Podcasts about in vlaanderen

De drug ketamine is aan een razendsnelle opmars bezig. En dat zien onderzoekers terug in ons rioolwater. In Vlaanderen werd het hoogste ketaminegehalte in rioolwater gemeten in Hasselt en Genk. Waarom duikt die drug tegenwoordig zo vaak op? En wat zijn de gezondheidsrisico's van ketamine? CREDITS: Journalisten: Olivier Simons en Phillip Pergens - Host, redactie en montage: Kato Poelmans - Muziek: Stef Lenaerts (House of Media) - Chef podcast: Geert NiesSee omnystudio.com/listener for privacy information.

In deze aflevering van Z 7 op 7:- Amerikaans president Trump kondigt een importheffing van 25% aan op buitenlandse auto's. De autosector reageert geschokt.- In Vlaanderen is het elektriciteitsnet voor de industrie overbelast. 35 bedrijven wachten op aansluiting.- Het SuperNova Festival in Antwerpen zet de Belgische tech scene op de kaart bij buitenlandse investeerders In tussen Wetstraat en Wallstreet: De regering De Wever zet tegenwoordig alle zeilen bij om de beoogde 17 miljard euro aan budgetverhoging DEZE LEGISLATUUR bij defensie te kunnen financieren. Toch wil professor en oprichter van denktank Itinera Marc De Vos nog een stap verder gaan dan de vooropgestelde 2% aan defensie-uitgaven van ons BBP. Professor De Vos wil een verhoging naar 3 à 3,5% en legt uit aan Head of Business News Jan De Meulemeester waarom we dit niet mogen zien als een uitdaging maar wel als een opportuniteit.En in het beursgesprek is collega Jef Poortmans te gast. Hij zoomt  in op de economische impact van de importheffingen op de Europese markt. Z 7 op 7 is de nieuwe dagelijkse podcast van Kanaal Z en Trends. Elke ochtend, vanaf 5u30 uur luistert u voortaan naar een selectie van de meest opmerkelijke nieuwsverhalen, een frisse blik op de aandelenmarkten en een scherpe duiding bij de economische en politieke actualiteit door experts van Kanaal Z en Trends.Start voortaan elke dag met Z 7 op 7 en luister naar wat echt relevant is voor uw business, onderneming, carrière en geld.

In Vlaanderen zit er al schot in de regeringsvorming, maar in Wallonië gaat het wel bijzonder snel. Maxime Prévot en Georges-Louis Bouchez hebben de plichtgesprekken met alle andere partijen overgeslagen en gaan een Waalse regering vormen. In Brussel daarentegen, wordt het wél heel moeilijk. En de PS zit na de verkiezingen in zak en as. Hoe staan ze er voor in Franstalig België?See omnystudio.com/listener for privacy information.

Met de liberale familie is iets vreemds gebeurd. In Vlaanderen krijgt Open VLD een opdoffer van jewelste, aan Franstalige kant schittert de MR. Hoe kan dat? En komt Open VLD deze opdoffer nog wel te boven? We kijken ook naar Europa waar uiterst rechts uithaalt en met name in Frankrijk ophef veroorzaakt. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Op 2 februari 2024 ging Meredith Greer in gesprek met Bea Cantillon, Emine Uğur en Anna Custers over bestaanszekerheid. Dat die term zo prominent op de politieke agenda's kwam te staan heeft alles te maken met de steeds groter wordende groep mensen die rond het bestaansminimum leven. In Nederland voelt de helft van de bevolking zich bestaansonzeker. In Vlaanderen hebben twee op de drie gezinnen moeite om hun rekeningen te betalen. Hoe is dat mogelijk in het welvarende Nederland en rijke Vlaanderen? En belangrijker: wat kunnen we eraan doen?  Meer info: https://deburen.eu/programma/armoede-in-een-rijk-land-hoe-is-dat-mogelijk.

De groene specht doet het de laatste jaren opvallend goed: het aantal broedparen is sinds de jaren 90 zelfs verdubbeld. Tegenwoordig ligt het aantal broedparen in Nederland tussen de 9.500-11.500. In Vlaanderen is het aantal broedparen 4.500-7.000. De kans is dus groter geworden dat je hun aparte, lachende geluid hoort…Verder in deze podcast: Timo Roeke van Vogelbescherming Nederland vertelt over de velduil die hij zag en Roots-redacteur Paul Böhre is op zoek naar de 'big four'. In de vogelvraag luisteren we naar een mysterieus geluid dat een luisteraar heeft opgestuurd. En geluidenman Henk Meeuwsen vindt de groene specht klinken als een heks.

Onderlinge verschillen zijn min of meer het fundament van België. Toch moet er samen worden bestuurd. Het is aftellen tot de verkiezingen in juni. Die beloven erg spannend te worden, gelet op de huidige politieke realiteit. In het Vlaamse noorden groeien rechts en extreemrechts, in het Franstalige zuiden juist links en extreemlinks.Isolde Van Den Eynde, politiek commentator bij de krant Het Laatste Nieuws, wijst op een uitdaging voor de komende jaren. Het begrotingstekort van 30 miljard euro moet worden aangepakt. Er zal structureel moeten worden bezuinigd, de vraag is alleen waarop. Koopkracht wordt dan ook een belangrijk thema van de komende verkiezingen. Volgens de peilingen wordt het radicaal-rechtse Vlaams Belang de grote winnaar in Vlaanderen. Alleen lijkt het uitgesloten dat de partij gaat meeregeren op het federale niveau aangezien geen enkele Franstalige partij met hen wil samenwerken. Hoe moet dat verder?Een regering vormen zal hoe dan ook moeilijk worden aangezien de standpunten van de partijen zo ver uit elkaar liggen. Meer verdeeldheid lijkt een reële optie. In de media in België zijn de woorden ‘zevende staatshervorming' al gevallen. Politicoloog Nicolas Bouteca (UGent) doet onderzoek naar het Belgisch federalisme en schreef onlangs een boek over de geschiedenis van de staatshervormingen. Volgens critici leidt het federalisme alleen maar tot stroperigheid, onduidelijkheid en is het duur. Zo waren er bijvoorbeeld tijdens de corona-crisis negen ministers bevoegd voor de gezondheidszorg. Maar je mag het federalisme niet zomaar afserveren, stelt Bouteca. Het heeft er namelijk ook voor gezorgd dat Vlamingen en Franstaligen uiteindelijk nog altijd zonder oorlog samenleven in één land. Via het federalisme werd er altijd een uitweg gevonden. Het bracht juist stabiliteit. Bouteca plaatst een kanttekening bij de tegenstelling van het rechtse noorden en het linkse zuiden. Het verschil zit volgens hem eerder in welk thema dat het belangrijkst wordt gevonden dan hoé er over dat thema wordt gedacht. In Vlaanderen vindt men migratie en veiligheid belangrijk. In Wallonië eerder werkgelegenheid en sociale zekerheid. Over de maker Annelies Bontjes (1993) is correspondent in België voor Trouw. Ze is te horen bij VPRO Bureau Buitenland en doet wekelijks verslag van haar ‘ontdekking van België' op VRT Radio 1. Daarnaast schrijft ze regelmatig voor het Brusselse magazine BRUZZ. Ze woont in Brussel.  See omnystudio.com/listener for privacy information.

Onderlinge verschillen zijn min of meer het fundament van België. Toch moet er samen worden bestuurd. Het is aftellen tot de verkiezingen in juni. Die beloven erg spannend te worden, gelet op de huidige politieke realiteit. In het Vlaamse noorden groeien rechts en extreemrechts, in het Franstalige zuiden juist links en extreemlinks.Isolde Van Den Eynde, politiek commentator bij de krant Het Laatste Nieuws, wijst op een uitdaging voor de komende jaren. Het begrotingstekort van 30 miljard euro moet worden aangepakt. Er zal structureel moeten worden bezuinigd, de vraag is alleen waarop. Koopkracht wordt dan ook een belangrijk thema van de komende verkiezingen. Volgens de peilingen wordt het radicaal-rechtse Vlaams Belang de grote winnaar in Vlaanderen. Alleen lijkt het uitgesloten dat de partij gaat meeregeren op het federale niveau aangezien geen enkele Franstalige partij met hen wil samenwerken. Hoe moet dat verder?Een regering vormen zal hoe dan ook moeilijk worden aangezien de standpunten van de partijen zo ver uit elkaar liggen. Meer verdeeldheid lijkt een reële optie. In de media in België zijn de woorden ‘zevende staatshervorming' al gevallen. Politicoloog Nicolas Bouteca (UGent) doet onderzoek naar het Belgisch federalisme en schreef onlangs een boek over de geschiedenis van de staatshervormingen. Volgens critici leidt het federalisme alleen maar tot stroperigheid, onduidelijkheid en is het duur. Zo waren er bijvoorbeeld tijdens de corona-crisis negen ministers bevoegd voor de gezondheidszorg. Maar je mag het federalisme niet zomaar afserveren, stelt Bouteca. Het heeft er namelijk ook voor gezorgd dat Vlamingen en Franstaligen uiteindelijk nog altijd zonder oorlog samenleven in één land. Via het federalisme werd er altijd een uitweg gevonden. Het bracht juist stabiliteit. Bouteca plaatst een kanttekening bij de tegenstelling van het rechtse noorden en het linkse zuiden. Het verschil zit volgens hem eerder in welk thema dat het belangrijkst wordt gevonden dan hoé er over dat thema wordt gedacht. In Vlaanderen vindt men migratie en veiligheid belangrijk. In Wallonië eerder werkgelegenheid en sociale zekerheid. Over de maker Annelies Bontjes (1993) is correspondent in België voor Trouw. Ze is te horen bij VPRO Bureau Buitenland en doet wekelijks verslag van haar ‘ontdekking van België' op VRT Radio 1. Daarnaast schrijft ze regelmatig voor het Brusselse magazine BRUZZ. Ze woont in Brussel.  See omnystudio.com/listener for privacy information.

Op het kabinet van Franstalig minister Caroline Désir (PS) werd cocaïne gevonden. Een groot drugsonderzoek volgt, maar ook het aantal kabinetsmedewerkers in Wallonië en Brussel wordt plots in vraag gesteld. In Vlaanderen gaat alle aandacht naar een ander debat: de abortuswetgeving. Vooruit en Open Vld willen de maximumtermijn optrekken naar 18 weken, cd&v is het daar niet mee eens. Is het puur toeval dat deze gevoelige materie net nu opnieuw naar boven komt? Presentatie: Bart Eeckhout, Stavros KelepourisGast: Joline MaenhoutProductie: Laurens Bervoets (hoorstroom), Dries VermeulenEindredactie: Sam Feys Wilt u reageren? Mail dan naar podcasts@demorgen.beSee omnystudio.com/listener for privacy information.

