym zakresie z doświadczeń innych krajów (7:45) - Przykłady obszarów chronionych prywatnie w Finlandii (10:00) - Czy rozwiązania stosowane w Finlandii mogą się przyjąć na polskim gruncie? Jak zmotywować ludzi uczestniczenia w ochronie środowiska i zachęcić biznes do inwestowania w obszary chronione? (12:08) - Definicja i rola mokradeł (odpowiada Natalia-Owdziej Pietrzak) (14:50) - Dlaczego i jak UPM Raflatac wspiera projekty przyrodnicze? (16:06) - Definicja i rola mokradeł (odpowiada Przemysław Różycki) --- Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/wwf-polska/message

Rosja musi zamknąć prawie wszystkie swoje konsulaty w Niemczech. To odpowiedź Berlina na wprowadzenie limitu niemieckich pracowników w Rosji. Moskwa ograniczyła liczbę urzędników z Niemiec do trzystu pięćdziesięciu osób. Od nowego roku w Niemczech będzie mogła funkcjonować rosyjska ambasada i tylko jeden konsulat. Aktualnie jest ich 5. Ukraine in brief SHORT to konkretne, krótkie informacje, które pomagają podsumować wojenną sytuację w Ukrainie. Korzystamy ze sprawdzonych źródeł największych agencji informacyjnych świata oraz wiadomości własnych naszej redakcji. Historie, które usłyszysz dotyczą wydarzeń z 31 maja 2023 roku. PAH https://www.pah.org.pl  PCPM https://pcpm.org.pl/ukraina  PCK https://pck.pl/na-pomoc-ukrainie/  UKRAIŃSKI DOM W WAW https://ukrainskidom.pl/pomoc-ukrainie/  Strona rządu RP https://pomagamukrainie.gov.pl - KANAŁ PRYVIT, PRZYJACIELE! Pryvit, Przyjaciele! SHORT to autorski podcast w języku ukraińskim, przygotowywany przez dziennikarkę Jewheniję Motrycz dla Ukraińców, którzy znaleźli się w Polsce spoti.fi/3O4OT6i

W ŁKS-ie był asystentem, pierwszym trenerem oraz trenerem tymczasowym. Dziś jest o krok od awansu do Ekstraklasy, pełniąc w łódzkim klubie rolę asystenta. Wreszcie w „Jak Uczyć Futbolu” spotkaliśmy się z Marcinem Pogorzałą. Pogorzała to wykładowca studiów „Rozumienie Gry”. Aktualnie znajduje się na kursie UEFA PRO. Jakim jest trenerem? W 187. odcinku naszego podcastu porozmawialiśmy…

Jak rozpoznać, jaką mamy relację z jedzeniem? I jak się ona ma do naszej równowagi wewnętrznej i poczucia własnej wartości? A dalej: jak się ma do tego przyjemność i kultura konsumpcji? Globalne statystyki wskazują na to, że coraz częściej dysfunkcyjnie posługujemy się jedzeniem. Widać rozdźwięk pomiędzy prawdziwym celem pożywienia, jakim jest zaspokojenie głodu fizjologicznego, a tym, w jak szkodliwy sposób dla zdrowia to robimy. Przyglądając się naszej relacji z jedzeniem, możemy dużo dowiedzieć się o nas samych. Często jest ona wyrazem problemów zaniedbywanych przez lata. Okazuje się, że możemy być najedzeni, ale wciąż głodni… miłości, akceptacji, uwagi lub spełnienia. Jak zacząć dawać sobie to, czego naprawdę potrzebujemy?Elżbieta Lange – psychoterapeutka specjalizująca się w nurcie Gestalt. Psychodietetyczka, dyplomowana diet coach. Od lat prowadzi prywatną praktykę w gabinecie, warsztaty oraz grupy terapeutyczne. Autorka książek „Emocje na talerzu”, „Nie t(ł)ucz się dietami”, „Gdybym tylko schudła…”. Jako ekspertka występuje w audycjach radiowych i telewizyjnych. Aktualnie razem z innymi ekspertkami od żywienia współtworzy Fundację „Kobiety bez diety”, która ma na celu przeciwdziałać przemocy wobec ciała i opresji odchudzania. Na co dzień wspiera kobiety, które doświadczają różnych problemów z ciałem. W swojej pracy reprezentuje podejście holistyczne.

