Podcasts about hoezeer

Hoezeer de Vuurwerkramp na 25 jaar nog leeft in Enschede is te zien aan de vele verhalen die dit jaar in regionale media worden verteld, alsof het de dag van gister was.  Tubantia-journalist Lucien Baard volgde de ramp als geen ander, vanaf moment één op 13 mei 2000. Ter gelegenheid van dit herdenkingsjaar verwerkte hij zijn indrukwekkende dossier tot een boek, met daarin een reconstructie van de feiten verweven met persoonlijke verhalen. Sommige daarvan zijn nooit eerder verteld. 

Een verkeerde blik, een foute grap, een schelle stem, en hopla, daar zijn ze: de stomme mensen at first sight. Meteen gaan je nekharen overeind, en gaat je hartslag omhoog.Hoezeer je ook de acute mini-haat probeert weg te drukken, het lukt niet. Er zit maar één ding op: run, Forest, run! Maar wat moet je doen als je geen kant op kunt?Als je op je werk klemgezet word door die ene vervelende collega, of als je op het zoveelste kerstfeest met je verschrikkelijke zwager twister moet spelen?Wat vinden we het moeilijkst? Opscheppers, betweters, veelpraters, hautaine zwijgers, uit de hoogte-doeners, onwrikbare loketbeambten, de lijst gaat maar door.Het venster waartussen iemand die je wel aardig vindt zich mag bewegen lijkt smal, maar is breder dan je denkt. Vooral Lies moet nogal eens beschaamd op haar hatende mening terugkomen. Aafs antenne werkt een stuk beter en heeft het zelden mis. Stomme mensen blijven stom.Gelukkig zijn de stomme mensen met minder. Het vredig vouwen van adventskarton met je beste vriendin en de grote bonte specht maken veel, zo niet alles goed deze weken.

Bruno Wyndaele praat met Rudolf Hecke over zijn boek 'Hoe ruw is de steen? - Anatomie van de vrijmetselarij in Vlaanderen.' Geheime genootschappen oefenen een grote aantrekkingskracht uit op de nieuwsgierige mens. Muzikant en schrijver Rudolf Hecke is zo iemand. Voor zijn boek 'Hoe ruw is de steen?' verdiepte hij zich in de vrijmetselarij, trok naar de tempel en de vochtige kamer en ging praten met logebroeders- en zusters. Hoezeer kan je in de werkplaats nog schaven aan jezelf?

Een rode draad bij veel van mijn klanten is controle.Herkenbaar, want hebben we niet allemaal het liefst alles in eigen hand?Checken we niet soms terloops het werk dat we aan anderen hebben toevertrouwd?Kijken we niet allemaal in onze mailbox om te zien of we geen belangrijke berichten missen?Of de omzetcijfers okay zijn?Of de cijfers van je kind op voldoende blijven staan?We worden aan alle kanten geholpen met allerlei handige systemen: registraties, planningen, Magister. Het geeft ons het gevoel dat we alles onder controle kunnen houden.Nee, dus.Hoezeer ik ook probeer te voorkomen dat het fout gaat, gaat het toch af en toe mis. De klus die je aan een ander hebt toevertrouwd wordt verkeerd opgepakt, blijft liggen of krijgt geen prioriteit. Ondanks dat we onze mail checken, kunnen er zaken verkeerd gaan. Ondanks dat ik bij een van mijn kinderen steeds in Magister keek, bleven de 2en en 3en binnenstromen. Ik kan er nu om lachen maar destijds kreeg ik er de zenuwen van. Een klant van mij heeft een goed lopend restaurant; zijn recensies zijn lovend en hij heeft zijn personeel goed opgeleid. Voor hem is het een hele stap om een avond vrij te nemen en zijn ploeg de avondshift te laten doen, uit angst dat het fout gaat.Maar kan er, ondanks zijn uitstekende personeel, uitgerekend die avond een klacht van een klant komen? Ja, natuurlijk.Controle proberen te houden en systemen kunnen je helpen de boel op orde te houden, rust in je hoofd te bewaren.Maar… Het is geen garantie dat het gaat zoals je wilt dat het gaat.Ook als je alles op alles hebt gezet om ervoor te zorgen dat alles goed gaat, gaat het niet altijd zoals je had gehoopt.En toch proberen we vaak krampachtig de wereld naar onze hand te zetten.En dat, dames en heren, kunnen we maar voor een deel.We steken zoveel energie in het voorkomen van mogelijke fouten en doen ons uiterste best om tegenslagen te vermijden.Maar stel dat je gewoon zorgt dat je het werk dat je overdraagt zo goed mogelijk overdraagt, dat je doet wat je kunt voordat je naar huis gaat.Dat is doen wat je kunt. Als je hierbij stilstaat, wordt het makkelijker om de dingen die eventueel fout gaan te accepteren.De kern van deze vitamine is: Doe wat je kunt. En accepteer dat je niet overal grip op hebt.--------------------------------------------------------------------------------------------------------1. Ik deel van alles op Linkedin. Zullen we even connnecten? Stuur een uitnodiging op https://www.linkedin.com/in/fiefmacrander/  2. Wil je weten hoe je ontspannen je gevoel van richting kan terugkrijgen?  Check deze pagina:https://fiefmacrander.com/programmas/3. Wil je weten hoe ik je kan helpen? Maak een afspraak via mijn site: https://fiefmacrander.com/

De verkenner trekt een nieuw jasje aan. Ronald Plasterk wordt nu informateur en is slechts één stap verwijderd van het Torentje. Jaap Jansen en PG Kroeger zagen het debat in de Tweede Kamer over het verslag van zijn verkenning en noteerden een reeks ongebruikelijke en opmerkelijke politieke feiten. En een haai uit een kinderfilm zwom ook nog even langs.Het debat van 13 december 2023 leek nogal op dat van 1 april 2021, het ‘Pieter Omtzigt, functie elders' debat dat geschiedenis schreef. Na een turbulente verkenningsfase ontplofte de Kamer. Informateur Plasterk moet de brokstukken zien te lijmen en partijen bij elkaar weten te houden. En de nu volgende fase van bevat een explosieve serie tijdbommen die hij onschadelijk moet zien te maken.***Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt met donaties van luisteraars die we hiervoor hartelijk danken. Word ook vriend van de show!Heeft u belangstelling om in onze podcast te adverteren of ons te sponsoren? Zend een mailtje naar adverteren@dagennacht.nl en wij nemen contact met u opOp sommige podcast-apps kun je niet alles lezen. De complete tekst en een overzicht van al onze eerdere afleveringen vind je hier*** Als één ding duidelijk werd, dan is het wel dat Geert Wilders zijn verkiezingswinst beschouwt als een mandaat om geen enkele reflectie op de voorbije twintig jaar van de PVV toe te staan. Hoezeer hij ook gefileerd werd over vroegere daden en uitspraken en hun anti-rechtsstatelijke inhoud, hij verklaarde steeds feller nimmer ergens excuses voor te maken of nuances aan te brengen.Zeker niet voor zijn bezoek aan Moskou en de Kremlingezinde uitingen vier jaar na de aanslag op MH17 en de inval in de Krim. "Vals, gemeen!" siste hij Rob Jetten (D66) daarover toe. Het bracht Frans Timmermans (GroenLinks-PvdA) op de analogie met de zogenaamd vegetarische haai Bruce uit de Disneyfilm Finding Nemo.Ook Caroline van der Plas (BBB) en Dilan Yesilgöz (VVD) lieten blijken tabak te hebben van de weifelingen en staatsrechtelijke aarzelingen bij Pieter Omtzigt (NSC). Ze willen tempo maken naar een rechts kabinet om hun kiezers niet nu al te hoeven ontrieven. In een dag of twee moet ‘de basislijn' over de grondrechten toch wel duidelijk zijn, vinden ze, en kregen daarvoor steun van de partijen aan uiterste rechter- én linkerzijde.Omtzigt stond binnen het kwartet op rechts alleen en begon zo te zwabberen, dat hij stormen interrupties uitlokte. Hij erkende ‘geen lijsten' met te bespreken constitutionele pijnpunten te hebben. Ook daarom weigerden Wilders en hij de kamer een verslag van de informateur over dat eerste aspect van de komende onderhandelingen toe te zeggen.Hoe gevoelig juist zulke staatsrechtelijke elementen nu zijn werd onbedoeld aangetoond door Yesilgöz. Met een achteloze motie namens het rechtse kwartet stak zij het lont aan. Termen als 'politiek vandalisme' klonken. Dat kwam verrassend overeen met een analoog incident tijdens de avond vóór het debat. Toen dreigde premier Mark Rutte – die al demissionair is! - unverfroren met aftreden van het hele kabinet over een motie van SGP, SP, BBB en NSC tegen nieuwe EU-hulp aan Oekraïne.Het debat liet zien dat het kabinet-Rutte IV onttakeld is. De consequenties daarvan kunnen groot zijn. Ook is helder dat Wilders klem zit tussen zijn machtspretentie en weigering de PVV realiter te zien veranderen. En Frans Timmermans ontpopte zich als een ras-parlementariër die nimmer weggeweest lijkt van het Binnenhof. Even grijnsde hij zelf als een haai die zijn prooi zag spartelen.Opvallend effectief waren gedegen interrupties door Jetten en Henri Bontenbal, waarbij hun verschillen in stijl elkaar verfijnd aanvulden. De CDA-leider kaapte het debat inhoudelijk door het agenderen van het dieperliggende motief van 'een democratisch ethos' dat meer inhoudt dan de formalismen waarmee PVV, BBB en VVD Omtzigt probeerden af te kopen.Een interruptie van Bontenbal deed Yesilgöz onthullen hoezeer zij haar VVD al heeft uitgeleverd aan de nukken van Wilders. Om met Bette Davis te spreken in een andere iconische film: “Fasten your seat belts, it's gonna be a bumpy night!”***Verder luisteren388 - Kabinetsformatie 2023: de lucht is geklaard, vier partijen kunnen met elkaar verder386 – Ronald Plasterk, een verkenner met passie384 - De overrompelende overwinning van Geert Wilders. Opnieuw slaat Nederland een onbekende weg in357 – Kabinetsformatie 2021: House of Cards aan het Binnenhof. Annemarie Jorritsma en de obsessie met Pieter Omtzigt330 – Politieke paradoxen. Lessen uit de kabinetsformatie van 2021***Tijdlijn00:00:00 – Deel 100:26:30 – Deel 201:07:02 – Deel 301:26:34 – EindeZie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Emancipatie betekent in Nederland vooral ‘vrouwenemancipatie'. Die ‘vrouwenbril' vertroebelt de blik op de problemen van mannen, schrijft Menno Sedee. Hoezeer staan die in Nederland op de kaart? Lou-Anna Druyvesteyn leest voor. Audio door Hans Poel.

70 jaar geleden werd Nederland zwaar getroffen door de Watersnoodramp. Onlangs uitgebreid herdacht. Al eeuwenlang wordt Nederland bedreigd door het wassende water. Hoezeer bepalen dijkbreuken en overstromingen de Nederlandse identiteit? Dat beschrijft Lotte Jensen in haar boek 'Wij en het water'. Een gesprek over de Waterwolf, drijvende wiegjes en benefietacties.

Wat is de oorsprong van de tirannie en oorlogszucht van  Vladimir Poetin? Hoeveel echte vrienden heeft hij en waarom poept hij niet gewoon in een wc en trekt vervolgens door? Kan hij verslagen worden en hoe ziet de post-Poetin periode eruit?  Vragen die Jort Kelder stelt aan twee Poetin-kenners, drs. Isa Yoesibov, politiek analist en politiek filosoof Prof. dr. Evert van der Zweerde. 

