Essay Podcast

من سعی میکنم تا تجربه، نیرو و امید خودم را در مورد نقشی که پدرم روی کی در معتاد جنسی شدن و بهبودی من از آن، ایفا کرد، را به اشتراک بگذارم. به لطف اعتیاد و نقص های شخصیتی، ما هر دو این یک جاده پر دست انداز را طی کردیم. البته درگیری ها و مسائل، مشکل اصلی نبودند. ما فقط در آن زمان آن را نمی دیدیم. ما در چنگال بازیِ سرزنش گرفتار شدیم، هر کدام به دنبال اصلاح دیگری بودیم به جای اینکه به درون خودمان نگاه کنیم تا خودمان را اصلاح کنیم. سعی می کردیم به جای تمیز کردن حیاط خودمان، حیاط یکدیگر را تمیز کنیم. تغییر دادن خود به اندازه کافی سخت است، اما تغییر دیگران غیرممکن است. در واقع، تغییر خودم بدون تمرین اصول روحانی موجود در SA را، غیرممکن می دانم. اصولی مانند بخشش و پذیرفتن دیگران آنگونه که هستند. "زندگی کن و بگذار زندگی کنند" - راه رسیدن به صلح. متاسفم که من و پدرمنتوانستیم به این درک مهم برسیم تا زمانی که او بر اثر سرطان درگذشت این اتفاق در سپتامبر ۲۰۰۹ رخ داد. در آخرین لحظات زندگی او بود که نقاب برداشته شد و ما خودمان را در همدیگر دیدیم. دلهای ما در آمرزش و آشتی کامل به هم پیوست. خدا را شکر. چقدر غم انگیز بود اگر او بدون تجربه کردن آن در میگذشت.

شادی در بهبودی آخرین چیزی بود که زمانی که من وارد جلسات شدم به آن فکر می‌کردم. من به آخر خط رسیده بودم و فکر می‌کردم که دیگر هیچ‌وقت لذت در زندگی من نخواهد بود و شادی خیلی کمی را دوباره خواهم داشت. من را در حال شهوت‌رانی دیده بودند و به همین علت ازدواجم و ارتباطم با فرزندان نوجوانم از بین رفت. هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم در 6 سالی که به سرعت گذشت، من لذت را در زندگی پیدا خواهم کرد و در بهبودی شاد خواهم بود. با اجرا کردن اصول این انجمن در تمام امور زندگی‌ام، من قادر بوده‌ام که شادی و لذت را در تمامی بخش‌های زندگیم شامل ارتباط با همسرم، اعضای خانواده‌ام و انجمن معتادان جنسی گمنام بازسازی کنم

قبل از پیوستن به SA، فعالیت‌هایی را انجام میدادم که برای انجام آنها یک نیّت پنهان داشتم - شناختن یک مرد یا شناساندن خودم به یک مرد بعنوان یک "شوهر بالقوه". وقتی به این انگیزه های دیوانه وارم فکر می کنم، از خجالت در خودم جمع میشوم. در حالی که قدم چهارم را انجام می دادم، راهنمایم، از من پرسید که اگر هرگز ازدواج نکنم، میتوانم زندگی را بپذیرم؟ این سوال بسیار سختی بود و من در مورد داشتنِ این رویا که روزی ازدواج کنم، احساس بر حق بودن می کردم. با این حال، او چشمانم را باز کرد تا ببینم که من هنوز می توانم به عنوان یک زن مجرد زندگی کنم و از زندگی لذت ببرم. در SA است که یاد گرفتم فعالیت های سرگرم کننده را بدون انگیزه های شهوتیِ پنهان دنبال کنم.

В программе я всегда работал по-простому, потому что это единственный способ, которым я могу это делать. Я не смог составить инвентаризацию, как рекомендует Большая книга АА, с помощью таблицы. Но на странице 138 в Белой книге АС указания были простыми, это позволило мне пройти инвентаризацию. Я мыслю образами, поэтому, когда я прочитал в Белой книге: “Работай по шагам, работай по шагам, работай по шагам”, я представил себя за столом, проводящим инвентаризацию, и я был ошеломлён. Меня гораздо больше устраивает термин "применение шагов", чем "их проработка".

Мы очень ценим ваши мысли и молитвы. Вашего письма никто не ожидал, поэтому это сделало его ещё более особенным. Я благодарен за то, что между “поимкой” и арестом прошло 18 месяцев, за это время я смог стать сексуально трезвым, посещать собрания АС, работать по шагам со спонсором, воссоединиться со старыми друзьями из анонимных алкоголиков и получить профессиональную терапию. Я даже смог сделать несколько возмещений ущерба по девятому шагу, прежде чем отправиться в тюрьму. По милости Божьей и благодаря братствам АА и АС , в июне этого года я отметил 4 года сексуальной и 24 года алкогольной трезвости.