"The Boys" to satyra na superbohaterów. Serial opowiada, że superbohaterowie są do cna źli, są produktami marketingowymi, a jedynym, co ich obchodzi są pieniądze. W świecie "The Boys" istnieje naczelna grupa superbohaterów - "Siódemka" i to wokół tej grupy toczy się cała problematyka. W tym serialu jest socjopatia, rasizm, seksizm i tuszowanie tych wszystkich rzeczy, czyli wszystko, co najgorsze. - mówi Piotr Markiewicz Odcinek "Herogasm" wcale nie jest najbrutalniejszym odcinkiem serialu, a jest wręcz jednym z tych mniej brutalnych. Jednocześnie jest jednak odcinkiem najbardziej dla dorosłych. Dowiadujemy się z nim, że te zdegenerowany postaci raz w roku organizują stałe spotkanie, które jest orgią superbohaterów. - dodaje Markiewicz. Po obejrzeniu tego odcinka, wróciłem do serii tych scen. Jest to bardzo sprytnie zrobione, bo tak naprawdę nic tam nie widać. Ale ten serial naprawdę jest dla bardzo dorosłych widzów. W "The Boys" jest niebywała brutalność, również w trakcie scen seksualnych. - mówi Bartosz Węglarczyk. Pod wierzchnią warstwą tego serialu, gdzie wszystko wydaje się być płytkie i szokujące, znajdują się głębokie prawdy. Jeśli czujecie państwo, że w trakcie oglądanie "The Boys" ktoś Was mocno spoliczkował po twarzy, to właśnie taki jest cel tego serialu. - podsumowuje redaktor naczelny Onetu. Seriale i filmy, o których rozmawiamy:  (8:20) - "Gwiezdne Wojny" (Disney+) (16:30) - "Moon Knight" (Disney+) (16:50) - "Zbrodnie po sąsiedzku" (Disney+) (17:30) - "The Boys" (Amazon Prime Video) (30:35) - "Purpurowe rzeki" (CANAL+) (31:45) - "Stranger Things" (NETFLIX) (34:50) - "You Don't Know Me" (NETFLIX) (36:00) - "Lakers: Dynastia Zwycięzców" (HBO MAX) (37:15) - "Old" (CANAL+) (38:45) - "Blair Witch Project" (40:20) - "Devil" (41:30) - "Servant" (Apple TV+) (41:55) - "Severance" (Apple TV+)

Zaczęły się wakacje, dlatego postanowiłem nieco zmienić formułę nagrywania i mówić jak najmniej o polityce. Nadal jednak będę mówił dużo o Polsce. Z tego nie jestem w stanie zrezygnować.

Zakon Świątyni Słońca jest założoną w 1984 roku organizacją noszącą znamiona sekty. Aktualnie działa głównie na terenie Kanady, Francji oraz Szwajcarii. Niestety mimo szlachetnych założeń w 1994 roku doszło do pierwszego zbiorowego zabójstwa i takie tragedie miały się powtórzyć w kolejnych latach.

6 czerwca 2022 roku w Konsulacie Generalnym RP w Nowym Jorku odbyło się spotkanie z przedstawicielami władz samorządowych Małopolski oraz przedstawicielami Polskich Linii Lotniczych LOT. Poruszane tematy dotyczyły województwa, jego promocji, zwiększonej liczby połączeń na wschodnie wybrzeże, możliwości zwiedzania województwa oraz jego bogactwo kulturalne. Celem tego spotkania była promocja regionu Małopolska oraz przekazanie informacji o bezpośrednim połączeniu lotniczym pomiędzy lotniskami Newark – Kraków. Pierwszy lot już się odbył w dniu 3 czerwca. Aktualnie bezpośrednie połączenie EWR – KRK realizowane jest w każdy piątek o godz. 7:50 p.m. z Newark. Wicemarszałek Województwa – Iwona Gibas  zaprezentowała perełki Małopolski i zachęcała do odwiedzania Południowej Polski. Przytoczyła metaforę Krakowa, który mógłby być dla Nowojorczykow takim swoistym Central Park.Konsul Generalny RP w Nowym Jorku Adrian Kubicki podkreslił, że jest to pierwszy krok do połaczenia Nowego Jorku z Krakowem.Ambasador Polski w USA Krzysztof Szczerski zauważa, że bezpośrednie połączenie lotnicze i promocja Małopolski może otworzyć nowe możliwości dla biznesu z obu stron Atlantyku.Loty zaplanowane są na razie sezonowo w okresie czerwiec – wrzesień 2022. Członek Zarządu Polskich Linii Lotniczych LOT – Katarzyna Piskorz twierdzi, że jest szansa na utrzymanie tego lotu również poza sezonem.Prezes Lotniska Balice – Radosław Włoszek podkreśla, że lotnisko w Krakowie spełnia wszelkie warunki covidowe i można na nim wykonać stosowne testy.Na zakończenie spotkania została przygotowana degustacja win z małopolskich winnic oraz prezentacja kulinarna „Smaki Małopolski”.