Ondersteun deze klassen met een gift: https://eencursusinwonderen.org/doneerI. De eenvoud van verlossing1. Wat is verlossing toch eenvoudig! Al wat ze zegt is dat wat nooit waar was nu niet waar is, en dat nooit zal zijn. Het onmogelijke is niet gebeurd, en kan geen gevolgen hebben. En dat is alles. Kan dit voor iemand die wil dat dit waar is, lastig te leren zijn? Alleen de onwil dit te leren kan zo'n makkelijke les ingewikkeld maken. Hoe moeilijk is het om te zien dat wat onwaar is niet waar, en wat waar is niet onwaar kan zijn? Je kunt niet langer zeggen dat je geen verschil ziet tussen onwaar en waar. Er is jou exact verteld hoe je het ene van het andere kunt onderscheiden, en wat je precies moet doen als je in verwarring raakt. Waarom volhard je er dan in zulke simpele dingen niet te leren?2. Daar is een reden voor. Maar verwar die niet met het idee dat de simpele dingen die de verlossing jou vraagt te leren, moeilijk zijn. Ze onderwijst slechts het zeer voor de hand liggende. Ze gaat eenvoudig van de ene duidelijke les naar de volgende, in makkelijke stappen die jou zachtjes en zonder de minste inspanning van de ene naar de andere leiden. Dit kan niet verwarrend zijn, en toch ben je in verwarring. Want op een of andere manier geloof je dat wat totaal verward is, makkelijker te leren en te begrijpen valt. Wat jij jezelf geleerd hebt is zo'n geweldig staaltje leerwerk dat het inderdaad ongelooflijk is. Maar je hebt het voor elkaar gekregen omdat je dat wilde, en je was niet te stuiten in je ijver om het te beoordelen als iets wat lastig te leren is of te ingewikkeld om te vatten.3. Niemand die begrijpt wat je geleerd hebt, hoe zorgvuldig je dat hebt gedaan, en welke moeite jij je hebt getroost die lessen eindeloos te oefenen en te herhalen in elke jou denkbare vorm, kan ooit de kracht van jouw leervaardigheid in twijfel trekken. Er is in de wereld geen grotere kracht. De wereld werd erdoor gemaakt, en ook nu nog is ze op niets anders aangewezen. De lessen die jij jezelf hebt onderwezen, zijn zo uit-en-te-na geleerd en zo star, dat ze als zware gordijnen oprijzen om eenvoudige en voor de hand liggende zaken aan het oog te onttrekken. Zeg niet dat jij die niet kunt leren. Want jouw vermogen om te leren is sterk genoeg om je te onderwijzen dat jouw wil niet de jouwe is, je gedachten jou niet toebehoren, en zelfs dat jij iemand anders bent.4. Wie kan er nu beweren dat lessen zoals deze makkelijk zijn? Toch heb je meer dan dit geleerd. Je bent doorgegaan, en hebt zonder morren iedere stap gezet, hoe moeilijk die ook was, tot er een wereld was opgebouwd die jou paste. En elke les waardoor de wereld wordt samengesteld, komt voort uit die eerste leerprestatie, een enormiteit zo groot dat de Stem van de Heilige Geest voor de grootheid daarvan nietig en stil lijkt.* De wereld nam een aanvang met één enkele zonderlinge les, krachtig genoeg om ervoor te zorgen dat God vergeten werd en dat Zijn Zoon van zichzelf vervreemdde, verbannen uit het huis waarin God Zelf hem gevestigd heeft. Jij, die jezelf geleerd hebt dat de Zoon van God schuldig is, zeg niet dat je de eenvoudige zaken die de verlossing jou onderwijst niet leren kunt!5. Leren is een bekwaamheid die jij gemaakt hebt als een geschenk aan jezelf. Ze werd niet gemaakt om de Wil van God te doen, maar om de wens in stand te houden dat die kon worden weerstaan, en dat een wil los daarvan toch werkelijker zou zijn dan deze Wil. En dit is wat leren heeft geprobeerd te demonstreren, en jij hebt datgene geleerd waartoe dit onderwijs ontworpen was. Nu staat wat jij vanouds uit-en-te-na geleerd hebt onverbiddelijk voor de Stem van de waarheid, en onderwijst het jou dat Haar lessen niet waar zijn, te lastig zijn om te leren, te moeilijk om te zien, en te zeer tegengesteld aan wat werkelijk waar is. Toch zul jij ze leren, want die lessen te leren is het enige doel dat de Heilige Geest voor jouw leervaardigheid in heel de wereld ziet. Zijn eenvoudige lessen in vergeving hebben een kracht machtiger dan de jouwe, want ze roepen jou toe vanuit God en vanuit jouw Zelf.6. Is dit een zwakke Stem, zo nietig en stil*, dat Ze zich niet verheffen kan boven het zinloze lawaai van klanken zonder betekenis? God heeft niet gewild dat Zijn Zoon Hem vergeet. En de macht van Zijn Wil huist in de Stem die namens Hem spreekt. Welke les ga jij leren? Welk resultaat is onontkoombaar, zo zeker als God, en ver boven alle twijfel en vragen verheven? Kan het zijn dat al jouw futiele leren, met een merkwaardig resultaat en ongelooflijke moeilijkheidsgraad, de eenvoudige lessen zal weerstaan die jou op ieder moment van elke dag worden onderwezen sedert de tijd begon en het leren werd gemaakt?7. Er vallen maar twee lessen te leren. Elk resulteert in een andere wereld. En elke wereld volgt met zekerheid uit haar bron. Het vaststaand resultaat van de les dat Gods Zoon schuldig is, is de wereld die jij ziet. Het is een wereld van verschrikking en vertwijfeling. En ze biedt geen enkele hoop op geluk. Er is geen plan dat jij ten behoeve van jouw veiligheid kunt opstellen dat ooit werken zal. Er is geen vreugde die je hier kunt zoeken, met de hoop die te vinden. Dit is echter niet het enige resultaat waartoe jouw leren kan leiden. Hoe uit-en-te-na jij de door jou gekozen taak ook mag hebben geleerd, de les die de Liefde van God weerspiegelt is nog altijd sterker. En je zult leren dat Gods Zoon onschuldig is, en een andere wereld zien.8. Het resultaat van de les dat Gods Zoon schuldeloos is, is een wereld zonder angst waar alles door hoop wordt verlicht en sprankelt van een milde vriendelijkheid. Er is niets wat jou niet roept met een zacht verzoek jouw vriend te mogen zijn, en zich met jou te mogen verbinden. En nooit blijft een oproep ongehoord, onbegrepen, of zonder antwoord in precies dezelfde taal als waarin de oproep werd gedaan. En jij zult begrijpen dat dit de oproep was die iedereen en alles in de wereld altijd al heeft gedaan, maar die jij niet aanzag voor wat ze was. En nu zie je in dat jij je hebt vergist. Je werd misleid door de vormen waarin de oproep zat verscholen. En daarom hoorde jij die niet, en verloor je een vriend die altijd deel van jou wilde zijn. De zachte, eeuwige roep van elk deel van Gods schepping tot het geheel wordt over heel de wereld gehoord die deze tweede les jou brengt.9. Er is geen enkel levend wezen dat niet de universele Wil deelt dat het heel is, en dat jij zijn roep niet onbeantwoord laat. Zonder jouw antwoord is het ten dode opgeschreven, zoals het van de dood wordt gered wanneer jij zijn roep hebt gehoord als de aloude oproep tot het leven, en begrepen hebt dat het slechts jouw eigen roep is. De Christus in jou herinnert Zich God met al de zekerheid waarmee Hij Zijn Liefde kent. Maar alleen als Zijn Zoon onschuldig is, kan Hij Liefde zijn. Want God zou inderdaad angst zijn als hij die door Hem onschuldig is geschapen, slaaf van schuld zou kunnen zijn. Gods volmaakte Zoon herinnert zich zijn schepping. Maar in schuld is hij vergeten wat hij in werkelijkheid is.10. De angst voor God is even zeker het gevolg van de les dat Zijn Zoon schuldig is als Gods Liefde onherroepelijk herinnerd wordt wanneer hij zijn onschuld leert. Want haat moet wel de vader zijn van angst, en zichzelf als de vader daarvan zien. Hoezeer vergis jij je die niet de oproep hoort die weerklinkt achter elke schijnbare roep om de dood, die zingt achter elke moorddadige aanval en ervoor pleit dat liefde de stervende wereld herstelt. Jij begrijpt niet Wie jou vanachter elke vorm van haat, elke roep om oorlog roept. Maar je zult Hem herkennen als je Hem antwoordt in de taal waarmee Hij jou roept. Hij zal verschijnen wanneer jij Hem geantwoord hebt, en in Hem zul je weten dat God Liefde is.11. Wat is verleiding anders dan de wens om de verkeerde beslissing te nemen over wat je wilt leren, en een resultaat te verkrijgen dat je niet wilt? De erkenning dat het een ongewenste staat van je denkgeest is, wordt het middel waarmee de keuze wordt herzien, en een ander resultaat gezien wordt dat de voorkeur geniet. Je bent misleid als je gelooft dat jij rampspoed, onenigheid en pijn wilt. Hoor in jezelf de roep hierom niet. Maar luister liever naar de diepere roep daarachter, die tot vrede en vreugde aanspoort. En heel de wereld zal jou vreugde en vrede geven. Want zoals je hoort, zo zul je antwoorden. En zie! Jouw antwoord is het bewijs van wat je hebt geleerd. Het resultaat is de wereld die jij aanschouwt.12. Laten we een ogenblik stil zijn en alles vergeten wat we ooit hebben geleerd, alle gedachten die we ooit hebben gehad, en alle vooroordelen die we eropna houden over de betekenis en de bedoeling der dingen. Laten we ons niet onze eigen ideeën herinneren over waartoe de wereld dient. Wij weten het niet. Laat elk beeld dat we van wie ook in onze denkgeest vasthouden, daaruit worden losgemaakt en weggeveegd.13. Wees vrij van oordelen en je onbewust van enige gedachte over goed of kwaad die ooit over iemand in je denkgeest opgekomen is. Nu ken je hem niet. Maar je bent vrij om hem te leren kennen, en op nieuwe wijze te leren kennen. Nu is hij voor jou herboren en ben jij voor hem herboren, zonder het verleden dat hem ter dood veroordeeld heeft, en jou samen met hem. Nu is hij vrij om te leven, net als jij, want een oeroud leren is heengegaan en heeft plaatsgemaakt zodat de waarheid kan worden herboren.

Ondersteun deze klassen met een gift: https://eencursusinwonderen.org/doneerVI. Vergeving en het einde van de tijd1. Hoezeer ben jij bereid jouw broeder te vergeven? Hoezeer verlang jij vrede in plaats van eindeloze strijd, ellende en pijn? Dit is dezelfde vraag, in andere vorm. Vergeving is jouw vrede, want hierin ligt het eind van de afscheiding, en van de droom van gevaar en vernietiging, zonde en dood; van waanzin en moord, verdriet en verlies. Dit is het ‘offer' dat de verlossing vraagt, waarvoor in de plaats ze graag vrede schenkt.2. Zweer niet dat je zult sterven, jij heilige Zoon van God! Je sluit een akkoord dat je niet kunt nakomen. De Zoon van het Leven kan niet worden gedood. Hij is onsterfelijk, zoals zijn Vader. Wat hij is kan niet worden veranderd. Hij is het enige in heel het universum dat één moet zijn. Wat eeuwig lijkt zal allemaal een einde kennen. De sterren zullen verdwijnen, en er zal geen dag of nacht meer zijn. Alle dingen die komen en gaan, de getijden, de seizoenen en de levens van mensen, alle dingen die met de tijd veranderen, opbloeien en wegsterven, zullen niet terugkeren. Daar waar de tijd een eind heeft gesteld is niet waar het eeuwige is. Gods Zoon kan nooit veranderen door wat mensen van hem hebben gemaakt. Hij zal zijn zoals hij was en is, want de tijd heeft zijn lot niet bezegeld, noch het uur van zijn geboorte en dood bepaald. Vergeving zal hem niet veranderen. Maar de tijd wacht op vergeving, zodat de dingen van de tijd kunnen verdwijnen omdat ze nutteloos zijn.3. Niets overleeft zijn bedoeling. Als het gemaakt is om te sterven, dan zal het sterven, tenzij het dit doel niet als het zijne aanneemt. Verandering is het enige wat hier tot een zegen kan worden gemaakt, waar het doel niet vastligt, hoe onveranderlijk dit ook lijkt. Denk niet dat jij een doel kunt stellen dat van Gods bedoeling voor jou verschilt, of het tot iets onveranderlijks en eeuwigs kunt maken. Je kunt jezelf een bedoeling geven die jij niet hebt. Maar je kunt het vermogen om je denken te veranderen niet wegnemen, en daar een andere bedoeling zien.4. Verandering is het grootste geschenk dat God gegeven heeft aan alles wat jij eeuwig zou willen maken, om ervoor te zorgen dat alleen de Hemel niet voorbijgaat. Jij werd niet geboren om te sterven. Jij kunt niet veranderen, want jouw functie is vastgelegd door God. Alle andere doelen, op één na, zijn in de tijd geplaatst en veranderen, opdat de tijd in stand zou blijven. Vergeving streeft niet naar het behouden van de tijd, maar naar het einde ervan, wanneer hij geen nut heeft. Is zijn doel ten einde, dan is hij voorbij. En waar hij eens de scepter leek te zwaaien, is nu de functie die God voor Zijn Zoon heeft ingesteld, tot het volle bewustzijn teruggekeerd. De tijd kan aan haar vervulling of onveranderlijkheid geen einde stellen. Er is geen dood, want de levenden delen de functie die hun Schepper hun gegeven heeft. Sterven kan niet de functie van het leven zijn. Uitbreiding van het leven moet dat zijn, opdat het voor eeuwig en altijd één is zonder einde.5. Deze wereld zal je voeten binden, je handen boeien en je lichaam doden, maar alleen als jij denkt dat ze gemaakt werd om de Zoon van God te kruisigen. Want ook al was het een droom van de dood, dan nog hoef jij niet toe te laten dat het dit ook voor jou behelst. Laat toe dat dit verandert, en er is niets ter wereld of het moet eveneens veranderen. Want hier is niets of het wordt gedefinieerd als datgene waartoe het in jouw ogen dient.6. Hoe lieflijk is de wereld waarvan het doel is de vergeving van Gods Zoon! Hoe vrij van angst, hoe vervuld van zegen en geluk! En wat een vreugde om korte tijd te vertoeven in zo'n gelukkig oord! En in zo'n wereld kan men ook niet vergeten dat het inderdaad een korte tijd duurt tot tijdloosheid in stilte de plaats van de tijd inneemt.

