Podcasts about tolim

Otros seis cateos en Pedro Escobedo y Tolimán/Suspenden clases en escuelas cercanas al Teatro de la República por visita de Sheinbaum/UAQ  sigue colaborando con información en el caso Gilberto Herrera. 

Avala Salud en Querétaro eliminar comida chatarra en escuelas públicas / Se recupera la totalidad de intoxicados por clembuterol en Tolimán / Autoridades tendrán varios operativos para retirar ambulantes del centro histórico. 

Caso de expresidente municipal de Corregidora se seguirá por sistema mixto tradicional / Confirma Secretaria de Salud clembuterol en intoxicados en Tolimán / Realiza Car Herrera, tercer informe al frente del DIF Estatal. 

Confía kuri que serán detenidos los responsables del robo al maestro Aurelio / Ya se trabaja en la elaboración del presupuesto 2025 / Sin detectarse aún clembuterol en intoxicados de Tolimán; habría sanciones penales. 

Realiza Salud estudio para determinar causa de intoxicación en Tolimán/ Iniciarán trabajos Gobierno del Estado y Federal para tren México-Querétaro / Arranca campaña contra la influenza en Querétaro.

Sheinbaum anuncia el inicio del Tren México- Querétaro / Habrán 3 estaciones del Tren México-Querétaro / Identifican carne con clembuterol en Tolimán.

Žalias kursas žemės ūkyje – daugybė reikalavimų ūkinei veiklai, siekiant neutralaus poveikio gamtai. Tikslui pasiekti būtina modernizuoti techniką, taikyti naujas inovatyvias technologijas, o tam reikia ne tik naujo požiūrio, bet ir investicijų. Žemdirbiams žalias kursas jau kainuoja, o ką reikėtų žinoti maisto produktų vartotojams? Diskutuoja žemdirbiai, augalų apsaugos specialistė, viceministras, aplinkosaugos ekspertas.Skinderiškio dendrologinis parkas – Lietuvoje vienintelis, kuris turi geografines dalis: Europos, Sibiro, Kaukazo, Vidurinės Azijos, Tolimųjų Rytų, Šiaurės Amerikos rytų ir vakarų. Jose auga tų geografinių regionų medžiai ir krūmai. Kuo ypatinga 60 rūšių klevų kolekcija? Pasakoja Kėdainių rajono Josvainių girininkijos darbuotojas Juozas Masionis.Ved. Arvydas Urba

Amerikietis Henry Cowellas (1897–1965) minimas tarp svarbiausių moderniosios muzikos pionierių, turėjęs daug įtakos amžininkams ir sekėjams. Bene pastebimiausios iš jo įvestų ir išpuoselėtų naujovių – grojimas fortepijono stygomis ir sistemingas klasterių naudojimas. Tačiau Cowellui pavyko ne tik šitie dalykai: jo muzika vitališka ir ritmizuota, inspiracijos nuo Antikos iki šiuolaikinių Tolimųjų Rytų, ryškus sparčiai augančio didmiesčio pulsas. Laidoje apžvelgiamas istoriškai trumpas Cowello kūrybos tarpsnis tarp 1915 ir 1928 metų.Laidos autoriai Šarūnas Nakas ir Mindaugas Urbaitis

Brazilų gitaristas ir amerikiečių saksofonininkas, Artimųjų ir Tolimųjų Rytų, Centrinės Azijos folkloro, džiazo ir klasikinės muzikos mišinys, džiazo pianisto Vijay‘aus Iyero albumas, smuikininkės Patricios Kopatchinskojos trio, pasakiškas Marc-André Hamelino virtuoziškumas. Visa tai skirtingų žanrų leidybinių naujienų apžvalgoje.Ved. Domantas Razauskas

En el pódcast de hoy Annie Rico y yo les vamos a dar algunas ideas para exprimir esa creatividad que todos tenemos a la hora de cocinar. Annie es Licenciada en gastronomía, colabora con algunos grupos editoriales y colaboró en la estandarización de recetas del libro “Cocina Ñhähñu y Ritualidad” Recetario y documentación de la cocina tradicional de Tolimán. También - a través de Cocina Privada AR- ha logrado desarrollar interesantes proyectos así como cursos y diplomados. Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

