Podcasts about Joost Zwagerman

Vanavond in Bar Laat met Sophie: Het is 10 jaar geleden dat schrijver Joost Zwagerman uit het leven stapte. Zijn weduwe Maaike Pereboom doet voor het eerst haar verhaal. Er is heibel in het kabinet over NSC-plannen. Waar gaat het geruzie over? Morgen weten we wie de winnaar is van dit jubileumseizoen van De Slimste Mens. Wie wordt de Slimste der Slimsten? De drie finalisten zijn te gast!  

Het is tien jaar geleden dat Joost Zwagerman overleed door zelfdoding. Er is een hernieuwde uitgave van zijn essaybundel 'Door eigen hand' over de nabestaanden van zelfdoding. Zijn weduwe Maaike Pereboom schreef het voorwoord. We spreken over rouw, bevrijding, boosheid en de troostende kracht van verbeelding. Denk jij aan zelfdoding? 24 uur per dag kun je gratis en anoniem bellen met 0800-0113 of chat op 113.nl.

Een andere podcast dan normaal. We reten niks, we lezen geen fragment en we praten niet (net iets te lang) over Winter vol liefde. Te gast is Maaike Pereboom, de weduwe van schrijver Joost Zwagerman. Het is dit jaar tien jaar geleden dat Zwagerman een einde aan zijn leven maakte. Het thema speelde al lang voor zijn eigen dood voor hem, vanwege zijn vader die ooit een zelfmoordpoging deed. Zwagerman schreef er zelfs de bundel Door Eigen Hand over. De heruitgave, uitgebreid met onder andere een stuk van Maaike Pereboom, ligt nu in de winkel. Met haar spreken we over of zij kracht haalt uit wat haar overleden man schreef voor de nabestaanden van een geliefde die uit het leven stapt. Ook hebben we het over schuldgevoel, over de grote waarom-vraag en over het omgaan met het verlies van een groot publiek figuur over wie iedereen een mening had.Denk jij aan zelfdoding? Neem 24/7 gratis en anoniem contact op met 113 Zelfmoordpreventie via 0800-0113, of chat via 113.nlAdverteren?Wil je adverteren in deze podcast? Stuur dan een mailtje naar adverteren@bienmedia.nl.

AVISO LEGAL: Los cuentos, poemas, fragmentos de novelas, ensayos y todo contenido literario que aparece en Crónicas Lunares di Sun podrían estar protegidos por derecho de autor (copyright). Si por alguna razón los propietarios no están conformes con el uso de ellos por favor escribirnos al correo electrónico cronicaslunares.sun@hotmail.com y nos encargaremos de borrarlo inmediatamente.  Si te gusta lo que escuchas y deseas apoyarnos puedes dejar tu donación en PayPal, ahí nos encuentras como @IrvingSun   ⁠https://paypal.me/IrvingSun?country.x=MX&locale.x=es_XC⁠   Síguenos en:   Telegram: Crónicas Lunares di Sun  ⁠⁠Crónicas Lunares di Sun - YouTube⁠⁠ ⁠⁠https://t.me/joinchat/QFjDxu9fqR8uf3eR⁠⁠   ⁠⁠https://www.facebook.com/cronicalunar/?modal=admin_todo_tour⁠⁠   ⁠⁠Crónicas Lunares (@cronicaslunares.sun) • Fotos y videos de Instagram⁠⁠   ⁠⁠https://twitter.com/isun_g1⁠⁠   ⁠⁠https://anchor.fm/irving-sun⁠⁠   ⁠⁠https://www.google.com/podcasts?feed=aHR0cHM6Ly9hbmNob3IuZm0vcy9lODVmOWY0L3BvZGNhc3QvcnNz⁠⁠   ⁠⁠https://open.spotify.com/show/4x2gFdKw3FeoaAORteQomp⁠⁠   ⁠⁠https://www.breaker.audio/cronicas-solares⁠⁠   ⁠⁠https://overcast.fm/itunes1480955348/cr-nicas-lunares⁠⁠   ⁠⁠https://radiopublic.com/crnicas-lunares-WRDdxr⁠⁠   ⁠⁠https://tunein.com/user/gnivrinavi/favorites⁠⁠   ⁠⁠https://mx.ivoox.com/es/s_p2_759303_1.html⁠⁠   ⁠⁠https://www.patreon.com/user?u=43478233⁠⁠   

In 2003 was politicus, diplomaat en ex-premier Dries van Agt te gast bij Joost Zwagerman in VPRO Zomergasten.

Na afloop van de uitvoeringen van Lieve vrienden, Familie, Genodigden in Theater Bellevue praat Karin Amatmoekrim met (ervarings)deskundigen over de voorstelling en wat een zelfverkozen dood betekent voor degenen die achterblijven. De vier live gesprekken zijn opgenomen voor een podcastserie, waarmee het onderwerp van alle kanten wordt belicht. Arielle Veerman is de gescheiden weduwe van de bekende Nederlandse schrijver Joost Zwagerman, die in 2015 uit het leven stapte. Vanaf de middelbare school waren ze geliefden tot hun scheiding, slechts enkele jaren voor Joosts dood. Arielle had schreef het boek De Langste Adem om zaken beter te kunnen bekijken, verwerken en een plek te geven.

