Podcasts about neerlands hoop

Paulien Cornelisse is schrijver en theatermaker. In 2008 ging haar eerste cabaretprogramma 'Dagbraken' in première, waarvoor zij de ‘Neerlands Hoop' prijs ontving. Hierna maakte zij meer shows zoals ‘Hallo Aarde' en ‘Maar Ondertussen', die beiden ook prijzen ontvingen. Ook schreef Cornelisse de succesvolle boeken ‘Taal is zeg maar echt mijn ding', ‘En dan nog iets' en ‘De verwarde cavia'. Afgelopen najaar verscheen het vervolg daarop, met de titel ‘De verwarde cavia - terug op kantoor'. Ook is ze drie keer per week met haar column te vinden op de voorpagina van de Volkskrant. Cornelisse schrijft het Boekenweekessay voor de 90ste Boekenweek, met als thema ‘Je moerstaal': Hèhè. Over wat we zeggen zonder dat we het doorhebben. Femke van der Laan gaat met Paulien Cornelisse in gesprek.

Annemieke Bosman gaat met Christian van Eijkelenburg in gesprek. Wanen is de tweede avondvullende solovoorstelling van cabaretier Christian van Eijkelenburg. Met zijn debuutvoorstelling werd hij genomineerd voor Neerlands Hoop 2023. De voorstelling is een zinnenprikkelende en surrealistische cabaretperformance, waarbij verbeelding en werkelijkheid met elkaar versmelten totdat er werkelijk geen touw meer aan vast te knopen is. Zo worden dromen werkelijkheid en blijkt die zogenaamde realiteit slechts een illusie. De voorstelling is nog tot en met 6 juni te bezoeken in verschillende theaters. 

Speellijst Zondag 22 december 2024 Kerst Vegan Flappie (Van 't Hek/Kokken, Ensink) Diederick Ensink 3'08 Spotify. Bakske vol met stro (Urbanus) Urbanus 3'46 Van de cd Tien jaar Live Philips 814 533-2 Alles werd anders Vlucht (H. v. Veen/E. Leerkes) ) Herman van Veen 0'52  Een beter land (L. Spee, W. Wilmink) Herman van Veen 3'08 Een wonder (H. v. Veen) Herman van Veen 1'27 Van de cd Er was eens… Polydor 543 418-2 De ster van Bethlehem (Vermeulen/De Jonge) Neerlands Hoop 4'03 Van de cd Neerlands Hoop in Panama EMI 0946 342345 2 8 December (De Corte) Jules de Corte 3'24 Eigen opname Christmas bij de Hendersons (Hermans) Toon Hermans 6'18 Van de cd Altijd zal ik van je houden NN 9811907 Omstreeks Kerst (T. Lehrer/J. v.d. Merwe) Lenny Kuhr 2'16 Youtube De laatste kerstboom (Spinvis) Spinvis 3'00 Van de cd Lutke Krub en zeven kerstliedjes Excel96826 Jaloers op Jezus (S. Gaaikema/B. Zimmerman) Marjolein Sligte 2'38 Van de LP Publiek Sphinx KLP 2291 Hete kerst (Dorrestijn) Hans Dorrestijn 2'34 Eigen opname Kerstfeest zonder hondje (Klaasen/Groenteman) Alex Klaasen 4'07 Van de cd Santa Klaasen Eigen beheer Natte kerst (P. Simon/S. Paulis) Ida de Nijs 2'44 Van de cd Mijn Kerstwens Eigen beheer  Kerstwereld (Long) Robert Long 2'40 Van de cd in die dagen… Universal 477 233-8

Freek de Jonge is cabaretier, schrijver en presentator. Hij vormde aan het begin van zijn carriere met Bram Vermeulen het duo ‘Neerlands Hoop in Bange Dagen'. Daarna begon hij aan zijn solocarrière en speelde hij shows als ‘De Komiek' en ‘De Bedevaart'. De Jonge maakte films, presenteerde televisieprogramma's en schreef boeken, waaronder ‘Zaansch Veem', ‘Neerlands Bloed' en ‘Opa's Wijsvinger'. Zijn nieuwste boek ‘De Zeeuwse Jaren' is het derde deel van zijn memoires, waarin hij vertelt over zijn puberteit en artistieke ontwikkeling in het Zeeland van de jaren zestig. Lotje IJzermans gaat met Freek de Jonge in gesprek. *Dit gesprek zonden wij eerder uit op 21 juni 2024.

Freek de Jonge is cabaretier, schrijver en presentator. Hij vormde aan het begin van zijn carriere met Bram Vermeulen het duo ‘Neerlands Hoop in Bange Dagen'. Daarna begon hij aan zijn solocarrière en speelde hij shows als ‘De Komiek' en ‘De Bedevaart'. De Jonge maakte films, presenteerde televisieprogramma's en schreef boeken, waaronder ‘Zaansch Veem', ‘Neerlands Bloed' en ‘Opa's Wijsvinger'. Zijn nieuwste boek ‘De Zeeuwse Jaren' is het derde deel van zijn memoires, waarin hij vertelt over zijn puberteit en artistieke ontwikkeling in het Zeeland van de jaren zestig. Lotje IJzermans gaat met Freek de Jonge in gesprek.

Tim Fransen is cabaretier, schrijver en filosoof. Hij heeft diverse cabaretprogramma's op zijn naam staan zoals 'Het failliet van de moderne tijd' en 'Het kromme hout der mensheid', waarvoor hij respectievelijk de Neerlands Hoop en de Poelifinario won. Hij schreef daarnaast de boeken 'Brieven aan Koos' en 'Het leven als tragikomedie.' In zijn nieuwe boek 'In onze tijd: Leven in het Calamiteitperk', zoekt hij naar herstel van de maatschappelijke fundamenten die zijn aangetast door het vooruitgangsdenken. Femke van der Laan gaat met Tim Fransen in gesprek.

Anja en Jolanda spreken vandaag met Kim Schuddeboom. Kim is een standup comedian en lid van onze regenboog familie. Zij is ook lid van de Comedytrain en veelvuldig te zien geweest in Toomler te Amsterdam. Ze tourt nu door het land met een avondvullend programma 'Ongeschreven' en ze is ook genomineerd voor de Neerlands Hoop als 'ongekende frisse wind'. Wat wil een mens nog meer! Wij vragen haar het hemd van het lijf in deze Potcast, dus ga dit horen en ga dat zien!

In de nieuwe voorstelling ‘Warm' van cabaretier Kasper van der Laan vindt hij een goeroe in zijn negen maanden oude zoon. Van der Laan werd in 2020 genomineerd voor de Neerlands Hoop voor zijn voorstelling 1 Kilo en de publiekswinnaar van het Leids Cabaret Festival in 2018.  Presentatie: Gijs Groenteman 

Het was een zeer ongemakkelijk interview, vijf jaar geleden op NPO Radio 1. Cabaretier Jan Beuving weigerde in een interview bij het programma Kunststof te praten over zijn geloof. Maar in zijn nieuwe voorstelling - Restante - staat zijn christelijke geloof juist centraal. Wat is er gebeurd?  Cabaretier en christelijk, dat klinkt misschien als een moeizame combinatie, maar dan is Beuving ook nog een man van de wiskunde en de wetenschap. Hoe gaat dat allemaal samen in één hoofd? Beuvings voorstelling 'Restante' kreeg vijf sterren in Trouw en vier in De Telegraaf en NRC. Eerder won hij al de cabaretprijs Neerlands Hoop en de Annie M.G. Schmidtprijs. Ook is hij bekend voor zijn vele bijdrages aan het NPO Radio 1-programma De Taalstaat. In dit eerste Ongelooflijke Café, live in Café Carèl in Utrecht, gaat David Boogerd in gesprek met cabaretier, wiskundige en taalvirtuoos Jan Beuving en uiteraard vaste gast theoloog Stefan Paas. En er wordt niet allleen gepraat, Jan Beuving zingt ook nog twee liederen onder begeleiding van zijn geweldige pianist Tom Dicke.

"Was ik maar ongeneeslijk ziek, dan zouden de mensen bewonderend zeggen: dat hij dat nog kan! Terwijl ze nu denken: eigenlijk kan dit niet meer." Was getekend, Freek de Jong (78). Met zijn nieuwste show De schreef weet hij nog altijd van geen ophouden. Op de laatste dag van 2022, precies veertig jaar geleden nadat hij met zijn eerste oudejaarsconference op de planken stond, spreekt Coen Verbraak in De Publieke Tribune met Freek de Jonge over de algehele stand van het land en over de grote vragen van deze tijd.  Te gast: * Freek de Jonge (1944) stond al in 1968 met zijn eerste avondvullende programma op de planken. Toen nog met Bram Vermeulen, met wie hij aan het begin van zijn carrière het duo Neerlands Hoop in Bange Dagen vormde. Vanaf 1980 ging hij solo verder en maakte hij talloze voorstellingen en liedjes, waarmee hij meerdere prijzen won. Precies veertig jaar geleden verzorgde hij zijn allereerste oudejaarsconference: De schreef (https://www.youtube.com/watch?v=sw9QVUDYhq0). Meer info over de aflevering vind je hier. #PubliekeTribune

"Was ik maar ongeneeslijk ziek, dan zouden de mensen bewonderend zeggen: dat hij dat nog kan! Terwijl ze nu denken: eigenlijk kan dit niet meer." Was getekend, Freek de Jong (78). Met zijn nieuwste show De schreef weet hij nog altijd van geen ophouden. Op de laatste dag van 2022, precies veertig jaar geleden nadat hij met zijn eerste oudejaarsconference op de planken stond, spreekt Coen Verbraak in De Publieke Tribune met Freek de Jonge over de algehele stand van het land en over de grote vragen van deze tijd.  Te gast: * Freek de Jonge (1944) stond al in 1968 met zijn eerste avondvullende programma op de planken. Toen nog met Bram Vermeulen, met wie hij aan het begin van zijn carrière het duo Neerlands Hoop in Bange Dagen vormde. Vanaf 1980 ging hij solo verder en maakte hij talloze voorstellingen en liedjes, waarmee hij meerdere prijzen won. Precies veertig jaar geleden verzorgde hij zijn allereerste oudejaarsconference: De openbaring (https://www.youtube.com/watch?v=sw9QVUDYhq0) (1982). Tot en met begin januari 2023 treedt hij op met zijn show De schreef (https://freekdejonge.nl/speellijst/). Meer info over de aflevering vind je hier (/human/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-80). #PubliekeTribune

