Podcasts about bulgarije

Bulgarije treedt als eenentwintigste land toe tot de Eurozone. En de Nederlandse staatsschuld loopt op.. Dat en meer bespreken we in het economenpanel van BNR Zakendoen

Met vandaag: Stoelendans om PVV-posten kabinet | Nieuw boek: het spel van de populist | Waarom mag Bulgarije de euro invoeren? | Wat maakt de Braziliaanse opera uniek? | Is vissensperma goed voor de huid? | Presentatie: Lucella Carasso.  

Cocaïne, wiet, alcohol en pillen het maakte Roel allemaal niet uit. Meerdere periodes ontvluchtte hij Nederland en vond seks, drugs en rock & roll in o.a. Bulgarije. Alleen daar gaat het helemaal mis, Roel komt zichzelf keihard tegen en vertelt in deze aflevering openhartig over zijn verslaving en herstel.Contact: www.podcastbijsuus.nlWebshop: https://www.flightframes.nl/webshopbijsuusRoel op TikTok: https://www.tiktok.com/@nietfranssenfransman?_t=ZN-8tnii0vYQ4s&_r=1Music from #Uppbeat (free for Creators!):https://uppbeat.io/t/mountaineer/campfireLicense code: MS0JUK3SCSLFYDHJ

Gevaarlijk en zwaar werk in slachthuizen, de bouw of distributiecentra wordt vaak uitgevoerd door de ruim 700 duizend arbeidsmigranten die in Nederland verblijven. Tijdens dit werk worden krijgen zij relatief vaak een ongeluk, en dat komt niet alleen doordat het werk gevaarlijk is. Honderden arbeidsmigranten spannen na een ongeval een letselschadezaak aan tegen hun werkgever. In deze aflevering vertellen Machteld Veen, Sylvana van den Braak en Freyan Bosma over Investico's onderzoek, gedaan in samenwerking met Argos, het Poolse Onet, het Roemeense Context en Balkan Insight. Wil jij de onderzoeken die in Speurwerk aan bod komen steunen, wil jij de onderzoeksjournalistiek van Investico verder helpen? Wordt dan vriend van Investico. Via deze link (https://www.platform-investico.nl/vriendschap/) kan je een jaarlijkse bijdrage doen om ons te steunen, die is fiscaal aftrekbaar, ook met een eenmalige bijdrage zijn we heel erg blij. Presentatie & montage: Michelle Salomons & Sylvana van den Braak Muziek & eindmix: Pepijn Buitenhuis

Bulgarije en Roemenië horen sinds 1 januari dit jaar officieel bij het Schengengebied. Zij vierden feest, maar in de rest van Europa zijn er ook zorgen over, bijvoorbeeld over migratie. Wat is Schengen en wat betekent dit voor de grenzen? Frederica vertelt je er meer over.  

Ook in dit voetbalseizoen brengt het Noordhollands Dagblad elke week een podcast waarin de clubwatchers de laatste ontwikkelingen bij AZ doornemen. Deze week gaat het over de zwaarbevochten zege in een oververhit Breda. Ook wordt er nog even teruggekeken op de wedstrijd tegen Ludogorets in Bulgarije. En de keeperskwestie komt ter sprake: moet Jeroen Zoet de voorkeur krijgen boven Rome-Jayden Owusu-Oduro?

Ook in dit voetbalseizoen brengt het Noordhollands Dagblad elke week een podcast waarin de clubwatchers de laatste ontwikkelingen bij AZ doornemen. Wekelijks bespreken de AZ-watchers van deze krant - Theo Brinkman en Jeroen Haarsma - de laatste stand van zaken. Brinkman is al jarenlang de vaste volger van AZ. Haarsma is chef van de sportredactie en voormalig speler van onder andere FC Volendam. De presentatie is in handen van radiopresentator Chris Wobben (onder meer NOS Langs De Lijn). Deze extra AZ-podcast komt vanuit Razgrad in Bulgarije, waar verslaggever Theo Brinkman na Ludogorets-AZ (2-2) napraat met vier supporters. Over de kansen die AZ kreeg, de tegengoals, de kater en de trip naar Bulgarije.

In deze aflevering hoor je het laatste nieuws uit Syrië. Ook spreken we met VVD-Kamerlid Thierry Aartsen over de aanstaande problematiek rond de handhaving schijnzelfstandigheid. En je wordt bijgepraat over de uitbreiding van de Schengenzone, want Roemenië en Bulgarije komen er straks ook bij. See omnystudio.com/listener for privacy information.

In de achttiende aflevering van het Halfuurtje AZ vieren Anthony, Neal en Emiel de overwinning op Ajax. Er wordt uitgebreid gesproken over de sfeer in het stadion, want spelen de mannen op het veld of de supporters op de tribune hierin de grootste rol? Verder gaan we natuurlijk gedetailleerd in over de wedstrijd, zoals de tweestrijd tussen Gaaei en van Bommel en natuurlijk de grote man, die met zijn twee assists een flink aandeel had in de winst: Peer Koopmeiners. We sluiten af met een vooruitblik op Ludogorets uit, een gezellige uitwedstrijd in het pittoreske Razgrad, Bulgarije. Dat en meer in deze aflevering, luisteren dus! Audio editing verzorgd door: @remcosounds // www.remcosounds.com

Bea ten Tusscher werkt al ruim 40 jaar in de diplomatie en was ambassadeur in landen als Bangladesh, Noorwegen, Bulgarije en Guatemala. Sinds twee jaar is ze de Speciaal Gezant voor religie en levensovertuiging, een soort religie-ambassadeur die in het leven is geroepen door de Tweede Kamer. Het doel is om het moeilijke gesprek aan te gaan met landen waar het slecht gesteld is met godsdienstvrijheid en waar christenen, moslims, atheïsten en andere groeperingen vervolgd en vermoord worden. Hoe doe je dat? Hoe voer je zo'n gesprek? Met 40 jaar buitenlandervaring ga je ook anders naar Nederland kijken. Bea ziet dat Nederland enorm is veranderd, maar op wat voor manier? Wat valt haar op? Ook in eigen land kan ze aan de bak als religiegezant, want ze ziet dat het seculiere Nederland een enorme blinde vlek heeft voor religie. Staat godsdienstvrijheid hier langzamerhand ook niet onder druk, met name voor conservatieve gelovigen? David Boogerd spreekt Bea ten Tusscher uiteraard met vaste gast, theoloog Stefan Paas, professor aan de VU in Amsterdam en de Theologische Universiteit Utrecht.

In alweer de laatste aflevering van dit seizoen duiken we in enkele van de meest fascinerende en schokkende ontwikkelingen van deze tijd. Jullian Assange is eindelijk vrij en wat betekent dit voor de toekomst van journalistiek en vrijheid van meningsuiting? Na slechts twee dagen mooi weer, verklaart Sophie Hermans dat klimaatverandering een feit is. We bekijken de bizarre transformatie van Prinses Kalina van Bulgarije. Ontdek de realiteit achter rubber voedsel. Noord-Korea besluit om Rusland te helpen en gaat binnen een maand troepen sturen. We bespreken de opkomst van robots en AI en wat dit betekent voor de toekomst van werk en samenleving. Tot slot, een blik op Laura Aboli's visie in “Transhumanism: The End Game” en de implicaties hiervan voor de mensheid. Abonneer je nu en blijf op de hoogte van de nieuwste ontwikkelingen en inzichten. Mis geen enkele update!Links:Wil je ons ondersteunen en ons helpen meer van deze onthullende content te produceren? Overweeg dan om te doneren op onze website:https://www.cafeweltschmerz.nl/doneren. Jouw steun maakt echt een verschil!Daarnaast, steun ook het geweldige werk van onze partner Foute Boel door te doneren op hun website:https://www.fouteboel.nl/doneren.Samen kunnen we blijven strijden voor transparantie en waarheidsvinding.Presentatie: Doelah - Foute BoelFoute Boel op YouTube: /@fouteboelnlFoute Boel op Instagram: /@fouteboelnl---Deze video is geproduceerd door Café Weltschmerz. Café Weltschmerz gelooft in de kracht van het gesprek en zendt interviews uit over actuele maatschappelijke thema's. Wij bieden een hoogwaardig alternatief voor de mainstream media. Café Weltschmerz is onafhankelijk en niet verbonden aan politieke, religieuze of commerciële partijen.Waardeer je onze video's? Help ons in de strijd naar een eerlijker Nederland, vrij van censuur en Steun Café Weltschmerz en word Stamgast!https://cafeweltschmerz.nl/register/Wil je onze nieuwsbrief ontvangen in je mailbox?https://cafeweltschmerz.nl/nieuwsbrief/Wil je op de hoogte worden gebracht van onze nieuwe video's? Klik hierboven dan op Abonneren!

Dit weekend staan de Europese kampioenschappen Judo onder de 18 jaar op de planning. Van de zestien judoka's die namens Nederland afreizen naar Bulgarije, is maar liefst een kwart afkomstig van Topjudo Amsterdam, wat één van de talentverenigingen is van Topsport Amsterdam. De vier Amsterdamse judoka's doen individueel mee en doen daarnaast ook mee aan het teamtoernooi. We blikten erop vooruit met coach Pieter Roos en judoka Kaya Pannegieter. Presentatie: Robert Denneman Foto: Judith Vermeij

In mei dit jaar kondigde minister Weerwind onverwachts aan dat adopties vanuit het buitenland per direct werden stopgezet. Nederlanders konden sowieso nog maar uit een paar landen adopteren, waaronder een paar Europese landen. In Europa ging het om Hongarije, Bulgarije en Portugal. De laatste jaren kwamen de meeste geadopteerde kinderen uit Hongarije. In deze aflevering van Speurwerk vertellen Machteld Veen en Charlotte Werkman over hun onderzoek naar adopties vanuit Hongarije en Bulgarije. Ze ontdekten dat de Nederlandse overheid belangrijke en kritische informatie weghield uit gepubliceerde rapporten, en de landen desondanks in 2022 en 2024 nog voorzagen van een positief advies op het gebied van adopties. Investico deed dit onderzoek samen met Zembla, het Vlaamse weekblad Knack, het Hongaarse medium Atlaszo en de krant 24chasa uit Bulgarije, ook voor De Groene Amsterdammer en dagblad Trouw. De geannoteerde versie met uitgebreide onderzoeksverantwoording van Investico lees je hier. Abonneer je hier (https://www.platform-investico.nl/nieuwsbrief-bevestigingsmail)op de nieuwsbrief van Investico en ontvang als eerste onze onderzoeksverhalen in je mailbox. Wil jij de onderzoeken die in Speurwerk aan bod komen steunen, wil jij de onderzoeksjournalistiek van Investico verder helpen? Word dan vriend van Investico. Via deze link (https://www.platform-investico.nl/vriendschap/#:~:text=Vrienden%20steunen%20Investico%20met%20een,expert%20die%20wij%20graag%20raadplegen.) kan je een jaarlijkse bijdrage doen om ons te steunen, die is fiscaal aftrekbaar, ook met een eenmalige bijdrage zijn we heel erg blij. Presentatie & montage: Sylvana van den Braak & Michelle Salomons Muziek & eindmix: Pepijn Buitenhuis

Gesprek met Bert Dokter over het werk van stichting Mission Possible waaraan hij verbonden is. Meer info:https://missionpossible.nl/ Van hun site: Dat doen wij als Mission Possible. Niet vanuit een groot kantoor in Nederland, maar direct vanuit het werkveld. Want hulpverlening is een arm om je schouder als je het niet meer ziet zitten. Een pakket vol met voedsel als je geen eten hebt. Een doos babyspullen als je net bevallen bent. Voor deze praktische hulpverlening komen onze lokale collega's in Albanië, Armenië, Bulgarije, Oekraïne en Rusland elke ochtend hun bed uit. Ook als het gevaarlijk wordt. Ze helpen je met het repareren van je huis als het beschoten is. En geven je kinderen een ontspannen tijd en extra onderwijs als dat door een oorlog niet meer gewoon is. Het maakt niet uit welke afkomst je hebt, of je man of vrouw bent of welk geloof je aanhangt. Wij zijn er voor je en willen je helpen.

Wethouder Martijn Balster van Den Haag staat het water aan de lippen. Zijn stad kan de problematiek rond arbeidsmigranten niet meer aan. Ze zitten noodgedwongen in overvolle en verwaarloosde woningen, worden uitgebuit door werkgevers en verblijven niet zelden op straat in wijken waar de leefbaarheid toch al te wensen overlaat. Balster vindt dat werkgevers wel de lusten maar niet de lasten van de arbeidsmigratie hebben. Hij roept op tot onconventionele maatregelen. De glastuinbouw in het Westland, waar veel arbeidsmigranten werken, is volgens hem ‘op deze manier niet houdbaar'.

