Podcasts about Christus

1 & 2 Tessalonicenzen (5 minuten) Handelingen beschrijft hoe Paulus de kerk in de Griekse stad Tessalonica stichtte. Verschillende Joden en niet-Joden in de stad kwamen snel na zijn aankomst tot geloof, maar vervolging kwam al bijna even vlug. Het duurde niet lang voor Paulus en zijn team de stad uit moesten vluchten. Hoewel hij bleef evangeliseren in andere steden, vroeg Paulus zich ook af hoe het met de christenen in Tessalonica ging. Paulus stuurde zijn medewerker Timoteüs en die kwam met een positief rapport terug. De gelovigen bleven trouw aan God ondanks de vervolging die ook zij te verduren hadden. Om hen te bemoedigen en om hun vragen te beantwoorden, stuurde Paulus twee brieven. De eerste is waarschijnlijk rond het jaar 50 geschreven, in dezelfde periode als de brief aan de Galaten, en de tweede niet veel later, waarschijnlijk in het jaar 51 of 52. De eerste brief Paulus begint zijn eerste brief met te danken voor het geloof van de Tessalonicenzen. Het feit dat ze in geloof met liefde reageren op de vervolging geeft hem grote vreugde. Hij bidt dat God hen door die liefde kracht zal geven zodat ze zuiver en heilig voor God zullen staan, wanneer Jezus met de engelen terugkomt. Dit gebed is een scharnierpunt in de brief, want Paulus werkt de thema's ‘heilig leven' en ‘Jezus' terugkomst' vervolgens verder uit. Hij spoort de Tessalonicenzen aan zuiver te leven en geen seksuele zonden toe te staan. Dat betekent dus een radicaal anders leven, want in Tessalonica vond veel misbruik, hoererij en overspel plaats. De basis van een ‘heilig leven' is ‘liefde'. De Tessalonicenzen laten al zien dat ze onderling liefhebben en Paulus moedigt hen aan nog meer te groeien in liefde. Dan gaat Paulus in op een aantal vragen die de Tessalonicenzen hebben over de dood. Waarschijnlijk waren recent enkele mensen omgekomen, wellicht zelfs vermoord vanwege hun geloof in Jezus, en de christenen vroegen zich af wat het lot was van gelovigen die sterven. Het antwoord is dat de Tessalonicenzen niet hoeven te treuren over hun doden zoals de niet-gelovigen dat doen. Na zijn of haar dood leidt Jezus de gelovige naar God toe. Op een dag komt Jezus bovendien terug uit de hemel. Dan worden de doden die Christus toebehoren opnieuw opgewekt en zullen zij samen met de nog levende gelovigen Jezus tegemoet gaan. Vanaf dat moment zullen we voor altijd bij Jezus zijn. Het is wel belangrijk dat we waakzaam blijven, want we weten niet wanneer Jezus terugkomt. Het kan vandaag zijn, maar ook eeuwen later. Als Hij terugkomt, moeten we daar wel klaar voor zijn. Wanneer ben je klaar? Als je geloof en liefde draagt als een harnas en hoop als een helm. Vergeld geen kwaad met kwaad, streef juist naar het goede. Wees vreugdevol, bid onophoudelijk en dank God onder alle omstandigheden. De tweede brief In zijn tweede brief aan de kerk in Tessalonica gaat Paulus dieper in op deze thema's. De reden is dat de problemen inmiddels zijn verergerd. Er is meer vervolging en de christenen zijn in de war over de terugkomst van de Heer. Dit leidt er zelfs toe dat sommige gelovigen niet meer willen werken, omdat Jezus toch ieder moment terug kan komen. Paulus probeert allereerst hun angst weg te nemen voor de vervolging door hen erop te wijzen dat God hen ‘waardig heeft bevonden om voor Hem te lijden'. Vervolging is geen straf, maar een eer. Wie uiteindelijk wel gestraft zullen worden, zijn de onderdrukkers. De christenen die worden vervolgd, worden uiteindelijk bevrijd. De mensen die God niet erkennen en het evangelie niet gehoorzamen, krijgen waar ze voor hebben gekozen: ze worden voor eeuwig verstoten. Jezus' volgelingen daarentegen mogen tot in eeuwigheid bij Hem zijn. Paulus bidt dan ook dat de Tessalonicenzen volhouden. Sterker nog: hij hoopt dat de vervolging ertoe leidt dat hun karakter nog meer wordt gevormd. Vervolgens geeft Paulus nogmaals uitleg over de terugkomst van Jezus. Het lijkt erop dat één of meer mensen zijn woorden hebben verdraaid. En vandaag de dag gebeurt dat nog steeds. Er zijn genoeg mensen die proberen te berekenen wanneer Jezus terugkomt aan de hand van wat Paulus zegt. Maar zo heeft hij zijn tekst nooit bedoeld. Integendeel, hij probeert juist te ontmoedigen dat mensen speculeren over de datum. Niemand weet wanneer Jezus terugkomt, maar er moet wel eerst een aantal dingen gebeuren. Paulus vat samen dat velen zich van het geloof zullen afkeren en dat de ‘wetteloze mens' eerst moet verschijnen. Hij gebruikt beelden uit Jesaja en Daniël die moeilijk te interpreteren zijn. Wat vaststaat, is dat er tijden zullen zijn waarin mensen Jezus in de steek laten en waarin kwaad de overhand lijkt te hebben. Dit mag ons niet ontmoedigen. Als wij volhouden te geloven en ons vasthouden aan de waarheid, staan we aan de goede kant van de streep. Blijf trouw. Paulus bidt God voor standvastigheid en roept de Tessalonicenzen op door te blijven gaan met hun dagelijkse werk. ‘Wijs de gelovigen die dat niet doen terecht', zegt hij. Tot slot vraagt hij God om de Tessalonicenzen vrede te schenken.

Pascal en Christine zijn acht jaar getrouwd en zetten zich vandaag allebei in voor verschillende kerkelijke initiatieven. Ze leerden elkaar kennen bij de gemeenschap Cenacolo. Pascal vertelt ons ook over hoe hij dankzij Cenacolo van een verslavingsproblematiek is bevrijd en er Christus heeft leren kennen. We luisteren vandaag naar een tweede deel van het gesprek.

Was passiert nach dem 1000-jährigen Reich? Offenbarung 20,7–10 erklärt: Der letzte Aufstand des Menschen – und Gottes Antwort mit Feuer vom Himmel. Christus regiert 1000 Jahre in Frieden und Gerechtigkeit – Satan ist gebunden. Doch am Ende dieser Ära geschieht das Unfassbare: Satan wird noch einmal freigelassen. Und erneut gelingt es ihm, die Menschheit zu verführen – mit großem Erfolg. Ein riesiger Angriff richtet sich gegen Jerusalem, das Zentrum von Christi Friedensherrschaft. Gott antwortet mit Feuer vom Himmel. Es ist der letzte Aufstand des Menschen gegen seinen Schöpfer. ➡️ Warum lässt Gott das zu? ➡️ Was offenbart diese Szene über den Menschen – und über Gottes Heilsplan? In diesem Video wird Offenbarung 20,7–10 klar, verständlich und zugleich theologisch fundiert ausgelegt. Du bekommst eine heilsgeschichtliche Einordnung und Antworten auf die Frage, warum selbst 1000 Jahre Frieden das Herz des Menschen nicht verändern können. ________________________________________ Im Video erwähnt: •    Playlist: Heilsgeschichtlich denken •    Gericht über Satan •    Ewige Verdammnis •    Annihilationismus (Vernichtungslehre)

13 And Jesus came into the quarters of Caesarea Philippi: and he asked his disciples, saying: Whom do men say that the Son of man is?Venit autem Jesus in partes Caesareae Philippi : et interrogabat discipulos suos, dicens : Quem dicunt homines esse Filium hominis? 14 But they said: Some John the Baptist, and other some Elias, and others Jeremias, or one of the prophets.At illi dixerunt : Alii Joannem Baptistam, alii autem Eliam, alii vero Jeremiam, aut unum ex prophetis. 15 Jesus saith to them: But whom do you say that I am?Dicit illis Jesus : Vos autem, quem me esse dicitis? 16 Simon Peter answered and said: Thou art Christ, the Son of the living God.Respondens Simon Petrus dixit : Tu es Christus, Filius Dei vivi. 17 And Jesus answering, said to him: Blessed art thou, Simon Bar-Jona: because flesh and blood hath not revealed it to thee, but my Father who is in heaven.Respondens autem Jesus, dixit ei : Beatus es Simon Bar Jona : quia caro et sanguis non revelavit tibi, sed Pater meus, qui in caelis est. 18 And I say to thee: That thou art Peter; and upon this rock I will build my church, and the gates of hell shall not prevail against it.Et ego dico tibi, quia tu es Petrus, et super hanc petram aedificabo Ecclesiam meam, et portae inferi non praevalebunt adversus eam. 19 And I will give to thee the keys of the kingdom of heaven. And whatsoever thou shalt bind upon earth, it shall be bound also in heaven: and whatsoever thou shalt loose upon earth, it shall be loosed also in heaven.Et tibi dabo claves regni caelorum. Et quodcumque ligaveris super terram, erit ligatum et in caelis : et quodcumque solveris super terram, erit solutum et in caelisPeter's declaration of the Godhead of Christ. He is declared by our Lord to be the Rock on which the Church rests securely.

Standortgottesdienst

Predigt anlässlich dreier Jubiläen in Fürstenzell: 950 Jahre Pfarrei, 750 Jahre Kloster und 50 Jahre Markterhebung.

Standortgottesdienst

Standortgottesdienst

Furcht Freude 2. Korinther 5,10-18: „10 Denn wir alle müssen vor dem Richterstuhl des Christus offenbar werden, damit jeder das empfängt, was er durch den Leib gewirkt hat, es sei gut oder böse. 11 In dem Bewusstsein, dass der Herr zu fürchten ist, suchen wir daher die Menschen zu überzeugen, Gott aber sind wir offenbar; ich hoffe aber auch in eurem Gewissen offenbar zu sein. 12 Denn wir empfehlen uns nicht nochmals selbst euch gegenüber, sondern wir geben euch Gelegenheit, euch Der Beitrag Was ist deine Motivation für dein Leben und deinen Dienst? I 2. Korinther 5,11-18 I Alexander Benner erschien zuerst auf Evangelische Freikirche Leuchtturm e.V..

