Podcasts about walloni

(1) Hoe hou ik meeuwen weg van mijn strandsnack? (2) Coucou de Namur: Christophe Deborsu weet wat Wallonië bezighoudt (3) Het Rad Van Reinoud: een tegenhanger in de klassieke muziek van 'Knocking On Heaven's Door' (4) Het Middagjournaal van Nico Dijkshoorn

Wat víndt de Vlaming eigenlijk van premier Bart De Wever (N-VA), en van zijn regering? Voor een antwoord op die vragen maken we vanaf vandaag de resultaten van De Stemming 2025 bekend, voor het eerst met Franstalige input. En da's niet onbelangrijk, want de Vlaams-nationalistische eerste minister werd aanvankelijk geconfronteerd met heel wat scepsis uit Brussel en Wallonië. Is het tij gekeerd, en wat vindt de achterban van Vooruit – veruit de meest linkse partij in de coalitie – van de beleidsmaatregelen van Arizona? Journalist Jan-Frederik Abbeloos | Gast Stefaan Walgrave (UA) | Presentatie Marjan Justaert | Redactie Alexander Lippeveld, Bas Schueremans | Eindredactie Bas Schueremans | Audioproductie Brecht Plasschaert | Muziek Brecht Plasschaert | Chef podcast Alexander LippeveldSee omnystudio.com/listener for privacy information.

(1) Aap geneest drie keer sneller van wond dan mens (2) Coucou de Namur: intussen in Wallonië, Christophe Deborsu (3) Zeg nooit meer Belgische cava tegen belbul (4) Jeugdschrijver Aiden Chambers (90) overleden (5) Middagjournaal van Nico Dijkshoorn

“Bye bye Wallonië”. Het zou zomaar de slogan van een Vlaamsgezinde partij kunnen zijn, maar het zijn de woorden waarmee collega Peter De Lobel afscheid neemt als Wallonië-watcher van De Standaard. In 15 jaar tijd is er veel veranderd in het zuiden van het land. Maar is veranderd ook gelijk aan verbeterd? Hoe staan Walen en Vlamingen intussen tegenover elkaar? En wat blijft er overeind van clichés zoals “de Walen zijn lui”, als je de taalgrens oversteekt? Journalist Peter De Lobel | Presentatie en eindredactie Marjan Justaert | Redactie Febe De Fraine| Audioproductie Jordan Hudson | Muziek Brecht Plasschaert See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het klassieke voorjaar van 2025 nadert zijn apotheose. Met enkel nog Luik-Bastenaken-Luik voor de boeg maken we in de WielerFlits Podcast de eerste voorzichtige balans op. Vooral Visma | Lease a Bike heeft huiswerk gekregen voor de komende maanden. Ook is er veel aandacht voor het vrouwenwielrennen. Kortom: luister snel naar een fonkelnieuwe aflevering!Deze WielerFlits Podcast is mede aangeboden door MNSTRY, expert in sportvoeding. Dompel jezelf nu volledig onder in de volledige MNSTRY-beleving en ontdek de 3-in-1 Training Bundle. Verzeker jezelf van het voordeel dat het verschil maakt en breng je resultaten naar een volgend niveau. Dat doe je met de MNSTRY-sportdranken Slow Carb, Fast Carb en Recovery Shake. Gebruik de exclusieve kortingscode TRAININGWF15 en krijgt 15% korting bij het afrekenen!Na een ijzersterk voorjaar beloonde Puck Pieterse zichzelf eindelijk met een zege. Op de Muur van Huy in de Waalse Pijl verschalkte ze Demi Vollering. Maxim en Youri analyseren samen met collega Raymond - die aanwezig was in Wallonië - de koers en stellen andermaal vast dat Pieterse een uniek talent is. De gelijkenissen met Mathieu van der Poel zijn aanwezig, die Youri ook uitlegt op basis van het uitgebreide interview die hij met het toptalent had in de Wintergids van RIDE Magazine. Daarnaast staan onze mannen ook uitgebreid stil bij jonkies Nienke Vinke en Mijntje Geurts, die eveneens top-10 reden in de Waalse Pijl.Ook de mannenwedstrijd komt uiteraard voorbij. Raymond zag vanop de eerste rij welk punt Tadej Pogačar wilde maken, al heeft het ook voor een beetje vrees gezorgd bij onze mannen. Toch zijn het de Sloveense wereldkampioen en Remco Evenepoel die waarschijnlijk gaan uitmaken wie Luik-Bastenaken-Luik zal winnen komende zondag. Met name de strijd om plek drie belooft spannend te zijn, want er zijn meerdere mannen in vorm. Net zoals bij de mannen verwachten we ook een tweestrijd bij de vrouwen tussen Vollering en Pieterse, al schrijven we Pauline Ferrand-Prévot zeker niet af. Dat brengt ons wel bij Visma | Lease a Bike, maar dan weer bij de mannen. Het voorjaar van Wout van Aert was zeker niet slecht, maar toch waren de geelzwarten niet zo dominant als een paar jaar geleden. Daar moeten ze verandering in aanbrengen, maar hoe? Onze mannen laten daar hun licht over schijnen en wegen de opties af. Wat dat precies inhoudt? Luister snel naar een nieuwe aflevering van de WielerFlits Podcast en vergeet ook vooral niet de laatste tips op te slaan in je hoofd voor je selecties in de verschillende spelletjes voor de allerlaatste klassieker van dit voorjaar!

(1) Kringloopwinkel verbrandt meer en meer kleren (2) Coucou de Namur: Christophe Deborsu o.m. over de populariteit van Bart De Wever in Wallonië (3) Wellicht enorme voorraad waterstof onder Alpen en Pyreneeën (4) Blikseminslag? Deze woudreus heeft niets liever (5) Middagjournaal van Bas Birker

De bende is terug herenigd! Het ideale moment om nog eens een ouderwetse "MALM" aflevering op te nemen! We hebben het over de meegereisde wolfslang, baardagamen uit Wallonië en de "broeders van liefde". We discussiëren nog maar eens over het nut van de dierentuin en we stonden versteld van de "bestuivende" ethiopische wolf! We sluiten af met een "wat heb ik geapped en niet gemept".Sociale media: Dierbar podcast @dierbar podcastcontact: dierbar.podcast@gmail.comEthiopische wolf: https://www.smithsonianmag.com/smart-news/these-endangered-wolves-have-a-sweet-tooth-and-it-might-make-them-rare-carnivorous-pollinators-180985551/?utm_medium=social&utm_source=facebook&utm_campaign=editorial&utm_term=1272025&utm_content=recent&fbclid=IwY2xjawIpFIhleHRuA2FlbQIxMAABHWQvw3ITcbGH7sv7UvSHGjL2gteQ0JlneXITeGtmN3Qhc9p_25Cp1ndBKw_aem_AMyIkUzNd8uSGtD0rQko_w

In deze aflevering van Z 7 op 7: Voor de energietransitie moet hoogspanningsnetbeheerder Elia tussen 2024 en 2028 ongekend veel investeren: 31,6 miljard euro. Daarvoor is 4 tot 4,5 miljard euro extra kapitaal nodig. De Belgische defensie-industrie zal versterkt worden via Wallonië. Het Luikse Pix Coating levert hoogwaardige precisiecoatings voor voertuigen en wapens. Het aantal private eigenaars steeg in veertig jaar met bijna de helft. Mensen kopen of erven grond om natuur te beleven, gesteund door soepelere erfenisregels en fiscale voordelen. Tegelijk botst men op tegenstrijdige eisen van Vlaamse instanties. Landelijk Vlaanderen vraagt duidelijkere regels. En Ursula von der Leyen, voorzitter van de Europese Commissie, benadrukt Europa's eensgezindheid in crisistijd. Alle lidstaten steunen het Re-Arm Europe-plan voor versterkte defensie. Z 7 op 7 is de nieuwe dagelijkse podcast van Kanaal Z en Trends.  Elke ochtend, vanaf 5u30 uur luistert u voortaan naar een selectie van de meest opmerkelijke nieuwsverhalen, een frisse blik op de aandelenmarkten en een scherpe duiding bij de economische en politieke actualiteit door experts van Kanaal Z en Trends. Start voortaan elke dag met Z 7 op 7 en luister naar wat echt relevant is voor uw business, onderneming, carrière en geld.

Ineens was hij er. Mathieu van der Poel. De benen voelden goed en dus startte hij onverwachts in de GP Samyn in Wallonië. Tot groot geluk van de organisatie. Als Van der Poel ergens komt, willen de mensen erbij zijn. Datzelfde geldt voor Max Verstappen. Beide sporters komen aan bod in de AD Sportcast van deze week. En natuurlijk het EK Indoor Atletiek deze week in Nederland met die andere publiekstrekker Femke Bol. Etienne Verhoeff neemt het door met Rik Spekenbrink, Arjan Schouten en Daniel Dwarswaard. //0’50// EK ATLETIEK INDOOR IN NEDERLAND met Rik Spekenbrink. //02’58// WAAROM FEMKE BOL ALLEEN ESTAFETTES LOOPT //08’54// LESSEN VAN F1 TRAININGSDAGEN met Arjan Schouten. //19’36// VAN DER POEL TERUG OP DE WEG met Daniel Dwarswaard. //29’30// KANSEN PSV TEGEN ARSENA Beluister de hele AD Sportcast nu via AD.nl, de AD App of jouw favoriete podcastplatform.Support the show: https://krant.nl/See omnystudio.com/listener for privacy information.

Voor onze volgende podcast trekken we (opnieuw) richting Wallonië. Pas bij een deelname aan de Ypres Historic Regularity komen we te weten dat deze succesvolle Waalse co-piloot ook een behoorlijk woordje Nederlands spreekt. Op jonge leeftijd haalt hij 90% op tweede taal Nederlands en is hij de beste van de klas. Omdat hij het niet meer zoveel spreekt, zitten er af en toe wat Duitse woorden tussen. Niettemin blikken we terug op een mooie Op de rallykoffie bij … Willy Lux, die onze mok liever vult met iets anders dan koffie, misschien nog een ver gevolg van zijn activiteiten in een drankengroothandel. Echter daar is hij niet zo bekend mee geworden. Willy is één van de drie co-piloten van Jean-Marie “Didi” Cols zoals je hier in ons interview kan lezen. Na de succesvolle jaren met Didi neemt zijn carrière een vogelvlucht met diverse klinkende namen waaronder twee van onze andere praatgasten Marc Duez en Bernard Munster. Bij Marc zat hij onder andere in de Belga Porsche 911, de Audi Quattro en de imposante MG Metro 6R4. Bij Bernard las hij nota's in de Opel Corsa, ook toen die in Ieper 1991 omgevormd werd tot een pick-up. Laat ons echter het jonge talent Pascal Gaban niet vergeten waarmee hij op pad was in een WK-campagne met de Mazda 323 4WD, dezelfde wagen die hij nadien deelde met Gregoire De Mevius voor ze ook nog op pad gingen met de Alcatel BMW M3 e30, de Nissan Sunny GTI-r of ook de Opel Astra. Talenkennis van Engels en Duits zorgden ervoor dat deze prof ook enkele buitenlandse rijders op zijn palmares heeft staan. Simon Everett en Harold Demuth zijn zeker de bekendste daarvan. Als je in je carrière de Boucles de Spa, Hautes Fagnes, TAC Rally, Circuit des Ardennes, Bianchi, Omloop van Vlaanderen, Haspengouw, Ieper en de Condroz wint, heb je zeker een mooi verhaal voor Op de rallykoffie. Veel luisterplezier met Willy Lux. Social mediaFacebook - Op De RallykoffieInstagram - Op De Rallykoffie