Wethouder Martijn Balster van Den Haag staat het water aan de lippen. Zijn stad kan de problematiek rond arbeidsmigranten niet meer aan. Ze zitten noodgedwongen in overvolle en verwaarloosde woningen, worden uitgebuit door werkgevers en verblijven niet zelden op straat in wijken waar de leefbaarheid toch al te wensen overlaat. Balster vindt dat werkgevers wel de lusten maar niet de lasten van de arbeidsmigratie hebben. Hij roept op tot onconventionele maatregelen. De glastuinbouw in het Westland, waar veel arbeidsmigranten werken, is volgens hem ‘op deze manier niet houdbaar'.

Wanneer we naar muziek luisteren lijkt ons brein een voorkeur te hebben voor ritmes waarin gelijke pauzes zitten tussen de beats. Maar muziek klinkt natuurlijk niet overal ter wereld hetzelfde. Zou dat ook betekenen dat de voorkeur voor die gelijke pauzes afhangt van de cultuur waarin je opgroeit?  MIT-onderzoekers hebben het samen met het Max Planck Instituut uitgezocht in 15 verschillende landen. Er deden 39 groepen deelnemers mee, waarvan veel mensen uit gemeenschappen waarin traditionele muziek hele andere ritmepatronen heeft dan het gemiddelde nummer in de top 40.  Het idee achter die voorkeur voor regelmaat in ritme is dat muziek ooit vooral werd gebruikt om informatie door te geven. Dan is het handig als iedereen hetzelfde muzikale verhaal vertelt, maar daarin werd natuurlijk weleens een foutje gemaakt. Waarschijnlijk is dat waarom ons brein afwijkingen probeert te corrigeren en we die voorkeur hebben voor voorspelbaarheid en regelmaat in muziek.  Uit dit nieuwe onderzoek, waarin ze heel bewust niet alleen studenten of mensen met internet hebben gevraagd om mee te doen, maar ook naar afgelegen gebieden toe zijn gegaan, blijkt dat de voorkeur voor simpele voorspelbare patronen geldt voor deelnemers uit vrijwel alle gemeenschappen.   Maar wat ze ook zagen is dat er in sommige groepen, bijvoorbeeld die uit Turkije, Bulgarije, Botswana en Mali, toch een verschil werd gezien in voorkeur van het soort interval. Ons brein-voorkeursritme lijkt dan dus niet iets waarmee we geboren worden, maar iets cultureels. En die voorkeur bepaalt weer hoe we ritme interpreteren.   Hoe konden ze dat nou zien? In het experiment lieten ze deelnemers ritmes van vier tellen achter elkaar horen. Dat moest vervolgens nagetikt worden. Wat de deelnemers zelf natikten werd weer aan ze teruggespeeld. Dat moesten ze weer herhalen. Dat ging een tijdje zo door en uiteindelijk zorgt dat ervoor dat iemand vanzelf - is het idee - naar het eigen voorkeursritme beweegt.   De onderzoekers willen nu het liefst nog veel meer aspecten van muziekperceptie op deze wereldschaal gaan onderzoeken. Lees hier meer over het onderzoek: Exposure to different kinds of music influences how the brain interprets rhythmSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Zowel Bitcoin als Ethereum noteerden deze week koersrecords. Voor het eerst in ruim 2,5 jaar noteerde Bitcoin een koers van boven de 53.000 dollar. Dat is geen belangrijke beweging, want bitcoin staat al meer dan een week vast in de buurt van deze koers. Bij Ethereum is er meer beweging te zien. De koers hangt nu rond de 3000 dollar en dat was voor het laatst in april 2022. De prijs van Ethereum krijgt een boost door de mogelijke komst van een spot ETF. Ook staat de Dencun-upgrade gepland in maart. Dencun moet transacties goedkoper maken. Ondertussen doet een ex-medegevangene van Sam Bankman-Fried zijn verhaal over de gevallen FTX-topman. Bankman-Fried zou flink zijn afgevallen en zich helemaal niet douchen in de gevangenis. Volgens de ex-bajesklant is de veroordeelde cryptomagnaat ook zo gek als een deur, maar uiteindelijk wel een goede vent. Sam Bankman-Fried krijgt in maart pas zijn straf te horen, dus dan weet hij ook hoelang hij zich in de gevangenis moet zien te vermaken. Met een andere oud-topman gaat het een stuk beter. Michael Saylor staat met zijn gigantische bitcoinpositie namens Microstrategy flink in de plus. Vier miljard, om precies te zijn. Over verkopen peinst hij nog niet, want volgens hem is er geen enkele reden om op zoek te gaan naar een exit. Sterker nog: Bitcoin is de exit. Saylor zal blijven kopen, zoals hij ook gedurende de bear market van 2022 deed. Toen stond hij miljarden in de min. En de 'fan tokens' van clubs als Atletico Madrid en Paris St Germain bestaan nog steeds, al lijken de muntjes een zeer volatiele belegging. En wat je er nu ook echt mee moet, blijft onduidelijk. Deze week in de Cryptocast De vraag wat landen aan bitcoin kunnen hebben. Wat als ze het invoeren als betaalmiddel zoals El Salvador, wat als ze er een flinke sloot van bezitten zoals Duitsland, Bulgarije en de VS, wat als ze besluiten te gaan minen zoals Bhutan en zoals Ethiopië pas heeft bekendgemaakt. Onze gast Ben van Hool van het bedrijf Jan3 zit aan tafel met allerlei regeringen, bijvoorbeeld die van Montenegro en ook Suriname. Wij willen natuurlijk weten: wie volgt het voorbeeld van El Salvador? Co-host is Daniël Mol. Teken van leven SBF uit de gevangenis Michael Saylor gaat niet vergeten Fan tokens geen goede belegging Met Herbert Blankesteijn bespreken we elke week de toestand van de crypto. Luister live donderdagochtend rond 9:20 in De Ochtendspits, of wanneer je wilt via bnr.nl/podcast/cryptocastSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Zowel Bitcoin als Ethereum noteerden deze week koersrecords. Voor het eerst in ruim 2,5 jaar noteerde Bitcoin een koers van boven de 53.000 dollar. Dat is geen belangrijke beweging, want bitcoin staat al meer dan een week vast in de buurt van deze koers. Bij Ethereum is er meer beweging te zien. De koers hangt nu rond de 3000 dollar en dat was voor het laatst in april 2022. De prijs van Ethereum krijgt een boost door de mogelijke komst van een spot ETF. Ook staat de Dencun-upgrade gepland in maart. Dencun moet transacties goedkoper maken. Ondertussen doet een ex-medegevangene van Sam Bankman-Fried zijn verhaal over de gevallen FTX-topman. Bankman-Fried zou flink zijn afgevallen en zich helemaal niet douchen in de gevangenis. Volgens de ex-bajesklant is de veroordeelde cryptomagnaat ook zo gek als een deur, maar uiteindelijk wel een goede vent. Sam Bankman-Fried krijgt in maart pas zijn straf te horen, dus dan weet hij ook hoelang hij zich in de gevangenis moet zien te vermaken. Met een andere oud-topman gaat het een stuk beter. Michael Saylor staat met zijn gigantische bitcoinpositie namens Microstrategy flink in de plus. Vier miljard, om precies te zijn. Over verkopen peinst hij nog niet, want volgens hem is er geen enkele reden om op zoek te gaan naar een exit. Sterker nog: Bitcoin is de exit. Saylor zal blijven kopen, zoals hij ook gedurende de bear market van 2022 deed. Toen stond hij miljarden in de min. En de 'fan tokens' van clubs als Atletico Madrid en Paris St Germain bestaan nog steeds, al lijken de muntjes een zeer volatiele belegging. En wat je er nu ook echt mee moet, blijft onduidelijk. Deze week in de Cryptocast De vraag wat landen aan bitcoin kunnen hebben. Wat als ze het invoeren als betaalmiddel zoals El Salvador, wat als ze er een flinke sloot van bezitten zoals Duitsland, Bulgarije en de VS, wat als ze besluiten te gaan minen zoals Bhutan en zoals Ethiopië pas heeft bekendgemaakt. Onze gast Ben van Hool van het bedrijf Jan3 zit aan tafel met allerlei regeringen, bijvoorbeeld die van Montenegro en ook Suriname. Wij willen natuurlijk weten: wie volgt het voorbeeld van El Salvador? Co-host is Daniël Mol. Teken van leven SBF uit de gevangenis Michael Saylor gaat niet vergeten Fan tokens geen goede belegging Met Herbert Blankesteijn bespreken we elke week de toestand van de crypto. Luister live donderdagochtend rond 9:20 in De Ochtendspits, of wanneer je wilt via bnr.nl/podcast/cryptocastSee omnystudio.com/listener for privacy information.

In deze aflevering van de podcast gaan Hiske en ik met elkaar in gesprek over het Human Design Rave Festival dat we in januari 2024 in Sofia, Bulgarije bezochten. We delen ons proces en onze twijfels om naar het festival toe te gaan, wat er ter plaatse gebeurde qua emoties, weerstand en onverwachte en belangrijke interacties. We hebben het over thema's als wachten op de uitnodiging, het voelen van satisfaction & succes, het belichamen van je Human Design en het volledig negeren van de signalen die je krijgt. Hoewel sommige ervaringen moeilijk in woorden zijn te vatten, hebben ze diepe impact gehad en delen we er zo goed mogelijk over.  Veel luisterplezier! Meer weten over Hiske? Ga dan naar https://allesoverhumandesign.nl/  Interesse in Projector Magic? Zet je naam dan op de wachtlijst, zodat ik je op de hoogte kan houden:  https://nannekevandrunen.nl/projector-magic  Wil je meer over mij weten? Check dan mijn website: https://nannekevandrunen.nl/ Heb je vragen? Stuur dan een mail naar nanneke@nannekevandrunen.nl of stuur me een DM via Instagram: www.instagram.com/nannekevandrunen Music by www.gosoundtrack.com --- Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/nanneke-van-drunen/message

Een van de meest gestelde vragen eind januari was: Hoe was het Human Design Rave Festival?! Wat heb je er uit meegenomen, wat heb je geleerd? In deze aflevering gaan Nanneke (2/4 splenic projector) en ik , Hiske (1/3 sacral generator) met de billen bloot, en delen onze inzichten en ervaringen van dit 6 daagse festival in Bulgarije. We delen hoe het zo ver kwam dat we beiden in onze not-self in de openingsceremonie zaten. Wat er met Nanneke gebeurde, toen zij onuitgenodigd mee ging denken in een groepsbrainstorm. Wat Hiske aan het huilen maakte toen ze in haar eigen chart ging staan Wil je ook zulke diepe reflecties en inzichten opdoen over jouw eigen experiment? Speciaal voor Sacrals (Generators en MGs) heb ik een 1:1 mentorship waar we 3 maanden diep jouw experiment in duiken zodat ook jij in alignment met jouw design gaat leven en méér uit je leven kunt halen op jouw unieke manier. Lijkt jou dat wat? Hiske: @allesoverhumandesign www.allesoverhumandesign.nl Nanneke: @nannekevandrunen www.nannekevandrunen.nl voor Projectors in business.

