Podcasts about kleinkunstacademie

Annemieke Bosman praat met actrice en cabaretière Laura Bakker. Laura Bakker studeerde in 2021 af aan de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie. In datzelfde jaar won ze een Gouden Kalf voor beste hoofdrol in de film Heartbeats. In 2024 won ze twee Gouden Kalf-filmprijzen, zowel voor haar bijrol in de speelfilm Dit is geen kerstfilm als haar hoofdrol in de korte film Marleen. Samen met Isabelle Kafando vormt ze het cabaretduo N00b. Annemieke gaat met Laura in gesprek over haar afgelopen jaar en toekomstige projecten." 

Actrice en maker Laura Bakker (1996) studeerde in 2021 af aan de Amsterdamse Toneel en Kleinkunstacademie. Na haar afstuderen won ze een Gouden Kalf voor haar hoofdrol in de film Heartbeats, en speelde ze onder andere in de series ‘De droom van de jeugd' en ‘Dirty Lines'. Samen met Isabelle Kafando vormt ze het succesvolle cabaret duo n00b. 

Als je wil weten of iemand sporen heeft nagelaten, moet je eerst weten wat die persoon karakteriseert of uniek maakte. We leren dat de charismatische Sonneveld niet vies was van een sneer hier en daar. Op weg naar een goede schets van Sonneveld spreken we met oud-collega's en gaan we ook langs bij Freek de Jonge om te praten over de term ‘vakman'. Maar we beginnen deze aflevering bij de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie. Lopen hier nog jonge talenten rond die zich hebben laten inspireren door Wim Sonneveld? We weten in elk geval al dat studente Sophie de Wit tijdens deze open dag een lied van Sonneveld brengt! Verder met musicalster Tony Neef, Nico Knapper (die nog met Sonneveld op het podium stond in de jaren '50!) en de 29-jarige theatermaakster Valentina Tóth. Aflevering 3 en 4 verschijnen op zaterdag 9 maart, aflevering 5 en 6 op zaterdag 16 maart. Credits:

Frieda Barnhard is actrice. Ze studeerde in 2018 af aan de Amsterdamse Toneelschool & Kleinkunstacademie en speelde sindsdien in verschillende films en series. Zo vertolkte ze de rol van de jonge Astrid Holleeder in de serie Judas, speelde ze in Dag & Nacht en was ze te zien in Kiddo. Nu speelt ze de hoofdrol in Melk, een film waarin de moeder van een doodgeboren kindje haar moedermelk doneert. Het is een studie over de stille facetten van verlies. Femke van der Laan gaat met Frieda Barnhard in gesprek.

Isabelle Kafando vormt samen met Laura Bakker het nieuwe cabaretduo nOOb, dat op muzikale en komische wijze eer doet aan de eenlingen op deze wereld. Kafando studeerde in 2021 af aan de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie. Daarna speelde ze onder andere in de popmusicalfilm ‘Diep in de Nacht' en ze heeft een rol in de toekomstige Netflix-film ‘Crypto boy'. Presentatie: Stijn de Vries

Acteur, zanger en cabaretier, Remko Vrijdag is ontdekte op het schoolplein dat hij grappig werd gevonden. Ging naar de Kleinkunstacademie en werd daar ontdekt door toenmalig docent Joost Prinsen die in hem een groot talent zag. En dat bleek terecht; met twee maatjes van de academie vormde hij jarenlang de cabaret-groep de ‘De Vliegende Panters' en daarna een duo met Martine Sandifort.... Speelde recentelijk een hoofdrol in de musical Sjakie en de Chocoladefabriek en is momenteel te zien in de nieuwe serie ‘Hockeyvaders'.  Marcel Wouda behoorde jarenlang tot de top van de mondiale zwemsport. Hij zei altijd dat mislukkingen net zo belangrijk zijn als successen. Na zijn actieve zwemcarriere begeleidde hij de lichting na hem en behaalde daarbij grote olympische successen. Inmiddels heeft hij ook die periode afgesloten en is het langlopende ‘Project Wisselslag' begonnen dat zich niet richt op de eerstvolgende wedstrijd maar op die verre stip op de horizon: de spelen van 2032.

Gast: Peter Lusse. Hij volgde de Kleinkunstacademie in Amsterdam en speelde in films, op televisie en als stemacteur. Op de planken speelde hij in toneelvoorstellingen en in musicals. Peter is cabaretier, maar ook spreker, coach, zanger, schrijver, vertaler, acteur, presentator, danser en hij schrijft blogs en maakt filmpjes. Hij is trouwambtenaar en rouwspreker. In februari 2023 start zijn voorstelling ‘EDDIE VOOR HET LEVEN’. begin jaren negentig geleden speelde hij de rol van Eddie in de TV-serie ‘Vrienden voor het leven’. Peter heeft ‘op de één of ander manier iets met de dood'. Hij vindt het fijn zijn ervaring en vaardigheden in te kunnen zetten om een bijdrage te leveren op momenten dat het er toe doet. En die momenten kent hij ook in zijn eigen leven.

Carolien Borgers is cabaretier en presentator. In de nieuwe podcast Over Tijd onderzoekt ze de mogelijkheid voor vrouwen om hun eicellen in te laten vriezen. Waar baseert iemand zo'n keuze op, en wat zijn de medische en sociale gevolgen? Borgers studeerde af aan de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie. In 2008 debuteerde ze met de solovoorstelling Snars. Sindsdien stond ze met meerdere soloshows in het theater, en bracht ze een Nederlandstalig muziekalbum uit. In 2013 was ze finalist bij het tv-programma Wie is de mol?.   Pieter van der Wielen gaat met Carolien Borgers in gesprek.

Van Bert en Ernie, tot Jacques Brel, en van Rufus Wainwright tot, Mental Theo. Cabaretier en programmamaker Niels van der Laan praat met Willemijn Veenhoven over zijn favoriete muziek en de verhalen erachter. Hoe kijkt Niels terug op zijn tijd op de Kleinkunstacademie en kan hij ook een beetje genieten van het succes van zijn werk? Check de Spotify-lijst van Niels hier: https://spoti.fi/3cHdyiU 

Gerben Beutick doet auditie voor de Kleinkunstacademie in Amsterdam. Zijn oma naait een kostuum.Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Juliëtte van Leeuwen is actrice en kleinkunstenares. Juliëtte vindt het fascinerend dat ons mensenlijf balanceert op onze voetjes, ze danst elke ochtend een 'word!-wakker!-dansje' en ze vindt het irritant dat ze niet weet wat mensen in Australië zoal ontbijten. Dat alles terwijl ze in haar tweede jaar van de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie zit en op zoek is naar aanwijzingen of er misschien toch niet een parallelle Harry Potter-wereld bestaat.Ze brengt haar lied 'Verfomfaaid'. Foto: Hetty de Kruijf

Levi Dali Middendorp is afgelopen zomer afgestudeerd aan de Amsterdamse Toneelschool & Kleinkunstacademie. Hij wil dingen maken die inspelen op onderhuidse fantasie, fascinatie en nieuwsgierigheid. 'Altijd luisteren naar je kinderlijke makers-brein', is zijn advies.Hij brengt 'Voor Het Project start', een verbluffende pilotaflevering voor een nieuw hoorspel.

