Podcasts about Duch

Boże Ciało – co naprawdę świętujemy? Jak wynieść Jezusa z kościoła i zanieść Go w codzienność? Czy można ewangelizować w sklepie, na basenie albo… w jacuzzi? Ten odcinek nagrałem z potrzeby serca — w dzień uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Nie będzie dziś teologicznego wykładu o Eucharystii — choć to temat ogromny i święty — ale chcę się z Wami podzielić osobistą refleksją i doświadczeniem: dlaczego Jezus chce, żebyśmy z Nim wyszli na zewnątrz.

Homília z Kaplnky 08.06.2025. Slávnosť Letníc s eucharistiou, krst a prijímanie nových členov Kaplnky. Slovo: Daniel Pastirčák, Čítanie z Biblie: Zuzka Miklánková, Výtvarná meditácia: Ján Šicko, András Cséfalvay, Peter Gála; Nahrávka: Michal Čizmázia

Představte si, že vás někdo vyzve udělat něco, co jste nikdy předtím ani nezkoušeli dělat. Třeba postavit dům. Dostali jste k dispozici plány a všechen stavební materiál, ale nedali vám k tomu potřebné nástroje. Bez pomoci, bez nářadí, bez znalostí práce s materiálem neuděláte vůbec nic, nebo zmetek. Duchovní život nám někdy může připadat stejně frustrující. Bible nám říká jak žít, ale jako bychom nebyli schopni takový úkol splnit. Musíme si uvědomit, že jsme v tomto úkolu naprosto závislí na Duchu svatém. Jestli se chcete dovědět víc o tom, jakou moc má Duch svatý, zaposlouchejte se do pořadu Charlese Stanleyho.

Moudrost, Boží vznešenost, Duch pravdy - tato témata nacházíme v biblických textech, které dle ekumenického lekcionáře přibližují Petr a Markéta Šanderovi z husitské fary v Kuřimi.

Doświadczenie Ducha Świętego realnie zmienia Twoją codzienność. Posłuchaj inspiracji, w której dokładnie dowiesz się kim jest, co robi, jak Go przyjąć i jak może wpłynąć na Twoje życie Duch Święty. Wesprzyj nas: https://patronite.pl/lifepodcast

Pokračujeme ďalej v našom pohľade na osobu Ducha Svätého. V tejto časti sa venujem jeho pôsobeniu v Starom a Novom zákone. Prajem Vám príjemné počúvanie! Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

Peter Čuřík | 8.6.2025

Už jste někdy přemýšleli o tom, proč broskvový stromek rodí broskve a ne jablka? Hloupá otázka, že? Každý dobře ví, že strom rodí takové ovoce, jaký sám je. Stejné je to s přítomností Ducha svatého, který umožňuje každému věřícímu nést ovoce svatého života. On touží prostoupit náš život proto, aby rozmnožoval duchovní kvality, které dělají Bohu radost.

Wiele nieszczęść spotyka sprawiedliwego, ale Pan wyzwala go ze wszystkich. Ps 34,20 Gdy was poprowadzą, żeby was wydać, nie troszczcie się naprzód o to, co macie mówić, ale mówcie to, co wam będzie dane w owej godzinie, albowiem nie wy jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Święty. Mk 13,11

Dzięki konkretnym metaforom zdecydowanie łatwiej jest pojąć dość abstrakcyjne prawdy wiary. W dzisiejszą uroczystość przyjrzyjmy się trzem znaczeniom greckiego słowa, jakim określany jest Duch Święty. W dzisiejszym odcinku usłyszysz o pocieszycielu podającym chusteczkę, o obrońcy przedstawiającym argumenty oraz o pomocniku wystawiającym piłkę do strzału.

Dziś obchodzimy uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Zebrani na celebrowaniu Eucharystii świętujemy narodziny Kościoła i przyjmujemy odpowiedzialność za powierzoną nam misję względem wszystkich języków, ludów i narodów. Duch Święty daje nam udział w zwycięstwie Zmartwychwstałego Pana, uzdalnia nas do przekraczania granic naszego ja, naszego pragnienia samowystarczalności i troski o nas samych. Obdarza nas różnymi darami, abyśmy się nimi wzajemnie obdarowywali we wspólnocie Kościoła i czyni z nas świadków i głosicieli Dobrej Nowiny o zbawieniu. Jakie jest twoje doświadczenie Ducha Świętego jako źródła pokoju i pojednania oraz jedności twojej wspólnoty? Jak pełniej otworzyć się na działanie Ducha Świętego w naszej wspólnocie, przekształcając ją w nieustanną szkołę misyjnej komunii?

Wiele nieszczęść spotyka sprawiedliwego, ale Pan wyzwala go ze wszystkich. Ps 34,20 Gdy was poprowadzą, żeby was wydać, nie troszczcie się naprzód o to, co macie mówić, ale mówcie to, co wam będzie dane w owej godzinie, albowiem nie wy jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Święty. Mk 13,11

Duch Święty działa w Kościele i w każdym z nas od dwudziestu wieków, ale potrzebujemy wciąż uświadamiać sobie Jego obecność, aby przyjąć to, co nam daje. (ks. Michał Kwitliński)

Filip Mazúr - Neděle, 8. Červen 2025 - Video záznam kázání Finanční dar na evangelizační kampaň v Nepálu Číslo účtu: 2700499139/2010 VS: 1422 Děkujeme za vaši štědrost.

Kol. 1,3-14 (3) Za każdym razem, gdy się za was modlimy, dziękujemy Bogu—Ojcu naszego Pana, Jezusa Chrystusa, za to, że was powołał. (4) Słyszeliśmy bowiem, że szczerze wierzycie Chrystusowi Jezusowi i kochacie wszystkich wierzących. (5) W niebie czeka was nagroda, o której dowiedzieliście się słuchając prawdziwej dobrej nowiny. (6) Dotarła ona do was w taki sam sposób, w jaki dociera do ludzi na całym świecie, wszędzie przemieniając życie tych, którzy ją przyjmują. Tak samo było z wami, począwszy od dnia, w którym usłyszeliście i przyjęliście prawdę o Bożej łasce. (7) Tym, który przyniósł wam dobrą nowinę, był nasz drogi współpracownik, Epafras. Jest on oddanym sługą Chrystusa (8) i to on opowiedział nam o miłości, którą Duch Święty wlał w wasze serca. (9) Dlatego od chwili, w której się o tym dowiedzieliśmy, nie przestajemy się za was modlić. Prosimy Boga, aby pomógł wam w pełni zrozumieć swoją wolę i by obdarzył was mądrością oraz duchowym rozeznaniem. (10) Modlimy się również o to, abyście żyli w sposób oddający chwałę Panu i podobający się Mu, oraz aby wasze życie było pełne dobrych czynów i byście coraz lepiej poznawali Boga. (11) Prosimy Boga także o to, abyście—napełnieni Jego potężną i wspaniałą mocą—byli coraz bardziej cierpliwi i wytrwali, i byście z radością (12) okazywali wdzięczność Bogu Ojcu. To On sprawił bowiem, że razem z innymi świętymi, którzy żyją w Jego świetle, korzystacie z Jego daru. (13) On wyrwał nas z królestwa ciemności i przeniósł do królestwa swojego ukochanego Syna, (14) który zbawił nas i zapewnił przebaczenie grzechów. (tłumaczenie "Słowo Życia") Nauczanie z dnia 1 czerwca 2025