Hoofdredacteur Tom Kellerhuis van HP/De Tijd sprak Joost Zwagerman vijf dagen voor zijn dood. De schrijver vertelt in het interview openhartig over zijn depressie en zijn ongeneeslijke en progressieve ziekte. Tom stelt Joost de vraag of hij wel eens zelfmoord heeft overwogen. Hoe kijkt hij met de kennis van nu terug op het interview? En had hij dingen anders gedaan? Het interview van Tom Kellerhuis met Joost Zwagerman lees je hier terug: https://www.hpdetijd.nl/2015-09-09/laatste-interview-joost-zwagerman-zelfmoord-beschouw-ik-als-no-go-area/Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

In de derde aflevering 'Zo vader, zo zoon?' zoomt Sofie van den Enk in op generaties. Of beter gezegd: de verschillen tussen generaties en culturen. Is het echt zo dat onze nieuwe generatie mannen beter over hun gevoel kan praten? Verder spreekt Sofie schrijver Ronald Giphart over de zelfdoding van zijn beste vriend Joost Zwagerman. Hij deelt hoe hij de situatie op televisie moest veroordelen om copycat suïcide te voorkomen. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Een brief aan Joost Zwagerman die stopte met leven.

In aflevering 51 verbaas ik me over de handtekening van Joost Zwagerman. Ik zie na een pot zaalvoetbal iets wat ik nog nooit eerder heb gezien. En ik schrik van wat ik in de Kama Sutra lees: de relatie tussen Marleen en mij zou wel eens gedoemd kunnen zijn.

Uit verlangen worden goden geboren. Een visioen van Hildegard van Bingen (1098-1179) laat lezen: Vervolgens zag ik een zeer sereen licht en in dat zelf, van de kleur van saffier, de verschijning van een mens, die met een algeheel zeer aangenaam roodgloeiend vuur vlamde. ‘Al wat straalt is de grootste tover,' schrijft Joost Zwagerman (1963-2015) en Hester Knibbe (1946) laat lezen: Zo worden goden gevonden door vrouwen, zij bouwen een altaar, brengen hun zonen, dochters erheen en zeggen: je vader. Meer informatie over deze aflevering en over Parafrase als geheel vind je op www.podgront.nl.

René Huigen is dichter en schrijver. Hij maakte deel uit van de Maximalen, een groep Nederlandse dichters die streefden naar meer straatrumoer in de Nederlandse poëzie. Hij schreef romans als Faustine (2000) en Woudman (2009). Nu is er De man die alles zag, een boek over onder meer Rob Scholte en Joost Zwagerman, waarin Huigen zich afvraagt waar de kunstenaarsscene aan het einde van de twintigste eeuw voor stond. Pieter van der Wielen sprak met René Huigen.

René Huigen is dichter en schrijver. Hij maakte deel uit van de Maximalen, een groep Nederlandse dichters die streefden naar meer straatrumoer in de Nederlandse poëzie. Hij schreef romans als Faustine (2000) en Woudman (2009). Nu is er 'De man die alles zag', een boek over onder meer Rob Scholte en Joost Zwagerman, waarin Huigen zich afvraagt waar de kunstenaarsscene aan het einde van de twintigste eeuw voor stond. Pieter van der Wielen spreekt met René Huigen.

René Huigen is dichter en schrijver. Hij maakte deel uit van de Maximalen, een groep Nederlandse dichters die streefden naar meer straatrumoer in de Nederlandse poëzie. Hij schreef romans als Faustine (2000) en Woudman(2009). Nu is er De man die alles zag, een boek over onder meer Rob Scholte en Joost Zwagerman, waarin Huigen zich afvraagt waar de kunstenaarsscene aan het einde van de twintigste eeuw voor stond. Pieter van der Wielen spreekt met René Huigen.

In aflevering 40 (februari 1996), de laatste van seizoen 3, doe ik gedetailleerd verslag van mijn allereerste keer. Marleen opent bij ons thuis, op vrijdag, onwetend de voordeur, en staat oog in oog met de orgelman. En ik ga met haar naar de schrijversavond op school. Daar Ronald ik eens een keer niet, en vertel ik Joost Zwagerman wat ik écht van zijn 'Vals licht' vind.

Natuurlijk begrijpen we dat je niet altijd naar Miss Podcast kunt luisteren, daarom hebben we de hoogtepunten van de afgelopen maand voor je verzameld! Zo hoor je historicus Maarten van Rossem over zijn jeugdjaren, schrijver Ronald Giphart over de lessen die hij leerde van Joost Zwagerman en recenseert sportjournalist Henk Spaan een podcast over The Beatles. De karaokebokaal gaat deze maand naar longarts Wanda de Kanter. Ze zingt Rolling in the Deep van Adele.

De stem van zijn moeder, Van Kooten en De Bie, de levenslessen van Joost Zwagerman, 'Een mooi liedje' van Acda & De Munnik, The Jam. Het zijn de geluiden uit het leven van schrijver Ronald Giphart die er de moed goed in houdt, ook al slaat de corona om ons het hart en ik hem liet luisteren naar een podcast over de Zwarte Dood.

Deze week was het vijf jaar geleden dat schrijver,dichter, kunstkenner en essayist Joost Zwagerman uit het leven stapte. We halen herinneringen aan hem op met schrijver Jessica Durlacher, een goede vriendin van Zwagerman. Verder in de podcast hoor je Tugrul. Hij is schoonmaker en komt op de meest vieze plekken in Nederland. Er is een docu-serie over zijn werk gemaakt, 'Niet normaal vies'. Hij vertelt in het Oog wat hij zoal tegenkomt...

