Podcasts about chrystusie

W 5 roku po Chrystusie na Bałtyk wpłynęła flota Octaviana Augusta. Jest to informacja potwierdzona w trzech niezależnych źrodłach - mówi dziekan Wydziału Archeologii UW.

Twoją, Panie, jest wielkość i moc, i majestat, i sława, i chwała, gdyż wszystko, co jest na niebie i na ziemi, do ciebie należy. 1 Krn 29,11 Bóg [oznajmił] nam według upodobania swego, którym Chrystusa uprzednio obdarzył, tajemnicę woli swojej, aby z nastaniem pełni czasów wykonać ją i w Chrystusie połączyć w jedną całość wszystko, i to, co jest na niebiosach, i to, co jest na ziemi w nim. Ef 1,9-10

Zapraszamy na drugi wykład w serii „Jan Paweł II – Kwintesencja”, pod tytułem „Karol Wojtyła: Chrześcijański humanizm w obronie godności człowieka”. W drugim odcinku naszej serii profesor George Weigel opowie o wydarzeniach, wyzwaniach i zagadnieniach mających szczególne znaczenie w życiu Karola Wojtyły jako kapłana i pasterza młodych, jako filozofa i profesora uniwersyteckiego, jako biskupa, a wreszcie – jako kardynała. Kluczem do tego okresu jego życia i pracy będzie kwestia niezbywalnej godności osoby i odnajdywanie najgłębszej prawdy o człowieku w Chrystusie. -- Producentami serii wykładów są: Teologia Polityczna, Fundacja Świętego Mikołaja oraz Instytut Kultury św. Jana Pawła II z Papieskiego Uniwersytetu św. Tomasza z Akwinu (Angelicum) w Rzymie, przy udziale indywidualnych darczyńców.

Ef 1: 15-21 Przeto i ja, odkąd usłyszałem o wierze waszej w Pana Jezusa i o miłości do wszystkich świętych, nie przestaję dziękować za was i wspominać was w modlitwach moich, aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam Ducha mądrości i objawienia ku poznaniu Jego, i oświecił oczy serca waszego, abyście wiedzieli, jaka jest nadzieja, do której was powołał, i jakie bogactwo chwały jest udziałem świętych w dziedzictwie Jego, i jak nadzwyczajna jest wielkość mocy Jego wobec nas, którzy wierzymy dzięki działaniu przemożnej siły Jego, jaką okazał w Chrystusie, gdy wzbudził Go z martwych i posadził po prawicy swojej w niebie ponad wszelką nadziemską władzą i zwierzchnością, i mocą, i panowaniem, i wszelkim imieniem, jakie może być wymienione, nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym

1 Kor. 15,12-20a (12) Jeśli więc o Chrystusie się głosi, że został wzbudzony z martwych, jak mogą niektórzy z was twierdzić, że nie ma zmartwychwstania? (13) Bo jeśli nie ma zmartwychwstania, to i Chrystus nie został wzbudzony. (14) A jeśli Chrystus nie został wzbudzony, to daremne jest nasze poselstwo i daremna jest wasza wiara. (15) Okazujemy się też fałszywymi świadkami Boga, bo poświadczyliśmy, że Bóg wzbudził Chrystusa, a tymczasem nie wzbudził, skoro rzeczywiście umarli nie zmartwychwstają. (16) Bo jeśli umarli nie zmartwychwstają, to i Chrystus nie został wzbudzony. (17) A jeśli Chrystus nie został wzbudzony, daremna wasza wiara! Nadal ciążą na was grzechy! (18) Ponadto ci, którzy zasnęli w Chrystusie — poginęli. (19) Jeśli Chrystus jest naszą nadzieją tylko w tym życiu, to jesteśmy ze wszystkich ludzi najbardziej godni pożałowania. (20) Tymczasem Chrystus zmartwychwstał (...) Nauczanie z dnia 20 kwietnia 2025

Nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju. Iz 9,5 Bóg w Chrystusie świat z sobą pojednał, nie zaliczając im ich upadków, i powierzył nam słowo pojednania. 2 Kor 5,19

(00:00) 1. Praktykowanie drogiChrześcijaństwo to nieustanna droga - zarówno wewnętrzna transformacja, jak i droga do innych ludzi. Prawdziwe uczniostwo wprowadza nas w najgłębszą bliskość z Jezusem, czyniąc nas nie tylko uczniami, ale braćmi, siostrami i przyjaciółmi Chrystusa. (04:37) 2. Radykalne wezwanie Jezusa"Kto nie niesie swego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być Moim uczniem." To szokujące odkrycie - można iść za Jezusem, ale nie być Jego uczniem. Chrześcijaństwo bez krzyża to jedynie "chrześcijaństwo Niedzieli Palmowej" - powierzchowne i bezkosztowe. (10:23) 3. Czym krzyż nie jestWbrew popularnym wyobrażeniom, krzyż to nie trudne okoliczności życiowe, problemy finansowe czy zdrowotne. Te rzeczy spotykają nas niezależnie od naszej woli. Krzyż, o którym mówi Jezus, jest dobrowolnym wyborem, który możemy podjąć lub odrzucić. (18:56) 4. Sześć cech prawdziwego krzyżaKrzyż jest osobisty, dobrowolny i prowadzi do śmierci. Mamy go nieść codziennie, wymaga relacji z innymi ludźmi i jest Bożą wolą dla naszego życia. To nie symbol religijny, ale radykalne wezwanie do umierania dla siebie. (26:14) 5. Umieranie dla własnego egoNiesienie krzyża to pozwolenie, by nasza tożsamość była budowana wyłącznie na Chrystusie, nie na naszych sukcesach, pozycji czy służbie. To codzienne umieranie dla własnego "psyche" - wewnętrznego życia skupionego na sobie. (34:29) 6. Boży bunt przeciwko ciemnościKrzyż to wezwanie do Bożego buntu przeciwko istniejącemu porządkowi grzechu - zarówno wewnątrz nas, jak i w świecie. To odwaga, by przy pomocy Ducha Świętego przeciwstawiać się ciemności i nieść światło tam, gdzie go brakuje. (41:08) 7. Przez ciasną bramęCiasna brama, o której mówi Jezus, ma kształt krzyża. Tylko przechodząc przez nią - umierając dla siebie - możemy prawdziwie spotkać się z Chrystusem i doświadczyć zjednoczenia z Nim. To droga do prawdziwej wolności i pełni życia. Zapraszamy: www.SpolecznoscMIASTO.plObserwuj nas na:

Nazwą cię nowym imieniem, które usta Pana ustalą. Iz 62,2 Jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe. 2 Kor 5,17

Send us a textTo jest mój pierwszy odcinek w języku polskim. Mam nadzieję, że historia, którą się dzielę, poruszy Cię drogi słuchaczu na tyle, byś odnalazł/odnalazła w niej własne odpowiedzi lub wskazówki dla siebie.  W tym odcinku chcę opowiedzieć o tym, co sprawiło, że zdecydowałam się pójść za Chrystusem. W trakcie tej wędrówki zrozumiałam, że podążanie za Nim wymaga codziennego zaangażowania. On jest moim Zbawicielem, przyjacielem i najdoskonalszym przykładem miłości. Wiem, że mnie zna, kocha i przebacza moje słabości. Nie jestem w stanie w pełni pojąć ofiary, jaką złożył za mnie i za każdego z nas, ale wiem jedno – jestem Mu nieskończenie wdzięczna za Jego poświęcenie. Słowa Benjamina DeHoyos pięknie oddają to, co zrozumiałam wiele lat później i za co dziś jestem ogromnie wdzięczna. Powiedział on:  „Szczęście to stan duszy. Ten radosny stan jest rezultatem prawego życia.  Nikt nie musi czuć się samotny na drodze życia, ponieważ wszyscy jesteśmy zaproszeni, aby przyjść do Chrystusa i być udoskonalonymi w Nim. Szczęście jest celem ewangelii i celem odkupieńczej ofiary dla wszystkich ludzi.” W Księdze Objawienia 3:20 znajdują się słowa Zbawiciela:  „Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto usłyszy głos mój i otworzy drzwi, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną.”Jakie były twoje doświadczenia samotności lub smutku?  Jak możesz rozpoznać Jego obecność u Twoich drzwi?  Czy wpuścisz Go, gdy puka?  Czy pozwolisz Mu okazać Ci swoją miłość?  Jak możesz zaprosić Chrystusa do swojego życia?Na zakończenie podzielę się piosenką zatytułowaną „Chrystusie”, napisaną przez wspaniałego poetę Juliana Tuwima, którego bardzo cenię.www.kasiasmusic.comwww.kasiasfaithjourney.comhttps://www.facebook.com/kasiasfaithjourney/

W świecie, gdzie różnice dzielą ludzi bardziej niż kiedykolwiek, jak mamy odzwierciedlać charakter Jezusa?

Hebr. 5 (1) Każdy arcykapłan wybierany jest spośród ludzi i wyznaczany ze względu na ludzi do prowadzenia spraw dotyczących Boga. Jego zadaniem jest składanie darów i ofiar za grzechy, (2) a czyni to jako ten, który potrafi zrozumieć nieświadomych i błądzących, bo sam podlega słabościom. (3) Właśnie ze względu na nie musi zarówno za lud, jak i za samego siebie składać ofiary za grzechy. (4) Ponadto nikt sam sobie nie przyznaje godności arcykapłana. Jest — podobnie jak Aaron — powoływany do niej przez Boga. (5) Stąd i Chrystus nie wywyższył samego siebie, stając się Arcykapłanem, lecz uczynił to Ten, który do Niego powiedział: Ty jesteś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem. (6) Podobnie mówi w innym miejscu: Ty jesteś kapłanem na wieki według porządku Melchizedeka. (7) W dniach swego życia w ciele z wielkim wołaniem i ze łzami zanosił On błagania oraz usilne prośby do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i ze względu na pobożność został wysłuchany. (8) I chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa dzięki temu, co wycierpiał. (9) Natomiast uczyniony doskonałym, stał się dla wszystkich Mu posłusznych źródłem wiecznego zbawienia — (10) nazwany przez Boga Arcykapłanem według porządku Melchizedeka. (11) Mamy o tym wiele do powiedzenia, lecz trudno to wam wyjaśnić, gdyż staliście się ociężali w słuchaniu. (12) Biorąc pod uwagę czas, powinniście być nauczycielami, tymczasem znowu potrzeba wam kogoś, kto by was uczył elementarnych zasad, zawartych w wyroczniach Boga. Potrzebujecie mleka, a nie pokarmu stałego. (13) Ten zaś, kto się karmi mlekiem, nie doświadczył jeszcze nauki o sprawiedliwości — jest on niemowlęciem. (14) Pokarm stały jest dla dojrzałych, którzy dzięki doświadczeniu mają władze poznawcze wyćwiczone do rozróżniania między dobrem a złem. Hebr. 6,1-12 (1) Dlatego pomińmy podstawy nauki o Chrystusie. Przejdźmy do spraw doskonałości. Nie kładźmy znów fundamentu z prawd o odwróceniu się od martwych uczynków i zawierzeniu Bogu, (2) z nauki o chrztach, o nakładaniu rąk, o zmartwychwstaniu i o sądzie wiecznym. (3) Tak też uczynimy, jeśli Bóg pozwoli. (4) Nie da się bowiem raz oświeconych, którzy ponadto posmakowali niebiańskiego daru i którym dano stać się uczestnikami Ducha Świętego, (5) którzy zakosztowali wspaniałości Słowa Bożego oraz mocy przyszłego wieku, (6) a którzy odpadli, ponownie doprowadzić do opamiętania, gdyż oni sami sobie krzyżują Syna Bożego i wystawiają Go na publiczną zniewagę. (7) Ziemia, która często pije spadający na nią deszcz i tym, którzy ją uprawiają, zapewnia dobre zbiory, otrzymuje od Boga pochwałę. (8) Ta natomiast, która rodzi ciernie i osty, jest bezużyteczna i bliska przekleństwa, a jej kresem — spalenie. (9) Ale chociaż tak mówimy, jesteśmy co do was, drodzy, przekonani o rzeczach lepszych, wynikających ze zbawienia. (10) Bóg przecież nie jest niesprawiedliwy. On nie zapomni o waszym dziele i o miłości dla Jego imienia. Dowiedliście jej swą wcześniejszą oraz obecną posługą na rzecz świętych. (11) Pragniemy zaś, aby — w obliczu całkowitej niezawodności nadziei — każdy z was aż do końca przejawiał to samo poświęcenie, (12) abyście nie stali się ociężali, lecz byli naśladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość dziedziczą obietnice. Nauczanie z dnia 9 lutego 2025