Я постараюсь поделиться своим опытом, силой и надеждой в той части, что касается роли моего отца Роя К., которую он сыграл в моей зависимости и выздоровлении. Это был ухабистый путь для нас обоих из-за нашей зависимости и недостатков характера. Конечно, наши конфликты и столкновения не были настоящей проблемой. Мы просто не понимали этого в то время. Мы были в ловушке игры обвинений, каждый стремился исправить другого, вместо того чтобы заглянуть внутрь себя и исправлять себя. Мы пытались «убирать двор» друг друга вместо того, чтобы мести свой собственный. Достаточно трудно изменить себя, но других вообще невозможно изменить. На самом деле я обнаружил, что невозможно изменить и себя, не практикуя духовные принципы, на которых основано АС. Такие принципы, как прощение и принятие других такими, какие они есть. "Живи и дай жить другим" — это путь к миру.

Когда я впервые пришел на собрание, последнее, о чём я тогда думал, это веселье выздоровления. Я был на самом дне и думал, что в моей жизни больше никогда не будет радости, а тем более веселья. Меня разоблачили, впоследствии разрушился мой брак и отношения с моими детьми-подростками. Я никогда бы не подумал, что спустя 6 лет вновь обрету радость в жизни и смогу наслаждаться выздоровлением. Применяя принципы Программы во всех делах, я вернул радость и веселье во всех аспектах жизни, в том числе в отношениях с женой, семьей и сообществом “Анонимных Сексоголиков”. Когда мой путь выздоровления только начинался, я был членом другого «С»-сообщества. Это была маленькая группа, к собраниям и спонсорству там относились очень серьёзно, и общаться вне собраний было почти невозможно. Спонсор помог увидеть, что моя социальная жизнь способствует зависимости. Мои начальные границы выздоровления заключались в том, чтобы удалить себя из социальных сетей, отстраниться от социальных сфер и дружеских отношений, которые способствовали моей зависимости. Я был и остаюсь очень благодарен спонсору за то, что он помог установить эти первые ограничения, которые я соблюдаю до сих пор.

До прихода в АС чем бы я ни занималась, во всех моих действиях была всего одна цель - найти "потенциального мужа" (или чтобы он меня нашёл). Сейчас мне неловко вспоминать о своих безумных мотивах. Но на Четвёртом Шаге спонсор спросила меня: смогу ли я принять свою жизнь, если никогда не выйду замуж? Тогда этот вопрос поставил меня в тупик, потому что я считала себя вправе мечтать о замужестве. Но своим вопросом спонсор заставила меня честно посмотреть правде в глаза: даже будучи не замужем, я могла жить и радоваться жизни. Только в АС я научилась жить полноценной жизнью без своего скрытого мотива, продиктованного похотью.

Когда я только начал выздоравливать, меня мучил непрерывный шум внутри головы – шум, который зависимые и компульсивные невротики, вроде меня, сразу узнают: Мне нужно СРОЧНО удовлетворить себя, пока я не сошёл с ума Когда же я выберусь отсюда? Со мной всё порядке. Мне это не нужно. Кто этот парень, который насмешливо смотрит на меня? Заметят ли они меня, если я посмотрю на них насмешливо? Я так счастлив! Я так несчастен! Когда протрезвею, буду помогать всем, кому только можно, это моя миссия! Почему я, Господи? Почему я?

Zawsze pracowałem na prostym programie, bo mogę to robić tylko w taki sposób. Nie byłem w stanie napisać inwentury tak, jak zaleca Wielka Księga AA - w kolumnach. Ale na stronie 134 w Białej Księdze SA wskazówki były proste, co pozwoliło mi napisać inwenturę. Myślę obrazami, więc kiedy przeczytałem w Białej Księdze: „Pracuj nad krokami, pracuj nad krokami, pracuj nad krokami”, wyobraziłem sobie siebie przy biurku robiącego inwentury i poczułem się przytłoczony. O wiele bardziej odpowiada mi określenie ‘stosowanie kroków' niż ich ‘przepracowywanie'.