In dieser Predigt legt Dieter Borchmann uns Philipper 2,5-8 aus. ____ SEI WIE CHRISTUS DEMÜTIG GESINNT 1. Die Demutsgesinnung Christi in seiner Entäußerung 2. Die Demutsgesinnung Jesu in seinem Dienst 3. Die Demutsgesinnung Jesu in seinem Gehorsam

In jener Zeit, als Jesus in das Gebiet von Cäsarea Philippi kam, fragte er seine Jünger und sprach: Für wen halten die Menschen den Menschensohn? Sie sagten: Die einen für Johannes den Täufer, andere für Elija, wieder andere für Jeremia oder sonst einen Propheten. Da sagte er zu ihnen: Ihr aber, für wen haltet ihr mich? Simon Petrus antwortete und sprach: Du bist der Christus, der Sohn des lebendigen Gottes? Jesus antwortete und sagte zu ihm: Selig bist du, Simon Barjona; denn nicht Fleisch und Blut haben dir das offenbart, sondern mein Vater im Himmel. Ich aber sage dir: Du bist Petrus – der Fels – und auf diesen Felsen werde ich meine Kirche bauen und die Pforten der Unterwelt werden sie nicht überwältigen. Ich werde dir die Schlüssel des Himmelreichs geben; was du auf Erden binden wirst, das wird im Himmel gebunden sein, und was du auf Erden lösen wirst, das wird im Himmel gelöst sein. (© Ständige Kommission für die Herausgabe der gemeinsamen liturgischen Bücher im deutschen Sprachgebiet)

Bruder Christian Die Umgebung, in der die Szene des Sonntagsevangeliums spielt, hat Bruder Christian genau vor Augen. In seinem Impuls schaut er auf die Figur des Petrus, der sich hier zu Jesus bekennt und ihn später doch verleugnet. [Evangelium: Matthäus, Kapitel 16, Verse 13 bis 19] In jener Zeit, als Jesus in das Gebiet von Cäsaréa Philíppi kam, fragte er seine Jünger und sprach: Für wen halten die Menschen den Menschensohn? Sie sagten: Die einen für Johannes den Täufer, andere für Elíja, wieder andere für Jeremía oder sonst einen Propheten. Da sagte er zu ihnen: Ihr aber, für wen haltet ihr mich? Simon Petrus antwortete und sprach: Du bist der Christus, der Sohn des lebendigen Gottes! Jesus antwortete und sagte zu ihm: Selig bist du, Simon Barjóna; denn nicht Fleisch und Blut haben dir das offenbart, sondern mein Vater im Himmel. Ich aber sage dir: Du bist Petrus – der Fels – und auf diesen Felsen werde ich meine Kirche bauen und die Pforten der Unterwelt werden sie nicht überwältigen. Ich werde dir die Schlüssel des Himmelreichs geben; was du auf Erden binden wirst, das wird im Himmel gebunden sein, und was du auf Erden lösen wirst, das wird im Himmel gelöst sein. Abdruck des Evangelientextes mit freundlicher Genehmigung der Ständigen Kommission für die Herausgabe der gemeinsamen liturgischen Bücher im deutschen Sprachgebiet; Evangelien für die Sonntage: Lektionar I-III 2018 ff. © 2025 staeko.net Mehr Podcasts auf www.kapuziner.de/podcast

Heute feiert die Kirche die Apostelfürsten Petrus und Paulus. Sie hatten beide eine starke Begegnung mit Christus.

Der Prophet Jeremia ist eher ein Beispiel für uns und unser Dienstleben für Gott. Aber zwischendurch scheint die Herrlichkeit des Herrn Jesus hervor. So auch in Kapitel 23.

Je luistert naar de tweede avond van Greater Power LIVE, de online Holy Spirit Conference van Frontrunners. Deze conferentie staat dit jaar in het teken van overwinning in geestelijke strijd. We bidden dat je geloof gebouwd wordt en je de tools ontvangt om sterk te staan in geestelijke strijd, zodat je zult overwinnen in Christus! De gebedslijn is iedere dinsdagavond tussen 19:30 en 21:00 uur geopend: BEL (085) 488 2323Kijk voor meer info over de gebedslijn: https://frontrunnersministries.nl/gebed/Kijk iedere week naar Voice of Faith LIVE om 20:00.

Der heutige Tag, der 27. Juni hat einige Besonderheiten zu bieten. Zum einen ist es der Tag der Siebenschläfer. Nach einer alten Legende haben sieben junge Leute im dritten Jahrhundert nach Christus dem Kaiser und seinen Anbetungsritualen widerstanden, weil sie Christen waren, wurden verfolgt, in einer Höhle eingemauert und haben dort Jahrhunderte verschlafen.Dann ist heute das Herz-Jesu-Fest. In der Herz-Jesu-Verehrung wird Jesus Christus unter dem Symbol seines Herzens als die personifizierte Liebe verehrt. "Aus seiner geöffneten Seite strömen Blut und Wasser, aus seinem durchbohrten Herzen entspringen die Sakramente der Kirche. Das Herz des Erlösers steht offen für alle, damit sie freudig schöpfen aus den Quellen des Heiles", heißt es in der Präfation zur heiligen Messe. Weiterhin feiert heute Papst Leo in Rom den Festgottesdienst mit allen Priestern, die zu ihrem Wallfahrtstag im Heiligen Jahr der Hoffnung nach Rom gekommen sind. Und im Kölner Dom wird traditionell an diesem Tag die Priesterweihe gefeiert. In diesem großen Bistum wird ein einziger Mann zum Priester geweiht.In der Lesung des heutigen Morgenlobes aus dem Buch Jeremia gibt es einen wunderbaren Satz, der über die Jahrhunderte für alle Israeliten und über zwei Jahrtausende für alle Menschen gilt, die an Gott glauben und Christus nachfolgen wollen. Da heißt es, dass Gott sagt: "Ich lege mein Gesetz in sie hinein und schreibe es auf ihr Herz." Gott gibt uns nicht eine ausformulierte schriftliche Handlungsanweisung, die genau sagt, was zu tun ist. Er macht es viel eindringlicher und schreibt es uns Menschen auf unser Herz.Vor ein paar Tagen in der Heiligen Messe hat der Priester einen wunderbaren Satz gesagt: "Glauben heißt nicht, im Nachhinein Dinge für wahr halten, sondern Glauben heißt: für die Zukunft und ein gelingendes Leben mein ganzes Herz auf Gott setzen!" Es ist ein guter Tipp für uns heute. 

Je luistert naar de eerste avond van Greater Power LIVE, de online Greater Power Conference van Frontrunners. Deze conferentie staat dit jaar in het teken van overwinning in geestelijke strijd. We bidden dat je geloof gebouwd wordt en je de tools ontvangt om sterk te staan in geestelijke strijd, zodat je zult overwinnen in Christus! De gebedslijn is iedere dinsdagavond tussen 19:30 en 21:00 uur geopend: BEL (085) 488 2323Kijk voor meer info over de gebedslijn: https://frontrunnersministries.nl/gebed/Kijk iedere week naar Voice of Faith LIVE om 20:00.

Spreker: Ds. J.J. ten BrinkeTekst: Efeze 1:13-14Thema: De Heilige Geest als zegel van ChristusDatum: 22 juni 2025Locatie: Wilhelminakerk SlikkerveerBron: https://kerkdienstgemist.nl/stations/45/events/recording/175057740000045?media=audio ★ Support this podcast ★

Glaube ist kein Zustand der Stärke, sondern des Vertrauens. Wer auf Christus baut, steht fest, selbst in den Stürmen des Lebens.

Kolossenzen (5 minuten) Terwijl Paulus nog steeds gevangen zat in Rome, schreef hij ook de brief aan de christenen in Kolosse, een stadje in het huidige Turkije. De kerk hier was gesticht door een man genaamd Epafras. Epafras was waarschijnlijk in Efeze tot geloof gekomen in de tijd dat Paulus daar werkte. Bij terugkeer in Kolosse is hij zelf gaan evangeliseren en zo ontstond een nieuwe gemeente. De kerk in Kolosse werd gevormd door zowel Joden als niet-Joden. Dat zorgde ervoor dat op verschillende manieren foute ideeën vat kregen op de volgelingen van Jezus. De Joden waren tamelijk ‘wettisch'. Dat betekent dat zij vonden dat Joden én niet-Joden zich aan de wetten van God moesten houden, zoals bijvoorbeeld de besnijdenis van mannen, de voedselvoorschriften en het aanhouden van de sabbat als rustdag. De ‘heidenen' (de niet-Joden dus) namen juist hun culturele gewoonten, zoals zelfvernedering en engelenverering, mee de kerk in. ‘Vergroot jullie toewijding aan Christus' Epafras was hier nogal ongerust over en besloot de lange reis naar Rome te maken om Paulus op te zoeken tijdens zijn huisarrest. Hij kreeg van Paulus deze brief mee naar Kolosse met het verzoek de brief voor te lezen in de gemeente. Daarna moest de brief worden doorgestuurd naar de naburige plaats Laodicea om ook daar te worden voorgedragen aan de lokale christenen. Het doel van de brief aan de Kolossenzen was om de gelovigen te bemoedigen, om ze aan te sporen niet langer hun houvast te vinden in wetten én om hun toewijding aan Christus te vergroten. Paulus begint met een gebed waarin hij God bedankt voor de trouw van de Kolossenzen, hun liefde voor God en hun liefde voor de mensen om hen heen. Dan vraagt hij God of Hij hen wil laten groeien in hun kennis van God, zodat ze een leven zullen leiden dat past bij de Heer. Gedicht over Jezus Vervolgens gaat hij verder met een prachtig gedicht over Jezus, de Zoon van God, de door God gezonden Messias. Paulus noemt Hem de ‘Eerstgeborene'. Daarmee bedoelt hij niet dat Jezus een geschapen wezen is. De titel eerstgeborene betekent hier dat Hij Gods erfgenaam is en dat Hij het koningschap over het hele universum heeft gekregen. Jezus is ook het hoofd van de kerk. Van alle gelovigen dus. Hij heeft vrede gebracht op aarde door de relatie tussen God en mens te herstellen. Dit gedicht is de kern van Paulus' boodschap en het verandert alles, laat hij zien. Paulus heeft bijvoorbeeld zijn eigen leven helemaal in dienst van het evangelie gesteld. Daarom verdraagt hij zijn gevangenschap zo goed. Hij zegt zelfs, ‘Ik ben blij dat ik nu voor u lijd en dat ik in mijn lichaam mag aanvullen wat er nog aan Christus' lijden ontbreekt, ten behoeve van Zijn lichaam, de kerk.' -Kolossenzen 1:24 Dit is eigenlijk een hele gekke gedachte. Hoe kan Paulus nu in zijn lichaam aanvullen wat er aan Christus' lijden ontbrak? Jezus heeft toch de straf voor de zonde volledig gedragen en de overwinning over de dood volledig behaald? Dat klopt ook. Maar slechts een klein deel van de mensen weet dat. Het enige wat nog mist aan het offer dat Jezus heeft gebracht, is dat niet iedereen ervan weet. Door nu te lijden omwille van Christus, vult Paulus dus aan. Als mensen om hem heen zien hoe hij lijdt, vragen ze zich misschien af hoe het kan dat hij dit met zoveel vreugde en vertrouwen doet. Het antwoord brengt hen hopelijk dichter bij God, want Paulus doet dit uiteraard voor Jezus. Aardse cultuur loslaten Als we werkelijk van Jezus afhankelijk zijn, als we Hem werkelijk kennen en voor Hem leven, dan moeten we onze aardse cultuur loslaten, zeker als die ons weghoudt van Jezus. Neem de Joodse wetten en voorschriften. Die kunnen ons alleen maar veroordelen, maar Jezus heeft die documenten als het ware vernietigd door voor ons aan het kruis te sterven. Daarom mag niemand je iets voorschrijven op het gebied van eten en drinken, het vieren van feestdagen, de sabbat, de besnijdenis enzovoort. Ook mag je je niet laten beïnvloeden door mensen die buiten de Bijbel om je allerlei dingen opleggen. In de tijd van de Kolossenzen waren dat bijvoorbeeld mensen die zichzelf martelden. die engelen aanbaden, die zich verdiepten in allerlei visioenen of simpelweg met hun eigen bedenksels aan de haal gingen. Dat heeft totaal geen waarde. Jezus heeft dit alles overwonnen. Ons geloof verbindt ons met Zijn dood en opstanding. Als dat ook voor jou het geval is, richt je dan op het hemelse, niet op het aardse. Dat betekent niet dat we nu opeens heel zweverig moeten gaan doen, maar wel dat we moeten proberen steeds meer op Jezus te gaan lijken. Stop met ontucht, met zedeloosheid, foute hartstocht, lage begeerten en hebzucht. Geef alles wat slecht is op. Stoppen met zondigen leidt niet tot redding Het kan lijken alsof Paulus hier nu weer nieuwe wetten en voorschriften geeft. Daarom is het belangrijk nog maar eens te herhalen wat hij werkelijk bedoelt. Stoppen met zondigen leidt niet tot je redding. Het is andersom. Je bent gered door je geloof in Christus en vanuit dat fundament wil je en kun je stoppen met zondigen, wetende dat je tijdens je periode op aarde nooit volmaakt kunt worden. Je kunt er wel naar streven, zegt Paulus. Dat is de uitdaging die hij hier communiceert. Hoe komt dat tot uiting? Bijvoorbeeld in het huishouden. In Kolosse en de rest van het Romeinse keizerrijk was de man de baas van het huishouden. Zijn vrouw, zijn kinderen en zijn slaven stonden allemaal in dienst van hem. In Gods koninkrijk werkt alles anders Zo mag het onder de christenen niet zijn. Hier is Jezus Christus ‘Heer'. Dat betekent dat de vrouw het gezag van haar man moet erkennen, maar de man moet zijn vrouw liefhebben en vooral niet bitter zijn. Als hij haar liefheeft zoals Christus ons liefheeft, betekent dat dat hij opofferingsgezind moet zijn. Een liefhebbende echtgenoot, geen dictator. Kinderen moeten hun ouders gehoorzaam zijn, maar vaders mogen niet op hen vitten. En de slaven? Zij mogen hun meester dienen met vreugde, want in werkelijkheid dienen ze Jezus. De man van het gezin moet zijn slaven goed behandelen. Ze zijn niet zijn eigendom. Integendeel, de slaven zijn een broeder in Christus. Want ook de man dient Jezus, net zoals de slaaf dat doet. Hier zien we dus wat we de hele Bijbel door al zien. In het koninkrijk van God werkt alles net even anders. Die waarheid moet worden verteld en daarom roept Paulus tot slot de Kolossenzen op om voor hem te bidden dat hij de juiste woorden mag vinden om het evangelie door te geven en dat deuren open zullen gaan. Tot zover de bemoedigende en uitdagende Kolossenzen-brief. In een volgende aflevering bespreken we Paulus' brieven aan de christenen in Tessalonica.

