Podcasts about maagdenhuis

Vandaag een week geleden om 11 uur 's ochtends bezette een groep demonstranten het Maagdenhuis van de Universiteit van Amsterdam: een gebouw dat symbool staat voor studentenverzet. Wie zijn deze mensen, hoe wordt er op terug gekeken en wat zijn hun eisen? te gast: Jay, woordvoerder van Amsterdam Student Encampment, de organisatie verantwoordelijk voor de bezetting van het Maagdenhuis van vorige week. Ook te gast: Marjolein Kuijers aan, projectleider op het gebied van demonstratierecht en werkzaam bij mensenrechten Amnesty International.

Op de universiteiten van Nijmegen en vooral Amsterdam liepen de pro-Palestijnse protesten deze week flink uit de hand. Demonstranten bezetten het Maagdenhuis en hielden langdurig stand op een loopbrug, waarna de politie met stevig optreden een eind maakte aan de bezettingen. In De Telegraaf pleit een UvA-decaan nu voor sneller en strenger straffen van de betrokken studenten. Maar hoe werkt dat juridisch eigenlijk? En mag een universiteit zulke maatregelen zomaar nemen? Tijs van den Brink bespreekt het met: * Milos Boksan, student aan de Radboud Universiteit * Willem Jebbink, advocaat

In deze aflevering mogen we genieten van Den Botaniek, of de botanische tuin van Antwerpen, een steenworp van het Maagdenhuis. We treffen er een pelgrimsvriend, Toby, die deel uitmaakt van de Joodse gemeenschap van Antwerpen. We gaan met hem in gesprek en ontdekken zo meer over de gemeenschap waar deze jongeman deel van is. We […]

In onze tweede aflevering van onze pelgrimstocht door Antwerpen staan we eerst stil bij het indrukwekkende monument ter nagedachtenis van de slachtoffers van de Holocaust. We trekken door het stadspark van Antwerpen richting het Maagdenhuis en ontdekken meer over de geschiedenis van de armen – en wezenzorg, ook jeugdzorg door de eeuwen heen. Naast de […]

De grootste troost komt van het gebed, bidden met en tot Pater Pio - Ewelina Borger - Uitgeverij De Boog/Betsaïda (verkrijgbaar bij Didoc.be en Carmelitana) Het gebed is het beste wapen dat we bezitten: het is een sleutel, die het hart van God opent. Je moet tot Jezus spreken met je hart, niet enkel met je lippen. In bepaalde omstandigheden moet je enkel je hart laten spreken. Dit boekje biedt allereerst een kort overzicht van Pater Pio's leven. Verder twee typen gebeden: gebeden die zijn voorzien van passende overwegingen van Pater Pio (De Rozenkrans en de Kruisweg) en gebeden op voorspraak van Pater Pio (naast losse gebeden de Litanie van Pater Pio en twee novenen.) Het boekje, dat is geïllustreerd met elf foto's, sluit af met drie korte teksten van Pater Pio over de Eucharistie. Kinderen van de zorg, zes eeuwen stedelijke jeugdzorg in Antwerpen - Dirk Luyten, Erik Zwysen en Sietske Van den Wyngaert - Uitgeverij Garant Stierf de helft van de vondelingen voor hun vijftien jaar? Hoeveel duizenden kinderen werden er vanuit Antwerpen uitbesteed op het platteland? Hoe kwamen de wezen terecht in de schoolstrijd? Was er tijdens de Tweede Wereldoorlog een razzia in het Meisjesweeshuis? ‘Kinderen van de zorg. Zes eeuwen stedelijke jeugdzorg in Antwerpen' brengt de vergeten sociale geschiedenis van de opvang van vondelingen, verlatelingen, wezen en andere kinderen in precaire situaties opnieuw tot leven. In Antwerpen was dat eeuwenlang een stedelijke aangelegenheid. De evolutie van de stad bepaalde mee de opvang in instellingen en uitbestedingen bij kostgezinnen op het platteland. Opvattingen van vroegere elites resulteerden in grote godshuizen als het Vondelingenhuis, het Maagdenhuis en het Knechtjeshuis. Later verschenen de ‘Gestichten voor verlaten kinderen', grootschalige weeshuizen en tehuizen voor zwakke kinderen. Meer recent gingen de instellingen aansluiten bij het normale leven en kwam het ondersteunen van de gezinscontext centraal te staan. Een reis door de tijd leert dat de opvang van kinderen in precaire situaties van alle tijden is en vol van uitdagingen.