Ondersteun deze klassen met een gift: https://eencursusinwonderen.org/doneerVIII. De ‘held' van de droom1. Het lichaam is de centrale figuur in de droom van de wereld. Het ontbreekt in geen enkele droom, en evenmin bestaat het zonder de droom waarin het optreedt alsof het een persoon was die kan worden gezien en geloofd. Het neemt de centrale plaats in in iedere droom die het verhaal vertelt hoe het door andere lichamen werd gemaakt en in een wereld buiten het lichaam werd geboren, daar een tijdje leeft en sterft, teneinde in het stof te worden verenigd met andere lichamen die sterven zoals hij. In de korte tijd die het is vergund te leven, zoekt het naar andere lichamen als zijn vriend of vijand. Zijn veiligheid is zijn voornaamste zorg. Zijn welbehagen is zijn richtlijn. Het probeert genoegens na te jagen en die dingen te vermijden die hem pijn kunnen doen. En bovenal probeert het zichzelf bij te brengen dat zijn pijnen en genoegens van elkaar verschillen en onderscheiden kunnen worden.2. Het dromen van de wereld neemt vele vormen aan, omdat het lichaam op vele manieren probeert te bewijzen dat het autonoom en werkelijk is. Het tooit zichzelf met dingen die het gekocht heeft met metalen schijfjes of met strookjes papier waarvan de wereld proclameert dat ze waardevol en werkelijk zijn. Het werkt om die te verkrijgen door zinloze dingen te doen, en smijt ermee in ruil voor zinloze dingen die het niet nodig heeft, en zelfs niet wil. Het huurt andere lichamen in, zodat die het kunnen beschermen en nog meer zinloze dingen kunnen vergaren die het zijn eigendom noemen kan. Het zoekt om zich heen naar speciale lichamen die zijn droom kunnen delen. Soms droomt het dat het de overwinnaar is van lichamen zwakker dan hij. Maar in sommige fasen van de droom is het de slaaf van lichamen die hem willen kwetsen en kwellen.3. De serie avonturen van het lichaam, vanaf het tijdstip van de geboorte tot aan de dood, vormen het thema van iedere droom die de wereld ooit heeft gehad. De ‘held' van deze droom zal nooit veranderen, en zijn bedoeling evenmin. Hoewel de droom zelf vele vormen aanneemt, en ogenschijnlijk een grote verscheidenheid laat zien aan plaatsen en gebeurtenissen waarin zijn ‘held' zich bevindt, heeft de droom maar één bedoeling die op vele manieren wordt onderwezen. Deze ene les probeert het steeds en steeds opnieuw en nogmaals te onderwijzen: dat het zelf oorzaak is, en geen gevolg. En jij bent zijn gevolg, en kunt zijn oorzaak niet zijn.4. Zo ben jij niet de dromer, maar de droom. En dus dool je doelloos plaatsen en gebeurtenissen in en uit die de droom spint. Dat dit alles is wat het lichaam doet is waar, want het is slechts een figuur in een droom. Maar wie reageert op figuren in een droom tenzij hij ze als werkelijk beschouwt? Zodra hij ze ziet zoals ze zijn, hebben ze niet langer effect op hem, omdat hij begrijpt dat hij aan hen hun gevolgen heeft gegeven door ze te veroorzaken, en ze een schijn van werkelijkheid te verlenen.5. Hoezeer ben jij bereid te ontkomen aan de gevolgen van alle dromen die de wereld ooit heeft gehad? Is het jouw wens dat geen enkele droom de oorzaak lijkt van wat jij doet? Laten we dan gewoon naar het begin van de droom kijken, want het deel dat jij ziet is slechts het tweede deel, waarvan de oorzaak in het eerste ligt. Niemand die slaapt en in de wereld aan het dromen is, herinnert zich zijn aanval op zichzelf. Niemand gelooft dat er werkelijk een tijd is geweest dat hij niets van een lichaam wist en zich deze wereld nooit als werkelijk kon hebben voorgesteld. Hij zou meteen gezien hebben dat deze ideeën een en dezelfde illusie behelzen, te belachelijk voor iets anders dan te worden weggelachen. Hoe serieus, hoe ernstig lijken ze nu! En niemand kan zich herinneren wanneer ze met gelach en ongeloof werden begroet. Wij kunnen ons dit wel herinneren, als we hun oorzaak maar direct onder ogen zien. Dan zullen we reden tot lachen zien, en geen grond voor angst.6. Laten we de droom die hij heeft weggegeven teruggeven aan de dromer, die de droom ziet als iets los van hem dat hem is aangedaan. In de eeuwigheid, waar alles één is, sloop een nietig dwaas idee binnen waarom de Zoon van God vergat te lachen. Door dit te vergeten werd de gedachte een serieus idee, in staat tot zowel verwezenlijking als werkelijke gevolgen. Samen kunnen we ze beide weglachen, en begrijpen dat de tijd geen inbreuk kan maken op de eeuwigheid. Het is ridicuul te denken dat de tijd de eeuwigheid kan omringen, die juist betekent dat er geen tijd bestaat.7. Een tijdloosheid waarin de tijd tot werkelijkheid is gemaakt, een deel van God dat zichzelf kan aanvallen, een afgescheiden broeder als vijand, een denkgeest in een lichaam: het zijn allemaal vormen van circulariteit waarvan het einde bij haar uitgangspunt begint, en bij haar oorzaak eindigt. De wereld die jij ziet is een precieze weergave van wat jij dacht te hebben gedaan. Behalve dat je nu denkt dat wat jij deed jou is aangedaan. De schuld voor wat jij hebt gedacht wordt buiten jezelf gelegd, op een schuldige wereld die in jouw plaats jouw dromen droomt en jouw gedachten denkt. Ze brengt haar wraak, niet de jouwe. Ze houdt je eng in een lichaam opgesloten, dat ze bestraft vanwege al de zondige zaken die het lichaam uitricht in haar droom. Jij hebt niet de macht ervoor te zorgen dat het lichaam zijn kwade daden stopzet, omdat jij het niet gemaakt hebt en geen controle kunt uitoefenen op zijn handelingen, zijn doel of zijn lot.8. De wereld demonstreert slechts een oeroude waarheid: je zult geloven dat anderen jou precies datgene aandoen wat jij denkt dat jij hun hebt aangedaan. Maar als je eenmaal jezelf zover hebt gebracht hun de schuld te geven, zul je de oorzaak niet zien van wat ze doen, omdat jij verlangt dat de schuld op hen rust. Hoe kinderachtig is de koppige manoeuvre om je onschuld te behouden door de schuld naar buiten af te schuiven, maar nooit los te laten! Het is niet makkelijk de grap daarvan te zien wanneer jouw ogen overal rondom je de zware gevolgen ervan aanschouwen, maar zonder hun onbeduidende oorzaak. Zonder de oorzaak lijken de gevolgen ervan inderdaad ernstig en droevig. Toch volgen ze er slechts uit. En het is juist hun oorzaak die uit niets volgt, en slechts een grap is.9. Met mild gelach neemt de Heilige Geest de oorzaak waar, en kijkt niet naar de gevolgen. Hoe zou Hij anders jouw dwaling kunnen corrigeren, jij die de oorzaak volkomen over het hoofd hebt gezien? Hij nodigt jou uit ieder verschrikkelijk gevolg bij Hem te brengen, zodat jullie samen naar de dwaze oorzaak ervan kunnen kijken, en jij met Hem een ogenblik kunt lachen. ]ij beoordeelt gevolgen, maar Hij heeft hun oorzaak beoordeeld. En door Zijn oordeel zijn de gevolgen weggenomen. Misschien kom jij in tranen. Maar hoor hoe Hij zegt: ‘Mijn broeder, heilige Zoon van God, aanschouw je ijdele droom waarin dit kon gebeuren.' En je zult het heilig ogenblik verlaten met jouw lachen en dat van jouw broeder, vergezeld van het Zijne.10. Het geheim van de verlossing is slechts dit: dat jij dit jezelf aandoet. Wat ook de vorm van de aanval is, dit is nog steeds waar. Wie ook de rol van vijand of van aanvaller op zich neemt, dit is nog steeds de waarheid. Wat ook de oorzaak lijkt van enig leed of lijden dat je voelt, dit is nog steeds waar. Je zou namelijk helemaal niet reageren op figuren in een droom waarvan je wist dat je die droomde. Laat ze zo haatdragend en kwaadaardig zijn als ze maar zijn, ze kunnen geen effect op jou hebben, behalve wanneer jij naliet in te zien dat het jouw droom is.11. Is deze ene les geleerd, dan zal ze jou bevrijden van elke vorm van lijden. De Heilige Geest zal deze ene alomvattende les van bevrijding herhalen tot ze is geleerd, ongeacht de vorm van lijden die jou pijn bezorgt. Welk leed jij ook bij Hem brengt, Hij zal met deze heel eenvoudige waarheid antwoord geven. Want dit ene antwoord zal de oorzaak wegnemen van iedere vorm van verdriet of pijn. De vorm beïnvloedt Zijn antwoord allerminst, want Hij wil jou slechts de ene oorzaak van alle onderwijzen, ongeacht hun vorm. En jij zult begrijpen dat wonderen de eenvoudige uitspraak weerspiegelen: ‘Ik heb dit gedaan, en dit is wat ik ongedaan wil maken.'12. Breng dan ook alle vormen van lijden naar Hem die weet dat elk ervan is als de rest. Hij ziet geen verschillen waar er geen bestaan, en Hij zal jou leren hoe elk daarvan veroorzaakt is. Niet een heeft een andere oorzaak dan alle andere, en ze worden allemaal met gemak ongedaan gemaakt door slechts één enkele les die waarlijk is geleerd. De verlossing is een geheim dat jij alleen voor jezelf hebt weggehouden. Dit is wat het universum verkondigt. Maar aan haar getuigen schenk jij totaal geen aandacht. Want zij getuigen juist van wat jij niet wilt weten. Ze lijken dat voor jou geheim te houden. Toch hoef je slechts te leren dat je er alleen maar voor gekozen hebt om niet te luisteren, niet te zien.13. Hoe anders zul je de wereld zien wanneer je dit hebt ingezien! Wanneer je de wereld jouw schuld vergeeft, zul jij er vrij van zijn. Haar onschuld vereist niet jouw schuld, noch berust jouw schuldeloosheid op haar zonden. Dit is het voor de hand liggende; een geheim dat voor niemand dan jouzelf is weggehouden. En dit is het wat jou gescheiden van de wereld heeft gehouden, en jouw broeder gescheiden heeft gehouden van jou. Nu hoef je nog maar te leren dat jullie beiden onschuldig zijn, of schuldig. Het enige dat onmogelijk is, is dat jullie niet gelijk zijn aan elkaar; dat ze beide waar zijn. Dit is het enige geheim dat nog geleerd dient te worden. En het zal geen geheim zijn dat jij genezen bent.

Ondersteun deze klassen met een gift: https://eencursusinwonderen.org/doneerIX. Want Zij zijn gekomen1. Bedenk hoe heilig jij moet zijn door wie de Stem namens God jouw broeder liefdevol toeroept, opdat je in hem de Stem mag wekken die jouw roep beantwoordt! En bedenk hoe heilig hij moet zijn wanneer in hem jouw eigen verlossing sluimert, met zijn vrijheid verbonden! Hoezeer jij ook wenst dat hij veroordeeld is, God is in hem. En nooit zul je weten dat Hij Zich eveneens in jou bevindt zolang je Zijn uitverkoren woning aanvalt, en slag levert met Zijn gastheer. Bezie hem met zachtmoedigheid. Kijk met liefdevolle ogen naar hem die Christus in zich draagt, opdat jij zijn heerlijkheid mag aanschouwen en je erin verheugen dat de Hemel niet van jou gescheiden is.2. Is het te veel gevraagd een beetje vertrouwen op te brengen voor hem die jou Christus brengt, zodat al jouw zonden je vergeven kunnen worden, en er geen enkele overblijft die je nog koestert? Vergeet niet dat een schaduw, tussen jouw broeder en jou in gehouden, het gelaat van Christus en de herinnering van God versluiert. En zou jij Hen willen ruilen voor een oeroude haat? De grond waarop jij staat is heilige grond dankzij Hen die deze, door er samen met jou te staan, met Hun onschuld en Hun vrede hebben gezegend.3. Het bloed vergoten uit haat verdwijnt, opdat het gras weer groen zal worden en de bloemen weer helemaal wit staan te blinken in de zomerzon. Wat een oord van de dood was, is nu een levende tempel geworden in een wereld van licht. Dankzij Hen. Hun Tegenwoordigheid is het die opnieuw de heiligheid heeft verheven, opdat ze haar aloude plaats inneemt op een aloude troon. Dankzij Hen zijn wonderen als gras en bloemen ontsproten aan de dorre grond die, door haat verschroeid, woest en ledig was geworden. Wat haat had aangericht, hebben Zij ongedaan gemaakt. En nu sta je op grond die zo heilig is dat de Hemel zich buigt om zich ermee te verbinden en die tot zijn evenbeeld te maken. De schaduw van een oeroude haat is verdwenen en alle verderf en verdorring zijn voorgoed vertrokken uit het land waar Zij gekomen zijn.4. Wat betekent honderd jaar voor Hen, of duizend, of tienduizenden? Wanneer Zij komen is aan het doel van de tijd voldaan. Wat nooit was wordt tot niets wanneer Zij gekomen zijn. Waarop haat aanspraak maakte is aan de liefde overgedragen, en vrijheid verlicht ieder levend wezen en verheft het tot in de Hemel, waar de lichten steeds helderder gaan stralen nu ieder thuiskomt. Het incomplete wordt weer compleet gemaakt, en de vreugde van de Hemel is vergroot omdat wat het zijne is, eraan is teruggegeven. De van bloed doordrenkte aarde is gereinigd, en de waanzinnigen hebben hun gewaden van waanzin afgeworpen, om zich met Hen te verbinden op de grond waarop jij staat.5. De Hemel is dankbaar voor dit geschenk van wat zo lang is achtergehouden. Want Zij zijn gekomen om het Hunne rond zich te scharen. ‘Wat afgesloten was is geopend, wat van het licht werd weggehouden wordt prijsgegeven, zodat het licht erop kan schijnen en afstand noch ruimte kan blijven talmen tussen het licht van de Hemel en de wereld.6. De heiligste van alle plekken op aarde is waar een oeroude haat een huidige liefde is geworden. En Zij komen snel naar de levende tempel, waar een woning voor Hen is toebereid. Geen plaats in de Hemel is heiliger. En Zij zijn gekomen om de tempel te bewonen die Hun aangeboden is, om Hun zowel als jou tot rustplaats te dienen. Wat haat heeft vrijgemaakt voor de liefde wordt het helderste licht in de schittering van de Hemel. En al de lichten in de Hemel stralen helderder nu, uit dankbaarheid voor wat in oude luister is hersteld.7. Liefdevol omzweven engelen jou, om alle duistere gedachten van zonde van je af te houden, en het licht vast te houden waar het binnenkwam. Jouw voetspoor verlicht de wereld, want waar jij gaat is vergeving je blije metgezel. Er is niemand op aarde die niet dankzegt aan iemand die hem zijn thuis heeft teruggegeven, en hem onderdak verschafte tegen de bittere winter en de ijzige kou. En zullen de Heer van de Hemel en Zijn Zoon dan minder geven uit dankbaarheid voor zoveel méér?8. Nu is de tempel van de levende God herbouwd om opnieuw gastheer te zijn voor Hem door Wie deze werd geschapen. Waar Hij verblijft, verblijft Zijn Zoon samen met Hem, nimmer gescheiden. En Ze zeggen dank dat Hun eindelijk een welkom is bereid. Waar eens een kruis stond, staat nu de verrezen Christus, en oeroude littekens vinden genezing in Zijn zicht. Een aloud wonder is gekomen ter zegening en vervanging van een oeroude vijandschap die was gekomen om te doden. In zachtmoedige dankbaarheid keren God de Vader en de Zoon terug naar wat het Hunne is, en voor eeuwig zijn zal. Nu is het doel van de Heilige Geest ten einde. Want Zij zijn gekomen! Want Zij zijn eindelijk gekomen!