Fronleichnam ist das Hochfest des Leibes und Blutes Christi – ein Fest des Glaubens, das uns in besonderer Weise mit dem Geheimnis der Eucharistie verbindet. In der heiligen Messe und der anschließenden Prozession bezeugen wir: Christus ist mitten unter uns, lebendig im Sakrament des Altares. Dieses Fest lädt uns ein, dankbar auf die Gegenwart Gottes in unserem Alltag zu schauen und unsere Beziehung zu ihm zu erneuern. Mit Freude und Glauben treten die Gläubigen an diesem Tag vor den Herrn – auch in Bergisch Gladbach-Paffrath.

Beginning to Pray: "The Last Retreat - Day 12 " - “God has said: “Be holy, for I am holy.” 31. This is Christ's work in every soul of good185 will and it is the work that His immense love, His “exceeding love,” 186 is eager to do in me. He wants to be my peace so that nothing can distract me or draw me out of “the invincible fortress of holy recolletion.” 187 It is there that He will give me “access to the Father” and will keep me as still and as peaceful in His presence as if my soul were already in eternity. 188 It is by the Blood of His Cross that He will make peace in my little heaven, so that it may truly be the repose of the Three. He will fill me with Himself; He will bury me with Him; He will make me live again with Him, by His life: “Mihi vivere Christus est!” 189 And if I fall at every moment, 190 in a wholly confident faith I will be helped up by Him. I know that He will forgive me, that He will cancel out everything with a jealous care, and even more, He will “despoil” me, He will “free” 191 me from all my miseries, from everything that is an obstacle to the divine action. “He will lead away all my powers,” 192 making them His captives, triumphing over them in Himself. Then I will have wholly passed into Him and can say: “I no longer live. My Master lives in me!” 193 And I will be “holy, pure, without reproach” in the Father's eyes. The post BTP-LR17 – Day 12 – The Last Retreat by St. Elizabeth of the Trinity – Beginning to Pray with Dr. Anthony Lilles – Discerning Hearts Podcast appeared first on Discerning Hearts Catholic Podcasts.

In dieser Spezialfolge haben Manuel und Stephan Besuch: Hannah Bethke – Politikwissenschaftlerin, Journalistin, gläubige Protestantin und Autorin des viel diskutierten Buches „Vom Glauben abgefallen – Mut zur Christlichkeit statt Angst vor dem Zeitgeist». Und ja: Es wurde theologisch, politisch, kritisch – aber auch herzlich und ehrlich. Was passiert, wenn sich Kirche mehr um Klimaziele als um Christus kümmert? Ist politisches Engagement immer ein Verrat an geistlicher Tiefe – oder braucht es beides? Wir fragen nach, ob Bethkes Kritik nicht eine falsche Alternative aufmacht zwischen Theologie und Zeitgeist-Anpassung. Ausserdem sprechen wir mit Hannah Bethke darüber, ob Kirche eigentlich nur dazu da ist, individuellen Glauben zu stärken – oder ob nicht schon im Gedanken vom Reich Gottes ein gesellschaftlicher Auftrag mitschwingt. Und: Wenn die Autorin sich so klar von linkspolitischen, von moralisierenden sowie von persönlich-therapeutischen Kirchenerzählungen abgrenzt – wie sieht dann eigentlich ihre eigene Vorstellung einer zukunftsfähigen Kirche aus? Und nicht zuletzt: Wie kann eine Kirche heute geistlich relevant bleiben, ohne dabei entweder rechthaberisch zu wirken oder in die Beliebigkeit abzurutschen? Auch Persönliches kommt nicht zu kurz – einleitend erfahrt ihr zum Beispiel, warum Stephan mit dem neuen Arbeitsplatz des FC-Basel-Trainers hadert und wie es dazu kam, dass Manuels Laptop letzte Woche mit Bier volllief…

Im christlichen Leben ist der Kampf mit der Welt einer von drei geistlichen Hauptkonflikten – neben dem Fleisch und dem Teufel. R. C. Sproul beleuchtet in diesem Text besonders die subtile, aber kraftvolle Verführung der Welt: ein gefallenes Wertesystem, das den Menschen von Gott ablenkt. 1. Keine neutrale Zone Wir leben mitten im geistlichen Kriegsgebiet. Die Welt ist nicht bloß Bühne, sondern Schlachtfeld. Jeder Ort unseres Lebens ist betroffen – es gibt keinen neutralen Raum. 2. Die Verführungskraft der Welt Die Welt wirkt auf uns durch Sichtbares, Nahes, Begehrenswertes – und verdeckt damit den Blick auf das Ewige. Der ständige Druck zur Anpassung – oft getrieben von dem Wunsch nach Beliebtheit – stellt Christen vor die Herausforderung: Menschen gefallen oder Gott? 3. Der Zeitgeist des Säkularismus Die Welt von heute ist stark säkular geprägt. Sie orientiert sich am Jetzt und blendet die Ewigkeit aus. Jesus ruft jedoch zu einer Perspektive über das Sichtbare hinaus auf: »Sammelt euch Schätze im Himmel« (Mt 6,20). 4. Berufung zur Unangepasstheit Christen sind aufgerufen, sich nicht diesem Weltlauf anzupassen (Röm. 12,2). Diese Unangepasstheit ist nicht bloß äußerlich oder rebellisch, sondern Ausdruck einer inneren Erneuerung durch den Geist Gottes – einer neuen Gesinnung. 5. In der Welt, nicht von der Welt Christen sollen nicht fliehen, sondern in der Welt leben und dienen. Gott hat die Welt nicht aufgegeben. Er ruft uns, sie mit dem Licht des Evangeliums zu durchdringen – mit Klarheit, Mut und geistlicher Reife. 6. Reifung durch Rückzug – und Rückkehr Wie Mose oder Paulus brauchen Gläubige Zeiten des Rückzugs, um geistlich zu reifen. Doch wahres Wachstum zeigt sich darin, dass man wieder in die Welt hineingeht – diesmal verwandelt und bereit, Christus mitten im Alltag zu bezeugen. Kernbotschaft: Die Welt wird immer versuchen, uns zu formen. Doch echte Christusnachfolge bedeutet, innerlich erneuert zu leben – nicht um uns selbst willen, sondern um Seinetwillen. Dann können wir als Lichter in einer dunklen Welt leuchten (Phil 2,14–16). https://voh-missionswerk.de/blog/der-kampf-mit-der-welt/

Start einer neuen Predigtserie: EpheserInhaltlicher Fokus des Epheserbriefs:o Reichtum Gottes im Evangelium in all seinem funkelnden Glanz.o Wesen und Bedeutung der Gemeinde. Neues Leben in Christus.Rolle des Paulus:o Bedeutendster Missionar aller Zeiten! Von Gott besonders gebraucht.Er ist bekannt für:seine Verfolgung der Christen und seine erstaunliche Bekehrungdie Briefe voller Ermutigung und Lehre, die er an die frühe Kirche schriebsein brennendes Verlangen, das Evangelium zu allen Nationen zu bringenseinen mutigen Auftritt als Zeuge Christi vor den Mächtigen seiner Zeit. Seine Schultern: Trugen die Lasten vieler GemeindenSein Rücken: Ertrug Schläge und Peitschenhiebe.Seine Füße: Durchquerten das Römische Reich mehrfach.Mehr als 13.000 km in 10 Jahren, 40 verschiedene StädteOswald Sanders: “Other missionaries opened continents to the gospel. Paul opened a world.”Damals eine Metropole mit über 200.000 EinwohnernHeute nur noch als Ruinen erhalten (Türkei)Berühmt für den Tempel der Artemis (biblisch: Diana) – eines der sieben WeltwunderPaulus lebte und wirkte hier drei Jahre langAdressat des Epheserbriefs im Neuen TestamentErste der sieben Sendschreiben in der Offenbarung (Offb 2,1–7)Laut Überlieferung: Wohnort von Johannes und MariaOrt des Konzils von Ephesus im Juli 431 n. Chr.eng mit Paulus im Dienst zusammengearbeitetApollos liebevoll und weise das volle Evangelium erklärtdas Gemeindeleben durch Hauskirchen gestärkt und getragenStarkes Vorbild für hingegebenes, gemeinsames JüngerschaftslebenEphesus – Eine bedeutende Stadt der Antike Apg. 18, 18-21Priscilla und AquilaSie haben …

Predigt: Martin Briel

Begegnungen mit Menschen, die aus der Tiefe ihres Glaubens leben, hinterlassen Spuren. Pater Philipp erzählt von einem Mönch, dessen Ausstrahlung ihn berührt – nicht durch eigene Kraft, sondern durch Christus.

