Podcasts about taka

Pisana przez 30 lat trylogia Pawła Potoroczyna doczekała się finału w „Każdy, kiedyś”. Postaci historyczne, inspirowane historycznymi i fikcyjne wyznają prawdę o Polsce szczerze, zabawnie, prowokująco. Pisarz jest gościem „Rzeczy o książkach”.Podcast powstał we współpracy z internetową księgarnią Nexto, dystrybutorem e-booków, audiobooków i prasy.

- Bardzo podobało mi się to, od czego wyszedł pan prezydent Karol Nawrocki. Otóż powiedział, że on będzie głosem narodu polskiego, społeczeństwa. Taka właśnie powinna być rola każdego prezydenta - powiedział w Polskim Radiu 24 poseł PiS Mariusz Kałużny.

Viðar Valsson hefur selt fleiri fótboltatreyjur en nokkur annar á Íslandi. Við ræddum treyjusölur og sölur á íþróttafatnaði.

Stateline Church exists to connect people to Jesus and one another.Fill out a Start Card: https://www.stateline.church/start-here/Learn more about what's happening at Stateline: https://www.stateline.church/events/Join a Stateline Group: https://www.stateline.church/groups/Join the team of volunteers: https://www.stateline.church/serve/Learn more about Stateline Students: https://www.stateline.church/students/Learn more about Stateline Kids: https://www.stateline.church/kids/

Bukatar sanin irin rawar da masarautar Bachi ta taka a lokacin jihadin Usman Danfodio. Akan wannan tambaya ce wakilimmu na jihar Bauchi ya zanta da Alhaji Ado Garba Dan-rimi, Wakilin Tarihin Bauchi kuma Shugaban Cibiyar Nazarin Tarihi ta Masarautar Bauchi.

W tym odcinku relacjonujemy wyjątkową przygodę. Razem z Łukaszem Bednarzem z Fundacji Ptasie Horyzonty wypuszczamy na wolność uratowane nad Wisłą ptaki rzadkich gatunków. To młode, które wykluły się z jajek zebranych przez ornitologów wiosną nad Wisłą tuż przed podniesieniem się poziomu wody. Taka wysoka woda nieuchronnie wypłukałaby zawartość gniazd. Tym razem do życia na wolności wróciło: 12 sieweczek obrożnych, 6 ostrygojadów i 3 mewy siwe.

Can AI run the government?     In this episode of The Data Chronicles, Scott Loughlin talks with Taka Ariga, former Chief AI Officer at OPM and Chief Data Scientist at GAO, about how the US federal government is approaching its use of AI.  With a focus on the benefits and risks created by AI in the public sector, Scott and Taka explore the impact of AI on the public workforce, public services, national security, and policy making, while discussing agile governance, transparency, and the evolving leadership role of Chief AI Officers.     Two things become clear. First, the government is experiencing the same AI legal concerns as the private sector. And, second, companies and government have much to learn from one another on how they can each harness AI's promise and manage its risks.

Heute vor 100 Jahren wurde die US-amerikanische Schauspielerin Miiko Taka geboren. Die Tochter japanischer Eltern wurde ohne schauspielerische Erfahrung für Film und Fernsehen entdeckt.

Startupy zazwyczaj zaczynają od budowania produktu, szukania PMF-u i gonienia za pierwszą trakcją. Działania z obszaru sustainability czy impactu kojarzą się raczej z dużymi firmami, które „odkładają” część budżetu na CSR. Ale czy naprawdę trzeba czekać do momentu skalowania, by zrobić coś sensownego społecznie?– Wierzę, że właśnie na początku może być… najłatwiej – mówi Gosia Żurowska, Impact & Sustainability Lead w Glovo. – Gdy masz pitch deck, a nie jeszcze milion przychodów, możesz zapisać sobie małą zasadę – że np. jeden grosz z każdego zamówienia będzie odkładany na działania pro bono. Taka decyzja kosztuje niewiele, ale skaluje się razem z firmą.

The track from supermodel* (which has been getting a lot of love). Rap from K!MMORTAL, Roots Manuva and The Chosen Few. Broken Beat from Oliver Night remixing Jerk Boy, Marcel Vogel feat Million Miles. A classic from SBTRKT and Sampha. The brilliant tune from Joshua Idehen. New music from Taka, Pino Palladino, Blake Mills. Big dancefloor vibes from Disclosure feat Dur-Dur Band. Jungle from Potential Badboy, Blackout JA, Talisman & Coozie Mellers on Tru Thoughts. A live Prince song. Plus plenty more music treats.