Volgende week gaat BloodBitches in première in Theater Bellevue, de nieuwste voorstelling van Neerlands Hoop winnares Nina de la Parra samen met topsaxofoniste Sanne Landvreugd: twee bloedende dubbelbloed-vrouwen met Surinaamse voorouders en een stralende feministische toekomst. In deze aflevering van Voor het applaus vertelt Nina over de achtergrond van deze voorstelling en de reis naar Suriname die zij afgelopen zomer maakte met Sanne en het hele team. 20 - 22 okt Kaarten en info: theaterbellevue.nl/bloodbitches Speellijst Bloodbitches: ninadelaparra.com/speellijst/ Eerdere aflevering Voor het applaus met Nina de la Parra : tinyurl.com/4npsnjrf Credits Interview en montage: Tom Helmer Opnameleiding: Iris van der Hut Muziek: Sanne Landvreugd

Ronald Goedemondt is cabaretier en acteur. Deze zomer staat hij in de theaters met zijn show Met Knielende Knikjes. Goedemondt begon in 1999 als stand-up comedian en maakte deel uit van het gezelschap Comedytrain. Eerder werkte hij voor Spijkers met Koppen en Dit was het nieuws. Ook maakt hij voor BNNVARA het sketch-programma Sluipschutters, waarvan dit jaar het vijfde seizoen te zien is. Zijn cabaretvoorstellingen zijn de afgelopen twintig jaar met meerdere prijzen beloond, waaronder de Neerlands Hoop en de Edison Comedy. Pieter van der Wielen gaat in zijn allerlaatste Nooit Meer Slapen in gesprek met Ronald Goedemondt.

Nina de la Parra is theatermaker, zangeres en schrijver. Dit jaar staat ze samen met saxofonist Sanne Landvreugd op Lowlands met de voorstelling Gods Wegen. In de show vertelt De la Parra, die net als Landvreugd deels in Paramaribo opgroeide, over haar tijd in Suriname. Vorig jaar ontving ze voor Gods Wegen de cabaretprijs Neerlands Hoop. De la Parra is als regisseur verbonden aan o.a. Theater Oberhausen, de Toneelschuur Haarlem en ITA. In februari 2022 verscheen haar boek Make women come. Lotje IJzermans gaat met Nina de la Parra in gesprek. 

Peter Pannekoek debuteert dit jaar als oudejaarsconferencier. In de voorstelling ‘Nieuw Bloed' neemt hij het hedendaagse Nederland onder de loep. Met zijn laatste voorstelling ‘Later was alles beter' won hij de Neerlands Hoop cabaretprijs.  Presentatie: Jellie Brouwer

Alex Ploeg is cabaretier en stand-upcomedian. Als lid van de Comedytrain treedt hij regelmatig op in Toomler en sinds 2016 maakt hij satirische sketches in het televisieprogramma Klikbeet. In 2018 werd hij door de Volkskrant verkozen tot comedytalent van het jaar. Zijn debuut Ultimatum werd genomineerd voor de Neerlands Hoop. Nu is er zijn nieuwe voorstelling Ego, waarin Ploeg de strijd met zichzelf aan gaat de hand van harde grappen, persoonlijke verhalen en absurde sketches. Pieter van der Wielen spreekt met Alex Ploeg.

In zijn derde voorstelling ‘De mens en ik' onderzoekt Tim Fransen de homo sapiens, oftewel: de wijze mens. Hij deelt zijn worsteling met de mensheid waar hij zelf gedwongen lid van is. Zijn eerdere filosofische cabaretvoorstellingen werden geprezen met de Neerlands Hoop en een Poelifinario.  Presentatie: Jellie Brouwer

In deze 100ste aflevering is mijn gast de Nederlandse cabaretier Freek de Jonge. Freek de Jonge werd geboren in 1944, zijn vader was dominee. Samen met Bram Vermeulen vormde hij Neerlands Hoop, In Bange Dagen, waarmee ze het Nederlandse cabaret voor altijd zouden veranderen. Later ging Freek de Jonge solo. Hij maakte conferences en theater, schreef boeken, maakte films, presenteerde op televisie en maakte muziek, hij kwam op 1 in de Nederlandse hitparade met Leven na de dood. Freek de Jonge is een monument in het Nederlandse cabaret en cultuurleven. Hij trouwde in 1971 met Hella. Zij is beeldhouwster, kostuumontwerpster, schrijfster en de vrouw die ervoor zorgt dat er enige structuur zit in het huishouden. Freek nodigde mij bij hem thuis uit, in Muiderberg in Nederland. Toen ik aanbelde, deed Hella open en liet mij het schilderij zien waaraan ze werkte voor een tentoonstelling. Daarna kwam Freek mij halen voor ons gesprek. We wandelden door het huis, door de living, langs een piano, door een lange gang, en gingen achteraan in het huis zitten, in de werkplaats van Freek. Ik zag een boekenkast, een gitaar, een foto van Neerlands Hoop en aan een andere muur een grote tekening van Gerard Reve. We gingen zitten aan het bureau van Freek, waarop een laptop stonden en hier en daar boeken lagen. Ons gesprek ging uiteraard over lezen, over de opdracht die hij zichzelf gesteld heeft om klassiekers te lezen, over zijn leesritueel 's avonds in bed. Over opgroeien in een religieus huis, over hoe Bram Vermeulen het talent in hem naar boven haalde, én over de boekenreeks waaraan hij nu aan werkt: zijn memoires. Wat je niet kan horen, is het typische Freek de Jonge monkellachje, zo bekend van zijn optredens - waarmee hij mij tijdens het gesprek zat aan te kijken. Alle boeken en auteurs uit deze aflevering vind je in de shownotes op wimoosterlinck.be De drie boeken van Freek de Jonge zijn: 1. Fernando Aramburu: Vaderland 2. Tara Westover: Leerschool 3. Tobi Lakmaker: De geschiedenis van mijn seksualiteit

Freek de Jonge is cabaretier. Hij werd bekend als onderdeel van het sociaal geëngageerde cabaretduo Neerlands Hoop met Bram Vermeulen. Vanaf 1980 maakte hij jarenlang solovoorstellingen waarin hij naam maakte als cabaretier die als eerst een rode draad door zijn programma liet lopen. Half januari begon De Jonge met een serie één-op-één-voorstellingen die zouden leiden tot zijn verkiezingsconference De Loterij. Een-op-een wil zeggen dat hij, de huidige voorschriften respecterend, voor 21.00 uur voor één toeschouwer zijn teksten uitprobeert. Pieter van der Wielen spreekt met Freek de Jonge.

Hij houdt van Bob Dylan. En hij was als klein jongetje al fan van Neerlands Hoop. Dus natuurlijk moest Peter naar de Bobcast luisteren, de aflevering waarin Freek de Jonge wordt geinterviewd...

Freek de Jonge heeft zijn complete solo-oeuvre op Youtube geplaatst. Na zijn tijd bij Neerlands Hoop maakte hij tientallen grote shows, oudejaars- en nieuwjaarsconferences, verkiezingsconferences en gelegenheidsvoorstellingen. Elke week kijken we samen met Freek in de Zwartekat Podcast terug op zijn shows, in chronologische volgorde. Deze week is dat De Tragiek uit 1981. Daarbij hebben we het onder andere over de invloed van Jopie Huisman, aan wie het programma is opgedragen en hoe echte gebeurtenissen uitgroeien tot verhalen in het programma. En hebben we het ook over de film De Illusionist waarvoor De Tragiek als uitgangspunt diende. De Tragiek op Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=Udod9WHYRzQ De Illusionist kan je hier bekijken: https://www.youtube.com/watch?v=4z2bvI4znUE Freek de Jonge op Youtube: https://www.youtube.com/channel/UC1bpjjWgAVusgLd0-hZcZ9Q Music: www.bensound.com Meer weten over Zwartekat? Check Zwartekat.nl

Freek de Jonge plaatst zijn complete solo-oeuvre op Youtube. Na zijn tijd bij Neerlands Hoop maakte hij tientallen grote shows, oudejaars- en nieuwjaarsconferences, verkiezingsconferences en gelegenheidsvoorstellingen. Het overgrote deel daarvan is vastgelegd en komt op zijn Youtube-kanaal. Elke week kijken we samen met Freek terug op zijn shows, in chronologische volgorde. Deze week is dat De Komiek uit 1980. Niet alleen zijn debuut als solo-artiest, maar de voorstelling waarin hij direct school maakte door als eerste cabaretier een rode draad in zijn verhaal aan te brengen. Met vele terzijdes. De Komiek op Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=K1wvYUFiMs0 Freek de Jonge op Youtube: https://www.youtube.com/channel/UC1bpjjWgAVusgLd0-hZcZ9Q Music: www.bensound.com Meer weten over Zwartekat? Check Zwartekat.nl