Als student aan de Universiteit van Amsterdam doet Gaia Willemars de Maagdenhuisbezetting nog eens dunnetjes over in het P.C. Hoofthuis.Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

De bezetting van het Maagdenhuis, Black Lives Matter, trekkers op de snelweg of soep op schilderijen. Nederland kent een lange geschiedenis van actievoeren. Of het nou gaat om de klimaatproblematiek, ongelijke behandeling van vrouwen of de wooncrisis: we spreken ons uit. Hoe is actievoeren door de jaren heen veranderd? En hoe ziet de demonstrant van de toekomst eruit? Annette praat erover met:   - Dunya Verwey, één van de grondleggers van feministische beweging Dolle Mina  - Jacquelien van Stekelenburg, hoogleraar Sociale Verandering en Conflict aan de Vrije Universiteit Amsterdam  - Esther Crabbendam, co-auteur van het boek ‘Handboek voor de jonge rebel'See omnystudio.com/listener for privacy information.

1969 - Met Wim en Flip over de dorsvlegel. Maarten slaat hem stuk. Wiegersma wil hem wel tekenen. Ad pleit voor een vriendin als opvolgster van Krak. Maarten praat daar met Balk over, en over het nieuwe gebouw. Jan en Ad maken de vlegel. Bart maakt zich zorgen over de houtworm. Maarten helpt bij het redden van een hond uit de Prinsengracht. Nicolien over Maartens afwerendheid. Ad is ziek. Bart had dat al zien aankomen. Maarten ziet tussen de middag de bezetting van het Maagdenhuis en voelt zich oud. Ad is nog altijd ziek. Met: Evert van der Meulen (Wim Bosman), Krijn ter Braak (Maarten Koning), Harry van Rijthoven (Flip de Fluiter), Hanneke Riemer (Dé Haan), Hans Hoes (Ad Muller), Jacob Derwig (Bart Asjes), Dick van den Toorn (Jan Boerakker), Wilbert Gieske (Hans Wiegersma), Mark Rietman (Jaap Balk), Yvonne van den Hurk (Nicolien), Oda Spelbos (Heidi Muller-Bruul) en Diana Dobbelman (Juffrouw Bavelaar).

1969 - Bart, Jan en Maarten over de bezetting van het Maagdenhuis. Bart meent dat alles met praten is op te lossen, maar geeft toe dat het niet mee zal vallen om Wigbold uit zijn auto te krijgen. Maarten en Nicolien brengen een bezoek aan Ad en Heidi. Maarten treft Ad aan achter zijn werkbank. Vergadering over de verdeling van het nieuwe gebouw. Met: Jacob Derwig (Bart Asjes), Dick van den Toorn (Jan Boerakker), Krijn ter Braak (Maarten Koning), Yvonne van den Hurk (Nicolien), Oda Spelbos (Heidi Muller-Bruul), Hans Hoes (Ad Muller), Mark Rietman (Jaap Balk), Hanneke Riemer (Dé Haan), Theo Pont (Koos Rentjes), Gusta Teengs Gerritsen (Juffrouw Veldhoven), Marieke van Weelde (Mia van Idegem) en Joop Keesmaat (Beerta).

Als studenten in 1969 het Maagdenhuis bezetten, rommelt het ook al onder scholieren. Zo wordt er dat jaar een scholierenvakbond opgericht. En als in Utrecht de alternatieve schoolkrant Bulletje wordt verboden, wordt begin 1970 het Gemeentelijk Atheneum door de leerlingen bezet. Ditmaal in Het Spoor Terug: 'Bulletje verboden. Een terugblik op de eerste schoolbezetting', samengesteld door Paul van der Gaag.