Spróbuję podzielić doświadczeniem, siłą i nadzieją, ponieważ dotykają one roli, jaką mój ojciec Roy K. odegrał w moim uzależnieniu oraz zdrowieniu. To była wyboista droga dla nas obu, z powodu naszego uzależnienia i wad charakteru. Oczywiście nasze konflikty i kłopoty nie były prawdziwym problemem. Po prostu wtedy tego nie widzieliśmy. Wpadliśmy w pułapkę obwiniania, jeden starając się naprawić drugiego, zamiast patrzeć do wewnątrz, aby naprawić siebie. Próbowaliśmy posprzątać podwórka tego drugiego, zamiast swoje własne. Wystarczająco trudno jest zmienić samego siebie, jednak niemożliwe zmienić innych. Tak naprawdę stwierdziłem, że nie mogę zmienić siebie bez praktykowania duchowych zasad znalezionych w SA. Zasad takich jak przebaczenie i akceptacja innych takimi, jakimi są. „Żyj i pozwól żyć innym” - to droga do pokoju.

Radość zdrowienia była ostatnią rzeczą, która przychodziła mi do głowy, gdy pierwszy raz przyszedłem na miting. Byłem na dnie i myślałem, że w życiu już nigdy nie zaznam radości, a tym bardziej dobrej zabawy. Zostałem zdemaskowany, w następstwie czego zrujnowałem swoje małżeństwo i relacje z nastoletnimi dziećmi. Nigdy nie myślałem, że 6 lat później odkryję na nowo radość w życiu i będę mógł cieszyć się zdrowieniem. Stosowanie zasad programu we wszystkich moich działaniach przywróciło radość i zabawę we wszystkich aspektach życia, w tym w małżeństwie, rodzinie i wspólnocie Anonimowych Seksoholików.

Przed przyjściem do SA, wykonywałam różne czynności z ukrytą agendą - aby znaleźć lub zostać zauważoną przez „potencjalnego męża”. Aż mnie skręca, gdy myślę o tych szalonych motywach. Podczas pracy nad Krokiem Czwartym, sponsorka zapytała mnie, czy zaakceptowałabym życie, gdybym miała nigdy nie wyjść za mąż. To było bardzo trudne pytanie, a ja czułam się usprawiedliwiona w moim marzeniu o tym, że pewnego dnia wyjdę za mąż. Otworzyła mi jednak oczy na to, że mogę nadal żyć i cieszyć się życiem jako kobieta singielka. To właśnie w SA nauczyłam się mieć radosne zajęcia bez ukrytych motywów żądzy.

Ho sempre lavorato un programma semplice perché è il solo modo in cui sono in grado di farlo. Non ero capace di fare il mio inventario con il metodo delle colonne, come consigliato nel Grande Libro di AA. Ma alla pagina 109 del Libro Bianco di SA le istruzioni erano abbastanza semplici da permettermi di fare i miei inventari. Io ragiono per immagini, perciò quando ho letto nel Libro Bianco, "Lavorare i Passi, lavorare i Passi, lavorare i Passi", mi sono immaginato seduto a una scrivania che faceva inventari, e mi sono sentito sopraffatto. Mi sento molto più a mio agio con la frase “applicare i passi”, piuttosto che lavorarli.

I vostri pensieri e le vostre preghiere sono molto apprezzati. La vostra lettera non era attesa, quindi riceverla l'ha resa ancora più speciale. Sono grato di aver trascorso 18 mesi, tra la "retata" e l'arresto, durante i quali sono riuscito a diventare sessualmente sobrio, a frequentare le riunioni di SA, a lavorare sui Passi con uno sponsor, a riunirmi con i vecchi amici di AA e a ricevere una terapia professionale. Sono anche riuscito a fare alcune critiche ammende del 9° Passo prima di andare in prigione. Per mezzo della Grazia di Dio e delle associazioni di AA e SA, lo scorso giugno ho raggiunto quattro anni di sobrietà sessuale e ventiquattro anni di sobrietà dall'alcol.

Cercherò di condividere la mia esperienza, forza e speranza in quanto tocca il ruolo che mio padre Roy K. ha svolto sia nella mia dipendenza che nel recupero. È stata una strada accidentata per entrambi, a causa della nostra dipendenza e dei nostri difetti di carattere. Ovviamente i nostri conflitti e problemi non erano il vero problema. Semplicemente non ce ne siamo accorti in quel momento. Siamo stati catturati nella morsa del gioco della colpa, ognuno che cercava di sanare l'altro invece di guardarsi dentro per sanare noi stessi. Abbiamo cercato di ripulire il cortile l'uno dell'altro invece di ripulire il nostro. È già abbastanza difficile cambiare me stesso, ma è impossibile cambiare gli altri. Infatti ho trovato impossibile cambiare me stesso senza praticare i principi spirituali che si trovano in SA. Principi come il perdono e l'accettazione degli altri così come sono. "Vivi e lascia vivere": la via della pace.