Marouan Bendehmane is acteur, schrijver en misantroop. Hij studeerde in 2020 af aan de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie. Daarnaast is hij ook een fervente pizza-bakker.In 'Turven met Woord' brengt hij de short story met de titel 'Fuet'.

Nancy Masaba is actrice en studeert dit jaar af aan de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie. Ze was onlangs te zien in 'Het hele verhaal' van Toneelgroep Oostpool.Ze brengt de theatertekst 'Hij wil me scheren'. Het best te beluisteren met een koptelefoon of oortjes.

Wil je als kind juist wel of juist niet in je moeders acteurs voetsporen lopen? En gun je je kind dit vak, of zie je haar liever iets anders doen? In de eerste aflevering van Waal en Wind, de mamacast, spreken Eva Marie de Waal en Sophie van Winden met actrice Bianca Krijgsman (Plien & Bianca, De Luizenmoeder, Zaai) en haar dochter Lizzy van Vleuten (ook de dochter van Diederik van Vleuten), die dit jaar aan de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie is gestart. Maria Riva, de dochter van Marlene Dietrich, ging ook ‘het vak' in, maar trad nooit uit de schaduw van haar moeder en speelde alleen in b-films. Wil je je kind weghouden van dit harde, onzekere vak, of zie je niets liever dan haar op de planken? #WaalenWind #MarleneDietrich #Feminisme #MeToo #Theater #Podcast

In aflevering 53 van PepTalk praat Pepijn met het cabaretduo Van der Laan & Woe. Het toeval wil dat Niels van der Laan en Jeroen Woe, die De Kwis, Even tot Hier en zes cabaretshows maakten, elkaar precies 20 jaar geleden leerden kennen op de Kleinkunstacademie. Pepijn mocht tijdens de Uitmarkt in Theater Bellevue onder toeziend oog van publiek met ze praten. Een gesprek over hoe ze elkaar leerden kennen, hoe ze hun vorm vonden, hoe ze doorbraken en hoe ze samenwerken door kwartjes in elkaar te gooien.

In aflevering 44 van PepTalk praat Pepijn met actrice Elise Schaap. Pepijn en Elise, wiens carrière de laatste tijd een enorme sprong nam, zaten bij elkaar in de klas op de Amsterdamse Toneelschool & Kleinkunstacademie en kennen elkaar al jaren. Tijd dus voor een trip down memory lane, maar ook tijd om te praten over hoe Elise te werk gaat, metoo en of ze nou in al die jaren veranderd zijn.

Film is een krachtig medium om verhalen te vertellen en mensen met elkaar te verbinden. En dat is dan ook precies wat The Buddy Film Foundation doet. De stichting koppelt filmmakers en creatieven die hun land uit moesten vluchten met hun Nederlandse collega’s. Zodat zij ook hier in Nederland kun passie kunnen voortzetten. Een mooi initiatief! In deze podcast aflevering praten we met één van de initiatiefnemers: actrice Dewi Reijs. The Buddy Film Foundation is in 2017 opgericht door actrice Dewi Reijs, regisseur Dennis Overeem en producent In-Soo Radstake. Door middel van workshops, coaching en concrete filmprojecten willen zij gevluchte filmmakers helpen aan betaald werk binnen de filmwereld. Werk draagt bij zorgt voor stabiliteit, inkomen, sociale contacten en zelfontplooiing. In de afgelopen 3 jaar hebben ruim 200 deelnemers zich al bij The Buddy Film Foundation aangesloten. Onder hen zijn acteurs, actrices, maar ook regisseurs, producenten, geluidsmannen en -vrouwen, make-up artists, editors en scenarioschrijvers. Creatieve communinity  The Buddy Film Foundation heeft zich door de jaren heen kunnen ontwikkelen tot een echte creatieve ‘community’. De stichting onderscheidt zich op het gebied van persoonlijke en intensieve begeleiding. Zo wordt er met drie verschillende niveaus gewerkt. Op die manier kunnen zij beter inspelen op de behoeftes en skills van de deelnemers. Waar sommige professionals zeer ervaren zijn en direct gekoppeld kunnen worden aan de industrie, kunnen anderen juist nog wat extra training gebruiken. Ook zijn er weer anderen die zich nog volledig moeten ontwikkelen. Verder hebben de deelnemers behoefte aan netwerken, job bemiddeling, training en de optimalisatie van cv’s.  Tussen wal en schip  Hoewel The Buddy Film Foundation een tof initiatief is, wordt de stichting vooralsnog niet financieel ondersteund. Omdat het programma van de stichting zowel een cultureel als een maatschappelijk aspect heeft, is het lastig om fondsen te vinden die zich volledig in de doelstellingen kunnen vinden. Voor fondsen van een maatschappelijke aard is de stichting net iets te cultureel ingesteld. Culturele fondsen vinden op hun beurt het programma juist weer te maatschappelijk. Om de kosten van hun projecten toch te kunnen dekken is The Buddy Film Foundation gestart met twee activiteiten: The Buddy Film Casting en The Buddy Film Productions.  De Podcast  Hoe is het idee voor dit initiatief ontstaan? Waarom is het belangrijk dat gevluchte filmmakers hun werk hier in Nederland kunnen voortzetten? En hoe zien de toekomstplannen van de stichting eruit? Deze vragen en meer bespreken we in deze podcast aflevering met één van de initiatiefnemers actrice Dewi Reijs. Dewi Evita Reijs acteert, schrijft en werkt daarnaast ook als film/theatermaker. Ze studeerde af aan de Amsterdamse Toneel & Kleinkunstacademie. Sinds haar afstuderen heeft ze in meerdere theatervoorstellingen gespeeld. Zo speelde zij in 'De Hongerende Weg', 'Heren van de Thee' en 'De Stille Kracht'. Dewi was ook te bewonderen op het witte doek. Ze was onder meer te zien in de historische speelfilm 'Een echte Vermeer'. En in 2020 verschijnt ze in de speelfilm 'Mijn vader is een vliegtuig'. Verder kun je haar ook kennen van de jeugdserie 'De regels van Floor'. Dewi schittert niet alleen voor de camera, maar is ook achter de camera actief. Zo regisseerde zij de bekroonde korte jeugdfilm ‘Debiel’ waar een verstandelijk gehandicapte meisje de hoofdrol speelde. In 2019 regisseerde zij ook de Parade voorstelling 'Trojaanse Wijven'. Dewi Reijs Kijk elke woensdag van 19:00 tot 20:00 uur live mee op onze Facebookpagina. De complete podcast is elke vrijdag te beluisteren via onze website, Spotify, Apple Podcasts en Tunein!