(00:00) 1. Miejsce zawieszenia – trzy dni drogi donikąd Nie zawsze jesteśmy tam, gdzie chcielibyśmy być. Krzysztof Demczuk pokazuje, jak radzić sobie z duchowym zawieszeniem i nie poddawać się w połowie drogi.(07:12) 2. Zmaganie się z rzeczywistością Czasem chcielibyśmy, aby życie było łatwiejsze, ale rzeczywistość bywa trudna. Jak radzić sobie z momentami, kiedy wiara jest testowana przez codzienne wyzwania?(15:45) 3. Gadareńczycy – historia ludzi, którzy utknęli Pokolenie Gada wybrało wygodę zamiast Bożych obietnic. Czego możemy się nauczyć z ich historii o rezygnacji w połowie drogi?(24:30) 4. Proces, którego nie lubimy Każdy z nas kocha cuda, ale nie każdy chce przejść proces, który do nich prowadzi. Jak Bóg kształtuje nas przez trudności?(32:20) 5. Jerycho i ciche zaufanie Czasami najlepszą odpowiedzią na trudności jest milczenie i zaufanie Bogu. Historia zdobycia Jerycha uczy, że Boże strategie nie zawsze są logiczne.(41:10) 6. Próba Piotra i łaska odkupienia Piotr zaparł się Jezusa, ale otrzymał drugą szansę. Jak my reagujemy na nasze porażki i czy potrafimy przyjąć Bożą łaskę?(50:05) 7. Życie w pełni, nie w połowie Chrześcijaństwo to nie życie w zawieszeniu, ale pełnia w Chrystusie. Jak przełamać duchową stagnację i pójść za Bogiem do końca? Zapraszamy: www.SpolecznoscMIASTO.plObserwuj nas na:

Przeszłość należy do przeszłości, ponieważ przeminęła. Odkryj, jak wyjść poza żal, aby w pełni przyjąć swoją przyszłość w Chrystusie.

Witold Wojtkiewicz jest artystą zarazem znanym i nieznanym. Większość z nas kojarzy go z obrazów takich jak „Marionetki”, „Turniej” czy „Porwanie królewny”, które prowokowały kolejnych badaczy i komentatorów do interpretacji, bądź to w kluczu egzystencjalistycznym, bądź to psychoanalitycznym. Dzięki nim w melancholijnych twarzach małych księżniczek i rycerzy zobaczyliśmy odbicie własnych niepokojów oraz utajonych pragnień. Najtrafniej ujęła to Szymborska, pisząc o autorze „Korowodu dziecięcego”: „Rzeczy najważniejsze mówią o nim jego obrazy. Gdybym w jednym nieudolnym zdaniu chciała to streścić, brzmiałoby to mniej więcej tak: Życie jest krótkotrwałą huczną maskaradą, a ci, którzy biorą w niej udział, są tylko kolorowymi przebierańcami nicości”. Ale jest także inny Wojtkiewicz – obdarzony niezwykłą ostrością widzenia karykaturzysta z socjalistycznego „Naprzodu”, dandys rozsmakowany w estetyce brzydoty i twórca wadzący się z Bogiem w „Krucjacie dziecięcej” oraz „Chrystusie i dzieciach”. W tych dwóch ostatnich dostrzec można człowieka, który na serio potraktował propozycję, jaką dla współczesnego świata miało chrześcijaństwo. Być może ten współtwórca „antykatolickiego imaginarium” znalazł ukojenie w religii albo w wytwarzanych przez nią formach niczym jego „Wiejski chłopiec grający na organkach”. Jakkolwiek było pozostały po Wojtkiewiczu obrazy, o których André Gide pisał, że choć dla „profana mogłyby się wydać szare”, to zachwycają „dziwną harmonią tonu, bolesną fantazją rysunku, patetyczną i pełną wzruszenia grą kolorów”. Czy nie tego właśnie oczekujemy wciąż po sztuce, która nie chce zatrzymywać się na aktualnych problemach? O Witoldzie Wojtkiewiczu i splocie sztuki z wiarą rozmawiałem z dr Piotrem Kopszakiem, dyrektorem Muzeum Archidiecezji Warszawskiej.