 De Nederlandse verkiezingen werden gekenmerkt door de spanning tussen de bevolking versus "de elite". Een beleid zonder draagvlak vertaalt zich in een gestage achteruitgang van klassieke partijen. Op het niveau van de Europese Unie doet zich hetzelfde voor. Raadsvoorzitter Charles Michel stelt voor dat tegen 2030 8 staten klaar zijn voor het lidmaatschap: Albanië, Bosnië-Herzegovina, Moldavië, Montenegro, Noord-Macedonië, Servië, Turkije en Oekraïne. Commissievoorzitter Ursula Von der Leyen gaat grotendeels mee in de redenering. Zijn die landen daar wel klaar voor?En staat de Europese bevolking achter het streven van de Europese elite? Deze vraag kan ook gesteld worden over de “Green Deal”, die lidstaten aanzet om klimaatregelen te nemen. In Vlaanderen wordt dat vertaald in de renovatieplicht, vijf jaar na de aankoop van een nieuwe woning. Die jaagt vooral de middenklasse op kosten. Dat gebeurt op een moment dat economen op een toenemende armoede wijzen in België. Maar klopt dit wel? Redacteur Hans Brockmans vroeg het voor Doorbraak TV aan Ivan Van de Cloot, hoofdeconoom van de Stichting Merito. Support the show

Dit betreft een geluidsopname van onderstaand panelgesprek. De volledige uitzending kan je raadplegen op YouTube via https://www.youtube.com/watch?v=EDV8JfRnMQY&t=1s Is het aantrekken van buitenlands talent dé oplossing voor de krapte op onze arbeidsmarkt? Of heeft het net een negatieve impact?  De wereldwijde strijd om talent woedt alleszins volop. Maar kan Vlaanderen daarvan profiteren? Is onze regio aantrekkelijk voor buitenlands talent? En is er voldoende buitenlands talent beschikbaar om het groeiend aantal vacatures in onze knelpunteconomie in te vullen?  In Vlaanderen staat een actief arbeidsmigratiebeleid nog in de kinderschoenen. We kunnen dus nog heel wat leren van landen die economische migratie al langer benutten. Maar hoe werkt zo'n actief migratiebeleid? En hoe zorgen we ervoor dat arbeidsmigratie geen oplossing voor de korte termijn is, maar deel uitmaakt van een duurzaam beleid op lange termijn? Waar liggen drempels en hoe gaan landen daarmee om?  We verkennen de mogelijkheden die migratie ons biedt tijdens een boeiend panelgesprek met experten uit het werkveld:  Rob De Lobel (IOM - International Organization for Migration) Peter Bosch (Egmont Institute)  Veronika Casteur Petrzelkova (Accent Jobs)  Kitty Weyn (International Relations VDAB) We gaan dieper in op de opportuniteiten en bedreigingen van arbeidsmigratie op onze arbeidsmarkt en in onze samenleving. En we bekijken hoe migratie onze welvaart richting inclusieve toekomst kan stuwen. 

Carnaval is een volksfeest dat al eeuwenlang bestaat. Het betekent ‘vaarwel vlees' en verwijst naar de vasten en het verbod om dan vlees te eten. Lachen met de machthebbers is altijd een cruciaal onderdeel geweest van carnaval. In Vlaanderen zijn Aalst en Halle de steden waar carnaval op een fanatieke manier gevierd wordt. Denk maar aan de iconische figuur van de Voil Janet in Aalst. Sonny Vanderheyden, woont in Halle en schreef het boek ‘Zot van Carnaval'