Obadja

Obadja

LES 170Er schuilt geen wreedheid in God en evenmin in mij.Niemand valt aan zonder de bedoeling te kwetsen. Hierop zijn geen uitzonderingen. Wanneer je denkt dat je aanvalt uit zelfverdediging, wil je zeggen dat wreed zijn bescherming betekent: dankzij wreedheid ben jij veilig. Je wilt zeggen dat je gelooft dat het kwetsen van een ander jou vrijheid bezorgt. En je wilt zeggen dat aanvallen betekent dat je de toestand waarin je verkeert inruilt voor iets beters, iets zekerders, iets wat meer veiligheid biedt tegen een gevaarlijke inval en angst.Hoe door en door waanzinnig is het idee dat de bescherming tegen angst de aanval is! Want hier wordt angst verwekt en met bloed gevoed, om hem te laten groeien, zwellen en woeden. En dus wordt angst beschermd, niet ontvlucht. Vandaag leren we een les die jou meer vertraging en nodeloze ellende kan besparen dan jij je maar enigszins kunt voorstellen. Het is deze:Jij maakt zelf datgene waartegen jij je verdedigt, en door je eigen verdediging ertegen is het werkelijk en onontkoombaar. Leg je wapens neer, en dan pas zie je dat het niet echt is.Het lijkt een vijand vanbuiten te zijn die jij aanvalt. Toch bouwt jouw verdediging een vijand vanbinnen op: een vreemde gedachte, op voet van oorlog met jou, die jou van je vrede berooft en jouw denkgeest in twee kampen splitst die totaal onverzoenlijk lijken. Want liefde heeft nu een ‘vijand', een tegendeel; en angst, de vreemdeling, heeft nu jouw verdediging nodig tegen de bedreiging van wat jij werkelijk bent.Als je zorgvuldig het middel bekijkt waarmee jouw denkbeeldige zelfverdediging voortschrijdt op haar ingebeelde weg, zul je de uitgangspunten zien waarop het idee berust. Ten eerste is het onmiskenbaar dat ideeën hun bron moeten verlaten, want jij bent het die de aanval maakt en hem eerst moet hebben bedacht. Maar je doet een aanval buiten jezelf en scheidt jouw denkgeest van hem die moet worden aangevallen, in het volmaakte vertrouwen dat de scheiding die jij gemaakt hebt, werkelijk is.Vervolgens worden de eigenschappen van de liefde aan haar ‘vijand' toebedeeld. Want angst wordt jouw veiligheid en de beschermer van jouw vrede, waartoe jij je wendt voor troost, voor ontsnapping aan twijfels over jouw kracht, en voor hoop op rust in droomloze stilte. En terwijl liefde beroofd wordt van wat haar en haar alleen toebehoort, wordt ze begiftigd met de eigenschappen van de angst. Want liefde zou jou vragen alle verdedigingen als louter dwaasheid af te leggen. En jouw wapens zouden zeker tot stof vergaan. Want dat is wat ze zijn.Met liefde als vijand wordt wreedheid onherroepelijk een god. En goden eisen dat zij die hen aanbidden, hun bevelen gehoorzamen en het niet wagen die te betwijfelen. Wrede straf wordt meedogenloos uitgedeeld aan hen die vragen of de eisen redelijk of zelfs maar zinnig zijn. Hun vijanden zijn het die onredelijk en krankzinnig zijn, terwijl zij altijd barmhartig en rechtvaardig zijn.Vandaag kijken we gelijkmoedig naar deze wrede god. En we merken op dat hoewel zijn lippen met bloed zijn besmeurd en vuur hem aan alle kanten schijnt uit te slaan, hij slechts van steen is gemaakt. Hij kan niets doen. We hoeven zijn kracht niet te trotseren. Hij heeft er geen. En zij die in hem hun veiligheid zien, hebben geen beschermer, geen kracht om bij gevaar een beroep op te doen, en geen machtige strijder die voor hen vecht.Dit moment kan vreselijk zijn. Maar het kan ook het ogenblik zijn van jouw bevrijding uit een ellendige slavernij. Jij maakt een keuze, terwijl je voor deze afgod staat en hem precies ziet zoals hij is. Wil je aan liefde teruggeven wat jij aan haar hebt proberen te ontwringen om het neer te leggen voor dit levenloze stuk steen? Of wil je een andere afgod maken om deze te vervangen? Want de god van de wreedheid neemt vele vormen aan. Een andere kan worden gevonden.Maar denk niet dat angst de uitweg is uit angst. Laten we ons herinneren wat het tekstboek beklemtoond heeft over de blokkades voor vrede. De laatste, de moeilijkste om van te kunnen geloven dat die niets is, een schijnbare blokkade met het uiterlijk van een massief blok, ondoordringbaar, angstwekkend en onoverwinnelijk, is de angst voor God Zelf. Hier ligt het fundamentele uitgangspunt dat de angstgedachte tot god verheft. Want angst wordt bemind door hen die angst aanbidden, en liefde schijnt nu met wreedheid te zijn bekleed.Waar komt het volslagen waanzinnige geloof in wrekende goden vandaan? Liefde heeft haar eigenschappen niet met die van de angst verward. Toch moeten de aanbidders van de angst hun eigen verwarring waarnemen in de ‘vijand' van de angst, en de wreedheid ervan nu als deel van de liefde zien. En wat wordt dan angstwekkender dan het Hart van de Liefde Zelf? Het bloed schijnt op Zijn Lippen te staan, het vuur slaat Hem uit. En Hij is vreselijk zonder weerga, onvoorstelbaar wreed, en slaat allen neer die Hem als hun God erkennen.De keuze die jij vandaag maakt, staat vast. Want jij kijkt voor het laatst naar dit stuk gebeeldhouwde steen dat jij hebt gemaakt, en noemt het niet langer god. Je bent eerder op deze plaats geweest, maar jij hebt ervoor gekozen dat deze wrede god nog bij jou bleef in weer een andere vorm. En zo is de angst voor God bij je teruggekomen. Deze keer laat je die daar achter. En jij keert naar een nieuwe wereld terug, ontlast van zijn gewicht, gezien niet door zijn nietsziende ogen, maar door de visie die jij dankzij jouw keuze hervonden hebt.Nu behoren jouw ogen aan Christus toe, en kijkt Hij er doorheen. Nu behoort jouw stem aan God toe, en is van de Zijne de weerklank. En nu blijft jouw hart voor eeuwig in vrede. Je hebt Hem verkozen in plaats van afgoden, en jouw eigenschappen, jou door je Schepper verleend, zijn ten langen leste weer van jou. De Roep van Godswege is gehoord en beantwoord. Nu heeft angst ruim baan gemaakt voor liefde, nu God Zelf de plaats van wreedheid inneemt.Vader, wij zijn zoals U. Wreedheid huist er niet in ons, want die is er niet in U. Uw vrede is de onze. En we zegenen de wereld met wat wij van U alleen ontvingen. We kiezen opnieuw en maken onze keus voor al onze broeders, wetend dat zij één met ons zijn. We brengen hun Uw verlossing, zoals wij die nu ontvingen. En wij danken voor hen, want zij maken ons compleet. In hen zien wij Uw heerlijkheid en in hen vinden wij onze vrede. Heilig zijn wij omdat Uw Heiligheid ons heeft bevrijd. En wij zeggen dank. Amen.

Städte von heute wie Passau als Verdichtungsräume von menschlichen Möglichkeiten, aber auch von Problemen: Darüber sprach Bischof Stefan Oster SDB in seiner Predigt zu Fronleichnam 2025 im Passauer Stephansdom. Trotz all unserer Verschiedenheit ist Christus derjenige, der uns alle miteinander verbindet – das Wahre, Gute und Schöne schlechthin, so seine Botschaft. „Mit ihm gehen wir hinaus!“ Hier die Predigt als Podcast zum Nachhören.

LES 169Door genade leef ik. Door genade word ik vrij.Genade is een aspect van de Liefde van God dat het meest overeenkomt met de toestand die heerst in de eenheid van de waarheid. Het is ‘s werelds meest verheven streven, want het leidt geheel aan de wereld voorbij. Het ligt buiten wat geleerd kan worden, is niettemin het doel ervan, want genade kan niet komen voordat de denkgeest zichzelf opmaakt voor ware aanvaarding. Genade wordt ogenblikkelijk onafwendbaar in hen die een tafel hebben klaargemaakt waar zij zacht neergevlijd en graag ontvangen worden kan, een altaar schoon en heilig voor de gave.Genade is het accepteren van de Liefde van God in een wereld van ogenschijnlijke haat en angst. Alleen dankzij genade zijn haat en angst voorbij, want genade reikt een toestand aan zo tegengesteld aan alles wat de wereld bevat, dat zij wier denkgeest verlicht is door de gave van genade, niet geloven kunnen dat de wereld van angst werkelijk is.Genade wordt niet geleerd. De laatste stap moet voorbijgaan aan al wat geleerd kan worden. Genade is niet het doel dat deze cursus nastreeft. Toch maken we ons op voor genade in de zin dat een open denkgeest de Roep om te ontwaken horen kan. Hij is niet hermetisch afgesloten voor de Stem van God. Hij is zich gaandeweg ervan bewust dat er dingen zijn die hij niet kent en is aldus bereid een toestand te accepteren die volledig verschilt van de ervaring waarmee hij bekend is en vertrouwd.Misschien leek het erop dat we onze uitspraak tegenspraken dat de openbaring van de eenheid van de Vader en de Zoon al is vastgesteld. Maar we hebben ook gezegd dat de denkgeest bepaalt wanneer dat tijdstip zal zijn, en het al heeft bepaald. En toch drukken we jou op het hart te getuigen van het Woord van God teneinde het ervaren van de waarheid te bespoedigen en de komst daarvan te versnellen in elke denkgeest die de effecten van de waarheid op jou ziet.Eenheid is eenvoudig het idee: God is. En in Zijn Wezen omvat Hij alles. Geen enkele denkgeest bevat iets anders dan Hem. We zeggen: ‘God is', en doen er dan het zwijgen toe, want in die wetenschap verliezen woorden hun betekenis. Er zijn geen lippen om ze uit te spreken en er is geen deel van de denkgeest onderscheiden genoeg om te voelen dat hij zich nu gewaar is van iets dat niet hijzelf is. Hij heeft zich verenigd met zijn Bron. En als zijn Bron Zelf, is hij alleen maar.We kunnen hierover absoluut niet spreken, schrijven, en niet eens denken. Het komt tot elke denkgeest, wanneer het totale inzicht dat zijn wil de Wil van God is, volkomen is gegeven en volkomen is ontvangen. Het brengt de denkgeest terug in het oneindige heden, waarin verleden en toekomst niet denkbaar zijn. Het ligt voorbij verlossing, voorbij elke gedachte aan tijd, voorbij vergeving en het heilige gelaat van Christus. De Zoon van God is eenvoudig opgegaan in zijn Vader, zoals zijn Vader in hem. De wereld is er helemaal nooit geweest. De eeuwigheid blijft een constante staat.Dit gaat de ervaring die we proberen te versnellen te boven. Toch brengt vergeving, onderwezen en geleerd, de ervaringen met zich mee die getuigen dat het tijdstip dat de denkgeest zelf bepaald heeft om alles op te geven behalve dit, nu nabij is. We bespoedigen het niet in die zin dat wat jij zult bieden verborgen was voor Hem die de betekenis van vergeving onderwijst.Alle leren was reeds in Zijn Denkgeest, volledig en volbracht. Hij zag alles wat de tijd bevat en gaf het aan elke denkgeest, opdat elk bepalen kon, vanaf een punt waar de tijd ten einde is, wanneer hij tot openbaring en eeuwigheid wordt bevrijd. We hebben eerder al meermalen herhaald dat je enkel een reis maakt die voorbij is.Want eenheid moet híer zijn. Welk tijdstip de denkgeest ook voor openbaring heeft bepaald is volkomen onbelangrijk voor datgene wat beslist een constante staat moet zijn, voor eeuwig zoals ze altijd was, teneinde eeuwig te blijven zoals ze nu is. We aanvaarden eenvoudigweg de rol, lang geleden toegewezen en ten volle als volmaakt vervuld gezien door Hem die het draaiboek van de verlossing schreef in de Naam van Zijn Schepper en in de Naam van Zijn Scheppers Zoon.Het is onnodig verder te verhelderen wat niemand ter wereld begrijpen kan. Wanneer de openbaring van jouw eenheid komt, zal die gekend en volledig begrepen zijn. Nu hebben we werk te doen, want zij die in de tijd leven, kunnen spreken over dingen die daarbuiten liggen, en luisteren naar woorden die uitleggen dat wat nog komen moet al is voorbijgegaan. Maar welke betekenis kunnen de woorden overbrengen aan hen die nog steeds de uren tellen aan de hand waarvan ze opstaan, werken en gaan slapen?Laat het dan voldoende zijn dat jij werk te doen hebt om jouw rol te spelen. Het slot moet voor jou verborgen blijven tot jouw rol voorbij is. Het doet er niet toe. Want jouw aandeel is nog steeds hetgeen waar heel de rest op steunt. Wanneer jij de jou toegewezen rol op je neemt, komt verlossing een beetje nader tot elk onzeker hart dat nog niet klopt in samenklank met God.Vergeving is de rode draad die door heel de verlossing loopt en al haar delen in betekenisvolle relaties tot elkaar verbindt, met een gerichte koers en zeker resultaat. En nu vragen we om genade, de laatste gave die verlossing schenken kan. De ervaring die genade verschaft zal eindigen in de tijd, want genade is de voorbode van de Hemel, maar vervangt de tijdsgedachte slechts voor even.Het interval volstaat. Juist hier worden wonderen neergelegd, om door jou vanuit de heilige ogenblikken, die jij door genade in jouw ervaring ontvangt, te worden teruggegeven aan allen die het licht zien dat nog schemert op jouw gezicht. Wat is het gelaat van Christus anders dan het gelaat van hem die een ogenblik de tijdloosheid is ingegaan en een heldere weerschijn van de eenheid, die hij een moment heeft gevoeld, mee terugbracht om de wereld te zegenen? Hoe zou je die uiteindelijk voor eeuwig kunnen bereiken, wanneer een deel van jou erbuiten blijft, onwetend, onontwaakt, en jou als getuige voor de waarheid nodig heeft?Wees dankbaar terug te keren, zoals je blij was een moment te gaan, en aanvaard de gaven die genade jou heeft verschaft. Je brengt ze terug naar jouzelf. En openbaring staat daar niet ver vanaf. De komst ervan is verzekerd. We vragen om genade, en om ervaring die voortkomt uit genade. We verwelkomen de bevrijding die zij iedereen biedt. We vragen niet wat niet te vragen valt. We kijken niet verder dan wat genade geven kan. Want dit kunnen we geven met de genade die ons gegeven is.Ons leerdoel vandaag overschrijdt niet dit gebed. Maar wat kan er in de wereld meer zijn dan wat we vandaag vragen aan Hem die de genade waarom we vragen geeft, zoals die Hem gegeven werd?Door genade leef ik. Door genade word ik vrij.Door genade geef ik. Door genade maak ik vrij.