Rozmowa w ramach zaproszenia na Saletyńskie Spotkania Młodych 2025. Cel? Edukacja, uwrażliwienie. Chcesz mnie wesprzeć? Kup sobie coś na Prawie.PRO: https://Prawie.PRO Mój Instagram: https://www.instagram.com/prawie_pro/ Facebook: https://www.facebook.com/leszekprawiepro/ Najgorzej to jest zaczynać. Najgorzej to jest, zaczyna się jak też widzę te znaki zapytania. Kurde kto to jest? To o czym ja z bartkiem, przez którego między innymi tutaj Jestem, rozmawiałem sporo o kontekście właśnie takim szkolnym. 0:18 Skąd biorą się, skąd bierze się wiele różnych problemów z poczuciem własnej wartości w dorosłości, głównie z tego momentu, w którym jesteście teraz, wy i w którym ja byłem jeszcze chwilę temu miałem przez całe swoje dzieciństwo, poczucie bycia gorszym. 0:37 Tylko, że wtedy mających lat. 10, 15 czy też 16. Człowiek sobie z tego nie zdaje sprawy, że dla niego największym problemem życiowym jest przez cały czas poczucie bycia gorszym. Ja nie miałem w domu komputera, nie miałem konsoli do gier, nie miałem takich ubrań jak być może moi urwieśnicy i jeżeli sobie wyobrazicie człowieka, który jest kozłem ofiarnym w swojej klasie, z którym nikt nie chce siedzieć, to to właśnie Jestem ja. 1:09 I to by się mogło wydawać, że to jest to, to jest banalne, ale z drugiej strony wiem, że w tym wieku dorastania jest to potwornie bolesne, a tym bardziej bolesne, jeżeli nie ma się z kim o tym pogadać i tym bardziej, jeżeli sami sobie z tego nie zdajemy sprawy, nie potrafimy tego tego nazwać, że człowiek czuje się gorszy. 1:30 Dlaczego czuje się gorszy, ponieważ ma gorszy kontakt z rówieśnikami, lubi być częściej sam. Ma mniejsze umiejętności. Też się przed chwilą z tego śmialiśmy. Dlaczego czujesz się gorszy? Albo dlaczego ten Leszek siedzi sam, proszę pani, bo wiesz co, bo on pisze lewą ręką, to to to są rzeczy, z których można się śmiać nie, ale to jest coś, co ja słyszałem. 1:55 W trakcie swojego swojego dorastania i być może z tego, że ja się czułem być, czułem się gorszy. Zawsze próbowałem pokazać, że jest dokładnie inaczej i to można przekuć Na dobre i na na złe rzeczy. Można między innymi w trzeciej klasie podstawówki, żeby czuć się takim jak moi rówieśnicy zacząć jarać fajki. 2:12 Też przechodziłem przez ten etap, to to to może być szokujące, że w trzeciej klasie podstawówki ktoś ma inicjację tytoniową, ale ale tak było, robi się dużo głupot, ale robi się też dużo fajnych rzeczy. Teraz myślę. Efekty wyba, jeżeli pomyślimy o o człowieku, który jest niesamowicie zaangażowany w to, żeby być nie wiem dobrym uczniem, albo żeby robić w tej szkole coś więcej niż tylko się uczyć to to byłem zawsze. 2:36 Ja zawsze garnąłem się do tego, żeby robić coś coś więcej niż niż tylko nauka i mając 16 lat i mając w domu do dyspozycji zamiast komputera i konsolę tylko i wyłącznie odbiornik radiowy przez cały czas słuchałem sobie radzio nagrywałem sobie. Wejścia prezenterskie didżejów aż w pewnym momencie zamarzyłem, żeby być właśnie kimś takim jak taka gwiazda z Radia. 3:00 Kiedyś radio miało zupełnie inną wartość, ponieważ nie było internetu. Jedynym medium był telewizor i tak naprawdę radioodbiornik i ja sobie kiedyś pomyślałem, że kurde, ale fajnie by było pracować przy muzyce w takim Radiu, gdzie jest taka konsoleta i i z tego właśnie poczucia gorszości pomyślałem sobie, że. 3:22 A może bym spróbował i tym sposobem w wieku w wieku 16 lat dostałem w cudzysłowie pierwszą pracę, ten staż i. I tym sposobem weekendy spędzałem będąc praktykantem w Radiu. 3:39 Z poczucia bycia gorszym. I. To był właściwie wiek, w którym też zacząłem swoją po prostu karierę zawodową. Zdałem maturę od razu po maturze dostałem pierwszy etat. Rozpocząłem dosyć intensywną pracę zawodową. 3:58 Właściwie rzuciłem się w nią na 100%. Wtedy też przyszedł taki moment, kiedy sobie pomyślałem, kurde, ale ja Jestem super gość nie, jeżeli sobie wyobrażacie influencera, który właśnie przechodzi pierwsze, co mówi wam cześć? Jestem znany influencerem, to to byłem ja tylko, że to był rok tam powiedzmy 2005 i nadal jeszcze nie było Instagrama ani Facebooka. 4:21 I wszystko było naprawdę świetnie w moim życiu. Wszystko było ułożone do momentu. Aż się okazało, że nie Jestem na co dzień w stanie funkcjonować, ponieważ pojawiło się u mnie coś takiego jak ataki paniki. 4:37 Nie wiem, czy kiedyś ktoś z was czegoś takiego doświadczył. Czym jest atak paniki? To jest taka taka sytuacja, w której? Nic się nie dzieje. A fill twój umysł, twoje ciało chce uciekać. 4:53 Jesteś wystraszony. Nie wiesz, czym twoje ciało reaguje jak na spotkanie z niedźwiedziem? Mimo tego, że tylko i wyłącznie. Jesteśmy w sklepie albo siedzimy w autobusie i mamy nagłą potrzebę uciekania z niego, bo nasze ciało zaczyna wariować. 5:09 To jest straszne doświadczenie, tym bardziej jeżeli się nie wie, co to jest, bo serce strasznie szybko bije, bo człowiek jest potwornie spocony, bo pojawiają się zawroty głowy. Objawy takie, które można było nazwać fizycznymi, nie, że że macie wrażenie, że umieracie dopiero po pewnym czasie. 5:29 Okazało się, że to jest choroba i tą chorobą. Okazała się nerwica. Bardzo silna nerwica to jest oczywiście takie. Dosyć uproszczone sformułowanie nerwica to są zaburzenia lękowe i one między innymi właśnie biorą się z nieprzepracowanych rzeczy w przeszłości, czyli całe to napięcie codzienny stres związany z Nie tylko z pracą, ale właśnie też z dorastaniem z funkcjonowaniem wśród rówieśników w szkole to to to. 6:03 To nie jest tak, że to gromadzi się w naszej głowie i. Tam będzie w jakiś sposób przepalany katalizowane. To się gromadzi problemy w naszym życiu, jeżeli są nieprzepracowane na bieżąco, kumplują się i w którymś momencie to wszystko musi eksplodować. 6:22 Ja właśnie będąc w wieku 15 czy też 16 lat sobie absolutnie z tego nie zdawałem sprawy, ale w wieku 21 także nie zdawałem sobie z tego sprawy, że żyję Na kredyt, czyli jeżeli teraz pochłaniam się na 100% w nie wiem w pracę w karierę w udowadnianie, że nie Jestem wcale taki złym, za jakiego mnie uważacie. 6:45 To to się właśnie mści. To jest właśnie ten kredyt. Doszło do załamania psychicznego. To jest coś, o czym się bardzorzadkorzadko mówi do momentu, dopóki nie zachorujemy my albo ktoś z naszego własnego otoczenia. 7:03 Dzieje się to nie tylko przez nie przepracowanie problemów pod tytułem czuję się gorszy, gorsza w związku z tym przez cały czas żyję w napięciu, bo się boję, że ktoś się zorientuje, że Jestem gorszy w moim własnym mniemaniu, bo czuję się nieakceptowany nie niekochanym, bo nie wiem, rodzice nie poświęcają mi aż tyle czasu. 7:23 Rzuciła mnie dziewczyna albo albo koledzy się ze mnie śmieją, tym bardziej jeżeli zaczynają się. W taki sam sposób śmiać z nas w dorosłym życiu w naszej pracy zamieniliśmy szkołę podstawową czy też liceum na szkołę. Ale schematy pozostają te same. 7:40 Nadal czujemy się gorsi, naszym naszego szefa traktujemy jak rodzica albo jak jak nauczyciela i dalej mamy te same nierozwiązane problemy związane z z poczuciem własnej wartości. I trwa przez cały czas ta kumulacja i w pewnym momencie właśnie musi dojść do momentu, który będzie dla nas takim. 8:05 Sięgnięciem dna. I to może być właśnie wspomniana depresja. Zaburzenia lękowe uniemożliwiające nam kontakt z otoczeniem, czy też z normalnym funkcjonowaniem z pójściem do sklepu. Stąd też niektórzy czasami zbyt za bardzo lubią alkohol, hazard albo maniakalne wydawanie pieniędzy na coraz to coraz to nowsze wynalazki, które nie są wcale nam potrzebne, ale to jest właśnie tak zwana kompensacja. 8:38 Ja też jej doświadczyłem. I. Najfajniejsze, co może zdarzyć się w naszym życiu, to właśnie zdać sobie z tego sprawę, że. Czujemy się gorsi i że te objawy, których doświadczamy, to to są rzeczy, na które jesteśmy w stanie coś poradzić. 8:58 Jesteśmy w stanie rozwiązać ten ten problem albo pójść gdzieś po pomoc i że to jest coś w zupełności normalne, ale i nazywanie tych emocji i proszenie o pomoc jest to najfajniejsza rzecz, którą możemy zrobić dla samych siebie, albo okazać pomoc komuś. 9:17 Kto mamy chociażby podejrzenie, że może mieć jakieś jakieś problemy? To jest najwspanialsza rzecz, którą można dać drugiemu człowiekowi, czyli właśnie atencje. To zrozumienie i też jednocześnie brak oceniania człowieka. A w sposób negatywny bez wgłębiania się w jego też genezę, historię, czy też problemy, których może doświadczać. 9:39 To jest tak zwana właśnie ta wrażliwość emocjonalna, której często się uczymy na swoich własnych błędach i i problemach. To, co jeszcze doprowadziło do tego, że ja w pewnym momencie przestałem normalnie funkcjonować ze względu na na te lęki na tę depresję, to jest brak higieny codziennego życia. 9:59 Higiena kojarzy nam się z braniem prysznica, ale ja potem dopiero się kapnąłem, że kurczę, higiena, to jest też co jem, o której chodzę spać, o której wstaje, na ile jest to regularne, ile czasu poświęcam na naukę pracy, a ile czasu także poświęcam dla siebie nie. 10:17 Dla swoje pasje. U nich kiedyś była tylko albo nauka albo tylko i wyłącznie praca Zero czasu dla samego siebie. Bo przez cały czas miałem wrażenie, że wszyscy ode mnie wymagają, żebym ja zawsze angażował się we wszystkim na 110%. 10:33 Nie to jest właśnie tak, jak z tym czerwonym paskiem. Oczywiście mieć czerwony pasek jest super. Pytanie, jakim kosztem i czy każdy musi go mieć, czy każdy musi być idealny i czy ja muszę być tak idealny jak moja koleżanka, która ma czerwony pasek? Czy ja muszę być co miesiąc pracownikiem miesiąca? 10:51 No nie, kolarzem też nie muszę być najlepszym, dużo wie na ten temat wartek. Zrozumienie tego strasznie pomaga posiadanie pasji, strasznie dużo pomaga, bycie tutaj jest także realizowaniem swoich własnych pasji. 11:07 Jest jakąś ucieczką od tej codziennej monotonii. Jest także sposobem na poznawanie nowych ludzi i ich nowych perspektyw. Często jest to także możliwość zrozumienia tego, że. Jest wiele osób, które posiada bardzo podobne problemy do moich własnych. 11:27 I że nie muszę się wstydzić tego, że Jestem inny, albo że czuję się gorszy. Właśnie nie wiem, że piszę lewą ręką, to, że zawsze mam rozczochrane włosy, bo nigdy nie Jestem w stanie nic z nimi zrobić, żeby nie być rozczochrany. Nie muszę być idealny. 11:44 To stąd prawie pro. A to właśnie prawie protest. Manifest. Powiem wam o co chodzi w sprawie, bo nie dokończyłem wam trochę historii. Ja będąc zakochanym w mediach w Radiu w pewnym momencie stwierdziłem, że kurde ja już nie chcę tego robić. Dlaczego? 12:00 Dlaczego właśnie moja praca moich marzeń? Stała się dla mnie. Taką pułapką, od z której ja chcę uciekać? Dlaczego? Bo ja właśnie zawsze wymagają od siebie tego, że ja będę na przykład świetnym mówcą. 12:17 Ale się okazuje, że ani pieniądze. Ani możliwość mówienia, że nie wiem, że Jestem panem z Radia nie wynagradza mi tego cierpienia na co dzień tych tych starań, tego życia w ciągłym napięciu tego myślenia. W piątek wieczorem, że w poniedziałek muszę znów iść do pracy. 12:35 A może jeżeli bardziej uwierzę w siebie i w swoje własne marzenia, to będę mógł przejść do jakiegoś innego etapu i zacząć robić to, co w życiu naprawdę chcę robić? I że to jest możliwe i że to, że ktoś doszedł do czegoś ktoś, kogo uważamy za lepszego, to to nie jest kwestia tego, że on jest lepszy, być może on jest po prostu konsekwentny i robi w życiu to, co to, co sobie wymarzył, nie dostał tego z dnia na dzień. 13:06 Ale codziennie, konsekwentnie pracując po trochu nie perfekcyjnie. No 90%, możemy możemy zrobić to dojść do tego etapu, o którym marzyliśmy. Ja marzyłem o tym, żeby pracować, łącząc to jednocześnie z pasją. 13:23 Ja Jestem dzisiaj Jestem gościem. W dużym skrócie, który rzucił radio na rzecz sprzedawania odzieży dla kolarzy. Brzmi to strasznie banalnie, ale ja chciałem to robić. Mówię wam serio. Byłem do tego stopnia zmęczony mediami, pracą i tym ciągłym napięciem, że postanowiłem, że chciałbym otworzyć własną firmę. 13:45 I stąd się wziął prawie. Prawie pro manifest bycia nie nie zawodowym kolarzem pro mówi się na tych zawodowych kolarzy z telewizji. Ja sobie pomyślałem, że nie muszę być taki, jak ci z telewizji, których śledzimy na Tour de Pologne, czy też na Tour de France. 14:04 Ja mogę być prawie tacy taki jak jak jak oni, ale w taki sposób sarkastyczny, bo choroba. Depresja czy też właśnie nerwica? Czasami uczy dystansu do samego siebie. 14:21 Przez właśnie te ataki paniki, których doświadczamy codziennie. Stajemy się tak uodpornieni na niektóre problemy. Że poczucie własnej wartości staje się naprawdę niewielkim problemem w stosunku do tego, co co doświadczaliśmy w przeszłości każdego jednego dnia, wtedy jesteśmy w stanie żartować samych siebie. 14:40 Wtedy jesteśmy w stanie zaakceptować samych siebie, takimi, jakimi jesteśmy. Nie wkurzam się o to, że przychodzę tutaj rozczochrany. W zamian za to wiodę sobie bardziej higieniczne życie, gdzie to staram się nieść czas na pracę, ale także na swoją pasję. 15:02 Moja pasja w postaci sportu bycia aktywnym pozwala mi odreagowywać różne złe emocje albo przeszłość, choć oczywiście bywają gorsze momenty w moim życiu i to nie jest tak, że dzisiaj po przepracowaniu różnych przykrych doświadczeń jest tylko i wyłącznie każdego dnia. 15:19 Lepiej nie Jestem gościem, który przez cały czas musi profilaktycznie przyjmować leki przeciwnopadowe też musiałem to zaakceptować. Kurde, no nie Jestem idealny, biorę na co dzień psychotropy, no tak, no bo w taki sposób Jestem w stanie sobie pomóc, korzystam. Z rozwoju medycyny i czy to oznacza, że Jestem słaby, że się poddałem? 15:38 Nie Jestem odpowiedzialny, jeżeli ząb mnie boli, to go leczę i nie doprowadzam do takiej sytuacji, żeby w przyszłości znowu ząb ząb mnie bolał. Ale ten sport to jest te moje pół dodatkowe tabletki, nie uprawianie sportu, bycie aktywnym na co dzień. 15:59 Sprawia nie tylko to, że nie wracam tak jak w przeszłości. O czym wam nie powiedziałem do 120 kg, bo moja choroba. Sprawiła, że co prawda nie uciekłem w alkohol, ale uciekłem w jedzenie jest tak, że osoby, które cierpią na choroby na zaburzenia psychiczne. 16:19 Mają różnego rodzaju swoje różnego rodzaju ucieczki. Moją ucieczką było codzienne żarcie. Ja nie jadłem, ja żarłem wszystko to, co najgorsze, absolutnie i to doprowadziło do tego, że że ważyłem te te 120 kilo, nie poznalibyście mnie i często jak pokazuję jakieś zdjęcia z przeszłości, to ludzie łapią się za głowę. 16:38 Raz, że jak można doprowadzić się do takiego stanu, a 2, jak bardzo zmieniamy się fizycznie, że twarz zupełnie inaczej wygląda, że to dodatkowe kompleksy jeszcze rodzi. Ja też miałem kompleksy ze względu na to. Tak ja wyglądałem, ale też nie zdawałem sobie z tego sprawy. Hello, to jak ty wyglądasz, to to nie jest tylko i wyłącznie kwestia tego, jakie ja mam geny, tylko to także jest w moich rękach. 17:00 Jeżeli będę na co dzień uprawiać sport i przede wszystkim będę pilnować tego, co i ile jem, jak będę liczyć kalorie, to Jestem w stanie wrócić do w miarę normalnego wyglądu. Teraz wygląda w miarę normalnie, choć oczywiście gdzieś tam w tyle głowy cały czas jest kompleksy, są kompleksy, odzywają się, a może jeszcze wschód byś 2 3 kilo? 17:20 Wtedy będziesz wprowadził wtedy. I wtedy bym był pro bardziej mnie albo mniej prawie. Chodzi o to, chodziło też o to, widzisz, ja to zapomniałem właśnie dobrze, że mi przypomniałeś, że często to, w jaki sposób my wyglądamy, to jest kwestia tego, co się dzieje bardzo głęboko w naszym sercu. 17:41 I że to jest w naszych rękach także to jeżeli mamy jakiś kompleks, jesteśmy w stanie go po pierwsze zaakceptować, a po drugie być może codziennym, konsekwentną pracą higieną. Jesteśmy w stanie się jego w jakiś sposób pozbyć, nie zwalając wszystkiego na geny czy też boga. 18:02 Tak tak nie. Bartek zrzucił z 10 kilo, ale nie miał kompleksów, tylko chciałbyś szybszy na rowerze? Nie chciałem dogonić Leszka, a i tak dalej, ale i ale teraz już nie jest na takim etapie, że już mnie przegania, nie. Nie pod górkę. Mnóstwo mam takich sytuacji w życiu, kiedy to uważałem, że wszystkie przykrości, które w życiu mnie spotkają spotykają są tylko po to, żeby były przykrymi doświadczeniami. 18:29 Nie, jeżeli zostałem wyrzucony z jakiejś pracy, to zostałem wyrzucony po to, żeby za chwilę znaleźć o wiele lepszą. I miałem takie sytuacje, takie 2 sytuacje w życiu. Gdybym nie zachorował, to bym nie odkrył na przykład kolarstwa. 18:46 Gdybym nie zachorował, nie żyłbym dzisiaj nie wiem z z pakowania ciuchów, tylko być może dalej bym był smutnym panem na etacie. Takich przykładów jest mnóstwo i czasami one są strasznie banalne przebiłem oponę. I się denerwuję, że przebiłem oponę, ale dzięki temu, że ją teraz przepiłem okazało się, że mam na wykończeniu linkę tylnej przerzutki, jakby ona się zerwała za 100 km to bym nie miał jak wrócić do domu. 19:12 Dobrze to się stało, teraz nie fill. Często rozmawiamy właśnie w taki banalny sposób z bartkiem na temat opatrzności. Pamiętasz naszą ostatnią dyskusję? Nie wiemy, co złego w życiu się zdarza. Po co? I że nie warto w takich momentach się poddawać, przeklinać. 19:30 Tylko to jest po to, żeby wrzucić sobie w życiu pauzę i zastanowić się co dalej nie albo w jaki sposób możemy to przekłuć w coś dobrego. Być może to jest energia? To jest ten czasami pielgrzymka, to jest czasami ten kopniak w tyłek i on czasami jest potrzebny. 19:48 Mi były bardzo przydatne momenty zwątpienia po to, żeby nie unosić się 5 cm nad ziemią. Ile razy w życiu miałem także uważają, że Jestem super, nie patrzcie jaka sinusoida zakompleksiony nastolatek. Ofiara kozioł ofiarny w swojej w swojej szkole, a potem nagle, kurczę, gwiazda Radia miałem taki etap w wieku 19 czy też 20 lat jako dziewiętnastolatek czy tam dwudziestolatek, pracując w największej stacji w Polsce można uważać, że Jestem. 