[click here for the transcript in english] " Een heel groot probleem voor vrouwelijke componisten is: heel veel partituren liggen klaar, maar het is zo duur om daar partijen van te maken dat veel orkesten zeggen van ja, laat maar.” [alg. intro] >>> Je luistert naar Let's Talk, een podcast waarin de gespreksstof bestaat uit impactvolle initiatieven, straf ondersteuningsaanbod, en participatie als katalysator voor innovatie. Uw host is Bart Wuyts, CEO van de groep Blenders en WEB, de incubator van inclusieve werkvloeren en innovatieve strategieën rond o.a. ondernemerschap, duurzaamheid en toeleiding naar werk. [intro spreker] >>> In deze aflevering gaat Bart Wuyts in gesprek met Eline Cote, een getalenteerde muzikante en voorvechter van gendergelijkheid in de muzieksector. Samen bespreken ze het specifieke arbeidsregime dat geldt in de muziekwereld en hoe dit van invloed is op professionele musici. Ook gaan ze in op het onderbelichte werk van vrouwelijke componisten en de uitdagingen die er liggen op vlak van inclusie en gendergelijkheid binnen orkesten in Vlaanderen. Eline deelt haar persoonlijke ervaringen en inzichten, en biedt waardevolle perspectieven op hoe we als samenleving kunnen werken aan een meer inclusieve en rechtvaardige toekomst in de muzieksector. Blijf luisteren en ontdek meer over deze boeiende en belangrijke onderwerpen. Eline, jij zit hier nu bij ons, is uw achternaam Coté? Of hoe spreek je dat uit? Wel, in Vlaanderen zeggen ze “Koote”. Maar ik ben eigenlijk geboren in Amerika. Mijn vader is daar ook geboren en daar noemen we dus “Kodi”. Wat heb jij graag dat ik zeg? [Koote is goed] Maar ik ga je gewoon bij uw voornaam aanspreken. Voilà, Eline Cote is het meestal hier in België. Dus jij bent Amerikaanse? Ja ik heb eigenlijk de dubbele nationaliteit. Ik ben daar ook niet zo lang geweest, maar een paar maanden eigenlijk. Maar we gaan elk jaar terug want de helft van onze familie zit daar en de helft van de familie zit hier want onze mama is wel van België. En ik ben altijd tweetalig opgevoed, dus dat was voor mij een grote voorsprong op anderen. Dat was wel handig. Waar in Amerika ben je geboren? In Chicago. Ja, dat is toch wel een tweede thuis daar als ik daar aankom. Ah, echt waar? Ja, als ik daar aankom voel me helemaal ontstresst ja. Dat komt ook misschien omdat ik naar daar ga als vakantie is. Maar ja het is een heel leuke stad. Vertel eens even: wie is Eline? Ik ben een muzikant eerst en vooral. Ik speel contrabas. Ik ben zeer klein: ik ben maar een meter vijftig. Maar toch heb ik voor het allergrootste instrument gekozen. Da's gewoon supercool als je acht jaar bent en je ziet zo'n gigantisch ding dan denk je: yeah, dat kan ik wel spelen! En ja, tot zo ver is het gelukt. Dus jij bent professioneel muzikant. Ik ben professioneel muzikant. Ja, ik heb mijn master behaald aan het conservatorium van Antwerpen drie jaar geleden. En samen met een master in lesgeven voor muziek en een master in creatief project waarvoor ik hier ben uitgenodigd om over te praten. Want mijn creatief project was mijn vrouwenorkest zodat ik heb opgericht. Ik zeg altijd het is een beetje een ludiek begin geweest. Ik ben naar de kunsthumaniora gegaan vanaf het derde middelbaar. Ik zat voordien in een richting met vijf uur Latijn in een katholieke middelbare school en ik dacht van ‘ja, het lukt wel maar het is niet zo mijn ding'. [De rechterkant van je brein had stimulans nodig?] Ja, en ik was toen al toch wel even met muziek bezig en ik dacht ja, ik wil gewoon muzikant zijn. Waar ken ik dat doen? En ik ontdekt: er bestaat zoiets als een kunst humaniora waar ge zowel een ASO opleiding kunt hebben en daarbovenop krijg je dan nog eens 13 uur muziek. Dat leek me wel interessant! En in het vijfde middelbaar kregen wij daar tijdens onze les Engels – een les waarin ik natuurlijk beter was dan de andere leerlingen omdat ik Amerikaanse was - kregen wij de opdracht om een liefdadigheidsorganisatie naar keuze te bespreken. Maar ik was altijd speciaal en ik moest van mezelf iets kiezen waar niemand nog niet van gehoord had. Dus ik was maar aan het zoeken, aan het zoeken en zoeken en ik kwam ineens op een speech van Emma Watson, de actrice. En die gaf een speech voor de organisatie He For She. He For She is een organisatie die ervoor probeert te zorgen dat mannen mee in het gesprek komen van gendergelijkheid. Dat is dat is wat die willen doen. Maar zij gaf een speech over gender equality -  en ik was direct.. ik zat meteen op m'n paard.. Ik hield een spreekbeurt van een half uur lang  waarin ik echt super bevlogen bezig was van ‘zie, dit is het probleem en we moeten hier iets aan doen..!' En ja, typisch de mensen in mijn klas waren dan met andere dingen bezig. Maar ik was héél enthousiast en ik vroeg me af ‘hoe kan ik als zeventienjarige hier iets aandoen?' Dus ik dacht: ‘misschien moet ik beginnen met kijken waar ik in wil werken, in mijn vak.' En dat is de klassieke muziek. Dus ik ben naar concerten gaan kijken, zoals ik altijd deed.. En ik lette op: zie ik veel vrouwen in het orkest? Er waren vrouwen, maar waar waren er geen vrouwen? Vaak niet bij mijn instrument: de contrabas, vaak niet bij de koperblazers of slagwerk. En ik hou altijd mijn programmaboekjes bij. En ik ben dan in al mijn programmaboekjes beginnen bladeren en dan zag ik eigenlijk hetzelfde voorkomen. Maar ik zag ook nérgens geen vrouwelijke componisten. [Ah ja, ok, langs de andere kant van het spectrum] Ja. En ik dacht van ‘bestaan die dan niet?' – Kan hè, weet ik veel.. Hetzelfde met vrouwelijke dirigenten: daar had ik nog nooit van gezien of van gehoord. Dus ik ben dan echt beginnen opzoeken. En het blijkt dus dat er keivéél vrouwen de componisten zijn. Er zijn heel wat vrouwelijke dirigenten, maar dat die dus eigenlijk niet de kansen krijgen van hun mannelijke counterparts. In de geschiedenis en de dag van vandaag ook niet - laten we daar heel eerlijk in zijn. Het is wel veel verbeterd en het gaat de goede richting uit, maar het gaat heel moeizaam. Heb het gevoel dat dat vandaag de dag nog zo is? Dat vrouwelijke componisten bijvoorbeeld minder kansen krijgen? Ja. Ik heb mijn masterthesis geschreven rond seksisme binnen de klassieke muziek -  natuurlijk in de Westerse wereld, omdat ik daar ook in zit in dat wereldje. En dan ben ik op een website terechtgekomen – en ik heb de dame in kwestie een maand geleden via zoom ontmoet, ik was helemaal vereerd.. en de website is donne-uk.  En zij doet al jaren een studie waarbij ze naar de top-orkesten ter wereld gaat kijken en kijkt naar hun programma. En ze ziet hoeveel stukken in hun programma zij met mannelijke componisten, vrouwelijke componisten,  van mensen met een andere huidskleur, van mensen die een andere seksualiteit hebben, alles d'r op en eraan, ze monitort al die dingen. Natuurlijk, ik focuste mij vooral op het verschil tussen mannen en vrouwen. En ik zal zeggen: uit de de studie van vorig seizoen voor België bleek dat 1,9% van de werken die gespeeld werden door de zes orkesten hier, de professionele orkesten, van vrouwen waren. 1,9%. Maar heeft dat dan ook niet te maken met feit dat die vooral oude muziek spelen en dat er dus in ‘t verleden een groot probleem was? Maar ik vraag mij af als je nu hedendaagse componisten zou bekijken, heb je dan t gevoel of enige evidence dat vrouwelijke componisten vandaag den dag minder kansen krijgen dan hun mannelijke counterparts? Dat is een heel interessante vraag. Het gaat de goede richting uit. Wat je wel nu krijgt: veel is – wat ik hoor van de vrouwelijke componisten die rond mij zitten -  is dat er heel veel wedstrijden nu komen die specifiek gericht zijn naar enkel vrouwelijke componisten. Maar wat ik dan ook hoor is ‘ja ik vind dat eigenlijk niet zo fair'. Ik wil gewoon dat er een wedstrijd is voor componisten. Punt. Want het feit dat ik een vrouw ben zou me eigenlijk niet moeten uitmaken. En dat is eigenlijk waar dat ik hoop ook op een dag te komen.. Maar heel de discussie over quota is natuurlijk zelfde net. Ja inderdaad. Misschien is er wel even een inhaalbeweging nodig. Om te komen tot een gebalanceerd.. Inderdaad. En daarom mijn vrouwenorkest dat ik heb opgericht. Om inderdaad die awareness te creëren. Vandaag de dag, wat ik wel zie is: als ze daar een werk wordt gespeeld van een vrouw.. Vaak is dat dan van een van de meer populaire vrouwelijke componisten van de geschiedenis of van een hedendaagse vrouwelijke componiste. Maar er is zo geen middenpad. En eigenlijk zeg je: als je daar naar op zoek gaat, dan is er nog een hele verzameling van interessante werken van vrouwelijke componisten die eigenlijk nog ontgonnen moet worden bijna. Of die nog ontdekt moet worden? Ja, ik heb een heel interessante conversatie gehad met een mannelijke contrabassist. Die ik heb geïnterviewd voor mijn plaat die ik heb opgenomen - ik heb een soloplaat opgenomen voor mij en mijn contrabas, waarop ik werken speel van alleen maar vrouwelijke componisten. En ik wilde ook graag het verhaal horen rond waarom hebben ze dat geschreven en over wat gaat het stuk. En die specifieke componiste heb ik niet kunnen bereiken. Maar ik heb wel de contrabassist kunnen bereiken waarvoor ze het stuk geschreven heeft. En hij had het ook over: een heel groot probleem met de vrouwelijke componisten is - heel veel partituren liggen klaar, maar het is zo duur om daar partijen van te maken dat veel orkesten zeggen van ja laat het maar. Je hebt altijd een score: daar staat gewoon alles op, dat is wat de dirigente ziet. Maar natuurlijk als instrumentist ga je niet spelen van een partij waar dat er twintig andere instrumenten op staan.. En puur voor het printwerk en om iemand dat werk te laten doen van er partijen van te maken, vinden ze het te duur omdat er niet genoeg mensen die muziek spelen van die vrouwelijke componisten. Dus ze willen hun tijd daar niet aan besteden. Dat is de kip en het ei.. Voilà. En zo blijft dat repertoire daar maar liggen. Is dat iets waar je zelf iets mee aan het doen bent? Want ik stel mij voor dat je dan zelf ook vooral muziek van vrouwelijke componisten wil spelen? Ja inderdaad. Dus wij spelen enkele werken van vrouwelijke componisten en ik ga altijd op zoek naar een componiste waar ik zelf nog nooit van heb gehoord. En dan bekijk ik dat: ofwel is er zo een heel veel vage opname van even lang geleden of is er zo een kleine snippet ergens of zelfs soms is er niets te vinden. En dan bekijk ik dat met onze dirigente Pascale Van Os. Zij kan ook heel goed piano en dan speelt zij zo een beetje een reductie en dan kunnen wij dat een beetje interpreteren: is dit een stuk dat past binnen het repertoire dat we voor dit project willen spelen? En dat is heel leuk omdat dat echt een ontdekkingsreis is terug in de geschiedenis. En je vindt dan echt zo veel pareltjes! Maar wat er dan bij komt kijken is een hele dure kost voor ons om die muziek te spelen. Want als je die muziek wilt uitvoeren hangt daar een stevig prijskaartje aan om dat te huren. Dat is duur omwille van de reden die je net gezegd hebt, dus dat er dus iemand daar inspanningen heeft voor  moeten maken om al die partijen uit elkaar te trekken. En dat is ook niet het werk wat jullie zelf nu op eigen houtje gaan doen of zien zitten of daar mensen voor in het orkest hebben die dat die dat kunnen of willen doen? Ja het probleem is: dat is in realiteit gewoon heel veel werk. Daar zou je iemand echt voor moeten vergoeden. Ja dan blijft het duur. Maar het dat is iets dat mij al heel lang interesseert. Maar je zou er misschien geld mee kunnen verdienen? Want eens je dat gedaan hebt, kan je het  natuurlijk ook aanbieden aan anderen. Ja, dat is waar. Na die conversatie ben ik daar echt over beginnen nadenken: hoe kunnen we ervoor zorgen dat die werken niet in de vergeetput blijven liggen? Hoe kunnen we het volgende pareltje, de volgende Beethoven V bij wijze van spreken - die ligt daar misschien wel tussen.. Maar als niemand het een kans geeft.. Wat ik soms ook wel eens hoor of meen gehoord te hebben, is dat wellicht in de geschiedenis heel wat vrouwelijke componisten hun werken op de markt gebracht hebben onder de naam van een mannelijke componist. Klara Schubert is dan een voorbeeld dat wel eens genoemd wordt – hoewel dat die dan in eigen naam ook wel dingen heeft uitgebracht..   Ja, dat is zo. Een ander groot voorbeeld is Fanny Mendelssohn. Je hebt haar broer Felix Mendelssohn die heel bekend is. Een heel aantal van Felix zijn werken waren eigenlijk van Fanny. En er is ook een vrouw: Augusta Holmès die de naam Herman, Zolta of Herman Zenta had gekozen als naam om haar werken te kunnen publiceren. En achteraf natuurlijk moet er maar ene zijn in de buurt die dat weet, die dat ergens heeft opgeschreven dat die pseudoniem toebehoort aan Augusta.. Wij hebben al twee van haar werken gespeeld. Prachtig. Prachtige overdreven melancholische, romantische werken waar je van in katzwijm valt. Dat was echt haar stijl. De geschiedenis is altijd hard geweest voor vrouwen, voor hun plek, en in de muziekgeschiedenis is dat niet anders. Vrouwen mochten vroeger alleen maar in hun huiskamer muziek spelen en dan heb ik het over de barok periode en daarna zelfs nog. En dan mochten ze ook alleen maar instrumenten spelen die een vrouwelijk waren. Dus de klavecimbel of de harp of de luit. Sommigen mochten zelfs misschien viool spelen. Maar ik heb ergens gelezen in.. – een heel goed boek om te lezen over vrouwelijke componisten: Het Tweede Thema - daar staat een geschiedenis in van heel veel vrouwelijke componisten door de eeuwen heen. En een stukje  dat ze hebben teruggevonden was van een recensent -  en ik weet niet meer van welk werk het was, ik denk zelfs niet dat het van een vrouwelijke componist was, maar die was aan het  razen en aan ‘t ratelen, want hij zei ‘hoe hallucinant is het om een vrouw aan een cello te zien met haar benen wijd gespreid - afschuwelijk.' Dus ja dat mocht niet. En een blaasinstrument.. Dat is militair, dat is luid.. Vandaag wordt soms nog gezegd door mensen van een iets oudere stempel: ‘ze hebben de longcapaciteit niet, ze hebben de strength niet om daar geluid uit te krijgen.'  Wat natuurlijk onzin is. Ik wil even met jou de vergelijking maken: de rest van de arbeidsmarkt - waar wij voortdurend mee bezig zijn en waar dat we dus voortdurend ook zien dat vrouwen, en wij zijn dan wat meer gaan focussen op vrouwen met migratieroots (maar je zou het kunnen opentrekken naar vrouwen in het algemeen) - dat die op een aantal plekken minder kansen krijgen. Heb je daar vandaag ook bewijs voor? Merk je dat ook in de muziekwereld? Dat vrouwen tout court vandaag de dag ook minder kansen krijgen in orkesten bijvoorbeeld? Ja. In het algemeen wel. Er is wel echt een groot verschil als je het vergelijkt met 50 jaar geleden. Want vrouwen in een orkest is pas een ding sinds na de tweede wereldoorlog. Dat is eigenlijk nog niet zo lang. Nee, vrouwelijke stemrecht in België ook.. Nee voilà.  Het is dan pas dat ze effectief in de orkesten mochten beginnen. Kijk nu bijvoorbeeld de Berliner Symphoniker: ik denk dat dat nog maar een paar jaar geleden is wanneer de allereerste vrouw is toegelaten in dat orkest. Nu zitten daar een stuk of vijf vrouwen denk ik. Dus dat begint te komen. Maar er zijn andere orkesten.. Per land is het ook anders. Je hebt landen die wat progressiever zijn dan andere waar dat dat bij wijze van spreken bijna nooit echt een probleem was (na de tweede wereldoorlog hè). Hoe is dat bij ons? In Vlaanderen en België? Als ik naar de situatie kijk zoals ze vandaag bij ons is moet ik zeggen dat ik toch aangenaam verrast ben. Dus hier is het is het echt bijna fifty-fifty. Want ik hoorde je dat zeggen.. Ik ben zelf nogal een muziekliefhebber en de keren dat wij eens naar een concert gaan is mij dat eigenlijk nog nooit opgevallen en vind ik dat altijd heel vanzelfsprekend dat dat een bonte mengeling is van mannen en vrouwen. Ja, en dat is kei goed, dat is een kei goede instelling die je er hebt. Maar dat is jammer genoeg niet in alle landen zo. In Europa zelfs. Nee, maar jij hebt nu echt wel bewust gezegd ik ga hier in Vlaanderen in Antwerpen een vrouwenorkest samenstellen om aan te tonen dat het wel nog een issue is? Ja. En dus wil eens even peilen van is dat issue er hier daadwerkelijk? Of hebben jullie met het orkest ook echt de ambitie om naar het buitenland te gaan en daar awareness mee te creëren? Dat is uiteraard onze grote ambitie: om dat open te trekken naar het buitenland. We willen heel graag die boodschap verspreiden. We hebben bijvoorbeeld vorig jaar een concert gedaan in samenwerking met de International Alliance for Women in Music (IIAWM), ik ben daar sinds 3 jaar ook board member van. Dat is een wereldwijde organisatie waar je je lid van kan maken. Zij organiseren conferences, concerten,.. Ik ben nu de concert chair voor dit jaar en volgend jaar en het jaar daarop. Waarop we binnen drie jaar hopelijk een heel groot project willen doen in Londen. Het is een beetje ambitieus. Dat is onze passie. Wij hebben op die voorbije conference gespeeld, we hebben ons concert gedaan in de Amuz en dat is dan wereldwijd uitgezonden. En dan hebben wij een zoom panel gedaan vanuit Antwerpen en we hebben super veel reacties gekregen van ‘ik was helemaal ontroerd', ‘dat heeft echt iets in mij aangewakkerd om nog meer te willen doen dan dat ik nu bezig ben',.. Dus dat was voor ons overweldigend. En hoe groot zijn jullie als orkest? Dat hangt van project tot project af. Met ons allereerste project waren we met 140 in de Elisabethzaal. Dat is een volledig symfonisch orkest. Ja. Ik kan me voorstellen dat mannen ook wel graag eens willen aansluiten omdat het over unieke werken gaat ook die je speelt? Dat is zo. Ons grote project dat we gaan doen in Londen (hopelijk), gaat een beetje een mix zijn van drie verschillende orkesten waardoor we een soort van fiftyfifty gelijke verdeling willen. Mijn boodschap is altijd geweest: zolang dat we niet zien dat er – en dan heb ik het niet enkel over België maar in Europa - dat het echt goed is op vlak van gendergelijkheid, gaan we onze opzet niet veranderen. Onze boodschap blijft hetzelfde en het is vooral ook als rolmodellen. En dat is een heel groot ding. Ik heb heel veel vrouwen geïnterviewd voor mijn thesis. Ik heb een enquête gemaakt waar er meer dan 500 mensen hebben op hebben gereageerd en daarin hoorde ik van elke vrouw ‘ik heb nooit een rolmodel gehad om naar op te kijken'. En ik heb zoiets van: bij ons in het orkest zie je bij elk instrument een vrouw. Dat doen we voor elk klein meiske dat komt kijken: dat zij zichzelf op het podium ziet. Ik vind dat heel belangrijk, want ik had dat zelf ook niet. Ik heb pas op mijn dertien jaar een vrouw aan de contrabas gezien en dat was voor mij het leukste ding op de wereld op dat moment. Hetzelfde fenomeen - en ik denk dat je een heel belangrijk punt aanhaalt – hetzelfde fenomeen doet zich op grote schaal voor bij heel veel mensen die vandaag kansen missen. En als we even naar het thema kansarmoede bijvoorbeeld zouden kijken: jongeren die opgroeien in een omgeving van kansarmoede die hebben zelfs bij hun studiekeuze worden ze onbewust daardoor beïnvloed: dat ze denken en ervan overtuigd zijn dat een aantal beroepen voor hen gewoon niet haalbaar zijn. Dat ze dat niet kunnen. Omdat die gewoon die rolmodellen in hun omgeving nergens hebben. En zij zien wel allerlei mensen dat doen, maar ze gaan ervan uit dat die allemaal beschikken over weet ik veel gaven en achtergronden waar zij nooit bij terecht kunnen. Dus ik vraag mij dan tegelijkertijd af: jullie focussen nu terecht op vrouwen in het orkest, maar dat is nog altijd een hele brede waaier. Om dat even te challengen: zijn het allemaal witte vrouwen waar je mee werkt? Hoe kan je ook binnen dat gegeven toch nog uw rol van rolmodellen zo breed mogelijk invullen? Zo divers mogelijk en ook zo inclusief mogelijk. Los van het feit dat mannen er dan niet bij mogen. Dat is iets waar ik al heel veel over heb nagedacht. Eén van de projecten die wij heel graag willen verwezenlijken – waarvoor ik nog altijd op zoek ben naar bepaalde organisaties – is om te werken met ons orkest om vrouwelijke componisten te engageren om stukken te schrijven voor bepaalde instrumententypes die niet van de westerse wereld zijn. Om te kijken naar: zijn er vrouwen in vluchtelingenkampen bijvoorbeeld of in kansarmoede die een ontzettende  gave hebben ondanks dat die misschien nooit niet naar een muziekschool zijn geweest, om die ofwel mee te betrekken als een soort van coaching workshop mee in het orkest tussen de andere muzikanten te zitten, of zelfs zodanig dat er een concerto wordt geschreven waar dat zij de solist mogen zijn. Waar zij hun instrument, dat wij niet kennen, dan niet in het symfonisch repertoire zit, om daarin samen te werken met een componiste.  Dat is een project dat wij op poten willen zetten. Maar heel moeilijk voor ons is om die vrouwen te vinden. Ja, maar dan leg je de lat ineens al hoog. Dan moet het al gaan over instrumenten die heel uniek zijn. Als je nu kijkt naar de instrumenten waar je vandaag in het orkest mee speelt: je doet dat in Antwerpen, er is daar een grote diversiteit aan inwoners, bereik je die ook? Mik je daarop? Ja, buiten die mannen willen wij niemand.. Vrouwen van alle leeftijden, alle culturen, alle seksuele voorkeur, alles, iedereen is welkom. En dat zeg ik altijd. Want is het enige dat wij vragen is dat ze een korte opname sturen of dat ze eens langskomen – dat kan ook als je geen opnameapparatuur hebt. Of je kan zelfs even met je gsm iets opnemen.. Ik wil gerust eens langskomen om te luisteren naar hoe je speelt. Ik sta voor alles open. Ik krijg ook heel regelmatig in mijn inbox ‘ik heb jullie orkest ontdekt, mag ik eens meespelen?' En dan komt die persoon op mijn lange lijst. En elk project sturen wij eerst naar onze vaste kern en als ik dan zie dat het niet gevuld geraakt of wanneer we een groot project hebben, dan moeten wij buiten onze vaste kern kijken. En ik heb een lijst van ondertussen 150 vrouwen, en ik stuur die mail naar al die vrouwen: iedereen die kan, iedereen die wil, kom join. Laten we hier iets mooi van maken. De cultuur binnen ons orkest is voornamelijk wit, dat is helemaal correct. Maar wat ook is.. Je hebt de kansentarieven: dat heb je niet voor alles. Vorig jaar hebben wij samengewerkt met een Blinken loket, die zitten overal in Antwerpen en dat zijn mensen in kansarmoede of die het wat minder hebben die dan naar dat loket komen en dan wordt er reclame gemaakt voor bijvoorbeeld  sportactiviteiten of concerten of comedy shows of workshops. Waar zij dan gratis of aan een heel laag tarief aan kunnen deelnemen. We hebben voor ons concert toen samengewerkt – dat was een concert in Schouwburg Noord in Merksem - met het Blinken loket in Merksem en dan konden ze voor  € 3,5 komen kijken naar ons concert terwijl dat daar normaal tickets waren aan € 17. Dat vond ik een hele belangrijke. Iedereen moet welkom zijn in klassieke muziek, want dat is iets heel elitair. Ik ben naar de opera geweest vorige week. Het goedkope ticket daar was € 30 om op een plaats te zitten waar je alleen maar kan luisteren en niks kan zien. En dan dacht ik van hier is toch wel iets verkeerd. Vroeger in de geschiedenis was de parterre waar het plebs zat, de luidruchtige mensen.. die gooiden de tomaten op het podium.. en de elite die zat dan helemaal vanboven omdat die dan konden neerkijken op het gewone volk. Terwijl nu is het helemaal omgekeerd, dan betaal je bijna € 200 om in die parterre en je betaalt € 30 om niets te zien.. Waar is het mis gegaan? Voor mij is muziek zoiets universeel. Iedereen heeft een band met muziek. Iedereen. Elke persoon op de planeet heeft een band met muziek. Ik heb wel nog een vraag.  Want de genderrollen in onze samenleving zijn ook nog altijd een beetje klassiek: van vrouwen wordt altijd meer verwacht in de zin van op de kinderen letten, meer deeltijdse arbeid. Jullie orkest is dat op vrijwillige basis of betalend? Het allereerste concert dat wij hadden in Elisabethzaal dan was ik student dus ik had geen geld en ik moest een Elisabethzaal betalen dus ik heb toen een crowdfunding gelanceerd die we hebben binnengehaald. Maar iedereen, zelfs de professionele muzikanten hebben toen op vrijwillige basis meegedaan. En dat waren tien repetities! Die waren er allemaal altijd en dat gaf voor mij ook zo'n gevoel van ‘ja ok, dit is nodig en dit is echt iets dat mensen willen' ook qua muzikanten. Daarna is het altijd mijn bedoeling geweest en heb ik ook altijd mijn muzikanten betaald. Altijd een soort van minimum. Ik probeer hen altijd meer te betalen. Funding is heel moeilijk in cultuur, we weten het allemaal: subsidies en dergelijke - vooral in Antwerpen niet zo fantastisch. Dat is voor ons een heel groot probleem. Maar zelfs al hebben we geen geld, proberen we toch geld te vinden want we betalen altijd onze muzikanten. En passen jullie je repetitieregime aan? Zodanig dat er mogelijkheden zijn voor vrouwen om zoveel mogelijk wel te participeren – al schipperend met al hun andere rollen? Ja inderdaad dat doen wij. Ik geef zelf ook les in de academie. Wanneer is dat? Altijd 's avonds – late namiddag of 's avonds. Dus wanneer doen wij meestal onze repetities? In de ochtend in de week. Want dan zijn de kinderen meestal afgezet op school en moet er niet lesgegeven worden of niets. De meeste muzikanten zijn vrij op bijvoorbeeld maandagochtend. Dat was voor ons een groot experiment. We hebben samen met de dirigente beslist in de vorige drie projecten om altijd in de ochtend te repeteren zo van 9 tot 1.  En dat was altijd een hele mooie moment, dan konden altijd de meeste mensen komen. In ons orkest hebben we een leeftijdsverschil van 18 tot 72. Dus het zijn niet alleen maar jonge mensen. Er zit een veel jonge mensen in natuurlijk, maar het is echt van all walks of life. En dat vind ik heel tof. Want als je dan een wat oudere dame hebt die dan naast iemand jong zit: die leren van zoveel van elkaar. Van de oudere generatie leer je heel veel, maar zij leren ook veel van die nieuwe generatie en dat is zo'n een leerrijke omgeving. En Pascale Van Os, onze dirigente, die doet dat zo goed. Die zorgt echt voor een sfeer binnen dat orkest waar dat je echt zo het gevoel hebt van ik ben thuis: ik ben volledig mezelf. Wel fijn, dat je even verwijst naar het feit dat zij zoveel van elkaar leren dan, die verschillende generaties. Dat sluit mooi aan bij een project dat we zelf aan het doen zijn om in organisaties inderdaad ook buddy paren te vormen van oudere werknemers waar vaak zo'n beetje de vraag is van  hoe zorg je ervoor dat mensen zo lang mogelijk mee aan de slag kunnen blijven. Om hen in buddy paren te laten samen lopen met jongere werknemers en hetzelfde te bewerkstelligen, wat jij nu net zegt. Eline, wat is t volgende project? Wanneer kunnen we eens komen luisteren? Ik ben bezig met iets helemaal anders dan wat we ooit al gedaan hebben. Het zal doorgaan op verschillende data, de data zijn nog to be determined, dat zal ergens november – december zijn. Het is een project genaamd ‘La Vie d'une Femme'  en wij werken samen met een folk zangeres Aurelie Dorzee,  ze is haar muziek aan het bewerken voor strijkers om haar folkmuziek om te zetten in iets meer symfonisch en een verhaal te vertellen over de verschillende fases in een vrouw haar leven -  van geboorte tot sterfte en alles in between. Allemaal verschillende vrouwen in walks of live die super vrolijk zijn, voor wie het niet mee zit, alles erop en eraan en ertussen. Dat is ons eerstvolgende project. Dus dat is heel spannend. En volgend jaar, 24 februari in de blauwe zaal van de Singel komt a Night at The Opera, waarvoor we samenwerken met de Soroptimist organisatie. Het gaat een beetje een benefietconcert zijn en zij doen altijd een benefiet voor een organisatie die vrouwen en kinderen steunt. Zij hebben ons uitgenodigd om het concert te verzorgen. En het wordt een Night at the Opera waar we een draai geven aan het concert waar iedereen heel graag naartoe gaat, met die bekende aria's. Maar wij gaan natuurlijk allemaal aria's en duetten brengen van vrouwelijke componisten en hun opera's. En we gaan een wedstrijd doen voor jonge vrouwelijke zangeressen en mannelijke zangers om te komen zingen op het podium met deze werken. Als een kans om echt eens  een ander repertoire te kunnen zingen met een symfonisch orkest in de blauwe Zaal wat een prachtige zaal is om het te doen. Artemis, wat is jouw afsluitende vraag? Daarjuist Eline vertelde jij mij iets over dat er wedstrijden zijn voor assistent dirigenten bijvoorbeeld? En dan heb je die betrekking voor een jaar. Dus het arbeidsregime in de muziekwereld.. ik zou bijna willen zeggen dat iedereen die met muziek professioneel bezig is, is eigenlijk een soort van ondernemer, heeft een soort van portfolio aan jobs. Je bent nooit alleen maar muzikant in een orkest. Je doet altijd ook nog iets in een ensemble, je geeft les.. Is dat zo? Ja, enorm. Ik ken heel weinig mensen die enkel maar een ding doen als muzikant. Dat geldt zelfs mensen die echt heel populair zijn. Je hebt natuurlijk een Yo Yo Ma die is altijd een solist maar de meeste – ik zou zeggen 95% van de muzikanten – hebben bijvoorbeeld hun eigen strijkkwartet en die zijn kei goed bezig, maar die gaan ook nog bij de eerste violen of tweede violen zitten dat orkest. En die gaan dan misschien nog viool lesgeven daar of aan een conservatorium of in een academie of zo. Bijvoorbeeld ik geef les notenleer en contrabas en dan ben ik bezig met mijn eigen orkest. Ik heb ook nog een ander ensemble waar dat ik mee bezig ben en ik speel dan ook nog als freelancer. Als ze iemand zoeken en ze vragen mij en ik ben beschikbaar, dan ga ik daar mee meespelen. Dus je doet heel veel. Dus als ge zo een CV ziet van een muzikant tegenover die van iemand anders dan heeft die altijd heel veel pagina's aan masterclasses en concerten. Ja, je bent heel projectmatig aan het werk heel de tijd. Ja. En dus inderdaad, dat zijn allemaal creatieve ondernemers. En in jouw lessen notenleer en contrabas, zijn er daar veel meisjes? Ja, eigenlijk wel. In mijn notenleer lessen denk ik dat we zelfs met meer meisjes zitten dan jongens op deze moment. En in de contrabas les? Ik heb 4 leerlingen contrabas – ik heb de contrabas les opgestart in die academie want dat was er nog niet – en ik heb dus 4 leerlingen, wat veel is voor een instrument dat niet piano is of gitaar. En mijn leerlingen zijn vier meisjes / dames. Ja wow. De jongens mochten niet meedoen van u? Jawel jawel. Het is heel absurd. Voor mijn leerkracht vroeger - dat was een hele grote man – heb ik eens zijn instrumentenvoorstelling gedaan. Nadat ik gespeeld had zijn er 30 kinderen het instrument komen proberen, waarvan drie jongens en 27 meisjes. Rolmodel, voilà. Terwijl wanneer hij dat deed, je beduidend meer jongens zag dan meisjes. Seg en Eline, als er gekandideerd wordt voor een positie in een orkest, zijn die audities dan blind? Is dat achter een gordijn? Ja. Dus daar zouden de stereotypen – als die er zijn – en de onbewuste biases tegenover vrouwelijke instrumentalisten niet mogen bestaan. Zogezegd. Want ik heb ook al veel verhalen gehoord waar dat dan uiteindelijk een vrouw gekozen werd en dan komt dat bij de dirigent. En dan zegt-ie ‘we hebben al genoeg vrouwen, pak maar iemand anders'.  Want aan het einde krijg je wel de naam en zo te zien dus dan is heel dat proces voor niets. En dat is niet bij iedereen zo maar er zijn jammer genoeg nog altijd zo van die voorvallen waaruit er dan een vrouwen uiteindelijk winnen en dan vooral koperblazers en zo ‘ik moet geen vrouw daar hebben op die positie'. En dat zijn meestal ja dirigenten die dan van landen komen die minder vrouwvriendelijk zijn waar je dat dan het meeste bij ziet. Waar droom jij van? Voor mezelf of mijn orkest? Voor uzelf. Waar ik mee bezig ben is voor mij zo belangrijk, die inclusie. Ik droom van een tijd waarin muzikanten en iedereen gewoon zichzelf mogen zijn. En dat er geen bias niet meer is. En dat je gewoon zonder blind te moeten staan, dat gij gewoon in al uw glorie, daar uzelf kunt uitleven en dat ze gewoon een keuze maken puur op uw talent en niet op u gender of u afkomst of uw voorkeuren. Dat is mijn droom. [outro] >>> Je luisterde naar Let's Talk, de podcast waarin we de dialoog voeden rond inclusie op de arbeidsmarkt, impactvolle initiatieven onder de aandacht brengen en minder gehoorde stemmen aan het woord laten. Was je geboeid, zette dit gesprek je aan het denken, ben je zelf graag een van onze volgende gasten? Laat het ons weten, volg ons op social media en abonneer je zeker op deze podcastreeks!