Als studenten in 1969 het Maagdenhuis bezetten, rommelt het ook al onder scholieren. Zo wordt er dat jaar een scholierenvakbond opgericht. En als in Utrecht de alternatieve schoolkrant Bulletje wordt verboden, wordt begin 1970 het Gemeentelijk Atheneum door de leerlingen bezet. Ditmaal in Het Spoor Terug: 'Bulletje verboden. Een terugblik op de eerste schoolbezetting', samengesteld door Paul van der Gaag.

Vijf jaar na de Maagdenhuisbezetting praat Sietske met Harriet en Mayday over Utopia aan het Spui tijdens een live opname op het festival voor wereldversleutelaaars 2.Dh5. Met o.a.: het kopieerapparaat, Typhoon, heel veel voedsel free to grab, een stel pubers in een pand, de woongemeenschap en kleding delen, en studentenpolitiek. In de opname zitten stukjes geluid van het Maagdenhuis geknipt. - De volledige opname van Typhoon vind je hier: https://www.youtube.com/watch?v=kiOd986q5Zs&t=1s; - De volledige speech vind je hier: https://www.youtube.com/watch?v=iYzEyxJDuK0&t=63s; - De documentaire 'Hij Mocht er Wezen': https://www.youtube.com/watch?v=gZ0NMUO8eF4&t=121s - Meer over 2.Dh5: https://www.2dh5.nl

In tijden van polarisatie kan filantropie een brug slaan. Maar wat is nu precies filantropie? Hoogleraar filantropie Theo Schuyt legt in gesprek met Paul van Liempt uit dat de Amerikanen de term filantropie hebben gekaapt. Besos en Buffet de grootse weldoeners? “In Nederland hebben wij er veel meer talent voor.” Schuyt legt uit dat geld het probleem niet is, maar wat dan wel? Organisaties, met name onderwijsinstellingen, blijken niet ingericht te zijn op het ontvangen van giften. Het zit bij scholen niet in de mindset, terwijl er een grote bereidheid is om bij te dragen. Schuyt pleit ervoor dat scholen 5% procent van hun budget ook daadwerkelijk inzetten op het verwerven van giften. De sleutel tot succes is de maatschappelijke inbedding van de school. De Hermitage en het Maagdenhuis in Amsterdam zijn prachtige voorbeelden waar filantropie goed tot zijn recht is gekomen. Vermogende particulieren werkten samen met de (lokale) overheid om tot waardevolle projecten te komen. Schuyt benadrukt het belang van een ommekeer in het denken over dergelijke samenwerkingsverbanden.

De eerste bezetting door studenten was niet die van het Maagdenhuis, maar was de bezetting van Katholieke Economische Hogeschool in Tilburg in het voorjaar van 1969. Al voor die tijd hadden studenten de letters Karl Marx Universiteit op de gevel van het lesgebouw gekalkt. Die tekst op de muur zou de opstandige studenten tot in lengte van dagen achtervolgen. Want noch in het rode Nijmegen, noch in het hippe Amsterdam verwezen actievoerders zo direct naar de oervader van hun opstandigheid. Paul van der Gaag maakte een reconstructie van de vijftig jaar oude bezetting.

De eerste bezetting door studenten was niet die van het Maagdenhuis, maar was de bezetting van Katholieke Economische Hogeschool in Tilburg in het voorjaar van 1969. Al voor die tijd hadden studenten de letters Karl Marx Universiteit op de gevel van het lesgebouw gekalkt. Die tekst op de muur zou de opstandige studenten tot in lengte van dagen achtervolgen. Want noch in het rode Nijmegen, noch in het hippe Amsterdam verwezen actievoerders zo direct naar de oervader van hun opstandigheid. Paul van der Gaag maakte een reconstructie van de vijftig jaar oude bezetting.