Heel Europa is in de ban van de boerenprotesten. De boeren zijn boos over de regeldruk vanuit Brussel. Oud-landbouwminister Cees Veerman, zelf ook boer, snapt de boosheid van de boeren. Volgens hem ontbreekt het aan een duidelijke visie vanuit de politiek en dat maakt boeren radeloos. 'Boeren zijn net slagroom, hoe meer je er in roert hoe stijver ze worden.' Luister ook | 'De bel voor Europa heeft nog nooit zo luid geklonken als nu' Vanuit Brussel is het idee gekomen dat onder meer dertig procent van de landbouw ecologisch moet zijn, maar daar heb je mankracht voor nodig in plaats van chemische producten. Veerman wijst erop dat die mensen er nu vaak niet zijn. Ook moet er meer in regio's gedacht worden in Brussel. Een akkoord zoals in Nederland de bedoeling was met de sector ziet Veerman echter niet zitten. 'Met de kalkoen over het Kerstdiner praten is een lastige dialoog.' Lees ook | Trump niet immuun, 'kon in een moderne democratie moeilijk anders' Hooggerechtshof buigt zich over Trump Mag oud-president Trump meedoen aan de presidentsverkiezingen? Over die vraag buigt het Amerikaanse Hooggerechtshof zich. De staten Colorado en Maine besloten eerder om Trump van het stembiljet te schrappen. Amerikanist Kenneth Manusama legt uit welke overwegingen het Hooggerechtshof kan maken en waar ze met name op zullen leggen. Amerika-correspondent Jan Postma legt uit hoe de zaak leeft en hoe die de campagne beïnvloedt. Luister ook | De Oostflank Rutte positiever tegenover Bulgarije Demissionair premier Rutte is positiever gestemd over Bulgarije. Hij ontving premier Denkov en daarin ging het vooral over de positie van Bulgarije ten opzichte van Rusland en de economische belangen van Bulgarije in de EU. Zo komt het land vanaf maart deels in de Schengenzone te liggen, mede door een draai van Rutte. Europa-verslaggever Geert Jan Hahn was bij de persconferentie van de beide premiers.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Geert Jan werpt een blik op Europa en bespreekt de boerenprotesten in Bulgarije, het bezoek van de Bulgaarse minister president Denkov aan Mark Rutte, de ontwikkelingen rond Bulgarije's toetreding tot de Schengen zone en Rutte's mening over het nu al beruchte Putin-interview van Tucker Carlson. Vanochtend gingen Bernard Hammelburg en Geert Jan Hahn dieper in op het interview van Carlson; luister hier; https://www.bnr.nl/podcast/de-wereld/10540035/de-amerikanen-zitten-in-een-gordiaanse-knoop-die-ze-zelf-hebben-gestrikt See omnystudio.com/listener for privacy information.

De Duitse politie nam afgelopen maand 50.000 bitcoin in beslag. De hoofdverdachte zou de coins tot 2013 hebben verdiend met het runnen van een The Pirate Bay-achtige website, waarbij gebruikers illegaal kopieën van films, muziek of games kunnen uitwisselen. In 2013 liepen de man in kwestie en zijn mede-verdachte tegen de lamp. De website werd uit de lucht gehaald, maar het toen nog relatief bescheiden bedrag aan bitcoin kwam niet in handen van de politie. Tot half januari dus. Want toen maakte de man zijn 50.000 bitcoin vrijwillig over naar de Duitse politie. Het is nog niet duidelijk wat de Duitse overheid met de schat van bijna 2 miljard euro van plan is. En dat doet weer denken aan al die andere landen die op een grote berg crypto zitten. Het leukste voorbeeld daarvan is Bulgarije, die ruim 200.000 bitcoin in bezit heeft, ter waarde van zo'n 9 miljard, of een derde van de staatsschuld van het land.   En de rechtszaak tussen de Cryptocurrency Open Patent Alliance (COPA) en Craig Wright is begonnen. De Australische Wright doet zich al jaren voor als bitcoin-maker Satoshi Nakamoto, maar leverde daar tot op heden geen hard bewijs voor. COPA wil nu voor eens en voor altijd duidelijkmaken dat Craig Wright niét Satoshi Nakamoto is. Want: de Australiër was de afgelopen zelf nogal gretig met het aanspannen van rechtszaken. Tegen zo'n beetje iedereen die hem tegensprak, maar ook tegen bitcoinontwikkelaars die gebruikmaakten van het Bitcoin whitepaper, geschreven door Satoshi Nakamoto. Wright zorgde er op die manier voor dat ontwikkelaars niet meer enkel aan het protocol konden werken, maar ook rekening moesten houden met een rechtszaak aan hun broek. De rechtszaak van COPA gaat dus over de identiteit van Craig Wright en zijn recht op het eindeloos procederen tegen bitcoinontwikkelaars wereldwijd. Wright deed in reactie hierop nog een schikkingsvoorstel, maar dat werd door COPA resoluut afgewezen. In de eerste dag van de rechtszaak in Londen presenteerde COPA een hele hoop bewijs, dat moet aantonen dat Craig Wright absoluut niét Satoshi Nakamoto is. Zo zou hij talloze documenten hebben vervalst en zou hij, naar eigen zeggen, technologie hebben gebruikt in de ontwikkeling van bitcoin die op dat moment helemaal niet bestond. De komende weken gaat de zaak verder, waarbij beide partijen de gelegenheid krijgen om bewijs aan te voeren én getuigen te laten spreken. Co-host is Daniël Mol. Gasten Daniël Mol Links Duitse politie legt beslag op 50.000 bitcoin De eerste dag van de Craig Wright-rechtszaak, uitgelegd door Aaron van Wirdum COPA sleept Craig Wright voor de rechter Craig Wright doet schikkingsvoorstel Host Herbert Blankesteijn Redactie Daniël MolSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Dit is De Oostflank: Europa's grens onder hoogspanning. Verslaggevers bij BNR reizen langs de rafelranden van onze Unie - en onderzoeken de grote veranderingen die daar plaatsvinden: van verscherpte grenscontroles tot pantservoertuigen en van desinformatie tot energiepolitiek. Hoe voorkomt Europa dat het in de flank geraakt wordt? Deel 2. Griekenland: hoe de zuidoostflank van Europa naar het centrum van de geopolitiek opschoof. Verslaggever Martijn de Rijk Reisde door het noorden van het land, van Thessaloniki, naar Serres en Alexandroupolis, aan de Turkse grens. Luister ook | 1. Finland is altijd klaar voor oorlog ‘The pin of the map', oftewel de plek waar de punaise de kaart op de muur vasthoudt, zo kenschetst zakenman Angelos Simtsirikis de havenstad Alexandroupolis waar hij zijn groothandel in restaurantbenodigdheden runt. Alexandroupolis ligt vlak bij de Grieks-Turkse grens, in de hoek van de kaart. Vanuit de EU gezien geldt dat ook een voor Griekenland als geheel. Het land is het zuidoostelijke puntje van de Europese Unie.  Die positie bepaalt voor een belangrijk deel de geopolitieke positie van het land. Een ander onmisbaar ingrediënt is de woelige gedeelde geschiedenis met de Turkije. Na eeuwen van onderdrukking door het Osmaanse rijk, een aantal bloedige oorlogen en de inval van Turkije in Cyprus in de jaren 70 heeft de spanning met de oosterburen nog altijd niet echt tot bedaren weten te brengen. Hoogleraren Miltos Sarigiannidis en Ioannis Stefanidis van de Aristotl University in Thessaloniki werpen hun licht op de gespannen Griekse relatie met de buren. Tot voor kort veel minder gespannen was de relatie met Rusland. Griekenland en Rusland delen hun orthodoxe geloof en geschiedenis. Toch kwam aan die historische vriendschap een plots einde met de grote inval in Oekraïne. Al vroeg in de oorlog legde Rusland de Oekraïense stad Marioepol in de as. Daar woont al eeuwen een flinke Griekse minderheid. Veel Oekraïners kozen voor een vluchtweg via Griekenland, ook al omdat ook zij een sterke culturele verwantschap voelen.  Daarover kunnen de Oekraïense Inna Galanina en Svetlana Gominjoek meepraten. Ik sprak de beide dames bij het vluchtelingen kamp in Serres, aan de Bulgaarse grens, zo'n 70 km boven Thessaloniki. De orthodoxe kerktorens gaven Svetlana en haar kinderen het gevoel dat ze in Griekenland toch ook nog een beetje thuis waren. De Griekse politiek ondertussen ziet zich gedwongen om oude vriend Rusland de rug toe te keren en al dan niet in het geheim steun aan Oekraïne te geven. De angst voor Turkije beperkt de Griekse vrijgevigheid. Het land heeft veel Leopard tanks, maar houdt die liever voor zichzelf, voor het geval dat.. Oekraïense vluchtelingen worden relatief goed ontvangen in het land. Vluchtelingen ‘uit de rest van het universum', zoals hotel eigenaar Apostolos Palakidis het uitdrukt, hebben het veel zwaarder. In 2020 zat Palakidis' Ramada by Windham hotel in Alexandroupolis vol met Griekse politiemannen die de toestroom van vluchtelingen uit Turkije moesten tegenhouden. Griekenland als buitengrens van de EU. Dat kosten wat het kost tegenhouden is volgens Lucy en Sophie (namen geanonimiseerd) een voortdurende bron van ellende en schending van mensenrechten.  De twee werken voor NGO's die de mensenrechtensituatie in de gaten houdt. Griekenland bouwt aan een steeds langere muur aan de grens met Turkije en dwingt daarmee vluchtelingen steeds riskantere routes te kiezen. Ook het Europese migratiepact voorspelt in dit verband niet veel goeds, zo menen zij. De situatie aan de Turkse grens, met haar muur en militaire zones, is zeer gespannen. Maar ook dat is maar een deel van het verhaal. Toerisme over en weer neemt een hoge vlucht en handelaren als Simtsirikis doen goede zaken. Vlak voor zijn showroom langs loopt een gasleiding die de Middellandse Zee verbindt met landen als Bulgarije en Moldavië. Broodnodig sinds aan het Russisch gas een luchtje zit. In de haven van Alexanadroupolis kan CEO Konstantinou Chatzikonsantinou over de veranderende geopolitiek situatie meepraten. Zijn haven fungeert als de zuidelijke gasrotonde en tegerlijkertijd als logistieke hub voor de NAVO. Tot voor kort has het plan om de haven te privatiseren maar premier Mitsotakis stak daar hoogstpersoonlijk een stokje voor. Nu moet de haven verder ontwikkeld worden tot commerciële hub, waarvandaan de treinen kunnen vertrekken tot aan Helsinki toe. De havenstad is opeens verhuisd van de rand van de kaart naar het midden. Of zoals Chatzikonstantinou het zegt, ‘location, location, location'.See omnystudio.com/listener for privacy information.