20:20 Kurczę, no, Jestem strasznie blisko, no boga nie. I mija rok i nagle lądujemy z powrotem na na ziemi, po to, żeby. Zrozumieć. Że w życiu przede wszystkim jest jeszcze potrzebna pokora nie i są w tej ta pielgrzymka, to jest to jest taka sinusoida i to nigdy nie będzie ani linia wznosząca, ani opadająca. 20:45 To jest sinusoida i przy tym strasznie ważna jest pokora i zrozumienie właśnie tego, po co coś w naszym życiu się wydarza, nie. Tak to rozumiem. Może być? Może być? 21:03 Jeździsz dużorowerem? Mówisz o tym? To jest sport, czy jest to coś więcej? No właśnie. Ostatnio dużo myślę sobie o płaskim patrzeniu. Jednowymiarowym na życie na na ludzi, bo czasami też się na to łapie nie jeżeli widzę. 21:26 Na swojej drodze kolarza. Jakiegoś gościa, który jedzie narowerze ja jadąc samochodem muszę go jeszcze wyprzedzić. Kurde, stracę 30 sekund. To to, czy to jest człowiek, który po prostu jeździ narowerze, czy to jest człowiek, który być może dla którego być może ten rower? 21:44 To jest właśnie sposób na. Rozwiązywanie codziennych problemów. Być może to jest czas, kiedy właśnie mamy tę chwilę, żeby albo nie myśleć totalnie o niczym, albo żeby właśnie mieć czas na przepracowanie w sobie czegoś w życiu. 22:02 Przez przez cały czas być może niepotrzebny jest ten wspólny mianownik dla rowerów, bo to może być pasja dowolna. Strasznie ważne jest w życiu, żeby mieć pasję, mieć jakieś zainteresowania i żeby dbać o nie i je pielęgnować, żeby mieć właśnie tę swoją ucieczkę. 22:22 Moim ogromnym błędem było to, że ja nie miałem tej ucieczki przez wiele lat. Ja miałem tylko pracę. I telewizor. Nie było tej ucieczki. I przez to właśnie pracujemy na problemy w naszej dorosłości. 22:41 Odpowiadając na pytanie Bartka, to nieważne, jakie to jest narzędzie, to może być rower, ale ten rower to jest tylko i wyłącznie narzędzie. To może być wędka, to może być piłka. Cokolwiek, co sprawia człowiekowi przyjemność, a co nie krzywdzi drugiej osoby. 23:01 Bycie dobrym to słabość. Czy odwagę? Nie uważam się za jakiegoś mega dobrego człowieka jak każdy popełniam błędy. Często bycie dobrym jest uważane za brak asertywności. 23:21 I tutaj jest dosyć duży problem z wyważeniem tego. Czy Jestem dobry, bo Jestem frajerem, czy Jestem dobrym, bo Jestem dobry i chcę pomóc. Z ze szczerego serca. Czy Jestem dobry? 23:36 Dlatego, ponieważ boję się powiedzieć nie, bo boję się, że kogoś skrzywdzę, bo boję się, w jaki sposób zostanę oceniony. Kiedy powiem, nie powiem nie, czyli Jestem nielubianym. Powiem nie, czyli, czyli Jestem, czyli Jestem niekochany. 23:53 Strasznie ciężko jest to wyważyć, strasznie ciężko jest się w życiu nauczyć zdrowej asertywności. A przy tym wszystkim chyba najważniejsze jest. Słuchać swojego serca. Strasznie ciężki temat jak wypośrodkować wydaje mi się, że właśnie najważniejszym w byciu dobrym. 24:20 Jest takie jedno słowo i ono się nazywa empatia, empatia, czyli możliwość współczuwania emocji kogoś innego i empatia bardzo pomaga w rozróżnieniu. Pomagania i bycia dobrym, bo ktoś tego potrzebuje, a byciem dobrym względem drugiego człowieka, ponieważ ktoś próbuje nas w jakiś sposób wykorzystać. 24:44 I to przychodzi wraz z z czasem. Jednakże warto jest być dobrym, być dobrym, czyli być blisko bycie dobrym. To jest często wyciągnięcie pomocnej dłoni względem człowieka drugiego człowieka, który widzimy, że cierpi. Przełamując się, bo niekiedy nie mamy odwagi pomagać. 25:04 Ale często jest tak, że właśnie cię najbardziej uśmiechnięci ludzie wokół wokół nas są niekiedy tymi, którzy. Najbardziej tej pomocy potrzebują, a najmniej o nią proszą i to to też wymaga czasu i i trochę życiowego doświadczenia. 25:20 Właśnie nabycie tej empatii. Czy podczas tej swojej pielgrzymki miałeś taki moment, w którym powiedziałeś? Wszystko mi jedno, nie chce mi się żyć, nie potrzebuję niczego. 25:36 Co patrząc przez swój pryzmat swoje doświadczenie, mógłbyś powiedzieć komuś, kto w taki sposób właśnie w takim momencie swojej pielgrzymki dzisiaj jest? Jestem gościem, który miał wielokrotnie myśli samobójcze, na przykład. 25:55 Też byłem na takim etapie swojego życia. Kiedy autentycznie bałem się, że coś samemu sobie zrobię, bo nie mam siły. Byłem tak wyczerpany chorobą i i tym, co się działo w moim życiu i w moim otoczeniu, że po prostu leżałem w łóżku przez kilka dni i i błagałem samego siebie, żebym sobie czegoś nie zrobił. 26:17 Strasznie ciężkie. Też właśnie traumatyczne, ale też potrzebne doświadczenie, bo ono pomaga zupełnie inaczej patrzeć, potem na życie i potem na przyszłość. To jest to, o czym, o czym mówiłem kilka zdań temu, że dzięki wielu bardzo ciężkim, przykrym doświadczeniom, inne mniejsze problemy na co dzień nie są dla nas problemami. 26:39 Nagle okazuje się, że padający deszcz wcale nie jest problemem. Nie jest problemem, to jak ja wyglądam. Nie jest problemem to. Jakim samochodem jeżdżę i to czy czuje się gorszy, czy też nie, bo wiem, że może być dużo dużo gorzej i że mogą być w życiu o wiele większe problemy. 26:55 Na które często ciężko jest się przygotować? I to takich sytuacji doprowadza albo zbieg różnych okoliczności w naszym życiu, na które nie mamy wpływ, nie mamy wpływu albo takie rzeczy, na które sami zapracowaliśmy. 27:13 Ja samemu przez kilkanaście lat swojego życia pracowałem na to, co mnie w życiu spotkało, popełniając wiele różnych błędów. Dochodzi taki trzeci taki moment, że jesteśmy po prostu bezsilni i to w. Może nie w większości przypadków naszych. 27:35 Ktoś może tego doświadczyć? Ale to, ale musimy być gotowi na to, że przyjdzie taka taka chwila, albo że ktoś z naszych bliskich będzie w takiej sytuacji i tu znowu pojawia się słowo empatia, wrażliwość, uważność względem drugiego człowieka. 27:54 Kurczaki, ktoś w moim otoczeniu potrzebuje pomocy. Czy da się w takiej sytuacji pomóc? Często wystarczy być, żeby żeby przetrwać taki moment, ale też równie często trzeba umieć samemu prosić o pomoc albo kogoś wepchać w te w te pomocne ramiona, co mam na myśli, jeśli depresja jest chorobą, to są też lekarze. 28:26 Można też oczywiście powiedzieć, nie to jest moja kara, ja teraz nie będę prosić o pomoc, bo to jest moja kara za za za moje błędy. Albo coś z tym zrobię? Analogia znowu stomatologiczna, boli mnie ząb to co leży i i czekam aż przejdzie no przejdzie, ale za chwilę znowu ten ból wróci czy czy rozwiązujemy ten problem? 28:48 Nie życie nauczyło żeby problemy rozwiązywać tu i teraz. Nawet jeżeli widzę gdzieś na horyzoncie jakieś zagrożenie, to staram się je w miarę zawczasu wyłapać, rozwiązać, a nie czekać biernie na to, że może przejdzie tak samo jest ze zdrowiem psychicznym. 29:06 Często jest tak, że nie przejdzie i często olewanie tego tematu właśnie sprowadza się do takiego momentu, że nie mamy siły życia, bo przykładowo nie podjęliśmy farmakoterapii, nie poszliśmy do lekarza, bo ktoś się wstydzi słowa psychiatra, bo psychiatra kojarzy nam się z ludźmi, którzy chodzą. 29:23 Albo właśnie unoszą się 10 cm nad nad ziemią. Psychiatra dziś współcześnie, jakby zapytać każdego każdego lekarza w Polsce 70% przypadków, to są zaburzenia związane z lękiem z depresją, myślami samobójczymi, bo te rzeczy te 3 rzeczy są, są ze sobą połączone. 29:45 Lęk i myśli samobójcze. To jest wspólny mianownik, tak samo jak depresja też jest połączona z myślami samobójczymi. Nie jest wstydem pójść do lekarza, nie jest wstydem powiedzieć, że ja od 15 lat codziennie lecę na lekach, no bo tak mam, no musiałem się z tym pogodzić. 30:05 Nie Jestem w stanie bez nich funkcjonować. Mimo wielu lat pracy nad samym sobą jest jest dużo lepiej, ale odpowiedzialnym jest na co dzień. Zaleceń mojego lekarza, czyli przez cały czas być także w tej farmakoterapii. I często jest tak mówiąc właśnie właśnie o tym, że ktoś z naszego otoczenia powie nie, nie idź do psychiatry, bo bo nie nie, nie, nie bierz leków, bo bo nie, bo ja wiem lepiej, bo niekiedy nasz znajomy powie, że te leki nie wiem, zmieniają sposób patrzenia na świat, albo ktoś przeczytał jakąś opinię gdzieś w internecie na jakimś forum, czy na jakiejś grupie facebookowej, że. 30:46 Przez te leki człowiek bardziej się płaci. No i co mam nie podjąć walki o o swoje życie? Mam nie pomóc komuś innemu, bo bo bo ktoś inny się nie zgadza z wiedzą naukową kurczaki nie. Więc dlatego, jeżeli ktoś doświadczy? 31:02 Takiego momentu w swoim życiu, że naprawdę nie będzie mu się chciało żyć, to trzeba. Odpowiedzialnie. Ogarnąć to tak samo jak mając podejrzenie tego, że że ktoś z naszych bliskich ma zawał, zadzwonimy po karetkę tak samo, jeżeli ktoś podejrzewamy, że jest w bardzo złej kondycji psychicznej, wepchnijmy go do lekarza, wepchnijmy go na. 31:24 Na terapię i bądź mu blisko i nie oceniajmy im często gorzej się psychicznie czujemy, tym mniej w ogóle chcemy doświadczać kontaktu z innymi ludźmi. A jednocześnie narzekamy na na poczucie samotności i to też jest. Wydaje mi się w pełni normalny objaw. 31:42 Ciężko jest wtedy podejść pod taką brzozę, ciężko jest z kimś gadać na temat tego, co czujemy, bo czujemy tak niesamowitą beznadzieję i samotność i jednocześnie nie chcemy się otworzyć na na innych ludzi i to jest. Taka pułapka, kwadratura koła i to w psychologii bardzo często właśnie mówi się o tym o tym kręgu zamkniętym. 32:07 Przyczyna rodzi skutek skutek rodzi przyczyny, ciężko jest się przemoc, często jest ciężko wtedy, kiedy ktoś właśnie tu do nas nie podejdzie i nie poda nam tej tej dłoni. Nie izoluj się tak, chodź do nas, nie to jest, to jest właśnie to odpowiadając na pytanie, to się zdarza, to jest to jest w pełni normalne, często tak jest wtedy, kiedy jesteśmy zmęczeni przebodźcowani, to jest też coś, na co ja. 32:33 Staram się uważać ze wszystkim można przegiąć, można przegiąć z ilością pracy z ilością jeżdżenia na rowerze. I to zmęczenie fizyczne będzie się manifestować tym, że będziemy czuć się słabo. Będziemy czuć się samotni. Wszystkie problemy, które odczuwaliśmy w skali 5 x 10 będą się nagle dla nas wydawały, że są już 10 x 10, że nikt nie jest nam w stanie pomóc, najlepiej się zamknąć, położyć do łóżka, nie wychodzić, a właśnie wtedy trzeba totalnie inaczej, czasami trzeba. 33:05 Wyjść do ludzi, uśmiechnąć się i powiedzieć, że Hello jesteśmy i nagle się okazuje. O kurczę, jak dobrze, że dzisiaj poszedłem na basen, jak dobrze, że dzisiaj poszedłem grać w piłkę. Jednak nie jest tak źle, a czasami trzeba po prostu sobie wrzucić totalnie na luz właśnie mieć tę ucieczkę. 33:22 Czasami nie robić nic, dać, odpocząć swojej głowie i swojemu ciału, żeby właśnie się nie przebodźcowywać. Trzeba. Znać ten moment i. Te granice to jest właśnie ta higienizacja służąca właśnie między innymi temu, żeby było tych momentów poczucia samotności, jak najmniej Święty Ignacy jak mówił. 33:42 Ager e kontra. Czyli przeciwko temu. Co się rodzi w nas? Dziękuję całe. Życie czegoś się uczę. Kolejne. Pytanie, czy nie boisz się głośno? Mówić o tym, co czujesz i co przyszedłeś? 33:59 Nie, nie boję. Się oduczyłem się wstydu. Było tak było w pewnym momencie tak źle. To są właśnie takie. Momenty, kiedy jak trwoga to do Boga, nie panie boże, jak znajdę sposób rozwiązanie na te moje problemy, to będę innym mówić, w jaki sposób to rozwiązać? 34:17 Naprawdę to jest. To jest często właśnie tak się mówi. Nie, że o w trakcie modlitwy pójdę na kolanach do Częstochowy, to to jest właśnie ta moja pielgrzymka na kolanach do Częstochowy. Mówię o tym otwarcie po to, żeby. Innym osobom, które doświadczają tego, czego ja doświadczają w przeszłości, wiedziały, w jaki sposób postępować, jakich błędów nie popełniać i że jest na to lekarstwo. 34:43 To, co jeszcze to, o czym wam jeszcze nie zdążyłem powiedzieć w momencie, kiedy ja miałem te takie ataki paniki, co to moje ciało zaczęło wariować i się wydawało, że że umieram. To to było jeszcze wtedy czasy takie, że nie do końca miało się internet w telefonie, więc ciężko było samego siebie zdiagnozować przez przez internet. 35:03 Nie można sobie było wrzucić tam. Szybkie bicie serca, pocenie się, zawroty głowy, objawy co to jest? Nie oczywiście, że w pierwszej kolejności cokolwiek wpisze się do netu, to wychodzi na to, że to jest raki, że że umieramy, ale teraz współcześnie można przynajmniej coś nazwać. 35:19 Nie, że to był atak paniki. Skąd to, skąd to się bierze i nagle się okazuje, że o kurde ktoś już wynalazł na to lekarstwo. Jak zacząłem o tym mówić publicznie na YouTubie w necie nie wiem na Instagramie pisać o tym. Pisząc o tym książkę, odezwało się do mnie na przestrzeni 10 lat. 35:39 Naprawdę setki osób, które mówią mi i tak jest codziennie. Każdego dnia przyjmuję wiadomości, kiedy ktoś mi mówi, mam to samo, nie. Jestem na tym etapie, kiedy ty ważyłeś 120 kilo i nie wychodziłeś z domu, albo czasami są takie historie. 35:55 Słuchaj 10 lat temu, jak o tym mówiłeś, to uważałem, że jesteś, że jesteś idiotą i że przesadzasz, ale od kiedy moja córka czy mój syn choruje, to zmieniłem zdanie na ten temat. Zmieniłem perspektywę. Kurde, jaką mi to daje satysfakcję i energię na codzień do funkcjonowania nie żeby żeby robić to, co to, co robię. 36:14 Nie chcę tego nazywać górnolotnie edukacją? Nie chcę też mówić, że to jest misja, bo to też jest takie strasznie przerysowane, pompatyczne słowo. Ale nie wstydzę się. Ponieważ właśnie te wszystkie doświadczenia oduczyły mnie wstydzenia się przyznawanie się do swoich słabości, to też jest moim zdaniem ważne mogę też nie mieć racji, bo ja nie zawsze mam rację, ale najfajniejszą rzeczą umiejętnością, jaką w tym kontekście można nabyć, to jest możliwość swobodnego mówienia o swoich problemach. 36:54 Lękach o swoich niedoskonałościach zupełnie inaczej jest. Jeżeli ja jako początkujący kolarz pójdę do zaawansowanych kolarzy i powiem, hej, Jestem początkujący, to oni powiedzą jaki zarąbisty gościu nie udaje, nie napina się, tylko mówi, że oni z początkujący. 37:12 Hej, słuchajcie, mogę z wami zagrać w piłkę, ale słabo bronię, ale na skrzydle będę o wiele lepszy, lepiej się gada z kimś takim, kto mówi otwarcie o swoich emocjach, nie i tak samo. Zauważyłem, że w życiu dużo mi jest łatwiej, wtedy, kiedy nazywam wszystko po imieniu. 37:28 Jeżeli się stresuje, mówię, że się stresuje. Jeżeli dzisiaj czuję się słabo, mówię, że że jest, że jest słabo. Jeżeli mam problem, mówię, że mam problem, to jest znowu to zerwanie higienizowanie, nie odkładanie problemów na później, bo problem każdy odłożony na później prędzej czy później wybuchnie. 37:47 Najgorsze co jest robić to liczyć na. Pomoc od randomowych osób w internecie. Jak jest czasami? Na różnych grupach, na różnych takich grupach, które traktują o tematyce, o której dzisiaj my rozmawiamy. 38:04 Moim zdaniem najgorsze, co można sobie zrobić, to niekiedy trafić na jakąś złą grupę facebookową i uważać, że jeżeli ktoś w internecie jest coś napisał, to na pewno ma rację. I tak samo ja sobie również nie uzurpuję prawa do tego, że ja mam rację. Ja mam swój punkt widzenia. 38:22 Odpowiedziałem na pytanie. Dobra. Jak coś tu mówi, że. Ucieczka kojarzy się z czymś tak bardziej negatywnym i jak interpretujesz to uciekanie, nawet jeśli może to być coś rzecz biorąc dobrego o k dobra. 38:41 To. Pytanie jest super, bo ja używam skrótowca mówiąc ucieczkach i faktycznie. I faktycznie to może wprowadzać w błąd ucieczka, niejako unikanie problemu. 38:59 Tylko ucieczka jako forma balansowania sobie swojego życia. Można przez całe życie tylko i wyłącznie uciekać, nie podejmować walki o nic tylko i wyłącznie uciekać, a można mieć ucieczkę jako formę katalizowania emocji. 39:18 Ucieczka, czyli katalizowanie emocji. Często tak jest właśnie. W małżeństwach. Że niekiedy relacje między między ludźmi. Wyglądają w taki sposób, że ani jedna, ani druga strona nie ma swojej ucieczki, nie ma ucieczki, czyli nie ma pasji, nie ma swoich własnych zainteresowań, nie ma niczego poza pracą, dziećmi i telewizorem. 39:45 Nie ma nic, a każdy z nas zasługuje na to, żeby mieć właśnie tę swoją ucieczkę. Cokolwiek to jest, to mogą być te ryby. To może być czasami Weekend ze znajomymi. To. Może być ten rower, to mogą być rolki, piłka nożna cokolwiek, ale wydaje mi się, że każdy zasługuje na to, żeby mieć tę swoją przestrzeń. 40:08 Ucieczka jako przestrzeń, może to będzie lepsze określenie przestrzeń, czy boisz się śmierci? Czujesz się przygotowany i spełniony? Nie chyba śmierci się. Nie boję, nie, nie boję się w sposób taki paniczny. W sensie psychologicznym. 40:29 Znowu słowo pokora. Bo ja nie wiem, kiedy to się wydarzy, często życie, albo to, co dzieje się w naszym otoczeniu, bardzo weryfikuje nasze plany. Najśmieszniejsze najśmieszniejsze to jest mieć plany niepokorne. 40:47 A przygotować się do śmierci to jest. Po prostu codziennie. Sobie pokornie żyć. Gdzie tu każdy dzień? Jest tak samo ważny, każdy każdego dnia może mogę zrobić chociażby jedną dobrą rzecz. 41:04 Mogę mieć jakieś. Plany w sposób odpowiedzialny. Patrzeć na swoją. Przyszłość, ale nie przywiązywać do niej aż tak strasznej wagi, nie w sposób paniczny planować. To gdzie będę za pół roku, gdzie będę za rok, ile będę miał followersów na YouTubie? 41:22 Kurcze, okazuje się, że to nie ma znaczenia, nie często, bardzo ważne jest to, co jest tu i teraz, a wydaje mi się, że ja też tak mam, że czasami nie doceniam tego co jest tu i teraz. Dziękuję. 41:39 Dziękuję, bo zdaję sobie z tego sprawę, że Jestem gościem dziwnym. Że temat, który o którym dzisiaj mówiłem? Są niemodne, nie trendy, ale mam nadzieję, że jeżeli ktokolwiek z was w przyszłości będzie doświadczać jakichś problemów, to będzie mógł sobie wrócić w głowie do jakichś chociażby pojedynczych zdań, które tutaj dzisiaj padły z moich ust. 42:06 I być może dzięki temu ktoś z was będzie mógł pomóc komuś pomóc sobie. Właśnie na podstawie tych moich różnych błędów. Dzięki za. Ten czas z nami.