Dlaczego Bóg nie waha się narazić na wstyd, by nas przyjąć? Odkryj głębię przebaczenia, odnalezienia i nowego startu. Pozwól tej historii dotknąć twojego serca i pobudzić nadzieję.1. Czekając na cud (00:22)Jezus odpowiada na głód przemiany. Nie czekaj beznadziejnie, poznaj pełnię życia w Królestwie Bożym. Pozwól Jego obecności rozproszyć zwątpienie i zrodzić nową nadzieję.2. Pełnia zbawienia (gr. sōzō) (02:02)Zbawienie to nie tylko przebaczenie, lecz także pełnia zdrowia, pokoju i obfitości w Chrystusie. Pozwól Mu dotknąć każdej sfery twojego życia. Otwórz się na Jego łaskę, by doświadczyć prawdziwej transformacji.3. Ojciec z przypowieści o synu marnotrawnym (05:03)Jak Ojciec z przypowieści biegnie, ryzykując wstyd, by cię przyjąć. Odkryj miłość, która burzy mury i zaprasza cię do nowej relacji. Przyjmij Jego bezwarunkowe przebaczenie i zanurz się w Jego ramionach.ŁK 15:24 'że ten oto mój syn był martwy, a jednak ożył, był zgubiony, lecz odnalazł się. I zaczęto się bawić.ŁK 15:32 'To dobrze, że bawimy się i cieszymy, bo widzisz, ten twój brat był martwy, a jednak ożył, był zgubiony, lecz odnalazł się.'ŁK 15:20 'Wstał więc i ruszył w drogę. Gdy był jeszcze daleko, ojciec zobaczył go i zdjęty litością wybiegł naprzeciw, rzucił mu się na szyję i ucałował go.'4. Twoja odpowiedź (10:56)Nie stój z boku. Przyjmij zaproszenie do modlitwy i odnowy, pozwalając Bogu przywrócić cię do pełni Jego planu. Odwaga otwarcia serca to pierwszy krok na drodze ku wewnętrznej przemianie. Zapraszamy: www.SpolecznoscMIASTO.plObserwuj nas na:

Odcinek #188, w którym w Warszawie w księgarni Big Book Cafe MDM rozmawiam z Karoliną Głowacką, dziennikarką, założycielką podcastu Radio Naukowe, z którego wyrosło W jak Wydawnictwo RN. A potem rzucam się w wir dyskusji z profesorem Robertem Wiśniewskim, autorem książki „Chrześcijanie pierwszych wieków. Tom I: Wierni, biskupi, eremici”.Podcastowe spotkanie zaczynam od pytań do W jak wydawczyni Karoliny o P jak pomysł na Wydawnictwo RN. Mówimy między innymi o I jak idei i o D jak dystrybucji i D jak drukarni, w której słychać wielki huk, a decyzje realizowane przechodzą na papier.P jak pukanie do drzwi księgarni przenosi nas do rozmowy z prof. Robertem Wiśniewskim, a właściwie do P jak początków R jak religii chrześcijańskiej. Zastanawiamy się od kiedy chrześcijanie W  jak wiedzą i rozumieją jaką tworzą W jak wspólnotę. Wracamy do procesu, który rozpoczął się w pierwszych dwóch pokoleniach po Chrystusie. Pojawiają się S jak słowa: O jak ostatnie, R jak retoryczne i N jak najmocniejsze. Idziemy ich tropem, sprawdzając ich moc. Dopytuję o miejsce wspólnoty, pierwsze obrzędy, o to co było wtedy świątynią. Mocno zajmuje nas z autorem książki sprawa słów i J jak języka. Sięgamy po grekę i zaglądamy do E jak Ewangelii św. Łukasza. Burzymy stereotyp chrześcijaństwa jako religii o ubogich dla ubogich. Przyglądamy się F jak fenomenowi- wielokrotnie wracającej w tej rozmowie- wspólnoty. Jest M jak monastycyzm, D jak doktryna i R jak rola kobiet w kościele.Szukamy odpowiedzi na pytanie, czy w pierwszych wiekach mogły istnieć A jak apostołki.Na arenę wchodzi św. Tekla, pojawia się też kwestia trzech głów św. Jana Chrzciciela. Na koniec pytam profesora Roberta Wiśniewskiego o to, czy W jak wspólnota wczesnochrześcijańska odnalazłaby się dziś w którymś z kościołów. Odpowiedź znajdziecie w odcinku, lepszej pointy nie będzie.  

Co znaczy „czuwać i modlić się w każdym czasie”? Jak starać się o to by „mieć Boga zawsze przed oczami”? Co pięknego jest w słowach „uważajcie więc na siebie”?Bez słowa o postanowieniach czy innych praktykach, za to o tym, że Adwent jest przypomnieniem o przychodzącym Chrystusie. A On przychodzi codziennie.

Czy każdy może uwierzyć w Boga? A co z ludżmi, którzy nigdy o Chrystusie nie usłyszeli? W dzisiejszym odcinku Ksiądz Boguś wyjaśnia dyskusja o wierze, naturze człowieka i sprawach ostatecznych. Chcesz budować Królestwo Niebieskie tutaj na ziemi? Dołącz do naszej misji! Wesprzyj nas, abyśmy mogli docierać do jeszcze szerszego grona odbiorców. Jak to zrobić? 1. Wesprzyj nas materialnie na Patronite - https://patronite.pl/salvenet 2. Pomódl się za nas. 3. Możesz również zgłosić się do nagrania świadectwa wiary lub skontaktować nas z osobą chętną do podzielenia się swoim życiem duchowym. Napisz na: redakcjasalve@gmail.com.

Efez. 1,15-23 (15) Dlatego i ja, odkąd usłyszałem o waszej wierze w Panu Jezusie i o miłości do wszystkich świętych, (16) nie przestaję dziękować za was i wspominać was w moich modlitwach. (17) Proszę, by Bóg naszego Pana Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia dla dogłębnego poznania Go. (18) Pragnąłbym, abyście — mając oświecone oczy swoich serc — zobaczyli, jaka nadzieja wiąże się z waszym powołaniem, jakie bogactwo chwały z Jego dziedzictwem pośród świętych (19) i jak nadzwyczajna jest wielkość Jego mocy względem nas, wierzących zgodnie z działaniem Jego potężnej siły. (20) Dowiódł On jej w Chrystusie, gdy Go przywrócił do życia z martwych i posadził po swej prawej stronie na wysokościach nieba (21) ponad wszelką zwierzchnością i władzą, mocą i panowaniem, i każdym imieniem, które można by wymienić, nie tylko w tym wieku, ale i w nadchodzącym. (22) Wszystko też poddał pod Jego stopy, a Jego ustanowił ponad wszystkim Głową Kościoła, (23) który jest Jego ciałem, pełnią Tego, który sam wszystko we wszystkim wypełnia. Nauczanie z dnia 24 listopada 2024