Film is een krachtig medium om verhalen te vertellen en mensen met elkaar te verbinden. En dat is dan ook precies wat The Buddy Film Foundation doet. De stichting koppelt filmmakers en creatieven die hun land uit moesten vluchten met hun Nederlandse collega’s. Zodat zij ook hier in Nederland kun passie kunnen voortzetten. Een mooi initiatief! In deze podcast aflevering praten we met één van de initiatiefnemers: actrice Dewi Reijs. The Buddy Film Foundation is in 2017 opgericht door actrice Dewi Reijs, regisseur Dennis Overeem en producent In-Soo Radstake. Door middel van workshops, coaching en concrete filmprojecten willen zij gevluchte filmmakers helpen aan betaald werk binnen de filmwereld. Werk draagt bij zorgt voor stabiliteit, inkomen, sociale contacten en zelfontplooiing. In de afgelopen 3 jaar hebben ruim 200 deelnemers zich al bij The Buddy Film Foundation aangesloten. Onder hen zijn acteurs, actrices, maar ook regisseurs, producenten, geluidsmannen en -vrouwen, make-up artists, editors en scenarioschrijvers. Creatieve communinity  The Buddy Film Foundation heeft zich door de jaren heen kunnen ontwikkelen tot een echte creatieve ‘community’. De stichting onderscheidt zich op het gebied van persoonlijke en intensieve begeleiding. Zo wordt er met drie verschillende niveaus gewerkt. Op die manier kunnen zij beter inspelen op de behoeftes en skills van de deelnemers. Waar sommige professionals zeer ervaren zijn en direct gekoppeld kunnen worden aan de industrie, kunnen anderen juist nog wat extra training gebruiken. Ook zijn er weer anderen die zich nog volledig moeten ontwikkelen. Verder hebben de deelnemers behoefte aan netwerken, job bemiddeling, training en de optimalisatie van cv’s.  Tussen wal en schip  Hoewel The Buddy Film Foundation een tof initiatief is, wordt de stichting vooralsnog niet financieel ondersteund. Omdat het programma van de stichting zowel een cultureel als een maatschappelijk aspect heeft, is het lastig om fondsen te vinden die zich volledig in de doelstellingen kunnen vinden. Voor fondsen van een maatschappelijke aard is de stichting net iets te cultureel ingesteld. Culturele fondsen vinden op hun beurt het programma juist weer te maatschappelijk. Om de kosten van hun projecten toch te kunnen dekken is The Buddy Film Foundation gestart met twee activiteiten: The Buddy Film Casting en The Buddy Film Productions.  De Podcast  Hoe is het idee voor dit initiatief ontstaan? Waarom is het belangrijk dat gevluchte filmmakers hun werk hier in Nederland kunnen voortzetten? En hoe zien de toekomstplannen van de stichting eruit? Deze vragen en meer bespreken we in deze podcast aflevering met één van de initiatiefnemers actrice Dewi Reijs. Dewi Evita Reijs acteert, schrijft en werkt daarnaast ook als film/theatermaker. Ze studeerde af aan de Amsterdamse Toneel & Kleinkunstacademie. Sinds haar afstuderen heeft ze in meerdere theatervoorstellingen gespeeld. Zo speelde zij in 'De Hongerende Weg', 'Heren van de Thee' en 'De Stille Kracht'. Dewi was ook te bewonderen op het witte doek. Ze was onder meer te zien in de historische speelfilm 'Een echte Vermeer'. En in 2020 verschijnt ze in de speelfilm 'Mijn vader is een vliegtuig'. Verder kun je haar ook kennen van de jeugdserie 'De regels van Floor'. Dewi schittert niet alleen voor de camera, maar is ook achter de camera actief. Zo regisseerde zij de bekroonde korte jeugdfilm ‘Debiel’ waar een verstandelijk gehandicapte meisje de hoofdrol speelde. In 2019 regisseerde zij ook de Parade voorstelling 'Trojaanse Wijven'. Dewi Reijs Kijk elke woensdag van 19:00 tot 20:00 uur live mee op onze Facebookpagina. De complete podcast is elke vrijdag te beluisteren via onze website, Spotify, Apple Podcasts en Tunein!

De muziekgroep Lucas. bestaat uit muzikale actrice Pip Lucas (studeert dit jaar af van de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie met collectief COLLECTIET) en muzikant Stijn van Dalen (bekend als zanger en songwriter van de band Dan August). Pip en Stijn zijn reeds 4 jaar een verliefd stelletje en helpen elkaar graag met elkaars werk. Vorig jaar schreven ze hun eerste lied 'Amsterdam', een ode aan haar overleden burgemeester Eberhard van der Laan.Met 'Als je me kust' verovert Lucas. opnieuw de harten van eenieder die ernaar luistert. Met Martin Scheppink aan de piano.

COLLECTIET is een feministisch muziektheatercollectief. Het collectief bestaat uit drie actrices/zangeressen/makers/theatrale vrijheidsstrijdsters: Shelley Bos, Damaris de Jong en Pip Lucas. Ze zijn alle drie bijna afgestudeerd aan de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie.  Ze maken humoristische, rauwe, beeldende en confronterende muziektheatervoorstellingen over de ongelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen.Ze brengen het punk-lied: 'Tijd voor Schijt' dat uit hun eerste voorstelling 'GET SET RIOT!' komt, geïnspireerd door PussyRiot.

Actrice en theatermaker Shauni Goetz schreef de theatertekst 'Le Cannibale Mélancolique' over de eeuwige zoektocht, verbrokkeling en puzzel van haar intimiteit. Met haar peep-show performance (die eerder dit jaar te zien was op de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie) geeft ze zich, doormiddel van taal, helemaal bloot.

Sebastiaan de Bie (acteur, cabaretier en schrijver) zit in het derde jaar van de Amsterdamse Toneelschool & Kleinkunstacademie, zijn lievelingskleur is blauw en hij heeft een moeilijke verstandhouding met het feit dat alles uiteindelijk voorbij gaat.Hij brengt een fragment uit zijn theatertekst 'SEASONBOY. Een requiem voor liefdesverdriet.' Eigenlijk zou hij nu aan het repeteren zijn en zou deze monoloog half april in première gaan. Het is de bedoeling dat de voorstelling, zodra het weer kan, uitgevoerd wordt.