In today's episode, you'll hear from an awesome couple, Kate and Taka, aged 33 and 34, who are doing life and money a little differently, and doing it well. From the moment we started talking, I could tell they'd put a lot of thought into not just their finances, but how they want to live. Over the past few years, they've made some bold, intentional choices: moving south, stepping back from full-time work to each working just two days a week, and prioritising time with their three young kids. It's not the typical path, but it's one they've carved out thoughtfully and intentionally. And mathematically. We chat about how they've managed to build a life that gives them both freedom and stability by sticking with frugal habits from their student days, questioning whether more work really means more money, and making financial decisions as a true team. Taka's a fan of the numbers, Kate brings the big-picture perspective, and together they've found a rhythm that works. This episode is packed with practical tips, honest insights, and a refreshing example of what it looks like to live by design, not by default.

Nad krainą upapraną węglem wschodzi niezdrowy świt. Wszyscy są pijani nowobogactwem, pieniędzmi, które wydają się być na wyciągnięcie ręki… Taka jest "Blaga" Marcina Kołodziejczyka. O swoim najnowszym wydawnictwie autor opowiedział w Dwójce. 

Waachuuzi wa samaki na dagaa walilazimika kutumia mbinu za jadi kama vile kuni na makaa kukausha aina hii ya samaki wadogo, dagaa, hali iliyowasababishia hasara na kuchangia uharibifu wa mazingira kwa kutupa taka za samaki ndani ya Ziwa Victoria.

W najnowszym odcinku podcastu „Powiedz to kobiecie” Anna Zejdler rozmawia z dr n. med. Agnes Frankel, specjalistką dermatologii estetycznej i przeciwstarzeniowej o tym, jak dbać o skórę latem.Dr Frankel przekonuje, że każdy powinien chronić skórę przed słońcem przez cały rok, ale okres wakacji wymaga szczególnej dyscypliny w stosowaniu kremów z filtrem przeciwsłonecznym (mowa o produktach z SPF, czyli sun protection filter).Kup subskrypcję „Rzeczpospolitej” pod adresem: ⁠czytaj.rp.pl⁠

Our guest is Takahiro Sakaeda who is the chef/partner of Nami Nori https://www.naminori.us/.  Nami Nori is a unique concept of temaki sushi bar that serves open-style hand rolls on a U-shaped stand. Since its opening in 2019 in New York, Taka has created many fans of his beautifully made, casual and high-quality sushi.  Now he operates four locations of Nami Nori in New York, New Jersey and Miami. But his success didn't come easily.  Taka spent 10 years at Masa, one of the best sushi restaurants in the U.S. with three Michelin stars and acquired an authentic mindset and sushi-making techniques under the master chef Masayoshi Takayama. In this episode, we will discuss how Taka grew up in the U.S. under Japanese parents and got into cooking against their will, what he learned from the master chef Masa Takayama, the unique concept of Nami Nori, his original culinary vision that merges two cultures of Japan and the U.S., his new 10 counter-seat restaurant in Miami and Japanese bakery in New York and much, much more!!!

Na pierwszy rzut oka wyglądali jak rodzina idealna. Taka, jaką pokazuje się w reklamach czy sielankowych filmach familijnych. Mieli pieniądze, czworo dzieci i farmę, która stanowiła ich dumę. Z końmi, jeziorem i pięknymi widokami…Jednak za zamkniętymi drzwiami tej luksusowej posiadłości kryło się coś, o czym nikt nie miał pojęcia… Sekret, który miał nigdy nie ujrzeć światła dziennego…..

The electrifying energy of ONE OK ROCK's DETOX Tour at MGM Fenway left us breathless, sore, and completely fulfilled—exactly what a transformative rock concert should do. The Japanese rock powerhouse has steadily conquered American venues, advancing from intimate clubs to increasingly larger theaters with each tour, testament to their growing US fanbase.What sets One OK Rock apart from other international acts is their commitment to reaching fans everywhere. Rather than limiting themselves to predictable coastal city stops, they consistently venture throughout the American heartland, connecting with audiences that many overseas bands overlook. This dedication has built them a devoted following that packed MGM Fenway with passionate fans.The production was nothing short of spectacular. Geometric laser patterns above the general admission floor, offering completely different visual experiences depending on your vantage point. Massive video screens captured every emotional nuance as vocalist Taka poured his heart into each song, bassist Ryota kept the rhythm with drummer Tomo, who entered his characteristic trance-like state (complete with infectious smiles throughout), and guitarist Toru delivered '80s-worthy shredding solos.Beyond the technical brilliance was a powerful message. Having lived in America for ten years, Taka spoke movingly about how music transcends cultural and language barriers, bringing people together during difficult times. He connected struggles faced in both America and Japan, reminding us that shared challenges can unite rather than divide us. This sentiment perfectly encapsulated why ONE OK ROCK resonates so deeply—they create music that communicates universal emotions regardless of the listener's native tongue.The setlist masterfully balanced tracks from their 11th album DETOX with fan favorites, creating an emotional journey. Australian opener Stand Atlantic perfectly complemented the headliners with their own high-energy performance, having previously toured with OONE OK ROCK.Whether you're a longtime follower or discovering them for the first time, ONE OK ROCK delivers a concert experience that demands your complete physical and emotional investment but returns it tenfold through connection, catharsis, and community. Follow us for more concert experiences and subscribe to catch our future musical adventures!ONE OK ROCK info: Instagram X YouTube official DETOX (Spotify)Support the showPlease help Music Elixir by rating, reviewing, and sharing the episode. We appreciate your support!Follow us on:TwitterInstagram If have questions, comments, or requests click on our form:Music Elixir FormDJ Panic Blog:OK ASIA

Það var engin tussa tækluð í þætti vikunnar. Góða skemmtun!

Raphael Wong talks to Joshua Blue about the adoption journey of him and his same-sex partner in the United States and Hong Kong. Joshua and his partner Taka carefully evaluated various family-building options, including single-parent adoption in Hong Kong and surrogacy, before deciding to pursue adoption in the United States whilst maintaining their Hong Kong residency. They engaged American Adoption Professionals Abroad in 2014, initiating a comprehensive process that would eventually lead to their son's adoption. The journey involved rigorous home study assessments, domestic private adoption procedures in Illinois, and extensive documentation preparation. They created profiles for birth parent(s') consideration, secured legal representation through an Illinois-qualified lawyer, and completed mandatory adoptive parent training. Despite initial optimism, the matching process extended beyond the initially expected time, necessitating documentation renewals and managing the emotional complexity of waiting. A significant breakthrough came in September 2017 when they connected with Karen, the birth mother. With noteworthy employer support, Joshua and Taka were present in Chicago for their son Isaac's birth in October 2018. They successfully navigated the legal requirements, securing the Adoption Decree, name change documentation, updated birth certificate and other necessary paperwork. While their return to Hong Kong proceeded smoothly, some administrative coordination was required between the Immigration Department and Social Welfare Department before Isaac's dependent visa was granted. Their experience highlights the evolving landscape of international adoption and cross-border family recognition. Their family structure exemplifies modern kinship networks, maintaining connections across continents with both partners' extended families and Isaac's birth mother and her family in Mexico. As an educator, Joshua offers valuable perspectives on rainbow families' integration within Hong Kong's educational environment, noting generally positive experiences despite opportunities for systemic improvement. This is another case illustrates the complex interplay of international adoption law, cross-cultural family building, and the gradual normalisation of diverse family structures in Hong Kong's professional and social spheres. Love is love!   Every family deserves recognition and respect, regardless of how it's formed. This Pride Month, we celebrate rainbow families who enrich our community with their love and resilience. Their journeys remind us that family bonds transcend conventional definitions, and their strength inspires positive change towards a more inclusive society.

Były wiceszef MSZ Paweł Jabłoński w rozmowie z Radiem Wnet stwierdził, że Polska powinna zabiegać o zwiększenie obecności wojsk USA. Przestrzegał też przed możliwym sojuszem niemiecko-rosyjskim.Obecność wojskowa Stanów Zjednoczonych powinna nie tylko zostać utrzymana, ale zwiększona. W optymalnym scenariuszu stałe bazy amerykańskie powinny zostać przeniesione z Niemiec do Polski i innych krajów wschodniej flanki– powiedział Jabłoński. Zaznaczył, że Niemcy Zachodnie były państwem frontowym do 1989 roku, jednak dziś to Polska, państwa bałtyckie czy Rumunia pełnią tę rolę.Amerykańskie bazy w PolscePolityk podkreślił, że skuteczna polityka zagraniczna wymaga większej inicjatywy, szczególnie w relacjach z USA.Musimy pokazywać Amerykanom, że ich obecność wojskowa opłaca się – nie tylko nam, ale i im. Jeśli to zrozumieją, możemy liczyć na dalsze wzmocnienie naszej pozycji– zaznaczył.Jego zdaniem obecna polityka rządu Donalda Tuska zbyt mocno opiera się na uległości wobec zachodnich partnerów.Mam wrażenie, że obecny rząd myśli kategoriami sprzed wejścia Polski do Unii Europejskiej – że jesteśmy ubogim krewnym, który tylko patrzy, co ustalą w Berlinie czy Paryżu. A my mamy to wykonywać. Taka filozofia jest samobójcza– ocenił poseł PiS. W jego opinii Polska nie powinna obawiać się sprzeciwu wobec „głupich pomysłów niemieckich”, nawet jeśli miałoby to wywoływać niezadowolenie za granicą.Sojusz Berlina i MoskwyByły wiceminister odniósł się także do dyskusji o sile niemieckiej armii oraz możliwym zbliżeniu Berlina i Moskwy.Nie mam złudzeń co do tego, że w Niemczech nastąpiła jakaś trwała zmiana w podejściu do Rosji. Interesy gospodarcze nadal przeważają. Wielki przemysł niemiecki bardzo chciałby wrócić do czasów tanich surowców z Rosji– stwierdził Jabłoński i dodał, że „gdyby doszło do sojuszu niemiecko-rosyjskiego, byłoby to bardzo złe z punktu widzenia Polski”.Koniec wojny na Bliskim Wschodzie?W sprawie Bliskiego Wschodu polityk przestrzegł przed zbyt wczesnym uznaniem zakończenia konfliktu z Iranem.To jeszcze nie koniec. Możemy mieć do czynienia z odpowiedzią nie tyle rakietową, co poprzez działania grup terrorystycznych wspieranych przez Iran – takich jak Hezbollah, Hamas czy Huti w Jemenie– powiedział Jabłoński.