Rutte IV heeft het moeilijk. En vooral met zichzelf. Een jaar nadat het kabinet aantrad hebben geopolitieke turbulenties en economische gevolgen de oorspronkelijke bodem onder de coalitie weggeslagen. Het coalitieakkoord is sneller verdampt dan bij enig eerder kabinet sinds de val van de Muur. Het vertrouwen in het kabinet heeft met de gebrekkige aanpak van ‘Groningen' en het kindertoeslagschandaal talloze deuken opgelopen. En de coalitie draait zichzelf vast in de stikstof-aanpak. Jaap Jansen en PG Kroeger over het bijna-einde van Rutte IV.***Op sommige podcast-apps kun je niet alles lezen. De complete tekst vind je altijd hier***CDA-leider Wopke Hoekstra wil heronderhandelen over het coalitieakkoord, maar nu nog niet. D66-aanvoerder Sigrid Kaag neemt daar kennis van, maar wil ondertussen in volle vaart vooruit.Waar doet dit aan denken? Aan het kabinet Van Agt II. De PvdA nam deel, maar had een voorbehoud gemaakt bij een toekomstig besluit over plaatsing van nucleaire kruisraketten. Dan kon alles onzeker worden. Dat een coalitieakkoord bijgesteld en geactualiseerd wordt, is allesbehalve vreemd. Minister Kajsa Ollongren doet bijna niets anders sinds haar aantreden, met volle steun van coalitie en Kamer. Wel ongebruikelijk is de aankondiging van een openbreken van een akkoord op grond van een nog onheldere situatie in de provincies. Premier Mark Rutte noemt het afwachten van resultaat in die regionale coalitiebesprekingen ‘een versnelling van beleid'. Maar concreet beleid is er nauwelijks, dus er valt weinig te versnellen.Jaap en PG stellen vast dat in het eerste jaar van Rutte IV drie dingen gebeurd zijn. De VVD heeft op haar congres het beleid van minister Van der Wal afgekeurd, maar daar gebeurde verder weinig mee. De ChristenUnie heeft haar Landbouwminister zien vertrekken en diens opvolger zwoegt nog altijd met het voor elkaar krijgen van het beloofde akkoord met visie en perspectief. Mediator Johan Remkes legde een beleidspakket op tafel – waardoor zelfs BBB-aanvoerder Caroline van der Plas ‘een beetje verliefd' op hem werd - en we moeten nu constateren dat vijf maanden na dato ook met de meest dringende aanmaningen niets concreets is verricht. De bouw van huizen en infrastructuur ligt nu stil met ernstige economische gevolgen. De nieuwe provinciebesturen moeten hun beleidsplannen onder leiding van BBB gaan opstellen, maar hebben geen heldere aanknopingspunten. Beleidsperspectief en afspraken, Stikstoffonds en uitkoopregelingen ontbreken nog steeds. Nu loopt het kabinet met de 'stikstofpauze' aanzienlijk risico dat de wet voor dat fonds niet eerder dan Prinsjesdag 2024 gereed kan zijn. Bovendien zijn de financiële fundamenten voor dat fonds sinds 2021 drastisch verslechterd. Dat zet de rijksbegroting onder zware druk, terwijl het kabinet deze toch al fors moet bijstellen na de jaren van tijdelijk noodbeleid voor corona en energieperikelen. Moet minister Kaag gaan snijden in grote uitgavenposten als klimaat, zorg, onderwijs en andere 'D66-portefeuilles'?Midden in de verwarring in de coalitie kwam nog extra verwarring door een tamelijk eenvoudig signaal uit Brussel. De bief van eurocommissaris Virginijus Sinkevičius was gevraagd door het kabinet zelf en in heldere taal liet deze blijken dat ‘Brussel' een nieuwe Nederlandse uitstelmanoeuvre al voelde aankomen. Sinkevičius (van de Litouwse Unie van Boeren en Groenen) blijkt een scherp gevoel te hebben voor hoe 'Den Haag' functioneert. Geen wonder: hij studeerde Europese Studies aan de Universiteit van Maastricht.Intussen zitten ook onze Europese buren met de handen in het haar. In Vlaanderen sneuvelde de regering bijna op het stikstofdossier. In Frankrijk staken de arbeiders en toekomstige ouderen tegen het pensioenbeleid van Emmanuel Macron. En de Duitse bondskanselier Olaf Scholz waarschuwt zijn Grünen-partner ook alvast voor te veel klimaatambities, onder verwijzing naar de winst van BBB.***Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt met donaties van luisteraars die we hiervoor hartelijk danken. Word ook vriend van de show!En we bedanken onze adverteerders, zoals Bamigo, het kledingmerk van de toekomst. Ga naar Bamigo.com en krijg 20 procent kennismakingskorting met code Bron20Heeft u belangstelling om in onze podcast te adverteren of ons te sponsoren? Dat zou helemaal mooi zijn! Stuur voor informatie een mailtje naar adverteren@dagennacht.nl***Verder lezenBrief premier Mark Rutte, 31 maart 2023***Verder luisteren335 - Na de verkiezingen: de kunst van het wonden likken334 - Provinciale-Statenverkiezingen 2023: zware klappen in een verdeeld land332 - De lange kleurrijke traditie van 'Boerenpartijen'331 – De Groenen 40 jaar in de Bondsdag: van ‘narrenschip' naar solide regeringspartij323 - Paul Frissen en het gevaarlijke verlangen naar de integrale oplossing288 - Wachten op Remkes. Welke crisis ligt op de loer bij Rutte IV?277 - De VVD als risicofactor: wat is er aan de hand met Mark Rutte?271 - Hoe Sigrid Kaag welbewust grote risico's neemt213 - Van Agt/Den Uyl/Terlouw (1981), de verschrikkelijkste kabinetsformatie ooit212 - Het CDA zoekt zichzelf, Richard van Zwol en Pieter Jan Dijkman wijzen de weg193 - Kabinetsformatie 2021: Mark Rutte en de slijtage van zijn leiderschap186 - Hoe je een ministerie bestuurt, terreur bestrijdt en Poetin op je dak krijgt: Tjibbe Joustra over crisis en controle180 - Kabinetsformatie 2021: Hoe Mark Rutte de eenzaamste man van het Binnenhof werd173 - Onder de pragmatische Mark Rutte werd de VVD de grootste, maar ook kwetsbaar161 - Hans van Mierlo, een politieke popster120 - Roel Bekker: Waarom bij de overheid dingen zo vaak fout gaan97 - Bijzondere ministersposten in bijzondere tijden80 - Rutte en de ministeriële verantwoordelijkheid66 - Carola Schouten, Landbouwminister tussen boze boeren55 - Ed Nijpels over zijn Klimaatakkoord52 - Gerry van der List waarschuwt fletse VVD: Wacht Rutte het lot van Balkenende?25 - Kim Putters: smeulende kwesties in een welvarend land***Tijdlijn00:00:00 – Deel 100:38:29 – Deel 201:15:24 – Einde Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