Deze week was het vijf jaar geleden dat schrijver,dichter, kunstkenner en essayist Joost Zwagerman uit het leven stapte. We halen herinneringen aan hem op met schrijver Jessica Durlacher, een goede vriendin van Zwagerman. Verder in de podcast hoor je Tugrul. Hij is schoonmaker en komt op de meest vieze plekken in Nederland. Er is een docu-serie over zijn werk gemaakt, 'Niet normaal vies'. Hij vertelt in het Oog wat hij zoal tegenkomt...

Met vandaag: onrust bij FvD-bijeenkomst | Grootste huurstijging in 6 jaar | Nieuw politiek seizoen in Brussel | De geheimzinnige wereld van de Nederlandse geheime dienst | Joost Zwagerman vijf jaar dood. Presentatie: Chris Kijne

Op 11 juni verschijnt een verzameling van journalist Sara Berkeljons beste interviews van de laatste tien jaar, ‘De man van nu’. Met haar interviews schetst ze een portret van de man in een tijd waarin hij zich opnieuw lijkt te moeten uitvinden. Gesprekken met o.a. Ali B, Pierre Bokma, Jan Cremer, Aart Staartjes en Joost Zwagerman. Sara Berkeljon werkt sinds 2006 bij de Volkskrant, en maakt sinds 2011 portretterende interviews voor Volkskrant Magazine. Presentatie: Jellie Brouwer

In deze korte extra aflevering van De Grote Vriendelijke Podcast bellen kinderboekrecensenten Jaap Friso (JaapLeest.nl) en Bas Maliepaard (Trouw) met drie van de veertig dichters die in het nieuwe nummer van het kwartaaltijdschrift DICHTER. (Plint, 6+, tekeningen: Leandra du Pau) hun poëtische blik werpen op de coronacrisis. Het hele magazine heeft dit keer als ondertitel 'corona - de wereld staat stil en op zijn kop'.Kate Schlingemann, ook redactielied van DICHTER., draagt haar gedichten 'Op alles voorbereid' en 'Dichtbij me' voor. Ze liet zich bij het eerste gedicht onder meer inspireren door het lied 'Voor alles' van Wende Snijders, met tekst van Joost Zwagerman. Ze publiceert vaak gedichten in tijdschriften en bloemlezingen, zoals het Friese 'It leafst bin ik in fûgel' (Afûk 9+, tekeningen: Marijke Klompmaker), en schreef de bundel 'Wondermiddel en andere gedichten' (Xanten 9+, tekeningen: Nynke Kuipers).Bette Westera staat ook met twee gedichten in DICHTER. Ze leest 'Alles dicht' en 'Lang zal ze leven' voor. Drie dagen geleden won Bette samen met illustratrice Sylvia Weve de Woutertje Pieterse Prijs voor de bundel 'Uit elkaar'. In de 21ste aflevering van de GVP spraken we uitgebreid met het duo over dit boek.De Vlaamse dichteres Gil Van der Heyden sluit de podcast af met 'Dicht'. Gil schrijft kinderboeken en jeugdromans, maar ook veel poëzie. Haar laatste bundels heten 'Liefde zat je als gegoten' (Clavis 14+) en 'Kleine stemmen' (Clavis 8+, tekeningen: André Sollie), waarvoor ze in 2015 een Zilveren Griffel ontving.

Annemieke Bosman spreekt Arthur Japin over Geluk, een geheimtaal - Dagboeken 2008-2018. Geluk, een geheimtaal: ‘Ik ben net zover als toen ik tien jaar oud was. De man die ik daarna geworden ben, is weg. Wie het ook was die in mij huisde, hij heeft het gebouw verlaten. Ik mis hem. Het vertrouwen dat hij had. Ik mis het leven dat hij leidde, het was niet zonder zorgen, maar er was hoop en er was troost. Hij is vertrokken. Liefst ging ik hem achterna.’ Alle inspirerende ontmoetingen, artistieke vriendschappen en reizen ten spijt, worden de hier beschreven jaren getekend door depressie. Verdrongen herinneringen worden gewekt en feiten duiken op uit het verleden, die nieuw licht werpen op de zelfmoord van Japins vader. Deed hij het vanwége of omwille van zijn zoon? In deze turbulente periode passeert een stoet bekenden zoals Stephen Fry, prinses Beatrix, John Irving, Erwin Olaf en Joost Zwagerman. Ondertussen zorgt Japin voor de terugkeer van het afgehakte hoofd van Badu Bonsu II naar Ghana, verschijnen er vijf romans, waaronder Vaslav, De gevleugelde en Kolja, drie toneelstukken, liedjes en verhalen, een film en een opera.

Het begon bij een interview met Joost Zwagerman o…See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ein Museumsdirektor zerstört mit einem Faustschlag ein Millionen-Gemälde und sieht sich mit seinem Karriere-Ende konfrontiert. Wenig später verwickelt ihn eine Studentin in ihr Projekt. Darin geht es um gestohlene Kunst - um "befreite Kunst", wie sie sagt. Ohne es zu merken, wird der Museumsdirektor Teil des Spiels.

Cecile Koekoek keek naar de documentaire "Voor alles bang geweest" over de overleden schrijver Joost Zwagerman. Roger Abrahams is enthousiast over The ballad of buster scruggs en Joep Boorsma keek naar het tweede seizoen van The Sinner. De seriemoordenaar van de week is journalist Angela de Jong.

Die kleine Buch "Duell" von Joost Zwagerman war in den Niederlanden, seinem Heimatland, ein Sensationsbestseller. Kein Wunder, denn es gibt kaum einen Crashkurs in moderner Kunstgeschichte, der so aufregend zu lesen ist wie diese Novelle.