ZONDAG 5 APRIL 2020 Verzoekjes (De Jonge) Freek de Jonge 1’51 Van de cd Neerlands Hoop in Panama EMI 7924562 Hatschie (Judith Nieken/Henny Vrienten) Ienemienie, Gerda & Lot 1’44 Van cd-boek Vriendjes voor altijd: 35 liedjes uit Sesamstraat Uitg. Rubinstein Bril (Krijger) Jaap Krijger 3’10 Van cd-single Eigen beheer De pest (Nuissl) Joost Nuissl 3’00 Van de LP Ja, nee en samen Harlekijn 2925 509 Mooi (Van Roozendaal) Maarten van Roozendaal 5’10 Van de cd Van de gekken Universal NN 270 191-1 : De molenaar (Meinderts, Jekkers) Koos Meinderts 2’40 Van de cd Jekkers & Koos Het verhaal achter de liedjes CNR 22 204402 Fatima morgana (H. Kunze/E. Leerkes, H. v. Veen) Herman van Veen 2’50 Van de dvd Carré 2000 Harlekijn 066 082-9 Klop op de deur (F. Mulder) Trudy Labij 7’45 Van de cd Purper – Extra Editie Eigen beheer De radelozen (G. jouannest/J.Brel/E. van Altena) Liesbeth list 3’40 Eigen opname Als op het Leidseplein (Steyn/Van Tol, Ko de Laat) Mirjam van Dam 2’15 Eigen opname Tune Eigen veertje Mijn vent is recensent (J. Hoogeboom) Kirsten Berkx 3’10 Eigen opname Als je overmorgen oud bent (De Corte) Jules de Corte 2’50 Van de cd Over the rainbow Münich Records BM CD 471 De andere kant (W. Kerkhof) The Amazing Stroopwafels 3’26 van de cd The Amazing Stroopwafels Quiko CQ CD 01 Zing dan (Nina Rota/Ivo de Wijs) Jenny Arean 5’15 Van de cd Andermans veren Universal 545 372-2

Jan de Hont, gitarist bij ZZ en de Maskers, Neerlands Hoop, Bram Vermeulen en de Toekomst en Boudewijn de Groot fotografeerde The Rolling Stones in het Kurhaus in 1964. Een opvallend verhaal. Voor meer informatie, https://vervormer.nl

In deze podcast praat Pat Donnez imet cabaretier Freek de Jonge. Geliefd en gehaat. Net na het pleistoceen, meer in het bijzonder op 8 november 1968, werd Freek de Jonge op de planken geboren. Toen nog de helft van Neerlands Hoop, een cabaretduo met wijlen Bram Vermeulen. Ze zullen twaalf jaar samen blijven en dan volgt de breuk met Bram. Van dan af is het ieder voor zich. Meer dan een halve eeuw later blijf Freek dapper volharden.

In aflevering 11 van PepTalk praat Pepijn Schoneveld met cabaretier Stefano Keizers. Voor Stefano heet in het gewone leven Gover Meit. Pepijn zag ooit de tweede ronde van het Amsterdamse Kleinkunstfestival waar Gover aan meedeed en werd weggeblazen. ‘Hebben we hier met een gek of een genie te maken?’. Al snel bleek het een genie te zijn. Want hij won glansrijk het Kleinkunstfestival in 2016, viel op als kandidaat bij De Slimste Mens, kreeg lovende recensies en een Neerlands Hoop nominatie voor zijn eerste avondvullende cabaretshow Erg Heel en maakte in 2019 het programma Experimensen. Pepijn belde Gover ooit op voor advies en in deze aflevering evalueren de twee dat gesprek, waarin vooral Gover veel aan het woord is en Pepijn wederom allerhande tips geeft.

In aflevering 9 van PepTalk praat Pepijn Schoneveld met cabaretier Martijn Kardol. Als eerste cabaretier ooit won hij in één theaterseizoen alle prijzen tijdens het Groninger Studenten Cabaret Festival en het Leids Cabaret Festival. Zijn debuutprogramma ‘Bang’ werd genomineerd voor de Neerlands Hoop 2018. Hij maakt radiocolumns en was iedere week te zien met zijn rubriek Martijn Zegt Sorry bij RTL late Night met Twan Huys.

‘Ik ben niet bang voor de dood, niet iemand die dat ziet als een lelijke onderbreking' In de laatste uitzending van Onderweg van 2018 praat Elsbeth Gruteke met cabaretier Freek de Jonge, die dit jaar zijn vijftigjarig jubileum als professioneel theatermaker viert en komend jaar 75 jaar wordt. Op 8 november 1968 deed hij samen met Bram Vermeulen als duo Neerlands Hoop mee aan het Camaretten-festival in Delft. De rest kunnen we inmiddels geschiedenis noemen. Tientallen voorstellingen, televisieprogramma's, boeken, liedjes en films volgen. Ook dit jaar zat hij niet stil, zo 'woonde' hij samen met echtgenote Hella anderhalve maand lang van 10 uur 's morgens tot 5 uur 's middags in het Groninger Museum waarbij ze samen live optraden, gesprekken hadden met tal van mensen, interviews hielden met BN'ers en er ook voorstellingen waren van anderen. Inmiddels toert hij met een nieuwe solovoorstelling door Nederland; De Suppoost. Met Freek blikt Elsbeth terug op dit jaar, praat ze over de secularisatie van Nederland en zijn eigen rol hierin, over zijn (on)geloof en over de dood.

‘Ik ben niet bang voor de dood, niet iemand die dat ziet als een lelijke onderbreking’ In de laatste uitzending van Onderweg van 2018 praat Elsbeth Gruteke met cabaretier Freek de Jonge, die dit jaar zijn vijftigjarig jubileum als professioneel theatermaker viert en komend jaar 75 jaar wordt. Op 8 november 1968 deed hij samen met Bram Vermeulen als duo Neerlands Hoop mee aan het Camaretten-festival in Delft. De rest kunnen we inmiddels geschiedenis noemen. Tientallen voorstellingen, televisieprogramma's, boeken, liedjes en films volgen. Ook dit jaar zat hij niet stil, zo 'woonde' hij samen met echtgenote Hella anderhalve maand lang van 10 uur 's morgens tot 5 uur 's middags in het Groninger Museum waarbij ze samen live optraden, gesprekken hadden met tal van mensen, interviews hielden met BN'ers en er ook voorstellingen waren van anderen. Inmiddels toert hij met een nieuwe solovoorstelling door Nederland; De Suppoost. Met Freek blikt Elsbeth terug op dit jaar, praat ze over de secularisatie van Nederland en zijn eigen rol hierin, over zijn (on)geloof en over de dood.

Om 21:00 uur Vic van de Reijt en Frits Jonker met Train To Nowhere op 40UP Radio. Muzikaal thema is Muziek door de bril van... Je hoort muziek van Roy Orbison, Dimples Jackson, Elvis Costello, Micky Jupp, Dave von Raven en Neerlands Hoop in Bange Dagen.

Cabaretier Jan Beuving werd in 1982 geboren in Numansdorp in de Hoeksche Waard, ging naar de middelbare school in Zeist, en studeerde Wiskunde en Wetenschapsgeschiedenis aan de Universiteit Utrecht. Hoewel hij zich uitstekend op zijn gemak voelde tussen de beta?s, gaat hij na zijn afstuderen een andere kant op, en volgt zijn andere liefde: die voor het toneel. In Den Bosch doorloopt hij de Koningstheateracademie, toen nog een particuliere cabaretopleiding, waar hij afstudeerde als tekstschrijver. Voor zijn liedjes won hij al de Annie MG Schmidt- en de Willem Wilminkprijs. Dat Beuving uitstekend zèlf op het podium tot zijn recht komt, blijkt uit de ontvangst van zijn eerste voorstelling Raaklijn in 2016 en ?17 met pianist Tom Dicke. De pers schreef mooie kritieken en de VSCD bekroonde Raaklijn met een Neerlands Hoop, voor meest veelbelovende cabaretier.Dezer dagen staat Jan Beuving in het theater met zijn voorstelling Rotatie, weer met Tom Dicke aan de vleugel, en weer met een wiskundige inslag. Tot eind februari zijn zo?n beetje alle voorstellingen uitverkocht, maar een reprise in het najaar van 2019 is al aangekondigd.

Cabaretier Jan Beuving werd in 1982 geboren in Numansdorp in de Hoeksche Waard, ging naar de middelbare school in Zeist, en studeerde Wiskunde en Wetenschapsgeschiedenis aan de Universiteit Utrecht. Hoewel hij zich uitstekend op zijn gemak voelde tussen de beta?s, gaat hij na zijn afstuderen een andere kant op, en volgt zijn andere liefde: die voor het toneel. In Den Bosch doorloopt hij de Koningstheateracademie, toen nog een particuliere cabaretopleiding, waar hij afstudeerde als tekstschrijver. Voor zijn liedjes won hij al de Annie MG Schmidt- en de Willem Wilminkprijs. Dat Beuving uitstekend zèlf op het podium tot zijn recht komt, blijkt uit de ontvangst van zijn eerste voorstelling Raaklijn in 2016 en ?17 met pianist Tom Dicke. De pers schreef mooie kritieken en de VSCD bekroonde Raaklijn met een Neerlands Hoop, voor meest veelbelovende cabaretier.Dezer dagen staat Jan Beuving in het theater met zijn voorstelling Rotatie, weer met Tom Dicke aan de vleugel, en weer met een wiskundige inslag. Tot eind februari zijn zo?n beetje alle voorstellingen uitverkocht, maar een reprise in het najaar van 2019 is al aangekondigd.

De semi-klassieker-in-spe Lagos de Covadonga was gehuld in een dichte mist, wat zo'n koersje toch nét dat je-ne-sais-quoi geeft. En een koersje werd het, met dank aan onze Kazakse vrienden van Astana. Buchmann kon niet mee, Jon Izagirre kon niet mee, Uran Uran Uran bleef achter en verdikkeme, ook Wilco C. Kelderman moest al veel te snel lossen. Over het grindpad naar de top zagen we uiteindelijk een Fransman opdoemen. Thibaut Pinot werd de winnaar van de dag - en daar waren wij zeer mee in onze nopjes. We bespreken de koers en schakelen naadloos over van Kelderman als Neerlands Hoop naar Kruijswijk als Neerlands Hoop - en zien hem zomaar op het podium belanden. Potverdikkeme, dat zou wat zijn toch?Deze Rode Lantaarn wordt gepresenteerd door Willem Dudok en Tim de Gier - en mede mogelijk gemaakt door Hetiskoers.nl. Jonne Seriese produceert namens Dag en Nacht Media en de titelmuziek is van de Swing Ninja’s. Abonneren op de Rode Lantaarn kan via iTunes – waar je ook - wel doen hoor! - een recensie kunt achterlaten.Reageren op deze podcast? Je vindt ons op Twitter: @timdegier & @willemdudok & @t0ngarcon.