Hoe kijken medewerkers naar hun baas? 15 jaar geleden probeerde Vlerick Business School dat een eerste keer te achterhalen in hun Big Boss Survey. En afgelopen jaar hebben ze die survey in samenwerking met Trustmedia in licht aangepaste vorm herhaald. Daarvoor werden van maart tot juni 2024 556 medewerkers tussen 21 en 65 jaar bevraagd, het merendeel daarvan professionals en middle managers van middelgrote tot grote bedrijven in Vlaanderen en Brussel en in iets mindere mate in Wallonië. De resultaten zijn ondertussen beschikbaar en die bespreek ik in deze podcast met Prof Dr Koen Dewettinck, die samen met Prof Dr Dirk Buyens,  Jana Machtelinckx en Laura Cardinaels het onderzoek heeft uitgevoerd. Veel kijk- en luisterplezier!MEER INFO & WHITEPAPERSWHITEPAPER Impact of leader & team on Employee ExperienceWHITEPAPER Optimizing Performance Management EffectivenessMEER INFO +++Honger naar meer? SCHRIJF JE IN VOOR DE NIEUWSBRIEF BLIJF OP DE HOOGTE VAN ALLE HR-ACTUA ABONNEER JE OP HET #ZIGZAGHR BOOKAZINE It's a great time to be in HR!+++Opgenomen bij Vlerick Business School - Reep Gent, met dank aan Koen Dewettinck

De EU lijkt door de VS buitenspel te zijn gezet in het vredesoverleg over Oekraïne. Zal het bondgenootschap tussen de twee blijven bestaan? Al meer dan een week blokkeren werknemers van Bpost sorteercentra, vooral in Wallonië. Meer dan 800.000 poststukken blijven liggen. Wat is er aan de hand? Opmerkelijke beelden tonen het eerste contact tussen Braziliaanse dorpelingen en een inheems stamlid op zoek naar vuur. Hoe uitzonderlijk zijn die geïsoleerde inheemse volkeren daar nog?

Bart de Wever, de man die streeft naar een onafhankelijk Vlaanderen en België wil afschaffen, is premier van België. Daar ziet hij zelf ook de ironie van in, zegt hij. Maar wat vinden de Walen? In deze podcast schetsen twee Waalse journalistieke zwaargewichten, Christophe Deborsu en Béatrice Delvaux, hoe werkelijkheid is geworden wat tien jaar geleden nog ondenkbaar was: een Vlaamse nationalist als premier. 'Het is alsof de Franse president een onafhankelijkheidsstrijder zou zijn van Corsicaanse afkomst,' zegt Deborsu. 'Surrealistisch is in België het nieuwe normaal,' aldus Delvaux. Bart de Wever is al 25 jaar een van de invloedrijkste politici van België en sinds 2010 in peilingen ook steevast de populairste. Hij wordt door vriend én vijand geroemd om zijn pragmatisme en humor. Zijn partij is voor Vlaamse onafhankelijkheid en dus voor afsplitsing van Wallonië. Ooit was dat een belangrijk punt voor De Wever, die de Walen ook regelmatig tegen zich in het harnas joeg. Toch is hij nu mede door hún steun premier geworden. Hoe kan dat? Reageren? Mail dedag@nos.nl Presentatie en montage: Elisabeth Steinz Redactie: Anouk Kantelberg

Knack-hoofdredacteur Bert Bultinck en Head of Business News Jan De Meulemeester (Trends & Kanaal Z) leggen het premierschap van Bart De Wever onder de loep. In deze speciale editie van de podcastrubriek ‘Tussen Wetstraat en Wall Street' hebben ze het over de strategie en de historische rol van het N-VA-boegbeeld, zijn communautaire visie en aanpak en de impact van het regeerakkoord op Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Z 7 op 7 is de nieuwe dagelijkse podcast van Kanaal Z en Trends.  Elke ochtend, vanaf 5u30 uur luistert u voortaan naar een selectie van de meest opmerkelijke nieuwsverhalen, een frisse blik op de aandelenmarkten en een scherpe duiding bij de economische en politieke actualiteit door experts van Kanaal Z en Trends. Start voortaan elke dag met Z 7 op 7 en luister naar wat echt relevant is voor uw business, onderneming, carrière en geld.

In ‘De afspraak op vrijdag' van 17 januari heeft Ivan De Vadder Kamerlid Barbara Pas (Vlaams Belang) te gast, samen met politiek journalist Stavros Kelepouris (De Morgen) en professor politicologie Dave Sinardet (VUB). Ze hebben het over de federale regeringsonderhandelingen, factchecking op sociale media en extreemrechts in Wallonië.

Rond Los Angeles woeden al dagenlang enkele grote bosbranden. Vijf mensen zijn al omgekomen. Waarom slagen we er niet in om dat soort branden te voorkomen? Steeds meer jonge mensen onder de leeftijd van 30 jaar kampen met een overgevoeligheid aan geluid. Dat stellen audiologen vast. Waarom worden we steeds gevoeliger voor geluiden? En de dorpskern van Dison, in Wallonië, wordt volledig rookvrij. Gaan we naar een volledig rookverbod in de publieke ruimte?

(1) Jongeren vinden cash geld geen echt geld (2) Coucou de Namur: nieuwe feiten uit Wallonië met Christophe Deborsu (3) Jongeren gebruiken alleen onderling veel Engelse woorden (4) Russische economie loopt vast (5) Middagjournaal van Nico Dijkshoorn

Thierry Neuville gaat de geschiedenisboeken in als eerste Belgische wereldkampioen rally ooit. Na jaren waarin hij steeds net naast de eerste plaats greep, maakt hij de verwachtingen nu helemaal waar. Wordt zijn historische prestatie voldoende gewaardeerd in Vlaanderen of toch meer in Wallonië? We polsen naar zijn status in Vlaanderen en Wallonië bij voormalig RTBF-journalist Christophe Deborsu en ex-rallyrijders Bernard Münster en Patrick Snijers.

(1) Mensen die slecht ruiken, leven minder lang (2) Coucou de Namur: Christophe Deborsu en de nieuwe feiten uit Wallonië (3) Gieren schminken zich (4) Gevoelens onderdrukken is niet altijd slecht (5) Het Middagjournaal van Jovanka Steele