In Adieu God? gaat Tijs van den Brink in gesprek met kerkverlaters. Zij zijn christelijk opgevoed en gingen vroeger naar de kerk. Wat is daarvan over? Als kind bad schrijfster Jessica Durlacher urenlang en wilde ze non worden. En dat terwijl ze niet-religieus is opgevoed. Jessica's vader verloor zijn beide ouders in de oorlog en overleefde zelf ternauwernood Auschwitz. Jessica zocht haar heil in religie om angsten te bezweren. Ze zoekt aansluiting bij het joodse geloof, maar voelt zich niet geaccepteerd omdat haar moeder niet-Joods is. 'Mijn vader heeft zoveel ellende gezien vanwege zijn Jood-zijn, en dan mag ík er niet bij horen!' Jessica was goed bevriend met schrijver Joost Zwagerman, die twee jaar geleden zijn eigen leven nam. Uit zijn laatste gedichten bleek dat hij op zoek was naar God. 'Ik geloof dat Joost nog ergens is, en dat idee biedt troost', aldus een openhartige Jessica Durlacher in gesprek met Tijs van den Brink.

Joost Zwagerman was ervan overtuigd dat hij erfelijk belast was met dezelfde genen als zijn vader. Nadat zijn vader zelfmoord pleegde, was hij ervan overtuigd dat hem hetzelfde lot beschoren was. En handelde daarnaar. Volgens De Mul moeten wij het beeld dat wij van onszelf hebben niet laten bepalen door onze genen of ons brein. We hoeven onszelf niet louter op een natuurwetenschappelijke manier te bekijken en verklaren. De mens creëert betekenis en cultuur, en heeft daarin ook altijd een bepaald zelfbegrip, dat niet alleen bestaat uit lichamelijkheid. Ook verschijnselen als betekenis, moraal en kunst maken een evolutionaire ontwikkeling door. Met: filosofen Jos de Mul en Arjen Kleinherenbrink. Lees het verslag: http://www.ru.nl/radboudreflects/terugblik/terugblik-2016/terugblik-2016/16-02-15-wij-brein-lezing/info/verslag-ma-15-02-16-wij-brein-lezing/ Of bekijk de video: https://www.youtube.com/watch?v=3anaumOx_RA Geen podcast meer missen? Abonneer je op dit kanaal. Radboud Reflects organiseert verdiepende lezingen voor iedereen over filosofie, religie, ethiek, samenleving en cultuur. www.ru.nl/radboudreflects Wil je op de hoogte blijven van onze activiteiten? Schrijf je dan in voor de tweewekelijkse nieuwsbrief: https://www.ru.nl/radboudreflects/nieuwsbrief/aanmelden-mailnieuwsbrief-radboud-reflects/

De Correspondent-podcast, staren in je endeldarm, Elvis Presley de racist, Persis Bekkering Kabinetscrisis, racisme, blaffende hond, eenpartijstaat, VVD-dictatuur, reacties, GroenLinks-propaganda NPO, BNNVARA, Gerard Timmer, rechtse hetze, belastinggeld, Hillary Clinton, conservatieven, progressieven, zwart, Yale, De Correspondent-podcast, Jesse Frederik, Rutger Bregman, pilsje bij open trekken, namedroppen, Jiskefet, Tennessee, Gone with the Wind, filmklassieker, kwetsend, zelfcensuur, klagende minderheid, dictatuur, slappe knieën, bange mensen, Persis Bekkering, literatuur, recensies, grachtengordelbubbel, Elvis Presley is racisme, NRC, wanhoop, Céline, kunst, kutkunst, provocatie, kunst- en cultuurinstituten, middelmatige kutkunst, pc-kunst, De Correspondent-kunst, Joost Zwagerman, Brendan O’Neill, freedom of speech, overheidscensuur, Ministerie van Informatie, De Russen!!!1!, nepnieuws, MH17, vragen stellen, verkrachting, vluchtelingen, propagandaoorlog, Koude Oorlog, CIA, Morgan Freeman, racisme, 2014, identity politics, huidskleur, kaal hoofd.

In het EO-programma ‘De Kist' ontmoet Kefah Allush bekende Nederlanders en gaat met hen in gesprek over het leven en de dood. In deze aflevering ontmoet hij Joost Zwagerman. Joost Zwagerman heeft inmiddels meer dan dertig boeken geschreven (romans, gedichten en essays). Aan presentator Kefah Allush vertelt hij over het boek dat nauw verband houdt met een ingrijpende gebeurtenis in zijn leven: Door eigen hand. In dit boek schrijft hij over de zelfmoordpoging van zijn vader in 1998.

In het EO-programma ‘De Kist' ontmoet Kefah Allush bekende Nederlanders en gaat met hen in gesprek over het leven en de dood. In deze aflevering ontmoet hij Bram Bakker. Presentator Kefah Allush spreekt over het leven en de dood met Bram de psychiater, maar ook met Bram als vriend en vader. In een korte tijd verloor hij dichter Rogi Wieg door euthanasie en schrijver Joost Zwagerman door zelfdoding. Twee andere goede vrienden stierven aan ziekten. Hoe machteloos heeft hij zich gevoeld? Hoe staat hij tegenover de dood als psychiater én als vriend? En denkt hij als fanatieke marathonloper over zijn eigen sterfelijkheid na?