Nach zuletzt vielen Tourtagen, Live-Auftritten und einer ganzen Reihe hochspannender Gästetalks ist es mal wieder Mit für ein entspanntes Gespräch zu dritt. Ausgehend von der inspirierenden Frage einer Hossa-Hörerin unterhalten sich Jay, Marco und Gofi über die Frage, wie und ob Gott in der Schöpfung, der Natur zu sehen und zu erfahren ist. Ist die Schöpfung so etwas wie ein Kunstwerk, das beim Betrachten Rückschlüsse über die Person, von der es geschaffen wurde, zulässt? Oder ist Gott tatsächlich Teil ebendieser Schöpfung und präsent in allen Lebewesen, Menschen, Tier, Pflanzen und darüber hinaus? Was macht die Weite des Universums mit unserem Gottesbild? Und wenn wir meinen, etwas von Gottes Schönheit in einem Sonnenuntergang wahrnehmen zu können, was sagen dann Naturkatastrophen aus? Was bedeutet es, wenn Paulus schreibt, dass Christus alles in allem sei und wie kam es, dass Jay mit einem Baum befreundet ist? Auf den Spuren von Franz von Assisi und Thomas Merton tauschen die drei Hossa-Talkern ihre Erfahrungen aus, legen Perspektiven nebeneinander und sagen: „Wo du herkommst, komme ich auch her!“ Hier findest Du den erwähnten Vortrag von Gofi im openSpace Podcast: https://www.eg-fulda.de/media/podcast/43/gofi-mueller-wir-sind-familie-geschwister-gott-die-natur-und-wir-mit-talk-/ Das Gebet, das Gofi am Ende vorliest, findest Du auf dieser Seite: https://www.os17.de/material/

Obadja

Obadja

LES 166Aan mij zijn de gaven van God toevertrouwd.Alles is jou gegeven. Gods vertrouwen in jou is grenzeloos. Hij kent Zijn Zoon. Hij geeft zonder uitzondering en houdt niets achter wat tot jouw geluk bijdragen kan. En toch, tenzij jouw wil één is met de Zijne, worden Zijn gaven niet ontvangen. Maar wat doet jou denken dat er een andere wil is dan de Zijne?Dit is de paradox die ten grondslag ligt aan het maken van de wereld. Deze wereld is niet de Wil van God en dus is ze niet werkelijk. Toch moeten zij die denken dat ze werkelijk is, nog altijd geloven dat er een andere wil is, een die leidt tot gevolgen tegengesteld aan die Hij wil. Onmogelijk inderdaad, maar elke denkgeest die de wereld beziet en haar zeker, solide, betrouwbaar en waar acht, gelooft in twee scheppers, of in één: alleen zichzelf. Maar nooit in één God.De gaven van God zijn onaanvaardbaar voor iemand die er zulke vreemde overtuigingen opna houdt. Hij moet wel geloven dat het aannemen van Gods gaven, hoe zichtbaar die misschien ook worden, hoe dringend hij misschien ook wordt opgeroepen ze als de zijne op te eisen, gelijkstaat aan te worden gedwongen tot verraad aan zichzelf. Hij moet de aanwezigheid ervan ontkennen, de waarheid tegenspreken en lijden om de wereld die hij heeft gemaakt in stand te houden.Dit is het enige thuis dat hij meent te kennen. Dit is de enige veiligheid die hij gelooft te kunnen vinden. Zonder de wereld die hij gemaakt heeft, is hij een uitgestotene, dakloos en bang. Hij beseft niet dat hij juist hier echt bang is en dakloos eveneens, een uitgestotene, zo ver van huis en zo lang al rondzwervend, dat hij niet beseft dat hij vergeten is waarvandaan hij kwam, waarheen hij gaat en zelfs wie hij werkelijk is.Toch wordt hij op zijn eenzame, zinloze zwerftochten vergezeld door de gaven van God, zonder dat hij daar enig weet van heeft. Hij kan ze niet kwijtraken. Maar hij zal niet kijken naar wat hem gegeven is. Hij zwerft voort, zich bewust van de nutteloosheid die hij overal om zich heen ziet, terwijl hij merkt hoe het weinige dat hij heeft alleen maar slinkt, terwijl hij voortgaat op weg naar nergens. Toch zwerft hij verder in armoe en ellende, alleen, hoewel God hem vergezelt en een zo grote schat de zijne is dat de waarde van alles wat de wereld bevat wegvalt tegenover de grootsheid hiervan.Hij lijkt een zielige figuur, vermoeid en afgetobd, in vodden gehuld en met bloedende voeten, geschramd door de rotsige weg die hij bewandelt. Er is niemand die zich niet met hem vereenzelvigd heeft, want ieder die hier komt heeft het pad gevolgd dat hij volgt, en heeft mislukking en hopeloosheid gevoeld zoals hij die nu voelt. Maar is hij werkelijk tragisch, wanneer je ziet dat hij de weg volgt die hij gekozen heeft, en zich slechts hoeft te realiseren Wie hem vergezelt en zijn schatten hoeft te ontsluiten om vrij te zijn?Dit is het zelf dat jij gekozen hebt, dat jij gemaakt hebt als vervanging van de werkelijkheid. Dit is het zelf dat jij met je leven verdedigt tegen alle redelijkheid, ieder bewijs en alle getuigen met bewijsmateriaal dat aantoont dat jij dit niet bent. Jij bent doof voor hen. Je gaat verder op jouw gebaande weg, met je ogen neergeslagen uit vrees dat je misschien een glimp van de waarheid op zou vangen, verlost zou worden van zelfmisleiding en worden bevrijd.Je krimpt vol angst ineen, uit vrees dat je de aanraking van Christus op je schouder zou voelen en je Zijn zachte hand bemerken zou, die jou maant naar je geschenken te kijken. Hoe zou je dan jouw armoede in ballingschap kunnen verkondigen? Hij zou je doen lachen om dit beeld van jezelf. Waar blijft zelfmedelijden dan? En wat blijft er over van de hele tragedie die jij hebt proberen te construeren voor hem aan wie God alleen vreugde heeft toebedacht?Je oeroude angst is nu over je gekomen en gerechtigheid heeft jou eindelijk ingehaald. De hand van Christus heeft jouw schouder aangeraakt en je voelt dat jij niet alleen bent. Je denkt zelfs dat het ellendige zelf, waarvan je dacht dat jij dat was, misschien niet jouw Identiteit is. Misschien is Gods Woord waarachtiger dan het jouwe. Misschien zijn Zijn gaven aan jou wel echt. Misschien is Hij niet geheel om de tuin geleid door jouw plan om Zijn Zoon in diepe vergetelheid te houden, en zonder jouw Zelf de weg te gaan die jij gekozen hebt.Gods Wil verzet zich niet. Die is er eenvoudig. Het is God niet die jij gevangen hebt gezet in je plan jouw Zelf te verliezen. Hij heeft geen weet van een plan dat zo vreemd is aan Zijn Wil. Er was een nood die Hij niet begreep, waarop Hij een Antwoord gaf. Dat is alles. En jij aan wie dit Antwoord gegeven werd, hebt niets anders meer nodig.Nu leven we, want nu kunnen we niet sterven. Het verlangen naar de dood is beantwoord, en de blik die ernaar keek is nu vervangen door een visie die ziet dat jij niet bent wat je voorwendt te zijn. Er vergezelt jou Iemand die mild al jouw angsten beantwoordt met dit ene meedogende weerwoord: ‘Zo is het niet.' Hij wijst op alle gaven waarover jij beschikt, telkens wanneer de gedachte aan armoede jou benauwt, en spreekt van Zijn Gezelschap wanneer jij jezelf als bang en eenzaam ziet.Maar Hij herinnert jou aan nog iets anders wat jij vergeten was. Want Zijn aanraking heeft jou gemaakt zoals Hij. De gaven die jij hebt, zijn niet voor jou alleen. Wat Hij jou is komen aanbieden, moet jij nu leren geven. Dit is de les die Zijn geven in zich bergt, want Hij heeft jou verlost van de eenzaamheid die jij poogde te maken om je daarin te verschuilen voor God. Hij heeft je aan alle gaven herinnerd die God jou gegeven heeft. Ook maakt Hij duidelijk wat jouw wil wordt, wanneer jij deze gaven aanvaardt en erkent dat ze de jouwe zijn.De gaven zijn van jou, aan jouw zorg toevertrouwd om aan allen te geven die de eenzame weg verkozen hebben waaraan jij bent ontsnapt. Ze begrijpen niet dat ze slechts hun wensen volgen. Jij bent het die hen nu onderwijst. Want jij hebt van Christus geleerd dat er een andere weg is die ze kunnen gaan. Onderwijs hen door hun het geluk te laten zien dat tot diegenen komt die de aanraking van Christus voelen en Gods gaven erkennen. Laat verdriet jou niet verleiden om ontrouw te zijn aan wat jou is toevertrouwd.Jouw zuchten zullen nu een verraad zijn aan de hoop van hen die zich voor hun bevrijding tot jou wenden. Jouw tranen zijn die van hen. Als jij ziek bent, houd je slechts hun genezing tegen. Waar jij bang voor bent, leert hen alleen dat hun angsten gerechtvaardigd zijn. Jouw hand wordt de gever van de aanraking van Christus, jouw verandering van denken wordt het bewijs dat wie Gods gaven aanneemt, nooit onder iets lijden kan. Jou wordt toevertrouwd de wereld te bevrijden van pijn.Verraad haar niet. Word het levende bewijs van wat de aanraking van Christus iedereen kan geven. God heeft jou al Zijn gaven toevertrouwd. Getuig er in je blijdschap van hoezeer de denkgeest transformeert die ervoor kiest Zijn gaven te aanvaarden en de aanraking van Christus te voelen. Dat is jouw missie nu. Want God vertrouwt het geven van Zijn gaven toe aan allen die ze hebben ontvangen. Hij heeft Zijn vreugde met jou gedeeld. En nu ga jij die met de wereld delen.

Not I, but Christ. Revival's first step requires us to walk in brokenness to His will.Nicht ich, sondern Christus. Der erste Schritt der Erweckung besteht darin, dass wir in Zerbrochenheit nach Seinem Willen wandeln.