Juan Nepomuceno Carlos Pérez Rulfo Vizcaíno nació el 16 de mayo de 1917 en la casa familiar de Apulco, Jalisco, aunque fue inscrito en la ciudad de Sayula. La familia de Juan Rulfo tenía casa en Sayula, en San Gabriel y en Apulco. Debido a la época de violencia revolucionaria los padres de Rulfo constantemente cambiaron de residencia, pero su infancia quedó marcada por el asesinato de su padre cuando él contaba cinco años, el 23 de junio de 1923, fue el hijo del presidente municipal de Tolimán quien le disparó un tiro en la espalda. Su madre moriría poco después, en 1927, lo que hizo que tuviera que ser internado en una escuela en Guadalajara, Jalisco. Se trasladó después a ciudad de México, donde asistió como oyente a los cursos de historia del arte en la Facultad de Filosofía y Letras, lo que acrecentaría su interés por la cultura autóctona mexicana que quedó plasmado tanto en su obra literaria como fotográfica, que pudo realizar en sus numerosos viajes en las décadas de los años 30 y 40. En estos años publicó sus primeros cuentos en revistas tales como América, en D.F. y Pan, de Guadalajara. En 1948 se casó con Clara Aparicio, con la que tendrá varios hijos. En 1952 obtuvo varias becas concedidas por el Centro Mexicano de Escritores, lo que le permitió dejar su empleo en una empresa fabricante de neumáticos y publicar en 1953 El llano en llamas, y, posteriormente, en 1955 La que será su obra maestra y una de las grandes obras de la literatura universal: Pedro Páramo, publicada en 1955. La labor etnográfica de Rulfo culminó con su trabajo en el Instituto Nacional Indigenista de México, donde se encargó de la edición de una de las colecciones más importantes de antropología contemporánea y antigua de México. Rulfo publicó fotografías suyas por primera vez en 1949, en la revista "América", y en 1960 expuso en Guadalajara una pequeña colección de sus fotos, pero fue la exposición de 1980 en el Palacio de Bellas Artes la que abrió al público más amplio el conocimiento de esta parte de su creación. Juan Rulfo falleció en la ciudad de México el 7 de enero de 1986. (Fuente: © Escritores.org)

En la Jugada conversamos sobre los partidos de Liverpool ante Benfica y Atlético de Madrid ante Manchester City, el quinto parte médico sobre Freddy Rincón, el cierre de la fecha 15 de Liga Betplay, los partidos internacionales de Tolim, Cali y Junior y mucho más.

Muere un ciclista en inmediaciones del corralón sur / Posible negligencia en hospital de Tolimán