In aflevering 6 van PepTalk praat Pepijn Schoneveld met comedian René van Meurs. René is sinds 2007 lid van Comedytrain, won in 2012 Cameretten en werd dit jaar genomineerd voor de Neerlands Hoop. De twee kennen elkaar sinds kort goed, dus werd het hoog tijd voor een gesprek over 'grappen maken', het etaleren van je onzekerheid en erectie uitdagingen.

In deze aflevering praat Pat Donnez met cabaretier Freek de Jonge. 'Alles is al gezegd, zei de cynicus. Maar er is nog nooit geluisterd, sprak de optimist.' Net na het pleistoceen, meer in het bijzonder op 8 november 1968, werd Freek de Jonge op de planken geboren. Toen nog de helft van Neerlands Hoop, een cabaretduo met wijlen Bram Vermeulen. Ze zullen twaalf jaar samen blijven en dan volgt de breuk met Bram. Van dan af is het ieder voor zich. Een halve eeuw later blijf Freek dapper volharden. Geliefd en gehaat.

Freek de Jonge is vrijdag de co-host van Wilfred Genee in The Friday Move. Hij keert in juni terug naar theater Carré met Freek doet Neerlands Hoop. We zenden live uit vanuit de bar van het Double Tree by Hilton Hotel in Amsterdam.

ZONDAG 8 APRIL 2018? Wat is dat, mevrouw van Gelder? (A. Schmidt) Annie M.G. Schmidt 1?25 Van de cd Verhalen, versjes, liedjes Uitg. Rubinstein CD 5444041? Niemand weet hoe laat het is (Van ?t Hek/Scherpenzeel) Youp van ?t Hek 3?53 Van de cd Ik zou je het liefste in een doosje willen doen NN 500.003-2 Denk je dat het goed komt (I .de Wijs/H. Ruiter) 3?28 Van de cd Denk je dat het goed komt WD 50 54 31 94-1 Heb ik dat nodig? (Wende) Wende 3?33 Van de cd Mens PIAS Wende18002 Jaap (M. Bijl) Martine Bijl 12?34 Van de cd Ik zou je het liefste in een doosje willen doen NN 500.010-2 Naar de hel (De Booij) Hans de Booij 3?28 Eigen opname Het schrijverke (Gezelle/Ferdy) Will Ferdy 3?15 Van de cd Will Ferdy zingt Guido Gezelle Eigen Aard EA 1011 Leven (De Munnik)  / Paul de Munnik 3?24 Van de cd Goed jaar AAA 97236 Het leven van een kunstenaar (Rawie/De heren van Rawie) De heren van Rawie 1?49 van de CD Dit alles Eigen beheer Bas Ludo Mattijs, Luuk Jansen, Joost Kesselaar Ach Frans (Verhallen)  / Mattijs Verhallen 3?26 Eigen opname Whisky (B. Vermeulen/F. de Jonge) Neerlands Hoop 8?51 Van de cd Neerlands Hoop in bange dagen EMI 7243 8 27402 2 3 Bejaarden (P. de Leeuw/M. Karsemeyer) Paul de Leeuw 2?15 Van de cd Ik zou je het liefste in een doosje willen doen NN 500.010-2 ?

Muziek van Tobi Rix, Neerlands Hoop, Art Neville, Bennie Jolink, Richard Berry, en een wereldprimeur van een onlangs ontdekt nummer van Drs. P.

Ellen Dikker groeide op in Zandvoort en vertrok na het VWO direct naar Amsterdam. Daar studeerde ze eerst Kunstgeschiedenis en Politicologie maar ze maakte beide studies niet af. Want ze ontdekte haar grote liefde: theater. Ze deed de Theaterschool in Eindhoven, werkte tien jaar als freelance actrice en besloot toen mee te doen aan cabaretfestival Cameretten. Daar won ze in 2006 de Persoonlijkheidsprijs. Haar eerste cabaretprogramma Toendra werd direct genomineerd voor de VSCD Cabaretprijs de Neerlands Hoop (2009). Inmiddels toert ze door het land met haar vijfde cabaretsolo ?Buitenspel?. Een humoristische voorstelling over winnen en verliezen en het belang van succes. Deze show zal na de zomer in reprise gaan. Naast haar theaterwerkzaamheden heeft Ellen altijd geschreven. Haar andere grote liefde. Zo schreef ze columns en artikelen voor de VARAgids, de Uitkrant Amsterdam en Metropolis M. Ze blogde voor de Viva en was één van de vaste columnisten bij KRO?s Hemelbestormers op Radio 2. Op dit moment schrijft Ellen een wekelijkse column voor Het Parool, getiteld de ?Kleine Messi? over haar zoontje dat in de jeugdopleiding bij Ajax speelt. In september verschijnt een boek met haar columns bij uitgeverij Ambo|Anthos. De titel van het boek, u raadt het al, is: de Kleine Messi.

Ellen Dikker groeide op in Zandvoort en vertrok na het VWO direct naar Amsterdam. Daar studeerde ze eerst Kunstgeschiedenis en Politicologie maar ze maakte beide studies niet af. Want ze ontdekte haar grote liefde: theater. Ze deed de Theaterschool in Eindhoven, werkte tien jaar als freelance actrice en besloot toen mee te doen aan cabaretfestival Cameretten. Daar won ze in 2006 de Persoonlijkheidsprijs. Haar eerste cabaretprogramma Toendra werd direct genomineerd voor de VSCD Cabaretprijs de Neerlands Hoop (2009). Inmiddels toert ze door het land met haar vijfde cabaretsolo ?Buitenspel?. Een humoristische voorstelling over winnen en verliezen en het belang van succes. Deze show zal na de zomer in reprise gaan. Naast haar theaterwerkzaamheden heeft Ellen altijd geschreven. Haar andere grote liefde. Zo schreef ze columns en artikelen voor de VARAgids, de Uitkrant Amsterdam en Metropolis M. Ze blogde voor de Viva en was één van de vaste columnisten bij KRO?s Hemelbestormers op Radio 2. Op dit moment schrijft Ellen een wekelijkse column voor Het Parool, getiteld de ?Kleine Messi? over haar zoontje dat in de jeugdopleiding bij Ajax speelt. In september verschijnt een boek met haar columns bij uitgeverij Ambo|Anthos. De titel van het boek, u raadt het al, is: de Kleine Messi.

Het is weer maandag! Dat betekent natuurlijk een nieuwe podcast van de Gamecowboys, deze keer met Rick van Beem, Martijn Steinpatz, Patrick Smeets en speciale gast Matthijs Dierckx van Control Magazine. De gemoederen lopen hoog op en daarom is deze nog iets langer dan jullie van ons gewend zijn, maar dan heb je ook een potje discussie waar je u tegen zegt! Onder andere over Assassin's Creed IV, Dark Matter, next-gen consoles, Wii Party U, Briquid en natuurlijk de Nederlandse game-industrie.