Deze week werd het juridische fenomeen 'nationaliteit' onder de loep genomen in Radio Swammerdam. Katja Swider promoveert op het gebied van stateloosheid aan het Amsterdam Centre for European Law and Governance. Betty de Hart is hoogleraar migratierecht aan de Universiteit van Amsterdam. Naar aanleiding van de gebeurtenissen in en rondom het Maagdenhuis maakten we deze week bij hoge uitzondering ruimte voor actualiteit. Redacteur Lieven Heeremans maakte een item over de docenten die gister bij elkaar kwamen. Allereerst werd een definitie gezocht van stateloosheid en de historische achtergrond van nationaliteiten. Vervolgens werd er gesproken over de Nederlandse en mondiale status van nationaliteiten. Stateloosheid en dubbele nationaliteit blijken twee kanten van dezelfde medaille. Wellicht is de oplossing om niemand meer een nationaliteit te geven.

Wars van grenzen Abram de Swaan, prominent socioloog en winnaar van de P.C. Hooftprijs, liet zich zelden wat gelegen liggen aan de grenzen van zijn vakgebied. Begin 2007 ging de hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam met emeritaat, zoals dat nu eenmaal gaat als je 65 wordt. De Swaan is een scherp analyticus van het tijdgewricht. Zo merkte opvolger Jan Willem Duyvendak bij De Swaans afscheid van de UvA op dat de Nederlandse verzorgingsstaat in verval raakte, nadat De Swaan er zijn wetenschappelijke belangstelling voor was verloren. Hier kunt u luisteren naar een vijf uur durend interview tussen Geert Mak en Abram de Swaan. Biografie Abram de Swaan geb. 8 januari 1942 Altijd daar waar het gebeurt Abram de Swaan werd geboren op 8 januari 1942, midden in de Tweede Wereldoorlog. Zijn eerste jaren bracht Abram de Swaan door op een onderduikadres in Beverwijk, omdat zijn vader directeur was van het linkse tijdschrift De Vrije Katheder. Gerard Reve was een graag geziene gast bij de familie De Swaan. Op de één of andere manier wist De Swaan altijd op het juiste moment op de juiste plek te zijn. Hij studeerde politicologie – zes vakken voor de prijs van één – aan de Universiteit van Amsterdam, deed er ook nog wiskunde en psychoanalyse bij – De Swaan is tien jaar psychotherapeut geweest. Hij schreef in twee jaar tijd ongeveer driehonderd artikelen voor Propria Cures. Eén van die artikelen, waarin hij het evangelie parodieerde, kwam hem nog op een aanklacht wegens godslastering te staan, ingediend door de gereformeerde gemeente van het Zeeuwse eiland Tholen. Hij moest een boete van honderd gulden betalen. Aan de universiteiten van Yale en Berkely heeft hij ook politicologie gestudeerd en wetenschappelijk onderzoek gedaan. Dat was in 1967 en 1968, het jaar van de fameuze Summer of Love. Teruggekomen in Amsterdam werd prompt het Maagdenhuis bezet. In de Verenigde Staten werkte hij ook voor de Deutsche Rundfunk , waarvoor hij popsterren interviewde. Ook Fidel Castro ontkwam niet aan De Swaans prangende vragen. Voor de VPRO maakte De Swaan de documentaire over lopende bandwerk en de geestdodendheid daarvan, Een Boterham met Tevredenheid genaamd. In 1973 promoveerde hij – met een proefschrift over kabinetsformaties in elf landen – en vier jaar later werd hij op 35-jarige leeftijd hoogleraar. Socioloog Johan Goudsblom haalde hem over om op sociologie over te stappen en maakte hem met het werk van Norbert Elias bekend. Voor de duizendpoot bracht het werk van de beroemde socioloog enige eenheid en overzichtelijkheid in zijn leven. De Swaan staat bekend om zijn oorspronkelijke pen. In zijn stukken en essays verbindt hij allerlei disciplines met elkaar, zoals geschiedenis en sociale filosofie. Voor NRC Handelsblad heeft hij lange tijd columns geschreven. De jury van de P.C. Hooftprijs roemde De Swaans “glasheldere en lenige stijl, waar het plezier in schrijven vanaf vonkt. Hoewel hij zijn lezers niet onderschat en geen moeite doet om complexe materie eenvoudiger voor te stellen dan die is, valt er in zijn hele oeuvre geen onbegrijpelijke zin aan te wijzen. Abram de Swaan heeft een indrukwekkend oeuvre op zijn naam staan. En dat oeuvre heeft bijzondere literaire kwaliteiten (…)” De Swaan krijgt de P.C. Hooftprijs op donderdag 22 mei 2008, de dag na de sterfdag van de beroemde dichter.