Il divertimento durante il recupero era l'ultima cosa che avevo in mente quando sono entrato per la prima volta nelle stanze di SA. Ero arrivato al mio fondo e pensavo che nella mia vita non avrei mai più visto la gioia, tanto meno il divertimento. Ero stato scoperto e successivamente avevo distrutto il mio matrimonio e le relazioni con i miei figli adolescenti. Non avrei mai pensato che 6 anni dopo avrei riscoperto la gioia nella mia vita e mi sarei divertito nel mio recupero. Applicando i principi di questo programma in tutte le mie attività, sono stato in grado di ristabilire la gioia e il divertimento in tutti gli aspetti della mia vita, inclusi nelle relazioni con mia moglie, la mia famiglia e la fratellanza di Sexaholics Anonymous.

Prima di entrare in SA, praticavo attività con un secondo fine: individuare o essere individuata da un “potenziale marito”. Rabbrividisco quando penso a queste motivazioni folli. Mentre stavo facendo il Quarto Passo, la mia sponsor mi ha chiesto se avessi accettato la vita se non mi fossi mai sposata. Era una domanda molto difficile e mi sentivo giustificata di poter pensare nei miei sogni che un giorno mi sarei sposata; tuttavia, mi ha aperto gli occhi per farmi notare che potevo vivere e godermi la vita anche come donna single. È in SA che ho imparato a praticare attività divertenti senza motivazioni nascoste di lussuria.

Ich habe immer mit einem einfachen Programm gearbeitet, weil ich nur so in der Lage bin, es zu tun. Ich war nicht in der Lage, meine Inventur so zu schreiben, wie es das Blaue Buch der AA mit dem Tabellensystem empfiehlt. Aber auf Seite 109 im Weißen Buch der Anonymen Sexaholiker waren die Anweisungen einfach und so konnte ich meine Inventuren durchführen. Ich denke in Bildern und als ich im Weißen Buch las: "Arbeite die Schritte, arbeite die Schritte, arbeite die Schritte", stellte ich mir vor, wie ich an einem Schreibtisch sitze und Inventuren mache, und das überforderte mich. Ich fühle mich viel wohler mit dem mit dem Begriff, die Schritte anzuwenden, als sie zu arbeiten.

Ich werde versuchen meine Erfahrung, Kraft und Hoffnung zu teilen, weil es mit der Rolle zu tun hat, die mein Vater, Roy K. sowohl für meine Sucht als auch für meine Genesung gespielt hat. Dank unserer Sucht und unserer Charakterfehler war es für uns beide ein holpriger Weg. Unsere Konflikte und unsere Themen waren nicht das eigentliche Problem. Damals konnten wir das allerdings nicht erkennen. Wir schoben uns gegenseitig die Schuld zu und versuchten beide, den anderen zu reparieren, anstatt nach innen zu schauen und uns selbst in Ordnung zu bringen. Wir versuchten vor der Haustür des anderen zu kehren statt vor unserer eigenen. Es ist schwer genug mich selbst zu ändern, jedoch unmöglich andere zu ändern. Tatsächlich fand ich es sogar unmöglich mich selbst zu ändern ohne dazu die die Prinzipien anzuwenden, die ich in AS fand, Prinzipien wie Vergebung und andere anzunehmen wie sie sind, „leben und leben lassen“ – der Pfad zum Frieden.

Spaß in Genesung war das letzte, das ich im Sinn hatte, als ich das erste Mal die Räume betrat. Ich war am Tiefpunkt und dachte, mein Leben würde nie wieder Freude sehen, und erst recht keinen Spaß. Man hatte mich erwischt und ich habe dadurch meine Ehe und die Beziehungen zu meinen Kindern, die damals im Teenageralter waren, zerstört. Ich hätte nie gedacht, dass ich 6 Jahre später die Freude an meinem Leben wiederentdecken und Spaß an meiner Genesung haben würde. Indem ich die Prinzipien dieses Programms in all meinen Lebensangelegenheiten anwandte, konnte ich Freude und Spaß in allen Aspekten meines Lebens wiederherstellen, einschließlich mit meiner Frau, meiner Familie und der Gemeinschaft der Anonymen Sexaholiker.