[click here for the English transcript] ‘t Is veel gemakkelijker om over een anonieme massa vanalle maatregelen.. Maar als je weet ‘onze Jos is gedetineerd' of ‘ons Latifa is de dame waar het over gaat'.. dan is dat meteen een heel andere connectie. >>> intro Welkom, beste luisteraars, bij de eerste aflevering van ons sprankelende tweede seizoen van 'Let's Talk About Work'. Deze aflevering, die we nog in de schatkist van seizoen 1 hadden verborgen, is de perfecte opener voor een nieuw seizoen vol inspirerende gesprekken. En waarom juist deze aflevering? Omdat onze spreekster, Katherina Swings, niet alleen een van de eersten was die zelf contact zocht voor een plek voor onze microfoon, maar ook al onze vorige afleveringen heeft beluisterd! In dit gesprek duiken we samen met Katherina, docent aan de KDG Hogeschool en oprichtster van CoWings, in de diepte van HR, strategisch leiderschap, en de kracht van zorgzame communicatie voor een empathische samenleving. Ga met Bart en Katherina mee op een verkenningstocht naar de kern van inclusief leiderschap, en ontdek de verrassende verbindingen tussen mikado, kampvuren en de Afrikaanse filosofie van Ubuntu. Op een bepaald moment, als ik het goed begrijp, heb jij onze podcast ontdekt, je hebt een paar afleveringen beluisterd misschien [allemaal!] – allemaal, zie eens aan: jij bent diegene die ze allemaal beluistert! En je dacht ‘ik ben ook volop actief in dat werkveld dus ik wil ook wel eens een babbel doen voor de micro'? Ja inderdaad. Jullie hadden dat ergens vermeld dat ik dat kon aanvragen dus.. En meestal stel ik dan iemand anders voor maar dit is ook een oefening voor mezelf: ik mag mezelf ook wel eens in de kijker zetten. En daar zijn we heel blij mee, dat mensen zich op deze manier spontaan aanmelden! Maar dan is het natuurlijk des te belangrijker om even te duiden wie je bent en waarom dat je hier zit. Ja. Misschien is het interessant om me voor te stellen aan de hand van mijn studiekeuze destijds want ik denk dat dat wel bepalend is geweest. Toen ik aan de middelbare school afstudeerde mocht ik naar de universiteit gaan – wat een voorrecht is. En ik heb toen getwijfeld tussen geschiedenis, psychologie en rechten. En ik denk dat dat mij wat typeert: geschiedenis dat geeft de context weer, ‘van waar komen we', ‘wat maakt dat we nu zijn zoals we zijn'. Psychologie: ‘waarom doet een mens wat-ie doet', ‘van waar komt gedrag', ‘wat bepaalt ons gedrag'? En dan rechten: om toch nog een beetje structuur, regelgeving,.. Dat was ook in de tijd dat we pas stemrecht gekregen hadden op 18 jaar – ik wilde toen ook beter begrijpen hoe dat parlement werkte, een stukje het politieke,.. En dat is ene beetje de rode draad gebleven in m'n leven. Ik heb dan rechten gestudeerd, met het idee van te gaan voor de rechtvaardigheid in de wereld. Maar ik ben dan uiteindelijk toch niet aan de balie gegaan omdat ik het besef had van ‘als je aan de balie gaat.. al uw collega's zijn juristen' – en ineens vond ik dat heel beperkend. Ook de sociale klasse: juristen, zeker in die tijd, die waren van een sociale klasse waar ik niet echt toe behoorde. Dus dat wilde ik niet doen. En dan ben ik vrij snel in HR terecht gekomen. Dus toch wat aansluiting weer bij het contextverhaal en het psychologische. En in die tijd kon je nog niet echt HR als een richting studeren. Nu kan dat wel. Maar toen zaten er eigenlijk vooral psychologen en juristen in het HR-gebeuren. En van daar is mijn professioneel verhaal verder gegaan. Ik heb bijna 20 jaar in corporate HR gewerkt, maar altijd in internationale context. Met heel veel collega's ook van over heel de wereld. Met bazen uit Canada, Brazilië, en ook van verschillende achtergronden en generaties. En in 2015 heb ik beslist m'n eigen bedrijf op te richten. Oorspronkelijk deed ik vooral HR interim en change management is er dan bij gekomen. Want HR door de tijd heen was sowieso eigenlijk al van herstructurering naar herstructurering, en verandering, en twee bedrijven die samenkomen en nieuwe bedrijfsculturen,.. Dus dat was een beetje een logische competentie die je er zo bij kreeg. Zo heb ik een hele tijd mijn tijd verkocht, maar dan zit je toch wel snel in een structuur die heel fel neigt naar werknemerschap ook al ben je zelfstandige. In 2018 heb ik dan beslist dat ik niet mijn tijd maar eerder mijn expertise wilde verkopen. En dan heb ik me in mezelf verdiept met de vraag ‘welk probleem kan ik dan oplossen'? Ik was toen naar een Vlerick HR day geweest – dat was in 2017 en ze stelden daar de prioriteiten van de bedrijven voor. Het ging over wat bedrijven prioritair vinden binnen het HR-domein. En dat ging over leiderschapscompetenties en de ontwikkeling ervan, en over rekrutering. Eigenlijk de dingen waar we nu nog altijd aan denken. Maar wat niet prioritair was, was diversiteit en inclusie. En die professor van Vlerick die legde zelf de link: ‘misschien zou aandacht voor diversiteit en inclusie wel net kunnen helpen om die andere prioriteiten tot een goed einde te brengen'.  En daar is voor mij zowat het zaadje geplant geweest. En omdat ik altijd in een internationale context gewerkt heb, en dit ook van thuis uit heb meegekregen (we gingen elke zomer met de tent in een ander land op vakantie, en we leerden dan de taal en de gebruiken en de lokale keuken.. dat was telkens op alle vlakken een hele belevenis), kwam dat allemaal een beetje samen. Daaruit kwam voor mij duidelijk naar voren dat diversiteit en inclusie hetgene was waarvoor ik me zou willen inzetten. Ik vormde vervolgens mijn visie: dat we van headhunting naar treasure hunting moeten gaan. ‘Headhunten' dat is eigenlijk een militaire term, dat gaat over ‘koppen snellen' – als je daar over nadenkt dan is dat echt verschrikkelijk. Maar als we daar een ‘schattenjacht' van maken dan heb je meteen een andere dynamiek. Zoals je voor je kinderen in de lagere school iets organiseert waarbij je een ‘schat' in de tuin verstopt en iedereen meteen enthousiast is: iedereen werkt samen en gaat op plekken zoeken waar je het niet zou verwachten.. Die dynamiek wil ik graag binnenbrengen in het ‘headhunten'. Zo heb ik een aantal jaren met bedrijven gewerkt rond die candidate journey en hoe we die op een inclusieve manier kunnen vormgeven. En dat was dan op rekrutering vooral? Ja het rekruteringsverhaal maar ook een stukje employer branding. Eigenlijk ging het van employer branding tot onboarding. Ik heb me ook bijgeschoold in het employer branding verhaal, en nu geef ik dan ook een vak ‘employer branding' aan de KDG Hogeschool. Daar heb ik een aantal projecten rond gedaan. Maar die diversiteit en inclusie die bleven zo wel aan mij ‘trekken'. In het begin vond ik dat nogal een beladen terminologie. Dat is nu nog wel het geval. Maar in het kader van de duurzaamheid, dat via de SDG's toch meer aandacht krijgt, zie ik nu wel het momentum om het hele people stuk (ik spreek liever over ‘people & culture' dan over HR) op een meer strategisch niveau te tillen. Want onder de SDG's heb je people, planet, prosperity – en die ‘people' dat is breder dan louter de eigen mensen die op de payroll staan. Je hebt meteen een grotere ‘poule' van mensen in het zicht als je ook kijkt naar je uitzendkrachten, je freelancers, je leveranciers. Dit laat toe om het iets breder te trekken en om daar dan meer inclusie in te brengen. Dat is wat ik nu doe: bedrijven die de shift maken van het oude ‘HR' naar ‘people & culture' waar dat dan duurzaamheid en inclusie een no brainer is – of wordt, want het is een proces. En merk je dat dat lukt? Welke impact bekom je? Ik denk dat we nog heel veel zaadjes moeten planten. Het hangt ook af van bedrijf tot bedrijf. Bij bedrijven waarmee ik nauw heb samengewerkt merkte ik telkens dat wanneer een CEO uit het buitenland komt, dat die dan schrikt van het feit dat dat hier nog niet op de agenda staat. En dat er nog veel unconsious bias is en stereotypering. Zo zijn er een Franse en Zweedse CEO bij mij terechtgekomen met de opmerking ‘we moeten hier iets aan doen want dat lijkt hier niet te leven' – en zij storen zich daar aan want zij komen uit een andere context en vragen zich af hoe dit hier in België aan te pakken. Daarmee geef je aan dat men in het buitenland vaak al veel verder staat op dit vlak? Ik heb daar geen wetenschappelijk onderzoek over gedaan maar dat is wel het gevoel dat ik krijg. Dat er in bepaalde landen toch wel anders naar gekeken wordt. En dat er daar op het niveau van directiecomités al anders mee omgegaan wordt. Hoe zou dat komen? Kunnen we daar iets van leren? Misschien uit het feit dat ze dat in het buitenland al langer op een andere manier aanpakken dan hoe wij dat hier doen? Of zit er iets toch hardnekkig vast in onze cultuur of zo? Nu komt misschien mijn appreciatie voor geschiedenis naar boven.. Ik denk dat een aantal thema's de geschiedenis hier hebben bepaald. Zoals dat mensen hebben moeten strijden voor het Nederlands, en hebben moeten strijden voor hun identiteit.. Dat speelt veel meer in Vlaanderen dan in Wallonië bijvoorbeeld. In de reeks van Tom Waes zag je dat goed: hier ging dat over Vlaanderen en de identiteit, en ik las in een artikel dat ze in Franstalig België die behoefte gewoon niet hebben. Wij leven met een trauma uit het verleden, dat bij ons blijft door de eeuwen heen. En die identiteit wordt dan een strohalm waaraan men zich vastklampt. En dat zie je dan terugkeren in het Zwarte Pieten debat, in het hoofddoekendebat,.. Al die dingen waar wij een bepaald beeld van hebben en waarover wordt gezegd ‘dat is onze cultuur en daar mag niemand aan raken want we hebben er al zo voor moeten strijden'. Zo heb ik het zelf nog nooit bekeken. Maar als dat inderdaad meespeelt, dan zouden we mogen verwachten dat in Wallonië het thema inclusie minder aan de orde is. Dus dat men daar ook al een stuk verder staat en dat het daar meer vanzelfsprekend is? Op de arbeidsmarkt dan alleszins? Dat zou ik nu ook niet willen stellen – daar heb ik geen gegevens over. Maar als we kijken naar de Vlaamse migratie die er geweest is vanuit Vlaanderen naar Wallonië: daar is er geen inclusie geweest, dat was pure assimilatie. In de tijd van één generatie spreekt niemand van die ‘migrantenkinderen' (als ik ze even zo mag noemen) nog Nederlands. Daar zijn duizenden voorbeelden van mensen – ook politici – met een Vlaamse achternaam, die geen enkele voeling meer hebben met het Nederlands. Want daar werd het wel afgestraft: Nederlands spreken dat was daar en toen echt not done. Je mocht dat niet praten op de speelplaats,.. Toen onze minister hier onlangs gelijkaardige instructies gaf over dat je op de speelplaats geen andere taal dan Nederlands mag praten, dan moest ik heel hard daar aan denken. Zo is die assimilatie van Vlamingen in Wallonië wel gebeurd. Ik durf niet zeggen dat men in Wallonië verder staat op vlak van inclusie dan hier. Ja en we mogen natuurlijk ook het debat rond ‘inclusie' niet verengen tot mensen met een andere cultuur of nationaliteit of achtergrond. Zo spraken we onlangs met William Boeva en uit dat gesprek kwam ook kei hard naar boven dat mensen met een beperking absoluut niet in gelijke mate vertegenwoordigd zijn op onze arbeidsmarkt. Dus het gaat over veel meer dan taal en cultuur. ‘Inclusie' is ook lang over vrouwen – mannen, genderinclusie, gegaan. De diversiteit wordt steeds diverser. Het is ook niet langer man- vrouw alleen, maar ook daarbuiten: zwaarlijvigheid, mensen met zichtbare tattoos, ex-gedetineerden, mensen die deeltijds of voltijds werken, mensen die van thuis uit werken,.. Sommige aspecten zijn identiteitsgebonden maar andere aspecten van diversiteit daar kies je of kies je niet voor. Het is een heel spectrum. En wanneer je verwijst naar de buitenlandse CEO's, die dan hier een beetje aan de kaak stellen hoe dat er hier met inclusie wordt omgegaan, dan gaat het waarschijnlijk wel vooral over de diversiteit op vlak van etnische achtergrond? Nee eigenlijk niet. In beide voorbeelden concreet ging het echt nog over de als het ware ‘basis' diversiteit tussen man – vrouw. Ze hebben allebei maar één vrouw in hun directiecomité en dat verbaasde hen. Gevoelsmatig zou ik me kunnen voorstellen dat men in Scandinavië op dat vlak een stuk verder staat, maar van bedrijven in Frankrijk zou ik dat zo spontaan niet verwacht hebben. Het is wel grappig want die CEO – die al een hele carrière achter de rug heeft – vertelde me dat zijn ogen pas zijn open gegaan tijdens het samenwerken met een collega uit Brazilië, die daar bijna activistisch rond was, en dat hij door in gesprek te gaan met haar, zelf een klik heeft gemaakt. En hij wil die bewustwording doorgeven aan z'n team maar weet niet goed hoe. Maar even terug naar de vraag van daarnet. Jij bent bedrijven hierin aan het ondersteunen, jij bent daar gepassioneerd mee bezig. Het is voor jou natuurlijk ook belangrijk dat je op een bepaald moment resultaat van je werk ziet en dat je de impact ziet van wat je doet. Ja liefst. En daar ben ik benieuwd naar: zie je dat? Zie je hoe en waar je in die trajecten een bepaalde impact realiseert? Ik zou het liefst meer impact zien uiteraard, dan zouden we zelfs dit gesprek niet aan het voeren zijn. Dan zou het niet nodig zijn dat Hanan Challouki een post opmaakt op social media met de vraag waar stagiaires met een hoofddoek welkom zijn. Er mag meer impact zijn. De impact die ik zie is relatief beperkt. Het gaat vaak over ‘aha-momenten': ‘Ah ja!' of ‘Och, nu dat je het zegt,..' Rond welke onderwerpen gebeurt dat dan? Bijvoorbeeld een bedrijf dat rond de kerstperiode een challenge had georganiseerd ‘versier je bureau zo kerst mogelijk'. Ik stelde de vraag of iedereen heeft meegedaan, waarop me werd gezegd van niet, want de Joodse en Islamitische collega's deden niet mee. Dat hadden ze dan wel opgemerkt. En dan was de reflex ‘dat hadden we niet mogen doen'. Maar 't is niet dat je dat niet mag doen, want dat is een tof idee en een toffe challenge. Maar als je er nu gewoon van had gemaakt ‘versier je bureau zo mooi of leuk mogelijk'. Dus zonder die ‘kerst'. Dan had gewoon iedereen mee gedaan waarschijnlijk.  Plus, die collega's die niet mee deden die hadden er ook niet speciaal iets over gezegd of opgemerkt of zo. Die gaan daar geen debat over aan. Maar dat is bijvoorbeeld zo'n klein ‘aha-moment'. Qua impact is dat wel klein en de vraag is natuurlijk wat er van dat ‘aha-moment' zal blijven hangen.. Waar ik probeer op te hameren is dat we eigenlijk allemaal mikado spelen. Wat me vaak stoort in het ganse debat, is die opdeling wij-zij of meerderheid-minderheid. Mijn haar gaat daar recht van omhoog staan, zeker als ze spreken over ‘vrouwen' als zgn. ‘minderheid' – wereldwijd genomen klopt dat helemaal niet.. Onze taal is op dit vlak ook echt nog zoekende. Wij hebben nog geen gepaste woorden gevonden in mijn beleving. Diversiteit gaat over iedereen. En wat ik met die mikado-stokjes bedoel is het volgende. Iedereen heeft mikado-stokjes: leeftijd, geslacht, socio-economische realiteit, levensbeschouwing, voorkomen,.. Een stokje is een spectrum. Iedereen heeft dezelfde stokjes vast, alleen als we die laten vallen dan zullen die van mij anders vallen dan die van u. En die intersectionaliteit, die kruisingen, liggen dus bij mij anders dan bij u. Maar iedereen heeft dus wel stokjes vast. En in het debat lijkt het alsof er gezegd wordt van ‘er zijn er zonder stokjes, sommige mensen hebben één stokje, anderen hebben dan weer heel veel stokjes..' Dat vind ik jammer. Want dan krijg je zo'n rare focus en vreemde maatregelen die middels ‘doelgroepenbeleid' een pleistertje wilt voorzien, iets wilt doen voor ‘de minderheden'.. Terwijl het dus gaat over ons allemaal, en inclusie komt uiteindelijk ook ten goede van ons allemaal. Als we dat op een goede manier realiseren – ook wat William eerder zei: al dat potentieel.. en maar zo'n beperkt percentage van lang opgeleide personen met fysieke beperking die maar aan de slag zijn.. Dat slaat nergens op. Dus we hebben allemaal zo van die mikado-stokjes vast. Maar blijkbaar hebben we onze maatschappij zo ingericht dat sommigen zich daar minder bewust van zijn of dat.. Natuurlijk als je geprivilegieerd bent dan heb je daar minder last van. Maar dat wilt niet zeggen dat je ook een leeftijd hebt en een geslacht. En je kan als man ook ouder worden. Een kind krijgen bedoel ik – ouder worden in de zin van een hogere leeftijd bereiken kan natuurlijk ook.. En je hebt ook een bepaalde socio-economische status,.. En dat wordt soms vergeten. Er wordt te vaak gezegd van ‘het zijn de die en daar moeten we iets voor doen'. En ‘die' moeten dan moeite doen en ‘die' moeten dan geld krijgen en dan creëer je al meteen een soort van verhouding van iemand die betaalt en een ander die dat dan in ontvangst moet nemen. Er wordt ook vaak heel denigrerend over gedaan. Niet over alle groepen maar toch vaak. Bijvoorbeeld zoals William eerder ook zei over die commissie waarin dan niemand niet eens met een beperking in zit.. Maar dat doen we continu! Continu maken we beslissingen over mensen, over de zgn. ‘anonieme massa'. En dat vind ik een probleem. En daarom vind ik deze podcast geweldig: je gaat in dialoog met echte mensen, met mensen die dingen weten, die dingen ervaren en uit de eerste hand kunnen getuigen. ‘t Is veel gemakkelijker om over een anonieme massa vanalle maatregelen.. Maar als je weet ‘onze Jos is gedetineerd' of ‘ons Latifa is de dame waar het over gaat'.. dan is dat meteen een heel andere connectie. We moeten de verbinding opzoeken en de anonieme massa een gezicht geven, een woord geven. Zoals jullie hier ook doen. Dat vind ik super belangrijk. Blijkbaar is het dan toch moeilijk voor ons om met de persoon die we percipiëren als ‘anders', in verbinding te gaan? Ja. Omdat we focussen op de verschillen. Huidskleur, kleding,.. Dat is natuurlijk wat we het eerst zien. Maar uiteindelijk.. – en dat is waarom ik het boek Ubuntu hier heb meegebracht – uiteindelijk zijn wij allemaal alleen maar dankzij elkaar. Wij zijn één mensheid. Wij zijn allemaal mensen van één ras. Al die zogenaamde ‘rassen' dat is maar – ‘spielerei' mag ik niet zeggen – maar dat is uiteindelijk ook maar een indeling die gemaakt is om aan bepaalde noden te kunnen voldoen. [Die wetenschappelijk ook al lang van tafel is geveegd.] Ja voilà. En dat gaat over de buitenkant van mensen. Maar onze behoeften of verlangens die kan je in vijf noden samenvatten: iedereen wilt gezond zijn, gelukkig zijn – ‘betekenisvol' is misschien zelfs een beter woord – iedereen wil een goede relatie, huisvesting,.. Dat zijn allemaal behoeften die gelden voor elke mens van het ‘mensenras'. Maar we focussen teveel op dingen die ‘anders' zijn, dingen die ons angst aanjagen. En we gaan dat alleen maar kunnen overbruggen wanneer het niet meer om een anonieme massa gaat. Wat moeten we dan anders doen? Want het klopt allemaal wat je zegt, maar wat houdt ons tegen? Wat zouden we bijvoorbeeld al maar in een werkcontext anders kunnen doen? Wat zou het advies zijn dat jij aan een werkgever zou geven? Wat ik interessant vind is het idee van Jitstke Kramer, die antropologe die ook rond leiderschap werkt. Zij creëert kampvuurmomenten. Spijtig genoeg mogen we niet meer zomaar overal een kampvuur maken, maar het voordeel van een kampvuur is dat iedereen gelijkwaardig in de cirkel zit. En diegene die de spreekstok heeft, die mag praten. Ik denk dat we meer van zo'n momenten moeten creëren waar mensen zich veilig genoeg voelen om zich te uiten. En dat we de wijsheid die bij al die mensen in bedrijven zit maar die nu geleerd hebben om te zwijgen, dat we die terug naar boven brengen. Bijvoorbeeld. Ik had jaren terug een poetsvrouw en ze zei me ‘jullie onderschatten hoeveel dat ik weet van de huishoudens waar ik ga poetsen'. En dat is niet alleen bij mij thuis zo, dat is ook zo in bedrijven! Maar hoeveel bedrijven gaan in gesprek met hun poetspersoneel? En zij hebben zéker tips op vlak van efficiënter energiegebruik, betere afvalsortering, voor de organisatie van de bureaus,.. Maar deze mensen krijgen geen stem. En ik denk dat het belangrijk is dat we evolueren naar een systeem waarin ongeacht uw functie, dat je wel het mandaat krijgt om te spreken, om u te uiten. En daar moet een veilige setting voor gecreëerd worden – dat kunnen we doen via die inclusieve benadering. Ja. Zo'n cirkels kunnen we organiseren ook zonder het haardvuur. Ja klopt. Jij hebt het boek ‘Everyday Ubuntu' bij. Wat leer je daaruit? Of waarom is dat zo belangrijk voor jou? Ik ken het boek nog niet lang. Ik werd uitgenodigd door een vriend met Afrikaanse roots naar een Ubuntu party. ‘Ubuntu' was een begrip waarvan ik wel had gehoord maar dat ik nog niet echt kende, dus ik heb het boek aan mezelf (en ook ineens aan hem) cadeau gedaan. Ik lees het in het Engels, de taal waarin het is geschreven. Het is geschreven door de kleindochter van Desmond Tutu, dat vind ik belangrijk: het is een Afrikaanse die schrijft over iets Afrikaans. Dus een beetje weg van het koloniale waarin niet-Afrikaanse mensen gaan zitten vertellen hoe het eigenlijk is.. Ze schrijft over haar cultuur en wat zij heeft meegekregen. En ‘ubuntu' is blijkbaar iets dat niet enkel bij Zuid-Afrika hoort, het houdt een verband met alle bantu talen want de ‘tu' van ubuntu en de ‘tu' van bantu dat is hetzelfde woord. Dat is iets gemeenschappelijk over die verschillende landen van midden tot zuid Afrika. Simpel gezegd staat ubuntu voor ‘I am only because you are'. Dus ‘ik besta enkel dankzij jou, want als jij er niet was dan kon ik ook niet weten dat ik er was.' Ze schrijft over veertien lessen en die zijn gewoon allmààl relevant voor inclusie: see yourself in other people (focus op wat we gemeenschappelijk hebben); strength lies in unity (wij zijn één); put yourself in the shoes of others; choose to see the wider perspective,.. Dat is gewoon een inclusive leadership cursus dat geleefd wordt door de jaren heen! En wat zo mooi is – omdat ze natuurlijk die toegang heeft tot al die informatie van haar grootvader, put ze daar ook uit. En wat ik bijvoorbeeld heel bijzonder vind is dat ze in Zuid-Afrika na de afschaffing van de apartheid eigenlijk een soort van Neurenberg processen hadden kunnen doorvoeren. Ze hadden dat kunnen doen maar op basis van ubuntu hebben ze bewust gekozen om dat niet te doen. Een van de principes is ook om in gesprek te gaan met uw vijand. En zij herinnert zich gesprekken met haar moeder, waarin haar moeder zich afvraagt ‘moest ik nu wit geweest zijn, in het Zuid-Afrika onder het apartheidsregime, zou ik dan iets gedaan hebben of zou ik zoiets hebben van: dat is best comfortabel zo met een groot huis, personeel,..'. Dat vind ik ongelooflijk sterk, dat je dat kan. Dat is een enorm niveau van maturiteit. En als dat dan nog eens gedragen wordt door een cultureel concept, een maatschappelijk of filosofisch principe [dat al eeuwenlang meegaat waarschijnlijk].. Ja. Dan heb ik zoiets van.. Ik ben heel erge fan van ancient wisdom en dan vraag ik me oprecht af hoe het komt dat we van zoiets niet méér horen. Waarom hebben we hier geen school van Zuid-Afrikanen die ons dat hier komt leren en komt uitleggen dat heel dat systeem met die Neurenberg processen niets heeft opgebracht maar dat er dus een andere manier bestaat om zo'n enorme polarisaties aan te pakken die iedereen ten goede komt! Daarom heb ik het boek meegebracht. Heel mooi. [Heerlijk. Want dit is echt kennisdecolonisatie.] Ja. Een ander voorbeeld. Als je kijkt naar de ingenieursstudenten hier bij ons. Onder hen zijn geen (weinig) vrouwen. Hier hoor je zoals overal dezelfde retoriek: ‘we vinden ze niet'. Maar als je dan gaat kijken wereldwijd naar de percentages en waar het hoogste aantal vrouwen onder de ingenieursstudenten zijn, dan is dat in Algerije: 48% van de ingenieursstudenten zijn daar vrouwen. En dan vraag ik me af waarom we daar niet van kunnen leren! En ik heb een heel goede vriendin die oorspronkelijk uit Irak komt die ingenieursstudies heeft gedaan. Destijds onder het communisme. Ik heb lange tijd bij AB INBEV gewerkt, toen nog in de tijd van INTER BREW, en toen hadden ze brouwerijen in Roemenië, Bulgarije,.. Er was hier bij ons nog geen enkele vrouw verantwoordelijk voor een brouwerij. Maar in die Roemeense of Bulgaarse brouwerijwereld daar waren wél al veel meer vrouwen in actief! Deze voorbeelden geven voor mij allemaal één ding aan: het zit in ons hoofd. Het zit in de manier waarop wij communiceren. Het zit in wat wij verwachten van elkaar. En wat ook fel meespeelt volgens mij is een vergroot Pygmalion effect. Er is heel interessant onderzoek naar gedaan binnen de schoolcontext. Dat ze tegen leerkrachten zeggen ‘dat zijn de slimme kinderen', en dan over andere leerlingen ‘dat zijn de minder slimme kinderen', en enkel en alleen omdat dat gezegd is geweest tegen die leerkrachten, gaan ze de ene groep leerlingen meer stimuleren en de andere minder. Ik denk dat dat gewoon op grote schaal gebeurt, ongeacht de achtergrond en alle diversiteitsaspecten: ‘uw papa zit in de gevangenis, dus ik zal van u niet veel moeten verwachten', of ‘uw mama is ongeschoold of analfabeet of ziet er raar uit,..' Dat gebeurt gewoon op maatschappelijk niveau. [Ja en de angel zit ‘m er in dat dit onbewust is. Als het bewust zou zijn zou het aan de ene kant een teken zijn van slechte intenties, maar andere kant kan je het dan wel vastpakken en er effectief iets aan doen!] Net daarom moeten we dat naar het bewuste niveau brengen en bij elke beslissing die we nemen hier bij stil staan. En dat is misschien ineens een concrete tip voor bedrijven: telkens dat je een beslissing neemt die impact heeft op iemand anders, zoals een promotie, iemand aanwerven, iemand uit dienst zetten, iemand op een project zetten,.. Kortom: bij duizend en één beslissingen – check telkens op basis waarvan je deze beslissing neemt. Zou deze beslissing hetzelfde zijn als ik aan Jan dacht? Of aan iemand van het ander gender, van een andere leeftijd,.. Ik denk dat dat een goede toetssteen is. Want we gaan daar te snel over. De salariskloof bijvoorbeeld. Die blijft. Hoe komt dat? Omdat mannen en vrouwen daar gewoon anders in staan. Maar is het dan ok vanuit een bedrijf om te zeggen ‘ze vraagt maar vijf procent dus ja..'. Moeten we als bedrijf daar in mee gaan? Of we nu Artemis loonopslag geven of Bart loonopslag geven, eigenlijk zou dat van het bedrijf uit hetzelfde percentage moeten zijn. En niet van ‘ja zij is content met vijf procent en jij wilt per se tien.. ja u willen we te vriend houden dus..'. Nee. Daar zouden we kritischer naar moeten durven kijken. Katherina, er zijn binnenkort verkiezingen in Vlaanderen. Ik hou m'n hart vast. Stel. Jij komt op voor de een of andere partij – bijvoorbeeld de ‘Partij Van Ubuntu'. En buiten alle verwachtingen: jij bent straks eerste minister. Wat zouden een aantal beleidsbeslissingen zijn die je heel snel zou willen nemen? Beleidsbeslissingen nemen.. Ik zou al zeker niet in m'n eentje beslissen. Ik zou een soort van kampvuurtour doen – zoals je zo de kampvuurconcerten hebt in Horst. Die setting. Dat is in intieme kring en dat is met echte kampvuurmomenten. En daar zou ik wat mensen samen brengen. Maar echt, eigenlijk zo bijna de sprekers die jullie voor deze podcast uitnodigen: een zekere diversiteit. Ik zou deze mensen samen brengen en dan vragen wat er volgens hen nodig is. Dus iemand uit het onderwijs, iemand uit de kinderopvang,.. Dus geen heikele thema's uit de weg gaan. Ik zou echt gaan spreken met de mensen uit het veld. En als we dan al die prioriteiten hebben vastgesteld, dan samen kijken hoe we drempels gaan uitbannen. Ik denk niet dat – met alle respect voor de ministers, maar zij hebben zoveel verschillende verantwoordelijkheden, zij leven ook een leven dat ervoor zorgt dat het niet kan dat zij dicht bij de man in de straat staan.. Die hun leven is niet op straat: zij moeten dossiers blokken, boeken lezen, in vergaderingen zitten, die schrijven dan af en toe nog eens een boek ook. Dus dat is onmogelijk. Het is belangrijk om de stem van de mensen waar het over gaat, te laten spreken. Ik zou dat middels een sociaaldemocratisch proces of een deep democracy manier van werken laten opborrelen. Mooi! Dus je zegt niet meteen van deze of gene maatregel, maar je benadrukt dat we op een andere manier ons beleid zouden kunnen maken. Ja. Die collectieve wijsheid. Ik denk dat er heel veel wijsheid zit in elke gemeenschap, en dat iedereen een deel kan zijn van de oplossing. En ik pleit ook voor positief taalgebruik. Vandaar ook mijn pleidooi om niet over ‘headhunting' te praten en evenmin over bullet points, targets, war rooms, the war for talent,.. Al die dingen.. Dat is allemaal schaarstedenken en probleemdenken. Laten we de positieve energie er al in brengen door gewoon een ander taalgebruik. Nu, ik pleit ook schuldig voor een aantal dingen heb ik ook niet de juiste woorden. Maar ik zou dan misschien een commissie opzetten rond taalgebruik: hoe gaan we dat hier allemaal noemen op een manier die niet stigmatiserend is. Want wie wilt er nu een ‘minderheidsgroep' zijn, of een ‘kwetsbare groep'..? Ik hou tegelijkertijd ook een beetje de tijd in het oog om ervoor te zorgen dat we onze luisteraars respecteren – ook al heb ik het gevoel dat we met gemak nog twee uur zouden kunnen doorgaan met dit gesprek. Maar ik heb ook de gewoonte om nog even naar Artemis te kijken want die heeft vaak nog zo een laatste brandende vraag. [Ik vraag me af: in het kampvuurmoment waar iedereen gelijk is, wat is daar dan nog de plaats van een rolmodel?] Goede vraag. Op het moment van het kampvuur, omdat iedereen daar dan al gelijk is, zou dat geen rol meer mogen spelen. Ik denk dat het daar minder relevant is. Maar omdat we nog niet in die fase van kampvuurmomenten zijn, hebben we wel nu die rolmodellen nodig om te tonen dat het kan. Nogmaals, dat wat William eerder zei, maar evengoed wat die ondernemende vrouwen vertelden die jullie hier eerder al het woord hebben gegeven, die inzichten en die stemmen hebben we nodig om aan iedereen te tonen dat het kan. Ik denk dat we het belang daarvan onderschatten. Ik zag op social media een aangrijpende post verschijnen van een zwart meisje dat aan haar mama zegt ‘mama ik kan geen princes worden', dus die mama vroeg wat ze daarmee bedoelde, waarop dat kindje zegt ‘nee want ik ben niet wit'. En ze doen nu stilaan zo al een paar pogingen richting representatie hè. Maar zo zie je dat er eigenlijk al dromen van mensen worden afgenomen vanaf een heel jonge leeftijd. Dat kampvuurverhaal dat is een beetje 2.0: als we de verschillen niet meer zien, als we Ubuntu-gewijs weten dat we één zijn ongeacht hoe we er uitzien en iedereen heeft een stem en iedereen heeft een bijdrage. En dat we die bijdrage niet laten afhangen van naam of titel of afkomst.. Op de moment dat iedereen gelijkwaardig is, dan is het belang aan rolmodellen misschien niet meer zo groot. Ik vrees dat we wel nog een aanzienlijk aantal jaar nood gaan hebben aan rolmodellen. Ja dat denk ik ook wel. Dus: uit ons hoofd (in de zin van: het cognitieve is belangrijk maar er is veel meer dan enkel het cognitieve), verbinding maken, veiligheid creëren, en dan zijn we stappen in de goede richting aan het zetten. Het was een geweldig genoegen om jou hier te hebben vandaag Katherina, dank je wel! En zoals gezegd: we zouden nog lang verder kunnen babbelen maar we gaan het hier afronden. Dank je wel, fijn dat ik hier mocht zijn. >>> outro Je luisterde naar een aflevering van ‘Let's Talk About Work', de podcast van de groep WEB-Blenders. Onze gesprekken gaan over werk, de weg naar werk, welzijn op de werkvloer en alles wat daarbij komt kijken. Je vindt ons op je favoriete podcastplatform en op www.blenders.be/podcast. Op social media kan je ons volgen op LinkedIn – daar vind je ons onder Podcast Let's Talk About Work; en op Instagram als blenders.podcast.letstalk. Ook via de Blenders nieuwsbrief kan je up to date blijven. Was je geboeid? Zet dit gesprek je aan het denken? Ben je zelf graag één van onze volgende gasten? Laat het ons weten via info@blenders.be en wie weet schuif jij binnenkort mee aan tafel.

