Podcasts about gda

Prezydent Karol Nawrocki lepiej wpisał się w styl Donalda Trumpa niż Andrzej Duda – twierdzi w Radiu Wnet Piotr Semka. Publicysta mówi o „efekcie Kennedy'ego” i ostrzega prawicę przed euforią.Pierwsze tygodnie prezydentury Karola Nawrockiego komentuje Piotr Semka. Zdaniem publicysty, wizyta w Stanach Zjednoczonych była sukcesem, który odnotowali nawet krytycy z centrolewicy.Nawrocki miał polityczne szczęście, ale też umiejętnie wykorzystał okazję– podkreśla.Styl Donalda TrumpaSemka zauważa, że nowy prezydent „lepiej wpisał się w styl Donalda Trumpa niż Andrzej Duda”.Jest spontaniczny, dobrze zbudowany, pewny siebie i od razu nadał na tej samej fali z Trumpem– mówi. Jego zdaniem Amerykanie docenili zarówno językowe przygotowanie, jak i swobodę Nawrockiego.Efekt Kennedy'egoPublicysta używa porównania do „efektu Kennedy'ego” w USA lat 60.Pojawił się polityk dynamiczny, który potrafi robić gesty, przyciąga młodych, potrafi wzruszyć czy zaskoczyć. To może nadać prezydenturze nowy ton i ożywić prawicę– zaznacza.Semka przypomina m.in. sytuację z Gdańska, gdy Nawrocki przytulił płaczącą dziewczynkę, czy spotkanie w Wieluniu, gdzie podszedł do trzynastoletniego chłopca z kwiatami.Z takich gestów rodzą się legendy– ocenia.Nie wpadać w euforięJego zdaniem nowa twarz prawicy kontrastuje z „coraz bardziej zaciętymi” politykami Platformy.Kosiniak-Kamysz wygląda, jakby go wątroba bolała, a Nawrocki emanuje uśmiechem i pewnością siebie– dodaje z ironią.Semka ostrzega jednak prawicę przed euforią.Początek prezydentury zawsze jest efektowny, bo wszystko dzieje się po raz pierwszy. Ale ważniejsze będą kolejne miesiące, gdy zacznie się wojna pozycyjna z ekipą Tuska. A ona na pewno będzie– podkreśla.

Jak sprzyjać wodnemu życiu? Jak uczyć się wody i  tworzyć kulturę wokół wodnej wspólnoty? - Gdańsk zaprasza na festiwal "W poprzek wpław". Podczas wydarzenia woda będzie traktowana jako środowisko naturalne, dynamiczna materia, ale też jako element wymiany ekonomicznej, pretekst do podziałów i konfliktów politycznych. Jakub Kukla rozmawia z Agnieszką Daukszą

W korespondencji z Polski m.in. : tragiczny wypadek polskiego myśliwca F-16; prezydent Karol Nawrocki zawetował nowelizację ustawy o ochronie małoletnich; skandal w Gdańsku w przeddzień 45 rocznicy porozumień sierpniowych; decyzje nowego selekcjonera narodowej kadry piłkarskiej...

Dean Richards, Dave Schwan, and Jack Heinrich, in for Andy Masur, start the show talking about the Bike the Drive event in Chicago and recap Dave’s recent travels. For today's Far Flung Forecast, Dave takes us all the way out to Gdańsk, Poland. Dr. Santina Wheat, family medicine physician at Northwestern Medicine Delnor Hospital in […]

Kilka dni temu Polskę obiegła informacja z Młynisk na Lubelszczyźnie, gdzie 60-latek zginął zastrzelony przez myśliwego, który - jak twierdził - "pomylił mężczyznę z dzikiem". Myśliwy Sławomir A. usłyszał zarzut zabójstwa. Prokuratura uznała, że "działał w zamiarze ewentualnym pozbawienia życia". Głośno było ostatnio także po słowach Marcina Możdżonka, w których Prezes Naczelnej Rady Łowieckiej Polskiego Związku Łowieckiego i działacz Nowej Nadziei - sprzeciwił się obowiązkowym badaniom lekarskim i psychologicznym dla myśliwych, proponując zamiast tego okresowe testy praktyczne. Przywrócenia pełnych badań domagają się ekolodzy. W studio TOK FM odnosi się do tych zdarzeń Piotr Gawlicki – redaktor naczelny dziennika i portalu "Łowiecki," członek Polskiego Związku Łowieckiego z Koła Łowieckiego Cietrzew w Gdańsku.

Arkadiusz Gruszczyński rozmawia z Piotrem Grzelakiem, wiceprezydentem Gdańska o 45. rocznicy podpisania porozumień sierpniowych, która przypada na 31 sierpnia. Dlaczego to święto nie ma charakteru państwowego? Czy młodzi wiedzą czym była Solidarność i na czym polega postawa solidarnościowa? Czy strajk sierpniowy miał charakter bardziej lewicowy czy prawicowy? I czy możliwe jest wspólne świętowanie zbliżającej się rocznicy przez polityków różnych opcji? Więcej podcastów na: https://wyborcza.pl/podcast. Piszcie do nas w każdej sprawie na: listy@wyborcza.pl.

Ideą przewodnią Festiwalu Goldbergowskiego jest prezentacja dziedzictwa muzycznego dawnego Gdańska. Wydarzenie przypomina także o związkach wybitnego ucznia J. S. Bacha z miastem jego urodzenia i młodości. Co przygotowano w tegorocznej edycji wydarzenia? 

Drużyna z Gdańska w derbach pokonała Arkę Gdynia 1:0. Jedynego gola w meczu strzelił Dawid Kurminowski. Mecz, jak i sytuację wokół Gdańszczan skomentował Maciej Słomiński. 

Chociaż 14.edycja Literackiego Sopotu zakończyła się wczoraj, postanowiłam ją przedłużyć, zostając dziś w kręgu rumuńskiej literatury. A z Sopotu do Bukaresztu robiąc przystanek w Gdańsku. Jak? Dzięki poezji Nory Iugi, rumuńskiej poetki, finalistki nagrody Europejski Poeta Wolności 2026. Już niedługo będziemy mogli czytać – w przekładzie Enormiego Stationisa – jej tom, ale zanim, to przedpremierowo, proponuję Państwu jeden z wierszy, który się w nim znajdzie. I gorąco zachęcam do podróży w rumuńską literaturę, tak bogatą i zaskakującą.Posłuchajcie!Magdalena Kicińska---Słuchaj więcej materiałów audio w stałej, niższej cenie. Wykup miesięczny dostęp online do „Pisma”. Możesz zrezygnować, kiedy chcesz.https://magazynpismo.pl/prenumerata/miesieczny-dostep-online-audio/Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.

Wyszukiwanki Warszawa i Gdańsk. Czytamy, szukamy i zwiedzamy. Książki dla dzieci 3-6 lat

Como é actuar num mega-festival europeu de artes de rua, com mais de 700 espectáculos diários numa cidade de 26.000 habitantes que, em quatro dias, junta acima de 150 mil pessoas? As expectativas de encontrar produtores e programadores no Festival Internacional de Teatro de Rua de Aurillac, em França, são grandes, mas o desafio financeiro é imenso para a maior parte das 640 “companhias de passagem” que participam à margem do programa oficial. Foi o caso da companhia portuguesa “Seistopeia” que nos contou a sua aventura, expectativas e dissabores relativamente à participação no festival que terminou este sábado. RFI: De que falam os espectáculos que trouxeram a Aurillac? Vítor Rodrigues: “A primeira peça que trouxemos foi ‘Soul Trio', que é inspirado no ‘Soul Train', que era um programa dos anos 70, em que havia muitos bailarinos, um apresentador muito charmoso. Então, nós decidimos criar esta peça inspirada nesse programa em que os nossos personagens também são bailarinos e dizem-se os salvadores das festas e os salvadores da alma das festas. Eles vêm tentar trazer a alegria às ruas.” E depois vão deambular por elas… Vítor Rodrigues:“Exactamente porque não é um espectáculo, na verdade, é uma performance. A ideia desta performance não é que as pessoas párem a nossa beira para ver ali alguma coisa muito concreta. É só que se sintam ali energizadas, de alguma forma, e que batam um bocadinho o pezinho, dancem um bocadinho connosco, que sorriam um pouco. A segunda peça é ‘Os Irmãos Fumière'.” Marisa Freitas: “Chama-se ‘Irmãos Fumière', é inspirada nos irmãos Lumière e é uma peça inspirada no cinema mudo, em que se quer trazer aquelas memórias antigas do cinema, que também está muito próximo do teatro físico e, portanto, continua dentro da linguagem da Seistopeia, e é uma peça que traz animação e boa disposição ao público.” O facto de a apresentarem em França, na terra dos irmãos Lumière, traz algo especial? Marisa Freitas: “Ela é muito recente, é uma estreia internacional, é a primeira vez que estamos a fazê-la fora de Portugal e senti que o público mal nos viu reconheceu logo que éramos dessa altura do cinema mudo. Foi bastante positivo.” Inês Jesus: “Tivemos o apoio da GDA, que é uma fundação portuguesa que apoia diversos espectáculos e apoia desde a criação a circulação dos projectos internacionalmente. No nosso caso, o apoio foi para a criação, foi para podermos montar este espectáculo.” Como é estar no Festival Internacional de Teatro de Rua de Aurillac no meio de 640 “companhias de passagem”? Como é em termos de apoios? Como correu? Marisa Freitas: “Nós devemos começar por dizer que isto é um investimento nosso, actores e pessoas, nem sequer a companhia tem poder económico para financiar a viagem até cá. Portanto, é um esforço colectivo. Nós os quatro juntámos dinheiro, juntámo-nos e viemos. Em termos de apoio da organização, sentimos um bocado de abandono porque não há um espaço específico ou suficiente para o artista, por exemplo. Eles sabem que algumas companhias de passagem vêm com tenda e não há um espaço só para as companhias. As companhias acampam - e nós estamos a acampar - juntamente com o público. Depois é público que uns são mais diurnos, outros são mais nocturnos e levamos com os barulhos de todos eles. Os que acordam de manhã acordam-nos, os que vêem mais espectáculos à noite não nos deixam dormir. Faltam casas-de-banho nessa zona também para o público porque estamos à beira de duas pastilhas.” “Pastilles” que é o nome dos espaços de actuação… Marisa Freitas:“Sim. Exacto. As zonas de actuação são 'as pastilhas'. Há um descuido que eu sinto para com o artista e também para com o público. Há uma casa-de-banho num espaço onde há dois palcos e todas as manhãs acordamos com, pelo menos, 50 ou 100 pessoas à espera para ver um espectáculo.” O Vítor também se sente um pouco abandonado pelo festival? Vítor Rodrigues: “Sim, de certa forma. Uma coisa que me deixou um pouco chateado foi que nós temos que pagar um seguro de responsabilidade civil. Ou seja, eu sinto que, no fundo, em relação às companhias de passagem, o festival esquiva-se. Fazem um festival que se diz um festival com mais de 600 e tal companhias, mas não pagam essas 600 e tal companhias. São cerca de 20 as companhias que realmente são pagas totalmente. Portanto, eu sinto que eles vendem a ideia de que realmente vêm cá muitos produtores  e é verdade que vêm cá, há muitos produtores, mas também é verdade que são tantas companhias e o espaço não é assim tão bem organizado. Torna-se um bocado complicado para que realmente esses produtores consigam assistir a todos os espectáculos.” É um balde de água fria nas expectativas que vocês tinham? Vítor Rodrigues:“Sim, mas por outro lado, foi um investimento de nossa parte. Nós queríamos correr este risco também, de alguma maneira, porque queríamo-nos atirar aos lobos e é um espectáculo novo também, como é que este novo espectáculo funciona com um público estrangeiro… Foram várias coisas, sim. Não ficámos muito felizes com a recepção, por outro lado, também não estávamos à espera que fôssemos aqui recebidos como deuses, não é?” Inês Jesus: “Eu senti os mesmos dissabores. Partilho com eles o sentimento de abandono. Vejo que para a companhia é importante estarmos em França, é a primeira vez que a companhia vem a França e França é uma plataforma de arte grande, onde eu já vivi. Havia essa vontade de mostrar o nosso trabalho, fazê-lo chegar cá de alguma maneira. Vejo o lado positivo da oportunidade, mas…” Não vê os produtores? “Não vemos os produtores. E tivemos um problema com o nosso espaço porque o nosso espaço, que é concedido pelo festival, estava a ser usado por outros artistas que não estão programados. Então, o estado em que deixaram o sítio onde actuamos influencia a nossa intervenção no lugar e tivemos que readaptar o nosso espectáculo ao espaço. São questões que é importante serem discutidas, na minha opinião e na nossa opinião, com o festival e são coisas que queremos partilhar com eles e questionar.” E o público como vos tratou? Vítor Rodrigues: “O público tratou-nos muito bem. Nós sentimos que o público é muito generoso, muito receptivo. Realmente procuram coisas novas, procuram ver mais espectáculos, inclusivamente, contribuem no final, no ‘chapéu'. Eu senti que, nesse aspecto, foi bastante positivo, embora este os ‘Irmãos Fumière' seja praticamente uma estreia e conseguimos manter o público praticamente até ao fim. Ou seja, estiveram connosco, não nos largaram a mão." Inês Jesus: “Para nós é bastante ambicioso estar em França, apresentar ‘Irmãos Fumière' pela terceira vez no Festival de Aurillac. É super bonito porque os nossos espectáculos têm esta característica participativa, já o ‘Soul Trio' tem e agora ‘Irmãos Fumière também'. É super bonito ver este público que diz que sim, que vem sem medo, que confia nos artistas e que está connosco em cena. Acho que é o que nos alimenta também, de alguma maneira.” Filipe Maia: “O que eu queria dizer é que a liberdade do artista acaba onde começa a liberdade da produção e, neste caso, queria apenas salientar a importância de que se o festival vive do artista e da rua e do público, é muito importante dar condições para isso. É o que nós sentimos e que nos faltou muito. O festival quer dar muito às pessoas e ao público, mas depois peca também, pelo outro lado, de fornecer ferramentas importantes e básicas, até muitas vezes, para a boa performance do artista.” Marisa Freitas: “Acho que o conceito de Aurillac é bonito porque para entrar cá não há selecção, só há um limite e quando se chega a esse limite, fecham-se as candidaturas. Eu acho isso bonito, mas acho que depois toda a gente tem responsabilidades. O público tem responsabilidade. A produção tem responsabilidade e o artista tem responsabilidade. A responsabilidade do artista, por exemplo, no que nos aconteceu hoje, é deixar o espaço livre e limpo, em boas condições para a companhia que vem a seguir poder actuar. O espaço da produção, se calhar, é limitar: ‘Olha aqui nesta zona mais espectáculos de fogo porque deixam mais sujeira neste espaço, se calhar mais para bailarinos porque precisam do chão liso'. Pronto, esse tipo de atenção. Se calhar deixar alguém da produção a tomar conta desses espaços, por exemplo. E o público, nós estarmos a fazer uma peça e passar um grupo de adolescentes aos gritos com uma coluna só porque sim, também acho interessante haver um bocadinho esse respeito por parte do público, o que se calhar é mais difícil, mas acho que para um festival com os anos que tem Aurillac, era algo que já poderia existir.”