Vor AS habe ich Aktivitäten mit einer versteckten Absicht unternommen - um einen "potentiellen Ehemann" zu finden oder von ihm gefunden zu werden. Mich schaudert es, wenn ich an diese verrückten Beweggründe denke. Als ich den vierten Schritt machte, fragte mich meine Sponsorin, ob ich mein Leben akzeptieren könne, auch wenn ich nie heiraten würde. Es war eine sehr schwierige Frage, es war für mich ein berechtigter Traum, eines Tages zu heiraten; aber sie hat mir die Augen dafür geöffnet, dass ich auch als alleinstehende Frau leben und das Leben genießen kann. Erst in AS habe ich gelernt Dinge zu tun die Spaß machen, ohne versteckte Gründe zu haben, um Lüsternheit zu konsumieren.

Als ich meine Genesungsreise begann, wurde ich von dem üblichen unaufhörlichen Summen in meinem Kopf geplagt, mit dem sich nur Süchtige und Zwangsneurotiker identifizieren können:   Ich muss schnell gesund werden, bevor ich den Verstand verliere Wann komme ich hier raus? Mir geht's gut und ich brauche das nicht. Wer ist der Typ und warum sieht er mich so komisch an? Können sie merken, wenn ich sie komisch ansehe? Ich bin so glücklich! Ich bin so traurig ...

Je vais essayer de partager mon expérience, ma force et mon espoir en évoquant le rôle que mon père Roy K. a joué dans ma dépendance et mon rétablissement. La route a été cahoteuse pour nous deux, à cause de notre dépendance et de nos défauts de caractère. Bien sûr, nos conflits et nos problèmes n'étaient pas le vrai problème. Mais nous ne l'avons pas vu à l'époque. Nous étions pris au piège du jeu du blâme, l'un cherchant à corriger l'autre au lieu de regarder en nous-mêmes pour nous corriger. Nous avons essayé de nettoyer le jardin de l'autre au lieu de nettoyer le nôtre. Il est déjà difficile de se changer soi-même, mais impossible de changer les autres. En fait, j'ai constaté qu'il était impossible de me changer moi-même sans mettre en pratique les principes spirituels contenus dans SA. Des principes tels que le pardon et l'acceptation des autres tels qu'ils sont. "Vivre et laisser vivre" - le chemin de la paix.

S'amuser en se rétablissant était la dernière chose à laquelle je pensais lorsque j'ai fait mes premiers pas dans les salles. J'étais au plus bas et je pensais que ma vie ne serait plus jamais joyeuse, et encore moins amusante. J'avais été démasqué et j'avais ensuite détruit mon mariage et les relations avec mes enfants adolescents. Je n'aurais jamais cru que 6 ans plus tard, je retrouverais de la joie dans ma vie et que je m'amuserais pendant mon rétablissement. En appliquant les principes de ce programme dans toutes mes affaires, j'ai pu rétablir la joie et le plaisir dans tous les aspects de ma vie, y compris avec ma femme, ma famille et la fraternité des Sexoliques Anonymes.

Lorsque j'ai commencé mon parcours de rétablissement, j'étais assailli par l'habituel bourdonnement incessant dans ma tête, auquel seuls les dépendants et les névrosés compulsifs peuvent s'identifier :   Je dois aller mieux VITE avant de perdre la tête. Quand est-ce que je sors d'ici ? Je me sens bien et je n'ai pas besoin de ça. Qui est ce type et pourquoi me regarde-t-il bizarrement ? Peuvent-ils le remarquer quand je les regarde bizarrement ? Je suis si heureux ! Je suis si triste... Une fois sobre, je vais aider tous ceux que je peux trouver, c'est ma mission ! Pourquoi moi, mon Dieu ? Pourquoi moi ?

Siempre he trabajado un programa simple porque esa es la única forma en que puedo hacerlo. No pude escribir mi inventario como recomienda el Libro Grande de AA con el sistema de columnas. Pero en la página 109 del Libro Blanco de SA las instrucciones eran simples y me permitieron hacer mis inventarios.

Sus pensamientos y oraciones son muy apreciados. No esperaba su carta, por lo que recibirla la hizo aún más especial. Estoy agradecido de haber tenido 18 meses entre me “atraparon” y me arrestaron, tiempo en el que pude estar sexualmente sobrio, asistir a las reuniones de SA, trabajar los Pasos con un padrino, reunirme con viejos amigos en AA y recibir terapia profesional. Incluso pude hacer algunas enmiendas críticas del Noveno Paso antes de ir a prisión. Por la gracia de Dios y las fraternidades de AA y SA, cumplí cuatro años de sobriedad sexual en junio pasado y veinticuatro años de sobriedad de alcohol.