[click here for the transcript in English] >>> intro Welkom in de tiende aflevering van seizoen twee van de podcast Let's talk about Work. De podcast van de groep WEB-Blenders waarin inclusie de rode draad vormt. Fijn dat je meeluistert. Deze keer nemen Bart Wuyts en Deniza Miftari je mee in een gesprek over identiteit, rolmodellen, het belang van netwerk en welzijn op de werkvloer. Veel luisterplezier! Beste luisteraars, van harte welkom opnieuw op onze podcast. We hebben vandaag een heel boeiende, geëngageerde dame voor de micro die luistert naar de naam Deniza. Deniza komt helemaal uit Roeselare naar Turnhout gereden vandaag. Dat ging allemaal heel vlot heb ik gehoord. Maar misschien is het goed om even te starten met jou te vragen wat jij in je dagelijks leven, Deniza, zoal doet in Roeselare. Ja, goedemorgen Artemis en Bart. In Roeselare werk ik in Kenniscentrum Arhus. Wij zijn een bibliotheek, deels een bibliotheek, deels ook een projectmatige organisatie waar ik vooral actief ben in projecten rond jongeren. Taal en leesbevordering is een groot onderdeel. Maar ook alles wat te maken heeft met diversiteit en inclusie. Het laatste doe ik eigenlijk vooral als side hustle of als hobby noem ik het nog steeds, maar ik ben wel van plan om daar binnenkort serieuzer mee aan de slag te gaan. Ik denk vooral met mijn eigen achtergrond was ik heel gefascineerd geweest. Zo vraag ik me af, heb ik ervoor gekozen of heeft het mij gekozen om daarmee bezig te zijn? Dus ja, dat is een beetje waar ik in mijn dagelijks leven mee bezig ben. Je triggert me al direct, want je verwijst ook naar je achtergrond. Kun je daar iets meer over zeggen? Ik ben geboren in Kosovo, 29 jaar geleden ondertussen. En op mijn derde zijn we gevlucht uit oorlog. We hebben toen een jaar in Verviers gewoond in België. Nooit met de bedoeling om hier te settelen. Vooral echt weg uit de oorlog, de veiligheid opzoeken. En eenmaal de oorlog voorbij was of het toch weer veilig was, zijn wij terug naar Kosovo gegaan met ons gezin. Dat is dan mijn ouders en mijn broer en ik. Maar daar, mijn ouders hadden dan wel heel rap het gevoel dat er niet veel in aanbieding was voor onze toekomst. En hebben we heel snel beslist om toch wel weer te kijken om richting België te komen. Niet meer Wallonië, maar liefst West-Vlaanderen. Heel bewuste keuze van mijn ouders omdat ze een beetje bang waren dat we te rap in verschillende community's gingen geviseerd worden. Of dat is toch altijd hoe mijn ouders het hebben uitgelegd. We hebben heel veel familie in het Brusselse. Daar wilden ze ook niet gaan wonen. Dus echt wel West-Vlaanderen. Eerst is mijn papa naar hier gekomen. Hij heeft dan gewerkt in Brugge. En eenmaal alles wat ok was zijn we hem via gezinshereniging gevolgd. Dan had hij werk gevonden in Roeselare en een huis. En wij zijn dan achterna gekomen. En ik denk dat ik de dag nadat ik hier toekwam in België al naar school ging. Ik zei het voor het gesprek net al: mocht je het niet zeggen, je zou het ook niet horen. Je klinkt als een echte Roeselaarse. Ja, dat weet ik. Probeer wel AN te praten. Roeselaars kan ik niet en Roeselaren horen wel dat ik geen echte West-Vlaamse ben, want dat dialect begrijp ik ook niet. Ik was zes jaar, dus die taal heb ik heel gemakkelijk opgenomen. Maar ook als ik terugdenk aan die eerste schooldag. Ik weet wel dat ik mijn leerkracht niet begreep, maar ik heb geen herinnering aan het niet kunnen Nederlands spreken. In mijn geheugen kon ik zelfs voor de oorlog Nederlands spreken. Wat niet kan natuurlijk. Maar omdat ik ook denk in het Nederlands is mijn brein heel Nederlandstalig beïnvloed. Ook Albanees natuurlijk. Kosovaars is geen echte taal. We spreken Albanees, maar het Nederlands was altijd een deel van mijn leven, in mijn ervaring toch. En dus je bent tot op vandaag in West-Vlaanderen blijven plakken. Ja, ik blijf altijd in Roeselare bij de kerktoren gebleven, maar ja, binnenkort hoop ik daar wel verandering in te brengen. Tijd voor de wijde wereld. Je sprak over een een side activity, voor jou nog een beetje in de vrijetijdssfeer, maar daar ben je nog meer dan in je huidige job met het thema inclusie en diversiteit bezig. Omdat je daar zelf vanuit je eigen ervaring iets over te vertellen hebt en expertise in opgebouwd hebt. Ja. Ik was er eigenlijk altijd mee bezig. Vooral integratiegewijs denk niet dat ik heel veel moeite heb gehad om te integreren. Niet veel jonge kinderen die hier toekomen moeten heel actief integreren, vind ik. Naar school gaan helpt daar heel veel bij. Ik denk dat grote integratie uitdagingen bij volwassenen zitten. Maar als we zoeken naar een gepaste identiteit die een goeie mengeling is van beiden, maar waar je je toch goed bij voelt, wat voor mij altijd een uitdaging is, het erbij horen.  Ik heb op dit moment ook niet het gevoel dat ik 100% in Vlaanderen hoor, of 100% in Kosovo. En ik zoek dat soms ook wel op, mijn Kosovaarse identiteit door fysiek naar daar te gaan en nog eens te voelen van oké. Ik heb het precies nodig om nog een keer geshockeerd te worden dat ik niet 100% Kosovaars ben. Want als ik hier te lang ben geweest, de jaren in België heb meegedraaid, voel ik mezelf wel wat ontwortelen of zo. Dus ik denk dat dat gevoel van verlangen naar belonging of naar het bijhoren kenmerkt wel een heel stuk van mijn leven. Want het is een voortdurend aanpassen of je sociaal wenselijk beginnen gedragen. En dat zijn wel dingen die ik soms zie bij andere mensen met een migratieachtergrond van mijn leeftijd. Ik heb een vriendin van Marokkaanse origine. En ik kan heel goed herkennen, dit is heel sociaal wenselijk in deze setting omdat er Vlamingen zijn. Maar we doen dat niet bewust. Dat is zo'n aangeleerd automatisme. En dat is wel jammer omdat, je weet gewoon niet altijd: Ben ik nu wie ik ben? Dat zijn toch de vragen waar ik mee bezig ben in mijn vrije tijd. Ik heb dan ook sociaal werk gestudeerd vanuit het grote engagement en verlangen om een impact te hebben. En ook met de droom om ooit terug te gaan naar mijn land en iets te doen van project. En dan in mijn laatste jaar kon ik een keuzetraject kiezen of specialisatietraject en heb ik gekozen voor migratie en intercultureel werken waarin dan een stukje diversiteitsbeleid zat. Waarom is diversiteit interessant voor organisaties en bedrijven? Dan dacht ik: Wat heeft dat ermee te maken en zelfs ook op de non-profit en in de privé. Nog nooit over nagedacht en dan ontdekt dat er zelfs verdienmodellen aan vasthangen. En toen zat ik met echt de vraag van dat is dan super logisch om divers te rekruteren en met diverse mensen samen te werken. Waarom doen wij dat niet? Een beetje vanuit heel naïeve vragen natuurlijk. Ik dacht dat is nu toch super normaal. Ik zie echt nog schema's en tabellen voor me, want ik heb daar nog foto's van. Ik ben zelf ook boeken beginnen lezen van stel je hebt een project waarrond je wil brainstormen. Het is een groep van mensen die heel erg op elkaar lijken die daarover brainstormen. Dezelfde achtergrond, zelfde studies, precies zelfs dezelfde kledingstijl, ... dat ging echt heel ver. En dan heb je een groep heel diverse mensen die brainstormen rond dat project en gewoon de succesratio van dat tweede project was zoveel groter dan dat eerste project, want die bevestigen elkaar ook voortdurend. Die zitten in dezelfde mindset. En dat was dat ook. Die brainstorm was veel sneller gedaan bij de eerste dan bij de tweede, want bij de tweede waren heel wat meningsverschillen. Je moest elkaar overtuigen en argumenteren. En dat vind ik ook super interessant om te zien en het is gewoon altijd zo logisch. Je leest dat, je bedenkt daar een kader rond of je weet, ... ik heb dat een keer meegemaakt en inderdaad dat was ook veel makkelijker of veel evidenter, veel succesvoller. En dan had ik de microbe te pakken en ik lees daar ook supergraag over. Ik zat toen in mijn eerste jaar toen ik er al een beetje mee begon bezig te zijn. Ik ging heel graag naar lezingen over vluchtelingen en over mensen die iets betekenden. En dan werd het erger. Dan ben ik daar echt actief naar gaan zoeken. Waar kon ik lezingen volgen en mensen ontmoeten die daar echt mee bezig zijn? Ik grijp nog even terug naar wat je net zei. Ik dacht dat je zei dat het je afstudeeropdracht was waar je mee bezig was rond hoe kan inclusie ook in organisaties sterker neergezet worden? Dat was één van de vakken in de vakken hè? Want dat is toch zo evident, zeg je. En waarom gebeurt het dan te weinig? Als het toch zo evident is. Wat is jouw analyse? Hoe ik het, hoe ik het soms zie. Je kan mensen misschien wel aanwerven om bij jou te komen werken, wat al een uitdaging is, maar die blijven niet lang want de arbeidssfeer is misschien niet aangepast aan de noden van die persoon, dus ik vind ook, ... Ik spreek ook wel vooral over West-Vlaamse context. Misschien is dat hier iets minder van toepassing? De Kempen en West-Vlaanderen lijken in veel opzichten op elkaar Dat is dan iets herkenbaarder dan ik denk maar in West-Vlaanderen is er wel een heel traditionele werkcultuur. Heel weinig diversiteit op de werkvloer, zeker hoe hoger je komt in de hiërarchie, hoe minder diversiteit er is. Het is ook algemeen geweten dat mensen mensen rekruteren die op hen lijken en dat zie ik ook. Ik zie dat ook gewoon life altijd. Ook de interpretatie van wat kwaliteit is, is heel westers. Daar heb ik ook onlangs over nagedacht met iemand die HR studeerde. Wat is kwaliteit in het westen en wat is kwaliteit bijvoorbeeld in mijn land of in haar land. Dat waren heel verschillende zaken. Hard werken en op tijd komen. Ja, soms is dat ook niet super belangrijk. Of wordt daar niet zo hard aan getild in andere Het culturen. hard werken natuurlijk wel, maar het op tijd komen of planmatig te werk gaan, niet in elke job is dat nodig. Dus ik denk dat die lat soms heel hoog ligt. Maar ook gebrek aan kennis over de verschillende gemeenschappen die er zijn. Ook soms het stellen van vooroordelende vragen of soms wat ongepast. Ik denk dat er heel veel zaken zijn die aantonen dat het werkleven of het bedrijfsleven soms ook gewoon nog niet klaar is of niet genoeg de interne oefening heeft gemaakt om divers te rekruteren of inclusief te zijn. En eigenlijk zeg je: de benefits zijn zo voor de hand liggend. Maar er zijn heel wat drempels om er te geraken. Ja, ook misschien wat angst van mensen om hun plaats af te staan. Als ik met mensen in gesprek ga over meer diversiteit in de organisatie dan: ja, we hebben al tekort of we zijn allemaal veel. Ik kan mijn job niet verliezen. Ook het feit van met quota werken gaat precies ten koste van jou als persoon. En dat is zo mijn job. Of eigenlijk ben ik als ik eerst. Hoewel ik me kan voorstellen dat dat argument in een krappe arbeidsmarkt wat minder speelt hé. Het gaat nu veel meer om we hebben überhaupt te weinig mensen. We vinden ze niet om de dingen te kunnen doen. Dat hoor je vaak bij werkgevers vandaag. Maar wat ik je tussen de regels door eigenlijk ook horen zeggen is dat we misschien inclusie ook vanuit een professionele context nog te veel zien als, we moeten zorgen dat we mensen aanwerven vanuit een andere achtergrond, vanuit laten we zeggen één of andere minderheidsgroep. En we moeten vooral dat doen op een manier dat wij onszelf niet te hard moeten aanpassen.  