Wars van grenzen Abram de Swaan, prominent socioloog en winnaar van de P.C. Hooftprijs, liet zich zelden wat gelegen liggen aan de grenzen van zijn vakgebied. Begin 2007 ging de hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam met emeritaat, zoals dat nu eenmaal gaat als je 65 wordt. De Swaan is een scherp analyticus van het tijdgewricht. Zo merkte opvolger Jan Willem Duyvendak bij De Swaans afscheid van de UvA op dat de Nederlandse verzorgingsstaat in verval raakte, nadat De Swaan er zijn wetenschappelijke belangstelling voor was verloren. Hier kunt u luisteren naar een vijf uur durend interview tussen Geert Mak en Abram de Swaan. Biografie Abram de Swaan geb. 8 januari 1942 Altijd daar waar het gebeurt Abram de Swaan werd geboren op 8 januari 1942, midden in de Tweede Wereldoorlog. Zijn eerste jaren bracht Abram de Swaan door op een onderduikadres in Beverwijk, omdat zijn vader directeur was van het linkse tijdschrift De Vrije Katheder. Gerard Reve was een graag geziene gast bij de familie De Swaan. Op de één of andere manier wist De Swaan altijd op het juiste moment op de juiste plek te zijn. Hij studeerde politicologie – zes vakken voor de prijs van één – aan de Universiteit van Amsterdam, deed er ook nog wiskunde en psychoanalyse bij – De Swaan is tien jaar psychotherapeut geweest. Hij schreef in twee jaar tijd ongeveer driehonderd artikelen voor Propria Cures. Eén van die artikelen, waarin hij het evangelie parodieerde, kwam hem nog op een aanklacht wegens godslastering te staan, ingediend door de gereformeerde gemeente van het Zeeuwse eiland Tholen. Hij moest een boete van honderd gulden betalen. Aan de universiteiten van Yale en Berkely heeft hij ook politicologie gestudeerd en wetenschappelijk onderzoek gedaan. Dat was in 1967 en 1968, het jaar van de fameuze Summer of Love. Teruggekomen in Amsterdam werd prompt het Maagdenhuis bezet. In de Verenigde Staten werkte hij ook voor de Deutsche Rundfunk , waarvoor hij popsterren interviewde. Ook Fidel Castro ontkwam niet aan De Swaans prangende vragen. Voor de VPRO maakte De Swaan de documentaire over lopende bandwerk en de geestdodendheid daarvan, Een Boterham met Tevredenheid genaamd. In 1973 promoveerde hij – met een proefschrift over kabinetsformaties in elf landen – en vier jaar later werd hij op 35-jarige leeftijd hoogleraar. Socioloog Johan Goudsblom haalde hem over om op sociologie over te stappen en maakte hem met het werk van Norbert Elias bekend. Voor de duizendpoot bracht het werk van de beroemde socioloog enige eenheid en overzichtelijkheid in zijn leven. De Swaan staat bekend om zijn oorspronkelijke pen. In zijn stukken en essays verbindt hij allerlei disciplines met elkaar, zoals geschiedenis en sociale filosofie. Voor NRC Handelsblad heeft hij lange tijd columns geschreven. De jury van de P.C. Hooftprijs roemde De Swaans “glasheldere en lenige stijl, waar het plezier in schrijven vanaf vonkt. Hoewel hij zijn lezers niet onderschat en geen moeite doet om complexe materie eenvoudiger voor te stellen dan die is, valt er in zijn hele oeuvre geen onbegrijpelijke zin aan te wijzen. Abram de Swaan heeft een indrukwekkend oeuvre op zijn naam staan. En dat oeuvre heeft bijzondere literaire kwaliteiten (…)” De Swaan krijgt de P.C. Hooftprijs op donderdag 22 mei 2008, de dag na de sterfdag van de beroemde dichter.