Ondersteun deze klassen met een gift: https://eencursusinwonderen.org/doneerII. De verlosser uit de duisternis1. Is het niet duidelijk dat wat de ogen van het lichaam waarnemen jou met angst vervult? Misschien denk je dat je daar hoop op voldoening vindt. Misschien verbeeld jij je enige vrede en voldoening te verkrijgen in de wereld zoals jij die waarneemt. Toch moet het duidelijk zijn dat het resultaat niet verandert. In weerwil van jouw hoop en hersenschimmen loopt het steeds op wanhoop uit. Hierop bestaat geen uitzondering, en die zal er ook nooit zijn. De enige waarde die het verleden kan hebben, is dat jij leert dat het je geen beloningen gaf die jij zou willen behouden. Want alleen op deze manier zul je bereid zijn het los te laten, en het voorgoed te laten verdwijnen.2. Is het niet vreemd dat jij nog steeds enige hoop koestert dat de wereld die jij ziet jou voldoening zal schenken? In geen enkel opzicht, op geen enkel tijdstip of geen enkele plaats is iets anders dan angst en schuld jouw beloning geweest. Hoeveel tijd heb jij nodig om in te zien dat de kans op verandering in dit opzicht het geenszins waard is de verandering uit te stellen die tot een betere uitkomst leiden kan? Want één ding staat vast: de manier waarop jij ziet, en lange tijd hebt gezien, levert niet de steun waarop jij je toekomstige hoop kunt baseren, en wijst allerminst op enig welslagen. Je hoop vestigen waar geen hoop is, moet jou wel wanhopig maken. Toch is die wanhoop jouw keuze, zolang je naar hoop wilt zoeken waar die nooit gevonden wordt.3. En is het niet eveneens waar dat jij los hiervan enige hoop hebt gevonden, enig vermoeden – wisselend, weifelend, en toch vaag merkbaar – dat het gerechtvaardigd is hoopvol te zijn op gronden die zich niet in deze wereld bevinden? En toch belet jouw hoop dat ze misschien toch hier te vinden zijn, jou alsnog de hopeloze, niet lonende taak op te geven die jij jezelf hebt gesteld. Kan het zinnig zijn aan de starre overtuiging vast te houden dat er reden bestaat om de jacht op wat alsmaar gefaald heeft vol te houden, op grond van de verwachting dat het plotseling succes zal hebben en jou brengen zal wat het voorheen nooit heeft gebracht?4. Zijn verleden heeft gefaald. Wees blij dat het uit je denkgeest is verdwenen, zodat het niet langer aan het oog onttrekt wat daar aanwezig is. Houd de vorm niet voor de inhoud, want de vorm is slechts een middel voor de inhoud. En de lijst is slechts een middel om het schilderij in op te hangen, zodat het kan worden gezien. Een lijst die het schilderij verbergt heeft geen doel. Het kan geen lijst zijn als dat is wat je ziet. Zonder schilderij heeft de lijst geen betekenis. Zijn doel is het schilderij te doen uitkomen, niet zichzelf.5. Wie hangt er nu een lege lijst aan de muur en gaat er in diepe bewondering voor staan kijken, alsof er een meesterwerk valt te zien? Als jij je broeder echter als een lichaam ziet, is dit al wat je doet. Het meesterwerk dat God in deze lijst heeft gezet, is het enige wat er te zien is. Het lichaam houdt het een tijdje vast, zonder het op enigerlei wijze aan het oog te onttrekken. Maar wat God geschapen heeft, heeft geen omlijsting nodig, want wat Hij heeft geschapen draagt en omlijst Hij in Zichzelf. Hij biedt jou Zijn meesterwerk ter bezichtiging aan. En zou jij in plaats daarvan liever de omlijsting zien? En het schilderij totaal niet?6. De Heilige Geest is de omlijsting die God rond dat deel van Hem heeft geplaatst dat jij als afgescheiden wilt zien. Maar de lijst is met de Schepper ervan verbonden, één met Hem en met Zijn meesterwerk. Dit is het doel ervan en je maakt de lijst niet tot schilderij wanneer je besluit die daarvoor in de plaats te zien. De lijst die God eraan gegeven heeft, dient slechts Zijn doel, en niet het jouwe los van dat van Hem. Het is jouw afgescheiden doel dat het schilderij aan het zicht onttrekt, en in plaats daarvan de lijst koestert. Maar God heeft Zijn meesterwerk in een lijst gevat die eeuwig zal blijven bestaan, wanneer die van jou tot stof is vergaan. Denk echter niet dat het schilderij op enigerlei wijze is verwoest. Wat God schept is veilig voor alle verval, blijft onveranderd en is volmaakt in alle eeuwigheid.7. Aanvaard Gods omlijsting in plaats van die van jou, en je zult het meesterwerk zien. Kijk naar de lieflijkheid ervan, en begrijp de Denkgeest die het heeft gedacht, niet in vlees en beenderen, maar in een omlijsting die even lieflijk is als het werk zelf. De heiligheid ervan doet de zondeloosheid oplichten die door de lijst van duisternis verborgen wordt gehouden, en werpt een sluier van licht over het gelaat op het schilderij dat slechts het licht weerspiegelt dat vandaaruit zijn Schepper toestraalt. Denk niet dat dit gelaat ooit verduisterd werd omdat je het zag in een lijst van de dood. God heeft het veilig bewaard, zodat jij ernaar kunt kijken en de heiligheid zien die Hij eraan gegeven heeft.8. Zie in de duisternis de verlosser uit de duisternis, en begrijp je broeder zoals zijn Vaders Denkgeest hem jou laat zien. Hij zal uit de duisternis naar voren treden wanneer jij naar hem kijkt, en je zult het duister niet meer zien. Het duister heeft hem niet beroerd, en jou evenmin die hem tevoorschijn hebt gebracht zodat jij hem kunt zien. Zijn zondeloosheid is slechts de weergave van die van jou. Zijn zachtmoedigheid wordt jouw kracht, en jullie beiden zullen blijmoedig naar binnen kijken en de heiligheid zien die daar moet zijn op grond van wat jij in hem hebt aanschouwd. Hij is de lijst waarin jouw heiligheid is gevat, en wat God hem gegeven heeft, moet ook jou gegeven zijn. Hoezeer hij ook het meesterwerk in hem over het hoofd ziet en alleen oog heeft voor een lijst van duisternis, het blijft jouw enige functie in hem te aanschouwen wat hij zelf niet ziet. En door dit te zien wordt de visie gedeeld die naar Christus kijkt in plaats van de dood te zien.9. Hoe zou de Heer des Hemels niet blij kunnen zijn als je Zijn meesterwerk waardeert? Wat kan Hij anders doen dan jou dankzeggen die Zijn Zoon liefheeft zoals Hij? Zou Hij jou niet Zijn Liefde verklaren, als jij louter Zijn lofprijzing van wat Hij liefheeft deelde? God koestert de schepping als de volmaakte Vader die Hij is. En zo wordt Zijn vreugde compleet wanneer enig deel van Hem zich aansluit bij Zijn lofprijzing, om in Zijn vreugde te delen. Deze broeder is Zijn volmaakte gave aan jou. En Hij is blij en dankbaar wanneer jij Zijn volmaakte Zoon ervoor dankt dat hij is wat hij is. En al Zijn dank en blijdschap stralen op jou die, samen met Hem, Zijn vreugde compleet zal maken. En zo wordt die van jou compleet gemaakt. Niet één straaltje duisternis is zichtbaar voor hen die hun Vaders geluk en dat van hen, samen met het Zijne, compleet willen maken. De dankbaarheid van God Zelf wordt gul geschonken aan eenieder die Zijn doel deelt. Het is niet Zijn Wil alleen te zijn. En evenmin die van jou.10. Vergeef jouw broeder, en je zult je noch van hem, noch van zijn Vader kunnen afscheiden. Jij hebt geen vergeving nodig, want zij die totaal zuiver zijn, hebben nooit gezondigd. Geef dan wat Hij jou gegeven heeft, opdat je Zijn Zoon als één mag zien, en zijn Vader danken zoals Hij jou dankt. Geloof niet dat al Zijn lof niet aan jou gegeven is. Want wat jij geeft is van Hem, en door het te geven leer jij Zijn gave aan jou te begrijpen. En geef aan de Heilige Geest wat Hij in gelijke mate schenkt aan de Vader en de Zoon. Niets heeft macht over jou behalve Zijn Wil en de jouwe, die slechts Zijn Wil uitbreidt. Hiertoe werd jij geschapen, en jouw broeder samen met jou en één met jou.11. Jij en je broeder zijn dezelfde, zoals God Zelf Eén is en niet verdeeld in Zijn Wil. En jullie moeten wel één doel hebben, aangezien Hij jullie beiden hetzelfde gegeven heeft. Zijn Wil is gebundeld als jullie je wil bijeenvoegen, zodat jij compleet kunt worden door jouw broeder compleetheid te schenken. Zie in hem niet de zondigheid die hij ziet, maar bewijs hem eer, opdat jij jezelf en hem mag hoogachten. Aan jou en jouw broeder is de macht gegeven te verlossen, opdat jij de uitweg uit het duister naar het licht met anderen zou kunnen delen; opdat jij als één mag zien wat nooit gescheiden was, noch losstond van heel Gods Liefde die gelijkelijk werd geschonken.

Kefah Allush ontmoet illusionist Hans Klok bij zijn loods, zijn ‘huis der mysteries'. Klok bereidde er veel shows voor, maar hier vond ook het afscheid van zijn overleden vader plaats. Zijn vaders energie voelt hij er nog steeds. Ook de aanwezigheid van Nathalie, de assistente met wie hij 21 jaar lang optrad en die in 2020 aan kanker overleed, is voor hem nog altijd voelbaar. Hoezeer het verdriet er ook in hakte, zijn emoties daarover hield hij in bedwang: the show must go on. De dood van Nathalie confronteerde Klok met zijn eigen angst om op een nare manier te sterven. Optreden is voor hem een hang naar onsterfelijkheid.

Ondersteun deze klassen met een gift: https://eencursusinwonderen.org/doneerV. De functie van de rede1. Waarneming selecteert, en maakt de wereld die jij ziet. Ze kiest die letterlijk uit volgens de aanwijzingen van de denkgeest. De wetten van maat, vorm en helderheid zouden misschien wel gelden als al het andere gelijk was. Maar dat is het niet. Want de kans is veel groter dat je datgene zult ontdekken waarnaar je op zoek bent, dan wat je liever negeert. De zachte, stille Stem namens God* wordt niet overstemd door al het schorre gekrijs en zinloos geraas van het ego tegen degenen die Haar wensen te horen. Waarneming is een keuze en geen feit. Maar van deze keuze hangt veel meer af dan jij vooralsnog beseft. Want van de stem die jij verkiest te horen en van de beelden die jij verkiest te zien, is heel je geloof in wat jij bent volkomen afhankelijk. Waarneming getuigt slechts hiervan en nooit van de werkelijkheid. Toch kan ze jou ofwel de voorwaarden laten zien waaronder het mogelijk is je van de werkelijkheid bewust te zijn of die waarbij dat nooit het geval kan zijn.2. De werkelijkheid behoeft jouw medewerking niet om zichzelf te zijn. Maar jouw bewustzijn ervan heeft jouw hulp wel nodig, want dat is jouw keuze. Luister naar wat het ego zegt en zie wat het jou maant te zien, en het staat vast dat jij jezelf als nietig, kwetsbaar en bang zult zien. Je zult je depressief en nietswaardig voelen, en gevoelens van tijdelijkheid en onwerkelijkheid ervaren. Je zult geloven dat je hulpeloos ten prooi bent aan krachten die volkomen buiten je controle liggen en veel machtiger zijn dan jij. En je zult denken dat de wereld die jij hebt gemaakt jouw lot bepaalt. Want dat zal je geloof zijn. Maar geloof nooit dat dit, omdat dit jouw geloof is, ook de werkelijkheid maakt.3. Er is een andere visie en een andere Stem waarin jouw vrijheid ligt, slechts wachtend op jouw keuze. En als jij je geloof in Beide stelt, zul jij in jou een ander zelf zien. Dit andere zelf beschouwt wonderen als natuurlijk. Ze zijn voor dit zelf even gewoon en natuurlijk als ademen voor het lichaam. Ze zijn de voor de hand liggende reactie op een roep om hulp, en de enige die het heeft. Wonderen lijken voor het ego onnatuurlijk, omdat het niet begrijpt hoe gescheiden denkgeesten elkaar kunnen beïnvloeden. Dat kunnen ze ook niet. Maar denkgeesten kunnen niet gescheiden zijn. Dit andere zelf is zich daarvan volmaakt bewust. En dus ziet het in dat wonderen niet iemand anders' denkgeest beïnvloeden, maar alleen die van hemzelf. Ze veranderen altijd jouw denkgeest. Er is geen andere.4. Hoezeer het idee van de afscheiding de rede heeft gedwarsboomd is nog niet in zijn volle omvang tot jou doorgedrongen. De rede ligt in het andere zelf dat jij van je bewustzijn hebt afgesneden. En niets wat jij in je bewustzijn hebt laten bestaan is voor rede vatbaar. Hoe kan het gedeelte van de denkgeest dat van rede is verstoken, begrijpen wat rede is, of de informatie vatten die zij geven wil? Allerlei vragen kunnen erin opkomen, maar als de grondvraag afkomstig is van de rede, zal het die niet stellen. Zoals alles wat van de rede afkomstig is, is ook de grondvraag vanzelfsprekend, eenvoudig, en wordt niet gesteld. Maar denk niet dat de rede haar niet zou kunnen beantwoorden.5. Gods plan voor jouw verlossing zou zonder jouw wil en jouw instemming niet zijn opgesteld. Het moet wel door Gods Zoon zijn aanvaard, want wat God voor hem wil, ontvangt hij beslist. Want los van hem wil God niets, en de Wil van God wacht evenmin op de tijd om te kunnen worden volbracht. Daarom moet wat zich met de Wil van God verbonden heeft nu in jou aanwezig zijn, daar het eeuwig is. Jij moet een plaats gereserveerd hebben waar de Heilige Geest verblijven kan, en waar Hij ook is. Hij moet daar al zijn sinds de behoefte aan Hem is ontstaan en in datzelfde ogenblik werd vervuld. Dat zou jouw rede je vertellen, als je zou luisteren. Maar dat is duidelijk niet de redenering van het ego. De voor het ego wezensvreemde aard van je rede is het bewijs dat je het antwoord daar niet vinden zult. Maar als het zo moet zijn, dan moet het wel bestaan. En als het voor jou bestaat, en jouw vrijheid als doel kreeg toegewezen, moet jij vrij zijn om het te vinden.6. Gods plan is eenvoudig: het is geen gesloten circuit en ondermijnt zichzelf nooit. Hij heeft geen andere Gedachten dan die welke het Zelf uitbreiden, en hierin moet jouw wil wel opgenomen zijn. Er moet dus een deel van jou zijn dat Zijn Wil kent en die deelt. Het heeft geen zin te vragen of wat zo moet zijn, zo is. Maar het heeft wel zin te vragen waarom jij je niet bewust bent van wat zo is, want dit moet worden beantwoord, wil Gods plan voor jouw verlossing compleet zijn. En het moet wel compleet zijn, omdat zijn Bron geen incompleetheid kent.7. Waar zou het antwoord anders zijn dan in de Bron? En waar ben jij anders dan waar ditzelfde antwoord is? Jouw Identiteit, die net als het antwoord evenzeer een waarachtig Gevolg is van deze zelfde Bron, moet dus wel tezamen en dezelfde zijn. Zeker, jij weet dit, en meer dan dit alleen. Maar elk deel van kennis vormt evenzeer als het geheel een bedreiging voor dissociatie. En met elk deel komt het geheel. Dit is het deel dat jij kunt accepteren. Wat de rede aanwijst kun je zien, omdat de getuigen ten gunste van haar duidelijk zijn. Alleen de volslagen krankzinnigen kunnen die negeren, en aan dat punt ben jij voorbij. De rede is een middel dat het doel van de Heilige Geest dient uit hoofde van zichzelf. Ze krijgt niet, zoals de andere, vanuit het doel van de zonde een nieuwe interpretatie en een nieuwe richting. Want de rede valt buiten het assortiment van egomiddelen.8. Geloof, waarneming en overtuiging kunnen misplaatst zijn, en evengoed de noden van de grote misleider dienen als de waarheid. Maar de rede heeft in de waanzin totaal geen plaats, en kan ook niet passend worden gemaakt om het doel daarvan te dienen. Geloof en overtuiging zijn sterk in waanzin, en leiden de waarneming naar wat de denkgeest van waarde heeft geacht. Maar de rede begeeft zich hier allerminst in. Want mocht de rede worden aangewend, dan zou de waarneming onmiddellijk wegvallen. Er is geen rede in krankzinnigheid, want die berust volledig op de afwezigheid van rede. Het ego maakt er nooit gebruik van, want het beseft niet dat ze bestaat. Voor de gedeeltelijk krankzinnigen is ze bereikbaar, en zij alleen hebben er behoefte aan. Kennis is er niet op aangewezen, en waanzin sluit haar uit.9. Dat deel van de denkgeest waar de rede zich bevindt, werd door jouw wil in eendracht met die van je Vader aan het ongedaan maken van krankzinnigheid gewijd. Hier werd het doel van de Heilige Geest tegelijk en terstond aanvaard én volbracht. De rede is wezensvreemd aan krankzinnigheid, en zij die er gebruik van maken hebben een middel verworven dat niet voor zonde kan worden aangewend. Kennis gaat elke soort verworvenheid verre te boven. Maar de rede kan dienen om deuren te openen die jij voor haar gesloten hebt.10. Je bent dit heel dicht genaderd. Geloof en overtuiging zijn verschoven, en jij hebt de vraag gesteld die het ego nooit zal stellen. Vertelt jouw rede jou nu niet dat de vraag wel afkomstig geweest moet zijn van iets wat jij niet kent, maar jou onmiskenbaar toebehoort? Geloof en overtuiging, geschraagd door de rede, kunnen niet anders dan tot een veranderde waarneming leiden. En door deze verandering is er ruimte gemaakt voor visie. Visie breidt zich uit buiten zichzelf, zo ook het doel dat ze dient en alle middelen om dat te bereiken.