Dit is de achtste aflevering van de Erlenmeyer podcast, en deel 2 voor het thema Governance. Voor deze aflevering hebben Roy en Naima duizendpoot Thomas Spijkerman in de uitzending. Thomas Spijkerman is voormalig oprichter en artistiek leider van het muziektheatergezelschap Circus Treurdier en nu oprichter en artistiek leider van makers en productiehuis Heelal BV. Hij is ook docent aan de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie, en bestuurslid van het Nederlands Theaterfestival en van de Olland Buisman Stichting. In deze uitzending vertelt Thomas over zijn eerste ervaringen met governance als jongen van 18 en hoe governance voor hem daarna is uitgegroeid tot passie. Thomas is gaandeweg zijn carrière gaan zien hoe belangrijk governance is en hoe dit ingezet kan worden om organisaties succesvoller en efficiënter te laten functioneren. Hij ziet zichzelf als cultureel ondernemer en vindt het voor de toekomst van belang dat er innovatieve manieren komen voor governance en financiering. Zo denkt hij aan een tussenvorm tussen een fonds en een impresariaat. Wil je meer weten over wat de verschillende bestuursmodellen nu eigenlijk zijn? Bezoek dan de website van cultuur en ondernemen: https://www.cultuur-ondernemen.nl/Luister de Erlenmeyer Playlist via Spotify met de favoriete nummers van onze gasten.De Erlenmeyer tune is gemaakt door singer/songwriter Gerson Main. Dankjewel en vergeet niet een review achter te laten, dat zouden wij heel leuk vinden! See acast.com/privacy for privacy and opt-out information.

Acteur Maarten Heijmans studeerde in 2007 af aan de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie. Heijmans werd bij het grote publiek bekend met zijn rol als Ramses Shaffy in de serie RAMSES, waar hij in 2014 een Gouden Kalf voor won. Tegenwoordig is hij te zien in veel Nederlandse films en maakt hij deel uit van het ensemble van ITA. Nu brengt Heijmans opnieuw een ode aan Shaffy door met een herziening van zijn repertoire langs de theaters te trekken. Hij vertelt erover in De Favorieten.

Singer-songwriter en theatermaker Peter van Rooijen studeerde in 2008 af aan de Amsterdamse Toneelschool & Kleinkunstacademie. Hij bracht twee soloalbums uit, maakte verschillende avondvullende theatervoorstellingen en is tekstschrijver voor tv-programma’s als 'Spijkers met Koppen', 'De Boterhamshow' en 'Kanniewaarzijn'. Maar bovenal maakt hij al jaren deel uit van muziektheatergezelschap Circus Treurdier. Met hun satirische programma 'TreurTeeVee' kregen zij in 2017 landelijke bekendheid. Binnenkort gaat het nieuwe seizoen van start. Peter van Rooijen deelt vannacht zijn inspiraties in De Favorieten.

Documentairemaker Maartje Nevejan studeerde in de jaren ’80 acteren bij Stella Adler in New York, in 1987 studeerde ze af aan de Amsterdamse Toneelschool & Kleinkunstacademie in Amsterdam. Na tien jaar op het toneel te hebben doorgebracht, trapte ze in 1997 haar carrière af als regisseur. Ze bekend van multimediaproducties zoals '14 en one stations', 'Couscous & Cola' en 'het Nationale Canta Ballet'. Haar nieuwste documentaire 'Ik Ben Er Even Niet' werd genomineerd voor een Gouden Kalf, dit was een onderdeel van de door haar ontwikkelde Mapping the Experience, waarmee ze jongeren die last hebben van absences – korte black-outs – koppelt aan kunstenaars. Nevejan vertelt vanavond over haar inspiraties in De Favorieten.

Luister naar het verhaal De Amerikanen van Rob van Essen, uit zijn bundel Hier wonen ook mensen (2014), voorgelezen door acteur Job Römer. Na afloop spreekt gastheer Pieter van Scherpenberg met de schrijver, over zijn verhalen en romans en (fictief?) bezoek aan de Koning en Koningin. Rob van Essen won de allereerste JMA Biesheuvelprijs in 2015 met bovengenoemde verhalenbundel. Hij heeft inmiddels acht romans en twee verhalenbundels op zijn naam staan. In 2019 won hij de Libris Literatuurprijs voor zijn roman De goede zoon (Atlas Contact). Hij is een meester in het verdraaien van de werkelijkheid met als gevolg dat we ons bestaan scherper waarnemen. Op de meest onverwachte momenten schuilt humor en genade. Acteur Job Römer is een telg uit de theaterfamilie en studeerde in 2014 af aan de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie. Hij speelde in verscheidene toneelstukken De Avonden van Nieuw West en De Drie Zusters van Stichting Moskou (in een bewerking van zijn hand). Naast acteren in verscheidene televisieseries, scheef hij ook voor het programma Infantillio. Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt door: Prins Bernhard Cultuurfonds Overijssel Gemeente Deventer Aan deze editie werkten mee: Rob van Essen Job Römer Floor Minnaert (geluidsopname) Dirkjan van Ittersum (geluidmixage) De herkenningsmelodie is van Amir Swaab en Sietse van Gorkom Pieter van Scherpenberg (presentatie en interview) Productie: Stichting Uitgelezen Verhalen, Deventer

Luister naar het verhaal De Amerikanen van Rob van Essen, uit zijn bundel Hier wonen ook mensen (2014), voorgelezen door acteur Job Römer. Na afloop spreekt gastheer Pieter van Scherpenberg met de schrijver, over zijn verhalen en romans en (fictief?) bezoek aan de Koning en Koningin. Rob van Essen won de allereerste JMA Biesheuvelprijs in 2015 met bovengenoemde verhalenbundel. Hij heeft inmiddels acht romans en twee verhalenbundels op zijn naam staan. In 2019 won hij de Libris Literatuurprijs voor zijn roman De goede zoon (Atlas Contact). Hij is een meester in het verdraaien van de werkelijkheid met als gevolg dat we ons bestaan scherper waarnemen. Op de meest onverwachte momenten schuilt humor en genade. Acteur Job Römer is een telg uit de theaterfamilie en studeerde in 2014 af aan de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie. Hij speelde in verscheidene toneelstukken De Avonden van Nieuw West en De Drie Zusters van Stichting Moskou (in een bewerking van zijn hand). Naast acteren in verscheidene televisieseries, scheef hij ook voor het programma Infantillio. Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt door: Prins Bernhard Cultuurfonds Overijssel Gemeente Deventer Aan deze editie werkten mee: Rob van Essen Job Römer Floor Minnaert (geluidsopname) Dirkjan van Ittersum (geluidmixage) De herkenningsmelodie is van Amir Swaab en Sietse van Gorkom Pieter van Scherpenberg (presentatie en interview) Productie: Stichting Uitgelezen Verhalen, Deventer

Niek Barendsen (1964) is acteur, schrijver en regisseur. Nadat hij op de Kleinkunstacademie had gezeten werd hij al snel tekstschrijver en regisseur bij Klokhuis, en later artistiek leider, wat hij tot op de dag van vandaag is.