Od momentu wybuchu wojny w Ukrainie naszą granicę przekroczyły ponad 2 miliony uchodźców. Szacuje się, że w Polsce zatrzymało się około miliona kobiet, dzieci i seniorów. Trudno przewidzieć, kiedy zakończy się wojna, dlatego zarówno Polacy, jak i osoby z Ukrainy muszą wspólnie nauczyć się funkcjonować w nowej sytuacji. Co możemy zrobić, by proces integracji był łatwiejszy zarówno dla nas, jak i dla naszych gości? Jak integrować dzieci ukraińskie i polskie w placówkach szkolnych? Jak radzić sobie z barierą językową? W jaki sposób aktywizować uchodźców na rynku pracy? Czy napływ osób z Ukrainy do Polski może budzić konflikty społeczne? Jak na nie reagować? Na te i wiele innych pytań odpowie dr Maria Baran, psycholożka międzykulturowa i wykładowczyni Uniwersytetu SWPS. Spotkanie poprowadzi Joanna Flis. dr Maria Baran – psycholożka międzykulturowa. Interesuje się procesami akulturacji i psychologicznymi konsekwencjami kontaktu kulturowego oraz migracji. Prowadzi badania na temat identyfikacji z całą ludzkością i tzw. dziećmi trzeciej kultury. Jest członkinią Identification With All Humanity Lab, International Association for Cross-Cultural Psychology oraz Polskiego Stowarzyszenia Psychologii Społecznej. Naukowo jest również zaangażowana w projekt badawczy dotyczący długotrwałych skutków pandemii COVID-19 w zakresie psychicznego i społecznego dobrostanu Polaków ze szczególnym uwzględnieniem roli pokryzysowych procesów wsparcia społecznego oraz relacji interpersonalnych i społecznych. Na Uniwersytecie SWPS prowadzi zajęcia z zakresu psychologii akulturacji i psychologii międzykulturowej, a także: komunikacji międzykulturowej, wywiadu psychologicznego oraz diagnozy psychologicznej (głównie w języku angielskim). Jest również wykładowczynią w projekcie Global Minds, w którym uczy prowadzenia treningów kompetencji międzykulturowych. Joanna Flis – psycholożka kliniczna i zdrowia, certyfikowana specjalistka psychoterapii uzależnień, absolwentka Uniwersytetu SWPS. Przez wiele lat pracowała z osobami współuzależnionymi oraz z syndromem DDA w Wojewódzkim Ośrodku Psychoterapii Uzależnień i Współuzależnienia oraz w Poradni Uzależnień. Aktualnie prowadzi pracownię pomocy psychologicznej. Psychoterapeutka systemowa w trakcie certyfikacji oraz pedagożka. Doktorantka na Uniwersytecie Szczecińskim, gdzie prowadzi badania naukowe na temat funkcjonowania osób uzależnionych. Współpracuje z Fundacją Dbam o Mój Z@sięg oraz Ośrodkami Doskonalenia Zawodowego Nauczycieli, prowadząc szkolenia i warsztaty. Autorka licznych publikacji z zakresu zdrowia psychicznego. Strefa Psyche Uniwersytetu SWPS to projekt popularyzujący wiedzę psychologiczną na najwyższym merytorycznym poziomie oraz odkrywający możliwości działania, jakie daje psychologia w różnych sferach życia zarówno prywatnego, jak i zawodowego. Projekt obejmuje działania online, których celem jest umożliwienie rozwoju każdemu, kto ma taką potrzebę lub ochotę, niezależnie od miejsca, w którym się znajduje. Więcej o projekcie: psyche.swps.pl Interesujesz się psychologią? Dołącz do nas w grupie Strefy Psyche Uniwersytetu SWPS (https://www.facebook.com/groups/StrefaPsyche).