Kol. 1,1-14 (1) Paweł, z woli Boga apostoł Jezusa Chrystusa, oraz Tymoteusz, nasz brat, (2) do świętych i wiernych braci w Chrystusie, zamieszkałych w Kolosach: Niech Bóg, nasz Ojciec, i Pan, Jezus Chrystus, darzy was łaską i pokojem. (3) Zawsze, gdy się modlimy, dziękujemy za was Bogu, Ojcu naszego Pana Jezusa Chrystusa. (4) Czynimy to, odkąd usłyszeliśmy o waszej wierze zakorzenionej w Chrystusie Jezusie oraz o miłości okazywanej wszystkim świętym. (5) Pobudza was do tego nadzieja, której wypełnienie czeka na was w niebie. Słyszeliście o niej w Słowie prawdy, dobrej nowinie, (6) która i do was dotarła. Nowina ta na całym świecie wydaje owoc i rośnie — podobnie jak u was, od dnia, gdy usłyszeliście i pojęliście prawdę o łasce Boga. (7) Tego nauczyliście się od Epafrasa, naszego ukochanego towarzysza w służbie, który tak wiernie troszczy się o was jako opiekun posłany przez Chrystusa. (8) On też dał nam znać o waszej miłości wypływającej z Ducha. (9) Dlatego i my od dnia, gdy o tym usłyszeliśmy, nie przestajemy się za was modlić. Prosimy, aby Bóg napełnił was poznaniem swojej woli we wszelkiej duchowej mądrości i rozeznaniu, (10) po to, byście postępowali w sposób godny Pana, mogli Mu się we wszystkim podobać, wydawali owoc w każdym dobrym czynie i wzrastali w poznaniu Boga, (11) wspomagani wszelką mocą, właściwą potędze Jego chwały, wiodącą do wytrwałości i cierpliwości we wszystkim. Z radością (12) dziękujcie Ojcu, który nas przysposobił do udziału w dziedzictwie świętych — tam, gdzie panuje światło. (13) On nas wybawił spod tyranii ciemności i przeniósł do Królestwa swego ukochanego Syna, (14) w którym mamy odkupienie, przebaczenie grzechów. Nauczanie z dnia 17 listopada 2024

Każdy z nas przechodzi przez sezony duchowego życia. Zatrzymaj się, zadaj pytanie: "W jakim sezonie jestem?" Odkryj, jak wydać owoc, który zmienia świat.W jakim sezonie jesteś? (00:23) Harry Hartman zaprasza do refleksji nad przypowieścią o siewcy – odkryj sześć duchowych sezonów, które prowadzą do duchowego owocowania.Skraj drogi (13:25) Sezon serca. Jak otworzyć serce na Boże działanie i nie dać się okradać ziarna wiary? Znajdź swoje miejsce na Bożej drodze.Grunt skalisty (19:29) Sezon tożsamości. Jak zakorzenić się w Chrystusie i przejść od emocji do wytrwałej wiary? Rozpoznaj skałę, na której budujesz.Między cierniami (25:15) Walka o umysł. Zmagania codzienności i przemiana myślenia w Chrystusie. Jak troski życia zamienić w drogę do duchowej dojrzałości?Żyzny grunt – 30, 60, 100-krotny plon (34:06) Dziedzictwo i owocowanie. Jak dojść do miejsca, w którym Twoje życie staje się błogosławieństwem dla kolejnych pokoleń?Pro-tip na zakończenie (44:10) Chcesz zacząć zmianę już dziś? "Zachowaj siebie od rzeczy pospolitych" i stań się naczyniem, które Bóg napełnia owocami swojej chwały. (2 Tym. 2:20-21) Zapraszamy: www.SpolecznoscMIASTO.plObserwuj nas na:

Jak budować życie, które przetrwa każdą burzę? Rozpoznajemy, czym jest prawdziwa hojność i dlaczego warto położyć fundamenty, które nie zawiodą w zmieniających się sezonach naszego życia.   1. **Hojność ponad finanse** (00:23)    Rozpoczynamy miesiąc hojności, redefiniując jej znaczenie – to nie tylko pieniądze, ale i zdolność rozpoznawania sezonów.2. **Sezony życia** (02:36)  Każdy etap ma swoje wyzwania i owoce. Uczmy się nie marnować czasu, lecz rozpoznawać, co naprawdę ma wartość.3. **Podstawy, które przetrwają burze** (07:13)  Budowanie na Chrystusie to więcej niż deklaracja. Potrzebujemy realnych fundamentów, które staną się kotwicą w trudnych chwilach.4. **Wzór uczniostwa** (15:10)  Chrześcijaństwo to nie sprint, lecz długodystansowy bieg z Chrystusem. Rozpoznawaj sezon i krocz mądrze po Jego śladach.5. **Pośpiech, porównywanie, chciwość** (20:25)  Zmieniające się sezony uczą nas pokory, odrzucenia porównań i ucieczki od pośpiechu, byśmy mogli wzrastać duchowo.6. **Mądrość mrówki** (32:03)  Inspiracja z życia mrówki – gromadzi zapasy bez rozgłosu, ucząc nas, że fundament kładzie się w cichości, nie dla efektu.7. **Pierwszy Kościół – wzór hojności** (41:20)  Wzór obfitości i współczucia pierwszego Kościoła przypomina o praktycznej pomocy i dawaniu każdemu według potrzeby.  Zapraszamy: www.SpolecznoscMIASTO.plObserwuj nas na:

W tym odcinku „Na Werandzie Podcast” mamy zaszczyt gościć Alicję Damazer, której historia nawrócenia jest prawdziwym dowodem na to, jak głęboka i potężna jest miłość Jezusa ❤️. To świadectwo przemiany serca

1 Piotra 5: 6-11 6 Ukórzcie się więc pod mocną rękę Bożą, aby was wywyższył czasu swego. 7 Wszelką troskę swoją złóżcie na niego, gdyż On ma o was staranie. 8 Bądźcie trzeźwi, czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, chodzi wokoło jak lew ryczący, szukając kogo by pochłonąć. 9 Przeciwstawcie mu się, mocni w wierze, wiedząc, że te same cierpienia są udziałem braci waszych w świecie. 10 A Bóg wszelkiej łaski, który was powołał do wiecznej swej chwały w Chrystusie, po krótkotrwałych cierpieniach waszych, sam was do niej przysposobi, utwierdzi, umocni, na trwałym postawi gruncie. 11 Jego jest moc na wieki wieków. Amen!

Na ostatnim nabożeństwie niedzielnym nasz gość - Adam Adamus, członek chrześcijańskiej organizacji misyjnej MT28, zachęcał nas do zmian. Opowiedział nam w fascynujący sposób jak Jezus Chrystus zmienił jego życie. Na przykładzie nauczania św. Pawła wyjaśnił, czym jest napominanie i nauczanie "z wszelką mądrością, aby każdego człowieka ukazać doskonałym w Chrystusie." (Kol 1.28). Pawłowi zależało na każdym człowieku. Pragnął, aby każdy stał się doskonały w Chrystusie. To samo pragnienie ma Bóg. Każdy z nas jest ważny. Chodzi o to, żebyśmy się nawzajem wspierali i umacniali... Efezjan 4,13 "...aż wszyscy dojdziemy do jedności wiary i do poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary dojrzałości wynikającej z pełni Chrystusa..."

Jonatan Szymański

Kościół Emaus

Kościół Emaus

Pastor Mateusz Godawa 2024-07-28

W wakacyjnych miesiącach mamy Wam do zaproponowania nieco inną formę podcastów: będziemy z Wami krócej, ale częściej. W serii trwających około kwadransa rozmów przyjrzymy się fundamentom modlitwy i najważniejszym fragmentom z tekstów Świętych Karmelu. Od początku września wracamy do Was ze zwykłymi, podcastowymi rozmowami. Bóg objawia się przez swoje Słowo. Tym Słowem najpierw i przede wszystkim jest Jego Syn, który przez wcielenie stał się człowiekiem. I choć do Ewangelii nie będzie już żadnych dopisków, możemy wciąż i wciąż poznawać Go coraz głębiej. O tych nieskończonych perspektywach, które odkrywali nasi Święci chcielibyśmy pomówić w dzisiejszym odcinku. „Wiele jeszcze zostało do zgłębienia w Chrystusie, bo jest On jak wielkiej obfitości kopalnia z licznymi pokładami skarbów, które pomimo starań, nigdy nie zostaną całkowicie wyczerpane, ponieważ im głębiej się wchodzi, tym więcej w każdym kolejnym miejscu odkrywa się nowych złóż bogactw”. (św. Jan od Krzyża, Pieśń duchowa 37, 4) — Zapraszamy na nasz profil na Patronite.pl:⁠Smak Karmelu na Patronite

CHRYSTOLOGIA w teologi św. Tomasza z Akwinu ✤ Paweł Klimczak OP W nowym odcinku "Rozmowy z Akwinatą" Dominik Jarczewski OP rozmawia z Pawłem Klimczakiem OP, przeorem klasztoru krakowskiego.

W najnowszym odcinku "Na Werandzie Podcast"

Kościół Emaus

Informacje o podkaście, odcinkach i autorach: https://teologiazkatowic.plDyscyplina zwana teologią fundamentalną pojawiła się stosunkowo niedawno, jako owoc poważnej transformacji tak zwanej apologetyki – dziedziny tradycyjnie zorientowanej na obronę wiary przed zarzutami krytycznego rozumu, a także reagującej na zjawiska kulturowe uznane za szkodliwe dla wierzących. W epoce Soboru Watykańskiego II wzięto pod uwagę wady klasycznej apologetyki: zaniedbanie refleksji nad istotą Objawienia, skutkujące sprowadzeniem wiary do swoistego światopoglądu, oraz polemiczny charakter reakcji na myślenie pozakościelne. Korygując wspomniane wady stworzono dział teologii wychodzącej od rozważań nad odsłonięciem się Boga przed człowiekiem oraz adekwatną reakcją człowieka na to Boskie zaproszenie do znajomości. Innymi słowy: stworzono wychodzącą od dogmatyki Objawienia i wiary teologię fundamentalną. Dopiero na bazie zrozumienia, czym są wspomniane rzeczywistości, można uzasadniać naszą nadzieję pokładaną w Chrystusie i odpowiadać na pytania, zastrzeżenia lub zaczepki świata. W obecnym odcinku „Teologii z Katowic” rozmawiamy o tym, że na gruncie polskim teologia fundamentalna – niestety - wciąż pozostaje w dużej mierze dawną apologetyką. Pożyteczna lektura: E. Bosetti, „Apologia”, w: R. Latourelle, R. Fisichella, „Dizionario di teologia fondamentale”, Assisi 1990, s. 74-77. A. Dulles, Apologetica: Storia”, w: R. Latourelle, R. Fisichella, „Dizionario di teologia fondamentale” (jw.), s. 60-69. T. Dzidek, Ł. Kamykowski, A. Napiórkowski, „Człowiek – filozofia – Bóg”, Kraków 2004, s. 7-17 („Wprowadzenie do teologii fundamentalnej”); M. Kita, „W stronę apologii kerygmatyczno-sapiencjalnej”, w: Ł. Kamykowski (red.), „Krakowski dialog teologiczny – próba bilansu”, Kraków 2018, s. 9-25; R. Latourelle, „Teologia fondamentale: Storia e specificità”, w: R. Latourelle, R. Fisichella, „Dizionario di teologia fondamentale” (jw.), s. 1248-1258; G. O'Collins, "Fundamental Theology", New York 1981. 