Autor rozważań: kl. Dawid LebiodaCzyta: kl. Kacper BiałożytJ 16, 12-15 „Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz [jeszcze] znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi.” Jesteśmy również na YouTubie: https://www.youtube.com/@rozwazania

Jackie Chan nie je ako kolega Chuck Norris a preto zostarol. Vo filmoch o bojovníkovi a starom majstrovi mu to už vychádza na toho majstra. To je prípad novej verzie Karate Kid. Okrem toho si predstavíme českú komédiu zo školského prostredia, ďalšiu francúzsku drámu z hudobného prostredia a drsný švédsky horor. Čo z toho sa oplatí vidieť? Pustite si nový diel .týždňa vo filme a možno sa dozviete.

V Bibli je popisován jako vítr, oheň, oblak, voda, olej, dech, světlo. Ježíš ho nazývá Přímluvcem, Utěšitelem, Zastáncem a Duchem pravdy. Nový zákon užívá také pojmenování: Duch Kristův, Duch Páně, Duch Boží, Duch slávy, Duch zaslíbení. Uchopit neuchopitelnou osobu Boží trojice – Ducha svatého, či spíše se o to pokusit, můžete při poslechu 12. části Základů, které připravila Lucie Zídková. Čte Lída Matušková.

Miasto Pergamon pojawia się tylko raz w Biblii, ale za to opisano je jako miejsce “gdzie jest tron szatana” (Objawienie 2:13). Dalsza część tego wersetu mówi jeszcze: “Antypas, świadek mój wierny, został zabity u was, gdzie szatan ma swoje mieszkanie”. Historia tego miasta jest związana z Biblią. Nie tylko jednak chodzi o jej treść, ale także materiał na którym przepisywano tą księgę. Starożytne miasto Pergamon znajdowało się jakieś 25 km na wschód od Morza Egejskiego. Dzisiaj ruiny znajdują się przy tureckim mieście Bergama.  Gdybyście chcieli zwiedzić ruiny musicie polecieć do Izmiru, a stamtąd pojechać na północ do Bergamy. Pergamon zbudowano na samotnej górze. Później jednak miasto się rozrosło także u podnóża. Przypomina to historię Aten z ich Akropolem. Pergamon znajduje się jednak dużo dalej od morza.Pergamon pierwszy raz jest wspomniany przez Ksenofonta w opisie marszu 10 tysięcy czyli Anabazie. Już wtedy mieszkali tam Grecy. W III wieku na tereny dzisiejszej Turcji najechali Celtowie znani jako Galaci. Pokonał ich Attalos I król Pergamonu w 240 roku p.n.e. Aby uczcić swoje zwycięstwo nakazał zbudować ołtarz poświęcony Zeusowi. Umieszczono na nim także rzeźby pokonanych Galatów. Ten ołtarz można oglądać w berlińskim muzeum Pergamon.Attalos I, był pierwszym, który przyjął tytuł króla, jego wnuk Attalos III był ostatnim królem Pergamonu. Umierając przekazał swoje królestwo Rzymowi. Ci utworzyli z tego królestwa prowincję rzymską Azja. Początkowo Pergamon dalej był stolicą, ale potem nowi władcy przenieśli ją do Efezu. Właśnie w tej prowincji znajdowały się miasta wspomniane w ostatniej księdze biblijnej Objawieniu. Dlaczego Pergamon nie pojawia się jednak w Dziejach Apostolskich?Podczas swojej drugiej podróży misjonarskiej Paweł pojawiał się w zachodniej części dzisiejszej Turcji. Jednak w Dziejach Apostolskich 16:6 czytamy: “I przeszli przez frygijską i galacką krainę, ponieważ Duch Święty przeszkodził w głoszeniu Słowa Bożego w Azji”. Apostoł i jego towarzysze przeprawili się więc do Macedonii. Wracając Paweł odwiedził Efez. Później ponownie przybył tam podczas trzeciej swojej podróży. Nigdy chyba jednak nie odwiedził Pergamonu.Gdy połączymy te dwie informacje, zakaz głoszenia w Azji przez Ducha Świętego z Dziejów Apostolskich z określeniem Pergamonu jako tronu szatana z księgi Objawienia, można wyciągnąć wniosek, że tereny te były bardzo przeciwne chrześcijaństwu. W Efezie stolicy prowincji Azja głoszenie Pawła doprowadziło do zamieszek, po których musiał uciekać z miasta. Czy coś takiego spotkało Antypasa?O Objawieniu 2:13 czytaliśmy: “Antypas, świadek mój wierny, został zabity u was, gdzie szatan ma swoje mieszkanie”. Nie znamy szczegółów tego wydarzenia, ale przez analogię możemy sobie wyobrazić, że Antypas tak jak Paweł w Efezie głosił, że bożki zrobione rękami ludzkimi nie są bogami. Tłum w Efezie chciał zabić apostoła, ale inni chrześcijanie go ukryli. Być może w Pergamonie tłum ludzi zabił chrześcijanina o imieniu Antypas.Dzieje Apostolskie opisują podróże apostoła Pawła, który omijał Pergamon. W Liście do Galatów 2:9 jednak czytamy: “Jakub i Kefas, i Jan, którzy są uważani za filary, podali mnie i Barnabie prawicę na dowód wspólnoty, abyśmy poszli do pogan, a oni do obrzezanych”. Tak więc Paweł miał głosić dobrą nowinę na tych terenach. Nie zrobił tego chyba z powodu wielkiego sprzeciwu na tych terenach. Później jednak w Objawieniu Jan napisał siedem listów do zborów w Azji (rzymskiej prowincji). Wygląda na to, że te siedem zborów było pod jego opieką. Innymi słowy po śmierci apostoła Pawła chyba właśnie apostoł Jan głosił w Pergamonie.W Objawieniu czytaliśmy, że chrześcijanie dalej trzymali się imienia Jezusa nawet po męczeńskiej śmierci Antypasa. Był jednak inny problem. W Objawieniu 2:14 czytamy: “Lecz mam ci nieco za złe, mianowicie, że są tam tacy, którzy trzymają się nauki Balaama, który nauczał Balaka, jak uwodzić synów izraelskich, by spożywali rzeczy bałwanom ofiarowane i uprawiali nierząd”. W czasach Mojżesza Balaam wysłał kobiety, które zapraszały Izraelitów na uczty i skłaniały ich do niemoralności i bałwochwalstwa.Ponownie nie znamy faktów, ale możemy sobie chyba wyobrazić, że chrześcijanie, którzy nie chcieli brać udziału w bałwochwalstwie mogli zostać przekonani do tego przez miejscowe kobiety. Oprócz ołtarza poświęconego