Trataré de compartir mi experiencia, fortaleza y esperanza, ya que toca el rol que desempeñó mi padre Roy K. tanto en mi adicción como en mi recuperación. Ha sido un camino lleno de baches para los dos, gracias a nuestra adicción y defectos de carácter. Por supuesto, nuestros conflictos y problemas no eran el verdadero problema. Simplemente no vimos eso en ese momento. Estábamos atrapados en el juego de la culpa, uno buscaba arreglar al otro en lugar de mirar hacia adentro para arreglarnos a nosotros mismos. Tratábamos de limpiar el jardín de los demás en lugar de limpiar el nuestro. Ya es bastante difícil cambiarme a mí mismo, pero imposible cambiar a los demás. De hecho, me ha resultado imposible cambiarme a mí mismo sin practicar los principios espirituales que se encuentran en SA. Principios como el perdón y la aceptación de los demás tal y como son. "Vive y deja vivir": el camino hacia la paz.

La diversión en la recuperación era lo último que tenía en mente cuando entré por primera vez en las salas. Estaba en el fondo y pensé que mi vida nunca volvería a ver la alegría, y mucho menos la diversión. Me descubrieron y posteriormente destruí mi matrimonio y las relaciones con mis hijos adolescentes. Nunca pensé que 6 años después, redescubriría la alegría en mi vida y me divertiría en mi recuperación. Al aplicar los principios de este programa en todos mis asuntos, he podido restablecer la alegría y la diversión en todos los aspectos de mi vida, incluso con mi esposa, mi familia y la confraternidad de Sexólicos Anónimos.

Antes de unirme a SA, realizaba actividades con un objetivo enmascarado: encontrar o ser encontrada por un "marido potencial". Me estremezco cuando pienso en estas locas motivaciones. Mientras hacía el cuarto paso, mi madrina me preguntó si aceptaría la vida si nunca me casaba. Fue una pregunta muy dura y me vi justificando mi sueño de casarme algún día. Sin embargo, ella me abrió los ojos para ver que podría vivir y disfrutar de la vida como mujer soltera. En SA aprendí a realizar actividades divertidas sin motivos enmascarados de lujuria.

Cuando comencé mi viaje de recuperación, estaba plagado del habitual zumbido incesante dentro de mi cabeza con el que solo los adictos y los neuróticos compulsivos pueden identificarse: Tengo que mejorar RÁPIDAMENTE antes de perder la cabeza ¿Cuándo salgo aquí? Me siento bien y no necesito esto ¿Quién es ese tipo y por qué me mira raro? ¿Pueden notarme cuando los miro raro? ¡Qué feliz estoy! Estoy tan triste ... Una vez que esté sobrio voy a ayudar a todos los que pueda encontrar, ¡es mi misión! ¿Por qué yo, Dios? ¿Por qué yo?

I have always worked a simple program because that is the only way I'm able to do it. I wasn't able to write my inventory like the AA Big Book recommends with the columns system. But on page 109 in the SA White Book the directions were simple which allowed me to do my inventories. I think in pictures so when I read in the White Book, “Work the Steps, work the Steps, work the Steps,” I pictured myself at a desk doing inventories and I get overwhelmed. I'm much more comfortable with the term applying the steps than working them.

Your thoughts and prayers are greatly appreciated. Your letter was not anticipated so receiving it made it all the more special. I am grateful to have had 18 months between being “busted” and being arrested in which time I was able to become sexually sober, attend SA meetings, work the Steps with a sponsor, reunite with old friends in AA, and receive professional therapy. I was even able to make some critical 9th Step amends before going to prison. By the Grace of God and the fellowships of AA and SA, I marked four years' sexual sobriety this past June, and twenty-four years sobriety from alcohol.

I will try to share my experience, strength and hope as it touches upon the role my father Roy K. played in both my addiction and recovery. It's been a bumpy road for us both, thanks to our addiction and character defects. Of course our conflicts and issues were not the real problem. We just didn't see that at the time. We were caught in the grip of the blame game, one looking to fix the other instead of looking inward to fix ourselves. We tried to clean up each other's yard instead of cleaning up our own. It's hard enough to change myself, but impossible to change others. In fact I've found it impossible to change myself without practicing the spiritual principles found in SA. Principles such as forgiveness and accepting others as they are. "Live and let live"—the path to peace.

Before joining SA, I did activities with a hidden agenda- to spot or be spotted by a “potential husband”. I cringe when I think about these crazy motives. As I was doing Step Four, my sponsor asked me if I would accept life if I never got married. It was a very tough question and I felt justified in my dream of getting married some day; however, she opened my eyes to see that I could still live and enjoy life as a single woman. It is in SA that I learned to pursue fun activities with no hidden lust motives.