Como é actuar num mega-festival europeu de artes de rua, com mais de 700 espectáculos diários numa cidade de 26.000 habitantes que, em quatro dias, junta acima de 150 mil pessoas? As expectativas de encontrar produtores e programadores no Festival Internacional de Teatro de Rua de Aurillac, em França, são grandes, mas o desafio financeiro é imenso para a maior parte das 640 “companhias de passagem” que participam à margem do programa oficial. Foi o caso da companhia portuguesa “Seistopeia” que nos contou a sua aventura, expectativas e dissabores relativamente à participação no festival que terminou este sábado. RFI: De que falam os espectáculos que trouxeram a Aurillac? Vítor Rodrigues: “A primeira peça que trouxemos foi ‘Soul Trio', que é inspirado no ‘Soul Train', que era um programa dos anos 70, em que havia muitos bailarinos, um apresentador muito charmoso. Então, nós decidimos criar esta peça inspirada nesse programa em que os nossos personagens também são bailarinos e dizem-se os salvadores das festas e os salvadores da alma das festas. Eles vêm tentar trazer a alegria às ruas.” E depois vão deambular por elas… Vítor Rodrigues:“Exactamente porque não é um espectáculo, na verdade, é uma performance. A ideia desta performance não é que as pessoas párem a nossa beira para ver ali alguma coisa muito concreta. É só que se sintam ali energizadas, de alguma forma, e que batam um bocadinho o pezinho, dancem um bocadinho connosco, que sorriam um pouco. A segunda peça é ‘Os Irmãos Fumière'.” Marisa Freitas: “Chama-se ‘Irmãos Fumière', é inspirada nos irmãos Lumière e é uma peça inspirada no cinema mudo, em que se quer trazer aquelas memórias antigas do cinema, que também está muito próximo do teatro físico e, portanto, continua dentro da linguagem da Seistopeia, e é uma peça que traz animação e boa disposição ao público.” O facto de a apresentarem em França, na terra dos irmãos Lumière, traz algo especial? Marisa Freitas: “Ela é muito recente, é uma estreia internacional, é a primeira vez que estamos a fazê-la fora de Portugal e senti que o público mal nos viu reconheceu logo que éramos dessa altura do cinema mudo. Foi bastante positivo.” Inês Jesus: “Tivemos o apoio da GDA, que é uma fundação portuguesa que apoia diversos espectáculos e apoia desde a criação a circulação dos projectos internacionalmente. No nosso caso, o apoio foi para a criação, foi para podermos montar este espectáculo.” Como é estar no Festival Internacional de Teatro de Rua de Aurillac no meio de 640 “companhias de passagem”? Como é em termos de apoios? Como correu? Marisa Freitas: “Nós devemos começar por dizer que isto é um investimento nosso, actores e pessoas, nem sequer a companhia tem poder económico para financiar a viagem até cá. Portanto, é um esforço colectivo. Nós os quatro juntámos dinheiro, juntámo-nos e viemos. Em termos de apoio da organização, sentimos um bocado de abandono porque não há um espaço específico ou suficiente para o artista, por exemplo. Eles sabem que algumas companhias de passagem vêm com tenda e não há um espaço só para as companhias. As companhias acampam - e nós estamos a acampar - juntamente com o público. Depois é público que uns são mais diurnos, outros são mais nocturnos e levamos com os barulhos de todos eles. Os que acordam de manhã acordam-nos, os que vêem mais espectáculos à noite não nos deixam dormir. Faltam casas-de-banho nessa zona também para o público porque estamos à beira de duas pastilhas.” “Pastilles” que é o nome dos espaços de actuação… Marisa Freitas:“Sim. Exacto. As zonas de actuação são 'as pastilhas'. Há um descuido que eu sinto para com o artista e também para com o público. Há uma casa-de-banho num espaço onde há dois palcos e todas as manhãs acordamos com, pelo menos, 50 ou 100 pessoas à espera para ver um espectáculo.” O Vítor também se sente um pouco abandonado pelo festival? Vítor Rodrigues: “Sim, de certa forma. Uma coisa que me deixou um pouco chateado foi que nós temos que pagar um seguro de responsabilidade civil. Ou seja, eu sinto que, no fundo, em relação às companhias de passagem, o festival esquiva-se. Fazem um festival que se diz um festival com mais de 600 e tal companhias, mas não pagam essas 600 e tal companhias. São cerca de 20 as companhias que realmente são pagas totalmente. Portanto, eu sinto que eles vendem a ideia de que realmente vêm cá muitos produtores  e é verdade que vêm cá, há muitos produtores, mas também é verdade que são tantas companhias e o espaço não é assim tão bem organizado. Torna-se um bocado complicado para que realmente esses produtores consigam assistir a todos os espectáculos.” É um balde de água fria nas expectativas que vocês tinham? Vítor Rodrigues:“Sim, mas por outro lado, foi um investimento de nossa parte. Nós queríamos correr este risco também, de alguma maneira, porque queríamo-nos atirar aos lobos e é um espectáculo novo também, como é que este novo espectáculo funciona com um público estrangeiro… Foram várias coisas, sim. Não ficámos muito felizes com a recepção, por outro lado, também não estávamos à espera que fôssemos aqui recebidos como deuses, não é?” Inês Jesus: “Eu senti os mesmos dissabores. Partilho com eles o sentimento de abandono. Vejo que para a companhia é importante estarmos em França, é a primeira vez que a companhia vem a França e França é uma plataforma de arte grande, onde eu já vivi. Havia essa vontade de mostrar o nosso trabalho, fazê-lo chegar cá de alguma maneira. Vejo o lado positivo da oportunidade, mas…” Não vê os produtores? “Não vemos os produtores. E tivemos um problema com o nosso espaço porque o nosso espaço, que é concedido pelo festival, estava a ser usado por outros artistas que não estão programados. Então, o estado em que deixaram o sítio onde actuamos influencia a nossa intervenção no lugar e tivemos que readaptar o nosso espectáculo ao espaço. São questões que é importante serem discutidas, na minha opinião e na nossa opinião, com o festival e são coisas que queremos partilhar com eles e questionar.” E o público como vos tratou? Vítor Rodrigues: “O público tratou-nos muito bem. Nós sentimos que o público é muito generoso, muito receptivo. Realmente procuram coisas novas, procuram ver mais espectáculos, inclusivamente, contribuem no final, no ‘chapéu'. Eu senti que, nesse aspecto, foi bastante positivo, embora este os ‘Irmãos Fumière' seja praticamente uma estreia e conseguimos manter o público praticamente até ao fim. Ou seja, estiveram connosco, não nos largaram a mão." Inês Jesus: “Para nós é bastante ambicioso estar em França, apresentar ‘Irmãos Fumière' pela terceira vez no Festival de Aurillac. É super bonito porque os nossos espectáculos têm esta característica participativa, já o ‘Soul Trio' tem e agora ‘Irmãos Fumière também'. É super bonito ver este público que diz que sim, que vem sem medo, que confia nos artistas e que está connosco em cena. Acho que é o que nos alimenta também, de alguma maneira.” Filipe Maia: “O que eu queria dizer é que a liberdade do artista acaba onde começa a liberdade da produção e, neste caso, queria apenas salientar a importância de que se o festival vive do artista e da rua e do público, é muito importante dar condições para isso. É o que nós sentimos e que nos faltou muito. O festival quer dar muito às pessoas e ao público, mas depois peca também, pelo outro lado, de fornecer ferramentas importantes e básicas, até muitas vezes, para a boa performance do artista.” Marisa Freitas: “Acho que o conceito de Aurillac é bonito porque para entrar cá não há selecção, só há um limite e quando se chega a esse limite, fecham-se as candidaturas. Eu acho isso bonito, mas acho que depois toda a gente tem responsabilidades. O público tem responsabilidade. A produção tem responsabilidade e o artista tem responsabilidade. A responsabilidade do artista, por exemplo, no que nos aconteceu hoje, é deixar o espaço livre e limpo, em boas condições para a companhia que vem a seguir poder actuar. O espaço da produção, se calhar, é limitar: ‘Olha aqui nesta zona mais espectáculos de fogo porque deixam mais sujeira neste espaço, se calhar mais para bailarinos porque precisam do chão liso'. Pronto, esse tipo de atenção. Se calhar deixar alguém da produção a tomar conta desses espaços, por exemplo. E o público, nós estarmos a fazer uma peça e passar um grupo de adolescentes aos gritos com uma coluna só porque sim, também acho interessante haver um bocadinho esse respeito por parte do público, o que se calhar é mais difícil, mas acho que para um festival com os anos que tem Aurillac, era algo que já poderia existir.”