Wellicht is het ook onvermijdelijk dat het een aanpassing langs twee kanten vergt. Ja, dat het helpt met integratie natuurlijk. Je leert samenleven. ‘t Is niet alleen maar aan de persoon die naar hier komt om zich om zich aan te passen. Ja, dat is iets wat ikzelf ook vaak meekrijg in gesprekken met werkgevers. Dat ze merken van de wil is er wel. Het besef ook wel, maar heel vaak gaat het over een soort van ongemak uit de weg gaan. Vanuit een zorg om het goed te doen. Wij willen fatsoenlijk omgaan met iedereen, maar met de mensen die ik nu ken die hier zijn, weet ik al hoe ik dat kan doen. En ik wil niet per ongeluk op iemand zijn tenen trappen of per ongeluk iets fout doen. Maar stel je voor dat je een manier vindt om dat ongemak om daar toch op een goeie manier mee om te gaan. Dan ga je uiteindelijk ook veel zorgender kunnen zijn en veel meer aandacht hebben voor de noden, ook van de mensen met wie je dacht dat er geen ongemak was of dat er geen noden waren. Dus uiteindelijk denk ik als je je adaptief kunt opstellen naar een veel grotere diversiteit, dan ga je ineens ook meer diversiteit zien bij de mensen die dat ge al rond u had. En dan kun je ook uw werksfeer en uw arbeidsomstandigheden daar beter voor maken. Ja, dat is waar. Dat ken ik ook zeker wat jij nu zegt. Niet iedereen is bezig rond die thema's, maar er wordt wel verwacht in een bedrijfscultuur dat je inclusief bent en mee bent en dat je open staat voor iedereen. Maar het is niet raar dat mensen wat wantrouwig zijn of angst hebben voor het onbekende. Dus wat ik zie als eerste stap dat alle organisaties moeten doen als ze daarrond willen werken is eigenlijk, ook al is het een uitsluitend witte organisatie, eigenlijk moet je natuurlijk al beginnen bij het belongingsgevoel van de collega's of de medewerkers dat je op dat moment in huis hebt op punt te krijgen. Want als zij zich al niet goed voelen of al zoiets hebben van, niet alleen op het werk, misschien hebben ze ook van thuis uit. Het is altijd voor mensen met migratieachtergrond of voor mensen die werkloos zijn dat er heel veel effort voor wordt gedaan. En ik doe zoveel moeite en ik word dan niet gehoord op mijn werk. Al die negatieve gevoelens zorgen ook wel voor een beetje een verzuurde houding, denk ik. Vooral als er op de werkvloer totaal geen ruimte is voor gesprekjes daarrond of training. Ik heb persoonlijk zelf ook een collega die mij ooit aansprak op het feit van ik ben geen racist, maar ik snap ook niet waarom ik het N woord niet mag zeggen. En dat is ook oprecht iemand waar ik nog nooit negativiteit van heb ervaren of dat is een heel lief aangenaam persoon. En die durfde dat bijna ook niet toegeven dat ze dat niet begreep en ook ja, onze generatie, de digitale generatie zoekt rap dingen op. Maar iets oudere collega's misschien zijn daar ook oncomfortabeler in en weten niet waarom mag ik dat ook niet zeggen. Of ik bedoel dat niet slecht. Ook over andere woorden, dat gaat ook nog over gender thema's misschien. Er moet daar gewoon en een plaats voor zijn in de organisatie om erover te kunnen in gesprek gaan en ook te meten als werkgever. Oké, daar zitten de pijnpunten en daar kan ik expertise voor inhuren of iets voor aanbieden zodat collega's er wel mee kunnen leren omgaan. En ‘t is ook soms een beetje een handelingsverlegenheid noemen wij dat. Soms durven ze ook niet te stappen naar iemand die er anders uitziet. Gewoon uit angst. Zoals jij ook zegt, maar ook een beetje uit beschaamdheid. Dat is niet gemakkelijk. En uiteindelijk mensen die elkaar ontmoeten. 90% verloopt dat positief want mensen spreken mensen. En als jij vriendelijk bent gaat die automatisch vriendelijk zijn tegen jou. Dat zit eigenlijk heel in de basics. En soms denk ik we zijn eigenlijk heel zotte formules aan het uitvinden om zoiets menselijks uit te leggen. Ja, je hebt gelijk. Je sprak over dat dat jou hard bezig houdt. Dat je daar zelfs in enige zin wat activistische neigingen toe hebt. Wat houdt dat in? Wat doe jij daar rond dat thema zelf? Of wat wil je daar nog meer in gaan doen? Ik ben ermee begonnen in mijn eerste jaar. Dan is mijn activisme aangewakkerd. Of ben ik echt stappen beginnen zetten. En vroeger droomde ik daar al altijd van. Mijn vader was zelf ook politiek activist in tijden van Joegoslavië. Ja, nu Slovenië dus. Om altijd op straat te komen tegen het regime van Milosevic. Bij ons is dat ook iets waar hij heel veel over vertelde thuis en benadrukte dat het belangrijk is om op te komen voor je waarden en te vechten voor hetgeen waar je in gelooft. Maar ik heb al heel lang niet gedaan. Een beetje uit angst van hoor ik in die ruimte en ik zie niemand die dat doet. Dan zie ik vanuit mijn cultuur, de meeste Kosovaarse meisjes doen geen zo'n dingen. En dan had ik les van Andy Debrabandere, een socioloog en hij vertelde Dat is aan mij. Ik denk dat dat de start was van mijn activisme. Want op een bepaald moment zei hij, je netwerk is je grootste rijkdom. Je kan nog zoveel geld hebben als je wilt, maar als je een heel homogeen netwerk hebt of je bent dokter en al je vrienden zijn dokters. En daar stopt het. Het moment dat je auto kapot is en je kent geen garagist, dan mag je nog je chirurgische vriend opbellen, maar ik die gaat je niet kunnen helpen. Maar als je Jan met de pet bent en je hebt een vriend die kapper is en iemand die bakker is en een garagist en iemand die misschien in de gemeenteraad zit. Zo'n beetje een divers netwerk. Dan ben je eigenlijk een heel rijk persoon. En op dat moment besefte ik dat ik een heel arm netwerk had, want ik kende vooral Kosovaarse mensen. Onze ouders werkten een beetje in dezelfde sectoren. Onze mama's waren poetsvrouw en onze papa werkte in de bouw. Dat was zo'n beetje ja, de voorbeelden waar ik mee ben opgegroeid. Oké, onderling persoonlijk waren zij natuurlijk heel divers van elkaar. Maar qua wat kunnen ze mij leren of kunnen ze mij wegwijs maken in de maatschappij, besefte ik. Ja, ik ken eigenlijk niemand. Ik woon al zo lang in Roeselare. Ik ken alleen maar de mensen waar ik bijna gedwongen mee in contact kom. Dat zijn dan ook mijn leerkrachten misschien, maar daar stopt het ook. En toen was een eerste stap. Toen zij hij: hoe kan je dat doen om je netwerk te verruimen? Vrijwilligerswerk was een optie en toen dacht ik oké, wat kan ik doen van vrijwilligerswerk? En ben ik in de studentenraad aangesloten en op dat moment ook in de jeugdraad van Roeselare. En dan is de bal aan het rollen gegaan. Ben ik nooit meer gestopt. Ik vond dat zo leuk om te doen. Dan ben ik ook voorzitter geworden van de overkoepelende studentenraad van de Vives Hogeschool. En je netwerk groeide exponentieel. Ja, superhard. En ik had het zelf niet meer onder controle en ik kreeg dan ook door het feit dat ik ook een paar keer was gaan protesteren aan het kabinet van Theo Francken, indertijd staatssecretaris van Asiel en Migratie. Dat vonden mensen wel een coole link om je daar vragen over te stellen en misschien over, je bent een vluchteling, je bent heel geëngageerd en toen heb ik ook wel aan den lijve ondervonden dat sinds ik mij begon te engageren en wat activisme deed, maar ook ook wel soms het voortouw te nemen voor anderen. Ja, zo zijn er heel veel deuren voor mij opengegaan die misschien moest ik al die dingen niet gedaan hebben en gewoon braaf gestudeerd hebben, ze mij ook misschien niet echt veel hebben bijgebracht. Je zou nooit op deze podcast stoel terecht gekomen zijn. Je bent eigenlijk met dat thema vandaag in je huidige job ook maar een beetje zijdelings bezig. Het is, begrijp ik van jou, in Roeselare ook nog geen groot beleidsthema waar hard op ingezet wordt. Mag ik dat zeggen? Er zijn heel veel grote vooruitgangen geweest de afgelopen jaren, dat wel. Maar ik vind dat ze nog heel braaf zijn in Roeselare en West-Vlaanderen. Dan zijn we nog heel braaf als ik kijk naar Brussel Antwerpen zijn er wel heel veel leuke voorbeelden waarvan ik soms denk zij doen het, wij kunnen dat toch ook? Maar je moet de mensen wat tijd geven. Geef eens wat voorbeelden, waar denk je dan aan? Van zij doen het, wij kunnen dat ook. In het Brusselse zowel als in het Antwerpse zijn er veel mensen met een migratieachtergrond die wel echt topposities bekleden. Maar in Roeselare ken ik eigenlijk niemand. Bijvoorbeeld in de stad van Roeselare werken er, ik durf het bijna niet zeggen, ik denk minder dan vijf mensen met een migratieachtergrond. En dat is een heel groot stadsbestuur. En in veel andere organisaties in West-Vlaanderen is dat een beetje hetzelfde. Net voor het gesprek zei je dat je eigenlijk toch van plan bent om dat stuk van je professionele leven nog wat uit te bouwen. Wat is je ambitie daarin? Op dit moment word ik soms gevraagd om workshops te geven of keynotes of samen methodieken uit te denken met organisaties. Ik geef eigenlijk vooral mee wat ik weet. Ik zeg niet dat ik al heel succesvolle methodieken heb. Ik heb zelf ook heel veel vormingen en trainingen gevolgd, dus I spread the word een beetje. Maar ik ben ook een boek aan het schrijven. Dat is ook iets waar ik graag in verder wil. Ik ben altijd een grote lezer geweest. En ik schrijf heel veel. Ik heb altijd dagboeken bijgehouden en blogs die niet online staan. Gelukkig. Maar zo'n dingen vind ik wel belangrijk om verder te zetten. Dat ik kan maken dat er iets is waar mijn hart in ligt. En waar ik ook heel hard van droom is misschien iets op te zetten voor jongeren in West-Vlaanderen met een migratieachtergrond om hen wat te leren netwerken en te leren uit hun comfortzone stappen en ook wel op die white spaces te durven komen. Want dat is bij ons wel iets, die mengen heel weinig. Er bestaan daar ook heel veel vooroordelen langs beide kanten in. Uhm. ‘t Is ook soms vanuit verschillende culturele gemeenschappen ben je een schande als je te hard integreert of te hard op white spaces komt. Je moet een beetje de juiste balans vinden, terwijl dat er daar heel veel voordelen aan gekoppeld zijn. Dus ja, zoiets bestaat bij ons nog niet, dus daar droom ik ook wel van. Het is zo het ondernemende en daar iets mee doen op mezelf, allee op mezelf klinkt zo erg, niet op mezelf maar samen met andere mensen, maar ik wil daar wel een initiatief in nemen. Dat is wel iets wat ik naast mijn job, wat eigenlijk echt al een drukke job is, probeer te doen. Maar ja en dan ga ik ook nog efkes een boek schrijven tussendoor. Dat is meer ontspanning. Dat is eigenlijk alle frustraties. Als je een boek wil gaan schrijven, dan heb je ergens de drang om een boodschap de wereld in te sturen. Wat zou die boodschap vooral zijn? In mijn opgroeien waren er eigenlijk geen boeken die gingen over het Kosovaars zijn. Maar ja, ik ben er wel een beetje door gefascineerd omdat wij heel Europees acceptabel zijn of zo. Geografisch gezien liggen wij ook niet in een ander continent, maar we zijn een zodanig klein landje altijd. Ja, wij hoorden altijd bij Servië of mensen zien dat een beetje als deel van Servië. We zijn ook maar sinds 2008 onafhankelijk. Die oorlog was daar dan geweest, maar we zijn een heel nationalistisch trots volk. We hebben een eigen normen- en waardenkader. Ja, redelijk patriarchaal, een beetje ouderwets als ik het zo mag zeggen. Zeker qua mentaliteit zijn er wel heel wat dingen waar ik niet mee akkoord ga. Die invloed is zo sterk aanwezig ook geweest in mijn opvoeding in Roeselare. We hebben een gemeenschap van Kosovaren. We zijn eigenlijk overal. In elke stad heb je Kosovaren of Albanezen. Ik maak altijd onderscheid tussen Kosovaren en Albanezen omdat ik het woordje Kosovaren gewoon wil verspreiden. Maar ik miste daar heel wat boeken rond, zeker als ik wat volwassener werd. En ik las dan boeken van schrijvers met een andere achtergrond. Ja, dat waren vaak Marokkaanse schrijvers, want die gemeenschap is natuurlijk al veel langer aanwezig in België en hebben ook al denk ik al die fenomenen doorlopen. Maar ik herkende mezelf er niet altijd in want aan mij zie je niet bijvoorbeeld dat ik van een andere cultuur ben of je ziet niet dat ik moslima ben, maar toch heeft dat wel een invloed op mijn ontwikkeling gehad en ik was er altijd hongerig naar. Dus iedere keer dat ik dan wel een Albanese schrijver ergens tegenkwam, dan dacht ik, ah nee gaat het daarover, nee. En het was altijd een beetje teleurstellend wat ik las. Dus mijn boodschap waar ik in mijn boek over spreek gaat ook heel veel over die biculturaliteit, het opgroeien met ja, ik wil een goeie Kosovaarse dochter zijn, maar ik wil ook wel een leuke job. Of ik ben ook ambitieus. Hoe match ik dat? Maakt dat nu van mij echt een niet geschikte echtgenote zoals veel mensen zeggen? Moet ik daarvoor echt minder praten of minder kritisch zijn? Die vraagstukken komen aan bod, maar ik ga er ook over in gesprek met andere Kosovaarse vrouwen. Maar niet enkel in België. Eigenlijk overal, want ik zie ook wel een andere interpretatie van onze cultuur van Kosovaren die bijvoorbeeld in Duitsland of Zwitserland zijn opgegroeid. En ja, wij horen nooit ergens thuis. We gaan naar Kosovo en daar zijn we de Europeaan, de geprivilegieerde, de rijke. Dan denk ik. We hebben superveel belastingen die we moeten betalen. Ze weten niet hoe duur en hoe anders het leven in het buitenland is, omdat alles daar natuurlijk anders is. Het is ook een beetje een boodschap naar hen toe of een inkijk en ons leven hier en vooral ook ergens een