Zeusowi w Pergamonie czczono też Dionizosa, którego Rzymianie nazywali Bachusem. Jego kult polegał między innymi na upijaniu się oraz niemoralności. Pod wpływem alkoholu chrześcijanin, który wystrzegał się bałwochwalstwa i rozpusty mógł się czegoś takiego dopuścić.Zapewne słyszeliście o słynnej Bibliotece Aleksandryjskiej. Była to największa biblioteka świata starożytnego. Na drugim miejscu była Biblioteka Pergamońska. Ten sam władca, który pokonał Galatów kazał też zbudować bibliotekę. Ponieważ te biblioteki konkurowały ze sobą Grecy z Aleksandrii zakazali eksportu papirus z Egiptu. Co zrobili Grecy z Pergamonu?Już wcześniej znany był materiał pisarski jakim były wyprawione skóry zwierzęce, ale gdy zabrakło papirusu w Pergamonie zaczęto na masową skalę używać tego materiału. Nie zdziwi was pewnie fakt, że materiał ten nazwano pergaminem. W 2 Tymoteusza 4:13 czytamy: “Płaszcz, który zostawiłem w Troadzie u Karposa, przynieś, gdy przyjdziesz, i księgi, zwłaszcza pergaminy”.Paweł omijał więc Pergamon, ale chętnie używał materiału pisarskiego z tego miasta. Do naszych czasów dotrwało wiele kodeksów czyli wczesnych kopii Biblii zapisanych właśnie na pergaminie. Ten materiał był używany jeszcze przez co najmniej 15 wieków. W Polsce np. Biblia królowej Zofii została spisana na pergaminie. W Pergamonie na tym materiale spisywano zwoje, które znajdowały się później w Bibliotece Pergamońskiej.Niektórzy bibliści twierdzą, że to właśnie ta biblioteka pełna pogańskich pism była dla apostoła Jana “tronem szatana”. Inni wskazują na świątynię Zeusa, jeszcze inni na kult cesarza, który rozwinął się właśnie w Pergamonie. Jest jednak jeszcze jedna teoria związana z chaldejskimi magami, którzy mieli wyemigrować z Babilonu właśnie do Pergamonu. W księdze Objawienia wspomniano później także o Babilonie wielkim.Wprawdzie nie ma historycznych dowodów na taką emigrację, ale wydaje się ona prawdopodobna. Chaldejscy magowie z Babilonu byli słynni na cały starożytny świat. Attalos I budując bibliotekę poszukiwał mędrców i pewnie chętnie by przyjął Chaldejczyków. Pergamon w ten sposób miał stać się centrum religii pogańskiej. Problem polega jednak na tym, że apostoł Jan spisywał Objawienie w czasach 11 cesarza Domicjana. Centrum religii pogańskiej było wtedy w Rzymie.Niemniej, księga Objawienia wspomina o jeszcze innym problemie. W Objawieniu 2:15 czytamy: “Tak i ty masz u siebie takich, którzy również trzymają się nauki nikolaitów”. Tak jak zwolenników Lutra nazywano luteranami, tak w I wieku określano zwolenników Nikolausa. Nie wiemy dokładnie na czym polegała ta nauka. Być może chodziło o synkretyzm religijny czyli połączenie chrześcijaństwa z pogańskim kultem.Tak więc, Pergamon zajmuje szczególne miejsce w historii Biblii – zarówno jako miejsce, które w symboliczny sposób zostało opisane w Nowym Testamencie, jak i jako ośrodek, w którym rozwinięto materiał piśmienniczy, który odegrał kluczową rolę w przekazywaniu Słowa Bożego na przestrzeni wieków. To fascynujące, jak jedno starożytne miasto łączy w sobie tak różne, ale równie istotne aspekty historii biblijnej.Wiem, gdzie mieszkasz, tam, gdzie jest tron szatana; a jednak trzymasz się mocno mego imienia i nie zaparłeś się wiary we mnie, nawet w dniach, kiedy Antypas, świadek mój wierny, został zabity u was, gdzie szatan ma swoje mieszkanie.https://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/Objawienie-Swietego-Jana/2/13I przeszli przez frygijską i galacką krainę, ponieważ Duch Święty przeszkodził w głoszeniu Słowa Bożego w Azji.https://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/Dzieje-Apostolskie/16/6Otóż, gdy poznali okazaną mi łaskę, Jakub i Kefas, i Jan, którzy są uważani za filary, podali mnie i Barnabie prawicę na dowód wspólnoty, abyśmy poszli do pogan, a oni do obrzezanychhttps://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/List-do-Galacjan/2/9Lecz mam ci nieco za złe, mianowicie, że są tam tacy, którzy trzymają się nauki Balaama, który nauczał Balaka, jak uwodzić synów izraelskich, by spożywali rzeczy bałwanom ofiarowane i uprawiali nierząd.https://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/Objawienie-Swietego-Jana/2/14Płaszcz, który zostawiłem w Troadzie u Karposa, przynieś, gdy przyjdziesz, i księgi, zwłaszcza pergaminyhttps://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/2-List-do-Tymoteusza/4/13Tak i ty masz u siebie takich, którzy również trzymają się nauki nikolaitówhttps://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/Objawienie-Swietego-Jana/2/15

„Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy” (J 14,23). Podstawą wiary w Jezusa Chrystusa jest miłość. Jezus zapowiada uczniom, że choć ich opuści fizycznie przez swoją śmierć i wejście do chwały Ojca, to jednak pozostanie z nimi przez Ducha Świętego. Duch Święty nieustannie dostarcza Kościołowi niezbędnego światła i wsparcia. Wśród dziejowych burz i przeciwności wyznawcy Jezusa, wspierani mocą Ducha Świętego, osiągają dar pokoju. Zabezpiecza on przed utratą ufności i lękiem, potwierdzając trwałą obecność Pana w Jego Kościele, i daje siłę do zachowywania Jego nauki. Jak różni się pokój Jezusa od pokoju proponowanego przez świat? Co uczyniliśmy i czynimy z Ewangelią? Czy pozwalamy się prowadzić Duchowi Świętemu i dokąd On nas prowadzi? Co czynimy, aby jako uczniowie Jezusa, wspólnota parafialna, Kościół być bardziej wierni Jezusowi i Jego Ewangelii?

Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my… i nikt już z tym nie dyskutował. A, że dziś wcale nie jest oczywiste to, że pewne rozstrzygnięcia powinniśmy przyjmować z religijnym posłuszeństwem… to powstała ta homilia.

To i więcej nauczań można znaleźć również na naszej stronie parakletos.pl.

Velikonoce máme už nějakou dobu za sebou, blíží se svátek Nanebevstoupení Páně a počátkem června pak Letnice. Co se odehrávalo v tomto mezidobí? Jak ho prožívali učedníci? Pojďme se na tuto dobu podívat optikou zkušenosti apoštola Petra!

V pátek 23. května 2025 se v Žižkových sadech v Hradci Králové uskuteční od 10:00 do 18:00 hodin unikátní preventivně-osvětová akce pro širokou veřejnost s názvem Ve zdravém Hradci zdravý duch. Akce se koná u příležitosti 80. výročí Lékařské fakulty v Hradci Králové Univerzity Karlovy a 800 let od první písemné zmínky o městě Hradec Králové. Všechny díly podcastu Host ve studiu můžete pohodlně poslouchat v mobilní aplikaci mujRozhlas pro Android a iOS nebo na webu mujRozhlas.cz.

Nový díl Studia Alarm se věnuje hladomoru v Gaze, změnám vnímání Izraele ve světě i posunu v rétorice izraelských politiků. V novém díle Studia Alarm, který jsme poprvé natáčeli v našem novém studiu, si Jan Bělíček povídal s Davidem Scharfem a Sašou Uhlovou o situaci v Gaze. Situace je kritická, více jak dva měsíce blokády pro Gazany znamenají, že trpí hladem, a zároveň je izraelská armáda stále bombarduje. V posledních týdnech sledujeme, že se kritika Izraele u nás i ve světě stupňuje. Španělský premiér Pedro Sánchez nedávno označil Izrael za genocidní stát a prohlásil, že Španělsko s takovými státy neobchoduje. Emmanuel Macron zase prohlásil, že izraelská politika v Gaze je ostudná, načež ho Benjamin Netanjahu označil za pomocníka Hamásu. Důvodů, proč evropští politici Izrael začínají kritizovat, je víc. Jednak porušil příměří a začal znova bombardovat Gazu, kam nepouští žádné jídlo ani jinou pomoc. Izraelští představitelé se zároveň netají s tím, že chtějí provést v Gaze etnickou čistku. Proto je pro evropské představitele stále těžší stát na straně Izraele. Změna rétoriky souvisí s radikalizací izraelské společnosti a také s efektem Trumpa, který rezignoval na jazyk lidských práv. Přestože si přes 70 procent Izraelců přeje, aby se rukojmí vrátili a válka skončila, izraelská vláda už otevřeně deklaruje, že rukojmí nejsou jejich prioritou a i kdyby se vrátili, chce plán etnické čistky dokončit. Zároveň se v izraelské společnosti normalizují genocidní výroky a společnost se posouvá ke krajní pravici. Je otázka, zda světové společenství dospěje do bodu, kdy dokáže odsoudit genocidu a vytvořit tlak na Izrael, aby ji přestal páchat. Duch doby se posouvá, což by se nestalo bez nasazení lidí, kteří protestují proti tomu, co se v Gaze děje. Na druhou stranu některé státy jako například Německo nebo USA omezují svobodu slova právě v souvislosti s tímto tématem. V České republice se stupňuje tlak na politiky, kteří ke genocidě zatvrzele mlčí, a senátoři dokonce plánují slyšení o přesunu české ambasády z Tel Avivu do Jeruzaléma. Jediný senátor, který se proti tomu razantně vymezil, byl Pavel Fischer, který nápad označil za podporu extremistických hlasů v Izraeli a atak na mezinárodní právo. Podpořte vznik dalších dílů: https://www.darujme.cz/projekt/1205779

Gal. 3,27 (27) Bo wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusa, w Niego też się odzialiście. Mat. 28,18-20 (18) A Jezus podszedł i zwrócił się do nich w tych słowach: Otrzymałem wszelką władzę w niebie i na ziemi. (19) Idźcie więc i pozyskujcie uczniów pośród wszystkich narodów. Chrzcijcie ich w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego (20) i uczcie przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż po kres tego wieku. Mat. 28,17 (17) Gdy Go zobaczyli, złożyli Mu pokłon, choć niektórzy wątpili. Mar. 16,16 (16) Kto uwierzy i zostanie ochrzczony, będzie zbawiony, a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Dz. 2,38 (38) Opamiętajcie się — odpowiedział Piotr — i niech każdy z was da się ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa dla odpuszczenia waszych grzechów, a otrzymacie dar — Ducha Świętego. Dz. 2,41 (41) Ci więc, którzy przyjęli jego słowa, zostali ochrzczeni i tego dnia dołączyło do nich około trzech tysięcy osób. Dz. 22,16 (16) A teraz — dlaczego zwlekasz? Wstań, daj się ochrzcić i obmyj się z twoich grzechów, wzywając Jego imienia. Dz. 19,1-5 (1) Właśnie gdy Apollos przebywał w Koryncie, Paweł przeszedł obszary wyżynne i przybył do Efezu. Tam spotkał jakichś uczniów (2) i zapytał: Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdy uwierzyliście? A oni mu na to: Nawet nie słyszeliśmy, że jest Duch Święty. (3) Zapytał więc: W jakim zatem chrzcie zostaliście zanurzeni? Odpowiedzieli: W chrzcie Jana. (4) Wtedy Paweł wyjaśnił: Jan zanurzał w chrzcie opamiętania i powtarzał ludowi, że ma uwierzyć w Tego, który idzie za nim, to jest w Jezusa. (5) Gdy to usłyszeli, przyjęli chrzest w imię Pana Jezusa. Nauczanie wygłoszone podczas nabożeństwa połączonego z chrztem na wyznanie wiary, w dniu 18 maja 2025

Oparte o dzisiejszą Ewangelię Kazanie, rozważające potrójnym objawieniu, które przyniesie Duch Święty: o grzechu, o prawdzie i o sądzie.