Ajax wint met 1-4 in Bulgarije van Ludogorets en Kudus bezorgt Ajax nog een laatste cadeautje! Bart en Jan bespreken de wedstrijd na in de Wedstrijdeditie!Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Exact 25 jaar geleden vond de zestiende editie van het wereldkampioenschap voetbal plaats in Frankrijk. Voor velen een toernooi die in het geheugen gegrift staat. Van 10 juni tot en met 12 juli neemt Staantribune de luisteraar mee terug naar een memorabel toernooi. Aan de hand van diverse gasten en verschillende invalshoeken voelt iedereen zich weer voor even terug in die zomer van 1998.  In deze aflevering heeft Jeroen Heijink oud-topscheidsrechter Mario van der Ende te gast. Mario floot in aanloop naar het toernooi vier kwalificatieduels en tijdens de eindronde leidde de ex-arbiter de wedstrijden tussen Argentinië en Japan en het affiche Spanje tegen Bulgarije. De Hagenaar vertelt over zijn voorbereiding, welke verschillen er waren met het vorige wereldkampioenschap in de Verenigde Staten en over de teleurstelling dat hij al vroeg naar huis gestuurd werd, terwijl door de FIFA anders was beloofd. Heerlijke anekdotes passeren de revue: samen naar Oranje kijken met Rinus Michels, het uitje met collega's naar Euro Disney en over bonje in de kleedkamer bij één van de deelnemende landen. Vragen, tips of suggesties over onze podcasts zijn altijd welkom: podcast@staantribune.nl.