pleidooi. Daar wil ik ook de nadruk op leggen naar minder hard te zijn voor elkaar, want we oordelen heel graag over elkaar. Ja, die is te Kosovaars en die is te geïntegreerd en ik denk, we maken allemaal een beetje datzelfde parcours mee en iedereen klaagt dat het moeilijk is of iedereen klaagt dat er geroddeld wordt. Maar iedereen doet ook mee aan dat roddelen en ‘t is ook een beetje dat dat ik wil verspreiden. Je bent eigenlijk een goeie Kosovaar wanneer je ook een goed mens bent. Als je je eigen dromen wil najagen, doe maar. Maar judge niet als iemand anders iets helemaal anders is dan wat jij doet. Het gaat een beetje daarover. En die uitdaging die je nu beschrijft. Ik kan mij voorstellen dat die voor vrouwen nog groter is dan voor mannen. Ja, eigenlijk wel. Dat vind ik jammer genoeg wel. Omdat de verwachtingen en de normen naar vrouwen, zeker ook vanuit de cultuur waar je vandaan komt, toch heel anders liggen dan voor mannen. Ja, eigenlijk heel traditioneel. Een goeie vrouw is iemand die goed kan koken en kan schoonmaken. Maar ook het wordt zeker aangemoedigd om te werken en om een job te hebben. Maar ‘t is ook te zien wat voor job je hebt. De soort job die ik doe bijvoorbeeld, waarvoor ik veel in sociaal contact moet treden met mensen, dus ook met mannen en gewoon een heel open houding moet hebben, wat in veel culturen heel flirterig kan overkomen, heb ik deze zomer nog gehoord zelfs. Iemand die zei, je hebt een heel flirterige persoonlijkheid. En dan zei ik, kan je dat een keer beargumenteren? Ja, je kijkt gewoon recht in de ogen als je praat en je lacht. Dan dacht ik, dat is gewoon beleefd zijn. Ik heb ook uitgelegd, in België zijn dat beleefdheidsvoorwaarden. Maar daar wordt het dan geïnterpreteerd als je bent open, je bent te flirterig, dus ja dat maakt je dan al een minder betrouwbare echtgenote. Zo, die dingen zijn bij ons nog een klein beetje, we lopen daar nog wel wat in achter. Maar ik neem het hen zeker niet kwalijk, want in Kosovo, we mogen eigenlijk nog maar sinds dit jaar in januari visumvrij reizen. Dus mijn familieleden hebben sinds dit jaar eindelijk de kans om de wereld te zien en daarvoor hebben zij alleen maar Kosovo gekend. Iets dat werd opgelegd en het was een heel onderdrukt volk. Ik heb zelfs een politiek verleden, dat is al helemaal not done, met affiches in de stad rondhangen. Hoe durf je? Ja, waar je recht in de camera kijkt. Ja, recht en lacht. Maar daarover verschillen de meningen. Veel mensen zeggen dan wel op een bepaald moment van ah, goed. Op een bepaald moment, ik weet nog de periode toen ik begon activistisch te worden. Daar werden mijn ouders wel heel vaak op aangesproken door andere ouders dat ze mij moesten tegenhouden en meer onder controle houden. Maar eenmaal dat ik dan het gemaakt had, ik was afgestudeerd, maar ook, ik was dan ook verkozen in de gemeenteraad en dan mocht het, dan was het van ah ja oké en nu heb ik het gevoel dat ik precies alles mag. Ik heb mezelf al bewezen. Maar dat is ook natuurlijk een nadeel, want de lat ligt gewoon super hoog eenmaal dat je dat respect hebt gewonnen. Ja, dat is ook het probleem met die rolmodellen. Je legt de lat zodanig hoog om het goede voorbeeld te zijn. Eerst en vooral niet iedereen wil dat doen. Dat is niet voor iedereen weggelegd, dat interesseert niet iedereen. Maar het is ook, ik denk ook altijd dat ik vanuit een heel naïef perspectief of vanuit een heel naïef idee van dat lukt wel, daar altijd mee ben begonnen. En dan lukte dat ook. Maar ook niet omdat ik besefte wat ik aan het doen was, denk ik. Want soms denk ik nu, amai, moest ik weten hoeveel werk ik moest steken in de gemeenteraad, dan had ik daar nooit zelfs durven aan beginnen, uit angst dat ik het niet kan. Het is echt zo die naïviteit heeft me wel geholpen om dingen te doen. Maar ja, zoals ik het zeg, niet iedereen wil dat doen. En je bent op een punt dat je zegt, ik ben nu eigenlijk een soort rolmodel, maar ik word dan ook wel ... Alles wat ik doe en zeg, wordt wat met een vergrootglas bekeken en in die zin ligt de lat hoog. Ja zeker, je moet wel aan die verwachtingen blijven voldoen. Zeker. En het is gewoon ook gevaarlijk voor andere mensen. Ik vind, rolmodellen moeten heel toegankelijk zijn, want ik ken ook heel wat rolmodellen die echt wel heel succesvol zijn en heel zotte zaken hebben bereikt. Maar je moet ook weten. Dat is ook in de Vlaamse Gemeenschap zo. Dat zijn heel schaarse posities. Je kan niet van elk persoon met migratieachtergrond verwachten dat dat het doel is. Sommige mensen dromen er gewoon van om nail artist te worden. En ik vind een rolmodel eigenlijk al iemand, ik heb er ook over nagedacht wat voor mij eigenlijk rolmodel is, gewoon iemand die durft een beetje uit de comfortzone te stappen en z'n dromen najagen. Dat is al een rolmodel. Maar je moet niet elke week in de afspraak uitgenodigd worden bij manier van spreken. En dat vind ik zo een beetje de risky kant van rolmodel zijn. Maar ook ja, je krijgt ook zelf heel veel backlash, want mensen denken dat ze wel weten wie je bent of zoeken net naar flaws? Het maakt je gewoon niet zo toegankelijk. Ben je dan een rolmodel? Ik weet het niet. En je vertegenwoordigt ook niet meer de groep die je wil vertegenwoordigen, want de kloof ... Ik merk dat bijvoorbeeld heel hard, ik heb een jaar gemeenteraad gedaan, dan ben ik er ook bewust uitgestapt omdat ik merkte dat de periode voor ik politicus was, want je wordt dan echt wel zo aanzien, je bent niet meer Deniza, je bent die persoon van die partij. Was ik vroeger in bepaalde organisaties, toen was het allemaal ok dat ik langskwam en op bepaalde momenten aanwezig was. Maar ook voor de dag van verzet tegen armoede. Ik heb daar vaak in meegewandeld, gewoon in die parades. Maar eenmaal ik in de gemeenteraad zat, werd er wel anders naar mij gekeken. Dan hoorde ik tot die mensen en dan had ik het gevoel dat ze mij niet meer vertrouwden of zo. Er werd ook wel op gelet, bij communicatie naar mij toe en dat vond ik echt niet leuk en ik dacht ... Ik had ook op een bepaald moment niet meer het gevoel dat ik wist waar het over ging of wat er gaande was. Wat zijn de evoluties geweest. Wat gebeurt er hier nog allemaal. En dan ging ik ook niet meer zo graag want ik voelde me een beetje uitgesloten of zo raar bekeken. En eenmaal ik dan gestopt ben, voelde ik me wel weer zo, mezelf. Ik wilde zo niet meer die afstand voelen. Eigenlijk kaart je een probleem aan waar wellicht veel mensen mee kampen. Die uit groot idealisme en met een groot engagement in de politiek stappen en vervolgens zit je daar en krijg je een stempel op je hoofd en word je door heel wat mensen anders bekeken waardoor je relatie weer verandert en je dezelfde rol niet meer kan spelen. Enfin eigenlijk is dat op zich ook wel een maatschappelijk probleem als het engagement in de politiek ertoe leidt dat je afstand creëert, dan is dat een intrinsiek probleem van ons systeem bijna. Ja, dat is, want ook als ik dan bijvoorbeeld bepaalde standpunten wilde verdedigen op de gemeenteraad en ik wilde daarover in gesprek gaan met mensen of organisaties, dan stonden die daar niet altijd voor open, want die kregen dan ook vragen van andere partijen en ze mochten geen kleur bekennen en dan dacht ik, maar eigenlijk gaat het bij mij niet om ‘ik wil per per se mijn gelijk halen in de gemeenteraad', wat wel vaak het geval is, want het is daar vooral ego's en gelijk halen. Maar ik wil vooral echt … Het is daar toch dat we dit probleem moeten bespreken en ik wil jouw boodschap verkondigen dus. Maar ja, iedereen zegt dat waarschijnlijk, dus die vertrouwde mij evenmin als die andere politici dat vroegen. En dat is ook gewoon niet de manier waarop ik wel werken. Ik wil constructief samenwerken. En dat was ook mijn naïviteit dan in de gemeenteraad. Ik dacht dat we gingen samenwerken, maar ik voelde hier niets samen. Het was allemaal tegen elkaar. Als ik deze week iets vroeg, werd het misschien uitgelachen, maar de maand later werd het door een andere partij voorgesteld en dan was dat oké. Ik vond dat echt raar om te begrijpen. Het was echt theater. Ja, maar nu zijn we helemaal aan het afwijken over politiek. Dat is een interessant thema voor een volgende podcast. Ja, inderdaad. Maar dat was dan het probleem altijd, om terug te komen op rolmodellen, waar ik heel allergisch aan ben geworden. Ja, ja, maar je hebt dat snel ingezien bij jezelf van oei, dit voelt niet juist aan. Nee, ik ben echt een heel intuïtief persoon en als mijn buikgevoel niet juist zit, het zit heel snel niet juist, dan kan ik niet meer verder doen. Af en toe kijk ik eens, en zeker naar het einde van het gesprek, naar Artemis, want die heeft vaak nog een brandende vraag die toch gesteld moet worden. Ja, misschien toch dat politieke niet helemaal loslaten. Maar je haalt wel aan dat eigenlijk het moeten draaien om verbinding. Het stukje netwerk hoorde ik ook al naar boven komen dat dat zo belangrijk is. Wat zou jouw advies nog zijn Denise, rond hoe dat we meer verbinding kunnen creëren in de samenleving en is misschien de werkplaats of de werkvloer daar een soort oefening voor? Of hoe zie jij dat? Ik ga zeker akkoord dat verbinding meer sterkte uitdraagt. Als je gewoon kijkt naar een net, dat is ook verbonden aan elkaar. En hoe steviger dat net, ja, hoe sterker het geheel. Als ik daarover nadenk moet ik ook heel hard denken aan Bart Brandsma zijn polarisatie theorie. Ik denk dat het op dit moment het probleem is dat de extremen heel hard aan het woord zijn. Ja, die extremen communiceren vaak ook op een bepaalde manier dat het voor heel veel mensen begrijpelijk is wat ze zeggen of niet met moeilijke woorden. Dus ik denk, puur op die theorie, en dat is ook gewoon een heel gestaafde theorie, moeten we meer het midden in de picture zetten en meer aan het woord laten. Dat zijn vaak ook zo de meer bescheiden mensen of zo, de meer op de achtergrond. En die hebben heel wat te zeggen, maar eigenlijk komt daar ook niet veel aan bod. Op de werkvloer, om op jouw vraag te antwoorden … Ik ben ook niet echt voorstander van mensen die zeggen, ik ben in een vergadering en iedereen moet zijn mening zijn. Ik ben niet echt van dat principe dat iedereen zijn mening moet zeggen. Er zijn soms zodanig uitgesproken meningen die dan ook redelijk hoogdrempelig klinken omdat die persoon dat misschien gewend is om op die manier te praten, waardoor iemand met een andere mening, die het misschien wat minder goed kan formuleren, maar dan zo tot de middenmoot behoort, iets meer genuanceerd, niet aan bod komt want die mening was al zodanig ja, anti of voor en echt heel uitgesproken wat heel afschrikkend werkt. En ik vind, als organisatie of als teamleider of manager, raad ik altijd aan van die mensen wel wat in toom te houden en dat is al uitdagend. Ik zit zelf ook vaak in vergadering met mensen die heel uitgesproken meningen hebben en dan denk ik, ja oké, de gespreksleider mocht eigenlijk wel wat meer daar oog voor hebben gehad, want ik heb nu de helft niet gehoord. Of die mensen, je ziet dan misschien aan hun gezichtsuitdrukking dat ze niet akkoord gingen. Dus in dat opzicht, klein beginnen, al in een teamvergadering kan je al het verschil maken denk ik. Niet iedereen moet altijd zijn mening zeggen en dat vind ik over de ganse lijn. Niet alle meningen moeten altijd gevraagd worden. Oké, interessante filosofische bedenking waarmee we dit zeer boeiende gesprek afronden. Ik dank jou geweldig Deniza om helemaal tot hier te komen en dit heel boeiend gesprek te voeren samen. En ik wens jou heel veel succes in alles wat je verder onderneemt. Dank je wel en merci om mij uit te nodigen. Het was heel aangenaam. [outro] Je luisterde naar een aflevering van Let's talk about Work, de podcast van de groep WEB-Blenders. Al onze gesprekken gaan over werk, de weg naar werk, welzijn op de werkvloer en alles wat daarbij komt kijken. Je vindt ons op je favoriete podcast platform en op www.blenders.be/podcast. Op social media kan je ons volgen op LinkedIn onder podcast Let's talk about Work en op Instagram als Blenders podcast Let's talk! Ook via de Blenders nieuwsbrief kan je up-to-date blijven. Was je geboeid? Zet dit gesprek je aan het denken? Ben je zelf graag één van onze volgende gasten? Laat het ons weten via info@blenders.be en wie weet schuif jij binnenkort mee aan tafel!