Merel Baldé studeerde in 2014 af aan de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie. Sinds 2018 maakt zij muziek onder de naam Merol. Met hits als ‘Lekker met de meiden’ en ‘Ik wil een kind van jou’ ging ze viral. Op 24 juli is ze te zien in de documentaire ‘Lekker met Merol’ van BNNVARA op npo3.nl/3LAB. Een inkijkje in het leven van Merol in de maanden voor haar optreden in de grote zaal van Paradiso. Presentatie: Elisabeth van Nimwegen

In aflevering 15 van PepTalk praat Pepijn Schoneveld met acteur, schrijver en Youtube vette gast Jim Deddes. Na zijn opleiding aan de Amsterdamse Toneelschool & Kleinkunstacademie, waar hij zich niet helemaal thuis voelde, speelde hij in een aantal toneelstukken. Verder maakt hij met regisseurs Jan Hulst en Giancarlo Sanchez, onder de naam Yoardy Film, internetfilmpjes. De filmpjes Huilon en Vrouwon waarin Jim Deddes het personage Harco speelt gingen viral. Datzelfde personage speelde de hoofdrol in de internetserie Yoardy Season die hij maakte voor de VPRO. Deze serie werd veel bekeken en kreeg enorm goede kritieken. Pepijn probeert in het gesprek erachter te komen hoe Jim precies werkt en hoe hij zo goed bij zichzelf blijft als hij iets maakt.

In aflevering 13 van PepTalk praat Pepijn Schoneveld met actrice en kleinkunstenares Rosa da Silva. Rosa won dit jaar de jury en publieksprijs van het Amsterdams Kleinkunst Festival. Maar het begon allemaal toen ze als klein meisje een seizoen van de Mini Playbackshow won. Ze groeide op in Klazienaveen, deed de theater docent opleiding en Zwolle en ronde in 2014 de Amsterdamse Toneelschool & Kleinkunstacademie af. Daarna speelde ze Anne in een voorstelling over Anne Frank, De Tweeling en Rent de musical. Nu staat ze aan het begin van haar kleinkunst carrière en Pepijn en Rosa praten over waar haar winnende voorstelling over gaat.

Remko Vrijdag (1972) zat in Amsterdam op de Kleinkunstacademie en was daarna succesvol met de Vliegende Panters. Tegenwoordig trekt door het land met Martine Sandifort, als Vrijdag & Sandifort. Meteen na de Kleinkunstacademie werd hij ook vaste medewerker van Klokhuis, wat hij tot op de dag van vandaag is.

Ellen Pieters (1964) is actrice en zangeres. Ze zat op de Kleinkunstacademie en speelde daarna talloze rollen in het theater en op tv. Vanaf begin jaren negentig tot en met nu is ze een vaste medewerker van Klokhuis.

Actrice en fadozangeres Nynke Laverman werd geboren in het Friese dorp Weidum. Ze ging naar de Kleinkunstacademie in Amsterdam. Daar ontdekte ze dat het zingen in haar moedertaal, het Fries, dé manier is om zich te uiten en te onderscheiden. In 2004 debuteerde Laverman met het Friese fado-album Sielesâlt. Laverman vertaalde haar muziek naar theatrale concerten waarvoor ze in binnen- en buitenland waardering krijgt. In 2016 verscheen het album ?Wachter?, waarop een prominente rol is weggelegd voor de cello. Momenteel werkt ze aan projecten die volgend jaar in het kader van Leeuwarden Culturele Hoofdstad 2018 het licht zullen zien.

Actrice en fadozangeres Nynke Laverman werd geboren in het Friese dorp Weidum. Ze ging naar de Kleinkunstacademie in Amsterdam. Daar ontdekte ze dat het zingen in haar moedertaal, het Fries, dé manier is om zich te uiten en te onderscheiden. In 2004 debuteerde Laverman met het Friese fado-album Sielesâlt. Laverman vertaalde haar muziek naar theatrale concerten waarvoor ze in binnen- en buitenland waardering krijgt. In 2016 verscheen het album ?Wachter?, waarop een prominente rol is weggelegd voor de cello. Momenteel werkt ze aan projecten die volgend jaar in het kader van Leeuwarden Culturele Hoofdstad 2018 het licht zullen zien.

In aflevering 2 van PepTalk praat Pepijn Schoneveld met cabaretier en kleinkunstenaar Peter van Rooijen. Hij maakte twee cabaretprogramma's, is singer-songwriter bij de succesvolle samenwerking Het Nieuwe Lied en maakt voorstellingen en televisie bij het theatergezelschap Circus Treurdier. Pepijn en Peter, die elkaar kennen van de Amsterdamse Toneelschool & Kleinkunstacademie, praten over racisme, trots en het verschil tussen wie je bent op het toneel en in het echte leven. Natuurlijk ontbreekt het onderwerp kindsoldaten niet.