Wars van grenzen Abram de Swaan, prominent socioloog en winnaar van de P.C. Hooftprijs, liet zich zelden wat gelegen liggen aan de grenzen van zijn vakgebied. Begin 2007 ging de hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam met emeritaat, zoals dat nu eenmaal gaat als je 65 wordt. De Swaan is een scherp analyticus van het tijdgewricht. Zo merkte opvolger Jan Willem Duyvendak bij De Swaans afscheid van de UvA op dat de Nederlandse verzorgingsstaat in verval raakte, nadat De Swaan er zijn wetenschappelijke belangstelling voor was verloren. Hier kunt u luisteren naar een vijf uur durend interview tussen Geert Mak en Abram de Swaan. Biografie Abram de Swaan geb. 8 januari 1942 Altijd daar waar het gebeurt Abram de Swaan werd geboren op 8 januari 1942, midden in de Tweede Wereldoorlog. Zijn eerste jaren bracht Abram de Swaan door op een onderduikadres in Beverwijk, omdat zijn vader directeur was van het linkse tijdschrift De Vrije Katheder. Gerard Reve was een graag geziene gast bij de familie De Swaan. Op de één of andere manier wist De Swaan altijd op het juiste moment op de juiste plek te zijn. Hij studeerde politicologie – zes vakken voor de prijs van één – aan de Universiteit van Amsterdam, deed er ook nog wiskunde en psychoanalyse bij – De Swaan is tien jaar psychotherapeut geweest. Hij schreef in twee jaar tijd ongeveer driehonderd artikelen voor Propria Cures. Eén van die artikelen, waarin hij het evangelie parodieerde, kwam hem nog op een aanklacht wegens godslastering te staan, ingediend door de gereformeerde gemeente van het Zeeuwse eiland Tholen. Hij moest een boete van honderd gulden betalen. Aan de universiteiten van Yale en Berkely heeft hij ook politicologie gestudeerd en wetenschappelijk onderzoek gedaan. Dat was in 1967 en 1968, het jaar van de fameuze Summer of Love. Teruggekomen in Amsterdam werd prompt het Maagdenhuis bezet. In de Verenigde Staten werkte hij ook voor de Deutsche Rundfunk , waarvoor hij popsterren interviewde. Ook Fidel Castro ontkwam niet aan De Swaans prangende vragen. Voor de VPRO maakte De Swaan de documentaire over lopende bandwerk en de geestdodendheid daarvan, Een Boterham met Tevredenheid genaamd. In 1973 promoveerde hij – met een proefschrift over kabinetsformaties in elf landen – en vier jaar later werd hij op 35-jarige leeftijd hoogleraar. Socioloog Johan Goudsblom haalde hem over om op sociologie over te stappen en maakte hem met het werk van Norbert Elias bekend. Voor de duizendpoot bracht het werk van de beroemde socioloog enige eenheid en overzichtelijkheid in zijn leven. De Swaan staat bekend om zijn oorspronkelijke pen. In zijn stukken en essays verbindt hij allerlei disciplines met elkaar, zoals geschiedenis en sociale filosofie. Voor NRC Handelsblad heeft hij lange tijd columns geschreven. De jury van de P.C. Hooftprijs roemde De Swaans “glasheldere en lenige stijl, waar het plezier in schrijven vanaf vonkt. Hoewel hij zijn lezers niet onderschat en geen moeite doet om complexe materie eenvoudiger voor te stellen dan die is, valt er in zijn hele oeuvre geen onbegrijpelijke zin aan te wijzen. Abram de Swaan heeft een indrukwekkend oeuvre op zijn naam staan. En dat oeuvre heeft bijzondere literaire kwaliteiten (…)” De Swaan krijgt de P.C. Hooftprijs op donderdag 22 mei 2008, de dag na de sterfdag van de beroemde dichter.