Met zijn 41 jaar was Freek de Jonge met afstand de jongste gast in het Marathoninterview die de VPRO in de zomer van 1986 in de villa aan de 's Gravelandseweg in Hilversum ontving. Opnieuw nam Ischa Meijer de rol van interviewer op zich. Vanaf de oprichting in 1968 van het cabaretduo Neerlands Hoop (in Bange Dagen), het samenwerkingsverband tussen Freek de Jonge en Bram Vermeulen, was De Jonge niet meer weg te denken van het Nederlands toneel. Het duo verwierf begin jaren zeventig een groot publiek met hun eigenzinnige en dynamische show, met veel rock 'n roll-muziek, die in niets leek op wat Nederland gewend was van cabaretiers als Wim Kan, Toon Hermans en Wim Sonneveld. In 1979 besloot Freek de Jonge Neerlands Hoop op te heffen, omdat hij bang was om in herhaling te vallen. Hij ging solo verder, met groot succes. In 1980 kwam hij met zijn eerste one-manshow De Komediant. Vijf jaar later waagde hij zich aan het muziektheater. In 1986 had hij zes solovoorstellingen en twee films gemaakt, De Illusionist (1983) en De Kkkomediant (1985). In de jaren na het marathoninterview produceerde De Jonge bijna jaarlijks een theaterprogramma en ontwikkelde hij zich als het geweten van politiek Nederland. ---------------------------------------- Biografie Freek de Jonge Minder moraalridder Zijn vader was predikant en de appels vallen niet ver van de boom. Freek de Jonge besloot echter niet in de kerk, maar op het toneel de menigte toe te spreken. Hij werd op 30 augustus 1944 in het Groningse dorpje Westernieland geboren. In zijn jeugd verhuisde hij achtereenvolgens naar Workum in Friesland, Zaandam en Goes. In Zaandam stond hij voor het eerst op het podium en moet daar de smaak van het optreden te pakken hebben gekregen. Na een moeizaam doorlopen HBS-periode - hij deed zeven jaar over de eerste drie jaar van de HBS, vertrok De Jonge naar Amsterdam om Culturele Antropologie te studeren. Van die bevlieging was hij na één college bekomen. Vervolgens koos hij voor de studie Nederlands. Daar blonk hij ook niet in uit, maar het studentenleven kon hem daarentegen wel bekoren. Op een feest van het Amsterdams studentencorps kwam hij Bram Vermeulen tegen: het legendarische cabaretduo Neerlands Hoop in Bange Dagen - dat tijdens het Camarettenfestival in 1968 nog als Cabariolet door het leven ging - was geboren. Neerlands Hoop viel op door een maatschappij-kritische satire, die op die manier nog nooit vertoond was, met veel scherpe teksten en muziek. Tien jaar lang trok het duo volle zalen, waarin vooral jonge mensen zaten. Ze stapten af van het meer traditionele cabaret, het zogeheten 'nummertjescabaret' (afwisselend een liedje, een sketch en een conférence) en introduceerden het 'verhalend cabaret': een voorstelling met een rode draad, waar vaak een zijpad in bewandeld werd. Met die stijl kregen ze navolging van onder andere Youp van 't Hek en Brigitte Kaandorp. Veel opzien baarden ze met hun programma Bloed aan de Paal, een vergeefse poging om de deelname van het Nederlands Elftal aan het WK in de militaire dictatuur Argentinië te voorkomen. De Jonge en Vermeulen togen zelfs naar Schiphol om de selectie en hun entourage op andere gedachten te brengen. Maar het elftal ging wel en verloor voor de tweede achtereenvolgende keer de finale, dit keer van de thuisploeg. Aan de samenwerking met Vermeulen kwam een jaar later, in 1979, een einde. De Jonge was bang in herhaling te vallen. In een vraaggesprek met Elsevier van 12 april 1980 zei hij: "We hadden onze plaats gevonden en draaiden plichtmatig mee. Voor onszelf was er geen enkele uitdaging meer. En dan komt toch op een bepaald moment de twijfel van: moet ik hier mijn leven mee doorgaan? Is dit het nu? Ik ben blij dat we voor onszelf de beslissing hebben kunnen nemen een totaal andere weg in te slaan. Dat betekent dat je ook bereid bent voor jezelf zekerheden op te geven." Vermeulen richtte zich op het maken van muziektheater en De Jonge ging solo verder met het maken van cabaretprogramma's. Weer een jaar later ging hij met zijn eerste one-manshow de theaters in. Hij kwam daarna elk jaar met een nieuwe voorstelling. In 1982 viel hem de eer ten deel een Oudejaarsconférence te mogen doen. In de daaropvolgende jaren maakte hij twee films, De Illusionist en De Kkkomediant. Aan het muziektheater wijdde hij zich in 1984 weer even, maar in zijn shows daarna speelde muziek vooral een (belangrijke) achtergrondrol. De Jonges steun en toeverlaat was en is zijn vrouw Hella, met wie hij in 1971 trouwde en twee kinderen kreeg. Hella is de dochter van Eli Asser, tekstschrijver voor onder andere Het Schaep met de 5 Pooten. Aan haar laat De Jonge zijn teksten als eerste zien en zij neemt de verantwoordelijkheid over decor en kostuums op zich. De laatste jaren doet De Jonge vooral rond verkiezingstijd van zich spreken. De afgelopen twee verkiezingen verzorgde hij een conférence, De Stemming geheten, die direct na het grote verkiezingsdebat werden uitgezonden. Hij laat daarin zien zowel met links als met rechts van het politieke spectrum niets op te hebben. In die van 2006 werden zowel Rita Verdonk als 'Wouter de Boskabouter' geknipt en geschoren. ---------------------------------------- Hoogtepunten uit het interview "God, wat duurt zo'n uur lang" Ischa Meijer vond het iets ranzigs hebben: sterren die niet uit de kleedkamers en de entourage van topsporters te slaan zijn, iets waar De Jonge zich ook aan schuldig maakte. Waarom deed ie dat toch? "Het is nog steeds het inhalen van iets. Als je in de omstandigheden bent om dingen, die je in je jeugd leuk vond, waar je net niet aan toe kwam, het thuis bij de radio zitten met je vader en een vol stadion horen juichen en daarover heen de stem van Dick van Rijn, dat boort een dermate groot gat van verlangen in een hart dat je daarna geen voetbalwedstrijd meer kunt missen." Meijer herinnerde De Jonge aan uitspraken van jaren geleden waarin hij het opportunisme hekelde. Daar is De Jonge ook anders over gaan denken: "Het is vrijwel vanaf het begin geweest dat je in een situatie kwam waarin je het gevoel had dat mensen naar je keken en dat je daar ook op anticipeerde. En dat opportunisme hebben we zeker in het begin van Neerlands Hoop verschrikkelijk ontkend, het feit dat je daar stond had nergens anders mee te maken dan dat je daar zo handig op had ingespeeld en toen kwam dat verhaal achteraf van "de wereld deugt niet en wij gaan daar even verandering in brengen". Mensen kijken naar je, dan kan je, wat veel mensen doen, in je schulp kruipen, maar ik deed dan altijd iets expres waardoor mensen moesten lachen. Dus als mensen keken juist wel over een drempel struikelen of een kopje omgooien." Hoewel Bram Vermeulen en Freek de Jonge met Neerlands Hoop iets heel anders deden dan hun illustere voorgangers Wim Sonneveld, Wim Kan en Toon Hermans, had De Jonge (vooral voor de laatste) grote bewondering: "Toon Hermans is oorspronkelijk, je hebt ook mensen die niet oorspronkelijk zijn. Dat is iets verschrikkelijks, die hebben dan wel een talent, maar zijn gedoemd altijd iemand anders na te doen. Toon Hermans put uit de oorsprong, als hij begint, dan begint hij dus gewoon maar wat de doen. De critici hebben dat nog nooit eerder gezien, dus die noemen dat experimenteel, maar wat kun je anders, want je bent gewoon jezelf. Je ziet nu heel vaak dat het experiment om het experiment wordt gedaan. Effecten, onzin, niks." ------------------------------------- De interviewer: Ischa Meijer Het gesprek met Freek de Jonge was het tweede in het eerste seizoen van het Marathoninterview dat Ischa Meijer voor zijn rekening nam. De interviewer kende De Jonge al geruime tijd, wat voor een aangename sfeer zorgde in de verder afgesloten en vreemd ingerichte ruimte van de studio in Het Gebouw van de VPRO.