In deze podcast gaan we dieper in op de levens van twee personen: Bruce Springsteen en Joost Zwagerman. Jan las de autobiografie “Born to Run” van Springsteen, verschenen in 2016. Wij kennen Springsteen natuurlijk als Amerikaanse rockster. Maar wie gaat er achter de persoon Bruce Springsteen schuil? Jan bespreekt het boek en geeft een kijkje … Lees verder BRUG4: Born to Run (Bruce Springsteen) en Wakend over God (Joost Zwagerman) Het bericht BRUG4: Born to Run (Bruce Springsteen) en Wakend over God (Joost Zwagerman) verscheen eerst op Brug Podcast.

Sarah van Sonsbeeck vertelt meeslepend over het contact dat ze met Joost Zwagerman had over de tentoonstelling Silence Out Loud, waarvoor hij meerdere werken van haar selecteerde.Hij zat twee uur in haar atelier, "alsof je de allerijverigste collegestudent voor je treft, die op de eerste rij met een schriftje alles zit mee te schrijven".Sarah praat als geen ander over het begrip stilte, waar haar werk en de tentoonstelling om draait, en hoe dat door Zwagerman ook een nare connotatie heeft gekregen. En verder alles wat je over stilte zou willen weten, bijvoorbeeld waarom we nog geen machine hebben die het jengelende kind van de buren met anti-geluid kan muten.

Sarah van Sonsbeeck vertelt meeslepend over het contact dat ze met Joost Zwagerman had over de tentoonstelling Silence Out Loud, waarvoor hij meerdere werken van haar selecteerde. Hij zat twee uur in haar atelier, "alsof je de allerijverigste collegestudent voor je treft, die op de eerste rij met een schriftje alles zit mee te schrijven". Sarah praat als geen ander over het begrip stilte, waar haar werk en de tentoonstelling om draait, en hoe dat door Zwagerman ook een nare connotatie heeft gekregen. En verder alles wat je over stilte zou willen weten, bijvoorbeeld waarom we nog geen machine hebben die het jengelende kind van de buren met anti-geluid kan muten.

Over zijn essaybundel Americana

Frans Thomése schreef zowel het keeltoeschroevende Schaduwkind als het droogkomische J. Kessels: The Novel. Zijn debuut Zuidland werd onderscheiden met de AKO Literatuurprijs. En met Grillroom Jeruzalem won hij eerder in 2012 de VPRO Bob den Uylprijs. Onlangs verscheen Het Bamischandaal. Hier vindt u de volle drie uren. Maarten Westerveen over dit gesprek: Ik houd van ongrijpbaarheid Thomése en zijn werk laten zich moeilijk samenvatten. Ik heb het althans nooit iemand succesvol zien doen. Ik verwacht ook niet dat het mij gaat lukken in drie uur. Dat vind ik wel een aangename gedachte. Samenvatting en citaten: Maarten Westerveen in gesprek met P. F. Thomese. De schrijver werd verwekt op een Paasochtend in 1957 en geboren in Doetinchem op 23 januari 1958 als toevallige nazaat van een oud, vrijwel uitgestorven geslacht. Frans groeide op in het afgelegen Zaltbommel, in een gevleugeld wit landhuis met uitzicht op de horizon, dromend van het echte leven, waar hij zich geen voorstelling van kon maken. Oudste en enige zoon. wereldvreemd. "Ongeschikt", werd er gezegd. Maar voor wat? Hij behaalde alerlei diploma's, zoals voor zwemmen en het gymnasium, waar hij vervolgens niets mee deed. En droomde van boeken die niet bestonden. Probeerde die te schrijven, maar ze bleken iets anders te worden, iets wat hij zelf niet had voorzien. In de bioscoop van zijn vriendje Henkie Eenhoorn en thuis op de televisie ontdekte hij al op vroege leeftijd Amerika. Het was het beloofde land, waar verlangens in beeld verschenen en de stoutste vermoedens gewoon werden ondertiteld - zodat je er nog steeds van kon dromen. Totdat de legendarische J. Kessels in zijn leven verscheen en ze er op een doordeweekse dag heen gingen. Ze bezochten in dat giga-grote filmdecor alle plekken die ze kenden van thuis en waar ze in proncipe dus niet van opkeken. Alleen een paar dingen waren anders. Later