Chillout Classic - Tomasz Diakun tym Razem Koncert Live z Filharmonia Bałtycka - Gdańsk Zapraszam

Ez az epizód expedíció egy olyan vidékre, amely egyszerre tűnhet ismerősnek és nagyon idegennek a magyar utazó számára. Vagyis Lengyelországba. Mert hogy ebben az adásban P. Szathmáry István polonistával és grafikussal beszélgetek a Krakkó mellett királlyá koronázott Jézusról, feléledő szláv istenekről, nagy írokról és sötét gengszterekről, a Gyöngyhajú lányról, valamint arról, miért kopott meg ennyire az ezeréves lengyel-magyar barátság.

Reportaż ukazuje splecione losy protestujących Gruzinów i polskiej społeczności w Tbilisi. Na Alei Rustawelego tysiące obywateli domagają się demokracji i powrotu do rozmów z UE. Tuż obok, prof. Maria Filina walczy o przetrwanie polskiej kultury w Gruzji. W niewielkim lokalu działa wiązek Kulturalno-Oświatowy Polaków w Gruzji "Polonia" - duchowy dom wielu Polaków. To opowieść o odwadze, tożsamości i sile, która łączy ludzi ponad granicami. Reportaż powstał przy wsparciu Gdańskiego Stypendium Kulturalnego Fundusz Mobilności.

Co łączy Abstrakcyjny Rap, Gdańsk oraz Manchester United ?Odpowiedź na to pytanie usłyszycie w rozmowie z Korekcją Linii, czyli jedną z najciekawszych grup na polskiej scenie muzycznej.Po wydaniu najnowszego krążka zatytułowanegoZ WILCZEJ JAMY 2 trójmiejska grupa odwiedziła studio Radia LUZ, By porozmawiać z Kubą Bergańskim.

Od czego zacząć uprawiać aktywności ruchowe?Jak dobrze zaplanować trening?Co na talerzu pomaga, co szkodzi, a czego brakuje, gdy chcemy zadbać o kondycję i sylwetkę?Czy Polki i Polacy znają zasady żywienia i suplementacji oraz wiedzą o syndromie „ostatniej wieczerzy”?Dlaczego ponad połowa Polek i Polaków pomimo aktywności sportowych nie chudnie i nie czuje się lepiej?W najnowszym, jubileuszowym (50!

O podróżowaniu w świadomy sposób, odwiedzaniu znajomych miejsc i szukaniu nowych przygód, z naszymi gośćmi rozmawia Monika Szewczyk-Wittek.Karolina Jonderko i Maciej Moskwa odbyli setki podróży, podczas których zwiedzili dziesiątki państw. W naszej rozmowie zdradzają, skąd czerpią ciekawość świata i wyjaśniają, co właściwie oznacza być w podróży. Okazuje się, że sednem całej wyprawy jest sama droga do jej celu – to właśnie wtedy można doświadczyć gościnności ludzi, a także uciec od codziennej rutyny. Dla naszych rozmówców odkrywanie świata wiąże się przede wszystkim nauką radzenia sobie z trudnościami. Opowiadają o tym, jak planując każdą wyprawę, wcielają się w rolę logistyków – uważnie analizują każdą możliwą sytuację i rozważnie dobierają ekwipunek. Wyjaśniają, że podróżowanie to również nierzadko zderzenie stereotypów z rzeczywistością. Podczas gdy w wielu przypadkach media zniechęcają do wyjazdów do niektórych państw, od naszych rozmówców dowiadujemy się, jak serdeczna i pomocna okazać się może miejscowa ludność. Karolina i Maciej opowiadają o sytuacjach, w których ludzie wychodzą im naprzeciw z sercem na dłoni. Nie dzieje się to jednak samoistnie – świadomi bycia gośćmi w obcych krajach, przypominają, jak ważna jest wiedza na temat odwiedzanego miejsca oraz szacunek do miejscowej kultury. Czy tak doświadczeni podróżnicy marzą jeszcze o kolejnych podróżach? Okazuje się, że tak – wartościowa podróż może bowiem trwać parę miesięcy lub zaledwie parę minut. A jak już wiemy, to właśnie droga do celu taką ją czyni.Karolina JonderkoCórka górnika i nauczycielki muzyki. Członkini Agencji Napo Images. Absolwentka fotografii na wydziale operatorskim w Szkole Filmowej w Łodzi. Pierwsza ślązaczka która zdobyła nagrodę World Press Photo (2021). Laureatka wielu prestiżowych nagród m.in. Magnum & Ideas Tap Award, dzięki któremu odbyła staż w redakcji agencji Magnum Photos w Nowym Jorku. Swoje działania fotograficzne koncentruje na długoterminowych projektach. Większość z nich dotyka zjawiska straty i wiążących się z nią następstw - te zagadnienia odnajdziemy w cyklach “Autoportret z matką”, “Zaginieni”, “Reborn” i “Mała Polska”. Wychodząc od własnych doświadczeń, autorka rozszerza perspektywę o innych ludzi zmagających się z problemem straty - najbliższych, miejsca, tożsamości. W swojej pracy przykłada niezwykłą wagę do zbudowania osobistej więzi z bohaterami.Maciej Moskwa Dokumentalista, mieszka i pracuje w Gdańsku. Jest absolwentem Sopockich Szkół Fotografii. Zajmuje się fotoreportażem i długoterminowymi projektami fotograficznymi. Od 2011 wielokrotnie podróżował do Syrii, gdzie zajął się dokumentowaniem skutków konfliktu i rewolucji antyrządowej. Efektem tej pracy jest wydana wspólnie z Rafałem Grzenią, w 2016 roku, książka “Sura” oraz wydana w 2018 roku książka "Saraha". Od kilkunastu lat dokumentuje ludzi uwikłanych w dobrowolną oraz przymusową migrację. Moskwa jest założycielem kolektywu “Testigo Documentary”, powstałego w 2009 roku i skupiającego dokumentalistów zajmujących się tematami społecznymi, środowiskowymi i politycznymi. Ich celem jest uwypuklenie problemów, uważanych za ważne w lokalnych społecznościach, a będących jednocześnie mikrokosmosami większych globalnych problemów.Portret Maćka: Renata DąbrowskaPortret Karoliny: Paweł Łącznywww.fotopolis.pl/podcast

Almost didn't get this solo episode recorded. Been a rough week. But think I might get some relief after seeing a doctor here in Gdańsk. In this ep, I talk about a recent sauna experience—who I met there and why the interaction impacted me. One of them was a 19-year old from Ukraine. So I asked if she had any friends who'd been killed in the war. And what she told me is something I'll always remember. War is hell.

Aujourd'hui, nous vous invitons à découvrir un compagnon omniprésent, mais discret : celui sur lequel nous marchons, sur lequel nous bâtissons, que nous cultivons… Celui que nous foulons chaque jour, souvent avec mépris, sans lui accorder une seule pensée. Ce compagnon, c'est le sol, cette croûte terrestre qui, en réalité, est un véritable trésor multimillénaire ! (Rediffusion du 18/04/2025) Comment cultiver tout en restaurant la biodiversité des sols, de la faune et de la flore ? Comment développer un écosystème propice aux insectes, aux oiseaux, aux serpents, etc. ? En Méditerranée, cette question se pose plus que jamais, compte tenu des contraintes climatiques, très sèches, et des pratiques agricoles qui reposent largement sur la mécanisation et la chimie. En Grèce, la ferme pilote Southern Lights s'est transformée en forêt comestible... un changement survenu complètement par hasard (ou par chance !). Depuis, elle initie doucement, mais sûrement, une petite révolution culturelle. Reportage La forêt comestible en Grèce, par Caroline Lafargue. Avec un éclairage de Marc-André Sélosse, biologiste spécialisé en mycologie et professeur au Muséum d'Histoire naturelle, à l'Université de Gdańsk en Pologne et à celle de Kunming en Chine : Il étudie le sol de près depuis des années, notamment les interactions entre les champignons et les plantes et il a notamment publié le livre L'origine du monde, une histoire naturelle du sol à l'intention de ceux qui le piétinent (Actes Sud).  Musique diffusée pendant l'émission :  Raggasonic - Les riches Sandàlia de Prata - Roupa de tirar. À lire aussiLe vivant est LA solution

Aujourd'hui, nous vous invitons à découvrir un compagnon omniprésent, mais discret : celui sur lequel nous marchons, sur lequel nous bâtissons, que nous cultivons… Celui que nous foulons chaque jour, souvent avec mépris, sans lui accorder une seule pensée. Ce compagnon, c'est le sol, cette croûte terrestre qui, en réalité, est un véritable trésor multimillénaire ! (Rediffusion du 18/04/2025) Comment cultiver tout en restaurant la biodiversité des sols, de la faune et de la flore ? Comment développer un écosystème propice aux insectes, aux oiseaux, aux serpents, etc. ? En Méditerranée, cette question se pose plus que jamais, compte tenu des contraintes climatiques, très sèches, et des pratiques agricoles qui reposent largement sur la mécanisation et la chimie. En Grèce, la ferme pilote Southern Lights s'est transformée en forêt comestible... un changement survenu complètement par hasard (ou par chance !). Depuis, elle initie doucement, mais sûrement, une petite révolution culturelle. Reportage La forêt comestible en Grèce, par Caroline Lafargue. Avec un éclairage de Marc-André Sélosse, biologiste spécialisé en mycologie et professeur au Muséum d'Histoire naturelle, à l'Université de Gdańsk en Pologne et à celle de Kunming en Chine : Il étudie le sol de près depuis des années, notamment les interactions entre les champignons et les plantes et il a notamment publié le livre L'origine du monde, une histoire naturelle du sol à l'intention de ceux qui le piétinent (Actes Sud).  Musique diffusée pendant l'émission :  Raggasonic - Les riches Sandàlia de Prata - Roupa de tirar. À lire aussiLe vivant est LA solution

Gościem Ukrytych Pragnień Kamila Wróblewskiego jest Leon Krześniak - muzyk, producent, gitarzysta i współautor piosenek m.in. Mroza czy Wiktora Dyduły. O jego drodze od pierwszej gitary w wieku 12 lat, przez Akademię Muzyczną w Gdańsku i występ w The Voice of Poland, aż po pracę nad radiowymi hitami. Leon dzieli się kulisami produkcji, zdradza, czym jest dla niego “letniaczek” i co musi mieć piosenka, żeby stała się radiowa. Jest też o Zalii, masterclassach i… parówkach.