On this episode of CD Burners, we're diving into American Idiot by Green Day, the album that blew open the doors for a new era of punk rock. We're joined by special guests, the legendary award-winning producer, Rob Cavallo and Taka from ONE OK ROCK, who tells the story of hearing the album for the first time in Japan without speaking a word of English, how it inspired him to leave pop behind, and why American Idiot still hits just as hard today. From political anthems to rock operas, this is the global legacy of Green Day's most ambitious record. Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

Ambasador Norwegii Øystein Bø właśnie ogłosił przekazanie 83 mln euro dla Polski. Pieniądze te jednak nie trafią do Polaków czy organizacji reprezentujących polskie interesy, a zostaną przekazane do dyspozycji kilku fundacji o dobrze znanej nam przeszłości. Otrzyma je Fundacja Batorego, Fundacja Stocznia, Fundacja Edukacja dla Demokracji, Fundacja Wspomagania Wsi, a także norweskie Frivillighet Norge - generator funduszy dla organizacji zielonych, tęczowych, i "demokratycznych"… Taka akcja to ewidentne wspieranie z zagranicy organizacji lewackich. Nadal niestety legalna patologia mająca na celu rozkład narodu polskiego i promocję wszelkiej maści kosmopolityzmu. Pochylmy się nad możliwymi konsekwencjami takich działań. Zapraszam. ----- Jeśli chcesz wesprzeć kanał: - postaw nam kawę: https://buycoffee.to/pogodneszorty - skorzystaj ze Zrzutki: https://zrzutka.pl/z/pogodneszorty Jeśli chcesz otrzymywać na maila informacje o nowych odcinkach - zapisz swój adres e-mail na stronie: www.pogodneszorty.pl

Shirin Ilimi na wannan mako ya yi duba ne kan muhawarar da ake ci gaba da tafkawa kan fasahar nan ta kimsawa na'ura irin basirar ɗan Adam wadda aka sani da AI, wasu masana dai na cigaba da gargaɗin cewa ya zama dole a yi taka tsan-tsan domin bai kamata a saki jiki da wannan Fasaha ta AI ba, duk da amfanin da ta ke tattare da ita wajen sauƙaƙa ayyuka masu wahala da ɗan Adam ke yi. Ku latsa alamar sauti don sauraron shirin tare da Shamsiyya Haruna.................

Wprowadzenie do domu, w którym mieszka już jeden kot, psa lub kolejnego kota, to duże wyzwanie. Jak to zrobić, by zarówno domownikowi, jak i nowemu lokatorowi nie zgotować traumy? O tym w kolejnym odcinku Zwierzopodcastu Karolina Wiśniewska rozmawia z lekarzem weterynarii, zoopsycholog Jolantą Łapińską. Ekspertka wyjaśnia, jakie kwestie powinniśmy gruntownie rozważyć, zanim zdecydujemy się na adopcje kolejnego zwierzaka, kiedy zasadne są zapoznawcze wizyty przedadopcyjne i jak długo może trwać taki okres adaptacji. Gościni podcastu mówi także o tym, jak przygotować mieszkanie na proces oswajania naszego kota z nowym lokatorem, jak rozlokować kuwety, posłania i miski z jedzeniem, a także jak zadbać o komfort obydwu zwierzaków. Na podcast zaprasza Vetoquinol "Głosem eksperta" to podcast, w którym rozmawiamy na ważne tematy, opowiadamy o istotnych zjawiskach, wyjaśniamy trendy i zastanawiamy się nad tym, co warto wiedzieć tu i teraz, a także już za chwilę, w przyszłości. To rozmowy przygotowywane przez uznanych i doświadczonych dziennikarzy, które zawierają lokowanie marki.

Mkutano wa tatu wa Umoja wa Mataiifa kuhusu Bahari UNOC3 ukiendelea mjini Nice, Ufaranzsa, tunakuletea mahojiano kati ya Nafisa Didi afisa habari wa kituo cha habari cha Umoja wa Mataifa nchini Tanzania UNIC Dar es salaam na Clara Makenya, Mkuu wa Ofisi ya Shirika la Umoja wa Mataifa la Mazingira UNEP nchini Tanzania na Afisa Mawasiliano wa shirika hilo kwa Namibia, wakimulika mchango wa UNEP katika kuzisaidia nchi kupambana na taka za plastiki ambayo ni mada kuu ya mkutano wa UNOC3.

Prieš 8 metus Laurynas Griauzdė Kupiškio rajone savo ūkio pašonėje įkūrė aeroklubą, o dabar savęs jau nevadina nei pilotu, nei ūkininku: „Dokumentų tiek, kad vos spėju suktis, o likusį laiką tenka pjauti žolę pakilimo take“. Ir nors kasdien darbas veja darbą, lengvesnių metų jis nesitiki: grūdų kaina tarptautinėse biržose tokia pati kaip 2005 metais.Anykščių rajone Arklio muziejuje vyko šventė „Bėk bėk, Žirgelį“. Tradiciškai, renginio ašimi tapo žirgas ir jo santykis su žmogumi. Apie tradicijas bei žirgą dabartinio gyvenimo ritmo kontekste kalbėjomės su Arklio muziejaus vadovu Mindaugu Karčemarsku.Rokiškio rajone, Laibgaliuose vyko vištų bėgimo varžybos, parodoje pristatytos įvairios naminių paukščių veislės. Pakalbinti organizatoriai ir varžybų laimėtojai.Ved. Arneta Matuzevičiūtė

Katika kuelekea Mkutano wa Tatu wa Umoja wa Mataifa kuhusu Bahari UNOC3, utakaofanyika mjini Nice, Ufaransa kuanzia tarehe 9 hadi 13 Juni 2025, Ofisi ya Shirika la Umoja wa Mataifa la Mazingira UNEP nchini Tanzania imetoa wito kwa jumuiya ya kimataifa kuchukua hatua za haraka na madhubuti kukabiliana na changamoto ya uchafuzi wa bahari, hasa wa taka za plastiki. Akizungumza na Kituo cha Habari cha Umoja wa Mataifa nchini humo UNIC jijini Dar es Salaam, Clara Makenya, Mkuu wa Ofisi ya UNEP nchini Tanzania na Afisa Mawasiliano wa shirika hilo kwa Namibia, alisisitiza umuhimu wa kushughulikia kwa haraka tatizo la taka za plastiki ambazo nyingi hutokea nchi kavu na kuishia baharini.

VOV1 - Ngân hàng Trung ương Bangladesh vừa chính thức phát hành loạt tiền giấy mới với thiết kế hoàn toàn thay đổi. Lần đầu tiên sau 5 thập kỷ, hình ảnh cố Tổng thống Sheikh Mujibur Rahman, lãnh tụ khai quốc của đất nước Bangladesh đã không còn xuất hiện trên đồng Taka.

Seth and B-Scott see if Kendrick Perkins can edge out Andrew Perloff as champ in this week's Taka-a-mania, lay out why Jose Altuve's move to Left Field has actually been a success so far, where the Texans' defense can improve, and get the question of the day from Reggie and John.

Seth and B-Scott discuss the Astros getting walloped by the Rays, which offseason moves by the Texans are their favorites, go through the day's Headlines, assess their favorite moves made by the Texans this offseason, which Texans are psychos in a good football kinda way, just how close Yordan Alvarez is to returning to action, circle back to their favorite offseason moves made by the Texans, engage in some Commanders schadenfreude as they're quite frustrated that Tunsil isn't at OTA's, assess which Texans players they've 'given up' on, see if Kendrick Perkins can edge out Andrew Perloff as champ in this week's Taka-a-mania, lay out why Jose Altuve's move to Left Field has actually been a success so far, where the Texans' defense can improve, and get the question of the day from Reggie and John.

Takeshi Katsuya joins us for Chapter 363! Taka is one of the key people behind the development of Kawasaki motorcycles—working on both the production side and the race team side. If you've ridden a newer Kawasaki and liked the changes, Taka is one of the guys to thank. A 4x Japanese Motocross Champion, Taka brings over 20 years of testing experience, starting with Factory Honda and now playing a major role at Factory Kawasaki. If you're curious about how bikes are developed and how that R&D translates into race wins at the highest level, this is the chapter is for you.Enjoy the show—and don't forget to like, subscribe, and hit the notification bell so you never miss a new drop!

Polacy są bardzo rozpolitykowani, dzieląc się z grubsza na dwa obozy: tych i tamtych. Oto dowód. W Olsztynie kilka dni temu doszło na przystanku komunikacji miejskiej do incydentu urynowego. Pijany obywatel, w biały dzień wyciągnął swój eksponat i zuchwałym, choć spokojnym strumieniem zrosił okolice przystanku siuśkami. Za darmo. Oddał mocz na cele charytatywne jakby to była nie przymierzając kawalerka. Incydent ten przejdzie do historii jak Urynał Olsztyński. Pod artykułem pojawiły się komentarze. Internauta o pseudonimie „Taka prawda” napisał: Typowy wyborca tuSSka, eses w środku. Użytkownik Koleżanka Ratusz napisał: Typowy wyborca pisu lub konfederacji. Czaskowsky ujął to tak: typowy wyborca PO. Ktoś inny, cytuję: To doktor TADEUSZ BATYR przedstawia swój program wyborczy...

"Jak posłanka na Sejm może być taka głupia? Ludzie. Litości." Tak minister Nitras zareagował na wywiad z nikomu nieznaną posłanką PiS-u Teresą Pamułą. Co powiedziała? Dziś także o deregulacjach gospodarczych, które ogłasza Donald Tusk oraz o ekshumacjach na Wołyniu, które ruszają dziś pierwszy raz po 8 latach. Będzie także o przeszukaniach w PKOL oraz o nowym planie Putin-Trump dla Ukrainy #IPPTVNaŻywo #polityka #Sejm #Trump #Putin #Ukraina ----------------------------------------------------

Rodzina jak z obrazka. Taka właśnie na pierwszy rzut oka jest rodzina Simart-Duteil.Bogaci, wpływowi, piękni i na samym szczycie wysokiej drabiny francuskiej hierarchii klasowej – należą do najbardziej prestiżowych klubów, ukończyli najlepsze szkoły, piją najdroższe trunki. A jednak rodzinna idylla rozpada się na małe kawałeczki, kiedy niespodziewanie do ich drzwi puka ktoś z zewnątrz.To zarys fabuły powieści Kingi Wyrzykowskiej zatytułowanej „Porządni ludzie”… Tylko kto tak naprawdę we współczesnej Francji zasługuje na miano „porządnych ludzi”?Książka, o której w tym odcinku porozmawiam z jej autorką, opowiada o rodzinie, która przerywa wygodne, luksusowe życie, skazując się na dobrowolną izolację w swojej pięknej posiadłości w Normandii. Tłem tego wielkiego rodzinnego dramatu są krwawe wydarzenia, które wstrząsnęły Francją w 2015 roku.Gość: Kinga WyrzykowskaProwadzenie: Agata KasprolewiczKsiążka: „Porządni ludzie” Kingi Wyrzykowskiej, przekład Dorota Malina---------------------------------------------Raport o stanie świata to audycja, która istnieje dzięki naszym Patronom, dołącz się do zbiórki ➡️ ⁠https://patronite.pl/DariuszRosiak⁠Subskrybuj newsletter Raportu o stanie świata ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠➡️ ⁠https://dariuszrosiak.substack.com⁠Koszulki i kubki Raportu ➡️ ⁠https://patronite-sklep.pl/kolekcja/raport-o-stanie-swiata/⁠ [Autopromocja]