Nu alle stemmen geteld zijn, blijkt dat Groen op meer gehoopt had. Op veel plekken verdwijnt de partij wellicht uit de lokale besturen. Waarom kunnen ze niet overtuigen? Wat moeten we onthouden van de verkiezingsresultaten in Brussel en Wallonië? En welke impact hebben de lokale uitslagen op de andere beleidsniveaus van ons land?

De MR won in juni de verkiezingen in Wallonië. Voorzitter Bouchez wil zondag zijn opmars verderzetten in de Waalse steden en gemeenten. Maar daar lijkt de PS veel weerbarstiger. We gaan naar Mons, Luik en Charleroi waar de zenuwen strak gespannen staan en kijken ook naar het bredere plaatje. See omnystudio.com/listener for privacy information.

In deze aflevering van Z 7 op 7:Politiek journalist en Head of Business News Jan De Meulemeester analyseert het economisch beleid van de nieuwe Vlaamse regering.Bedrijven kijken volgend jaar opnieuw aan tegen een stijging in loonkost door een looninflatie tussen de 3 en 4 procent.Na negen winkels in Brussel en Vlaanderen opent de Nederlandse online elektro-keten Coolblue nu ook zijn eerste fysieke winkel in Wallonië.En hoofdstrateeg private banking wealth BNP Paribas Fortis Philippe Gijsels analyseert het stimuluspakket van China en hoe de belegger daarmee moeten omgaan.Mattias en Marnick van Talk To C hebben het over hoe je een sterk netwerk opbouwt terwijl je een fulltime job hebt. 

Al meer dan 10 jaar kunnen liefhebbers van authentieke clubsounds hun hart ophalen op 12 Inch Lovers. Deze evenementen gaan door op unieke locaties, waar de dj's uitsluitend met vinyl spelen. De heren achter dit concept zijn DJ Christophe en DJ Seelen, die 12 Inch Lovers nog altijd in goede banen leiden. Los van dit evenement hebben beide dj's al lang bewezen dat ze hun passie voor muziek in solide sets kunnen vertalen. Bij de start van hun carrière wonnen Christophe en Seelen afzonderlijk dj-wedstrijden die hun naamsbekendheid gaven. Later kruisten hun wegen toen ze elkaar in de legendarische Illusion ontmoetten. Dat was de start van een muzikale samenwerking die nog lang niet op haar einde loopt. In onze eerste aflevering met twee gasten vertellen Christophe en Seelen hoe hun carrières precies begonnen, hoe ze op het idee kwamen om samen events te organiseren en hoe ze alles praktisch in goede banen leiden. Hiernaast kom je te weten hoe een toevallige flyer Christophe achter de draaitafels van zijn droomclub kreeg en hoe een lek floatkussen ervoor zorgde dat Seelen niet kon genieten van zijn set in club La Rocca. Verder hoor je hoe de competitie tussen clubs ervoor zorgde dat Elvis in de Illusion achter de draaitafels kroop, waarom een organisator in Wallonië wc-rollen onder de draaitafels legde en wat het resultaat is wanneer de gemeente een event onderschat. Christophe en Seelen zorgen voor een gezellig en sfeervol gesprek over een gemoedelijk festival met een warme sound. Snuif je graag meer sfeer op van achter de schermen? Abonneer je dan nu op The Beat of Belgium en blijf op de hoogte van alles wat speelt in het Belgische dancelandschap.

Maxime Prévot van Les Engagés (zeg maar de Franstalige versie van CD&V) is door de koning aangesteld tot puinruimer. Want de eerste poging om een federale regering op de been te brengen is gestrand op stijve been van Georges-Louis Bouchez van de MR, die zichzelf ziet als de belangenbehartiger van rechts Wallonië én rechts Vlaanderen. Komt het nog goed met de Arizonacoalitie? Of zijn we nu vertrokken voor een regeringsvorming zoals we die kennen: eentje van vele maanden? See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ik moest in Namen zijn voor deze aflevering van ‘drie boeken'. Want daar woont Christophe Deborsu, de bekendste Waal in Vlaanderen. Hij is politiek journalist bij RTL; eerder werkte hij voor de RTBF en voor Woestijnvis. Hij is getrouwd met Annick De Wit, zij is journaliste bij Het Laatste Nieuws, zij begroette mij toen ik binnenkwam. Hij heeft drie zonen uit een vorige relatie, alledrie twintigers. Hij woont met zijn vrouw afwisselend in Schelle en in Namen, en ook zijn lezen is daarop afgestemd. Christophe Deborsu werd bekend toen hij voor de RTBF een fake reportage maakte: Bye Bye Belgium, waarin Vlaanderen zogenaamd de onafhankelijkheid had uitgeroepen. Ook het moment dat Yves Leterme als eerste minister de Marseilleise, het Franse volkslied zong, in plaats van de Brabançonne, is zijn werk. Zijn hele carrière draait rond Vlaanderen en Wallonië, de verschillen en vooral: de gelijkenissen. Hij heeft al verschillende boeken geschreven, en nu ook een roman: Bente en Boudewijn, die hij in het Nederlands schreef en in het Frans vertaalde. In zijn appartement zag ik verschillende boekenkasten staan, heel veel foto's aan de muur. Ook een foto van Boudewijn én één van Leopold III. Hij kiest twee Franstalige boeken en één Nederlandstalig. Het gaat over de beslissing die hij ooit nam om in Leuven te gaan studeren in plaats van in Namen en hoe dat zijn leven bepaald heeft, over de humor in zijn boek, en op welke manier hij zijn vrouw ten huwelijk vroeg. Het heeft met een boek te maken. Alle boeken en auteurs uit deze aflevering vind je⁠⁠ ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠in de shownotes op wimoosterlinck.be⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Wil je de nieuwsbrief in je mailbox? ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠wimoosterlinck.substack.com⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ Wil je de podcast steunen? Bestel je boeken dan steeds via ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠de ⁠⁠link op wimoosterlinck.be⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠!⁠⁠ Merci. De drie boeken van Christophe Deborsu zijn: 1. Albert Cohen: Belle du Seigneur2. Bernard Tirtiaux: Le Passeur de Lumière3. Louis Van Dievel: De Pruimelaarstraat Luister ook naar de drie boeken van: ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Sandro Veronesi⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Clara Cleymans⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Ish Ait Hamou⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Tom Lenaerts⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Michèle Cuvelier⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Stefan Hertmans⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Imke Courtois⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Roos Van Acker⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Wim Opbrouck⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Evi Hanssen⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Stijn Meuris⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Lara Chedraoui⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Johan Braeckman⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Sophie Dutordoir⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠, ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠Freek de Jonge⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ en ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠vele anderen⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠.

Na het behalen van haar master in Muziekproductie in Gent besloot Manou Maerten samen met haar man Domien Cnockaert om hun droom werkelijkheid te maken. Het resultaat: Durbuy Music, een unieke studio in Durbuy die artiesten een inspirerende ruimte biedt om hun creatieve geest de vrije loop te laten. Als artiest en ondernemer neemt Manou je mee in de uitdagingen en successen van het runnen van een muziekstudio. Ze deelt haar persoonlijke visie op songwriting camps en hoe ze Vlaanderen en Wallonië dichter bij elkaar wil brengen door de kracht van muziek. Laat je inspireren door haar doorzettingsvermogen en ontdek hoe ze met Durbuy Music een beweging in gang zet binnen de Belgische muziekscène.

De schok is groot na de steekpartij in het Portugese Albufeira waarbij vijf Nederlandse tieners gewond zijn geraakt, van wie een levensgevaarlijk. Verslaggever Marcel Vink is ter plaatse en sprak met onder andere de eigenaar van het appartementencomplex waar de jongens verbleven. Wat heeft zich daar afgespeeld? En: moeten Nederlandse automobilisten straks betalen voor de hobbelige wegen in Wallonië? Als het aan de nieuwe regering van de Belgische deelstaat ligt wel. Volgens correspondent Alexander Bakker zijn de plannen discriminerend. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Er is een Waals regeerakkoord, en opvallend: zonder linkse partijen. Komt er in Wallonië een breuk met het verleden? Moet Joe Biden uit de race naar het Witte Huis stappen na zijn zoveelste verspreking? En hoe krijgen de Democraten dat nog verkocht? En Oostende verhuist de prostitutiebuurt naar een pand buiten het stadscentrum: is dat een goede zaak of niet?

Niet elke docent Nederlands is een moedertaalspreker. Wat bezielt een anderstalige om NT2-les te gaan geven? Wat zijn de voor- en nadelen aan zelf anderstalig zijn? Ik had een boeiend gesprek met drie docenten die zelf Nederlands geleerd hebben. Monika Dach (afkomstig uit Polen) en Mirko Svetkovic (afkomstig uit Servië) werken beiden als NT2-docent met volwassenen in Nederland. En Anna Wirtgen is een Franstalige Belgische, die Nederlands geeft aan kinderen in Wallonië. Meer informatie over deze podcast (en extra materiaal!) vind je op ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠www.docentnt2.eu⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠. --- Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/docentnt2/message

In Vlaanderen zit er al schot in de regeringsvorming, maar in Wallonië gaat het wel bijzonder snel. Maxime Prévot en Georges-Louis Bouchez hebben de plichtgesprekken met alle andere partijen overgeslagen en gaan een Waalse regering vormen. In Brussel daarentegen, wordt het wél heel moeilijk. En de PS zit na de verkiezingen in zak en as. Hoe staan ze er voor in Franstalig België?See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ivan De Vadder en Pieterjan De Smedt kijken samen naar de verrassingen van de verkiezingen in Vlaanderen, Wallonië én Brussel, nu het eerste stof is gaan liggen. En nu? Mogen we snel nieuwe regeringen verwachten? En de vraag van een luisteraar leidt tot een meningsverschil, ook dat gebeurt al es onder ons.