In Vlaanderen leeft 1 op 8 mensen in kansarmoede en dat is veel. Té veel. Hoe belandt iemand in een situatie van kansarmoede? En wat is de kans dat het jou of mij ook kan overkomen? Deze reeks kwam tot stand met de hulp van Welzijnszorg.

Vandaag in Spijkers met Koppen: Ondanks afraden van Jeroen van Merwijk maakte Boban Benjamin Braspenning de overstap van consultant naar cabaretier. Een debat tussen D66-kamerlid Lisa van Ginneken en medisch ethicus Jilles Smids over de nieuwe transgenderwet. Na 35 jaar kreeg scheidsrechter Gerard Oosterlaar spijt van zijn rode kaart aan dorpsgenoot Jos Holtman en liet hem alsnog seponeren. In Vlaanderen zijn zoveel mysteries dat de VRT er een eigen podcast aan heeft gewijd. Scenarioschrijfster Maria Goos maakte een toneelstuk over klimaat én seks. Schaakjournalist Peter Doggers en schaakfanaat Tobi Kooiman bespreken de turbulente schaakrel tussen grootmeesters Carlsen en Niemann. In zijn nieuwe serie ‘Breuklijnen' volgt Sinan Can een jaar lang de bewoners uit de Europese ‘banlieues'. Het cabaret is in handen van Kiki Schippers, Marcel Harteveld, Ruud Smulders en Hanneke Drenth. De columns komen van Hans Sibbel en Stefano Keizers. En er is livemuziek van Tim Knol. 

In Vlaanderen alleen al produceert de bouwsector jaarlijks 15 miljoen ton bouw- en sloopafval. Dat is het equivalent van maar liefst 40 afgebroken Empire State Buildings. Die gigantische berg afval betekent natuurlijk een potentiële goudmijn aan herbruikbare grondstoffen en materialen. De voordelen die urban mining voor het klimaat, de mens en de natuur kunnen hebben lijken voor de hand liggend, maar is het wel zo eenvoudig en voordelig als het er op het eerste gezicht uitziet? We vragen het aan 3 experten: Peter Artois: technisch directeur bij ION, Anton Maertens: medeoprichter BC Architects Studies & Materials en Sam Vandenberghe: Atelier Circuler vzw (een open werkplaats waar ze aan urban mining doen).