Jeśli czasem myślisz: „nie jestem gotów mówić o Jezusie”, to wiedz, że On już powiedział, że nie jesteś w tym sam! Nie musisz znać wszystkich odpowiedzi – wystarczy, że jesteś gotów świadczyć. Duch Święty dał Ci moc, nie panikę. Wesprzyj nas: https://patronite.pl/lifepodcast

Už o niekoľko týždňov oslávime nedeľu Zoslania Ducha Svätého. V tejto časti ponúkam niekoľko pohľadov na osobu Ducha Svätého. Prajem Vám príjemné počúvanie! Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

Discover how embodiment practices can empower you to take charge of your well-being, deepen personal awareness, and enhance communication with yourself and others. In this episode of the MINDTRX podcast, Paul Scheele is joined by Anne-Marie Duchêne, whose extensive studies across diverse methods and traditions offer fresh insight into integrating mind, body, and spirit to generate physical wellness and inner peace. Anne-Marie Duchêne employs a unique blend of scientific and holistic healing practices to empower individuals toward healthier, happier, and simpler lives. As a strategic intervention and peak performance coach, she has taught thousands of clients how to develop and improve upon their physical, mental, and emotional health. Anne-Marie offers innovative coaching programs and hands-on bodywork grounded in The Duchêne Method, which fosters mindful communication and personal awareness. Learn more and connect with Anne-Marie at www.ArtOfAlignmentAcademy.com. Paul Scheele, PhD, is an acclaimed innovator within the fields of neuro-linguistic programming, whole mind learning, preconscious processing, and accelerated learning. As co-founder of Learning Strategies, he has designed and developed over one hundred programs to stimulate personal and professional success, including the Paraliminals on the MINDTRX app. Others include “PhotoReading at 25,000 words a minute,” “Genius Code,” “Abundance for Life,” and “Future Mapping.” Paul guides people to meet critical challenges in their own lives as well as the world. And he helps them achieve extraordinary results in their relationships, work, finances, health, and spiritual well-being. He is the author of “PhotoReading,” “Natural Brilliance,” and “Drop Into Genius.” Learn more about Paul at www.LearningStrategies.com, www.MINDTRX.com, www.YouTube.com/LearningStrategies, and www.Facebook.com/LearningStrategies. To comment or ask a question about this episode please go to our channel on YouTube at https://youtu.be/lXnqpBQ-DOo.

Jeśli chcesz wesprzeć moją twórczość, możesz postawić mi wirtualną kawę - ⁠https://buycoffee.to/oduchach⁠Z góry dziękuję! ;)Sallie była małą dziewczynką, która przez błąd lekarza od ponad stu lat mieszka w tym samym domu...Krzyk Horror Podcast:https://www.youtube.com/@krzyk.podcasthttps://open.spotify.com/show/6IcU3F2dpP2qXCJeIghOBz

Co dzieje się, gdy papież umiera?Watykan pogrążony w ciszy, pierścień zostaje zniszczony, a kardynałowie zamykają się w Kaplicy Sykstyńskiej bez kontaktu ze światem.Ale czy to naprawdę Duch Święty wybiera papieża?W tym odcinku zaglądamy za kulisy konklawe – pełnego rytuałów, politycznych układów i... podejrzeń.Mówimy o przepowiedniach św. Malachiasza i Nostradamusa, o papieżu, który miał dziesięcioro dzieci, i o tym, czy papież Franciszek mógł być ostatnim.W tle pojawia się mafia, tajemnice Watykanu i pytanie, które coraz częściej pada:Czy Watykan przetrwa XXI wiek?

Urodziłem się w Boliwii, gdzie babcia od dziecka wychowywała mnie w świadomości, że zmarli żyją wśród nas, patrzą nam na ręce i się nami opiekują. Nie miałem w rodzinie wybitnych przodków, zatem żaden z nich nie przemienił się ani w górę, ani w rzekę. Widywaliśmy ich jedynie w obrębie domu i ogrodu babci. Nosili białe kapelusze z szerokimi rondami i okrągłym szczytem oraz poncha w kolorze czerwonym. Tak bardzo bałem się duendes, że na ich widok pierzchałem do domu w podskokach. Bywało, tak przynajmniej zapewniała nas babcia, że dostawali się za nami do kuchni pod postacią świnek morskich, których sporo grasowało po klepisku, czekając aż ktoś rzuci im obierki od kartofli - pisze Witold Vargas w artykule, który ukazał się na łamach majowego numeru "Nieznanego Świata". Wersja tekstowa dostępna jest w papierowym oraz cyfrowym wydaniu naszego czasopisma oraz na naszej stronie WWW: https://www.nieznanyswiat.pl/duch-taty/

De 1975 à 1979, les Khmers rouges ont exterminé deux millions de femmes, d'hommes et d'enfants. Mais 50 ans après, qui s'en souvient ? Prétextant un futur bombardement américain, les Khmers rouges ordonnent d'évacuer Phnom Penh lorsqu'ils entrent dans la capitale du Cambodge le 17 Avril 1975. En réalité, la ville est vidée, et sa population déportée vers les campagnes devenues camps de travail et de rééducation. C'est le début du génocide cambodgien dans le nouveau Kampuchéa Démocratique où les mots de la langue khmère sont revus et corrigés. Kamtech ne signifie plus seulement tuer, mais détruire ou réduire en poussière sans laisser de trace.Alors comment faire pour se souvenir du passé et apaiser les morts ? Avec le témoignage du cinéaste Rithy Panh dont les films sont projetés dans le cycle « Qui se souvient du génocide cambodgien ? » au Forum des images à Paris.« Qui se souvient du génocide cambodgien ? » : la bande annonce.Et la participation de :- Soko Phay, professeure en Histoire et théorie de l'art à l'Université Paris 8, dont le livre, Cambodge, l'art devant l'extrême est à paraître aux éditions Naïma.Au Cambodge, environ deux millions de personnes – soit près du quart de la population – ont péri entre 1975 et 1979, à la suite de déportations, de meurtres de masse et de famines. Face au génocide perpétré par les Khmers rouges, l'art est un défi que les artistes doivent surmonter. Rithy Panh, Vann Nath, Séra, Svay Sareth ou encore, dans la seconde génération, Davy Chou, Vandy Rattana, Guillaume Suon, Jenny Teng n'ont eu de cesse de faire œuvre de mémoire, pour s'élever contre le déni et l'effacement des morts sans sépulture.Cinquante ans après le début des massacres dans son pays, Soko Phay revisite les relations entre le témoignage et la fiction et montre comment les œuvres mémorielles donnent à penser les séquelles profondes au sein de la société cambodgienne. La création, par ses ressources symboliques, permet de dévoiler ce qui a été dérobé au regard, tout en assurant le travail de transmission des événements non-inscrits dans l'histoire officielle.- Jean-Baptiste Phou, écrivain, metteur en scène, auteur du livre « 80 mots du Cambodge »,  à L'asiathèque. 80 mots qui sont autant d'histoires qui racontent le Cambodge et qui, en plus des racines des mots et de leur résonance dans le coeur des femmes et des hommes qui les utilisent, évoquent le lien particulier qu'entretient l'auteur avec le Cambodge, ses habitants et leur langue. La famille de Jean-Baptiste Phou est d'origine chinoise de l'ethnie Teochew, et a émigré au Cambodge. Les attaches chinoises de la mère restent fortes et Jean-Baptiste, qui a choisi de pratiquer la danse khmère et de s'installer au Cambodge, s'attache à approfondir les traditions du pays auquel il a décidé d'appartenir et en même temps nous fait part des difficultés qu'il rencontre pour comprendre le mode de vie et les réactions des gens et pour s'acclimater et s'insérer. Les mots sont souvent choisis en référence à son histoire personnelle. - Anne-Laure Porée, journaliste, anthropologue, pour son livre « La langue de l'Angkar, leçons khmères rouges d'anéantissement », aux éditions La Découverte. Comment bien torturer pour réussir un interrogatoire en bon révolutionnaire ? Comment présenter un dossier d'aveux qui satisfasse les dirigeants ? Voilà ce qu'enseigne Duch, le chef khmer rouge du centre de mise à mort S-21, aux interrogateurs qu'il forme de 1975 à 1978 à Phnom Penh. Ses leçons, qui dictent comment penser et agir au service du Parti communiste du Kampuchéa, ont été consignées avec soin dans un cahier noir à petits carreaux d'une cinquantaine de pages.Anne-Laure Porée décrypte ce document capital, plongeant le lecteur dans le quotidien des génocidaires cambodgiens. Elle identifie trois mots d'ordre au service de l'anéantissement : cultiver – la volonté révolutionnaire, l'esprit guerrier et la chasse aux « ennemis » –, trier – les « ennemis » à travers diverses méthodes, de la rédaction d'une biographie sommaire à la torture physique, en passant par la réécriture de l'histoire – et purifier – les révolutionnaires comme le corps social.Ces notions reflètent la politique meurtrière orchestrée par le régime de Pol Pot, au pouvoir à partir du 17 avril 1975, qui, en moins de quatre ans, a conduit un quart de la population cambodgienne à la mort. En prenant les Khmers rouges au(x) mot(s), La Langue de l'Angkar rend plus sensibles la logique organisatrice et les singularités d'un régime longtemps resté en marge des études sur les génocides.« En partenariat avec RFI, le numéro hors-série Historia retrace toute l'histoire du Cambodge, des rois bâtisseurs d'Angkor au régime de terreur de Pol Pot, en passant par le protectorat français et la déclaration d'indépendance.Pour en savoir plus : Cambodge : de la grandeur d'Angkor à la terreur khmère rouge ».