De Belgen hebben zondag 9 juni 2024 niet alleen Europese verkiezingen, maar ook nationale en nog veel meer. Maar wat weten wij Nederlanders daar eigenlijk van? Hun fascinerende politieke cultuur lijkt ons te ontgaan.Hoe onterecht! Hier ontmoeten Noord en Zuid in Europa elkaar. Germaans en Latijns. Koning Boudewijns vrome soberheid en Berlusconi-achtige joyeuze handigheid. Jaap Jansen en PG Kroeger schetsen een tableau der Belgen en hun rijke politieke cultuur in zes portretten.Zes premiers die dat land hun kleurrijk stempel opdrukten. Een loodgieter, een vader, een dandy, een staatsman, ‘da joenk' en ‘Saucissen Pol'.***Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt met donaties van luisteraars die we hiervoor hartelijk danken. Word ook vriend van de show!Deze aflevering bevat een advertentie van Podimo. Ga voor meer informatie naar podimo.com/nl/luisterbeterEn ook een advertentie van Lendahand. Ga naar Lendahand.com en gebruik de code betrouwbarebronnen500Heb je belangstelling om in onze podcast te adverteren of ons te sponsoren? Zend een mailtje naar adverteren@dagennacht.nl en wij zoeken contact.Op sommige podcast-apps kun je niet alles lezen. De complete tekst en een overzicht van al onze eerdere afleveringen vind je hier***1] Paul-Henri Spaak – de staatsmanSociaaldemocraat Spaak stond politiek aan de top gedurende vele decennia. Nationaal was hij een belangrijk sociaal vernieuwer. Strateeg van de buitenlandse politiek. De Brusselse socialist speelde hoofdrollen bij alle grote doorbraken en vernieuwingen. Hij bedacht in Londen, in ballingschap de Benelux en realiseerde deze meteen; leidde (als eerste!) de VN; de Raad van Europa, de EGKS, de NAVO en bedacht Euratom en de EEG. Als strategisch denker en vurig spreker was Spaak een briljant voorzitter en onderhandelaar.2] Gaston Eyskens - vader der crisesDe Vlaamse christendemocraat Eyskens werd als premier van zes kabinetten gedurende vier decennia een soort vader des vaderlands. Hij wist schijnbaar onverstoorbaar de grootste crises te bedwingen en een duidelijke koers vast te houden.Hij botste hevig met Koning Leopold III en diens zoon Boudewijn. Maar ze konden niet om 'vader Eyskens' heen. Koningskwestie, bloederige dekolonisatie van Kongo, financiële en sociale ellende en de taalstrijd tekenden zijn loopbaan. Hij begon met panache de Belgische staat te hervormen. "Les dernières cinq minutes!" De laatste vijf minuten van elke crisissessie waren de belangrijkste, vertelde hij en had daar een joyeus geheim bij!3] VDB - ‘Saucissen Pol'Flamboyanter premiers dan Paul Vanden Boeynants zijn nimmer geweest. Een Brussels Ketje dat als slagerszoon een vleesimperium bouwde en vastgoedmagnaat werd en niet vies was van zaken doen in wapentuig. Hij was een rechtse Waal, maar wars van volksnationalisme en bleef zo een 'chrétien social'. Politiek was hij de eerste moderne media ster. Van 'JFK' jatte hij het 'VDB' idee. Fameus werd hij als minister van Landsverdediging en als schepen van Brussel die daar een Manhattan aanlegde. Als premier wierp hij zijn charisma, onnavolgbaar proza en zakelijk vaak dubieuze streken in de strijd. Na zijn loopbaan werd hij wereldberoemd. Gangsters ontvoerden hem en wekenlang onderhandelde hij zélf over zijn losgeld. "Ze hebben geen traan van me gezien!"4] Jean-Luc Dehaene – de loodgieter"De afgelopen 50 jaar de grootste premier van allemaal." EU-president Van Herman Rompuy wond er geen doekjes om. Dehaene kon alles. Al jong was hij de onmisbare klusjesman van premier Wilfried Martens. Oplossingenmachine, saneerder, architect van doorbraken, formateur van coalities. Boudewijn en Albert zwoeren bij Dehaenes toverkunsten. "Sire, geef mij honderd dagen!"De ongelikte volksjongen had daarbij geen vijanden, was bemind bij pers en opponenten door zijn gebrek aan kapsones en zijn schuddebuikende humor. En hij werd een groot Europeaan, ondanks dat-ie Jacques Delors niet mocht opvolgen. De EU van nu is in hoge mate zijn 'loodgieterswerk'.5] Guy Verhofstadt – van ‘Baby Thatcher' tot vurig EuropeaanDe liberale premier van het Belgische 'Paars' schreef daarmee geschiedenis. Maar eigenlijk had hij drie politieke levens. Hij begon als de jonge, provocatieve 'Baby Thatcher' die de begroting van bankroet België gretig saneerde. Gehaat als 'da joenk'. Zijn politieke experimenten als liberaal leider mislukten aanvankelijk. Maar zijn comeback - gelouterd en vernieuwd - was een triomf. Hij smeedde paarse coalities en saneerde het failliette pensioenstelsel.Ook hij werd gepassioneerd Europeaan en leider van de liberalen in Europa, Spitzenkandidat in 2014. Hij geselde extreemrechts en leidde de Toekomstconferentie die Macron had bedacht.6] Elio Di Rupo - Een sprookjeHij is een unicum. Eerste migrantenkind als leider van het land en eerste openlijke homo als premier. Uit het allerarmste mijnwerkersmilieu verloor hij met één jaar oud zijn vader. Zijn brille en volharding gaven hem een wetenschappelijke en een politieke carrière die ongekend mogen heten. Hij veroverde bijna planmatig de macht in de rode burcht van Wallonië. Hervormde en saneerde zijn Parti Socialiste met harde hand, pakte corruptie en verkalkte structuren aan. Met Italiaanse elegantie, charme, kunstzin en welsprekendheid niettemin een spijkerhard ambitieus politiek dier.Hij werd premier na de langste parlementaire crisis ooit. Saneerde en hervormde met succes de vastgelopen politieke verhoudingen. Nu wil hij als elder statesman naar het Europees Parlement, net als eerder Dehaene, de premier die hem zo fel verdedigde tegen vuige geruchten. Zijn unieke levenslot duidde hij zo: "Mijn leven is als een sprookje. Je kunt zoiets nooit verzinnen, zelf."Beschreef Elio Di Rupo daarmee niet zijn vaderland? België is immers het enige land op aarde dat in de opera begon, het land van de magie van Magritte en Kuifje, het land van levensgenieters en van kunstenaars als Brel en Stromae.***Verder luisteren391 - België wordt voorzitter van de EU. Waarom de Nederlanders hun zuiderburen nooit helemaal zullen begrijpen373 - Nederland en België: de scheiding die niemand wilde282 - Hoe Sammy Mahdi - de nieuwe Vlaamse leider - de christendemocraten er weer bovenop wil helpen252 - Guy Verhofstadt over Oekraïne, Rusland en zijn ontluikende vriendschap met Poetin, die plots voorbij was229 - Kristof Calvo: wat de Nederlandse en Belgische politiek van elkaar kunnen leren190 - Napoleon, 200 jaar na zijn dood: zijn betekenis voor Nederland en Europa49 - De koningen van Hispanje die wij altijd hebben geëerd385 - Jan de Koning en het verschil tussen een greppel en de laatste gracht***Tijdlijn00:00:00 – Deel 100:38:39 – Deel 201:20:00 – Deel 301:42:33 – Einde Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

De verkiezingscampagne loopt op haar einde. Dit is een goed moment voor een stand van zaken. Welke thema's hebben de bovenhand gehaald? Waren dat migratie en koopkracht, of eerder de miljonairstaks? Zal het Vlaams Belang 30 procent halen, en schuift ook Wallonië een stukje op naar rechts? En wat zal dat allemaal betekenen voor de federale regeringsvorming? Dat en nog veel meer kunnen we vragen aan twee studiogasten van eigen huis: Bert Bultinck, hoofdredacteur van Knack, en Jan De Meulemeester, Head of Business News bij Kanaal Z.

De verkiezingscampagne loopt op haar einde. Dit is een goed moment voor een stand van zaken. Welke thema's hebben de bovenhand gehaald? Waren dat migratie en koopkracht, of eerder de miljonairstaks? Zal het Vlaams Belang 30 procent halen, en schuift ook Wallonië een stukje op naar rechts? En wat zal dat allemaal betekenen voor de federale regeringsvorming? Dat en nog veel meer kunnen we vragen aan twee studiogasten van eigen huis: Bert Bultinck, hoofdredacteur van Knack, en Jan De Meulemeester, Head of Business News bij Kanaal Z.

De groene partijen doen het niet goed in de peilingen en lijken af te stevenen op een verkiezingsnederlaag. In sommige Vlaamse provincies dreigt Groen zelfs onder de kiesdrempel te duiken. Speelt het gebrek aan kopstukken de groenen parten? En ook Ecolo doet het in Wallonië en Brussel een pak minder goed dan vijf jaar geleden. Waarom slaat het klimaatverhaal in ons land niet meer aan?See omnystudio.com/listener for privacy information.

Op 9 juni gaat België naar de stembus. Wallonië kiest vooral links, in Vlaanderen staat het radicaal-rechtse Vlaams Belang op grote winst. Koen Marée reisde door het politiek versplinterde land en vraagt zich af: blijft het cordon sanitaire, dat lang effectief was om radicaal-rechts buiten regeringsdeelname te houden, overeind? Lees ook: Vlaanderen maakt zich op voor ruk naar radicaal-rechts, in Wallonië is het politieke landschap compleet andersHeeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar onze ombudsman via ombudsman@nrc.nl. Gast: Koen MaréePresentatie: Floor BoonRedactie: Suzan YücelMontage: Marco RaaphorstZie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

De peilingen in Vlaanderen lijken al maanden dezelfde trend aan te geven, en het verkiezingsresultaat lijkt dus min of meer zeker. Maar in Wallonië ligt dat anders, daar doen de PS en MR bijvoorbeeld voortdurend haasje-over in de strijd om de grootste te zijn. Collega Peter De Lobel vertelt waarom onze Franstalige landgenoten voor een erg spannende kiesstrijd staan. En waarom dat natuurlijk ook voor Vlaanderen belangrijk is. Simon Demeulemeester trok dan weer naar Zelzate, waar PVDA mee in het gemeentebestuur zit. Daar draaide het de afgelopen jaren opvallend goed. Wat leert ons dat over de uiterst linkse Partij Van De Arbeid? See omnystudio.com/listener for privacy information.

Wat zit er in De 7 vandaag?Vlaanderen en Wallonië mengen zich in de redding van het noodlijdende federale spoorvrachtbedrijf Lineas.Mogen Europarlementsleden een deel van hun wedde doorstorten naar hun partij? Het Europees parlement laat het niet toe, maar het gebeurt toch. En daar hebben de meeste partijen in ons land een uitleg voor.Koffiebrander Miko houdt een kater van 20 miljoen over aan de overname van SAS Koffie. Miko heeft die dochter na amper anderhalf jaar alweer van de hand gedaan. Host: Bert Rymen Productie: Joris VanderpoortenSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Het zou goed kunnen dat de partijen die België willen splitsen na 9 juni samen een meerderheid vormen in het Vlaams parlement. Niet dat het meteen tot een splitsing komt, maar we moeten ook eerlijk zijn: een echt België-gevoel, dat zien we bijna alleen als er gefietst of gevoetbald wordt. Waarom bestaat dat Belgische nationalisme amper? En of ons land nu splitst of niet: wat doen we in de toekomst met Brussel? Is het geldtekort van Brussel (en Wallonië) het begin van een nieuwe staatshervorming? U kunt deze podcast ook volgen via ons YouTube-kanaal.See omnystudio.com/listener for privacy information.