De pioniersvrouw Granny in Texas in de eerste helft van de negentiende eeuw, de dwerg Lemmy in Duitsland in de jaren voor de Tweede Wereldoorlog, Lucia, de eerste liefde van Casanova, die in het achttiende-eeuwse Amsterdam vanwege haar schitterend gebrek gesluierd door het leven gaat, Snaporaz, een beroemd Italiaans filmer in zijn laatste levensjaren in de jaren '80 van de afgelopen eeuw, en Kwasi, het Afrikaanse prinsje dat in 1837 aan koning Willem I wordt geschonken en in Holland opgroeit. Figuren die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben. Maar wel allemaal hoofdpersoon zijn in een roman van schrijver Arthur Japin. De Overgave, De Grote Wereld (het boekenweekgeschenk uit 2006 dat in een recordoplage van 813.000 exemplaren werd gedrukt), Een Schitterend Gebrek (dat de Libris Literatuurprijs kreeg), De Droom van de Leeuw en De Zwarte met het Witte Hart. Romans die binnen en buiten Nederland een zeer groot publiek bereiken en met regelmaat in de literaire prijzen vallen. Arthur Japin wordt in 1956 in Haarlem geboren, waar hij als enig kind opgroeit. Een eenzaam kind, dat op school gepest wordt en zich een buitenstaander voelt – de positie die in zijn oeuvre ook telkens terugkeert. Een kind dat leert zijn fantasie te gebruiken. Een kind dat met zijn ouders veel het theater bezoekt. Na het gymnasium besluit Japin van acteren zijn vak te maken. Hij volgt korte tijd een toneelopleiding in Londen, studeert vervolgens twee jaar Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam en stapt dan over naar de Kleinkunstacademie, waar hij in 1982 afstudeert. Hij speelt rollen in het theater, en voor radio, film en televisie. Hij is een tijd een populair soap-acteur in Onderweg naar Morgen. Eind jaren '80 begint hij meer en meer te schijven – scenario’s, korte verhalen. Hij doet de research voor wat zijn eerste roman zal worden: De Zwarte met het Witte hart. In 1996, als hij veertig is, debuteert hij met Magonische Verhalen, en dat blijkt de start van een succesvolle schrijverscarrière te zijn. Dit jaar verscheen Zoals Dat Gaat Met Wonderen – een deel in de Privé Domeinreeks van zijn uitgeverij, de Arbeiderspers. Het is een selectie van zijn Dagboeken van 2000 tot 2007. ----------------------------------- Samenvatting eerste uur: Het eerste uur begint met de bekentenis dat het gesprek nog voor de kerst is opgenomen, want deze avond brengt de schrijver door met zijn twee partners Lex en Ben in hun buitenhuis in Frankrijk, omringd door wilde zwijnen en herten in het bos. Ondanks de uitnodiging om het gesprek daar, naast het haardvuur te houden, was dat technisch te gecompliceerd. Het gesprek gáát wel meteen over kerst: de betekenis van het kindje Jezuke waar de jonge Arthur mee sprak op de grote zolder van het ouderlijk huis waar hij een klein altaartje had. Maar het vriendje zei nooit iets terug en om eerste communie te doen moest hij biechten, terwijl hij niets fouts gedaan had, en al snel besloot hij een hekel aan religie te hebben. Als God liefde is dan hij wil hij zichzelf wel gelovig noemen – want liefde, daar weet hij alles van. Hij vond het zwaar, de afgelopen periode, om te spreken over zijn laatste boek, de 'Dagboeken 2000-2007. Zoals Dat Gaat Met Wonderen'. Want nu gaat het om hemzelf – en om het leven met twee partners. Veel mensen reageren met ongeloof, dat dat goed kan gaan – terwijl dat juist het wonder is. En dat ongeloof voelt als een aantasting. Je tonen en bekeken worden en toch onzichtbaar willen zijn – dat is het essentiële thema waar Veeninga en haar gast al snel op komen. Hij legt uit dat hij van jongs af aan geleden heeft onder de blikken van anderen – het kind dat eenzaam opgroeide en gepest werd door een groepje kinderen dat hem dagelijks een paar zinnen liet herhalen over zijn uiterlijk. Je innerlijk lelijk en bekeken voelen en het liefst nooit meer naar buiten willen – maar om te overleven juist het podium opgaan. Je veel laten interviewen om onzichtbaar te worden. Je een hautaine houding aanmeten, geleerd van de filmsterrenfoto’s, om je verlegenheid te verbergen. Acuut verlegen wordt hij als hij tijdens het gesprek herinnerd wordt aan de uitreiking van de allereerste literaire prijs die hij won voor een kort verhaal – in een café in Gorichem en waar hij vroegtijdig wegvluchtte. Dat deed hem aan zijn vader denken – het café, de drank. Zijn vader die dronk en wellicht niet ‘knettergek’ was, maar wel een stoornis had, wat hem onberekenbaar agressief maakte. Dat wil zeggen, tegen Arthurs moeder. Twee bange mensen. Altijd bang voor wat de mensen zouden denken. Altijd schaamte. Waarmee we weer bij de blikken van buiten waren. Samenvatting tweede uur: Interviewster Djoeke Veeninga vroeg in het vorige uur nar Japins moeder. Zij, of de moederfiguur, komt eigenlijk niet voor in zijn werk. Kort, dik, lief en warm, een nauwe band, te nauw misschien, ook gedwongen als schild tegen zijn agressieve vader. Toen zijn vader zelfmoord pleegde - Arthur was 12 - zag hij dat als een nieuwe kans voor zijn moeder en hemzelf. Hij heeft precies op tijd plaats gemaakt voor mij, aldus Japin. En zijn moeder bloeide op. Ze viel af, kocht nieuwe kleren, er kwam een andere vrouw uit haar tevoorschijn. En zij nam de jonge Arthur veelvuldig mee naar Theater en Concert. Dat waren mooie jaren. Maar loslaten kon ze hem niet en dat benauwde Japin. Toen hij naar Londen ging voor een toneelopleiding, ging ze mee. Toen Arthur op zijn 23e dan toch het huis uitging om samen met zijn partner LEx verder te gaan, stortte ze in. Kwam weer aan, rookte veel, leefde ongezond. In 1995 overleed ze. Maar hij voelt zich niet schuldig. "Ik heb gedaan wat ik kon en kan mij niets verwijten." Kritiek op zijn boeken, op zijn literaire kwaliteiten, raken hem echt als die te persoonlijk wordt. Recht op kwetsen bestaat niet, aldus Japin. Het langdurig pesten uit zijn jeugd is debet aan zijn overtuiging dat hij ooit zal eindigen op een marktplein verscheurt door de massa. En toch is hij nu gelukkig, zoals blijkt uit zijn zojuist gepubliceerde dagboeken 'Zoals dat gaat met wonderen'. Zo gelukkig, aldus Veeninga, dat je bij het lezen bijna denkt: "Hé, ikan er nu eens even wat mis gaan? Kan er niet eens ruzie gemaakt worden?" Maar het is nu eenmaal zo, zegt Japin. Al heel lang een gelukkige liefde met Lex, tevens zijn uitgever en in 2000 verliefd geworden op de Amerikaan Ben, die zich inmiddels ook als schrijver ontpopt, en wonder boven wonder, met zijn drieën gelukkig verder. Als je van twee mensen gaat houden, kun je je niet voorstellen dat liefde niet minder wordt, maar juist verdubbeld. Maar het is zo en dat is het wonder. Uiteindelijk zijn we met z'n drieën een heel gewoon gezin, al zullen de blikken van buiten dat misschien niet zo zien.