Rozmowa ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Iwony Wierzbickiej⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ @wierzbicka_zdrowie40plus z dr Kajetanem Kociszewskim @dr_kociszewski – chirurgiem plastycznym, który bez ogródek i z pełnym profesjonalizmem odpowiada na pytania, które nurtują wiele kobiet po 40-tce.Czy chirurgia plastyczna naprawdę odmładza? Czy liposukcja to sposób na odchudzanie? Co lepiej – zabieg medycyny estetycznej czy konkretna operacja? I czy da się starzeć „z godnością”, a jednocześnie dobrze czuć się w swoim ciele?Rozmawiamy o procesach starzenia – dlaczego ciało opada, co wpływa na wiotkość skóry i co można z tym zrobić. Dr Kociszewski tłumaczy m.in. kiedy warto rozważyć lifting twarzy, plastykę brzucha, liposukcję przy lipodemii czy transfer własnej tkanki tłuszczowej. Poruszamy też temat „pelikanów”, obwisłych pośladków, piersi, tłuszczu na udach, podwójnego podbródka i kącików ust, które nagle zaczynają opadać.Nie zabrakło również konkretów o bliznach, efektach operacji (i jak długo się utrzymują), a także – co warto zrobić, a co lepiej sobie odpuścić, jeśli chcemy uzyskać realny efekt, a nie tylko wydać pieniądze.Dr Kociszewski dzieli się swoją ogromną wiedzą i praktyką – bez lukru i fałszywych obietnic. To rozmowa dla każdej kobiety, która rozważa poprawę wyglądu, ale chce podjąć decyzję świadomie, z myślą o zdrowiu, estetyce i długofalowym efekcie.

In this short solo episode from the Baltic coast, I talk more about Gdańsk. This is where World War II started. Then, half-a-century later, was the first domino to fall before the collapse of the Soviet Union. I also talk about the city's Catholic roots, the street scenes during the Saint Dominic festival, and how much the place has changed through the years.I also talk about US media & government. For example, the recent revelations from the Russia Collusion Hoax. Unfortunately, the corporate media can't cover the biggest political scandal in American history because they're complicit. Which means many of our boomer friends & family who were duped will remain that way. But it's always been easier to convince someone of a lie than to convince them they've been lied to. And speaking of dominos falling, I wonder whether we'll soon find out what COVID & Climate Change were all about?There's also my Ryne Sandberg memories and some Gurwinder.

Czym jest miejskie przewodnictwo, kiedy nie uprawiają go zawodowe przewodniczki i przewodnicy, lecz osoby mieszkające w danej dzielnicy – z pasji, potrzeby dzielenia się i chęci budowania wspólnoty? W najnowszym odcinku podcastu EPALE rozmawiamy o dwóch wyjątkowych projektach realizowanych przez Instytut Kultury Miejskiej w Gdańsku: „Lokalni Przewodnicy i Przewodniczki” oraz „Metropolitanka”. Ambasador EPALE Bartek Lis rozmawia z Kamilą Piechurą i Agnieszką Salamądry – edukatorkami pracującymi w IKM, które opowiadają o edukacyjnym potencjale miejskich spacerów, o lokalnych tożsamościach i o tym, dlaczego dorosłe osoby – niebędące zawodowymi przewodnikami i przewodniczkami – angażują swój czas w amatorskie oprowadzanie mieszkanek, mieszkańców oraz turystek i turystów. Szczególną uwagę poświęcają „Metropolitance” – projektowi herstorycznemu, który poprzez spacery śladami kobiet wydobywa z miejskiej pamięci biografie zapomniane, niedocenione, a ważne. Kamila Piechura - filolożka polska, teatrolożka. Ukończyła studia na Uniwersytecie Wrocławskim i Uniwersytecie Gdańskim. W Instytucie Kultury Miejskiej pracuje jako specjalistka do spraw projektów edukacyjnych i społecznych. Koordynuje działania projektu Lokalnych Przewodników i Przewodniczek oraz działania teatralne dla młodzieży. Agnieszka Salamądry - Absolwentka Zarządzania Instytucjami Artystycznymi na Uniwersytecie Gdańskim oraz Lart Studio w Krakowie. Na co dzień, w Instytucie Kultury Miejskiej koordynuje działania skierowane do młodzieży oraz projekt herstoryczny Metropolitanka. dr Bartek Lis – socjolog, badacz społeczny, animator kultury, edukator. Kierownik Działu Badań i Rozwoju w Instytucie Kultury Miejskiej w Gdańsku. W latach 2017-2024 związany z Centrum Kultury Zamek, jako kurator, badacz i animator. Wcześniej (2012-2017) kurator projektów społecznych w Muzeum Współczesnym Wrocław. Od 2012 roku stały współpracownik Towarzystwa Inicjatyw Twórczych "ę". Obszary specjalizacji: włączanie społeczne, studia o niepełnosprawnościach, senioralna "zależność", rozwój publiczności, edukacja obywatelska, sztuka jako narzędzie animacji spolecznej, gender, queer oraz crip studies. Ambasador EPALE.

Email comments or guest ideas (to reply, include your email address)This episode dives deep into Australia's position as an emerging leader in the green hydrogen market, exploring both the immense potential and current challenges facing the industry. Nick Smith, a leading expert, shares insights from his unique perspective spanning corporate, government, and advisory roles, discussing major projects like the 1.8 million tonne Murchison Green Hydrogen Project in Western Australia and the infrastructure developments reshaping the sector. The conversation covers critical topics including cost reduction strategies, safety considerations, financing models, and the shift from export-focused to domestic market applications. With China controlling 80% of global green hydrogen installations and Australia navigating boom-bust cycles, this episode provides a pragmatic assessment of where the industry stands and realistic expectations for the next two decades.ABOUT NICK. Nick is the Managing Director of Global Decarbonisation Advisory (GDA), bringing together people, projects and capital to accelerate decarbonisation across the energy, mineral processing and hard to abate industrial sectors. Nick is the current President of the International Association for Hydrogen Safety (HySafe), is a member of the International Hydrogen and Fuel Cell Association's Technical Committee and is a member of the Clean Energy Transition Advisory Committee at the Australia Japan Business Co-operation Committee. Nick has extensive experience as an executive and non-executive director predominantly in Australia and is recognised for delivering world leadership in decarbonisation across the energy sector and mineral extraction and processing sector in Australia. Prior to commencing GDA, Nick held a range of senior executive and leadership roles across the government, gas, and construction materials sectors delivering strategy, policy and commercial advice along with full accountability for business performance and profitability.Nick holds a Masters degree in Business Administration, is a graduate of the Australian Institute of Company Directors and a Fellow of the Australian Institute of Energy.FEEDBACK: Email Host | HOST, PRODUCTION, ARTWORK: Joseph Jacobelli | MUSIC: Ep0-29 The Open Goldberg Variations, Kimiko Ishizaka Ep30-50 Orchestra Gli Armonici – Tomaso Albinoni, Op.07, Concerto 04 per archi in Sol - III. Allegro. | Ep51 – Brandenburg Concerto No. 4 in G, Movement I (Allegro), BWV 1049 Kevin MacLeod. Licensed under Creative Commons: By Attribution 4.0 License

W tym odcinku porozmawiamy o największym festiwalu kina gatunkowego w Polsce - Octopus Film Festival w Gdańsku ! Kolejny raz mamy wielki zaszczyt i przyjemność objąć to wyjątkowe wydarzenie patronatem medialnym. Tydzień oglądania wyjątkowych filmów w nietuzinkowych lokalizacjach !A co dokładnie? - zapraszamy do posłuchania o tym niezwykłym tygodniu w Gdańsku! Bilety i wszystkie informacje znajdziecie tutaj:https://octopusfilmfestival.comZasubskrybuj I OCEŃ NAS NA Spotify lub Apple Podcasts - żeby być na bieżąco i wesprzeć nasz kanał. - będziemy wdzięczni Chcielibyśmy również podziękować naszym Patronom i subskrybentom Premium na Spotify! To dzięki Wam możemy sie rozwijać - dziękujemy za Wasze wsparcie! W szczególności - Bartosz Pela, Ania Grochowska, Mateusz Antoniak, Paweł Jarosz, Mateusz Cyra, Ryszard Gawroński, Justyna JS, Piotr Krzemień. Jesteście wspaniali ! Jeżeli chcecie nas wesprzeć zapraszamy na naszego Patronite'ahttps://patronite.pl/tenpodcastfilmowyZapraszamy do słuchania. Jeśli chcecie się z nami skon

To opowieść o Alojzym Lysce, synu żołnierza, który zginął w niemieckim mundurze podczas II wojny światowej. Przez lata ta historia była przemilczana, wstydliwa, trudna i wyparta. Dziś pan Alojzy próbuje przywrócić ojcu miejsce w historii. Nie po to, by go wybielić, ale by zrozumieć. Bo historia nie zawsze jest czarno-biała. Czy jesteśmy gotowi zmierzyć się z losem tysięcy mieszkańców Pomorza i Śląska, wcielanych do Wehrmachtu jako formalni Niemcy? Wystawa "Nasi chłopcy. Mieszkańcy Pomorza Gdańskiego w Armii III Rzeszy " prezentowana w Gdańsku wywołała burzę. Czy to kolejna odsłona sporu o pamięć, czy początek rozmowy o złożonej tożsamości pogranicza?

In this episode, I check in from Gdańsk, a city in northern Poland on the Baltic coast. I talk about what it's been like exploring this part of the world—how Gdańsk surprised me with its charm, walkability, and its history. World War II started here. And unlike Kraków or Warsaw, it has beaches! And fewer tourists.I also talk about something I've been thinking about a lot lately: optimal experience and how we use our time.From Estonia's efficiency to my own efforts to build better focus in Poland, I get into why flow state matters—especially in a world full of distractions.This one's part travel journal, part reminder to slow down and use time like it counts. Because it does.There's investing talk too. And a bit on strip clubs and some Epstein theories.

Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio. W najnowszym odcinku podkastu Raport Międzynarodowy Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz rozmawiają o zmianie polityki USA wobec Ukrainy i zapowiedzi dostaw broni dla Kijowa przez Donalda Trumpa kupionej za pieniądze europejskie. Dziennikarze zastanawiają się kto zapłaci za tę broń i czy powinna w ten plan włączyć się Polska. Rozważają również na ile zmiana polityki USA jest trwała. Dziennikarze analizują również rekonstrukcję ukraińskiego rządu i powołanie w miejsce Denysa Szmyhala nowej premier Julii Swyrydenko. Kim jest Swyrydenko? Jaką ma spełnić rolę? Jakie znaczenie mają jej powiązania i lojalność wobec szefa biura prezydenta Wołodymyra Zełenskiego Andrija Jermaka? Jurasz i Parafianowicz omawiają kandydatury na nowych ministrów. Kolejnym wątkiem ukraińskim jest analiza sytuacji na froncie. Dziennikarze omawiają jakie znaczenie dla wojny będzie miało rosyjskie przekroczenie granic obwodu dniepropietrowskiego. I czy na tym etapie wojny rozmowy o bombardowaniu Moskwy i Petersburga amerykańskimi pociskami w ogóle ma sens. W dalszej części podkastu dyskutują o polityce bliskowschodniej i pomyśle zbudowania w Rafah obozu dla Palstyńczyków. Czy ten obóz będzie – jak przekonuje były premier Ehud Olmert – obozem koncentracyjnym? Przechodząc do polityki historycznej Jurasz i Parafianowicz zastanawiają się nad znaczeniem negacjonizmu promowanego przez Grzegorza Brauna. Ale też nad kontrowersyjną wystawą w Gdańsku poświęconą służbie w niemieckiej armii w okresie II wojny światowej mieszkańców Pomorza i Kaszub.

Blood Sweat & Gear 308 Coaches Skip Hill, Andrew Berry, Scott McNally 0:00 Show Sponsors 0:45 Skip is about ready to compete 4:00 Low Dose Tren 8:00 Anxiety and Tren 11:30 Example of a no tren cycle 13:00 Combining Tren & Nandrolone 17:00 Example 2 of no tren cycle 20:00 Adding what to Nandrolone 22:40 Nandrolone Only Cycles 28:30 Female Nandrolone Only 38:00 Measure by Actual Hormone or Hormone + Ester 43:45 Stocking Up On Gear 45:00 When to add anadrol to Test/EQ 46:30 5 Amino M1Q 48:20 First Time Insulin Protocol 51:30 Site Specific Growth with Insulin? 54:30 Cost Of Labs Increasing Nationwide? 56:20 Testosterone for recovery in older gentleman 1:00:20 GDA pre cardio? 1:03:45 BPC157 in Peak Week

2025-06-15 lecture in Gdańsk / wykład w Gdańsku by Krishna Kshetra Swami

Where in the world am I? Eurail Travel planning   Hi there, I'm Dr. Mary Travelbest. I'm in San Diego now, sharing my best travel ideas and working on another book for you to enjoy: 5 Steps to Solo Travel, Part C. I'm about to launch on a 90-day trip around the world.   Listener Story Spotlight I want to tell you about a listener named Kristen. Kristen loves to travel. She recently received a Fullbright Scholarship and took a trip with her husband and sons to a foreign country, Portugal, for several months. She's full of great travel ideas and will be helpful as I continue to travel and make my adventures more mobile. She's encouraging me to keep going in my travels and is a professor in Southern California. Quick fire FAQ: The FAQ for today is:  Do you find that air travel dries your sinuses? Do you get dry and scratchy throats afterward? Yes, it happens. Let's talk about how to rid yourself of this in advance.    How to avoid the dryness of airline flights? The answer:   My solution is Saline Nasal Spray. I bought the 1.5-oz size for $4.00, which will last my entire trip. Before you get dry sinuses, squirt some in each nostril and then relax as it goes to work. What are the ingredients? Water, sodium chloride, disodium phosphate, benzyl alcohol, sodium phosphate, and benzalkonium chloride. Water and salt. There are three ways to use it: Squeeze twice in each nostril, and it delivers a spray, a stream, and a drop upside down. Take your pick. 60-second confidence challenge   Advice for Active Seniors :  “There is no shame in prioritizing and slowing down vs. overdoing. Most injuries happen when people are rushing. “Go slower, arrive sooner” is a helpful mantra.”  (Ellen McCabe) If you like today's Confidence Challenge, Chapter 2 of my book dives deeper buy it on Amazon or https://www.5stepstosolotravel.com   See Book A for addressing all of these items.   Today's destination is Eurail Travel Planning I said: You are traveling in Europe in the Summer of 2025. You arrive in Athens, Greece, then go to Krakow, Warsaw, Poland, Estonia, Finland, Sweden, Norway, and Denmark, and end in Edinburgh, Scotland, where you leave the EU. You will travel for five weeks. How many days will you want to use the Eurail pass for trains and ferries? Plan the trip, including seat fees and senior discounts with these countries, and suggest other places that would be a good stopping point or worth seeing. I am a solo woman in my prime. Include a mention of the low-cost airlines that I should take when not on the train or ferry.   Answer:   1  Where a Eurail day genuinely saves you money Below is every leg: (a) scenic or pricey at full fare and (b) covered or discounted by the pass if the trip is a low-fare train, like under $10.regional hop, we skip the past day and just pay cash—why burn powder you might need later?    1  Day 3 Athens → Kalabaka  €3 IC seat  Sunset over Meteora cliffs—worth the four-hour train.  2  Day 5 Kalabaka → Thessaloníki  free (regional) No supplement, but one more travel day.  3  Day 9 Krakow → Oświęcim (return) free (regional) Auschwitz day trip; counts once.  4  Day 11 Krakow → Warsaw (EIP)  ~PLN 35 ≈ €8  High‑speed, mandatory seat.  5  Day 13 Warsaw → Gdańsk or Toruń (optional)  PLN 3 ≈ €0.70 Use if you “dive” north.  6  Day 16 Tallinn → Helsinki ferry  deck = free; cabin = ‑20 %  Tallink Silja It counts oas ne travel day.  7  Day 17 Helsinki → Tampere & back  €0–€6 VR seat  Eurail Pendolino; book in app.  8  Day 19 Helsinki o/night ferry → Stockholm  deck = free; cabin –20 % Same Tallink perk.  9  Day 21 Stockholm → Uppsala (return)  €0 (regional) Same‑day out‑and‑back.  10  Day 22 Stockholm → Gothenburg  ≈ €7 SJ seat  Eurail Community 3 h X2000.  11  Day 23 Gothenburg → Oslo  free No reservations.  12  Day 25 Oslo → Bergen  ≈ NOK 50 ≈ €4 seat Bergensbanen panorama.  13  Day 26 Bergen → Flåm train + Nærøyfjord boat  boat covered A rail‑and‑fjord combo.  14  Day 30 Copenhagen → Roskilde day‑trip  ≈ €9 seat  Eurail Vikings have & an easy return.  15  Day 32 Edinburgh → Inverness  £0–£5 seat UK still in the Eurail network.   * Fees are 2ᵈ ‑class, summer 2025 published rates.   Total Eurail travel days = 15 – the cap of the 15‑days‑in‑2‑months Senior Global Pass  2  What about the long, awkward gaps? Why wrestle with two‑day rail marathons when a 90‑minute hop costs less than your hostel?   Segment Suggested airline(s) Typical July fare if bought 3 mo ahead Thessaloníki ✈ Krakow Ryanair, Aegean €55–€85 Warsaw ✈ Tallinn airBaltic, LOT, Ryanair €45–€90 Bergen ✈ Copenhagen Norwegian, SAS €65–€110 Copenhagen ✈ Edinburgh easyJet, Ryanair, Norwegian €40–€80   Question: could you train Thessaloníki→Krakow via Budapest? Yes—but it burns 2‑3 pass days plus €30‑€45 in night‑train supplements. The low‑cost flight is simply cheaper and quicker.   3  Five‑week skeleton itinerary   Week Base & ideas Safety‑first extras for a 65‑yr‑old solo traveler  1 Athens 3 d – dawn Acropolis, Plaka food walk → train to Meteora 2 d (monastery sunsets) → Thessaloníki 2 d for Byzantine walls & waterfront. Central hotels near Syntagma & Aristotelous squares; use the eat taxi app after dark.  2 Fly to Krakow 3 d (+ Auschwitz) → Warsaw 2 d → optional day to Toruń or Gdańsk. Women‑only dorms at Greg & Tom (Krakow) and OkiDoki (Warsaw); trains arrive before dusk.  3 Fly to Tallinn 2 d → ferry to Helsinki 3 d with day‑trip to Tampere—Telliskivi creative city, Suomenlinna flat walks; Bolt taxis for late returns.  4 Night ferry to Stockholm 3 d (+ Uppsala) → train to Gothenburg 2 d → rail to Oslo 2 d. Stockholm hostel “City Backpackers” has curtained bunks; carry Rail Planner live‑trip link to share location.  5 Oslo‑Bergen rail & fjords 3 d → Fly to Copenhagen 3 d (+ Roskilde) → Fly to Edinburgh; finish with Highlands loop 4 d (Inverness, Aviemore hikes) before departure. Fjord cruise boats have good handrails; Scottish B&Bs offer single rooms beside stations.   4  Is the pass still worth it? That's $200-250 saved, plus the flexibility to reroute if wildfires, strikes, or your whims intervene.   5  Quick checklist before you lock it in Buy the Senior Global Pass (15 days/2 months) before prices rise.   Book the four trains with limited seats (EIP Poland, X2000 Sweden, Bergensbanen, Copenhagen reservations) as soon as reservations open—usually 60–90 days in advance.   Use the Rail Planner app to activate travel days on the morning you board; keep two blanks until the very end in case you shuffle plans.   Flights: watch Friday flash sales on Ryanair/Norwegian; they routinely drop

morning lecture / poranny wykład Gdańsk/Banino 2025-06-15

Koncertowali w niej Zbigniew Namysłowski i Helge Schneider. To tu odbywają się jazzowe karuzele i koncerty bluesowe, spektakle teatralne i seanse kinowe. Od 25 lat restauracja Gdańska w Oberhausen to wyspa wolności i nieoficjalna ambasada Polski w Niemczech. W podcaście Tomasza Kyci Gdańską "od kuchni" przedstawiają jej założyciele Maria i Czesław Gołębiewscy. Kontakt: cosmopopolsku@rbb-online.de Homepage: cosmopopolsku.de Facebook: www.facebook.com/cosmopopolsku Von Thomas Kycia.

Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio. W najnowszym odcinku podcastu Raport Międzynarodowy Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz komentują doniesienia szefa niemieckiego wywiadu, wedle którego cele Rosji nie ograniczają się do podbicia Ukrainy. Moskwa chce cofnięcia NATO do granic z lat 90. Oznaczałoby to, że tak naprawdę Putin chciałby, żeby na przykład Polska przestała być częścią Zachodu. Zbigniew Parafianowicz powyższe komentuje z niepokojem, stwierdzając, że rosyjskie cele są śmiało i bardzo szeroko zakrojone. Witold Jurasz kontruje, że Rosji może snuć ambitne marzenia, jednak rzecz w tym, że niewiele z tego wynika. NATO od czasu agresji rosyjskiej wzmacnia, a nie osłabia, swój potencjał na wschodniej flance. Należy przyjąć do wiadomości, że Rosja jest wrogiem, ale nie należy się jej przesadnie obawiać.   W podcaście wyjątkowo dużo uwagi poświęcono sprawom krajowym. Witold Jurasz i Zbigniew Parafianowicz zastanawiają się nad przyczynami zwycięstwa Karola Nawrockiego. Pierwszy z prowadzących stwierdza, że biorąc pod uwagę brak refleksji po liberalnej stronie w kwestii przyczyn porażki Rafała Trzaskowskiego, w Raporcie Międzynarodowym trzeba będzie poświęcić więcej miejsca pomysłom na politykę zagraniczną Konfederacji. Jeśli nic się nie zmieni, partia Sławomira Mentzena za dwa lata będzie współrządzić Polską.   Kontynuując wątki krajowe, Witold Jurasz odnotowuje doniesienia Tygodnika Solidarność, który w tytule alarmuje o niemieckiej policji patrolującej ulice Gdańska. W samym zaś tekście wyjaśnia, że chodzi o dwie kadetki, które w ramach szkolenia odbywanego w Polsce będą wspólnie z polskimi policjantami brały udział w patrolach. Witold Jurasz stwierdza, że jest to kolejny przykład histerycznej antyniemieckiej paranoi polskiej prawicy.    Przy tej okazji mowa jest też o skandalu w ambasadzie w Berlinie. W tym punkcie Witold Jurasz stwierdza, że niestety krytycy mają trochę racji, bo polska placówka w Niemczech w istocie na kontrowersyjne słowa nagrodzonej w czasie forum polsko-niemieckiego reżyserki Elwiry Niewiery zareagowała w sposób niewystarczający. Laureatka miała powiedzieć, że wygrana prezydenta elekta nie byłaby możliwa bez wsparcia rosyjskiej propagandy.   W dalszej części podcastu Zbigniew Parafianowicz i Witold Jurasz dyskutują na temat sankcji nałożonych przez Wielką Brytanię, Kanadę, Australię, Nową Zelandię na dwóch izraelskich ministrów i stwierdzają, że niestety, ale Izrael przekracza wszelkie granice. Nie da się już dłużej usprawiedliwiać jego działań atakiem Hamasu. Witold Jurasz przytacza słowa ambasadora Stanów Zjednoczonych w Izraelu, który mówi, że państwa muzułmańskie powinny oddać trochę swojego terytorium, by stworzyć państwo palestyńskie. Konstatuje, że w ten sposób ambasador USA tak naprawdę poparł czystkę etniczną.   Mowa jest też o zintensyfikowanych rosyjskich atakach na ukraińskie miasta oraz o wyroku Trybunału Konstytucyjnego w sprawie Zielonego Ładu. Środowisko PiS ogłaszając triumf nad Zielonym Ładem, zapomina dodać, że to właśnie ono na Zielony Ład wyraziło zgodę. Robiąc szybką wycieczkę na inny kontynent, poruszona zostaje też kwestia zamieszek w Kalifornii. Donald Trump, wysyłając Gwardię Narodową do pełnienia misji policyjnych na zachodnim wybrzeżu, w istocie pokazuje swoje niezbyt ciekawe oblicze. Prowadzący odnotowują też rosnącą ucieczkę kapitału ze Stanów Zjednoczonych i zastanawiają się, czym się Polska różni od Rumunii. Przy okazji dociekając, skąd u Polaków tak protekcjonalny i czasem pozbawiony szacunku stosunek do Rumunów. 

Jeff 'Chalkx' Fox and Daniel 'Gumby' Vreeland are back in your earholes with their KSW 107 betting guide! Polish MMA promotion Konfrontacja Sztuk Walki hosts a big arena show this Saturday in Gdańsk, Poland, and the boys have your preview. Two title fights at the top of the card, plenty of difficult names for Jeff to try to pronounce, and lots of winning plays from Gumby - this episode has it all! Listen in and tag along!Time Stamps:0:00 - Intro4:01 - Roman Szymański vs Kacper Formela8:06 - Damian Piwowarczyk vs Cedric Lushima12:07 - Wiktor Zalewski vs Mateusz Pawlik14:58 - Sebastian Przybysz vs Oleksii Polischuck21:42 - Phil De Fries vs Arkadiusz Wrzosek Exclusive SGPN Bonuses And Linkshttp://linktr.ee/sportsgamblingpodcastFollow The Sports Gambling Podcast X/Twitter - https://x.com/GamblingPodcastInstagram - https://www.instagram.com/sportsgamblingpodcastTikTok - https://www.tiktok.com/@gamblingpodcastFacebook - http://www.facebook.com/sportsgamblingpodcastFollow The Sports Gambling Podcast HostsSean Green - http://www.twitter.com/seantgreenRyan Kramer - http://www.twitter.com/kramercentricGambling problem? Call 1-800-GAMBLER CO, DC, IL, IN, LA, MD, MS, NJ, OH, PA, TN, VA, WV, WY Call 877-8-HOPENY or text HOPENY (467369) (NY) Call 1-800-327-5050 (MA)21+ to wager. Please Gamble Responsibly. Call 1-800-NEXT-STEP (AZ), 1-800-522-4700 (KS, NV), 1-800 BETS-OFF (IA), 1-800-270-7117 for confidential help (MI)

Jeff 'Chalkx' Fox and Daniel 'Gumby' Vreeland are back in your earholes with their KSW 107 betting guide! Polish MMA promotion Konfrontacja Sztuk Walki hosts a big arena show this Saturday in Gdańsk, Poland, and the boys have your preview. Two title fights at the top of the card, plenty of difficult names for Jeff to try to pronounce, and lots of winning plays from Gumby - this episode has it all! Listen in and tag along! Time Stamps:0:00 - Intro4:01 - Roman Szymański vs Kacper Formela8:06 - Damian Piwowarczyk vs Cedric Lushima12:07 - Wiktor Zalewski vs Mateusz Pawlik14:58 - Sebastian Przybysz vs Oleksii Polischuck21:42 - Phil De Fries vs Arkadiusz Wrzosek Exclusive SGPN Bonuses And Linkshttp://linktr.ee/sportsgamblingpodcastFollow The Sports Gambling Podcast X/Twitter - https://x.com/GamblingPodcastInstagram - https://www.instagram.com/sportsgamblingpodcastTikTok - https://www.tiktok.com/@gamblingpodcastFacebook - http://www.facebook.com/sportsgamblingpodcastFOLLOW The Hosts On Social MediaJeff Fox - http://www.twitter.com/jefffoxwriterDaniel Vreeland - http://www.twitter.com/gumbyvreelandShow - http://www.twitter.com/sgpnmmaGambling problem? Call 1-800-GAMBLER CO, DC, IL, IN, LA, MD, MS, NJ, OH, PA, TN, VA, WV, WY Call 877-8-HOPENY or text HOPENY (467369) (NY) Call 1-800-327-5050 (MA)21+ to wager. Please Gamble Responsibly. Call 1-800-NEXT-STEP (AZ), 1-800-522-4700 (KS, NV), 1-800 BETS-OFF (IA), 1-800-270-7117 for confidential help (MI)

W tym odcinku „Stacji Zmiana” zanurzamy się w inspirującą historię Artura Brzozowskiego. Artur opowiada o swojej drodze do pomagania – od pierwszych kroków w wolontariacie, przez koordynację projektu „Gdańsk Pomaga”, aż po uruchomienie centrum pomocy we współpracy z ONZ. Usłyszycie, jak wyglądało budowanie od zera tak ogromnego przedsięwzięcia, zarządzanie nim oraz kształtowanie zespołu, który stawił czoła bezprecedensowym wyzwaniom. Rozmawiamy o sile współpracy w projektach społecznych, o tym, jak umiejętności społeczne pomogły Arturowi nawiązywać kluczowe kontakty, oraz o osobistych doświadczeniach związanych z niesieniem pomocy ludziom w najtrudniejszych chwilach. Artur dzieli się poruszającymi historiami, które pokazują indywidualne podejście do wsparcia i wagę słuchania potrzeb innych. Nie brakuje też trudnych tematów – poruszamy kwestię wypalenia zawodowego wśród społeczników i tego, jak kluczowe jest dbanie o siebie i szukanie pomocy. Artur dzieli się również swoimi wnioskami wyniesionymi z trzech lat intensywnej pracy: o odporności i sensie nieprzywiązywania się do rzeczy materialnych. Ta rozmowa to esencja tego, że „coś się kończy, coś się zaczyna i na pewno się zmienia”. Posłuchajcie o pasji, determinacji i niezwykłej ludzkiej wrażliwości, która napędza Artura Brzozowskiego. Myślę, że ten chłopak daleko poleci. Rozdziały: • 00:00 – Wypalenie zawodowe i równowaga • 02:58 – Otwarcie i zamknięcie • 06:02 – Motywacja do działania społecznego • 09:10 – Organizacja pomocy dla uchodźców • 11:56 – Centrum Społeczności i jego działania • 17:49 – Znajomości i współpraca • 20:01 – Rozwój umiejętności społecznych • 22:04 – Ludzie w kryzysie • 26:20 – Przywiązanie do rzeczy • 30:09 – Mądra pomoc • 33:33 – Zamknięcie centrum i nowe wyzwania • 34:41 – Nauka i doświadczenia • 37:28 – Wyzwania i sukcesy • 39:02 – Zarządzanie finansami i budżetem • 42:09 – Budowanie zespołu • 46:53 – Pasja i zaangażowanie w NGO • 49:09 – Podsumowanie i odpoczynek Możesz wesprzeć mnie, jako twórczynię internetową. Postaw mi kawę: https://buycoffee.to/stacjazmiana SUBSKRYBUJ MÓJ NEWSLETTER: https://substack.com/@kmichalo Posłuchaj też o dobrym życiu: https://stacjazmiana.pl/ktipy/ktip-jak-miec-dobre-zycie-cz-1/ Kliknij w opowieść o jednej walizce: https://stacjazmiana.pl/episodes/jedna-walizka-julia-kharytoniuk/ Kilka ważnych myśli z rozmowy z Arturem: Wypalenie zawodowe jest realnym problemem. Równowaga między pracą a życiem osobistym jest kluczowa. Pomoc innym daje sens życiu. Organizacja pomocy wymaga zaangażowania i planowania. Integracja uchodźców jest ważnym zadaniem. Dobre relacje z zespołem są kluczowe w organizacji. Każdy może przyczynić się do zmiany w swoim otoczeniu. Umiejętności społeczne można rozwijać jak sprawność fizyczną. Przywiązanie do rzeczy może prowadzić do lęku. Słuchanie potrzeb ludzi jest podstawą skutecznej pomocy. W tej niezwykle szczerej rozmowie dowiesz się: • Jak to jest otwierać tak duże projekty i dlaczego zamykanie ich jest o wiele trudniejsze. • Co napędzało Artura do działania i jak udźwignął ogrom odpowiedzialności. • Z jakimi wyzwaniami ludzkiego cierpienia musiał się zmierzyć i jak to wpłynęło na jego perspektywę. • Dlaczego work-life balance jest kluczowy, zwłaszcza dla osób angażujących się społecznie, i jak ważna jest umiejętność sięgania po pomoc. • Dlaczego „mądre pomaganie” oznacza przede wszystkim słuchanie drugiego człowieka. Ta rozmowa to nie tylko opowieść o organizowaniu pomocy, ale także opowieść o osobistej transformacji, radzeniu sobie z wypaleniem i znajdowaniu siły w relacjach z innymi. To rozmowa o odwadze, empatii i o tym, że nawet z gruzów chaosu można budować przyszłość. Posłuchajcie, jak Artur Brzozowski „zbawiając świat” nauczył się dbać o siebie, bo coś się otwiera i coś się zamyka, a każda zmiana niesie ze sobą życiowe lekcje.