Camboya conmemora los 50 años de la toma de Pnom Penh por parte de los Jemeres Rojos. El 17 de abril de 1975 iniciaba lo que el régimen de Pol Pot llamó "el año cero", el punto de partida de una era de persecución, torturas y trabajos forzados que cobró la vida de un cuarto de la población camboyana. Medio siglo después, la sociedad camboyana sigue reconstruyéndose. Muy pocos sobrevivieron al centro S-21, también conocido como la prisión de Tuol Sleng, una escuela convertida en centro de tortura. Cuando llegó el ejército de liberación en enero de 1979, solo 12 personas fueron encontradas con vida, incluidos cuatro niños, de los 20.000 prisioneros.Norng Chan Phat es uno de ellos. Tenía 8 años cuando a su madre, a su hermano y a él, los arrestaron y llevaron a la S-21."Se abrió la puerta y aparecieron a cada lado de la entrada cuatro o cinco hombres armados. Ordenaron gritando a mi madre que bajara del camión. Estaba muy enferma en ese momento y no podía caminar rápido. Entonces, la empujaron al suelo. Me aterrorizó lo que veía", cuenta a RFI.Luego empezaron los interrogatorios. "Mi madre no entendía las preguntas, entonces comenzaron a torturarla, a darle patadas frente a mis ojos. Corrí hacia ella y la abracé para protegerla, pero me dieron patadas en la espalda. Cinco o seis años después, en el orfanato donde estaba, mi espalda seguía doliéndome", recuerda Norng, quien tiene ahora 55 años.Fue uno de los pocos sobrevivientes del régimen genocida en haber presentado una demanda contra los antiguos líderes de los Jemeres Rojos. En 2009, testificó en su juicio. El Tribunal especial de Camboya, activo desde 2006, solo ha condenado a tres dirigentes, incluido a Kaing Guek Eav (alias Duch), quien controlaba la prisión de Tuol Sleng."El resultado del juicio no me dejó plenamente satisfecho, pero el veredicto permitió que mi madre descansara en paz. Su alma pudo dejar este lugar y reencarnarse en una nueva vida, según la creencia budista. Era necesario que se hiciera justicia para mi madre. De lo contrario, su alma habría permanecido encerrada aquí, esperando desde la ventana de su celda obtener justicia", asegura Norng.Han pasado 50 años, pero el trauma psicológico sigue muy presente, debido a la extrema violencia que sufrieron víctimas como Norng. El régimen de los Jemeres Rojos duró cuatro años, hasta su caída cuando las tropas de Vietnam se tomaron Camboya. Pero su política genocidaria se cree causó 2 millones de muertes, o sea un cuarto de la población total. Muchos sobrevivientes huyeron."El que sabía era castigado"El obispo español Kike Figaredo llegó a Camboya en los años 80 tras haber trabajado con los refugiados."Como misionero, los ayudaba a aprender un oficion, de carpintería o mecánica. Que su vida se cargara de sentido, que tenía sentido seguir adelante", dice al micrófono de RFI. "Tengo un amigo que tenía 15 años durante el régimen. Recuerda que para los Jemeres Rojos la vida humana no tenía ningún valor". Lo que más lo impactó al llegar a Camboya después de la caída de Pol Pot fueron las ansias de los jóvenes de aprender. "Su vida se quedó truncada y lo que buscaban eran oportunidades para estudiar y tener libros, porque durante esa experiencia horrible todo aquel que sabía era castigado". Monseñor Figaredo fundó en Camboya la ONG Sauce. Lo apodan el “obispo de las sillas de ruedas” por su trabajo proporcionando movilidad a miles de mutilados del conflicto. Camboya cuenta 40.000 amputados y ha batidos récords en accidentes de minas antipersona. 30 años de conflicto han convertido el país en un campo de minas a cielo abierto."Vemos que muchas personas con discapacidad incluso están falleciendo a edades tempranas, a los 50 o 60 años, porque su cuerpo está destrozado. Camboya es un país llano y se inunda con facilidad, entonces las minas corren de un sitio para otro. Fueron colocadas desde los años 70 hasta el año 1998", detalla Figaredo. Hoy en día destaca que "ahora Camboya es líder en desminaje y exporta equipos al mundo entero".Las ONGs camboyanas quieren poner fin definitivo a las minas antipersonas este 2025, en el 50 aniversario de la caída de Pnom Penh. "Estamos ahí pronto", asegura el obispo de Battambang.