reisde hij met J. Kessels een aantal malen naar Duitsland. Frans Thomese was van 1979 tot 1984 redacteur en verslaggever bij het Eindhovens Dagblad. in 1984 pakte hij zijn geschiedenisstudie voor drie jaar weer op, maar hij voltooide deze niet. Daarna schreef hij voor het weekblad De Tijd en leverde bijdragen voor NRC Handelsblad, enkele regionale dagbladen en Vrij Nederland. ook was Tomese redacteur van het literaire tijdschrift De Revisor. Een handjevol boektitels: Zuidland, Schaduwkind, J.Kessels: The Novel. Reisverhalen gebundeld in Greatest Hits gelden onder liefhebbers al jaren als hoogtepunt in het genre, voor zijn verslag Grillroom Jeruzalem kreeg hij in 2012 de Bob den Uyl-prijs. En dan zijn nieuwste in '12: Het bamischandaal. In NRC teypeerd als " Geestig, virtuoos en onbedaarlijk smerig. Over de kritiek: Over Arnold Heumakers (NRC) en Jeroen Vullings (VN) maar ook de wat stille Janet Luis en Elsbeth Etty is hij enthousiast. " ik ben blij veel verschillende reacties te krijgen op mijn werk. Maar in het algemeen gesproken: de reflectie is uit de literatuurkritiek aan het verdwijnen, zoals eertijds Ter Braak en Rodenko schreven. Schrijvers werden vroeger echt beter als gevolg vam het feit dat er anderen waren die goede analyses gaven en betekenis vonden in het werk. Er is niks mooiers dan als je Borges leest over Don Quichotte. Het genot van een goede exegese. Polemiek rondom Thomese: Thomese belandde zo nu en dan in stevige polemische gevechten. Leon de Winter verweet ook hem antisemitisme vanwege een column in de GPD-bladen. Joost Zwagerman beschuldigde hem van dubbelhartigheid inzake cultuurpessimisme; P.F. had een essay aan de Revisor geleverd waarin hij het commercialisme in de literatuur hekelde: " De narcistische samenzwering". Critici namen hem op de korrel toen hij Connie Palmen hekelde om haar zoeken van publiciteit met autobiografische literatuur, omdat hij dat later zelf ook deed! Enkele citaten: Jacob Groot, auteur van het boek Adam Seconde, daarmee kan Thomese zeer vruchtbaar van gedachten wisselen. Bijvoorbeeld over het thema pornografie. Niet om het te hebben over proza dat je schrijfr met 1 hand, laten we zeggen Rukkers Proza. Nee, bespiegelingen over porno als fenomeen. Met stellingen als: We leven in een wereld waarin pornografie de meest beoefende tak van sport is geworden. Over de totstandkoming van Schaduwkind, notities geschreven na het overlijden van zijn dochtertje. Het was in eerste instantie, hors commerce, gepubliceerd als nieuwjaarsgeschenk van uitgeverij Contact en werd later een enorme hype. Op de Frankfurter Buchmesse werd er gevochten om de vertalingsrechten. Daarna in Duitsland kwamen de ECHTE recensies: critici niet niet het leed van Thomese bespraken maar, zoals het hoort, het boek zelf. Daarmee werd Schaduwkind voor Thomese een wenlijk ander boek dan de rest van zijn oeuvre. De irinie ontbreekt bijna helemaal. Maarten Westerveen stelt dat "misschien het autobiografische gewoon veel belangrijker wordt in de lieratuur ". Frans geeft de naam Bruno Schulz, dat is toverwerk! Twee bundels verhalen, fantastische fantasie, vanuit het gezichtspunt van een kind, hoe je als een kind geluiden interpreteerd, de werking van de taal, , daaaaaar wordt ik nu door ontroerd. de biografie is dan niet belangrijk. Over zijn ontgoocheling door de schrijvers die hij ontmoette bij De Revisor: "Ik had te veel gespetterd in de piranhabak". Het sleuteljaar 2002 waarin hij ouder werd maar ook zijn dochter verloor: " Het roer ging om! Ik verstond me met andere boeken, met Rilke, misschien ook omdat ik 'vrij' was. Misschien wel door het verlies van mijn dochter, dee veel van het andere relativeerde. En dan nog een opmerking over de gemakzucht van Arnon Grunberg, die uit luiheid moralistisch wordt en zichzelf op een sokkeltje zet!