Met zijn 41 jaar was Freek de Jonge met afstand de jongste gast in het Marathoninterview die de VPRO in de zomer van 1986 in de villa aan de 's Gravelandseweg in Hilversum ontving. Opnieuw nam Ischa Meijer de rol van interviewer op zich. Vanaf de oprichting in 1968 van het cabaretduo Neerlands Hoop (in Bange Dagen), het samenwerkingsverband tussen Freek de Jonge en Bram Vermeulen, was De Jonge niet meer weg te denken van het Nederlands toneel. Het duo verwierf begin jaren zeventig een groot publiek met hun eigenzinnige en dynamische show, met veel rock 'n roll-muziek, die in niets leek op wat Nederland gewend was van cabaretiers als Wim Kan, Toon Hermans en Wim Sonneveld. In 1979 besloot Freek de Jonge Neerlands Hoop op te heffen, omdat hij bang was om in herhaling te vallen. Hij ging solo verder, met groot succes. In 1980 kwam hij met zijn eerste one-manshow De Komediant. Vijf jaar later waagde hij zich aan het muziektheater. In 1986 had hij zes solovoorstellingen en twee films gemaakt, De Illusionist (1983) en De Kkkomediant (1985). In de jaren na het marathoninterview produceerde De Jonge bijna jaarlijks een theaterprogramma en ontwikkelde hij zich als het geweten van politiek Nederland. ---------------------------------------- Biografie Freek de Jonge Minder moraalridder Zijn vader was predikant en de appels vallen niet ver van de boom. Freek de Jonge besloot echter niet in de kerk, maar op het toneel de menigte toe te spreken. Hij werd op 30 augustus 1944 in het Groningse dorpje Westernieland geboren. In zijn jeugd verhuisde hij achtereenvolgens naar Workum in Friesland, Zaandam en Goes. In Zaandam stond hij voor het eerst op het podium en moet daar de smaak van het optreden te pakken hebben gekregen. Na een moeizaam doorlopen HBS-periode - hij deed zeven jaar over de eerste drie jaar van de HBS, vertrok De Jonge naar Amsterdam om Culturele Antropologie te studeren. Van die bevlieging was hij na één college bekomen. Vervolgens koos hij voor de studie Nederlands. Daar blonk hij ook niet in uit, maar het studentenleven kon hem daarentegen wel bekoren. Op een feest van het Amsterdams studentencorps kwam hij Bram Vermeulen tegen: het legendarische cabaretduo Neerlands Hoop in Bange Dagen - dat tijdens het Camarettenfestival in 1968 nog als Cabariolet door het leven ging - was geboren. Neerlands Hoop viel op door een maatschappij-kritische satire, die op die manier nog nooit vertoond was, met veel scherpe teksten en muziek. Tien jaar lang trok het duo volle zalen, waarin vooral jonge mensen zaten. Ze stapten af van het meer traditionele cabaret, het zogeheten 'nummertjescabaret' (afwisselend een liedje, een sketch en een conférence) en introduceerden het 'verhalend cabaret': een voorstelling met een rode draad, waar vaak een zijpad in bewandeld werd. Met die stijl kregen ze navolging van onder andere Youp van 't Hek en Brigitte Kaandorp. Veel opzien baarden ze met hun programma Bloed aan de Paal, een vergeefse poging om de deelname van het Nederlands Elftal aan het WK in de militaire dictatuur Argentinië te voorkomen. De Jonge en Vermeulen togen zelfs naar Schiphol om de selectie en hun entourage op andere gedachten te brengen. Maar het elftal ging wel en verloor voor de tweede achtereenvolgende keer de finale, dit keer van de thuisploeg. Aan de samenwerking met Vermeulen kwam een jaar later, in 1979, een einde. De Jonge was bang in herhaling te vallen. In een vraaggesprek met Elsevier van 12 april 1980 zei hij: "We hadden onze plaats gevonden en draaiden plichtmatig mee. Voor onszelf was er geen enkele uitdaging meer. En dan komt toch op een bepaald moment de twijfel van: moet ik hier mijn leven mee doorgaan? Is dit het nu? Ik ben blij dat we voor onszelf de beslissing hebben kunnen nemen een totaal andere weg in te slaan. Dat betekent dat je ook bereid bent voor jezelf zekerheden op te geven." Vermeulen richtte zich op het maken van muziektheater en De Jonge ging solo verder met het maken van cabaretprogramma's. Weer een jaar later ging hij met zijn eerste one-manshow de theaters in. Hij kwam daarna elk jaar met een nieuwe voorstelling. In 1982 viel hem de eer ten deel een Oudejaarsconférence te mogen doen. In de daaropvolgende jaren maakte hij twee films, De Illusionist en De Kkkomediant. Aan het muziektheater wijdde hij zich in 1984 weer even, maar in zijn shows daarna speelde muziek vooral een (belangrijke) achtergrondrol. De Jonges steun en toeverlaat was en is zijn vrouw Hella, met wie hij in 1971 trouwde en twee kinderen kreeg. Hella is de dochter van Eli Asser, tekstschrijver voor onder andere Het Schaep met de 5 Pooten. Aan haar laat De Jonge zijn teksten als eerste zien en zij neemt de verantwoordelijkheid over decor en kostuums op zich. De laatste jaren doet De Jonge vooral rond verkiezingstijd van zich spreken. De afgelopen twee verkiezingen verzorgde hij een conférence, De Stemming geheten, die direct na het grote verkiezingsdebat werden uitgezonden. Hij laat daarin zien zowel met links als met rechts van het politieke spectrum niets op te hebben. In die van 2006 werden zowel Rita Verdonk als 'Wouter de Boskabouter' geknipt en geschoren. ---------------------------------------- Hoogtepunten uit het interview "God, wat duurt zo'n uur lang" Ischa Meijer vond het iets ranzigs hebben: sterren die niet uit de kleedkamers en de entourage van topsporters te slaan zijn, iets waar De Jonge zich ook aan schuldig maakte. Waarom deed ie dat toch? "Het is nog steeds het inhalen van iets. Als je in de omstandigheden bent om dingen, die je in je jeugd leuk vond, waar je net niet aan toe kwam, het thuis bij de radio zitten met je vader en een vol stadion horen juichen en daarover heen de stem van Dick van Rijn, dat boort een dermate groot gat van verlangen in een hart dat je daarna geen voetbalwedstrijd meer kunt missen." Meijer herinnerde De Jonge aan uitspraken van jaren geleden waarin hij het opportunisme hekelde. Daar is De Jonge ook anders over gaan denken: "Het is vrijwel vanaf het begin geweest dat je in een situatie kwam waarin je het gevoel had dat mensen naar je keken en dat je daar ook op anticipeerde. En dat opportunisme hebben we zeker in het begin van Neerlands Hoop verschrikkelijk ontkend, het feit dat je daar stond had nergens anders mee te maken dan dat je daar zo handig op had ingespeeld en toen kwam dat verhaal achteraf van "de wereld deugt niet en wij gaan daar even verandering in brengen". Mensen kijken naar je, dan kan je, wat veel mensen doen, in je schulp kruipen, maar ik deed dan altijd iets expres waardoor mensen moesten lachen. Dus als mensen keken juist wel over een drempel struikelen of een kopje omgooien." Hoewel Bram Vermeulen en Freek de Jonge met Neerlands Hoop iets heel anders deden dan hun illustere voorgangers Wim Sonneveld, Wim Kan en Toon Hermans, had De Jonge (vooral voor de laatste) grote bewondering: "Toon Hermans is oorspronkelijk, je hebt ook mensen die niet oorspronkelijk zijn. Dat is iets verschrikkelijks, die hebben dan wel een talent, maar zijn gedoemd altijd iemand anders na te doen. Toon Hermans put uit de oorsprong, als hij begint, dan begint hij dus gewoon maar wat de doen. De critici hebben dat nog nooit eerder gezien, dus die noemen dat experimenteel, maar wat kun je anders, want je bent gewoon jezelf. Je ziet nu heel vaak dat het experiment om het experiment wordt gedaan. Effecten, onzin, niks." ------------------------------------- De interviewer: Ischa Meijer Het gesprek met Freek de Jonge was het tweede in het eerste seizoen van het Marathoninterview dat Ischa Meijer voor zijn rekening nam. De interviewer kende De Jonge al geruime tijd, wat voor een aangename sfeer zorgde in de verder afgesloten en vreemd ingerichte ruimte van de studio in Het Gebouw van de VPRO.

Met zijn 41 jaar was Freek de Jonge met afstand de jongste gast in het Marathoninterview die de VPRO in de zomer van 1986 in de villa aan de 's Gravelandseweg in Hilversum ontving. Opnieuw nam Ischa Meijer de rol van interviewer op zich. Vanaf de oprichting in 1968 van het cabaretduo Neerlands Hoop (in Bange Dagen), het samenwerkingsverband tussen Freek de Jonge en Bram Vermeulen, was De Jonge niet meer weg te denken van het Nederlands toneel. Het duo verwierf begin jaren zeventig een groot publiek met hun eigenzinnige en dynamische show, met veel rock 'n roll-muziek, die in niets leek op wat Nederland gewend was van cabaretiers als Wim Kan, Toon Hermans en Wim Sonneveld. In 1979 besloot Freek de Jonge Neerlands Hoop op te heffen, omdat hij bang was om in herhaling te vallen. Hij ging solo verder, met groot succes. In 1980 kwam hij met zijn eerste one-manshow De Komediant. Vijf jaar later waagde hij zich aan het muziektheater. In 1986 had hij zes solovoorstellingen en twee films gemaakt, De Illusionist (1983) en De Kkkomediant (1985). In de jaren na het marathoninterview produceerde De Jonge bijna jaarlijks een theaterprogramma en ontwikkelde hij zich als het geweten van politiek Nederland. ---------------------------------------- Biografie Freek de Jonge Minder moraalridder Zijn vader was predikant en de appels vallen niet ver van de boom. Freek de Jonge besloot echter niet in de kerk, maar op het toneel de menigte toe te spreken. Hij werd op 30 augustus 1944 in het Groningse dorpje Westernieland geboren. In zijn jeugd verhuisde hij achtereenvolgens naar Workum in Friesland, Zaandam en Goes. In Zaandam stond hij voor het eerst op het podium en moet daar de smaak van het optreden te pakken hebben gekregen. Na een moeizaam doorlopen HBS-periode - hij deed zeven jaar over de eerste drie jaar van de HBS, vertrok De Jonge naar Amsterdam om Culturele Antropologie te studeren. Van die bevlieging was hij na één college bekomen. Vervolgens koos hij voor de studie Nederlands. Daar blonk hij ook niet in uit, maar het studentenleven kon hem daarentegen wel bekoren. Op een feest van het Amsterdams studentencorps kwam hij Bram Vermeulen tegen: het legendarische cabaretduo Neerlands Hoop in Bange Dagen - dat tijdens het Camarettenfestival in 1968 nog als Cabariolet door het leven ging - was geboren. Neerlands Hoop viel op door een maatschappij-kritische satire, die op die manier nog nooit vertoond was, met veel scherpe teksten en muziek. Tien jaar lang trok het duo volle zalen, waarin vooral jonge mensen zaten. Ze stapten af van het meer traditionele cabaret, het zogeheten 'nummertjescabaret' (afwisselend een liedje, een sketch en een conférence) en introduceerden het 'verhalend cabaret': een voorstelling met een rode draad, waar vaak een zijpad in bewandeld werd. Met die stijl kregen ze navolging van onder andere Youp van 't Hek en Brigitte Kaandorp. Veel opzien baarden ze met hun programma Bloed aan de Paal, een vergeefse poging om de deelname van het Nederlands Elftal aan het WK in de militaire dictatuur Argentinië te voorkomen. De Jonge en Vermeulen togen zelfs naar Schiphol om de selectie en hun entourage op andere gedachten te brengen. Maar het elftal ging wel en verloor voor de tweede achtereenvolgende keer de finale, dit keer van de thuisploeg. Aan de samenwerking met Vermeulen kwam een jaar later, in 1979, een einde. De Jonge was bang in herhaling te vallen. In een vraaggesprek met Elsevier van 12 april 1980 zei hij: "We hadden onze plaats gevonden en draaiden plichtmatig mee. Voor onszelf was er geen enkele uitdaging meer. En dan komt toch op een bepaald moment de twijfel van: moet ik hier mijn leven mee doorgaan? Is dit het nu? Ik ben blij dat we voor onszelf de beslissing hebben kunnen nemen een totaal andere weg in te slaan. Dat betekent dat je ook bereid bent voor jezelf zekerheden op te geven." Vermeulen richtte zich op het maken van muziektheater en De Jonge ging solo verder met het maken van cabaretprogramma's. Weer een jaar later ging hij met zijn eerste one-manshow de theaters in. Hij kwam daarna elk jaar met een nieuwe voorstelling. In 1982 viel hem de eer ten deel een Oudejaarsconférence te mogen doen. In de daaropvolgende jaren maakte hij twee films, De Illusionist en De Kkkomediant. Aan het muziektheater wijdde hij zich in 1984 weer even, maar in zijn shows daarna speelde muziek vooral een (belangrijke) achtergrondrol. De Jonges steun en toeverlaat was en is zijn vrouw Hella, met wie hij in 1971 trouwde en twee kinderen kreeg. Hella is de dochter van Eli Asser, tekstschrijver voor onder andere Het Schaep met de 5 Pooten. Aan haar laat De Jonge zijn teksten als eerste zien en zij neemt de verantwoordelijkheid over decor en kostuums op zich. De laatste jaren doet De Jonge vooral rond verkiezingstijd van zich spreken. De afgelopen twee verkiezingen verzorgde hij een conférence, De Stemming geheten, die direct na het grote verkiezingsdebat werden uitgezonden. Hij laat daarin zien zowel met links als met rechts van het politieke spectrum niets op te hebben. In die van 2006 werden zowel Rita Verdonk als 'Wouter de Boskabouter' geknipt en geschoren. ---------------------------------------- Hoogtepunten uit het interview "God, wat duurt zo'n uur lang" Ischa Meijer vond het iets ranzigs hebben: sterren die niet uit de kleedkamers en de entourage van topsporters te slaan zijn, iets waar De Jonge zich ook aan schuldig maakte. Waarom deed ie dat toch? "Het is nog steeds het inhalen van iets. Als je in de omstandigheden bent om dingen, die je in je jeugd leuk vond, waar je net niet aan toe kwam, het thuis bij de radio zitten met je vader en een vol stadion horen juichen en daarover heen de stem van Dick van Rijn, dat boort een dermate groot gat van verlangen in een hart dat je daarna geen voetbalwedstrijd meer kunt missen." Meijer herinnerde De Jonge aan uitspraken van jaren geleden waarin hij het opportunisme hekelde. Daar is De Jonge ook anders over gaan denken: "Het is vrijwel vanaf het begin geweest dat je in een situatie kwam waarin je het gevoel had dat mensen naar je keken en dat je daar ook op anticipeerde. En dat opportunisme hebben we zeker in het begin van Neerlands Hoop verschrikkelijk ontkend, het feit dat je daar stond had nergens anders mee te maken dan dat je daar zo handig op had ingespeeld en toen kwam dat verhaal achteraf van "de wereld deugt niet en wij gaan daar even verandering in brengen". Mensen kijken naar je, dan kan je, wat veel mensen doen, in je schulp kruipen, maar ik deed dan altijd iets expres waardoor mensen moesten lachen. Dus als mensen keken juist wel over een drempel struikelen of een kopje omgooien." Hoewel Bram Vermeulen en Freek de Jonge met Neerlands Hoop iets heel anders deden dan hun illustere voorgangers Wim Sonneveld, Wim Kan en Toon Hermans, had De Jonge (vooral voor de laatste) grote bewondering: "Toon Hermans is oorspronkelijk, je hebt ook mensen die niet oorspronkelijk zijn. Dat is iets verschrikkelijks, die hebben dan wel een talent, maar zijn gedoemd altijd iemand anders na te doen. Toon Hermans put uit de oorsprong, als hij begint, dan begint hij dus gewoon maar wat de doen. De critici hebben dat nog nooit eerder gezien, dus die noemen dat experimenteel, maar wat kun je anders, want je bent gewoon jezelf. Je ziet nu heel vaak dat het experiment om het experiment wordt gedaan. Effecten, onzin, niks." ------------------------------------- De interviewer: Ischa Meijer Het gesprek met Freek de Jonge was het tweede in het eerste seizoen van het Marathoninterview dat Ischa Meijer voor zijn rekening nam. De interviewer kende De Jonge al geruime tijd, wat voor een aangename sfeer zorgde in de verder afgesloten en vreemd ingerichte ruimte van de studio in Het Gebouw van de VPRO.