LES 165Laat mijn denkgeest de Gedachte van God niet afwijzen.Wat anders doet deze wereld werkelijk lijken dan jouw eigen ontkenning van de waarheid die erachter ligt? Wat anders dan jouw denken over ellende en dood verduistert het volmaakte geluk en het eeuwige leven dat jouw Vader voor jou wil? En wat behalve illusie kan verbergen wat niet kan worden verhuld? Wat kan van jou weghouden wat jij al hebt behalve jouw eigen keuze om het niet te zien en te ontkennen dat het er is?De Gedachte van God heeft jou geschapen. Ze heeft jou niet verlaten en evenmin ben jij ooit maar een moment van haar gescheiden geweest. Ze behoort jou toe. Door haar leef je. Ze is jouw Bron van leven en houdt jou in eenheid met zich verenigd, en alles is één met jou omdat zij jou niet verlaten heeft. De Gedachte van God beschermt je, zorgt voor je, maakt je rustplaats zacht en effent je weg, en verlicht jouw denkgeest met liefde en geluk. Eeuwigheid en oneindig leven stralen in je denkgeest, omdat de Gedachte van God jou niet verlaten heeft en nog steeds bij jou vertoeft.Wie zou zijn veiligheid en vrede, zijn vreugde, zijn genezing en zijn innerlijke rust, zijn stille vredigheid en zijn kalm ontwaken afwijzen, als hij slechts inzag waar die verbleven? Zou hij zich niet onmiddellijk klaarmaken om daarheen te gaan waar ze te vinden zijn, en al het andere in vergelijking hiermee als waardeloos van de hand wijzen? En als hij ze gevonden heeft, zou hij er dan niet voor zorgen dat zij bij hem blijven en hij bij hen blijft?Wijs de Hemel niet af. Hij is van jou vandaag, mits je erom vraagt. Je hoeft niet te zien hoe groot de gave is of hoezeer je denken veranderd zal zijn, voor hij tot jou komt. Vraag om te ontvangen en hij wordt je gegeven. Hierin ligt overtuiging. Tot jij hem als het jouwe verwelkomt, blijft de onzekerheid. Maar God is rechtvaardig. Zekerheid is niet vereist om te ontvangen wat alleen jouw aanvaarding schenken kan.Vraag vol verlangen. Je hoeft niet zeker te zijn dat jij om het enige vraagt wat jij wilt. Maar wanneer je ontvangen hebt, zul jij zeker zijn dat je de schat hebt die jij altijd hebt gezocht. Waartegen zou je die dan willen ruilen? Wat zou jou er nu toe kunnen bewegen die uit jouw verrukte ogen te laten verdwijnen? Want wat jij dan ziet bewijst dat jij jouw blindheid voor de ziende ogen van Christus hebt verruild, dat jouw denkgeest afwijzing nu terzijde heeft gelegd, en hij de Gedachte van God als jouw erfgoed aanvaardt.Nu ligt alle twijfel achter je, is het eind van de reis verzekerd en verlossing jou gegeven. Nu ligt de macht van Christus in jouw denkgeest, om te genezen zoals jij genezen werd. Want nu ben je één van de verlossers van de wereld. Jouw bestemming ligt daar en nergens anders. Zou God toestaan dat Zijn Zoon eeuwig hongert door zijn afwijzing van het voedsel dat levensnoodzaak voor hem is? Overvloed huist in hem en ontbering kan hem niet afsnijden van Gods voedende Liefde, noch van zijn thuis.Oefen vandaag vol hoop. Want hoop is voorwaar gerechtvaardigd. Jouw twijfels zijn zonder betekenis, want God is zeker. En de Gedachte van Hem is nooit afwezig. Zekerheid moet ongetwijfeld in jou huizen, jij die Zijn gastheer bent. Deze cursus neemt alle twijfels weg die jij gesteld hebt tussen Hem en jouw zekerheid over Hem.We rekenen op God en niet op onszelf, om ons zekerheid te geven. En in Zijn Naam oefenen we, zoals Zijn Woord ons dat aangeeft. Zijn zekerheid ligt achter al onze twijfel. Zijn Liefde blijft aanwezig achter al onze angst. De Gedachte van Hem verblijft nog altijd achter alle dromen en in onze denkgeest, overeenkomstig Zijn Wil.

LES 164Nu zijn we één met Hem die onze Oorsprong is.Op welk ander tijdstip dan nú kan de waarheid worden herkend? Het heden is de enige tijd die er is. En dus gaan we vandaag, op dit ogenblik, nu, kijken naar wat er altijd is, niet in onze ogen, maar in de ogen van Christus. Hij kijkt voorbij de tijd en ziet de eeuwigheid daar weergegeven. Hij hoort de geluiden die de zinloze, drukke wereld produceert, maar Hij hoort ze vaag. Want voorbij dit alles hoort Hij het gezang van de Hemel en de Stem namens God helderder, betekenisvoller, dichterbij.De wereld vervaagt moeiteloos voor Zijn blik. Haar geluiden worden zwak. Een melodie van ver voorbij de wereld wordt almaar en almaar duidelijker: een aloude roep waarop Hij een aloud antwoord geeft. Je zult ze allebei herkennen, want het is slechts jouw antwoord op je Vaders Roep tot jou. Christus antwoordt voor je, als echo van jouw Zelf, waarbij Hij jouw stem gebruikt om Zijn vreugdevolle instemming te bieden en jouw bevrijding voor jou aanvaardt.Hoe heilig is je oefenen vandaag wanneer Christus jou Zijn blik schenkt en voor jou luistert, en in jouw naam de Roep beantwoordt die Hij hoort! Hoe rustig is de tijd die jij eraan geeft om met Hem door te brengen, voorbij de wereld. Hoe makkelijk zijn al je schijnbare zonden vergeten en wordt al je ellende niet meer herinnerd. Op deze dag wordt verdriet terzijde gelegd, want beelden en geluiden die van dichterbij dan de wereld komen, zijn helder voor jou die vandaag de gaven die Hij geeft, aanvaarden wil.Er is een stilte waarin de wereld niet kan binnendringen. Er is een aloude vrede die jij in je hart draagt en niet verloren hebt. Er is een gevoel van heiligheid in jou dat nooit door de gedachte aan zonde is beroerd. Dit alles zul jij je vandaag herinneren. Je trouwe oefenen vandaag zal zulke grote beloningen brengen, zo volkomen verschillend van alles wat jij vroeger hebt gezocht, dat je zult weten dat hier jouw schat is en hier jouw rust.Dit is de dag waarop vruchteloze inbeeldingen als een gordijn uiteengaan om te openbaren wat erachter ligt. Nu wordt wat daar werkelijk is, zichtbaar gemaakt, terwijl alle schaduwen die dit schenen te verbergen eenvoudigweg verzinken. Nu is het evenwicht hersteld en de weegschaal van het oordeel overgelaten aan Hem die naar waarheid oordeelt. En in Zijn oordeel zal een wereld zich in volmaakte onschuld voor jouw ogen ontvouwen. Nu zul jij die met de ogen van Christus zien. Nu is haar transformatie jou duidelijk.Broeder, deze dag is heilig voor de wereld. Jouw visie, die jou van ver voorbij alle dingen in de wereld werd gegeven, kijkt er in een nieuw licht op terug. En wat jij ziet, wordt de genezing en verlossing van de wereld. Wat waarde en wat geen waarde heeft wordt beide gezien en herkend als wat ze zijn. En wat jouw liefde waard is, ontvangt jouw liefde, terwijl er niets overblijft wat kan worden gevreesd.We zullen vandaag niet oordelen. We zullen slechts ontvangen wat ons gegeven wordt vanuit een oordeel dat voorbij de wereld is gevormd. Ons oefenen vandaag wordt ons dankgeschenk voor onze bevrijding van blindheid en ellende. Al wat we zien zal onze vreugde slechts vergroten, omdat de heiligheid ervan een weerspiegeling van de onze is. Wij zijn vergeven in de ogen van Christus, en heel de wereld is vergeven in die van ons. Wij zegenen de wereld wanneer we haar aanschouwen in het licht waarin onze Verlosser naar ons kijkt, en schenken haar de vrijheid die ons gegeven wordt door Zijn vergevende visie, niet de onze.Open het gordijn tijdens je oefening door eenvoudig alles los te laten wat je meent te wensen. Leg je futiele schatten weg, en laat een schone en open ruimte achter in jouw denkgeest waar Christus komen kan om jou de schat van verlossing te schenken. Hij heeft jouw hoogst heilige denkgeest nodig om de wereld te verlossen. Is dit doel niet waard het jouwe te zijn? Is de visie van Christus niet waard vóór alle onbevredigende doelen van de wereld te worden gezocht?Laat deze dag niet ongemerkt voorbijgaan zonder dat de gaven die hij voor je bevat jouw instemming en aanvaarding ontvangen. We kunnen de wereld veranderen als jij ze erkent. Misschien zie je de waarde niet die jouw acceptatie aan de wereld geeft. Maar dit wens je zeker: jij kunt nog vandaag alle lijden voor vreugde ruilen. Oefen serieus en het geschenk is het jouwe. Zou God je misleiden? Kan Zijn belofte falen? Kun jij zo weinig weigeren te geven, wanneer Zijn Hand volledige verlossing aanreikt aan Zijn Zoon?

LES 162Ik ben zoals God mij geschapen heeft.Deze ene gedachte, stevig in de denkgeest vastgehouden, zal de wereld verlossen. We zullen dit van tijd tot tijd herhalen, wanneer we een nieuwe leerfase binnengaan. Naarmate je vordert, zal het veel meer voor jou gaan betekenen. Deze woorden zijn heilig, want het zijn de woorden die God als antwoord gaf op de wereld die jij hebt gemaakt. Hierdoor verdwijnt ze, en alle dingen die in haar mistige wolken en ijle illusies worden gezien, vervliegen wanneer deze woorden worden gesproken. Want ze komen van God.Hier is het Woord waardoor de Zoon zijn Vaders geluk, Zijn Liefde en Zijn compleetheid werd. Hier wordt de schepping verkondigd en geëerd zoals ze is. Er is geen droom die niet door deze woorden wordt verjaagd, geen gedachte aan zonde en geen illusie die de droom bevat, die niet zal vervluchtigen ten overstaan van hun macht. Zij zijn de bazuin van het ontwaken die over heel de wereld schalt. De doden ontwaken in antwoord op haar roep. En de levenden die deze klank horen, zullen de dood nimmer aanschouwen.Waarlijk heilig is hij die deze woorden tot de zijne maakt, met deze woorden in zijn denkgeest opstaat, ze zich de hele dag door herinnert en ze ‘s avonds met zich meeneemt als hij slapen gaat. Zijn dromen zijn gelukkig, zijn rust is gewaarborgd, zijn veiligheid zeker en zijn lichaam genezen, omdat hij slaapt en waakt met altijd de waarheid voor ogen. Hij zal de wereld verlossen omdat hij, telkens wanneer hij de woorden van de waarheid oefent, de wereld geeft wat hij ontvangt.Vandaag oefenen we op een eenvoudige manier. Want de woorden die we gebruiken zijn machtig, en hebben geen gedachten naast zich nodig om de denkgeest te veranderen van hem die ze gebruikt. Zo volkomen wordt die veranderd, dat hij nu de schatkamer wordt waarin God al Zijn gaven en al Zijn Liefde plaatst om aan heel de wereld te worden uitgedeeld, vermeerderd door te geven, compleet gehouden omdat hij onbeperkt deelt. En zo leer jij te denken met God. De visie van Christus heeft jou het zicht teruggegeven door jouw denkgeest te redden.We eren jou vandaag. Jou komt het recht toe op de volmaakte heiligheid die je nu aanvaardt. Met deze aanvaarding wordt verlossing naar iedereen gebracht, want wie kan nog zonde koesteren wanneer een heiligheid als deze de wereld gezegend heeft? Wie kan nog wanhopen wanneer volmaakte vreugde de jouwe is, voor allen beschikbaar als remedie tegen ellende en verdriet, tegen alle gevoel van verlies, een remedie voor volledige ontsnapping aan zonde en schuld?En wie zou nu niet een broeder willen zijn voor jou, jij, zijn bevrijder en verlosser? Wie kan nog nalaten jou met een liefdevolle uitnodiging te verwelkomen in zijn hart, verlangend om zich te verenigen met iemand in heiligheid aan hem gelijk? Jij bent zoals God jou geschapen heeft. Deze woorden verjagen de nacht, en de duisternis is voorbij. Het licht is gekomen vandaag om de wereld te zegenen. Want jij hebt de Zoon van God herkend, en in die herkenning ligt de herkenning van de wereld.