Frans Thomése schreef zowel het keeltoeschroevende Schaduwkind als het droogkomische J. Kessels: The Novel. Zijn debuut Zuidland werd onderscheiden met de AKO Literatuurprijs. En met Grillroom Jeruzalem won hij eerder in 2012 de VPRO Bob den Uylprijs. Onlangs verscheen Het Bamischandaal. Hier vindt u de volle drie uren. Maarten Westerveen over dit gesprek: Ik houd van ongrijpbaarheid Thomése en zijn werk laten zich moeilijk samenvatten. Ik heb het althans nooit iemand succesvol zien doen. Ik verwacht ook niet dat het mij gaat lukken in drie uur. Dat vind ik wel een aangename gedachte. Samenvatting en citaten: Maarten Westerveen in gesprek met P. F. Thomese. De schrijver werd verwekt op een Paasochtend in 1957 en geboren in Doetinchem op 23 januari 1958 als toevallige nazaat van een oud, vrijwel uitgestorven geslacht. Frans groeide op in het afgelegen Zaltbommel, in een gevleugeld wit landhuis met uitzicht op de horizon, dromend van het echte leven, waar hij zich geen voorstelling van kon maken. Oudste en enige zoon. wereldvreemd. "Ongeschikt", werd er gezegd. Maar voor wat? Hij behaalde alerlei diploma's, zoals voor zwemmen en het gymnasium, waar hij vervolgens niets mee deed. En droomde van boeken die niet bestonden. Probeerde die te schrijven, maar ze bleken iets anders te worden, iets wat hij zelf niet had voorzien. In de bioscoop van zijn vriendje Henkie Eenhoorn en thuis op de televisie ontdekte hij al op vroege leeftijd Amerika. Het was het beloofde land, waar verlangens in beeld verschenen en de stoutste vermoedens gewoon werden ondertiteld - zodat je er nog steeds van kon dromen. Totdat de legendarische J. Kessels in zijn leven verscheen en ze er op een doordeweekse dag heen gingen. Ze bezochten in dat giga-grote filmdecor alle plekken die ze kenden van thuis en waar ze in proncipe dus niet van opkeken. Alleen een paar dingen waren anders. Later reisde hij met J. Kessels een aantal malen naar Duitsland. Frans Thomese was van 1979 tot 1984 redacteur en verslaggever bij het Eindhovens Dagblad. in 1984 pakte hij zijn geschiedenisstudie voor drie jaar weer op, maar hij voltooide deze niet. Daarna schreef hij voor het weekblad De Tijd en leverde bijdragen voor NRC Handelsblad, enkele regionale dagbladen en Vrij Nederland. ook was Tomese redacteur van het literaire tijdschrift De Revisor. Een handjevol boektitels: Zuidland, Schaduwkind, J.Kessels: The Novel. Reisverhalen gebundeld in Greatest Hits gelden onder liefhebbers al jaren als hoogtepunt in het genre, voor zijn verslag Grillroom Jeruzalem kreeg hij in 2012 de Bob den Uyl-prijs. En dan zijn nieuwste in '12: Het bamischandaal. In NRC teypeerd als " Geestig, virtuoos en onbedaarlijk smerig. Over de kritiek: Over Arnold Heumakers (NRC) en Jeroen Vullings (VN) maar ook de wat stille Janet Luis en Elsbeth Etty is hij enthousiast. " ik ben blij veel verschillende reacties te krijgen op mijn werk. Maar in het algemeen gesproken: de reflectie is uit de literatuurkritiek aan het verdwijnen, zoals eertijds Ter Braak en Rodenko schreven. Schrijvers werden vroeger echt beter als gevolg vam het feit dat er anderen waren die goede analyses gaven en betekenis vonden in het werk. Er is niks mooiers dan als je Borges leest over Don Quichotte. Het genot van een goede exegese. Polemiek rondom Thomese: Thomese belandde zo nu en dan in stevige polemische gevechten. Leon de Winter verweet ook hem antisemitisme vanwege een column in de GPD-bladen. Joost Zwagerman beschuldigde hem van dubbelhartigheid inzake cultuurpessimisme; P.F. had een essay aan de Revisor geleverd waarin hij het commercialisme in de literatuur hekelde: " De narcistische samenzwering". Critici namen hem op de korrel toen hij Connie Palmen hekelde om haar zoeken van publiciteit met autobiografische literatuur, omdat hij dat later zelf ook deed! Enkele citaten: Jacob Groot, auteur van het boek Adam Seconde, daarmee kan Thomese zeer vruchtbaar van gedachten wisselen. Bijvoorbeeld over het thema pornografie. Niet om het te hebben over proza dat je schrijfr met 1 hand, laten we zeggen Rukkers Proza. Nee, bespiegelingen over porno als fenomeen. Met stellingen als: We leven in een wereld waarin pornografie de meest beoefende tak van sport is geworden. Over de totstandkoming van Schaduwkind, notities geschreven na het overlijden van zijn dochtertje. Het was in eerste instantie, hors commerce, gepubliceerd als nieuwjaarsgeschenk van uitgeverij Contact en werd later een enorme hype. Op de Frankfurter Buchmesse werd er gevochten om de vertalingsrechten. Daarna in Duitsland kwamen de ECHTE recensies: critici niet niet het leed van Thomese bespraken maar, zoals het hoort, het boek zelf. Daarmee werd Schaduwkind voor Thomese een wenlijk ander boek dan de rest van zijn oeuvre. De irinie ontbreekt bijna helemaal. Maarten Westerveen stelt dat "misschien het autobiografische gewoon veel belangrijker wordt in de lieratuur ". Frans geeft de naam Bruno Schulz, dat is toverwerk! Twee bundels verhalen, fantastische fantasie, vanuit het gezichtspunt van een kind, hoe je als een kind geluiden interpreteerd, de werking van de taal, , daaaaaar wordt ik nu door ontroerd. de biografie is dan niet belangrijk. Over zijn ontgoocheling door de schrijvers die hij ontmoette bij De Revisor: "Ik had te veel gespetterd in de piranhabak". Het sleuteljaar 2002 waarin hij ouder werd maar ook zijn dochter verloor: " Het roer ging om! Ik verstond me met andere boeken, met Rilke, misschien ook omdat ik 'vrij' was. Misschien wel door het verlies van mijn dochter, dee veel van het andere relativeerde. En dan nog een opmerking over de gemakzucht van Arnon Grunberg, die uit luiheid moralistisch wordt en zichzelf op een sokkeltje zet!