Met zijn 41 jaar was Freek de Jonge met afstand de jongste gast in het Marathoninterview die de VPRO in de zomer van 1986 in de villa aan de 's Gravelandseweg in Hilversum ontving. Opnieuw nam Ischa Meijer de rol van interviewer op zich. Vanaf de oprichting in 1968 van het cabaretduo Neerlands Hoop (in Bange Dagen), het samenwerkingsverband tussen Freek de Jonge en Bram Vermeulen, was De Jonge niet meer weg te denken van het Nederlands toneel. Het duo verwierf begin jaren zeventig een groot publiek met hun eigenzinnige en dynamische show, met veel rock 'n roll-muziek, die in niets leek op wat Nederland gewend was van cabaretiers als Wim Kan, Toon Hermans en Wim Sonneveld. In 1979 besloot Freek de Jonge Neerlands Hoop op te heffen, omdat hij bang was om in herhaling te vallen. Hij ging solo verder, met groot succes. In 1980 kwam hij met zijn eerste one-manshow De Komediant. Vijf jaar later waagde hij zich aan het muziektheater. In 1986 had hij zes solovoorstellingen en twee films gemaakt, De Illusionist (1983) en De Kkkomediant (1985). In de jaren na het marathoninterview produceerde De Jonge bijna jaarlijks een theaterprogramma en ontwikkelde hij zich als het geweten van politiek Nederland. ---------------------------------------- Biografie Freek de Jonge Minder moraalridder Zijn vader was predikant en de appels vallen niet ver van de boom. Freek de Jonge besloot echter niet in de kerk, maar op het toneel de menigte toe te spreken. Hij werd op 30 augustus 1944 in het Groningse dorpje Westernieland geboren. In zijn jeugd verhuisde hij achtereenvolgens naar Workum in Friesland, Zaandam en Goes. In Zaandam stond hij voor het eerst op het podium en moet daar de smaak van het optreden te pakken hebben gekregen. Na een moeizaam doorlopen HBS-periode - hij deed zeven jaar over de eerste drie jaar van de HBS, vertrok De Jonge naar Amsterdam om Culturele Antropologie te studeren. Van die bevlieging was hij na één college bekomen. Vervolgens koos hij voor de studie Nederlands. Daar blonk hij ook niet in uit, maar het studentenleven kon hem daarentegen wel bekoren. Op een feest van het Amsterdams studentencorps kwam hij Bram Vermeulen tegen: het legendarische cabaretduo Neerlands Hoop in Bange Dagen - dat tijdens het Camarettenfestival in 1968 nog als Cabariolet door het leven ging - was geboren. Neerlands Hoop viel op door een maatschappij-kritische satire, die op die manier nog nooit vertoond was, met veel scherpe teksten en muziek. Tien jaar lang trok het duo volle zalen, waarin vooral jonge mensen zaten. Ze stapten af van het meer traditionele cabaret, het zogeheten 'nummertjescabaret' (afwisselend een liedje, een sketch en een conférence) en introduceerden het 'verhalend cabaret': een voorstelling met een rode draad, waar vaak een zijpad in bewandeld werd. Met die stijl kregen ze navolging van onder andere Youp van 't Hek en Brigitte Kaandorp. Veel opzien baarden ze met hun programma Bloed aan de Paal, een vergeefse poging om de deelname van het Nederlands Elftal aan het WK in de militaire dictatuur Argentinië te voorkomen. De Jonge en Vermeulen togen zelfs naar Schiphol om de selectie en hun entourage op andere gedachten te brengen. Maar het elftal ging wel en verloor voor de tweede achtereenvolgende keer de finale, dit keer van de thuisploeg. Aan de samenwerking met Vermeulen kwam een jaar later, in 1979, een einde. De Jonge was bang in herhaling te vallen. In een vraaggesprek met Elsevier van 12 april 1980 zei hij: "We hadden onze plaats gevonden en draaiden plichtmatig mee. Voor onszelf was er geen enkele uitdaging meer. En dan komt toch op een bepaald moment de twijfel van: moet ik hier mijn leven mee doorgaan? Is dit het nu? Ik ben blij dat we voor onszelf de beslissing hebben kunnen nemen een totaal andere weg in te slaan. Dat betekent dat je ook bereid bent voor jezelf zekerheden op te geven." Vermeulen richtte zich op het maken van muziektheater en De Jonge ging solo verder met het maken van cabaretprogramma's. Weer een jaar later ging hij met zijn eerste one-manshow de theaters in. Hij kwam daarna elk jaar met een nieuwe voorstelling. In 1982 viel hem de eer ten deel een Oudejaarsconférence te mogen doen. In de daaropvolgende jaren maakte hij twee films, De Illusionist en De Kkkomediant. Aan het muziektheater wijdde hij zich in 1984 weer even, maar in zijn shows daarna speelde muziek vooral een (belangrijke) achtergrondrol. De Jonges steun en toeverlaat was en is zijn vrouw Hella, met wie hij in 1971 trouwde en twee kinderen kreeg. Hella is de dochter van Eli Asser, tekstschrijver voor onder andere Het Schaep met de 5 Pooten. Aan haar laat De Jonge zijn teksten als eerste zien en zij neemt de verantwoordelijkheid over decor en kostuums op zich. De laatste jaren doet De Jonge vooral rond verkiezingstijd van zich spreken. De afgelopen twee verkiezingen verzorgde hij een conférence, De Stemming geheten, die direct na het grote verkiezingsdebat werden uitgezonden. Hij laat daarin zien zowel met links als met rechts van het politieke spectrum niets op te hebben. In die van 2006 werden zowel Rita Verdonk als 'Wouter de Boskabouter' geknipt en geschoren. ---------------------------------------- Hoogtepunten uit het interview "God, wat duurt zo'n uur lang" Ischa Meijer vond het iets ranzigs hebben: sterren die niet uit de kleedkamers en de entourage van topsporters te slaan zijn, iets waar De Jonge zich ook aan schuldig maakte. Waarom deed ie dat toch? "Het is nog steeds het inhalen van iets. Als je in de omstandigheden bent om dingen, die je in je jeugd leuk vond, waar je net niet aan toe kwam, het thuis bij de radio zitten met je vader en een vol stadion horen juichen en daarover heen de stem van Dick van Rijn, dat boort een dermate groot gat van verlangen in een hart dat je daarna geen voetbalwedstrijd meer kunt missen." Meijer herinnerde De Jonge aan uitspraken van jaren geleden waarin hij het opportunisme hekelde. Daar is De Jonge ook anders over gaan denken: "Het is vrijwel vanaf het begin geweest dat je in een situatie kwam waarin je het gevoel had dat mensen naar je keken en dat je daar ook op anticipeerde. En dat opportunisme hebben we zeker in het begin van Neerlands Hoop verschrikkelijk ontkend, het feit dat je daar stond had nergens anders mee te maken dan dat je daar zo handig op had ingespeeld en toen kwam dat verhaal achteraf van "de wereld deugt niet en wij gaan daar even verandering in brengen". Mensen kijken naar je, dan kan je, wat veel mensen doen, in je schulp kruipen, maar ik deed dan altijd iets expres waardoor mensen moesten lachen. Dus als mensen keken juist wel over een drempel struikelen of een kopje omgooien." Hoewel Bram Vermeulen en Freek de Jonge met Neerlands Hoop iets heel anders deden dan hun illustere voorgangers Wim Sonneveld, Wim Kan en Toon Hermans, had De Jonge (vooral voor de laatste) grote bewondering: "Toon Hermans is oorspronkelijk, je hebt ook mensen die niet oorspronkelijk zijn. Dat is iets verschrikkelijks, die hebben dan wel een talent, maar zijn gedoemd altijd iemand anders na te doen. Toon Hermans put uit de oorsprong, als hij begint, dan begint hij dus gewoon maar wat de doen. De critici hebben dat nog nooit eerder gezien, dus die noemen dat experimenteel, maar wat kun je anders, want je bent gewoon jezelf. Je ziet nu heel vaak dat het experiment om het experiment wordt gedaan. Effecten, onzin, niks." ------------------------------------- De interviewer: Ischa Meijer Het gesprek met Freek de Jonge was het tweede in het eerste seizoen van het Marathoninterview dat Ischa Meijer voor zijn rekening nam. De interviewer kende De Jonge al geruime tijd, wat voor een aangename sfeer zorgde in de verder afgesloten en vreemd ingerichte ruimte van de studio in Het Gebouw van de VPRO.