Wars van grenzen Abram de Swaan, prominent socioloog en winnaar van de P.C. Hooftprijs, liet zich zelden wat gelegen liggen aan de grenzen van zijn vakgebied. Begin 2007 ging de hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam met emeritaat, zoals dat nu eenmaal gaat als je 65 wordt. De Swaan is een scherp analyticus van het tijdgewricht. Zo merkte opvolger Jan Willem Duyvendak bij De Swaans afscheid van de UvA op dat de Nederlandse verzorgingsstaat in verval raakte, nadat De Swaan er zijn wetenschappelijke belangstelling voor was verloren. Hier kunt u luisteren naar een vijf uur durend interview tussen Geert Mak en Abram de Swaan. Biografie Abram de Swaan geb. 8 januari 1942 Altijd daar waar het gebeurt Abram de Swaan werd geboren op 8 januari 1942, midden in de Tweede Wereldoorlog. Zijn eerste jaren bracht Abram de Swaan door op een onderduikadres in Beverwijk, omdat zijn vader directeur was van het linkse tijdschrift De Vrije Katheder. Gerard Reve was een graag geziene gast bij de familie De Swaan. Op de één of andere manier wist De Swaan altijd op het juiste moment op de juiste plek te zijn. Hij studeerde politicologie – zes vakken voor de prijs van één – aan de Universiteit van Amsterdam, deed er ook nog wiskunde en psychoanalyse bij – De Swaan is tien jaar psychotherapeut geweest. Hij schreef in twee jaar tijd ongeveer driehonderd artikelen voor Propria Cures. Eén van die artikelen, waarin hij het evangelie parodieerde, kwam hem nog op een aanklacht wegens godslastering te staan, ingediend door de gereformeerde gemeente van het Zeeuwse eiland Tholen. Hij moest een boete van honderd gulden betalen. Aan de universiteiten van Yale en Berkely heeft hij ook politicologie gestudeerd en wetenschappelijk onderzoek gedaan. Dat was in 1967 en 1968, het jaar van de fameuze Summer of Love. Teruggekomen in Amsterdam werd prompt het Maagdenhuis bezet. In de Verenigde Staten werkte hij ook voor de Deutsche Rundfunk , waarvoor hij popsterren interviewde. Ook Fidel Castro ontkwam niet aan De Swaans prangende vragen. Voor de VPRO maakte De Swaan de documentaire over lopende bandwerk en de geestdodendheid daarvan, Een Boterham met Tevredenheid genaamd. In 1973 promoveerde hij – met een proefschrift over kabinetsformaties in elf landen – en vier jaar later werd hij op 35-jarige leeftijd hoogleraar. Socioloog Johan Goudsblom haalde hem over om op sociologie over te stappen en maakte hem met het werk van Norbert Elias bekend. Voor de duizendpoot bracht het werk van de beroemde socioloog enige eenheid en overzichtelijkheid in zijn leven. De Swaan staat bekend om zijn oorspronkelijke pen. In zijn stukken en essays verbindt hij allerlei disciplines met elkaar, zoals geschiedenis en sociale filosofie. Voor NRC Handelsblad heeft hij lange tijd columns geschreven. De jury van de P.C. Hooftprijs roemde De Swaans “glasheldere en lenige stijl, waar het plezier in schrijven vanaf vonkt. Hoewel hij zijn lezers niet onderschat en geen moeite doet om complexe materie eenvoudiger voor te stellen dan die is, valt er in zijn hele oeuvre geen onbegrijpelijke zin aan te wijzen. Abram de Swaan heeft een indrukwekkend oeuvre op zijn naam staan. En dat oeuvre heeft bijzondere literaire kwaliteiten (…)” De Swaan krijgt de P.C. Hooftprijs op donderdag 22 mei 2008, de dag na de sterfdag van de beroemde dichter.