Frans Thomése schreef zowel het keeltoeschroevende Schaduwkind als het droogkomische J. Kessels: The Novel. Zijn debuut Zuidland werd onderscheiden met de AKO Literatuurprijs. En met Grillroom Jeruzalem won hij eerder in 2012 de VPRO Bob den Uylprijs. Onlangs verscheen Het Bamischandaal. Hier vindt u de volle drie uren. Maarten Westerveen over dit gesprek: Ik houd van ongrijpbaarheid Thomése en zijn werk laten zich moeilijk samenvatten. Ik heb het althans nooit iemand succesvol zien doen. Ik verwacht ook niet dat het mij gaat lukken in drie uur. Dat vind ik wel een aangename gedachte. Samenvatting en citaten: Maarten Westerveen in gesprek met P. F. Thomese. De schrijver werd verwekt op een Paasochtend in 1957 en geboren in Doetinchem op 23 januari 1958 als toevallige nazaat van een oud, vrijwel uitgestorven geslacht. Frans groeide op in het afgelegen Zaltbommel, in een gevleugeld wit landhuis met uitzicht op de horizon, dromend van het echte leven, waar hij zich geen voorstelling van kon maken. Oudste en enige zoon. wereldvreemd. "Ongeschikt", werd er gezegd. Maar voor wat? Hij behaalde alerlei diploma's, zoals voor zwemmen en het gymnasium, waar hij vervolgens niets mee deed. En droomde van boeken die niet bestonden. Probeerde die te schrijven, maar ze bleken iets anders te worden, iets wat hij zelf niet had voorzien. In de bioscoop van zijn vriendje Henkie Eenhoorn en thuis op de televisie ontdekte hij al op vroege leeftijd Amerika. Het was het beloofde land, waar verlangens in beeld verschenen en de stoutste vermoedens gewoon werden ondertiteld - zodat je er nog steeds van kon dromen. Totdat de legendarische J. Kessels in zijn leven verscheen en ze er op een doordeweekse dag heen gingen. Ze bezochten in dat giga-grote filmdecor alle plekken die ze kenden van thuis en waar ze in proncipe dus niet van opkeken. Alleen een paar dingen waren anders. Later reisde hij met J. Kessels een aantal malen naar Duitsland. Frans Thomese was van 1979 tot 1984 redacteur en verslaggever bij het Eindhovens Dagblad. in 1984 pakte hij zijn geschiedenisstudie voor drie jaar weer op, maar hij voltooide deze niet. Daarna schreef hij voor het weekblad De Tijd en leverde bijdragen voor NRC Handelsblad, enkele regionale dagbladen en Vrij Nederland. ook was Tomese redacteur van het literaire tijdschrift De Revisor. Een handjevol boektitels: Zuidland, Schaduwkind, J.Kessels: The Novel. Reisverhalen gebundeld in Greatest Hits gelden onder liefhebbers al jaren als hoogtepunt in het genre, voor zijn verslag Grillroom Jeruzalem kreeg hij in 2012 de Bob den Uyl-prijs. En dan zijn nieuwste in '12: Het bamischandaal. In NRC teypeerd als " Geestig, virtuoos en onbedaarlijk smerig. Over de kritiek: Over Arnold Heumakers (NRC) en Jeroen Vullings (VN) maar ook de wat stille Janet Luis en Elsbeth Etty is hij enthousiast. " ik ben blij veel verschillende reacties te krijgen op mijn werk. Maar in het algemeen gesproken: de reflectie is uit de literatuurkritiek aan het verdwijnen, zoals eertijds Ter Braak en Rodenko schreven. Schrijvers werden vroeger echt beter als gevolg vam het feit dat er anderen waren die goede analyses gaven en betekenis vonden in het werk. Er is niks mooiers dan als je Borges leest over Don Quichotte. Het genot van een goede exegese. Polemiek rondom Thomese: Thomese belandde zo nu en dan in stevige polemische gevechten. Leon de Winter verweet ook hem antisemitisme vanwege een column in de GPD-bladen. Joost Zwagerman beschuldigde hem van dubbelhartigheid inzake cultuurpessimisme; P.F. had een essay aan de Revisor geleverd waarin hij het commercialisme in de literatuur hekelde: " De narcistische samenzwering". Critici namen hem op de korrel toen hij Connie Palmen hekelde om haar zoeken van publiciteit met autobiografische literatuur, omdat hij dat later zelf ook deed! Enkele citaten: Jacob Groot, auteur van het boek Adam Seconde, daarmee kan Thomese zeer vruchtbaar van gedachten wisselen. Bijvoorbeeld over het thema pornografie. Niet om het te hebben over proza dat je schrijfr met 1 hand, laten we zeggen Rukkers Proza. Nee, bespiegelingen over porno als fenomeen. Met stellingen als: We leven in een wereld waarin pornografie de meest beoefende tak van sport is geworden. Over de totstandkoming van Schaduwkind, notities geschreven na het overlijden van zijn dochtertje. Het was in eerste instantie, hors commerce, gepubliceerd als nieuwjaarsgeschenk van uitgeverij Contact en werd later een enorme hype. Op de Frankfurter Buchmesse werd er gevochten om de vertalingsrechten. Daarna in Duitsland kwamen de ECHTE recensies: critici niet niet het leed van Thomese bespraken maar, zoals het hoort, het boek zelf. Daarmee werd Schaduwkind voor Thomese een wenlijk ander boek dan de rest van zijn oeuvre. De irinie ontbreekt bijna helemaal. Maarten Westerveen stelt dat "misschien het autobiografische gewoon veel belangrijker wordt in de lieratuur ". Frans geeft de naam Bruno Schulz, dat is toverwerk! Twee bundels verhalen, fantastische fantasie, vanuit het gezichtspunt van een kind, hoe je als een kind geluiden interpreteerd, de werking van de taal, , daaaaaar wordt ik nu door ontroerd. de biografie is dan niet belangrijk. Over zijn ontgoocheling door de schrijvers die hij ontmoette bij De Revisor: "Ik had te veel gespetterd in de piranhabak". Het sleuteljaar 2002 waarin hij ouder werd maar ook zijn dochter verloor: " Het roer ging om! Ik verstond me met andere boeken, met Rilke, misschien ook omdat ik 'vrij' was. Misschien wel door het verlies van mijn dochter, dee veel van het andere relativeerde. En dan nog een opmerking over de gemakzucht van Arnon Grunberg, die uit luiheid moralistisch wordt en zichzelf op een sokkeltje zet!

In Brands met Boeken een gesprek met schrijver Joost Zwagerman en kunsthistoricus Rudi Fuchs. Beiden publiceerden recent over beeldende kunst. Joost Zwagerman maakte in Alles is gekleurd omzwervingen in de kunst, literatuur en popcultuur. Van Rudi Fuchs verscheen Kijken, een leesboek over kunst, met een ruime selectie uit zijn artikelenreeks Kijken in De [...]

Tengevolge van een telfout door Broekema met het draaiboek van de 169ste aflevering loopt de telling van de draaiboeken één achter. Gasten - Dr. E. van der Does (telefoon), radiodokter, gast voor de rubrieken wie zullen we nu eens bellen en achterstallige post. - Joost Zwagerman (telefoon), schrijver, gast voor de rubriek boekenfront.    Met [...]