Jak wygląda proces oceny nadzwyczajnych zjawisk duchowych? Dlaczego Watykan wydał ostatnio nowe normy - i co z nich wynika? Jak objawienia prywatne mają się do Objawienia się Boga w Chrystusie? W co wierzyć trzeba, w co można, a w co lepiej nie? I jakimi kryteriami się kierować? O duchowych nadzwyczajnościach w nowym dokumencie Dykasterii Nauki Wiary opowiada o. Marcin Wojnicki, karmelita bosy z Krakowa. — Zapraszamy na nasz profil na Patronite.pl:⁠Smak Karmelu na Patronite

Jakiś czas temu miałem sen. Jedyne co zapamiętałem z tego snu, to te dwa wyraźnie wypowiedziane słowa: Tylko Ewangelia ! Dlaczego? Ponieważ Ewangelia jest wszystkim czego tak naprawdę potrzeba człowiekowi.Można pomóc alkoholikowi, bezdomnemu, przestępcy, czy komukolwiek innemu.Jednak bez Ewangelii człowiek taki wciąż pozostanie tym samym człowiekiem. Z tym samym sercem, pragnieniami i problemami.Tylko Ewangelia może przyprowadzić człowieka do Boga, a przez to do nowego życia w Jezusie Chrystusie.A przecież kto jest w Chrystusie jest nowym stworzeniem. Stare przeminęło oto wszystko stało się nowe. 

Wobec drastycznych zmian, które wkrótce wstrząsną całą rzeczywistością, Kościół zdaje się być wciąż niedostatecznie przygotowany. Ale w jakim sensie? I jak fundamentalna prawda o tym, kim jesteśmy indywidualnie w Chrystusie ma przynieść Kościołowi jako całości moc na nadchodzące Ostatnie Żniwo?

Studium biblijne (sezon 53) z 8 czerwca 2024 r., pt. „Zdemaskowany spirytyzm”. Na podstawie kwartalnika „Lekcje Biblijne 2/2024: Wielki bój”. Tytuł oryginału: „Adult Sabbath School Bible Study Guide 2/2024: The Great Controversy”. ▶️ STUDIUM BIEŻĄCEGO ODCINKA: Mt 10,28; Koh 9,5; Iz 8,19-20; J 11,11-14.21 25; Ap 16,13-14; Mt 24,23-27; 2 Tes 2,9-12. ▶️ TEKST PRZEWODNI: „Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie, potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze, na spotkanie Pana; i tak zawsze będziemy z Panem” (1 Tes 4,16-17). ▶️ W STUDIUM BIORĄ UDZIAŁ: Norbert Solski, Tomasz Boćkowski, Ewelina Solska, Marta Puls-Boćkowska. Zarejestrowano staraniem Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w RP, zbór w Podkowie Leśnej, 7 kwietnia 2024 r. w Wyższej Szkole Teologiczno-Humanistycznej im. Michała Beliny-Czechowskiego w Podkowie Leśnej, aula im. prof. Zachariasza Łyko. Copyright © 2024 www.nadzieja.tv. Creative Commons Attribution, BY-NC-ND 4.0 PL, https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/legalcode.pl.

Jeżeli jesteśmy zakorzenienie w Chrystusie, będziemy przynosili owoce Ducha.

Gdy masz nowe życie w Chrystusie, przestajesz żyć jak świat. To zaczyna się od tego, jak spędzamy swój czas.

"Ojciec dlatego Mnie kocha, że Ja oddaję swoje życie, by następnie je odzyskać. Nikt nie odbiera mi życia. Oddaję je z własnej woli. Mam prawo je oddać i mam prawo je odzyskać. Takie polecenie otrzymałem od mojego Ojca." | Jana 10, 17-18 Śmierć i zmartwychwstanie Jezusa oraz śmierć naszej grzesznej natury i powstanie do nowego życia w Chrystusie są ze sobą ściśle powiązane. To co jest ich wspólnym mianownikiem, to pełna poświęcenia miłość

Zmierzaj nieustannie w kierunku Bożego przeznaczenia ucząc się jak przezwyciężać lęk odkrywać wolność w Chrystusie.

Czy posiadanie dzieci jest wymogiem dla chrześcijan? Czy możliwe jest, byśmy mieli spełnione, posłuszne życie w Chrystusie, nie mając dzieci? #IPPTVBiblia #WarsztatyBiblijne #rodzina #chrześcijaństwo ----------------------------------------------------

Flp. 2,1-12 (1) Jeśli więc w Chrystusie jest jakaś zachęta, jakaś pociecha miłości, jakaś wspólnota Ducha, jakaś serdeczność i miłosierdzie, (2) pomnóżcie moją radość i bądźcie jednomyślni, związani tą samą miłością, skupieni na wspólnym celu, złączeni jednym zdaniem. (3) Myślcie nie o tym, jak się wybić kosztem innych lub zaspokoić własną próżność, ale raczej w pokorze uważajcie jedni drugich za ważniejszych od siebie. (4) Niech każdy dba nie tylko o to, co jego, lecz i o to, co cudze. (5) Bądźcie względem siebie tacy jak Chrystus Jezus. (6) On, choć istniał w tej postaci, co Bóg, nie dbał wyłącznie o to, aby być Mu równym. (7) Przeciwnie, wyrzekł się siebie, przyjął rolę sługi i był jak inni ludzie. A gdy już stał się człowiekiem, (8) uniżył się tak dalece, że był posłuszny nawet w obliczu śmierci, i to śmierci na krzyżu. (9) Dlatego Bóg szczególnie Go wywyższył i obdarzył imieniem znaczącym więcej niż wszelkie inne, (10) aby na imię Jezus zgięło się każde kolano w niebie, na ziemi, pod ziemią, (11) i aby każdy język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem — na chwałę Boga Ojca. (12) Dlatego, moi ukochani, jako zawsze posłuszni — nie tylko, gdy jestem z wami, lecz tym bardziej, gdy mnie nie ma — czyńcie użytek ze swego zbawienia, w poczuciu czci i odpowiedzialności wobec Pana. Nauczanie z dnia 11 lutego 2024