Buenos días from Guatemala. After getting an Uber from where I lived in Zone 10 to the bus station in Guatemala City, I took a 3.5-hour bus trip headed West to Lake Atitlán. MEETING ANDRÉS As you heard in the interview episode with Siobhan last week, we got to know each other when she was organising the Digital Nomads Beyond 50 online summit, where I was one of the speakers. One of the other speakers was an American writer, Andrés, who has also worked in radio for many years. I met him in real life for the first time in San Lucas Tolimán on the shore of Lake Atitlán. Andrés is writing a book – or should I say a literary project, because it's so much more than just a book. Actually, Andrés likes to call it "the book that is writing him".  He's living in San Lucas Tolimán on Lake Atitlán in Guatemala. Here he runs a small guest house, and when I planned to visit Guatemala, I decided to come and spend some time here. We quickly connected, and I feel I've made a friend for life. ARRIVING IN SAN LUCAS TOLIMÁN San Lucas Tolimán is a small town of 17,000 people. It sits on the south-eastern shore of Lake Atitlán – Lago de Atitlán. There are 11 towns and villages around Lake Atitlan, and the best way to visit them is to get on a small boat. It's cheap and by far the fastest way. A few days later, Siobhan joined the little nomad community in San Lucas on a beautiful Sunday. She arrived by bus from the airport in Guatemala City later in the afternoon. Since she would end up in Panajachel on the other side of the lake, we went to pick her up and decided to make a day of it. Andrés and I decided to take a day trip to visit a few other places on the lake's eastern shore. Together with his dog Catzij (who follows him everywhere), we jumped on a "lancha" – a small boat. BOATING LAKE ATITLÁN The trip was amazing; we saw so many locals enjoying a typical relaxing Sunday by the lake. The water is a little cold, but Andrés tells me there are a few hot baths around the area. Our first stop was San Antonio Palopó, a small town with a few cooperatives that Andrés wanted to show me. The first one was right on the shore where the lancha dropped us off — a chocolate factory where I got to meet Elias, who took me through the whole process. ELIAS & THE CHOCOLATE FACTORY "This is where we make love and happiness," says Elias. There are three main regions in Guatemala where the cacao plants are found. He tells me they ferment the white seeds for five days using banana leaves in boxes, creating a natural yeast.  This creates 70% alcohol which is illegal in Guatemala (5-12 seeds is like having a tequila shot). Then they sundry the cacao for up to 90 days, after which they roast them for 25mins. Then Elias shows me how to grind the cacao. I ended up buying more than I needed. Some of it was some round chocolate bars with different flavours for making hot chocolate. Really yummy-yummy (as Elias calls it). After the tour, we walked through the city and also went into a small shop with a lot of textiles. This is part of a women's cooperative. Here I met Flor, who is one of these women. FLOR THE GUATEMALAN ARTISAN "16 women are part of the cooperative and each one works on their own product. One family works on the shirts, another on the backpacks, and my family works on the traditional Guatemalan clothing attire," she says. It takes about three weeks to produce one tablecloth using an entire belt loom. Flor tells us about the manufacturing process and the reason why the items they sell cost little. The shop is a bit tucked away in a small street and can be hard to find. So, they also sell their products on markets and in small pop-up shops at the harbour. Flor is such a lovely woman, and it was so interesting to learn more about how they make such stunning garments. SANTA CATARINA PALOPÓ As planned, we caught a pickup truck taxi from San Antonio Palopó to Santa Catarina Palopó. Or as we started calling these two little towns: San Antonio Palle Bo and Santa Catarina Palle Bo. As we were walking through Santa Catarina Palopó, we turned down a small street to the lake and met a little girl in a shop selling something that looked like it could have been made by Flor and the other women in the cooperative.  Lake Atitlan is one of the most beautiful lakes I've ever seen. It sparkles in the sunlight and is surrounded by mountains and volcanoes covered with blooming wildflowers. It's in the Guatemalan Highlands of the Sierra Madre Mountain range and sits 1,562 m (5,125 ft) above sea level.  From here, you can look across the lake to where we were staying in San Lucas Tolimán, including the three major volcanoes: Volcán Atitlán, Volcán Tolimán, and further out to the right Volcán San Pedro. You can also see a big rock at Cerro de Oro close to San Lucas Tolimán, which Andrés explains the local legend about it being the head of one of the volcanos. "The legend says that there was a fight between the Gods Atitlán and Tolimán, which ended with Atitlán beheading Tolimán. And so this rock at Cerro de Oro is believed to be the decapitated head of Tolimán." PANA-MAZING PANAJACHEL We continued to Panajachel (or just Pana as they call it) situated along the way west and still in the northern part of the lake.  Pana is known as a tourist town: it's well-developed with a lot of resources for both locals and expats alike. It has the perfect mix of natural beauty, good prices, easy travel connections, and some of the best shopping in Guatemala. Also, there are plenty of tour agencies offering day trips and tours around the entire lake. It's here in Panajachel we're meeting Siobhan in a few hours. And together, we ask Andrés to tell us the story of how he ended up running an Airbnb guesthouse in San Lucas Tolimán.  And since Andrés is a storyteller, we don't have room for that in this episode. The good news is that you'll get the episode with Andrés' story already tomorrow. My name is Palopó, and I gotta keep moving. See you.   COVID-19 TRAVEL and TOURISM RULES FOR GUATEMALA AUGUST 2021 For the latest COVID-19 travel restrictions and tourist regulations, please visit this website. Make sure Guatemala is open for tourism before booking your trip.