Zapisz się na nagranie podcastu Techstorie na żywo - https://forms.gle/XjuPCna2TepVjdgP7 Nad polskimi szkołami unosi się widmo. Widmo braku nauczycieli. W całym kraju wakaty sięgają nawet 50 tysięcy osób. Ale nie jesteśmy wyjątkiem – podobny kryzys dotyka niemal całą Europę oraz kolejne starzejące się społeczeństwa na świecie. Czy ratunkiem mogą być technologie na czele ze sztuczną inteligencją? Na pewno wiele państw, wiele instytucji i wiele szkół wierzy w taką wizję i stara się ją na różne sposoby realizować. Dlatego zapraszamy w podróż od Korei Południowej przez Indie po Stany Zjednoczone by przyjrzeć się temu kto i jak sięga po AI jako wielkiego wychowawcę przyszłych pokoleń. W tym podcaście usłyszysz między innymi: - jakie są efekty eksperymentu nazwanego "dziura w ścianie"? - czy szkoła może działać jak startup? - od czego swój edukacyjny skok w AI zaczyna Estonia (i dokąd doszła)? - i czy AI naprawdę może zastąpić nauczyciela? Ten specjalny odcinek został nagrany na żywo podczas konferencji InfoShare w Gdańsku wraz z udziałem publiczności oraz specjalnego gościa – Magdaleny Bigaj, prezeski Fundacji Instytut Cyfrowego Obywatelstwa i autorki książki "Wychowanie przy ekranie. Jak przygotować dziecko do życia w sieci". Na skróty: 00'00" Zaproszenie na odcinek 01'59" Wprowadzenie do tematu 03'19" Nauczyciel poszukiwany 09'15" Technologie na pomoc szkołom, czyli młodzi i technologiczna osmoza 13'55" Współczesna "dziura w ścianie", czyli co dzisiaj jest już możliwe 16'05" W USA systemy operacyjne dla szkół, w Korei roboty 23'56" A jak to robi szkoła brytyjska 26'21" Szkolne halucynacje: warto pamiętać, że AI to nie człowiek. Magdalena Bigaj 31'47” Estoński skok 43'00” AI w polskich szkołach 49'54” Szkoła to nie startup 56'06" Podsumowanie

[AUTOPROMOCJA] Cały odcinek obejrzysz lub posłuchasz tutaj:

Wojtek Plona miał 28 lat, gdy porzucił wymarzoną pracę w konsultingu McKinsey, żeby założyć własną firmę. Dziś jego firma - Plona Group generuje milionowe przychody jako zewnętrzny dyrektor finansowy dla małych i średnich przedsiębiorstw. Ale droga do sukcesu była wyboista - pełna błędów, wypalenia i bolesnych lekcji.Już jako dziecko sprzedawał wiśnie na wiejskim zakręcie, ale system edukacji "uciszył" jego przedsiębiorcze skłonności. Przełomem było poznanie pracy konsultantów McKinsey na uniwersytecie. Po latach pracy w korporacji zdecydował się na własną działalność, kopiując znany mu model biznesowy. Początkowo zatrudniał młodych ludzi - głównie ze względu na koszty. To był błąd.Po 2-3 latach nastąpił kryzys. Wojtek pracował po 14 godzin dziennie, współpracował z żoną, a stres przenikał wszystkie sfery życia. Przełom nastąpił dzięki przypadkowej współpracy z doświadczonym dyrektorem finansowym. "To był moment, kiedy ktoś mi otworzył oczy" - wspomina. Zrozumiał, że młoda firma konsultingowa musi opierać się na "siwych głowach", a nie na młodych pracownikach.Dziś Plona Group ma coś wyjątkowego - pozytywny cykl konwersji gotówki. Klienci płacą z góry, usługi są realizowane później. "Im szybciej rośniemy, tym więcej mamy pieniędzy na rozwój" - wyjaśnia Wojtek. Firma utrzymuje rentowność powyżej 15% netto, a należności to zaledwie kilka procent przychodów.Sukces ma swoją cenę. "30% zeszłego roku nie było mnie w Gdańsku" - przyznaje szczerze. Koszty to czas z rodziną, zdrowie, relacje z przyjaciółmi. "Przedsiębiorczość to jakby ktoś codziennie wali ci kijem po kolanach pięć razy" - opisuje obrazowo.Wojtek ma fascynującą obserwację o polskiej przedsiębiorczości: "Świat nie jest gotowy na Polaków. Przedsiębiorcy w Polsce to kombinatorzy w najlepszym znaczeniu. Nie znają słowa 'nie da się', tylko kombinują, jak rozwiązać problem." Jego zdaniem jedynym ograniczeniem jest brak kapitału - kompetencje polskich przedsiębiorców są niewykorzystane.Dla początkujących ma konkretne rady: zrozum, jaką potrzebę zaspokajasz i "idź dotknąć klienta", nie słuchaj złych doradców bez doświadczenia w biznesie, skup się na marketingu i sprzedaży zamiast na projektowaniu logo, kontroluj finanse przez planowanie i rozliczanie. Największe błędy to zbyt duże ego i skupianie się na nieistotnych rzeczach.Historia Wojtka pokazuje, jak kryzys może stać się błogosławieństwem i dlaczego polscy przedsiębiorcy mają ogromny potencjał na światowych rynkach._________________PARTNERZY AUDYCJI - WSPÓŁPRACA KOMERCYJNA

Awrite hens and laddies, and welcome to a very special episode of Front End Chatter presented, ingested and recorded LIVE at the Highland Fling tour(s) in bonnie, sunny (no, really) Scotland! With not a lot to discuss in the world of motorcycling at the moment - other than the uncertain future of one of Europe's biggest bike manufacturers, plus a raft of new flagship models revealed by another of Europe's biggest bike manufacturers - our fabulous FECers have boldly stepped into our creative breach. Episode #212 is a Live FECsack extravaganza, with a wealth of wicked wonderings wittered by Highland Fling tourists spaken in the vague direction of Simon McHargreaves and Martin McFitz-Gibbons, including but not limited to… Does the rise of Chinese bikes mean certain doom for European brands? What effect will US tariffs have on motorcycling? Can KTM repair its reputation - and who would we pick to run it going forwards? What substance, material or concept should power motorcyclings's future? If you could only ride one road for the rest of your life, which would it be? And what would you ride it on? What's all the fuss about two-strokes? What would be the least-enjoyable bike to ride the Highland Fling on? Risk - what is it, why do we take it, and how much do we try to avoid it?  What would be the best bike for Mufga and Si to ride two-up to Gdańsk? Thanks to everyone for the fabulous questions! Speaking of thanks, our recognition, acknowledgement and gratitudes are, as always, directed to Bennetts, Britain's best bike insurers, and BikeSocial.co.uk, home to all the very best motorcycling news and reviews. Plus our enormous, heartfelt appreciation to Paul at MCi Tours - mcitours.com - for all his graft in taking charge of the grown-up logistics that enabled the FEC Highland Fling tours to happen. Thank you, Papa Smurf, sorry you couldn't make it, and see you in September! Right, that's it, we're outta here, dinner's calling. Regular service resumes soon(ish) so please keep your emails coming in to anything@frontendchatter.com Guid cheerio the nou!      

W najnowszej odsłonie „Skądinąd” polecam książki na wiosnę i lato 2025. Są to: Pierre Hadot „Zasłona Izydy”, przeł. Elżbieta Lubelska, Piotr Herbich,  Fundacja Augusta hr Cieszkowskiego, Warszawa 2024 Lawrence Durrell „Czarna księga”, przeł. Maciej Machała, Zysk i S-ka, Poznań 20205 Michał Herer „Nowoczesność na haju”, Krytyka Polityczna, Warszawa 2025 Rene Girard „Apokalipsa tu i teraz” (wznowienie), przeł. Cezary Zalewski, WAM, Kraków 2025 Mirosław Filiciak, Patryk Wasiak „Weź pan Rambo! Społeczna historia magnetowidów w Polsce”, Wydawnictwo Naukowe Katedra, Gdańsk 2022 Robert D. Kaplan „Tragizm polityki naszych czasów. Strach, fatum i brzemię władzy”, przeł. Michał Głatki, Prześwity, Warszawa 2023 Jonathan Haidt „Niespokojne pokolenie”, przeł. Robert Filipowski, Zysk i S-ka, Poznań 2025 Tom Holland „Boże władztwo. Jak chrześcijański przewrót zmienił oblicze świata”, przeł. Tristan Korecki, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 2025 Owocnego słuchania (i czytania)!

W najnowszym odcinku podcastu "Stacja Zmiana", Kasia Michałowska zaprasza do rozmowy Agnieszkę Grewling-Stolc – artystkę, wizjonerkę i założycielkę Teatru Mostownia w Gdańsku Wrzeszczu. Przygotujcie się na szczerą opowieść o realizacji marzeń, wyzwaniach prowadzenia prywatnej sceny i sile ludzkich relacji. Posłuchaj, jak z miłości do teatru i warsztatów artystycznych, krok po kroku, rodziła się ta wyjątkowa inicjatywa, pokonując liczne wyzwania, od remontu zrujnowanego Domu Książki po budowanie zespołu i zaufania publiczności. Agnieszka dzieli się swoją pasją, opowiada o sile wspólnoty i o tym, jak pod wpływem sztuki zmieniają się ludzie, zarówno młodzi adepci teatru, jak i widzowie. To opowieść o marzeniach, ryzyku i niezwykłej determinacji w tworzeniu miejsca, które kulturalnie wzbogaca Gdańsk. Zapraszamy do posłuchania! Rozdziały: 00:00 – Wprowadzenie do rozmowy z Agnieszką Grewling-Stolc 02:52 – Tworzenie Teatru Mostownia w Gdańsku 05:48 – Wyzwania związane z adaptacją przestrzeni teatralnej 09:07 – Proces remontu i organizacji teatru 11:58 – Pasja i nieprzewidywalność w życiu zawodowym 14:48 – Wsparcie w prowadzeniu teatru i organizacji pozarządowej 17:15 – Rola szczegółów w działalności artystycznej 19:54 – Potencjał kulturalny Gdańska 21:45 – Tworzenie społeczności wokół sztuki 26:25 – Zmiana poprzez sztukę 30:20 – Osobiste doświadczenia i rozwój artystyczny 33:59 – Droga do reżyserii i pokora 36:33 – Twórczość z młodzieżą i energia grupy 39:19 – Wyzwania w pracy i życie zawodowe 42:39 – Relacje rodzinne i praca z córkami 49:39 – Przyszłość teatru i przekazywanie pasji Kilka myśli z rozmowy: Teatr Mostownia jest efektem wielu lat pracy i zaangażowania. Pasja do teatru prowadzi do nieprzewidywalnych zmian w życiu zawodowym. Wsparcie rodziny jest kluczowe w prowadzeniu teatru. Sztuka może pomóc w budowaniu pewności siebie. Nie każdy ma odwagę podążać za swoimi pasjami. Praca w teatrze to nie tylko sztuka, ale i edukacja. Zawsze warto dawać szansę młodym ludziom. Tworzenie teatru to wspólna praca i zabawa.