De pioniersvrouw Granny in Texas in de eerste helft van de negentiende eeuw, de dwerg Lemmy in Duitsland in de jaren voor de Tweede Wereldoorlog, Lucia, de eerste liefde van Casanova, die in het achttiende-eeuwse Amsterdam vanwege haar schitterend gebrek gesluierd door het leven gaat, Snaporaz, een beroemd Italiaans filmer in zijn laatste levensjaren in de jaren '80 van de afgelopen eeuw, en Kwasi, het Afrikaanse prinsje dat in 1837 aan koning Willem I wordt geschonken en in Holland opgroeit. Figuren die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben. Maar wel allemaal hoofdpersoon zijn in een roman van schrijver Arthur Japin. De Overgave, De Grote Wereld (het boekenweekgeschenk uit 2006 dat in een recordoplage van 813.000 exemplaren werd gedrukt), Een Schitterend Gebrek (dat de Libris Literatuurprijs kreeg), De Droom van de Leeuw en De Zwarte met het Witte Hart. Romans die binnen en buiten Nederland een zeer groot publiek bereiken en met regelmaat in de literaire prijzen vallen. Arthur Japin wordt in 1956 in Haarlem geboren, waar hij als enig kind opgroeit. Een eenzaam kind, dat op school gepest wordt en zich een buitenstaander voelt – de positie die in zijn oeuvre ook telkens terugkeert. Een kind dat leert zijn fantasie te gebruiken. Een kind dat met zijn ouders veel het theater bezoekt. Na het gymnasium besluit Japin van acteren zijn vak te maken. Hij volgt korte tijd een toneelopleiding in Londen, studeert vervolgens twee jaar Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam en stapt dan over naar de Kleinkunstacademie, waar hij in 1982 afstudeert. Hij speelt rollen in het theater, en voor radio, film en televisie. Hij is een tijd een populair soap-acteur in Onderweg naar Morgen. Eind jaren '80 begint hij meer en meer te schijven – scenario’s, korte verhalen. Hij doet de research voor wat zijn eerste roman zal worden: De Zwarte met het Witte hart. In 1996, als hij veertig is, debuteert hij met Magonische Verhalen, en dat blijkt de start van een succesvolle schrijverscarrière te zijn. Dit jaar verscheen Zoals Dat Gaat Met Wonderen – een deel in de Privé Domeinreeks van zijn uitgeverij, de Arbeiderspers. Het is een selectie van zijn Dagboeken van 2000 tot 2007. ----------------------------------- Samenvatting eerste uur: Het eerste uur begint met de bekentenis dat het gesprek nog voor de kerst is opgenomen, want deze avond brengt de schrijver door met zijn twee partners Lex en Ben in hun buitenhuis in Frankrijk, omringd door wilde zwijnen en herten in het bos. Ondanks de uitnodiging om het gesprek daar, naast het haardvuur te houden, was dat technisch te gecompliceerd. Het gesprek gáát wel meteen over kerst: de betekenis van het kindje Jezuke waar de jonge Arthur mee sprak op de grote zolder van het ouderlijk huis waar hij een klein altaartje had. Maar het vriendje zei nooit iets terug en om eerste communie te doen moest hij biechten, terwijl hij niets fouts gedaan had, en al snel besloot hij een hekel aan religie te hebben. Als God liefde is dan hij wil hij zichzelf wel gelovig noemen – want liefde, daar weet hij alles van. Hij vond het zwaar, de afgelopen periode, om te spreken over zijn laatste boek, de 'Dagboeken 2000-2007. Zoals Dat Gaat Met Wonderen'. Want nu gaat het om hemzelf – en om het leven met twee partners. Veel mensen reageren met ongeloof, dat dat goed kan gaan – terwijl dat juist het wonder is. En dat ongeloof voelt als een aantasting. Je tonen en bekeken worden en toch onzichtbaar willen zijn – dat is het essentiële thema waar Veeninga en haar gast al snel op komen. Hij legt uit dat hij van jongs af aan geleden heeft onder de blikken van anderen – het kind dat eenzaam opgroeide en gepest werd door een groepje kinderen dat hem dagelijks een paar zinnen liet herhalen over zijn uiterlijk. Je innerlijk lelijk en bekeken voelen en het liefst nooit meer naar buiten willen – maar om te overleven juist het podium opgaan. Je veel laten interviewen om onzichtbaar te worden. Je een hautaine houding aanmeten, geleerd van de filmsterrenfoto’s, om je verlegenheid te verbergen. Acuut verlegen wordt hij als hij tijdens het gesprek herinnerd wordt aan de uitreiking van de allereerste literaire prijs die hij won voor een kort verhaal – in een café in Gorichem en waar hij vroegtijdig wegvluchtte. Dat deed hem aan zijn vader denken – het café, de drank. Zijn vader die dronk en wellicht niet ‘knettergek’ was, maar wel een stoornis had, wat hem onberekenbaar agressief maakte. Dat wil zeggen, tegen Arthurs moeder. Twee bange mensen. Altijd bang voor wat de mensen zouden denken. Altijd schaamte. Waarmee we weer bij de blikken van buiten waren. Samenvatting tweede uur: Interviewster Djoeke Veeninga vroeg in het vorige uur nar Japins moeder. Zij, of de moederfiguur, komt eigenlijk niet voor in zijn werk. Kort, dik, lief en warm, een nauwe band, te nauw misschien, ook gedwongen als schild tegen zijn agressieve vader. Toen zijn vader zelfmoord pleegde - Arthur was 12 - zag hij dat als een nieuwe kans voor zijn moeder en hemzelf. Hij heeft precies op tijd plaats gemaakt voor mij, aldus Japin. En zijn moeder bloeide op. Ze viel af, kocht nieuwe kleren, er kwam een andere vrouw uit haar tevoorschijn. En zij nam de jonge Arthur veelvuldig mee naar Theater en Concert. Dat waren mooie jaren. Maar loslaten kon ze hem niet en dat benauwde Japin. Toen hij naar Londen ging voor een toneelopleiding, ging ze mee. Toen Arthur op zijn 23e dan toch het huis uitging om samen met zijn partner LEx verder te gaan, stortte ze in. Kwam weer aan, rookte veel, leefde ongezond. In 1995 overleed ze. Maar hij voelt zich niet schuldig. "Ik heb gedaan wat ik kon en kan mij niets verwijten." Kritiek op zijn boeken, op zijn literaire kwaliteiten, raken hem echt als die te persoonlijk wordt. Recht op kwetsen bestaat niet, aldus Japin. Het langdurig pesten uit zijn jeugd is debet aan zijn overt8iging dat hij ooit zal eindigen op een marktplein verscheurt door de massa. En toch is hij nu gelukkig, zoals blijkt uit zijn zojuist gepubliceerde dagboeken 'Zoals dat gaat met wonderen'. Zo gelukkig, aldus Veeninga, dat je bij het lezen bijna denkt: "Hé, ikan er nu eens even wat mis gaan? Kan er niet eens ruzie gemaakt worden?" Maar het is nu eenmaal zo, zegt Japin. Al heel lang een gelukkige liefde met Lex, tevens zijn uitgever en in 2000 verliefd geworden op de Amerikaan Ben, die zich inmiddels ook als schrijver ontpopt, en wonder boven wonder, met zijn drieën gelukkig verder. Als je van twee mensen gaat houden, kun je je niet voorstellen dat liefde niet minder wordt, maar juist verdubbeld. Maar het is zo en dat is het wonder. Uiteindelijk zijn we met z'n drieën een heel gewoon gezin, al zullen de blikken van buiten dat misschien niet zo zien.