In deze aflevering neemt Henric Jansen, promovendus aan de Universiteit Leiden, ons mee naar de wereld van Aeneas Tacticus: de Griekse wereld van de vierde eeuw voor Christus... naar het oudste strategische (militaire) handboek uit de Europese literatuur! Eerder dit jaar verscheen 'In staat van beleg' voor het eerst in het Nederlands, vertaald door Henric. Maar wat staat er in het werk? En wie was Aeneas Tacticus, de auteur? En waarom kennen we hem eigenlijk niet of nauwelijks? Henric neemt ons mee langs bronnen, een middeleeuws manuscript, de (militaire) situatie in de vierde eeuw voor Christus en nog veel meer - uiteraard met bespreking van allerlei interessante punten uit het handboek van Aeneas.Shownotes

LES 161Geef me jouw zegen, heilige Zoon van God.Vandaag oefenen we op een andere manier en nemen we stelling tegen onze woede, opdat onze angsten mogen verdwijnen om voor liefde ruimte te maken. Hier is verlossing, in de eenvoudige woorden waarin we met het idee van vandaag oefenen. Hier is het antwoord op verleiding, dat nooit kan nalaten de Christus daar welkom te heten waar angst en woede tevoren de overhand hadden. Hier wordt de Verzoening compleet gemaakt, wordt veilig aan de wereld voorbijgegaan en de Hemel nu hersteld. Hier is het antwoord van de Stem namens God.Totale abstractie is de natuurlijke hoedanigheid van de denkgeest. Maar een deel ervan is nu onnatuurlijk. Het beziet niet alles als één. Het ziet in plaats daarvan slechts fragmenten van het geheel, want alleen zo kon het de partiële wereld bedenken die jij ziet. Het doel van al het zien is jou te tonen wat jij wenst te zien. Al het horen brengt jouw denkgeest slechts de geluiden die hij horen wil.Zo werden specifieke vormen gemaakt. En nu moeten we specifieke vormen gebruiken bij het oefenen. We geven ze over aan de Heilige Geest, zodat Hij ze benutten kan voor een doel dat verschilt van wat wij eraan hebben toegekend. Toch kan Hij slechts gebruiken wat wij hebben gemaakt, om ons vanuit een ander gezichtspunt te onderwijzen, zodat we in alles een andere toepassing kunnen zien.Eén broeder is alle broeders. Elke denkgeest omvat alle denkgeesten, want elke denkgeest is één. Dat is de waarheid. Maar maken deze gedachten de betekenis van de schepping duidelijk? Brengen deze woorden volmaakte duidelijkheid met zich mee voor jou? Wat anders kunnen ze lijken dan lege klanken, mooi misschien, juist qua gevoel, maar fundamenteel niet begrepen, noch begrijpelijk. De denkgeest die zichzelf geleerd heeft concreet te denken, kan abstractie niet langer vatten in de zin dat ze alomvattend is. We moeten een weinig zien, opdat we veel leren.Voor ons gevoel lijkt het ‘t lichaam te zijn dat onze vrijheid beperkt, ons doet lijden, en tenslotte ons leven uitdooft. Maar lichamen zijn slechts symbolen voor een concrete vorm van angst. Angst zonder symbolen vraagt niet om een reactie, want symbolen kunnen voor het betekenisloze staan. Liefde heeft geen symbolen nodig, omdat ze waar is. Maar angst hecht zich aan specifieke zaken, omdat hij onwaar is.Lichamen vallen aan, denkgeesten niet. Deze gedachte doet zeker terugdenken aan ons tekstboek, waar deze herhaaldelijk wordt benadrukt. Dit is de reden waarom lichamen gemakkelijk een symbool worden van angst. Er is je vele keren dringend aangeraden om verder dan het lichaam te kijken, want de aanblik ervan brengt het symbool van de ‘vijand' van de liefde naar voren, welke door Christus' visie niet wordt gezien. Het lichaam is het doelwit van aanval, want niemand denkt dat hij een denkgeest haat. Maar wat anders dan de denkgeest zet het lichaam tot de aanval aan? En wat anders dan wat denkt aan angst zou de zetel van angst kunnen zijn?Haat is specifiek. Er moet iets zijn om aan te vallen. Een vijand moet in zo'n vorm worden waargenomen dat hij aangeraakt, gezien, gehoord, en uiteindelijk gedood kan worden. Wanneer ergens haat op rust, roept die even stellig om de dood als Gods Stem verkondigt dat er geen dood is. Angst is onverzadigbaar, verteert alles waar zijn oog op valt, ziet zichzelf in alles, en is daarom gedwongen om zich tegen zichzelf te keren en om te vernietigen.Wie een broeder als een lichaam ziet, ziet hem als symbool van angst. En hij zal aanvallen, omdat wat hij ziet zijn eigen angst is, buiten hemzelf, klaar om aan te vallen en luidkeels huilend om zich weer met hem te verenigen. Vergis je niet in de intensiteit van de razernij die door geprojecteerde angst onvermijdelijk de kop op steekt. Hij briest in toorn, en klauwt in de lucht, in de hysterische hoop dat hij zijn maker kan bereiken en verslinden.Dit zien de ogen van het lichaam in iemand die door de Hemel wordt gekoesterd, door de engelen wordt bemind en door God volmaakt geschapen is. Dit is zijn werkelijkheid. En in de visie van Christus wordt zijn beminnelijkheid in zo'n heilige en zo'n prachtige vorm weerspiegeld dat jij je nauwelijks weerhouden kunt aan zijn voeten neer te knielen. Maar in plaats daarvan neem je zijn hand, want jij bent zoals hij in de ogen die hem zo zien. Door een aanval op hem ben jij je eigen vijand, want je zult dan niet zien dat in zijn handen jouw verlossing ligt. Vraag hem alleen hierom en hij zal jou die geven. Vraag hem niet een symbool voor jouw angst te zijn. Zou je willen vragen dat liefde zichzelf vernietigt? Of wil jij dat ze aan jou wordt geopenbaard en je bevrijdt?Vandaag oefenen we in een vorm die we al eerder hebben beproefd. Je bereidheid is nu meer binnen handbereik en je komt vandaag nader tot de visie van Christus. Als je vastbesloten bent die te bereiken, zal dat jou lukken vandaag. En als je er eenmaal in bent geslaagd, zul jij niet bereid zijn de getuigen te aanvaarden die de ogen van je lichaam oproepen. Wat je zult zien, zal jou aloude melodieën toezingen die jij je herinneren zult. Jij bent niet vergeten in de Hemel. Wil jij je die dan niet herinneren?Kies één broeder uit, als symbool voor alle anderen, en vraag hem om verlossing. Zie hem eerst zo duidelijk als je kunt, in dezelfde vorm als die je gewend bent. Zie zijn gezicht, zijn handen en voeten, zijn kleding. Kijk hoe hij glimlacht, en zie de vertrouwde gebaren die hij zo regelmatig maakt. Denk dan hieraan: wat je nu ziet, verbergt voor jou de aanblik van iemand die jou al je zonden kan vergeven, wiens heilige handen de spijkers kunnen verwijderen die de jouwe doorboren, en die de doornenkroon kan wegnemen die jij op je bloedende hoofd hebt geplaatst. Vraag hem het volgende, zodat hij jou kan bevrijden:Geef me jouw zegen, heilige Zoon van God. Ik wil je met de ogen van Christus aanschouwen, en mijn volmaakte zondeloosheid in jou zien.En Hij op Wie jij een beroep doet, zal antwoorden. Want Hij zal de Stem namens God in jou horen, en antwoorden in jouw stem. Aanschouw hem nu, die jij als louter vlees en beenderen hebt gezien, en besef dat Christus tot jou is gekomen. Het idee van vandaag vormt jouw zekere middel ter ontsnapping aan woede en angst. Zorg ervoor dat je het onmiddellijk gebruikt, mocht je in de verleiding komen een broeder aan te vallen en in hem het symbool van jouw angst te zien. En je zult hem plotseling veranderd zien van vijand in verlosser, van de duivel in Christus.

LES 160Ik ben thuis. Angst is hier de vreemdeling.Angst is een vreemdeling op de wegen der liefde. Vereenzelvig je met angst en je zult voor jezelf een vreemde zijn. En dus ben jij aan jezelf onbekend. Wat jouw Zelf is, blijft een buitenstaander voor het deel van jou dat meent dat het werkelijk is maar anders dan jijzelf. Wie kan in zulke omstandigheden bij zinnen zijn? Wie anders dan een gek zou kunnen geloven dat hij is wat hij niet is, en tegen zichzelf oordelen?Er is een vreemdeling in ons midden die van een idee stamt zo wezensvreemd aan de waarheid, dat hij een andere taal spreekt, naar een wereld kijkt waar de waarheid geen weet van heeft, en datgene begrijpt wat de waarheid als onzinnig beschouwt. Nog vreemder is het dat hij niet beseft tot wie hij komt en toch volhoudt dat zijn huis hem toebehoort, terwijl hij die er thuis is, nu een buitenstaander wordt. En toch, hoe makkelijk zou het zijn te zeggen: ‘Dit is mijn huis. Hier hoor ik thuis, en ik ga niet weg omdat een gek me dat gebiedt.'Wat is de reden om dit niet te zeggen? Wat kan de reden anders zijn dan dat jij deze vreemdeling binnen had genodigd om jouw plaats in te nemen en jou een vreemde voor jezelf te laten zijn? Niemand zou zichzelf zo nodeloos uit zijn huis laten verdringen als hij niet dacht dat er een ander huis bestond, meer naar zijn smaak.Wie is de vreemdeling? Is het angst of ben jij het die ongeschikt is voor de woning die God Zijn Zoon heeft toebereid? Is angst het Zijne, naar Zijn gelijkenis geschapen? Is het angst die liefde compleet maakt en door haar wordt gecompleteerd? Er is geen woning die liefde én angst kan huisvesten. Ze kunnen niet naast elkaar bestaan. Als jij werkelijk bent, dan moet angst wel een illusie zijn. En als angst werkelijk is, dan besta jij niet eens.Hoe eenvoudig dan laat het vraagstuk zich oplossen. Wie angst voelt, heeft slechts zichzelf ontkend en gezegd: ‘Ik ben de vreemdeling hier. En dus laat ik mijn huis over aan iemand die meer op mij lijkt dan ikzelf, en geef hem alles wat ik dacht dat mij toebehoorde.' Nu is hij noodgedwongen verbannen, niet wetend wie hij is, onzeker over alles behalve dit: dat hij zichzelf niet is, en dat zijn huis hem is ontzegd.Waar zoekt hij nu naar? Wat kan hij vinden? Wie zichzelf een vreemde is, kan geen thuis vinden waar hij ook zoekt, want hij heeft zijn terugkeer onmogelijk gemaakt. Hij is de weg kwijt, tenzij een wonder hem op het spoor komt en hem toont dat hij nu geen vreemdeling is. Het wonder zal komen. Want in zijn huis verblijft nog altijd zijn Zelf. Het heeft geen vreemdeling binnen genodigd en heeft geen wezensvreemde gedachte aangezien voor Zichzelf. En Het zal het Zijne tot zich roepen in de erkenning van wat het Zijne is.Wie is de vreemdeling? Is hij niet degene die niet geroepen wordt door jouw Zelf? Je bent nu niet in staat deze vreemdeling in je midden te herkennen, want je hebt aan hem je rechtmatige plaats afgestaan. Toch is jouw Zelf even zeker van het Zijne als God is van Zijn Zoon. Hij kan niet in verwarring verkeren over de schepping. Hij is zeker van wat Hem toebehoort. Geen vreemdeling kan tussen Zijn kennis en de werkelijkheid van Zijn Zoon in staan. Hij weet niet van vreemdelingen. Hij is zeker van Zijn Zoon.Gods zekerheid volstaat. Wie Hij Zijn Zoon weet, hoort thuis waar Hij Zijn Zoon voor eeuwig heeft geplaatst. Hij gaf jou antwoord die vraagt: ‘Wie is de vreemdeling?' Hoor hoe Zijn Stem jou rustig en beslist verzekert dat jij geen vreemde voor je Vader bent, noch dat jouw Schepper tot een vreemde voor jou is gemaakt. Wie God verbonden heeft, blijven voor eeuwig één, thuis in Hem, Hemzelf niet vreemd.Vandaag zeggen we dank dat Christus gekomen is om in de wereld te zoeken naar wat Hem toebehoort. Zijn visie ziet geen vreemden, maar aanschouwt de Zijnen en verenigt zich vreugdevol met hen. Zij zien Hem als een vreemde, want ze herkennen zichzelf niet. Maar wanneer ze Hem welkom heten, herinneren zij het zich. En Hij leidt hen weer met zachte hand naar huis, waar zij thuishoren.Niet één wordt er door Christus vergeten. Niet één brengt Hij jou niet in herinnering, opdat jouw thuis volledig en volmaakt mag zijn zoals het werd gegrondvest. Hij heeft jou niet vergeten. Maar jij zult je Hem niet herinneren totdat je naar allen kijkt zoals Hij. Wie zijn broeder verloochent, verloochent Hem, en weigert zo de gave van het zien te aanvaarden waardoor zijn Zelf duidelijk wordt herkend, zijn thuis wordt herinnerd en verlossing komt.