Aktualnie na rynku dostępnych mamy wiele alternatyw klasycznego mleka krowiego. Napoje roślinne generalnie w ostatnich latach zyskują na popularności. Pojawiają się w związku z tym pytania - które wybrać? Na co zwracać uwagę w składzie? I czy to w ogóle dobra alternatywa? __

Ostatnie lata nie były łatwe — pandemia, trudna sytuacja polityczna na świecie i konflikty sprawiały, że wielu z nas żyło w ciągłym napięciu. Aktualna sytuacja związana z wojną w Ukrainie tylko spotęgowała ten stan. Tak długo trwająca niepewność i strach o własne życie, bardzo często prowadzą do przewlekłego stresu. Czym wobec tego jest stres chroniczny? Jak radzić sobie z tym stanem? Jak dbać o siebie i innych pogrążonych w chronicznym stresie? W jaki sposób na nasz organizm wpływa długotrwałe wzbudzanie lęku przed śmiercią? O tym porozmawiamy z dr hab. Ewą Gruszczyńską, prof. Uniwersytetu SWPS. Spotkanie poprowadzi Joanna Flis. dr hab. Ewa Gruszczyńska, prof. Uniwersytetu SWPS – psycholożka, od roku 2003 związana z Wydziałem Psychologii w Warszawie, gdzie kieruje Katedrą Psychologii Zdrowia oraz pełni funkcję dyrektora Instytutu Psychologii Klinicznej. Kierownik merytoryczny studiów podyplomowych „Psychosomatyka i somatopsychologia” oraz „Psychoonkologia – podejścia terapeutyczne”. Zajmuje się badaniami nad stresem — od utrapień dnia codziennego po krytyczne wydarzenia życiowe. Sprawdza, jak przebiega proces radzenia sobie z nim i od czego zależy jego efektywność. Interesuje się adaptacją do krytycznych zdarzeń życiowych i chorób przewlekłych. Analizuje również relacje między stresem psychologicznym a szeroko rozumianym zdrowiem. Aktualnie prowadzi badania dotyczące roli radzenia sobie ze stresem w procesie wypalenia zawodowego oraz wśród osób z HIV/AIDS. Laureatka nagrody naukowej Rektora SWPS (2014) oraz licznych nagród dydaktycznych Dziekana Wydziału Psychologii za wysokie wyniki w ewaluacyjnych ankietach studenckich. Jest członkiem zarządu Sekcji Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego oraz komitetów redakcyjnych Applied Psychology: Health and Well-Being i Health Psychology and Behavioral Medicine. Na Uniwersytecie SWPS prowadzi zajęcia z zakresu psychologii zdrowia, w tym szczególnie stresu i radzenia sobie z nim. Zofia Szynal – absolwentka psychologii na Uniwersytecie SWPS, certyfikowana psychoterapeutka poznawczo-behawioralna. Ukończyła studia podyplomowe z seksuologii klinicznej i diagnozy psychologicznej. Współzałożycielka wrocławskiej Poradni Zdrowia Psychicznego Na Lepsze. Strefa Psyche Uniwersytetu SWPS to projekt popularyzujący wiedzę psychologiczną na najwyższym merytorycznym poziomie oraz odkrywający możliwości działania, jakie daje psychologia w różnych sferach życia zarówno prywatnego, jak i zawodowego. Projekt obejmuje działania online, których celem jest umożliwienie rozwoju każdemu, kto ma taką potrzebę lub ochotę, niezależnie od miejsca, w którym się znajduje. Więcej o projekcie: psyche.swps.pl Interesujesz się psychologią? Dołącz do nas w grupie Strefy Psyche Uniwersytetu SWPS (https://www.facebook.com/groups/StrefaPsyche). #streschroniczny #wojna #pandemia

Tomasz Rzymkowski mówi o ukraińskich dzieciach w polskich szkołach. Część z nich zna język polskie. Te które nie potrafią się porozumieć w naszym języku będą miały kursy przygotowawcze. Aktualnie nie jest planowane tworzenie osobnych szkół i klas dla dzieci z Ukrainy. Wiceminister Edukacji i Nauki mówi na temat zamieszkania uchodźców. Nie wie, czemu Ukraińcy wybierają głównie Warszawę, zamiast skorzystać z wolnych miejsc, które są w mniejszych ośrodkach. Sądzi, że obecne stłoczenie uchodźców w stolicy się rozładuje. --- Send in a voice message: https://anchor.fm/radiownet/message