De pioniersvrouw Granny in Texas in de eerste helft van de negentiende eeuw, de dwerg Lemmy in Duitsland in de jaren voor de Tweede Wereldoorlog, Lucia, de eerste liefde van Casanova, die in het achttiende-eeuwse Amsterdam vanwege haar schitterend gebrek gesluierd door het leven gaat, Snaporaz, een beroemd Italiaans filmer in zijn laatste levensjaren in de jaren '80 van de afgelopen eeuw, en Kwasi, het Afrikaanse prinsje dat in 1837 aan koning Willem I wordt geschonken en in Holland opgroeit. Figuren die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben. Maar wel allemaal hoofdpersoon zijn in een roman van schrijver Arthur Japin. De Overgave, De Grote Wereld (het boekenweekgeschenk uit 2006 dat in een recordoplage van 813.000 exemplaren werd gedrukt), Een Schitterend Gebrek (dat de Libris Literatuurprijs kreeg), De Droom van de Leeuw en De Zwarte met het Witte Hart. Romans die binnen en buiten Nederland een zeer groot publiek bereiken en met regelmaat in de literaire prijzen vallen. Arthur Japin wordt in 1956 in Haarlem geboren, waar hij als enig kind opgroeit. Een eenzaam kind, dat op school gepest wordt en zich een buitenstaander voelt – de positie die in zijn oeuvre ook telkens terugkeert. Een kind dat leert zijn fantasie te gebruiken. Een kind dat met zijn ouders veel het theater bezoekt. Na het gymnasium besluit Japin van acteren zijn vak te maken. Hij volgt korte tijd een toneelopleiding in Londen, studeert vervolgens twee jaar Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam en stapt dan over naar de Kleinkunstacademie, waar hij in 1982 afstudeert. Hij speelt rollen in het theater, en voor radio, film en televisie. Hij is een tijd een populair soap-acteur in Onderweg naar Morgen. Eind jaren '80 begint hij meer en meer te schijven – scenario’s, korte verhalen. Hij doet de research voor wat zijn eerste roman zal worden: De Zwarte met het Witte hart. In 1996, als hij veertig is, debuteert hij met Magonische Verhalen, en dat blijkt de start van een succesvolle schrijverscarrière te zijn. Dit jaar verscheen Zoals Dat Gaat Met Wonderen – een deel in de Privé Domeinreeks van zijn uitgeverij, de Arbeiderspers. Het is een selectie van zijn Dagboeken van 2000 tot 2007. ----------------------------------- Samenvatting eerste uur: Het eerste uur begint met de bekentenis dat het gesprek nog voor de kerst is opgenomen, want deze avond brengt de schrijver door met zijn twee partners Lex en Ben in hun buitenhuis in Frankrijk, omringd door wilde zwijnen en herten in het bos. Ondanks de uitnodiging om het gesprek daar, naast het haardvuur te houden, was dat technisch te gecompliceerd. Het gesprek gáát wel meteen over kerst: de betekenis van het kindje Jezuke waar de jonge Arthur mee sprak op de grote zolder van het ouderlijk huis waar hij een klein altaartje had. Maar het vriendje zei nooit iets terug en om eerste communie te doen moest hij biechten, terwijl hij niets fouts gedaan had, en al snel besloot hij een hekel aan religie te hebben. Als God liefde is dan hij wil hij zichzelf wel gelovig noemen – want liefde, daar weet hij alles van. Hij vond het zwaar, de afgelopen periode, om te spreken over zijn laatste boek, de 'Dagboeken 2000-2007. Zoals Dat Gaat Met Wonderen'. Want nu gaat het om hemzelf – en om het leven met twee partners. Veel mensen reageren met ongeloof, dat dat goed kan gaan – terwijl dat juist het wonder is. En dat ongeloof voelt als een aantasting. Je tonen en bekeken worden en toch onzichtbaar willen zijn – dat is het essentiële thema waar Veeninga en haar gast al snel op komen. Hij legt uit dat hij van jongs af aan geleden heeft onder de blikken van anderen – het kind dat eenzaam opgroeide en gepest werd door een groepje kinderen dat hem dagelijks een paar zinnen liet herhalen over zijn uiterlijk. Je innerlijk lelijk en bekeken voelen en het liefst nooit meer naar buiten willen – maar om te overleven juist het podium opgaan. Je veel laten interviewen om onzichtbaar te worden. Je een hautaine houding aanmeten, geleerd van de filmsterrenfoto’s, om je verlegenheid te verbergen. Acuut verlegen wordt hij als hij tijdens het gesprek herinnerd wordt aan de uitreiking van de allereerste literaire prijs die hij won voor een kort verhaal – in een café in Gorichem en waar hij vroegtijdig wegvluchtte. Dat deed hem aan zijn vader denken – het café, de drank. Zijn vader die dronk en wellicht niet ‘knettergek’ was, maar wel een stoornis had, wat hem onberekenbaar agressief maakte. Dat wil zeggen, tegen Arthurs moeder. Twee bange mensen. Altijd bang voor wat de mensen zouden denken. Altijd schaamte. Waarmee we weer bij de blikken van buiten waren. Samenvatting tweede uur: Interviewster Djoeke Veeninga vroeg in het vorige uur nar Japins moeder. Zij, of de moederfiguur, komt eigenlijk niet voor in zijn werk. Kort, dik, lief en warm, een nauwe band, te nauw misschien, ook gedwongen als schild tegen zijn agressieve vader. Toen zijn vader zelfmoord pleegde - Arthur was 12 - zag hij dat als een nieuwe kans voor zijn moeder en hemzelf. Hij heeft precies op tijd plaats gemaakt voor mij, aldus Japin. En zijn moeder bloeide op. Ze viel af, kocht nieuwe kleren, er kwam een andere vrouw uit haar tevoorschijn. En zij nam de jonge Arthur veelvuldig mee naar Theater en Concert. Dat waren mooie jaren. Maar loslaten kon ze hem niet en dat benauwde Japin. Toen hij naar Londen ging voor een toneelopleiding, ging ze mee. Toen Arthur op zijn 23e dan toch het huis uitging om samen met zijn partner LEx verder te gaan, stortte ze in. Kwam weer aan, rookte veel, leefde ongezond. In 1995 overleed ze. Maar hij voelt zich niet schuldig. "Ik heb gedaan wat ik kon en kan mij niets verwijten." Kritiek op zijn boeken, op zijn literaire kwaliteiten, raken hem echt als die te persoonlijk wordt. Recht op kwetsen bestaat niet, aldus Japin. Het langdurig pesten uit zijn jeugd is debet aan zijn overt8iging dat hij ooit zal eindigen op een marktplein verscheurt door de massa. En toch is hij nu gelukkig, zoals blijkt uit zijn zojuist gepubliceerde dagboeken 'Zoals dat gaat met wonderen'. Zo gelukkig, aldus Veeninga, dat je bij het lezen bijna denkt: "Hé, ikan er nu eens even wat mis gaan? Kan er niet eens ruzie gemaakt worden?" Maar het is nu eenmaal zo, zegt Japin. Al heel lang een gelukkige liefde met Lex, tevens zijn uitgever en in 2000 verliefd geworden op de Amerikaan Ben, die zich inmiddels ook als schrijver ontpopt, en wonder boven wonder, met zijn drieën gelukkig verder. Als je van twee mensen gaat houden, kun je je niet voorstellen dat liefde niet minder wordt, maar juist verdubbeld. Maar het is zo en dat is het wonder. Uiteindelijk zijn we met z'n drieën een heel gewoon gezin, al zullen de blikken van buiten dat misschien niet zo zien.

Maandelijks interviewen we jonge kleinkunstenaars aan het begin van hun carriere. Deze maand: Yora Rienstra. Yora studeerde in 2006 af van de Toneelschool & Kleinkunstacademie in Amsterdam. Voor het radioprogramma Wakkere Honden op Radio Rijnmond sprak Zwartekat-maker Richard van Bilsen met haar. Vervolgens is haar lied 'Ik hou van jou' te horen.