(00:37) Wie kan de Slowaakse premier Fico nog tegenhouden? Sinds het aantreden van premier Robert Fico eind oktober zoekt Slowakije in rap tempo de aansluiting met Rusland. In eigen land heeft Fico plannen om de bijl in de rechtstaat en onafhankelijke media te zetten. De enige die hem nog kan afremmen is de Slowaakse president Zuzana Čaputová. Maar zij vertrekt, en na de presidentsverkiezingen van dit weekend maakt een vriend van Fico grote kans haar te vervangen. In internationale media maken prominente oppositie-politici zich grote zorgen over de toekomst van de democratie van Slowakije. Is die vrees terecht? Daarover journalist en Slowakije-kenner Laura Postma. (11:26) Op zoek naar de Belgische identiteit Nu de Belgische verkiezingen eraan komen, worden de onderlinge verschillen tussen Walen en Vlamingen nog duidelijker. In het Vlaamse noorden is populistisch rechts in opkomst, terwijl in Wallonië juist de meest linkse partijen het goed doen. In het enorm verdeelde land ging correspondent Annelies Bontjes op zoek naar wat de Belgen met elkaar verbindt.  Presentatie: Sophie Derkzen

Wat zit er in De 7 vandaag?Per Vlaming vloeit er jaarlijks gemiddeld bijna 1200 euro naar Wallonië en Brussel. Maar er zijn ook vergrijsde Vlaamse provincies die meer krijgen dan ze bijdragen.De rechter heeft beslist dat pechhulpdienst VAB geen fiscaal voordeel meer krijgt voor ploegenarbeid. Ook andere bedrijven die in ploegen werken, dreigen door dat arrest meer belastingen te moeten betalen.En we praten met één van de ondernemers achter Polly. Da's een oplossing voor chronische patiënten die hun medicijnen zelf sorteren, en daarbij soms fouten maken of ze vergeten. Host: Bert RymenProductie: Lara DroessaertSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Welkom bij De Donkere Kamer! In deze aflevering staat de inspirerende fotograaf Gael Turine centraal. Hij deelt zijn inzichten over de uitdagingen van het vertellen van verhalen in een tijdperk van algoritmes en mobiele telefoonformaten. We horen hoe hij de taalverschillen in Brussel overwint en de fotografiegemeenschappen in Wallonië en Vlaanderen verbindt. Gael bespreekt zijn meeslepende fotografieproject over de impact van overstromingen in Wallonië. Daarnaast deelt hij zijn ervaringen met het verkrijgen van financiële steun voor fotografieprojecten en zijn toekomstplannen voor samenwerkingen en documentairefotografie. Luister nu naar het boeiende verhaal van Gael Turine in deze volle aflevering van De Donkere Kamer! website van De Donkere Kamer: www.donkerekamer.com webshop van De Donkere Kamer: shop.donkerekamer.com instagram: @dedonkerekamer_be website Gael Turine: https://www.gaelturine.com/ instagram: @gaelturine

In zijn boek ‘Het verhaal van Wallonië' analyseert Alain Gerlache dertien clichés over het Zuiden van ons land. Of de Waal lui is en geen Nederlands spreekt, ontkracht Gerlache zelf. Hij was politiek journalist en directeur televisie bij RTBF, werd de perfect tweetalige woordvoerder van premier Guy Verhofstadt en beleefde zijn ‘moment de gloire' met de spraakmakende documentaire ‘Bye Bye Belgium'. Maar hoe moet het verder? Kan Wallonië nog gered worden van het dreigende faillissement?

(1) Nieuwe badmintonservice direct verboden (2) De Ontdekking van Nederland (3) Wallonië heeft haar eigen versie van Vlaams Belang (4) Europa geeft META een monsterboete. Middagjournaal van Jovanka Steele

Pieter Jan Kleiweg de Zwaan is ambassadeur in België. In deze aflevering blikken we terug op de overstromingen die plaatsvonden in juli 2021 in Zuid-Limburg, Wallonië en West-Duitsland. En wat betekent het nu eigenlijk om ambassadeur te zijn in een buurland vanNederland?In iedere aflevering gaat Liesbeth Rasker met een ambassadeur of diplomaat in gesprek over hun werk in het buitenland en vanuit Nederland. Om zo een beeld te krijgen wat het precies betekent om ambassadeur of diplomaat te zijn. En ook wat het werken bij Buitenlandse Zaken betekent voor hun collega's en persoonlijke leven.Wil je meer weten over het werk van BZ? Kijk dan op Rijksoverheid.nl of Instagram. Of volg het ministerie op Linkedin of Twitter.Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

The police killing of Tyre Nichols in Memphis generated a significant amount of conversation and coverage, while the killing of environmental activist Manuel Esteban Paez Terán in a Georgia state police raid just weeks later has gotten considerably less attention. This time in our monthly feature, Meet the BIPOC Press, Laura Flanders and Sara Lomax of URL Media talk with two journalists who have been reporting on these stories for local Black-led outlets. Is there anything in their response that might deepen how we think about power and race, racism, police and public safety? Our guests are Gavin Godfrey, Atlanta editor at Capital B, and Report for America corps member Brittany Brown, a reporter at MLK50: Justice Through Journalism where she covers criminal justice and labor in Memphis.“. . . We saw national media parachute into Memphis really covering the flashpoint moment that this was for the city . . . At MLK50, we're really focused on highlighting the continuing efforts that are going on every week.” - Brittany Brown“I think what separates our coverage from local coverage in the city is that we are trying to find out how this affects the people that are the most affected. Most of [the] local news is talking to officials, law enforcement officials, and then getting a couple of quotes and clips from protestors without a lot of context.” - Gavin Godfrey“Our communities need to have outlets . . . that are coming from the ground up and from our people. I'm really grateful that there is a new wave of Black media outlets that are doing the work in Atlanta, in Memphis, in Philadelphia, all over the country . . .” - Sara LomaxGuests:Brittany Brown: Criminal Justice & Labor Reporter, MLK50: Justice Through JournalismGavin Godfrey: Atlanta Editor, Capital BSara Lomax: Co-Founder, URL Media; President & CEO, WURD Radio The Show is listener and viewer supported.  That's thanks to you!  Please donate and become a member.Full conversation & show notes are available at Patreon.com/theLFShow Chapters: (0:00:00) - Covering Police Killings in the US(0:09:51) - Self-Care in Trauma Reporting(0:20:52) - The Legacy of Systemic Police Violence Chapter Summaries: (0:00:00) - Covering Police Killings in the US (10 Minutes)This episode of Meet The BiPOC Press with URL media focuses on two events that occurred weeks apart in different parts of the US and how they connect. The first is the police killing of Tyre Nichols in Memphis after a traffic stop, and the second is the killing of queer environmental activist Manuel Esteban Paez Terán in Atlanta during a police raid. The conversation covers the quantity of coverage these stories have received, the proposed ninety million dollar police training complex in the Walloni forest, the response of the public and the ongoing efforts of activists and community organizers. (0:09:51) - Self-Care in Trauma Reporting (11 Minutes)This episode of the Laura Flanders show focuses on the two recent police-involved killings of Tyre Nichols in Memphis and Manuel Esteban Paez Terán in Atlanta. The conversation addresses the calls for more training and how the proposed police training center in Atlanta has sparked fear in the predominantly black community. The roundtable also discusses the power dynamics of police brutality when officers are black as well as the importance of trauma-informed reporting and setting boundaries for self-care. (0:20:52) - The Legacy of Systemic Police Violence (9 Minutes)This discussion focused on the events in Memphis over the past year, including the election of the first Democratic District Attorney in decades and the swift response to the misconduct of police officers. Questions were raised about the role of democracy and consent in this response, in addition to the issue of public safety. The conversation then shifted to the survey conducted by the mayor on the proposed COPC City training center, in which 69% of the population were against it. The participants discussed the need to ask better questions, and to listen to the people in order to facilitate a dialogue towards a solution. 

Het rommelt in de Waalse politiek. Volgens hardnekkige geruchten is er een nieuw kartel in de maak tussen Défi - het vroegere FDF -, Les Engagés - het vroegere CDH – en Jean-Luc Crucke, voormalig minister van de MR. Krijgt de kiezer straks een nieuwe keuze? Credits op standaard.be/podcastSee omnystudio.com/listener for privacy information.

De Waalse begroting gaat fors in het rood. Zo fors dat zelfs huisbankier Belfius zich zorgen maakt – ook, zo willen de geruchten, omdat de uiterst linkse PTB-PVDA in de peilingen de wind in de zeilen heeft. Premier Di Rupo sust de gemoederen maar heel veel budgettaire armslag om de energiecrisis te lijft te gaan, heeft Wallonië alvast niet.    Omschrijving + Credits op standaard.be/podcastSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Wat is cross border commerce? Doe jij regelmatig concurrentie onderzoek? Weet jij waar je klanten zitten? Wat is salesupply? Hoe ga je om met taal? Is het slim om native marketing te doen? Hoe ga je om met andere regels? Dries: We gaan het hebben over cross border ecommerce. Wat is het? Heel simpel, over de grenzen verkopen. Het is heel simpel om als Nederlandse webshop eigenaar om gewoon een .be domein te openen en daar een tweede webwinkel op te beginnen. Je hoeft het niet te vertalen en je kan de verkoop 1 op 1 starten in Vlaanderen. Wallonië is anders want dan heb je weer een Franstalige website nodig. Alhoewel veel Belgen het belangrijk vinden dat je gelijk tweetalig bent, want dan zien ze het als een echte Belgische website. Los daarvan als je cross border gaat dan heb je niet alleen te maken met de domeinextensie, maar je moet ook kijken naar waar de Belgen mee betalen. Belgen betalen bijvoorbeeld niet met Ideal maar met bancontact en veel meer met credit card. Zorg er dus voor dat je deze twee betaalmiddelen in je betalingspagina hebt. Daarna kan je dan kijken hoe je de grenzen over gaat. Ga je als een olievlek rondom Nederland uitbreiden, dus eerst de buurlanden en dan richting Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk. Is dat de juiste techniek? Nee, de beste techniek is om te kijken waar de markt het gunstigst is voor jouw product of dienst en waar de concurrentie niet te hoog is. Een website in het Verenigd Koninkrijk of Duitsland is gemakkelijk gedaan, de meeste onder ons spreken Engels en Duits. Maar toch zou ik gaan voor een vertaling via een native speaker. Voordat je naar Duitsland gaat, daar is de markt echt over bezadigd, daar lopen ze echt vooruit op het gebied van ecommerce, net zoals Nederland. Wil je daar een webshop gaan beginnen en je vertaalt je website gewoon naar het Duits, dan ga je het niet halen. Dus je kan beter gaan kijken naar de rest van Europa. Spanje zou momenteel een waanzinnig goed gebied zijn voor ecommerce. Maar ook de oostblok landen, die zijn zeer vatbaar voor daar je webshop te starten. In deze landen kan je makkelijker succesvol zijn dan bijvoorbeeld landen als Duitsland en het Verenigd Koninkrijk. De Scandinavische landen zijn ook een groot succes. Dus ga eerst eens kijken naar waar de vraag voor jouw product het hoogst is en waar de markt nog niet verzadigd is. Volledige Show Notes op onze website: https://ecommercelessen.com Volg onze Linkedin pagina: https://www.linkedin.com/company/ecommerce-lessen Op Instagram vind je nieuwe en leuke achtergrond informatie over onze lessen Te veel vakjargon bekijk onze woordenlijst.