Standortgottesdienst

LES 159Ik geef de wonderen die ik ontvangen heb.Niemand kan geven wat hij niet ontvangen heeft. Iets geven vereist eerst dat jij het in eigen bezit hebt. Hierin stemmen de wetten van de Hemel en de wereld overeen. Maar hier ook lopen ze uiteen. De wereld gelooft dat je iets moet vasthouden om het te bezitten. Verlossing onderwijst anders. Geven is de manier waarop jij inziet dat je ontvangen hebt. Het is het bewijs dat wat jij hebt van jou is.Je begrijpt dat je genezen bent, wanneer je genezing geeft. Je aanvaardt dat vergeving in jouzelf volbracht is, wanneer jij vergeeft. Je herkent je broeder als jezelf en aldus zie je dat jij heel bent. Er is geen wonder dat jij niet kunt geven, want ze zijn jou allemaal gegeven. Ontvang ze nu door de schatkamer van je denkgeest te openen waarin ze liggen opgetast en door ze weg te geven.De visie van Christus is een wonder. Ze komt van ver voorbij zichzelf, want ze weerspiegelt eeuwige liefde en de wedergeboorte van een liefde die nooit sterft, maar verborgen werd gehouden. De visie van Christus is een weergave van de Hemel, want ze ziet een wereld die zo op de Hemel lijkt dat wat God volmaakt geschapen heeft erin kan worden weerspiegeld. De troebele spiegel die de wereld jou voorhoudt, kan alleen maar verwrongen beelden in gebroken stukken laten zien. De werkelijke wereld is een weergave van de onschuld van de Hemel.De visie van Christus is het wonder waarin alle wonderen ontstaan. Ze is hun bron en blijft bij elk wonder dat jij geeft, en blijft toch van jou. Het is de band die gever en ontvanger hier op aarde in uitbreiding verenigt, zoals ze in de Hemel één zijn. Christus ziet in niemand zonde. En in Zijn ogen zijn de zondelozen één. Hun heiligheid werd hun gegeven door Zijn Vader en door Hemzelf.De visie van Christus is de brug tussen de twee werelden. En je kunt veilig op de kracht daarvan vertrouwen om jou van deze wereld naar een wereld te laten dragen die door vergeving geheiligd is. Dingen die hier heel stevig lijken, zijn daar slechts schaduwen: doorzichtig, vaag zichtbaar, soms vergeten, en nooit in staat het licht te verduisteren dat erachter schijnt. Waarneming heeft haar heiligheid hervonden, en de blinden kunnen zien.Dit is de ene gave van de Heilige Geest: de schatkamer waarop jij in volmaakte zekerheid een beroep kunt doen voor alles wat kan bijdragen tot jouw geluk. Het is hier allemaal al neergelegd. Het kan allemaal ontvangen worden door wie er slechts om vraagt. Hier is de deur nooit op slot, en niemand wordt zijn geringste verzoek of zijn dringendste behoefte ontzegd. Er is geen ziekte die niet reeds is genezen, geen gebrek waaraan niet is voldaan, geen behoefte die niet is vervuld binnen deze gouden schatkamer van Christus.Hier herinnert de wereld zich wat verloren is gegaan toen ze werd gemaakt. Want hier wordt ze hersteld, weer nieuw gemaakt, maar in een ander licht. Wat de haard van zonde had moeten zijn, wordt het centrum van verlossing en de bakermat van genade, waar zij die lijden een welkom en genezing vinden. Niemand zal worden weggestuurd van dit nieuwe thuis waar zijn verlossing wacht. Niemand is een vreemde voor hem. Niemand vraagt iets van hem behalve het geschenk dat zijn welkom door hem wordt aanvaard.De visie van Christus is de heilige grond waarin de lelies van vergeving wortelen. Dit is hun thuis. Ze kunnen van hier naar de wereld worden teruggebracht, maar ze kunnen nooit groeien in haar schrale en ondiepe grond. Ze hebben het licht, de warmte en de weldadige zorgen nodig waarin de barmhartigheid van Christus voorziet. Ze hebben de liefde nodig waarmee Hij naar ze kijkt. En ze worden Zijn boodschappers, die geven zoals zij hebben ontvangen.Neem uit Zijn schatkamer, opdat haar schatten mogen toenemen. Zijn lelies verlaten hun thuis niet wanneer ze naar de wereld mee terug worden genomen. Hun wortels blijven. Ze verlaten hun bron niet, maar dragen de weldadigheid ervan met zich mee en veranderen de wereld in een tuin zoals die vanwaar zij gekomen zijn en waarheen zij nog sterker geurend terugkeren. Nu zijn ze dubbel gezegend. De boodschappen die zij van Christus brachten, zijn bezorgd en aan ze teruggegeven. En zij geven die met blijdschap aan Hem terug.Aanschouw de schat aan wonderen die voor jou klaarstaat om te geven. Ben jij deze gave niet waard, als God bepaald heeft dat die jou gegeven wordt? Oordeel niet over Gods Zoon, maar volg de weg die Hij heeft gebaand. Christus heeft de droom van een vergeven wereld gedroomd. Het is Zijn gave waardoor een zachte overgang kan worden gemaakt van dood naar leven, van hopeloosheid naar hoop. Laten wij een ogenblik met Hem dromen. Zijn droom doet ons ontwaken tot de waarheid. Zijn visie verschaft de middelen om terug te keren naar onze nooit verloren en eeuwigdurende heiligheid in God.

In de podcast Wat Blijft een aflevering over de Chinese filosoof Laozi, ook wel Lao Tse genoemd. Laozi werd (waarschijnlijk) 571 voor Christus geboren en wordt gezien als de stichter van het taoïsme. Hij verliet het Chinese Hof van de Zhou-dynastie waaraan hij verbleef en reisde door het Chinese rijk om zijn filosofie te verkondigen, wat resulteerde in het boek Tao Te Ching. In werkelijkheid zouden tientallen schrijvers meegewerkt hebben aan dit heilige schrift. Wereldwijd volgen tientallen miljoenen taoïsten de leer van Laozi. Wat blijft van Laozi?    Podcastmaker Marlous Lazal praat met:    *Bettine Vriesekoop, professioneel tafeltennister, ze studeerde Chinese talen en culturen en woonde met haar zoontje van 2006 tot 2010 in China waar ze correspondent was voor NRC. Onlangs verscheen haar boek 'Chinese wijsheid in een balletje, het spel van Tao'    *Michel Dijkstra, docent en publicist oosterse filosofie en westerse mystiek. Hij publiceerde o.a. de boeken Zenboeddhisme (2010), Inleiding taoïstische filosofie (redactie, 2015) en Basisboek oosterse filosofie (2016) en in 2019 verscheen In alle dingen heb ik rust gezocht. De weg naar eenheid van Meister Eckhart en zenmeester Do–gen.   *Jan De Meyer, sinoloog en vertaler. Hij promoveerde in 1992 op de taoïstisch-confucianistische synthese van Luo Yin (833-910). Hij schreef o.a. ‘Leyuan. De tuin van het geluk', en ‘Inleiding taoïstische filosofie'. In het najaar verschijnt zijn meest recente vertaling van de Laozi bij uitgeverij Otheo. 

Darum feiern wir Pfingsten

Dr. Karoline Rittberger-Klas, Tübingen, Evangelische Kirche: Reicht einander eure Hand – Pfingsten schafft Verständigung

Pfingsten ist die berühmteste Geistgeschichte der Christenheit. Sie erzählt von einem Geist, der abtaucht, und zwar vom Himmel auf die Menschen. Das versetzt sie in den Zustand der Ergriffenheit. Thorsten und Andi erkunden in dieser Folge, wie unterschiedlich sich die Gegenwart des Heiligen Geistes im Leben der Menschen ereignet und ausdrückt. Und sie wünschen sich für die eigene reformierte und auch für andere Kirchen ein wenig mehr pfingstlich-charismatische Begeisterung, Freude, Lust und Mut, wenn es darum geht, den Glauben Gestalt gewinnen zu lassen. Zunächst steht das Pfingstereignis im Zentrum des Gesprächs. Was für eine Demokratisierung des Geistes Gottes! Wie kam es, dass sich die Menschen damals als vom Heiligen Geist erfüllt und ermächtigt verstanden und entsprechend handelten? Was steckt hinter diesem Sprach-, Hör- und Verständigungswunder? Die Vorstellungen und Lehren vom Heiligen Geist haben eine lange Geschichte. Es lohnt sich, ein paar wichtige Kapitel daraus kurz nachzuerzählen, etwa den Geist Gottes als lebensspendende Kraft im Alten Testament, was die Konzilien von Nizäa (325) und Konstantinopel (381) über ihn theologisierten oder welche Rolle er bei den Reformatoren spielte. Mehr dazu gibt es in einer anderen Folge, die Thorsten und Andi mit Jörg Frey gemacht haben: Die Karriere des Heiligen Geistes Ohne Christus gäbe es keinen Heiligen Geist. Aber muss man das nicht auch umdrehen – ohne den Heiligen Geist kein Christus? Andi und Thorsten widmen sich der identitätsstiftenden und befähigenden Rolle des Heiligen Geistes im Leben Jesu. Diese Art, geisterfüllt und -ermächtigt zu leben, haben pfingstlerische und charismatische Kirchen ins Zentrum ihrer Theologie und Glaubensgestaltung gerückt. Was kann man von dieser global erfolgreichsten, christlichen Bewegung lernen? Die beiden Podcaster sind überzeugt: Die weltweite Ökumene ist für uns ein Lernfeld, um zu sehen, dass kein Mensch und keine Kirche alles vom Heiligen Geist abbekommt. Jede hat ihre eigenen Stärken und braucht die anderen in dem, was an Ergriffenheit und Fülle des Heiligen Geistes noch fehlt.