Met zijn 41 jaar was Freek de Jonge met afstand de jongste gast in het Marathoninterview die de VPRO in de zomer van 1986 in de villa aan de 's Gravelandseweg in Hilversum ontving. Opnieuw nam Ischa Meijer de rol van interviewer op zich. Vanaf de oprichting in 1968 van het cabaretduo Neerlands Hoop (in Bange Dagen), het samenwerkingsverband tussen Freek de Jonge en Bram Vermeulen, was De Jonge niet meer weg te denken van het Nederlands toneel. Het duo verwierf begin jaren zeventig een groot publiek met hun eigenzinnige en dynamische show, met veel rock 'n roll-muziek, die in niets leek op wat Nederland gewend was van cabaretiers als Wim Kan, Toon Hermans en Wim Sonneveld. In 1979 besloot Freek de Jonge Neerlands Hoop op te heffen, omdat hij bang was om in herhaling te vallen. Hij ging solo verder, met groot succes. In 1980 kwam hij met zijn eerste one-manshow De Komediant. Vijf jaar later waagde hij zich aan het muziektheater. In 1986 had hij zes solovoorstellingen en twee films gemaakt, De Illusionist (1983) en De Kkkomediant (1985). In de jaren na het marathoninterview produceerde De Jonge bijna jaarlijks een theaterprogramma en ontwikkelde hij zich als het geweten van politiek Nederland. ---------------------------------------- Biografie Freek de Jonge Minder moraalridder Zijn vader was predikant en de appels vallen niet ver van de boom. Freek de Jonge besloot echter niet in de kerk, maar op het toneel de menigte toe te spreken. Hij werd op 30 augustus 1944 in het Groningse dorpje Westernieland geboren. In zijn jeugd verhuisde hij achtereenvolgens naar Workum in Friesland, Zaandam en Goes. In Zaandam stond hij voor het eerst op het podium en moet daar de smaak van het optreden te pakken hebben gekregen. Na een moeizaam doorlopen HBS-periode - hij deed zeven jaar over de eerste drie jaar van de HBS, vertrok De Jonge naar Amsterdam om Culturele Antropologie te studeren. Van die bevlieging was hij na één college bekomen. Vervolgens koos hij voor de studie Nederlands. Daar blonk hij ook niet in uit, maar het studentenleven kon hem daarentegen wel bekoren. Op een feest van het Amsterdams studentencorps kwam hij Bram Vermeulen tegen: het legendarische cabaretduo Neerlands Hoop in Bange Dagen - dat tijdens het Camarettenfestival in 1968 nog als Cabariolet door het leven ging - was geboren. Neerlands Hoop viel op door een maatschappij-kritische satire, die op die manier nog nooit vertoond was, met veel scherpe teksten en muziek. Tien jaar lang trok het duo volle zalen, waarin vooral jonge mensen zaten. Ze stapten af van het meer traditionele cabaret, het zogeheten 'nummertjescabaret' (afwisselend een liedje, een sketch en een conférence) en introduceerden het 'verhalend cabaret': een voorstelling met een rode draad, waar vaak een zijpad in bewandeld werd. Met die stijl kregen ze navolging van onder andere Youp van 't Hek en Brigitte Kaandorp. Veel opzien baarden ze met hun programma Bloed aan de Paal, een vergeefse poging om de deelname van het Nederlands Elftal aan het WK in de militaire dictatuur Argentinië te voorkomen. De Jonge en Vermeulen togen zelfs naar Schiphol om de selectie en hun entourage op andere gedachten te brengen. Maar het elftal ging wel en verloor voor de tweede achtereenvolgende keer de finale, dit keer van de thuisploeg. Aan de samenwerking met Vermeulen kwam een jaar later, in 1979, een einde. De Jonge was bang in herhaling te vallen. In een vraaggesprek met Elsevier van 12 april 1980 zei hij: "We hadden onze plaats gevonden en draaiden plichtmatig mee. Voor onszelf was er geen enkele uitdaging meer. En dan komt toch op een bepaald moment de twijfel van: moet ik hier mijn leven mee doorgaan? Is dit het nu? Ik ben blij dat we voor onszelf de beslissing hebben kunnen nemen een totaal andere weg in te slaan. Dat betekent dat je ook bereid bent voor jezelf zekerheden op te geven." Vermeulen richtte zich op het maken van muziektheater en De Jonge ging solo verder met het maken van cabaretprogramma's. Weer een jaar later ging hij met zijn eerste one-manshow de theaters in. Hij kwam daarna elk jaar met een nieuwe voorstelling. In 1982 viel hem de eer ten deel een Oudejaarsconférence te mogen doen. In de daaropvolgende jaren maakte hij twee films, De Illusionist en De Kkkomediant. Aan het muziektheater wijdde hij zich in 1984 weer even, maar in zijn shows daarna speelde muziek vooral een (belangrijke) achtergrondrol. De Jonges steun en toeverlaat was en is zijn vrouw Hella, met wie hij in 1971 trouwde en twee kinderen kreeg. Hella is de dochter van Eli Asser, tekstschrijver voor onder andere Het Schaep met de 5 Pooten. Aan haar laat De Jonge zijn teksten als eerste zien en zij neemt de verantwoordelijkheid over decor en kostuums op zich. De laatste jaren doet De Jonge vooral rond verkiezingstijd van zich spreken. De afgelopen twee verkiezingen verzorgde hij een conférence, De Stemming geheten, die direct na het grote verkiezingsdebat werden uitgezonden. Hij laat daarin zien zowel met links als met rechts van het politieke spectrum niets op te hebben. In die van 2006 werden zowel Rita Verdonk als 'Wouter de Boskabouter' geknipt en geschoren. ---------------------------------------- Hoogtepunten uit het interview "God, wat duurt zo'n uur lang" Ischa Meijer vond het iets ranzigs hebben: sterren die niet uit de kleedkamers en de entourage van topsporters te slaan zijn, iets waar De Jonge zich ook aan schuldig maakte. Waarom deed ie dat toch? "Het is nog steeds het inhalen van iets. Als je in de omstandigheden bent om dingen, die je in je jeugd leuk vond, waar je net niet aan toe kwam, het thuis bij de radio zitten met je vader en een vol stadion horen juichen en daarover heen de stem van Dick van Rijn, dat boort een dermate groot gat van verlangen in een hart dat je daarna geen voetbalwedstrijd meer kunt missen." Meijer herinnerde De Jonge aan uitspraken van jaren geleden waarin hij het opportunisme hekelde. Daar is De Jonge ook anders over gaan denken: "Het is vrijwel vanaf het begin geweest dat je in een situatie kwam waarin je het gevoel had dat mensen naar je keken en dat je daar ook op anticipeerde. En dat opportunisme hebben we zeker in het begin van Neerlands Hoop verschrikkelijk ontkend, het feit dat je daar stond had nergens anders mee te maken dan dat je daar zo handig op had ingespeeld en toen kwam dat verhaal achteraf van "de wereld deugt niet en wij gaan daar even verandering in brengen". Mensen kijken naar je, dan kan je, wat veel mensen doen, in je schulp kruipen, maar ik deed dan altijd iets expres waardoor mensen moesten lachen. Dus als mensen keken juist wel over een drempel struikelen of een kopje omgooien." Hoewel Bram Vermeulen en Freek de Jonge met Neerlands Hoop iets heel anders deden dan hun illustere voorgangers Wim Sonneveld, Wim Kan en Toon Hermans, had De Jonge (vooral voor de laatste) grote bewondering: "Toon Hermans is oorspronkelijk, je hebt ook mensen die niet oorspronkelijk zijn. Dat is iets verschrikkelijks, die hebben dan wel een talent, maar zijn gedoemd altijd iemand anders na te doen. Toon Hermans put uit de oorsprong, als hij begint, dan begint hij dus gewoon maar wat de doen. De critici hebben dat nog nooit eerder gezien, dus die noemen dat experimenteel, maar wat kun je anders, want je bent gewoon jezelf. Je ziet nu heel vaak dat het experiment om het experiment wordt gedaan. Effecten, onzin, niks." ------------------------------------- De interviewer: Ischa Meijer Het gesprek met Freek de Jonge was het tweede in het eerste seizoen van het Marathoninterview dat Ischa Meijer voor zijn rekening nam. De interviewer kende De Jonge al geruime tijd, wat voor een aangename sfeer zorgde in de verder afgesloten en vreemd ingerichte ruimte van de studio in Het Gebouw van de VPRO.