Zbrodnia po polsku to seria, w której przedstawiam 16 polskich spraw, po jednej z każdego województwa. Dziś województwo pomorskie i przerażająca sprawa z Gdańska, w której student zaatakował swojego wykładowcę siekierą. ZAPROPONUJ SPRAWĘ ➡️ https://forms.gle/tTUPgnEBZGur47ds9----------------------------------------------------☕Postaw mi kawkę: ⁠https://buycoffee.to/kryminalnehistorie

Normalnie się wzruszyliśmy. Karol Nawrocki nagrał chwytający za serce film, który ma pokazać, jakie znosił poświęcenia, zajmując się panem Jerzym z kawalerki w gdańskiej dzielnicy Siedlce. To mniej więcej 137. wersja wydarzeń dotyczących okoliczności przejęcia przez Nawrockiego i jego żonę kawalerki pana Jerzego. Tym razem miało wyjść ciepło i po ludzku. Nawrocki wspomina, że pan Jerzy poprosił go o pomoc w wykupieniu mieszkania komunalnego, bo bał się, że je straci po tym, jak trafił do aresztu. Nawrocki cytuje dwa listy od pana Jerzego pisane zza krat. 12 listopada 2011 r. pan Jerzy prosi o przyniesienie rzeczy osobistych, zaś 12 grudnia 2012 informuje, że został aresztowany na 3 miesiące. My przeanalizowaliśmy to dokładnie, bazując na dokumentach. Okazuje się, że cała operacja przejęcia mieszkania zaczęła się wcześniej — w październiku 2011 r. I wtedy pan Jerzy na pewno jeszcze nie siedział. Pan Jerzy został właścicielem komunalnej kawalerki, płacąc jedynie 12 tys. zł, bo miał prawo do 90 proc. bonifikaty. Nie on jednak przelał pieniądze za wykup urzędowi miasta — opłatę wniósł Karol Nawrocki ze swojego konta osobistego. Dysponujemy kopią przelewu opłaty za mieszkanie, który Nawrocki wykonał 20 października 2011 r. Nawrocki podpisał się pod nim osobiście. Tytuł brzmi: „wykup lokalu [adres] pan Jerzy Ż. [pełne nazwisko]”. Tego samego dnia pan Jerzy napisał testament, w którym przekazał cały majątek Nawrockim — to dowód, że wtedy jeszcze nie siedział. Jest jeszcze jeden dowód. Otóż dzień później — 21 października 2011 r. — miasto podpisało z panem Jerzym akt notarialny, w którym sprzedało mu kawalerkę. A zatem, panie Karolu, daty się nie zgadzają. Nie zajął się pan przejmowaniem mieszkania PO zatrzymaniu i aresztowaniu pana Jerzego w listopadzie i grudniu 2011 r., a PRZED zatrzymaniem i aresztowaniem pana Jerzego — w październiku 2011 r. Zastanawia nas jeszcze inna rzecz. Otóż już 24 stycznia 2012 r. Marta i Karol Nawroccy zawarli z panem Jerzym potwierdzoną notarialnie umowę przedwstępną na zakup od niego mieszkania. Umówili się w niej, że pan Jerzy sprzeda im mieszkanie zaraz po tym, gdy przestanie obowiązywać pięcioletni zakaz sprzedaży, nałożony przez władze Gdańska. W umowie przedwstępnej jest zapis o tym, że Nawroccy zapłacili panu Jerzemu 120 tys. zł, a on otrzymanie pieniędzy potwierdził. Szkopuł w tym, że 24 stycznia prawdopodobnie wciąż siedział. Więc — panie Karolu — zastanawia nas to, jak potwierdził przed notariuszem, że dostał kasę? Dziś już wiemy, że żadnej kasy nie było. Sam Nawrocki przyznaje, że mu nie zapłacił. „Przekazanie całej kwoty 120 tys. zł panu Jerzemu Ż. byłoby zagrożeniem dla jego życia i zdrowia” — oznajmił, przekonując, że umówił się ze staruszkiem, że będzie tę kwotę spłacał, finansując utrzymanie mieszkania. Nagranie filmu, który został zwodowany dokładnie w momencie, gdy w TVP zaczynała się ostatnia debata prezydencka przed I turą wyborów, świadczy o tym, że sztab PiS uznał, iż — po pierwsze — kawalerka to duży polityczny problem, z którego — to po drugie — Nawrocki nie będzie się potrafił wytłumaczyć w debacie. I rzeczywiście szło mu ciężko. Nasza ocena debaty? Trzaskowski jak w Końskich — wypadł przeciętnie. Nawrocki w defensywie, bo dostał kilka ciosów za kawalerkę nie tylko od Trzaskowskiego, ale także od Biejat i Zandberga. Hołownia przestał atakować Trzaskowskiego, ale Biejat i Zandberg — nie. Sondaże dają kandydatom lewicy łącznie ponad 10 proc. poparcia — takiego wyniku nie było od 2010 r. Dobrze, że nie będzie już debat wszystkich 13 kandydatów.

Zamienił Donalda Trumpa na pana Jerzego, a Biały Dom na kawalerkę w Gdańsku. Kampania kandydata PiS Karola Nawrockiego w ciągu zaledwie kilku dni zaliczyła efektowny upadek. Dziennikarze Onetu ujawnili kompromitujące kandydata PiS informacje. Otóż Nawrocki przejął kawalerkę w gdańskiej dzielnicy Siedlce, należącą do niemal 80-letniego dziś Jerzego Ż. Nawrocki miał zapłacić staruszkowi 120 tys zł, ale nie zapłacił. Miał się nim opiekować — ale się nie opiekował. Starzec rok temu trafił do Domu Pomocy Społecznej, a Nawrocki nawet tego nie zauważył. Jednego tylko dopilnował — już w 2017 r. przejął kawalerkę pana Jerzego.  Pierwsze sondaże przeprowadzone po wybuchu afery pokazują spadki Nawrockiego. Jeśli ta tendencja się potwierdzi, to „afera mieszkaniowa” może go kosztować prezydenturę. A wystarczyło nie przejmować. Albo chociaż nie kłamać.

Interview with a former GDA agent with juicy scoops about Invicible aka... reveal at the end?

Cette émission est réalisée en partenariat avec le film "Voyage avec mon père" (sortie le 9 avril 2025), réalisé par Julia von Heinz avec Lena Dunham, Stephen Fry, nous a donné envie de partir avec vous à la découverte de la Pologne de 1930 à 1995 !"Petit" synopsis : le film "Voyage avec mon père" retrace l'histoire d'une journaliste new-yorkaise, en 1991 après la chute du mur de Berlin, qui propose à son père, rescapé des camps, un voyage en Pologne, son pays d'origine. Elle cherche à comprendre l'histoire de sa famille, tandis que lui n'a aucune envie de déterrer le passé. Un voyage qui s'annonce compliqué !Toutes les informations sur le film : https://voyage-avec-mon-pere.lefilm.co/ et pour choisir votre séance : https://voyage-avec-mon-pere.lefilm.co/showtimes/?starts_at=1744329600000.Pologne 1930 - 1995Dans les années 1930, la Pologne est une république autoritaire dirigée par le maréchal Józef Piłsudski jusqu'à sa mort en 1935. Son régime a mis en place une forte centralisation du pouvoir, limitant les partis d'opposition, tout en cherchant à maintenir une position indépendante entre l'Allemagne nazie et l'Union soviétique. Mais en 1939, la situation bascule brutalement : le 1er septembre, l'Allemagne nazie envahit la Pologne, suivie le 17 septembre par l'invasion soviétique depuis l'est, conformément au pacte germano-soviétique. Le pays est alors démembré et occupé par les deux puissances.Pendant la Seconde Guerre mondiale, la Pologne subit des pertes humaines et matérielles immenses. Les nazis y organisent l'extermination des Juifs, notamment à Auschwitz, Treblinka et Majdanek, faisant de la Pologne le principal théâtre de la Shoah. Varsovie est détruite à plus de 80 %, notamment après l'insurrection de 1944. Malgré cela, une résistance intérieure intense se développe, tant contre les nazis que contre les Soviétiques. L'Armée de l'Intérieur (Armia Krajowa), fidèle au gouvernement polonais en exil à Londres, tente de libérer le pays avant l'arrivée de l'Armée rouge.À la fin de la guerre, en 1945, l'Union soviétique impose un régime communiste à la Pologne, malgré les engagements de Yalta. La République populaire de Pologne est proclamée, avec un gouvernement dominé par les communistes, sous le contrôle étroit de Moscou. Les décennies suivantes sont marquées par des tensions sociales, des pénuries économiques et une répression politique. En 1956, une première révolte éclate à Poznań, suivie d'un assouplissement temporaire sous Władysław Gomułka.Les années 1970 voient une modernisation économique financée par des emprunts occidentaux, sous la direction d'Edward Gierek, mais cette politique mène à une grave crise financière à la fin de la décennie. En 1980, une série de grèves dans les chantiers navals de Gdańsk donne naissance au syndicat indépendant Solidarność, dirigé par Lech Wałęsa. Ce mouvement de masse devient une force politique majeure, menaçant le pouvoir communiste.En décembre 1981, le général Wojciech Jaruzelski impose l'état de guerre pour réprimer Solidarność, mais le mouvement survit clandestinement. Après des années de pressions internes et internationales, le régime accepte d'ouvrir des négociations. En 1989, les accords de la Table ronde aboutissent à des élections partiellement libres : c'est la fin du régime communiste. Lech Wałęsa est élu président en 1990, symbolisant la transition pacifique vers la démocratie.Dans les années 1990, la Pologne amorce de profondes réformes économiques pour passer à l'économie de marché, non sans difficultés sociales. Elle entame également un rapprochement avec l'Europe occidentale et prépare son intégration future à l'Union européenne et à l'OTAN. Le pays tourne ainsi définitivement la page d'un demi-siècle de domination soviétique.En compagnie de l'historien Georges Mink, grand spécialiste de l'histoire de ce pays, et de Chochana Boukhobza, documentariste et spécialiste des camps de concentration, nous revenons sur toute cette période. Enfin, deux témoins, Chrystel et Jean, ayant fait le même type de voyage que le film, nous aident à vivre l'Histoire presque en direct.Distribué par Audiomeans. Visitez audiomeans.fr/politique-de-confidentialite pour plus d'informations.