Heb jij de Mickey Mouse test al eens gedaan met je raad van bestuur? Of al ervaringen gehad met het *kalkoensyndroom*? Ook het verhaal van de drakenboot moet je écht eens gehoord hebben. Deze verhalen zijn allemaal metaforen voor belangrijke ondernemers- en bedrijfslessen die iedereen zou moeten weten. Jurgen en ik spreken in deze aflevering over internationaal ondernemen, investeren in start-ups én we bespreken samen enkele ondernemerslessen uit Jurgen's boek *50 lessen voor ondernemers*.  Inhoud episode: Creatief ondernemen Maar 5% van de bevolking is écht ondernemer Managers vs ondernemers Small changes, big impact Het belang van hard werken Het effect van een té volle agenda Grote fouten bij start-ups Hire slow, fire fast Vertrouwen vs controle De vergaderprofessional Rust in je leven ​QUOTING Ben & Jurgen Dat kalkoensyndroom zie je vandaag de dag nog mega veel in bedrijven. In Vlaanderen zijn we veel te braaf. Dagelijks kleine wijzigingen maken op het einde van het jaar een grote impact. Managers zijn geen ondernemers, ondernemers zijn geen managers. Win het boek! Bij deze aflevering geven we 5 boeken van Jurgen Ingels cadeau aan onze luisteraars. Win het boek *50 lessen voor ondernemers* via deze link: www.bensansen.com/jurgen   Website Jurgen: www.jurgeningels.com Website Ben: www.bensansen.com Instagram Ben: @bensansen #chooselife #podcast #bensansen #jurgeningels #lessenvoorondernemers   PS: Met meer gemak je doelen en dromen realiseren? Samen op weg naar meer succes en geluk in je leven of je business?  Download dan nu het gratis werkboek ‘Achieve your Goals' via: https://www.bensansen.com/achieveyourgoals 

Wellicht kent u het verhaal van Rodrigo Sexto, de Mexicaans-Amerikaanse folkheld die in de jaren 70 een paar platen maakte, die overigens helemaal vergeten werden. Maar een paar jaar geleden werd hij alsnog een legende in Zuid-Afrika. In Vlaanderen heeft ook een muzikant rondgelopen met een gelijkaardig verhaal. Wie hij is, vertelt Jan Delvaux.

In Vlaanderen is de kop eraf, met de Strade Bianche is Italië aan de beurt. Een koers die pas aan zijn zestiende editie toe is, maar nu al in aanmerking komt om een klassieker genoemd te worden. Niet in het minst omdat alle types renners er met elkaar in de arena treden: van Tourwinnaar Tadej Pogacar over wereldkampioen Julian Alaphilippe tot fietskunstenaar Tom Pidcock. Met Hugo Coorevits halen we een monument uit eigen huis van stal. Samen met collega Werner Bourlez leidt hij ons langs de sterren van de Strade Bianche.Host: Michaël Van DammeGasten: Hugo Coorevits en Werner BourlezPostproductie: Pieter SantensLocatie: Centrum Ronde van VlaanderenUitgever: Het Nieuwsblad (De Koers is van Ons)

Hallo, mijn naam is Youri Mulder en naast mij zit... niet Evert ten Napel maar Sam Kerkhofs en Evert Winkelmans. In de eerste MIDMID van het nieuwe jaar komt dé stem van een gamende generatie voetbalfans langs. Voor z'n carrière als FIFA-commentator maakte Mulder het mooie weer bij Schalke 04, waar hij de kleedkamer deelde met Rode Duivels als Marc Wilmots, Emile Mpenza en Nico Van Kerckhoven. In Vlaanderen kennen we de sympathieke Nederlander natuurlijk ook als graag geziene analist bij de collega's van de openbare omroep. Meer dan stof genoeg dus om 2022 mee op gang te trappen.Disclaimer: Deze MIDMID werd opgenomen vóór 1 januari waardoor alle nieuwjaarswensen een licht ongemakkelijke ondertoon hebben.

Godfried Bomans was gek op Vlamingen. En toen hij stierf voelde Vlaanderen zich even vaderloos. In Vlaanderen haalde Bomans zijn hart op aan het zoetsappige taaltje, de Bourgondische keuken, het voetbal, Belgische politici, en de meisjes. In de televisieserie ‘Een Hollander ontdekt Vlaanderen' liet hij zich ongegeneerd gaan.

Nederland en België zijn dichtbevolkte, kleine landen in Europa, buren zelfs, en toch vaak vreemden voor elkaar. We waren ooit één koninkrijk en nog veel eerder samen een cruciaal en rijk deel van het Habsburgse wereldrijk. Maar wat weten we eigenlijk nu van elkaar? Om die kenniskloof een beetje te overbruggen wil Betrouwbare Bronnen meer aandacht gaan besteden aan ‘onze zuiderburen'.In deze aflevering praten Jaap Jansen en PG Kroeger met ‘de Belgische Jesse Klaver', tot begin 2021 fractieleider van Groen in de Belgische Kamer van Volksvertegenwoordigers: Kristof Calvo.Na een lange kabinetsformatie werd hij – tegen verwachting van velen – geen minister. Daarna besloot hij om naast zijn Kamerlidmaatschap op studiereis te gaan naar Nederland. Bij het wetenschappelijk bureau van GroenLinks verdiept hij zich in de Nederlandse politiek. Hij vraagt zich af wat België kan leren van ons en wij van de Belgen.In dit gesprek lessen, waarschuwingen, verwarring, misverstanden en plezier om elkaars eigenaardigheden.Kristof Calvo schetst hoe in België politieke partijen volstrekt anders functioneren. Voor hun werk krijgen ze heel veel overheidsgeld, waarmee ze bijna kunnen doen wat ze willen. En ook hun leiding is geheel verschillend. In Vlaanderen en Wallonië is de partijvoorzitter oppermachtig. De voorzitter bepaalt de koers en de onderhandelingen in kabinetsformaties. Ook het kiesstelsel dat uitgaat van regionale 'districten' zonder nationale lijsten draagt daaraan bij. Dit verhindert dat één lijsttrekker het gezicht wordt en versterkt zo de positie van de door de kiezer niet als zodanig gekozen chef.Met 541 dagen is België wereldkampioen formeren. Kunnen we hier ook iets van elkaar leren? Calvo was altijd fel tegen een rol van de koning in dit politieke proces, maar gezien de gebeurtenissen in Den Haag vraagt hij zich inmiddels af of die gedachte echt zo wijs is.Belgen zien Nederland volgens hem vaak als ‘gidsland', maar het is de vraag of dat nog altijd terecht is. Want is de Nederlandse nadruk op efficiënt en technocratisch bestuur niet een beetje regentesk? En: 'politieke cultuur' dreigt een betekenisloos begrip te worden. Calvo vindt dat je, net als destijds Hans van Mierlo, ook aan structuurverandering moet denken. Zo komen er allerlei opmerkelijke fenomenen aan de orde. De pluspunten van een opkomstplicht bij verkiezingen. De plus- en minpunten van het in België gebruikelijke stapelen van functies (Calvo zelf is naast Kamerlid ook gemeenteraadslid in Mechelen) en het kiezen van burgemeesters en schepenen (wethouders).Kristof Calvo is kortom op ontdekkingsreis door een land dat hij dacht te kennen, maar nu pas leert begrijpen.***Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt door donaties van luisteraars via de site Vriend van de Show. Sponsoring of adverteren is ook mogelijk. Stuur een mailtje naar adverteren@dagennacht.nl en we nemen contact met u op!***Hieronder links om verder te lezen, te kijken en te luisteren. De complete lijst vind je hier***Verder lezenNederland en België kunnen van elkaar leren - Kristof Calvo in Samenleving en Politiek (5 november 2021)Vergezichten over vertegenwoordiging - Kristof Calvo en Simon Otjes, Montequieu Policy Paper (4 november 2021)Bouwstenen voor progressieve totaalpolitiek - Kristof Calvo (22 juni 2021)Belgian Sorrows - Anton Jäger in New Left Review (10 november 2021)***Verder kijkenCalvo vertelt op de VRT waarom hij stopt als fractievoorzitterActualiteitendebat: 'Anders kiezen: alternatieve kiesstelsels voor Nederland' (1 november 2021)***Verder luisteren226 - In het oog van de orkaan: Roel in 't Veld over wat er mis is met politiek en bestuur224 - Kabinetsformatie 2021: Het ongeduld van Mariëtte Hamer222 - Na de kindertoeslagaffaire. Hoe Nederland rechtsstaat en democratie kan verbeteren. Gesprek met Richard Barrett van de Venetië Commissie210 - Kabinetsformatie 2021: Herman Tjeenk Willink over het verval van de democratische rechtsorde161 - Hans van Mierlo, een politieke popster***Tijdlijn00:00:00 – Deel 100:54:27 – Deel 201:28:41 – EindeZie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

In Wallonië vliegen vergunningen voor nieuwe gascentrales de deur uit, in Vlaanderen wordt er vooral stevig over gediscussieerd. Maar waarover gaat dat debat nu juist? Engie Electrabel heeft vorige week groen licht gekregen van de Waalse overheid om een gascentrale in Awirs bij Luik te bouwen. Het is al de vierde nieuwe gascentrale in Wallonië die een vergunning krijgt. In Vlaanderen gaat het beduidend minder vlot. Zo werd recent nog een vergunning geweigerd voor een nieuwe gascentrale in Vilvoorde. En in beroep kreeg ook de gascentrale in Dilsem-Stokkem van het stadsbestuur een negatief advies. Journalisten Simon Andries en Pascal Sertyn leggen uit waarom in Vlaanderen niet lukt wat in Wallonië vlotter kan. Journalist Pascal Sertyn en Simon Andries| Presentatie Niels De Keukelaere| Redactie Sofie Steenhaut| Eindredactie Cathérine De Kock| Audioproductie Brecht Plasschaert| Muziek Brecht Plasschaert | Chef Podcast Bart Dobbelaere  See omnystudio.com/listener for privacy information.

In Vlaanderen is al dagen ophef over de rechts-nationalistische partij Vlaams Belang. De partij wordt gelinkt aan de zwaarbewapende militair die een Belgische viroloog met de dood bedreigt. Partijvoorzitter Tom Van Grieken lijkt daar niet volledig afstand van te willen doen. De partij wordt inmiddels beticht van polarisatie én openlijk racisme. Zo zei Van Grieken in een interview met de Belgische krant De Tijd dat ‘Afrika dominant zwart en Europa dominant blank moet zijn. Politicoloog Kemal Rijken over de harde toon van Vlaams Belang.