Fun in recovery was the last thing on my mind when I first stepped into the rooms. I was at rock bottom and thought my life would never see joy again, much less fun again. I had been found out and subsequently destroyed my marriage and the relationships with my teenage children. I never thought that fast forward 6 years I would rediscover joy in my life and have fun in my recovery. By applying the principles of this program in all my affairs, I have been able to reestablish joy and fun in all aspects of my life including with my wife, my family and the fellowship of Sexaholics Anonymous.

When I first started my recovery journey I was plagued with the usual incessant buzz inside my head that only addicts and compulsive neurotics can identify with:

Discussion Topic: How do I and my local fellowship cooperate with professionals? Do I share everything I need to share in order to get well? Have I shared each and every secret? Do I understand it is the vital difference between staying in my disease and getting well?   Do I dare to step out of the comfort zone of my home group and share about my disease and my recovery with the local professional community? If not, why not? If yes, do I keep within the well-proven principles of personal anonymity; attraction rather than promotion; giving for free and for fun?   Are my home group and Intergroup strong on service? Do we have a local SIP Committee? Do we try to involve newer members too or has the same in-crowd been doing this for years?   What can I and my home group improve on carrying the message of recovery after reading this article and the other articles in this edition? You may use this topic in a discussion meeting, or send a story of your own recovery journey to essay@sa.org

Моя работа состоит в том, чтобы ухаживать за большим владением с фруктовым садом, огородом и домом. Несколько недель назад я оказался в совершенно новой для себя ситуации. Люди, с которыми я живу и работаю, уехали в летний отпуск на два месяца. Я остался один, и с тех пор почти ни с кем не встречаюсь лично. Ключевой момент заключается в том, что у меня есть полный доступ к Интернету. Я могу смотреть всё, что захочу, и никто об этом не узнает. Для такого сексуально зависимого, как я, у которого за время в АС было много срывов, это была бы идеальная ситуация, чтобы полностью погрузиться в зависимость. Однако, слава Богу, прошло уже шесть недель, как я живу один и я всё ещё трезв. В день, когда я пишу эту статью, исполняется шесть месяцев моей трезвости. Когда я рассказал об этой ситуации на собрании АС в Zoom, один мой друг попросил написать, что фактически помогает мне не сорваться. Итак, я составил список инструментов из шести пунктов.

Я переехал в региональный город на восточном побережье Австралии более пяти лет назад. В городе было два собрания АС, и сексуальная зависимость была очень запретной темой и до сих пор остается таковой.  Недавно в столовой произошла проблема, когда о нашей встрече упомянули в одной передаче на ТВ. Из-за этого инцидента там отказались размещать наши  стенды с буклетами для всеобщего доступа. Это лишь малая толика того, с чем мы столкнулись в городе.

В последние несколько лет Сообществом АС в регионе Европы и Ближнего Востока (EMER) была проведена значительная работа по донесению вести АС профессиональным служителям католической церкви и обмену опытом между интергруппами, число которых достигло уже пятнадцати. Результатом такой работы стало то, что представители католической церкви - епископы, священники и монахини - теперь всё больше осознают значимость деятельности АС и поддерживают наши начинания, рекомендуя прихожанам, которые страдают от зависимости от похоти, обращаться за помощью в Программу.

“Но я не хочу сдавать это!” — “Тогда ты не поправишься,” — таков был ответ моего спонсора чуть ли не на все те страхи, которые я переживал. Я не могу протрезветь, находясь в изоляции. И точно так же я не могу сохранить трезвость, если я не отдаю. Наша группа АС очень сильна в служении, которое называется “Больницы и Учреждения”. Сексоголики нашей группы несут служение в центрах социальной помощи, тюрьмах, храмах и других организациях. Мы собираемся небольшой группой и несём весть персоналу, клиентам или пациентам.

С того момента, когда я начал принимать эту Программу всерьёз и начал работать по Шагам со спонсором, который работает по Шагам со своим спонсором ( и т.д. ), мне стало абсолютно ясно, что наш основной фокус и главная цель - это Двенадцатый Шаг, несение вести. Очевидная область работы по Двенадцатому Шагу включает в себя, но не ограничивается, следующим: быть частью Содружества, радостно и осознанно делиться на собраниях, готовить кофе или расставлять стулья и, конечно, быть спонсором в Шагах для других.

Когда летом 2014 года меня выбрали членом Попечительского совета АС, я был новичком на этом уровне служения, но с воодушевлением отдавал все силы тому, что мог сделать, чтобы делиться нашим посланием со страдающими сексоголиками. Мне рассказали о служении в комитете и объяснили, что в последнее время комитет не работал активно и не имел председателя. Позже я понял, что интерпретировать это можно следующим образом: "Итак, теперь ты временный председатель, займись созданием комитета, а потом замени себя новым председателем. Кстати, возможно Карл  захочет возглавить его".