Last time we spoke about the Visayas Offensive. In March 1945, the Pacific War raged on. On Iwo Jima, the US Marines, after intense fighting and heavy casualties, declared the island secured. Meanwhile, in northern Luzon, General Clarkson's division advanced towards Baguio, facing fierce Japanese resistance, while General Mullins pushed through Balete Pass. The Japanese army, grappling with severe supply shortages, was forced to evacuate Baguio. In the Visayas, General Eichelberger's forces targeted the Sulu Archipelago and Central Visayan Islands, securing key airfields. The 40th Division landed on Panay, capturing Iloilo, and launched an assault on northern Negros. On Cebu, the Americal Division landed near Talisay, encountering mines but minimal resistance, and secured Cebu City. By April, Allied forces had made strategic advances across the Philippines, overcoming Japanese resistance and establishing crucial airfields. This episode is the Invasion of okinawa Welcome to the Pacific War Podcast Week by Week, I am your dutiful host Craig Watson. But, before we start I want to also remind you this podcast is only made possible through the efforts of Kings and Generals over at Youtube. Perhaps you want to learn more about world war two? Kings and Generals have an assortment of episodes on world war two and much more  so go give them a look over on Youtube. So please subscribe to Kings and Generals over at Youtube and to continue helping us produce this content please check out www.patreon.com/kingsandgenerals. If you are still hungry for some more history related content, over on my channel, the Pacific War Channel you can find a few videos all the way from the Opium Wars of the 1800's until the end of the Pacific War in 1945.  We have come to the grand final battlefield at last, that of Okinawa. Of course battles are raging in all sorts of other theaters like New Guinea, China, Burma, etc. However as you might imagine its becoming impossible given the week by week format to cover all of this in single episodes. So we are going to hardcore focus on Okinawa for awhile, we will circle back to the other theaters to catch up. Seriously it was the only logical way to do this and honestly in retrospect I wish the entire podcast was campaign by campaign instead of week by week. But I am a mere podcaster following the youtube series of this. But if you want to hear a campaign by campaign series, over at Echoes of War me and my cohost Gaurav are beginning to roll them out. The first series will be the entire Malayan Campaign, and I think after that I might try to do the Philippines. Regardless lets jump into the invasion of Okinawa. As previously noted, the directive issued by the Joint Chiefs of Staff on October 3 designated Okinawa as the final target for invasion, following the establishment of air and naval bases in Luzon and Iwo Jima. Capturing this crucial island would bring the conflict to Japan's doorstep, disrupt the enemy's air communications through the Ryukyu Islands, and flank their maritime routes to the south. Consequently, from these newly established air and naval bases in the Ryukyus, American forces would be able to launch attacks on Japan's main islands and implement a more rigorous sea and air blockade, isolating them from Japanese territories to the south. This made it imperative for the Japanese Empire to maintain control over Okinawa and the Ryukyus. To this end, the 32nd Army, led by Lieutenant-General Watanabe Masao, was formed there by late March 1944. Initially, it comprised four companies and one artillery regiment stationed at Amami Oshima; five companies and one artillery regiment at Nakagusuku Bay; four companies and one artillery regiment at Iriomote Island; along with various garrison units from the 19th Air District in Okinawa.  Under Operation Tei-Go, the Ryukyus and Formosa were to form a long zone of interprotective air bases. These bases were expected to defeat any American sea or air forces sent into the region. To avoid destruction from the air, each base was to consist of a cluster of airfields, such that if one were damaged others could be used immediately. Military and civilian crews were promptly set to work building the numerous fields. 13 base clusters had to be created, stretching in a line from Tachiarai in the northern Ryukyus to Pingting on Formosa in the south. The only remaining tasks for ground forces were the defense of these facilities and their support anchorages and the unenviable work of building the fields. Much of the energy of 32nd Army would be absorbed building these air facilities. This was more difficult since 32nd Army had only two bulldozers and one earth roller. Japan had produced dozers in small numbers at its Komatsu plant since 1943, but few had reached the front. Since soldiers were thus obliged to use shovels, hoes, straw baskets, and horse-drawn wagons, construction was slow. Moreover, because of enemy submarine raiders, it was impossible for the Japanese to deliver the large quantities of fuel, ammunition, and anti-aircraft guns needed to operate the bases. Even more seriously, the planes themselves were not available. Between April and June, the 32nd Army received reinforcements, including the 44th and 45th Independent Mixed Brigades, the 21st Independent Mixed Regiment, and the 27th Independent Anti-Aircraft Artillery Battalion, among other air garrison units. From these forces, Watanabe chose to send the 45th Brigade to establish bases on Miyako Island and Ishigaki Island, while the 21st Regiment was tasked with setting up a base on Tokunoshima. On June 27, the 1st and 2nd Infantry Corps (approx. 4100 men) boarded the Toyama Maru and began the voyage to Okinawa. The 44th Brigade HQ, Artillery and Engineer Units meanwhile boarded other vessels of the Taka-412 convoy. Two days later, while the convoy was sailing east of Tokunoshima, the submarine Sturgeon successfully sank the Toyama Maru with two torpedoes, therefore inflicting the loss of 3724 men and much heavy equipment. Because of this, the 1st Corps had to be deactivated.  Following the fall of Saipan, the Japanese Empire rapidly deployed significant ground forces to the 32nd Army, including the 9th, 24th, 28th, and 62nd Divisions, as well as the 59th, 60th, and 64th Independent Mixed Brigades, and the 27th Tank Regiment. Additionally, the 15th Independent Mixed Regiment was airlifted to bolster the beleaguered 44th Brigade, which was reorganizing its 2nd Corps with local recruits. The 32nd Army Staff wished to use as much of the indigenous population as it could in direct support of the war effort, so on January 1 1945 it ordered total mobilization. All Okinawan males aged 18 to 45 were obliged to enter the Japanese service. 39000 were drafted, of whom 15000 were used as nonuniformed laborers and 24000 as rear-echelon troops called the Home Guard (Boeitai). Many of the Boeitai replaced sea based battalions and rear-area supply units that had been reorganized and equipped for frontline duty. In addition to these, 1500 of the senior boys of the middle schools on Okinawa were organized into Iron and Blood Volunteer Units and assigned to frontline duty. Some of these students had been tried out in the signal service in the autumn of 1944 with good results, so the program was expanded. Since the fall of 1944, 600 senior students of the girls' middle schools also had been given training in the medical service. While most of these troops were sent to strengthen the main defenses at Okinawa, a large portion of the 28th Division was actually assigned to reinforce the garrisons on the Miyako and Yaeyama Islands. The 36th Regiment was dispatched to support the Daito Islands, the entire 45th Brigade was moved to garrison Ishigaki and the rest of the Yaeyamas, the 59th Brigade was tasked with defending Irabu Island, the 60th Brigade was sent to reinforce Miyako Island, and the 64th Brigade was deployed to the Amami Islands. On August 9, Lieutenant-General Ushijima Mitsuru took command of the 32nd Army. His initial strategy was to occupy all of Okinawa with a strong force and eliminate any invading troops at their landing sites. As fierce fighting began at Leyte, intensive training for the troops commenced, including divisional maneuvers at potential American landing points, artillery bombardments of beachheads, and nighttime assaults on bridges. However, on November 13, Tokyo decided to send the elite 9th Division to Formosa to prepare for a movement to the Philippines that ultimately did not occur. The unexpected withdrawal of the 32nd Army's best division disrupted Ushijima's operational plans. Ironically, this situation improved combat efficiency, as it compelled the army to achieve more with fewer resources. Ushijima chose to concentrate most of his forces in the mountainous and easily defensible Shimajiri area, located in the southern part of the island. This strategic location allowed the Japanese to maintain control over Naha port and target the northern airfields with artillery. Similar to the situation in Iwo Jima, this decision marked a departure from the previously favored strategy of a "decisive battle," opting instead for a war of attrition that had proven effective at Peleliu and Iwo Jima. As a result, Ushijima positioned Lieutenant-General Amamiya Tatsumi's reinforced 24th Division at the southern end of the island, Lieutenant-General Hongo Yoshio's reinforced 62nd Division along the central isthmus, Major-General Suzuki Shigeji's reinforced 44th Independent Mixed Brigade on the Hagushi plain, and Colonel Udo Takehiko's Kunigami Detachment, consisting of two battalions from the 2nd Corps, in northern Okinawa. These troop placements were successfully implemented in December; however, concerns arose that the 32nd Army was spread too thin to effectively counter the anticipated enemy invasion. Consequently, on January 15, Ushijima decided to move the 44th Brigade from the Hagushi plain southward to overlap with the 62nd Division's area on the east, significantly shortening the Japanese front. Additionally, one battalion from the Kunigami Detachment was sent to defend Iejima and its crucial airbase, which necessitated the rest of the unit to consolidate its positions and strengthen defenses on Yaedake Mountain in the Motobu Peninsula. Ushijima also had the support of the brigade-sized 5th Artillery Group, led by Lieutenant-General Wada Kosuke; the 21st Field Anti-Aircraft Artillery Corps; the 11th Shipping Group, which included several shipping engineer regiments and sea-raiding battalions; the 19th Air District overseeing various aviation service units; and Rear-Admiral Ota Minoru's Okinawa Naval Base Force, which comprised nearly 9,000 personnel stationed at the Oroku Naval Air Base near Naha. Ushijima had nearly 100,000 troops at his command, with 29,000 assigned to specialized units for anti-aircraft, sea-raiding, and airfield operations. Anticipating the nature of the impending conflict, these well-staffed service units were reorganized for ground combat. The 19th Air District transformed into the 1st Specially Established Regiment, responsible for defending the Yontan and Kadena airfields it had recently constructed and maintained. Most of the service personnel were integrated into the new 1st Specially Established Brigade in the Naha-Yonabaru area, while the sea-raiding base battalions became independent infantry units. Additionally, the remainder of the 11th Shipping Group was restructured into the 2nd Specially Established Brigade on the southwestern part of Okinawa. This reorganization, completed on March 21, bolstered ground combat strength by 14,000 men, leaving only 10,500 of the 67,000 Army personnel in specialized roles. To protect themselves, the Japanese began constructing robust fortifications, tunnels, and cave systems to shield against anticipated enemy bombardments.  Work on the caves was begun with great vigor. "Confidence in victory will be born from strong fortifications" was the soldiers' slogan. The caves meant personal shelter from the fierce bombardments that were sure to come, and they also offered a shimmering hope of victory. The combination was irresistible, and units began to work passionately on their own caves. Enthusiasm was essential because of the great toil it took to create the caves. Just as 32nd Army had only two bulldozers to make airfields, it had no mechanized tunneling equipment at all. Besides lacking cutting equipment, 32nd Army also lacked construction materials. It had no cement, no ironware, and no dynamite. The units had to rely entirely on wooden beams that they obtained themselves to shore up their shafts. This was not necessarily easy because there were no forests in the south of the island where the troops were now stationed. Pine forests were abundant in the mountainous north, however, so each unit was assigned its own lumbering district in the north. Several hundred men from each division were detailed as its lumbering squad. The problem remained, however, of how to move the several million logs that were needed over the 40 or so miles from the forests to the forts. With no railroads and the use of trucks limited by a shortage of gasoline, the solution was for each unit to cut its own logs, then transport them in small native boats called sabenis. The divisions acquired 70 of these, which then plied the waters steadily from north to south. In January 1945, however, the Leyte-based B-24s that began flying over daily for reconnaissance also began strafing the boats. So the waterborne delivery of logs had to be switched from day to night, greatly lowering efficiency. Ushijima aimed to prolong the fight from these positions and decided to destroy the indefensible Yontan and Kadena airfields to prevent their use by the enemy, effectively ending the ineffective air defense strategy initially devised by Tokyo. Meanwhile, Admirals Nimitz and Spruance were preparing for Operation Iceberg, the invasion of Okinawa. Given the expectation that the capture of Iwo Jima and recent air assaults on Japan would concentrate enemy air power around the Empire's core, which would respond aggressively to any attacks on Okinawa, the Americans needed to first neutralize or eliminate enemy air facilities in the Ryukyus, Kyushu, and Formosa to achieve air superiority over their objective. As a result, all available carrier-based and land-based air forces were tasked with this operation, including Admiral Mitscher's Task Force 58, General Kenney's Far East Air Forces, Admiral Hoover's Central Pacific Forward Area, and General Arnold's 20th Air Force. From the 20th Air Force, General LeMay's 21st Bomber Command was assigned to attack Okinawa before moving on to Kyushu and other vulnerable locations in the home islands. Meanwhile, Brigadier-General Roger Ramey's 20th Bomber Command, supported by General Chennault's 14th Air Force, focused on neutralizing Formosa. Aircraft from the Southwest Pacific Area were also set to conduct searches and continuous strikes against Formosa as soon as conditions on Luzon allowed. Additionally, the British carriers of Vice-Admiral Bernard Rawlings' Task Force 57 were tasked with neutralizing air installations on the Sakishima Group in the ten days leading up to the landings. Once air superiority was achieved, Spruance's 5th Fleet was to land Lieutenant-General Simon Buckner's 10th Army, which included Major-General John Hodge's 24th Corps and Major-General Roy Geiger's 3rd Amphibious Corps. The 24th Corps comprised the 7th and 96th Divisions, while the 3rd Amphibious Corps included the 1st and 6th Marine Divisions. As the Commanding General of Expeditionary Troops, Buckner also oversaw the 27th and 77th Divisions and the 2nd Marine Division for special operations and reserve purposes. Furthermore, the 81st Division was held in area reserve. In total, Buckner commanded a force of 183,000 troops, with 116,000 designated for the initial landings. The plan called for Major-General Andrew Bruce's 77th Division to first secure amphibious bases in the Kerama Islands on March 26, with one battalion further securing Keisejima five days later to establish a field artillery group there. On April 1, following a demonstration by the 2nd Marine Division in southern Okinawa, the main landings were set to take place. The 24th Corps and the 3rd Amphibious Corps would land simultaneously on the west coast beaches north and south of Hagushi. After landing, both corps were to quickly advance across the island, capturing the airfields in their designated areas before securing all of southern and central Okinawa. Subsequently, Buckner's forces were to invade and secure Iejima and northern Okinawa. Once this was achieved, there were tentative plans to launch an invasion of Kikaijima with the 1st Marine Division and Miyako Island with the 5th Amphibious Corps. For the invasion, Spruance relied on a Covering Force under his command, along with Admiral Turner's Joint Expeditionary Force. This force included Admiral Blandy's Amphibious Support Force, which comprised minesweepers, UDTs, and escort carriers; Rear-Admiral Morton Deyo's Gunfire and Covering Force, consisting of ten battleships and eight heavy cruisers; Rear-Admiral Lawrence Reifsnider's Northern Attack Force, responsible for landing the 3rd Amphibious Corps; and Rear-Admiral John Hall's Southern Attack Force, tasked with landing the 24th Corps. Similar to Iwo Jima, Okinawa had endured multiple air attacks since October 1944 as part of the preliminary operations for the landings on Leyte, Luzon, and Iwo Jima that we previously discussed. These operations also included air strikes aimed at neutralizing Japanese air power on Formosa. Throughout February and March, Mitscher's carriers and LeMay's B-29s brought the conflict back to the Japanese home islands with a series of strikes that caused significant damage and instilled fear in the population. On March 1, Task Force 58 launched the first strike of the month against the Ryukyus, targeting Amami, Minami, Kume, Tokuno, and Okino, as well as Okinawa. This operation resulted in the destruction of 41 planes, the sinking of eleven vessels, damage