Is Paul Magnette van de regering-De Croo wat Bart De Wever was van de regering-Michel: de schaduwpremier die van aan de zijlijn commentaar heeft bij de prestaties van de eigen regering? In Vlaanderen is het politiek rustig. De voorzitters van CD&V, Open VLD, Vooruit en Groen laten de federale regering haar werk doen. Aan de overzijde van de taalgrens gaat het er veel rumoeriger aan toe. De leider van de Franstalige socialisten heeft het alvast niet gemakkelijk want hij strijdt met de MR om het marktleiderschap in Wallonië en krijgt op links concurrentie van de PTB/PVDA. Van de MR waren we dat al een beetje gewoon geworden, maar ook de PS-voorzitter doet zijn duit in het zakje. Die Paul Magnette lijkt niet helemaal goed in zijn vel te zitten. Is hij bang van de PTB of heeft spijt dat hij geen premier is geworden?Journalist Peter De Lobel | Presentatie Alexander Lippeveld | Redactie Seppe Ceunen | Eindredactie Bart Dobbelaere | Audioproductie Pieter Santens | Muziek Brecht Plasschaert | Chef Podcast Bart Dobbelaere Vragen, opmerkingen of suggesties? Mail podcast@standaard.be

Het Kinderrechtenverdrag is dit jaar 32 jaar oud geworden. Dit verdrag en de internationale organisaties erachter stipuleren zelf het belang van onafhankelijke instanties om op de naleving ervan toe te zien. In Vlaanderen is er de kinderrechtencommissaris, sinds augustus 2019 Caroline Vrijens, die deze taak opneemt. Zij controleert met haar team of de Vlaamse overheid het verdrag naleeft in de domeinen die kinderen en jongeren raken. In deze aflevering van Doorbraak Radio geeft de kinderrechtencommissaris meer uitleg over haar taak en de moeilijkheden die deze coronacrisis brengt voor kinderen en jongeren.Support the show (https://doorbraak.be/steun/)

De structuur van ons land verzoent eigenlijk twee tegengestelde ideeën over het concept 'deelstaat'. In Vlaanderen staat het idee van 'gemeenschap' (met bevoegdheden als onderwijs of cultuur) nog altijd voorop, terwijl Wallonië en Brussel in de eerste plaats vertrekken van het gewest (met bevoegdheden als economie en mobiliteit). Vermits de Vlaamse Gemeenschap ook in Brussel de Vlaamse taal en cultuur ondersteunt, vertokt dit bij uitstek de gedachte dat 'Vlaanderen Brussel niet zal loslaten'. Maar dat vinden de Franstaligen merkwaardig: als Vlaanderen Brussel zo belangrijk vindt, waarom lijkt het dan alsof de Vlamingen niet van deze stad houden? En waarom mag ze zich niet autonoom ontplooien, zoals de andere gewesten? Dat vroeg Alain Gerlache (RTBF) aan Ivan De Vadder (VRT NWS).

De Vivaldi-coalitie staat nu echt in de steigers (ondanks de coronabesmetting van preformateur Egbert Lachaert). In Vlaanderen staan de twee grootste partijen van het politieke spectrum buitenspel, en hun oppositie tegen de toekomstige regering is nu al fors en hard. In het Franstallige landschap liggen de kaarten helemaal anders: de drie groote politieke partijen zitten in de toekomstige regering, en de oppositie is beperkt tot PTB, CDH en Défi. Hoe reageert de politieke oppositie op die tekomstige regering, vraagt Ivan De Vadder (VRT) aan Alain Gerlache (RTBF), en is er dan géén enkele tegenstander van die coalitie te vinden, ook niet bij de werkgeversorganisaties?

Trends Podcast met Marco Te Brömmelstroet (UvA)In deze aflevering bellen we met Marco Te Brömmelstroet. Hij geeft les aan de universiteit van Amsterdam en publiceerde onlangs met Thalia Verkade ‘Het recht van de snelste'. In dat boek nemen ze mobiliteit onder de loep. Te Brömmelstroet laat zich de fietsprofessor noemen en maakt zich sterk dat corona ons mobiliteitsgedrag wel eens voorgoed zou kunnen veranderen.In Vlaanderen bedraagt de afstand tussen de woon- en de werkplaats gemiddeld slechts 20 kilometer. Bovendien is 75 procent van onze verplaatsingen korter dan 10 kilometer. Daar hebben we geen auto voor nodig. De groeiende aandacht voor de fiets tijdens de lockdown maakt van de fiets de duidelijke winnaar van de coronacrisis. Dat vindt ook de Nederlandse ‘fietsprofessor' Marco te Brömmelstroet (Universiteit van Amsterdam). “De fiets kan een nieuwe impuls geven aan ons mobiliteitsdenken. De fiets past niet zo goed in de autogerichte manier waarop we naar mobiliteit kijken. Dat alternatieven zoals het openbaar vervoer wegvielen, maakte de fiets interessant. Bovendien nodigden heel veel straten die normaal door auto's worden gedomineerd, tijdens de coronacrisis plots uit tot veilig en prettig fietsen.”Volgens Te Brömmelstroet is het tijd om de straat te herdenken. En dat is perfect mogelijk. In de jaren twintig van de vorige eeuw gebeurde het al bij de opkomst van de auto. “Toen was iedereen het erover eens dat een snelle auto in de straat geen toekomst had. Kinderen letten nu eenmaal niet goed op, dus kun je niet met de auto in dezelfde straat. Peter Norton beschrijft in Fighting Traffic heel mooi hoe dat in tien jaar volledig is omgeslagen, zodat mensen kinderen gingen opvoeden om niet zomaar over te steken. Bij elk ongeval werd gezegd dat het kind niet goed had opgelet. Die logica kan ook andersom. Dat gesprek moeten we nu aangaan en dat gaat over meer dan de files oplossen.”

Trends Podcast met Marco Te Brömmelstroet (UvA)In deze aflevering bellen we met Marco Te Brömmelstroet. Hij geeft les aan de universiteit van Amsterdam en publiceerde onlangs met Thalia Verkade ‘Het recht van de snelste'. In dat boek nemen ze mobiliteit onder de loep. Te Brömmelstroet laat zich de fietsprofessor noemen en maakt zich sterk dat corona ons mobiliteitsgedrag wel eens voorgoed zou kunnen veranderen.In Vlaanderen bedraagt de afstand tussen de woon- en de werkplaats gemiddeld slechts 20 kilometer. Bovendien is 75 procent van onze verplaatsingen korter dan 10 kilometer. Daar hebben we geen auto voor nodig. De groeiende aandacht voor de fiets tijdens de lockdown maakt van de fiets de duidelijke winnaar van de coronacrisis. Dat vindt ook de Nederlandse ‘fietsprofessor' Marco te Brömmelstroet (Universiteit van Amsterdam). “De fiets kan een nieuwe impuls geven aan ons mobiliteitsdenken. De fiets past niet zo goed in de autogerichte manier waarop we naar mobiliteit kijken. Dat alternatieven zoals het openbaar vervoer wegvielen, maakte de fiets interessant. Bovendien nodigden heel veel straten die normaal door auto's worden gedomineerd, tijdens de coronacrisis plots uit tot veilig en prettig fietsen.”Volgens Te Brömmelstroet is het tijd om de straat te herdenken. En dat is perfect mogelijk. In de jaren twintig van de vorige eeuw gebeurde het al bij de opkomst van de auto. “Toen was iedereen het erover eens dat een snelle auto in de straat geen toekomst had. Kinderen letten nu eenmaal niet goed op, dus kun je niet met de auto in dezelfde straat. Peter Norton beschrijft in Fighting Traffic heel mooi hoe dat in tien jaar volledig is omgeslagen, zodat mensen kinderen gingen opvoeden om niet zomaar over te steken. Bij elk ongeval werd gezegd dat het kind niet goed had opgelet. Die logica kan ook andersom. Dat gesprek moeten we nu aangaan en dat gaat over meer dan de files oplossen.”

In Vlaanderen geldt een beperkte instroom op het aantal studenten geneeskunde en tandartsen in overeenstemming met het aantal riziv-nummers die de federale overheid zal toekennen. In Wallonië laat men zomaar iedereen starten en nadien krijgen ze dan meer riziv-nummers.Dat betekent dat in Vlaanderen jongen hun droom in rook zien opgaan om aan hun voorkeursstudie te beginnen. Wat is nog de zin van quota? Zijn er te veel artsen of zit er iets verkeerd aan het systeem? Doorbraak Radio sprak met Dr De Crem en student Max De Preter over deze kwestie.Noot van de producer: de lijn waarmee Dr De Crem inbelde, was niet even helder. Sorry voor de storingen.Support the show (https://doorbraak.be/steun/)

Betrouwbare Bronnen aflevering 76De podcast is iets eerder terug van reces dan gepland. Vanwege de ontwikkelingen in het Midden-Oosten praat Jaap Jansen met VRT-journalist Rudi Vranckx.Volgens NRC Handelsblad is hij ‘de beste oorlogsverslaggever in het Nederlands taalgebied’. In Vlaanderen is hij een merknaam: de buitenland-documentaires worden er uitgezonden onder de vlag ‘Vranckx’, of hij ze nu zelf gemaakt heeft of niet.Deze week start op de Vlaamse televisie twee docu-series van hem. Op VRT 1 ‘Tussen oorlog en Leven’, waarin hij met bekende Vlamingen naar oorlogsgebied trekt. En op Canvas ‘De Eeuwige Oorlog’ over Irak (9 januari), Somalië (16 januari) en Afghanistan (23 januari).‘Wat we nu in het Midden-Oosten meemaken, is het Vietnam van onze tijd. En net als toen voert het Westen hier oorlogen die het niet kan winnen’, zegt Vranckx. Er zijn ook verschillen. ‘Door het Midden-Oosten lopen veel meer breuklijnen dan door Vietnam. En de strijd zorgt voor migratiestromen en hangt samen met het klimaatprobleem. Het extremisme is als een uitzaaiproduct in onze eigen samenleving terechtgekomen. Als Iran de Straat van Hormuz afsluit, hebben we een economische crisis.’Jongeren in Iran en Irak demonstreerden de afgelopen maanden tegen de oude, vermolmde regimes. ‘In zekere zin begonnen in Iran de economische sancties van Trump te werken’, zegt Vranckx. ‘Maar nu sluiten de rangen zich weer. Voor de Ayatollahs is dit perfect.’Vranckx ziet steeds vaker dat de politiek het verknoeit. ‘Adviezen van Defensie en veiligheidsmensen zijn vaak veel terughoudender dan wat de politiek besluit. De CIA wilde Bin Laden uitschakelen, maar niet een hele oorlog optuigen. Je moet als politiek durven afgaan op technocratische adviezen. Dat is misschien minder sexy, maar het scheelt wel een boel ellende.’De Iraniërs zijn meesters in het creëren van verwarring, weet Vranckx. ‘De geestelijk leider zegt andere, hardere dingen dan de president of de minister van Buitenlandse Zaken. Ze creëren mist, maar weten heel goed waar ze naartoe gaan. De Amerikanen hebben niet door waar in het Midden-Oosten precies de breuklijnen liggen.’Rudi Vranckx reist al dertig jaar door oorlogsgebieden. Hij geeft commentaar op de Vlaamse televisie en radio, maar praat het liefst met gewone mensen: ‘Door naar hun verhalen te luisteren, kun je graven naar het universele. Naar wat een Irakees in oorlog hetzelfde maakt als een Palestijn of een Israëli of wij. Ik wil alle elementen van de waanzin van de oorlog begrijpen. Niet goedpraten. Je moet begrijpen om te kunnen bestrijden.’Hij denkt nooit: ik stop ermee. ‘Ter plekke functioneer ik altijd. Da’s iets heel merkwaardigs. Het is adrenaline en vooral: focus. Dan slaap ik ook goed, dat is heel bizar. Maar thuis heb ik soms nachtmerries, dan komen dingen bovendrijven.’Vranckx waarschuwt: ‘We zijn ooit slaapwandelend de Eerste Wereldoorlog ingelopen. Niemand wil in het Midden-Oosten zo’n Grote Oorlog, maar je kunt er stap voor stap naartoe gaan. Dat je later denkt: hoe zijn we hier in 's hemelsnaam terechtgekomen?’***Verder kijkenRudi Vranckx op VRT 1 en Canvas***Verder LezenRudi Vranckx - Mijn Kleine Oorlog, dertig jaar aan het front (Horizon, 2018)***Verder luisteren Podcast Vranckx & Byloo***Sociale mediaRudi op Twitter en Facebook***Tijdlijn aflevering 7600:00:00 - Intro00:02:03 - Deel 100:32:38 - Deel 201:09:35 - Uitro01:10:23 - Einde

Plan B 10 Paul Magnette peut-il convaincre en Flandre ? S’il bénéficie d’un large assentiment du côté francophone, l’Informateur royal Paul Magnette fait face à beaucoup de plus de résistance en Flandre. Sa note ne suscite pas l’enthousiasme des trois partis qui forment le gouvernement flamand, la NVA, le CD&V et l’OpenVLD. Comment les différents partis du Nord du pays se positionnent-ils face à l’appel de l’informateur à mettre de côté les intérêts des uns et des autres pour sauver le pays ? Qui est prêt à s’engager dans une coalition fédérale qui serait minoritaire en Flandre ? Et comment Paul Magnette lui-même est-il perçu de l’autre côté de la frontière linguistique ? Ce sont quelques-unes des questions que pose Alain Gerlache (RTBF) à Ivan De Vadder (VRT) qui y réponde en français dans ce dixième épisode du Podcast Plan B AFLEVERING #10: De Vlaamse reactie op Magnettes nota De toekomst van het land ligt in de handen van informateur Paul Magnette. Daar zijn de meeste partijen in Franstalig België intussen van overtuigd. Ze zijn dan ook -op de PTB-PVDA na - allemaal bereid om een regering te steunen op basis van de inhoudelijke voorstellen die de informateur aan het klaarstomen is. Sommige partijen (zoals Défi en CDH) geven aan dat ze een eventuele regering vanuit de oppositie willen steunen. In Vlaanderen liggen de kaarten helemaal anders. De drie partijen van de Vlaamse regering (N-VA, Open Vld en CD&V) worden niet meteen enthousiast van de voorstellen van de informateur. Hoe hebben de drie partijen van de Vlaamse regering gereageerd op de nota van informateur Magnette? Ivan De Vadder geeft tekst en uitleg (in het Frans) aan RTBF-collega Alain Gerlache.