Merijn is op reis in Azië. Hoezeer leeft corona hier eigenlijk nog? Ook hebben we het in deze afleveringen over de spanningen rondom Taiwan. Is een Chinese invasie aanstaande? Tot slot sluiten we af met boerenprotesten tegen stikstofbeleid. Wat vinden Merijn en Michiel hier eigenlijk van?

Ondersteun deze klassen met een gift: https://eencursusinwonderen.org/doneerII. De vergeven wereld1. Kun jij je voorstellen hoe mooi zij die jij vergeeft er voor jou uit zullen zien? In geen enkele fantasie heb je ooit zoiets lieflijks waargenomen. Niets van wat je hier ziet, of je nu slaapt of wakker bent, benadert ook maar enigszins zulke lieflijkheid. En niets zul jij zo waarderen als dit, en zal jou zo dierbaar zijn. Niets wat jij je herinnert dat jouw hart van vreugde deed zingen, heeft jou ooit ook maar de fractie van het geluk gebracht dat dit zicht jou brengen zal. Want je zult de Zoon van God zien. Jij zult de schoonheid aanschouwen waar de Heilige Geest met liefde naar kijkt, en waar Hij de Vader voor dankt. Hij werd geschapen om dit voor jou te zien, tot jij geleerd hebt dit voor jezelf te zien. En heel Zijn onderwijs leidt ertoe dat jij dit ziet, en dank brengt samen met Hem.2. Deze lieflijkheid is geen fantasie. Het is de werkelijke wereld, stralend en zuiver en nieuw, en alles sprankelt in de volle zon. Niets is hier verborgen, want alles is vergeven en er zijn geen fantasieën om de waarheid te verbergen. De brug tussen die wereld en deze is zo klein en zo makkelijk over te gaan, dat je niet kunt geloven dat die het raakpunt is van werelden die zo verschillend zijn. Toch is deze kleine brug het sterkste wat deze wereld überhaupt raakt. Deze kleine stap, zo gering dat die aan je aandacht is ontsnapt, is een reuzenschrede door de tijd de eeuwigheid in, aan alle lelijkheid voorbij de schoonheid in, die jou zal betoveren en waarvan de volmaaktheid nooit zal ophouden jou te verwonderen.3. Deze stap, de kleinste ooit gezet, is toch het grootste van alles wat er in Gods Verzoeningsplan te volbrengen valt. Al het andere is aangeleerd, maar dit wordt gegeven, volledig en volkomen volmaakt. Niemand anders dan Hij die het plan voor de verlossing heeft ontworpen, kan die op deze wijze voltooien. Je leert de werkelijke wereld, in al haar lieflijkheid, te bereiken. Fantasieën worden allemaal ongedaan gemaakt, en niets of niemand blijft er nog door gebonden, en dankzij je eigen vergeving ben je vrij om te zien. Maar wat je ziet is slechts wat jij gemaakt hebt, met de zegen van jouw vergeving erop. En met deze laatste zegen van Gods Zoon over zichzelf, heeft de werkelijke waarneming, ontstaan uit het nieuwe perspectief dat hij heeft geleerd, haar doel gediend.4. De sterren zullen in het licht verdwijnen, en de zon die de wereld voor schoonheid heeft geopend zal uitdoven. Waarneming zal haar betekenis verliezen wanneer ze vervolmaakt is, want alles wat tot lering werd gebruikt zal geen functie meer bezitten. Niets zal ooit veranderen; geen verschuivingen of schakeringen, geen verschillen en geen verscheidenheid die de waarneming mogelijk maakten, zullen zich nog voordoen. De waarneming van de werkelijke wereld zal zo kort zijn dat je amper de tijd zult hebben om God ervoor te danken. Want God zal de laatste stap gezwind zetten wanneer jij de werkelijke wereld hebt bereikt, en voor Hem bent gereedgemaakt.5. De werkelijke wereld wordt simpelweg bereikt door de totale vergeving van de oude, de wereld die jij zonder vergeving ziet. De Grote Omvormer van de waarneming zal samen met jou zorgvuldig de denkgeest gaan onderzoeken die deze wereld heeft gemaakt, en de schijnbare redenen waarom jij die gemaakt hebt voor je blootleggen. In het licht van de werkelijke rede die Hij brengt wanneer je Hem volgt, zal Hij jou tonen dat hier helemaal geen rede is. Elke plek die door Zijn rede wordt aangeraakt wordt levendig van schoonheid, en wat lelijk leek in de duisternis van je gebrek aan rede, wordt plotseling tot lieflijkheid bevrijd. Zelfs wat de Zoon van God in zijn waanzin heeft gemaakt, kan niet verstoken zijn van een verborgen vonk van schoonheid, die door zachtmoedigheid kan worden vrijgemaakt.6. Al deze schoonheid zal oprijzen om je zicht te zegenen wanneer jij de wereld met vergevende ogen beziet. Want vergeving vormt visie letterlijk om, en laat jou de werkelijke wereld zien die zich vredig en zacht over de chaos uitstrekt, en daarbij alle illusies wegneemt die jouw waarneming vervormd hadden en op het verleden gefixeerd. Het kleinste blaadje wordt iets wonderbaarlijks, en een grassprietje een teken van Gods volmaaktheid.7. Vanuit de vergeven wereld wordt de Zoon van God moeiteloos naar zijn thuis gelicht. En daar weet hij dat hij daar altijd al in vrede heeft gerust. Zelfs verlossing zal een droom worden en verdwijnen uit zijn denkgeest. Want verlossing is het eind van dromen, en zal, wanneer de droom wordt afgesloten, geen betekenis meer hebben. Wie, die wakker is in de Hemel, kan dromen dat er ooit behoefte aan verlossing zou kunnen zijn?8. Hoezeer wens jij verlossing? Ze zal je de werkelijke wereld geven, die trilt van gereedheid om jou te worden gegeven. De geestdriftigheid van de Heilige Geest om jou die te geven is zo intens dat Hij niet wachten wil, ook al wacht Hij vol geduld. Beantwoord Zijn geduld met jouw ongeduld over enige vertraging in de ontmoeting met Hem. Ga vol blijdschap je Verlosser tegemoet, en wandel vol vertrouwen met Hem deze wereld uit, de werkelijke wereld van schoonheid en vergeving in.

Voorganger: ds. Niels de Jong. Welkom bij de dienst van de Prinsekerk. Hoezeer we Petrus ook kunnen begrijpen (om recht te willen zetten, Jezus te verdedigen, de strijd aan te gaan)...het is niet de bedoeling om het zwaard in te zetten. Het zwaard komt ook altijd weer op je terug. Jezus kiest vrijwillig voor deze weg, omdat hij zijn roeping gaat vervullen. Niet door het kwaad te verslaan met de eigen wapens, maar door goedheid/liefde/opoffering aan het kruis. Dienstpagina: http://noorderlichtrotterdam.nl/inspiratie/dienst-10-april-2021 Twitter: https://twitter.com/N00rderlicht Instagram: https://www.instagram.com/noorderlichtrotterdam Stadsklooster Rotterdam: http://noorderlichtrotterdam.nl/nieuws/stadsklooster-rotterdam-start-met-wekelijkse-getijdengebeden-in-de-prinsekerk

"Als we erkennen, dat we de grote waarheden van de Bijbel niet volledig kunnen begrijpen, geven we daarmee alleen maar te kennen, dat ons beperkte verstand het onbeperkte niet kan bevatten en dat de mens met zijn beperkte, menselijke kennis de bedoelingen van de Alwetende niet kan doorgronden. Omdat zij niet alle geheimen kunnen doorvorsen, verwerpen de sceptici en de ongelovigen Gods Woord. Maar ook sommigen, die zeggen dat ze in de Bijbel geloven, lopen op dit punt gevaar. ... Hoezeer men dat ook probeert te verbloemen: de diepste oorzaak van twijfel en scepticisme is, in de meeste gevallen, de liefde voor de zonde. De leer en de beperkende bepalingen van Gods W oord zijn niet welkom voor het trotse, zondelievende hart. En wie niet bereid is om aan de eisen van Gods Woord te gehoorzamen, staat klaar om het gezag ervan in twijfel te trekken."

Luisteraars van de podcast ‘Het Land van Wierd Duk' maken zich zorgen over de staat van de democratie in Nederland. In de nieuwe podcast-rubriek ‘Het Land van de Luisteraar' worden die zorgen aangesproken. ‘Hoe kan het dat een grote minderheid in Nederland nu al jarenlang zo slecht wordt bediend door de politiek?' , is de kernvraag. Hoezeer de regio's in Den Haag over het hoofd worden gezien, blijkt ook uit de vaak slechte bereikbaarheid van die gebieden. De ov-verbindingen naar het Noorden bijvoorbeeld zijn nog altijd veel te karig. Daar moet met de Lelylijn en de Nedersaksenlijn verandering in komen. Wierd Duk was in Ter Apel voor een gesprek met de lobbyisten voor de Nedersaksenlijn, een rechtstreekse spoorverbinding tussen Enschede en Groningen. ,,Te vaak vergeet men in de Randstad dat mensen vaak hun hele leven in perifeer gelegen regio's doorbrengen”, zegt Duk. ,,Als je inwoners meer wilt spreiden over het land dient ook in die ‘vergeten' landsdelen de infrastructuur op orde te zijn.” Verder in de podcast: is het wel mogelijk om structureel iets te doen tegen suïcidaliteit bij vooral jongeren? En: Geert Wilders botste hard met de VVD over ex-Hofstadterroriste Soumaya Sahla. Waarom hebben de liberalen zich dit probleem op de hals gehaald?

Vandaag in Ochtendnieuws: minister Ernst Kuipers maakt zich op voor zijn eerste coronapersconferentie, gisteren was de laatste overlegronde tussen het Westen en Rusland inzake de Oekraïense crisis en columnist Ben van der Burg denkt niet dat een gedecentraliseerd Web 3.0 Willem Engel gaat redden. De NAVO, de Verenigde Staten en de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa gingen deze week om de beurt om tafel met Rusland. De Russen willen niet dat Oekraïne en andere voormalige Sovjet-staten toetreden tot de NAVO. Ondertussen staat er een flinke Russische troepenmacht bij de grens van Oekraïne. Ernst Kuipers heeft vanavond zijn eerste coronapersconferentie als de kersverse minister van Volksgezondheid. En al mag er dan een nieuwe minister staan, de versoepelingen zijn natuurlijk alweer uitgelekt. Zo gaan de hogescholen, universiteiten en het MBO weer open. Er mag weer op afspraak gewinkeld worden, onder voorwaarde gesport en op afspraak geknipt. Column | Voordat Web3 goed en wel begonnen is, zie je alweer een beweging naar centrale gestuurde organisaties ontstaan. Hoezeer de mens ook verlangd naar autonomie, soevereiniteit en zelfbeschikking uiteindelijk verschuift de macht weer naar centrale entiteiten omdat we dat toch makkelijk en prettig vinden. Waarna we ons daaraan weer willen onttrekken. Abonneren In Ochtendnieuws hoor je in 20 minuten het belangrijkste nieuws van de dag. Abonneer je op de podcast via bnr.nl/ochtendnieuws, de BNR-app, Spotify en Apple Podcasts. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Tweet 1 van @Roos: ‘Never build a house on hired ground.' Ze reageerde op een tweet van Podcaster Lex Fridman dat hij een waarschuwing had gekregen van Youtube. Hij begreep er niets van. Het maakte hem verdrietig, omdat hij denkt dat we moeilijke conversaties met elkaar aan moeten gaan. Het Youtubeteam reageerde snel. De video ‘Covid versus Influenca' werd teruggezet, de gele kaart verwijderd en excuses aangeboden. Tweet 2 is van @Boerdeboer: ‘Never build your empire in someone else garden…' Hij reageerde daarmee op de opschorting van Wappie Willem Engel van Twitter. Het Twitterteam liet weten dat het een tijdelijke opheffing betrof ‘wegens schending van ons beleid inzake platformmanipulatie en spam.' Het blijft voor influencers vervelend dat ze afhankelijk zijn van de richtlijnen en soms grillen van een moderator. ‘Big Tech misbruikt zijn machtpositie,' hoor je dan zeggen. In de verte doemt een mogelijke oplossing voor alle misère van het huidige internet: Web3. Web 1.0 was het statistische internet, plaatjes en platte tekst. Iemand produceerde iets; de ander consumeerde het. Web 2.0, is het web als platform. Gebruikers maken inhoud en zetten dat op sociale netwerken, blogs of wiki's. Web3 is het decentrale open internet op basis van blockchains. Het stelt gebruikers in staat met crypto's de volgende generatie games, apps en diensten te "bezitten” in plaats van alle macht - en winst - op te geven aan Web 2.0 partijen als Google, Facebook, Amazon en Microsoft.  Willem Engel zou in theorie niet door de moderatoren van Twitter opgeheven kunnen worden, want de controle is gedecentraliseerd. Echter: ook Web3 gaat Engel niet redden. Over Ben van der Burg IT-ondernemer en oud-topschaatser Ben van der Burg richt zijn kritische blik op de toekomst en verrast met prikkelende observaties. Luister live vrijdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/ben-van-der-burg, Apple Podcast of Spotify.   Zit de macht van Web 2.0 bij een technische lock-in: Big Tech, weet alles van je. Bij Web3 gaat de gebruiker vrijwillig naar gecentraliseerde bedrijven. Voor exchanges naar Coinbase of FTX. Discord voor de communicatie en community en OpenSea voor de NFT's. Deze bedrijven leveren de beste gebruikservaring en mensen willen gemak. En doe je iets niet volgens de richtlijnen dan moet je geheel in lijn met Web 2.0 van het platform verdwijnen, zoals OpenSea deed met een Bored Ape Yacht Club NFT. OpenSea heeft niet de macht omdat ze NFT's controleert, maar omdat ze de vraag naar NFT's controleert.   Voordat Web3 goed en wel begonnen is, zie je alweer een beweging naar centrale gestuurde organisaties ontstaan. Hoezeer de mens ook verlangd naar autonomie, soevereiniteit en zelfbeschikking uiteindelijk verschuift de macht weer naar centrale entiteiten omdat we dat toch makkelijk en prettig vinden. Waarna we ons daaraan weer willen onttrekken. See omnystudio.com/listener for privacy information.