to five others, and significant harm to island facilities. In between the main assaults on Japan, the superfortresses frequently targeted key sites in the Ryukyus, leading the beleaguered Japanese forces to refer to these missions as the "regular run." Throughout March, aircraft from the Southwest Pacific and the Marianas conducted nearly daily operations over the Ryukyus and surrounding waters, searching for Japanese shipping and contributing to the isolation of Okinawa by sinking cargo ships, luggers, and other vessels, while American submarines intensified the blockade around the Ryukyus. Meanwhile, after completing extensive training and rehearsals, Task Forces 51 and 55 gathered at Leyte, Task Force 53 assembled in the Guadalcanal-Russells area, and the rest of the 5th Fleet convened at Ulithi. On March 12, Reifsneider's convoy, carrying the 3rd Amphibious Corps, was the first to depart, successfully reaching Ulithi nine days later. On March 18, the tractor group transporting the 77th Division began its journey from Leyte to the Kerama Islands. On the same day, Mitscher's carriers targeted 45 airfields in Kyushu, claiming the destruction of 102 Japanese planes, damaging or destroying 275 on the ground, sinking six vessels, and damaging three more. In response, Admiral Ugaki's 5th Air Fleet launched a counterattack against the carriers Enterprise, Intrepid, and Yorktown, inflicting minor damage while losing 33 aircraft. The next morning, after locating the majority of the Combined Fleet at Kure, Mitscher dispatched 436 aircraft to target naval installations and shore facilities in the Inland Sea. At 06:50 three C6N Saiun “Myrt” recon planes discovered Task Force 58, and by 07:00 Captain Genda Minoru's elite, handpicked 343rd Kokutai had scrambled 63 advanced Kawasaki N1K2-J “George” Shiden-Kai fighters from Shikoku to intercept the Americans. Minutes later, Genda's powerful Shiden-Kais “waded into the Hellcats and Corsairs as if the clock had been turned back to 1942.” Soon the 343rd Kokutai was engaged in a wild maelstrom with 80 US fighters, including VF-17 and VBF-17 Hellcats from Hornet and VMF-112 Corsairs from Bennington. For once the Japanese broke about even, losing 24 fighters and one scout plane to the Americans' 14 fighters and 11 bombers. Nevertheless, Genda's expert but outnumbered 343rd Kokutai proved unable to blunt the American onslaught. Despite facing a formidable intercepting force, they managed to inflict damage on 18 Japanese warships, including the battleships Yamato, Ise, Hyuga, and Haruna, as well as six aircraft carriers. Additionally, one incomplete submarine was destroyed, 97 enemy planes were shot down, and 225 were either destroyed or damaged at Japanese airfields. In response, Ugaki launched a kamikaze counterattack that successfully struck the carriers Wasp and Franklin, causing significant damage and forcing Franklin to head to Pearl Harbor immediately. As Task Force 58 slowly withdrew the afternoon of March 20, a damaged Zero crashed destroyer Halsey Powell, killing 12 and wounding 29. Shortly afterwards friendly anti-aircraft fire started fires aboard Enterprise. At 23:00 eight Japanese torpedo planes unsuccessfully attacked the carriers, while three overnight snoopers were splashed by anti-aircraft fire. Between March 17 and March 20 Ugaki had committed 193 aircraft to battle and lost 161. On March 21 Ugaki dispatched a 48-plane strike, including 16 G4M “Betty” bombers, carrying the very first Ohka (“Cherry Blossom”) suicide missiles. However the combat air patrol (CAP) of 150 Hellcats and Corsairs repulsed them. Franklin, Wasp, and Enterprise, all damaged, steamed to Ulithi as a reorganized Task Group 58.2. Except for April 8–17, when Task Group-58.2 was briefly reestablished, Task Force 58 strength would remain at three Task Groups throughout Iceberg's duration. Ugaki's 5th Air Fleet was meanwhile effectively incapacitated for several weeks, but Ugaki nevertheless reported five carriers, two battleships, and three cruisers sunk, which IGHQ found scarcely credible. Meanwhile, the Mine Flotilla departed Ulithi on March 19, followed two days later by the rest of Task Force 52 and Task Force 54 to support the Kerama operation. On March 23, to prepare for the imminent minesweeping operations of Iceberg, Task Force 58 conducted extensive bombing raids on all known installations in Okinawa, resulting in significant damage and the sinking of 24 vessels and damage to three others over the following five days. Furthermore, Admiral Lee's battleships traversed the cleared area and opened fire on Okinawa, sinking an additional two vessels. With this naval and air support, Blandy's minesweepers and UDTs successfully cleared the route for Rear-Admiral Ingolf Kiland's Western Islands Attack Group by nightfall on March 25. Their primary opposition in the following two days consisted of a series of kamikaze attacks, which caused damage to the battleship Nevada, light cruiser Biloxi, four destroyers, two destroyer minelayers, one minesweeper, and two transports, while the destroyer Halligan was sunk by mines. The next morning, supported by naval gunfire and carrier aircraft, Bruce initiated his first landings. The 3rd Battalion, 305th Regiment landed on the southern beaches of Aka Island, facing sporadic resistance. Meanwhile, the 1st Battalion, 306th Regiment landed unopposed on Geruma Island, which was quickly secured. The 2nd Battalion, 306th Regiment achieved even faster success at Hokaji Island, while the 1st Battalion, 305th Regiment invaded Zamami Island with light resistance. The 2nd Battalion, 307th Regiment encountered minor opposition as it took Yakabi Island. The Fleet Marine Force Amphibious Reconnaissance Battalion scouted Keisejima and found no enemy presence. After encountering some resistance, the units on Aka and Zamami pushed back the enemy garrisons, securing two-thirds of Aka by nightfall and successfully repelling a strong counterattack on Zamami that night. Simultaneously, Deyo's warships and Blandy's carriers began bombarding the demonstration beaches, while minesweepers cleared progressively larger areas around Okinawa, although the minesweeper Skylark was sunk by mines. By March 27, the remaining enemy forces on Aka and Zamami were finally eliminated, and a company took Amuro Island without opposition. Additionally, a company from the 307th moved to Kuba Island, which was quickly secured. At the same time, Bruce continued his main landings, with the 1st and 2nd Battalions of the 306th Regiment landing on the west coast of Tokashiki Island, facing minimal opposition. As the two battalions advanced north along narrow trails toward Tokashiki town, the 3rd Battalion landed to secure the southern part of the island. On March 28, they reached the town, clearing the entire island and concluding the Kerama operation.  In Kerama, "Island Chain between Happiness and Good," the Japanese tradition of self-destruction emerged horribly in the last acts of soldiers and civilians trapped in the hills. Camping for the night of March 28 a mile from the north tip of Tokashiki, troops of the 306th heard explosions and screams of pain in the distance. In the morning they found a small valley littered with more than 150 dead and dying Japanese, most of them civilians. Fathers had systematically throttled each member of their families and then disemboweled themselves with knives or hand grenades. Under one blanket lay a father, two small children, a grandfather, and a grandmother, all strangled by cloth ropes. Soldiers and medics did what they could. The natives, who had been told that the invading "barbarians" would kill and rape, watched with amazement as the Americans provided food and medical care; an old man who had killed his daughter wept in bitter remorse. Only a minority of the Japanese, however, were suicides. Most civilians straggled into American positions, worn and dirty. In all, the 77th took 1,195 civilian and 121 military prisoners. This operation resulted in the deaths of 530 Japanese soldiers, 121 captured, and the neutralization of over 350 suicide boats, with American losses totaling 31 killed and 81 wounded. While this initial operation was underway, the tractor groups of the Southern and Northern Attack Forces left their staging areas in Luzon and Ulithi on March 25, followed by the rest of Spruance's fleet two days later. On March 26 and 27, Rawlings' Task Force 57 conducted a series of strikes on the Sakishima Islands, primarily targeting Miyako. Meanwhile, after a 250-plane raid on the Mitsubishi plant in Nagoya on March 24, LeMay sent 165 B-29s from the 73rd and 314th Bombardment Wings to attack the Kyushu airfields on March 27, facing minimal resistance as they caused significant damage to the Tachiarai Army Airfield, the Oita Naval Airfield, and the Omura aircraft plant. Other bombers from the 313th Bombardment Wing laid aerial mines in the Shimonoseki Strait. The Japanese responded with a raid on Spruance's naval units using aircraft and suicide boats on the night of March 28, resulting in one LCM being destroyed and one cargo ship damaged. On March 29, Mitscher launched another strike against Kyushu, but poor weather conditions led to only minor damage, with 12 vessels sunk and one damaged. By this point, the “largest assault sweep operation ever executed” had cleared the Hagushi beach approaches in 75 sweeps, with minesweepers clearing 3,000 square miles of coastal waters. The following morning, as Task Force 58 once again targeted Okinawa, Deyo's ten battleships and eleven cruisers advanced to bombard Okinawa's defenses and demolish coastal seawalls with increased intensity. At the same time, the 314th sent 12 planes to attack the Mitsubishi engine works in Nagoya overnight. The next day, LeMay dispatched 152 B-29s for his second assault on Kyushu, completely destroying the Tachiarai machine works and heavily damaging the Omura airstrip. On March 31, back in Okinawa, the final underwater demolition operation off the Hagushi beaches was underway while the 420th Field Artillery Group was successfully positioned on Keisejima, prompting a strong reaction from Ushijima's artillery. That morning, a Ki-43 fighter crashed into Admiral Spruance's flagship, the Indianapolis, resulting in the deaths of nine crew members and severely damaging a shaft, which ultimately compelled Spruance to transfer his flag to the battleship New Mexico. Meanwhile, the frogmen completed their last demolition operations at Hagushi, and the final preliminary bombardment of Okinawa and the Sakishima Islands was executed successfully. By the end of the month, over 13,000 large-caliber shells had been fired in the shore bombardment, and approximately 3,095 sorties had been conducted against the Ryukyus. However, effective Japanese concealment prevented significant damage to Ushijima's defenses. As night fell, a vast fleet of transports, cargo ships, landing craft, and warships navigated the final miles of their long journey, successfully meeting off the Hagushi beaches in the East China Sea before dawn on April 1. While Turner's forces prepared for the landing, a fire support group consisting of 10 battleships, 9 cruisers, 23 destroyers, and 177 gunboats began the pre-landing bombardment of the beaches at 05:30, firing a total of 44,825 rounds of shells, 33,000 rockets, and 22,500 mortar shells. In response, the Japanese launched some scattered kamikaze attacks on the convoys, successfully hitting the transport Hinsdale and LST 884. At 07:45, carrier planes from Task Force 58 and Blandy's carriers targeted the beaches and nearby trenches with napalm. Fifteen minutes later, the first wave of amphibious tanks advanced toward the shore at four knots, followed closely by five to seven waves of assault troops in amphibious tractors. Alongside the primary landings, Major-General Thomas Watson's 2nd Marine Division staged a feigned landing on the southeast coast of Okinawa, near Minatoga, aiming to distract the enemy's reserves in that region. Meanwhile, on the main front, supported by rocket fire from LCI gunboats and artillery fire from Keisejima, a nearly continuous line of landing craft advanced toward the beaches at 08:20. Encountering no resistance, the first waves began to land on their designated beaches at 08:30, with additional troops following closely behind. Within an hour, Geiger's 3rd Amphibious Corps had successfully landed the assault elements of the 6th and 1st Marine Divisions north of the Bishi River, while Hodge's 24th Corps disembarked the 7th and 96th Divisions to the south of the river. The lack of significant opposition, coupled with the rapid disintegration of the untrained 5473 airfield service troops of the 1st Specially Established Regiment under heavy air and artillery bombardment, created a sense of foreboding among the men, prompting them to scout the area cautiously. As before, the enemy's primary response consisted of kamikaze attacks on naval units, resulting in damage to the battleships West Virginia and Tennessee, the British carrier Indefatigable, destroyers Prichett and Vammen, the British destroyer Ulster, the destroyer minelayer Adams, and four other vessels. Returning to Okinawa, after ensuring they were not walking into a trap, the troops began advancing inland while tanks and other support units were brought to the beaches. In the north, Major-General Lemuel Shepherd's 6th Marine Division deployed Colonel Merlin Schneider's 22nd Marines on the isolated Green Beaches and Colonel Alan Shapley's 4th Marines on the Red Beaches near Yontan Airfield. The 4th Marines advanced toward Yontan, encountering only scattered resistance, and quickly secured the objective east of the airfield by 13:00. Meanwhile, Schneider's 3rd Battalion moved through Hanza without opposition, but the 2nd Battalion's progress was hindered as it needed to protect its exposed flank, prompting the 22nd Marines to quickly commit its reserve battalion to maintain their momentum. To the south, Major-General Pedro Del Valle's 1st Marine Division landed Colonel Edward Snedeker's 7th Marines on the Blue Beaches and Colonel John Griebel's 5th Marines on the Yellow Beaches just north of the Bishi River. By 09:45, the 7th Marines on the left had advanced through the village of Sobe, their primary objective, while the 5th Marines were positioned 1,000 yards inland. At this point, it was decided to land the reserve battalions of both regiments, along with Colonel Kenneth Chappell's 1st Marines. With forces arranged in depth and reserves positioned to the right and left, Del Valle's units continued to advance steadily over the rolling terrain as the 11th and 15th Marines artillery units were also being landed. At 13:30, the 4th Marines resumed their advance, facing light resistance on the left but becoming overextended on the right while trying to maintain contact with the 7th Marines. As a result, Shapley landed his reserve battalion to fill this gap, while Shepherd also deployed his reserve 1st Battalion, 29th Marines, to secure the critical northern flank, allowing the 22nd Marines to keep advancing eastward. Meanwhile, further south, Major-General Archibald Arnold's 7th Division disembarked Colonel Frank Pachler's 17th Regiment on the Purple Beaches just south of the Bishi River and Colonel John Finn's 32nd Regiment on the Orange Beaches in front of Kadena Airfield. Both regiments quickly ascended the gentle hills at the landing sites and began advancing eastward. By 10:00, the 27th Regiment had patrols at Kadena Airfield, which was discovered to be empty; by 10:30, the front line was crossing the airstrip. Moments later, it advanced 200 yards beyond, heading towards Cholon. Simultaneously, the 32nd Regiment secured the southwestern edge of Kadena and continued along the road to Kozo. To the south, Major-General James Bradley's 96th Division landed Colonel Michael Halloran's 381st Regiment on the White Beaches in front of Sunabe and Colonel Edwin May's 383rd Regiment on the Brown Beaches at the extreme southern flank. Both regiments moved eastward with the same ease as the other units that day, making significant progress towards Momobaru in the north and successfully capturing Chatan in the south. Additionally, all divisional artillery of the 24th Corps landed early; Hodge's reserve regiments and battalions were successfully brought ashore, and by nightfall, direct-support battalions were in position. By the end of the day, over 60,000 men had landed, suffering only 28 dead, 27 missing, and 104 wounded, thereby establishing a beachhead 15,000 yards long and up to 5,000 yards deep in some areas. Shepherd's Marines paused for the night along a line stretching from Irammiya to the division boundary south of Makibaru, which the 1st Marine Division extended further south to Kadena. Meanwhile, the 7th Division advanced nearly three miles inland, destroying several pillboxes but losing three tanks to mines. The 96th Division secured positions along the river south of Chatan, on the elevated ground northwest of Futema, in the outskirts of Momobaru, and in the hills to the northwest and southwest of Shido. Although there were gaps in the lines in several areas, they were filled by reserve units or weaponry before nightfall. Thus, the Battle of Okinawa, seen by most as the final climactic battle of the Pacific War has only just begun. I would like to take this time to remind you all that this podcast is only made possible through the efforts of Kings and Generals over at Youtube. Please go subscribe to Kings and Generals over at Youtube and to continue helping us produce this content please check out www.patreon.com/kingsandgenerals. If you are still hungry after that, give my personal channel a look over at The Pacific War Channel at Youtube, it would mean a lot to me. As Gandalf the White once said “The board is set, the pieces are moving. We come to it at last, the great battle of our time.” The battle of Okinawa will become the bloodiest campaign America has ever fought. The soul crushing journey has just begun as the Americans end the last stand of the Japanese in the Pacific War.