Exact 25 jaar geleden vond de zestiende editie van het wereldkampioenschap voetbal plaats in Frankrijk. Voor velen een toernooi die in het geheugen gegrift staat. Van 10 juni tot en met 12 juli neemt Staantribune de luisteraar mee terug naar een memorabel toernooi. Aan de hand van diverse gasten en verschillende invalshoeken voelt iedereen zich weer voor even terug in die zomer van 1998.  In deze aflevering bespreekt Jeroen Heijink samen met Joris van de Wier Groep D, E en F van dit toernooi. Bulgarije, Nigeria, Paraguay en Spanje vormen Groep D. België, Mexico, Nederland en Zuid-Korea werden geplaatst in Groep E en Duitsland, Joegoslavië, Iran en de Verenigde Staten zaten in Groep F. Vragen, tips of suggesties over onze podcasts zijn altijd welkom: podcast@staantribune.nl.

Columnist Bernard Hammelburg spreekt deze week zijn duizendste column uit op BNR. Om die reden duiken we in zijn rijke archief en hoor je van 5 tot en met 9 juni zijn mooiste columns. Live op BNR en uiteraard hier als podcast.  We gaan terug naar 17 juni 2015 Blufpoker Als het aan Amerika ligt, staan de Baltische staten en Polen binnen een jaar vol met zware wapens, met de lopen gericht op Rusland. En als dat gebeurt, zet Rusland zijn hele westelijke grens vol met misschien nog wel zwaardere wapens.  Die westelijke grens is onze oostelijke grens – van de EuropeseUnie zowel als van de NAVO. Het klinkt allemaal heel stoer, maar wat lost het op? Ik vermoed dat het niets oplost. In de eerste plaats geloof ik niet dat Poetin, na de feitelijkeinlijving van Oost-Oekraïne, ook de Baltische staten gaat pakken. Dat zou hij misschien best willen, maar hij is echt niet zo gek om een aanval te doen of een opstand te regisseren op NAVO-gebied.  Maar nog belangrijker: ik moet nog zien dat de NAVO het lef heeft om bij een serieuze provocatie echt oorlog te gaan voeren met Rusland. Het NAVO-handvest zégt wel dat een aanval op één een aanval op allen is, maar zijn de regeringen en generaals in bijvoorbeeld Hongarije, Bulgarije en Griekenland, die veel minder kritisch staan tegenover Rusland, bereid om zich in zo'n kolossaal militair avontuur te storten? Ik geloof er niets van – om nog maar niet te spreken van Duitsland, of ons eigen Nederland. Oefenen met een flitsmacht in Oost-Europa is een ding, maar het neerzetten van zware wapens, bemand door honderden NAVO-soldaten, is een enorme stap verder. Het is bovendien in strijd met de afspraken die in 1997 zijn gemaakt tussen Amerika en Rusland: geen stationering van een NAVO-troepenmacht en geen zware wapens langs de Russische grens. Nu Rusland niet een nieuwe vriend, maar misschien welgewoon een oude vijand blijkt te zijn, en na het Russische landjepik in Oekraïne, kan zo'n verdrag niet zomaar eenzijdig worden opgezegd of geschonden. Je kunt zeggen: niets doen na Poetins schurkenstreken in Oekraïne is een beloning voor zijnwandaden. Je kunt ook zeggen: als onze Oost-Europese bondgenoten zich bedreigd voelen, dan zijn wij er voor ze. Wij zijn geen pacifisten met gebroken geweertjes. Maar het idee van afschrikking, dat tijdens de Koude Oorlog werd gehanteerd, werkte omdat Oost en West bereid waren de uiterste consequentie te aanvaarden en op de knop te drukken. Daar is nu geen sprake van. Niemand zit met zijn vinger aan de knop. Tijd om te stoppen met dat blufpoker en te grijpen naar een ouderwets, maar soms heel probaat middel: een goed gesprek. Kijk voor alle columns van Bernard Hammelburg op www.bnr.nl/bernardhammelburgSee omnystudio.com/listener for privacy information.