Buenos días from Guatemala. Efter en kort Uber-køretur fra Zone 10 i Guatemala City til busstationen, tog en spinkel fyr min kuffert på nakken og kravlede op på taget af en bus. Herefter ventede en 3,5 timers bustur vest på til Lake Atitlán. MØDER ANDRÉS Som du kunne høre i interview-episoden med Siobhan i sidste uge, så lærte vi hinanden at kende da hun arrangerede en online konference, hun kaldte Digital Nomads Beyond 50. Her var jeg en af talerne, og en af de andre var Andrés, en amerikansk forfatter, som også har arbejdet med radio i mange år. Nu møder jeg ham for første gang i virkeligheden i en lille by ved Lake Atitlán søen. Andrés er i gang med at skrive en bog – eller rettere: et litterært projekt, for det bliver så meget mere end bare en bog. Andrés kalder det selv ”bogen, der skriver ham”. Han bor i San Lucas Tolimán ved Lake Atitlán, hvor han driver et lille guesthouse, og da jeg vidste, at jeg skulle til Guatemala, besluttede jeg mig for at tilbringe noget tid her. Vi ”klikkede” med det samme, og jeg føler, at jeg har fået en ven for livet. ANKOMMER TIL SAN LUCAS TOLIMÁN San Lucas Tolimán er en lille by med 17.000 indbyggere, på den sydøstlige del af Lake Atitlán – Lago de Atitlán. Der er 11 små byer rundt omkring søen, og den bedste måde at besøge dem, er ved at tage en lille båd – en "lancha". Det er billigt og klart den hurtigste måde. Et par dage senere ville Siobhan også komme og blive en del af vores lille nomade-hjem. Det var en smuk søndag, og hun ville ankomme med bus fra Guatemala City. Da hun ville komme til Panajachel på den anden side af søen, tilbød vi at komme og hente hende – og vi besluttede os for at besøge lidt flere steder inden vi mødte hende sidst på eftermiddagen. Sammen med hans hund, Catzij (som følger ham overalt) sprang vi ombord på lancha. MED VANDTAXA PÅ LAKE ATITLÁN Det var en fantastisk tur. Vi så en masse lokale, der nød deres fridag ved søen – der var endda nogen, der tog en dukkert. Andrés fortæller mig, at vandet er lidt koldt heroppe i bjergene, men der er et par enkelte steder med varme kilder, på grund af vulkanerne i området. Vores første stop var San Antonio Palopó, en lille by med et par små kooperativer, hvor de lokale går sammen om et firma. Det første var lige ved den lille havn, hvor vi gik i land – en chokoladefabrik. Her møder jeg Elias, som fortæller mig om, hvordan de forvandler de lokale kakaobønner til lækker chokolade. ELIAS & CHOKOLADEFABRIKKEN “Her producerer vi kærlighed og glæde”, siger Elias. Han fortæller mig, at kakaoen gror i tre regioner i landet. Han fortæller mig, at de gærer de hvide frø i fem dage ved hjælp af bananblade i kasser og skaber på den måde en naturlig gær. Ifølge Elias skaber det en alkohol på 70%, som er forbudt I Guatemala (5-12 bønner svarer til en tequila shot). Derefter tørrer de kakaobønnerne i op til 90 dage, hvorefter de rister dem i 25 minutter. Så viser Elias mig, hvordan man maler kakaoen. Efter rundvisningen kom jeg til at købe meget mere chokolade, end jeg kunne konsumere. Blandt andet nogle runde plader med forskellig smag til at lave en varm kakaodrik. Virkelig ”yummi-yummi”, som Elias kalder det. Herefter gik vi lidt rundt i byen, og besøgte også en lille butik, der sælger tøj og andre tekstikprodukter. Dette er en del af et kvinde-korporativ, og jeg møder Flor, som er en af kvinderne. FLOR, EN GUATEMALANSK KUNSTHÅNDVÆRKER ”Der er 16 kvinder, der er en del af dette korporativ og hver af dem arbejder på deres eget produkt. En familie laver skjorter, en anden tasker, og i min familie arbejder vi med traditionelt guatemalansk tøj”, fortæller Flor. Hun viser også mig en dug og fortæller, at en det tager omkring tre uger, at lave den på en stor væv. Butikken er gemt lidt af vejen og kan være svær at finde, så de sælger også deres produkter på markeder og i små boder ved havnen. Flor er en skøn kvinde, og det var meget interessant at høre om, hvordan de fremstiller disse smukke farbestrålende tekstilprodukter. SANTA CATARINA PALOPÓ Som planlagt hoppede vi op på ladet af en lille ”pick-up-truck-taxa” og hørte videre fra San Antonio Palopó til Santa Catarina Palopó. Eller som vi begyndte at kalde dem: San Antonio Palle Bo og Santa Catarina Palle Bo. Mens vi går igennem den lille Santa Catarina Palopó, bevægede vi os ned mod havnen i en smal gade med masser af spændende boder. En af dem blev betjent af en meget lille pige, som virkelig forstod at sælge. I boden var der masser af tøj, der lignede noget, der kunne være fremstillet af Flor og de andre i kvinde-korporativet. Lake Atitlán er en af de smukkeste søer, jeg nogen sinde har set. Vandet glimter i sollyset og er omkranset af smukke bjerge og vulkaner, der er dækket med farvestrålende vilde blomster. Den ligger i Sierra Madre bjergene og er 1.562 over havets overflade. Da vi star på bredden kan vi se over på, hvor vi bor i San Lucas Tolimán. Vi kan også se tre vulkaner: vulkanen Atitlán, vulkanen Tolimán og længere ude til højre, vulkanen San Pedro. Man kan også se en stor klippe i Cerro de Oro, tæt ved San Lucas, og Andrés fortæller mig, at den (en lokal myte) er ”hovedet” af en af vulkanerne. ”Legenden siger, at der var en kamp mellem guderne Atitlán og Tolimán, og det endte med at Atitlán huggede hovedet af Tolimán, som landede nede ved Cerro de Oro”. PANA-TASTISKE PANAJACHEL Vi fortsatte til vores sidste stop Panajachel – eller blot Pana, som de lokale kalder byen. Vi er stadig i den nordlige del af søen, og Pana er kendt som den mest turistede by, der har meget at byde på for både lokale og expats. Den har en god blanding af naturlig skønhed, gode ressourcer, billige priser, gode rejseforbindelser og en masse tur-arrangører, der tilbyder aktiviteter og ture på søen. Det er her i Panajachel, at vi skal møde Siobhan om et par timer. Da hun omsider ankommer (en del forsinket) beder vi Andrés om at fortælle, hvordan han endte med at drive et guesthouse i San Lucas Tolimán. Og siden Andrés er en forrygende historiefortæller, kan han ikke fatte sig i korthed. Derfor er der ikke plads til den historie i denne episode. Den gode nyhed er, at du får historien allerede i morgen. Mit navn er Palle Bo, og jeg skal videre. Vi ses.   COVID 19 REJSE- OG INDREJSE TIL GUATEMALA, AUGUST 2021 For de seneste COVID-19 rejse-restriktioner vil jeg anbefale, at du besøger denne hjemmeside, så du er sikker på, at Guatemala er åben for indrejse inden du booker din billet.