II. De verlosser uit de duisternis1. Is het niet duidelijk dat wat de ogen van het lichaam waarnemen jou met angst vervult? Misschien denk je dat je daar hoop op voldoening vindt. Misschien verbeeld jij je enige vrede en voldoening te verkrijgen in de wereld zoals jij die waarneemt. Toch moet het duidelijk zijn dat het resultaat niet verandert. In weerwil van jouw hoop en hersenschimmen loopt het steeds op wanhoop uit. Hierop bestaat geen uitzondering, en die zal er ook nooit zijn. De enige waarde die het verleden kan hebben, is dat jij leert dat het je geen beloningen gaf die jij zou willen behouden. Want alleen op deze manier zul je bereid zijn het los te laten, en het voorgoed te laten verdwijnen.2. Is het niet vreemd dat jij nog steeds enige hoop koestert dat de wereld die jij ziet jou voldoening zal schenken? In geen enkel opzicht, op geen enkel tijdstip of geen enkele plaats is iets anders dan angst en schuld jouw beloning geweest. Hoeveel tijd heb jij nodig om in te zien dat de kans op verandering in dit opzicht het geenszins waard is de verandering uit te stellen die tot een betere uitkomst leiden kan? Want één ding staat vast: de manier waarop jij ziet, en lange tijd hebt gezien, levert niet de steun waarop jij je toekomstige hoop kunt baseren, en wijst allerminst op enig welslagen. Je hoop vestigen waar geen hoop is, moet jou wel wanhopig maken. Toch is die wanhoop jouw keuze, zolang je naar hoop wilt zoeken waar die nooit gevonden wordt.3. En is het niet eveneens waar dat jij los hiervan enige hoop hebt gevonden, enig vermoeden – wisselend, weifelend, en toch vaag merkbaar – dat het gerechtvaardigd is hoopvol te zijn op gronden die zich niet in deze wereld bevinden? En toch belet jouw hoop dat ze misschien toch hier te vinden zijn, jou alsnog de hopeloze, niet lonende taak op te geven die jij jezelf hebt gesteld. Kan het zinnig zijn aan de starre overtuiging vast te houden dat er reden bestaat om de jacht op wat alsmaar gefaald heeft vol te houden, op grond van de verwachting dat het plotseling succes zal hebben en jou brengen zal wat het voorheen nooit heeft gebracht?4. Zijn verleden heeft gefaald. Wees blij dat het uit je denkgeest is verdwenen, zodat het niet langer aan het oog onttrekt wat daar aanwezig is. Houd de vorm niet voor de inhoud, want de vorm is slechts een middel voor de inhoud. En de lijst is slechts een middel om het schilderij in op te hangen, zodat het kan worden gezien. Een lijst die het schilderij verbergt heeft geen doel. Het kan geen lijst zijn als dat is wat je ziet. Zonder schilderij heeft de lijst geen betekenis. Zijn doel is het schilderij te doen uitkomen, niet zichzelf.5. Wie hangt er nu een lege lijst aan de muur en gaat er in diepe bewondering voor staan kijken, alsof er een meesterwerk valt te zien? Als jij je broeder echter als een lichaam ziet, is dit al wat je doet. Het meesterwerk dat God in deze lijst heeft gezet, is het enige wat er te zien is. Het lichaam houdt het een tijdje vast, zonder het op enigerlei wijze aan het oog te onttrekken. Maar wat God geschapen heeft, heeft geen omlijsting nodig, want wat Hij heeft geschapen draagt en omlijst Hij in Zichzelf. Hij biedt jou Zijn meesterwerk ter bezichtiging aan. En zou jij in plaats daarvan liever de omlijsting zien? En het schilderij totaal niet?6. De Heilige Geest is de omlijsting die God rond dat deel van Hem heeft geplaatst dat jij als afgescheiden wilt zien. Maar de lijst is met de Schepper ervan verbonden, één met Hem en met Zijn meesterwerk. Dit is het doel ervan en je maakt de lijst niet tot schilderij wanneer je besluit die daarvoor in de plaats te zien. De lijst die God eraan gegeven heeft, dient slechts Zijn doel, en niet het jouwe los van dat van Hem. Het is jouw afgescheiden doel dat het schilderij aan het zicht onttrekt, en in plaats daarvan de lijst koestert. Maar God heeft Zijn meesterwerk in een lijst gevat die eeuwig zal blijven bestaan, wanneer die van jou tot stof is vergaan. Denk echter niet dat het schilderij op enigerlei wijze is verwoest. Wat God schept is veilig voor alle verval, blijft onveranderd en is volmaakt in alle eeuwigheid.7. Aanvaard Gods omlijsting in plaats van die van jou, en je zult het meesterwerk zien. Kijk naar de lieflijkheid ervan, en begrijp de Denkgeest die het heeft gedacht, niet in vlees en beenderen, maar in een omlijsting die even lieflijk is als het werk zelf. De heiligheid ervan doet de zondeloosheid oplichten die door de lijst van duisternis verborgen wordt gehouden, en werpt een sluier van licht over het gelaat op het schilderij dat slechts het licht weerspiegelt dat vandaaruit zijn Schepper toestraalt. Denk niet dat dit gelaat ooit verduisterd werd omdat je het zag in een lijst van de dood. God heeft het veilig bewaard, zodat jij ernaar kunt kijken en de heiligheid zien die Hij eraan gegeven heeft.8. Zie in de duisternis de verlosser uit de duisternis, en begrijp je broeder zoals zijn Vaders Denkgeest hem jou laat zien. Hij zal uit de duisternis naar voren treden wanneer jij naar hem kijkt, en je zult het duister niet meer zien. Het duister heeft hem niet beroerd, en jou evenmin die hem tevoorschijn hebt gebracht zodat jij hem kunt zien. Zijn zondeloosheid is slechts de weergave van die van jou. Zijn zachtmoedigheid wordt jouw kracht, en jullie beiden zullen blijmoedig naar binnen kijken en de heiligheid zien die daar moet zijn op grond van wat jij in hem hebt aanschouwd. Hij is de lijst waarin jouw heiligheid is gevat, en wat God hem gegeven heeft, moet ook jou gegeven zijn. Hoezeer hij ook het meesterwerk in hem over het hoofd ziet en alleen oog heeft voor een lijst van duisternis, het blijft jouw enige functie in hem te aanschouwen wat hij zelf niet ziet. En door dit te zien wordt de visie gedeeld die naar Christus kijkt in plaats van de dood te zien.9. Hoe zou de Heer des Hemels niet blij kunnen zijn als je Zijn meesterwerk waardeert? Wat kan Hij anders doen dan jou dankzeggen die Zijn Zoon liefheeft zoals Hij? Zou Hij jou niet Zijn Liefde verklaren, als jij louter Zijn lofprijzing van wat Hij liefheeft deelde? God koestert de schepping als de volmaakte Vader die Hij is. En zo wordt Zijn vreugde compleet wanneer enig deel van Hem zich aansluit bij Zijn lofprijzing, om in Zijn vreugde te delen. Deze broeder is Zijn volmaakte gave aan jou. En Hij is blij en dankbaar wanneer jij Zijn volmaakte Zoon ervoor dankt dat hij is wat hij is. En al Zijn dank en blijdschap stralen op jou die, samen met Hem, Zijn vreugde compleet zal maken. En zo wordt die van jou compleet gemaakt. Niet één straaltje duisternis is zichtbaar voor hen die hun Vaders geluk en dat van hen, samen met het Zijne, compleet willen maken. De dankbaarheid van God Zelf wordt gul geschonken aan eenieder die Zijn doel deelt. Het is niet Zijn Wil alleen te zijn. En evenmin die van jou.10. Vergeef jouw broeder, en je zult je noch van hem, noch van zijn Vader kunnen afscheiden. Jij hebt geen vergeving nodig, want zij die totaal zuiver zijn, hebben nooit gezondigd. Geef dan wat Hij jou gegeven heeft, opdat je Zijn Zoon als één mag zien, en zijn Vader danken zoals Hij jou dankt. Geloof niet dat al Zijn lof niet aan jou gegeven is. Want wat jij geeft is van Hem, en door het te geven leer jij Zijn gave aan jou te begrijpen. En geef aan de Heilige Geest wat Hij in gelijke mate schenkt aan de Vader en de Zoon. Niets heeft macht over jou behalve Zijn Wil en de jouwe, die slechts Zijn Wil uitbreidt. Hiertoe werd jij geschapen, en jouw broeder samen met jou en één met jou.11. Jij en je broeder zijn dezelfde, zoals God Zelf Eén is en niet verdeeld in Zijn Wil. En jullie moeten wel één doel hebben, aangezien Hij jullie beiden hetzelfde gegeven heeft. Zijn Wil is gebundeld als jullie je wil bijeenvoegen, zodat jij compleet kunt worden door jouw broeder compleetheid te schenken. Zie in hem niet de zondigheid die hij ziet, maar bewijs hem eer, opdat jij jezelf en hem mag hoogachten. Aan jou en jouw broeder is de macht gegeven te verlossen, opdat jij de uitweg uit het duister naar het licht met anderen zou kunnen delen; opdat jij als één mag zien wat nooit gescheiden was, noch losstond van heel Gods Liefde die gelijkelijk werd geschonken.

II. De verlosser uit de duisternis1. Is het niet duidelijk dat wat de ogen van het lichaam waarnemen jou met angst vervult? Misschien denk je dat je daar hoop op voldoening vindt. Misschien verbeeld jij je enige vrede en voldoening te verkrijgen in de wereld zoals jij die waarneemt. Toch moet het duidelijk zijn dat het resultaat niet verandert. In weerwil van jouw hoop en hersenschimmen loopt het steeds op wanhoop uit. Hierop bestaat geen uitzondering, en die zal er ook nooit zijn. De enige waarde die het verleden kan hebben, is dat jij leert dat het je geen beloningen gaf die jij zou willen behouden. Want alleen op deze manier zul je bereid zijn het los te laten, en het voorgoed te laten verdwijnen.2. Is het niet vreemd dat jij nog steeds enige hoop koestert dat de wereld die jij ziet jou voldoening zal schenken? In geen enkel opzicht, op geen enkel tijdstip of geen enkele plaats is iets anders dan angst en schuld jouw beloning geweest. Hoeveel tijd heb jij nodig om in te zien dat de kans op verandering in dit opzicht het geenszins waard is de verandering uit te stellen die tot een betere uitkomst leiden kan? Want één ding staat vast: de manier waarop jij ziet, en lange tijd hebt gezien, levert niet de steun waarop jij je toekomstige hoop kunt baseren, en wijst allerminst op enig welslagen. Je hoop vestigen waar geen hoop is, moet jou wel wanhopig maken. Toch is die wanhoop jouw keuze, zolang je naar hoop wilt zoeken waar die nooit gevonden wordt.3. En is het niet eveneens waar dat jij los hiervan enige hoop hebt gevonden, enig vermoeden – wisselend, weifelend, en toch vaag merkbaar – dat het gerechtvaardigd is hoopvol te zijn op gronden die zich niet in deze wereld bevinden? En toch belet jouw hoop dat ze misschien toch hier te vinden zijn, jou alsnog de hopeloze, niet lonende taak op te geven die jij jezelf hebt gesteld. Kan het zinnig zijn aan de starre overtuiging vast te houden dat er reden bestaat om de jacht op wat alsmaar gefaald heeft vol te houden, op grond van de verwachting dat het plotseling succes zal hebben en jou brengen zal wat het voorheen nooit heeft gebracht?4. Zijn verleden heeft gefaald. Wees blij dat het uit je denkgeest is verdwenen, zodat het niet langer aan het oog onttrekt wat daar aanwezig is. Houd de vorm niet voor de inhoud, want de vorm is slechts een middel voor de inhoud. En de lijst is slechts een middel om het schilderij in op te hangen, zodat het kan worden gezien. Een lijst die het schilderij verbergt heeft geen doel. Het kan geen lijst zijn als dat is wat je ziet. Zonder schilderij heeft de lijst geen betekenis. Zijn doel is het schilderij te doen uitkomen, niet zichzelf.5. Wie hangt er nu een lege lijst aan de muur en gaat er in diepe bewondering voor staan kijken, alsof er een meesterwerk valt te zien? Als jij je broeder echter als een lichaam ziet, is dit al wat je doet. Het meesterwerk dat God in deze lijst heeft gezet, is het enige wat er te zien is. Het lichaam houdt het een tijdje vast, zonder het op enigerlei wijze aan het oog te onttrekken. Maar wat God geschapen heeft, heeft geen omlijsting nodig, want wat Hij heeft geschapen draagt en omlijst Hij in Zichzelf. Hij biedt jou Zijn meesterwerk ter bezichtiging aan. En zou jij in plaats daarvan liever de omlijsting zien? En het schilderij totaal niet?6. De Heilige Geest is de omlijsting die God rond dat deel van Hem heeft geplaatst dat jij als afgescheiden wilt zien. Maar de lijst is met de Schepper ervan verbonden, één met Hem en met Zijn meesterwerk. Dit is het doel ervan en je maakt de lijst niet tot schilderij wanneer je besluit die daarvoor in de plaats te zien. De lijst die God eraan gegeven heeft, dient slechts Zijn doel, en niet het jouwe los van dat van Hem. Het is jouw afgescheiden doel dat het schilderij aan het zicht onttrekt, en in plaats daarvan de lijst koestert. Maar God heeft Zijn meesterwerk in een lijst gevat die eeuwig zal blijven bestaan, wanneer die van jou tot stof is vergaan. Denk echter niet dat het schilderij op enigerlei wijze is verwoest. Wat God schept is veilig voor alle verval, blijft onveranderd en is volmaakt in alle eeuwigheid.7. Aanvaard Gods omlijsting in plaats van die van jou, en je zult het meesterwerk zien. Kijk naar de lieflijkheid ervan, en begrijp de Denkgeest die het heeft gedacht, niet in vlees en beenderen, maar in een omlijsting die even lieflijk is als het werk zelf. De heiligheid ervan doet de zondeloosheid oplichten die door de lijst van duisternis verborgen wordt gehouden, en werpt een sluier van licht over het gelaat op het schilderij dat slechts het licht weerspiegelt dat vandaaruit zijn Schepper toestraalt. Denk niet dat dit gelaat ooit verduisterd werd omdat je het zag in een lijst van de dood. God heeft het veilig bewaard, zodat jij ernaar kunt kijken en de heiligheid zien die Hij eraan gegeven heeft.8. Zie in de duisternis de verlosser uit de duisternis, en begrijp je broeder zoals zijn Vaders Denkgeest hem jou laat zien. Hij zal uit de duisternis naar voren treden wanneer jij naar hem kijkt, en je zult het duister niet meer zien. Het duister heeft hem niet beroerd, en jou evenmin die hem tevoorschijn hebt gebracht zodat jij hem kunt zien. Zijn zondeloosheid is slechts de weergave van die van jou. Zijn zachtmoedigheid wordt jouw kracht, en jullie beiden zullen blijmoedig naar binnen kijken en de heiligheid zien die daar moet zijn op grond van wat jij in hem hebt aanschouwd. Hij is de lijst waarin jouw heiligheid is gevat, en wat God hem gegeven heeft, moet ook jou gegeven zijn. Hoezeer hij ook het meesterwerk in hem over het hoofd ziet en alleen oog heeft voor een lijst van duisternis, het blijft jouw enige functie in hem te aanschouwen wat hij zelf niet ziet. En door dit te zien wordt de visie gedeeld die naar Christus kijkt in plaats van de dood te zien.9. Hoe zou de Heer des Hemels niet blij kunnen zijn als je Zijn meesterwerk waardeert? Wat kan Hij anders doen dan jou dankzeggen die Zijn Zoon liefheeft zoals Hij? Zou Hij jou niet Zijn Liefde verklaren, als jij louter Zijn lofprijzing van wat Hij liefheeft deelde? God koestert de schepping als de volmaakte Vader die Hij is. En zo wordt Zijn vreugde compleet wanneer enig deel van Hem zich aansluit bij Zijn lofprijzing, om in Zijn vreugde te delen. Deze broeder is Zijn volmaakte gave aan jou. En Hij is blij en dankbaar wanneer jij Zijn volmaakte Zoon ervoor dankt dat hij is wat hij is. En al Zijn dank en blijdschap stralen op jou die, samen met Hem, Zijn vreugde compleet zal maken. En zo wordt die van jou compleet gemaakt. Niet één straaltje duisternis is zichtbaar voor hen die hun Vaders geluk en dat van hen, samen met het Zijne, compleet willen maken. De dankbaarheid van God Zelf wordt gul geschonken aan eenieder die Zijn doel deelt. Het is niet Zijn Wil alleen te zijn. En evenmin die van jou.10. Vergeef jouw broeder, en je zult je noch van hem, noch van zijn Vader kunnen afscheiden. Jij hebt geen vergeving nodig, want zij die totaal zuiver zijn, hebben nooit gezondigd. Geef dan wat Hij jou gegeven heeft, opdat je Zijn Zoon als één mag zien, en zijn Vader danken zoals Hij jou dankt. Geloof niet dat al Zijn lof niet aan jou gegeven is. Want wat jij geeft is van Hem, en door het te geven leer jij Zijn gave aan jou te begrijpen. En geef aan de Heilige Geest wat Hij in gelijke mate schenkt aan de Vader en de Zoon. Niets heeft macht over jou behalve Zijn Wil en de jouwe, die slechts Zijn Wil uitbreidt. Hiertoe werd jij geschapen, en jouw broeder samen met jou en één met jou.11. Jij en je broeder zijn dezelfde, zoals God Zelf Eén is en niet verdeeld in Zijn Wil. En jullie moeten wel één doel hebben, aangezien Hij jullie beiden hetzelfde gegeven heeft. Zijn Wil is gebundeld als jullie je wil bijeenvoegen, zodat jij compleet kunt worden door jouw broeder compleetheid te schenken. Zie in hem niet de zondigheid die hij ziet, maar bewijs hem eer, opdat jij jezelf en hem mag hoogachten. Aan jou en jouw broeder is de macht gegeven te verlossen, opdat jij de uitweg uit het duister naar het licht met anderen zou kunnen delen; opdat jij als één mag zien wat nooit gescheiden was, noch losstond van heel Gods Liefde die gelijkelijk werd geschonken.