(00:50) De Brusselse reddende engel Gabriel De ambitieuze Bulgaarse eurocommissaris Mariya Gabriel maakte snel carrière in Brussel, maar deze week zei ze plots haar baan op. Een telefoontje van haar partijleider in Sofia veranderde al haar plannen: of ze alsjeblieft de nieuwe premier van Bulgarije wil worden. De afgelopen twee jaar wilde het namelijk maar niet lukken om een regering te vormen, de hoop bestaat dat het Gabriel met haar Brusselse ervaring wél lukt. Daarover correspondent Tijn Sadée. (08:54) Wordt Chili de lithiumkoning van de wereld? Volgens Tesla-topman Elon Musk is het de nieuwe olie: lithium. En daar willen landen met grote lithiumvoorraden flink van profiteren. Zeker Chili, dat de grootste voorraad ter wereld heeft. President Gabriel Boric kondigde onlangs in een toespraak al grootse plannen aan om de hele Chileense lithiumindustrie te nationaliseren. Wat betekent dat voor het land?  Dat vertellen Amrish Ritoe, strategisch adviseur Energie & Grondstoffen bij het Haags Centrum voor Strategische Studies (HCSS) en Chili-correspondent Boris van der Spek.  (20:38) Uitgelicht: Mexico Niemand wilde dat rotding hebben, het overdadige presidentiële vliegtuig van Mexico. Maar na vijf jaar is het eindelijk aangekomen bij de nieuwe eigenaars in… Tadzjikistan. Hierover Latijns-Amerika redacteur Edwin Koopman. Presentatie: Tim de Wit

Bonus aflevering: Gerben is te gast. Je kan hem kennen van de vele verhalen in deze podcast over zijn kleurenblindheid en hartziekte (#hartgaan). Gerben is officieel een cyborg. Thomas redde ooit zijn leven en laatst gingen de twee naar Amerika. Hoog tijd die verhalen te vertellen, iets met de club uitgetyft worden, machine geweren schieten, hotdogs die niet gegund werden en ten slotte nog een grimmig verhaal uit Bulgarije. Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

(00:43) Wil Xi de nieuwe vredesduif van de wereld worden? De Chinese president Xi Jinping is vandaag op bezoek in Moskou om in gesprek te gaan met Poetin. Volgens de Chinese regering is Xi uit op vrede, maar critici beschuldigen China ervan Rusland stiekem te steunen. Het bezoek van Xi komt op een moment dat China zich ook op andere plekken in de wereld als 'vredesduif' opwerpt, bijvoorbeeld tussen Saoedi-Arabië en Iran. En dat terwijl uit gelekte documenten blijkt dat China achter de schermen wapens levert aan Rusland. Hoe geloofwaardig is China in deze positie? Sense Hofstede van Instituut Clingendael praat ons bij. (06:25) Wordt de bijl in de Mexicaanse democratie gezet? In Mexico zijn er massale protesten tegen de plannen van president López Obrador om flink te bezuinigen op het Nationaal Electoraal Instituut. Critici zien de geplande miljoenenkorting als een aanval op de democratie. Tegenstanders vrezen dat de uitgeklede waakhond daarmee onvoldoende toezicht kan houden op eerlijke verkiezingen in 2024. Het past volgens critici in een breder patroon van anti-democratische sentimenten van López Obrador. Mexicokenner Wil Pansters van de Universiteit Utrecht was aanwezig bij die massale protesten. (21:17) Uitgelicht: Roemenië Een bijzonder pasteitje wordt zowel door Roemenië als Bulgarije geclaimd als cultureel erfgoed. Hierover correspondent Frank Elbers. Presentatie: Sophie Derkzen.

(00:58) De eerste Chinese stad die de strenge coronapolitiek losliet Het land heeft nooit met Covid willen leren leven, en nam draconische maatregelen om de pandemie volledig buiten de deur te houden. Maar na bijna drie jaar raast nu het coronavirus toch door China. Want de strenge politiek van helemaal geen Covid was niet langer vol te houden. Ook de bevolking kwam in opstand. Een van de plekken die begin december als eerste het zero-covid beleid losliet, was het stadje Shahe. Onze correspondent Eva Rammeloo zocht de inwoners van deze plaats op. Een reportage over hoe China van het ene naar het andere uiterste is omgeslagen als het om corona gaat. (13:12) Bulgarije worstelt met de EU maar ook met zichzelf De toetreding van Bulgarije tot ‘Schengen', daar is door Nederland zeer recent nog een stokje voor gestoken. Het land is daar nog niet klaar voor, zo luidt hier het oordeel. Voor de Bulgaren is dit een bittere pil, zo vertelt onze correspondent Frank Elbers. Want onder andere vrij reizen zonder paspoort is Bulgaren dan nog steeds niet toegestaan. Maar volgens Elbers speelt er in Bulgarije op de achtergrond nog een hele andere, en bittere, politieke strijd. (21:40) Uitgelicht: Suriname Waar in een klein stadje een Surinaamse assistent-scheidsrechter van het WK in Qatar wordt geëerd. Met journalist Iwan Brave. Presentatie: Tim de Wit

Met vandaag: Bulgarije en Roemenië niet in Schengen l Executie demonstrant in Iran l Toename vrouwelijke hoogleraar vlakt af l Is ecocide een misdaad tegen de menselijkheid l 5v12: Tim Fransen vs. Oranje. Presentatie: Coen Verbraak 

(00:45) De mensen in kooien in Europa Op een parkeerterrein in Bulgarije staat een grote kooi met daarin een aantal mensen. Het zijn mensen die asiel zoeken in Europa. Dagenlang zitten zij hier vast, zonder eten of vers water. Ze worden geschoren vervolgens terug de grens over gestuurd. Dat en meer blijkt uit een ontluisterend rapport van de journalistieke onderzoeksorganisatie Lighthouse Reports. Het onderzoek, dat ruim elf maanden duurde, onthult dergelijke geheime gevangenissen aan de grenzen van Bulgarije, Hongarije en Kroatië.  Wat speelt zich daar precies af? En wat is de betrokkenheid van de EU zelf? We bespreken het met Klaas van Dijken, die het onderzoek leidde.  (13:47) De eerste Afrocentrische school van Kenia Kenia is allang geen Britse kolonie meer, maar wie naar het onderwijs van dit Oost-Afrikaanse land kijkt, zou anders kunnen denken.  Kinderen gaan er nog steeds naar school in stijve uniforms, compleet met kniekousen of stropdasjes, en er wordt maar weinig over Afrikaanse geschiedenis of cultuur onderwezen.  Hoog tijd om het Keniaanse onderwijs te dekoloniseren dus, vinden Utheri en Oku Kanayo, de oprichters van de eerste afrocentrische school in het land.  Onze correspondent Joost Bastmeijer nam er een kijkje.  (20:40) Uitgelicht: Italië Voortaan mogen in Italië verkeersborden ook in het Piemontees. En dat leidt tot grote vreugde in de regio. Met correspondent Angelo van Schaik.

Met vandaag: Streep door plan gezinsbeperking asielzoekers | Waarom blokkeert Rutte de toegang van Bulgarije tot Schengen?| Schiphol koopt boeren uit voor stikstofruimte| Hoe bereidt Argentinië zich voor op de achtste finale?| Live muziek van Tim Easton| Presentatie: Chris Kijne

Deze week werden de EU-landen het eens over een boycot voor Russische olie. Tegelijkertijd besloot Rusland geen gas meer aan Gasterra te leveren, nadat de Russen al eerder geen gas meer leverden aan Polen, Bulgarije en Finland. Annette en Mathieu bespreken wat deze energieoorlog voor ons betekent? En welke rol Hongarije hierin speelt ? Ook spreken Annette en Mathieu met Eveline Bijlsma, correspondent in Parijs, over de aanstaande Franse parlementsverkiezingen. Voor Macron komt het niet goed uit dat er juist nu gedoe is rond zijn nieuwe regering. Tip in deze uitzending:Mathieu raadt de website www.verfassungsblog.de aan.En leuk als luisteraars komen naar onze live editie op 4 juli in Nieuwspoort. Kaartjes vind je hier https://www.haagschcollege.nl/college/cafeeuropalive Over Café Europa: - Mathieu Segers en Annette van Soest bespreken elke aflevering met een gast de achtergronden bij het Europese nieuws. Ook bellen zij elke keer met Eveline Bijlsma - correspondent in Parijs voor oa RTL Nieuws,  Han Dirk Hekking - Europaverslaggever FD, of Derk Marseille - correspondent in Duitsland voor oa BNR Nieuwsradio- Annette van Soest is presentator en journalist oa voor Haagsch College en BNR Nieuwsradio- Mathieu Segers is hoogleraar hedendaagse Europese geschiedenis en Europese integratie aan Maastricht University - Freek Ewals is de oprichter en programmamaker van Haagsch College en doet de redactie van Café EuropaCafé Europa is een initiatief van Haagsch College en Studio Europa Maastricht

Na Polen en Bulgarije, is nu ook Finland afgesloten van Russisch gas. Is Europa voorbereid als Poetin nog meer landen afsluit? In Buitenhof Eurocommissaris Frans Timmermans over het nieuwe energieplan van de Europese Unie. De Nederlandse economie stagneert, terwijl we te maken hebben met torenhoge inflatie en een historisch laag consumentenvertrouwen. Stevenen we af op een recessie? Te gast hierover de hoofdeconomen van de drie grootste banken van Nederland: Marieke Blom (ING), Ester Barendregt (Rabobank) en Sandra Phlippen (ABN AMRO). En de Amerikaanse schrijver Robert Kaplan wordt al meer dan veertig jaar geprezen om zijn uitvoerige geopolitieke analyses. Kaplan waarschuwde ons al in 2016 voor waar Poetin op uit was en riep Europa op om Oekraïne meer te steunen. De nieuwsfoto is deze week gekozen door de nestor van de Nederlandse fotojournalistiek Vincent Mentzel. Presentatie: Twan Huys Wil je meer weten over de gasten in deze aflevering van Buitenhof? Neem een kijkje op onze website. Daar kan je de aflevering ook kijken en meer lezen over de nieuwsfoto. https://bit.ly/buitenhof-22-mei-22

Met het sluiten van de gaskraan in Polen en Bulgarije lijkt een energiecrisis steeds waarschijnlijker en voert Poetin de druk op Europa verder op. Lukt het Europa om de eenheid te bewaren? FDP-Bondsdaglid Otto Fricke, GroenLinks Europarlementariër Bas Eickhout en NRC Europa-correspondent Caroline de Gruyter. Is de verhouding tussen Rusland en het Westen verder aan het escaleren nu Westerse landen steeds meer wapens naar Oekraïne sturen? Hierover: de oud-opperbevelhebber van het Amerikaanse leger in Europa, Ben Hodges. Hij is een van de meest gezochte mannen van Rusland: Bill Browder. Hij strijdt al zeventien jaar tegen Vladimir Poetin en over deze strijd schreef hij het boek Achtervolgd door de Russische staatsmaffia. De nieuwsfoto is deze week gekozen door Ilvy Njiokiktjien. Presentatie: Twan Huys Wil je meer weten over de gasten in deze aflevering, de nieuwsfoto zien of toch liever kijken? Op onze website kan dat allemaal: https://bit.ly/buitenhof-1-mei-22

‘De gasprijs steeg woensdag met 20 procent door de beslissing vanuit Rusland om Polen en Bulgarije af te sluiten vanwege het niet betalen in roebels. Dat brengt een hoop verstoringen en daarnaast een hoop volatiliteit op de markt met zich mee', zegt senior econoom Bert Colijn van ING. 'We hebben gezien dat de hoogste piek in de gas- en olieprijzen al in begin maart was. Sindsdien namen die allerhoogste cijfers een klein beetje af, maar we zien nu dat het snel weer die kant op gaat. Ook zijn er zorgen of we hier in West-Europa ook te maken krijgen met afsluitingen.' Colijn vervolgt: ‘Vrijdag wordt het Europese- en Nederlandse cijfer volgens de Europese berekening van de inflatie voor april bekendgemaakt. Dat was in maart een heel lelijk cijfer van bijna 12 procent voor Nederland. Ook voor april mogen we onze borst natmaken. Natuurlijk hebben we gezien dat de verlaging van de accijnzen een beetje zullen meehelpen, maar tegelijkertijd weten we niet helemaal hoe die gas- en elektriciteitsprijs maand tot maand is doorberekend. Ga er maar vanuit dat het een heel hoog cijfer wordt', aldus Colijn.  Bert Colijn is senior econoom van ING en vervangt deze week Kees de Kort die met vakantie is.  See omnystudio.com/listener for privacy information.