2 Kor. 3,4-18 (4) Z taką zatem ufnością stoimy dzięki Chrystusowi przed Bogiem, (5) nie że my sami z siebie jesteśmy zdolni coś przedsięwziąć. Inaczej — nasza zdolność pochodzi od Boga. (6) To On nas przygotował, byśmy byli sługami nowego przymierza, nie litery, lecz ducha, gdyż litera zabija, duch natomiast — ożywia. (7) Jeśli zaś posługa na rzecz śmierci, wyryta literami na kamiennych tablicach, rozpoczęła się w chwale, tak że synowie Izraela nie byli w stanie spojrzeć na twarz Mojżesza, dlatego że promieniała — przemijającą wprawdzie — chwałą, (8) to czy tym bardziej w chwale nie rozpocznie się posługa Ducha? (9) Jeśli bowiem w posłudze potępienia jest chwała, to tym większa w posłudze sprawiedliwości. (10) Porównując, można by wręcz powiedzieć, że to, co wcześniej rozpoczęło się chwałą, w zestawieniu z posługą Ducha, której chwała jest o wiele większa, w ogóle nie miało chwały. (11) Bo jeśli to, co przemija, rozpoczęło się chwałą, to tym bardziej posiada ją to, co trwa. (12) Mając więc taką nadzieję, poczynamy sobie niezwykle odważnie. (13) Nie tak, jak Mojżesz, który opuszczał na twarz zasłonę, aby synowie Izraela nie patrzyli na koniec tego, co i tak przemijające. (14) Jednak ich umysły straciły wrażliwość. Bo do dnia dzisiejszego ta sama zasłona pozostaje nieodsłonięta przy czytaniu starego przymierza. Jest tak dlatego, że znika ona dopiero w Chrystusie. (15) A zatem aż do dzisiaj, ilekroć czytany jest Mojżesz, zasłona leży na ich sercach, (16) a ilekroć ktoś nawróci się do Pana — zasłona opada. (17) Pan bowiem jest Duchem. Gdzie Duch Pana, tam wolność. (18) My wszyscy więc, z odsłoniętą twarzą, odbijając niczym w zwierciadle chwałę Pana, przeobrażamy się na obraz jej samej, z chwały w chwałę — tak, jak to sprawia Duch Pana. Kazanie z dnia 30 października 2022

Efez. 1,3-12 (3) Niech będzie błogosławiony Bóg, Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który nas w Chrystusie obdarzył szczęściem uczestniczenia we wszelkim duchowym dobrodziejstwie nieba. (4) On wybrał nas w Nim przed założeniem świata, abyśmy wobec Niego byli święci, nienaganni i żyli w miłości. (5) Przeznaczył nas, abyśmy przez Jezusa Chrystusa stali się Jego dziećmi zgodnie z życzeniem Jego woli, (6) dla tym większej chwały Jego łaski, którą obdarzył nas w Ukochanym. (7) W Nim mamy odkupienie przez Jego krew, przebaczenie upadków według ogromu Jego łaski. (8) Tej łaski hojnie nam udzielił we wszelkiej mądrości i zrozumieniu, (9) gdy nam oznajmił tajemnicę swojej woli zgodnie ze swym życzeniem, które w Nim wyraził. (10) Uczynił to ze względu na plan obejmujący pełnię czasów, a zmierzający do połączenia w Chrystusie wszystkiego — tego, co w niebie, i tego, co na ziemi. (11) W Nim też otrzymaliśmy dziedzictwo, jako przeznaczeni do tego zgodnie z zamiarem Boga, który czyni wszystko według postanowienia swojej woli, (12) abyśmy żyli dla jeszcze większej Jego chwały — my, którzy już wcześniej złożyliśmy nadzieję w Chrystusie. Kazanie z dnia 16 października 2022

Pan Marcin mówi o swoim ojcu, rzeźbiarzu Antonim Rząsie. Ukończył on szkołę Antoniego Kenara i to ten artysta osoba odegrał kluczową rolę w jego życiu. Kenar wyznaczył nad ojcem opiekę. Kanar był mistrzem, ojciec jego uczniem. Pan Marcin tłumaczy dlaczego w twórczości Antoniego Kenara tematyka pasyjna jest tak często spotykana. Choroba i śmierć Kenara była bardzo silnym doświadczeniem dla mojego taty. Chciał tę tematykę bólu, cierpienia wyrażać w rzeźbach.Stąd posługiwanie się obrazem Chrystusa ukrzyżowanego. Syn rzeźbiarza mówi także o duchowości swojego ojca, o jego osobistej relacji z Bogiem. Przyznaje, że czasami z Bogiem się kłócił, ale na koniec stwierdził także: „Nigdy Boga dłutem nie obraziłem”. Z kolei pani Magdalena opowiada o oprowadzaniu po galerii Antoniego Rząsy. Oprowadzanie dzieci jest szczególnym wyzwaniem, bo twórczość jest poważna i kontemplacyjna. Magdalena Rząsa zwraca uwagę na relację jaka tworzy się pomiędzy dziełem a odwiedzającym galerię. Często w tej piecie, w Chrystusie ukrzyżowanym jest zamknięta historia pewnego człowieka.Poszczególne rzeźby mówią coś ludziom, którzy mieli podobne doświadczenie. --- Send in a voice message: https://anchor.fm/radiownet/message