Juan Nepomuceno Carlos Pérez Rulfo Vizcaíno nació el 16 de mayo de 1917 en la casa familiar de Apulco, Jalisco, aunque fue inscrito en la ciudad de Sayula. La familia de Juan Rulfo tenía casa en Sayula, en San Gabriel y en Apulco. Debido a la época de violencia revolucionaria los padres de Rulfo constantemente cambiaron de residencia, pero su infancia quedó marcada por el asesinato de su padre cuando él contaba cinco años, el 23 de junio de 1923, fue el hijo del presidente municipal de Tolimán quien le disparó un tiro en la espalda. Su madre moriría poco después, en 1927, lo que hizo que tuviera que ser internado en una escuela en Guadalajara, Jalisco. Se trasladó después a ciudad de México, donde asistió como oyente a los cursos de historia del arte en la Facultad de Filosofía y Letras, lo que acrecentaría su interés por la cultura autóctona mexicana que quedó plasmado tanto en su obra literaria como fotográfica, que pudo realizar en sus numerosos viajes en las décadas de los años 30 y 40. En estos años publicó sus primeros cuentos en revistas tales como América, en D.F. y Pan, de Guadalajara. En 1948 se casó con Clara Aparicio, con la que tendrá varios hijos. En 1952 obtuvo varias becas concedidas por el Centro Mexicano de Escritores, lo que le permitió dejar su empleo en una empresa fabricante de neumáticos y publicar en 1953 El llano en llamas, y, posteriormente, en 1955 La que será su obra maestra y una de las grandes obras de la literatura universal: Pedro Páramo, publicada en 1955. La labor etnográfica de Rulfo culminó con su trabajo en el Instituto Nacional Indigenista de México, donde se encargó de la edición de una de las colecciones más importantes de antropología contemporánea y antigua de México. Rulfo publicó fotografías suyas por primera vez en 1949, en la revista "América", y en 1960 expuso en Guadalajara una pequeña colección de sus fotos, pero fue la exposición de 1980 en el Palacio de Bellas Artes la que abrió al público más amplio el conocimiento de esta parte de su creación. Juan Rulfo falleció en la ciudad de México el 7 de enero de 1986. (Fuente: escritores.org)