Er stromen honderden miljoenen van de Belgische farma-industrie naar verschillende spelers in de zorgsector. Wij hebben dat es in kaart gebracht, en 't is hier en daar best obscuur. Rusland sluit de gaspijplijn naar Polen en Bulgarije. Wat betekent dat? En is Europa intussen bijna klaar voor een ban op Russische olie? En vermogensbeheerder Merit Capital krijgt een dodelijke slag van de Raad van State. Onze redacteur vertelt het hele verhaal, nu de vuile was op straat ligt. Host: Bert Rymen Productie: Roan Van Eyck See omnystudio.com/listener for privacy information.

Partizanen in verzet in Belarus De oude partizanencultuur van weleer, het vechten tegen een vreemde bezetter en opkomen voor de eigen onafhankelijkheid is weer springlevend. Alleen dit keer is het ook tegen de eigen regering van Loekasjenko, die samen met de Russische president Poetin optrekt in de oorlog in Oekraïne. Te gast: journalist Franka Hummels. Oekraïners gedeporteerd naar Rusland Verslaggever Michiel Driebergen reist door Oekraïne en hoort vaker berichten over Oekraïners die naar Rusland gedeporteerd worden. Deze mensen zouden worden vastgehouden in speciale kampen, zogenaamde filtratiekampen. Buitenland Uitgelicht: Roemenië Onlangs werd een voormalig Roemeense minister opgepakt over de grens met Bulgarije terwijl ze stiekem het land probeerde te ontvluchten. Dat is geen geïsoleerd geval: de laatste tijd rollen er opvallend veel koppen in de Roemeense politiek. Daarover correspondent Frank Elbers.

Europa. De welbekende kers op de taart. De euforie na het behalen van een Europees ticket. Voor de ene supporter  vanzelfsprekend, voor de andere een uniek moment. Kijken naar een bak vol ballen op Eurosport of via de livestream van de UEFA. En dan is het zover. De tegenstander is bekend, de reis kan geboekt worden. Wij gaan Europa in. In deze serie van de podcast van Staantribune gaan we op zoek naar de mooie verhalen van supporters op hun Europese awaydays. In deze aflevering zijn we te gast in Arnhem en wel bij Vitesse. Vanuit het Home of History spreekt Jeroen Heijink met Ferry Reurink en Tom Krechting. Allebei fervent supporter van hun club en van een verschillende generatie. Waar Ferry ronduit praat over Europese uitwedstrijden in de jaren 90, zoals bij Dundee United of KV Mechelen, liggen de ervaringen van Tom juist weer bij recentere reizen naar bijvoorbeeld Nice, AS Roma en Tottenham Hotspur. Ferry vond de trip naar Liverpool niet heel bijzonder, maar genoot bijvoorbeeld van een trip naar Bulgarije, de hele hectiek in Braga en het intimiderende Athene. Tom maakte in Rome weer iets heel bijzonders mee bij het betreden van het stadion. En hoe zit voor de heren hun ideale trip eruit en zijn er nog wensen voor in de toekomst? Vragen, tips of suggesties over onze podcasts zijn altijd welkom: podcast@staantribune.nl.

Europa. De welbekende kers op de taart. De euforie na het behalen van een Europees ticket. Voor de ene supporter vanzelfsprekend, voor de andere een uniek moment. Kijken naar een bak vol ballen op Eurosport of via de livestream van de UEFA. En dan is het zover. De tegenstander is bekend, de reis kan geboekt worden. Wij gaan Europa in. In deze serie van de podcast van Staantribune gaan we op zoek naar de mooie verhalen van supporters op hun Europese awaydays. In deze aflevering zijn we te gast in de provincie Noord Holland en wel bij AZ uit Alkmaar. Vanuit het AFAS Trainingscomplex in Wijdewormer praten Ino Diepeveen en Jeroen Heijink met 3 AZ-supporters die altijd op geheel eigen wijze hun club achterna reizen in Europa. Tristan Hoitink en Sander van Lubeck reisden zo ooit per trein naar Tiraspol om daar hun helden te zien voetballen, maar uiteraard was de reis veel mooier dan de wedstrijd zelf. Renzo Pijper houdt van het rauwe randje rondom het voetbal en uitwedstrijden en zocht hier in het verleden zijn tripjes dan ook vaak wel op uit. Tristan heeft zo'n 26 Europese wedstrijden met AZ bezocht. Wat waren zijn hoogtepunten en hoe kwam het dat een Nederlander de taken van een stadionspeaker in Bulgarije overnam? Sander ging de ploeg vaak achterna per trein en vertelt ons bijvoorbeeld over zijn bezoek aan Dundalk. Renzo ging ooit per auto naar Bilbao en werd nog staande gehouden door een knap staaltje etnisch profileren door de politie. En waarom kreeg Toine van Peperstraten rode wangetjes tijdens een reportage op locatie? Vragen, tips of suggesties over onze podcasts zijn altijd welkom: podcast@staantribune.nl.

Westerlingen hebben astronauten, Rusland heeft kosmonauten. Betekent precies hetzelfde. Het Westen heeft miljardairs, Rusland heeft oligarchen. Betekent iets totaal anders. Oligarchen zijn verstrengeld met de macht, dus met Poetins Kremlin. Wat de vraag oproept of sancties tegen oligarchen doeltreffend zijn. Ik betwijfel het. Oligarchieën, wat in het Grieks zoiets betekent als een kleine groep heersers, zijn van alle tijden. Nederlandse steden waren in de 17de Eeuw oligarchieën, dus bestuurd door kleine groepen rijke mensen. In Rusland is het een gilde van puissant rijke mannen, die volgens de Atlantische Raad gezamenlijk zo’n duizend miljard dollar hebben verborgen in het buitenland. Een kwart daarvan valt onder de controle van Poetin. De Pandora Papers lieten zien hoe magistraal het vermogen van Poetin zelf is, en hoe de oligarchen zijn geld rond de wereld pompen. Met sancties proberen Amerika en Europa de oligarchen te isoleren en de hand te leggen op hun vermogens. Dat klinkt stoer, maar deze mensen zitten in een buitencategorie: ze zijn zo rijk dat geld geen economische waarde meer heeft. In New York krioelt het van de flats in de prijsklasse 200 miljoen die in Russische handen zijn, maar via zoveel lege vennootschappen en tussenpersonen – allemaal in landen die niet aan sancties doen – dat onteigening of beslaglegging vrijwel onmogelijk is. Maar zelfs als dat allemaal lukt, en ook in Groot-Brittannië, Frankrijk, Spanje, Nederland en Italië, dan nog blijft het een druppel op een gloeiende plaat. De echte vermogens staan onder niet traceerbare entiteiten op de Britse Maagdeneilanden, de Kaaimaneilanden, Londen en New York. Of in Turkije, dat niet van sancties wil weten. Tot voorkort stond het meeste geld geparkeerd op Cyprus, dat de bijnaam Moskou aan de Middellandse Zee heeft. Dat heeft ook te maken met de ‘gouden paspoorten’ die je daar kon kopen, net als in Groot-Brittannië, Malta en Bulgarije. Dat is nu afgeschaft. Klinkt heel louche, maar Amerika heeft die optie ook. Als je een Amerikaanse BV opricht en je creëert tien banen, krijg je een groene kaart. Sterker nog: president Biden heeft deze maand zijn handtekening gezet onder verlenging van deze regeling tot 2027. Pogingen om de macht van de superrijken te breken zijn maatregelen in de morele sfeer. Als Poetin inbindt, dan is het niet omdat er beslag is gelegd op wat jachten, huizen en bankrekeningen. En al helemaal niet omdat de oligarchen zich tegen Poetin zullen keren. Geld zat, en aanschurken tegen het Kremlin bevalt ze nog altijd uitstekend. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Oekraïne moet op termijn lid worden van de Europese Unie. Dat zei Ursula von der Leyen,  voorzitter van de Europese Commissie zondag tegen Euronews. En er zijn meer landen die dat vinden. Polen, Bulgarije, Tsjechië, Slowakije, Slovenië en de Baltische Staten zijn vóór onmiddellijke toetreding, schrijven hun leiders in een open brief. En Oekraïne natuurlijk zelf ook, na de uitspraken van Von der Leyen heeft president Zelenski gelijk een verzoek ondertekend om lid te worden. Maar is het slim om Oekraïne met stoom en kokend water, EU-lid te maken? Ons breekijzer is vandaag: Oekraïne moet niet halsoverkop lid van de EU worden. Verder hebben we het over vliegtickets naar Noordoost-Azië, die worden duurder omdat Europese maatschappijen niet meer over Rusland kunnen vliegen. En Shell heeft gisteravond aangekondigd zich terug te trekken uit Rusland. Daarmee volgen ze concurrent BP op.  In het panel  Piet Rietman, econoom bij het economisch bureau van ABN Amro Werner Schouten, co-host BNR Koplopers en voormalig voorzitter van de Jonge Klimaatbeweging Verder te gast Wouter Zweers, onderzoeker bij Instituut Clingendael op het gebied van EU uitbreiding   See omnystudio.com/listener for privacy information.

Oekraïners verenigen zich in tijden van crisis Het voelt in Kiev alsof het vijf voor twaalf is. Tot begin deze week leek het leven in Oekraïne gewoon door te gaan, ondanks al die paniekgeluiden uit het Westen over een invasie van Rusland. Maar die ontspannen houding is nu omgeslagen in breed gedeelde onrust op straat. Hoe gaat Zelensky om met deze onrust? En wat betekent het voor het conflict nu Rusland een aantal troepen bij de grens heeft teruggehaald? We bespreken het met correspondent Michiel Driebergen in Kiev. Afrika en EU drukken op resetknop Afrika en Europa hebben een gespannen relatie de afgelopen jaren, gekenmerkt door teleurstelling. Sinds de laatste top in 2017 tussen de twee politieke blokken zijn er tal van gebroken beloftes. De hoop is dat de twee politieke blokken dichter tot elkaar komen tijdens een tweedaagse top in Brussel. Maar wat verwachten ze van elkaar? We vragen het D66-Europarlementarier Samira Rafaela en West-Afrikacorrespondent Aida Grovestins. In Buitenland Uitgelicht: Noord-Macedonië. Met correspondent Frank Elbers. Binnenkort is het mogelijk van Sofia, de hoofdstad van Bulgarije naar Skopje, de hoofdstad van Noord-Macedonie te vliegen. En dat is groot nieuws, gezien de twee in een benaderde diplomatieke positie zaten.

Onvrede in Oost-Europese landen over wapengekletter NAVO De NAVO stuurt versterkingen naar Oost-Europese lidstaten en brengt haar troepen in gereedheid. Ook Nederland doet een duit in de zak. Zo worden er twee F-35 straaljagers gestuurd naar Bulgarije en reist premier Rutte als een van de weinige Europese leiders naar de Oekraïense hoofdstad af. In veel Midden- en Oost-Europese landen groeit ondertussen de onvrede over het wapengekletter. Te gast: Tijn Sadée, correspondent Oost-Europa en Balkan. | ‘Soevereine burgers' geradicaliseerd door corona Je ziet ze bij de truckersprotesten in Canada, bij antivax-rechtszaken in het Verenigd Koninkrijk of bij gewelddadige acties in Duitsland. De Sovereign Citizens, zoals zij zichzelf noemen, zitten wereldwijd in de lift dankzij corona. Vanwege de covidmaatregelen van overheden om de pandemie te bestrijden laten zij vaker van zich horen. Jelle van Buuren, complotdenken-onderzoeker aan Universiteit Leiden, legt uit wie deze mensen zijn en wat ze graag willen bereiken. | In Buitenland Uitgelicht: België met Bart Eeckhout. Onze zuiderburen zijn in de ban van een zaak betreft seksueel wangedrag en machtsmisbruik in de academische wereld.