Kirsten en haar vriend woonden nog maar net samen, of zij werd verliefd op een vrouw. Hoezeer ze het tegenover zichzelf ook ontkende, deze liefde liet zich niet wegstoppen. “Maagzweerziek” werd ze er van. Haar vriend had het gezien en zei: "Je bent verliefd, maar ongelukkig. Waarom ga je het niet aan?” Nu, drie en een half jaar later, vertelt ze in gesprek met huisdramaturg Tom Helmer over hoe de liefde voor haar vriendin steeds wat meer ruimte mocht krijgen. Eerst in het huishouden met haar vriend, daarna onder haar vrienden, bij haar familie en nu ook bij haar publiek. Tekst en Spel: Kirsten van Teijn Regie: Vincent van den Elshout Dramaturgie: tekstcoach Eva Gouda Coach: Jessica Borst Kostuum: Lieke Arens Sounddesign: Jelle Bruinsma Interview: Tom Helmer Montage: Merel Tames \ Word vriend ///// Theater Bellevue investeert in talentontwikkeling door het presenteren van de jongste generatie kleinkunstenaars en theatermakers en door zelf lunchvoorstellingen te produceren waarin nieuwe toneelschrijvers en regisseurs de ruimte krijgen. Om dit te kunnen blijven doen, zijn inkomsten van particulieren hard nodig. Wil je ons ook steunen? Word Vriend van Theater Bellevue – Je bent al vriend vanaf € 75 per jaar. Als dank nodigen we je uit voor exclusieve programma's en ben je welkom bij één van onze lunchtheatervoorstellingen. Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Eva Schneider via: steun@theaterbellevue.nl / 020-5305300

De atheïst en humanist Mubarak Bala plaatste in april een bericht op Facebook waarin hij min of meer stelde dat de profeet Mohammed zich met terrorisme had ingelaten. Drie dagen later werd hij opgepakt en sindsdien is er niets meer van hem vernomen. Zijn vrouw weet niet waar hij is en internationaal wordt er om zijn vrijlating gevraagd, maar in Nigeria zelf lijken er zich weinig mensen over deze verdwijning druk te maken. Hoezeer staat de vrijheid van denken en ook de vrijheid om niet te geloven in Nigeria onder druk? Daarover onze Nigeria-correspondent Femke van Zeijl.

Gast: ex DJ Patrick Kicken, fulltime podcaster en schrijver van het boek 'Leven Zonder Stress: een nuchtere gids voor geluk', uitgegeven bij Kosmos, waarin hij schrijft: 'Onthoud: er is niks mis met jou. Hoezeer het ook stormt in je bovenkamer, hoezeer de omstandigheden in je leven ook op z'n kop staan, iedereen worstelt met deze dingen. Dat jij er nu openlijk voor uit te komen dat je last hebt van stress is alleen maar moedig!' Het leven is een avontuur, geen volledig verzorgd reisje.

Pepijn Lanen praat met bekende vrouwen, én mama’s over het ouderschap. Waren de zwangerschappen gepland? Hoe waren de eerste maanden na de geboorte? Hoezeer zijn hun levens en persoonlijkheid veranderd? Kleine, persoonlijke anekdotes wisselen grotere levensvragen af. Met Monica Geuze, Coco Sabajo-Lanen, Tatum Dagelet, Saskia Noort en Karin Swerink.

Hoezeer hij het ook naar zijn zin had in het dorp waar hij opgroeide ging hij voor de muziek en het verre Hilversum: Naar de radio

Ondanks het feit dat dr Kelder zelf wegens wangedrag in de hel zal branden besteedt hij deze Jortcast aan De Heer en godsdienst in het algemeen. Hoezeer gelovigen ook beweren dat religie de mens op het moreel juiste pad houdt, religieuze illusies liggen óók ten grondslag aan veel ellende en oorlog op de wereld. Priester Michael Afanasyev preekt de passie over zijn eigen illusies rond het Vliegend Spaghettimonster en dr Kelder bespreekt met wetenschapsfilosoof Maarten Boudry in hoeverre religie de mensheid juist uit het lood slaat. Met andere woorden: is het geloof een stok om op te steunen, of om anderen mee te slaan?

Pat Donnez praat met Kristof Calvo, furie en furieus. Flamboyant voor de enen, kort lontje voor de anderen. De Catalaanse grootouders van Kristof Calvo y Castañer vormden de voorhoede toen ze in 1960 afzakten naar Boom, om in de Rupelgemeente hun heil te zoeken in ruil voor hard labeur. Hoezeer is dat van invloed geweest voor het jongste Belgische parlementslid ooit? En waarom vindt hij de vredelievende Martin Luther King radicaler dan de relschoppende Malcom X? Pat Donnez laat in deze aflevering van de 'Berg en Dal'-podcast een Calvo horen die we nog niet kennen

Powervrouw Ze heeft een paar bijzondere bijnamen: juffertje Stampvoet en Moeder Teresa. Die wijzen niet direct op een eenduidig karakter, maar ze kloppen allebei wel: naast een groot gevoel voor sociale rechten en gelijkheid kan ze een grote woede bij zichzelf oproepen als ze haar zin niet krijgt. Althans, als haar tegenstander in het debat niet wil inzien dat hij ongelijk heeft. Agnes Jongerius, voorzitter van de FNV. Ze bestuurt zo’n 1.200.000 leden. De eerste vrouwelijke voorzitter in het ruim honderdjarig bestaan van de bond, en die verworvenheid buit ze met verve uit. Met rode hoed en jurk op Prinsjesdag, met charme als dat de slimste strategie lijkt, als one of the boys als ze daarmee de beste resultaten kan boeken. Ze werd in 1960 geboren in De Meern. Haar vader was tuinder en net begonnen bij de Utrechtse plantsoenendienst; haar moeder was onderwijzeres, maar moest ontslag nemen toen ze trouwde. Agnes is het jongste kind van acht. Aan die achtergrond ontleent ze veel. Ambitie en doorzettingsvermogen heeft ze van haar moeder, sociaal gevoel van haar vader, en debatteren van haar oudere broers en zusjes. Aan de grote tafel thuis volgde ze ademloos hun gesprekken en discussies. Thuis waren ze katholiek. Agnes werd lid van de katholieke padvinderij en turnvereniging, maar ook nog katholiek leren dansen ging haar te ver, dat wilde ze niet. Katholiek, dat was de cultuur, de rituelen, de sfeer. Met geloof had het voor Agnes minder te maken. Ze had wel graag misdienaar willen worden, maar dat was in haar tijd niet voor meisjes weggelegd. Toen het later wel mocht, was het voor haar te laat. Trouwens, wie wilde er nou een ‘misdinette’ zijn, zoals zo’n meisje in de kerk ging heten. Na de studie sociale geschiedenis in Utrecht ging ze werken bij de Vervoersbond in de Rotterdamse haven en concentreerde zich op het beroepsgoederenvervoer en de binnenscheepvaart. Ze had nog nooit op een schip gevaren en een truck van binnen gezien, maar die achterstand was snel ingehaald. Het vakbondswerk bleek haar te liggen, ze bleef niet op kantoor zitten, maar ging met de mannen na een dag hard werken de kroeg in en voerde acties. En toen een werkgever haar bij zo’n actie een dreun in haar gezicht gaf, wist ze van verbouwereerdheid niets te zeggen. Maar ze hoorde er toen wel helemaal bij. In Rotterdam werd ze regiobestuurder, ze klom steeds hoger op binnen de bond, werd lid van het Federatiebestuur en vice-voorzitter. Toen Lodewijk de Waal zijn vertrek als voorzitter in 2005 aankondigde, zei ze dat ze hem wilde opvolgen. Ze wachtte niet, zoals zoveel vrouwen doen, bescheiden tot ze eventueel, misschien, gevraagd zou worden. Ze stak haar vinger op en kreeg alle bonden achter zich. Zo doe je dat ---------------------------------------- Samenvattingen "Opgelaten? Nee!" Eerste uur Hoe zou Nederland eruit zien als er geen vakbond is? De interviewer wil meteen maar bij de kern komen. Dan zou Nederland eruit zien als China of delen van Amerika, waar sociale zekerheid niet vanzelfsprekend is. Dan ziet Jongerius delen van de wereld voor zich waar ze wel eens komt en waar geen recht op collectieve onderhandelingen is, Geen verenigingen, geen Inspraak van werknemers. Vrijheid en vakbeweging, die hebben sterk met elkaar te maken – zo ziet ze dat. De bond kwam in haar leven tijdens haar studietijd. Ze studeerde sociaal-economische geschiedenis. Het was de toptijd van democratisering op de universiteit. Ze vond het enig: bezetten en de vloer netjes achterlaten. Maar de studentenstrijd was al gestreden, tweevijfde van de beslissingsmacht was in handen van studenten en dat vond iedereen heel normaal. Nu denkt ze dat dat misschien wat overdreven was. Als 22-jarige woordvoerder van de faculteit praatte ze mee over de begroting van de nieuwe bibliotheek. Rekenen had ze geleerd op het gymnasium, beta deed ze. Tijdens die studietijd kwam ze erachter dat ze geen geschiedenisleraar wilde worden, zoals ze eerst dacht: leraar, dat leek haar een eenzaam beroep. Ze solliciteerde bij de vervoersbond en werd aangenomen. De aantrekkingskracht voor de vakbeweging was volgens Jongerius het feit dat die club een belangrijke rol in de geschiedenis en in de levens van mensen speelt. Dat het een progressieve voorhoede was. Ze kwam in een roerige tijd van acties in de haven terecht. Holtrop wilde weten of ze zich nooit opgelaten voelde als ze met die mannen in te krappe actieshirts en petjes op stond te schreeuwen op het Binnenhof. Dan valt ze even stil. Opgelaten? Nee, er gebeurde wat, daar is ze dol op. Als kind voreg ze zich altijd al af of ze wel op het goede feestje was. Of ze niet iets miste. Dat gevoel is er nog. Dat kan ook aan een onderhandelingstafel zijn. Ze vertelde het historische verhaal van de eerste en ook de laatste klap die ze in haar leven kreeg – de uithaal van de werkgever van een vervoersbedrijf die haar recht in het gezicht raakte. Hoezeer staat de vakbeweging, en zij dus ook, nog in de traditie van oprichter Henri Polak en het verleden? Ja, het werk zit in een lijn, van het verleden naar de toekomst – dat is de opdracht om de club niet alleen goed te onderhouden voor nu maar goed over te kunnen dragen aan haar opvolger. Tweede uur In het vorige uur werd de katholieke traditie besproken. Eerst die traditie binnen de FNV, die immers uit een fusie tussen de socialistische NVV en de katholieke NKV voortkwam. De typisch katholieke invloed bij de vervoersbond, waar zij werkte, was bijvoorbeeld dat er meer aandacht voor de vrouwen van de chauffeurs was en voor het feestelijke van het leven. Ze had een warm hart voor NKV-voorzitter Wim Spit, omdat zijn handtekening op het diploma van haar vader stond. Haar vader die eerst tuinder was en toen bij de plantsoenendienst werkte – waardoor Agnes, als ze door de stad Utrecht fietste, dacht: al die bomen zijn van mijn vader. Grenzeloos trots was ze op hem. Ze groeide op in de Meern, als jongste van 8 kinderen. Dat gaf haar meteen een vaste plek in het gezin – naast haar moeder aan tafel, in het benedenbed onder haar zus. Altijd herrie in het gezin – als een zus alleen rijtjes kon leren door ze hardop te lezen en de ander juist in stilte, dan was er wel eens gedoe. Haar vaste rol was: het verwende jongste kind – tenminste in de ogen van de andere zeven. Zij zelf denkt: ik ben degene die observeert en z’n mond houdt. Dat kan ze nog steeds goed. Toen ging het over het standsverschil in het leven. De ervaring om niet verder dan de keuken te komen bij de katholieke chic. Wat ze raar vond, dat het zo niet hoort. Het arbeiderskind kwam uiteindelijk letterlijk aan de tafel van de koningin terecht. Het uur eindigde met een bespiegeling over de ziekte en de dood van haar ouders en haar ervaringen met het verpleeghuis. Zelf heeft ze daar een praktische opvatting over: je gezondheid heb je niet in de hand – dan kan je je maar beter bezighouden met dingen die je wel in de hand hebt. Tja, je bent voorzitter van een vakbeweging of niet.