Le nouvel impérialisme du Kremlin jette une ombre inquiétante sur l'Occident. Dans « La Story », le podcast d'actualité des « Echos », Pierrick Fay et son invité Aurélien Duchêne reviennent sur l'enchaînement des coups de poker géopolitiques menés par Poutine, au pouvoir depuis presque 25 ans.Retrouvez l'essentiel de l'actualité économique grâce à notre offre d'abonnement Access : abonnement.lesechos.fr/lastory« La Story » est un podcast des « Echos » présenté par Pierrick Fay. Cet épisode a été enregistré en avril 2025. Rédaction en chef : Clémence Lemaistre. Invité : Aurélien Duchêne (chargé d'étude à Euro Créative, consultant en géopolitique et défense, auteur de « La Russie de Poutine contre l'Occident » aux Editions Eyrolles). Réalisation : Willy Ganne. Chargée de production et d'édition : Michèle Warnet. Musique : Théo Boulenger. Identité graphique : Upian. Photo : Sputnik/Vyacheslav Prokofyev/Pool via REUTERS. Sons : C dans l'air, «La Haine» (1995), France 24, CBS News, «Twist again à Moscou» (1986). Hébergé par Acast. Visitez acast.com/privacy pour plus d'informations.

Le nouvel impérialisme du Kremlin jette une ombre inquiétante sur l'Occident. Dans « La Story », le podcast d'actualité des « Echos », Pierrick Fay et son invité Aurélien Duchêne reviennent sur l'enchaînement des coups de poker géopolitiques menés par Poutine, au pouvoir depuis presque 25 ans.Retrouvez l'essentiel de l'actualité économique grâce à notre offre d'abonnement Access : abonnement.lesechos.fr/lastory« La Story » est un podcast des « Echos » présenté par Pierrick Fay. Cet épisode a été enregistré en avril 2025. Rédaction en chef : Clémence Lemaistre. Invité : Aurélien Duchêne (auteur de « La Russie de Poutine contre l'Occident » aux Editions Eyrolles). Réalisation : Willy Ganne. Chargée de production et d'édition : Michèle Warnet. Musique : Théo Boulenger. Identité graphique : Upian. Photo : Sputnik/Vyacheslav Prokofyev/Pool via REUTERS. Sons : Brut, France 24, Philharmonic of Republic of North Macedonia, Chœurs de l'Armée rouge, « La Sanction » (1972), BFM TV, Oleg Gazmanov « En avant, Russie » (2015). Hébergé par Acast. Visitez acast.com/privacy pour plus d'informations.

Le 13 septembre 2017, Matthieu Dallibert, 27 ans, est sauvagement assassiné à Bellon, en Charente. Les coupables : des membres de la famille Duché chez qui le jeune homme handicapé vivait depuis six ans. Matthieu a été leur souffre-douleur, esclave domestique, humilié et battu. Il a été étouffé puis démembré, son corps brûlé. Un assassinat sordide, commis par le gendre et le fils de la famille.

Le 13 septembre 2017, Matthieu Dallibert, 27 ans, est sauvagement assassiné à Bellon, en Charente. Les coupables : des membres de la famille Duché chez qui le jeune homme handicapé vivait depuis six ans. Matthieu a été leur souffre-douleur, esclave domestique, humilié et battu. Il a été étouffé puis démembré, son corps brûlé. Un assassinat sordide, commis par le gendre et le fils de la famille.Les enquêteurs ont sondé les puits, mobilisé des chiens détecteurs de cadavres. Rien. Pas une trace du corps de Matthieu Dallibert. Pourtant, les experts sont formels : une crémation totale, comme l'a avancé la défense, est impossible. Et si Damien Aristide a avoué, il n'a jamais révélé ce qu'il est advenu du corps. Un dernier mensonge, un ultime secret que seule la famille Duché semble encore détenir.

Le 13 septembre 2017, Matthieu Dallibert, 27 ans, est sauvagement assassiné à Bellon, en Charente. Les coupables : des membres de la famille Duché chez qui le jeune homme handicapé vivait depuis six ans. Matthieu a été leur souffre-douleur, esclave domestique, humilié et battu. Il a été étouffé puis démembré, son corps brûlé. Un assassinat sordide, commis par le gendre et le fils de la famille.Au deuxième jour du procès, c'est Alice Lemoine qui prend la parole, suivie de l'experte psychologue qui l'a rencontrée en entretien. Compagne de Laurine Duché, la dernière fille du clan, Alice est accusée de recel de cadavres. Elle ne cherche pas à nier. Oui, elle a aidé à se débarrasser du corps de Matthieu. Elle regrette son geste, regrette surtout de ne pas avoir parlé plus tôt. La peur, le silence imposé, la loi du clan… autant de barrières qu'elle dit ne pas avoir su franchir.

Le 13 septembre 2017, Matthieu Dallibert, 27 ans, est sauvagement assassiné à Bellon, en Charente. Les coupables : des membres de la famille Duché chez qui le jeune homme handicapé vivait depuis six ans. Matthieu a été leur souffre-douleur, esclave domestique, humilié et battu. Il a été étouffé puis démembré, son corps brûlé. Un assassinat sordide, commis par le gendre et le fils de la famille.Nicolas Duché, également poursuivi pour assassinat, nie tout en bloc. Pourtant, plusieurs témoignages l'accablent. Des membres de la famille affirment l'avoir vu avec Damien Aristide le soir du meurtre. Et les enquêteurs disposent d'un autre élément clé : le bornage des téléphones. Les déplacements des suspects ce soir-là concordent trop bien avec la version d'un meurtre prémédité. Des aveux indirects existants aussi : l'ex-mari de Nicolas, aujourd'hui décédé, aurait reçu ses confidences.

This we celebrate Duch's Birthday.

Le 13 septembre 2017, Matthieu Dallibert, 27 ans, est sauvagement assassiné à Bellon, en Charente. Les coupables : des membres de la famille Duché chez qui le jeune homme handicapé vivait depuis six ans. Matthieu a été leur souffre-douleur, esclave domestique, humilié et battu. Il a été étouffé puis démembré, son corps brûlé. Un assassinat sordide, commis par le gendre et le fils de la famille.Celui qui a brisé l'omerta est une pièce rapportée. Né à Saintes en 1982, Damien Aristide est déficient mental. Il a intégré le clan entre 2008 et 2009 en épousant l'une des filles Duché. Comme d'autres avant lui, c'était sa première copine. Plus tard, il s'est mis en couple avec Marion, une autre des filles de la famille. Ce qu'il raconte ce 13 avril 2008 aux enquêteurs est glaçant.