„Ale ja nie chcę się tym dzielić ...” - „Więc nie wyzdrowiejesz!” To była odpowiedź sponsora na większość doświadczanych przeze mnie lęków. Nie mogę wytrzeźwieć sam. Nie mogę też otrzymać trzeźwości, jeśli nie przekażę jej dalej. Grupa SA, w której wytrzeźwiałem, była bardzo silna pod względem pełnienia służby. Tam właśnie zapoznałem się ze służbą „Szpitale i instytucje”. To grupa seksoholików, która pełni służbę w ośrodkach zdrowia, więzieniach, kościołach i innych organizacjach. Bierzemy grupę członków SA i niesiemy posłanie pracownikom i pacjentom.

Kiedy zostałem powiernikiem w radzie powierników SA latem 2014 roku, byłem wyraźnie nowicjuszem na tym poziomie służby. Bardzo się jednak cieszyłem, aby dać z siebie wszystko, aby pomóc podzielić się naszym niesamowitym posłaniem z cierpiącym seksoholikiem. Poproszono mnie, żebym został łącznikiem w komitecie powierników, czyli osobą komunikującą się z radą powierników. Opowiedziano mi trochę o tym komitecie. Wyjaśniono, że „komitet był ostatnio mało aktywny i nie miał przewodniczącego”. Później dowiedziałem się, że interpretacja tego może brzmieć: „Jesteś więc teraz tymczasowym przewodniczącym, weź się do pracy nad budową komitetu, a potem znajdź nowego przewodniczącego na swoje miejsce. A tak przy okazji to Carl N. może będzie chciał zostać przewodniczącym”.

Biskupi, księża i zakonnice w całym Kościele Katolickim są coraz bardziej świadomi istnienia SA i popierają zalecanie parafianom uzależnionym od żądzy kontakt z programem w celu uzyskania pomocy. Region Europa i Bliski Wschód (EMER) zbiera dobre owoce skupienia szczególnej uwagi na takim niesieniu posłania przez ostatnie kilka lat i promowaniu dzielenia się doświadczeniem wśród swoich 15 intergrup.

Ponad 5 lat temu przeprowadziłem się do miasta na wschodnim wybrzeżu Australii. W mieście były dwa mitingi SA, a uzależnienie od seksu było i nadal jest tematem tabu. Ostatnio mieliśmy problem w jednej kuchni wydającej zupy, gdy na ekranie wspomniano o naszym mitingu. Z powodu tego incydentu nie umieszczą naszych plakatów ani nie udostępnią broszur, żeby ułatwić dostęp do wspólnoty. To tylko mały przedsmak tego, z czym mamy do czynienia w tym mieście.

Od momentu, kiedy zacząłem poważnie traktować ten program i pracować nad Krokami ze sponsorem, który pracuje nad Krokami ze swoim sponsorem (i tak dalej), było dla mnie jasne, że naszym głównym celem jest Dwunasty Krok - niesienie posłania. Oczywiste obszary pracy w ramach 12go kroku obejmują, ale nie ograniczają się do: bycia częścią wspólnoty, odpowiedzialnego i radosnego dzielenia się na mitingach, przygotowania kawy i ustawiania krzeseł i oczywiście sponsorowania innym pracując na krokach. 

Moja praca polega na opiece nad dużym domem z sadem i ogrodem. Kilka tygodni temu znalazłem się w zupełnie nowej sytuacji, w której nigdy wcześniej nie byłem. Ludzie, z którymi mieszkam i pracuję, wyjechali na dwa miesiące na wakacje. Zostałem sam, od tamtej pory prawie nikogo nie spotykam. Kluczową kwestią jest to, że mam pełny dostęp do Internetu. Mogę oglądać co chcę i nikt by się nie dowiedział. Dla takiego seksoholika jak ja, który w swojej karierze SA miał wiele nawrotów, jest to idealna sytuacja, żeby całkowicie zatracić się w nałogu. Jednak dzięki Bogu minęło już 6 tygodni życia samemu i nadal jestem trzeźwy. Gdy piszę ten tekst mija mi 6 miesięcy trzeźwości. Po podzieleniu się moją sytuacją na mitingu SA na zoomie, przyjaciel poprosił mnie o spisanie tego, co naprawdę pomaga mi przetrwać. Zebrałem więc narzędzia w sześciu punktach.