Wars van grenzen Abram de Swaan, prominent socioloog en winnaar van de P.C. Hooftprijs, liet zich zelden wat gelegen liggen aan de grenzen van zijn vakgebied. Begin 2007 ging de hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam met emeritaat, zoals dat nu eenmaal gaat als je 65 wordt. De Swaan is een scherp analyticus van het tijdgewricht. Zo merkte opvolger Jan Willem Duyvendak bij De Swaans afscheid van de UvA op dat de Nederlandse verzorgingsstaat in verval raakte, nadat De Swaan er zijn wetenschappelijke belangstelling voor was verloren. Hier kunt u luisteren naar een vijf uur durend interview tussen Geert Mak en Abram de Swaan. Biografie Abram de Swaan geb. 8 januari 1942 Altijd daar waar het gebeurt Abram de Swaan werd geboren op 8 januari 1942, midden in de Tweede Wereldoorlog. Zijn eerste jaren bracht Abram de Swaan door op een onderduikadres in Beverwijk, omdat zijn vader directeur was van het linkse tijdschrift De Vrije Katheder. Gerard Reve was een graag geziene gast bij de familie De Swaan. Op de één of andere manier wist De Swaan altijd op het juiste moment op de juiste plek te zijn. Hij studeerde politicologie – zes vakken voor de prijs van één – aan de Universiteit van Amsterdam, deed er ook nog wiskunde en psychoanalyse bij – De Swaan is tien jaar psychotherapeut geweest. Hij schreef in twee jaar tijd ongeveer driehonderd artikelen voor Propria Cures. Eén van die artikelen, waarin hij het evangelie parodieerde, kwam hem nog op een aanklacht wegens godslastering te staan, ingediend door de gereformeerde gemeente van het Zeeuwse eiland Tholen. Hij moest een boete van honderd gulden betalen. Aan de universiteiten van Yale en Berkely heeft hij ook politicologie gestudeerd en wetenschappelijk onderzoek gedaan. Dat was in 1967 en 1968, het jaar van de fameuze Summer of Love. Teruggekomen in Amsterdam werd prompt het Maagdenhuis bezet. In de Verenigde Staten werkte hij ook voor de Deutsche Rundfunk , waarvoor hij popsterren interviewde. Ook Fidel Castro ontkwam niet aan De Swaans prangende vragen. Voor de VPRO maakte De Swaan de documentaire over lopende bandwerk en de geestdodendheid daarvan, Een Boterham met Tevredenheid genaamd. In 1973 promoveerde hij – met een proefschrift over kabinetsformaties in elf landen – en vier jaar later werd hij op 35-jarige leeftijd hoogleraar. Socioloog Johan Goudsblom haalde hem over om op sociologie over te stappen en maakte hem met het werk van Norbert Elias bekend. Voor de duizendpoot bracht het werk van de beroemde socioloog enige eenheid en overzichtelijkheid in zijn leven. De Swaan staat bekend om zijn oorspronkelijke pen. In zijn stukken en essays verbindt hij allerlei disciplines met elkaar, zoals geschiedenis en sociale filosofie. Voor NRC Handelsblad heeft hij lange tijd columns geschreven. De jury van de P.C. Hooftprijs roemde De Swaans “glasheldere en lenige stijl, waar het plezier in schrijven vanaf vonkt. Hoewel hij zijn lezers niet onderschat en geen moeite doet om complexe materie eenvoudiger voor te stellen dan die is, valt er in zijn hele oeuvre geen onbegrijpelijke zin aan te wijzen. Abram de Swaan heeft een indrukwekkend oeuvre op zijn naam staan. En dat oeuvre heeft bijzondere literaire kwaliteiten (…)” De Swaan krijgt de P.C. Hooftprijs op donderdag 22 mei 2008, de dag na de sterfdag van de beroemde dichter.