Le 13 septembre 2017, Matthieu Dallibert, 27 ans, est sauvagement assassiné à Bellon, en Charente. Les coupables : des membres de la famille Duché chez qui le jeune homme handicapé vivait depuis six ans. Matthieu a été leur souffre-douleur, esclave domestique, humilié et battu. Il a été étouffé puis démembré, son corps brûlé. Un assassinat sordide, commis par le gendre et le fils de la famille.Une maison modeste, un village perdu. Une porte s'ouvre sur le néant. L'histoire qui suit n'est pas un simple fait divers, mais une descente aux enfers. C'est une affaire sombre, une histoire de famille qui ressemble à une toile d'araignée, où chaque fil est tissé d'escroqueries, de manipulations et de violences qui s'entremêlent dans une spirale infernale. Ce clan ne vit que de « trafics et affaires illégales en tout genre », soudée non par l'amour, mais par la peur et le profit. À sa tête, une femme. Celle que tous surnomment « la matriarche ».

L'hymne national de la Pologne, la "Marche de Dąbrowski" (Mazurek Dąbrowskiego en polonais), est un chant patriotique adopté officiellement en 1927. Il se distingue par un fait unique : il contient un hommage explicite à Napoléon Bonaparte, ce qui est exceptionnel pour un hymne national. Le contexte de la création de l'hymneLa Marche de Dąbrowski est composée en 1797 par Józef Wybicki, un écrivain et patriote polonais, pour soutenir les légions polonaises dirigées par Jan Henryk Dąbrowski. Ces légions étaient formées en Italie pour combattre aux côtés de Napoléon contre les Autrichiens, dans l'espoir de restaurer un État polonais indépendant.À cette époque, la Pologne avait été démantelée et partagée entre la Russie, la Prusse et l'Autriche à la suite des partages de la Pologne (1772, 1793 et 1795). Il n'existait plus de nation polonaise souveraine, et l'armée polonaise était réduite à une force dispersée. Les patriotes polonais voyaient donc en Napoléon un libérateur potentiel qui pourrait restaurer leur pays.Le passage dédié à NapoléonL'un des couplets les plus marquants de l'hymne mentionne directement l'Empereur français :"Jak Czarniecki do Poznania""Po szwedzkim zaborze,""Dla ojczyzny ratowania""Wrócim się przez morze."Suivi d'une référence plus explicite :"Dał nam przykład Bonaparte,""Jak zwyciężać mamy."Ce qui se traduit en français par :"Bonaparte nous a donné l'exemple""De la manière dont nous devons vaincre."Cette phrase exprime la confiance des Polonais en Napoléon et leur espoir qu'il les aiderait à récupérer leur indépendance.L'espoir déçu, mais un héritage durableEn 1807, Napoléon crée le Duché de Varsovie, un État polonais semi-indépendant sous son influence, ce qui renforce encore son prestige parmi les patriotes polonais. Mais après la défaite de Napoléon en 1815, ce duché est absorbé par la Russie.Malgré cet échec, Napoléon reste une figure admirée en Pologne, et l'hymne national conserve cette référence, symbole d'un espoir inébranlable de liberté. Hébergé par Acast. Visitez acast.com/privacy pour plus d'informations.

L'invitée : Anne-Laure Porée, journaliste et anthropologue Le livre : La langue de l'Angkar. Leçons khmères rouges d'anéantissement, Paris, La découverte, 2025. La discussion : Le contexte et la prise du pouvoir par les khmers rouges (1:00) S-21, épicentre de la violence du régime (7:00) Le « cahier noir », manuel de Duch et de ses tortionnaires (16:00) Les « ennemis » … Continue reading "371. La violence des Khmers rouges, avec Anne-Laure Porée"

Jean-Marc Lieberherr examines Jean Monnet's vital role in securing US arms for Britain and France during the Second World War and in driving international cooperation. A committed internationalist, long before becoming one of the founding fathers of the EU, Jean Monnet played a crucial role in enabling cooperation between countries in two world wars. As a member of the Executive Committee of the Allied Maritime Transport Council during the First World War, he helped coordinate shipping between the Allied powers of France, Great Britain, Italy and, from 1918, the US, before becoming the Deputy Secretary General of the League of Nations in 1919. During the subsequent world conflagration, , Monnet, trusted by Winston Churchill and Charles de Gaulle, coordinated arms procurement from the US through the Anglo-French Co-Ordinating Committee, the British Purchasing Committee and the Combined Production and Resources Board. According to economist John Maynard Keynes, Monnet's work shortened that war by one year. After 1945, Monnet continued seeking internationalist solutions, connecting the French and German markets under the European Coal and Steel Community. Seeing how the principles of cooperation could be applied more broadly, he advocated for a European Defence Community during the Korean War. While this attempt at European defence integration failed, his work inspired the founding treaties of the EU. He became the first ‘Honorary Citizen of Europe' in 1976. Jean-Marc Lieberherr is the founding chairman of the Jean Monnet Institute (JMI), which is devoted to promoting Monnet's historical heritage. Before creating the JMI in 2021, he had a career with large international groups such as LVMH, Unilever and Rio Tinto. Further Reading Jean Monnet, Memoirs (London: Harper Collins, 1978). François Duchêne, Jean Monnet: The First Statesman of Interdependence (New York, NY: W W Norton, 1994). Robert R Nathan, ‘An Unsung Hero of World War II', in Douglas Brinkley and Clifford Hackett (eds), Jean Monnet: The Path to European Unity (New York, NY: St Martin's Press, 1991). W W Rostow, ‘Jean Monnet: The Innovator As Diplomat' in Gordon A Craig and Francis L Loewenheim (eds), The Diplomats, 1939-1979 (Princeton, NJ: Princeton University Press, 1994), pp. 257–88. Sherrill Brown Wells, Jean Monnet: Unconventional Statesman (Boulder, Colorado: Lynne Reinner, 2011). Institut Jean Monnet Website, available at: https://institutjeanmonnet.eu/en/.

Chanceo con señoras, papas que tapan inodoros y matrimonios por apuestas son varios de los cuentos que nos dejó este especial de chismes. Directamente desde Quilpué, Chile. Saluditos a la señora Mildred y a la familia que dejó Manuel por allá. Entradas en elhuecostandup.com Concepto creativo: Gabo Ruiz & Manuel Ángel Redondo Edición: Gabriel Brombin Producción de contenidos: Julio Alfonzo. https://www.instagram.com/elhuecopodcast​ https://twitter.com/elhuecopodcast

Ve světě sílí protidemokratické státy a radikální hnutí. Česko letos na podzim čekají parlamentní volby, ve kterých může vládní koalice přijít o své podporovatele. „Tomu jednoznačně prozápadnímu směru, který se hlásí k demokratickým hodnotám, letos hrozí porážka,“ varuje pro Český rozhlas Plus filozof a bývalý politik Daniel Kroupa.