Twintig jaar geleden was het hip om als tv-figuur een vreemd beest als sidekick te hebben. In Vlaanderen was er bijvoorbeeld een man die een hond met een spraakgebrek in huis haalde, terwijl er in Japan een tienjarige met een gele muis rondliep. Die eerste brengt tegenwoordig zijn boot als onkost in omdat hij er een talkshow in host, de ander heeft onlangs voor het eerst het toernooi gewonnen waar hij al tientallen keren aan deelnam. Ash Ketchum en zijn Pikachu - dit klinkt als een mannelijk geslachtsdeel met een verkoudheid - veroorzaakten een imperium om u tegen te zeggen. Al die spellen en merchandising zijn goed voor een miljardenbusiness, maar onze moeders wisten vroeger gelukkig niet hoeveel zakgeld we aan Pokémonkaarten spendeerden. Daar zal in de toekomst wel verandering in komen, nu Google en Facebook zelf bankje gaan spelen! Welkom in Computer Club, een podcast door Frederik 'Freddy' De Bosschere & Thomas 'Smollie' Smolders. Met dank aan Sebastiaan Van den Branden en Toon De Pauw voor de technische hulp. Wekelijks bespreken we de actualiteit op vlak van technologie en gaan we op zoek naar interessante feiten en innovaties. Af en toe nodigen we zelfs een gast uit. Er zijn ook jingles.

Als Pia in Wallonië was geboren, had ze veel sneller de diagnose SMA gekregen. Vlaanderen is terughoudender wat de screening van pasgeborenen betreft.De zeldzame spierziekte van baby Pia had eerder behandeld kunnen worden, als zij daar kort na haar geboorte op was gescreend. In Vlaanderen heeft de overheid beslist om zo'n screening niet aan te bieden. In Wallonië bestaat die wel. Daar helpt de farmaceutische industrie een handje mee, waardoor veel meer mogelijk is. Maar moeten we dat wel willen? ‘De gezondheidskosten swingen de pan uit.'ReageerVragen, opmerkingen of suggesties? Mail dsaudio@standaard.beCreditsJournalist Maxie Eckert | Presentatie Alexander Lippeveld | Redactie Joris Van Damme, Fien Dillen | Audioproductie Pieter Schrevens | Muziek Brecht Plasschaert | Eindredactie Anna Korterink | Chef Audio Wouter Van Driessche | Journaalintro's VRT Nieuws | Fragmenten ouders Pia ATVOver deze podcastJournalistiek om naar te luisteren. Dat is dSAudio. Van maandag tot vrijdag praat een journalist van De Standaard u elke dag een twintigtal minuten bij over een actuele kwestie. Om te beluisteren wanneer lezen geen optie is.

In Vlaanderen komt MS voor bij ongeveer 100 op 100.000 personen. In Costa Rica komt MS twintig keer minder voor, maar 5 op 100.000 mensen krijgen het. Zijn wij in westerse landen dan niet beter bestand tegen nare ziektes? MS-expert Piet Stinissen, UHasselt, werpt zijn licht op multiple sclerose en verklaart waarom de ziekte op bepaalde plaatsen in de wereld meer voorkomt dan in andere.

Ben jij al bekend met de term beleidscommunicatie? Als dat niet het geval is hoef je niet te vrezen. In Vlaanderen weten velen niet wat het is, toch is het aangeraden om de beleidscommunicatie niet te verwaarlozen. In deze podcast vertelt Reinout je waarom.

In Vlaanderen wordt er dezer dagen weer volop gekoerst. Om die wielerwedstrijden veiliger te maken heeft de Belgische wielerbond besloten al zijn bestuurders een strenge rijvaardigheidstest te laten afleggen. En niet iedereen slaagt...

Nadia Dala is schrijver en journalist. Haar vader was een moslim uit Marokko, haar moeder een katholiek uit Vlaanderen. Dat spleet voor een deel haar identiteit. Wie ben ik, waar hoor ik bij? In Vlaanderen werd ze verguisd vanwege haar Marokkaanse bloed. In de islamitische wereld bloeide ze open, maar ze bleef wel een Vlaming. Ze zoekt nog altijd verder. Een openhartig gesprek. *** Ignis wil jou inspireren en informeren. Dat doen wij door gedachten te delen over #geloof, #spiritualiteit, #kunst en #samenleving. Met meditaties, columns, essays, video's en podcasts. Ignis is een uitgave van de #jezuïeten in Nederland en Vlaanderen. https://www.igniswebmagazine.nl https://www.facebook.com/igniswebmagazine https://www.instagram.com/ignis_webmagazine/

Over exact 24 uur zal de Eerste Wereldoorlog eindigen. Hoewel de geruchten al dagenlang in kranten, op straat en aan het front verspreid worden, is de wapenstilstand nog lang niet zeker. De Duitse hoofdonderhandelaar Matthias Erzberger is al 48 uur in het Bos van Compiègne en weet dat ze nog slechts 24 uur hebben voor het geallieerde ultimatum verloopt? Op enkele plaatsen wordt nog hevig strijd gevoerd. Aan de oevers van de Maas en de Moezel maken de Amerikanen en Fransen zich klaar om de verraderlijke oversteek te wagen. Wat meer naar het noorden staan de symbolische steden Sedan en Bergen op het punt te vallen. In Vlaanderen is de strijd om Gent bijna beslecht. Over alle linies zijn de Duitsers al dagenlang aan het terugtrekken. Maar overal blijven mitrailleursnesten en zwaar artilleriegeschut achter om de geallieerden tegen te houden. De geallieerde opperbevelhebber Ferdinand Foch plant verschillende acties om de druk op de onderhandelaars te verhogen en vooral om net voor de wapenstilstand extra gebied in te nemen. Want wat als de stilte aan het front maar enkele weken zou duren?

In Vlaanderen blijkt de kennis over internering zeer gering waardoor heel wat vooroordelen en misverstanden blijven bestaan. Te Gek!? wil met de campagne 'Van Gevangenis naar Zorg' een licht werpen op de verschillende aspecten van internering: Wat is internering precies? Wie zijn deze mensen? Wat gebeurt er met hen? Wat na een periode van internering ? Dominique Van Malder (Radio Gaga) interviewt heel wat mensen rond internering. AFLEVERING 7 - Sammy, Familielid www.vangevangenisnaarzorg.be

In Vlaanderen blijkt de kennis over internering zeer gering waardoor heel wat vooroordelen en misverstanden blijven bestaan. Te Gek!? wil met de campagne 'Van Gevangenis naar Zorg' een licht werpen op de verschillende aspecten van internering: Wat is internering precies? Wie zijn deze mensen? Wat gebeurt er met hen? Wat na een periode van internering ? Dominique Van Malder (Radio Gaga) interviewt heel wat mensen rond internering. AFLEVERING 6 - Ilse De Mulder, justitieassistent www.vangevangenisnaarzorg.be

In Vlaanderen blijkt de kennis over internering zeer gering waardoor heel wat vooroordelen en misverstanden blijven bestaan. Te Gek!? wil met de campagne 'Van Gevangenis naar Zorg' een licht werpen op de verschillende aspecten van internering: Wat is internering precies? Wie zijn deze mensen? Wat gebeurt er met hen? Wat na een periode van internering ? Dominique Van Malder (Radio Gaga) interviewt heel wat mensen rond internering. AFLEVERING 4 - Peter Dierinck, Psycholoog Peter is ook voorzitter van de Vlaamse Werkgroep Kwartiermaken. www.vangevangenisnaarzorg.be

In Vlaanderen blijkt de kennis over internering zeer gering waardoor heel wat vooroordelen en misverstanden blijven bestaan. Te Gek!? wil met de campagne 'Van Gevangenis naar Zorg' een licht werpen op de verschillende aspecten van internering: Wat is internering precies? Wie zijn deze mensen? Wat gebeurt er met hen? Wat na een periode van internering ? Dominique Van Malder (Radio Gaga) interviewt heel wat mensen rond internering. AFLEVERING 5 - Mieke Verleysen, Openbaar Ministerie bij de Kamer ter bescherming van de Maatschappij www.vangevangenisnaarzorg.be

In Vlaanderen blijkt de kennis over internering zeer gering waardoor heel wat vooroordelen en misverstanden blijven bestaan. Te Gek!? wil met de campagne 'Van Gevangenis naar Zorg' een licht werpen op de verschillende aspecten van internering: Wat is internering precies? Wie zijn deze mensen? Wat gebeurt er met hen? Wat na een periode van internering ? Dominique Van Malder (Radio Gaga) interviewt heel wat mensen rond internering. AFLEVERING 3 - Francis De Decker, advocaat. www.vangevangenisnaarzorg.be

In Vlaanderen blijkt de kennis over internering zeer gering waardoor heel wat vooroordelen en misverstanden blijven bestaan. Te Gek!? wil met de campagne 'Van Gevangenis naar Zorg' een licht werpen op de verschillende aspecten van internering: Wat is internering precies? Wie zijn deze mensen? Wat gebeurt er met hen? Wat na een periode van internering ? Dominique Van Malder (Radio Gaga) interviewt heel wat mensen rond internering. AFLEVERING 2 - Rob Perriëns is voorzitter van de Kamer ter bescherming van de Maatschappij. De Kamer voor de Bescherming van de Maatschappij (KBM) verwijst de persoon die geïnterneerd wordt naar de meest geschikte zorg, gaande van een ambulante behandeling in de maatschappij tot een opname in een hoog beveiligde setting. www.vangevangenisnaarzorg.be

In Vlaanderen blijkt de kennis over internering zeer gering waardoor heel wat vooroordelen en misverstanden blijven bestaan. Te Gek!? wil met de campagne 'Van Gevangenis naar Zorg' een licht werpen op de verschillende aspecten van internering: Wat is internering precies? Wie zijn deze mensen? Wat gebeurt er met hen? Wat na een periode van internering ? Dominique Van Malder (Radio Gaga) interviewt heel wat mensen rond internering. AFLEVERING 1 - Rita werd geïnterneerd en verblijft momenteel in PC St Jan Baptist in Zelzate. Zij vertelt bij Dominique over de lange weg die ze heeft afgelegd. www.vangevangenisnaarzorg.be

Special Guest: Jan Verheyen.Xander ging langs in de verborgen bunkerbureau van Jan Verheyen!Ze hadden het over film maar vooral hun grote passie 'B-Movies'.Nacht Van De Wansmaak is volledig terug!In Vlaanderen te zien op: 14/03 Hasselt 20/03 Leuven 21/03 Kortrijk 22/03 Antwerpen 27/03 GentTickets via Kinepolis.