Það eru tíu dagar í það að Besta deildin fari af stað en í dag tökum við Vestra fyrir í Niðurtalningunni hér á Fótbolta.net. Vestra er spáð ellefta sæti Bestu deildarinnar í spá síðunnar. Aron Guðmundsson og Sigurgeir Sveinn Gíslason, stuðningsmenn Vestra, komu í heimsókn á skrifstofuna og ræddu um sitt félag. Þetta er annað árið í röð þar sem þeir koma og tala um Vestra, en þeir vonast til að gera þetta að árlegri hefð.

Lost and alone, orphaned cub Mufasa meets a sympathetic lion named Taka, the heir to a royal bloodline. The chance meeting sets in motion an expansive journey of an extraordinary group of misfits searching for their destinies.YouTube: https://www.youtube.com/channel/UChpl-tmHTAG-dW3srDQVVjA Facebook: https:/Instagram: https://www.instagram.com/mos_tv16 https://www.instagram.com/just_adrian__ Twitter: https://mobile.twitter.com/amreviews3. Send us a message through this link to get featured on the show: https://anchor.fm/am-reviews/message

Zapraszamy do zapisywania się na newsletter "Stanu Wyjątkowego". Co tydzień zwracamy Państwa uwagę na kluczowe wydarzenia oraz polecamy interesujące teksty. Zapisać można się tu: https://wiadomosci.onet.pl/tylko-w-onecie/newsletter-stan-wyjatkowy-zapisz-sie-na-nasz-nowy-newsletter/q7dq8jv Ależ Jarosław Kaczyński jest wystraszony. W jego pełnym spisków świecie nie do pomyślenia jest to, że kandydat PiS na prezydenta ma po prostu marne notowania. Nie może być wszakoż tak, że suweren nie kupił genialnej, strategicznej decyzji prezesa — że szerzej nieznany, przeciętny historyk z podejrzanymi kontaktami w trójmiejskim półświatku ma wprost z ringu bokserskiego trafić do Pałacu Prezydenckiego. A tak się składa, że Karol Nawrocki rzeczywiście nie podbił serc i umysłów milionów Polaków. W tej chwili kandydat PiS dramatycznie walczy o to, aby zachować szanse na drugą turę przeciwko reprezentantowi KO Rafałowi Trzaskowskiemu. Coraz więcej sondaży wskazuje na to, że Nawrockiego może wyprzedzić kandydat Konfederacji Sławomir Mentzen — wówczas to on będzie się bił o prezydenturę z Trzaskowskim. Taka sytuacja to będzie koniec PiS, czy też — by być precyzyjnym — koniec Kaczyńskiego, przeciwko któremu powstaną wszystkie spacyfikowane w tej chwili frakcje w PiS. Ludzie Morawieckiego, Ziobry, czy Szydło plus młode wilki — każda frakcja przeciwna wystawianiu Nawrockiego zyska amunicję do ataku na Kaczyńskiego. Nie ma się więc co dziwić, że prezes jest tak wystraszony — i brutalnie atakuje media oraz sondażownie pokazujące złe sondaże Nawrockiego. Kaczyński widzi w tym spiski, spiski oraz — a jakże — spiski. Prezesie, myśmy jedynie posłańcami emocji Polaków, których pański kandydat nie zdołał znokautować swą skomplikowaną osobowością.

Skyldusigur í Grikklandi og meintur föðurlandssvikari að taka við Haukum! by Handkastið

Strákarnir byrjuði þáttinn á að telja niður fyrir Eurovision. Helgi sagði frá því þegar hann var skiptinemi í Tjékklandi og hann er mögulega að fá heimsókn frá einni sem var með honum þar. Strákarnir tóku Halldór Laxness eftirhermukeppni. Helgi rústaði krakka í armbeygjukeppni í fermingarveislu.IG: helgijean & hjalmarorn110Takk fyrir að hlusta - og munið að subscribe'a

Merriam-Webster's Word of the Day for January 31, 2025 is: encroach • in-KROHCH • verb To encroach is to gradually move or go into an area that is beyond the usual or desired limits, or to gradually take or begin to use or affect something that belongs to, or is being used by, someone else. Encroach is often followed by on or upon. // Conflicts between people and bears increase as humans continue to encroach on bear territory. // They argue that the law would encroach on states' authority. See the entry > Examples: "In their young adult years, Mufasa and Taka find their courage and loyalty tested when a group of white lions encroach upon the pride." — Lovia Gyarkye, The Hollywood Reporter, 17 Dec. 2024 Did you know? The history behind encroach is likely to hook you in. The word comes from the Middle English verb encrochen, which means "to get or seize." The Anglo-French predecessor of encrochen is encrocher, which was formed by combining the prefix en- ("in") with the noun croche ("hook"). Croche is also an ancestor of our word crochet; that word first referred to a crochet hook or to the needlework done with it. Encroach carries the meaning of "intrude," both in terms of privilege and property. The word can also hop over legal barriers to describe a general advancement beyond desirable or normal limits (such as a hurricane that encroaches on the mainland).

What do singing, dentistry, and acting all have in common? Meiyang Chang. Chang’s story begins with his multi-talented father, a dentist with a deep love for Hindi comics. But how did this passion influence Chang’s career? And how did his childhood in Dhanbad and Mussoorie shape him into the man he is today? Get ready to find out. Chang’s love for singing goes way back—so much so that his Rakhi sister pushed him to audition for Indian Idol. He made it to the finals! But what really happens behind the scenes of a reality show like that? Chang reveals all, including what it’s like to go from contestant to host. And let’s not forget his time in Bangalore—Chang shares some interesting stories from his dentistry days, including how he picked up a bit of Kannada. Plus, how did his teachers help him shape his personality and teach him Hindi? Spoiler: It wasn’t all textbooks. As a kid, Chang was hooked on Hindi comics, long before the world of DC and Marvel took over. And his love for comics didn’t end there. He went on to act in Badmaash Company with YRF, win Jhalak Dikhhla Jaa, and conquer Khatron Ke Khiladi! What’s next? Chang is starring in Karate Girls and voicing Taka in Mufasa: The Lion King, who eventually becomes Scar—but don’t expect him to join the Bigg Boss house anytime soon. And if you’re a Lucky Ali fan, Chang’s philosophy and music might just speak to you.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Office of Personnel Management Chief Data Officer and Acting Chief AI Officer Taka Ariga provided an inside look at the agency's innovative use of artificial intelligence. OPM is navigating the potential for AI in use cases such as general productivity tools and bespoke solutions tailored for federal workforce needs. Ariga highlighted the importance of data integrity and trust, the careful alignment of people, processes and technology, and the pivotal role AI plays in modernizing government operations. The interview also highlighted OPM's efforts to grow the federal cybersecurity workforce and showcased how AI is shaping recruitment and training strategies. Additionally, Ariga shared how storytelling is helping simplify complex concepts like data governance to build trust and understanding across the agency.

Send us a textChristian and Devin roar into their spoiler-free thoughts, concerns, and reactions to Mufasa: The Lion King. Does this prequel live up to the legacy of the Pride Lands, or does it stumble on its way to greatness? Tune in to find out!"Mufasa: The Lion King" enlists Rafiki to relay the legend of Mufasa to young lion cub Kiara, daughter of Simba and Nala, with Timon and Pumbaa lending their signature schtick. Told in flashbacks, the story introduces Mufasa as an orphaned cub, lost and alone until he meets a sympathetic lion named Taka--the heir to a royal bloodline. The chance meeting sets in motion an expansive journey of an extraordinary group of misfits searching for their destiny--their bonds will be tested as they work together to evade a threatening and deadly foe.TOPICS IN THIS EPISODE:Start / Housekeeping (00:18)Mufasa Spoiler Free Breakdown (07:34)Final Thoughts and Ratings (28:53)Coming Up Next / Closing  (34:30)Support the showContact Film Optix Rate and Review us on Apple Podcast and Spotify on your podcast platform of choice! Email us at filmoptix@gmail.com Tweet at us @FilmOptix Follow us @Film Optix on Instagram Follow us on Letterboxd Visit our Website Thank you for listening!!!

Jurandir Filho, Thiago Siqueira, Fernanda Schmölz e Imaginago batem um papo sobre "Mufasa: O Rei Leão", o filme prequel da história de "O Rei Leão" que explora as origens de um dos personagens mais icônicos de todos os tempos. Mufasa, um filhote órfão, perdido e sozinho, conhece um simpático leão chamado Taka, herdeiro de uma linhagem real. O encontro ao acaso dá início a uma grande jornada de um grupo extraordinário de deslocados em busca de seu destino, além de revelar a ascensão de um dos maiores reis das Terras do Orgulho. A pergunta é: será que esse filme não ficaria melhor se fosse uma animação 2D? Por que esse visual extremamente realista atrapalha na imersão com a história? As músicas novas são muito inferiores? Lin-Manuel Miranda errou pela primeira vez? || AMAZON MUSIC | PODCAST "HISTÓRIAS DA FIRMA"- Que tal conhecer um podcast sobre histórias do trabalho? VOCÊ SE AMARRAR!

Our latest guests on Soundtracking are Barry Jenkins and Lin Manuel Miranda, who join us to discuss their work on Mufasa, which serves as both a sequel and a prequel to the 2019 remake of the 1994 classic. Set after the events of the original, it sees Rifiki the Mandril recount Mufasa's origin story to Simba's daughter Kiara, with a little help from Timon and Pumbaa. We follow a young orphaned Mufasa as he befriends the prince Taka and is adopted by Taka's family.

We have the prequel to the "live action" remake to the re-telling of Hamlet which rip-off Kimba The White Lion.  So let's talk! Today's Sponsor:  Factor Go to https://factormeals.com/50seanchandler and use code 50seanchandler to get 50% off your first box plus free shipping! SYNOPSIS In the Pride Lands of Tanzania after the events of The Lion King (2019), Rafiki the mandrill tells the origin story of two lions, Mufasa and Taka, to Kiara—the granddaughter of Mufasa and daughter of Simba and Nala. The story follows the orphan Mufasa, who is befriended by the young prince Taka and adopted by Taka's family; the pair become as close as brothers. Timon the meerkat and Pumbaa the warthog add color commentary. Directed by Barry Jenkins Screenplay by Jeff Nathanson Based on  Disney's The Lion King by Irene Mecchi     Jonathan Roberts     Linda Woolverton Produced by  Adele Romanski Mark Ceryak Starring  Aaron Pierre Kelvin Harrison Jr. Seth Rogen Billy Eichner Tiffany Boone Donald Glover Mads Mikkelsen Thandiwe Newton Lennie James Anika Noni Rose Blue Ivy Carter Beyoncé Knowles-Carter Cinematography James Laxton Edited by Joi McMillon Music by  David Metzger Nicholas Britell (score)[a] Lin-Manuel Miranda (songs) Production company  Walt Disney Pictures Distributed by Walt Disney Studios Motion Pictures Release dates  December 9, 2024 (Dolby Theatre) December 20, 2024 (United States) Running time 118 minutes[1] Country United States Language English FIND ME ONLINE INSTAGRAM @seantalksabout TWITTER   @kirkneverdied FACEBOOK https://www.facebook.com/seanchandlertalksabout Patreon https://www.patreon.com/seanchandler FIND THE SEAN CHANDLER PODCAST: ITUNES: https://podcasts.apple.com/us/podcast/the-sean-chandler-podcast/id1498677542 SPOTIFY: https://open.spotify.com/show/3xv87P7IlCwccth177rnM6 GOOGLE PODCASTS: https://play.google.com/music/m/Ivxlw3mprfqlvs2cb3yk3dxxkc4?t=The_Sean_Chandler_Podcast STITCHER: https://www.stitcher.com/podcast/the-sean-chandler-podcast PODBEAN: https://seanchandler.podbean.com My Merch Store https://www.teepublic.com/stores/sean-chandler-talks-about?ref_id=5518&ref_type=aff Check out the complete list of gear I use for creating my YouTube videos here:  https://kit.co/SeanChandler/my-youtube-equipment See a list of my posters (and where to get them) here: https://kit.co/SeanChandler/my-movie-posters See a list of my Funko Pops here: https://kit.co/SeanChandler/my-funko-pop-collection Fan Mail can be sent to:  Sean M. Chandler PO Box 1042  Hutto, TX 78634 VIDEO SUMMARY This video contains Sean Chandler Talks About's Mufasa: The Lion King | Movie Review AFFLIATE DISCLAIMER I may earn a small commission for my endorsement, recommendation, testimonial, and/or link to any products or services from this video.