Powervrouw Ze heeft een paar bijzondere bijnamen: juffertje Stampvoet en Moeder Teresa. Die wijzen niet direct op een eenduidig karakter, maar ze kloppen allebei wel: naast een groot gevoel voor sociale rechten en gelijkheid kan ze een grote woede bij zichzelf oproepen als ze haar zin niet krijgt. Althans, als haar tegenstander in het debat niet wil inzien dat hij ongelijk heeft. Agnes Jongerius, voorzitter van de FNV. Ze bestuurt zo’n 1.200.000 leden. De eerste vrouwelijke voorzitter in het ruim honderdjarig bestaan van de bond, en die verworvenheid buit ze met verve uit. Met rode hoed en jurk op Prinsjesdag, met charme als dat de slimste strategie lijkt, als one of the boys als ze daarmee de beste resultaten kan boeken. Ze werd in 1960 geboren in De Meern. Haar vader was tuinder en net begonnen bij de Utrechtse plantsoenendienst; haar moeder was onderwijzeres, maar moest ontslag nemen toen ze trouwde. Agnes is het jongste kind van acht. Aan die achtergrond ontleent ze veel. Ambitie en doorzettingsvermogen heeft ze van haar moeder, sociaal gevoel van haar vader, en debatteren van haar oudere broers en zusjes. Aan de grote tafel thuis volgde ze ademloos hun gesprekken en discussies. Thuis waren ze katholiek. Agnes werd lid van de katholieke padvinderij en turnvereniging, maar ook nog katholiek leren dansen ging haar te ver, dat wilde ze niet. Katholiek, dat was de cultuur, de rituelen, de sfeer. Met geloof had het voor Agnes minder te maken. Ze had wel graag misdienaar willen worden, maar dat was in haar tijd niet voor meisjes weggelegd. Toen het later wel mocht, was het voor haar te laat. Trouwens, wie wilde er nou een ‘misdinette’ zijn, zoals zo’n meisje in de kerk ging heten. Na de studie sociale geschiedenis in Utrecht ging ze werken bij de Vervoersbond in de Rotterdamse haven en concentreerde zich op het beroepsgoederenvervoer en de binnenscheepvaart. Ze had nog nooit op een schip gevaren en een truck van binnen gezien, maar die achterstand was snel ingehaald. Het vakbondswerk bleek haar te liggen, ze bleef niet op kantoor zitten, maar ging met de mannen na een dag hard werken de kroeg in en voerde acties. En toen een werkgever haar bij zo’n actie een dreun in haar gezicht gaf, wist ze van verbouwereerdheid niets te zeggen. Maar ze hoorde er toen wel helemaal bij. In Rotterdam werd ze regiobestuurder, ze klom steeds hoger op binnen de bond, werd lid van het Federatiebestuur en vice-voorzitter. Toen Lodewijk de Waal zijn vertrek als voorzitter in 2005 aankondigde, zei ze dat ze hem wilde opvolgen. Ze wachtte niet, zoals zoveel vrouwen doen, bescheiden tot ze eventueel, misschien, gevraagd zou worden. Ze stak haar vinger op en kreeg alle bonden achter zich. Zo doe je dat ---------------------------------------- Samenvattingen "Opgelaten? Nee!" Eerste uur Hoe zou Nederland eruit zien als er geen vakbond is? De interviewer wil meteen maar bij de kern komen. Dan zou Nederland eruit zien als China of delen van Amerika, waar sociale zekerheid niet vanzelfsprekend is. Dan ziet Jongerius delen van de wereld voor zich waar ze wel eens komt en waar geen recht op collectieve onderhandelingen is, Geen verenigingen, geen Inspraak van werknemers. Vrijheid en vakbeweging, die hebben sterk met elkaar te maken – zo ziet ze dat. De bond kwam in haar leven tijdens haar studietijd. Ze studeerde sociaal-economische geschiedenis. Het was de toptijd van democratisering op de universiteit. Ze vond het enig: bezetten en de vloer netjes achterlaten. Maar de studentenstrijd was al gestreden, tweevijfde van de beslissingsmacht was in handen van studenten en dat vond iedereen heel normaal. Nu denkt ze dat dat misschien wat overdreven was. Als 22-jarige woordvoerder van de faculteit praatte ze mee over de begroting van de nieuwe bibliotheek. Rekenen had ze geleerd op het gymnasium, beta deed ze. Tijdens die studietijd kwam ze erachter dat ze geen geschiedenisleraar wilde worden, zoals ze eerst dacht: leraar, dat leek haar een eenzaam beroep. Ze solliciteerde bij de vervoersbond en werd aangenomen. De aantrekkingskracht voor de vakbeweging was volgens Jongerius het feit dat die club een belangrijke rol in de geschiedenis en in de levens van mensen speelt. Dat het een progressieve voorhoede was. Ze kwam in een roerige tijd van acties in de haven terecht. Holtrop wilde weten of ze zich nooit opgelaten voelde als ze met die mannen in te krappe actieshirts en petjes op stond te schreeuwen op het Binnenhof. Dan valt ze even stil. Opgelaten? Nee, er gebeurde wat, daar is ze dol op. Als kind voreg ze zich altijd al af of ze wel op het goede feestje was. Of ze niet iets miste. Dat gevoel is er nog. Dat kan ook aan een onderhandelingstafel zijn. Ze vertelde het historische verhaal van de eerste en ook de laatste klap die ze in haar leven kreeg – de uithaal van de werkgever van een vervoersbedrijf die haar recht in het gezicht raakte. Hoezeer staat de vakbeweging, en zij dus ook, nog in de traditie van oprichter Henri Polak en het verleden? Ja, het werk zit in een lijn, van het verleden naar de toekomst – dat is de opdracht om de club niet alleen goed te onderhouden voor nu maar goed over te kunnen dragen aan haar opvolger. Tweede uur In het vorige uur werd de katholieke traditie besproken. Eerst die traditie binnen de FNV, die immers uit een fusie tussen de socialistische NVV en de katholieke NKV voortkwam. De typisch katholieke invloed bij de vervoersbond, waar zij werkte, was bijvoorbeeld dat er meer aandacht voor de vrouwen van de chauffeurs was en voor het feestelijke van het leven. Ze had een warm hart voor NKV-voorzitter Wim Spit, omdat zijn handtekening op het diploma van haar vader stond. Haar vader die eerst tuinder was en toen bij de plantsoenendienst werkte – waardoor Agnes, als ze door de stad Utrecht fietste, dacht: al die bomen zijn van mijn vader. Grenzeloos trots was ze op hem. Ze groeide op in de Meern, als jongste van 8 kinderen. Dat gaf haar meteen een vaste plek in het gezin – naast haar moeder aan tafel, in het benedenbed onder haar zus. Altijd herrie in het gezin – als een zus alleen rijtjes kon leren door ze hardop te lezen en de ander juist in stilte, dan was er wel eens gedoe. Haar vaste rol was: het verwende jongste kind – tenminste in de ogen van de andere zeven. Zij zelf denkt: ik ben degene die observeert en z’n mond houdt. Dat kan ze nog steeds goed. Toen ging het over het standsverschil in het leven. De ervaring om niet verder dan de keuken te komen bij de katholieke chic. Wat ze raar vond, dat het zo niet hoort. Het arbeiderskind kwam uiteindelijk letterlijk aan de tafel van de koningin terecht. Het uur eindigde met een bespiegeling over de ziekte en de dood van haar ouders en haar ervaringen met het verpleeghuis. Zelf heeft ze daar een praktische opvatting over: je gezondheid heb je niet in de hand – dan kan je je maar beter bezighouden met dingen die je wel in de hand hebt. Tja, je bent voorzitter van een vakbeweging of niet.

Powervrouw Ze heeft een paar bijzondere bijnamen: juffertje Stampvoet en Moeder Teresa. Die wijzen niet direct op een eenduidig karakter, maar ze kloppen allebei wel: naast een groot gevoel voor sociale rechten en gelijkheid kan ze een grote woede bij zichzelf oproepen als ze haar zin niet krijgt. Althans, als haar tegenstander in het debat niet wil inzien dat hij ongelijk heeft. Agnes Jongerius, voorzitter van de FNV. Ze bestuurt zo’n 1.200.000 leden. De eerste vrouwelijke voorzitter in het ruim honderdjarig bestaan van de bond, en die verworvenheid buit ze met verve uit. Met rode hoed en jurk op Prinsjesdag, met charme als dat de slimste strategie lijkt, als one of the boys als ze daarmee de beste resultaten kan boeken. Ze werd in 1960 geboren in De Meern. Haar vader was tuinder en net begonnen bij de Utrechtse plantsoenendienst; haar moeder was onderwijzeres, maar moest ontslag nemen toen ze trouwde. Agnes is het jongste kind van acht. Aan die achtergrond ontleent ze veel. Ambitie en doorzettingsvermogen heeft ze van haar moeder, sociaal gevoel van haar vader, en debatteren van haar oudere broers en zusjes. Aan de grote tafel thuis volgde ze ademloos hun gesprekken en discussies. Thuis waren ze katholiek. Agnes werd lid van de katholieke padvinderij en turnvereniging, maar ook nog katholiek leren dansen ging haar te ver, dat wilde ze niet. Katholiek, dat was de cultuur, de rituelen, de sfeer. Met geloof had het voor Agnes minder te maken. Ze had wel graag misdienaar willen worden, maar dat was in haar tijd niet voor meisjes weggelegd. Toen het later wel mocht, was het voor haar te laat. Trouwens, wie wilde er nou een ‘misdinette’ zijn, zoals zo’n meisje in de kerk ging heten. Na de studie sociale geschiedenis in Utrecht ging ze werken bij de Vervoersbond in de Rotterdamse haven en concentreerde zich op het beroepsgoederenvervoer en de binnenscheepvaart. Ze had nog nooit op een schip gevaren en een truck van binnen gezien, maar die achterstand was snel ingehaald. Het vakbondswerk bleek haar te liggen, ze bleef niet op kantoor zitten, maar ging met de mannen na een dag hard werken de kroeg in en voerde acties. En toen een werkgever haar bij zo’n actie een dreun in haar gezicht gaf, wist ze van verbouwereerdheid niets te zeggen. Maar ze hoorde er toen wel helemaal bij. In Rotterdam werd ze regiobestuurder, ze klom steeds hoger op binnen de bond, werd lid van het Federatiebestuur en vice-voorzitter. Toen Lodewijk de Waal zijn vertrek als voorzitter in 2005 aankondigde, zei ze dat ze hem wilde opvolgen. Ze wachtte niet, zoals zoveel vrouwen doen, bescheiden tot ze eventueel, misschien, gevraagd zou worden. Ze stak haar vinger op en kreeg alle bonden achter zich. Zo doe je dat ---------------------------------------- Samenvattingen "Opgelaten? Nee!" Eerste uur Hoe zou Nederland eruit zien als er geen vakbond is? De interviewer wil meteen maar bij de kern komen. Dan zou Nederland eruit zien als China of delen van Amerika, waar sociale zekerheid niet vanzelfsprekend is. Dan ziet Jongerius delen van de wereld voor zich waar ze wel eens komt en waar geen recht op collectieve onderhandelingen is, Geen verenigingen, geen Inspraak van werknemers. Vrijheid en vakbeweging, die hebben sterk met elkaar te maken – zo ziet ze dat. De bond kwam in haar leven tijdens haar studietijd. Ze studeerde sociaal-economische geschiedenis. Het was de toptijd van democratisering op de universiteit. Ze vond het enig: bezetten en de vloer netjes achterlaten. Maar de studentenstrijd was al gestreden, tweevijfde van de beslissingsmacht was in handen van studenten en dat vond iedereen heel normaal. Nu denkt ze dat dat misschien wat overdreven was. Als 22-jarige woordvoerder van de faculteit praatte ze mee over de begroting van de nieuwe bibliotheek. Rekenen had ze geleerd op het gymnasium, beta deed ze. Tijdens die studietijd kwam ze erachter dat ze geen geschiedenisleraar wilde worden, zoals ze eerst dacht: leraar, dat leek haar een eenzaam beroep. Ze solliciteerde bij de vervoersbond en werd aangenomen. De aantrekkingskracht voor de vakbeweging was volgens Jongerius het feit dat die club een belangrijke rol in de geschiedenis en in de levens van mensen speelt. Dat het een progressieve voorhoede was. Ze kwam in een roerige tijd van acties in de haven terecht. Holtrop wilde weten of ze zich nooit opgelaten voelde als ze met die mannen in te krappe actieshirts en petjes op stond te schreeuwen op het Binnenhof. Dan valt ze even stil. Opgelaten? Nee, er gebeurde wat, daar is ze dol op. Als kind voreg ze zich altijd al af of ze wel op het goede feestje was. Of ze niet iets miste. Dat gevoel is er nog. Dat kan ook aan een onderhandelingstafel zijn. Ze vertelde het historische verhaal van de eerste en ook de laatste klap die ze in haar leven kreeg – de uithaal van de werkgever van een vervoersbedrijf die haar recht in het gezicht raakte. Hoezeer staat de vakbeweging, en zij dus ook, nog in de traditie van oprichter Henri Polak en het verleden? Ja, het werk zit in een lijn, van het verleden naar de toekomst – dat is de opdracht om de club niet alleen goed te onderhouden voor nu maar goed over te kunnen dragen aan haar opvolger. Tweede uur In het vorige uur werd de katholieke traditie besproken. Eerst die traditie binnen de FNV, die immers uit een fusie tussen de socialistische NVV en de katholieke NKV voortkwam. De typisch katholieke invloed bij de vervoersbond, waar zij werkte, was bijvoorbeeld dat er meer aandacht voor de vrouwen van de chauffeurs was en voor het feestelijke van het leven. Ze had een warm hart voor NKV-voorzitter Wim Spit, omdat zijn handtekening op het diploma van haar vader stond. Haar vader die eerst tuinder was en toen bij de plantsoenendienst werkte – waardoor Agnes, als ze door de stad Utrecht fietste, dacht: al die bomen zijn van mijn vader. Grenzeloos trots was ze op hem. Ze groeide op in de Meern, als jongste van 8 kinderen. Dat gaf haar meteen een vaste plek in het gezin – naast haar moeder aan tafel, in het benedenbed onder haar zus. Altijd herrie in het gezin – als een zus alleen rijtjes kon leren door ze hardop te lezen en de ander juist in stilte, dan was er wel eens gedoe. Haar vaste rol was: het verwende jongste kind – tenminste in de ogen van de andere zeven. Zij zelf denkt: ik ben degene die observeert en z’n mond houdt. Dat kan ze nog steeds goed. Toen ging het over het standsverschil in het leven. De ervaring om niet verder dan de keuken te komen bij de katholieke chic. Wat ze raar vond, dat het zo niet hoort. Het arbeiderskind kwam uiteindelijk letterlijk aan de tafel van de koningin terecht. Het uur eindigde met een bespiegeling over de ziekte en de dood van haar ouders en haar ervaringen met het verpleeghuis. Zelf heeft ze daar een praktische opvatting over: je gezondheid heb je niet in de hand – dan kan je je maar beter bezighouden met dingen die je wel in de hand hebt. Tja, je bent voorzitter van een vakbeweging of niet.