Laidoje svečiuosis teatro ir kino aktorius Laurynas Jurgelis, su kuriuo pasikalbėsime apie legendinį japonų Suzuki teatrą ir pasiklausysime Tolimųjų Rytų muzikos.Laidos autorius ir vedėjas Aleksandras Špilevoj

Šiaulių meras Artūras Visockas kreipėsi į Sveikatos apsaugos ministeriją, kad būtų užtikrinta tolimųjų reisų vairuotojų ir logistikos įmonėse dirbančių užsieniečių izoliacija. Ar iš tiesų čia didelė problema ir ką daro vežėjai, siekdami apsaugoti savo darbuotojus bei likusią visuomenę?„Net ir per karantiną neturiu nė minutės laisvos“, – sako aktorė, publicistė, televizijos laidų vedėja Violeta Mičiulienė, dar žinoma kaip grupės „Ambrozija“ humoristė Stefutė.Ved. Edvardas Kubilius

Peláez y De Francisco hablaron con Hernán Torres sobre el portero Álvaro Montero, el regreso de Danovis Banguero y el presente del Deportes Tolima. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Pirmoje laidoje mėginsime ne tik supažindinti klausytojus su jo muzikos fenomenu, bet ir nerti į paieškas priežasčių ir įtakų, suformavusių šio muzikos novatoriaus stilių ir braižą. Keliausime tarp Tolimųjų Rytų ir laukinių Vakarų, klausysimės ir kompozitoriaus pasiūlytos visiškos tylos, ir galingų jo muzikos ritmų.Laidoje svečiuosis jaunoji teatro aktorė, Butoh šokėja Rugilė Sabonytė, padėsianti atskleisti, kas bendro tarp Johno Cage, dzen budizmo, šiuolaikinio šokio, Japonijos ir Lietuvos muzikos ir teatro akademijos.Laidos autorius ir vedėjas Aleksandras Špilevoj.

Ukrainiečio darbas lietuviškoje įmonėje – 87 dienos be poilsio ir be algos bei darbdavio smurtas.Iki pajamų deklaravimo pabaigos likus kelioms dienoms, prie Valstybinės mokesčių inspekcijos nusidriekė eilės. Verslo skrydžiai į Londono Sičio oro uostą – nauja kryptis iš Vilniaus.Kodėl geriausios pasaulio Metų operos solistės titulas skirtas Asmik Grigorian?Lietuvos krovinių pervežimo verslas Čikagoje: vilkikus vairuoja ir moterys – LRT projekte „Keturi milijonai“. Sportas. Ved. Darius Kuodis.

Tolimųjų reisų vairuotojai - romantikai ar ekstremalių pojūčių mėgėjai? Audrius Mačiūnas ir Ivanas Cendra iš UAB Invelija papasakos, kokių nuotykių patyrė vežiodami krovinius po Europą ir kodėl viso to galiausiai atsisakė.Kad tolimas kelias neprailgtų, „Radijo popietės“ klausytojų prašysim paskaičiuoti, kiek liaudies dainų jie moka.Kolegos iš LRT OPUS Tomo Lukaševičius klausim, ką dainuoti ir kaip pramogauti ten, kur oras visada blogas - Palangoje.

Tolimųjų reisų vairuotojai - romantikai ar ekstremalių pojūčių mėgėjai? Audrius Mačiūnas ir Ivanas Cendra iš UAB Invelija papasakos, kokių nuotykių patyrė vežiodami krovinius po Europą ir kodėl viso to galiausiai atsisakė.Kad tolimas kelias neprailgtų, „Radijo popietės“ klausytojų prašysim paskaičiuoti, kiek liaudies dainų jie moka.Kolegos iš LRT OPUS Tomo Lukaševičius klausim, ką dainuoti ir kaip pramogauti ten, kur oras visada blogas - Palangoje.

Visita a Tolimán, en Querétaro, en donde sabremos en qué consiste la fiesta conocida como ´El levantamiento del Chimal´

Šios laidos tema: Tolimųjų rytų muzika.

Šios laidos tema: Tolimųjų rytų muzika.